H πρώην σύζυγος μεταναστεύει μαζί με το παιδί μας

[boy'smam]

Ειναι σαφως σημαντικο. Αλλα σε αυτη την ηλικια η μαμα ερχεται πρωτη και ειναι πιο σημαντικη.

Δυο αγορια εχω και πολυ θα ηθελα να ασχολιοντουσαν λιγο με τον πατερα τους. Τον αγαπανε μεν αλλα ολο μαζι μου ειναι. ΑΚομα κι οταν λειπει εκτος για δουλεια δεν τον ψαχνουν καθολου, δεν τους λειπει.

 

Οταν μεγαλωσουν θα ειναι διαφορετικα, τωρα ομως σε αυτες τις ηλικιες η μα

Δεν εννοω ποσο θελουν τον μπαμπα σε σχεση με τη μαμα γιατι σε αυτη την εξισωση ο μπαμπας βγαινει συνηθως χαμενος!Αλλα οτι ο ρολος του πατερα σαν προτυπο ειναι κατι που καμια μανα στον κοσμο δεν μπορει να αντικαταστισει!

Εσυ το λες οτι δεν τους λειπει αλλα αν ειχαν τη δυνατοτητα να περνανε περισσοτερο χρονο μαζι του σιγα που θα ελεγαν οχι!

Εννοω κατι τετοιο

http://www.unborn.gr/paidi-kai-goneis/father/106-o-rolos-tou-patera-stin-psyxiki-anaptiksi-tou-paidiou

Βεβαια αυτοι ειναι απο μια γρηγορη αναζητηση στο google αλλα αυτο εννοω!

[Little Monkey]

Μπα.....δεν ισχυει αυτο. Αγορια-κοριτσια σε αυτες τις ηλικιες ειναι πιο προσκολλημενα στη μανα. Εκτος κι αν τη μανα δεν την εβλεπαν ποτε ιδιαιτερα.

Τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες είναι πιο προσκολλημένα στη μάνα επειδή η μάνα αναλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της φροντίδας τους ενώ ο πατέρας έχει το ρόλο του κουβαλητή. Αυτό δεν σημαίνει ότι η μάνα έχει το μαγικό ραβδί και μόνο αυτή μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες του παιδιού. Άλλωστε ακόμα και η ψυχανάλυση παραδέχεται ότι η μητρική φροντίδα παίζει καθοριστικό ρόλο τους πρώτους 12 μήνες και όχι επ' αόριστω. Ένα αγόρι (5, 6 χρονών ή μεγαλύτερο) που είναι προσκολλημένο στη μάνα θα πρέπει να μας ανησυχεί.

 

Και ναι, όσο και να μην μας αρέσει να το ακούμε, από ένα σημείο και μετά το αγόρι έχει ανάγκη την παρουσία του πατέρα. Η μάνα δεν είναι πανάκεια.

 

Σας υπενθυμίζω ότι το παρόν θέμα δεν αναφέρεται σε μωρό, αλλά σε παιδάκι 4 χρονών. Κρίσιμη ηλικία για να αποχωριστείς το αντρικό πρότυπο...

[vera]

Δεν εννοω ποσο θελουν τον μπαμπα σε σχεση με τη μαμα γιατι σε αυτη την εξισωση ο μπαμπας βγαινει συνηθως χαμενος!Αλλα οτι ο ρολος του πατερα σαν προτυπο ειναι κατι που καμια μανα στον κοσμο δεν μπορει να αντικαταστισει!

Εσυ το λες οτι δεν τους λειπει αλλα αν ειχαν τη δυνατοτητα να περνανε περισσοτερο χρονο μαζι του σιγα που θα ελεγαν οχι!

Εννοω κατι τετοιο

http://www.unborn.gr/paidi-kai-goneis/father/106-o-rolos-tou-patera-stin-psyxiki-anaptiksi-tou-paidiou

Βεβαια αυτοι ειναι απο μια γρηγορη αναζητηση στο google αλλα αυτο εννοω!

 

Η διαφωνια μου εγκειται στα λεγομενα που ειπωθηκαν οτι ο μπαμπας ειναι πιο σημαντικος για ενα αγορι απο τη μαμα. Συμφωνω για το προτυπο που λες και φυσικα για την επιδραση αλλα διαφωνω για την ιεραρχια. Σε αυτη την ηλικια ακομα πιο σημαντικη ειναι η παρουσια της μαμας, Αν εχεις δλδ να διαλεξεις αναμεσα στα δυο. Φυσικα το ιδανικο να υπαρχουν και οι δυο στη ζωη ενος παιδιου.

 

Αχ μακαρι να περνουσαν παραπανω χρονο με το μπαμπα τους τα δικα μου. Εχουν τη δυνατοτητα αλλα δεν τη θελουν. Για να καταλαβεις λειπει ο μπαμπας ολη την εβδομαδα για δουλεια εκτος Αθηνας και ερχεται να μας δει μιαμιση μερα. Αυριο φευγει και αντι να κατσουν μαζι του λιγο ερχονται συνεχεια απο πισω μου. Οπου και να παω. Δεν μπορω να κανω καμμια δουλεια. Οχι επειδη δεν τον αγαπανε αλλα επειδη εγω παντα τα φροντιζω. Τα παιδια σε αυτη την ηλικια ειναι πολυ μικρα ακομα και η μαμα ειναι η φωλια τους. Αυτη τα ταιζει, τα φροντιζει, τα αγκαλιαζει, τα νανουριζει. Δεν εχουν ανεξαρτοποιηθει ακομα και την εχουν αναγκη. Μπορει να πανε με το μπαμπα βολτα, να παιξουν αλλα παλι στη μαμα θελουν να γυρισουν, στη βαση τους.

[Little Monkey]

Τα παιδια σε αυτη την ηλικια ειναι πολυ μικρα ακομα και η μαμα ειναι η φωλια τους. Αυτη τα ταιζει, τα φροντιζει, τα αγκαλιαζει, τα νανουριζει. Δεν εχουν ανεξαρτοποιηθει ακομα και την εχουν αναγκη. Μπορει να πανε με το μπαμπα βολτα, να παιξουν αλλα παλι στη μαμα θελουν να γυρισουν, στη βαση τους.

Αυτό ίσως οφείλεται στο ότι ο δικός σας μπαμπάς λείπει από την καθημερινότητα των παιδιών, δηλαδή τα παιδιά είναι προσκολλημένα στη μαμά όχι επειδή "έτσι είναι τα παιδιά αυτής της ηλικίας" αλλά επειδή αυτό υπαγορεύουν οι συνθήκες της δικής σας ζωής. Αυτό φοβάται και ο θεματοθέτης ότι θα γίνει στη δική του περίπτωση σε πολλαπλάσιο όμως βαθμό, γιατί αυτός δεν θα έχει τη δυνατότητα να βρίσκεται στη ζωή του παιδιού του ούτε καν σποραδικά όπως ο δικός σας μπαμπάς.

 

Επιπλέον ακόμα κι αν τα παιδιά είναι προσκολλημένα στη μαμά, εξακολουθούν να έχουν ανάγκη την πατρική παρουσία, το ανδρικό πρότυπο, ειδικά τα αγόρια. Το να στερείς από ένα αγοράκι 4-5 χρονών την επαφή με τον πατέρα είναι λάθος, εφόσον δεν συντρέχεουν λόγοι επιβίωσης.

[vera]

Τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες είναι πιο προσκολλημένα στη μάνα επειδή η μάνα αναλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της φροντίδας τους ενώ ο πατέρας έχει το ρόλο του κουβαλητή. Αυτό δεν σημαίνει ότι η μάνα έχει το μαγικό ραβδί και μόνο αυτή μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες του παιδιού. Άλλωστε ακόμα και η ψυχανάλυση παραδέχεται ότι η μητρική φροντίδα παίζει καθοριστικό ρόλο τους πρώτους 12 μήνες και όχι επ' αόριστω. Ένα αγόρι (5, 6 χρονών ή μεγαλύτερο) που είναι προσκολλημένο στη μάνα θα πρέπει να μας ανησυχεί.

 

Και ναι, όσο και να μην μας αρέσει να το ακούμε, από ένα σημείο και μετά το αγόρι έχει ανάγκη την παρουσία του πατέρα. Η μάνα δεν είναι πανάκεια.

 

Σας υπενθυμίζω ότι το παρόν θέμα δεν αναφέρεται σε μωρό, αλλά σε παιδάκι 4 χρονών. Κρίσιμη ηλικία για να αποχωριστείς το αντρικό πρότυπο...

 

Και δεν ειναι κρισιμη ηλικια για να αποχωριστεις τη μητερα?

 

Οι περισσοτεροι πατεραδες περιοριζονται στο ρολο του κουβαλητη επειδη το προτιμουν. Αποφευγουν τα πρακτικα της φροντιδας. Και τα παιδια το καταλαβαινουν. Περα απο τη φροντιδα υπαρχει το συναισθηματικο δεσιμο, η αγκαλια, η στοργη, το χαδι. Γιατι πρεπει να ανεξαρτοποιηθει και να τα απορριψει στα 4 του?

[vera]

Αυτό ίσως οφείλεται στο ότι ο δικός σας μπαμπάς λείπει από την καθημερινότητα των παιδιών, δηλαδή τα παιδιά είναι προσκολλημένα στη μαμά όχι επειδή "έτσι είναι τα παιδιά αυτής της ηλικίας" αλλά επειδή αυτό υπαγορεύουν οι συνθήκες της δικής σας ζωής. Αυτό φοβάται και ο θεματοθέτης ότι θα γίνει στη δική του περίπτωση σε πολλαπλάσιο όμως βαθμό, γιατί αυτός δεν θα έχει τη δυνατότητα να βρίσκεται στη ζωή του παιδιού του ούτε καν σποραδικά όπως ο δικός σας μπαμπάς.

 

Δεν καταλαβες, ο δικος μας μπαμπας λειπει δυο βδομαδες μονο, δεν τον εχουν κιολας ξεγραψει . Απλα δεν τον αποζητουν, ουτε στενοχωριουνται οταν λειπει και μου κανει εντυπωση. Ισως επειδη δεν ηταν αυτος που τα αγκαλιαζε, κοιμιζε, φροντιζε, ταιζε απο μωρα. Ομως καθε μερα σπιτι ηταν και τα εβλεπε. Αν χωριζαμε βεβαια υποθετω οτι κι αυτος σαν το θεματοθετη θα ασχολιοταν μαζι τους ολοκληρο σαββατοκυριακο οταν θα τα εβλεπε και θα στενοχωριοταν οτι δεν τα βλεπει. Τωρα τα εχει σπιτι του.

[Little Monkey]

Είναι κρίσιμη ηλικία για να αποχωριστείς οποιονδήποτε από τους δύο γονείς. Αν εγώ ήμουν η μητέρα του παιδιού θα έκανα τα αδύνατα δυνατά για να μην αποχωριστεί κανέναν από τους δύο. Το να θεωρείς ότι το παιδί δεν πειράζει να χάσει τον πατέρα εφόσον εξακολουθεί να έχει τη μητέρα είναι λάθος οπτική, ειδικά επειδή το παιδί είναι αγόρι και σε κρίσιμη ηλικία (και λαμβάνοντας υπόψην ότι ο χωρισμός δεν είναι για σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά πιθανώς για χρόνια).

 

Συναισθηματικό δέσιμο, αγκαλιά και στοργή θα πρέπει να προσφέρουν και οι δύο γονείς. Η φροντίδα δεν είναι, ούτε πρέπει να είναι προνόμιο της μαμάς.

 

Αν η φροντίδα για κάποιο λόγο έχει γίνει αποκλειστικότητα της μαμάς, το λιγότερο που μπορεί να κάνει ο πατέρας είναι να είναι παρών στη ζωή των παιδιών. Ακόμα κι αυτό από μόνο του δεν φτάνει. Μεγαλώνοντας θα πρέπει να αναλάβει και ο πατέρας ουσιαστικό ρόλο, ειδικά (το ξαναλέω) όταν τα παιδιά είναι αγόρια.

[kinkajoujou]

Υπάρχουν όμως και άπειρα παραδείγματα παιδιών που τα μεγάλωσαν οι μπαμπάδες τους ενώ οι μαμάδες δούλευαν γιατί εκείνες έφερναν περισσότερα χρήματα στο σπίτι, και μια χαρά μεγάλωσαν και ανέπτυξαν στενές σχέσεις με το μπαμπά τους και τον προτιμούν από τη μαμά τους. Όλα σχετικά είναι για το παιδί, κι όπως μάθει έτσι θα ζήσει, ούτε η μάνα είναι πιο σημαντική, ούτε ο πατέρας, σημαντικό είναι να υπάρχει ένας άνθρωπος που θα του καλύπτει τις πρακτικές και συναισθηματικές ανάγκες του, όποιος κι αν είναι αυτός. Αυτή η νοοτροπία ότι μόνο η μάνα μπορεί κι ο πατέρας είναι γκεστ σταρ (πόσω μάλλον ότι προτιμάει να είναι μακριά από το παιδιά του όλη μέρα και να τριγυρνάει στους δρόμους και στα γραφεία) είναι κάτι που βολεύει τις μαμάδες αλλά δεν είναι κι απαραίτητα αληθινή για όλους.

[tzini]

Το μόνο σίγουρο θέμα που αντιμετωπίζει κ δεν μπορεί να λύσει η πρώην σύζυγος του άλτι όσον αφορά τη βίζα του παιδιού που πρέπει κ απαιτείται να υπογραφεί

είναι το ''κλείσιμο'' της χώρας για τους έλληνες μετανάστες, που η ίδια μπορεί εύκολα για τους χ λόγους να πάει να εργαστεί κ με τέτοιο μισθό ώστε κ το παιδί να έχει μια αξιοπρεπή ζωή εκεί (έστω με τα δικά της πιστεύω).

 

Ελπίζω να έγινε σαφές τώρα.

 

Διαφορετικά έχει πολύ κακό σκοπό για τους χ λόγους επίσης

αν κάθεται απλά κ περιμένει να υπογράψει ο άλτι.

Κ παράλληλα δεν έχει άκρη να πάει κάπου αλλού.

 

Από όσα μας έχει πεί φαίνεται σωστός πατέρας κ έξυπνος άνθρωπος

ο άλτι.

 

Χαιρετώ σας.

[vera]

Είναι κρίσιμη ηλικία για να αποχωριστείς οποιονδήποτε από τους δύο γονείς. Αν εγώ ήμουν η μητέρα του παιδιού θα έκανα τα αδύνατα δυνατά για να μην αποχωριστεί κανέναν από τους δύο. Το να θεωρείς ότι το παιδί δεν πειράζει να χάσει τον πατέρα εφόσον εξακολουθεί να έχει τη μητέρα είναι λάθος οπτική, ειδικά επειδή το παιδί είναι αγόρι και σε κρίσιμη ηλικία (και λαμβάνοντας υπόψην ότι ο χωρισμός δεν είναι για σύντομο χρονικό διάστημα, αλλά πιθανώς για χρόνια).

 

Συναισθηματικό δέσιμο, αγκαλιά και στοργή θα πρέπει να προσφέρουν και οι δύο γονείς. Η φροντίδα δεν είναι, ούτε πρέπει να είναι προνόμιο της μαμάς.

 

Αν η φροντίδα για κάποιο λόγο έχει γίνει αποκλειστικότητα της μαμάς, το λιγότερο που μπορεί να κάνει ο πατέρας είναι να είναι παρών στη ζωή των παιδιών. Ακόμα κι αυτό από μόνο του δεν φτάνει. Μεγαλώνοντας θα πρέπει να αναλάβει και ο πατέρας ουσιαστικό ρόλο, ειδικά (το ξαναλέω) όταν τα παιδιά είναι αγόρια.

 

Δεν ειπα οτι δεν πειραζει να χασει τον πατερα. Διαφωνω με την αποψη οτι ειναι σημαντικοτερος ο πατερας και αρα δεν πειραζει να χασει τη μητερα. Σκεψου αυτο το παιδι που χωρισαν οι γονεις και εφυγε ο μπαμπας απο το σπιτι, τωρα να το εγκαταλειψει η μαμα για να παει σε αλλη χωρα. Θα το καταρρακωσει. Αυτο ακουμε ως προταση. Να το αφησει η μαμα και να φυγει και να μεινει το παιδι εδω με το μπαμπα και τους συγγενεις. Ε δεν το θεωρω οτι καλυτερο για το παιδι.

 

Το καλυτερο φυσικα θα ηταν να μη χωριζαν και να μη χασει κανενα απο τους δυο. Αλλα αυτο ειναι θεμα των γονεων.

[vera]

Υπάρχουν όμως και άπειρα παραδείγματα παιδιών που τα μεγάλωσαν οι μπαμπάδες τους ενώ οι μαμάδες δούλευαν γιατί εκείνες έφερναν περισσότερα χρήματα στο σπίτι, και μια χαρά μεγάλωσαν και ανέπτυξαν στενές σχέσεις με το μπαμπά τους και τον προτιμούν από τη μαμά τους. Όλα σχετικά είναι για το παιδί, κι όπως μάθει έτσι θα ζήσει, ούτε η μάνα είναι πιο σημαντική, ούτε ο πατέρας, σημαντικό είναι να υπάρχει ένας άνθρωπος που θα του καλύπτει τις πρακτικές και συναισθηματικές ανάγκες του, όποιος κι αν είναι αυτός. Αυτή η νοοτροπία ότι μόνο η μάνα μπορεί κι ο πατέρας είναι γκεστ σταρ (πόσω μάλλον ότι προτιμάει να είναι μακριά από το παιδιά του όλη μέρα και να τριγυρνάει στους δρόμους και στα γραφεία) είναι κάτι που βολεύει τις μαμάδες αλλά δεν είναι κι απαραίτητα αληθινή για όλους.

 

 

Ε φυσικα, αν τα μεγαλωσε ο μπαμπας θα ειναι πιο κοντα στο μπαμπα. Δεν ξερεις ομως τι απωθημενα μπορει να τους αφησε αυτη η συμπεριφορα της μαμας. Το μια χαρα ειναι σχετικο. Υπαρχουν και μαμαδες που εγκαταλειπουν τα παιδια εντελως. Προσφατα διαβασα καπου μια ιστορια με τη μαμα που αφησε το παιδι στο μπαμπα, το μεγαλωσε αυτος για να εμφανιστει αυτη 10 χρονια μετα, επειδη θυμηθηκε να παιξει τη μαμα και να το παρει μαζι της σε αλλη χωρα. Τραγωδια και για το μπαμπα και για το παιδι. Δεν ξερω βεβαια αν το παιδι αισθανθηκε καποια χαρα που εστω και αργα το θυμηθηκε η μητερα του....

[kinkajoujou]

Απωθημένα γιατί να του αφήσει; Έχει μια μητέρα που εργάζεται και στον ελεύθερό της χρόνο ασχολείται μαζί του, κι έναν πατέρα σταθερά στο σπίτι, να φροντίζει για τις ανάγκες του. Τι διαφορετικό έχει αυτό το παιδί από το άλλο που μεγαλώνει με τη μαμά, ενώ ο μπαμπάς δουλεύει; Κι αυτό δεν έχει συμβεί μόνο σε μεγαλύτερα παιδιά, αλλά και σε μωρά κάτω του χρόνου ακόμα και μια χαρά παιδιά έγιναν.

 

Το παιδί χρειάζεται κάποιον να είναι εκεί. Εγώ προσωπικά θα προτιμούσα ένα παιδί με λιγότερα υλικά αγαθά, αλλά έναν γονιό που να του αφιερώνει χρόνο, παρά ένα παιδί που είναι κοντά στη μάνα γιατί έτσι θεωρεί η πλειοψηφία των μανάδων ότι είναι σωστό, και τελικά μεγαλώνει σε ένα παιδικό και μετά τον παιδικό με νταντάδες. Αυτό το παιδί θεωρώ ότι θα έχει πολύ περισσότερα απωθημένα..

 

Και σίγουρα, επειδή το βλέπω σε όλα τα παιδάκια που γνωρίζω εδώ που είναι από άλλες χώρες, ο ρόλος της ευρύτερης οικογένειας είναι πολύ σημαντικός. Δλδ κάνει τεράστιο καλό στο παιδί να έχει επαφή με τα ξαδερφάκια του, τον παππού και τη γιαγιά κλπ. Γενικά, όσο περισσότεροι υπάρχουν πλάι στο παιδί που να το αγαπούν, τόσο καλύτερα για το ίδιο.

 

Edit: Εντωμεταξύ στα 4 το παιδί έχει φτιάξει μνήμες από τον πατέρα του, έχει δεθεί μαζί του. Με το να το χωρίσεις κατά αυτό τον τρόπο δεν νομίζω ότι βοηθάς την ψυχολογία του. Δεν νομίζω δλδ ότι μεγαλώνοντας θα προσάψει στη μάνα το ότι δεν το έστειλε στο Χάρβαρντ που λέει ο λόγος, αλλά το ότι έκοψε έτσι αψήφιστα αυτή τη σχέση (πάντα με βάση όσα διαβάζουμε εδώ εννοείται).

[vera]

Σαφως και ειναι πολυ ωραιο να υπαρχει μεγαλη οικογενεια αλλα να υπαρχει και η μητερα διπλα. Αμα φυγει η μητερα τι να κανει τα σογια? Ο ανηψιος μου 4 χρονων επαθε νευρικο κλονισμο οταν εφυγε η μητερα του για μια βδομαδα εξωτερικο με τη μεγαλη κορη. Του πηρε ενα χρονο να συνελθει και δεν την αφηνε να ξεμυτισει απο κοντα του.

 

 

Οσους ξερω προσωπικα που μεγαλωσαν χωρις μητερα, μπορει να μεγαλωσαν μια χαρα αλλα εχουν απωθημενα. Ειναι τεραστια απορριψη για το παιδι. Εδω υιοθετημενα παιδια και δεν μπορουν να το χωνεψουν οτι η μητερα τα εδωσε και ψαχνουν να βρουν το λογο

 

Δε διαφωνω καθολου σε αυτο που αναφερεις για την ποιοτικη σχεση γονιου παιδιου.

 

Πολυ καλα ολα αυτα αλλα οχι να φυγει η μητερα του και να το εγκαταλειψει. Πειραζει και παραπειραζει.

[vera]

Edit: Εντωμεταξύ στα 4 το παιδί έχει φτιάξει μνήμες από τον πατέρα του, έχει δεθεί μαζί του. Με το να το χωρίσεις κατά αυτό τον τρόπο δεν νομίζω ότι βοηθάς την ψυχολογία του. Δεν νομίζω δλδ ότι μεγαλώνοντας θα προσάψει στη μάνα το ότι δεν το έστειλε στο Χάρβαρντ που λέει ο λόγος, αλλά το ότι έκοψε έτσι αψήφιστα αυτή τη σχέση (πάντα με βάση όσα διαβάζουμε εδώ εννοείται).

 

Για να το ελαφρυνουμε, δεν χωριζουμε εμεις το παιδι απο κανενα, το κανουν οι γονεις του.

Ασε που δεν μπορουμε να ξερουμε τι θα τους προσαψει οταν μεγαλωσει στο μελλον. Ο δικος μου σε αυτη τη φαση μας πουλαει ολους για να παρει ενα ποδηλατο

[melina_g]

Μια ερώτηση μόνο θα κάνω γιατί κάπου το έχασα... Το παιδί οκ, έχει να φάει και να πάει και παιδικό και και και... αφού δίνει ο πατέρας (όπως λέει). Η μητέρα που είναι άνεργη έχει να φάει; Γιατί εκτός απο μάνα είναι και άνθρωπος και έχει κι αυτή στομαχάκι που πρέπει να γεμίσει.

Μπορεί να έχει αναφερθεί και να μη το προσεξα βέβαια..

[dimmi]

Μια ερώτηση μόνο θα κάνω γιατί κάπου το έχασα... Το παιδί οκ, έχει να φάει και να πάει και παιδικό και και και... αφού δίνει ο πατέρας (όπως λέει). Η μητέρα που είναι άνεργη έχει να φάει; Γιατί εκτός απο μάνα είναι και άνθρωπος και έχει κι αυτή στομαχάκι που πρέπει να γεμίσει.

Μπορεί να έχει αναφερθεί και να μη το προσεξα βέβαια..

Μάλλον στη συγκεκριμένη περίπτωση θέλει να...τρώει η μάνα και του παιδιού να μη δίνει...προκειμένου να εργαστεί να αποξενώσει το παιδί από τον πατέρα και την ευρύτερη οικογένεια...

[tzini]

Μια ερώτηση μόνο θα κάνω γιατί κάπου το έχασα... Το παιδί οκ, έχει να φάει και να πάει και παιδικό και και και... αφού δίνει ο πατέρας (όπως λέει). Η μητέρα που είναι άνεργη έχει να φάει; Γιατί εκτός απο μάνα είναι και άνθρωπος και έχει κι αυτή στομαχάκι που πρέπει να γεμίσει.

Μπορεί να έχει αναφερθεί και να μη το προσεξα βέβαια..

 

Eίναι σε θέση να εργαστεί, οπότε δεν υποχρεώνεται ο κάθε άλτι να της πληρώνει διατροφή.

Συγγενείς, οικογένεια κλπο έχει να γεμίσει τουλάχιστον το στομαχάκι της υποθέτω.

[Little Monkey]

Αν η μητέρα είναι άνεργη και δεν έχει να φάει, γιατί το παιδί πάει σε (ιδιωτικό!) παιδικό σταθμό;

[Clelia]

Το παιδί πάει σε ιδιωτικό παιδικό σταθμό που τον πληρώνει ο πατέρας (όπως κ τόσα άλλα - όπως ο ίδιος ισχυρίζεται), επειδή η μητέρα ήταν έτοιμη να φύγει στο εξωτερικό αλλά τελικά δεν δέχτηκε ο πατέρας! Γι' αυτό κ η μητέρα δεν έκανε αίτηση για δημόσιο σταθμό, ήθελε να φύγει η γυναίκα, είχε βρει δουλειά στο εξωτερικό!!!!

altiport με ενδιαφέρον διάβασα τις γνώσεις σου για αυτά τα θέματα, που λίγοι τα ξέρουν. Εντυπωσιάστηκα πραγματικά, είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που μπορείς κάποιος να αντιμετωπίσει σε ένα διαζύγιο. Κ αφού ο ίδιος γράφεις ότι αυτά τα πράγματα τα έμαθες από "την μικρή σου πείρα με δικηγόρους", ποιος έκανε όλες αυτές τις αιτήσεις? Δλδ: αγωγή για διατροφή, αγωγή για επιμέλεια και γονική μέριμνα που μάλιστα έφτασε μέχρι τον Άρειο Πάγο, καταγγελία για εγκατάλειψη συζυγικής στέγης... Όλα αυτά τα έκανε η γυναίκα σου για σένα?

 

Κ επίσης: είσαι μήπως μέλος στον σύλλογο "Πατρότης" ή κάτι αντίστοιχο τέλος πάντων με τους χωρισμένους πατεράδες?

[ZWH]

Εγω παντως ευχομαι να μην βρεθουμε ποτε σε μια κατασταση που δνε θα εχουμε να ζησουμε το παιδι μας. Και τοτε δυστυχως δεν θα μπορουμε να κανουμε delete σε καταστασεις και προσωπα που δεν μας αρεσουν!!!

[jackrussel]

Εγω παντως ευχομαι να μην βρεθουμε ποτε σε μια κατασταση που δνε θα εχουμε να ζησουμε το παιδι μας. Και τοτε δυστυχως δεν θα μπορουμε να κανουμε delete σε καταστασεις και προσωπα που δεν μας αρεσουν!!!

 

δεν ειναι η περιπτωση τους απ οτι καταλαβα

 

χωρισμενη δεν ειμαι αλλα θα αναγκαστω για λιγο να ειμαι μακρια απο το συζυγο, κι εκεινος δεν αντεχει μακρια απο το παιδι του, οχι απο εμενα, αυτο βολευεται αλλα απο το παιδι του δεν το αντεχει,,εννοειται οτι θα παμε αργοτερα να τον βρουμε,,οπως και να χει το παιδι μας θα χασει σημαντικες αναφορες φευγοντας απο εδω αλλα οχι τις κυριοτερες, μανα, πατερα

 

αν ημουν στη θεση του φιλου μας, χωρισμενη και ηθελα να φυγω για δουλεια εξωτερικο δεν υπηρχε περιπτωση να μην μπαστακωθει και ο πατερας του παιδιου μου απο διπλα σε αποσταση αναπνοης, ωστε να ειναι οσο πιο πολυ κοντα στον μικρο

 

αν δεν μπορουσε να με κανει να αλλαξω γνωμη θα τα βρονταγε ολα κατω και θα εψαχνε κι αυτος δουλεια εκει που θα πηγαινα εστω κι αν δεν του αρεσει προκειμενου να μην χασει απο το παιδι του κι αλλα

 

το μονο πραγμα που εχω να πω στον φιλο μας γιατι γενικα ειμαι πολυ υπερ του, οτι ο τροπος που θελει να μεγαλωσει το παιδι του δεν ειναι απαραιτητα χειροτερος απο αυτον που επιθυμει η μητερα...θελω να πω οτι ολο αυτο το εχει στο κεφαλι του καπως μονο και μονο επειδη ετσι το θελει η το μπορει εκεινος προβαλλοντας το δυστυχως ολο πανω στο παιδι,,,

 

το παιδι θελει τον μπαμπα του οπου και να ειναι, ας παει και αυτος λοιπον

 

εξαλλου την ψυχρολουσια του χωρισμου την εχει φαει το παιδι, ας μπορεσει να τους εχει κοντα εστω και χωρια

τα ιδια ισχυουν βεβαια και για την μανα

[altiport]

Clelia, είναι πολύ ενδιαφέρον το πόσα πράγματα μπορεί να μάθει κανείς αν ΔΙΑΒΑΣΕΙ, συζητήσει με κόσμο, ανταλλάξει απόψεις και εμπειρίες. Δοκίμασε το και εσύ! μετά τον Σουλειμάν τον τρομερό φυσικά Στο κάτω κάτω αυτό δεν κάνουμε εδώ σε αυτό το forum; Ήδη από αυτό το post έμαθα πολυ χρήσιμα πράγματα. Π.χ. για τη συνθήκη της Χάγης. Εσύ την ήξερες; Εγώ όχι. Τώρα την ξέρω. Τι με κάνει αυτό; Καθηγητή του Διεθνούς Οικογενεικού Δικαίου

 

Η εμπειρία μου σε δικαστήρια συνίσταται σε 4 μονομελή και ένα πολυμελές πρωτοδικείο, όλα σε σχέση με το διαζύγιο. Εφετείο, πόσω μάλλον Άρειο Πάγο, δεν έχω βρεθεί ποτέ. Μόνο μια φορά που έδωσα ραντεβού με ένα φίλο έξω από τον Άρειο Πάγο, αλλά δεν νομίζω να μετράει... Λοιπόν, διάβασε, μάθε, ενημερώσου για τα δικαιώματα σου και τις υποχρεώσεις σου. Όχι μόνο για διαζύγια. Φορολογικά, εργατικά, προστασίας του καταναλωτή, υγείας και πρόνοιας, ισότητας και ίσων ευκαιριών. Μην σε πιάνουν κότσο οι επιτήδιοι

 

και επίσης, όχι δεν είμαι μέλλον κάποιας οργάνωσης. Ήμουν για 1 χρόνο (όσο κράτησε η συνδρομή μου). Πολύ καλή εμπειρία γιατί μίλησα με κόσμο στην ίδια φάση με εμένα, ανταλλάξαμε απόψεις, εμπειρίες, παθήματα και μαθήματα. Δεν ήταν του στυλ μου η οργάνωση και δεν ξαναπήγα, όμως πήρα αυτό που ήθελα.

 

 

Το παιδί πάει σε ιδιωτικό παιδικό σταθμό που τον πληρώνει ο πατέρας (όπως κ τόσα άλλα - όπως ο ίδιος ισχυρίζεται), επειδή η μητέρα ήταν έτοιμη να φύγει στο εξωτερικό αλλά τελικά δεν δέχτηκε ο πατέρας! Γι' αυτό κ η μητέρα δεν έκανε αίτηση για δημόσιο σταθμό, ήθελε να φύγει η γυναίκα, είχε βρει δουλειά στο εξωτερικό!!!!

altiport με ενδιαφέρον διάβασα τις γνώσεις σου για αυτά τα θέματα, που λίγοι τα ξέρουν. Εντυπωσιάστηκα πραγματικά, είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που μπορείς κάποιος να αντιμετωπίσει σε ένα διαζύγιο. Κ αφού ο ίδιος γράφεις ότι αυτά τα πράγματα τα έμαθες από "την μικρή σου πείρα με δικηγόρους", ποιος έκανε όλες αυτές τις αιτήσεις? Δλδ: αγωγή για διατροφή, αγωγή για επιμέλεια και γονική μέριμνα που μάλιστα έφτασε μέχρι τον Άρειο Πάγο, καταγγελία για εγκατάλειψη συζυγικής στέγης... Όλα αυτά τα έκανε η γυναίκα σου για σένα?

 

Κ επίσης: είσαι μήπως μέλος στον σύλλογο "Πατρότης" ή κάτι αντίστοιχο τέλος πάντων με τους χωρισμένους πατεράδες?

[Clelia]

Clelia, είναι πολύ ενδιαφέρον το πόσα πράγματα μπορεί να μάθει κανείς αν ΔΙΑΒΑΣΕΙ, συζητήσει με κόσμο, ανταλλάξει απόψεις και εμπειρίες. Δοκίμασε το και εσύ! μετά τον Σουλειμάν τον τρομερό φυσικά Στο κάτω κάτω αυτό δεν κάνουμε εδώ σε αυτό το forum; Ήδη από αυτό το post έμαθα πολυ χρήσιμα πράγματα. Π.χ. για τη συνθήκη της Χάγης. Εσύ την ήξερες; Εγώ όχι. Τώρα την ξέρω. Τι με κάνει αυτό; Καθηγητή του Διεθνούς Οικογενεικού Δικαίου

 

Η εμπειρία μου σε δικαστήρια συνίσταται σε 4 μονομελή και ένα πολυμελές πρωτοδικείο, όλα σε σχέση με το διαζύγιο. Εφετείο, πόσω μάλλον Άρειο Πάγο, δεν έχω βρεθεί ποτέ. Μόνο μια φορά που έδωσα ραντεβού με ένα φίλο έξω από τον Άρειο Πάγο, αλλά δεν νομίζω να μετράει... Λοιπόν, διάβασε, μάθε, ενημερώσου για τα δικαιώματα σου και τις υποχρεώσεις σου. Όχι μόνο για διαζύγια. Φορολογικά, εργατικά, προστασίας του καταναλωτή, υγείας και πρόνοιας, ισότητας και ίσων ευκαιριών. Μην σε πιάνουν κότσο οι επιτήδιοι

 

και επίσης, όχι δεν είμαι μέλλον κάποιας οργάνωσης. Ήμουν για 1 χρόνο (όσο κράτησε η συνδρομή μου). Πολύ καλή εμπειρία γιατί μίλησα με κόσμο στην ίδια φάση με εμένα, ανταλλάξαμε απόψεις, εμπειρίες, παθήματα και μαθήματα. Δεν ήταν του στυλ μου η οργάνωση και δεν ξαναπήγα, όμως πήρα αυτό που ήθελα.

 

Εγώ απλά παρέθεσα αυτά που διάβασα, σε σχέση με την "μικρή σου πείρα με δικηγόρους"! Όταν κάποιος γράφει κάτι τέτοιο, δεν σημαίνει οτι τα έμαθε αυτά με "διάβασμα, συζητήσεις, κ ανταλλαγή απόψεων κ εμπειριών"! Απλά τα ξέρει από πρώτο χέρι, κ μετά κάνει "γύρισμα" επειδή κατάλαβε την γκάφα του! Κ επειδή τα γραπτά μένουν, ο νοών νοείτω...

 

Δεν χρειαζόταν η προτροπή σου! Όσα ήθελα να μάθω τα έχω ψάξει κ έχω κάνει αναζητήσεις κ ποσταρίσματα σε φόρουμς σχέσεων κ λογιστών κοκ.

 

Ναι, κάτι είχα ακούσει για την συνθήκη της Χάγης...

 

Κ δεν με πιάνουν κώτσο ούτε οι επιτήδειοι, ούτε αυτοί που θέλουν να πουλήσουν τον εαυτό τους διαφορετικά, από αυτό που στην ουσία είναι!

 

Κ επειδή ξέρω πολύ καλά από ψυχολογική βία (κ την έχω ζήσει, κ διασταύρωσα την ύπαρξή της μέσω φόρουμς αλλά κ νομικών κ ψυχολόγων), μπορώ να διαβάσω πίσω από τις λέξεις, φίλε μου... Κ να βρω τον "Αλέξη".

 

Κ δεν με πείθεις! Από την αρχή δεν με έπεισες, απλά έδωσα ένα τόσο δα μικρούλι περιθώριο να είσαι η εξαίρεση κ να γράφεις σωστά! Ότι κ καλά δεεεεεεν προσπαθείς να πουλήσεις τον εαυτό σου! Κ διάβασα τις λέξεις, κ όχι πως το έχεις κ μεγάλη ανάγκη μεταξύ μας δλδ, αλλά τσου δεν με έπεισες!! Έχεις ιδέα πόσο απίστευτη επιθετικότητα δείχνει το μνμ σου σε μένα?? Φαντάσου...

 

Να γλιτώσει ήθελε η κοπέλα, κ αυτό ποτέ σου δεν θα σου το συγχωρήσεις!! Ότι δλδ δεν μπόρεσες να κάνεις ευτυχισμένη μια γυναίκα, κ προτίμησε να εγκαταλείψει την ασφάλειά της, κ να βρει ένα αβέβαιο μέλλον, μακριά από τσακωμούς κ διδαχές κ κηρύγματα!!!

 

Οι αυστηρότεροι κριτές "φίλε" μου, είναι τα παιδιά μας!!! Κ οι πιο έξυπνοι κριτές, υπόψην... Όσο κ να προσπαθήσεις να παρουσιασεις την μαμά κακιά, που θέλει να φύγει κ να πάει με τον καλό της στο υπερπέραν κ να αποχωριστεί ο πατέρας το παιδί του (μα πόσο προσεκτική χρήση των λέξεων που παρέθετες, υπόσκαπτες ένα έδαφος πρόσφορο κ έτοιμο... αλλά τα έχουμε φάει αυτά... Αυτές οι συμπεριφορές χειραγώγησης είναι τόσο μα τόσο προβλέψιμες), στην τελική η αλήθεια δεν θα κρυφτεί! Όσο κ να προσπαθήσεις να την διαβάλεις κ να την βάλεις πίσω από πρίσμα!!!

 

ΖWHηηηηηηηηηηηηηηηηηη!!! Κ εσύ ομοιοπαθούσα βρε!!! Γι' αυτό κ η επίθεση, εεε? Κάτι είδες, κάτι είδα... Κάτι που δεν θα αργήσει να φανεί σε ΟΛΟΥΣ!!!

[altiport]

 

αν δεν μπορουσε να με κανει να αλλαξω γνωμη θα τα βρονταγε ολα κατω και θα εψαχνε κι αυτος δουλεια εκει που θα πηγαινα εστω κι αν δεν του αρεσει προκειμενου να μην χασει απο το παιδι του κι αλλα

 

 

Αν όμως σθεναρά πίστευε ότι αυτή η κίνηση δεν ήταν η καλύτερη για το παιδί;

 

Έχω διαβάσει προσεκτικά όλες τις απόψεις σε αυτό το forum. Έχω κάνει άπειρες συζητήσεις με φίλους και γνωστούς. Ανάμεσα σε αυτούς, χωρισμένους μπαμπάδες και χωρισμένες μαμάδες, όπως επίσης και παντρεμένοι μπαμπάδες και μαμάδες. Από όλους πήρα και ένα ψήγμα σοφίας (συμπεριλαμβανόμενου κάθε post στο forum, αρνητικό ή θετικό προς την αρχική μου άποψη)

 

Έχω λοιπόν πεισθεί πως η κίνησή της πρώην συζύγου δεν θα διασφαλίσει το καλύτερο συμφέρον του παιδιού (μάλλον θα το βλάψει), ούτε κάν στην περίπτωση που παω και εγώ μαζί της στις μακρυνές χώρες που ανατέλει ο ήλιος. Δεν λέω ότι το κάνει επίτηδες και εν γνώσει της, απλώς λέω ότι δεν το έχει σκεφτεί ορθά. Φυσικά και μπορεί να κάνω λάθος. Δεν είναι μαθηματικά να πω 1+1=2. Μιλάμε για την ζωή ενός ανθρώπου. Αλλά αφού αυτό πραγματικά πιστεύω, και νοιώθω ότι το έχω σκεφτεί πολύπλευρα και διεξοδικά, είμαι υποχρεωμένος να δράσω ανάλογα και να βρω πλέον τρόπο όχι μόνο να δυσχαιράνω (όπως κάνω αυτή τη στιγμή), αλλά και να εμποδίσω αυτή την μετανάστευση του παιδιού.

 

Οπότε, θέτω το νέο ερώτημα του post. Υπαρχει τρόπος να εμποδίσω την μετανάστευση του γιού μου; (στην συνθήκη της Χάγης που ανέφερε ένα μέλος δεν βρήκα κάτι ξεκάθαρο, αλλά συνεχίζω την μελέτη)

[altiport]

Όσο κ να προσπαθήσεις να παρουσιασεις την μαμά κακιά, που θέλει να φύγει κ να πάει με τον καλό της στο υπερπέραν κ να αποχωριστεί ο πατέρας το παιδί του (μα πόσο προσεκτική χρήση των λέξεων που παρέθετες, υπόσκαπτες ένα έδαφος πρόσφορο κ έτοιμο... αλλά τα έχουμε φάει αυτά... Αυτές οι συμπεριφορές χειραγώγησης είναι τόσο μα τόσο προβλέψιμες), στην τελική η αλήθεια δεν θα κρυφτεί! Όσο κ να προσπαθήσεις να την διαβάλεις κ να την βάλεις πίσω από πρίσμα!!!

 

Θα μας τρελάνεις βρε Clelia; Δεύτερη φορά λές πως θα φύγει με τον καλό της. Δεν είπα ποτέ ότι θα πάει εκεί με τον δεσμό της. Είπα ότι δεν γνωρίζω. Μήπως ξέρεις κάτι που δεν ξέρω; μακάρι δηλαδή άν τελικά κάνει το δικό της και πάει, να έχει και κάποιον δικό της εκεί, τουλάχιστον να μην είναι μόνη με το παιδί.

 

Επίσης, και εδώ είναι το άλλο που με εκπλήσει, σε ποιο ακριβώς σημείο παρουσίασα ως κακιά την μαμά του μικρού; Πήρε μία απόφαση την οποία κρίνω λανθασμένη. Δεν νομίζω ότι αυτό την κάνει κακιά. Δεν νομίζω ότι κάνει εμένα κακό. Το αντίθετο του "συμφωνώ" είναι το "διαφωνώ". Όχι το "πλακώνομαι στο ξύλο"

 

Κατά τα άλλα, είμαι πολύ περίεργος να καταλάβω τι ακριβώς εννοείς στα 2 τελευταία μυνήματά σου; Ότι είμαι δικηγόρος ή ότι είμαι ακτιβιστής κάποιας οργάνωσης; Το ότι με θεωρείς επιθετικό και ότι ασκώ ψυχολογική βία το είπες ξεκάθαρα. Πες μου και αυτό το τελευταίο το ίδιο ξεκάθαρα.