Καλοσαυρος η ταινία.

[my_Kelly]

Διαβάζοντας όλα αυτά, μου δημιουργήθηκε η εξής απορία: πώς περνάει άραγε τη μέρα του το Little Monkey? Εντάξει τηλεόραση δε βλέπει γιατί μπορεί να πετύχει την Πέππα να ρεύεται. Υπολογιστής, YouTube και τέτοια φαντάζομαι απαγορεύονται. Αγοράκι είναι αν κατάλαβα σωστά, τεσσάρων χρονών. Τι παιχνίδια έχει άραγε? κάστρα play mobil? μα αυτά έχουν καταπέλτες, σπαθιά, αλυσίδες... Δεινόσαυρους? μπα, αυτά έτρωγαν το ένα το άλλο. Transformers? με τίποτα, αυτοι πολεμάνε όλη την ώρα. Νομίζω ότι ένα τέτοιο παιδάκι (ΑΝ υπήρχε) θα ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Όχι μόνο δεν θα μπορούσε να ενσωματωθεί σε μια παρεούλα τετράχρονων αλλά θα το έβλεπαν -και θα ένιωθε το ίδιο φυσικά- σαν εξωγήινο ον.

 

Όσο και να θέλει μια μαμά το παιδί ΔΕΝ μπαίνει σε γυάλα. Εκτός από την τηλεόραση και τον κακομοίρη τον Καλόσαυρο που είναι πολύ γλυκούλης υπάρχουν πάρα πολλές καταστάσεις στις οποίες εκτίθενται τα παιδιά. Αδυνατώ να πιστέψω ότι, ακόμα κι αν δεχτούμε ότι το Πιθηκάκι είναι τόσο προσεκτικά τυλιγμένο σε κουκούλι, το ίδιο γίνεται και σε μια ολόκληρη τάξη νηπίου όπου παρακολουθεί.

 

Για να επιστρέψω στο αρχικό θέμα, ο γονιός πρέπει να βλέπει πρώτα την ταινία και έπειτα να αποφασίζει αν μπορεί να την δει το δικό του παιδί (σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες του κάθε παιδιού). Προσωπικά έχω σκυλομετανιώσει που ξεκίνησα να διαβάζω στην κόρη μου κάποια παραμύθια γιατί ενώ διάβαζα διαπίστωνα ότι περνούσαν μηνύματα απαίσια (όχι απαραίτητα τρομαχτικά, αλλά ρατσιστικά, οπισθοδρομικά κτλ) και προσπαθούσα να σώσω ό,τι γινόταν με αλλαγή της αφήγησης ή ακόμα και να σταματήσω εντελώς την ανάγνωση. Μου έτυχε και σε βιβλία που πήρε η μικρή από την δανειστική βιβλιοθήκη του νηπιαγωγείου (ενός νορμάλ νηπιαγωγείου, στα πλαίσια της ελληνικής πραγματικότητας, όχι εκείνου που φοιτεί το Πιθηκάκι.)

[Χαρά-Μαρία]

Αυτο με το βιβλιο πιστευω οτι εχει συμβει σε ολους μας, my_kelly.

 

Κι εγω ειχα δανειστει στο νηπιο ενα βιβλιο γνωστου μας συγγραφεα που δεν μου αρεσαν τα μηνυματα του. Εδειχνε οτι μικρο παιδι βγαινει νυχτα απο το σπιτι χωρις να πει κατι στη μητερα του για να μαζεψει κατι, και την κανουν ηρωιδα αντι να την τιμωρησουν. Κι εγω το αλλαξα οσο το διαβαζα. Οι αλλες μαμαδες το ειχαν λατρεψει.

 

Ολα αυτα ειναι θεμιτα, και εχουμε το δικαιωμα η καθεμια να παρουμε οποια αποφαση μας φαινεται σωστη. Ουτε ειναι απαραιτητο να συμφωνουμε.

 

Ομως το

α) να επιμενουμε με σεντονια κουραστικων επιχειρηματων που δε στεκουν, οτι αυτο που κανουμε ειναι το απολυτως σωστο, (οποτε ολοι οι αλλοι κανουν το λαθος) και

β) να προσβαλλουμε οσους κανουν το "λαθος" να μην πειθονται, με χαρακτηρισμους,

 

δεν με βρισκει συμφωνη.

 

Βασικα δεν μου αρεσε καθολου αυτο που διαβασα παραπανω, ουτε ειναι δικαιο για τα ατομα που απευθυνοταν η Little Monkey.

 

ΥΓ ποτε δεν περιμενα σε ενα ΤΕΤΟΙΟ θεμα, μετα απο τοσα που συζητησαμε, να αποκαλυφθουν τοσα για το φορουμ και τα μελη του.

[Χαρά-Μαρία]

Όσο και να θέλει μια μαμά το παιδί ΔΕΝ μπαίνει σε γυάλα.

 

Αυτο επισης ειναι παρα πολυ σωστο.

 

Και θα το δουν οσες μαμαδες εχουν σημερα νηπια, στο Δημοτικο. Ειναι ισχυρο το σοκ. Γιατι εσυ προφυλασσεις το παιδι σου απο το ενα και το αλλο, (βασει δικων σου δεδομενων) η αλλη μαμα ομως, ενδεχομενως οχι.

 

Δικο μας (αληθινο) παραδειγμα: ο αντρας μου μισει τις βρισιες. Δεν ηξερε ουτε μια η δικια μου. Απο την πρωτη κιολας εβδομαδα, επεστρεφε σπιτι και με ρωτουσε, αγνωστες λεξεις. Τι καταφερα λοιπον?

 

Επισης, στο σχολειο τους προβαλλουν καμμια φορα ταινιες, χωρις να ενημερωσουν τους γονεις. Ειχαν δει και τα Μινιονς, που δεν τα εχω δει αλλα στο τρειλερ δειχνει διαφορα που ισως δεν εβρισκαν γονεις με παρομοιες αποψεις με τη monkey συμφωνους.

[Χαρά-Μαρία]

Εντάξει, όταν υπάρχουν παιδιά αγχώδη, ανασφαλή ή με άλλα θεματάκια, εννοείται πως όλοι οι γονείς τα προσέχουμε περισσότερο ή υπάρχει πιο ιδιαίτερη αντιμετώπιση. Μιλώντας όμως γενικά, νομίζω οι περισσότερες συμφωνούμε πως δεν είναι δα και τρομερό ένα παραμύθι ή μια ταινία κινουμένων.

Πολύ το ψειρίσαμε..

 

Πολυ σωστο, εννοειται οτι η καθε μητερα ξερει και το παιδι της, τις αντιδρασεις του κλπ.

 

Θα συμφωνησω και με τα υπολοιπα...η ζωη μας ειναι αρκετα σκληρη, και τα παραμυθια ειναι το τελευταιο που με απασχολει. Αποψη μου, καλυτερα να ειναι λιγο πονηρεμενα απο μικρα. Ολα τα παραμυθια κρυβουν μηνυματα για κινδυνους αλλα και για λυσεις. Αρκει να μεταδωσεις την ορθη ερμηνεια στο παιδι.

[AthinaP]

Σήμερα πήγαμε και είδαμε την συγκεκριμένη ταινία με τον τετράχρονο γιο μου τον οποίο πήγαινα για πρώτη φορά σινεμά.Το νόημα της ειναι καλο, δηλαδή πως ενα δεινοςαυρακι απο φοβιτςιαρικο γίνεται γενναίο . Ομως σπάστηκα παρά πολυ γιατι ενώ στο τειλερ δεν είχε βία σχεδόν σε όλη την ταινία κυριαρχούσαν η βία και ο φόβος ενώ οι ήρεμες στιγμές ζήτημα να διαρκούσαν ενα δεκάλεπτο. Το παιδί κατατρόμαξε. Υποτίθεται οτι οι ταινίες αυτές απευθύνονται σε μικρά παιδιά ? Έλεος. Επίσης επιεικώς απαράδεκτη ηταν η ταινία μικρού μήκους που είχε στην αρχή, η οποία είχε έναν βουδιστή που έλεγε ωμ ωμ . Το σκυλομετανιωσα απο δω και πέρα μόνο θέατρο και ταινίες στο σπίτι.

 

Σόρι για το άσχετο, αλλα ξαναδιάβασα το θέμα γιατί έχει ενδιαφέρον πού ξεκινήσαμε και πού έφτασε...

 

 

Εσύ αφού απέρριπτες την ταινία ήσουν εντελώς ουδέτερη; Γιατί ένα παιδί θα τρομάξει με οτιδήποτε αν η μαμά του σφίξει το χέρι ή της ξεφύγει ένα ωχωχωχ... Το δικό μου είχε τρομάξει ετσι από μπουμπουνητά, επειδή ο μπαμπάς του έτρεχε να ξεφύγει από τη βροχή. Ήταν όμως πιο μικρό.

 

Δεν έχω δει την ταινία, αλλά επειδή είπαν αρκετές άλλες μαμάδες ότι δεν ξεπερνούσαν το δικό τους όριο βίας για παιδική ταινία.

[AthinaP]

Ειλικρινά όμως, θα ήθελα και εγώ πηγές για το αν προτείνεται από τους ειδικούς να αλλάζουμε εντελώς την πραγματικότητα, γιατί θέλουμε να προστατεύσουμε ή για τον όποιο άλλο λόγο. Η δική μου εκτίμηση είναι ότι τέτοιες μέθοδοι είναι στην κουλτούρα και όχι στην επιστήμη... Δηλαδή κάτι Ζάππεια και Προγράμματα Θεσσαλονίκης είναι σε αυτή την κουλτούρα... "Έ, κάτι είπα και εγώ επειδή κάτι έπρεπε να πω, είπαμε και μια κουβέντα παραπάνω, και τι έγινε, πάμε παρακάτω τώρα! Μην τα πολυψειρίζετε..." . Κερδίζουμε όμως την εμπιστοσύνη των παιδιών έτσι και πού μπαίνει το όριο;

 

Ξέχασα να πω ότι όταν τα παιδιά μου ήταν τεσσάρων, ήταν στο peak η κριση και επίσης είχαμε μεταναστεύσεις συμμαθητών και τέτοια. Το αναφέραμε απλώς. Πάλι χωρίς φόρτιση.

 

Τέλος πάντων, είναι θέμα οπτικής του γονιού περισσότερο, τελικά.

[kikileuteris]

Διαβάζοντας όλα αυτά, μου δημιουργήθηκε η εξής απορία: πώς περνάει άραγε τη μέρα του το Little Monkey? Εντάξει τηλεόραση δε βλέπει γιατί μπορεί να πετύχει την Πέππα να ρεύεται. Υπολογιστής, YouTube και τέτοια φαντάζομαι απαγορεύονται. Αγοράκι είναι αν κατάλαβα σωστά, τεσσάρων χρονών. Τι παιχνίδια έχει άραγε? κάστρα play mobil? μα αυτά έχουν καταπέλτες, σπαθιά, αλυσίδες... Δεινόσαυρους? μπα, αυτά έτρωγαν το ένα το άλλο. Transformers? με τίποτα, αυτοι πολεμάνε όλη την ώρα. Νομίζω ότι ένα τέτοιο παιδάκι (ΑΝ υπήρχε) θα ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Όχι μόνο δεν θα μπορούσε να ενσωματωθεί σε μια παρεούλα τετράχρονων αλλά θα το έβλεπαν -και θα ένιωθε το ίδιο φυσικά- σαν εξωγήινο ον.

 

Όσο και να θέλει μια μαμά το παιδί ΔΕΝ μπαίνει σε γυάλα. Εκτός από την τηλεόραση και τον κακομοίρη τον Καλόσαυρο που είναι πολύ γλυκούλης υπάρχουν πάρα πολλές καταστάσεις στις οποίες εκτίθενται τα παιδιά. Αδυνατώ να πιστέψω ότι, ακόμα κι αν δεχτούμε ότι το Πιθηκάκι είναι τόσο προσεκτικά τυλιγμένο σε κουκούλι, το ίδιο γίνεται και σε μια ολόκληρη τάξη νηπίου όπου παρακολουθεί.

 

Για να επιστρέψω στο αρχικό θέμα, ο γονιός πρέπει να βλέπει πρώτα την ταινία και έπειτα να αποφασίζει αν μπορεί να την δει το δικό του παιδί (σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες του κάθε παιδιού). Προσωπικά έχω σκυλομετανιώσει που ξεκίνησα να διαβάζω στην κόρη μου κάποια παραμύθια γιατί ενώ διάβαζα διαπίστωνα ότι περνούσαν μηνύματα απαίσια (όχι απαραίτητα τρομαχτικά, αλλά ρατσιστικά, οπισθοδρομικά κτλ) και προσπαθούσα να σώσω ό,τι γινόταν με αλλαγή της αφήγησης ή ακόμα και να σταματήσω εντελώς την ανάγνωση. Μου έτυχε και σε βιβλία που πήρε η μικρή από την δανειστική βιβλιοθήκη του νηπιαγωγείου (ενός νορμάλ νηπιαγωγείου, στα πλαίσια της ελληνικής πραγματικότητας, όχι εκείνου που φοιτεί το Πιθηκάκι.)

 

Εγώ θεωρώ πως απλά ζηλεύεις το πιθηκάκι και τη μητέρα του γι αυτό βάλλεσαι εναντίον τους

[AthinaP]

Αν η μαμά δείχνει ότι φοβάται ή αποφεύγει κάτι που τους άλλους δεν τους προβληματίζει, το 4χρονο θα ακολουθήσει τη μαμά του.

 

Αν κάτι τέτοιο γίνει στα 6 ή στα 7, το επτάχρονο θα αρχίσει να σκέφτεται ότι η μαμά του είναι λίγο κάπως.

 

Αυτά τα πράγματα δεν είναι τραγικά, στην πορεία της ζωής τα πράγματα εξισσοροπούν και προσωπικά δεν βρίσκω κάτι από αυτά τραγικό. Κουβέντα να γίνεται.

[my_Kelly]

Εγώ θεωρώ πως απλά ζηλεύεις το πιθηκάκι και τη μητέρα του γι αυτό βάλλεσαι εναντίον τους

 

Με τσάκωσες! Ψυχολόγος κι εσύ? μα τι έχει γίνει σ'αυτό το parents, της τρελής από ψυχολόγους? δουλέψτε και λίγο βρε παιδιά στα γραφεία σας εδώ δεν πληρώνεστε.

[ΜΑΡΙΤΑ]

Καλα το τερματισατε το θεμα ετσι; Ειμαστε απιστευτες οι γυναικες ομως...

 

Νομιζω οτι ειναι λιγο αδικη η επιθεση προς την little monkey, ειχε μια αντιθετη γνωμη απο σας,την εξεφρασε που ειναι το προβλημα; Ακομα και οταν της μιλησε με τοσο "ευγενικο" τροπο οπως μιλαει συνηθως στο φορουμ η χαρα αυτη συνεχισε να απανταει για να δειξει οτι υπαρχει (ακου ερωτηση που της εκανε ρε φιλε και μετα παρεξηγηθηκε που την ειπε κατινα).

 

Οσο αφορα το θεμα, δεν την εχουμε δει την ταινια ακομα, φανταζομαι οτι δεν θα ειναι κατι φοβερο . Να πω και κατι που δεν διαβασα στο θεμα και πιθανοτατα θα με πειτε υπερβολικη: δε θα πηγαινα ενα τετραχονο να δει οποιαδηποτε ταινια στο σινεμα , εμεις πρωτη φορα πηγαμε λιγο πριν τα 5, δε θεωρουσα οτι της προσφερει κατι πιο πριν και δε το μετανιωσα. Και ειδαμε τη μαδαγασκαρη 3 ακινδυνο για μας τουλαχιστον γιατι απο ο,τι βλεπω οι αποψεις διιστανται για το τι ειναι τρομακτικο.

 

Δυστυχως η δικη μου βλεπει αρκετη τηλεοραση και τρελαινεται για χελωνιτζακια. Ευτυχως εχουμε δραστηριοτητες τα απογευματα, κανουμε και πραγματα μαζι και λιγο το γλυτωνουμε το πραγμα.

Πιο πολυ την επηρρεαζουν τα λυπητερα εργα/βιβλια , βλεπαμε μια ταινια με ενα σκυλι που πεθανε και εκλαιγε για 45 λεπτα. Αυτο με ανησυχει πιο πολυ απο τις φοβιες που ευτυχως δεν εχουμε.

 

Ελπιζω να μη γραφω τοση ωρα και να εχει κλειδωθει χαχαχα

[kikileuteris]

Με τσάκωσες! Ψυχολόγος κι εσύ? μα τι έχει γίνει σ'αυτό το parents, της τρελής από ψυχολόγους? δουλέψτε και λίγο βρε παιδιά στα γραφεία σας εδώ δεν πληρώνεστε.

 

Επαγγελματίας με μάστερ παρακαλώ από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Αυτή τη στιγμή διαβάζω για το διδακτορικό μου. Οπότε καταλαβαίνω πόσο απόλυτα δίκιο έχει η συνάδελφος!

[Niki81]

Διαβάζοντας όλα αυτά, μου δημιουργήθηκε η εξής απορία: πώς περνάει άραγε τη μέρα του το Little Monkey? Εντάξει τηλεόραση δε βλέπει γιατί μπορεί να πετύχει την Πέππα να ρεύεται. Υπολογιστής, YouTube και τέτοια φαντάζομαι απαγορεύονται. Αγοράκι είναι αν κατάλαβα σωστά, τεσσάρων χρονών. Τι παιχνίδια έχει άραγε? κάστρα play mobil? μα αυτά έχουν καταπέλτες, σπαθιά, αλυσίδες... Δεινόσαυρους? μπα, αυτά έτρωγαν το ένα το άλλο. Transformers? με τίποτα, αυτοι πολεμάνε όλη την ώρα. Νομίζω ότι ένα τέτοιο παιδάκι (ΑΝ υπήρχε) θα ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Όχι μόνο δεν θα μπορούσε να ενσωματωθεί σε μια παρεούλα τετράχρονων αλλά θα το έβλεπαν -και θα ένιωθε το ίδιο φυσικά- σαν εξωγήινο ον.

 

 

Το να κρινεις ετσι το παιδι της αλλης και να λες ότι το παιδι είναι εκτος τοπου και χρονου είναι λαθος.Αν εσυ κι εγω δεν καταφέρνουμε να κρατησουμε τα παιδια μας μακρυα από την τηλεοραση αυτό δε σημαινει ότι μια άλλη μαμα δε μπορει να το κανει.Κι εμενα τα δικα μου όπως ειπα βλεπουν τετοια στην τηλεοραση...αυτό όμως δε σημαινει ότι υπερτερουν εναντι ενός παιδιου που δε τα βλεπει...μη τρελλαθουμε κιολας.Κι εγω αυτά που λεει η little monkey τα θεωρω υπερβολικα...αν όμως εχει τοβ τροπο και καταφερνει να απασχολει το παιδι της μακρυα από την τηλεοραση μπραβο της.Μεταξυ μας μπορούμε να πλακωνόμαστε και τρωγόμαστε ακομα και να βριζομαστε αν ετσι τη βρίσκουμε.Τα παιδια ας τα αφήσουμε στην ησυχια τους όμως.

[my_Kelly]

Επαγγελματίας με μάστερ παρακαλώ από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Αυτή τη στιγμή διαβάζω για το διδακτορικό μου. Οπότε καταλαβαίνω πόσο απόλυτα δίκιο έχει η συνάδελφος!

 

Έτσι έτσι, οι συναδέλφισσες εξ Οξφόρδης πρέπει να αλληλοϋποστηρίζεστε.

[my_Kelly]

Το να κρινεις ετσι το παιδι της αλλης και να λες ότι το παιδι είναι εκτος τοπου και χρονου είναι λαθος.Αν εσυ κι εγω δεν καταφέρνουμε να κρατησουμε τα παιδια μας μακρυα από την τηλεοραση αυτό δε σημαινει ότι μια άλλη μαμα δε μπορει να το κανει.Κι εμενα τα δικα μου όπως ειπα βλεπουν τετοια στην τηλεοραση...αυτό όμως δε σημαινει ότι υπερτερουν εναντι ενός παιδιου που δε τα βλεπει...μη τρελλαθουμε κιολας.Κι εγω αυτά που λεει η little monkey τα θεωρω υπερβολικα...αν όμως εχει τοβ τροπο και καταφερνει να απασχολει το παιδι της μακρυα από την τηλεοραση μπραβο της.Μεταξυ μας μπορούμε να πλακωνόμαστε και τρωγόμαστε ακομα και να βριζομαστε αν ετσι τη βρίσκουμε.Τα παιδια ας τα αφήσουμε στην ησυχια τους όμως.

 

Το θέμα είναι ότι ποτέ δεν θα έκρινα ούτε θα χαρακτήριζα κάποιο παιδάκι. Με το σχόλιό μου ήθελα να πω ότι δεν πιστεύω αυτά που γράφει η κοπέλα, και για να μην πω κάτι πιο χοντρό θα πω πως είναι υπερβολικά στον ύστατο βαθμό.

[AthinaP]

Ωραία, τώρα που σας βρήκα, για πείτε πώς λένε οι ειδικοί να προφυλάσσουμε τα μικρά ή και λιγότερα μικρά παιδιά στη σκληρή εποχή μας; Γιατί δεν έχω καταλάβει, ειλικρινά.

 

Στο μουσείο, τι έπρεπε να κάνω; Στο φίλο που μετανάστευε; Κουβέντα να γίνεται δηλαδή.

 

Αν ένα βιβλιο δεν μας αρέσει λέμε ότι δεν μας αρέσει και το βάζουμε στην άκρη ή αλλάζουμε αυτά που λέει; Επιτρέπεται να λέμε ότι κάθε μέρα η τηλεοραση χαλάει συγκεκριμένη ώρα γιατί δεν θέλουμε το παιδί να δει άλλα παιδικά;

 

Τα 8χρονά μου ήδη έχουν αλλάξει το password στο ταμπλετ

 

Θέμα για paper:

 

"Οι μανάδες καναδυο πρωθυπουργών μιας βαλκανικής χώρας" και με υπότιτλο "Το ψέμα είναι για το καλό σας από την κούνια, από τους ανθρώπους που νιάζονται για εσάς όσο τίποτα στον κοσμο".

[Niki81]

Εγω Athina η τακτικη που σκολουθω είναι η εξης.Αν και όταν το παιδι ρωτησει κατι απανταω με ειλικρινια με τροπο όμως που να μπορει να το καταλαβει χωρις να αναφερω πολλα πολλα.Για θεματα που δε ρωτάει δεν ανοιγω εγω θεματα με το ζορι για να το προετοιμασω.πχ ο δικος μου εχει μια λατρεια στα μουσεια και όλα αυτά.Οταν γινοταν ο χαμος με τον ταφο στην ακροπολη και αρχισε τις ερωτήσεις του εξηγησα ότι αυτό είναι ενας ταφος με γενικότητες.Δεν καθησα με λεπτομέρειες όμως να εξηγησω ότι όταν καποιος πεθαινει ανοιγουμε μια τρυπα στο χωμα και τον θαβουμε και αυτό είναι ταφος ουτε θα τον πηγαινα σε μια κηδεια ακομα πχ.Και στα βιβλια εγω ναι καποια θεματα τα λεω και με δικα μου λογια περνωντας τα μυνηματα που θελω εγω να περασω.

[AthinaP]

Και η Οξφόρδη πώς το βλέπει; Μπορούμε να λέμε άλλα από αυτά που ισχύουν; Όταν δεν θέλω να μιλήσω για κάτι το λέω ή λέω ότι αυτά τα πράγματα δεν είναι για μικρά παιδιά. Είναι κακό αυτό;

[ΜΑΡΙΤΑ]

Νικη δε τον εχεις παει ποτε σε νεκροταφειο δηλαδη; Δε ξερει καν τι ειναι;

 

Οταν πεθανε περισυ ο πεθερος μου ειχα λιγο αγχωθει πως θα της το πω κτλ.Τελικα της το ειπα με λιγα λογια ηξερε οτι ηταν αρρωστος βεβαια, της εξηγησα οτι ο μπαμπας ειναι στεναχωρημενος αλλα τουλαχιστον ξεκουραστηκε ο παππους και το πηρε πολυ καλα. Δε τη πηραμε στη κηδεια αλλα πηγαμε στο νεκροταφειο την επομενη μερα στα τριημερα. Ειχε παει βεβαια στο νεκροταφειο αρκετες φορες πριν στη γιαγια μου ηξερε δηλαδη που θα πηγαινε

[Rea_1971]

1. Και εγώ έχω πέσει σε παραμυθια διεστραμμένα. Βασικά παραδοσιακα ελληνικά παραμύθια. Με ακραία βία. Σκηνή επιβράδυνσης λόγου, μικρή διακοπή, αυτοσχεδιασμός και αλλαγή σεναρίου.

2. Στην οδύσσεια της Λουγκέρη βγήκε η γυναικα πριν αρχίσει το εργο και διευκρίνησε. Σε κάποιες στιγμές ίσως κάποια παιδιά τρομάξουν. Όταν πέφτει ο κεραυνός του Δία-αναπαρασταση.

Και όμως η οδύσσεια είχε και τους λιστριγόνες και τους κύκλωπες. Δεν αναφέρθηκε στην εισαγωγή ήταν αυτονόητα. ΕΔεν είχαμε περίεργα συμβάντα. Και από τα 3 πιτσιρίκια που συνοδευα ολα βγηκαν οκ με απειρο ενθουσιασμό και ορεξη για κουβέντα.

Η κριτική σκέψη βοηθά πιότερο από τους αφορισμούς.

Και ναι, ο καλόσαυρος είναι μια ωραιότατη ταινία. Κ3.

[ΑΝΝΑ24]

Θέλω κάτι να πω.

Είδα ειδήσεις μόλις τώρα και σκέφτομαι πόσο απίστευτα, απίθανα τυχερές είμαστε να μας απασχολούν θέματα όπως μην τρομάξουν τα παιδιά μας με τον καλόσαυρο.

Μακάρι να γίνει αυτό το πρόβλημα για τα παιδιά όλου του κόσμου.

Και μακάρι να έχουμε επίγνωση του πόσο τυχερές είμαστε. Να νιώθουμε ευγνώμονες και επαρκείς και να στέλνουμε και μια σταγόνα τύχης στους άλλους. Ό,τι προβλήματα και να έχουμε, είμαστε καλά.

 

Βάλτε το στις "Πρωτοχρονιάτικες ευχές" αν είναι οφ τόπικ.

[xena]

Θέλω κάτι να πω.

Είδα ειδήσεις μόλις τώρα και σκέφτομαι πόσο απίστευτα, απίθανα τυχερές είμαστε να μας απασχολούν θέματα όπως μην τρομάξουν τα παιδιά μας με τον καλόσαυρο.

Μακάρι να γίνει αυτό το πρόβλημα για τα παιδιά όλου του κόσμου.

Και μακάρι να έχουμε επίγνωση του πόσο τυχερές είμαστε. Να νιώθουμε ευγνώμονες και επαρκείς και να στέλνουμε και μια σταγόνα τύχης στους άλλους. Ό,τι προβλήματα και να έχουμε, είμαστε καλά.

 

Βάλτε το στις "Πρωτοχρονιάτικες ευχές" αν είναι οφ τόπικ.

 

Αυτό μου'ρθε ως ΜΕΓΑΛΗ ΤΑΠΑ!

 

Να είσαι καλά όμως κοριτσάκι μου γιατί έχεις απόλυτο δίκιο, να χαίρεσαι τα παιδάκια σου και να'σαι πάντα, πάντα καλά!!!

[Niki81]

Νικη δε τον εχεις παει ποτε σε νεκροταφειο δηλαδη; Δε ξερει καν τι ειναι;

 

Οταν πεθανε περισυ ο πεθερος μου ειχα λιγο αγχωθει πως θα της το πω κτλ.Τελικα της το ειπα με λιγα λογια ηξερε οτι ηταν αρρωστος βεβαια, της εξηγησα οτι ο μπαμπας ειναι στεναχωρημενος αλλα τουλαχιστον ξεκουραστηκε ο παππους και το πηρε πολυ καλα. Δε τη πηραμε στη κηδεια αλλα πηγαμε στο νεκροταφειο την επομενη μερα στα τριημερα. Ειχε παει βεβαια στο νεκροταφειο αρκετες φορες πριν στη γιαγια μου ηξερε δηλαδη που θα πηγαινε

 

Τον εχω παει σε νεκροταφειο...στο μνημοσυνο του παππου μου γιατι δεν ειχα και που να τον αφησω και αλλη μια φορα...οταν ομως αρχισαν τα κλαμματα και τα μοιρολογια απο τις γιαγιαδες τον απομακρυνα...θεωρησα ασκοπο να δει το παιδι ολο αυτο.Τους ταφους τους ειδε αλλα δε με ρωτησε τι ειναι...δεν ειπα τπτ.Για το θανατο του εχω μιλησει κι εγω και στο προνηπιο περσι τα ειχαν πει.Δε σου κρυβω οτι πιο παλια ειχα ενα αγχος να του εξηγησω πραγματα πριν καποιος αλλος του τα εξηγησει με λαθος τροπο.Επειδη ομως και παιδοψυχολογος που ρωτησα μου ειπε γενικα να απανταω σε οτι ρωταει και χωρις πολλες πολλες λεπτομερειες...π, εον ακολουθω αυτη την οδο.

 

πχ καποια στιγμη με ρωτησε αν υπαρχουν παιδακια που δεν εχουν μαμα...απαντησα περιεκτικα χωρις να το πολυαπλωσω το θεμα.Για την υιοθεσια πχ ακομα δεν εχουμε μιλησει...παροτι εχει φιλη του υιοθετημενη και θα μπορουσα να πιαστω απο εκει ως τοσο δεν ξερω ακομα πως να εξηγησω το γιατι μια μαμα αφησε το παιδακι της και φοβαμαι τυχον φοβιες που ενδεχεται να δημιουργησω το εχω αφησει για την ωρα.

[Rea_1971]

Και η Οξφόρδη πώς το βλέπει; Μπορούμε να λέμε άλλα από αυτά που ισχύουν; Όταν δεν θέλω να μιλήσω για κάτι το λέω ή λέω ότι αυτά τα πράγματα δεν είναι για μικρά παιδιά. Είναι κακό αυτό;

Πλάκα κάνει

[AthinaP]

Ναι, το έπιασα αφου ξαναδιάβασα μερικά πράγματα.

 

Θα είχε όμως ενδιαφέρον, αν βγει κανείς από το σουπαμουπες του τόπικ και υποθέσουμε ότι ακόμα κάποιος ενδιαφέρεται για το θέμα του τόπικ

 

Σου λέει μια ειδικός (η νηπιαγωγός πχ) λέει ότι καλό είναι να φροντίζουμε να επεμβαίνουμε πιο ενεργά από το μέσο όρο, να το πούμε έτσι, στο περιβάλλον του παιδιού, για να μην εκτεθεί πριν την ώρα του σε ερεθίσματα που δεν θεωρούμε κατάλληλα.

 

Πάνω σε αυτό, άλλα μέλη παρέθεσαν απόψεις, που δεν νομίζω ότι στηρίζονται κάπου, ειλικρινά, είναι πιο πολύ μια κουλτούρα που την δέχτηκαν κάμποσοι ως παιδιά από τους γονείς τους κυρίως και θεωρούν ότι δεν τους έκανε κακό, οπότε τη συνέχισαν στα παιδιά τους, τη συνεχίζει ο ένας στον άλλον ως μεγάλοι, όταν θεωρούν ότι τους παίρνει κτλ. Αυτό με το η τηλεόραση χάλασε, είναι ένα απλό παράδειγμα.

 

Το έχω δει αντίστοιχα από εκπαιδευτικούς όμως και μπορώ να πω ότι ώρες ώρες με φέρνει σε δύσκολη θέση. Πες ότι στα παιδιά πάει στο καλό, πεφτει παπατζηλίκι όμως και στους γονείς, από συγκεκριμένους εκπαιδευτικούς, γιατί "δεν τους λένε αυτά που δεν αντέχουν" και "πού να εξηγώ τώρα" και οτιδήποτε έχει κανείς ως δικαιολογία στο μυαλό του. Δηλαδή είναι μια στάση ζωής. Και φυσικά τα παιδιά εκτίθενται στο παπατζηλίκι ως ένα κανονικό κομμάτι της ζωής.

 

Αυτά και κατά καιρούς το έχω θέσει, σε 2-3 τόπικ, όποτε το θέμα ήταν κάπως σχετικό και απάντηση δεν πήρα. Τι πηγές υπάρχουν για αυτό;

 

Εντάξει, για το θέμα που γύρισε σε προσωπικό, απλά δεν θέλω να συμμετέχω.

[ΜΑΡΙΤΑ]

Τον εχω παει σε νεκροταφειο...στο μνημοσυνο του παππου μου γιατι δεν ειχα και που να τον αφησω και αλλη μια φορα...οταν ομως αρχισαν τα κλαμματα και τα μοιρολογια απο τις γιαγιαδες τον απομακρυνα...θεωρησα ασκοπο να δει το παιδι ολο αυτο.Τους ταφους τους ειδε αλλα δε με ρωτησε τι ειναι...δεν ειπα τπτ.Για το θανατο του εχω μιλησει κι εγω και στο προνηπιο περσι τα ειχαν πει.Δε σου κρυβω οτι πιο παλια ειχα ενα αγχος να του εξηγησω πραγματα πριν καποιος αλλος του τα εξηγησει με λαθος τροπο.Επειδη ομως και παιδοψυχολογος που ρωτησα μου ειπε γενικα να απανταω σε οτι ρωταει και χωρις πολλες πολλες λεπτομερειες...π, εον ακολουθω αυτη την οδο.

 

πχ καποια στιγμη με ρωτησε αν υπαρχουν παιδακια που δεν εχουν μαμα...απαντησα περιεκτικα χωρις να το πολυαπλωσω το θεμα.Για την υιοθεσια πχ ακομα δεν εχουμε μιλησει...παροτι εχει φιλη του υιοθετημενη και θα μπορουσα να πιαστω απο εκει ως τοσο δεν ξερω ακομα πως να εξηγησω το γιατι μια μαμα αφησε το παιδακι της και φοβαμαι τυχον φοβιες που ενδεχεται να δημιουργησω το εχω αφησει για την ωρα.

 

Εγώ νομίζω, μπορεί να κάνω και λάθος βέβαια, ότι κάποια πράγματα είναι πιο εύκολο να τα συζητάς μικρά. Πάντα βέβαια εξαρτάται και ο χαρακτήρας του παιδιού αν ρωτάει, αν στεναχωριέται εύκολα κτλ.Τώρα επειδή καταλαβαίνει περισσότερα στεναχωριέται πιο πολύ με κάποια πράγματα πχ με παιδάκια που δεν έχουν σπίτι και μαμά οπότε δε μπαίνουμε σε πολλές λεπτομέρειες με τέτοια θέματα, ξέρει κάποια γενικά και δεν το πολυσυζητάμε.

 

Επειδή πηγαίναμε στο νεκροταφείο στο χωριό από μικρή που ήταν για να ανάψουμε καντηλάκια στους δικούς μας ανθρώπους, δεν έχει πρόβλημα με όλο αυτό. Ξέρει τι είναι οι τάφοι, δεν έχει δει βέβαια ποτέ κηδεία γιατί τα μοιρολόγια και τα κλάμματα δε ωφελούν σε τίποτα το παιδί-έχεις απόλυτο δίκιο.

Αλλά όταν πήγαμε στα τριήμερα του παππού είδε το χώμα, αφήσαμε λουλουδάκι για να το πάρει μαζί του και όλα αυτά σε ήρεμο κλίμα. Να σου πω την αλήθεια δεν έκλαψε καν για το παππού και μου φάνηκε περίεργο αλλά ίσως επειδή δεν ήταν δεμένη με τον παππού της να το πέρασε στο έτσι.

 

Επίσης δε με ρωτάει πώς γεννιούνται τα παιδιά και ανησυχώ....εσάς έχουν τέτοιες ανησυχίες τα δικά σας; Τους έχετε μιλήσει για αυτό; Νομίζω πως άργησα να το πιάσω το θέμα και τώρα δε ξέρω πώς να το ξεκινήσω....πχ ακούει στη μουρμούρα τη λέξη σ_ξ και δε ρωτάει τι είναι και μας έχει κάνει τρομερή εντύπωση. Μήπως ξέρει για αυτό δε ρωτάει;;;;;