Τεράστιο Λάθος Να Κοιμάται Το Παιδί Στο Κρεβάτι Των Γονιών.

[Athena]

α καλά είμαι ντιπ για ντιπ γκαβό (και ζαβό!)

είσαι 4 μηνών έγκος κι έχεις παιδί 8 μηνών??????

ειπαμε το σεξ δενει τους ανθρωπους.

[lianakleopatra]

Στη θεωρία όλα καλά είναι. Στην πράξη όμως?? Η κόρη μου είναι 5,5 ετών και κοιμάται πλέον στο κρεβάτι της. Απο τα 1.5 έως τα 4 περίπου ήθελε να την παίρνει ο ύπνος πρώτα στο κρεβάτι μας και μετά την πηγαίναμε στο δικό της. Οπως καταλαβαίνετε πολλές φορές μας έπαιρνε και εμάς ο ύπνος και κοιμόμασταν happily όλοι μαζί.Αρκετές απο αυτές τις φορές νευρίαζα γιατί όπως καταλαβαίνετε, στα παντρεμένα ζευγάρια οι ιδιωτικές ώρες είναι λίγες και αυτές είναι συνήθως το βράδυ. Πολλοί μου έλεγαν ότι το παιδί δεν πρόκειται να κοιμηθεί στο δικό του κρεβάτι, θα συνηθίσει να κοιμάται μαζί μας κ.λ.π.Ομως, σιγά-σιγά της δώσαμε να καταλάβει ποιος είναι ο δικός της χώρος και πού πρέπει να κοιμάται. Σας πληροφορώ ότι τώρα που πλέον κοιμάται στο δικό της κρεβάτι, υπάρχουν βραδυές που την παίρνει ο ύπνος σε μας και την αφήνω. Ειδικά κάτι Παρασκευές βράδυ γιατί μ' αρέσει η αίσθηση του να ξυπνάμε όλοι μαζί το Σάββατο το πρωί. Καμιά φορά έρχεται να κοιμηθεί μαζί μου όταν καταλαβαίνει ότι έφυγε ο μπαμπάς για τη δουλειά πιο πριν απο εμάς.

Θέλω να πω ότι όλα σχετικά είναι αλλά ποτέ δεν άφησα το μωρό στο δωμάτιό του να κλαίει με λυγμούς (όπως με συμβούλευαν) για να μάθει και να πειθαρχήσει. Μπορεί να είναι λάθος μου αλλά όταν έβλεπα ότι ήθελε να έρθει στο δικό μας την άφηνα. Δεν ήθελα αλλά τί να έκανα?

[nnm004]

Μα δεν την πυρολοβολουμε επειδη εχει τις αποψεις της , δικαιωμα ειναι του καθενος να κανει οτι θελει και οτι επιθυμει για τα παιδια του . Εκεινη πυροβολει εμας και μας την λεει διοτι εχει διαφορετικη αποψη απο τη δικια μας και μαλιστα δεν περιοριζεται στο να συμβουλεψει ( με τι δικαιωμα κιολας) αλλα μας αποκαλει οτι δεν ειμαστε φυσιολογικοι και οτι δεν επιβαλουμε πειθαρχια στα παιδια μας και οτι φωναζουμε (ενω εκεινη φωναζει) επειδη τσατιστικαμε και επειδη μας τρωει κατι . ΕΕΕ συγνωμη αλλα δεν μπορω να σιωπασω οταν διαβαζω αυτες τις αρλουμπες .

[angela_kgr]

οταν απλα γραφεις για να προκαλέσεις και στην ουσία να μη πεις κατι παραπάνω , χρησιμοποιεις αυτου του ειδους το λόγο.Προσβλητικό, επιθετικό και με παρωπίδες....

Ανοίγουμε ενα θεμα νομίζω όχι για να πουμε στους αλλους τη γνωμη μας και τελος ,

αλλα για να ακουσουμε και αλλες αποψεις , να τις συζητούσουμε και να προχωράμε λιγο και σαν ανθρωποι μεσω της επικοινωνιας μας με τους αλλους.

Οι εξυπναδες και οι προσβολες ειναι ευκολο πράγμα , η επιχειρηματολογια και η συζητηση πολύ δύσκολο τελικά οπως και ο σεβασμος του αλλου....

[nnm004]

Για να ειμαι ειλικρεινης επαθα σοκ με το πως μιλουσε για μας και τα παιδια μας και το τι επιθετικοτητα εβγαζε , ηταν τοσο σιγουρη για αυτα που ελεγε λες και μας ξερει εναν εναν ξεχωριστα . Και φυσικα δεν σκεφτηκε οτι ισως εκεινη να μην ειναι φυσιολογικη με ολα αυτα που γραφει και το πως αντιμετωπιζει τα παιδια της , με τοση ψυχροτητα και τοσο "πειθαρχισμο" .

[angela_kgr]

τιποτα αλλο ουτε παχια ουτε μεγαλα λογια.

Δεν έχω συναντήσει κανέναν σοβαρό επιστήμονα να λέει μεγάλα και παχιά λόγια! Μόνο διαταραγμένες προσωπικότητες εκφράζονται με μεγάλα και παχιά λόγια, με απαγορεύσεις και με απόλυτες θέσεις...

 

και θα ηθελα να συμπληρωσω ......γινονται επιθετικά , απολυτα και προσβλητικα ατομα.....που δεν ειναι κατα αναγκη επιστημονες ειναι αυτο που λεω εγω ΠΑΝεπιστημονες και ΥΠΕΡ ανθρωποι που ξερουν τα παντα πριν απο εμας για εμας....

[DALIA]

angela_kgr εχεις δίκιο, ειναι αυτό που λένε κανει τα παντα και συμφερει...

[lianakleopatra]

μερικες φορες κοιμαται μονη στο κρεβατι της

μερικες φορες κοιμαται μαζι μου στο διπλο

μερικες φορες κοιμαται με το μπαμπα της στο καναπε

μερικες φορες κοιμομαστε ολοι μαζι

 

αυτα και τελος απο μενα

 

ΜΕ ΚΑΛΥΨΕΣ ΑΠΟΛΥΤΑ FISTIKAKI!

[angela_kgr]

ειναι αυτό που λένε κανει τα παντα και συμφερει...

σωστήηηηηηηη

[kassiani]

annoula7 ο μονος λογος που καποια στιγμη σου απαντησα, παραθετοντας απλα την αντιθετη επιστημονικη αποψη και οχι προσωπικες μου συνηθειες, ηταν γιατι θα ηθελα οποια ειδικα νεα μητερα εμπαινε να διαβασει,να εβλεπε και την αλλη αποψη.

 

Εκτος απο αποψη ειναι πρακτικη χιλιαδων ετων των 2/3 του πλανητη. Μαλιστα εχει αρχισει να γινεται πρακτικη και στην πολιτισμενη δυτικη Αμερικη, οπου πλεον οι πιο μορφωμενοι γονεις επιλεγουν το θηλασμο και το κοινο κρεβατι.

 

Επειδη ομως επιμενεις να επιτιθεσαι σε ολες προσωπικα και οχι σε επιπεδο αποψεων, θα σου απαντησω κι εγω προσωπικα.

 

Καμμια τσαντιλα δεν εχω, αφου εχω τη σιγουρια της γυναικας που ο αντρας της τη θελει ολες τις ωρες και σε ολους τους χωρους και δεν χρησιμοποιει το λατρεμενο μας παιδακι σαν δικαιολογια. Ποσο γελοιος πραγματι θα φανταζε στα ματια μου αν το εκανε!!

 

Καμμια τσαντιλα δεν μπορει να εχω για την αναπτυξη και την ανεξαρτητοποιηση του παιδιου μου (που ναι κοιμαται μαζι μας), καθως η κορη μου στα 2 της χρονια ειναι οσο ανεξαρτητη δεν ειναι παιδακια που ξερω στα 5.

 

Βλεπεις ο πολυ θηλασμος, η πολυ αγκαλια, η πολυ αφοσιωση την εκαναν να θελει να ειναι ανεξαρτητη και να μην εχει λογους να μας αναζητα για το παραμικρο.

 

Δεν εκπλησσομαι απο τις αποψεις σου, ειναι αυτες που ειχαν και παλιοτερα οι γυναικες και απο εκει εχουν ξεκινησει διαφορες πρακτικες : να αφηνουν τα μωρα να σπαραζουν στο κλαμα χωρις αγκαλια, να μην τα ταιζουν οποτε πεινανε αλλα οποτε λεει το προγραμμα και πολλα αλλα.

 

Εγω δε θα κρινω καμμια που θελει να ακολουθησει αυτες τις αποψεις.

 

Αυτο που δε δεχομαι ειναι να μας τις επιβαλει σαν να ειναι οι μονες σωστες.

[AFRODITH]

ποσώς με ενδιαφέρει πως χαρακτηρίζεις εσύ πως κοιμόμαστε εμείς τα βράδια ο καθένας μέσα από την πόρτα του σπιτιού του συμπεριφέρεται όπως ακριβός είναι ο χαρακτήρας του .μάλλον βλέπεις πολύ την σειρά με τις νταντάδες!!!

ο καθένας επιλέγει τον τρόπο ανατροφής που τον χαρακτηρίζει ,αν μπορείς να βλέπεις το βλαστάρι σου να σπαράζει οκ ,αν το βλαστάρι σου ήταν αρκετά βολικό και δεν έφερε μεγάλες αντιστάσεις στον ύπνο οκ ,ώμος όλα τα παιδία δεν είναι το ίδιο και τα συμπεριφερόμαστε διαφορετικά δεν υπάρχει ένας κανόνας για όλα τα παιδία ,προσαρμόζουμε την ζωή μας και την συμπεριφορά μας σε αυτά όχι αυτά σε εμάς .εύχομαι και το επόμενο παιδάκι σου να είναι το ίδιο βολικό στον ύπνο σαν το πρώτο για να μην αντιμετωπίσεις πρόβλημα ,αλλά σκέψου ότι ότι κοροϊδεύουμε το λουζόμαστε δεν μπορείς να κανείς ότι θέλεις ένα παιδί η δεν θα το καταφέρεις και θα σπάσουν τα νεύρα σου η θα το καταφέρεις με επίπτωση στην ψυχολογία του παιδιού .

 

συζητούσα με την μανά μου που με θήλασε 1,5 χρόνια πόσο συχνά έτρωγα γιατί το μωρό μου τρώει αν 3 η 2 ώρες και της φαίνεται περίεργο ,μου είπε ότι έτρωγα όταν έκλαιγα και μετά με άφηνε ,αν ξανά έκλαιγα αφού είχα φάει με άφηνε να κλαίω γιατί είχα φάει και σίγουρα δεν πεινούσα (κατά εκείνη )τώρα κατάλαβε και αυτήν ότι πεινούσα όταν έκλαιγα γιατί βλέπει πόσο συχνά τρώει το μωρό μου και έχει συζητήσει και με άλλες κοπέλες που θηλάζουν και αυτές .συμπέρασμα όταν κλαίει το παιδί έχει ανάγει κάτι και από λάθος πληροφορίες δεν εκπληρώνεις τις άνεργες του .ακόμα και όταν κλαίει για αγκαλιά στο κρεβάτι θέλει να του κάλυψης το συναισθηματικό του κενό η τον φόβο του για κάτι .έχει ανάγκη την μαμά του και τον μπαμπά του για να νιώσει καλυμμένος .οποία καταλαβαίνει καταλαβαίνει ,για τις υπόλοιπες μπορώ να πω και εγώ αφού αυτές λυπούνται για τα παιδία μας ...παρομοίως .

[nnm004]

Εμενα με εκνευριζουνε πολοι επιστημονες του ειδους οπου με το υφος του ειδικου παντα συμβουλευουνε "δεν θα μαθετε πολλες αγκαλιες το μωρο " , "δεν θα το κοιμιζετε στο κρεββατι μαζι σας " και συνχιζουνε να μιλανε , να λενε , να λενε . Ο καθενας κανει οτι βολευει εκεινο και το παιδι του , ισως ειναι εγωιστικο εντελως αλλα ποτε δεν ακουσα κανενα ειδικο , αμα θελετε δεν αφησα ποτε περιθωρια να πουνε ακομα και στη μαμα μου εκοψα να λεει τη γνωμη της , για το λογο οτι κανεις μα κανεις δεν με βοηθαει στο να μεγαλωσω τα παιδια μου ,μονοι μας ξενυχταμε , μονοι μας κοιμομαστε , μονοι μας τα ταιζουμε ολα μονοι μας και μοθ αρεσει περισοοτερο ετσι δηλαδη . Εκεινη που μας βοηθαει οταν παμε στη Λαρισα ειναι η μαμα του αντρα μου αλλα ποτε μα ποτε δεν χωθηκε να πει τη γνωμη της για αυτο και την εκτιμαω και την αγαπαω τοσο . Με λιγα λογια , ο καθενας ας κανει οτι θελει αλλα αυτο δεν του δινει το δικαιωμα να προσβαλει τους αλλους που κανουνε αντιθετα απο εκεινον , ελεος δηλαδη .

[AFRODITH]

αν άκουγα όλους όσους μου είπανε να μην έχω αγκαλιά τον μπέμπη μου και μόλις τρώει να τον αφήνω κάτω

α)δεν θα έμμηνε τίποτα μέσα στο στομαχάκι του

β)δεν θα ένιωθε ποτέ ασφαλείς μετά την ταλαιπωρία που πέρασε τις 3 πρώτες μέρες που γεννήθηκε μακριά μου στην θερμοκοιτίδα γ)θα μας ακούγατε από το κλάμα όπου και αν βρίσκεστε.

το κάθε παιδί είναι διαφορετικό και η κάθε περίπτωση διαφορετική γιαυτο και δεν υπάρχουν οδηγίες χρίσεως για παιδία .

 

και αυτό ότι θα μάθει στις αγκαλιές και ότι θα θέλει συνεχεία και δεν θα μπορώ να κάνω τίποτα ,ναι υπάρχουν μέρες που θέλει συνεχεία και μέρες που δεν θέλει .

[Kristianna]

Ειναι μεγαλη κουβεντα να λεμε σε μαμαδες τι ειναι σωστο και τη οχι,Αννουλα για σενα μπορει να μην ειναι φυσιολογικο να παιρνεις το παιδι σου στο κρεβατι για μενα προσωπικα δεν ειναι λαθος,δεν κοιμαται μαζι μου καθε βραδυ αλλα οταν ειναι ανησυχος η κλαιει η καθε 5 λεπτα πεταγεται στον υπνο του ναι τον παιρνω διπλα μου.

 

Με τον αντρα μου οταν και αμα θελω αγκαλιες φιλια κτλ υπαρχουν και αλλες ωρες οχι μονο οι βραδινες Γιατι να στερησω απο το αγορακι την ασφαλεια την αγκαλια οταν την εχει αναγκη για να κανω εγω σ....???? οταν τον εχω διπλα μου και μου απλωνει το χερακι η βαζει το προσωπακι του μεσα στο λαιμο μου και κοιμαται η καρδια χτυπαει σαν τρελη και κοντευει να σπασει απο ευτυχια Οποτε ναι το κανω και θα συνεχισω να το κανω οταν και οποτε χρειαστει το παν ειναι αυτο το αγορακι για μενα και τον αντρα μου το φικι φικι μπορει να περιμενει....

[tab]

εγω την κοιμιζω ακομα στην μεση κ δεν προκειτε να την βγαλω!ενας ψυχολογος ειχε πει στην τηλ οσο αφορα το θεμα αυτο τα παιδια που κοιμουνται στη μεση καποια στιγμη θα φυγουν απο μονα τους να μην τα πιεσουμε!

ακομα μου ξυπναει την νυχτα εμενα ειτε για γαλα ειτε για πιπιλα ειτε γιατι ποναει!αν σηκωνομουν ολες αυτες τις φορες δεν θα κοιμομουμ ποτε!

ετσι την αφηνω διπλα μου κ δεν ενοχλει κανεναν

[tab]

Ειναι μεγαλη κουβεντα να λεμε σε μαμαδες τι ειναι σωστο και τη οχι,Αννουλα για σενα μπορει να μην ειναι φυσιολογικο να παιρνεις το παιδι σου στο κρεβατι για μενα προσωπικα δεν ειναι λαθος,δεν κοιμαται μαζι μου καθε βραδυ αλλα οταν ειναι ανησυχος η κλαιει η καθε 5 λεπτα πεταγεται στον υπνο του ναι τον παιρνω διπλα μου.

 

Με τον αντρα μου οταν και αμα θελω αγκαλιες φιλια κτλ υπαρχουν και αλλες ωρες οχι μονο οι βραδινες Γιατι να στερησω απο το αγορακι την ασφαλεια την αγκαλια οταν την εχει αναγκη για να κανω εγω σ....???? οταν τον εχω διπλα μου και μου απλωνει το χερακι η βαζει το προσωπακι του μεσα στο λαιμο μου και κοιμαται η καρδια χτυπαει σαν τρελη και κοντευει να σπασει απο ευτυχια Οποτε ναι το κανω και θα συνεχισω να το κανω οταν και οποτε χρειαστει το παν ειναι αυτο το αγορακι για μενα και τον αντρα μου το φικι φικι μπορει να περιμενει....

 

συμφωνω κριστιανα σε ολα μαζι σου!

 

[Panoz]

Το να κοιμάται το παιδί μαζί με τους γονείς είναι και αυτό μία απίστευτη εμπειρία της σχέσης μεταξύ γονέα και παιδιού, που κατά την γνώμη μου δε θα πρέπει να την στερηθεί κανένα ζευγάρι.

 

Ιδιαίτερα τώρα που διάβασα και δεν το είχα σκεφτεί καθόλου ότι αυτό ούτως ή άλλως δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ, όπως μετά τα 4 με 5 που το παιδί δεν βολεύεται και θέλει τον δικό του χώρο, κάνω μεγάλο λάθος που την επιστρέφω στο δικό της κρεβατάκι. Αγκαλίτσα μέχρι το πρωί θέλει, αλλά έχει χάρη που την βλέπουμε ότι ακόμα και τώρα δεν βολεύεται στο κρεβάτι μας και ο μικρούλης που ξυπνάει συχνά το βράδυ δε θα την αφήσει να κοιμηθεί.

 

ΜΗ ΣΤΕΡΕΙΣΤΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ 'Η ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ!

 

Χαρείτε οποιαδήποτε στιγμή, γιατί ο χρόνος κυλάει πολύ γρήγορα και τα άτιμα μεγαλώνουν ταχύτατα. Η εμπειρία σας θα είναι αρκετή για να μπορείτε από μόνοι σας να καταλάβετε τι είναι καλύτερο για το παιδί σας. Προσπαθήστε να νιώθετε το παιδί και όχι απλά να εφαρμόζετε σκληρούς και άδικους στρατιωτικούς κανόνες που είναι αδύνατο να εφαρμοστούν και να γίνουν αποδεχτοί από όλα τα παιδιά.

[DALIA]

Χαρείτε οποιαδήποτε στιγμή, γιατί ο χρόνος κυλάει πολύ γρήγορα και τα άτιμα μεγαλώνουν ταχύτατα. Η εμπειρία σας θα είναι αρκετή για να μπορείτε από μόνοι σας να καταλάβετε τι είναι καλύτερο για το παιδί σας. Προσπαθήστε να νιώθετε το παιδί και όχι απλά να εφαρμόζετε σκληρούς και άδικους στρατιωτικούς κανόνες που είναι αδύνατο να εφαρμοστούν και να γίνουν αποδεχτοί από όλα τα παιδιά.

[Μίκα]

Μέχρι να πάει στον παιδικό, κοιμόταν στο κρεβάτι του. Μετά, άρχισε να ξυπνάει, να κλαίει, να ζητάει γάλα, τοστ κλπ.

Να προσπαθώ να τον κοιμήσω και πάλι, με κουνήματα, με αγκαλιές και καταλήγαμε να μας ακούει όλη η πολυκατοικία

 

Τώρα, έρχεται στο κρεβάτι μας όταν ξυπνάει και τις περισσότερες φορές κοιμάται ήρεμα μέχρι το πρωί.

 

Γιατί να του στερήσω το αίσθημα της ασφάλειας και της σιγουριάς ( γιατί περί αυτού πρόκειται) στο βωμό κάποιων ερευνών ή νέων τακτικών μεγαλώματος παιδιών;

 

Όσον αφορά τη σχέση των γονιών, δεν νομίζω ότι το παιδί μπορεί να χωρίσει ένα αγαπημένο ζευγάρι. Άλλωστε το παιδί είναι κομμάτι της ένωσής τους, της σχέσης τους.

 

Όταν ένα παιδί είναι ευτυχισμένο είναι και οι γονείς και το αντίστροφο.

[pasxalitsa v]

Όταν ένα παιδί είναι ευτυχισμένο είναι και οι γονείς και το αντίστροφο.

συμφωνω...

 

ps...myangel το μικρο σας ειναι φατσα!!

[Demi7]

Βλέποντας προχθες την "σειρά" με τις νταντάδες στο ΣΚΑΙ κατέληξα τελικά στο συμπέρασμα ότι οι γονείς είναι που έχουν το "πρόβλημα" και όχι τα παιδιά...

Πολλοί αντιλαμβάνονται διαφορετικά κάποια πράγματα...

 

Εγώ μεσα απο αυτή τη σειρά βλέπω οτι οι νταντάδες αυτές "εκπαιδεύουν" τους γονείς και όχι τα παιδιά...

Δεν βλέπω τιποτα κακό στο να έρθει το παιδί μου στο κρεβάτι μου και να κοιμηθούμε μαζί -αν και προσωπικά το αποφεύγω καθώς κοιμάμαι απίστευτα βαριά χωρίς συναίσθηση τοπου/χρόνου και φοβάμαι πολύ- και θα μείνω φρουρός όλη νύχτα για να το καθησυχάσω αν είναι τρομαγμένο ή άρρωστο κλπ.

Δεν θα το διώξω ποτέ όσο με έχει ανάγκη...

 

Είδα που λετε μια μάνα με 3 παιδιά (σ'αυτή τη σειρά) που το πρόβλημα το είχε ήδη με τον άντρα της και "χρησιμοποιούσε" τα παιδιά για να αποφύγει αντιμετωπίσει την πραγματικότητα...

Τα παιδιά μια χαρά κοιμόντουσαν και στο κρεβάτι τους... αυτή τα έπαιρνε γιατί εκείνη ήθελε να καλύψει το δικό της συναισθηματικό της κενό...

 

Εκεί δεν είμαι σύμφωνή με το να κοιμούνται μαζί.... Δεν πρέπει να περνάμε τα δικά μας προβλήματα και να "γατζωνόμαστε" εμείς πάνω τους....

 

Τέλος πάντων αυτή είναι η δική μου γνώμη και εννοείται αφορά εμένα προσωπικά....

[AFRODITH]

έχεις δίκιο ,την σειρά αυτήν την βλέπω πάντα .αλλά όταν οι νταντάδες εκπαιδεύουν τους γονείς και κατεπεκταση τα παιδία για τον ύπνο το κάνουν σε παιδία και όχι σε μωρά .είναι διαφορετικό να μάθεις στο παιδί των 4 χρόνων και άνω ότι έχει κρεβάτι και δωμάτιο και διαφορετικό να αφήνεις ένα μωρό να κλαίει των χ μηνών στο δωμάτιο του μόνο του .το παιδί των 4+ καταλαβαίνει την γλώσσα μας ενώ το μωρό όχι .και πάλι ο καθένας βλέπει αν είναι πρόβλημα η όχι με υποκειμενικά κριτήρια και η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική ,δεν πάει να πει ότι όλα τα παιδία έχουν ψυχολογικά κενά και θέλουν να κοιμούνται με τους γονείς τους .ο καθένας γονιός ξέρει τι αντιμετωπίζει και πως να το αντιμετωπίζει από το ένστικτο του γονιού .

[georgesp]

Καλημέρα σε όλους

 

Ήθελα να κάνω μια ερώτηση σχετικά με το θέμα.

 

Καταρχάς, να πω ότι δε διαφωνώ στο να κοιμάται το παιδί στο κρεβάτι/δωμάτιό του, απλώς διαβάζοντας και ακούγοντας όλα αυτά περί έλλειψης αυτοπεποίθησης και ανάπτυξης φοβιών και τόσα άλλα δεινά που περιγράφουν ορισμένοι μου έρχεται στο μυαλό το εξής ερώτημα.

 

Όταν ήταν μωρά οι γονείς μας που τα παιδιά μιας οικογένειας δεν ήταν 1 ή 2, αλλά 5,6 ή 7 και η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δεν είχε τα οικονομικά μέσα για αντίστοιχα κρεβάτια και δωμάτια σε ένα σπίτι, έχω ρωτήσει και έχω μάθει ότι κοιμόντουσαν σε 1-2 κρεβάτια ή και σε στρώματα απλώς, "μπουλούκια". Δηλαδή μαμά, μπαμπάς και 1-2 μικρά παιδιά στο ένα και κάποια από τα μεγαλύτερα παιδιά με τα υπόλοιπα μικρά σε άλλα. Νομίζω ότι αυτό ήταν η πραγματικότητα για τις περισσότερες οικογένειες τη δεκαετία του 50 ή 60. Παρόλα αυτά δεν ανέπτυξαν όλα εκείνα τα παιδιά φοβίες ή έλλειψη αυτοπεποίθησης ή ...

 

Αναρωτιέμαι, λοιπόν, μήπως υπερβάλλουμε όταν υποστηρίζουμε κάτι τέτοιο;

 

Εγώ στο δικό μου παιδί προσπαθώ να καλλιεργήσω το αίσθημα του διαχωρισμού αυτού (κρεβάτι μαμάς και μπαμπά - κρεβάτι παιδιού), αλλά έχουν υπάρξει κάποιες λίγες φορές που η μικρή (λίγων μηνών), πολλή ανήσυχη πετάγεται στον ύπνο της και ξυπνάει συνεχώς. Όσες από αυτές τις φορές επέλεξα να την κρατήσω αγκαλιά ή στο κρεβάτι μου, κοιμήθηκε σαν πουλάκι, και έδινε την αίσθηση ότι αισθανόταν ασφαλής. Όσες την άφηνα στο κρεβάτι και τη χάιδευα ή έμενα για λίγο κοντά, απλώς επαναλαμβανόταν αυτό που περιέγρψα. Αν, λοιπόν, κάποιες φορές το θέμα είναι αυτό, η έλλειψη της ασφάλειας που αισθάνεται ένα παιδί, το αγνοούμε;

 

Πολύ θα ήθελα να ακούσω την άποψή σας.

[Ditta]

ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΣΑΝΤΙΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΟΛΩΝ ΣΑΣ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΣΥΜΠΕΡΙΣΜΑΤΑ.

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΙΜΑΙ ΜΗΤΕΡΑ, ΕΧΩ ΜΙΑ ΚΟΡΗ 8 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ 4 ΜΗΝΩΝ ΕΓΚΥΟΣ.

ΓΙΑΤΙ ΤΣΑΝΤΙΖΕΣΤΕ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ???????

ΑΦΟΥ ΓΙΑ ΕΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΓΛΥΚΟ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΟ ΝΑ ΚΟΙΜΑΣΤΕ 10 ΑΤΟΜΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΠΑΩ ΠΑΣΟ.

ΟΜΩΣ ΓΙΑΤΙ ΤΡΕΛΛΑΙΝΕΣΤΕ ???????

ΕΓΩ ΤΣΑΝΤΙΖΟΜΑΙ ΟΤΑΝ ΚΑΤΙ ΜΕ ΑΦΟΡΑ ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΟΧΛΕΙ ΚΑΙ ΜΕ "ΤΡΩΕΙ" ΠΟΥ ΛΕΝΕ.

ΑΦΟΥ ΟΛΟΙ ΕΣΕΙΣ ΕΙΣΤΕ ΤΟΣΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΟΤΙ ΚΟΙΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΩΣ ΤΑ ΑΓΑΠΑΤΕ ΚΤΛ ΓΙΑΤΙ ΦΩΝΑΖΕΤΕ ???

ΘΑ ΑΓΑΠΟΥΣΑΤΕ ΕΞΙΣΟΥ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΟΜΩΣ ΑΝ ΔΕΙΧΝΑΤΕ ΛΙΓΗ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΧΩΡΙΖΑΤΕ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ, ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΤΟΥΣ.

ΤΟ ΝΑ ΑΦΗΝΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΕΧΟΜΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΩΣ ΤΟ ΑΓΑΠΩ ΑΛΛΑ ΠΩΣ ΤΟ ΦΟΒΑΜΑΙ.

 

Ο λόγος που αντέδρασαν όλοι όσοι αντέδρασαν, είναι γιατί έκανες κάποιες πολύ "δυνατές" δηλώσεις, τις οποίες παρουσίασες σαν επιστημονική και απόλυτη αλήθεια. Προσωπικά, ενώ σέβομαι τις αποφάσεις που παίρνει η κάθε μάνα για το παιδί της, τυχαίνει όμως να πιστεύω ότι το να κοιμούνται οι γονείς με το παιδί είναι η "καλύτερη" απόφαση. Όταν λοιπόν βλέπω κάποιον να λέει ότι η ψυχολόγος είπε πόσο ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΛΑΘΟΣ είναι (και να παραθέτει επιχειρήματα με τα οποία διαφωνώ,) θα απαντήσω γιατί πιστεύω ότι αυτά που λές είναι παραπλανητικά για άλλες μητέρες, που τώρα παίρνουν τις αποφάσεις τους. Αν είχες γυρίσει και είχες πει "κοπελιές, πιστεύω ότι κάνετε λάθος που κοιμαστε με τα μωρά σας, εγώ δεν θα το έκανα ποτέ," δεν θα είχες δει τέτοια αντίδραση. Αυτό που είπες όμως είναι πολύ διαφορετικό.

 

Προσωπικά, κοιμήθηκα και με τα δυο παιδιά μου από την πρώτη μέρα... Είχα κάνει πολύ έρευνα επι του θέματος όσο ήμουν έγκυος, και είχα αποφασίσει (μαζί με το σύζυγο) ότι αυτό θα κάναμε. Οπότε και δεν δημιούργησε κανένα πρόβλημα στη σχέση, και ουτε το μετανιώσαμε ποτέ. Ποιον έλεγχο χάσαμε λοιπόν;

 

Και συγκεκριμένα μπορώ να σου πω ότι το να αφήνεις τα παιδιά σου να κάνουν "ότι θέλουν" και το να επιλέγεις να μην αντισταθείς σε αυτό που θέλουν στη συγκεκριμένη περίπτωση επειδή πιστεύεις ότι η "απαίτησή τους" είναι λογική έχει μεγάλη διαφορά.

Τώρα αν σε κάποια ζευγάρια θέλει μόνο ο ένας γονιός να έρθει το παιδί στο κρεβάτι, και ο άλλος διαφωνεί, ή αν το παιδί έρχεται στο κρεβάτι ως "λύση απελπίσίας" -τύπου ας πάει και το παλιάμπελο, αλλά κατα βάθος οι γονείς το θεωρούν σφάλμα, τότε σίγουρα μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στη σχέση.

Εμεις ίσα ίσα που πειθαρχούμε αρκετά τα παιδιά μας (όταν είναι σε ηλικία που μπορούν να το καταλάβουν, αλλά αρκετά μικρότερα από ότι έχω δει γενικά στον κύκλο μου,) και μπορώ να σου πω ότι πόλύ συχνά οι γύρω μας (και επαγγελματίες το χώρου, πχ η νηπιαγωγός, η κοινωνική λειτουργός τώρα με την υιοθεσία, ο παιδίατρος,) εκφράζουν έκπληξη για το πόσο καλή είναι η συμπεριφορά τους και το πόσο ανεξάρτητα είναι.

 

Πολύ καλός και απαραίτητος ο διάλογος, αλλά δεν θα ήθελα κάποιος που σκέφτεται ή έχει ξεκινήσει να μοιράζεται το κρεβάτι με το μωρό να διαβάσει το θέμα και να πανικοβληθεί. "Ω ΘΕΕ ΜΟΥ! Θεωρείται -από όλους τους επιστήμονες υποννοείς, κάτι που δεν ισχύει- ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ, πω πω τι κακό που πήγα να κάνω, φτου στον κόρφο μου, ας σταματήσω όσο πιο γρήγορα μπορώ." Αυτό δεν λέγεται ενημέρωση, λέγεται παραπληροφόρηση.

[georgesp]

Ditta, αυτό ακριβώς που λες προσπάθησα να περάσω κι εγώ με το post μου, ακριβώς πάνω από το δικό σου.

 

Η ψυχολογία είναι μια σεβαστή επιστήμη, νέα γενικά σε σχέση με άλλες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι μαθηματικά 1+1=2. Όποιος έχει ασχοληθεί θα ξέρει πολύ καλά ότι σε πάρα πολλά ζητήματα υπάρχουν διαφορετικές σχολές σκέψης που οι απόψεις των ειδικών διίστανται. Οπότε δεν υπάρχει άσπρο μαύρο.

 

Όσο για το αν η διαπαιδαγώγηση και οι ανατροφή που δίνουμε στα παιδιά μας είναι καλύτερη από άλλων, επειδή εμείς είμαστε πολύ συνειδητοποημένοι και διαβασμένοι γονείς, θα πρότεινα να κρατάμε μια πισινή, γιατί πρόκεται για μια συνεχή διαδικασία που εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και τα αποτελέσματά της θα φανούν αργότερα και όχι τώρα.