Τα πάντα στο στόμα!

[λιλουμ]

Βάζουμε τα πάντα στο στόμα. Τα δαγκωνει! Κ τα δάχτυλα. Μέχρι πότε όμως;;;;; 

 

[vtgian]

Μέχρι να ολοκληρωθεί αυτό που οι ψυχολόγοι ονομάζουν στοματικό στάδιο, γύρω στα 2 έτη αν θυμάμαι καλά και ανάλογα με το παιδί, όλα περνάνε από το στόμα. Ειδικά αν είναι σε περίοδο που βγάζει δόντια, μόνο με δάγκωμα θα ανακουφίζεται. Στις βρεφικές ηλικίες η επαφή με το στόμα είναι ο τρόπος που ανακαλύπτουν τον κόσμο γύρω τους. 

Προσέχεις αυτά που βάζει στο στόμα του να είναι καθαρά και να μην υπάρχει κίνδυνος πνιγμονής (να μην μπορεί να σπάσει ή κόψει κομματάκι, να μην υπάρχουν προσβάσιμα μικρά αντικείμενα που μπορεί να καταπιεί). Είναι ένα σημαντικό αναπτυξιακό στάδιο για το παιδί αυτό, οπότε  δεν το μαλώνουμε και του δίνουμε ευκαιρίες να το ικανοποιήσει.

[xaroumenh mama]

16 ώρες πρίν, λιλουμ είπε:

Βάζουμε τα πάντα στο στόμα. Τα δαγκωνει! Κ τα δάχτυλα. Μέχρι πότε όμως;;;;; 

 

εμενα ο γιος μου σε 3 μερες κλεινει τα δυο και ακομα και τωρα οτι βρει το βαζει στο στομα του..ειναι κατι φυσιολογικο για την ηλικια τους και για τα αναπτυξιακα σταδια που πρεπει να περασουν...!!!

[nat2308]

Ο δικός μου το κάνει από 2-3 μηνών μέχρι και τώρα που έκλεισε τους 20. Έχει δαγκώσει ό,τι υπάρχει στο σπίτι!!! Ξεκινάει από το στάδιο ανακάλυψης του κόσμου και χειροτερεύει με την οδοντοφυία.

[λιλουμ]

2-3 χρονών;;;;; τόσο πολύ.. υπομονή. Εμένα θυμώνει κιόλας εάν κάτι δεν μπορεί να το βάλει στο στόμα ή δεν ικανοποιεί.

[Sentir...natureza]

Το συγκεκριμενο θεμα ειναι οτι πλησιεστερο βρηκα σε αυτο που με απασχολει. Ο μικρουλης μου 7 μηνων μπουσουλαει εδω και 2 εβδομαδες και σηκωνεται στα επιπλα εδω και λιγες μερες, οποτε οπως καταλαβαινετε εχει προσβαση σε πολλα παιχνιδια του μεγαλου. Πρεπει να ειμαι σχεδον συνεχεια σε επιφυλακη μην καταπιει κατι γιατι ειμαστε στη φαση που τα δοκιμαζουμε ολα. Ευτυχως ο μεγαλος προσεχει να μην αφηνει μικρα αντικειμενα στο πατωμα υστερα απο προτροπη μου αλλα παιδι ειναι, καποια στιγμη θα ξεχαστει οποτε κανω ψαχτηρι συνεχως. Τι κανατε οι μαμαδες με 2 και ανω παιδια; Τι να τα κανω τα παιχνιδια που περιεχουν μικρα αντικειμενα, να τα εξαφανισω δεν γινεται, αντε να τα βαλω καπου πιο ψηλα αλλα καποια στιγμη κι αυτα θα τα φτανει. Πως το αντιμετωπισατε εσεις;

[Deena]

Αν δεν μπορείς να είσαι από πάνω του συνέχεια (που δεν μπορείς, καμία μας δεν μπορεί) πρέπει ό,τι μικρό και επικίνδυνο προς κατάποση να το εξαφανίσεις, δυστυχώς έτσι γίνεται.

 

Προσωπικά όταν είχα την μικρή σε αυτή την ηλικία, είχα τα πολύ μικρά παιχνίδια/εξαρτήματα σε ξεχωριστό κουτί με καπάκι που έκλεινε με ασφάλεια και τα έβγαζα για τον μεγάλο μόνο όταν το μωρό κοιμόταν.

 

Βέβαια εμένα ο μεγάλος μέχρι τις 17.00 κάθε μέρα ήταν στον σταθμό, οπότε δεν έμεναν πολλές ώρες με τον παραπάνω περιορισμό, καταλαβαίνω ότι όταν το παιδί είναι όλη μέρα στο σπίτι είναι πιο δύσκολο.

[xaroumenh mama]

Κ εγώ είχα φροντίσει τα πολύ μικρά αντικείμενα να τα φυλάξω αν κ του μεγάλου μου γιου τα παιχνίδια δεν έχουν μικρά αντικείμενα δε παίζει ιδιαίτερα με πλέι μο μπιλ. 

Βέβαια κ σε εμάς όταν ξεκινησε το μωρό να είναι στο πάτωμα ο μεγάλος είχε ξεκινήσει παιδικό σταθμό κ το πρωί φρόντιζα να είναι φυλαγμένα τα παιχνίδια κ έβαζα κ σκούπα .. 

Μια μέρα όμως το μωρό είχε ξετρυπωσει έναν ανοιχτό μαρκαδόρο κάτω από τον καναπέ που δεν τον είχα δει τον έβαλε στο στόμα του κ μετά προσπαθούσα εγώ να του καθαρίσω τη γλώσσα 

 

[vicky86]

Η μόνη λύση για κανέναν χρόνο είναι όλα αυτά τα παιχνίδια να είναι μαζεμενα. Τα εβγαζα μόνο όταν κοιμοταν ο μικρος η έπαιζα μαζί τους κ ήμουν από πανω

[Sentir...natureza]

Ηλπιζα σε καμια λυση αλλα απ'οτι φαινεται μαλλον πρεπει να τα εξαφανισω ολα και θα του λεω οτι μπορει να τα παιζει οταν κοιμαται ο μικρος ή να ειμαι απο πανω (οπως και γινεται συνηθως ετσι κι αλλιως). Ευχαριστω για τις απαντησεις!

[samsympan]

@Sentir...natureza μπράβο στον μικρό σας! Δυνατό μωράκι. Εμάς η δική μας 10μηνών και πριν καμιά εβδομάδα άρχισε το μπουσούλημα παλάμες-γονατάκια. Και φυσικά σκανάρει όλο το πάτωμα και όταν δει οτιδήποτε μικρούτσικο (χαρτάκι, ψιχουλάκι) κλειδώνει το βλέμμα  και πάει βουρ προς τα εκεί.

 

Εμείς έχουμε αρκετά playmobil με μικρά αξεσουάρ. Λίγο μετά τη γέννηση της μικρής, όλα αυτά τα συγκεντώσαμε στο "βάζο με τα πολύ μικρά", σε απρόσιτο από τα παιδιά σημείο. Στην αρχή η μεγάλη τα ζητούσε και της τα έδινα να παίζει πάνω στο παιδικό τραπεζάκι, όχι στο πάτωμα. Και μετά μαζί πολύ προσεκτικό μάζεμα. Αυτό αραίωσε σταδιακά, παίζει με τα υπόλοιπα μεγαλύτερα κομμάτια και αυτά είναι προς το παρόν ξεχασμένα.

 

Έχουμε όμως και άλλα αντικείμενα χρηστικά (πχ τσιμπιδάκια, λαστιχάκια μαλλιών της μεγάλης) και υλικά (μεγάλα κουμπιά, μεγάλες ξύλινες χάντρες, μαγνητικά γράμματα-αριθμούς, κλπ) που τα χρησιμοποιούμε σε διάφορα παιχνίδια-δραστηριότητες. Αυτά φυσικά δεν είναι προσβάσιμα από την μικρή. Όμως με αυτά κάνουμε αυτό που λέτε κι εσύ και η @vicky86. Από όταν η μικρή έκατσε στον ποπό της και άρχισαμε να παίζουμε όλοι μαζί πάνω στο χαλί, ανά διαστήματα και ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ είμαι δίπλα εγώ ή ο μπαμπάς (δεν εμπιστεύομαι άλλον), τα βγάζουμε και παίζουμε. Εννοείται τα μάτια μας ΣΥΝΕΧΩΣ επάνω της. Για παράδειγμα βάζουμε και βγάζουμε τις χάντρες σε κυπελάκια. Βάζουμε τα κουμπιά σε θήκες ψησίματος για muffins. Ανακατεύουμε τα γράμματα και τους αριθμούς σε κατσαρολακια. Της λέμε "δώσε μου-πάρε", "μέσα-έξω", "πάνω-κάτω", "που είναι;-ψάξε", κλπ. Στις αρχές όταν έκανε κίνηση να τα βάλει στο στόμα. Τότε της έλεγα με ήρεμο τόνο "Οχι -το όνομα της- στο στόμα. Στα χεράκια". Και απομάκρυνα το αντικείμενο από το στόμα αλλά δεν της το έπαιρνα από τα χέρια, παρά μόνο εάν το έκανε επανειλλημένως (το ίδιο κάναμε και με τα βότσαλα στην παραλία εφέτος). Πλέον, σε γενικές γραμμές δεν το επιχειρεί πια. Και όταν κάποιες φορές κάνει την κίνηση να βάλει στο στόμα κάτι που δεν πρέπει, ακούει στο όχι και συνειδητά σταματά (χαμογελόντας πονηρούτσικα "Το ξέρω μαμά ότι δεν πρέπει "). Αρέσκετε στο να το περιεργαστεί στα χέρια, να επιχειρήσει να το ισορροπήσει πάνω σε κάτι, να το βάλει μέσα σε κάτι, να το χτυπήσει στο χαλί και στο μάρμαρο και να ακούσει την διαφορά στον ήχο, να μας το δώσει, να μας το πάρει, κλπ. Και με την μεγάλη κάναμε το ίδιο σαν άσκηση - παιχνίδι και εκπαίδευση μαζί, πάντα υπό στενή επιτήρηση! Τονίζω όμως εδώ ότι και τα δυο παιδιά ήταν-είναι συνεργάσιμα σε κάτι τέτοιο. Υπάρχουν μωράκια-παιδάκια που εν ριπή οφθαλμού έχουν βάλει στο στόμα κάτι και δεν δέχονται κανέναν περιορισμό ή απαγόρευση. Για τον λόγο αυτό σε καμία περίπτωση δεν προτείνονται τέτοιες δραστηριότητες για όλα τα παιδιά. Και σε καμία περίπτωση εάν δεν είναι κάποιος ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ενήλικας κυριολεκτικά ΠΑΝΩ ΑΠΟ το παιδί ΣΥΝΕΧΩΣ.