Mε ρωταει για το θανατο

[ΜΑΡΙΑΛ]

Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι δίνουμε μόνο πληροφορίες γι' αυτά που μας ρωτάει.

Δεν προσπαθούμε να καλύψουμε περισσότερο έδαφος

ενοείτε ότι συμφωνώ όσο λιγότερα τόσο καλύτερα...

 

εγώ όταν για εκατοστή φορά η δεύτερη κόρη μου 3,5 με ρώτησε για το θάνατο (και αφού ξέρω ότι μελαγχολεί πάντα μετά) της το ξέκοψα...

ότι είχα να σου πω στο είπα, δεν υπάρχει λόγος να το ξανασηζητήσουμε... ας μιλήσουμε για το μεγάλο κάστρο των πλειμομπιλ....

[pax]

Δεν προσπαθούμε να καλύψουμε περισσότερο έδαφος αφενός μεν γιατί δεν ξέρουμε τι ακριβώς έχει οικοδομήσει στο μυαλό του για το θέμα, οπότε μπορεί να το μπερδέψουμε, αφετέρου για οι φιλοσοφικές αναζητήσεις κλπ που υπάρχουν μέσα στην πραγμάτευση του θανάτου χρειάζονται χρόνο, ωριμότητα, εμπειρία για να ξεδιπλωθούν.

 

Συμφωνώ, αλλά οι απόψεις μας για το θάνατο είναι τρόπος ζωής, οπότε αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τα παιδιά, θα τους πούμε αυτό που πιστεύουμε εμείς. Όχι με βάση το τι νομίζουμε ότι θα νομίσουν ή τι μας είπε ένας "ειδικός" ότι θα νομίσουν αν τους πούμε αυτό ή εκείνο, γιατί δεν μπορούμε έτσι κι αλλιώς να ξέρουμε εκ των προτέρων τι θα καταλάβουν. Αν οι συζητήσεις για το θάνατο δεν είναι ταμπού στην οικογένεια, τότε σίγουρα θα ξαναρωτήσουν, αν τους δημιουργηθούν κι άλλες απορίες. Αυτά τουλάχιστον από τη δική μου εμπειρία.

[miriki]

Συμφωνούμε....

[kalio]

Εμεις το καλοκαιρι χασαμε την αδερφη του αντρα μου ενα νεο κοριτσι που αφησε και αυτη πισω ενα αγορακι 7 χρονων. Ο γιος μου 4,5 ηταν πολυ δεμενος μαζι της. Εζησε την αρρωστια της (καρκινος) απο κοντα καταλαβαινε οτι ηταν πολυ αρρωστη οταν εφτασε η στιγμη τα παιδια δεν ηταν παρον για τον γιο της αφησε "εντολη" να μην την δει νεκρη.Το θεμα ειναι οτι ο γιος μου περιμενει ποτε θα την κανει καλα ο θεος και θα την στειλει πισω γιατι του ειπαμε οτι πηγε στον θεο και οτι τωρα ειναι καλα καιμας βλεπει απο εκει ψηλα. Το ιδιο του λεει και ο γιος της γιατι καθονται μαζι στο δωματιο και ειδικα τις πρωτες μερες μονο γιαυτο μιλουσαν. Γενικα εχουν μπερδευτει με το θεμα θεος και θανατος μαλλον θα πρεπει να απευθυνθουμε σε καποιον παιδοψυχολογο. Ακομα δεν τα εχουμε παει στο νεκροταφειο δεν ξερω τι να τους πω πως θα το καταλαβουν.

[ismeni]

Εμεις το καλοκαιρι χασαμε την αδερφη του αντρα μου ενα νεο κοριτσι που αφησε και αυτη πισω ενα αγορακι 7 χρονων. Ο γιος μου 4,5 ηταν πολυ δεμενος μαζι της. Εζησε την αρρωστια της (καρκινος) απο κοντα καταλαβαινε οτι ηταν πολυ αρρωστη οταν εφτασε η στιγμη τα παιδια δεν ηταν παρον για τον γιο της αφησε "εντολη" να μην την δει νεκρη.Το θεμα ειναι οτι ο γιος μου περιμενει ποτε θα την κανει καλα ο θεος και θα την στειλει πισω γιατι του ειπαμε οτι πηγε στον θεο και οτι τωρα ειναι καλα καιμας βλεπει απο εκει ψηλα. Το ιδιο του λεει και ο γιος της γιατι καθονται μαζι στο δωματιο και ειδικα τις πρωτες μερες μονο γιαυτο μιλουσαν. Γενικα εχουν μπερδευτει με το θεμα θεος και θανατος μαλλον θα πρεπει να απευθυνθουμε σε καποιον παιδοψυχολογο. Ακομα δεν τα εχουμε παει στο νεκροταφειο δεν ξερω τι να τους πω πως θα το καταλαβουν.

 

πρεπει και στα δυο παιδιά να πείτε την αλήθεια. Οτι πέθανε και δεν θα την ξαναδούμε. τα παιδιά πρεπει να μαθουν τη σκληρή πραγματικοτητα, οτι θανατος σημαινει "δεν ξαναβλέπουμε καποιον".

αν πειτε μονο οτι εφυγε, κοιμηθηκε, οτι τον πηρε ο θεος κοντά του... αφ' ενος στο "εφυγε" ενα παιδι πιστευει οτι οι ανθρωποι εξαφανίζονται απο τη ζωή τους. "κοιμηθηκε" ισως να φοβαται να κοιμηθει, μηπως πεθανει και αφ ετερου αν πούμε οτι τον πήρε ο θεος, θα "θυμώσει" μαζί του.

 

πιστευω οτι πρεπει να πατε στο νοκροταφειο. ετσι...για να ποτισετε τα λουλουδια, για να αναψετε το καντήλι...

 

το σημαντικο; να καταλαβουν οτι οταν καποιος πεθαινει, δεν τον ξαναβλέπουμε. εκτος...εαν πιστευετε σε μετασαρκωση...

[kalio]

εχεις δικιο απλως πρεπει και εμεις να βρουμε τη δυναμη να το κανουμε ακουγεται απλο αλλα στην πραγματικοτητα ειναι πολυ δυσκολο.

[ismeni]

εχεις δικιο απλως πρεπει και εμεις να βρουμε τη δυναμη να το κανουμε ακουγεται απλο αλλα στην πραγματικοτητα ειναι πολυ δυσκολο.

 

δεν ειναι τοσο δυσκολο.

το περασα πριν ενα χρονο με τον αδελφο μου και πριν 6 μηνες με το μπαμπα μου, που επρεπε να το ανακοινωσω στην 4χρονη κόρη μου που ηταν πολυ δεμενη και με τους δυο...

[pk33]

Για τους Χριστιανούς δεν υπάρχει θάνατος. Υπάρχει μετάσταση στην αιώνια ζωή. Ο θάνατος είναι η πύλη. Γιαυτό και οι Χριστιανοί δεν λένε για κάποιον οτι πέθανε αλλά ότι κοιμήθηκε.

 

Για όλους τους άλλους ο θάνατος είναι το τέλος.

 

Διαλέγετε και παίρνετε. Το τι θα μάθει το κάθε παιδί, εξαρτάται από το τι πιστεύουμε εμείς. Τόσο απλά.

Όποιος δεν είναι Χριστιανός μπορεί να βρει πολλά να πει, αλλά ένα έχει σημασία, ότι για αυτόν μετά τον θάνατο δεν υπάρχει τίποτα. Η απλότητα του παιδιού, και επειδή η ψυχή του είναι πιο κοντά στο Θεό, δεν μπορεί να δεχτεί το τίποτα, γιατί ξέρει ότι υπάρχει κάτι μετά τον θάνατο.

 

Για τους Χριστιανούς τα πράγματα είναι απλά. Απλά επιβαιώνουν την διαίσθηση της παιδικής ψυχής ότι ο θάνατος είναι μετάβαση και ότι συνεχίζουμε να ζούμε.

 

Η ύπαρξη παιδιών -Αγίων δείχνει ότι τα παιδιά έχουν ίσως πολύ μεγαλύτερη ωριμότητα απέναντυ στον θάνατο σε σχέση με εμάς, γιατί έχουν πιο απλή σχέση με τον Θεό

[alcyon]

Πύλη ή μη... ο φόβος του θανάτου είναι καθολικός. Και δε μου έχει τύχει να δω πολλούς να περιμένουν με χαρά αυτή την "πύλη". (Μάλιστα κάπου διάβαζα πως όσο πιο θρησκευόμενος δείχνει κάποιος τόσο πιο έντονο έχει αυτό το φόβο. -Αληθεύει άραγε; Ποιος ξέρει;! )

 

Λες "διαλέγετε και παίρνετε"... δηλαδή η "συνέχεια" εξαρτάται καθαρά από το τι θα διαλέξουμε; Κάποιος από όλους θα έχει άδικο. Το ποιος όμως έχει άδικο, κανείς δε μπορεί να το επιβεβαιώσει.

 

Επίσης τα παιδιά τα βιώνουν όλα ως "θαυμαστά" κι αυτό λόγω κυρίως της έλλειψης εμπειρίας. Τον κόσμο τον γνωρίζουν από την αρχή. Στερούνται πρόβλεψης άρα θαυμάζουν κάθε τι που παρατηρουν. Μέχρι να θέσουν τους κανόνες τους και να μπορούν να σχεδιάζουν πια μεθοδευμένα τις κινήσεις τους, προς όφελός τους.

 

Η ύπαρξη παιδιών-αγίων δείχνει τη μεγάλη έλλειψη εμπειρίας και το πόσο έντονα μπορούν να καθοδηγηθούν ως προς τις "επιλογές" τους, οι οποίες τους στέρησαν το πρωταρχικό δικαίωμα της ζωής και της συνειδητής απόφασης.

[alcyon]

.. Η απλότητα του παιδιού, και επειδή η ψυχή του είναι πιο κοντά στο Θεό, δεν μπορεί να δεχτεί το τίποτα, γιατί ξέρει ότι υπάρχει κάτι μετά τον θάνατο.

...

 

Επίσης ένα παιδί ξέρει πως μέσα στη ντουλάπα βρίσκεται ένα τέρας μόνο όταν υπάρχει σκοτάδι, γιατί τις υπόλοιπες ώρες την ανοίγει τη ντουλάπα! Να το βάλω και αυτό στις αποδείξεις περί ύπαρξης του τέρατος; Να το ενισχύσουμε;;

 

 

 

Αυτό που θέλω να πω είναι, πως κατά τη γνώμη μου, το θέμα θάνατος είναι καλύτερα να αντιμετωπιστεί πιο ρεαλιστικά. Δηλαδή με όρους που το παιδί μπορεί να δει και να καταλάβει. Το θεολογικό (ή φιλοσοφικό) κομμάτι, ας μείνει για την εποχή που το παιδί θα μπορεί να αντιληφθεί πιο αφηρημένες έννοιες και θα έχει την ικανότητα να τις διαχειριστεί και να τις κρίνει.

[jackrussel]

Συμφωνώ, αλλά οι απόψεις μας για το θάνατο είναι τρόπος ζωής, οπότε αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τα παιδιά, θα τους πούμε αυτό που πιστεύουμε εμείς.

 

καπως ετσι το βλεπω κι εγω,,,δεν υπαρχει σωστο και λαθος λεμε αυτο που πιστευουμε εμεις