Ωριμότητα για την 1η δημοτικού - η κατάλληλη προετοιμασία?

[administrator]

Αισθάνεστε ότι το παιδί σας δεν είναι ικανό να παρακολουθήσει δραστηριότητες που τα άλλα παιδιά στην ηλικία του μπορούν ?

 

Εκφράστε σε αυτή την ενότητα τις απορίες και ερωτήσεις σας.

[ANF]

Αυτό που θα γράψω έχει έμμεση σχέση με το θέμα.

 

Εμαθα ότι πλέον τα παιδιά πρέπει να έχουν κλείσει το 6ο έτος της ζωής τους για να πάνε δημοτικό.

 

Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια, αν ξέρετε κάτι ας μας πείτε.

 

Εγώ γεννημένη Ιανουάριο πριν από 30 χρόνια περίπου, πήγα σχολείο νωρίς, κέρδισα χρονο και η μητέρα μου πραγματικά κουράστηκε πολύ!, γιατί δεν ήμουν ώριμη και γιατί έγραφα με το αριστερό χέρι, κάτι που έκανε τα πράγματα πολύ πιο δύσκολα! (έγραφα ανάποδα σαν τους Άραβες).

 

Ετσι λοιπον, αν και δεν έχω ακόμα παιδί σε ηλικία για Α δημοτικού, εύχομαι και ελπίζω ότι θα έιναι ώριμο, διότι θα πάει σχολείο (και ο μικρός και ο μεγάλος) κοντά στα 6,5 χρόνια, που λογικά υποδηλώνει κάποια χ ωριμότητα.

 

Αντζυ

[almak]

Τα παιδιά πηγαίνουν Α' δημοτικού εφόσον έχουν κλείσει το 6ο έτος της ηλικίας τους ή πρόκειτε να το κλείσουν ( Σεπτέμβρη , Οκτώμβρη , Νοέμβρη , Δεκέμβρη ) του ίδιου έτους που θα πάνε Α' δημοτικού.

 

Θα το πω αλλιώς:Τα παιδιά ξεκινούν το δημοτικό την χρονιά στην οποία κλείνουν το 6ο έτος της ηλικίας τους.

[almak]

Προσωπικά έχω μετανιώσει που στείλαμε τον μεγάλο σχολείο κανονικά ( έκλεισε τα 6 στις 23 Δεκ.)

Είναι ο πιο μικρός της τάξης με διαφορά 6~12 μήνες μικρότερος από τον καθένα.

Όποιος σκέφτεται να στείλει το παιδί του δημοτικό την επόμενη χρονιά από την "κανονική" πρέπει να το μεθοδεύσει τρία χρόνια πιο πριν βάζοντας το παιδί στην "σωστή" τάξη στα προ-προ-νήπια έτσι ώστε μετά το νήπιο να πάει δημοτικό και όχι ξανά νήπιο

Δεν μπορείς να πεις του παιδιού τελευταία ώρα στο νήπιο ότι του χρόνου θα ξανάπαει νήπιο για το καλό του

 

Τώρα όσον αφορά το αν πρέπει , αν είναι σωστό και τι είναι σωστό να γίνει , νομίζω πως οι απόψεις διίστανται και άκρη δεν θα βρούμε

Ας αποφασίσει ο καθείς μόνος του αν το παιδί του είναι "ώριμο" με τα δικά του μέτρα και σταθμά να το κάνει ή όχι

[Μαρια Στυλιανακη]

Όποιος σκέφτεται να στείλει το παιδί του δημοτικό την επόμενη χρονιά από την "κανονική" πρέπει να το μεθοδεύσει τρία χρόνια πιο πριν βάζοντας το παιδί στην "σωστή" τάξη στα προ-προ-νήπια έτσι ώστε μετά το νήπιο να πάει δημοτικό και όχι ξανά νήπιο

Δεν μπορείς να πεις του παιδιού τελευταία ώρα στο νήπιο ότι του χρόνου θα ξανάπαει νήπιο για το καλό του

 

Αυτό είναι πραγματικά σημαντικό!!!

Και εγώ πάντως επειδή ξεκίνησα σχολείο με γενέθλια την 4 Ιανουαρίου, 5 ετών και 8 μηνών πχ θυμάμαι ήθελα απλώς να παίξω, δεν πήγαινα με χαρά στο σχολείο. Όμως ήταν πολύ πιεστική η μητέρα μου και λόγω διγλωσσίας αλλάζουν τα πράγματα αρκετά. Μπορεί δηλαδή να μήν ήταν η ηλικία αλλά οι περιστάσεις.

Τώρα βέβαια το δημοτικό δεν είναι όπως παλιά, αυτό που γνωρίζω είναι ότι στα παιδιά δίνουν πολύ περισσότερη δουλειά, σε σχέση με παλιότερα.

Οπότε .... αυτό που θα έλεγα είναι ότι εάν η παιδαγωγός που γνωρίζει το παιδί είναι πολύ έμπειρη θα άκουγα την γνώμη της, μιάς και έχει σύγκριση με τα άλλα παιδιά στην ίδια τάξη π.χ..

 

Όμως ακόμα και αυτό, σε αρκετούς γονείς δεν έχει υπάρξει σωστή ένδειξη

..

...στην τελική μόνο μία έμπειρη ψυχολόγος η οποία παρακολουθεί το παιδί στο πλαίσιο της εποπτείας ενός παιδικού σταθμού, μπορεί να κάνει μιά αντικειμενική "γνωμάτευση".

 

σε γενικά πλαίσια πάντως τα μεγαλύτερα παιδιά πάντα βγαίνουν κερδισμένα μιάς και δεν χρειάζεται να πιεστούν, τους βγαίνουν τα μαθήματα με πολύ περισσότερη ευκολία με αποτέλεσμα να έχουν πολύ λιγότερο άγχος για την επίδοσή τους. Τι καλύτερο απο ένα παιδί το οποίο δεν χρειάζεται να αρχίσει να αγχώνεται απο τέτοια ηλικία, για τις επιδόσεις του... και ειδικα για το εάν μπορεί να τα καταφέρει...

 

θα ήταν ενδιαφέρον εάν κάποιος απο τους γονείς εδώ έχει εμπειρία σχετικά με αυτό δηλ. το να πάει σαν παιδί δημοτικό και να είναι μεγαλύτερος στην τάξη.

[ANF]

...σε γενικά πλαίσια πάντως τα μεγαλύτερα παιδιά πάντα βγαίνουν κερδισμένα μιάς και δεν χρειάζεται να πιεστούν, τους βγαίνουν τα μαθήματα με πολύ περισσότερη ευκολία με αποτέλεσμα να έχουν πολύ λιγότερο άγχος για την επίδοσή τους...

 

Σε αυτό ελπίζω και εγώ και όλοι οι γονείς νομίζω.

 

Οσο για την γνώμη του παιδοψυχολόγου στα πλαίσια του παιδικού σταθμού... αυτό σηκώνει μεγάαααλη κουβέντα!!! και μάλλον θα πρέπει να το αναλύσουμε σε άλλο ποστ.

 

Αντζυ

[rike]

Προβληματίζομαι κι εγώ γιατί η κόρη μου θα είναι από τα μικρά της τάξης. Φέτος είναι προνήπεια του χρόνου νήπεια και μετά δημοτικό. Παρόλα αυτά η δασκάλα της στον παιδικό σταθμό τη θεωρεί πολύ ώριμη (κι εγώ το ίδιο) και έχει μια συνεχή θέληση για μάθηση. Μου ζητάει συνεχώς να γράφουμε να διαβάζουμε κλπ.

Έστω ότι ένας γονιός δεν έχει την άνεση να έχει επαφή με παιδοψυχολόγο... ή καλούς δασκάλους, μόνος του πως μπορεί να κρίνει αν το παιδί του είναι έτοιμο?

Υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορούμε μόνοι μας να εντοπίσουμε?

[fokion]

Πιστευω οτι ενας γονιος πολλά πραγματα τα "νιωθει" παρα τα καταλαβαινει χειροπιαστα...

Υπαρχουν παιδια που πρεγματικά ειναι ανωριμα να πανε, και αλλα της ιδιας ηλικιας που δεν εχουν κανενα προβλημα...

Αυτο εξαρταται ΚΑΙ απο την "προεργασια" που εχει γινει στο σπιτι....

Αν σπιτι ειναι μονο μπαρμπι και ποτε ενα μαρκαδορο να μουτζουρωσει..... εστω....

[hara]

Αναρωτιέμαι...σε αυτό δεν βοηθάει και ο παιδικός σταθμός...το νήπιο;;;

 

...φυσικά πέρα απο την προετοιμασία της οικογένειας.....!!!

[fokion]

Α συγνωμη εννουσα το ΝΑ ΠΑΕΙ στο νυπιο.... Συγνωμη καταλαβα λαθος...

[maria]

Και εγώ θεωρώ ότι ο παιδικός σταθμός ετοιμάζει τα παιδιά εως ένα βαθμό για το σχολείο.

 

Καταρχήν έχουν ήδη έρθει σε επαφή με άλλα παιδιά και έχουν μάθει να συμπεριφέρονται ομαδικά.

 

Επίσης, πιστεύω ότι έχουν ήδη έρθει σε παφή με κάποια γράμματα ή και αριθμούς, οπότε στην πρώτη δημοτικού και έχουν ήδη μια οπτιή επαφή με κάποια από τα γράμματα, αλλά και έχουν συνηθήσει να βρίσκονται σε περιβάλλον με "δασκάλα".

 

Επίσης από συζητήσεις που έχω κάνει με άλλους γονείς, θεωρώ ότι εκτός από το δάσκαλο παίζει ρόλο και το σχολείο που θα πάει το παιδί (ιδιωτικό η δημόσιο).

 

Ακόμα δεν έχω προσωπική εμπειρία ούτε από σχολείο αλλά ούτε και από παιδικό σταθμό. Βέβαια επειδή γνωρίζω γονείς με μεγαλύτερα παιδιά, έχω κάτσει και έχω ακούσει τις απόψεις τους πάνω σε αυτά τα θέματα.

 

Θα γράψω κάποια επιπλέον πράγματα από αυτά που έχω ακούσει κάποια στιγμή και στα αντίστοιχα θέματα.

[Μαρια Στυλιανακη]

Παρόλα αυτά η δασκάλα της στον παιδικό σταθμό τη θεωρεί πολύ ώριμη (κι εγώ το ίδιο) και έχει μια συνεχή θέληση για μάθηση

 

αυτό τα λέει όλα. δεν νομίζω ότι χρειάζεται κάποιος ειδικός να στο πεί αυτό εάν εσύ το αισθάνεσαι και το βλέπεις.

 

Ένα παιδί που δεν είναι έτοιμο για σχολείο ή έχει πιεστεί, δεν το κάνει αυτό.. να ζητάει πράγματα να μάθει κτλ.

 

εννοείται ότι οι παιδικοί σταθμοί προετοιμάζουν. το θέμα είναι πως το κάνουν αυτό.

πολλοί μπαίνουν απο πολύ νωρίς στο κλιμα του σχολείου δήθεν για να προετοιμάσουν το παιδί. όμως ένα χρόνο πρίν, δεν έχει νόημα ένα παιδάκι να μάθει να γράφει, να λύνει "ασκήσεις " σε φωτοτυπίες απλώς για να μπορεί να τα κάνει μετά απο ένα χρόνο.

Η σωστή προετοιμασία είναι πολύ περισσότερα απο ότι απλώς αυτά τα "τεχνικά" θέματα φυσικά. - που πολλές φορές εντυπωσιάζουν τους γονείς και τους πείθουν ότι το παιδάκι τους είναι έτοιμο. Ενώ απλώς έμαθε κάτι που δεν του χρησιμεύει πραγματικά σαν προετοιμασία στο σχολείο.

 

Για καποιους ιδιωτικούς και δημόσιους νομίζω υπάρχει γενική τάση να κάνουν πολύ περισσότερα πράγματα σε σχέση με τα γράμματα και την γραφή απο ότι σε θέματα συναισθηματικά κοινωνικά κτλ. τελικά πρέπει να υπάρχει επικοινωνία με τον παιδικό σταθμό και άλλους γονείς που πήγαν εκεί, για να καταλάβει κάποιος τι προτεραιότητες υπάρχουν στο κάθε παιδικό - γιατι σε κάθε έναν μπορει να υπάρχουν πολύ διαφορετικές προσσεγγίσεις.

 

Αντζυ, άνοιξε τόπικ για αυτό που αναφέρεις με τους ψυχολόγους που εποπτεύουν παιδικούς σταθμούς, είναι ενδιαφέρον θέμα! ανοιξέ το στην "προσχολική ηλικία"..!

[rike]

Οι σταθμοί λένε ότι προσφέρουν πολλά. Το θέμα είναι ότι εμείς οι γονείς δεδομένου και ότι τα παιδιά μας δε μπορούν να μας περιγράψουν και αναλυτικά τι κάνουν στο σταθμό πως ελέγχουμε το σταθμό.

πχ στον δικό μας σταθμό κάνουν 1 φορά τη βδομάδα θεατρικό παιχνίδι, 1 φορά μουσικοκινιτική, 1 φορά γυμναστική. Επίσης αρχίσαν βιβλία για προγραφή και προμαθηματικά, τα οποία όπως έχω δει έχουν ασκησούλες όχι κατά ανάγκη για να μάθουν να γράφουν, κυρίως με έννοιες.

Προσωπικά όπως μου έχουν περιγραφτεί αυτά με ικανοποιούν πλήρως. Από εκεί και πέρα όμως τι ακριβώς γίνεται, αν ο τρόπος με τον οποίο γίνονται αυτά είναι σωστός, και πόσο τα πιέζουν τα παιδιά δε μπορώ να το ελέγξω.

[hara]

πολλοί μπαίνουν απο πολύ νωρίς στο κλιμα του σχολείου δήθεν για να προετοιμάσουν το παιδί. όμως ένα χρόνο πρίν, δεν έχει νόημα ένα παιδάκι να μάθει να γράφει, να λύνει "ασκήσεις " σε φωτοτυπίες απλώς για να μπορεί να τα κάνει μετά απο ένα χρόνο.

Η σωστή προετοιμασία είναι πολύ περισσότερα απο ότι απλώς αυτά τα "τεχνικά" θέματα φυσικά. - που πολλές φορές εντυπωσιάζουν τους γονείς και τους πείθουν ότι το παιδάκι τους είναι έτοιμο. Ενώ απλώς έμαθε κάτι που δεν του χρησιμεύει πραγματικά σαν προετοιμασία στο σχολείο.

 

Για καποιους ιδιωτικούς και δημόσιους νομίζω υπάρχει γενική τάση να κάνουν πολύ περισσότερα πράγματα σε σχέση με τα γράμματα και την γραφή απο ότι σε θέματα συναισθηματικά κοινωνικά κτλ. τελικά πρέπει να υπάρχει επικοινωνία με τον παιδικό σταθμό και άλλους γονείς που πήγαν εκεί, για να καταλάβει κάποιος τι προτεραιότητες υπάρχουν στο κάθε παιδικό - γιατι σε κάθε έναν μπορει να υπάρχουν πολύ διαφορετικές προσσεγγίσεις.

 

 

Μπορείτε παρακαλώ λίγο να το αναλύσετε αυτό;;;

 

Πώς μπορείς να το ελέγξεις αυτό;;;;

[Μαρια Στυλιανακη]

χμ.......!!! δύσκολο! μόνο κάποιος που ξέρει απο τα προγράμματα των νηπίων μπορεί να έχει και κάποια σύγκριση.... δυστυχώς...

 

συνήθως απο τους γονείς που τα παιδιά τους ήδη πηγαίνουν στο νήπιο αυτό, μπορεί να πάρει πολλές πληροφορίες για το πως λειτουργεί κτλ. σε τί δίνει βάση... και το άν τα παιδιά πιέζονται.

 

φαίνεται απο τις εργασίες που κάνουν τα παιδιά - πόσο ποικίλλες είναι δηλ. διαφορετικά υλικά κτλ. .. διάφορα θέματα..

όχι δηλ απλώς στο τέλος της χρονιάς να έχουν ένα φάκελο Α4 χαρτιά άσπρα φωτοτυπημένα που τα έχουν συμπληρώσει σαν ασκησούλες.

τα γράμματα να μαθαίνονται απο διαθεματικά παιχνίδια - δηλαδή στο γράμμα Α , να φτιάξουν κάτι που να αρχίζει απο άλφα, να φάνε κάτι που να αρχίζει απο άλφα, να παίξουν με κάτι που να αρχίζει με το άλφα, τα παιχνίδια που έχουν στην τάξη αρχίζουν απο αλφα...κτλ... να φτιάξουν ζωάκι που να αρχίζει απο άλφα...

σε κάθε γράμμα να έχουν 2 εβδομάδες όπου να γίνονται όλα αυτά φυσικά με πολλές πολλές εναλλαγές και πιθανότητες...

 

το πρόβλημα είναι ότι και οι γονείς δεν ξέρουν πως να ελέγξουν αλλά και τι να ζητήσουν απο ένα παιδικό.

Έτσι οι παιδικοί, κάνουν το δικό τους πρόγραμμα - που συνήθως είναι πολύ διαφορετικό αναλόγως τον παιδικό.

πολλοί εστιάζονται στο να προετοιμάσουν το παιδί σε σχολικές συνθήκες.

είναι δηλ πιό αυστηροί σε όλα, απλώς για να μάθει ένα παιδί πως θα είναι τουχρόνου τα πράγματα.

 

εγώ δεν συμφωνώ σε αυτό - ενα παιδί που αισθάνεται ελευθερο ευέλικτο μη πιεσμένο και χωρίς "κόμπλεξ" (επειδή αυτό έχει ήδη αντιμετωπιστεί απο το σωστό παιδικό) δεν θα έχει πρόβλημα να συνηθίσει στην πρώτη δημοτικού στο σχολείο, ακόμα καί άν δεν ξέρει ακόμα τι είναι η τιμωρία και η οριοθέτηση που υπάρχει εκεί.

επίσης το να κάνει 100 προγραφικές ασκήσεις στο νήπιο, δεν θα κάνει το χέρι του πιό ευέλικτο απο ότι ένα παιδί που απλώς ζωγραφίζει, κόβει κολλάει πολύ. Το δεύτερο θα έχει περάσει υπέροχα ενώ το πρώτο θα έχει κάνει απλώς πολλές ώρες άσκηση - γιατί ? για να καταφέρει κάτι το οποίο και το άλλο παιδί θα καταφέρει μιά χαρά - και θα του φανεί και ενδιαφέρον μιας και θα είναι κατι καινουριο.

 

Όλοι οι γονείς έχουν δεί ήδη πόσο εύκολα μαθαίνουν τα παιδιά, εάν δεν πιέζονται, εάν αισθάνονται ελεύθερα και άν κάποιος δίνει βάση στο άν περνάνε καλά. Αυτό είναι το κριτήριο που θεωρώ είναι σημαντικό σε αυτή τη φάση και είναι υπέρμαχος του ότι δεν χρειάζεται τα παιδιά στο νήπιο να κάνουν τις προγραφικές ασκήσεις που κάνουν τα παιδιά στην πρώτη δημοτικού - και αυτό συμβαίνει σε κάποιους παιδικούς.

 

Πάντως τη στιγμή που κάποιος πάει στον παιδικό σταθμό μπορεί κάλλιστα να ρωτήσει "πόσο βάρος δίνετε στην εκμάθηση των γραμμάτων ή της γραφής" "πόσο βάρος δίνετε στην δημιουργικότητα" και να σας δώσουν και παραδείγματα πως αυτά εφαρμόζονται.

 

για μένα πιο πολύ σημασία έχει τα παιδιά στο νήπιο να μάθουν να λειτουργούν με ευελιξία και δημιουργικότητα - γιατί με αυτά θα μπορέσουν να χρησιμοποιήσουν όλα τα εργαλεία που θα τους δώσει με τη σειρά του το σχολείο, όταν έρθει η ώρα για αυτό.

 

η ευελιξία και η δημιουργικότητα για παράδειγμα ενθαρύνονται όταν ένα παιδί μπορεί να επιλέξει διαφορετικές λύσεις σε κάτι - και όταν η λύση δεν είναι απαραίτητο να καταλήγει σε κάτι συγκεκριμένο.

δηλαδή ακριβώς το αντίθετο απο στεγνές ασκήσεις.

[rike]

Φέτος άλλαξα σταθμό ενώ πηγαίναμε 4 χρόνια στον άλλον, ακριβώς για να κάνουν παραπάνω δρασητριότητες.

Η φιλοσφοφία του σταθμού είναι πάνω κάτω αυτή που περιγράφεις Μαρία. Κάνουν πολλές δραστηριότητες και 1 φορά τη βδομάδα κάνουν και προγραφικές ασκήσεις όπως μου είπαν παρόλο που δεν συμφωνούν, και χωρίς πίεση, αλλά επειδή λέει όσο πάει και γίνεται πιο απαιτητικό το πρόγραμμα της 1ης δημοτικού είναι καλό τα παιδιά να είναι προετοιμασμένα. Μάλιστα τέτοιες ασκήσεις άρχισαν τώρα μετά τις γιορτές και μας δίνουν και φυλλάδιο στο σπίτι μια φορά τη βδομάδα.

Σε αυτό το θέμα εμείς οι γονείς πως πρέπει να το χειριστούμε.

 

Παράδειγμα η κόρη 4ετών προνήπεια φέτος ήθελε να καθήσει αμέσως μόλις γύρισε να κάνει τις ασκήσεις. Είναι κάτι που της αρέσει. Σε αυτή τη φάση προβληματίστηκα ποια πρέπει να είναι η στάση μου. Όποιος ξέρει ας βοηθήσει:

 

Πρέπει να βοηθάμε το παιδί να στεκόμαστε δίπλα του?

Το αφήνουμε εντελώς μόνο?

Αν κάνει λάθος διορθώνουμε σβήνουμε και το ξανακάνει (αν είναι δεκτικό σε αυτό)?

Αν βλέπουμε ότι έχει κουραστεί και επιμένει, του λέμε να σταματήσει δεν πειράζει ή πρέπει να μάθει ότι θα πρέπει να πάει ολοκληρωμένη την άσκση την άλλη μέρα στο σχολείο?

Αν κάνει λάθος την κίνηση όταν κάνει τα γράμματα διορθώνουμε ή αφήνουμε να κάνει κάτι έστω κι αν το έχει πιάσει ανάποδα... πχ στο 1 κάνει πρώτα την κάθετη γραμμή και μετά την πλάγια.

 

πχ έχει μάθει να γράφει το όνομά της μόνη της ζητάει μόνη της να το γράφω και αντιγράφει μέχρι που το έμαθε απ' έξω, αλλά κάνει το Ν ανάποδα...δηλαδή την πλάγια γραμμή με την λάθος φορά... τι κάνουμε το αφήνουμε έτσι?

 

Σημειώνω ότι η κόρη μου θέλει πάρα πολύ να ασχολείται με αυτά και το ζητάει μόνη της. Άρα δεν τήθεται θέμα πίεσης!

 

Θα με βοηθούσαν πολύ οι απαντήσεις στα παραπάνω, μιας και αυτή τον καιρό με προβληματίζουν πολύ και δε θέλω να κάνω κάτι λάθος.

Ευχαριστώ

[Μαρια Στυλιανακη]

γενικά είναι όλα κατά συνείδηση του γονέα

 

Είναι κάτι που της αρέσει

αυτό είναι πολύ καλο, δείχνει να μήν είναι πιεσμένη με την αρνητική έννοια.

 

Αν κάνει λάθος διορθώνουμε σβήνουμε και το ξανακάνει (αν είναι δεκτικό σε αυτό)?

 

εγώ δεν θα το έσβηνα. το να κάνουμε λάθος σε κάτι δεν είναι κακό,

εάν στο δημοτικό πρέπει να σβήνει ας το κάνει τότε.

ας μήν νιώθει απο τώρα άσχημα εάν κάνει λάθος. το ίδιο θα έλεγα και για το Ν και το 1 που λες. Θα την άφηνα να χαίρεται ότι έχει προσπαθήσει, λογικα αν είναι θα της το πούν στο σχολείο.

Αυτό που τώρα είναι σημαντικό, είναι να μήν το δεί σαν κάτι σοβαρό δηλ να το δέι σαν παιχνίδι. Στα παιχνίδια, και λάθος να κάνουμε , δεν πειράζει.

Ο στόχος είναι έτσι και αλλιώς μία εξοικοίωση όχι το να τα μάθουν όλα 100% απο τώρα.

Αν βλέπουμε ότι έχει κουραστεί και επιμένει, του λέμε να σταματήσει δεν πειράζει ή πρέπει να μάθει ότι θα πρέπει να πάει ολοκληρωμένη την άσκση την άλλη μέρα στο σχολείο?

εγώ θα ρώταγα τί του είπε η δασκάλα του και πως νιώθει για αυτό.

εάν πει "ναι μου είπε να το φέρω" και νιώθει ότι "δεν μπορώ" εγώ θα έλεγα τότε μην συνεχίζεις πάμε να παίξουμε, και θα το κάνουμε αύριο. "μπορείς να πείς στην δασκάλα σου ότι σου φάνηκε δύσκολο και ότι κουράστηκες, αλλά οτι θα το ξαναπροσπαθήσεις αύριο"

 

οι κανόνες δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να αλλάξουν την επόμενη χρονιά - και τα παιδιά είναι ικανά να καταλάβουν όταν υπάρχει μια αλλαγή στους κανόνες όσο μεγαλώνουν. δηλ. ότι τότε θα πρέπει να πάνε την άσκηση την επόμενη μέρα. Ας αγχωθούν τότε, όχι τώρα ακόμα. οι αντοχές μετά απο ένα χρόνο των παιδιών έχουν τεράστια διαφορά (λόγω της ανάπτυξής τους που είναι όπως ξέρετε και σείς ραγδαία).

αυτή είναι η άποψή μου..

[rike]

Μαρία,

Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις! Περίπου σε αυτή την κατεύθυνση κινούμαστε. Όπως κατάλαβα σε αυτή την ηλικία πρέπει να το δούνε σαν παιχνίδι και όχι σαν καταναγκαστικό έργο. Άρα κάνουμε ότι χρειάζεται προκειμένου να γίνει κάτι που θα τους αρέσει να κάνουν και όχι κάτι το οποίο είναι υποχρεωμένα να κάνουν.

 

Απλά και οι γονείς δεν ξέρουμε ακριβώς πως να κινηθούμε. Χθες ήμουν σε παιδικό πάρτυ και μιλούσα με άλλες μαμάδες. Μια λοιπόν μας έλεγε ότι η κόρη της.. 4ρων ετών ξέρει να γράφει όλα τα γράμματα... πχ της λένε γράψε το Α και το γράφει.. κλπ. Αυτό το παιδί θεωρητικά θα πάει πιο προετοιμασμένο στο δημοτικό. Θα χρειάζεται λιγότερο χρόνο για να μάθει και να διαβάσει από κάποιο παιδί που τα μαθαίνει για πρώτη φορά. Ακούω επίσης ότι η 1η δημοτικού έχει γίνει πάρα πολύ απαιτητική. Τί είναι τελικά καλό και σωστό?

[Μαρια Στυλιανακη]

.... νομίζω ότι πολλοί γονείς, φοβούνται (αυτό είναι έλλειψη εμπιστοσύνης ότι τα παιδιά τους θα τα καταφέρουν απο μόνα τους και έτσι το εκλαμβάνουν και τα παιδιά) ότι τα παιδιά τους δεν θα πάνε καλά στην πρώτη δημοτικού και έτσι για να έχουν την συνείδησή τους ήσυχη διασφαλίζουν αυτό που λές - να είναι πρίν την ώρα τους έτοιμα τα παιδιά.

 

Σε αυτό το "τριπάκι" μπαίνουν και οι παιδικοί σταθμοί θέλοντας φυσικά να ικανοποιήσουν και να καθησυχάσουν τους γονείς.

 

Θα με ενδιέφερε να ακούσω την γνώμη όσων τα παιδιά είναι τώρα σε ηλικία δημοτικού, σε ποιό σχολείο πήγαν, σε ποιό νηπιακό και την σχέση αυτών των δύο... και το πόσο πραγματικά είναι δύσκολο το πρόγραμμα της 1ης δημοτικού.

και εγώ έχω ακούσει απο 3-4-5 τάξη δημοτικού απο παιδιά ότι είναι πολύ δύσκολο το πρόγραμμα και ότι κάθονται με τους γονείς τους και τα μαθαίνουν.

(καλά, πρέπει να πώ ότι γενικά στην Ελλάδα το σύστημα είναι μία υπερβολη σε θέμα ύλης και ποσότητα ύλης, πχ σχετικά με την Γερμανία - και εκεί το σύστημα είναι μία τάξη περισσότερο για όσους πάνε στο πανεπιστήμιο (4η λυκείου) - έτσι ώστε να ωριμάσουν όσο γίνεται πρίν διαλέξουν τι θα σπουδάσουν)

 

.. αυτό που ξέρω εγώ, είναι ότι εάν ένα παιδί, είναι ώριμο, θα μπορεί απο μόνο του να κατανοήσει και να κάνει τις ασκήσεις, και θα θέλει να τις κάνει..., και απο περιέργεια για την γνώση και για να ικανοποιήσει τη δασκάλα του.

Εάν απο την πρώτη δημοτικού συνηθίσει να τις κάνει μόνο του, τότε και στις επόμενες τάξεις θα ακολουθήσει αυτό το πρόγραμμα..

 

για αυτό το που είπες πρίν,

Αυτό το παιδί θεωρητικά θα πάει πιο προετοιμασμένο στο δημοτικό...

προετοιμασμένο για ποιό πράγμα? για να κάνει το μάθημά του το απόγευμα σε μισή ώρα αντί σε 2 ώρες (λόγου χάριν)? ότι θα απαντάει πάντα στην τάξη όταν η δασκάλα έχει ερωτήσεις?

 

...για τις φιλίες και τις σχέσεις με τα άλλα παιδιά, δεν θα προετοιμαστεί περισσότερο ή λιγότερο εάν ξέρει τα γράμματα.

 

μήν ξεχνάμε ότι η προετοιμασία για το δημοτικό δεν είναι μόνο οι γνώσεις...

 

είναι και η συναισθηματική ωριμότητα και η δημιουργικότητα είναι αυτή που πρέπει να μεταδοθεί στον νηπιακό. Η εκμάθηση των γραμμάτων σίγουρα δεν βοηθάει σε κανένα απο τα δύο.

 

Το μεγάλο μου επιχείρημα είναι οτι Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ καλλιεργούνται μέχρι και την νηπιακή ηλικία. ΤΟ ΝΗΠΙΟ ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΘΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΕΝΝΟΙΕΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. Στο δημοτικό, ΤΕΛΟΣ με αυτές τις έννοιες. Οτι δουλειά έχει γίνει σε αυτό το επίπεδο στα παιδιά ΕΚΕΙ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ.

 

Γιατί λοιπόν να θέλει ένας γονέας να αφιερώσει το διάστημα που κανονικά το λογικότερο είναι να αφιερωθεί στα όσα αναφέρω πάνω, σε κάτι που ΟΥΤΩΣ Η ΑΛΛΩΣ θα μάθει το παιδί ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ? Και να χάσει την ευκαιρία να του καλλιεργηθούν έννοιες που για τα επόμενα 6 ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ χρονια δεν θα έχει την ευκαιρια να τις ξανασυναντήσει?

 

Μην ξεχνάμε οτι η δημιουργικότητα και η ευελιξία στον τρόπο σκέψης είναι αυτά που σε συνέντευξη για μια νέα θεση δουλειάς, θα πείσουν έναν εργοδότη, ... όχι απλώς η στεγνή γνώση την οποία πολλοί πλέον αποκτούν.

 

Όμως σκέφτομαι τώρα ότι το πρόβλημα πολλών γονέων δυστυχώς είναι το ότι δουλεύουν πολλές ώρες και αυτό που θα ήθελαν, είναι να΄ναι σίγουρο ότι το παιδί τους θα καταφέρει απο μόνο του να κάνει τις ασκήσεις, όταν εκείνοι θα λείπουν - αλλά δυστυχώς λανθασμένα σκέφτονται ότι ο τρόπος για να γίνει αυτό είναι το να μάθει τα γράμματα ένα χρόνο πρίν,...!

 

... ο εγκέφαλος ενός παιδιου δεν θα ωριμάσει πιό γρήγορα έτσι ώστε να σκέφτεται πιό ανεξάρτητα, απλώς επειδή θα μάθει τα γράμματα ένα χρόνο νωρίτερα.

 

Αυτό ξέρω τουλάχιστον απο την εμπειρία μου!

[rike]

Μαρία πραγματικά ανακουφίζομαι με την απάντησή σου!

 

Θεωρώ τη μεγάλη μου κόρη πολύ μπροστά από την ηλικία της (σε ωριμότητα) και το λένε και οι νηπιαγωγοί της, αλλά δεν ξέρει ούτε να γράφει όλα τα γράμματα ούτε να διαβάζει. Επίσης.. ενώ θέλει να μάθει πράγματα δεν έχει δείξει ενδιαφέρον να διαβάσει (και φυσικά δεν την έχω πιέσει για τίποτα).

Και βλέπω γονείς να κοκορεύονται ότι το παιδί τους σε αυτή την ηλικία ξέρει να συλλαβήσει λέξεις.... και να γράψει απ' έξω όλα τα γράμματα!!! Μένω έκπληκτη, γιατί το ίδιο αυτό παιδί στα μάτια μου δείχνει πολύ ανώριμο για την ηλικία του από την κόρη μου, και δε μπορεί πχ να πει ένα ποίημα μποστά σε κόσμο ή να παίξει ένα ομαδικό παιχνίδι, να κάνει διάλογο με κάποιον μεγάλο.

Μαρία με αυτά που λες.... απαντάς πλήρως στις ανησυχίες μου!!!

Προφανώς και δεν πρέπει να μπαίνουμε στο τριπάκι να συγκρίνουμε αλλά πάντα αναρωτιόμαστε ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΤΙ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ και αναγκαστικά συζητάμε σχετικά με άλλες μαμάδες.

 

Επειδή ακριβώς τα σχολεία και ακόμα και οι παιδικοί σταθμοί μπαίνουν στο τριπάκι να ευχαριστήσουν τους γονείς και να δείξουν έργο με χειροπιαστά πράγματα (πχ πόσα γράμματα μάθανε) και όχι με κάτι που δεν είναι τόσο ορατό όπως η Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ.

Εμείς πως μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να αναπτύξουν την Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ τη δημιουργικότητα?

Μαρία μπορείς να μας πεις μερικά παραδείγματα που μπορούμε να βοηθήσουμε στον χρόνο που ασχολούμαστε με τα παιδιά μας?

[ΜΑΡΥ.Τ]

Εμείς πως μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να αναπτύξουν την Η ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ τη δημιουργικότητα?

Μαρία μπορείς να μας πεις μερικά παραδείγματα που μπορούμε να βοηθήσουμε στον χρόνο που ασχολούμαστε με τα παιδιά μας?

 

ή αν μπορείς να μας προτείνεις κάποια καλά βιβλία..

[ΣΟΦΙΑ]

Μαρία για ακόμη μία φορά μας βοηθάς πολύ και επιχειρηματολογείς βοηθώντας μας να τεκμηριώσουμε αυτά που απο ένστικτο πολλές φορές πιστεύουμε και πράττουμε ή που από άγνοια πολλές φορές παραμελούμε και δυστυχώς δεν εφαρμόζουμε.

Στο μόνο που διαφωνώ είναι στο γιατί οι γονείς πιέζουν τα παιδιά. Εσύ, ιδανικά το αιτιολογείς ως εξής:

....

Όμως σκέφτομαι τώρα ότι το πρόβλημα πολλών γονέων δυστυχώς είναι το ότι δουλεύουν πολλές ώρες και αυτό που θα ήθελαν, είναι να΄ναι σίγουρο ότι το παιδί τους θα καταφέρει απο μόνο του να κάνει τις ασκήσεις, όταν εκείνοι θα λείπουν - αλλά δυστυχώς λανθασμένα σκέφτονται ότι ο τρόπος για να γίνει αυτό είναι το να μάθει τα γράμματα ένα χρόνο πρίν,...!

Εγώ σκληρά και νομίζω αντικειμενικά πιστεύω ότι οι πιο πολλοί από αυτούς τους γονείς είναι αυτοί που μέχρι και το γυμνάσιο είναι δίπλα τους στο γραφείο και διαβάζουν μαζί τους, πιέζοντας τα για το άριστα - πολλές φορές λύνοντας τους και ασκήσεις – αγχώνοντας και υποχρεώνοντας τα σε πρωτιά για ικανοποίηση προσωπικών τους αποθειμένων.

[hara]

Σε αυτό το "τριπάκι" μπαίνουν και οι παιδικοί σταθμοί θέλοντας φυσικά να ικανοποιήσουν και να καθησυχάσουν τους γονείς.

 

 

Συμφωνώ με αυτά που λές!!!!

 

Θα σταθώ στην παραπάνω πρόταση για να σας περιγράψω τί έγινε στον δικό μας σταθμό που θεωρώ μή σωστό!!

 

Οι δασκάλες του σταθμού οργάνωσαν μία γιορτούλα εν όψει Χριστουγέννων.

Σε αυτή την γιορτή κάθε παιδάκι (στην τάξη της όλα είναι έως 3,5 χρ. περίπου) θα έπρεπε να ανέβει σε μία καρέκλα και να πεί ένα μικρό ποιηματάκι.

 

Η δική μου η κόρη λόγω μίας επέμβασης που είχε κάνει απουσίασε τον καιρό που γίνονταν οι πρόβες στον παιδικό.

Πήγε τις δύο τελευταίες μόνο μέρες για λίγες ώρες ίσα για να ξέρει τί περίπου θα γίνει στην γιορτή.

 

Απο την αρχή δεν ήθελε να συμμετέχει με τα υπόλοιπα παιδάκια, είχε απουσιάσει καιρό και είχε ξεσυνηθίσει!

 

Απο ό,τι κατάλαβα η δασκάλα τα πίεζε τα παιδάκια με διάφορους τρόπους!!

 

Την ημέρα της γιορτής η κόρη μου αρνιόταν επίμονα να πάει στην γιορτή!

Την άφησα για λίγο και δεν της έλεγα κάτι...την ρωτούσα γιατί αλλά δεν μου έλεγε!

 

Μόλις της είπα "δεν πειράζει άν δεν πείς το ποίημα...άν θέλεις θα πάμε εκεί για να είμαστε μαζί με όλα τα παιδάκια"...ξέσπασε σε κλάμματα και δέχτηκε με ανακούφιση να πάμε!!

 

Εκεί όταν πήγαμε οι δασκάλες φαίνονταν αγχωμένες, στην αρχή προσπάθησαν να την πιέσουν λέγοντάς της ό,τι δεν θα πάρει δώρο άν δεν πεί το ποίημα.

Τότε την πήρα απο το χέρι επισημαίνοντας στη δασκάλα ότι δεν είναι συμπεριφορά αυτή και απλά παρακολουθήσαμε τη γιορτή απο το ακροατήριο!!

 

Πείτε μου εσείς...ήταν γιορτή αυτή για τα παιδιά ή για τις δασκάλες;;;;;

 

Πείτε μου τη γνώμη σας!

 

Ευχαριστώ!!

[Μαρια Στυλιανακη]

Αυτό είναι μία λύση για παιδιά άνω των 3 ετών -

http://parents.org.gr/forum/viewtopic.php?t=11&start=15

 

κάπου έγραψα ότι η δημιουργικότητα έχει σχέση με παιχνίδια που δεν έχουν αποτέλεσμα δεδομένο, και μία λύση μόνο.

 

πχ ένα παζλ, δεν είναι δημιουργικό - γιατί έχει μία λύση μόνο.

εάν όμως με τα κομμάτια ενός πάζλ, προτείνετε στο παιδί σας να τα κολλήσει όπως θέλει σε ένα κομμάτι χαρτί αυτό είναι δημιουργικό.

γιατι θα σκεφτεί τον δικό του διαφορετικό τρόπο να το φτιάξει.

 

μπορεί να τα κολλήσει ένα πάνω στο άλλο σαν πυργάκια, ή να φτιάξει ένα αφηρημένο σχήμα κάνοντας περίγραμμα με τα κομμάτια.

 

γενικά δηλαδή η δημιουργικότητα και η καλλιέργησή της απαιτεί κατά κάποιο τρόπο think outside the box που λέει η έκφραση την οποια δεν ξέρω στα Ελληνικά..

 

εννοεί μάλλον ότι για να σκέφτεσαι δημιουργικά δεν γίνεται να τα έχεις όλα σε κουτάκια και τελείωσε, αλλά να μπορείς να συνδυάζεις να συγκρίνεις να αναρωτιέσαι μεταξύ των περιεχομένων των "κουτιών".

μία πολύ ελεύθερη μετάφραση

 

Η δημιουργικότητα είναι κάτι αφηρημένο, που για να λειτουργήσει πρέπει να υπάρχει ελευθερία στην σκέψη.

 

Δηλαδή εάν δώσετε ένα ζυμάρι σε ένα παιδί, μήν του πείτε φτιάξε μου μία τούρτα - αλλά πείτε φτιαξε ότι θέλεις.

ρωτήστε "με τί μοιάζει" ? όχι "τι είναι", για να ψάξει διάφορες πιθανότητες αφηρημένες παρά να ψάξει ανάμεσα σε δεδομένα παιδικά παιχνίδια πχ μπάλα, ζωάκι.. θα εκπλαγείτε με τις απαντήσεις που θα πάρετε μιάς και ίσως σας πεί και 2 και 3 πιθανότητες - μπορείτε και σεις να το ενθαρύνετε να σας πει και άλλη πιθανότητα λοιπόν.

 

Αλλαζετε το δωμάτιό του συχνά, αλλάζετε τον τόπο που βρίσκονται τα παιχνίδια σύμφωνα με το χρώμα τους. ή συμφωνα με το μέγεθός τους.

αυτό βοηθάει και στην κατανόηση των μαθηματικών έννοιων αυτων (μεγάλο μικρό βαρυ ελαφρύ), αλλά και στο να διευρύνει τα κριτήρια χαρακτηρισμού απο ομάδες πραγμάτων.

δεν είναι δηλαδή μόνο - lego, μπάλες, αυτοκίνητα, αλλά κόκκινα παιχνίδια, η μικρά παιχνίδια, ...

μαθαίνει έτσι ότι δεν υπάρχει ένας τρόπος να βλέπεις τα πράγματα.

 

Αυτό το άρθρο είναι επίσης κάτι που έχει πολύ σημασία http://parents.org.gr/psych/?sid=44 και έχει σχέση με την προετοιμασία των παιδιών για το δημοτικό.

[Μαρια Στυλιανακη]

ό,τι δεν θα πάρει δώρο άν δεν πεί το ποίημα

αυτό σίγουρα

είναι εκβιασμός.

το θεωρώ απαράδεκτο όλο αυτό, ειδικά επειδή έλειπε κιόλας!

Ακόμα όμως και να μήν έλειπε, δεν υπάρχει χειρότερη εμπειρία για ένα παιδάκι που θα το κάνει να φοβάται στο μέλλον να μιλάει μπροστά σε μία ομάδα...

 

απο περιέργεια, το ποιηματάκι πόσο μικρό ήταν?

 

θα ήθελες να μας πείς ( ή να μου πείς με πμ) ποιός είναι ο παιδικός?

 

 

... δυστυχως το μόνο που έχω να πώ είναι ότι οι δασκάλες δεν φταίνε τις περισσότερες φορες... την ευθύνη την έχουν οι διευθύνσεις των σταθμών, που δίνουν το δικαίωμα αλλά και κατευθύνουν τις δασκάλες σε τέτοια συμπεριφορά... Υπάρχει τέτοια ανεργία στον τομέα των παιδαγωγικών, που οι δασκάλες γνωρίζουν ότι δεν είναι αναντικατάστατες σε περιπτωση που εναντιωθούν σε πολιτική του σταθμού.

 

Τώρα εάν απο τις δασκάλες αυτή ήταν και ιδιοκτήτρια... μπορώ να πώ μόνο ότι είναι απαρχαιωμένη η παιδαγωγική της μέθοδος...

για το ότι ήταν αγχωμένες, οι περισσότερες δασκαλες είναι αγχωμένες σε μία γιορτή γιατί θέλουν να πάνε όλα καλά... αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι απο το άγχος θα εκβιάσεις ένα παιδί για το δώρο του..!

 

εγώ θα ψάρευα την ιδιοκτήτρια και θα της περιέγραφα το γεγονός, ζητώντας εξηγήσεις...

 

πάλι καλά που την έσωσες την κορούλα σου Hara...!