Θα τα καταφέρουμε ποτέ άραγε? Αζωοσπερμία...

[bebeangel]

Καλησπερα...ερχομαι στην ιδιαιτερη παρεα σας απο διπλανο "αδελφακι" του φορουμ...

Η αληθεια ειναι πως αποφασισα να μεινω για οσο διασημα χρειαστει εκτος...ξερετε...ειναι εκεινες οι στιγμες που οση δυναμη και αν διαθετει ενας ανθρωπος,εξαντλειτε,λυγιζει...και νοιωθεις την αναγκη να ξαποστασεις λιγακι στην ακρη του ιδιαιτερου αυτου μονοπατιου...να ανασυνταξεις δυναμεις και να συνεχισεις...

 

Εμεις γνωριζαμε την ιδιαιτερη κατασταση μας απο την αρχη...δεν αγαπησαμε ο ενας τον αλλο για το σπερμα ή για τα ωαρια του...αγαπησαμε ολα τα αλλα εκτος απο αυτα...και δεν το ειδαμε ποτε ως "προβλημα" αλλα ως δοκιμασια...αλλες οικογενειες περνανε κατι αλλο...εμεις αυτο...ειναι το τυχερο μας και με αυτο πορευομαστε...

Εχω γραψει και σε παλαιοτερες αναρτησεις μου και συνεχιζω τα ιδια να πιστευω...για αυτο και θα τα επαναλαβω...

Αυτη η δοκιμασια μας ενωσε ως ζευγαρι...ειδαμε ουσιαστικα ποιοι ανθρωποι αξιζουν να ειναι με το αλφα κεφαλαιο στην ζωη μας και ποιοι οχι...

Ξεκινησαμε την κοινη ζωη μας αγκαλιασμενοι και ως γροθια...με την δοκιμασια μας μαθαμε να δακρυζουμε ο ενας στην αγκαλια του αλλου και να σφιγγουμε την γροθια στα δυσκολα...

Μαθαμε να "διαβαζουμε" ο ενας τα βλεμματα του αλλου...να αφουγραζομαστε την "πληγη" και να θεραπευουμε οτι μας απομακρυνει απο το υπεροχο και ιερο αυτο ονειρο...

Μαθαμε να μην θεωρουμε ως τιποτα δεδομενο και εκτιμησαμε την ουσια της λεξης οικογενεια...

Πολλα μαθαμε...και "χασαμε" αρκετα...αλλα μειναμε σε αυτα που κερδισαμε...

 

Και αν αναρωτιεστε αν η ιστορια μας ειχε "αισιο τελος"...

Θα σας απαντησω πως οχι ΑΚΟΜΑ...

 

Γιατι ναι μεν ειναι μια δυσκολη δοκιμασια(τοσο που αν καποιος δεν περασει απο εκει δυσκολα καταλαβαινει το ποσο) αλλα ειναι ανθρωπινο να δινουμε στους εαυτους μας χωρο και χρονο στα δυσκολα...

 

Σε αυτη την κατασταση βρισκομαι το διαστημα που σας γραφω και συγγνωμη αν "ακουγομαι" καπως αλλα ηθελα απλα να καταθεσω την ψυχουλα μου σε εσας που καταλαβαινετε...

 

Ευχομαι να επανελθω και να μιλησουμε οταν θα ειμαι "στις καλες μου μερες" και τοτε να διαβαζω θετικες ιστοριουλες για καθε ζευγαρι που περασε απο αυτο το ιδιαιτερο μονοπατι...

 

Συγγνωμη για το μεγαλο ποστ...ειχα απλα την αναγκη να τα γραψω σε εσας...

 

Καλη δυναμη...

Ολα δεν ειναι στα χερια μας...εμεις κανουμε οτι ειναι ανθρωπινως δυνατο και τα αλλα σχεδια ειναι καλυτερο να τα αφηνουμε σε "καλα χερια"...

Το ονειρο ομως μενει παντα φωτεινο και μας οδηγει στο υπεροχο και ιερο...

 

Σας φιλω.

[myheart]

Καλησπερα...ερχομαι στην ιδιαιτερη παρεα σας απο διπλανο "αδελφακι" του φορουμ...

Η αληθεια ειναι πως αποφασισα να μεινω για οσο διασημα χρειαστει εκτος...ξερετε...ειναι εκεινες οι στιγμες που οση δυναμη και αν διαθετει ενας ανθρωπος,εξαντλειτε,λυγιζει...και νοιωθεις την αναγκη να ξαποστασεις λιγακι στην ακρη του ιδιαιτερου αυτου μονοπατιου...να ανασυνταξεις δυναμεις και να συνεχισεις...

 

Εμεις γνωριζαμε την ιδιαιτερη κατασταση μας απο την αρχη...δεν αγαπησαμε ο ενας τον αλλο για το σπερμα ή για τα ωαρια του...αγαπησαμε ολα τα αλλα εκτος απο αυτα...και δεν το ειδαμε ποτε ως "προβλημα" αλλα ως δοκιμασια...αλλες οικογενειες περνανε κατι αλλο...εμεις αυτο...ειναι το τυχερο μας και με αυτο πορευομαστε...

Εχω γραψει και σε παλαιοτερες αναρτησεις μου και συνεχιζω τα ιδια να πιστευω...για αυτο και θα τα επαναλαβω...

Αυτη η δοκιμασια μας ενωσε ως ζευγαρι...ειδαμε ουσιαστικα ποιοι ανθρωποι αξιζουν να ειναι με το αλφα κεφαλαιο στην ζωη μας και ποιοι οχι...

Ξεκινησαμε την κοινη ζωη μας αγκαλιασμενοι και ως γροθια...με την δοκιμασια μας μαθαμε να δακρυζουμε ο ενας στην αγκαλια του αλλου και να σφιγγουμε την γροθια στα δυσκολα...

Μαθαμε να "διαβαζουμε" ο ενας τα βλεμματα του αλλου...να αφουγραζομαστε την "πληγη" και να θεραπευουμε οτι μας απομακρυνει απο το υπεροχο και ιερο αυτο ονειρο...

Μαθαμε να μην θεωρουμε ως τιποτα δεδομενο και εκτιμησαμε την ουσια της λεξης οικογενεια...

Πολλα μαθαμε...και "χασαμε" αρκετα...αλλα μειναμε σε αυτα που κερδισαμε...

 

Και αν αναρωτιεστε αν η ιστορια μας ειχε "αισιο τελος"...

Θα σας απαντησω πως οχι ΑΚΟΜΑ...

 

Γιατι ναι μεν ειναι μια δυσκολη δοκιμασια(τοσο που αν καποιος δεν περασει απο εκει δυσκολα καταλαβαινει το ποσο) αλλα ειναι ανθρωπινο να δινουμε στους εαυτους μας χωρο και χρονο στα δυσκολα...

 

Σε αυτη την κατασταση βρισκομαι το διαστημα που σας γραφω και συγγνωμη αν "ακουγομαι" καπως αλλα ηθελα απλα να καταθεσω την ψυχουλα μου σε εσας που καταλαβαινετε...

 

Ευχομαι να επανελθω και να μιλησουμε οταν θα ειμαι "στις καλες μου μερες" και τοτε να διαβαζω θετικες ιστοριουλες για καθε ζευγαρι που περασε απο αυτο το ιδιαιτερο μονοπατι...

 

Συγγνωμη για το μεγαλο ποστ...ειχα απλα την αναγκη να τα γραψω σε εσας...

 

Καλη δυναμη...

Ολα δεν ειναι στα χερια μας...εμεις κανουμε οτι ειναι ανθρωπινως δυνατο και τα αλλα σχεδια ειναι καλυτερο να τα αφηνουμε σε "καλα χερια"...

Το ονειρο ομως μενει παντα φωτεινο και μας οδηγει στο υπεροχο και ιερο...

 

Σας φιλω.

 

 

 

Δεν χρειάζεται να ζητάς συγνώμη!!!Πόσο σε καταλαβαίνω!!!Τον άντρα μου τον ΛΑΤΡΕΥΩ κι αυτό δεν θα το αλλάξει τιποτα!Πόσο συγκινητικά τα λόγια σου!Καλή δύναμη κ σ'εσάς και σύντομα να έχετε ευχάριστα!!!Θα τα καταφέρουμε!!!να μην χάνεσαι!να γράφεις εδώ!θα νιώσεις καλύτερα!!φιλιά πολλά!

[myheart]

mpallou kai myheart αν σας ειναι ευκολο σε πμ να μου στειλετε το γιατρο ουρολογο που πηγατε..

 

 

 

έχεις πμ...

[myheart]

Καλησπέρα σε όλους! είναι τόσο παρήγορο όταν διαπιστώνεις ότι δεν είσαι μόνος... ότι κι άλλοι περνούν και νιώθουν τα ίδια με σένα. και οι πληροφορίες που δίνετε όλοι σας μπορούν να δώσουν τόση βοήθεια! Είμαστε κι εμείς άλλη μία περίπτωση αζωοσπερμίας... πριν τρεις εβδομάδες το μάθαμε και όπως όλοι μας προσπαθούμε να σταθούμε στα πόδια μας και να βρούμε δύναμη να το παλέψουμε. Δε χρειάζεται να περιγράψω σε κανέναν το σοκ της πρώτης διάγνωσης, όταν σου λένε: δε βρέθηκε ούτε ένα... σα να παίζεις σε όνειρο κάποιου άλλου. Και μετά οι συζητήσεις με το γιατρό, οι εξετάσεις , η αναμονή, τα αποτελέσματα, το άγχος. Και όλα αυτά κάτω από ένα πέπλο βαθιάς μυστικότητας, με ποιον να μοιραστείς κάτι τέτοιο;;; και σε μία περίοδο που ενώ απλά θέλεις να κλειστείς μέσα στο σπίτι σου και να κοιμάσαι, η ζωή έξω συνεχίζεται, οι φίλοι παίρνουν τηλέφωνο, οι γονείς ρωτάνε, πας σε βαφτίσια και σε γάμους, γεννάνε οι κολλητοί σου, παίρνεις ευχές και κάνεις ότι μπορείς για να μη δείξεις ότι μέσα σου θλίβεσαι η αγωνιάς για κάποιο λόγο...

Στέλνω τη θετική μου ενέργεια σε όλους, πολλές ευχές καλής επιτυχίας! προσεύχομαι για όλους μας!

Myheart δεν ξέρεις πόση αισιοδοξία μου δίνει η περίπτωσή σου, εύχομαι να πάνε όλα καλά!! Θα ήθελα να μου δώσεις τα στοιχεία των γιατρών που συνεργάζεσαι γιατί δυστυχώς αυτό που μας πρότεινε ο δικός μας γιατρός δεν μπορούμε να το χωνέψουμε: φάρμακα και προετοιμασία για εξωσωματική, τη μέρα της ωοληψίας βιοψία και αν δε βρεθεί τίποτα να έχουμε δώσει από πριν εντολή για δότη...

 

 

 

Σε καταλαβαίνω!!όπως ακριβώς τα λες είναι!!όπως θα είδες εμείς (με την συμβουλή του γιατρού) προγραμματίσαμε πρώτα την βιοψία κι εφόσον βρήκαμε θα πάμε για εξωσ.(κι αυτό γιατί δεν θέλαμε δότη) άρα γιατί να πάρω ορμόνες κ να υπάρχει ενδεχόμενο να μην βρίσκαμε?εκτός από σπερμ/μμα έκανε άλλες εξετάσεις ο άντρας σου?εμείς κάναμε κ 2ο σπερ/μμα για να το σιγουρέψουμε,ορμονολογικές και τρίπλεξ όρχεων...ότι θες με ρωτάς,σου έστειλα κ πμ...σας εύχομαι τα καλύτερα!

[μητσουκο]

Καλησπέρα!εμένα ο άντρας μου σε προηγούμενη σχέση που προσπαθούσε για μωρο είχε ένα σπερμοδιάγραμμα με αποτέλεσμα αζωοσπερμια και ένα με μικρό αριθμό σπέρματοζωαριων και χάλια κινητικότητα...παρόλα αυτά έχουμε έναν 18 μηνων ανθρωπάκο που τον αποκτήσαμε τον 5ο μήνα ελεύθερων επαφών...Ο πρώτος γιατρός που τον είχε δει του είχε πει πως δεν πρόκειται ν αποκτήσει παιδί,ο δεύτερος του είχε πει μόνο με έξω σωματική.Εμείς τον ανθρωπάκο μας τον έχουμε με φυσική σύλληψη.Εγώ στα 32 κι ο άντρας μου στα 35. Εγώ πια δε ξέρω τι και ποιον να πιστέψω...Εύχομαι καλή επιτυχία σε όλους και όλες που προσπαθούν...

[myheart]

Καλησπέρα!εμένα ο άντρας μου σε προηγούμενη σχέση που προσπαθούσε για μωρο είχε ένα σπερμοδιάγραμμα με αποτέλεσμα αζωοσπερμια και ένα με μικρό αριθμό σπέρματοζωαριων και χάλια κινητικότητα...παρόλα αυτά έχουμε έναν 18 μηνων ανθρωπάκο που τον αποκτήσαμε τον 5ο μήνα ελεύθερων επαφών...Ο πρώτος γιατρός που τον είχε δει του είχε πει πως δεν πρόκειται ν αποκτήσει παιδί,ο δεύτερος του είχε πει μόνο με έξω σωματική.Εμείς τον ανθρωπάκο μας τον έχουμε με φυσική σύλληψη.Εγώ στα 32 κι ο άντρας μου στα 35. Εγώ πια δε ξέρω τι και ποιον να πιστέψω...Εύχομαι καλή επιτυχία σε όλους και όλες που προσπαθούν...

 

 

Συγχαρητήρια για το μικρό σας θαυματάκι!!λοιπόν για να μπορούμε να μιλήσουμε γι'αζωοσπερμία σημαίνει ότι έχουμε 2-3 τουλάχιστον σπερμοδιαγράμματα με το ίδιο αποτέλεσμα....εσάς προφανώς δεν ήταν τέτοια περίπτωση..αφού στο ένα σπερμ/μμα είχατε έστω κ λίγα παίζει ρόλο! η ποσότητα κ η ποιότητα μπορούν να διαφοροποιηθούν από εξέταση σε εξέταση!!!Εξάλλου για να γίνει γονιμοποίηση χρειάζεται μόνο 1 καλό σπερμ/ριο!!!Είστε τυχεροί λοιπόν!!! Όσο για τους γιατρούς που τα είπαν αυτά θα το αφησω ασχολίαστο...

[Believer]

Είναι πολύ αληθινά τα λόγια σου, και πολύ συγκινητικά... Αλλά εγώ κρατάω μόνο μια λέξη από σένα. Το ΑΚΟΜΑ. Δεν τα καταφέρατε ΑΚΟΜΑ! ό,τι κι αν περνάτε , ό,τι κι αν συμβαίνει έχετε ο ένας τον άλλο. Κι η ζωή επιφυλάσσει πολύ όμορφες εκπλήξεις, ειδικά μετά τα δύσκολα... Κι αυτό που λέμε συχνά με τον άντρα μου είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που αυτή τη στιγμή πολεμούν για τη ζωή τους ή που χάνουν τον άνθρωπό τους.... Μπορεί όλοι εμείς να είμαστε τυχεροί σε χίλια άλλα πράγματα.... Μπορεί ο Θεούλης να έχει ένα όμορφο σχέδιο για μας... Και το πρώτο πράγμα που είπα στον άντρα μου το βράδυ που μάθαμε τα άσχημα νέα, είναι ότι μέσα μου ξέρω πως σπάνια πράγματα συμβαίνουν σε ξεχωριστούς ανθρώπους.... Και από αυτά που διάβασα γλυκιά μου, σίγουρα είσαι ένας τέτοιος άνθρωπος...

[bebeangel]

Είναι πολύ αληθινά τα λόγια σου, και πολύ συγκινητικά... Αλλά εγώ κρατάω μόνο μια λέξη από σένα. Το ΑΚΟΜΑ. Δεν τα καταφέρατε ΑΚΟΜΑ! ό,τι κι αν περνάτε , ό,τι κι αν συμβαίνει έχετε ο ένας τον άλλο. Κι η ζωή επιφυλάσσει πολύ όμορφες εκπλήξεις, ειδικά μετά τα δύσκολα... Κι αυτό που λέμε συχνά με τον άντρα μου είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που αυτή τη στιγμή πολεμούν για τη ζωή τους ή που χάνουν τον άνθρωπό τους.... Μπορεί όλοι εμείς να είμαστε τυχεροί σε χίλια άλλα πράγματα.... Μπορεί ο Θεούλης να έχει ένα όμορφο σχέδιο για μας... Και το πρώτο πράγμα που είπα στον άντρα μου το βράδυ που μάθαμε τα άσχημα νέα, είναι ότι μέσα μου ξέρω πως σπάνια πράγματα συμβαίνουν σε ξεχωριστούς ανθρώπους.... Και από αυτά που διάβασα γλυκιά μου, σίγουρα είσαι ένας τέτοιος άνθρωπος...

 

Γλυκια μου με το υπεροχο nickname...Σε ευχαριστω απο καρδιας για τα λογια ψυχης σου..!!!

Ειλικρινα συγκινουμαι τοσο πολυ οταν επικοινωνω με ζευγαρια που βαδιζουν σε ιδια μονοπατια...

 

Θα μπορουσα να σας γραψω πολλα...τοσα οσα ουτε εγω φανταζομουν πως θα ενιωθα πριν λιγα μολις χρονια...

Στην αρχη ηταν αυτο το παραπονο...εκεινο που εμποδιζει καθε χαμογελο να αγγιξει τα χειλη...μετα ο πονος...μετα η θλιψη...και μετα χανοταν καθετι ομορφο...χανοταν καθε λεπτο...καθε ημερα...καθε μηνας...και εμενε ξανα το παραπονο...για εκεινο που για αλλους μοιαζει τοσο αυτονοητο...και σε εμας εμενε ενα ΟΝΕΙΡΟ...και ενας απο τους δυο εμεινε δυνατος,χαμογελαστος,αισιοδοξος και πιστος..ειναι ο αστεροαντρουλης μου...που στιγμη δεν παραμελησε το αστεροπαιδακι μας...εμεινε βραχος σε εμενα και σε εκεινο το πλασμα...και μας λατρευει διχως να μας ξεχωριζει...και μας καμαρωνει εκει ψηλα στον ουρανο σαν τα πιο φωτεινα πλασματα του...μας κανακευει...μας μιλαει ακομα και οταν αδικα τον μαλωνουμε...μας απλωνει το χερι σε καθε "στραβοπατημα"....μας νανουριζει...μας φερνει στα ονειρα του...εκεινο το αρσενικο που πιστεψε στην οικογενεια του...και που εγω το λιγοτερο που μπορω να κανω ειναι να ΘΕΛΩ...ΘΕΛΩ ΝΑ ΘΕΛΩ...δεν χωραει δε μπορω...οοοχι δεν χωραει σε κατι τοσο καθάριο και ιερο....χωραει η ΘΕΛΗΣΗ,η ΠΙΣΤΗ,η ΑΓΑΠΗ,η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ,η ΥΠΟΜΟΝΗ,η ΕΠΙΜΟΝΗ,το ΧΑΜΟΓΕΛΟ,η ΛΑΤΡΕΙΑ...χωρανε δηλαδη ολα τα δυνατα και χαρουμενα κομματια του εαυτου μας...

Και μετα μειναμε στην μαγικη λεξη...στο ΟΝΕΙΡΟ...και ακολουθησαμε οτι ακολουθει το ΟΝΕΙΡΟ...ομορφα χρωματα...ουρανιο τοξο...χαμογελο..και ολα τα υπεροχα...

Γιατι ναι μεν εχει μεγαλη νοημα να γινουμε γονεις αλλα ειναι μεγιστης σημασιας να γινουμε υγιης γονεις...

 

Εχω μεινει (για ακομα μια φορα) στην ακρη του μονοπατιου...ειναι ανθρωπινο...ειναι υγιες και ειναι αυτο που το χαρακτηριζω "ενα βημα πισω για να παρω φορα για εμπρος"...μπορει να μην σας γραφω συχνα αλλα θα ειμαι εδω να σας διαβασω...θα απουσιασω για οσο...

 

Γιατι εχει μεγαλη σημασια και ουσια καθετι δυσκολο και επωδυνο να το μεταφραζουμε απο την θετικη του πλευρα...γιατι καθε νομισμα εχει δυο οψεις...

 

Θα κλεισω με δυο φρασεις νομοτελειακες....

 

"Μετα την καταιγιδα ακολουθει παντα το ουρανιο τοξο"

 

"Και οταν κατι το θελουμε πολυ συνωμοτει ολο το συμπαν και το αποκτουμε"

.

Και με κατι υπεροχο που το διαβασα μολις πριν λιγες μερες και ειναι ειπωμενο απο ενα υπεροχο ανθρωπο...

 

"Αποστολή του καλλιτέχνη είναι να φτερουγίζει ως τη θεότητα και να κομίζει τις ακτίνες της στις ψυχές των ανθρώπων"-Μπετοβεν...

 

Ευχομαι να γινουμε κομιστες φωτος και καθεμια μας να αγγιξει υγιες και καλοτυχο το καλλιτεχνακι της στην αγκαλιτσα της...

 

Σας φιλω

[bebeangel]

Δεν χρειάζεται να ζητάς συγνώμη!!!Πόσο σε καταλαβαίνω!!!Τον άντρα μου τον ΛΑΤΡΕΥΩ κι αυτό δεν θα το αλλάξει τιποτα!Πόσο συγκινητικά τα λόγια σου!Καλή δύναμη κ σ'εσάς και σύντομα να έχετε ευχάριστα!!!Θα τα καταφέρουμε!!!να μην χάνεσαι!να γράφεις εδώ!θα νιώσεις καλύτερα!!φιλιά πολλά!

 

Κοριτσακι μου γλυκο...με τα υπεροχα λογακια σου...

 

Επετρεψε μου να πω πως ΗΔΗ ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ...ενμερει...μπορει ως καποιο σημειο...μπορει να μην εχουμε ολοκληρωσει το μονοπατι...ΑΚΟΜΑ...

Αλλα ξερω πως ειναι δυσκολο ακομα και να μπεις σε αυτο το μονοπατι...εμεις μπηκαμε...το διαβαινουμε...θελει απιστευτη δυναμη,θεληση,πιστη,αγαπη,ειλικρινεια,υπομονη,επιμονη και πολλα αλλα ακομα και για να ξεκινησει καποιος να διαβαινει αυτο το μονοπατι...

Αρα...???

ΗΔΗ ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ γλυκια μου καρδουλα...

 

Και απλα θα πω πως τα ομορφοτερα επονται...ειναι εκει στην ακρη του μονοπατιου...αλλες φορες πρεπει να ομολογησω ειναι και καθ'οδον...

 

Ειναι για ολες μας...ειναι κατα ενα απροσδιοριστο τροπο "μοιρασμενα" για ολες μας και απλα περιμενουν την "καταλληλη" στιγμη να τα κλεισουμε στην αγκαλιτσα μας...

 

Σε φιλω

[nikosg]

Καλησπέρα,

καταρχάς είμαι 28ετών.

Λόγω κρυψορχίας και φόβου κιρσοκίλης έκανα μία σειρά από εξετάσεις που αφορούσαν ορμόνες και triplex ορχεων. Η τεστοστερόνη βρέθηκε χαμηλά εκτός ορίων. Ο ανδρολόγος μου έδωσε testo gel για ένα μήνα ώστε να κάνει κάποιο "restart" όπως έλεγε γιατί όλες οι άλλες εξετάσεις ήταν φυσιολογικές. Στη συνέχεια ξαναέκανα άλλες δύο φορές τις εξετάσεις όπου η τεστο εβγαινε φυσιολογικά χαμηλή. Ο ανδρολόγος ύστερα από κλινική εξέταση θεωρούσε ότι είχα κρυψορχία μόνο αριστερά, οπότε υποστήριζε ότι όλα είναι οκ, και να μη κάνω σπερμοδιάγραμμα. Παρόλα αυτά βρήκα ότι τελικά είχα κρυψορχία αμφω και μου συνέστησε να κάνω σπερμοδιάγραμμα τελικά. Το οποίο έδειξε αζωοσπερμία. Πραγματοποίησα εξετάσεις ορμονικές και τρίπλεξ ξανά. Φυσιολογικές και η τέστο φυσιολογικά χαμηλή. Θα επισκεφτώ τον ουρολόγο την επόμενη βδομάδα, ο οποιος μου έχει συστήσει να ξανακάνω το σπερμοδιάγραμμα μετά από τρεις μήνες σε κάποιο εξειδικευμένο αυτή τη φορά κέντρο και με περισσότερους δείκτες.

 

 

Θα ήθελα να ρωτήσω και τη δική σας γνώμη, τι προτείνετε από εδώ και πέρα, δεν ενδιαφέρομαι να κάνω παιδιά άμεσα, απλά ήταν περισσότερο ένα τεστ για να ελέγξω για τη κρυψορχία και να μου φύγει από το μυαλό..αλλά τελικά έγινε το αντίθετο.

 

 

Ήθελα να ρωτήσω αν από προσωπική εμπειρία κάποιες βιταμίνες ή το clomid(clomithene-σε ξενόγλωσσα φόρουμ διάβασα ότι χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις χαμηλή τεστο για φυσική αύξηση αυτής, και πιθανόν ξεκίνημα σπερματογέννεσης) βοήθησαν ώστε να αλλάξει αυτό το αποτέλεσμα. Απλά κάνοντας και τη δεύτερη εξέταση θα ήθελα μέχρι τότε να εξαντλήσω τις όσες πιθανές φαρμακευτικές αγωγές ώστε να ξέρω αν πρόκειται για αποφρακτική ή μη.

 

 

Επίσης αυτό που πραγματικά με φοβίζει καθημερινά και ξυπνάω και κοιμάμαι με αυτή τη σκέψη είναι πως συνεχίζω τη ζωή μου. Δηλαδή, έχω κάποια σχέση τώρα εδώ και πέντε μήνες, αλλά δε ξέρω τι να της πω, και πως να της το πω..και αν πρέπει να της το πω.. δε νιώθω ακόμα ότι είμαι σίγουρος γιαυτή ώστε να της πω κάτι τέτοιο, αλλά αν αλλάξει αυτό?? πως συμπεριφέρομαι στις σχέσεις μου από δω και πέρα??? Προφανώς απέχω πολύ από το να κάνω οικογένεια, καθώς και άνεργος είμαι, και δεν έχω κάποια σοβαρή μακροχρόνια σχέση. Στη συγκεκριμένη σχέση, στην ίδια ηλικία, αυτή με ρώτησε στο 1ο μήνα που είμαστε μαζί, αν έχω κρυψορχία, της είπα όχι και εξαιτίας αυτού του λόγου το έψαξα... αλλά τώρα τι της λέω... έχω μια τάση να τη χωρίσω.., και έτσι και αλλιώς δεν είμαι απόλυτα ευχαριστημένος από τη σχέση που έχω μέχρι τώρα. Παλιότερα μια κοπέλα που πραγματικά την αγάπησα και την αγαπώ και νομίζω και αυτή γιατί ακόμα μιλάμε, με χώρισε για τη πιθανότητα σοβαρού κληρονομικού νοσήματος... οκ, αρχίζω να καταλαβαίνω ότι δεν είμαι πια 18-22 που η οικογένεια ήταν κάτι μακρινό, αλλά πια μοιάζει σα σοβαρό κριτήριο...

Πως συνεχίζω σε περίπτωση που επαληθευτεί ότι η μόνη πιθανότητα για παιδί είναι η εξωσωματική, και πάλι με φόβο κληρονομικού νοσήματος?? μήπως δεν αξίζει καν?? η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα τα πάντα.. αλλά....??

[Believer]

Αγόρι μου γλυκό, καταρχήν καλωσόρισες.... Να τα πάρουμε ήρεμα και με τη σειρά τα πράγματα. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να σκέφτεσαι αυτή τη στιγμή, είναι ΕΣΥ! Το ότι έμαθες ποιο είναι το πρόβλημα είναι η αρχή της λύσης του. Θα πρέπει λοιπόν να να συνεργαστείς με έναν πολύ καλό ουρολόγο ο οποίος θα σε καθοδηγήσει σωστά. Να πάρεις και μία δεύτερη άποψη, να κάνεις και δεύτερο σπερμοδιάγραμμα και μία σειρά από άλλες εξειδικευμένες εξετάσεις. Αν υπάρχει πιθανότητα κληρονομικού νοσήματος, εφόσον θα χρειαστεί εξωσωματική ακόμα και αυτό λύνεται, γιατί υπάρχει και η πιθανότητα να κάνεις κοριτσάκια. Ρώτησες;;; Για τη θεραπεία που μας λες δε γνωρίζω γιατί εμάς είναι διαφορετικό το πρόβλημα. όμως τι χάνεις να τη δοκιμάσεις;;;

όσον αφορά τη σχέση σου η προσωπική μου γνώμη είναι ότι κάτι τέτοιο πρέπει να το μοιράζεσαι με κάποιον που ξέρεις ότι αγαπιέστε πραγματικά. Γιατί είναι ένας δρόμος όχι και ο πιο εύκολος και πρέπει να υπάρχει αληθινή αγάπη, σεβασμός και υπομονή... Αν λοι[πόν δεν είσαι σίγουρος για αυτή τη σχέση κράτα το για τον εαυτό σου για την ώρα. Όσο για την κοπέλα που σε χώρισε, δεν μπορώ να κρίνω την αγάπη της αλλά θα της δώσω το ελαφρυντικό της ηλικίας αφού όπως λες ήσασταν μικροί... Δεν ξέρω αν είναι αυτή η πριγκίπισσά σου αλλά κάπου εκεί έξω υπάρχει... Σίγουρα είσαι ακόμα μικρός αλλά κάποια στιγμή θα έρθει η επιθυμία για παιδάκι. Και εύχομαι μέχρι τότε να έχεις παράγει πολλά πολλά σπερματοζωάρια και να ψάχνεις απλά τη μητέρα των παιδιών σου!

[nikosg]

Αν υπάρχει πιθανότητα κληρονομικού νοσήματος, εφόσον θα χρειαστεί εξωσωματική ακόμα και αυτό λύνεται, γιατί υπάρχει και η πιθανότητα να κάνεις κοριτσάκια.

 

οκ, ευχαριστώ για το ενδιαφέρον!!! απλά να σχολιάσω ότι το πιθανόν κληρονομικό νόσημα, δεν αφορά κάποια γεννετική ανωμαλία σχετικά με το φύλο, δεν έχει να κάνει με το αν θα είναι κορίτσι ή αγόρι και δεν έχει να κάνει με τη γέννηση παιδιών.

απλά να πω, ότι δε νομίζω ότι έμαθα ποιο είναι το πρόβλημα, μόνο ενδείξεις έχω, με τη κρυψορχία και τις εγχειρήσεις να αποτελούν πιθανόν το σημαντικότερο λόγο.....εξάλλου αυτό με οδήγησε και εκεί...

[fulitsa]

σ'ευχαριστω myheart για το π.μ. Ο γιατρος αυτος με ποια κεντρα συνεργαζεται;

[myheart]

σ'ευχαριστω myheart για το π.μ. Ο γιατρος αυτος με ποια κεντρα συνεργαζεται;

 

 

Καλημέρα! με το embryolab σίγουρα...δεν ξέρω αν συνεργάζεται κ με άλλα.Σου έχω στείλει κ πμ.

[mpallou]

mpallou kai myheart αν σας ειναι ευκολο σε πμ να μου στειλετε το γιατρο ουρολογο που πηγατε..

 

Κούκλα συγνώμη που δεν απάντησα σύντομα αλλά ήμουν στο τρέξιμο για το θέμα αλλά και εργασιακά. Σου στέλνω pm τώρα. Φιλιά

[myheart]

Κορίτσια μου γλυκά τι κάνετε?πως είστε? Βγάλατε καμιά άκρη?

[YOU&I]

Κορίτσια καλησπέρα, είμαι και εγώ μια από τις περιπτώσεις που ο άντρας μου διαγνωστήκε με αζωοσπερμία. Και στα δυο σπερμοδιαγραμμάτα που έκανε 0 αριθμός!!!..Εκάνε και βιοψία όρχεων όπου βρέθηκαν 2 σπερματοζωάρια αλλά μας είπαν πως δεν πρόχωρησαν!..Η ψυχολογία μας είναι πολύ πεσμένη. Ο άντρας μου θέλει να κάνουμε με δότη, αλλά εγώ ακόμα το δουλεύω μέσα μου!..δεν ξέρω μου φαίνεται τρελλό όλο αυτό, αν και έχω διαβάσει πως μανούλες που έκαναν με δότη , με το που γεννιέται το μωρό, όλα ξεχνιούνται και επιστρέφει η καλή τους ψυχολογία. Αγαπιόμαστε πολύ με τον άντρα μου και αναρωτιέμαι γιατί περνάμε αυτή τη δοκιμάσια. Μέσα μου ακόμα παρακάλαψ να γίνει ένα θαύμα, αλλά δεν θέλω και να ονειροβατώ!..Θέλω να είμαστε ευτυχίσμενοι και να πάρω μια αποφάση που θα είναι και για εμενα η ''σωστή''...Οι δικές μου εξετάσεις είναι όλες καλές και ο γυναικολόγος μου, μου λεει να βιώσω την μητρότητα από τη στιγμή που και ο άντρας μου λαχταράει ένα μωρό...Υπάρχει κάποια από εσάς που να έκανε με δότη ή έστω να το σκεφτονταί ώς λύση αν δεν βρουν σπερματοζωάρια??...Η βοηθεία σας θα ήταν πολυτίμη. Σας ευχαριστώ!!

[myheart]

Κορίτσια καλησπέρα, είμαι και εγώ μια από τις περιπτώσεις που ο άντρας μου διαγνωστήκε με αζωοσπερμία. Και στα δυο σπερμοδιαγραμμάτα που έκανε 0 αριθμός!!!..Εκάνε και βιοψία όρχεων όπου βρέθηκαν 2 σπερματοζωάρια αλλά μας είπαν πως δεν πρόχωρησαν!..Η ψυχολογία μας είναι πολύ πεσμένη. Ο άντρας μου θέλει να κάνουμε με δότη, αλλά εγώ ακόμα το δουλεύω μέσα μου!..δεν ξέρω μου φαίνεται τρελλό όλο αυτό, αν και έχω διαβάσει πως μανούλες που έκαναν με δότη , με το που γεννιέται το μωρό, όλα ξεχνιούνται και επιστρέφει η καλή τους ψυχολογία. Αγαπιόμαστε πολύ με τον άντρα μου και αναρωτιέμαι γιατί περνάμε αυτή τη δοκιμάσια. Μέσα μου ακόμα παρακάλαψ να γίνει ένα θαύμα, αλλά δεν θέλω και να ονειροβατώ!..Θέλω να είμαστε ευτυχίσμενοι και να πάρω μια αποφάση που θα είναι και για εμενα η ''σωστή''...Οι δικές μου εξετάσεις είναι όλες καλές και ο γυναικολόγος μου, μου λεει να βιώσω την μητρότητα από τη στιγμή που και ο άντρας μου λαχταράει ένα μωρό...Υπάρχει κάποια από εσάς που να έκανε με δότη ή έστω να το σκεφτονταί ώς λύση αν δεν βρουν σπερματοζωάρια??...Η βοηθεία σας θα ήταν πολυτίμη. Σας ευχαριστώ!!

 

 

 

Καλημέρα κοπέλα μου!Σίγουρα όσες αντιμετωπίσαμε κάτι τέτοιο σε καταλαβαίνουμε!Δεν μπορώ να σου πω τι ν'αποφασίσεις,πάρε τον χρόνο σου,δούλεψέ το με τον εαυτό σου κ τον άντρα σου και σίγουρα θα πάρετε την πιο σωστή απόφαση!Το θετικό είναι πως ο άντρας σου είναι θετικός για δότη...δεν ξέρω τι θα κάναμε εμείς (μιας κ βρήκαμε σπέρμα μπόλικο),αλλά νομίζω πως μπροστά στο θαύμα της μητρότητας όλα τ'άλλα ξεπερνιούνται!Καλή επιτυχία,φιλια...

[YOU&I]

Καλημέρα κοπέλα μου!Σίγουρα όσες αντιμετωπίσαμε κάτι τέτοιο σε καταλαβαίνουμε!Δεν μπορώ να σου πω τι ν'αποφασίσεις,πάρε τον χρόνο σου,δούλεψέ το με τον εαυτό σου κ τον άντρα σου και σίγουρα θα πάρετε την πιο σωστή απόφαση!Το θετικό είναι πως ο άντρας σου είναι θετικός για δότη...δεν ξέρω τι θα κάναμε εμείς (μιας κ βρήκαμε σπέρμα μπόλικο),αλλά νομίζω πως μπροστά στο θαύμα της μητρότητας όλα τ'άλλα ξεπερνιούνται!Καλή επιτυχία,φιλια...

 

Myheart από ότι καταλάβαινω είσαι ήδη μάνουλα, και είναι πολύτιμη η βοηθεία σου. Μου μπαίνουν ερωτηματικα για το ποιος είναι ένας δότης?και ακόμα μου φαίνεται σουρεαλίστικο να κάνω παιδί με έναν άγνωστο..και πως θα το πάρει το παιδι μεγαλώνοντας όλο αυτό, γιατί έχουμε σκοπο να του πουμε την αλήθεια. Πραγματικά θαυμάζω τις γυναίκες που τα έχουν ξεκάθαρα στο μυαλό τους και παίρνουν πιο εύκολα μια τέτοια απόφαση.Είναι τόσα πολλά αυτα που με προβλήματιζουν, αν και φαντάζομαι πως λιγο θα με απασχολουν απο τη στιγμη που θα έχω ένα πλασματακι στην αγκαλία μου. Γι αυτο και θα με ενδιέφερε πολύ η γνώμη ένος ζευγαριού που το τόλμησε!..Σε ευχαριστώ για τη γνώμη σου περί μητρότητας.

[myheart]

Myheart από ότι καταλάβαινω είσαι ήδη μάνουλα, και είναι πολύτιμη η βοηθεία σου. Μου μπαίνουν ερωτηματικα για το ποιος είναι ένας δότης?και ακόμα μου φαίνεται σουρεαλίστικο να κάνω παιδί με έναν άγνωστο..και πως θα το πάρει το παιδι μεγαλώνοντας όλο αυτό, γιατί έχουμε σκοπο να του πουμε την αλήθεια. Πραγματικά θαυμάζω τις γυναίκες που τα έχουν ξεκάθαρα στο μυαλό τους και παίρνουν πιο εύκολα μια τέτοια απόφαση.Είναι τόσα πολλά αυτα που με προβλήματιζουν, αν και φαντάζομαι πως λιγο θα με απασχολουν απο τη στιγμη που θα έχω ένα πλασματακι στην αγκαλία μου. Γι αυτο και θα με ενδιέφερε πολύ η γνώμη ένος ζευγαριού που το τόλμησε!..Σε ευχαριστώ για τη γνώμη σου περί μητρότητας.

 

 

Δεν είμαι ακόμη μανούλα αλλά ελπίζω να γίνω σύντομα!Τέλη καλοκαιριού θα κάνουμε την 1η μας εξωσωματική(μακάρι να είναι κι η τελευταία )

Σίγουρα δεν μπορώ ν'απαντήσω στους προβληματισμούς σου αλλά σου έυχομαι όποια απόφαση κι αν πάρεις να είναι η καλύτερη για την οικογένεια σας! Ίσως ένας ειδικός θα μπορούσε να σε βοηθήσει!

[sofi@p]

Κορίτσια καλησπέρα, είμαι και εγώ μια από τις περιπτώσεις που ο άντρας μου διαγνωστήκε με αζωοσπερμία. Και στα δυο σπερμοδιαγραμμάτα που έκανε 0 αριθμός!!!..Εκάνε και βιοψία όρχεων όπου βρέθηκαν 2 σπερματοζωάρια αλλά μας είπαν πως δεν πρόχωρησαν!..Η ψυχολογία μας είναι πολύ πεσμένη. Ο άντρας μου θέλει να κάνουμε με δότη, αλλά εγώ ακόμα το δουλεύω μέσα μου!..δεν ξέρω μου φαίνεται τρελλό όλο αυτό, αν και έχω διαβάσει πως μανούλες που έκαναν με δότη , με το που γεννιέται το μωρό, όλα ξεχνιούνται και επιστρέφει η καλή τους ψυχολογία. Αγαπιόμαστε πολύ με τον άντρα μου και αναρωτιέμαι γιατί περνάμε αυτή τη δοκιμάσια. Μέσα μου ακόμα παρακάλαψ να γίνει ένα θαύμα, αλλά δεν θέλω και να ονειροβατώ!..Θέλω να είμαστε ευτυχίσμενοι και να πάρω μια αποφάση που θα είναι και για εμενα η ''σωστή''...Οι δικές μου εξετάσεις είναι όλες καλές και ο γυναικολόγος μου, μου λεει να βιώσω την μητρότητα από τη στιγμή που και ο άντρας μου λαχταράει ένα μωρό...Υπάρχει κάποια από εσάς που να έκανε με δότη ή έστω να το σκεφτονταί ώς λύση αν δεν βρουν σπερματοζωάρια??...Η βοηθεία σας θα ήταν πολυτίμη. Σας ευχαριστώ!!

 

γνωστή μου έκανε, όχι ένα, αλλά 2 παιδιά με δότη. τόσο πολύ αγάπησαν το πρώτο που έκαναν και 2ο. ο άντρας ήταν λίγο σκεπτικός στην αρχή, μέχρι να πάρει την απόφαση, αλλά με τον καιρό, όλα καλά.

 

νομίζω ότι από τη στιγμή που θα το κυοφορήσεις, δεν έχει διαφορά. εδώ άλλοι υιοθετούν μωράκια και δεν τα ξεχωρίζουν από τα βιολογικά τους παιδιά. ο άντρας σου είναι θετικός. εσύ γιατί κολλάς?? δυστυχώς ο δρόμος για την απόκτηση ενός παιδιού δεν είναι για όλους εύκολος αλλά πρέπει να το παίρνουμε απόφαη και να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε με αυτά που έχουμε κι με αυτά που μας δίνει η επιστήμη.

[Rosaria]

Κορίτσια καλησπέρα, είμαι και εγώ μια από τις περιπτώσεις που ο άντρας μου διαγνωστήκε με αζωοσπερμία. Και στα δυο σπερμοδιαγραμμάτα που έκανε 0 αριθμός!!!..Εκάνε και βιοψία όρχεων όπου βρέθηκαν 2 σπερματοζωάρια αλλά μας είπαν πως δεν πρόχωρησαν!..Η ψυχολογία μας είναι πολύ πεσμένη. Ο άντρας μου θέλει να κάνουμε με δότη, αλλά εγώ ακόμα το δουλεύω μέσα μου!..δεν ξέρω μου φαίνεται τρελλό όλο αυτό, αν και έχω διαβάσει πως μανούλες που έκαναν με δότη , με το που γεννιέται το μωρό, όλα ξεχνιούνται και επιστρέφει η καλή τους ψυχολογία. Αγαπιόμαστε πολύ με τον άντρα μου και αναρωτιέμαι γιατί περνάμε αυτή τη δοκιμάσια. Μέσα μου ακόμα παρακάλαψ να γίνει ένα θαύμα, αλλά δεν θέλω και να ονειροβατώ!..Θέλω να είμαστε ευτυχίσμενοι και να πάρω μια αποφάση που θα είναι και για εμενα η ''σωστή''...Οι δικές μου εξετάσεις είναι όλες καλές και ο γυναικολόγος μου, μου λεει να βιώσω την μητρότητα από τη στιγμή που και ο άντρας μου λαχταράει ένα μωρό...Υπάρχει κάποια από εσάς που να έκανε με δότη ή έστω να το σκεφτονταί ώς λύση αν δεν βρουν σπερματοζωάρια??...Η βοηθεία σας θα ήταν πολυτίμη. Σας ευχαριστώ!!

γεια και απο μενα! Ποσο πολυ μοιαζουν οι περιπτωσεις μας δεν φανταζεσαι, και εμεις ειμαστε ακριβως στην ιδια κατασταση με την διαφορα οτι δεν εχουμε κανει βιοψια αλλα δυστηχως η πιθανοτητα να μην βρεθει τιποτα ειναι συντριπτικη.

Και εμενα ο αντρας μου ειναι θετικος στο να γινει με δοτη γιατι εχει αποδεχτει το προβλημα της αζωοσπερμιας και δεν τον απασχολει θελει μονο να κανουμε οικογενεια.η δυσκολη στην ιστορια ειμαι εγω γιατι πολυ απλα φοβαμαι το αγνωστο αλλα ξερεις κατι;οταν βλεπω το ποσο πολυ θελω να αποκτησουμε παιδια σκεφτομαι οτι πρεπει να το κανω δεν θελω να φτασω σε μια ηλικια και να μετανιωσω που δεν το εκανα.ειναι πολυ δυσκολη αποφαση το ξερω καλα..

[κυβελη]

you and i σου εχω στειλει πμ

[papagalomania]

You and I,

Καταλαβαίνω ότι βρίσκεσαι σε πολύ δύσκολη θέση και δεν είναι εύκολο σε κανέναν να δίνει συμβουλές. Θα σου πω μόνο κάποιες δικές μου σκέψεις και προβληματισμούς. Η επιθυμία για παιδί είναι ριζωμένη στη φύση μας αλλά επειδή υπάρχει και η λογική πρέπει να σκεφτόμαστε και το καλό του παιδιού μας. Γι' αυτό η απόκτηση παιδιού με δότη με προβληματίζει. Πρώτον, πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το ποιόν του δότη, τη στιγμή που ακούγονται τόσα πολλά για την εκμετάλλευση του γενετικού υλικού. Η κερδοσκοπία είναι απίστευτη και τη στιγμή που δεν μπορείς να εμπιστευτείς απόλυτα κανέναν δεν είναι λογικό να το ρισκάρεις.

Δεύτερον, ποιος μας εξασφαλίζει ότι το παιδί μου μεθαύριο δεν θα συναντηθεί με βιολογικό του αδελφό και δεν θα σχετιστεί μαζί του. Εκτός από το ηθικό ζήτημα, το βιολογικό πού το βάζεις;

Τρίτον, ποιος μου εγγυάται ότι δεν θα σοκαριστεί και δεν θα με μισήσει αν μάθει την αλήθεια. Για να αποκτήσω ένα παιδί να ρισκάρω να το πληγώσω ανεπανόρθωτα μετά; Δεν ξέρω.

Τέταρτον, η ίδια η σχέση με το σύζυγό μου πώς θα επηρεαστεί; Και μη μου πει κανείς ότι δεν επηρεάζεται και ότι το θέλει κι ο ίδιος, γιατί αυτό θα είναι μια μόνιμη κατάσταση. Άσε που η ανάγκη μου για παιδί δεν είναι άσχετη με τον άντρα που αγαπάω. Προσωπικά αν δεν κάνω με αυτόν που αγαπάω παιδί, ας μην κάνω καθόλου. Αντί να είναι ο καρπός του έρωτά μας θα είναι αποτέλεσμα ψυχρής επέμβασης σε εργαστήριο από ξένο σώμα.

Αφού θέλω τόσο πολύ ένα παιδί και ο σύζυγός μου δεν έχει αντίρρηση να μην είναι δικό του, καλύτερο θα ήταν να κοιτάξω τη λύση της υιοθεσίας. Έτσι και οι δύο θα φέρουμε την ίδια ευθύνη, κανείς δεν θα αισθάνεται "ριγμένος" και αποκομμένος από τον άλλον και θα δώσουμε την αγάπη μας σε ένα παιδί που την έχει ανάγκη και θα έμενε σε ίδρυμα ή ποιος ξέρει πού θα κατέληγε.

Όλα αυτά είναι όσα θα σκεφτόμουν αν με απασχολούσε το θέμα αυτό.

Επειδή το κυνήγι της μητρότητας έχει τελειώσει για μένα μετά από 16 χρόνια προσπαθειών, καθώς έχω μπει σε εμμηνόπαυση πια, σου λέω ότι σκέφτομαι το θέμα της υιοθεσίας. Για να μη νομίζεις ότι σου μιλάω εκ του ασφαλούς κι ότι δεν καταλαβαίνω τι περνάς. Προσεύχομαι να πάρεις την καλύτερη απόφαση για σένα και για τον άντρα σου. Η αγάπη σας είναι το πιο πολύτιμο που έχετε. Αυτή και θα σας στηρίξει. Καλή δύναμη!

[Nordor]

Συμφωνω σε ολα με την pagalomania....Η αγαπη ειναι το πιο σημαντικο.

Επειδη εχω βιωσει το θεμα της αζωοσπερμιας (εστω και για συντομο διαστημα) μπορω να καταλαβω το μεγεθος του προβληματος και κυριως το πως βλεπουν οι αντρες απο την δικη τους σκοπια. Εγω στο 1 σπερμοδιαγραμμα που εκανα μετα απο 1 χρονο προσπαθειων σε ενα απλο μικροβιολογικο ιατρειο μου βγαλανε σαν αποτελεσμα αζωοσπερμια.Φυσικα τρελαθηκα. Οταν το ειπα στην γυναικα μου εχασε την γη κατω απο τα ποδια της....Μου λεει να το ψαξουμε παραπανω μηπως βρουμε,αλλιως δοτη?Και εγω της ειπα πως δεν εχω προβλημα αν εξαντλησουμε τα παντα τοτε ναι παμε για δοτη. Ειπα ομως ψεματα. Το ειπα καθαρα για να υπαρχει μια σχετικη ηρεμια στο σπιτι μας.Να της δωσω την εναλακτικη πως εαν ολα ναυαγουσαν ναι θα καναμε και αυτο. Ειχα παρει την αποφαση απο μεσα που πως εαν δεν βρισκαμε θα της ελεγα να χωρισουμε γιατι δοτη δεν θα δεχομουν με τιποτα ....ετσι αν ηθελε πανω απο ολα να γινει μητερα απο εμενα δεν θα ειχε δεσμευση. Τα αναφερω ολα αυτα γιατι μου ακουγεται λιγο δυσκολο να συμφωνουν αμεσως αντρες για δοτη.Σιγουρα θα υπαρχουν αρκετοι που ειναι ετσι και πραγματικα πιστευω πως ειναι ανωτεροι ανθρωποι και αξιοι σεβασμου απο εμενα.Για να κλεισω και την ιστορια μου ....τελικα εκανα ενα επαναληπτικο σπερμοδιαγραμμα μετα απο 2 μηνες σε ενα κεντρο ειδικο για την αναλυση του σπερματος οπου και βρεθηκαν μερικες εκατονταδες χιλιαδες σπερματοζωαρια με καλη κινητικοτητα.

Πηγαμε κατευθειαν για εξωσωματικη με μικρογονημοποιηση και με την πρωτη εμεινε εγκυος σε διδυμα,τα οποια τωρα ειναι 2 χρονων και 8 μηνων.