Πανελλήνιες!!Πανικός 5 μέρες πριν αρχίσουν..

[Rockym]

Καλημέρα,αυτή τη φορά το ζήτημα που με απασχολεί σχετίζεται με τις πανελλήνιες οπως ειδατε και στον τίτλο!

Σε 5 μέρες αρχίζουν οι εξετάσεις και έχω απίστευτο άγχος.Ας τα πάρω όμως απ'την αρχή καλυτερα..Γενικά όλη τη χρονιά και το καλοκαίρι που μας πέρασε διαβαζα πολύ -εως παρα πολυ-..Σε γενικές γραμμές δεν είχα άγχος,απλά ένιωθα πιεσμένη επειδή από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είχα ένα σωρό εξωσχολικές δραστηριοτητες στο προγραμμα μου και ξαφνικά έκοψα τα πάντα οπότε η καθημερινότητα μου εγινε "σχολείο-σπιτι-διαβασμα-φροντιστήριο-διαβασμα-υπνος".Όμως έκανα υπομονή..

Το θέμα είναι οτι τις τελευταίες μέρες δεν είμαι καθόλου καλα.Από το Πάσχα διαβάζω μόνο 3-5 ώρες(το πολυ) την ημέρα και μετά κοιμάμαι.Προχθές μάλιστα κοιμηθηκα 12 ωρες ,ξυπνησα και μετά απο μια ωρα ξανακοιμηθηκα για ακόμη 5 ωρες.Όλη η κούραση μου βγαινει τώρα..Επίσης εδω και 4 μερες -δεν ξερω τι με χει πιάσει- όλη την ωρα κλαίω.Ξυπνάω και κλαίω,ανοίγω βιβλιο να διαβασω και κλαίω,πριν κοιμηθώ παλι κλαιω.Και το παραξενο ειναι οτι κλαιω ενώ δε μου συμβαινει τιποτα!Δεν εχω καποιο προβλημα συγκεκριμενο,ουτε υπάρχει κατι που να με στεναχωρεί!Ποτέ δεν ήμουν από τα ατομα που τα παρατάνε με την πρώτη ευκαιρία,σχεδόν παντα είμαι χαμογελαστη -ήμουν- και όποτε εμφανιζόταν καποιο πρόβλημα ή για καποιο λόγο ένιωθα κακόκεφη με λιγη προσπάθεια και με τη βοηθεια οικογένειας και φίλων το ξεπερνουσα.Τώρα όμως?Απορώ με τον εαυτο μου που εγινα ετσι.Και το "χειρότερο" είναι οτι ολοι (φιλοι κ οικογενεια) με θαυμαζουν για την ψυχραιμία μου!Δεν τους δειχνω ότι δεν είμαι καλα,δε θέλω να με βλέπουν να κλαίω ή να είμαι αγχωμένη..Μάλιστα όταν είμαι στον ίδιο χωρο με άλλους -με τη μαμα μου για παράδειγμα- κανω όλο χαζομαρίτσες,αστεία κλπ και είμαι μες στην τρελή χαρα ή όταν έχει αγχος καποιος φίλος μου τον βοηθάω να χαλαρωσει!Τον εαυτό μου όμως δε μπορώ να κάνω να ξε-αγχωθει!

Εκτός απ'τον υπνο και τα δακρυα όμως κάνω και άλλα κουλά!Τουλάχιστον 5 φορές την ημέρα υπολογίζω πόσα μόρια μπορεί να βγαλω,σκεφτομαι ποιες σχολές θα δηλωσω τελικα και με τι μεταπτυχιακό μπορώ να τις συνδυασω..Ειδικά αυτό με τις σχολές το σκεφτόμουν εδω και 3 χρόνια γι'αυτο έχω ψαξει όοολες τις σχολές και όλα τα τμηματα της θεσσαλονικης -εκει θα περασω- προκειμένου να ξέρω τι ακριβώς θελω.Σε 5 μέρες ξεκινάμε όμως και ακομα δεν εχω αποφασίσει!Σκεφτομαι το τμημα πολιτικών μηχανικών απθ ή τοπογράφων μηχανικών ή μηχανικών χωροταξίας και ανάπτυξης..

Όπως καταλαβαίνετε έχω "τρελα" με το "τι θα κάνω στη ζωή μου" "τι θα σπουδάσω" κλπ..Είναι όμως και ο καθηγητης μου στο φροντιστηριο που με κανει να αισθάνομαι ακόμα χειρότερα!Μου λεει ότι πρεπει να "σκίσω" στις εξετάσεις και να μπω πολυτεχνείο γιατι αλλιως θα με χωρίσει το αγορι μου(είναι συμμαθητης μου κ θελει κ αυτος πανω κατω τα ίδια με εμενα) και θα βρει καμιά μηχανικό,ότι όλοι με κοιτανε "με μισό ματι" ακόμα και η ιδια μου ο ίδιος μου ο αδερφος(ειναι ηλεκτρολογος μηχανικός)..Το μότο του είναι "πολυτεχνεία ή αλλιώς φτωχοί" και προσπαθει να κανει όλους τους μαθητες του να το πιστεψουν..

Επιπλέον στα διαγωνίσματα που γράψαμε πριν απ΄τις γιορτές έγραψα πολύ μέτρια λόγω άγχους,(μόλις γυρισα σπιτι ξαναλυσα τα θέματα και "επιασα" 3 μονάδες παραπάνω σε καποια μαθηματα) και αυτό με εκανε να νιωσω ακομα πιο ασχημα!Νιώθω ξαφνικά ότι δεν ξέρω τίποτα και ότι είμαι εντελώς ασχετη στα μαθηματα που έχουν συντελεστη βαρυτητας (μαθηματικα κ φυσική) παρόλο που ολη τη χρονια διαβαζα..

Ξέρω ότι πρεπει να αντιδρασω εγκαίρως και να αντιμετωπίσω την όλη κατασταση,έχω διαβάσει ένα σωρό συμβουλές σχετικά με το πως θα διαχειριστώ το αγχος κλπ αλλά δε βοηθάνε..Τι αλλο να κανω?Καμιά ιδέα?Ουφ τα είπα και ηδη ενιωσα καπως καλυτερα!

[edel84]

Καλημέρα,αυτή τη φορά το ζήτημα που με απασχολεί σχετίζεται με τις πανελλήνιες οπως ειδατε και στον τίτλο!

Σε 5 μέρες αρχίζουν οι εξετάσεις και έχω απίστευτο άγχος.Ας τα πάρω όμως απ'την αρχή καλυτερα..Γενικά όλη τη χρονιά και το καλοκαίρι που μας πέρασε διαβαζα πολύ -εως παρα πολυ-..Σε γενικές γραμμές δεν είχα άγχος,απλά ένιωθα πιεσμένη επειδή από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είχα ένα σωρό εξωσχολικές δραστηριοτητες στο προγραμμα μου και ξαφνικά έκοψα τα πάντα οπότε η καθημερινότητα μου εγινε "σχολείο-σπιτι-διαβασμα-φροντιστήριο-διαβασμα-υπνος".Όμως έκανα υπομονή..

Το θέμα είναι οτι τις τελευταίες μέρες δεν είμαι καθόλου καλα.Από το Πάσχα διαβάζω μόνο 3-5 ώρες(το πολυ) την ημέρα και μετά κοιμάμαι.Προχθές μάλιστα κοιμηθηκα 12 ωρες ,ξυπνησα και μετά απο μια ωρα ξανακοιμηθηκα για ακόμη 5 ωρες.Όλη η κούραση μου βγαινει τώρα..Επίσης εδω και 4 μερες -δεν ξερω τι με χει πιάσει- όλη την ωρα κλαίω.Ξυπνάω και κλαίω,ανοίγω βιβλιο να διαβασω και κλαίω,πριν κοιμηθώ παλι κλαιω.Και το παραξενο ειναι οτι κλαιω ενώ δε μου συμβαινει τιποτα!Δεν εχω καποιο προβλημα συγκεκριμενο,ουτε υπάρχει κατι που να με στεναχωρεί!Ποτέ δεν ήμουν από τα ατομα που τα παρατάνε με την πρώτη ευκαιρία,σχεδόν παντα είμαι χαμογελαστη -ήμουν- και όποτε εμφανιζόταν καποιο πρόβλημα ή για καποιο λόγο ένιωθα κακόκεφη με λιγη προσπάθεια και με τη βοηθεια οικογένειας και φίλων το ξεπερνουσα.Τώρα όμως?Απορώ με τον εαυτο μου που εγινα ετσι.Και το "χειρότερο" είναι οτι ολοι (φιλοι κ οικογενεια) με θαυμαζουν για την ψυχραιμία μου!Δεν τους δειχνω ότι δεν είμαι καλα,δε θέλω να με βλέπουν να κλαίω ή να είμαι αγχωμένη..Μάλιστα όταν είμαι στον ίδιο χωρο με άλλους -με τη μαμα μου για παράδειγμα- κανω όλο χαζομαρίτσες,αστεία κλπ και είμαι μες στην τρελή χαρα ή όταν έχει αγχος καποιος φίλος μου τον βοηθάω να χαλαρωσει!Τον εαυτό μου όμως δε μπορώ να κάνω να ξε-αγχωθει!

Εκτός απ'τον υπνο και τα δακρυα όμως κάνω και άλλα κουλά!Τουλάχιστον 5 φορές την ημέρα υπολογίζω πόσα μόρια μπορεί να βγαλω,σκεφτομαι ποιες σχολές θα δηλωσω τελικα και με τι μεταπτυχιακό μπορώ να τις συνδυασω..Ειδικά αυτό με τις σχολές το σκεφτόμουν εδω και 3 χρόνια γι'αυτο έχω ψαξει όοολες τις σχολές και όλα τα τμηματα της θεσσαλονικης -εκει θα περασω- προκειμένου να ξέρω τι ακριβώς θελω.Σε 5 μέρες ξεκινάμε όμως και ακομα δεν εχω αποφασίσει!Σκεφτομαι το τμημα πολιτικών μηχανικών απθ ή τοπογράφων μηχανικών ή μηχανικών χωροταξίας και ανάπτυξης..

Όπως καταλαβαίνετε έχω "τρελα" με το "τι θα κάνω στη ζωή μου" "τι θα σπουδάσω" κλπ..Είναι όμως και ο καθηγητης μου στο φροντιστηριο που με κανει να αισθάνομαι ακόμα χειρότερα!Μου λεει ότι πρεπει να "σκίσω" στις εξετάσεις και να μπω πολυτεχνείο γιατι αλλιως θα με χωρίσει το αγορι μου(είναι συμμαθητης μου κ θελει κ αυτος πανω κατω τα ίδια με εμενα) και θα βρει καμιά μηχανικό,ότι όλοι με κοιτανε "με μισό ματι" ακόμα και η ιδια μου ο ίδιος μου ο αδερφος(ειναι ηλεκτρολογος μηχανικός)..Το μότο του είναι "πολυτεχνεία ή αλλιώς φτωχοί" και προσπαθει να κανει όλους τους μαθητες του να το πιστεψουν..

Επιπλέον στα διαγωνίσματα που γράψαμε πριν απ΄τις γιορτές έγραψα πολύ μέτρια λόγω άγχους,(μόλις γυρισα σπιτι ξαναλυσα τα θέματα και "επιασα" 3 μονάδες παραπάνω σε καποια μαθηματα) και αυτό με εκανε να νιωσω ακομα πιο ασχημα!Νιώθω ξαφνικά ότι δεν ξέρω τίποτα και ότι είμαι εντελώς ασχετη στα μαθηματα που έχουν συντελεστη βαρυτητας (μαθηματικα κ φυσική) παρόλο που ολη τη χρονια διαβαζα..

Ξέρω ότι πρεπει να αντιδρασω εγκαίρως και να αντιμετωπίσω την όλη κατασταση,έχω διαβάσει ένα σωρό συμβουλές σχετικά με το πως θα διαχειριστώ το αγχος κλπ αλλά δε βοηθάνε..Τι αλλο να κανω?Καμιά ιδέα?Ουφ τα είπα και ηδη ενιωσα καπως καλυτερα!

 

Γεια σου κουκλίτσα! Εύχομαι να είσαι λίγο καλύτερα.

Λοιπόν... Πανελλήνιες! Μέγα κεφάλαιο! Χαχα! Έτσι μου λέγανε και τους πίστεψα! Τότε.. Γιατί όπως βλέπεις έχουν περάσει και 12 χρόνια από τότε και έχω αναθεωρήσει αρκετά πράγματα.

 

Ας τα πάρουμε όμως ένα ένα!

'Εχεις άγχος και είναι πασιφανές. Εχεις φτάσει στα όριά σου και επίσης είναι πασιφανές. Κι επιπλέον δεν είναι παράλογο! Μη λέμε και ό,τι θέλουμε. Πρέπει να μιλήσεις και με τους γονείς σου, κατά την ταπεινή μου πάντα άποψη, και με τον καθηγητή σου. Όχι εχθρικά, ζητώντας τη συμβουλή τους και μια καλή κουβέντα. Δεν μπορείς να φανταστείς ΠΟΣΟ θα σε βοηθήσει μια καλή κουβέντα! Τι δύναμη θα πάρεις. Όταν έδινα πανελλήνιες φαινομενικά δεν είχα καθόλου άγχος! Πήγαινα χαμογελώντας και γελώντας πολλές φορές, με τα αστεία μου - το βιβλίο υπό μάλης βέβαια, αλλά δεν έχει σημασία, εγώ ήμουν χαρούμενη που τελείωνε ο ʽΓολγοθάς μου᾿. Το αποτέλεσμα;;; Προχθές ονειρεύτηκα πως έδινα πανελλήνιες ούσα 29!!!!! παρακαλώ σε 10 μέρες και ξύπνησα με ταχυπαλμία! Και αυτό γίνεται συνέχεια από τότε! ΣΥΝΕΧΕΙΑ! Άρα είχα τρελό άγχος απλά υπέβοσκε. Και βγάινει ακόμη και τώρα.

Πέρασα λοιπόν στο Πανεπιστήμιο και έδωσα πολλές πολλές εξεταστικές, έδωσα εξετάσεις για μεταπτυχιακό και για διδακτορικό - πολύ πιο απαιτητικές και με ύλη ΤΕΡΑΣΤΙΑ, καμμία σχέση με των πανελληνίων. Όμως τις πανελλήνιες ονειρεύομαι! Γιατί; Γιατί με είχαν πείσει πως είναι από τα πιο σημαντικά κεφάλαια στη ζωή μου. Κι ίσως να είναι.

 

ΟΜΩΣ... Κι ερχόμαστε σε αυτό που θέλω να σου πω. Μια αποτυχία δεν κρίνει τη ζωή μας. Θα συνεχίσουμε να ζούμε. Όπως και μια επιτυχία ίσως μας οδηγήσει σε άλλα μονοπάτια που δεν ξέρουμε αν θα είναι καλά για μας - κι ίσως να μην είμαστε τόσο πλήρεις όσο αν είχαμε περάσει κάπου πιο χαμηλά. Τα ΄θέλω΄ μας αλλάζουν με τα χρόνια, να το θυμάσαι.

 

Ούσα 17 λοιπόν για να γυρίσω πάλι το χρόνο πίσω, δίνω εξετάσεις. Πάω αρκετά καλα (κι όχι άριστα όπως θα ήθελα) σε σχέση με αυτό για το οποίο είχα προετοιμαστεί - φυσικά έκανα και τα λάθη μου λόγω κούρασης και επιπολαιότητας. Πέρασα στην 3η επιλογή μου -στα πατώματα τότε εγώ! Στη συνέχεια, τελείωσα τη σχολή όπως έπρεπε, κι όπως προανέφερα, συνέχισα τις σπουδές μου. Στα 29 μου λοιπόν έχω να σου πω πως το πιο σημαντικό είναι η θέληση για εξέλιξη, για επιβίωση και η προσαρμοστικότητα. Όπου κι αν περάσεις θα βρεις το δρόμο σου. Αυτο να έχεις αυτοσκοπό. Η δύναμη της θέλησης να σε κατευθύνει στα μονοπάτια που διαλέγεις ή διαλέγονται από μια άλλη δύναμη!

 

Καλή επιτυχία μεσα από την καρδιά μου! Θα την έχεις, είμαι σίγουρη... Κι ας το καταλάβεις και συ αργότερα...

Ό,τι θες έιμαστε εδώ! Σε φιλώ!

[Little Monkey]

Δεν εχω καποιο προβλημα συγκεκριμενο,ουτε υπάρχει κατι που να με στεναχωρεί!Ποτέ δεν ήμουν από τα ατομα που τα παρατάνε με την πρώτη ευκαιρία,σχεδόν παντα είμαι χαμογελαστη -ήμουν- και όποτε εμφανιζόταν καποιο πρόβλημα ή για καποιο λόγο ένιωθα κακόκεφη με λιγη προσπάθεια και με τη βοηθεια οικογένειας και φίλων το ξεπερνουσα.Τώρα όμως?Απορώ με τον εαυτο μου που εγινα ετσι.Και το "χειρότερο" είναι οτι ολοι (φιλοι κ οικογενεια) με θαυμαζουν για την ψυχραιμία μου!Δεν τους δειχνω ότι δεν είμαι καλα,δε θέλω να με βλέπουν να κλαίω ή να είμαι αγχωμένη..Μάλιστα όταν είμαι στον ίδιο χωρο με άλλους -με τη μαμα μου για παράδειγμα- κανω όλο χαζομαρίτσες,αστεία κλπ και είμαι μες στην τρελή χαρα ή όταν έχει αγχος καποιος φίλος μου τον βοηθάω να χαλαρωσει!Τον εαυτό μου όμως δε μπορώ να κάνω να ξε-αγχωθει!

Φυσικά και έχεις πρόβλημα, το πρόβλημά σου είναι ότι δίνεις Πανελλήνιες που είναι οι πρώτες σημαντικές εξετάσεις της ζωής σου και είσαι αγχωμένη γιατί έχεις τις δυνατότητες και θέλεις να γράψεις καλά, πράγμα απόλυτα φυσιολογικό. Αντί να παριστάνεις στους γύρω σου ότι όλα ωραία και καλά, θα πρότεινα να τους μιλήσεις για το πώς αισθάνεσαι και να τους επιτρέψεις έτσι να σου συμπαρασταθούν και να σε βοηθήσουν.

 

Το ότι κοιμάσαι πολλές ώρες δεν είναι κακό, θα αποδώσεις καλύτερα στις εξετάσεις αν είσαι ξεκούραστη παρά αν πας εξουθενωμένη από το πολύ διάβασμα και το ξενύχτι. Το κακό είναι ότι όταν είσαι ξύπνια δεν εκμεταλλεύεσαι σωστά το χρόνο σου. Προσπάθησε να βγεις καμιά βόλτα, να πας για καφέ με τις φίλες σου ή το αγόρι σου, να πας σινεμά ή τέλος πάντων κάνε κάτι που σε χαλαρώνει. Και φυσικά λίγο διάβασμα (5 ώρες είναι υπεραρκετές).

 

Το ότι το αγόρι σου θα σε χωρίσει αν δεν περάσεις στη σούπερ σχολή δεν ισχύει, ούτε ισχύει ότι αν δεν περάσεις στο Πολυτεχνείο θα πεθάνεις στην ψάθα. Προσπάθησε να μην σκέφτεσαι ποιες σχολές θα δηλώσεις - αυτό είναι πρόβλημα που θα σε απασχολήσει "μετά".

 

Το βασικό είναι να μιλήσεις στον περίγυρό σου για το πώς αισθάνεσαι. Μην τα κρατάς μέσα σου γιατί όσο κρύβεσαι από τους γύρω σου, καμία τεχνική δεν θα σε βοηθήσει να αντιμετωπίσεις το άγχος. Κοίταξε και τα προσωπικά σου μυνήματα, σου στέλνω ΠΜ σχετικά με κάτι άλλο που σκέφτηκα.

[efi75]

Κοριτσι μου καλο, καταρχην ηρεμησε...

 

Δινεις πανελληνιες σε πεντε μερες, οκ, ειναι οι πρωτες σημαντικες εξετασεις, ας πουμε συμφωνοι (φανταζομαι εχεις δωσει και αλλου τυπου εξετασεις ηδη, αλλα το αγχος ειναι κακος συμβουλος!

 

Ειναι αληθεια αυτο με τους εφιαλτες... Εγω ειμαι 33 και συνηθως οι εφιαλτες μου εχουν να κανουν με το οτι δινω πανελληνιες και δεν ξερω τιποτα... Τοσο αγχος μου ειχαν μεταδωσει τοτε ολοι που το κουβαλαω ακομη και σημερα...

 

Μην ακους τις χαζομαρες του φροντιστη σου. Εμενα με απετρεψε απο το να παω τοτε στη 2η δεσμη για ιατρικη γιατι θεωρουσε οτι δεν μπορουσα να γραψω χημεια και φυσικη πανω απο 18. Πηγα τελικα 1η δεσμη και εγραψα 160/160 και 159/160 αντιστοιχα!!! Και σε θεματα πολυυυυ δυσκολοτερα απο το επιπεδο των πανελληνιων σημερα. Εγινα χημικος, εβγαλα τη σχολη με αριστα, εδωσα στον ΑΣΕΠ και εβγαλα αριστα φυσικα και εχω μαθητες σαν και σενα τωρα που δινουν εξετασεις και αγχωνονται και αυτοι...

 

Εδω και 12 χρονια διδασκω το μαθημα στο λυκειο και επισης ειμαι και βαθμολογητρια, οποτε δεν θα μπορουσες να εχεις πιο εγκυρη αποψη απο τη δικη μου!!!

 

Αυτο που λεω παντα στους μαθητες μου ειναι οτι οι εξετασεις δεν εχουν τιποτα αστρονομικα θεματα, η δυσκολια ειναι συνηθως χαμηλη ως μετρια για ενα μαθητη που ειναι καλα προετοιμασμενος. Επισης αν τα θεματα ξαφνικα φετος δυσκολεψουν πολυ, οπως κι εσυ ετσι θα δυσκολευτουν και ολοι οι άλλοι μαθητες και απλα οι βασεις θα πεσουν!!! Το βλεπω καθε χρονο στο βαθμολογικο: τις χρονιες που τα θεματα ειναι ευκολα, ο φακελος εχει πανω απο 15 γραπτα πανω απο 90... Περυσι που τα θεματα ηταν δυσκολοτερα τα περισοοτερα γραπτα κυμαινονταν αναμεσα στο 80 με 85... Μη φοβασαι τιποτα, θα πας σκεπτομενη οτι απλα θα αποτυπωσεις στο χαρτι τις γνωσεις που με τοσο κοπο απεκτησες ολη τη χρονια.

 

Και οσο για τη σχολη που θα επιλεξεις, θα δεις αναλογα με τον βαθμο προσβασης οταν ερθει η ωρα του... κι αν εσυ δεν κοπτεσαι ιδιατερα για το πολυτεχνειο, σκασιλα σου τι λεει ο φυσικος. Ας στειλει το δικο του παιδι. Για τους φροντιστες, δυστυχως πολλοι μαθητες σε υψηλοβαθμες σχολες σημαινει καλυτερη φημη αρα και περισσοτερα εσοδα...

Δεν ξεχνω ποτε μια μαθητρια μου που επιασε τρελα μορια απο θετικη και ηθελε να γινει φυσικος...ΑΥΤΟ ηθελε... Τη πιασαν ολοι μαζι, γονεις φροντιστες παρατρεχαμενοι να παει ιατρικη και τελικα συμβιβαστηκε με τη φαρμακευτικη.. Φυσικα το μετανιωσε...

 

Οπως σου ειπα, μην υπολογιζεις μορια, μη σκεφτεσαι τιποτα. Αυτο που κανεις ειναι πολυ φυσιολογικο... Εγω το προτεινω στα παιδια:να πηγαινουν οσο το δυνατο ξεκουραστα στις εξετασεις. Εχει σημασια η καλη επαναληψη αλλα μεγαλυτερη εχει το ξεκουραστο μυαλο. Τελευταια στιγμη δεν προκειται να αλλαξουν και πολλα... Ξεκουρασου, να εισαι ψυχραιμη, αφου σου κανει καλο να κλαις καντι και αυτο, ξεσπας προφανως και οταν θα ερθει η ωρα θα πας λεγοντας μεσα σου: οτι και να γινει, εγω θα γραψω στο χαρτι οσα εμαθα.

 

Και τη μερα που θα μπεις στην αιθουσα με τους υπολοιπους θα δεις οτι μαζι με σενα στην ιδια θεση βρισκονται ολο το σχολειο και θα ανακουφιστεις.

 

Καλη επιτυχια κουκλα μου

[efi75]

λαθος, 38 ειμαι

[alcyon]

Επί του πρακτικού.

 

Ο ύπνος, τα κλάμματα και όλες οι πτώσεις της διάθεσης δείχνουν σαφώς την κούραση που έχεις συσσωρεύσει που είναι και σωματική και πνευματική. Εϊναι φυσικό και συμβαίνει συνήθως στα "διαβαστερά" άτομα. ΠΡΟΣΟΧΗ !! ΜΗ δώσεις περισσότερη σημασία σε αυτά. Είναι φυσιολογικά. Θες να κλάψεις; Κλάψε. Αλλά μη δίνεις περισσότερες προεκτάσεις, γιατί απλά δεν υπάρχουν. Θα εξαφανιστούν όλα με τη λήξη των εξετάσεων (ίσως και νωρίτερα, αν δεν τα διογκώσεις μέσα σου με περισσότερες ανησυχίες).

 

Μη δίνεις σημασία στο τι λένε οι άλλοι. Στην ανάγκη να αποφεύγεις τέτοιες συζητήσεις (άλλαξε κουβέντα, βγες από το δωμάτιο, πάρ' τους στο "ψιλό", κτλ). Τώρα σημασία έχεις ... μόνο εσύ. Εσύ και ο εαυτός σου! Τον φροντίζεις και σε φροντίζει!

 

Όλοι όσοι είναι γύρω σου και σε αγαπούν, αγωνιούν μαζί σου, αλλά συχνά περνάνε το άγχος τους σε σένα αντί να ηρεμούν το δικό σου. Όπως κι αν έχει... θα σε αγαπούν ΟΤΙ κι αν γίνει! Σιγουράκι αυτό!!

 

 

Επίσης... το διάβασμα είναι ένα προϊόν χρόνου. Άρα, μην ανησυχείς πως δεν τα ξέρεις. Ότι ήταν να μάθεις βρίσκεται ήδη τακτοποιημένο μέσα στο μυαλουδάκι σου! Εσύ θα το βοηθήσεις να βγει την ώρα που πρέπει, με το να κοιμάσαι καλά! (Το βλέπεις ... ή να το γράψω με μεγαλύτερα γράμματα;; )

 

 

Το βράδυ πριν τις εξετάσεις ΜΗΝ ξενυχτήσεις! Κλείσε ΟΛΑ τα βιβλία κατά τις 7-8 και βγες βόλτα για περπάτημα. Κάνε ένα μπανάκι. Άκου μουσική. (Μη δεις τηλεόραση).

 

Το πρωί των εξετάσεων ΜΗΝ προσπαθήσεις να κάνεις επανάλληψη. Θα αγχωθείς χωρίς λόγο και μπορεί να προκληθεί άσκοπος πανικός. Πήγαινε χαλαρά... και γράψε ό,τι ξέρεις. Και θα δεις πως όλα θα πάνε καλά!

 

Σου τα λέω εγώ... που ήμουν τρελλά αγχωμένη τότε... Αυτά είναι κάποια tip που μας τα είχε πει τότε ο καθηγητής μας... Τα εφάρμοσα... και πήγαν όλα μια χαρά! Τώρα πια... τα λέω στους μαθητές μου!

 

 

Παρασύρθηκα και είπα πολλά. Φτάνει ως εδώ!

 

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!

... όχι μόνο στις εξετάσεις... αλλά στην ίδια τη ζωή ΟΠΩΣ κι αν αυτή επιλέξει να σου τα φέρει!

Επεξεργάστηκαν 12 Μαίου,2013 by alcyon
... ορθογραφικούλι...

[ekavi_]

Λοιπόν,με λίγα λόγια, ξεαγχώσου, ξεκουράσου και ό,τι γίνει.

Αυτό θα σκέφτεσαι. Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου αν δεν γράψεις καλά στις εξετάσεις. Έχε στο μυαλό σου εναλλακτικές (πχ θα ξαναδώσω κτλ), μην σκέφτεσαι αυτή τη στιγμή το μέλλον αλλά απλά το επόμενό σου βήμα, και μην αφήνεις άλλους να καθορίζουν τι είναι και τι δεν είναι σημαντικό για εσένα (πχ τον καθηγητή σου).

[Rockym]

Σας ευχαριστώ πάρα πολυ όλους,δε φαντάζεστε πόση δύναμη μου 'δωσαν τα λόγια σας!(Διαβασα τις απαντησεις σας την ίδια κιολας μερα που τις γραψατε απλα δεν είχα χρόνο να συνδεθω)Τώρα που αρχισαμε νιωθω καπως καλυτερα,είδα ότι τελικα δεν ηταν τοσο "τρομακτική" η ολη διαδικασια!Για να μην πω ότι μ'αρεσε κιολας..!Μαλιστα σήμερα στην έκθεση παρόλο που μπορει τελικά να μην πηγα τόοοσο καλα όσο υπολογιζα και όσο μπορουσα δε στεναχωρηθηκα ιδιαιτερα,ουτε αγχωθηκα!Μονο χθες το βραδυ με είχε πιασει ενας πανικος (ταχυπαλμιες,ζαλαδες,αναγουλες,πονος στο στομαχι) αλλα τελικα σκεφτηκα οσα μου ειπατε και συνηλθα!Ελπιζω μονο να πανε ολα καλα..Σας ευχαριστω και παλι για τις συμβουλες σας!Καλό σας απογευμα!

[edel84]

Σας ευχαριστώ πάρα πολυ όλους,δε φαντάζεστε πόση δύναμη μου 'δωσαν τα λόγια σας!(Διαβασα τις απαντησεις σας την ίδια κιολας μερα που τις γραψατε απλα δεν είχα χρόνο να συνδεθω)Τώρα που αρχισαμε νιωθω καπως καλυτερα,είδα ότι τελικα δεν ηταν τοσο "τρομακτική" η ολη διαδικασια!Για να μην πω ότι μ'αρεσε κιολας..!Μαλιστα σήμερα στην έκθεση παρόλο που μπορει τελικά να μην πηγα τόοοσο καλα όσο υπολογιζα και όσο μπορουσα δε στεναχωρηθηκα ιδιαιτερα,ουτε αγχωθηκα!Μονο χθες το βραδυ με είχε πιασει ενας πανικος (ταχυπαλμιες,ζαλαδες,αναγουλες,πονος στο στομαχι) αλλα τελικα σκεφτηκα οσα μου ειπατε και συνηλθα!Ελπιζω μονο να πανε ολα καλα..Σας ευχαριστω και παλι για τις συμβουλες σας!Καλό σας απογευμα!

 

Mπράβο γλυκιά μου! Καλή επιτυχία και στα επόμενα. Θετική σκέψη και ενέργεια!

[efi75]

Ολα θα πανε καλα!!! Καλη συνεχεια

[alcyon]

Καλή συνέχεια!