Αύξηση αυτοπεποίθησης σε 6-8-10 χρονο

[Μαρια Στυλιανακη]

βαζω εδω το κείμενο που είχα γραψει καταλάθος για άλλη δημοσίευση,

 

σε ερώτημα του γονέα πως μπορει να αυξήσει την αυτοπεποίθηση του παιδιού του μετά απο παρατήρηση της δασκάλας οτι το παιδί δείχνει να μην έχει αυτοπεποίθηση και να μην παίρνει πρωτοβουλίες να μιλάει κτλ κτλ

με λίγα λόγια όταν ένα παιδί μεγαλύτερο δείχνει αμέτοχο

 

το ίδιο ερώτημα για ένα παιδί μικρότερο έχει τεράστια διαφορά για αυτό ανοίγω νέο θέμα καθώς αντιστοιχεί η πιο κάτω απάντησή μου μόνο για μεγαλύτερα παιδιά και καταστάσεις και συνθήκες δημοτικού.

 

Γειά σας

λοιπον με χαρά μου θα απαντήσω εδώ καθώς ειναι κατι που με απασχόλησε εμένα πάρα πολύ.

 

όταν πήγα στο δημοτικό, για χ λόγους ήμουν πάρα πολύ ντροπαλή κτλ.

δεν μιλούσα, είχα πολύ μεγάλο φόβο.

 

ότι έκανα και σε φιλίες και σε όλα ήταν αποτέλεσμα των ενεργειών της μητέρας μου δηλ, με πηγαινε και παιζαμε με άλλες φίλες με μητέρες γερμανίδες (αυτό ηταν το κριτήριο καθως μαλλον ήθελε να εξασκήσω ταγερμανικά? ή αισθανόταν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη).

 

δεν ήταν όμως φίλες ή φίλοι που μπορούσα να κανω εγώ, ήταν κάπως βαλτά τα πράγματα.

 

 

Αυτό που μου έλειπε εμένα (εκτός τα όσα γραφω πιο κάτω), ήταν ένας ενήλικας ή μεγαλύτερο παιδί, να με πάρει παραμάσχαλα και να μου δειξει οτι ειμαι οκ όπως ειμαι , - αλλά και το πως είναι να είσαι δυναμικός.

να είναι ένα παιδί - έφηβος- φοιτητής που το σέβομαι, και δε με βλέπει σαν μωρό.

 

να μπορέσω να μιμηθώ και να αισθανθώ ότι έχω κάποιον σύμμαχο.

όχι σύμμαχο απο τον οποίο να κρατηθώ ή να κρυφτώ, αλλά σύμμαχο που με βλέπει σαν ισότιμο παρόλη την διαφορά της ηλικίας μας.

 

εμένα πχ με πλήγωνε πολύ που μεγαλύτερα παιδιά με θεωρούσαν μικρό κορίτσι, ενώ ήθελα να κανω τα δύσκολα παιχνίδια, ή δραστηριότητες.

 

όλα επίσης μπορεί να πηγάζουν απο γεγονότα απόρριψης

ή αίσθηση ανημπόριας, απο άλλες παλαιότερες στιγμές

 

αυτά τα συναισθήματα προκύπτουν, όταν ένα παιδί σε μικρή ηλικία, (δε μιλάω για ηλικία δημοτικού)

πχ στην ηλικία των 3 δεν του δοθεί η ευκαιρία να χρησιμοποιέί την δυναμικότητά του,

και το οριοθετούν και το τιμωρούν διαρκώς, καποια στιγμή θα νιώσει ένοχο για ότι κάνει = για το τι είναι.

 

όταν μεγαλώνει, η αίσθηση που θα έχει, είναι

εγώ δεν ειμαι οκ, δεν κάνω αυτό που είναι καλό ή επιθυμητό, ότι κάνω εχει αποτέλεσμα την τιμωρία,

ή έχει αποτέλεσμα κάτι που φοβάμαι,

 

άρα

δεν θα κάνω τίποτα.

ειναι πιο ασφαλές να είμαι μόνος μου, σε ένα θρανίο να κάνω κατι μόνος μου. δε με ενοχλεί κανεις εχω την ησυχια μου... ηρεμώ.

 

και εγώ ζωγράφιζα πάρα πολύ - η ζωγραφική ειναι μια πολύ μοναχική δραστηριότητα.

στην θέση σου θα έβρισκα μια τάξη ζωγραφικής ένα απόγευμα για να κανει αυτό που του αρέσει σε ένα κυκλο με παιδιά.

 

μόνο όμως αν του αρέσει.

 

αυτό που πρέπει να κανεις απο εδώ και πέρα είναι το εξής.

(μπορεί να το κανεις ήδη αλλα απλώς το λέω)

 

να ρωτάς για τα πάντα την άποψή του. να διαφωνείς μαζί του και να συζητάτε του στύλ debate.

Αυτό που θέλεις έιναι να μην φοβάται το αποτέλεσμα του να διαφωνήσει ή να μαλώσει ή να πεί κάτι.

 

αυτό σημαίνει ότι σε κάθε απάντησή του ή συζήτησή σας, είτε η άποψή του ειναι λάθος είτε σωστή είτε ακόμα και επιπόλαιη,

 

θα πρέπει να εκλείπει απο τα λεγόμενά σου ή τα λεγόμενα οποιουδήποτε άλλου στο σπίτι,

 

περιπαιχτικά σχόλια, χλευασμός, ειρωνία, ή τιμωρητικός τρόπος.

 

θα πρέπει να παίρνετε στα σοβαρά κάθε του άποψη σαν να ειναι ενήλικας.

 

και θα απομακρύνετε οποιονδήποτε που

έχει αυτή τη στάση απέναντι στο παιδί σας.

(ή θα τον οριοθετήσετε αυστηρά)...

 

 

μόνο έτσι θα αισθανθεί -" α η άποψή μου και οι ικανότητές μου λαμβάνονται στα σοβαρά = άρα έχω αξία = άρα αξίζω να μιλήσω = άρα έχω δύναμη = άρα μπορώ = άρα είμαι ίσως με αυτούς (μαθητές -ενήλικες) "

 

και ετσι εξελίσσονται αυτά τα πράγματα....

 

στην δική μου περίπτωση δεν έγινε κάποια αλλαγή, και όλες τις τάξεις του δημοτικού εγώ απλώς ακολουθούσα τα όσα έπρεπε να κάνω.

δεν έκανα "φίλες" ποτέ. δεν είχα κανενός είδους βούληση, ή πρωτοβουλία. φόβος και τρόμος για τον κλήρο. ηταν και το σύστημα, ήταν και το ότι η μητέρα μου δεν ... ήταν οτι ήμουν η μικρότερη της τάξης - 4 ιανουαριου γεννημένη πήγα στην τάξη της προηγούμενης χρονιάς..

 

ήταν και το ότι η καλή δασκάλα (την οποία αγαπούσα τρελλά και ήταν όντως πολύ καλή κατά τα άλλα) κάποτε είχε πει στους γονείς μου ε η μαρία ειναι λιγο τεμπέλα,

 

(εννοώντας οτι ειμαι πολύ έξυπνη αλλά δεν θέλω να προσπαθήσω, που σημαίνει οτι "γονείς, κάντε κάτι έχετε εξυπνο παιδί του οποίου λείπει το κίνητρο!" το οποιο βέβαια καλύτερα θα ήταν να είχε ειπωθεί έτσι... )

 

και δυστυχώς μου το μετέφεραν ακριβως έτσι.... "η δασκάλα σου είπε οτι είσαι τεμπέλα! " του στύλ οτι είσαι λάθος - είσαι τάδε πράγμα.

οπότε θεώρησα ότι όντως είναι έτσι,..

οπότε δεν είχε και νόημα να κάνω κάτι.. και όλα αυτά φυσικά ποτέ δεν συζητήθηκαν.

(δηλαδή το τι ένιωθα εγώ μέσα σε όλα αυτά)

μέχρι και τις πρώτες τάξεις του γυμνασίου ήμουν έτσι.

 

(μα βρέ παιδιά τέτοια ασυνεννοησία για ένα τόσο απλό πράγμα? που να καταλάβω εγώ σαν παιδί το κρυμμένο νόημα? είδατε πόσο μεγάλη σημασία έχουν οι λέξεις, .... έχουν ΟΛΗ τη σημασία... την καλύτερη πρόθεση να εχει ο αλλος αν χρησιμοποιησει τις λαθος λεξεις, παει στραφι η προθεση! για μενα πηγε στραφι ολο το δημοτικό! )

 

αυτό που με βοήθησε ήταν η κλίση μου στα εικαστικά, και στο γυμνάσιο όπου είχα δραστηριότητα μία φορά την εβδομάδα καλλιτεχνικά στο σχολείο μαζί με άλλα παιδιά το απόγευμα. ήταν η μόνη στιγμή που ένιωθα οκ.

(με λίγα λόγια τυχερή ήμουν που είχα έστω αυτό - άλλοι δεν τα έχουν αυτά)

 

 

με λίγα λόγια - σε παιδιά ευαίσθητα ή ντροπαλά όπως θετε πείτε το,

θελει προσοχή σε κάθε λέξη που χρησιμοποιείτε, και θέλει προσοχή στο πως εκλαμβάνουν τα παιδιά κάθε λέξη που χρησιμοποιείτε εσείς, αλλά και κάθε άλλο άτομο με το οποίο έρχονται σε επαφή!

 

τα παιδιά δεν είναι όλα ικανά να διαχωρίσουν ή να κατατάξουν τις διάφορες πληροφορίες που παίρνουν... όσον αφορά την εικόνα των άλλων για τα ίδια.

 

ΠΟΛΥ προσοχή λοιπον στο τι λες μπροστά του, για τον ίδιο, ...

τσέκαρε εάν οι λέξεις που χρησιμοποιείτε αντιστοιχούν κατα λέξη στην πρόθεση σας!

 

όσο πιο θετικά αυτά που λες για τον ίδιο, μπροστά του, τόσο πιο περισσότερο θα τον βοηθήσεις.

 

μην δείχνεις το άγχος σου, γιατί όταν ένα παιδί αισθάνεται οτι ο γονέας έχει άγχος,

είτε για την επίδοση είτε για το κουράγιο είτε για το θαρρος που μπορεί να εχει ενα παιδί,

 

το παιδί εισπράττει - ΟΠΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ που αισθάνεται η μαμά έτσι για μένα, μαλλον αυτό ισχύει!!!!!

 

το άγχος της μητέρας ουτως η αλλως, είναι απλώς άγχος της μητέρας, που αγαπάει το παιδί της,

δεν ειναι σώνει και καλά επιβεβαιωμένο οτι ισχύει,

είναι ένα προειδοποιητικό συναίσθημα, (για αυτό το λόγο υπάρχουν τα συναισθήματα ούτως ή άλλως, στην βιολογία)

 

αυτό ομως το παιδί ΔΕΝ το ξέρει.... το παίρνει ως δεδομένο....

 

εγώ πχ δυστυχώς που η μητέρα μου δεν έβαζε κανένα φίλτρο στο πως έδειχνε το άγχος της σε μένα, (μου έλεγε σε καθημερινή βάση την ώρα του φαγητού, οτι επειδή κάθομαι έτσι - έβαζα το πόδι στο υποστηρικτικό ξύλο της διπλανής καρέκλας για να στηρίζω την μέση μου και στηριζόμουνα με τον αγκώνα στο τραπέζι - "δεν θα με θέλει κανεις έτσι όπως ειμαι" οταν μεγαλώσω.

 

έτσι με όλα αυτά τα τιποτένια πραγματικά πράγματα, χωρίς να έχω ουδεμια άλλη τραυματική εμπειρια σαν παιδί,

 

μεγάλωσα με το ΔΙΑΡΚΕΣ άγχος οτι κατι δε παει καλα μαζί μου, ότι κάτι κανω λαθος, οτι δε μπορώ να τα καταφέρω... ότι δεν ειμαι ικανή.

Πρέπει να σου πω ότι αυτό το αγχος με συνοδεύει ακόμα και σήμερα στη ζωή μου προκαλώντας μου προβλήματα που δεν υπάρχουν.

Γιατί φυσικά έμαθα και εγώ να λειτουργώ έτσι

δηλαδή να ζώ με ένα διαρκές προειδοποιητικό άγχος για τα πάντα - μην τυχόν γίνει αυτό έτσι και αυτό αλλιώς.

 

στην δική μου περίπτωση "δυσκολευτικός" παράγοντας ήταν ότι μεγάλωσα μέχρι τα 3 με την γερμανική γλώσσα (μητρική μου γλώσσα) και όταν πήγα νηπιαγωγείο ηταν όλα στα ελληνικά το ίδιο και στο δημοτικό.

 

αυτό σημαίνει ότι υπήρχαν έξτρα άγχη στο σπίτι προφανώς (δεν θυμάμαι όμως τόσο παλιά) όσον αφορά το πως θα τα πάω.

 

 

με όλα αυτά θέλω να σου πω, ότι η ντροπαλότητα του παιδιού σου, είναι αλληλένδετη με τα δικά σου συναισθήματα και την δική σου σιγουριά σαν άτομο...

το τι εκπέμπεις.

 

ακόμα και να βρείς δηλαδή φίλους γνωστούς ξαδέρφια,

 

εσυ σαν μητέρα, είσαι αυτή που μπορείς να μεταδώσεις και να διδάξεις στο παιδί σου πως ειναι να είναι δυναμικό και να μη φοβάται και να μην έχει άγχος.

 

 

στην χειρότερη πάντα τι θα συμβεί ?

 

αυτό το ερώτημα ίσως να σε βοηθήσει. (να το αναρωτιέστε μαζί όταν ντρέπεται για κάτι).

εμένα με βοηθάει οταν αισθάνομαι άγχος.

 

μέσα σε όλα αυτά όμως, φυσικά, όλο το δυσκολο κομμάτι, είναι να είσαι εσύ πολύ χαλαρή για αυτό.

 

Δηλαδή να μην κάνεις θέμα ότι "πρέπει να γίνει δυναμικός τώρα",

γιατί το παιδί και αυτό θα το αισθανθεί και θα πεί,

 

ΟΠ γιατί ΠΡΕΠΕΙ να γίνω δυναμικός τώρα, τι έχω έτσι όπως είμαι?

 

ΓΙΑΤΙ θελει η μαμά να με κάνει κατι που δεν μπορώ δεν θέλω?

 

γιατί μπορεί κάλλιστα να έχει παγιωθεί (προσωρινά ) το συναίσθημα στο παιδί σου, δηλαδή να νιώθει οτι είναι ντροπαλός και να αισθάνεται ασφάλεια σε αυτό " εγώ έτσι είμαι, δεν μπορώ δεν θέλω"

 

εκεί φυσικά δεν θα είναι καλό να επιμείνει η μητέρα και να προσπαθεί να κάνει το παιδί να φερθεί διαφορετικά και αυτο να γίνει κατανοητό στο παιδί.

 

το παιδί θα εκλάβει "ΕΣΥ δεν εισαι σωστός /ολοκληρωμένος έτσι όπως είσαι "

 

άρα τι κάνεις?

 

δεν ειναι ευκολα τα πραγματα,

 

όμως το πρώτο συναίσθημα το πιο πολύτιμο, που μπορείς να προσφέρεις και ίσως ειναι αυτό που βρίσκεται στο μέσο, στο ενδιάμεσο,

είναι η αποδοχή του ότι είναι όπως είναι,

 

"edit 1/8/11

αυτό που είναι τώρα, δεν σημαίνει οτι θα είναι έτσι αύριο. ότι περνάμε φάσεις. ότι ακόμα και πιο θαραλλέοι άνθρωποι όταν ήταν μικροί ένιωθαν... πολύ μικρότεροι "

 

οτι οκ,

δεν χάλασε και ο κόσμος!!!

δεν θέλεις?

δεν θέλεις!

και τουλάχιστον για ένα διάστημα, να αποδεχτείς εσύ ότι αυτή τη στιγμή είναι έτσι τα πράγματα, και δεν πειράζει! .

 

" edit 1/8/11 δικαιούμαστε να μπορούμε/να αφεθούμε να αισθανθούμε άσχημα, εφόσον ξέρουμε ότι μπορούμε

και να βγούμε απο αυτό όταν το θέλουμε, με το τρόπο που το θέλουμε, στο χρόνο που το θέλουμε. Αυτό που νιώθουμε σήμερα, δεν είναι δα και χαραγμένο σε μάρμαρο!"

 

"αμα θέλεις μπορείς να τα αλλάξεις τα πράγματα - αλλά μόνο αν και όταν θέλεις. μπορώ να σε βοηθήσω. είμαι εδώ"

 

ολα ειναι οκ. όλα θα γίνουν.

 

αυτό! ..... και μόνο αυτό το συναίσθημα,... ειναι ότι καλύτερο... ελπίζω να μη κουρασα πάλι με άλλο ένα τεράστιο κείμενο.

[Νινεττα]

Μαρια για μια ακομα φορα ευχαριστουμε πολυ!!!

[bidi]

Γεια σας. Πολυ δυσκολο θεμα το θεμα της αυτοεκτιμησης. Εχω διαβασει παρα πολλα, παρακολουθω κι ενα σεμιναριο για την ενισχυση της αυτοεκτιμησης στα παιδια απο τον ΟΚΑΝΑ -πολυ καλο- και παλι πελαγωμενη νοιωθω με τον γιο μου! Ο γιος μου ζωγραφιζει παρα πολυ, απιστευτες ωρες και περσι μου ζητησε να τον παω να παρακολουθησει μαθηματα για να μαθει περισσοτερα να τραβαει σωστα τις γραμμες, κτλ. Τον εγραψα λοιπον στο στεκι -προλαβαμε τους 2 τελευταιους μηνες μονο- και φετος που ξεκινησε η χρονια τον ρωτησα αν ηθελε να συνεχισει και μου ειπε ναι και τον εγραψα και στην κεραμικη. Φετος παει δευτερα ταξη. Μετα απο μερικα μαθηματα αρχισε να μου λεει οτι δεν θελει να ξαναπαει στα μαθηματα αυτα και με τις κοπελες που μιλησα μου ειπαν οτι οντως δεν δειχνει ενδιαφερον ενοχλει και τα αλλα παιδια και ετσι τον ρωτησα τι του συμβαινει γιατι συμπεριφερεται ετσι αφου η ζωγραφικη ειναι το αγαπημενο του χομπυ και μου ειπε οτι θελει να ζωγραφιζει ελευθερα κι οχι να του λενε οι αλλοι τι να κανει, το ιδιο και στην κεραμικη, αλλα και στο τενις εχει την ταση αυτη να μην ακολουθει τους κανονες. Ακομα και στο σχολειο με τα αλλα παιδια εχει προβληματα , γενικα τον κοροιδευουν και αισθανεται ασχημα. Πως μπορω να τον βοηθησω; Του ανακοινωσα οτι τωρα μεσα στις γιορτες θα καθισουμε να συζητησουμε μαζι με τον πατερα του να παρουμε αποφασεις για το αν θα συνεχισουμε μ αυτες τις δραστηριοτητες ή αν θα κανει κατι αλλο. Δεν ξερω πως αλλιως να τον βοηθησω ωστε να μην πληγωθει και να αρχισει να ανεβαινει ψυχολογικα.

[Νινεττα]

Καλημερα

Διαβασα την ανησυχια σου, και νομιζω πως στην θεση σου θα εστιαζα περισσοτερο στο σχολειο και στην σχεση του παιδιου με τους συμμαθητες του.

Νομιζω πως εχει πολλα χαμπυ το παιδακι σου,παει μολις δευτερα δημοτικου και ο ελευθερος χρονος του ειναι λιγος.

Κανει τενις,ζωγραφικη,κεραμικη,ισως και κατι ακομα?

εχει και το σχολειο......

Αυτο τον κανει να νιωθει πιεση.Αυτο εισπρατω απο την αντιδραση του.Σου λεει θελω να κανω αυτα που μου αρεσουν χωρις μαθημα.Μπορω να διασκεδασω και να εκφραστω μεσα απο την ζωγραφικη χωρις οδηγιες και κανονες

Γιατι να αποφασισεις εσυ με τον πατερα του,για το αν θα κανει αυτα τα μαθηματα?

Ρωτησε τον.Και ακομα και να σου πει πως θελει,ψαξε να δεις γιατι το θελει???

Αντιδρα ετσι δεν ειναι?Πολλες φορες τα παιδια μας κανουν πραγματα για εμας τους γονεις,και οχι γιατι το θελουν πραγματικα.

Δεν τα καταφερουν και νιωθουν ντροπη.

Η Μαρια εγραψε για την ντροπη......

 

μπορεί κάλλιστα να έχει παγιωθεί (προσωρινά ) το συναίσθημα στο παιδί σου, δηλαδή να νιώθει οτι είναι ντροπαλός και να αισθάνεται ασφάλεια σε αυτό " εγώ έτσι είμαι, δεν μπορώ δεν θέλω"

 

εκεί φυσικά δεν θα είναι καλό να επιμείνει η μητέρα και να προσπαθεί να κάνει το παιδί να φερθεί διαφορετικά και αυτο να γίνει κατανοητό στο παιδί.

 

το παιδί θα εκλάβει "ΕΣΥ δεν εισαι σωστός /ολοκληρωμένος έτσι όπως είσαι "

 

άρα τι κάνεις?

 

δεν ειναι ευκολα τα πραγματα,

 

όμως το πρώτο συναίσθημα το πιο πολύτιμο, που μπορείς να προσφέρεις και ίσως ειναι αυτό που βρίσκεται στο μέσο, στο ενδιάμεσο,

είναι η αποδοχή του ότι είναι όπως είναι,

 

οτι οκ,

δεν χάλασε και ο κόσμος!!!

δεν θέλεις?

δεν θέλεις!!

 

Α! και κατι ακομα,ισως δεν θελει να κανει ουτε αυτες τις δραστηριοτητες ουτε ΤΙΠΟΤΑ δεν ειναι κακο,ας ειναι ο.κ. με τα μαθηματα του,με το σχολειο,με τους φιλους του.Να παψουν να τον κοροιδευουν,να νιωσει καλα!!!!!!

Εχει χρονο για τα υπολοιπα

[ΘΑΛΑΣΣΑ]

Διαβάζοντας τα παραπάνω κι έχοντας υπόψη μου και τα περί κακοποίησης στην ενότητα της ψυχολογίας, θα ήθελα να ρωτήσω το εξής: Πώς αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα (το ίδιο το ορίζει ως τέτοιο) ενός 7 χρονου παιδιού που υφίσταται επιθετική συμπεριφορά από κάποιο συμμαθητή του στο σχολείο και ζητάει βοήθεια, ενώ αδυνατεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του; Πιο συγκεκριμένα του ενώ έχει δοκιμάσει να απωθήσει τον άλλο λεκτικά ("σταμάτα") δεν υπάρχει αποτέλεσμα, το να τον σπρώξει οδηγεί σε πιο έντονη επίθεση, και το να απευθυνθεί σε κάποιο δάσκαλο του φαίνεται βουνό, κι όταν μια-δυο φορές το έκανε δεν βρήκε άνταπόκριση. Σημειώνω ότι πρόκειται για χαμηλών τόνων παιδί που ποτέ δε διεκδίκησε κάτι, μοιραζόταν εύκολα από μωρό τα παιχνίδια του και είχε πάντα αναστολές στο να υπερασπιστεί τον εαυτό του. (Το θυμάμαι να "παγώνει" κάθε φορά που κάποιο παιδάκι το τραβούσε ή τον ζόριζε).

[Ευάκι]

Διαβάζοντας τα παραπάνω κι έχοντας υπόψη μου και τα περί κακοποίησης στην ενότητα της ψυχολογίας, θα ήθελα να ρωτήσω το εξής: Πώς αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα (το ίδιο το ορίζει ως τέτοιο) ενός 7 χρονου παιδιού που υφίσταται επιθετική συμπεριφορά από κάποιο συμμαθητή του στο σχολείο και ζητάει βοήθεια, ενώ αδυνατεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του; Πιο συγκεκριμένα του ενώ έχει δοκιμάσει να απωθήσει τον άλλο λεκτικά ("σταμάτα") δεν υπάρχει αποτέλεσμα, το να τον σπρώξει οδηγεί σε πιο έντονη επίθεση, και το να απευθυνθεί σε κάποιο δάσκαλο του φαίνεται βουνό, κι όταν μια-δυο φορές το έκανε δεν βρήκε άνταπόκριση. Σημειώνω ότι πρόκειται για χαμηλών τόνων παιδί που ποτέ δε διεκδίκησε κάτι, μοιραζόταν εύκολα από μωρό τα παιχνίδια του και είχε πάντα αναστολές στο να υπερασπιστεί τον εαυτό του. (Το θυμάμαι να "παγώνει" κάθε φορά που κάποιο παιδάκι το τραβούσε ή τον ζόριζε).

 

Κάτι παραπλήσιο αντιμετώπισα με την μεγάλη μου κόρη και αυτό που μας έδωσε τη λύση ήταν μαθήματα TAE KWON DO. Αποκτά το παιδί αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στον εαυτό του.

[ΘΑΛΑΣΣΑ]

Κάτι παραπλήσιο αντιμετώπισα με την μεγάλη μου κόρη και αυτό που μας έδωσε τη λύση ήταν μαθήματα TAE KWON DO. Αποκτά το παιδί αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στον εαυτό του.

 

Το πιστεύεις ότι το έχω σκεφτεί; Δε φαντάζομαι να κινδυνεύουμε να πάμε στο άλλο άκρο; Να τους δέρνουμε όλους;:wink:

[Ευάκι]

Όχι καθόλου, ίσα ίσα απαγορεύεται να χρησιμοποιήσουν βία. Αυτό είναι ακόμα καλύτερο, γιατί ξέρουν ότι μπορούν να προστατευθούν και πώς. Η κόρη μου ξεκίνησε όταν ήταν 4,5 και βλέπω πως τώρα έχει αποκτήσει περισσότερη τακτική και οι κλωτσιές τις είναι θανατηφόρες. :lol: Πάντως της μαθαίνω να χρησιμοποιεί τη φωνή της για άμυνα, αλλά καλό είναι να μπορεί να προστατευθεί σε ώρα ανάγκης και επίσης οι άλλοι να το ξέρουν.

[tourist]

βαζω εδω το κείμενο που είχα γραψει καταλάθος για άλλη δημοσίευση,

 

σε ερώτημα του γονέα πως μπορει να αυξήσει την αυτοπεποίθηση του παιδιού του μετά απο παρατήρηση της δασκάλας οτι το παιδί δείχνει να μην έχει αυτοπεποίθηση και να μην παίρνει πρωτοβουλίες να μιλάει κτλ κτλ

με λίγα λόγια όταν ένα παιδί μεγαλύτερο δείχνει αμέτοχο

 

το ίδιο ερώτημα για ένα παιδί μικρότερο έχει τεράστια διαφορά για αυτό ανοίγω νέο θέμα καθώς αντιστοιχεί η πιο κάτω απάντησή μου μόνο για μεγαλύτερα παιδιά και καταστάσεις και συνθήκες δημοτικού.

 

Εγώ ως παιδί απέκτησα χαμηλή αυτοεκτίμηση , αποκλειστικά και μόνο λόγω της χαμηλής απόδοσής μου στα μαθηματικά. Η αδυναμία μου φάνηκε από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού και γιγαντώθηκε στις τελευταίες.

Και για να γελάσουμε λίγο: χαρακτηριστικά θυμάμαι ένα σκηνικό από τη Β Δημοτικού (θαρρώ το 1976) όταν η δασκάλα μας είχε δώσει για το σπίτι ένα πρόβλημα για να λύσουμε στο τετράδιο: αν το ένα πουλάκι έχει δύο ποδαράκια, τα δύο πουλάκια πόσα ποδαράκια έχουν? Είχε νυχτώσει έξω πιά για τα καλά και εγώ ακόμα πάλευα να κατανοήσω το μεγάλο πρόβλημα . Πάνω από το κεφάλι είχα τη μητέρα , τον πατέρα και την αδελφή μου που με χίλιους δύο τρόπους προσπαθούσαν να μου δώσουν να το καταλάβω, μέχρι και με παντομίμα . Στο τέλος πιά από τον εκνευρισμό μου ανέτρεψα το γραφειάκι μου με όλα τα τετράδια και το πρόβλημα παρέμεινε άλυτο.

Το συγκεκριμένο αυτό γεγονός από τότε έγινε αιτία γέλωτος στην οικογένειά μου και παραμένει μέχρι σήμερα. (Θυμάσαι τότε που…!)

Δεν ήταν όμως αυτό που καταρράκωσε την αυτοεκτίμησή μου, ήθελα απλά να σας δείξω το μέγεθος της δυσκολίας που αντιμετώπιζα στο συγκεκριμένο μάθημα.

Τα διαγωνίσματά μου στα μαθηματικά όλων των βαθμίδων του Δημοτικού ποτέ δεν εβαθμολογούντο με παραπάνω από 5 και πολλές φορές ο δάσκαλος τα επεδείκνυε και σε όλη την τάξη ως παραδείγματα προς αποφυγήν . Συγκεκριμένα στην Ε και ΣΤ Δημοτικού το επίπεδο των μαθητών του τμήματος μου ήταν πάρα μα πάρα πολύ υψηλό και εγώ ένοιωθα ανόητη και ντροπιασμένη.Με τα άλλα μαθήματα δεν είχα πρόβλημα , ίσως στην έκθεση να αντιμετώπιζα κάποιας δυσκολίες , αλλά νομίζω ότι όποιος έχει προβλήματα στα μαθηματικά έχει και στην έκθεση ιδεών.

Απέφευγα τη συντροφιά των άλλων παιδιών και γενικά μου γεννήθηκε μια αποστροφή για το σχολείο που ακόμα και σήμερα αδυνατω να ξεπεράσω. Η αυτοπεποίθησή μου έφθασε στο πάτωμα με πολύ δυσάρεστες συνέπειες σε όλες τις πτυχές της ζωης μου που δεν θα ήθελα τώρα να αναφερθώ.

Ασχετο ... αλλά ίσως βοηθήσει μερικούς γονείς με τα παιδιά τους και εκπαιδευτικούς με τους μαθητές τους

[elenik]

Κάποια από τα πολλαπλά προβλήματα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ως γονείς είναι πολλές φορές η χαμηλή επίδοση του παιδιού μας στο σχολείο, η αδιαφορία του γι'αυτό, καθώς και η περιορισμένη συμμετοχή του στην τάξη, πράγματα που έρχονται σε αντίθεση με το γεγονός ότι το παιδί μας έχει δώσει δείγματα ικανοποιητικής ευστροφίας σε εξωσχολικές δραστηριότητες.

Η εύκολη λύση, αφού προσπαθήσουμε να διαβάσουμε μαζί του μερικές φορές και εξαντληθεί η υπομονή μας, είναι να θεωρήσουμε πως το παιδί μας απλά δεν «τραβάει» περισσότερο.

Μήπως όμως το αδικούμε; Μήπως παραδίνουμε εύκολα τα όπλα; Μήπως ο λόγος όλων των παραπάνω είναι κάτι που μπορούμε να βρούμε και εμείς που δεν είμαστε ψυχολόγοι; Μια πολλή συχνή αιτία των παραπάνω προβλημάτων είναι ότι το παιδί μας «πάσχει» από έλλειψη Αυτοπεποίθησης, κάτι που σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί ασθένεια και δεν είναι κάτι που εμείς δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε.

 

 

Πόσο σημαντική είναι η αυτοπεποίθηση για το παιδί;

 

Τα παιδιά έχουν ασύλληπτες ικανότητες και δυνάμεις που ούτε τα ίδια δεν γνωρίζουν, το δύσκολο όμως είναι να τις ανακαλύψουν, εφόσον τώρα ανακαλύπτουν τον κόσμο και την ταυτότητά τους.

Είναι ικανά να καταφέρουν ό,τι βάλουν στο μυαλό τους αρκεί να το πιστέψουν και να προσπαθήσουν με όλες τους τις δυνάμεις.

Το να αποκτήσει το παιδί αυτοεκτίμηση και σεβασμό στον εαυτό του, το βοηθάει να ανακαλύψει τις δυνατότητές του και να προχωρήσει σε δυσκολότερα επίπεδα με σκοπό την πρόοδο. Έτσι δεν φοβάται να εκφράσει την άποψη και τις ιδέες του, που αναμφίβολα πολλές φορές μας εκπλήσσουν, επιμένει περισσότερο στα πράγματα που το δυσκολεύουν, αντιμετωπίζει τα προβλήματα με σθένος και πείσμα και τελικά φτάνει με επιτυχία στο στόχο του, ικανοποιημένο από το αποτέλεσμα των προσπαθειών του.

Όλη αυτή η διαδρομή πείθει το παιδί να ξαναπροσπαθήσει με τον ίδιο τρόπο να αντιμετωπίσει την επόμενη δυσκολία. Η εμπιστοσύνη που θα δείχνει, λοιπόν, στον εαυτό, με αρωγό τη συμπαράσταση και επιβράβευση των γονιών, θα γίνει ο λόγος της καλής επίδοσής του στο σχολείο και της προόδου του γενικότερα ως άνθρωπος. Η πρώτη του προσπάθεια θα είναι δύσκολη υπόθεση, όμως μαθαίνοντας τον τρόπο γίνεται αυτόματα τρόπος ζωής.

Πώς μπορούν να το πετύχουν αυτό οι γονείς;

 

Καταρχάς προτείνεται υπομονή, ψυχραιμία και χαμηλοί τόνοι των γονέων προς όφελος της συγκέντρωσης του παιδιού, καθώς και χρόνος ασχολίας μαζί του στη διάρκεια του διαβάσματος των μαθημάτων του. Παρακάτω προτείνονται κάποιες απλές τεχνικές που θα μπορούσαν να ενισχύσουν την αυτοπεποίθησή του.

 

• Πρώτο μέλημα του γονέα θα πρέπει να αποτελεί η ενθάρρυνση του παιδιού να ασχοληθεί με τις ασκήσεις του, πείθοντάς το για το πόσο εύκολες και ενδιαφέρουσες θα του φανούν και πόσο χαρούμενη θα δείξει η δασκάλα με αυτό του το επίτευγμα. Με αυτόν τον τρόπο προδιαθέτουμε το παιδι για κάτι ελυκολο και ξεκινάει με διαφορετική διάθεση τις ασκήσεις του.
  

 

• Στην περίπτωση λάθους απάντησης του παιδιού σε κάποια ερώτηση, καλό θα ήταν να του δοθεί και δεύτερη, ίσως και τρίτη ευκαιρία να ανακαλύψει τη σωστή, δίχως να το αποκαρδιώνετε και περιμένοντας με υπομονή να το φέρει εις πέρας. Πρέπει να πιστέψει ότι είναι μέσα στις δυνατότητές του. Αν του δίνετε μασημένη τροφή δεν θα μάθει να παλεύει για τίποτα στη ζωή του.
  

 

• Το διάβασμα πρέπει να μετατραπεί για το παιδί σε μια ευχάριστη διαδικασία. Κάντε πλάκες και περάστε καλά μαζί του κατά τη διάρκεια του διαβάσματος. Πρέπει να συνδέσει το διάβασμα με όμορφα χρώματα και όχι με κάτι καταθλιπτικό.
  

 

• Ανακαλύψτε κάθε είδους ταλέντα του παιδιού σας και καλλιεργήστε τα. Όταν αντιληφθεί ότι τα καταφέρνει κάπου καλά, μαζεύει κουράγιο και για οτιδήποτε άλλο που το δυσκολεύει και μαζί και για το σχολείο.
  

 

• Δώστε του άφοβα ευθύνες (βοήθεια στο σπίτι, βοήθεια στο διάβασμα του αδερφού του κ.α) και επιβραβεύστε το γι'αυτό. Στα παιδιά αρέσει να αισθάνονται μεγάλα. Με αυτόν τον τρόπο θα αισθανθούν υπεύθυνοι και στο σχολείο και ωριμάζουν γρηγορότερα με αποτέλεσμα να αντιμετωπίσουν και ωριμότερα το θέμα «σχολείο» .
  

 

• Μην του στερείτε το παιχνίδι ως τιμωρία και μην του φωνάζετε όταν αρνείται να διαβάσει. Το θλιμμένο σας πρόσωπο, του αρκεί για να ξανασκεφτεί το παραστράτημά του. Οι φωνές ταράζουν τα νεύρα του και ξυπνούν την αντίδραση.
  

 

• Σημαντικό είναι να απαντάτε σε κάθε είδους απορία του χωρίς εκνευρισμό. Κάτι που είναι αυτονόητο για σας, δεν είναι και για το παιδί σας. Αφήστε λίγο χρόνο να περάσει και κάντε και εσείς σ' αυτό την ίδια ερώτηση. Η ηθική ικανοποίηση που θα πάρει όταν σας δώσει τη σωστή απάντηση, είναι ανεκτίμητης αξίας. Συνάμα, μαθαίνετε στο παιδί σας να ρωτάει και να συμμετέχει στην τάξη χωρίς να φοβάται και να ντρέπεται για τις απορίες του.
  

 

• Τέλος, αυτό που θα πρέπει να αποφεύγετε είναι το να το προσβάλετε. Μην ξεχνάτε ότι απέναντί σας έχετε ένα άνθρωπο που πρέπει να μάθει τι σημαίνει αξιοπρέπεια. Οι προσβολές κάνουν το παιδί να αισθάνεται «κακό» και «λίγο» για εσάς και ότι δεν είναι άξιο να αγαπηθεί.
  

 

Η άποψή του παιδιού για τον εαυτό του - ο καθρέφτης του

 

Ακολουθώντας αυτές τις τεχνικές, αλλά και άλλες που μπορεί στην πορεία να φανταστείτε από μόνοι σας, βοηθάτε το παιδί να ανακαλύψει τον εαυτό του και τις δυνάμεις του.

Αν αισθανθεί τη δύναμη και τις δυνατότητες που κρύβει μέσα του, μαθαίνει να προσπαθεί, να σέβεται και να αγαπάει τον εαυτό του. Αναλογιστείτε μόνο τι εφόδιο είναι αυτό για την υπόλοιπη ζωή του.

Μην ξεχνάτε πως η εικόνα που έχει κάποιος για τον εαυτό του καθρεφτίζεται στις πράξεις του. Και αν δεν αγαπήσεις τον εαυτό σου γι'αυτό που είσαι, δεν μπορείς να κάνεις κανέναν να σε αγαπήσει. Τελικά αξίζει να προσπαθήσετε λίγο παραπάνω;

Γρηγοριάδου Κωνσταντίνα (Δασκάλα Δημ.Εκπαίδευσης)

 

 

http://www.paidorama.com/%CE%A0%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%AF/%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%AC/%CE%A0%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%91%CF%85%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%B5%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B8%CE%B7%CF%83%CE%B7/%CE%97-%CE%AC%CF%80%CE%BF%CF%88%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%8D-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B5%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CF%85.html

[DALIA]

θα σας απαντήσω αν ισχύει το άρθρο στα επόμενα 2-3 χρόνια...:lol:

ο δικός μου από αυτοπεποίθηση άλλο τίποτα...

πραγματικά όμως προβληματίζομαι αν αυτό τελικά βγει σε καλό ή κακό...

[matilnta]

ο μεγαλος μου γιος εχει κλεισει τα 8 κ παει δευτερα δημοτικου.η περσινη χρονια ηταν παιχνιδακι για μας.τα καλυτερα λογια απο τη δασκαλα για την επιδοση του στα μαθηματα.φετος η καταστροφη.ο δασκαλος του τον θεωρει εξυπνο αλλα με χαμηλη αυτοεκτιμηση.τα λογια που χρησιμοποιεισαι ηταν ακριβως σαν να περιγραφει εμενα στην παιδικη αλλα κ ενηλικη ζωη μου.λοιπον μπορει ενα παιδι να κληρονομησει τα ψυχολογικα προβληματα του γονιου του;πηγαινω κατευθειαν στη λυση του ειδικου η το παλευω;πραγματικα δεν ξερω τι ειναι καλυτερο.

[Όλγα Ζηκοπούλου]

ο μεγαλος μου γιος εχει κλεισει τα 8 κ παει δευτερα δημοτικου.η περσινη χρονια ηταν παιχνιδακι για μας.τα καλυτερα λογια απο τη δασκαλα για την επιδοση του στα μαθηματα.φετος η καταστροφη.ο δασκαλος του τον θεωρει εξυπνο αλλα με χαμηλη αυτοεκτιμηση.τα λογια που χρησιμοποιεισαι ηταν ακριβως σαν να περιγραφει εμενα στην παιδικη αλλα κ ενηλικη ζωη μου.λοιπον μπορει ενα παιδι να κληρονομησει τα ψυχολογικα προβληματα του γονιου του;πηγαινω κατευθειαν στη λυση του ειδικου η το παλευω;πραγματικα δεν ξερω τι ειναι καλυτερο.

 

 

Είναι σημαντικό να μην συγχέουμε την έννοια της αυτοεκτίμησης με την ιδιοσυγκρασία ενός παιδιού. Η ιδιοσυγκρασία αφορά τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του παιδιού, μετά την ηλικία των 5- ετών παρατηρούμε να είναι πιο σταθερά και συνοδεύουν το παιδί σε ό,τι και εάν κάνει. Με άλλα λόγια, είναι πάντού έτσι.

Η αυτοεκτίμηση είναι μία έννοια που αναφέρεται στο πώς νιώθει το άτομο για τον εαυτό του. Αυτή η διαδικασία της διαμόρφωσης της εικόνας του εαυτού του ξεκινά από πολύ μικρή ηλικία. Σε μεγάλο βαθμό, κυρίως στα πρώτα χρόνια της ζωής, επηρεάζεται από τις σχέσεις του με τα σημαντικά πρόσωπα, αρχικά μέσα στην οικογένεια και αργότερα έξω από αυτή.

Έχει παρατηρηθεί ότι τα παιδιά με υψηλή αυτοεκτίμηση:

z Είναι περισσότερο ανεξάρτητα και παίρνουν πρωτοβουλίες

z Αναλαμβάνουν περισσότερες ευθύνες

z Περηφανεύονται και χαίρονται με τις επιτυχίες τους και τα κατορθώματά τους

z Δείχνουν ανοχή στη ματαίωση και μπορούν να χειριστούν κατάλληλα την αποτυχία.

z Χειρίζονται επιδέξια την πίεση που μπορεί να δεχτούν από ομάδες συνομηλίκων τους.

z Μπορούν να χειριστούν αποτελεσματικά τα θετικά και τα αρνητικά τους συναισθήματα.

Οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους να αισθάνονται ωραία για τον εαυτό τους και να αποκτήσουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Τα λόγια και οι πράξεις των γονιών έχουν μεγάλη επιρροή στο πώς ένα παιδί ή ένας έφηβος σκέφτεται και νιώθει για τον εαυτό του.

Τι θα μπορούσαν να κάνουν για να την ενδυναμώσουν;

· Επιβραβεύστε και δώστε προσοχή στα θετικά σημεία και στα προσόντα του παιδιού. Εκτιμήστε και ενθαρρύνετε τα «κατορθώματά του». Επαινέστε με φράσεις («μπράβο!», «πολύ καλή προσπάθεια!») ή με πράξεις (αγκαλιά, χάδι κ.λ.π.) την καλή δουλειά και την καλή προσπάθεια του παιδιού. Θυμηθείτε, όμως, ότι είναι σημαντικό ο έπαινος να είναι ειλικρινής και όχι υπερβολικός.

· Αναγνωρίστε την προσπάθεια και την ατομική του πρόοδο. Μην δίνετε έμφαση αποκλειστικά στο τελικό αποτέλεσμα (π.χ. βαθμοί σχολείου). · Δώστε αγάπη χωρίς όρους: εκτιμήστε τα παιδιά για αυτό που είναι και όχι για αυτό που κάνουν. Η απόλυτη αποδοχή του παιδιού, όπως είναι, είναι πολύ σημαντική.

· Δώστε ευκαιρίες επιτυχίας. Αν και είναι σημαντικό να βάζετε υψηλούς στόχους για το παιδί, μην υπερεκτιμάτε τις δυνατότητές του. Είναι σημαντικό να ξέρετε ποιες είναι οι δυνατότητες και οι αδυναμίες του. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσετε να δώσετε στο παιδί την ευκαιρία να ασχοληθεί με δραστηριότητες όπου θα μπορέσει να τα καταφέρει, να πετύχει και να νιώσει ότι είναι ικανό.

· Προσέξτε πώς βοηθάτε το παιδί. Κάποιοι γονείς ανησυχούν τόσο πολύ για το αν το παιδί θα τα καταφέρει και τελικά καταλήγουν να του λένε βήμα-βήμα τι πρέπει να κάνει κάθε φορά. Είναι σημαντικό να προτείνετε τρόπους στο παιδί, για να λύσει ένα πρόβλημα ή για να αντιμετωπίσει μία κατάσταση. Προτείνετε και μετά αφήστε το μόνο του να αποφασίσει και να δράσει, μαθαίνοντάς του να ζητάει βοήθεια, όταν τη χρειάζεται.

· Δώστε του προσοχή: μιλήστε με το παιδί, δείξετε ενδιαφέρον για τις ανησυχίες του, για τις δραστηριότητές του και τις προσπάθειές του.

· Αποφύγετε τις συγκρίσεις. Προσπαθήστε να μη συγκρίνετε το παιδί με τα αδέρφια του ή με συνομηλίκους του. Θυμηθείτε ότι το κάθε παιδί είναι μοναδικό με τις δικές του δυνατότητες και τις προσωπικές του ιδιαίτερες ανάγκες.

· Αποφύγετε την κριτική που παίρνει τη μορφή της προσβολής. Μην επικρίνετε το ίδιο αλλά τη συγκεκριμένη συμπεριφορά.

· Να δέχεστε τα λάθη του. Δώστε στο παιδί το μήνυμα ότι τα λάθη είναι σχεδόν αναπόφευκτα. Βοηθήστε το να νιώσει άνεση και ασφάλεια, ώστε να τα συζητά μαζί σας, χωρίς να το επικρίνετε.

· Διδάξτε στο παιδί να κάνει θετικές δηλώσεις για τον εαυτό του. Βοηθήστε το να αλλάξει τις αρνητικές σκέψεις που κάνει για τον εαυτό του, μαθαίνοντάς του να αξιολογεί πιο ρεαλιστικά και αντικειμενικά τις ικανότητες, τα επιτεύγματα και τα χαρακτηριστικά του.

· Αποτελέστε το θετικό πρότυπο. Τα παιδιά μαθαίνουν πάρα πολλά, παρατηρώντας τους γονείς τους. Δείξτε, λοιπόν, στο παιδί πώς εσείς νιώθετε και σκέφτεστε για τον εαυτό σας.

[Π+Μ]

Ξερω οτι ειναι παλιο το θεμα αλλα επειδη το αντιμετωπιζω τωρα που η μικρη ειναι πρωτη δημοτικου, θα ηθελα μια μικρη βοηθεια απο τους ειδικους...

τι γινεται στην περιπτωση που ενα παιδι νιωθει λιγο διαφορετικο σε εμφανιση απο τα άλλα... δηλαδη για να εξηγησω η κορη μου 6 ετων εχει πολυ κατσαρο μαλλι με αποτελεσμα απο πολυ μικρη ολοι να ασχολουνται μαζι του... τωρα στο δημοτικο μεχρι στιγμης εχει θετικα σχολια π.χ. απο την δασκαλα της, απο μαμαδες απλα καποια στιγμη ενας ¨φιλος¨της την πειραξε για τα μαλλια της και μουτο ειπε με παραπονο... εγω της εξηγω οτι πρεπει να μας αρεσει ο εαυτος μας οπως ειναι και αν δεν μας αρεσει εμας αυτο που ειμαστε οι άλλοι μπορουν να το καταλαβουν και να μας πειραζουν για αυτο... επισης οτι εχει πολυ ωραιο μαλλι ειναι λιγο ασυνηθιστο γιατι δεν υπαρχουν πολλα παιδια με τετοιο μαλλι εξ άλλου ολοι σου το λενε...

ξερω πως σε αυτη την ηλικια τα παιδια δεν θελουν να διαφερουν ειτε θετικα ειτε αρνητικα και καταλάβα οτι ειναι κατι που την απασχολει τον τελευταιο καιρο γιατι καθε μερα θα μου αναφερει και ενα περιστατικο για τα μαλλια της που ευτυχως ειναι θετικα...

Εγω τωρα πως μπορω να το διαχειριστω το θεμα για να μην της δημιουργηθει καποιο κομπλεξ (πρεπει να αναφερω οτι και εγω ειχα θεμα με το μαλλι μου μικρη γιατι εχω και εγω κατσαρο μαλλι αλλα μου το ειχε δημιουργησει η μητερα μου τοτε δεν ξερανε πως να το διαχειριστουνε το θεμα κατι που εγω εχω ορκιστει να μην το κανω στην κορη μου... να ομως που το θεμα βγαινει στην επιφανεια... ευχαριστω οποιαδηποτε συμβουλη ευπροσδεκτη....

[dimmi]

Δεν είμαι ειδικός αλλά να σου πω την εμπειρία μου.

Εμείς στην ανηψιά μου εξηγήσαμε από μικρούλα πως είναι θέμα γούστου τα μαλλιά. Φυσικά δεν έπαψε ποτέ να παραπονιέται για το δύσκολο μαλλί της, γιατί σαφώς άμα έχει ίσιο μαλλί τα πράγματα είναι πιο εύκολα ειδικά για ένα παιδάκι.

Οταν πήγα κι έκανα περμαναντ (έχω ίσιο μαλλί) της εξήγησα πως εμένα μου αρέσει το μαλλι της που δεν το έχω και πάω στο κομμωτήριο και πληρώνω για να το κάνω, και άλλες κοπέλες πληρώνουν για να τα ισιώσουν. Αρα είναι θέμα γούστου.

Ετσι όταν σχολίαζε κάποιος αρνητικά το μαλλάκι της σημασία δεν έδινε.

Ξέρει ότι έχει δύσκολο μαλλί, πάμε και σε ένα παμπάλαιο κουρέα που της "τρώει" τα απομέσα πιο κοντά για να έχει λιγότερο όγκο και φούντωμα, αλλά δεν νιώθει μειονεκτηκά καθόλου!

Απλά έχει σγουρό μαλλί, και τί έγινε? Κάπως έτσι το βλέπει.

[mmaria]

επαναφερω το θεμα. ο γιος μου (6χρ) εχει εκφρασει ηττοπαθεια (μεγαλη κουβεντα) και σιγουρα δειγματα χαμηλης αυτοπεποιθησης, οχι όμως σε θεματα επιδοσεων σε "μαθηματα" (ακομα στο νηπιαγωγειο). μαλλον το αντιθετο προβλημαπου ομως ειναι πολυ συχνο αν θυμαμαι καλα τα μαθητικα μου χρονια.

 

δηλ ενω ειναι πολυ εξυπνος και του αρεσει να διαβαζει, να μαθαινει για πολλα πραγματα, ρωταει για πολλα που του προξενουν εντυπωση (φυσικες επιστημες, γεωγραφια, ξενες γλωσσες, μηχανισμοι αριθμητικης), οταν βρεθει καποιος να τον κοροιδεψει για αυτο που τρωει (και του αρεσει τρελα!), για το ποσο καλο ποδοσφαιρο παιζει, για το ποσο νικαει ή χανει στα παιχνιδια, για το ποια ομαδα υποστηριζει, τοτε του βγαινει ηττοπαθεια.

 

δεν μπορει αποτελεσματικα να υπερασπιστει τις δικες του επιλογες όταν τυχει να μην εχουν την αποδοχη της μαζας. αυτο συχνα τον οδηγει σε καυγαδες ή στην αλλαγη της συγκεκριμενης επιλογης του.

 

ξερω οτι η κοροιδια μεταξυ των μικρων ειναι πολυ συνηθισμενη. και σιγουρα και ο δικος μου κοροιδευει άλλους! (κακως). όμως με ενοχλει που δεν μπορει να υπερασπιστει τον εαυτό του και στενοχωριεται με την απορριψη των άλλων.

προσπαθω να του τονιζω ποσο σημαντικα ειναι ολα οσα εχει μονος του κατακτησει μεχρι τωρα, του δειχνω χαρα για ολα που κανει.

και για αυτα που δεν πετυχαινει προσπαθω να μην δειχνω απογοητευση. αλλά αν του πω απλως "καλη προσπαθεια" και τα συναφη, κατεβαζει μουτρα και αρχιζει "α δε σ'αρεσει, γιατι? εισαι κακια". δεν καταφερνω να τον πεισω. αλλά δεν προκειται και να τον παραμυθιασω ποτέ οτι ειναι τελειο κατι που το εχει κανει χάλια.

ομολογω οτι δεν αποφευγω να ασκω κριτικη για τα διαφορα πισωγυρισματα που εχει κανει, για τις αρνητικες συμπεριφορες που αναπτυσει.

μου εξεφρασε παραπονο οτι καποιοι τον κοροιδευουν οτι δεν παιζει καλη μπαλα, και στενοχωριεται που δεν τον εχουν φιλο. αυτο ελεγχεται γιατι τους εχω δει να κανουν παρεα, ισως ειναι τελευταιο φρουτο.

περιμενω γενικα αποψεις, ιδεες.

[bebe-q]

Συγνώμη,έκανα λάθος επεξεργασία.

[bebe-q]

Κάποια από τα πολλαπλά προβλήματα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ως γονείς είναι πολλές φορές η χαμηλή επίδοση του παιδιού μας στο σχολείο, η αδιαφορία του γι'αυτό, καθώς και η περιορισμένη συμμετοχή του στην τάξη, πράγματα που έρχονται σε αντίθεση με το γεγονός ότι το παιδί μας έχει δώσει δείγματα ικανοποιητικής ευστροφίας σε εξωσχολικές δραστηριότητες.

Η εύκολη λύση, αφού προσπαθήσουμε να διαβάσουμε μαζί του μερικές φορές και εξαντληθεί η υπομονή μας, είναι να θεωρήσουμε πως το παιδί μας απλά δεν «τραβάει» περισσότερο.

Μήπως όμως το αδικούμε; Μήπως παραδίνουμε εύκολα τα όπλα; Μήπως ο λόγος όλων των παραπάνω είναι κάτι που μπορούμε να βρούμε και εμείς που δεν είμαστε ψυχολόγοι; Μια πολλή συχνή αιτία των παραπάνω προβλημάτων είναι ότι το παιδί μας «πάσχει» από έλλειψη Αυτοπεποίθησης, κάτι που σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί ασθένεια και δεν είναι κάτι που εμείς δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε.

 

 

Πόσο σημαντική είναι η αυτοπεποίθηση για το παιδί;

 

Τα παιδιά έχουν ασύλληπτες ικανότητες και δυνάμεις που ούτε τα ίδια δεν γνωρίζουν, το δύσκολο όμως είναι να τις ανακαλύψουν, εφόσον τώρα ανακαλύπτουν τον κόσμο και την ταυτότητά τους.

Είναι ικανά να καταφέρουν ό,τι βάλουν στο μυαλό τους αρκεί να το πιστέψουν και να προσπαθήσουν με όλες τους τις δυνάμεις.

Το να αποκτήσει το παιδί αυτοεκτίμηση και σεβασμό στον εαυτό του, το βοηθάει να ανακαλύψει τις δυνατότητές του και να προχωρήσει σε δυσκολότερα επίπεδα με σκοπό την πρόοδο. Έτσι δεν φοβάται να εκφράσει την άποψη και τις ιδέες του, που αναμφίβολα πολλές φορές μας εκπλήσσουν, επιμένει περισσότερο στα πράγματα που το δυσκολεύουν, αντιμετωπίζει τα προβλήματα με σθένος και πείσμα και τελικά φτάνει με επιτυχία στο στόχο του, ικανοποιημένο από το αποτέλεσμα των προσπαθειών του.

Όλη αυτή η διαδρομή πείθει το παιδί να ξαναπροσπαθήσει με τον ίδιο τρόπο να αντιμετωπίσει την επόμενη δυσκολία. Η εμπιστοσύνη που θα δείχνει, λοιπόν, στον εαυτό, με αρωγό τη συμπαράσταση και επιβράβευση των γονιών, θα γίνει ο λόγος της καλής επίδοσής του στο σχολείο και της προόδου του γενικότερα ως άνθρωπος. Η πρώτη του προσπάθεια θα είναι δύσκολη υπόθεση, όμως μαθαίνοντας τον τρόπο γίνεται αυτόματα τρόπος ζωής.

Πώς μπορούν να το πετύχουν αυτό οι γονείς;

 

Καταρχάς προτείνεται υπομονή, ψυχραιμία και χαμηλοί τόνοι των γονέων προς όφελος της συγκέντρωσης του παιδιού, καθώς και χρόνος ασχολίας μαζί του στη διάρκεια του διαβάσματος των μαθημάτων του. Παρακάτω προτείνονται κάποιες απλές τεχνικές που θα μπορούσαν να ενισχύσουν την αυτοπεποίθησή του.

 

• Πρώτο μέλημα του γονέα θα πρέπει να αποτελεί η ενθάρρυνση του παιδιού να ασχοληθεί με τις ασκήσεις του, πείθοντάς το για το πόσο εύκολες και ενδιαφέρουσες θα του φανούν και πόσο χαρούμενη θα δείξει η δασκάλα με αυτό του το επίτευγμα. Με αυτόν τον τρόπο προδιαθέτουμε το παιδι για κάτι ελυκολο και ξεκινάει με διαφορετική διάθεση τις ασκήσεις του.
  

 

• Στην περίπτωση λάθους απάντησης του παιδιού σε κάποια ερώτηση, καλό θα ήταν να του δοθεί και δεύτερη, ίσως και τρίτη ευκαιρία να ανακαλύψει τη σωστή, δίχως να το αποκαρδιώνετε και περιμένοντας με υπομονή να το φέρει εις πέρας. Πρέπει να πιστέψει ότι είναι μέσα στις δυνατότητές του. Αν του δίνετε μασημένη τροφή δεν θα μάθει να παλεύει για τίποτα στη ζωή του.
  

 

• Το διάβασμα πρέπει να μετατραπεί για το παιδί σε μια ευχάριστη διαδικασία. Κάντε πλάκες και περάστε καλά μαζί του κατά τη διάρκεια του διαβάσματος. Πρέπει να συνδέσει το διάβασμα με όμορφα χρώματα και όχι με κάτι καταθλιπτικό.
  

 

• Ανακαλύψτε κάθε είδους ταλέντα του παιδιού σας και καλλιεργήστε τα. Όταν αντιληφθεί ότι τα καταφέρνει κάπου καλά, μαζεύει κουράγιο και για οτιδήποτε άλλο που το δυσκολεύει και μαζί και για το σχολείο.
  

 

• Δώστε του άφοβα ευθύνες (βοήθεια στο σπίτι, βοήθεια στο διάβασμα του αδερφού του κ.α) και επιβραβεύστε το γι'αυτό. Στα παιδιά αρέσει να αισθάνονται μεγάλα. Με αυτόν τον τρόπο θα αισθανθούν υπεύθυνοι και στο σχολείο και ωριμάζουν γρηγορότερα με αποτέλεσμα να αντιμετωπίσουν και ωριμότερα το θέμα «σχολείο» .
  

 

• Μην του στερείτε το παιχνίδι ως τιμωρία και μην του φωνάζετε όταν αρνείται να διαβάσει. Το θλιμμένο σας πρόσωπο, του αρκεί για να ξανασκεφτεί το παραστράτημά του. Οι φωνές ταράζουν τα νεύρα του και ξυπνούν την αντίδραση.
  

 

• Σημαντικό είναι να απαντάτε σε κάθε είδους απορία του χωρίς εκνευρισμό. Κάτι που είναι αυτονόητο για σας, δεν είναι και για το παιδί σας. Αφήστε λίγο χρόνο να περάσει και κάντε και εσείς σ' αυτό την ίδια ερώτηση. Η ηθική ικανοποίηση που θα πάρει όταν σας δώσει τη σωστή απάντηση, είναι ανεκτίμητης αξίας. Συνάμα, μαθαίνετε στο παιδί σας να ρωτάει και να συμμετέχει στην τάξη χωρίς να φοβάται και να ντρέπεται για τις απορίες του.
  

 

• Τέλος, αυτό που θα πρέπει να αποφεύγετε είναι το να το προσβάλετε. Μην ξεχνάτε ότι απέναντί σας έχετε ένα άνθρωπο που πρέπει να μάθει τι σημαίνει αξιοπρέπεια. Οι προσβολές κάνουν το παιδί να αισθάνεται «κακό» και «λίγο» για εσάς και ότι δεν είναι άξιο να αγαπηθεί.
  

 

Η άποψή του παιδιού για τον εαυτό του - ο καθρέφτης του

 

Ακολουθώντας αυτές τις τεχνικές, αλλά και άλλες που μπορεί στην πορεία να φανταστείτε από μόνοι σας, βοηθάτε το παιδί να ανακαλύψει τον εαυτό του και τις δυνάμεις του.

Αν αισθανθεί τη δύναμη και τις δυνατότητες που κρύβει μέσα του, μαθαίνει να προσπαθεί, να σέβεται και να αγαπάει τον εαυτό του. Αναλογιστείτε μόνο τι εφόδιο είναι αυτό για την υπόλοιπη ζωή του.

Μην ξεχνάτε πως η εικόνα που έχει κάποιος για τον εαυτό του καθρεφτίζεται στις πράξεις του. Και αν δεν αγαπήσεις τον εαυτό σου γι'αυτό που είσαι, δεν μπορείς να κάνεις κανέναν να σε αγαπήσει. Τελικά αξίζει να προσπαθήσετε λίγο παραπάνω;

Γρηγοριάδου Κωνσταντίνα (Δασκάλα Δημ.Εκπαίδευσης)

 

 

http://www.paidorama.com/%CE%A0%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%AF/%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%AC/%CE%A0%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%91%CF%85%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%B5%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B8%CE%B7%CF%83%CE%B7/%CE%97-%CE%AC%CF%80%CE%BF%CF%88%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%8D-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B5%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CF%85.html

 

Θα σας παρακαλούσα να μου δώσετε την άδεια για επαναδημοσίευση του άρθρου σας αυτού στο προφίλ μου στο fb με σκοπό να το διαβάσει (ουν) κάποια εκπαιδευτικός που είμαι σίγουρη οτι το χρειάζεται.Η ίδια απαξίωνε το 4 ετών παιδάκι μου με ΥΛΑ στο προνήπιο και έδωσα μάχη μαζί της για να μην το κάνει.Αν θέλετε περισσότερες λεπτομέριες μπορώ να σας τις πώ σε πμ και θα καταλάβετε.Ευχαριστώ.