Πότε ξεκινάμε τα αγγλικά;

[Little Monkey]

Το πότε ξεκινάμε τα αγγλικά είναι ένα θέμα που απασχολεί πολλές από εμάς αυτή την εποχή (προσωπικά έχω ήδη κάνει τρεις συζητήσεις με μαμάδες παιδιών προ- και πρώτης σχολικής ηλικίας μέσα στην τελευταία εβδομάδα). Μπήκα να δω αν υπάρχει κάποια συζήτηση στο φόρουμ και καθώς δεν βρήκα τίποτα πρόσφατο, σκέφτηκα να ξεκινήσω εγώ παραθέτοντας ένα ενδιαφέρον άρθρο που απαντά σε αυτή την ερώτηση.

 

ΠΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΑΓΓΛΙΚΑ; Τι επιλογές έχουν οι γονείς;

 

1. Να φέρουν το παιδί σε επαφή με την ξένη γλώσσα από τον πρώτο κιόλας χρόνο της ζωής του είτε μιλώντας του οι ίδιοι στα αγγλικά είτε μέσω ενός τρίτου προσώπου (π.χ. νταντά). Πλεονεκτήματα: σύμφωνα με τους νευροψυχολόγους όσοι πιο νωρίς ξεκινήσει η εκμάθηση της δεύτερης γλώσσας, τόσο το καλύτερο. Τα οφέλη είναι ποικίλα τόσο για την γενικότερη γνωστική ικανότητα του παιδιού όσο και για την ανάπτυξη της γλωσσικής ικανότητας στη μητρική (ναι, στη μητρική) γλώσσα. Το παιδί μαθαίνει τη γλώσσα βιωματικά και αβίαστα. Μειονεκτήματα: αν οι γονείς δεν είναι φυσικοί ομιλητές της ξένης γλώσσας μπορεί να αισθάνονται αμηχανία μιλώντας στο παιδί αγγλικά ή να του "μάθουν" τα δικά τους λάθη.

 

2. Να περιμένουν μέχρι το παιδί να αρχίσει να μιλάει και να συνεννοείται επαρκώς στη μητρική του γλώσσα (γύρω στα 3-4 έτη) και μετά να αρχίσουν μια συστηματική επαφή με τη γλώσσα μέσω μαθημάτων χωρίς διδασκαλία γραφής και γραμματικών κανόνων. Πλεονεκτήματα: τα παιδιά μαθαίνουν σωστά την προφορά και τον επιτονισμό και αποκτούν καλύτερη αίσθηση της ξένης γλώσσας. Καθώς η εκμάθηση γίνεται μέσα από το παιχνίδι, η απόκτηση γλωσσικών ικανοτήτων γίνεται χωρίς διάβασμα και πίεση. Αν η προσπάθεια υποστηρικτεί από το οικογενειακό περιβάλλον, τα αποτελέσματα μπορούν να είναι θεαματικά. Μειονεκτήματα: η εκμάθηση της σωστής προφοράς εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το δάσκαλο. Είναι κρίσιμη η επαφή με native speakers. Χρειάζεται μια σημαντική επένδυση χρόνου για να έχουμε καλά αποτελέσματα (με άλλα λόγια, δεν φτάνει μία ώρα μάθημα την εβδομάδα).

 

3. Να περιμένουν μέχρι το παιδί να πάει στη Β' ή Γ΄Δημοτικού και να ξεκινήσουν μαθήματα αγγλικών με γραφή. Πλεονεκτήματα: μικρότερη επένδυση χρόνου και χρήματος από τους γονείς. Είναι μια παλιά και δοκιμασμένη μέθοδος με αρκετά καλά αποτελέσματα. Μειονεκτήματα: είναι πολύ δύσκολο για το παιδί να μάθει να μιλάει με τη σωστή προφορά (στην ηλικία αυτή η μητρική γλώσσα λειτουργεί ως εμπόδιο στην ομιλία, αφού το παιδί προσαρμόζει τους ήχους της ξένης γλώσσας σε αυτό που γνωρίζει καλά, δηλαδή στους ήχους της μητρικής). Εξίσου δύσκολο είναι να νιώσει την ξένη γλώσσα ως δική του.

 

Πηγή: https://www.facebook.com/groups/englishingreece/

[Little Monkey]

Από το ίδιο σάιτ, αντιγράφω:

 

Η επιλογή φροντιστηρίου αγγλικών είναι μια δύσκολη διαδικασία που αποτελείται από επισκέψεις σε φροντιστήρια και συζητήσεις με τους εκπροσώπους τους. Οι συζητήσεις αυτές περιστρέφονται κυρίως γύρω από το κόστος, αλλά μήπως το κόστος δεν πρέπει να είναι το μοναδικό κριτήριο επιλογής; Κατά τη γνώμη μου υπάρχουν πολλοί παράγοντες που πρέπει οι γονείς να λαμβάνουν υπ' όψιν πριν κάνουν την επιλογή τους.

 

Συγκεκριμένα:

 

1. Αναζητήστε συστάσεις από γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους στο εκάστοτε φροντιστήριο. Μην βασίζεστε σε φήμες ή σε αυτά που διαβάζετε στα φυλλάδια γιατί μπορεί να είναι παραπλανητικά. Προσπαθήστε να βρείτε ανθρώπους που τα παιδιά τους φοιτούν στο φροντιστήριο και ρωτήστε τους για τις εμπειρίες τους.

 

2. Όταν επισκέπτεστε το φροντιστήριο, ρίξτε μια καλή ματιά στο χώρο. Είναι περιποιημένος; Οι τουαλέτες είναι καθαρές; Ζητείστε να σας δείξουν τις αίθουσες. Έχουν επαρκή φωτισμό και εξαερισμό; Υπάρχει κλιματισμός; Πόσα θρανία έχει η κάθε τάξη; Αν βλέπετε τάξεις που χωράνε 20 άτομα, μην πιστέψετε ότι το φροντιστήριο έχει τμήματα "αυστηρά ολιγομελή".

 

3. Μην δεχτείτε να σας ενημερώσει (μόνο) η γραμματεία. Ζητήστε να μιλήσετε με τον ιδιοκτήτη, τον υπεύθυνο σπουδών και / ή τις καθηγήτριες. Κάνετε ερωτήσεις ουσίας, όχι απλά "ποια είναι η καλύτερη τιμή στα δίδακτρα". Ρωτήστε ποια μέθοδος χρησιμοποιείται για την εκμάθηση της γλώσσας και ποια είναι η φιλοσοφία του μαθήματος. Πόσο θα πρέπει να διαβάζουν τα παιδιά στο σπίτι; Τι βοηθήματα χρησιμοποιούνται (CD, DVD, διαδραστικοί πίνακες, παιχνίδια); Πόσα παιδιά θα είναι στην τάξη; Αν κατά τη διάρκεια της χρονιάς γίνονται ενημερώσεις γονέων και τι ακριβώς περιλαμβάνουν.

 

4. Ερωτήσεις ουσίας είναι οι εξής: Ποιος θα διδάξει το παιδί μου; Πόσα χρόνια εμπειρία έχει (γενικώς και στο συγκεκριμένο επίπεδο); Πόσα χρόνια εργάζεται στο φροντιστήριο; Τι σπουδές έχει κάνει και πόσο συχνά παρακολουθεί σεμινάρια; Θα έχουν τα παιδιά επαφή με φυσικούς ομιλητές της γλώσσας (native speakers); Πώς γίνεται η επιλογή των βιβλίων και του εκπαιδευτικού υλικού; Υπάρχει γραμματεία στο φροντιστήριο ή έστω κάποιος να επιβλέπει τα παιδιά στα διαλείμματα και να απαντάει στα τηλέφωνα; Ποιος παρακολουθεί την ακαδημαϊκή πορεία των παιδιών (εκτός από την εκάστοτε καθηγήτρια);

 

5. Ειδικά για τα "πρωτάκια" ρωτήστε πόση έμφαση δίνεται στη γραφή και στην εξάσκηση της προφοράς. Ζητήστε να σας πουν τι κάνουν οι καθηγήτριες για να γίνει το μάθημα ευχάριστο και να αγαπήσουν τα παιδιά τη γλώσσα. Πόση έμφαση δίνεται σε θέματα πολιτισμού και κουλτούρας;

 

6α. Σχετικά με τα δίδακτρα, μην μένετε απλά στο ποσό. Ένα ποσό από μόνο του δεν λέει τίποτα. Ρωτήστε πόσες εβδομάδες και πόσες ώρες διδασκαλίας περιλαμβάνει. Πόσα παιδιά θα είναι στο τμήμα. Τι επιπλέον παροχές υπάρχουν (εξάσκηση με κομπιούτερ, δανειστική βιβλιοθήκη, projects, υποστηρικτική διδασκαλία, προετοιμασία για τα αγγλικά του σχολείου).

6β. Εκτός από το συνολικό ποσό, σημασία έχει και ο διακανονισμός, δηλαδή σε πόσες δόσεις μπορούν να μοιραστούν τα δίδακτρα. Επίσης αν πληρώνετε χωριστά για την εγγραφή και αν υπάρχει κάποια επιπλέον χρέωση για τις έξτρα δραστηριότητες. Και φυσικά αν δίνουν αποδείξεις!

[Dragonfly]

Σχολιάζοντας τις επιλογές που αναφέρει το άρθρο, έχω να πω τα εξής:

 

1. Συμφωνώ μόνο στην περίπτωση που είναι native speakers οι ίδιοι οι γονείς...

Έχω δει γονείς που ουδεμία σχέση είχαν με τα αγγλικά για παράδειγμα, οι οποίοι μιλούσαν αγγλικά στο μωρό για να "μάθει" τη γλώσσα από νωρίς. Με χάλια προφορά, με λάθη κτλ...

Το θέαμα ήταν μόνο για γέλια, αλλά οι ίδιοι δεν το συνειδητοποιούσαν..

Για να αναλάβει κάτι τέτοιο η (native speaker) νταντά ή κάποιος (native speaker) τρίτος, θα πρέπει να είναι όλη μέρα με το παιδί...

 

2. Πράγματι χρειάζεται μια επένδυση χρόνου για να υπάρξουν θεαματικά αποτελέσματα, αλλά αν δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος, το βρίσκω υπερβολικό και άτοπο να επιβαρυνθεί το παιδί.

πχ η κόρη μου έκανε στον παιδικό σταθμό από 2-3 χρονών αγγλικά υποτίθεται... Δεν υπήρξε κανένα θεαματικό αποτέλεσμα-ούτε καν αποτέλεσμα, αλλά ούτε την επιβάρυνα εκτός παιδικού σταθμού... Δεν θα το επέλεγα από μόνη μου.

 

3. Θα συμφωνούσα σε μια πρώτη επαφή με την ξένη γλώσσα γύρω στην Α΄δημοτικού και πιο συστηματική εκμάθηση στη Β΄ή Γ΄τάξη ή και αργότερα. Το μειονέκτημα που αναφέρει το άρθρο σχετικά με την προφορά πιστεύω ότι μπορεί να παρακαμφθεί με την πάροδο του χρόνου και με σωστή εκμάθηση και επαφή με τη γλώσσα... άλλωστε πολλοί μαθαίνουν τρίτη και τέταρτη γλώσσα σε μεγάλη ηλικία... Δηλαδή δεν έχουν ελπίδες για σωστή προφορά; Δεν συμφωνώ.

[emma.c]

Μα ρωτησω κι εγω:Τα παιδια απο ποτε πρεπει να ξεκινησουν μουσικη; Η μηπως αυτη δεν ειναι απαραιτητη;Γιατι αν καταλαβα καλα αλιμονο στα παιδακια που δεν θα ξεκινησουν αγγλικα μεχρι τα 6-7 χρονια τους. Εγω λοιπον το παιδι μου θα το ξεκινησω Τριτη αν οχι Τεταρτη δημοτικου και πολυ χαλαρους ρυθμους....

[Niki81]

Καποτε ειχα συναστησει σε ένα παρκο μια μαμα με ένα αγορακι μικρο.Η συγκεκριμενη μαμα ότι ελεγε στο παιδι το επαναλμαβε επι τοπου και στα αγγλικα πχ ελεγε Ελα εδώ Δημητρη,come here Dimitri.

Προφανως ηταν native speaker μιας και μιλαγε με σωστη προφορα.Δεν ξερω αν κατι τετοιο είναι αποτελεσματικο,σωστο παντως ηταν εξισου αστειο.

 

Προσωπικα και ο αντρας μου είναι native speaker αλλα από τη στιγμη που μιλαμε και συνενοουμαστε στα ελληνικα θα μου φαινοταν περιεργο να μιλαει σε εμενα στα ελληνικα και στα παιδια στα αγγλικα.

[Scratée]

Το πιο σημαντικό είναι ότι η επαφή με την ξένη γλώσσα (και με τη μουσική, όπως αναφέρθηκε) αποτελεί άριστο ερέθισμα για τον αναπτυσσόμενο εγκέφαλο του παιδιού. Ας μην το βλέπουμε μόνο σε συνάρτηση του "πότε θα πάρει το Lower"...

[Little Monkey]

Το μειονέκτημα που αναφέρει το άρθρο σχετικά με την προφορά πιστεύω ότι μπορεί να παρακαμφθεί με την πάροδο του χρόνου και με σωστή εκμάθηση και επαφή με τη γλώσσα... άλλωστε πολλοί μαθαίνουν τρίτη και τέταρτη γλώσσα σε μεγάλη ηλικία... Δηλαδή δεν έχουν ελπίδες για σωστή προφορά; Δεν συμφωνώ.

Κι όμως είναι αλήθεια πως δύσκολα αποκτάς σωστή προφορά στα αγγλικά αν δεν ξεκινήσεις να μαθαίνεις πριν τα 8 (και με τον κατάλληλο δάσκαλο). Η τρίτη και η τέταρτη γλώσσα δεν έχουν καμία σχέση, γιατί η μεγάλη δυσκολία για το ελληνάκι δεν είναι να μάθει τη σωστή προφορά των ιταλικών ή των γαλλικών, ούτε καν των γερμανικών, αλλά την προφορά των αγγλικών που διαφέρει πάρα πολύ από τη δική μας. Σκεφτείτε ότι τα αγγλικά έχουν 20 διαφορετικούς ήχους φωνηέντων ενώ τα ελληνικά (όπως και τα ιταλικά και τα ισπανικά) έχουν μόνο 5. Είναι πολύ δύσκολο για τους Έλληνες να πάνε από το 5 στο 20 - και αν δεν ξεκινήσουν αρκετά νωρίς, ακατόρθωτο, γιατί με τα χρόνια το αυτί μας συνηθίζει να ακούει τους 5 δικούς μας ήχους και με αυτούς αναπαράγουμε τις λέξεις που ακούμε στα αγγλικά. Παράδειγμα: διαβάζουμε το ίδιο τη λέξη pick και τη λέξη peak ή τη λέξη gin και τη λέξη jean.

 

Στα ιταλικά δεν έχουμε ανάλογο πρόβλημα, γιατί τουλάχιστον στους ήχους των φωνηέντων υπάρχει αντιστοιχία.

 

Επίσης υπάρχουν και διαφορές στον τονισμό και επιτονισμό. Π.χ. στα αγγλικά η συλλαβή που τονίζεται έχει μεγαλύτερη διάρκεια στην εκφορά της λέξης από τις συλλαβές που δεν τονίζονται, ενώ στα ελληνικά όλες οι συλλαβές έχουν το ίδιο μήκος. Αυτό κι αν είναι δύσκολο για τους Έλληνες!

 

Το πρόβλημα που έχουμε εμείς να μιλήσουμε σωστά αγγλικά το έχουν και οι Άγγλοι όταν προσπαθούν να μάθουν ελληνικά, στο αντίστροφο: τα αυτιά τους ακούν περισσότερους ήχους απ' ό,τι θα έπρεπε για να μιλήσουν σωστά ελληνικά και επίσης τρώνε τις συλλαβές που δεν τονίζονται, αφού αυτό έχουν συνηθίσει να κάνουν και στη μητρική τους γλώσσα.

 

Τα αγγλικά γενικά είναι δύσκολη γλώσσα από άποψη γραφής και προφοράς. Σε μια έρευνα που έγινε πρόσφατα ανάμεσα σε φυσικούς ομιλητές 14 ευρωπαϊκών γλωσσών, βρέθηκε πως τα αγγλικά ήταν η πιο δύσκολη γλώσσα να μάθεις να τη γράφεις και να τη διαβάζεις (δηλαδή τα αγγλάκια δυσκολεύονταν περισσότερο να διαβάσουν αγγλικά απ' ό,τι τα φινλανδάκια φινλανδικά, τα γαλλάκια γαλλικά κ.ο.κ).

 

Οπότε ναι, υπάρχει θέμα, ειδικά με τα αγγλικά. Αν η πρώτη/μοναδική γλώσσα που θα μάθαινε το παιδί σου είναι (ας πούμε) τα ιταλικά, θα μπορούσε να ξεκινήσει μαθήματα και ως ενήλικας χωρίς να έχει θέμα προφοράς. Με τα αγγλικά ισχύει το αντίθετο. Όσο πιο νωρίς τόσο καλύτερα.

 

Για άλλους λαούς δεν είναι τόσο δύσκολο. Για τους Ολλανδούς, τους Δανούς, τους Σουηδούς είναι πολύ πιο εύκολο να μάθουν αγγλικά γιατί οι γλώσσες τους έχουν πολύ περισσότερες ομοιότητες με τα αγγλικά απ' ό,τι η δική μας. Π.χ. οι Σουηδοί έχουν (αν δεν κάνω λάθος) 17 ήχους φωνηέντων, οπότε δεν είναι τόσο μεγάλος κόπος να μάθουν άλλους 3 για να μπορούν να προφέρουν άψογα τις αγγλικές λέξεις. Όποιος έχει ακούσει Σουηδό (ή Ολλανδό) να μιλάει αγγλικά σίγουρα έχει διαπιστώσει πόσο τέλεια μιλάνε. Μερικούς σχεδόν δεν τους ξεχωρίζεις από τους φυσικούς ομιλητές. Ενώ ο Έλληνας (και ο Ιταλός και ο Ισπανός) ξεχωρίζουν από μακριά ότι είναι ξένοι και σε κάποιες περιπτώσεις μιλάνε τόσο άσχημα αγγλικά ώστε δεν μπορούν να γίνουν κατανοητοί. Οι Ισπανοί πάσχουν από χρόνια ανικανότητα να μιλήσουν αγγλικά για αυτό το λόγο και επίσης επειδή παραδοσιακά μάθαιναν αγγλικά ως ενήλικες. Τώρα πλέον έχουν υιοθετήσει όλες τις προτάσεις των ευρωπαϊκών θεσμών για την εκμάθηση των αγγλικών και έχουν αρχίσει να προωθούν την εισαγωγή των παιδιών στα αγγλικά από την προσχολική ηλικία, συγκεκριμένα από 3 χρονών.

 

Επίσης οι Ισπανοί (και οι Πορτογάλοι, νομίζω και οι Ιταλοί αλλά δεν παίρνω όρκο) κάνουν διάφορα άλλα πράγματα, όπως διδασκαλία σχολικών μαθημάτων (μαθηματικών, χημείας, ιστορίας) στα αγγλικά, ακριβώς για να μπορέσουν τα παιδιά να πλησιάσουν τη διγλωσσία. Εμείς στο μεταξύ, που παραδοσιακά είχαμε καλύτερες επιδόσεις από τους υπόλοιπους νοτιοευρωπαίους στα αγγλικά επειδή κάποια πράγματα τα κάναμε όπως πρέπει, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μείνουμε πίσω.

 

Το πιο σημαντικό είναι ότι η επαφή με την ξένη γλώσσα (και με τη μουσική, όπως αναφέρθηκε) αποτελεί άριστο ερέθισμα για τον αναπτυσσόμενο εγκέφαλο του παιδιού. Ας μην το βλέπουμε μόνο σε συνάρτηση του "πότε θα πάρει το Lower"...

Αυτό ακριβώς. Οι ειδικοί συμφωνούν ότι όσο πιο πολλά ερεθίσματα πάρει το παιδί από όσο πιο μικρή ηλικία, τόσο το καλύτερο. Ακόμα και η έξοδος από το σπίτι για πάει στο φροντιστήριο (ή στο ωδείο), η επαφή με τα άλλα παιδάκια και το δάσκαλο, το τραγούδι που θα τραγουδήσει, το παιχνίδι που θα παίξει, η λεξούλα που θα απομνημονεύσει, η κίνηση που θα κάνει χτυπώντας το ταμπούρλο, όλα αυτά είναι μάθηση. Από αυτή την άποψη δεν έχει σημασία αν θα μάθει τις λέξεις με τη σωστή προφορά ή όχι. Η απομνημόνευση της λέξης, η επαφή με τη διπλή έννοια (table-τραπέζι, pencil-μολύβι) έχει όφελος. Βέβαια αν μπορείς να του μάθεις τη σωστή προφορά, ακόμα καλύτερα, γιατί εκεί κερδίζεις όχι μόνο νευρολογικά/εξελικτικά αλλά και μαθησιακά.

 

Με άλλα λόγια, παρότι ακούγεται περίεργο, είναι καλύτερα να μάθεις κάτι κι ας μην το μάθεις ολόσωστα, παρά να μην μάθεις τίποτα.

[Little Monkey]

Προσωπικα και ο αντρας μου είναι native speaker αλλα από τη στιγμη που μιλαμε και συνενοουμαστε στα ελληνικα θα μου φαινοταν περιεργο να μιλαει σε εμενα στα ελληνικα και στα παιδια στα αγγλικα.

Γιατί είναι περίεργο; Εμείς έτσι κάνουμε αλλά στο αντίστροφο. Μεταξύ μας συνεννοούμαστε στα αγγλικά αλλά εγώ με τον μικρό μιλάω και στα ελληνικά.

 

Είναι μεγάλο δώρο να υπάρχει φυσικός ομιλητής στην οικογένεια και είναι κρίμα να μην το εκμεταλλευτείς. Ειδικά για τα αγγλικά.

[argini]

Σε γενικες γραμμές οι οδηγιες προς διγλωσσα ζευγαρια είναι να μιλά ο κάθε γονιος στην μητρική του προς το παιδι. Ετσι το παιδι και διαχωριζει τις δυο γλωσσες και τις μαθαινει ταυτοχρονα.

Αν δεν είναι διγλωσσο το ζευγαρι τότε αναγκαστικα περναμε στις επιλογες 2 ή 3. Προσωπικα θα επιλέξω για την κόρη μου ενα ξενογλωσσο παιδικο σταθμο. Δηλ θα προσπαθησω να ενταχθει περίπου στα 3 έτη σε ενα ΕΝΤΕΛΩΣ ξενογλωσσο σχολειο. Εχω προβληματιστει για το ενδεχομενο να στρεσσαριστει...σκεφτομαι μηπως ειναι σκληρο...αλλα προσωπικα μιλαω 2 ξενες γλωσσες..την μια την έμαθα σε ξενογλωσσο σχολειο και την δευτερη στο φροντιστηριο...στην πρωτη "σκεφτομαι"...στην δευτερη παρότι την χρησιμοποιω τα τελευταια χρονια πολυ πιο συχνα δυστυχως αν και εχω ανωτερο πτυχιο την χειριζομαι πολυ υποδεεστερα....

Αρα θα παρω την επιλογη 2 όχι όμως με την μορφη καποιων ωρων πχ δημιουργικης απασχολησης στο σπιτι με φυσικο ομιλητη αλλα με την μορφή 6-8 ωρων καθημερινης επαφης με φυσικους ομιλητες στο σχολικο περιβαλλον...ή θα με ευγνωμονει η κόρη μου ή θα με καταριεται!!!

[Little Monkey]

Να σε καταριέται αποκλείεται... οι ξένες γλώσσες είναι παράθυρο στον κόσμο και μεγάλο ατού στην εποχή μας. Οπότε προχώρα άφοβα

 

Δεν ξέρω πού μένεις και αν είσαι Αθήνα, πάντως έχω ακούσει πολύ καλά λόγια από όσους ξέρω που στέλνουν τα παιδιά τους σε ξενόγλωσσα playgroup ή κέντρα δημιουργικής απασχόλησης - ίσως αυτό θα ήταν μια καλή αρχή πριν τη στείλεις σε ξενόγλωσσο σχολείο, αν δηλαδή θέλεις να έχει μια πρώτη επαφή με τη γλώσσα για να μην στρεσσαριστεί, αν και τα παιδιά συνήθως δεν έχουν τέτοια θέματα στις μικρές ηλικίες. Μπορείς και από τώρα να αρχίσεις να της μιλάς, να μαθαίνετε λεξούλες κλπ.

 

Το ότι δεν μιλάς και τις δύο ξένες γλώσσες στο ίδιο επίπεδο δεν είναι κάτι που θα πρέπει να σε προβληματίζει, είναι απόλυτα φυσιολογικό. Οι ειδικοί λένε πως αυτό που ο κόσμος νομίζει ότι είναι η διγλωσσία ή η τριγλωσσία, δηλαδή απόλυτα άριστη χρήση 2 ή 3 γλωσσών ταυτόχρονα, είναι εξαιρετικά σπάνιο. Πάντα μία γλώσσα υπερέχει των άλλων λόγω μεγαλύτερης έκθεσης σε αυτή, δηλαδή η γλώσσα που έμαθες σε πιο φυσικό περιβάλλον ή που χρησιμοποιείες πιο συχνά είναι φυσικό να υπερέχει των άλλων. Το θετικό όμως είναι ότι η δεύτερη (ή τρίτη) γλώσσα, αυτή που την έχεις μεν σπουδάσει και τη γνωρίζεις, αλλά δεν τη μιλάς με άνεση, έχει τα δεδομένα να γίνει η πρώτη σου γλώσσα αν βρεθείς στο κατάλληλο περιβάλλον και μάλιστα να αντικαταστήσει την τωρινή σου πρώτη γλώσσα, ακόμα κι αν είναι η μητρική σου

[Dragonfly]

Δεν πιστεύω ότι το θέμα της προφοράς είναι τόσο σημαντικό ώστε να αγχωθεί ένας γονιός να έρθει το παιδί του σε επαφή με τα αγγλικά συγκεκριμένα, μην τυχόν και δεν αποκτήσει την τέλεια προφορά.

Άλλωστε άλλη η προφορά στην Αγγλία, άλλη στην Αμερική, άλλη στην Σκωτία, άλλη στον Καναδά, άλλη στην Αυστραλία. Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι τόσο σημαντικό να αποκτήσει ένα Ελληνάκι την τέλεια Αγγλική προφορά. Αυτό είναι που θα του ανοίξει πόρτες στο μέλλον; Η προφορά; Δεν νομίζω...

[Little Monkey]

Σε γενικες γραμμές οι οδηγιες προς διγλωσσα ζευγαρια είναι να μιλά ο κάθε γονιος στην μητρική του προς το παιδι. Ετσι το παιδι και διαχωριζει τις δυο γλωσσες και τις μαθαινει ταυτοχρονα.

Τα παιδιά δεν δυσκολεύονται συνήθως να διαχωρίσουν τις δύο γλώσσες, ειδικά αν τις ακούν ατόφιες (όχι δηλαδή μισά ελληνικά μισά αγγλικά στην ίδια πρόταση). Αυτό που κάνουν αρχικά είναι να μπερδεύουν τις λέξεις, να βάζουν δηλαδή μια ξένη λέξη σε θέση ελληνικής, αλλά αυτό είναι φυσιολογικό και ξεπερνιέται πολύ εύκολα.

 

Οι οδηγίες στις οποίες αναφέρεσαι σαφώς υπάρχουν αλλά νομίζω πως μπορούμε να τις προσαρμόσουμε ο καθένας στα δεδομένα του. Οι περισσότερες έρευνες σχετικά με την απόκτηση της ξένης γλώσσας έχουν γίνει με πληθυσμιακές ομάδες που δεν έχουν πολλά κοινά γνωρίσματα με τα δικά μας δεδομένα (πάρα πολλές έρευνες έχουν γίνει σε κοινότητες μεταναστών στην Αμερική, ειδικά Μεξικάνων λόγω προσβασιμότητας). Όπως καταλαβαίνεις έχουν μελετηθεί περιπτώσεις ανθρώπων που μπορεί να μην ξέρουν ο ένας τη γλώσσα του άλλου ή να ξέρουν μόνο τη μητρική τους και όχι τη γλώσσα της χώρας στην οποία ζουν κλπ. Αυτό δεν ισχύει για τους περισσότερους από εμάς που ζούμε στην ΕΕ σε μια εποχή που η προσβασιμότητα στην ξένη γλώσσα είναι σχετικά εύκολη μέσω ίντερνετ, τηλεόρασης, ξενόγλωσσων βιβλίων και περιοδικών, ξενόγλωσσων σχολείων και φροντιστηρίων κλπ. άρα μπορεί να υποστηρικτεί μέσα και έξω από το σπίτι από διάφορες πηγές και δεν χρειάζεται να πέσει όλο το βάρος της εκμάθησης στον ξενόγλωσσο γονιό.

 

Ένας από τους λόγους που προτείνεται η μέθοδος OPOL (One Parent One Language) είναι για να εξαναγκάζεται το παιδί να μιλήσει και τη δεύτερη γλώσσα αντί να περιορίζεται στην πρώτη λόγω ευκολίας. Ένας άλλος λόγος είναι για να μην μαθαίνει το παιδί λάθος την ξένη γλώσσα από το γονιό που τη μιλάει λιγότερο καλά. Παλιότερα μάλιστα οι οδηγίες ήταν ιδιαίτερα αυστηρές: να μην μιλήσει ποτέ ο ξένος γονιός στο παιδί σε άλλη γλώσσα παρά μόνο στη δική του και αντίστοιχα ο άλλος γονιός να μην μιλήσει ποτέ στην ξένη γλώσσα. Αυτό πλέον δεν είναι απαραίτητο γιατί μπορείς σχετικά εύκολα να δημιουργήσεις συνθήκες πρόσβασης στη δεύτερη γλώσσα και να υποστηρίξεις έτσι τη μάθησή της (εκτός ίσως αν η γλώσσα του ξένου γονιού είναι τα νεπαλέζικα, οπότε στην περίπτωση αυτή η OPOL είναι σωτήρια).

[Little Monkey]

Δεν πιστεύω ότι το θέμα της προφοράς είναι τόσο σημαντικό ώστε να αγχωθεί ένας γονιός να έρθει το παιδί του σε επαφή με τα αγγλικά συγκεκριμένα, μην τυχόν και δεν αποκτήσει την τέλεια προφορά.

Άλλωστε άλλη η προφορά στην Αγγλία, άλλη στην Αμερική, άλλη στην Σκωτία, άλλη στον Καναδά, άλλη στην Αυστραλία. Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι τόσο σημαντικό να αποκτήσει ένα Ελληνάκι την τέλεια Αγγλική προφορά. Αυτό είναι που θα του ανοίξει πόρτες στο μέλλον; Η προφορά; Δεν νομίζω...

Μπερδεύεις το accent με το pronunciation. Αυτό που είναι διαφορετικό μεταξύ Αμερικής, Σκωτίας, Καναδά κλπ είναι το accent το οποίο όντως δεν μας ενδιαφέρει να το αποκτήσουμε, αν και σίγουρα η απόκτησή του δεν είναι εμπόδιο (δηλαδή αν σκοπεύεις να ζήσεις ή να εργαστείς στην Αμερική, καθόλου κακό δεν είναι να έχεις το ανάλογο accent, το οποίο βεβαίως διαφέρει από περιοχή σε περιοχή). Το πρόβλημα είναι ότι πολλοί ομιλητές της αγγλικής δεν έχουν το σωστό pronunciation, αυτό είναι που περιέγραψα πιο πάνω. Το να μην έχεις το σωστό pronunciation σε καθιστά δυσνόητο έως ακαταλαβίστικο στους φυσικούς ομιλητές της γλώσσας, δυσχεραίνει την προσβασιμότητα στο ανάλογο περιβάλλον και φυσικά σε αποκλείει από κάποιες δραστηριότητες ή εργασίες αν ποτέ φτάσεις να ζήσεις σε ξένη χώρα.

 

Αν τη γλώσσα τη μαθαίνεις απλά για να λες ότι έχεις το Lower και να παρακολουθείς καμιά ταινία χωρίς να χρειάζεται να διαβάζεις όλους τους υπότιτλους, δεν υπάρχει πρόβλημα, αλλά στις μέρες μας νομίζω καλό είναι να σκεφτόμαστε λίγο πιο ευρύτερα για τα παιδιά μας, αφού οι πιθανότητες να βγουν στο εξωτερικό για δουλειά ή σπουδές είναι πλέον μεγάλες. Και καθότι δεν μπορείς να ξέρεις από τώρα αν το παιδί σου θα θελήσει να ακολουθήσει ένα επάγγελμα που δεν έχει μεγάλες γλωσσικές απαιτήσεις ή ένα στο οποίο ο σωστός χειρισμός της γλώσσας είναι αποφασιστικής σημασίας, δεν χάνεις τίποτα να βάλεις ψηλά τον πήχη από τώρα.

 

Μπορεί ας πούμε να γίνει πρωθυπουργός και να μην μπορεί να πει πέντε σωστές κουβέντες στα αγγλικά αν δεν τις έχει προετοιμάσει από πριν ή να χρειάζεται ακουστικά για να παρακολουθήσει τις ομιλίες στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο...

 

Για να μην σου πω ότι ακόμα και γραφίστας να γίνει, δεν χάνει κάτι από το να ξέρει σωστά αγγλικά. Το τι λάθη έχω δει σε στάμπες μπλουζακίων τελευταία, δεν περιγράφεται. Τώρα ακόμα δεν είναι πρόβλημα, αλλά κάποια στιγμή που θα ξέρουν όλοι καλύτερα αγγλικά, το μπλουζάκι που διατυμπανίζει "Ι need holiday" θα μένει στο ράφι, γιατί θα ντρέπεται η άλλη να κυκλοφορεί με ένα λάθος φαρδύ πλατύ στο μπούστο της.

[Dragonfly]

αλλά στις μέρες μας νομίζω καλό είναι να σκεφτόμαστε λίγο πιο ευρύτερα για τα παιδιά μας, αφού οι πιθανότητες να βγουν στο εξωτερικό για δουλειά ή σπουδές είναι πλέον μεγάλες.

 

Μπορεί ας πούμε να γίνει πρωθυπουργός και να μην μπορεί να πει πέντε σωστές κουβέντες στα αγγλικά αν δεν τις έχει προετοιμάσει από πριν ή να χρειάζεται ακουστικά για να παρακολουθήσει τις ομιλίες στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο...

 

Για να μην σου πω ότι ακόμα και γραφίστας να γίνει, δεν χάνει κάτι από το να ξέρει σωστά αγγλικά. Το τι λάθη έχω δει σε στάμπες μπλουζακίων τελευταία, δεν περιγράφεται. Τώρα ακόμα δεν είναι πρόβλημα, αλλά κάποια στιγμή που θα ξέρουν όλοι καλύτερα αγγλικά, το μπλουζάκι που διατυμπανίζει "Ι need holiday" θα μένει στο ράφι, γιατί θα ντρέπεται η άλλη να κυκλοφορεί με ένα λάθος φαρδύ πλατύ στο μπούστο της.

 

Το να μάθεις σωστά Αγγλικά (γραμματική, συντακτικό, λεξιλόγιο κτλ) μπορείς να το κάνεις σε οποιαδήποτε ηλικία. Τα ίδια λάθη που περιγράφεις βλέπω και στα ελληνικά και ας τα μαθαίνουν από τη γέννηση...

 

Αν βγει κάποιο παιδί στο εξωτερικό νομίζω μέσα σε λίγους μήνες θα έχει βελτιώσει και την προφορά του. Για να είναι στο σημείο να μην γίνεται κατανοητό από ξένους, θα πρέπει η προφορά να είναι πραγματικά χάλια... Τώρα αν δεν είναι και τέλεια δεν πειράζει. Αρκεί όπως λες να γίνεται κατανοητός...

 

Στον Τσίπρα αναφέρεσαι Και τι έγινε που δεν είναι καλή η προφορά του ή που μπορεί να χρειάζεται διερμηνέα; Δεν βλέπω αυτό να στάθηκε εμπόδιο στην καριέρα του...

[summer wine]

Εγω παλι δεν καταλαβαινω αυτη την ξενομανια των Ελληνων γονιων να μαθει μια αλλη γλωσσα το παιδι τους σαν την μητρικη.

Αφου δεν ειναι πως θα το κανουμε αυτο?

 

 

Μην μπερδευουμε τις περιπτωσεις που ο ενας γονιος ειναι ξενος.

Τοτε τα παιδια τελειως φυσικα θα ειναι διγλωσσα, αλλα σιγουρα θα υστερουν καπου και στις δυο γλωσσες σε μικρες ηλικιες. Το βλεπω σε συμμαθητες του γιου μου.

 

Στο κοντινο μου περιβαλλον ειχα μια τετοια περιπτωση.

Ο πατερας μιλουσε στα παιδια Γερμανικα αναγκαστικα γιατι δεν ηξερε τα Ελληνικα αριστα και δεν ηθελε να μιλαει λαθος στα παιδια (πολυ σωστο ) , η μητερα τους μιλουσε Ελληνικα και μεταξυ τους Γαλλικα.

Το αγορακι στην Ελληνικη γλωσσα , υστερουσε και σε λεξιλογιο και σε Ελληνικη προφορα σε μικρες ηλικιες. Παρολο που πηγαινε σε Ελληνικο παιδικο σχολειο, ζουσε Ελλαδα και παρολο που η μητερα χρησιμοποιουσε πολυ πλουσιο Ελληνικο λεξιλογιο.

Φανταζομαι και στα Γερμανικα η προφορα του θα υστερουσε.

Φυσιολογικοτατο βεβαια, ποσα να χωρεσει αυτο το μικρο κεφαλακι.

 

Αλλα ειχε το μεγαλο πελονεκτημα να ξερει 2 γλωσσες σαν μητρικες οχι ολοσωστα και μια τριτη ετσι και ετσι σε σχεση με τα αλλα παιδακια.

Επομενως και στην περιπτωση των διγλωσσων παιδιων απο γονεις δεν υπαρχουν μονο πλεονεκτηματα υπαρχουν και τα μεινονεκτηματα.

Μην προβαλουμε επομενως μονο τα πλεονεκτηματα επειδη καποιοι εχουν συμφερον απο αυτο.

 

Και οπως ειπε και Daenerys_T ποια προφορα θα διδαξουμε στο παιδι αφου στα Αγγλικα και σε ολες τις γλωσσες εχουμε διαφορετικη προφορα ανα περιοχη.

Που ξερουμε αργοτερα το παιδι μας σε ποια χωρα θα παει, εαν χρειαστει να φυγει απο την Ελλαδα. Και γιατι να δωσουμε εμφαση ας πουμε στα Αγγλικα?

Μπορει να χρειαστει τα Γερμανικα, Γαλλικα Ισπανια . Αγνωστο.

 

Εξαλλου στα φροντιστηρια που πηγαιναμε ολα τα χρονια βλεπαμε παιδια μεταναστων που ειχαν επιστρεψει στην Ελλαδα, ναι μεν ειχαν καλη προφορα στα Αγγλικα αλλα αυτο δεν σημαινε οτι ηξεραν και τη γλωσσα καλα.

 

Γιαυτο ας μην τα μπερδευουμε τα παιδακια μας. Ας μαθουν πρωτα απο ολα

την Ελληνικη γλωσσα καλα και σωστα που ειναι μια απο τις πιο πλουσιες γλωσσες και δυσκολες γλωσσες γιατι στην Ελλαδα ζουμε δεν ζουμε στην Αγγλια.

Επισης δεν μπορω να καταλαβω γιατι να εχει τοση αξια η προφορα μιας αλλης γλωσσας στην μετεπειτα ζωη τους ωστε να φορτωνουμε τα παιδια απο μικρα? και οι περισσοτεροι Ελληνες επιστημονες που διεπρεψαν στο εξωτερικο σε ηλικιες ανω των 40 ξεκινησαν Αγγλικα στις ηλικιες 9-10.

 

Εγω προτιμω να εχουν επαφη με την μουσικη και τον αθλητισμο και κυριως με ομαδικα αθληματα που προαγουν την συνεργασια και την ομαδικοτητα, απο το να τα φορτωνω με την ξενη γλωσσα απο τοσο μικρα. Ο αθλητισμος και η μουσικη να γινει βιωμα στη ζωη τους.

Τα οφελη απο τον αθλητισμο και την μουσικη μακροπροθεσμα ειναι πολυ περισσοτερα απο την τελεια προφορα μιας ξενης γλωσσας.

Τα παιδια στα διαλειμματα στο σχολειο και στον ελευθερο χρονο τους δεν μιλουν Αγγλικα , αλλα ασχολουνται κυριως με ομαδικα αθληματα, ποδοσφαιρο, μπασκετ, βολευ, τρεξιμο, ρακετες ......

και σε μεγαλυτερες ηλικιες με την μουσικη.

 

Συνοπτικα την εκμαθηση Αγγλικων απο την ηλικα των 3-4 τη θεωρω χασιμο πολυτιμου χρονου και για εμας και για τα παιδια μας και χρηματος σε συγκριση με τα τελικα οφελη. Μαλλον ασκοπη.

Προτιμω την εντατικη μαθηση μιας ξενης γλωσσα σε μεγαλυτερη ηλικια, την δοκιμασμενη μεθοδο.

 

 

 

 

 

ΥΓ. Αν δω καμια φορα μητερα Ελληνιδα (γιατι συνηθως οι μητερες εχουμε το ψωνιο αυτο) να μιλαει στο παιδι της Αγγλικα με Ελληνικη προφορα μου φαινεται απο αστειο εως πολυ χαζο, χωρις να θελω να θιξω καμια σας αλλα ετσι μου φαινεται.

Επεξεργάστηκαν 1 Σεπτεμβρίου,2015 by summer wine
προσθηκη τελευταιας παραγραφου

[Scratée]

Μα , αυτό ακριβώς λέει η Little Monkey: η σωστή επαφή του παιδιού από μικρή ηλικία με την ξένη γλώσσα, το βοηθά να την κατακτήσει αβίαστα. χωρίς να το φορτώνει.

[Little Monkey]

Το να μάθεις σωστά Αγγλικά (γραμματική, συντακτικό, λεξιλόγιο κτλ) μπορείς να το κάνεις σε οποιαδήποτε ηλικία. Τα ίδια λάθη που περιγράφεις βλέπω και στα ελληνικά και ας τα μαθαίνουν από τη γέννηση

Aυτό που λες δεν ισχύει. Δυστυχώς το γήρας ουκ έρχεται μόνο.

 

Αν βγει κάποιο παιδί στο εξωτερικό νομίζω μέσα σε λίγους μήνες θα έχει βελτιώσει και την προφορά του.

Ούτε αυτό που λες ισχύει. Αντιθέτως τα λάθη από ένα σημείο και μετά παγιώνονται - και αυτό ισχύει για όλα τα λάθη: γραμματικά, εκφραστικά, προφοράς. Στο λέω και στο υπογράφω έχοντας ζήσει πάρα πολλά χρόνια στο εξωτερικό και έχοντας έρθει σε επαφή με εκατοντάδες ξένους.

 

Στον Τσίπρα αναφέρεσαι Και τι έγινε που δεν είναι καλή η προφορά του ή που μπορεί να χρειάζεται διερμηνέα; Δεν βλέπω αυτό να στάθηκε εμπόδιο στην καριέρα του...

Ασχολίαστο....

[Dragonfly]

Αυτό που λέω εγώ είναι να μην προδικάζουμε ότι κάποιος που θα ξεκινήσει αγγλικά στα 10 ή στα 20, θα έχει απαραιτήτως χάλια προφορά σε σημείο να μην γίνεται κατανοητός ή ότι δεν θα μπορεί να μάθει σωστά τη γλώσσα.

 

Ούτε να προδικάζουμε ότι όποιος ξεκινήσει στα 3 με native speaker δάσκαλο, θα έχει απαραιτήτως τέλεια προφορά και ότι θα μάθει τέλεια τη γλώσσα. Είναι να το έχεις και λίγο μέσα σου πέραν από την εκμάθηση.

 

Επίσης κάποιος με λιγότερο καλή προφορά δεν σημαίνει ότι θα έχει λιγότερες επαγγελματικές ευκαιρίες στο μέλλον.

[Little Monkey]

Εγω παλι δεν καταλαβαινω αυτη την ξενομανια των Ελληνων γονιων να μαθει μια αλλη γλωσσα το παιδι τους σαν την μητρικη.

Αφου δεν ειναι πως θα το κανουμε αυτο?

Δεν είναι ξενομανία. Είναι κοινή λογική.

 

Στο κοντινο μου περιβαλλον ειχα μια τετοια περιπτωση.

Ο πατερας μιλουσε στα παιδια Γερμανικα αναγκαστικα γιατι δεν ηξερε τα Ελληνικα αριστα και δεν ηθελε να μιλαει λαθος στα παιδια (πολυ σωστο ) , η μητερα τους μιλουσε Ελληνικα και μεταξυ τους Γαλλικα.

Το αγορακι στην Ελληνικη γλωσσα , υστερουσε και σε λεξιλογιο και σε Ελληνικη προφορα σε μικρες ηλικιες. Παρολο που πηγαινε σε Ελληνικο παιδικο σχολειο, ζουσε Ελλαδα και παρολο που η μητερα χρησιμοποιουσε πολυ πλουσιο Ελληνικο λεξιλογιο.

Φανταζομαι και στα Γερμανικα η προφορα του θα υστερουσε.

Φυσιολογικοτατο βεβαια, ποσα να χωρεσει αυτο το μικρο κεφαλακι.

Πάντα υπάρχει στο κοντινό μας περιβάλλον μία περίπτωση που έκανε αυτό ή εκείνο και πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να γενικεύσουμε την περίπτωση φτάνοντας σε άτοπα συμπεράσματα. Πολλά παιδάκια υστερούν σε λεξιλόγιο στις μικρές ηλικίες και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην ποιότητα της επικοινωνίας που έχουν με τους γονείς (πόσο και πώς τους μιλούν οι γονείς, πόσο διευρυμένο λεξιλόγιο χρησιμοποιούν). Το αν μαθαίνουν παράλληλα μία ή δύο γλώσσες δεν έχει να κάνει, γιατί μπορεί ο κάθε γονιός να προσφέρει πλούσια επικοινωνία στην κάθε γλώσσα. Στις 3, 4 ή παραπάνω γλώσσες δυσκολεύουν τα πράγματα, αλλά οι δύο γλώσσες δεν είναι πρόβλημα εφόσον οι γονείς ασχολούνται. Τίθεται βέβαια και θέμα ικανοτήτων του παιδιού. Κάποια παιδιά έχουν μεγάλη λεκτική ικανότητα και άλλα υστερούν. Πάντως ένα πράγμα είναι σίγουρο, πώς το μικρό κεφαλάκι άνετα χωράει δύο γλώσσες και γενικότερα όσο περισσότερα πράγματα μάθει τόσο καλύτερα λειτουργεί.

 

Το θέμα της προφοράς όταν τα παιδιά μαθαίνουν δύο διαφορετικές γλώσσες (π.χ. αγγλικά+ελληνικά) ταυτόχρονα μέσα στην οικογένεια σαφώς υπάρχει, αλλά γιατί είναι πρόβλημα; Όπως κάνεις λάθη όταν αρχίζεις να διαβάζεις ή να γράφεις, έτσι κάνεις λάθη και όταν αρχίσεις να μιλάς. Τα λάθη προφοράς είναι αναμενόμενα. Αλλά αν ξεκινήσεις νωρίς το πλεονέκτημα είναι ότι μπορείς να τα διορθώσεις πρώτον γιατί μπορείς να τα αντιληφθείς και δεύτερον γιατί έχεις μπροστά σου χρόνο πριν υπερισχύσει η μία γλώσσα της άλλης.

 

Επίσης μην θεωρείτε ότι όταν μαθαίνεις τη γλώσσα μέσα στην οικογένεια, την μαθαίνεις σωστά και πλήρως. Ούτε για τη μητρική σου δεν ισχύει αυτό. Όπως στο σχολείο θα χρειαστεί να μάθεις γραμματική και ορθογραφία και συντακτικό για να μιλάς σωστά ελληνικά έτσι και στη δεύτερη γλώσσα θα χρειαστεί να κάνεις μαθήματα πριν μπορείς να πεις ότι τη μιλάς τέλεια.

 

Και οπως ειπε και Daenerys_T ποια προφορα θα διδαξουμε στο παιδι αφου στα Αγγλικα και σε ολες τις γλωσσες εχουμε διαφορετικη προφορα ανα περιοχη.

Που ξερουμε αργοτερα το παιδι μας σε ποια χωρα θα παει, εαν χρειαστει να φυγει απο την Ελλαδα. Και γιατι να δωσουμε εμφαση ας πουμε στα Αγγλικα?

Μπορει να χρειαστει τα Γερμανικα, Γαλλικα Ισπανια . Αγνωστο.

Για την προφορά το εξήγησα. Μην μπερδεύετε τις έννοιες. Άλλο πράγμα το accent που διαφέρει από περιοχή σε περιοχή και άλλο το pronunciation που κατά βάση είναι κοινό σε όλες τις αγγλόφωνες, γαλλόφωνες, γερμανόφωνες κλπ περιοχές.

 

Ως προς τη γλώσσα με την οποία θα ξεκινήσεις, από πλευράς ενίσχυσης των γνωστικών εργασιών του εγκεφάλου, δεν έχει καμία σημασία. Μπορείς να ξεκινήσεις με τα νεπαλέζικα, το ίδιο θετικό αποτέλεσμα θα έχεις. Απλά με τα δεδομένα που έχουμε στα χέρια μας συμφέρει να ξεκινήσεις με τα αγγλικά αφού είναι η πιο διαδεδομένη γλώσσα, η πιο δύσκολη από αυτές που θα κληθεί να μάθει το παιδί (τουλάχιστον τις ευρωπαϊκές) και η πιο προσβάσιμη γενικώς.

 

οι περισσοτεροι Ελληνες επιστημονες που διεπρεψαν στο εξωτερικο σε ηλικιες ανω των 40 ξεκινησαν Αγγλικα στις ηλικιες 9-10.

Ποιοι επιστήμονες είναι αυτοί; Για δώσε μερικά παραδείγματα για να έχουμε υπόψιν μας για τι μιλάμε.

 

Εγω προτιμω να εχουν επαφη με την μουσικη και τον αθλητισμο και κυριως με ομαδικα αθληματα που προαγουν την συνεργασια και την ομαδικοτητα, απο το να τα φορτωνω με την ξενη γλωσσα απο τοσο μικρα. Ο αθλητισμος και η μουσικη να γινει βιωμα στη ζωη τους.

Δεν τα φορτώνεις. Αυτό είναι το θέμα. Αντιθέτως ενισχύεις τις γνωστικές διαδικασίες, τη δυνατότητα αυτοσυγκέντρωσης (τα δίγλωσσα παιδιά επηρεάζονται λιγότερο από τη φασαρία στη σχολική τάξη και η προσοχή τους διασπάται πιο δύσκολα) και τονώνεις τον εγκέφαλό τους προφυλάσσοντάς τα μέχρι και από εκφυλιστικές αρρώστιες όπως η νόσος Αλτσχάιμερ. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν τα παροτρύνεις να έρθουν σε επαφή με τον αθλητισμό και τη μουσική. Σε καμία περίπτωση δεν αναιρεί το ένα το άλλο, δηλαδή δεν υπάρχει λόγος να διαλέξεις αθλητισμό ή ξένη γλώσσα, μουσική ή ξένη γλώσσα.

 

Όμως ξαναλέω, η άποψη που λέει ας μάθουν πρώτα καλά τη μητρική τους και μετά ας ασχοληθούν με τα αγγλικά, ειδικά για τα ελληνάκια είναι λανθασμένη.

[Little Monkey]

Αυτό που λέω εγώ είναι να μην προδικάζουμε ότι κάποιος που θα ξεκινήσει αγγλικά στα 10 ή στα 20, θα έχει απαραιτήτως χάλια προφορά σε σημείο να μην γίνεται κατανοητός ή ότι δεν θα μπορεί να μάθει σωστά τη γλώσσα.

Σε σημείο να μην γίνεται κατανοητός ίσως όχι, αλλά ότι θα έχει λανθασμένη προφορά, είναι δεδομένο. Επίσης θα δυσκολευτεί πολύ περισσότερο να μάθει σωστά τη γλώσσα και να τη μιλήσει με ευχέρεια σε σχέση με ένα παιδί ανάλογων ικανοτήτων που ξεκίνησε στα 5 ή στα 7 ή στα 8.

 

Ούτε να προδικάζουμε ότι όποιος ξεκινήσει στα 3 με native speaker δάσκαλο, θα έχει απαραιτήτως τέλεια προφορά και ότι θα μάθει τέλεια τη γλώσσα. Είναι να το έχεις και λίγο μέσα σου πέραν από την εκμάθηση.

Αυτό δεν το προδικάζει κανείς γιατί φυσικά δεν φτάνει να κάνεις μόνο την αρχή, πρέπει να έχεις και συνέχεια. Πάντως αν θέλεις να μάθεις τέλεια αγγλικά, είναι σημαντικό να ξεκινήσεις νωρίς και να δουλέψεις συστηματικά - και για τους περισσότερους από εμάς "νωρίς" σημαίνει πριν τα 8.

 

Επίσης κάποιος με λιγότερο καλή προφορά δεν σημαίνει ότι θα έχει λιγότερες επαγγελματικές ευκαιρίες στο μέλλον.

Εξαρτάται από το επάγγελμα που θα επιλέξεις: μηχανικός - κανένα πρόβλημα, νομικός - πρόβλημα, ηθοποιός - μεγάλο πρόβλημα, εκφωνητής ειδήσεων - ακατόρθωτο. Από την άλλη μπορεί να επιλέξεις επάγγελμα που δεν βασίζεται καθόλου στην προφορική έκφραση: υδραυλικός, προγραμματιστής Η/Υ, ζωγράφος, μουσικός, μεταφραστής. Αλλά αν δεν ξέρεις τι κατεύθυνση θα ακολουθήσει το παιδί σου, δεν χάνεις κάτι να το προτετοιμάσεις για το καλύτερο / πιο δύσκολο μονοπάτι.

[Deena]

Αυτό το θέμα μίλησε στην ψυχή μου κορίτσια!!!!

Έχω έντονο προβληματισμό τον τελευταίο μήνα και είχα σκοπό να απευθυνθώ μέσω φόρουμ στην Little Monkey, οπότε ας το κάνω μέσω αυτού του θέματος.

Το θέμα μου είναι το εξής :

Υπάρχει αρκετά μεγάλη πιθανότητα να βρισκόμαστε οικογενειακώς προ μετεγκατάστασης στο εξωτερικό, σε ευρωπαϊκή μη αγγλόφωνη χώρα. Οι λόγοι είναι επαγγελματικοί (του άντρα μου) και πιθανόν εγώ να αξιοποιήσω την ευκαιρία για μια μετεκπαίδευση στον κλάδο μου, ώστε να αυξήσω και τις πιθανότητές μου μετά να εργαστώ κι εγώ εκεί. Τόσο εγώ όσο και ο άντρας μου μιλάμε πολύ καλά αγγλικά και αυτά θα χρησιμοποιούμε κιόλας, καθώς τα προγράμματα σπουδών που με ενδιαφέρουν είναι αγγλόφωνα και στην πιθανή μελλοντική εταιρεία του άντρα μου η βασική γλώσσα είναι τα αγγλικά (πολυεθνική). Εάν τελικά πάμε, δεν το βλέπουμε σαν κάτι παρωδικό, δεν είμαστε δηλαδή της λογικής «ας πάμε να μαζέψουμε χρήματα και να επιστρέψουμε σε 5 χρόνια», αντιθέτως δεν αποκλείεται αν πάνε καλά τα πράγματα να μείνουμε και για πάντα. Από την άλλη, εννοείται ότι δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να γυρίσουμε κάποια στιγμή ή ακόμα να μετακινηθούμε σε άλλη χώρα, καθώς στο επάγγελμα του άντρα μου υπάρχει μεγάλη κινητικότητα.

Ο προβληματισμός φυσικά είναι για την εκπαίδευση των παιδιών, τα οποία όταν θα πάμε θα είναι σχεδόν 4 ετών ο γιος μου και 2 ετών η κόρη μου.

Υπάρχει αρχικά η σκέψη για αμιγώς international school, όπου η διδασκαλία γίνεται αμιγώς στα αγγλικά, ενώ η γλώσσα της χώρας διδάσκεται ως ξένη γλώσσα. Τα πλεονεκτήματα είναι ότι τα αγγλικά είναι διεθνής γλώσσα και ότι international schools υπάρχουν σε όλες τις χώρες (ακόμα και στην Ελλάδα), οπότε μια πιθανή μελλοντική μετακίνηση γίνεται πιο εύκολη από αυτή την άποψη. Από την άλλη, τα σχολεία αυτά (εκτός του ότι είναι πανάκριβα, σχεδόν απλησίαστα!!!!) συνήθως απευθύνονται σε ανθρώπους που θα ζήσουν στην χώρα για περιορισμένο διάστημα, τα παιδιά πάνε κι έρχονται και έτσι είναι πιο δύσκολο να χτίσεις δεσμούς και να γίνεις πραγματικά integrated στην χώρα που ζεις. Ξαναλέω ότι θα πάμε με σκοπό να μείνουμε μακροπρόθεσμα, αλλά από την άλλη ποτέ δεν ξέρεις….

Το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας είναι φυσικά δωρεάν και πάρα πολύ καλό, αλλά νιώθω ότι μπορεί να μας «δεσμεύσει» για το μέλλον λόγω γλώσσας. Αν π.χ. πηγαίναμε Αγγλία, δεν θα είχα κανένα προβληματισμό, θα επέλεγα απευθείας αγγλικό σχολείο.

Υπάρχει ευτυχώς και η επιλογή κάποιων bilingual σχολείων (ιδιωτικών και δημοσίων, όλων των βαθμίδων, ακόμα και παιδικοί σταθμοί), όπου τα μισά μαθήματα γίνονται στα αγγλικά και τα υπόλοιπα μισά στην γλώσσα της χώρας. Στα σχολεία αυτά φοιτούν τόσο ντόπια παιδιά, όσο και παιδιά ξένων. Μάλλον προς τα εκεί κλίνουμε, αν όλα πάνε καλά.

Το ερώτημά μου είναι μήπως παραμπερδέψω τα παιδιά με τις τρεις γλώσσες (μαζί με τα ελληνικά)? Μήπως θα ήταν καλύτερο να επιλέξω είτε international είτε local σχολείο αναλαμβάνοντας τα σχετικά ρίσκα και να μείνουμε στη διγλωσσία?

Επίσης, πώς τα προετοιμάζω? Χρειάζεται να γίνει προετοιμασία? Με το καλό ο γιος μου όταν πάμε θα είναι σε ηλικία για προνήπιο, θα μπορέσει να ανταποκριθεί χωρίς προηγούμενη γνώση καμιάς από τις δύο γλώσσες? Για την κόρη μου είναι σκόπιμο να την γράψω απευθείας μόλις εγκατασταθούμε σε παιδικό σταθμό?

Τουλάχιστον για τα αγγλικά, τι θα μπορούσα να κάνω στον έναν χρόνο που έχω μπροστά μου, καθώς αν τελικά δεχτούν τον άντρα μου, θα φύγει τώρα και εμείς θα πάμε το καλοκαίρι?

Οποιαδήποτε γνώμη ευπρόσδεκτη please!!!

[Mary_Chris]

Καλησπέρα σας!

 

Ενδιαφέρομαι κι εγώ για την γλωσσομάθεια της 3χρονης κόρης μου, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχουμε επιλέξει ούτε τη λύση του αγγλόφωνου παιδικού σταθμού ούτε της ξενόγλωσσης νταντάς.

 

Για να εξηγηθώ: μου φάνηκε, όταν ξεκίνησε παιδικό σταθμό πριν ένα χρόνο, κάπως.... pretentious να το πω να μεγαλώνει ένα παιδί στην Χ ελληνική πόλη και στο σχολείο να του μιλάνε αγγλικά, έστω και αγγλόφωνες δασκάλες. Το ίδιο σκέφτομαι και για τις επόμενες βαθμίδες εκπαίδευσης - μιλάω πάντα για τα παιδιά της μέσης ελληνικής οικογένειας, που δεν ταξιδεύουν στο εξωτερικό κάθε δεύτερο σ/κ. Σίγουρα θα έπαιξε ρόλο και ότι ο αγγλόφωνος π.σ. στην περιοχή μου δεν με έπεισε. Ως εναλλακτική, σκέφτηκα ξενόγλωσση νταντά για τα απογεύματα, αλλά όσες ήταν καταρτισμένες ήταν ακριβές (?15/ώρα μου ζήτησε η καλύτερη). Για καθημερινή απασχόληση έβγαινε μεγάλο το κονδύλι, για 3-4 ώρες την εβδομάδα σκέφτηκα δεν άξιζε τον κόπο και το άφησα κι αυτόβ¦

 

Σημειώνω ότι η θεία και ο ξάδερφος της κόρης μου είναι αγγλόφωνοι, αλλά ζουν στο εξωτερικό και τους βλέπουμε μια-δυο φορές το χρόνο. Πάντως η μικρή αντιλαμβάνεται ότι υπάρχουν "ξένες" γλώσσες κι ότι αλλιώς μιλάμε στα ελληνικά κι αλλιώς σε άλλες γλώσσες. Επίσης ό,τι βλέπει σε παιδικό youtube (όχι πολύ βέβαια, κανά μισάωρο συνολικά την εβδομάδα) είναι συνήθως στα αγγλικά

 

Στην ερώτησή μου τώρα: ποιος πιστεύετε ότι είναι στην ηλικία των τριών ετών ο καλύτερος τρόπος εξοικείωσης και εκμάθησης με τα αγγλικά;

 

Κάπου παραπάνω η Littley Monkey ανέφερε χώρους δημιουργικής απασχόλησης αγγλόφωνους - θα ήθελα να μάθω ποιοι είναι αυτοί και τι προσφέρουν. Εάν αντίκειται στους κανόνες του forum, παρακαλώ για ΠΜ.

 

Ως γενικό σχόλιο, θα ήθελα να επισημάνω ότι εγώ δεν ανησυχώ για το αν θα μάθει αγγλικά. Εδώ τα μάθαμε εμείς (η γενιά των +/- 40) με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όταν χρειάστηκε, άλλος λιγότερο λίγο περισσότερο. Εγώ ξεκίνησα αγγλικά 12 χρονών και πήρα proficiency στα 15, αλλά θυμάμαι να διαβάζω από μικρή εφημερίδες και περιοδικά στα αγγλικά. Το έκανα βέβαια επειδή μου άρεσε. Θεωρώ απίθανο τα παιδιά μας που θα χρειαστούν ούτως ή άλλως το διαδίκτυο ακόμα και στο δημοτικό, να μην μιλάνε σε ικανοποιητικό βαθμό αγγλικά.

 

Ο λόγος που αναρωτιέμαι πώς θα ξεκινήσει να μαθαίνει αγγλικά στα τρία της, είναι γιατί τα θεωρώ παράθυρο στον κόσμο και ιδανικά θα ήθελα να μπορεί να έχει πρόσβαση από (σχετικά) νωρίς στην αγγλόφωνη κουλτούρα, βιβλία, μουσική, πληροφορία.

 

Αναμένω τις ιδέες / απόψεις σας.

[argini]

Προσωπικα Deena θα επέλεγα ενα τοπικό σχολείο διοτι αφου σκεφτεστε την μονιμη εγκατασταση είναι βασικο τα παιδια να κατακτησουν και να εδριωσουν την τοπικη γλώσαα. Αν αυτο που σε προβληματιζει είναι το ενδεχομενο μιας επιστροφής σας τότε αν η χωρα που θα πατε ειναι γερμανοφωνη υπάρχουν σχολεια που ακολουθουν αμιγες γερμανικο πρόγραμμα τόσο στην θεσσαλονικη όσο και στην Αθηνα. Υπάρχουν και γαλλοφωνα σχολεία. Δηλ το "διεθνες απολυτηριο" δεν ειναι συνυφασμενο με την αγγλικη γλώσσα!!

Φυσικα υπάρχει το ενδεχόμενο αν πχ πάτε στις Βρυξελλες να παρακολουθησουν τα παιδια για την πρωτη χρονια το εκει ελληνικο σχολειο αν πχ θελετε να σιγουρευτειτε ότι θα μείνετε μόνιμα.

Επιμενω πάντως ότι ενα τοπικο σχολειο θα ενδυναμωνε την προσαρμογη των παιδιων, την αναπτυξη φιλιων με ντοπια παιδακια κτλ ενω τα αγγλοφωνα σχολεια μπορει να εχουν κυριως παιδακια διπλωματων κτλ δηλ ανθρωπων "περαστικων" απο την χωρα.

[ΜΑΡΙΤΑ]

Μπράβο Little monkey για το θέμα!Και εγώ διαβάζω αυτό τον καιρό τα παλιά θέματα σχετικά με τα αγγλικά και άκρη δεν έχω βρει.

Η κόρη μου θα πάει β δημοτικού αλλά τα 7 θα τα κλείσει τέλος Νοεμβρίου. Αγγλικά κάνει στο σχολείο της από πέρισυ (είναι Ε.Α.Α.Π.) και της αρέσουν πολύ.

Τα περσινά δευταράκια είχαν γραφτεί σχεδόν όλα στα αγγλικά, φέτος με μαμάδες συμμαθητών της που μιλάω μου λένε ότι θα τα γράψουν στη τρίτη και έχω μπερδευτεί.

Όποια γνωστή καθηγήτρια αγγλικών συναντάω τη ρωτάω για αυτό το θέμα και ακόμα δεν έχω αποφασίσει.

Μάλλον θα την αφήσω να μπει στη δευτέρα, να λύσει λίγο η γλώσσα της στην ανάγνωση και του χρόνου θα την ξεκινήσω ή ίσως αν τα παει καλά με τη δευτέρα να ξεκινήσουμε δειλά δειλά μετά τα Χριστούγεννα.

Οπότε εμένα το θέμα μου είναι πότε είναι καλύτερα να ξεκινήσει τα αγγλικά το παιδί (όχι σαν παιχνίδι αλλά με γραφή και κανονική μάθηση) στη δευτέρα ή στη τρίτη ή για να είμαι πιο ακριβής στα 7 ή στα 8;

 

Να σημειώσω ότι η κόρη μου θέλει να ξεκινήσει αγγλικά μιας και είναι το αγαπημένο της μάθημα στο σχολείο και ξέρει ήδη αρκετές λέξεις (αλλά εμένα μου φαίνεται μικρή ρε γ@μώτο και έχω κολλήσει)

[argini]

MΑΡΙΤΑ η διαφορά ενός έτους δεν είναι σημαντική...αν το παιδι θέλει να ξεκινησει τοτε ακολουθησε την επιθυμία του...αφου ηδη κανει αγγλικα στο σχολειο...ποια η διαφορα αν γινει λιγο πιο συστηματικη η εκμάθηση??

Μary_Chris το ενδεχομενο μια ξενογλωσσης νταντας ειναι πολυ ενδιαφερον αλλα ειναι και δαπανηρο. Εγω έψαξα ξενογλωσση νταντα για την μικρη αλλα δεν βρηκα( δεν ζω στην Αθηνα) με εξαιρεση μια κυρια αρκετα μεγάλη που δεν ικανοποιουσε αλλα κριτηρια και τελικα προτιμησα μια νεα και δροσερη κοπελα που την εμπιστευομαι απόλυτα και ειναι ελληνιδα. Το σεναριο μερικων ωρων παιχνιδιου-απασχολησης με ξενογλωσση δασκάλα δεν νομιζω ότι εχει νοημα, Η ξαδελφη μου ξεκινησε τριων ετων με 4 ωρες την εβδομαδα και πολυ φτωχα αποτελεσματα. Ό,τι ειχε μαθει μεχρι τα 7 ήταν σχεδον το μισο απο αυτα που εμαθε σε μια χρονια απο τα 7 μεχρι τα 8...ουτε η προφορα της ηταν ιδιαιτερα καλή..αρα μερικες ωρες την εβδομαδα για μενα δεν αρκουν...