Θελει να κοιμαται στο δικο μας δωματιο

[giorghs]

Είναι και αυτό μια κάποια, λύσις... που λέει και ο ποιητής...

 

Πάντως βλέπω στα φόρα, ότι απασχολεί πολύ κόσμο το θέμα ύπνος. Προσωπικά θυμάμαι εμένα που δε χαμπάριαζα τίποτα. Ακόμα και όρθιος μπορούσα να κοιμηθώ, ούτε φοβόμουν, ούτε τίποτα. Από που πήρε αυτό το παιδί...

 

(εν τω μεταξύ προσπαθώ να πείσω γιαγιάδες-παππούδες και τη μαμά, ότι δεν υπάρχει κακός λύκος αλλά εις μάτην).

 

Δύσκολο πράγμα τα παιδιά...

 

[katerina12605]

Και εγώ αντιμετώπιζα αυτό το πρόβλημα με τον γιό μου που είναι τώρα 26 μηνών. Αλλά τώρα πια έχει αρχίζει και φθίνει από μόνο του.

Από όταν ήταν 8-10 μηνών άρχισε να κλαίει μέσα στην νύχτα και έπρεπε να τον πάρω αγκαλιά και να τον κρατήσω πάνω μου για πάνω από μισή ώρα, μέχρι να τον πάρει βαθιά ο ύπνος για να μπορέσω να τον ξαναβάλω στο κρεβάτι του, αλλιώς με το που τον ακουμπούσα κάτω, ξυπνούσε.

Εκείνη την εποχή εγώ ξαναέμεινα έγγυος και δεν μου ήταν έυκολο, και από θέμα κούρασης και από θέμα σηκώματος βάρους, να νανουρίζω αγκαλιά ένα μωρό για μισή ώρα.

Ετσι σιγά σιγά τα βράδια όταν έκλαιγε, ανάμεσα 2 με 4 το πρωί, τον πέρναμε στο κρεβάτι μας όπου σταματούσε το κλάμα και ξανακοιμόταν αμέσως.

Αυτό έγινε συνήθεια, και αργότερα που περπάτησε, του κατεβάσαμε τα κάγκελα στο κρεβάτι του, και μόνος του κάποια στιγμή μέσα στη νύχτα, σηκωνόταν και ερχόταν μέσα στο κρεβάτι μαζί μας. Αυτό συνέβαινε κάποια στιγμή από τις 3 μέχρι τις 5 το πρωί.

Δεν το κάναμε καθόλου ζήτημα, και η αλήθεια είναι πως ποτέ δεν μας προβλημάτισε και από θέμα χώρου στο κρεβάτι (ίσως γιατί είμαστε όλοι μικρόσωμοι...) και ο μικρός μπορεί να στριφογύριζε λιγάκι στο κρεβάτι μας, αλλά στο τέλος την έβρισκε την θέση του, πολλές φορές οριζόντιος στα μαξιλάρια πάνω από τα κεφάλια μας!!!, και κοιμόταν σαν πουλάκι!

Του φορούσα και ειδικό υπνόσακο για να μην κρυώνει την νύχτα, και όλα μια χαρά. Μας προβλημάτιζε αυτό βέβαια, και αναρωτιώμασταν αν θα υπήρχε τρόπος να το κόψουμε.

Αλλά σιγά σιγά, αφού έγινε 18 μηνών και μετά, άρχισε κάθε βράδυ να έρχεται όλο και πιο αργά στο κρεβάτι μας, μέχρι που κατέλειξε να μην ξυπνάει καθόλου μέσα στην νύχτα, και να έρχεται στο δωμάτιο μας κατευθείαν το πρωί, γύρω στις 7.30 όπου και ξυπνάει πια.

Τώρα τους τελευταίους 2 μήνες το ξαναεμφάνισε αυτό (να έρχεται το βράδυ στο κρεβάτι μας) για λίγες μέρες, και προσπαθώ να βρω κάποιο γεγονός για να το συνδέσω, αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι..., αλλά και αυτό πάλι έχει αρχίζει και το σταματάει από μόνος του, και την τελευταία εβδομάδα, μόνο ένα βράδυ ήρθε το βράδυ στο κρεβάτι μας.

Εγώ πάντως έχω αποφασίσει να μην επεκταθώ στο θέμα και να το δω σαν πρόβλημα, γιατί πιστεύω πως το παιδί για κάποιο λόγο θέλει να έρχεται να κοιμάται μαζί μας, για να νιώθει ασφάλεια, για να έχει παρέα, μπορεί να ξυπνάει και να μην μπορεί να ξανακοιμηθεί, μπορεί να δει κάποια σκιά και να φοβηθεί... κάτι τέλος πάντων, και δεν θα πρέπει να τον πιέσω να κάνει το αντίθετο.

Και έχω αρχίσει να πιστέυω πως από μόνος του θα το κόψει τελείως κάποια στιγμή, όταν αυτός αισθανθεί αρκετά "ώριμος" γι'αυτό.

[Ursa Major]

Εμένα ο ύπνος στο διπλό κρεββάτι δεν μου φαίνεται κάν πρόβλημα.

Φυσικό το βρίσκω ένα μικρό κι ανυπεράσπιστο ανθρωπάκι που όλη του η ύπαρξη εξαρτάται απ΄τους άλλους, να θέλει να κοιμάται μαζί με τα μεγαλύτερα ζώα

[Maria Molyvatou]

Καλησπέρα σε όλους.

Ο Μάριος (3 ετών) κοιμόταν μέχρι 8 μηνών δίπλα μας, στην κούνια του. Όταν φτιάξαμε το δωμάτιό του, δεν δέχτηκε με τίποτα να φύγει από κοντά μας, αν και τόσο μικρός. Τον βάζαμε κοιμισμένο στο κρεβάτι του, σε 2 ώρες έκλαιγε με λυγμούς μέχρι που τον παίρναμε στο κρεβάτι μας και ξανακοιμόταν σε δευτερόλεπτα! Τον ξαναπαίρναμε στο δωμάτιό του, πάλι τα ίδια. Όταν ανέφερα αυτήν την ρημαδοκατάσταση στον παιδίατρο, μου είπε να τον αφήσω λίγο να κλάψει, για να καταλάβει πως δεν μπορεί με το κλάμα να γίνεται πάντα το δικό του. Και το κάναμε. Την πρώτη νύχτα, έκλαιγε συνέχεια και μαζί μ' αυτόν κι εγώ φυσικά! Όμως δεν τον πήραμε. Μας πήρε το ξημέρωμα, αλλά κοιμήθηκε. Την δεύτερη νύχτα έκλαψε γύρω στη μία ώρα. Την τρίτη, 10 λεπτά. Από την τέταρτη νύχτα κοιμόταν σαν πουλάκι και μάλιστα τεντωνόταν και συνέχεια, δείγμα του ότι ευχαριστιόταν τον χώρο του που προφανώς δεν είχε ανάμεσά μας. Νομίζω πως ήταν λίγο σκληρό αυτό που του κάναμε, να τον αφήσουμε να κλαίει, αλλά τελικά μας βγήκε σε καλό... Μέχρι σήμερα που είναι 3 χρονών δεν πλησιάζει καν το κρεβάτι μας, παρά μόνο όταν ξυπνήσει που έρχεται να μας φιλήσει, να μας ξυπνήσει (γιατί πάντα ξυπνάει πριν από εμάς) και να "απαιτήσει" γάλα και αγκαλιές!

[elenik]

Εμας παλι κοιμαται στο κρεβατι μας (ακομα και μονος του) και μετα τον πηγαινουμε στο δικο του.

Οταν ξυπνησει ενω παλιοτερα εβαζε τα κλαματα να παει γρηγορα καποιος τωρα πια ερχετε τσουκ-τσουκ στο δικο μας (μετα απο δικη μας προτροπη γιατι λιωσαμε στο πηγαινε ελα).

Μου αρεσει να με χαιδευει και να κοιμαμαι.

Δεν ξερω πως θα ναι τωρα που θα ειναι 2 (δεν θα χωραμε πιθανοτατα και ισως το 2ο να μην το ζησει αυτο ωστε να μην ζηλεψει ο Βασιλης) αλλα ξερω οτι προς το παρον δεν με εχει κουρασει.

[vagia_b]

και είχα την εντύπωση ότι μόνο εμείς είμαστε τόσο ελαστικοί!!!

 

εμείς βγάλαμε το γιο μας από το δωμάτιό μας όταν ήταν 17 μηνών (λίγο αργά). με πολλά κλάματα, με ξενύχτια, κοιμόμασταν κι εμείς μέσα στην κούνια, κάτι καταφέραμε. όταν ήρθε ο καιρός να κοιμηθεί σε μονό κρεβάτι του αλλάξαμε δωμάτιο, διάλεξε τα χρώματα για τους τοίχους, πήραμε έπιπλα, έλεγε τη γνώμη του για τη διακόσμηση και ήμουν αισιόδοξη οτι δε θα είχαμε πρόβλημα. στην αρχή ήταν έτσι κι έτσι. ξυπνούσε τη νύχτα γιατί έβλεπε κακά όνειρα και ερχόταν σε εμάς, τον πηγαίναμε πίσω και καθόμασταν μαζί του μέχρι να κοιμηθεί και πολλές φορές κοιμόμασταν εκεί χωρίς να το καταλάβουμε.

 

απ' όταν ήρθε η μπέμπα στο σπίτι κοιμόμαστε όλοι μαζί στο δωμάτιο. δε μπορώ να του το στερήσω γιατί θα νιώσει ότι ήρθε το μωρό και αυτόν τον παραμελούμε.

 

χθες είπε το θεϊκό στον άντρα μου :

 

-Μπαμπά δε χωράμε όλοι στο μεγάλο κρεβάτι.

-Αν δε χωράμε να πας στο κρεβάτι σου.

-Δεν πας να κάνεις ένα τσιγάρο και να ξανάρθεις?

 

το κακό είναι ότι τουλάχιστον εγώ δε μπορώ να του αρνηθώ τπτ και το ξέρει γι' αυτό και πολλές φορές το εκμεταλλεύεται.

[elenik]

κ

 

-Μπαμπά δε χωράμε όλοι στο μεγάλο κρεβάτι.

-Αν δε χωράμε να πας στο κρεβάτι σου.

-Δεν πας να κάνεις ένα τσιγάρο και να ξανάρθεις?

 

 

θεικοοοοοο

 

Εχω λιωσει στο γελιο (και ειμαι και στην δουλεια και υποτίθεται δουλευω). Αχ τι μου κανες.

Απαιχτος ο μικρος . Να σας ζησει.

[Μπαμπουράκι]

Γεια σας..

Έχω ένα αγοράκι 10,5 μηνών και είμαι ανύπαντρη.

 

Έχω το ημίδιπλο κρεβάτι μου στο δωμάτιο του κοντά στην κούνια του.

Από τότε που γεννήθηκε ο μικρός έκανε πολύ ανήσυχο ύπνο και έχω συζητήσει πολύ το θέμα αυτό.

 

Όλοι μου λέγαν μην τον παίρνεις στο κρεβάτι, θα κακομάθει, θα έχεις πρόβλημα, τα ίδια μου λέγαν και για τις αγκαλιές.

Όλοι (ειδικά αυτοί που δεν έχουν παιδιά....γιατί έχουν άποψη αυτοί οι άνθρωποι δεν έχω καταλάβει)...

 

Εγώ αποφάσισα πως δεν πρόκειται να στερήσω στο μωρό μου τίποτα που έχει να κάνει με στοργή...

Όσο ήθελε όποτε ήθελε αγκαλιά και φιλιά και μαζί στο κρεβάτι.

 

Αποτέλεσμα? είναι 10,5 μηνών περπατάει ήδη και δεν θέλει αγκαλιά (τον ενοχλώ τον κύριο) μόνο όταν κουραστεί έρχεται...

και στο κρεβατάκι του κοιμάται μια χαρά πια χωρίς να ζητάει να έρθει στο δικό μου.

 

Το πρωί όταν ξυπνήσει τον παίρνω αγκαλίτσα και χουζουρεύουμε μαζί.

Είναι οι ωραιότερες στιγμές της ημέρας.

 

Νομίζω πως δεν υπάρχουν κανόνες και κάποια στιγμή ίσως πάλι ζητήσει να έρθει στο κρεβάτι μου. Θα έχει τους λόγους του και αν τον δεχτώ πιστεύω θα τους ξεπεράσει πιο εύκολα.

[nnm004]

Ουτε εμεις ακουσαμε ποτε αλλους και τριτους σε οτιδηποτε αφορα το παιδι μας , τον Κωνσταντινο τον ειχαμε μαζι μας σε δικο του κρεββατακι εως 2 μηνων , μετα τον πηγαμε στο δικο του δωματιο , δεν μπορβω να πω το δεχτικε καλα . Πλεον ειναι μερες οπου θελει να κοιμαται μονος του αλλα και μερες (ή μαλλον νυχτες ) οπου ξυπναει και θελει να ερθει να κοιμηθει μαζι μας , μεταξυ μας δεν του το στερησαμε ποτε . Θεωρουμε οτι θελει και αυτος παρεα οπως ακριβως και εμεις . Ισως τωρα με το μωρο νοιωσει ομορφα και δεν θα θελει πλεον να ερχεται σε μας . Μεσημεριανο υπνο παντα καναμε ολοι μαζι , ειναι πολυ γλυκιες ωρες αυτες . Αγκαλιες ποτε δεν στερησαμε , ετσι και αλλιως τις εκοψε μονος του παρα μονο αμα νυσταζει ή οταν θελει να τρυφτει ή να κανουμε αγκαλιτσες . Δεν θεωρω προβλημα οτι 1-2 φορες τη βδομαδα θελει να ερθει να κοιμηθει μαζι μας , εξαλλοθ ειναι ακομα τοσο μικρουλης και εχει τοσες πολλες φοβιες που ειναι σχεδον σκληρο να ουρλιαζει κλαιγοντας και εμεις να επιμενουμε να κοιμηθει στο δωματιο του μονος του που στην τελικη μπορει να ειδε και καποιο ονειρο .

[ΜΑΡΙΑ30]

Μια φίλη έκανε το εξής :

Αφησε την μικρή να ερχεται στο κρεβατι τους και μετα την στριμωχναν , την ενοχλουσαν (δηθεν στον υπνο τους) ώσπου η μικρή απείβδυσε και αποφάσισε ότι στο δικό της κρεβατι κοιμάται πιο άνετα !

Σας πληροφορω ότι έπιασε το κόλπο ! Και μάλιστα το εκανα και άλλοι και όλοι είπαν ότι το σχέδιο πετυχε !

 

Προσωπικά δεν συμφωνω με τα περι παρεας στον υπνο , για τα παιδια ... Τα παιδιά χρειάζονται όρια ... ακόμα και στον ύπνο...

 

Καλημέρες !

 

 

Επειδή είμαι σίγουρη ότι σύντομα θα το αντιμετωπίσω, θα το δοκιμάσω και εγώ.

[zouzounitsa79]

μαλιστα.. το βρηκα το θεμα μου παλι

Η μουσουδο κοιμαται μαζι μας ουτε θυμαμαι απο ποτε... μεχρι 2 μηνων την ειχα στην καλαθουνα της διπλα στο κραβατι μας...μετα την εβαζα στην κουνια της...ολα καλα κυρια η μικρη Ωσπου κρυωσε ασχημα και επρεπε να εχω τον νου μου σε μυτουλα πυρετο να δινω φαρμακακια κλπ.

Επειδη δουλευω απο οταν ηταν 2 μηνων οι αντοχες μου ηταν και ειναι περιορισμενες (βαρδια 24ωρο )!! Απο εκεινο το κρυωμα και μετα δεν ξανακοιμηθηκε στην κουνια ΠΟΤΕ!!

Δεν μπορω να κατανοησω τον λογο...την νανουριζει το ροχαλητο του μπαμπα της? Ακομα και τωρα πρεπει να κοιμηθει με την παρουσια μου και την αγκαλια μου... δεν με ενοχλει που θελει αγκαλιτσα και τραγουδακια να κοιμηθει, αλλα δεν μπορω να ξεκουραστω να τεντωθω να κανω αγκαλιτσες με το συζηγο (μην παει ο νους σας στο πονηρο )!!

ψαχνω λυσηνα την πεισω να κοιματε στο δωματιο της. Εβγαλα την κουνια και εβαλα το μονο κρεβατακι, της συστησα την νεα μορφη του δωματιου ως μερος που θα κανει νανι, μπαινει μεσα χτυπαει το κρεβατι και μου λεει νααανιιιι ... αλλα μενει εκει με τπτ δεν μας αποχωριζεται.

Δεν θελω να την πιεσω πολυ σε αυτο, ψαχνω μια λυση που να μην την πληγωσει να μην νομιζει οτι δεν την θελουμε...

αν εχει κανενας καμια ιδεα ευπροσδεκτη

[rikiki1]

Και εμείς κοιμόμαστε «όλοιιιιιιι μαζί» όπως το λέει και ο γιος μου και το ευχαριστιέται απίστευτα. Δεν φταίει το παιδάκι αφού δεν τον βάλαμε ποτέ στο δικό του δωμάτιο να κοιμηθεί. (Δεν κοιμόταν καλά τα βράδια και εγώ επειδή δουλεύω μου φαινόταν πολύ ταλαιπωρία να μην κοιμάμαι και την νύχτα) Μέχρι 1 έτος κοιμόταν στην κούνια του στο δωμάτιο μας και εκεί που ήμασταν έτοιμοι να τον μετακομίσουμε στο δωμάτιο του αυτός φέρθηκε πρώτος και μετακόμισε στο δικό μας κρεβάτι Ε από τότε δεν διανοητέ να κοιμηθεί αλλού Τσάμπα του έφτιαξα παιδικό δωμάτιο

 

Σε μια συζήτηση μας με έναν ψυχολόγο μου είπε πως αυτός όταν η κόρη του ερχόταν στο κρεβάτι τους εκτός που δεν της άφηνε πολύ χώρο για άπλα αλλά και την «έριχνε» και από το κρεβάτι κάτω με αποτέλεσμα η μικρή να μην μπορεί να κοιμηθεί καλά και να μην ξαναπάει στο δικό τους κρεβάτι.

 

Εγώ ομολογώ πως δεν έχω κάνει καμία προσπάθεια προς το παρόν για να τον αποκρίνω Αν και αυτός κοιμάται στην μέση. Θα πρέπει να αρχίσουμε να τον κάνουμε tost με τον άντρα μου μπας και να ενοχληθεί και παρεξηγηθεί και πάει στο δωμάτιο του

 

Πάντως ομολογώ πως μ’ αρέσει να κοιμάται και να τον μυρίζω να τον χορταίνω στον ύπνο μιας και λείπω πολλές ώρες όλοι την μέρα

[vagia_b]

κ

 

-Μπαμπά δε χωράμε όλοι στο μεγάλο κρεβάτι.

-Αν δε χωράμε να πας στο κρεβάτι σου.

-Δεν πας να κάνεις ένα τσιγάρο και να ξανάρθεις?

 

 

θεικοοοοοο

 

Εχω λιωσει στο γελιο (και ειμαι και στην δουλεια και υποτίθεται δουλευω). Αχ τι μου κανες.

Απαιχτος ο μικρος . Να σας ζησει.

 

 

ευχαριστώ πολύ.

 

χθες μάλιστα πήγαμε στο jumpo και μέσα σε όλες τις αηδίες που πήρε ήταν και ένας spiderman φουσκωτός. το πήραμε με την προϋπόθεση να κοιμηθεί μαζί του στο δωμάτιό του και συμφώνησε. ξέρεις που κοιμήθηκε? στο δωμάτιό μας φυσικά!!!

[vagia_b]

Θα πρέπει να αρχίσουμε να τον κάνουμε tost με τον άντρα μου μπας και να ενοχληθεί και παρεξηγηθεί και πάει στο δωμάτιο του

 

 

να δεις που θα ακολουθήσω αυτή την τακτική και ίσως κάτι να βγει.

 

δράση από σήμερα λοιπόν!!!!!!!!

[MYRDIM]

Αυτό που καταλαβαίνω διαβάζοντας όλα τα παραπάνω, είναι ότι κάθε

παιδί είναι διαφορετικό και το καθένα έχει τους ρυθμούς του.

Εμεις είχαμε κάνει μιά συμφωνία. Όσο είναι νύχτα όλοι είναι στα κρεβάτια

τους. Όταν ξυπνήσει ο ήλιος μπορείς να έρθεις. Το κράτησε για 2 εβδομάδες και μετα δεν ξαναήρθε. Όταν κάναμε την συμφωνία είμασταν χαλαροί και οι τρείς μετα απο παιχνίδι και το είπαμε σαν να ήταν το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο. Ισως ο τρόπος να έπαιξε κάποιο ρόλο και να έπιασε.

[ΧΡΥΣΑ]

Τελικα οσο και να προσπαθουμε, οτι και να πουμε το παιδι θα το κανει οταν ερθει ο καιρος του.

Εμεις ειχαμε το εξης ''προβλημα''. Για να κοιμηθει επρεπε να τον παρει ο υπνος στο δικο μας κρεββατι και μετα τον πηγαινα εγω στην κουνια του.

Τωρα του πηραμε δικο του μονο κρεββατι και του λεω ''ελα να σε βαλω να κοιμηθεις''. Πηγε μονος του και ξαπλωσε, τον χαιδεψα λιγο και κοιμηθηκε χωρις καμια αντιρρηση.

Τα παιδια ειναι απροβλεπτα πολλες φορες.

[Nanouka]

Εγώ πάλι βρε κορίτσια με τη δικιά μου δεν είχα πρόβλημα ΠΟΤΕ στον ύπνο της .. δέχτηκε το δωματιάκι της και το κρεβατάκι της μια χαρά και μάλιστα το "συνθηματικό" ήταν τα παλαμάκια .. μόλις χτυπάγαμε με τον άντρα μου παλαμάκια εκείνη έλεγε "γάλα, πλίτσι πλίτσι και νάνι γρήγορα!" και αφού έπινε το γάλα της έκανε το μπανάκι της πήγαινε στην κούνια της κι έλεγε "βάλε με μέσα μανούλα να κοιμηθώ!" .. μιααααααααα χαρά δηλαδή!!

Ώσπου έγινε εκείνος ο τρομερός σεισμός στην Ηλεία τον Ιούνιο κι εγώ απο το φόβο μου την πήρα να κοιμηθεί μαζί μας για καμια βδομάδα με αποτέλεσμα να χάσουμε όλη αυτή την ομορφιά και όλη αυτή τη χαλάρωση διότι πλέον κοιμάται ΜΕΤΑ τις 11 το βράδυ ενώ πρίν 9 το αργότερο ήταν ΗΔΗ στο κρεβάτι της και ΜΟΝΟ μαζί μας (στο κρεβατάκι της μανούλας!) ..

Την κοιμίζω και τη βάζω μετά στο κρεβατάκι της αλλά εκείνη σε κανα 2ωρο είναι πάλι ξύπνια και κλαίει και λέει "οχι στο κρεβατάκι μουυυυυυυυυυυυ ! Μόνο στης μανούλαααας!" ..

Με έχει κουράσει λίγο το γεγονός διότι είμαι έγγυος στο 2ο παιδάκι μας και τώρα που έχω φουσκώσει αρκετά, δεν κοιμάμαι πολύ καλά διότι φοβάμαι μη με χτυπήσει στην κοιλίτσα μου και έχουμε κανα περιστατικό περίεργο καθώς κάνει άγαρμπο ύπνο ..

Επίσης έχω κουραστεί διότι δεν έχω προσωπικό χρόνο καθώς τις περισότερες φορές με παίρνει κι εμένα ο ύπνος με αποτέλεσμα να μην ξεκουράζομαι ή χαλαρώνω καθόλου ..

Πρέπει όμως να κοπεί αυτό διότι σε 2 μήνες που θα έρθει ο μάγκας και θα πρέπει να θηλάζω κάθε 3ωρο θα πακεταριστώ άγρια μου φαίνεται ..

Ίσως εάν είμαι απόλυτη και δε με πτοήσουν τα κλάματα και οι φωνές τις κάτι να καταφέρω .. αλλά πάλι φοβάμαι μήπως της δημιουργήσω κανένα "τραύμα" .. Δεν ξέρω .. Βρίσκομαι σε ένα μικρό αδιέξοδο ..

[renik]

εμένα ο μικρός ήθελε να κοιμάται κάθε βράδυ στο κρεβάτι μου και μάλιστα να έχει δίπλα τον μπαμπά του για να κοιμηθεί, είχα δοκιμάσει τα πάντα και λύση μηδέν, αρχικά αναρωτιόμουν μήπως τελικά δεν πρέπει να βγάλω το παιδί από το κρεβάτι μου αφόυ το ίδιο δεν θέλει, αποφάσισα να πάρω στην γραμμή σύνδεσμος και να τους πω το πρόβλημα μου και τις ανησυχίες μου και να με βοηθήσουν.η ψυχολόγος αφού μου έκανε αρκετές ερωτήσεις μου είπε πως πρέπει να βάλουμε όρια στο παιδί, για την ακρίβεια μου είπε πως πρέπει να του βάλουμε όρια και να τον μαθουμε να είναι ελεύθερος μέσα σε αυτά,το ίδιο ισχύει και για τον ύπνο του. επίσης πως το να κοιμάται σε τέτοια ηλικία ένα παιδί μαζί μας αυτό ίσως να το εμποδίσει να μάθει να είναι αργότερα αυτόνομος και πάντα να θέλει ένα μπαμπά και μια μαμά δίπλα του, η πορεία που μου πρότεινε είναι η εξής:

αρχικά έπρεπε να διαπιστώσω αν έχει κάνει λάθος συσχετισμούς στο θέμα του ύπνου,οπότε έκατσα ένα βράδυ και του λέω, "έλα αγάπη μου πάμε για ύπνο" και τσουπ ξεκινάει ο μικρός για το δωμάτιο μου,τον σταματάω και του λέω "αγάπη μου εκεί κοιμάσαι? για πάμε στο κρεβάτι σου να κοιμηθείς" και ξεκινάει πάλι για το κρεβάτι μου! οπότε είχε συνδιάσει το δωμάτιο μου και το κρεβάτι μου με τον ύπνο του, τα είχε κάνει δικά του.

στη συνέχεια έπρεπε σιγά σιγά να συνηθίζει την κούνια του γιατί όποτε τον βάζαμε μέσα σε αυτή χτυπιόταν σαν τρελό, οπότε τον έβαζα μέσα σε αυτή και έπινε το γάλα του και μετά τον έντυνα μέσα σε αυτή, στην αρχή αντέδρασε με το που τον βάλαμε στην κούνια αλλά με το που είδε το γάλα ηρέμησε ξάπλωσε και το έφαγε και μετά τον έβγαλα. αυτό το έκανα τουλάχιστον 1 βδομάδα και μετά σιγά σιγά τον άφηνα μέσα στην κούνια και του έλεγα να πάω να φέρω το γάλα του και καθόταν και περίμενε, επίσης ξεκίνησα να τον αλλάζω μέσα στην κούνια πάνα και ρούχα(πιο παλιά τον άλλαζα μέσα στο κρεβάτι μου) και έτσι την συνήθισε και δεν αντιδρούσε άσχημα μέσα σε αυτή.

Στη συνέχεια έπρεπε να τον απομακρύνω από το δωμάτιο μας, η λύση που βρήκα ξέρω ότι δεν είναι και η πιο παιδαγωγική αλλά εγώ σώθηκα, είχε ο μπαμπάς μου έναν αστακό ψεύτικο μέσα σε γυαλί κορνιζαρισμένο και ήξερα ότι τον ψιλοφοβόταν, ε τον πήρα από τους δικούς μας τον έβγαλα από το γυαλί και τον πέταξα πάνω στο κρεβάτι μου,ούτε στο δωμάτιο δεν ξαναμπήκε και το βράδυ που ξεκινήσαμε να κοιμηθούμε αφού ήπιε το γάλα του στην κούνια του μου έδειχνε την πόρτα για να πάμε στο δωμάτιο μου, τον σηκώνω και ον πάω στην πόρτα του δωματίου μου και με το που βλέπουμε τον αστακό όπως τον κράταγα αγκαλιά αρχίζω και τρέχω και του είπα πως με δάγκωσε ο αστακός και δεν μπορούμε να μπούμε μέσα στο δωμάτιο γιατί ο αστακός θέλει να κοιμηθεί εκείνος στο κρεβάτι μου και δαγκώνει αν μπούμε μέσα, γούρλωσε τα ματάκια του καλά καλά και του είπα να πάμε να ξαπλώσουμε στην κούνια να κοιμηθούμε γιατί δεν έχουμε πλέον κρεβάτι, σας πληροφορώ ότι μπήκε μέσα στην κούνια του και ξάπλωσε μια χαρά, που και που ψιλομουρμούραγε αλλά του έλεγα πως αν κλαίει θα έρθει ο αστακός να μας δαγκώσει που τον ξυπνήσαμε και σταμάταγε.

Στη συνέχεια μια που έκανα την αρχή θέλησα να τον μάθω να κοιμάται μόνος του, είχα πάρει πιο παλιά ένα βιβλίο που είναι για να μάθει το παιδί να κοιμάται μόνο του και έλεγε μέσα για μια μέθοδο που ήταν πιο κοντά σε μένα και πιο κατάλληλη για το δικόμου παιδί, της σταδιακής απομάκρύνσης δηλαδή αρχικά κάθεσαι δίπλα του να κοιμηθεί, μετά σε μια καρέκλα δίπλα στο κρεβάτι και σιγά σιγά απομακρύνεσαι από κοντά του, πλέον έχω φτάσει στο σημείο να είμαι έξω από το δωμάτιο να με βλέπει να κάνω δουλειές και να χουζουρεύει μόνος του στην κούνια και τελικά να κοιμάται μόνος του. και πραγματικά πλέον το βράδυ ξεκουράζομαι!βοήθησε βέβαια και ο σταθμός που το βράδυ πέφτει ξερός στο κρεβάτι και δεν περνάνε πάνω από 10 λεπτά για να κοιμηθεί.

[Μπαμπουράκι]

renik συγνώμη αλλά τρόμαξα και εγώ με τον αστακό !!

δεν είμαι ειδική αλλά μου φαίνεται... άσε δεν το λέω !!

 

εγώ έλεγα τόσο καιρό. από τότε που γεννήθηκε δηλαδή είναι ανήσυχο το παιδί.. είναι ανήσυχο το παιδί... και πρέπει να είμαι δίπλα του.. και δώστου ξενύχτια...

 

μιλάμε για τρελή νύστα..... να ξυπνάω 3-8 φορές το βράδυ και να σηκώνομαι 6 παρά... είχα λιώσει...

 

έψαχνα απεγνωσμένα να βρω τι μπορεί να του φταίει... τα πάντα σκέφτηκα και τσέκαρα.. μέχρι και αν του αρέσει η μυρωδιά της λοσιόν.....

 

και τελικά του έφταιγα εγώ !!!!!

μερικές μέρες τώρα έχω φύγει από το δωμάτιο (όχι εύκολα την πρώτη φορά στις 6 ξύπνησε τρομαγμένο δεν με ειδε δίπλα του και πλάνταξε στο κλάμα).. αλλά μετά το πήγα σιγά σιγά.. πρώτα στον μεσημεριανό ύπνο και μετά στον βραδινό..

 

είναι 5 μέρες που κοιμάμαι σαν άνθρωπος από τότε που γέννησα και βεβαίως και το παιδί και ξυπνάει και αργότερα το πρωί...

 

αφού λοιπόν έφτασα σε αυτό το σημείο.. θυμήθηκα η έξυπνη πως από παιδί έχω την κακή συνήθεια να παραμιλάω......

ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΣΚΕΦΤΕΙ... !! ποιος ξέρει....

το θέμα είναι πως τώρα κοιμόμαστε.... ο καθένας στο δωματίο του και ΚΑΛΑ!

[renik]

τέση μα πριν μου το πεις εσύ στο είπα από μόνη μου ότι δεν είναι ότι πιο παιδαγωγικό!!! πλέον ο αστακός έχει φύγει από το δωμάτιο μου αλλά ο μικρός πλέον δεν του κάνει όρεξη να κοιμηθεί εκεί, όταν νυστάξει λέει "νάνι" τον πάω στην κούνια και τελειώνουμε πλέον εκεί και όλα μέλι γάλα!!!!

[Γωγωκα]

γεια σε ολους. εγω λοιπον εχω ενα κοριτσακι 4 ετων,που μεχρι τωρα κοιμοταν μαζι μας.εδω και ενα μηνα περιπου προσπαθω να

της μαθω και να της δωσω να καταλαβει οτι πρεπει πλεον να κοιμαται στο δωματιο της.... ματαια.... εχω δοκιμασει τα παντα.με ηρεμο τροπο,

με συζητηση, με παρακαλια, με φωνες,με δωροδοκιες,δυστυχως δεν καταφερα τιποτα.ειναι απιστευτα πεισματαρα. η αληθεια ειναι οτι την πρωτη εβδομαδα κοιμοταν. σιγα σιγα ομως αρχισε να ξυπναει τα βραδια και να κλαιει να τσιριζει,με το ζορι την ξαναεβαζα στο κρεβατι της. μετα απο 2-3 μερες αφου ειδε οτι με τα κλαματα δεν περναει το δικο της αρχισε να προκαλει τον εαυτο της να κανει εμμετο.δεν με φοβησε ο εμμετος αλλα το τι μπορει να παθει το στομαχι της με το κανει εμμετο καθε βραδυ. τις τελευταιες μερες ξαπλωνουν με τον μπαμπα της στο δωματιο της για να κοιμηθουν,μολις την παιρνει ο υπνος ο μπαμπας φευγει.φυσικα η μικρη ξυπναει μετα απο κανα 2 ωρες και ερχεται στο δωματιο μας.δεν θελω να κανω πισω τωρα γιατι μετα απο τοσο κοπο θα ειναι κριμα να περασει το δικο της.θελω να επιμεινω αλλα δεν ξερω τι αλλο να δοκιμασω.

[AGOROMANA]

γεια σε ολους. εγω λοιπον εχω ενα κοριτσακι 4 ετων,που μεχρι τωρα κοιμοταν μαζι μας.εδω και ενα μηνα περιπου προσπαθω να

της μαθω και να της δωσω να καταλαβει οτι πρεπει πλεον να κοιμαται στο δωματιο της.... ματαια.... εχω δοκιμασει τα παντα.με ηρεμο τροπο,

με συζητηση, με παρακαλια, με φωνες,με δωροδοκιες,δυστυχως δεν καταφερα τιποτα.ειναι απιστευτα πεισματαρα. η αληθεια ειναι οτι την πρωτη εβδομαδα κοιμοταν. σιγα σιγα ομως αρχισε να ξυπναει τα βραδια και να κλαιει να τσιριζει,με το ζορι την ξαναεβαζα στο κρεβατι της. μετα απο 2-3 μερες αφου ειδε οτι με τα κλαματα δεν περναει το δικο της αρχισε να προκαλει τον εαυτο της να κανει εμμετο.δεν με φοβησε ο εμμετος αλλα το τι μπορει να παθει το στομαχι της με το κανει εμμετο καθε βραδυ. τις τελευταιες μερες ξαπλωνουν με τον μπαμπα της στο δωματιο της για να κοιμηθουν,μολις την παιρνει ο υπνος ο μπαμπας φευγει.φυσικα η μικρη ξυπναει μετα απο κανα 2 ωρες και ερχεται στο δωματιο μας.δεν θελω να κανω πισω τωρα γιατι μετα απο τοσο κοπο θα ειναι κριμα να περασει το δικο της.θελω να επιμεινω αλλα δεν ξερω τι αλλο να δοκιμασω.

Κι εμείς είχαμε το ίδιο πρόβλημα και ίσως ακόμη το έχουμε, γιατί ξαφνικά ο μικρός (5,3 χρονών) σε ηλικία 2 χρονών άρχισε να φοβάται να κοιμάται μόνος του. Δοκιμάσαμε τα πάντα και τίποτα δεν πετύχαινε. κάθε βράδυ τα ίδια, τον έπαιρνε ο ύπνος στο καθιστικό γιατί αρνιόταν να πάει στο δωμάτιό του και μετά τον πηγάιναμε, αλλά όταν ξύπναγε χάλαγε τον κόσμο. Οπότε του βάλαμε στο δωμάτιό του τον αδελφό του (4 χρόνια μεγαλύτερο) να κομούνται μαζί. Έτσι γλιτώσαμε. Επίσης μια ψυχολόγος μας συμβούλευσε όταν νυχτώνει να αφήνουμε όλα τα φώτα του σπιτιού ανοιχτά ώστε να μη φοβάται και να σβήνουμε ένα ένα σταδιακά με τον καιρό τα φώτα που δε χρειάζονται στην πραγματικότητα. Κι αυτό βοήθησε πολύ. Ακόμη του έχω ότι ζωάκι του αρέσει λούτρινο να κοιμούνται μαζί, του τρίβω την πλατούλα και τον έχω πείσει ότι η προσευχή που κάνω και που τον σταυρώνω κάθε βράδυ βοηθάει στα όνειρα κι έτσι δεν αρνείται να πάει στο κρεβάτι του για ύπνο ακόμη και μόνος του.

[Γωγωκα]

εχω δοκιμασει τα παντα.καθε φορα κραταει για 4-5 μερες και μετα ξανα τα ιδια. χθες δοκιμασα το κολπο με τη νεραιδα που αναφερει πιο πανω η φιλη μας το ''αστερακι'' και η αληθεια ειναι πως επιαςε,ομως δεν ενθουσιαζομαι γιατι δεν ξερω ποσο θα κρατησει.ελπιζω για παντα.θα δουμε

[zunix]

Ήμουν ένθερμη οπαδός της άποψης το μωρό στο κρεβάτι του από μικρό και πόσες θεωρίες είχα... Έξι μηνών τον πήγα στο δωμάτιό του. Μέχρι 15 μηνών, με ξυπνούσε 2-3 φορές κάθε νύχτα, ζητούσε την αγκαλιά μου, δεν τον άφηνα να κλαίει μόνο του μέχρι να κουραστεί και είχα πηγαινέλα στο δωμάτιό του. Έλεγα μέσα μου κάποτε θα σταματήσει, και μάλιστα σημείωσα την μοναδική νύχτα που κοιμήθηκε χωρίς να ξυπνήσει! Κάποια στιγμή λύγισα και το πήρα στο κρεβάτι μας. Μετά διάβασα αυτό:

http://www.breastfeeding.com/reading_room/family_bed.html

και είδα πόσο λάθος έκανα. Τώρα έχω και τα δύο στο κρεβάτι μας και το απολαμβάνω τελικά, κοιμάμαι και νιώθω ασφαλής ότι είναι καλά, δεν ανησυχώ μήπως ξεσκεπαστούν, αν βήξουν κ.λπ. Πιστεύω ότι όταν νιώσουν έτοιμα θα φύγουν, ελπίζω μόνο να μην είναι όταν θα πάνει φαντάροι.

[ΝΑΝΤΙΑ1]

ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΟ.ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ ΝΑ ΚΟΙΜΑΣΑΙ ΜΕ ΤΟ-ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.ΕΧΩ ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ 4ΕΤΩΝ.ΑΠΟ 4 ΜΗΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΔΩΜΑΤΙΟ.ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ.ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΝΩ ΝΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΑΠΟ 2,5ΜΗΝΩΝ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΟΥ.ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΜΑΜΑΔΕΣ.ΜΗΝ ΝΙΩΘΕΤΕ ΕΝΟΧΕΣ.