Μήπως καταβάθος της κάνω κακό?

[marw st.]

Γειά σας κορίτσια,

Είπα και εγώ να μοιραστώ μαζί σας αυτο που με απασχολει..!!

Εχω μια κορη 10 μηνων.!υπερπροστατευτική μαμα δεν ειμαι.!θα την αφησω να λερωθει να παιξει με το σκυλο μας(ο οποιος ζει μεσα στο σπιτι μας και ειναι τεραστιος)οταν χτυπησει δεν θα κανω υστεριες για να μην τη τρομαξω και τις το μεταδωσω. με αποτελεσμα πολλες φορες να κουτουλησει για παραδειγμα να ακουστει ενα καλο "ντουκου" να με κοιταξει σαν να μου λεει "αχ πονεσα" και αυτο ηταν..θελω με αυτο να σας πω οτι τουλαχιστον πρακτικα δεν ειμαι υπερπροστατευτικη ..

Για να μπω λοιπον στο θεμα ειμαι πολυ ενθουσιασμενη με το παιδι μου. συνεχεια την αγκαλιάζω τη φιλάω τη παινευω με το παραμικρο ,της αραδιαζω 500 γλυκολογα τη ημερα,ασχολουμε παρα πολυ και εγω και ο αντρας μου.

Τι γινεται ομως μετα?μηπως αυριο μεθαυριο της διμιουργησω θεματα? π.χ να προσπαθει να τραβηξει τη προσοχη των αλλων και να επιζητα ατομα που να τις συμπεριφερονται οπως εμεις? και αν τη κανω να αποκτησει πολυ μεγαλη ιδεα για το ατομο της(ψωνιο) και αν απογοητευεται οταν βλεπει οτι δεν την αντιμετωπιζουν οι αλλοι ετσι(γιατι δεν βλεπουν το παιδι μου μεσα απο τα ματια μου,και ειναι και λογικο αυτο) επισης αν ερθει 2 παιδακι και ζηλεψει (εννοω μηπως με τοση υπερβολη φταιω εγω μου θα ζηλεψει)εε οσο να ναι νοιωθει μοναδικη! βλεπω οτι γκρινιαζει οταν περνω αγγαλια τη ξαδερφη της...!!

Αυτα...!!!συγνωμη αν σας κουρασα.θα χαρω να διαβασω και τη δικη σας αποψη.ξερω ποσο πολυ βοηθάτε εδω.

ευχαριστω εκ των προταίρων

[sofi@p]

Γειά σας κορίτσια,

Είπα και εγώ να μοιραστώ μαζί σας αυτο που με απασχολει..!!

Εχω μια κορη 10 μηνων.!υπερπροστατευτική μαμα δεν ειμαι.!θα την αφησω να λερωθει να παιξει με το σκυλο μας(ο οποιος ζει μεσα στο σπιτι μας και ειναι τεραστιος)οταν χτυπησει δεν θα κανω υστεριες για να μην τη τρομαξω και τις το μεταδωσω. με αποτελεσμα πολλες φορες να κουτουλησει για παραδειγμα να ακουστει ενα καλο "ντουκου" να με κοιταξει σαν να μου λεει "αχ πονεσα" και αυτο ηταν..θελω με αυτο να σας πω οτι τουλαχιστον πρακτικα δεν ειμαι υπερπροστατευτικη ..

Για να μπω λοιπον στο θεμα ειμαι πολυ ενθουσιασμενη με το παιδι μου. συνεχεια την αγκαλιάζω τη φιλάω τη παινευω με το παραμικρο ,της αραδιαζω 500 γλυκολογα τη ημερα,ασχολουμε παρα πολυ και εγω και ο αντρας μου.

Τι γινεται ομως μετα?μηπως αυριο μεθαυριο της διμιουργησω θεματα? π.χ να προσπαθει να τραβηξει τη προσοχη των αλλων και να επιζητα ατομα που να τις συμπεριφερονται οπως εμεις? και αν τη κανω να αποκτησει πολυ μεγαλη ιδεα για το ατομο της(ψωνιο) και αν απογοητευεται οταν βλεπει οτι δεν την αντιμετωπιζουν οι αλλοι ετσι(γιατι δεν βλεπουν το παιδι μου μεσα απο τα ματια μου,και ειναι και λογικο αυτο) επισης αν ερθει 2 παιδακι και ζηλεψει (εννοω μηπως με τοση υπερβολη φταιω εγω μου θα ζηλεψει)εε οσο να ναι νοιωθει μοναδικη! βλεπω οτι γκρινιαζει οταν περνω αγγαλια τη ξαδερφη της...!!

Αυτα...!!!συγνωμη αν σας κουρασα.θα χαρω να διαβασω και τη δικη σας αποψη.ξερω ποσο πολυ βοηθάτε εδω.

ευχαριστω εκ των προταίρων

10 μηνών είναι το παιδί, όχι 10 χρονών.....

αν δεν το τρελλάνεις τώρα στα φιλιά, τις αγκαλιές και τα γλυκόλογα, πότε να το κάνεις???

είναι νωρίς να μιλάμε για όρια και ειδικά στην εκδήλωση της αγάπης.

[marw st.]

σε ευχαριστω για την απαντηση..

μαλλον ομως δεν με καταλαβες..!!φοβαμαι οτι ΑΝ συνεχεισω ετσι(δηλαδη τοσο υπερβολικα)οσο μεγαλωνει θα προκαλεσω ολα τα παραπανω που ανεφερα.

συνχωραμε ειμαι 20 χρονων και δεν ξερω και πολλα..!!Αλλα τα ορια τα προσπαθω να τα θετω απο τωρα σε καποια θεματα και για εμενα και για εκεινη

[KonstantinaDimitris]

Εμένα ο γιος μου ειναι σχεδόν 3 κ η κόρη μου 15 μηνών....οοοοοολη μέρα τα αγκαλιάζω, τα φιλάω, δεν μπορώ να ξεκολλησω από πάνω τους....όσο θέλουν κ δεν με "απομακρύνουν" θα συνεχίσω να εκδηλώνω την αγάπη μου.

Κ λέω απομακρύνουν γιατι ακούω πολλά παιδάκια να λένε: Ασε με , δεν θέλω φιλιά κτλ....οπότε όσο μεγαλώνουν βάζουν μόνα τα όρια τους.

Οπότε αν νιώθεις έτσι, συνέχισε...γιατι να κατηγορηθείς;;;; Για υπερβολική εκδήλωση αγάπης;;;;;

[novak]

Μην ανησυχείς, θα μπουν τα όρια στην πορεία...

 

Ίσως μεγαλώνοντας αναπτύξει την ανάγκη να έχει συνεχώς την προσοχή σου, αλλά όταν έρθει η ώρα και μπορείς να συνεννοηθείς μαζί της, θα αρχίσεις να της εξηγείς ότι η μαμά έχει κι αυτή ανάγκες, υποχρεώσεις κλπ., ότι πχ. και το αδερφάκι χρειάζεται τη μαμά κλπ., και σιγά σιγά θα αρχίσει να τα καταλαβαίνει...

 

Άσε που κάτι μου λέει ότι μεγαλώνοντας θα βάλει κι εκείνη όρια στο πόσο θα ασχολείσαι μαζί της...(εμένα ο γιος μου είναι σχεδόν 4 και ήδη καμιά φορά τραβιέται όταν πάω να τον ζουπήξω-φιλήσω-χαϊδολογήσω...ενώ γενικά είναι πολύ αγαπησιάρικο παιδάκι)...

[sofi@p]

κοίτα, το μωράκι σου είναι ακόμα πολύ....μωράκι. θέλει χάδια, φιλιά κι αγκαλιές.

μεγαλώνοντας θα του μάθεις όλα αυτά που θέλεις, θα το εκπαιδεύσεις, θα του δείξεις το σωστό και το λάθος.

θα γίνει ψώνιο μόνο αν το επιτρέψεις εσύ, αν δεν του δείξεις τα σημαντικά σε αυτή τη ζωή.

θα πληγωθεί και θα ζηλέψει και σε ένα βαθμό είναι φυσιολογικό, αλλά είναι στο χέρι σου να την προετοιμάσεις και να το δεχτεί καλά.

θα καταλάβει ότι δεν είναι το κέντρο του κόσμου όλου αν εσύ της βάλεις όρια και της μάθεις την υπομονή και την αυτάρκεια.

μην αγχώνεσαι από τώρα. πιστεύω ότι με τον καιρό και μεγαλώνοντας το παιδί σου θα σε καθοδηγήσει η ίδια η ζωή, πώς να φερθείς.

[marw st.]

ευχαριστω που με ενθαρυνετεεεε...!!! να σας πω την αληθεια προσπαθω απο τωρα για τα ορια π.χ δεν θα φαμε πανω απο 4 μπισκοτακια γιατι θα μας πιασει η κοιλια μας...η αν ξανα πεταξεις το αρκουδακι σου δεν θα σου το δωσω αγαπη μου,γιατι δεν ειναι παιχνιδι αυτο...κατι τετοια και ασ μην καταλαβαινει το κανω πρωτα απο ολα για εμενα για να συνηθησω να βαζω ορια.επισης χρειαζονται στα παιδια γιατι τους κανουν να νοιωθουν ασφαλεια..και δεν γινεται και ενα πρωι να ξυπνησει και να αρχιζω να τις βαζω ορια...σιγα σιγα απο τωρα σε λογικα πλαισια τα ορια χωρις να περιοριζω τη προσωπικοτητα της,να την αφησω να την αναπτυξη και ας ειναι και ψιλο υπερβολικο που το κανω απο τωρα.

[alcyon]

Η καθημερινότητα θα είναι ο δείκτης σου. Αν δεν παρατηρείς (όσο μεγαλώνει, μέρα μέρα) ανεπιθύμητες συμπεριφορές, παράλογες απαιτήσεις, ζήλιες κτλ, τότε δεν έχεις λόγο να ανησυχείς. Απόλαυσέ τη σχέση σου με το παιδί. Άλλο η τρυφερότητα και άλλο τα όρια. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο.

[alcyon]

..η αν ξανα πεταξεις το Αρκουδάκι σου δεν θα σου το δωσω αγαπη μου,γιατι δεν ειναι παιχνιδι αυτο...

"Θα χαλάσει και μετά με τι θα παίζεις; θα το φυλάξω για να το έχεις ξανά μόλις ησυχάσεις. Μ'αρέσει να παίζεις και να είσαι χαρούμενο! "

 

"Αν ξανα... Τοτε (δεν) θα..." ... είναι από τις φράσεις που είναι καλό να αποφευγούμε, μαζι με το "μηηηηηηηη", "οοοοοοχιιιιιι", "δεεεεεν"

 

Μια χαρά τα λες γενικώς, μην ανησυχείς. Πήγαινε βλέποντας και κάνοντας.

[Niki81]

"Θα χαλάσει και μετά με τι θα παίζεις; θα το φυλάξω για να το έχεις ξανά μόλις ησυχάσεις. Μ'αρέσει να παίζεις και να είσαι χαρούμενο! "

 

"Αν ξανα... Τοτε (δεν) θα..." ... είναι από τις φράσεις που είναι καλό να αποφευγούμε

 

Για ποιο λογο ειναι κακο να προειδοποιεις ενα παιδι?

Πριν μπει τιμωρια ενα παιδι....οτι τιμωρια και αν ειναι αυτη δεν ειναι σωστο να το προειδοποιησουμε?

[μανούλα 2012]

Απόλαυσε το παιδάκι σου, είναι μωρό ακόμα.Να δεις για πότε θα μεγαλώσει, κι ευτυχώς που είναι και κοριτσάκι, εγώ τον φαντάζομαι ήδη να μου λεει ώχου ρε μάνα, άσε με και θα με κάνεις ρεζίλι! ζούληξέ το, φίλα το, πες του γλυκόλογα, μάνα είσαι, όχι ανθυπολοχαγός!το έχω σκεφτεί κι εγώ για το δικό μου αλλά αν είναι από τη φύση του ένα ανασφαλές και υπερευαίσθητο παιδί θα δείξει στην πορεία, τότε θα αρχίσεις να θέτεις κι εσύ τα όριά σου.Εαίμαι της θεωρίας πως δεν υπάρχει καμία θεωρία πέρα από το ένστικτο και την πείρα που αποκτά σταδιακά ο γονιός και η σχέση του με το παιδί είναι μοναδική και αμφίδρομη, ο ένας μαθαίνει από τον άλλο.όσο για το να μην λες μη και άλλες αρνητικές εκφράσεις σίγουρα έχουν βάση και δεν τις υποτιμώ, όμως την ώρα που κάνει τη διαολιά κι εσύ με το ένα χέρι μαγειρεύεις και με το άλλο σφουγγαρίζεις ενώ με το πόδι σου εμποδίζεις την πρόσβαση στο φούρνο που καίει, ε, δεν τον έχεις και πρόχειρο τον ήρεμο το λόγο, σε μεγαλύτερη ηλικία ίσως.άλλωστε γονιός δεν γεννιέσαι, γίνεσαι.Φιλιά στη μπεμπούλα!

[marw st.]

alcyon εχεις δικιο το εχω διαβασει σε πολλα αρθρα...προσπαθω να το εφαρμοσω με νυχια και με δοντια.

niki σε ενα απο αυτα τα αρθρα που ειχα διαβασει ελεγε το εξης χαρακτηριστικό παραδειγμα που μου εμεινε δεν λεμε στο παιδι : ''μαζεψε το μπουφαν σου και κρεμασε το" γιατι ειναι καλυτερα να μην χρεισιμοποιουμε μην και δεν στα παιδια ουτε εντολες αλλα λεμε : ''καλυτερα θα ηταν να μαζευες το μπουφαν σου απο το πατωμα και το κρεμουσες για να μην σου το πατησουν χωρις να το θελουν και στο λερωσουν."

μανουλα θα διαφωνησω στο τελευταιο ο θανος ασκητης ειπε : ο αντρας δεν γεννιεται πατερας,γινεται. η γυναικα γεννιεται για να γινει μανα...! ειναι μια θεωρια που με καλυπτει. χα χα

[μανούλα 2012]

Αχ μαρω μου, κι εμένα με καλύπτει και το ένιωσα από την πρώτη στιγμή που γέννησα, απλά πιστεύω οτι ο Ασκητής μιλα ώς σεξολόγος για το βιολογικό κομμάτι, δηλαδή όλες οι γυναίκες προετοιμάζονται από τη φύση, παράγοντας ωάρια από πολύ μικρές και με την έμμηνο ρύση ώστε να γίνουν μανάδες-βιολογικά και μόνο.Εγώ τη μάνα που εκδίδει το κοριτσάκι της ή τη γυναίκα του ''πατέρα'' ή πατριού ή φίλου που ξέρει οτι ο άντρας της βιάζει τα παιδιά τους, κι ας έχει γεννήσει η ίδια άλλα δέκα, δεν τη λέω μάνα με τίποτα.Η φύση την προετοίμασε αλλά...κι υπάρχουν δυστυχώς άπειρα παραδείγματα.Αντίστοιχα μανάδες που δεν γέννησαν οι ίδιες και υιοθέτησαν είναι παράδειγμα μάνας με μ κεφαλαίο, μάλιστα είχαμε και οικογενειακή φίλη που φοβόταν να μαλώσει το υιοθετημένο κοριτσάκι γιατί ένιωθε κακιά επειδή δεν ήταν ''δικό'' της.Μα είναι δυνατόν να μην μαλώσεις τα παιδιά σου;ε, η ίδια ένιωθε τύψεις, άδικο δεν είναι;το ίδιο άδικο βέβαια είναι και να τα τσακίζεις στο ξύλο ή να τα ευνουχίζεις συναισθηματικά επειδή είναι παιδιά σου, εκεί τρελαίνομαι!

[BabyCute]

Για ποιο λογο ειναι κακο να προειδοποιεις ενα παιδι?

Πριν μπει τιμωρια ενα παιδι....οτι τιμωρια και αν ειναι αυτη δεν ειναι σωστο να το προειδοποιησουμε?

 

Σωστή! Και αν μιλάμε για άρθρα και για ειδικούς και η supernanny Jo Frost απο τις πιο διάσημες του κόσμου στον τομέα, είπε οτι πάντα προειδοποιεις το παιδι (εννοείται όχι στην ηλικία των 10 μηνών!) και του λες 'μην το κανείς'... 'Γιατι τοτε...' Δεν μιλάμε για θυμό και απειλές, αλλά για ήρεμη συζήτηση που θα τον κάνει να καταλάβει οτι υπάρχουν συνέπειες...

[mikio]

Προειδοποίηση έτσι όπως την εξέφρασε η Μάρω είναι "απειλή". Η Αλκυών διόρθωσε τον τρόπο με τον οποίο θα την προειδοποιήσει. Δείχνεις στο παιδί το αποτέλεσμα που θα έχει η πράξη του (π.χ. το αρκουδάκι θα χαλάσει) και δεν το απειλείς με τιμωρία. "Θα σου κάνω, θα σου δείξω, θα στο πάρω..." κλπ. Δεν τα γράφω κακοπροαίρετα, απλά απαντάω στη Νίκη που εξέφρασε το ερώτημα. Δυστυχώς είμαι κι εγώ από τις πολλές μαμάδες που πέφτω στην παγίδα της απειλής και νιώθω χάλια πολλές φορές. Η φυσική συνέπεια της πράξης μου... είναι να μαθαίνουν να απειλούν και τα παιδιά μου... Αυτό με ταρακούνησε και προσπαθώ να το θυμάμαι κάθε που θα πω: Αν κάνεις - δεν κάνεις αυτό... τότε...

 

Π.χ. Αν δεν μαζέψεις επιτέλους τα παιχνίδια σου από το πάτωμα θα στα πάρω.

Έλα να μαζέψουμε τα παιχνίδια από το πάτωμα, μην τα πατήσουμε και χτυπήσουμε (τα σπάσουμε) κλπ.

 

Πολλοί γονείς, αν όχι οι περισσότεροι, θα λειτουργήσουν εν βρασμώ ψυχής και θα χρησιμοποιήσουν τον πρώτο τρόπο. Γιαυτό κάθε φορά πρέπει να παίρνεις μια βαθιά ανάσα ή και δέκα βαθιές ανάσες αν χρειαστεί, να ηρεμείς και μετά να κάνεις την παρατήρηση-προειδοποίηση...

 

Κατά τα άλλα για να απαντήσω και στη Μάρω! Να τη χαρείς τώρα που μπορείς. Μεγαλώνοντας θα βλέπεις πού χρειάζονται όρια στη συμπεριφορά της, κάτι που δεν έχει να κάνει φυσικά με την εκδήλωση της αγάπης σου. Και μεγαλώνοντας και η ίδια θα "αποστασιοποιηθεί" και θέλοντας και μη θα σου βάλει εσένα όρια στις εκδηλώσεις τρυφερότητας (κλαψ!) και σε καμιά 10-12ρια χρόνια θα σου κόψει εσένα τις τρυφεράδεςκαι θα τις κάνει στο αγόρι της (μη το διαβάσει ο μπαμπάς αυτό γιατί θα πάθει εγκεφαλικό!). Απόλαυσε τα χάδια, τα φιλιά και τις αγκαλιές και μην τα μπερδεύεις με τα όρια. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.

[Niki81]

Αρα με βαση τη λογικη αυτη δεν βαζουμε και τιμωρια?Γιατι καλα ασε τα παιχνιδια που ειναι στο πατωμα ....αυτα ειναι ελαφρα περιστατικα.

Εισαι στις κουνιες και το καμαρι σου δε συμπεριφερεται σωστα παρα τις οποιες υποδειξεις του τυπου ...δε χτυπαμε αλλα παιδακια...δεν ειναι σωστο...δε φωναζουμε μπλα μπλα μπλα.Συνεχιζει ακαθεκτο να δημιουργει το οποιο προβλημα.Το απομακρυνεις η οχι? Και αν το απομακρυνεις δεν το προεοδοποιεις πρωτα ωστε να καταλαβει οτι φευγει απο εκει λογω της απρεπους συμπεριφορας του?

[skountoufla]

(marw, τι ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ φωτογραφια ειναι αυτη που εχεις στο τικερ σου!)

[ZWH]

Πριν λιγες μερες σε μια διαλεξη καναμε τα σταδια αναπτυξης του παιδιου. Τα ορια μπαινουν 2-3 χρονων. Προσοχη ομως. Σε καμια περιπτωση δεν ειναι αυστηρα γιατι αργοτερα θα εχουμε προβλημα αυτοπεποιθησης. Ολα με μετρο.

[alcyon]

Με κάλυψε η διευκρίνηση της mikio.

 

Όταν σε ένα παιδί δείχνουμε τις συνέπειες των πράξεών του, αντιλαμβάνεται πως κινούμαστε με βάση το δικό του συμφέρον, οπότε το κέρδος είναι διπλό:

1. Αντιλαμβάνεται την ανεπιθύμητη συμπεριφορά,

2. Ενισχύει την εμπιστοσύνη του στο πρόσωπό μας.

 

Ενδεχομένως να χρειαστεί ως συνέπεια των πράξεών του να υπάρξει κάποια στέρηση προνομίων. Όμως αυτή θα πρέπει να έχει άμεση σχέση και με το θέμα και με το χρόνο, αφού έχουμε δοκιμάσει πιο ήπιες παραινέσεις. Η κλιμάκωση έρχεται με τον καιρό, την ηλικία και την επιμονή στην ανεπιθύμητη συμπεριφορά.

 

Ας πούμε ένα παράδειγμα για να μη μιλάμε "στον αέρα":

"Αν δε φας το φαγητό σου, το απόγευμα δε θα σου δώσω λιχουδιά!"

(Βάζει τον ενήλικο απέναντι από το παιδί. Είναι και ο υπεύθυνος των ανεπιθύμητων ενεργειών: ΕΣΥ δεν τρώς... ΕΓΩ δεν δίνω...)

 

Αυτό μπορεί να γίνει:

"Πρέπει να τελειώνουμε το φαγητό μας για να φάμε άλλα πράγματα."

Όταν λοιπόν έρθει η ώρα να ζητήσει λιχουδιά, απλά υπενθυμίζεις πως πρέπει να φάει το φαγητό, γιατί... περιμένει και η λιχουδιά τη σειρά της! (Οπότε παροτρύνεται το παιδί για το επιθυμητό αποτέλεσμα με σύμμαχο τον ενήλικο που θα χαρεί με την επιτυχία της ... λιχουδιάς).

 

 

 

Διαφωνώ με τον όρο "προείδοποίηση" και "τιμωρία".

Εγώ θα προτιμούσα να πω πως... υπενθυμίζουμε την επιθυμητή συμπεριφορά και τις συνέπειες της παράκαμψής της. Είναι δύσκολο να συγκρατούν τα παιδιά πολλά δεδομένα μαζί ειδικά αν δε σχετίζονται εμφανώς άμεσα. Επομένως πάνω στο παιχνίδι θα καθοδηγηθούν από την παρόρμηση, "ξεχνώντας" τα όρια ή δοκιμάζοντάς τα.

 

 

Κρατώ τις επιφυλάξεις μου για το τι ακριβώς ειπώθηκε στη διάλεξη και το πώς μεταφέρεται εδώ (π.χ. τι είδος ορίων, με ποιο τρόπο κτλ), μα αν περιμένει κάποιος γονιός τα 2-3 έτη για να βάλει όρια γενικώς... τότε θα πάθει χοντρή ζημιά.

Το "όχι" το αντιλαμβάνεται ένα παιδί ήδη από 8 μηνών. Μπορεί να μη θέλει να το υπακούσει, όμως ξέρει πολύ καλά τι είναι. Εμείς οφείλουμε να είμαστε σταθεροί και συνεπείς με αυτά που λέμε. Αυτό από μόνο του θέτει όρια.

 

 

Υ.Γ. Πραγματικά η αλλαγή της οπτικής γωνίας της "προειδοποίησης-τιμωρίας" σε "υπενθύμηση-συνέπεια", θέλει πολύ προσπάθεια και δουλειά. Εμένα μου πήρε καιρό πάντως...

[marw st.]

κοριτσια επιτρεψτε μου να διαφωνησω σε καποια πραγματα..!! 2-3 χρονων να αρχησω να βαζω ορια..??οχι παιδια δεν το δεχομαι σαν μανα δε μπα να το πε αυτο και ο μεγαλυτερος επιστημονας στα χρονικα του πλανητη..!!σας το λεω τελειως καλοπροαίρετα (γιατι ο γραπτος λογος συχνα παρεξηγειτε) δηλαδη ενα απλο παραδειγμα..!!οταν προκειτε να κανει καποια ζημεια με τη στρατα της,της λεω μωρο μουου ηρεμα και ωραια γυρναει και με κοιταει αμεσως, και εγω τοτε της κουναω το δαχτυλο δεξια και αριστερα(τωρα προσπαθω να το σταμματησω βεβαια για το λογο που ειπα πιο πανω οτι προσπαθω να της εξηγω και ασ μην καταλαβαινει κλπ)εκεινη μολις δει και το κανω αυτο σηκωνει το δαχτυλακι της το κουναει οπως εγω και αμεσως φευγει απο εκεινο το σημειο,γελωντας..!!και να τονισω οτι δεν γινεται αυτο τυχαια γιατι πιανει καθε φορα.!αυτο δεν ειναι οριο? το οτι καταλαβαινει οτι δεν πρεπει να προσπαθησει να τραβηξει το βαζο για παραγειγμα απο το τραπεζι..?με συνχωρειτε αλλα εγω το θεωρω οριο..!

[marw st.]

μανουλα 2012 δυστυχως υπαρχουν και ανθρωποι με ψυχικες διαταραχες εχω δει και εγω τρελες περιπτωσεις με μαμαδες..!!σκεψου το αλλο σαν κοριτσακι θυμασαι τον εαυτο σου τη στιγμη του παιχνιδιου?ημουν παντα με ενα μωρο (κουκλα)στ χερι και τη φροντιζα χαχα

 

μικιο εχεις δικιο οτι ηταν απειλιτικο ..!! δεν θελω να της περναω αυτο ομως προσπαθω οσο μπορω . με καθησυχαζει που συμφωνειτε ολες σε ενα πραγμα οτι θα μου βαλει εκεινη τα ορια

 

νικι για εμενα δεν ξερω αν υπαρχει τιμωρια..!!εχω στ μυαλο μου να προσπαθω να τη κανω να πιστευει οτι με το να κανει πραγματα θα κερδιζει οπως το παραδειγμα που ειπε η alcyon με τη λιχουδια...συμφωνω σε οσα λεει απωλυτα ομως...

σκουντουφλα ειναι πολυ ρομαντικη φωτο

[marw st.]

αα συγνωμη να διευκρινησω και κατι ακομα..!!το θεμα μου δεν ηταν τοσο τα ορια γενικα στο παιδι οσο το αν με την υπερβολικη εκδηλωσει αγαπης προκαλεσω ας πουμε μειον στο χαρακτηρα της.. π.χ υπεροπτικοτητα,ζηλεια κλπ ..!! αλλα με καλυψατε θα τη ζουλαω ακομα πιο πολυ απο αυριο χαχαχα

[maela]

Ζουλα τωρα το παιδακι σου που ειναι ακομα μικρουλι γιατι αυτες οι στιγμες δεν ξαναερχονται!!!Μεγαλωνουν γρηγορα οποτε δεν εχουμε πολυ χρονο ακομα.Τι κακο εχει η απλετη εκδηλωση ααγαπης σε αυτην την τρυφερη ηλικια.Νομιζω μονο καλο κανεις!Θα θυμαται παντα τη μαμα του με αγαπη.Τωρα οσο μεγαλωνει σιγουρα θα βαζεις ορια σιγα σιγα ααναλογα με τον χαρακτηρα και τισ σθνθηκες!Και εμενα ο αντρας μου μου λεει να μην τον φιλαω συνεχεια τον μικρο μου (2,5) μην γινει "μουσταλευριας"(αακου χαρακτηρισμο αχαααχ) ... αλλα τελικα εκεινος εινααι ποθ τον φιλαει ισως πιο πολυ χιιιιχαα αλλα και τι ειγνε??Απλα αγαπη δινουμε και παιρνουμεε... μακαρι ολα τα παιδακια να το ειχαν αυτο και αυτο να ηταν το προβλημα μας..αν πρεπει να δινουμε τοση αγαπη η οχι!!!