Αιμοληψία - σας ζήτησαν να βγείτε απο το δωμάτιο?

[love4]

Να έχετε και τα 4 αρχεια παντα στην τσαντα σας. εγώ τα έχω. μην τα αφήσετε για όταν....

 

θυμαστε 2 πράγματα.

1) κανένας κανονισμός δεν είναι υπεράνω νόμων (πολλοι νόμοι αναφέρονται στην μέριμνα του γονέα κ οτι δε μπορεί να σας διαχωρίσει αναγκαστικά)

 

2) κανένας κανονισμός δεν έιναι και συγκεκριμένα υπεράνω του νόμου περι ποινικής ευθύνης σε περίπτωση άρνησης οφειλόμενης ιατρικής πράξης.

 

το pdf με τιτλο ποινικη ευθύνη είναι ισως το κυριότερο,

και δεσμευτικό, το οποίο δεν μπορεί κανένα να αμφισβητήσει, και σύμφωνα με αυτό η αστυνομία (εφόσον υπαρχει αλλος γιατρός/νοσηλευτής αντικαταστατης) μπορεί και ΠΡΕΠΕΙ να συλλαμβάνει επ αυτοφόρω επι τόπου τον γιατρό.νοσηλευτή που αρνείται να παρεχει υπηρεσίες επειδη δε θελετε να αφησετε μονο του το παιδί σας. εσείς το μονο που λετε στον αστυνομο (προφανώς αν αργεί θα καλέσετε την αστυνομία) ειναι κανω μήνυση (δεν πληρωνετε κατι, δεν κανετε κατι αλλο ειναι εργασία της αστυνομίας να το κανει μετα αυτό δηλ να συλλάβει) για άρνηση οφειλόμενης πράξης.

 

πριν απο όλα, ρωτάτε πάντα τους ειδικούς εκείνη τη στιγμή

 

"θέλετε να μου πείτε οτι αρνείστε την περίθαλψη του παιδιού μου (δινοντας σε άλλον τη θεση μου ή καθυστερόντας)

για τον χ λόγο (επειδή δεν θελω να το αφησω μονο του?)

 

επειδη ισως δεν σας τα εχουν πει καλά απο την διοίκηση θα ήθελα να σας δείξω αυτό το οποίο μπορεί να μην το θυμαστε, αλλά θα σας βοηθήσει να καταλάβετε ότι δεν έχετε δικαίωμα να αρνηθείτε την περίθαλψη του παιδί μου για κανέναν λόγο,

για κανέναν κανονισμό.

Εφόσον είσαστε ικανός να εργαστείτε αυτή τη στιγμή, δεν έχετε δικαίωμα, και θα με αναγκάσετε να επιφυλαχθώ για κάθε νομιμο δικαίωμά μου σε αυτή τη περίπτωση και αυτό για εσάς μπορεί να σημαίνει αυτόφορο. διαβάστε για να ενημερωθείτε καλύτερα για το τί σας λένε να κάνετε "

 

ΟΟΟΟοοοολα αυτα επειδη μας ειπαν να περασουμε εξω?????

[MaRiA06]

Καλα βρε jannis χαλαρωσε λιγο...στα χερια των γιατρων ειναι τα παιδια μας οχι στο στομα του λυκου...

 

Εμενα παντως ολες αυτες οι αντιδρασεις μου φαινονται ακραιες...ισως διοτι εχω καλη πιστη πως οι γιατροι νιωθουν συμπονια και συμπαθεια για τα παιδια μου και θελουν και οι ιδιοι το καλο τους...δεν ξερω κοριτσια..ειμαι καλα στο ροζ συννεφακι μου, δεν θελω να κατεβω...θελω να βλεπω καλες προθεσεις και ανθρωπια γυρω μου και οχι εχθρους απο το πουθενα

 

Εχεις ακουσει καθολου για τον παιδιατρο στα Γιαννενα??(ειναι το πιο προσφατο) και πολοι αλλοι βεβαια.

Ευχομαι να μην χρειαστει ποτε να βγεις απο ''το ροζ συνεφακι'' γιατι τοτε θα ειναι πολυ αργα.Καλυτερα επιφυλακτικη .Για τα παιδια μας προκυται

[Μαρια Στυλιανακη]

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΝΕΟ! :

 

ο υπουργός υγείας επαναλαμβάνει μη επιβεβαιωμένες μή υπάρχουσες θεωρείς ψυχολογίας (που άνευ κάθε επιστημονικού επιχειρήματος αντικρούουν ΥΠΑΡΧΟΥΣΕΣ ΠΟΛΛΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΠΟΔΕΚΤΗ ΤΑΚΤΙΚΗ )

ως αιτιολογία της αναίτιας απομάκρυνσης των γονέων απο τα τεκνα τους κατά την διάρκεια ιατρικών πράξεων...

 

 

Η απάντηση αυτή δε λεει τιποτα καινουριο.

μαλιστα επιβεβαιώνει την άγνοια

και του υπουργού υγείας, που δεν το έψαξε παραπάνω, αλλά και

του διευνθυντη παιδ. κλινικης καβαλας, που δηλώνει εδώ,

[ειναι κοπια η φραση απο το κείμενο που είχε απαντησει σε μητέρα]

ότι

υποτιθεται τα παιδιά αισθανονται λιγοτερο αγχος χωρις του γονείς τους

ενω εχουμε δεί ότι ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ και ποσοστιαία και στην Ελλάδα με αντίστοιχες ερευνες επιστημονικες, επισημες,

δεν ισχύει κατι τετοιο,

 

βλέπουμε τον υπουργό υγείας να συμπλέει με αυτή την αποψη,

 

χωρις όμως να τον εχει συμβουλέψει κάποιος σωστά,

 

ο διευθυντης παιδ. κλινικης.

προφανώς ΔΕΝ εχει σπουδάσει ψυχολογία, (δεν το ξερω, προφανως ετσι θα ειναι) γιατί μιλάει για κατι που ΔΕΝ ισχυει,

κ πιστευει οτι μπορεί να χρησιμοποιεί σε επίσημα έγγραφα , στατιστικές

της δικής του προσωπικής εμπειρίας,

ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ,

 

και το ίδιο λάθος κανει και ο υπουργός υγείας.

 

ΕΚΑΝΕ ΛΟΙΠΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ, γιατί ΤΩΡΑ δίνετια ΠΑΤΗΜΑ σε αυτή του την απάντηση,

να αντιδράσουν όλοι όσοι ΞΕΡΟΥΝ οτι ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΟΡΘΟ αλλά

και παγκοσμίως διαδεδομένο είναι

οι γιατροι να ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ παρουσια του γονέα, και να ΕΝΘΑΡΥΝΟΥΝ τον γονέα, στο πως να υποστηρίξει το παιδί του.

 

[αν δεν θελει ο γονέας να είναι παρόν, φευγει , τόσο απλά. αν θελει ενθαρρυνεται να ΜΕΙΝΕΙ. ]

 

και όχι να υπάρχει οδηγία ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ΔΙΑΠΑΝΤΩΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗΣ του γονέα σε καθε ιατρική πράξη,

 

ή ανάλογα με το ΤΙ ΒΑΡΔΙΑ ΘΑ ΠΕΣΕΙΣ.

 

απο τη μια μεριά θλιβομαι αλλα δε με εκπλήσσει,

 

και η απάντηση αυτή δίνει επιτέλους πάτημα στο να υπάρξει ΒΑΡΥΣ σχολιασμός αυτής της άρνησης να παρουν θεση και να φερθουν ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΟΡΘΑ,

 

και όχι απλώς να ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΟΥΝ ΤΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ PR. μεταξύ διευθυντών και ιθυόντων.

τελειωσαν αυτές οι εποχές, όποιος δεν το κατάλαβε, θα το ακούσει απο τον κόσμο.

 

όσοι γονείς διαβαζουν αυτά και συμφωνουν , απο την ομάδα ποτέ πια μονα σίγουρα θα βρουμε κατι που θα έχει ηχηρή απάντηση σε όλα αυτά. δώστε το παρόν σας ή εδώ ή εκεί, για να βοηθήσουμε στον συντονισμό.

 

δεν προσπαθούμε να ξανα ανακαλύψουμε τον τροχό,

θέλουμε να γίνεται αυτό που είναι επιστημονικώς ορθό και ψυχολογικώς σωστό, και αυτό που βρίσκει σύμφωνη την δυάδα γονέα κ παιδιού.

 

το ιατρικό επάγγελμα, στην ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΟΝΕΑ,

δεν είναι ο ασθενής μόνο το παιδί αλλά είναι αυτοκόλλητος ΚΑΙ Ο ΓΟΝΕΑΣ που έχει την ΜΕΡΙΜΝΑ. είναι ΝΟΜΙΚΑ αυτοκόλλητος, και ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ αυτοκόλλητος, κανένας δε μπορεί να παει να λέει οτι είναι καλύτερα να χωρίζονται,

απλώς επειδη ΕΤΣΙ ΤΟ ΕΜΑΘΕ ΑΠΟ ΠΑΛΙΑ ή ΕΤΣΙ ΤΟ ΕΧΕΙ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ , και ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΑΛΛΙΩΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΟΡΟ ΕΝΕΣΗ ΚΑΘΕΤΗΡΑ Η ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ...

 

αυτό που είναι το καλύτερο, το λένε οι έρευνες, και το λέει ΟΛΗ η επιστημονική κοινότητα...

 

δε παει λοιπον να το βάλει εκεί που ξέρει (και απο κοντά έτσι θα του μίλαγα)

το χαρτί της θεωρίας του, ο δ.ντης παιδ,κλινικης καβάλας,

...

και να γίνει ΡΕΖΙΛΙ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ που ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ αυτή την ΦΡΑΣΗ

μη κατανοόντας ότι είναι θέμα ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ , και η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ, δεν είναι δελτίο για ζώδια, απαρτίζεται απο επιστημονες που ερευνούν και τα αποτελέσματα των ερευνών αυτών, τα εχουμε βαλει και πιο πάνω.

Εάν κάποιος γιατρός τον συμβουλεψε σε αυτη την απάντηση τότε αυτός ο γιατρός προφανώς ποτέ του δεν πέρασε απο το μάθημα της ψυχολογίας,

ή δεν έκανε ποτέ του μάθημα ψυχολογίας,

αλλά και ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΙΣΩΣ οτι ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ αυτο του ΨΥΧΟΛΟΓΟΥ, και ΑΛΛΟ του ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΥ,

και τα δυο είναι έγκυρα και σεβαστα. Ο ΚΑΘΕΝΑΣ να γνωμοδοτεί σε αυτό που επαγγέλλεται, και σε αυτό που ξέρει βάση ερευνων.

[Μαρια Στυλιανακη]

ΟΟΟΟοοοολα αυτα επειδη μας ειπαν να περασουμε εξω?????

 

γιατί σου φαινεται αυτο τοσο περίεργο?

 

τα παιδιά εχουν αναγκη τα ατομα που γνωρίζουν σε τετοιες στιγμες, και μαλιστα

αυτο δεν το λεμε μονο εμεις δυο τρεις , αλλά και η διεθνής επιστημονικη κοινότητα, και οι έρευνες (στην ελλαδα απο ελληνικο πανεπιστημιο) που εχουν γίνει.

δεν ειναι απλώς κάποιο γουστο, δεν είναι απλώς κάποιο trend....

 

αν εσενα δε σου αρέσει να εισαι παρουσα ή παρον δε χρειάζεται να κανεις τιποτα.

εχεις παιδακι? εχετε παει σε νοσοκομείο για εμβολια ή απλές αιμοληψίες, πες μας λιγα πράγματα για την εμπειρία σου για να καταλαβουμε λιγο καλυτερα τι εχεις ζησει εσυ.

γενικά εάν εσυ τα βλέπεις ωραία τα πράγματα καλό είναι, όμως

θα πρεπε βασικα να σε προβληματίζει,

το ότι παιδιατριοι κανουν τους ψυχολογους, οτι υπουργοι υγείας απαντουν χωρίς να έχουν αναζητήσει επισγημονικα ορθες πληροφορίες (ή οτι δεν τους ενδιαφέρει να το κανουν ή οτι νομιζουν οτι δε χρειάζεται να το κανουν) . ... ότι νοσηλευτές και γιατροί, θεωρούν ότι είναι υπεράνω των νόμων και των δικαιωμάτων του γονέα και του παιδιού.

 

Δεν ασχολούμαστε με την ικανότητα του γιατρού να είναι γιατρός στο κομμάτι της ιατρικής πράξης,

αλλά με το να εξασκήσει ΠΛΗΡΩΣ το επάγγελμά του συμπεριλαμβάνοντας και τον γονέα.

Αν διαβάσεις τα εγγραφα ξεκαθαρα δηλώνουν ότι το επάγγελμα του παιδιατρου και του γιατρου συμπεριλαμβάνον πέρα απο την περίθαλψη (ιατρική πράξη) ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΩΣΤΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ .

Όταν λοιπον ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ είναι ορθό να ειναι μαζί ο γονέας, και ο γονέας το ζητάει, όντας λογικός μη έχοντας κάποια ψυχολογική διαταραχή,

 

ο γιατρός ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ να ΑΡΝΕΙΤΑΙ την περίθαλψη επειδη ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Η ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΙ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ.

 

Σε αυτό το θέμα ΔΕΝ σχολιάζουμε την επιθυμία του γονέα να ΜΗΝ παρίσταται ή να ΜΗΝ τον ενδιαφέρει να παρίσταται ή να αδιαφορεί. Οι ανακοινώσεις αυτές αφορούν περισσότερο τους γονείς που ΘΕΛΟΥΝ να είναι παρόντες και έχουν το δικαίωμα να το κάνουν.

 

δεν ζουμε σε εποχή στην οποία είμαστε αναγκασμένοι να κανουμε αυτο που μας λένε (χουντα) αναγκαστικά, ακόμα και αν δεν είναι σύμφωνο με ότι είναι επιστημονικά όρθό, ή νόμιμο, .... οπότε επειδη υπαρχει δημοκρατία, υπαρχουν νόμοι,

θέλουμε αυτοι να τηρούνται !

Το να έχει την ευχέρεια ο γιατρος να πει οχι δεν σημαινει οτι εχει το δικαιωμα να λέει σε όλους όχι by default. . είναι πολύ διαφορετικό το ένα απο το άλλο,...

ευχαριστώ για το χρονο σου. τα κεφαλαια τα βαζω γιατι τονιζω στο κειμενο καποια πραγματα οχι για να φωναξω ευχαριστω για την κατανοηση.

[love4]

Mαρια Στυλιανακη εχω παει πολλες φορες σε νοσοκομειο για απλες αιμοληψιες και αλλα πολυ πολυ σοβαροτερα, που πιο σοβαρα ειναι δυσκολο να συνανατησεις.

 

Στο Παιδων που παω συστηματικα για αιμοληψιες (Αγλ. Κυριακου), δεν μου εχουν πει ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ να περασω εξω...παντα ειμαι μεσα κι εγω ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ! Ολοι οι γιατροι που εχω συναντησει ειναι ευγενεστατοι και με το χαμογελο...

 

Επισης, εχω περασει για μεγαλο διαστημα απο το ογκολογικο διπλα στο ΑΓΛ. Κυριακου. Εκει τις περισσοτερες φορες ημουν μεσα...ΟΜΩΣ...ΚΑΠΟΙΕΣ φορες, καποιοι γιατροι η νοσηλευτες μου εχουν πει να βγω εξω...εκει το μονο που εχω πει ειναι πως θα ηθελα να μεινω...καποιοι μου εχουν δωσει το οκ και εχω μεινει...καποιοι αλλοι μου ειπαν πως δυστυχως δε γινεται...τους σεβαστηκα και αυτους..καταλαβα πως δεν μπορουσαν να λειτουργησουν με εμενα διπλα τους και βγηκα εξω...ουτε φασαρια τους εκανα ουτε τιποτε γιατι απλα σεβαστηκα την αναγκη τους...προφανως κατι τους ενοχλουσε στη σωστη εκπονηση του εργου τους με εμενα εκει κοντα. Δε λεω πως με ευχαριστησε που εφυγα, ομως απλα δεχομαι πως καποιοι δυσκολευονται οταν νιωθουν τα ματια μου πανω τους.

 

Απο την αλλη εχω περασει ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, 2 νεων νοσοκομων οι οποιες προσπαθουσαν να βρουν φλεβα στην κορη μου και δεν τα καταφερναν με τιποτε ΕΠΙ 2 ΩΡΕΣ...εσπαγε η μια φλεβα μετα την αλλη...η κορη μου σπαραζε, εγω εκλαιγα και εκλαιγαν και αυτες...στη θεση τους καποιες αλλες θα με ειχαν πεταξει εξω...ομως εκεινες εκει ...απο τη μια τις εκτιμησα πολυ γιατι καταλαβα ποσο ομορφη ψυχη διαθετουν...απο την αλλη αν με ειχαν στειλει εξω ισως ειχαν τελειωσει νωριτερα...

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ, το καλυτερο ειναι υποκειμενικο...

Επισης ξερεις αυτες οι ερευνες της ψυχολογιας ειναι καπως διφορουμενες...γιατι εγω θα σου πω και το αλλο...εαν εχω ενα μωρο που μπορει να του στοιχισει ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ το οτι το πηρε μια νοσοκομα 2 λεπτα μεσα για να του παρει αιμα, τοτε ΦΤΑΙΩ ΚΑΙ ΕΓΩ...που δεν ειμαι σε θεση να το κανω δυνατο και ισορροπημενο. Δεν το βρισκω εγω υγιες για ενα μωρο/νηπιο να στιγματιστει η ψυχη του επειδη εκαναν μια ιατρικη πραξη πανω του κι εγω απουσιαζα. Στο κατω κατω στη συντριπτικη τους πλειονοτητα ολοι οι λειτουργοι της υγειας φερονται ομορφα σε μικρα βρεφακια / νηπιακα.

 

Και για να κλεινω (επιτελους!!), εαν ΗΜΟΥΝ ΕΓΩ στη θεση των γιατρων-νοσοκομων θα μου προκαλουσε μεγαλη απεχθεια μια τετοια σταση των γονιων, οι οποιοι την ωρα μιας ιατρικης πραξης αρχιζουν να μου "κατεβαζουν" νομους και κανονες , χαρτια με υπογραφες, να τηλεφωνουν στην αστυνομια κλπ κλπ...Μια αιμοληψια ειναι βρε παιδια, ΟΟΟΛΗ την υπολοιπη ΜΕΡΑ ΕΜΕΙΣ ειμαστε ΔΙΠΛΑ τους να δυναμωσουμε την ψυχουλα τους...και να φροντισουμε να καταλαβουν οτι ολα αυτα ειναι μια απλη μικρη διαδικασια, ενα μικρο τσιμπηματακι που μια στιγμη ποναει και μετα περναει!

[Χαρα-Μαρια2]

Mαρια Στυλιανακη εχω παει πολλες φορες σε νοσοκομειο για απλες αιμοληψιες και αλλα πολυ πολυ σοβαροτερα, που πιο σοβαρα ειναι δυσκολο να συνανατησεις.

 

Στο Παιδων που παω συστηματικα για αιμοληψιες (Αγλ. Κυριακου), δεν μου εχουν πει ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ να περασω εξω...παντα ειμαι μεσα κι εγω ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ! Ολοι οι γιατροι που εχω συναντησει ειναι ευγενεστατοι και με το χαμογελο...

 

Επισης, εχω περασει για μεγαλο διαστημα απο το ογκολογικο διπλα στο ΑΓΛ. Κυριακου. Εκει τις περισσοτερες φορες ημουν μεσα...ΟΜΩΣ...ΚΑΠΟΙΕΣ φορες, καποιοι γιατροι η νοσηλευτες μου εχουν πει να βγω εξω...εκει το μονο που εχω πει ειναι πως θα ηθελα να μεινω...καποιοι μου εχουν δωσει το οκ και εχω μεινει...καποιοι αλλοι μου ειπαν πως δυστυχως δε γινεται...τους σεβαστηκα και αυτους..καταλαβα πως δεν μπορουσαν να λειτουργησουν με εμενα διπλα τους και βγηκα εξω...ουτε φασαρια τους εκανα ουτε τιποτε γιατι απλα σεβαστηκα την αναγκη τους...προφανως κατι τους ενοχλουσε στη σωστη εκπονηση του εργου τους με εμενα εκει κοντα. Δε λεω πως με ευχαριστησε που εφυγα, ομως απλα δεχομαι πως καποιοι δυσκολευονται οταν νιωθουν τα ματια μου πανω τους.

 

Απο την αλλη εχω περασει ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, 2 νεων νοσοκομων οι οποιες προσπαθουσαν να βρουν φλεβα στην κορη μου και δεν τα καταφερναν με τιποτε ΕΠΙ 2 ΩΡΕΣ...εσπαγε η μια φλεβα μετα την αλλη...η κορη μου σπαραζε, εγω εκλαιγα και εκλαιγαν και αυτες...στη θεση τους καποιες αλλες θα με ειχαν πεταξει εξω...ομως εκεινες εκει ...απο τη μια τις εκτιμησα πολυ γιατι καταλαβα ποσο ομορφη ψυχη διαθετουν...απο την αλλη αν με ειχαν στειλει εξω ισως ειχαν τελειωσει νωριτερα...

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ, το καλυτερο ειναι υποκειμενικο...

Επισης ξερεις αυτες οι ερευνες της ψυχολογιας ειναι καπως διφορουμενες...γιατι εγω θα σου πω και το αλλο...εαν εχω ενα μωρο που μπορει να του στοιχισει ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ το οτι το πηρε μια νοσοκομα 2 λεπτα μεσα για να του παρει αιμα, τοτε ΦΤΑΙΩ ΚΑΙ ΕΓΩ...που δεν ειμαι σε θεση να το κανω δυνατο και ισορροπημενο. Δεν το βρισκω εγω υγιες για ενα μωρο/νηπιο να στιγματιστει η ψυχη του επειδη εκαναν μια ιατρικη πραξη πανω του κι εγω απουσιαζα. Στο κατω κατω στη συντριπτικη τους πλειονοτητα ολοι οι λειτουργοι της υγειας φερονται ομορφα σε μικρα βρεφακια / νηπιακα.

 

Και για να κλεινω (επιτελους!!), εαν ΗΜΟΥΝ ΕΓΩ στη θεση των γιατρων-νοσοκομων θα μου προκαλουσε μεγαλη απεχθεια μια τετοια σταση των γονιων, οι οποιοι την ωρα μιας ιατρικης πραξης αρχιζουν να μου "κατεβαζουν" νομους και κανονες , χαρτια με υπογραφες, να τηλεφωνουν στην αστυνομια κλπ κλπ...Μια αιμοληψια ειναι βρε παιδια, ΟΟΟΛΗ την υπολοιπη ΜΕΡΑ ΕΜΕΙΣ ειμαστε ΔΙΠΛΑ τους να δυναμωσουμε την ψυχουλα τους...και να φροντισουμε να καταλαβουν οτι ολα αυτα ειναι μια απλη μικρη διαδικασια, ενα μικρο τσιμπηματακι που μια στιγμη ποναει και μετα περναει!

 

love4 σε αλλα θεματα εχω συμφωνησει μαζι σου, ομως εδω να με συγχωρεσεις αλλα το βλεπεις απο λαθος οπτικη γωνια.

 

Η καθε δουλεια εχει τα καλα και τα δυσκολα της. Μια απο τις δυσκολιες (τις χιλιαδες, ομολογω) του συγκεκριμενου επαγγελματος, ειναι να εξασφαλισουν την συναινεση του ασθενους, ωστε οχι μονο να γινει η ιατρικη πραξη, αλλα να μην γινει και τραυματικη για τον ασθενη, ιδιως εφοσον μιλαμε για παιδια. Ειναι δυσκολο, αλλα εδω, ειναι που οπως γνωμοδοτησε ο Συνηγορος του Πολιτη, μπαινει ο γονιος. Εχω γνωρισει παιδια που ειχαν τραυμα μετα μια απλη αιμοληψια, που φοβοντουσαν μετα ολους τους γιατρους, μην σου φαινεται υπερβολικο. Και για ποιο λογο? Για να κερδισουν χρονο καποιοι στη δουλεια τους. Κοινως-παλι ο Ελληνας κοιταει τη βολη του "αντε να τελειωνουμε" αντι να βρει τον ΣΩΣΤΟ τροπο να κανει τη δουλεια του....

 

Απλα αναρωτιεμαι λοιπον, τοσο τρομερο ειναι να μεινει μεσα ο γονιος? Πως ακριβως, παρακωλυει τη διαδικασια? Αφου αντιθετα, ηρεμει το παιδι. Και γιατι να προτιμουν να ακινητοποιουν το παιδι, για οποιοδηποτε αλλο λογο, εκτος απο το οτι ετσι εμαθαν, φασον, διεκπαιρεωτικα, να κανουν μια τοσο σοβαρη δουλεια. Τελος αν δεν ειμαι μεσα, πως θα κανω αρση της συναινεσης μου, αν πεσω σε νοσηλευτη απειρο που δεν τα καταφερνει και ταλαιπωρει αδικα το παιδι. Για τον εαυτο μου εχω κανει το ιδιο-να πω ευχαριστω, φευγω, παω αλλου/φερτε αλλον.

[love4]

love4 σε αλλα θεματα εχω συμφωνησει μαζι σου, ομως εδω να με συγχωρεσεις αλλα το βλεπεις απο λαθος οπτικη γωνια.

 

Η καθε δουλεια εχει τα καλα και τα δυσκολα της. Μια απο τις δυσκολιες (τις χιλιαδες, ομολογω) του συγκεκριμενου επαγγελματος, ειναι να εξασφαλισουν την συναινεση του ασθενους, ωστε οχι μονο να γινει η ιατρικη πραξη, αλλα να μην γινει και τραυματικη για τον ασθενη, ιδιως εφοσον μιλαμε για παιδια. Ειναι δυσκολο, αλλα εδω, ειναι που οπως γνωμοδοτησε ο Συνηγορος του Πολιτη, μπαινει ο γονιος. Εχω γνωρισει παιδια που ειχαν τραυμα μετα μια απλη αιμοληψια, που φοβοντουσαν μετα ολους τους γιατρους, μην σου φαινεται υπερβολικο. Και για ποιο λογο? Για να κερδισουν χρονο καποιοι στη δουλεια τους. Κοινως-παλι ο Ελληνας κοιταει τη βολη του "αντε να τελειωνουμε" αντι να βρει τον ΣΩΣΤΟ τροπο να κανει τη δουλεια του....

 

 

 

Απλα αναρωτιεμαι λοιπον, τοσο τρομερο ειναι να μεινει μεσα ο γονιος? Πως ακριβως, παρακωλυει τη διαδικασια? Αφου αντιθετα, ηρεμει το παιδι. Και γιατι να προτιμουν να ακινητοποιουν το παιδι, για οποιοδηποτε αλλο λογο, εκτος απο το οτι ετσι εμαθαν, φασον, διεκπαιρεωτικα, να κανουν μια τοσο σοβαρη δουλεια. Τελος αν δεν ειμαι μεσα, πως θα κανω αρση της συναινεσης μου, αν πεσω σε νοσηλευτη απειρο που δεν τα καταφερνει και ταλαιπωρει αδικα το παιδι. Για τον εαυτο μου εχω κανει το ιδιο-να πω ευχαριστω, φευγω, παω αλλου/φερτε αλλον.

 

 

Χαρα-Μαρια δεν ειμαστε εδω μονο για να συμφωνουμε αλλα για να παραθετουμε αποψεις που ισως ειναι τροφη για σκεψη για ολους μας

 

Θα σου πω εγω πως παρακωλυει τη διαδικασια: με 1000 τροπους! Απο τη φατσα που εχει, απο αυτα που λεει, απο τον τροπο που τα λεει, απο τον τροπο που αντιδρα, που κινειται, που σφιγγεται και αλλα πολλα, πολλα, πολλα...

 

Παρολα αυτα δεν ειπα πως δε συμφωνω να ειμαστε διπλα στα παιδακια μας σε τετοιες στιγμες. ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΚΑΙ ΕΓΩ Η ΙΔΙΑ ΑΥΤΟ ΕΠΙΘΥΜΩ!! Απλά αυτο που υποστηριζω ειναι να σεβομαστε την παρακληση των νοσοκομων -γιατρων στην περιπτωση που ΑΥΤΟΙ επιθυμουν να περασουμε για λιγο εξω και το εκφραζουν με ευγενικο τροπο...

 

Τι ναπω...μπορει να εχω πεσει σε πολυ καλους νοσηλευτες...μπορει να μου φαινονται εμενα καλοι...μπορει να τους φαινομαι εγω καλη...δεν ξερω

[Χαρα-Μαρια2]

Χαρα-Μαρια δεν ειμαστε εδω μονο για να συμφωνουμε αλλα για να παραθετουμε αποψεις που ισως ειναι τροφη για σκεψη για ολους μας

 

Θα σου πω εγω πως παρακωλυει τη διαδικασια: με 1000 τροπους! Απο τη φατσα που εχει, απο αυτα που λεει, απο τον τροπο που τα λεει, απο τον τροπο που αντιδρα, που κινειται, που σφιγγεται και αλλα πολλα, πολλα, πολλα...

 

Παρολα αυτα δεν ειπα πως δε συμφωνω να ειμαστε διπλα στα παιδακια μας σε τετοιες στιγμες. ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΚΑΙ ΕΓΩ Η ΙΔΙΑ ΑΥΤΟ ΕΠΙΘΥΜΩ!! Απλά αυτο που υποστηριζω ειναι να σεβομαστε την παρακληση των νοσοκομων -γιατρων στην περιπτωση που ΑΥΤΟΙ επιθυμουν να περασουμε για λιγο εξω και το εκφραζουν με ευγενικο τροπο...

 

Τι ναπω...μπορει να εχω πεσει σε πολυ καλους νοσηλευτες...μπορει να μου φαινονται εμενα καλοι...μπορει να τους φαινομαι εγω καλη...δεν ξερω

 

Καταρχας, κι εγω εχω πεσει σε καλους νοσηλευτες. Υπαρχουν εννοειται, εδω ομως μιλαμε για μια μεριδα νοσηλευτων που εχουν υιοθετησει αυτη την πρακτικη και γι αυτο το λογο, διαφωνουμε μαζι τους.

 

Εχω δυο πραγματα να σχολιασω σε οσα ειπες:

 

Πρωτον, οτι εκεινη τη στιγμη, δεν με ενδιαφερει περισσοτερο τι επιθυμουν εκεινοι, αλλα το παιδι μου. Γιατι αυτο μετα θα μου λεει "ποναγα και δεν ερχοσουν". Οποτε μενω.

Δευτερον, το πιστευω οτι υπαρχουν γονεις που ισως αντιδρασουν οπως λες. Σε ολα υπαρχουν εξαιρεσεις, εδω μιλαμε για τον κανονα. Εγω πχ δεν συγκαταλεγομαι σε αυτους. Αντεχω τα αιματα κλπ και δεν τους μιλαω καν για να μην τους ενοχλησω (εκτος βεβαια αν δω κατι και θελησω να σταματησουν, αλλα αυτο δεν εχει συμβει ποτε εχουμε καλους γιατρους). Οσες φορες ημουν μεσα λοιπον (ολες), απλα κραταω το χερι του παιδιου η το εχω αγκαλια, και του μιλαω ηρεμα. Δεν σχολιαζω τι κανουν, δεν γουρλωνω ματια, ισα ισα προσπαθω να την καθησυχασω, γιατι γι αυτο μενω μεσα. Αυτο προτεινω και σε αλλους γονεις.

Ακομα ομως κι αν ενας γονιος κανει αυτα που λες, ειναι ακομα δικαιωμα του να ειναι μεσα. Με μετρο ομως....

 

ΥΓ Αρκει λοιπον να μη μιλαμε για περιπτωσεις σαν τη μαμα μου Μιλαμε βεβαια για μοναδικη στην υφηλιο περιπτωση, υστεριας, μιλαω μετα απο παρατηρηση γιατρου που εχει δει και 100.000 μαμαδες.....μπορει και να βαλει στολη και να αρχισει να κανει μονη της την επεμβαση, να τους δειξει, οριστε μας. Τη δικια μου την εβγαζα μονη μου εξω!!!! :mrgreen: (και φωναζα το μπαμπα)

[love4]

KΑΛΑ ΝΑ μην πω για τη δικη μου μαμα...οπου ειχαμε παει μαζι για να δωσω αιμα (αιμοδοτρια) κι εκεινη ερχοταν και ρωτουσε ΟΛΗ την ωρα...πως ειναι ? ειναι καλα? ζαλιζεται? τελειωνει? πως νιωθεις? (ελεγε σε μενα) ....ΦΡΙΚΗΗΗ...φανταζομαι τι θα σκεφτονταν οι νοσοκομες εκει μεσα...η μαλλο δε θελω να φανταστω

 

Σχετικα με αυτο που ειπες...τι θα απαντησεις στο παιδι σου...για μενα δεν ειναι τοσο πολυπλοκο αυτο...θα απαντουσα πως δεν επιτρεπεται, δε με αφηναν γιατι ετσι ειναι οι κανονισμοι....δεν ξερω αλλα αισθανομαι πως μεγαλοποιουμε πολυ καποια πραγματα...δενειναι δυνατον το παιδακι μας να μη δυσανασχετησει ποτε...και ουτε ειναι και κακο στο κατω κατω...ολα μεσα στη ζωη δεν ειναι βρε κοριτσια??

[Μαρια Στυλιανακη]

Είναι ξεκάθαρο απο τις έρευνες που ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΦΟΡΟΥΜΕΝΕΣ...(οι συγκεκριμενες!)...

μα τι γενίκευση ειναι αυτή πια!!! παρακαλώ διάβασε την έρευνα που εχουμε παραθεσει, τις ερευνες που ειναι ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΕΙΣ δηλαδή εχουν γινει και αλλες 100

δες!!!!!!

παρακαλώ, κάνε το και μετά να λες για "διφορούμενες"έρευνες! καμία σχεση !! ειναι 1000% αποδεδειγμένο σε όλο το κοσμο. ΚΑΜΙΑ αμφιβολια δεν υπαρχει οτι το παιδί ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ το γονέα όταν είναι να πονέσει, και ξένο άτομο προκειται να του κανει καποια παρέμβαση επεμβαση τσιμπημα κπ! κλπ κλ πκλπ.

 

 

παρακαλώ πριν απαντησεις κανε ενα κοπο να διαβασεις τις ερυενες που εχουν παρατεθει βρισκονται στο πρωτο ποστ. ......

 

τις εβαλα και εδω

ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ερευνων

http://parents.org.gr/images/upload/potepiamona_ereyna2.pdf

ΕΡΕΥΝΑ

http://parents.org.gr/images/upload/potepiamona_ereyna_pdf.pdf

 

 

ο γιατρος νοσηλευτής κανονικά, και σε όλο το κόσμο, ειναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ (εάν κανει τη δουλειά του σωστά) να σε ΒΟΗΘΗΣΕΙ να εισαι ΜΑΖΙ με το παιδί σου και δεν είσαι εσύ αυτος που πρέπει να πας με τα νερά του

και να του παραχωρήσεις το δικαιωμα σου να εισαι παρόν, απλώς επειδη αυτός έτσι αισθάνεται.

 

ΚΑΝΕΝΑΣ σεβασμός σε παρακλήσεις που αφορούν το ΒΟΛΕΜΑ και είναι ΕΝΑΝΤΙΑ στο καλό του παιδιού.

ο λειτουργος της υγείας του παιδιού πρεπει να ειναι ενήμερος για το τι ειναι καλυτερο για το παιδί.

 

το αν καποιος το λέει ευγενικά, δε με ενδιαφέρει καθολου, και εγώ πολυ ευγενικά θα του πω οτι δεν θα το ήθελα , και θα βοηθήσω όπως χρειάζεται για να κανει τη δουλειά του πιο εύκολα.

τα σχόλια περι ενα τσιμπημα είναι ή ενα μικροπγραματάκι είναι, αφορούν την σχέση του καθενός με το παιδί του, ας μη μπουμε καλυτερα σε αυτες τις διαδικασιες.

 

εδώ μιιλάμε για ΝΟΜΟΥΣ ΕΡΕΥΝΕΣ και ΚΑΘΟΛΟΥ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.

παρακαλώ διαβάστε πιο πάνω εχουν δημοσιευτεί πολλά πολλά έγγραφα, και η συζητηση , ΔΕΝ Αφορά την παιδαγωγική φιλοσοφία του εκαστοτε γονέα.

συγνώμη που ειμαι απότομη, αλλά η ενασχόληση με το αντικείμενο μου έχει δείξει οτι τελικα οι γονείς μπερδεύουν εντελώς , την προσωπική τους γνώμη, με τις έρευνες και νόμους κλπ.

 

ΝΑ ΚΑΨΟΥΝ τα πτυχια τους οι επιστημονες (και οι γιατροι) εάν τελικά ο τρόπος που λαμβάνουν τις αποφάσεις τους είναι όχι ανάλογα με το τι είναι απο επιστημονικής πλευράς καλύτερο.

 

ναι εχουν ευχέρεια να λένε όχι, αλλά ΟΧΙ χωρίς σοβαρά κριτήρια όπως γράφει και ο συνήγορος του πολίτη.

σοβαρό κριτήριο ΔΕΝ είναι η ανικανότητα του γιατρού να μπορεί να επικοινωνήσει και να συνεργαστεί με το συνεργάσιμο γονέα.

αντιθετα, αυτη η ανικανοτητα ειναι κριτηριο για να παει για καμια μετεκπαιδευση ο ειδικος, έτσι ώστε να το καταφέρει να το κανει, εφόσον ασχολείται που ασχολείται με την ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΗ, όχι ιατρικη ενηλίκων.

Να παρουν την θεση του άλλοι, νέοι ιατροι και νοσηλευτές που ΣΕΒΟΝΤΑΙ τους μικρούς τους ασθενείς , αγαπούν τα παιδιά, και ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ότι αυτοι έχουν δικαίωμα και είναι καλό να έχουν τους συνεργάσιμους γονείς τους μαζί.

[Μαρια Στυλιανακη]

προσοχή, όλα τα παρακάτω δεν τα γραφω σε σενα προσωπικά, αλλά σε όλους που εχουν αυτη την αποψη, γιατί ξέρω οτι πολλοι την εχουν μιας και ειναι προιον παιδαγωγικης αντιληψης ξεπερασμενης, παλιοτέρων γενιών:

 

 

δεν ξερω αλλα αισθανομαι πως μεγαλοποιουμε πολυ καποια πραγματα...δενειναι δυνατον το παιδακι μας να μη δυσανασχετησει ποτε...

αν αισθανεσαι έτσι γιατι γραφεις εδω - για να πεισεις καποιον εδω το να ΜΗΝ ακουσει το ενστικτο του? ή θελεις να δικαιολογήσεις αυτο που λες. ..?

 

δεκαδες χιλιαδες γονείς ερευνητές και γιατροι, (πως λεμε 120 κατασκευαστές πλυντηρίων συνιστούν ..... ) συνιστούν..... αυτά που γράφουμε, και προπαντώς καταφέρνουν να τα υλοποιουν , .....

 

και εσύ λες οτι τα μεγαλοποιουμε???

ειναι ανωτεροι οι γιατροι της υπολοιποις ευρωπης και αμερικης, απο τους ελληνες, που δεν καταφερνουν να τα βγαλουν περα ?...? ειναι η ελληνιδα μανα τοσο αδυναμη, μή ψυχραιμη, που δεν μπορεί να τα βγάλει περα με την εξεταση του παιδιού της?

αν δε μπορεί ας παει το παιδί αν γίνεται με καποιον άλλο στο νοσοκομείο.

 

ρωτας αν τα εχει ολα η ζωη.... , αυτά τα ασχημα που εχει η ζωή, πρεπει πιστευεις εκ των προτέρων ένα παιδί να τα "μαθει" για να "συνηθίσει" σε αυτά? .... για να "σκληρύνει" ?

κατάλαβε ότι αυτές οι σκέψεις είναι σκέψεις και φιλοσοφίες που ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΜΕ την ΕΠΙΣΤΗΜΗ της ΙΑΤΡΙΚΗΣ, ή της ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ,

γιατί και οι δύο επιστημες αυτές, με τις έρευνες,

διαψεύδουν αυτό.

 

αυτό που λές είναι κατι που σου εχουν μαθει, μας εχουν μαθει ίσως , παλιότερες γενιές.

 

αν θελεις να ζεις με αυτές τις αξίες είναι δικαίωμά σου,

το θεμα αυτής της συζήτησης δεν είναι η φιλοσοφία του καθενός,

αλλά οι συνθήκες, οι οποίες κανονικά θα πρεπε να ισχύουν,

ανεξαρτήτως της φιλοσφοίας του καθενός.

αν θες, φευγεις και χωρις να στο πουν. αν θες τους το προτείνεις κιολας αν πιστευεις οτι αυτο ειναι καλυτερο για το παιδί σου.

θα είναι φυσικα κριμα αυτο.

 

Εγώ αλλά και πολλοι άλλοι πολίτες παγκοσμίως επιλέγουν να μην ¨δινουν' μαθήματα "ζωής" στα παιδιά τους με αυτό το τρόπο.

 

κυρίως επειδή δεν ειναι μαθημα ζωής, το να αφήσεις ανήλικο το οποίο δεν κατανοεί γιατί πρεπει να πονέσει , και να πονέσει και στα χέρια αγνώστου μακριά απο καποιον που το γνωρίζει και τον εμπιστεύεται .

επίσης ούτε για μεγαλύτερο ανήλικο ειναι μαθημα ζωής, να σου εκφράσει ότι θα σε ήθελε μαζί του, και να του πεις, πηγαινε μονη μονος σου, θα σου κανει καλό, δε παθαίνεις τίποτα.

 

αν σου είπε οτι σε θελει μαζι, σε θελει μαζι. δεν χρειαζεται να του μαθεις να μη σε θελει μαζί. Γιατι να του μαθεις να μη σε θελει μαζι? Γιατί να μη σε θέλει μαζί.

Γιατί πρέπει να κριθεί εδώ,

πάνω στον πόνο του, το αν θα γίνει "ανεξάρτητο", "δυνατό", και αν θα αντέχει μετά στη ζωή του να αντέχει τις δυσκολίες μόνο του. !!!

 

Αυτά ειναι σκέψεις που δεν έχουν εφαρμογή, δεν δεν δεν χίλια δεν. μπορώ να σου φτασω και στις θεωρίες αποχωρισμου, ... που αποδεικνύουν ότι παιδιά με υγιή προσκόλληση ειναι αργότερα εντελώς ανεξαρτητα και εχουν κ ηγετικές τάσεις σε αντίθεση με παιδιά που δεν καταφεραν να προσκολληθούν στους γονείς τους με υγιή τρόπο.

 

Η προσκόλληση ή εγγύτητα σε δύσκολες στιγμές, δεν βαθμολογεί την ικανότητα ενος παιδιού να ανταπεξέλθει ,αργότερα, σε άλλες στιγμές στην ζωή του.

Ισα Ισα θα του μαθουν οτι θα μπορεί να στηρίζεται στους γυρω του, στους ενήλικες, στους φίλους στη σχέση του κ οτι δεν θα εινια μονο του στη ζωή.

 

εγω αυτό το μαθημα ζωης με ενδιαφέρει να δωσω, ΚΑΙ ΜΟΝΟ. ότι είτε εγω, είτε καποιος άλλος που ξέρει, θα το στηρίζει όταν εχει μια δυσκολη στιμγη. [οχι μονο εγώ αλλά και πολλοί επιστημοες γιατροι συλλογοι συμφωνουν με αυτό]

 

αν δεν εχει κανεναν και είναι μονο σε ξενη χώρα, θα ψάξει καποιον και θα βρεί. δε θα μείνει μόνο του.

Για ποιό λογο να θέλει να πιστευει οτι ειναι στοχος να εισαι καλα απο μονος σου? ειναι παράλογο και παρανοικο και ψέμμα, για την ζωή.

το λεω οντας ξοδέψει πολλά χρόνια μόνη μου, μακριά, αλλαζοντας παρέες. κλπ.

 

Ναι το να σε ξαπλώνουν, να σε κρατανε, να σε τσιμπανε ειναι μια δυσκολη στιγμη ανεξαρτητως ηλικίας ανηλίκου, και ΔΕΝ είναι μαθημα ζωής να χρειαστεί ένα παιδί να είναι μόνο του και να μαθει οτι πρεπει να ειναι μονο του, και μαλιστα να του πουμε και το ψεμμα,

 

οτι ετσι το λενε οι κανονισμοι

 

Ε ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΝΕ ΟΙ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ! :evil:

εκεί είναι όλο το θέμα.

 

......!!!!

[love4]

“Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των σχετικών μελετών, οι αντιδράσεις των γονέων στον παιδιατρικό πόνο παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαχείριση του πόνου από τα παιδιά. Σε 8 μελέτες βρέθηκε πως τα αυξημένα επίπεδα άγχους των γονέων που σχετίζονται με τον πόνο του παιδιού αντικατοπτρίζονται στα ίδια τα παιδιά με αποτέλεσμα να επηρεάζεται άμεσα η αντίδρασή τους σε αυτόν και να αυξάνονται οι σωματικές τους αντιδράσεις.”

 

Οκ αυτο πιστευω και το εκφραζω και με εκφραζει απολυτα...τωρα εχω και ενα review να πιστοποιει την ορθοτητα των αποψεων μου, μπορω να βαζω αναφορα στο review:rolleyes:

 

Mε λιγα λογια οταν εγω η ιδια ως μανα βλεπω τη διαδιακασια ως μια απλη διαδικασια, χωρις μελοδραματισμους και κορωνες, ετσι τη βλεπει και το παιδι μου...αν με εκφραζει εμενα να κλαιω για τα επομενα 20 χρονια επειδη πηραν αιμα απο το παιδι μου τοτε τι στο καλο θα το κανω να το πιστεψει ...πως ναι...τοτε που ηταν 3 χρονων...ενας νοσηλευτης του στιγματισε την ψυχη επειδη το τσιμπησε ενω εδιωξε εμενα απο διπλα του.

Ειτε μας αρεσει ειτε οχι, η προσωπικοτητα των παιδιων μας διαμορφωνεται απο εμας...εχουμε τοσο μεγαλη επηρροη πανω τους που μπορουμε να το "εκμεταλλευτουμε" κανοντας τα καλυτερους ανθρωπους. Απο την αλλη, δυστυχως, τους επηρεαζουμε και με τις αδυναμιες μας...

 

Μαρια Στυλιανακη γιατι συγχιζεσαι? Κουβεντα δεν κανουμε?

[exculiber]

ωραιες οι ερευνες αλλα ο καθενας-καθεμια εχει δικαιωμα στη γνωμη του.....

ΘΕΣΦΑΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!

[Μαρια Στυλιανακη]

παραθέτω εδώ το νέο που αφορά παράδειγμα της ισχύουσας φιλοσοφίας σε δημόσια νοσοκομεία,

 

Διευκρίνιση το παρακάτω σχόλιο ΔΕΝ προέρχεται απο την ομάδα διαχειρισης του Ποτέ πια Μόνα, είναι προσωπική μου άποψη, δεν είναι νομικό έγγραφο, δεν είμαι δικηγόρος, απαντώ συμφωνα με αυτά που γνωρίζω.

Είναι η απάντησή μου, σε αυτά που απαντά στη μητέρα το νοσοκομείο αυτό.

:

 

Update 26/11/14

Νοσοκομείο Αττικόν απαντά στην επιστολή μέλους της ομάδας Ποτέ πια μόνα !

 

Άλλη μια απάντηση "διαμάντι" σχετικά με τον τρόπο διαχείρισης των γονέων (συνοδών των βρεφών,παιδιών), αυτή τη φορά από το νοσοκομείο Αττικόν.

Με βάση πολλές μαρτυρίες των γονέων της ομάδας Ποτέ πια μόνα, το κείμενο αυτό δείχνει την φιλοσοφία και άλλων νοσοκομείων, όχι μόνο του Αττικόν.

Δείτε εδώ όλη την απάντηση

του νοσοκομείου :http://parents.org.gr/images/upload/potepiamona_attikon_aisxos.pdf

 

Η συγκεκριμένη αυτή απάντηση διακατέχεται από έλλειψη επιστημονικών δεδομένων (βιβλιογραφία) αλλά και από κανόνες οι οποίοι έχουν εντελώς ασαφή κριτήρια και βασίζονται σε εμπειρικές τοποθετήσεις των υπευθύνων.

Aποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει διάθεση για πραγματική ενημέρωση των υπευθύνων για τον ίδιο τους τον τομέα εργασιών αλλά αντιθέτως, υπάρχει επανάπαυση σε εμπειρικές διαπιστώσεις που σε καμία περίπτωση, σε κανένα άλλο οργανισμό διεθνώς, δεν θα γινόντουσαν δεκτές ώς επεξηγήσεις φιλοσοφίας ενός ολόκληρου νοσοκομείου.

 

Αναλύω γιατί φτάσαμε σε αυτό το συμπέρασμα:

 

• Στην αρχή αναφέρεται ότι "οι περισσότεροι γονείς δεν επιθυμούν την παρουσία σε ιατρικές πράξεις" στα τέκνα τους, χωρίς να γίνεται αναφορά σε καμία βιβλιογραφία, σφυγμομέτρηση, στατιστική.
   
  
  

Πολύ απλά αυτή η στατιστική ή έρευνα, δεν υπάρχει. Δεν έχει πραγματοποιηθεί καμία έρευνα στην οποία οι γονείς βρεφών και μικρών παιδιών να έχουν ερωτηθεί εάν επιθυμούν να παρίστανται στην τέλεση ιατρικών πράξεων στα τέκνα τους.

Καταρχήν, οι αρκετοί γονείς δεν γνωρίζουν καν ότι δικαιούνται να είναι παρόντες ούτε ότι οι έρευνες δείχνουν ότι αυτό είναι το καλύτερο για το παιδί μιας και κανένας δεν τους ενημερώνει σωστά για αυτό, όπως και για το πως μπορούν να βοηθήσουν τον γιατρό με την παρουσία τους, που να βρίσκονται και πως να κρατούν το βρέφος ή το παιδί τους.

 

Απόδειξη για το ότι κανείς δεν τους ενημερώνει, είναι ότι οι ίδιες οι διοικήσεις των νοσοκομείων δεν πιστεύουν οτι χρειάζεται (θα το δείτε στην επόμενη εικόνα) αλλά κυρίως και αυτό ειναι το πιο θλιβερό σε αυτήν την περίπτωση (Αττικόν) και στην περίπτωση του διευθυντή της παιδιατρικής κλινικής Καβάλας, και δεν γνωρίζουνοι ίδιοι ότι όντως είναι καλύτερο για το παιδί η παρουσία του γονέα.

Στην παραπάνω φράση αναφέρουν απλώς ότι σε βιβλιογραφία βρήκαν ότι οι γονείς θα πρέπει να παρευρίσκονται κατά την εξέταση - αλλά δεν αναφέρονται καθόλου στον λόγο.

Στην επόμενη φράση, φαίνεται ξεκάθαρα η πρακτική τους η οποία είναι αποθαρρυντική για τον γονέα, δηλαδή προσπαθούν να πείσουν τον γονέα για το αντίθετο απο αυτό που θα πρεπε να κάνουν!

 

• Η γνώμη τους είναι οτι είναι καλύτερα να μην παρευρίσκονται γονείς, όμως δεν αναφέρονται πουθενά σε τι στηρίζουν αυτή την "γνώμη".
  Η άποψή μου είναι ότι όσοι διοικούν ένα νοσοκομείο δεν επιτρέπεται να διοικούν βάση "γνώμεων" αλλά μόνο, βάση κριτηρίων επιστημονικών.
  Το ίδιο ισχύει και για την επόμενη φράση "έχει παρατηρηθεί" .... που είναι η έρευνα που στηρίζει αυτή την "παρατήρηση";
  Η αλήθεια είναι ότι όχι μόνο δεν υπάρχει τέτοια έρευνα, αλλά υπάρχει έρευνα που στηρίζει το αντίθετο ακριβώς. και ψέμματα λοιπόν, και μη επιστημονικές απόψεις απο διοικηση νοσοκομείου
   
  
  
• Το εάν αυξάνεται το άγχος του ιατρικού προσωπικού είτε αυτό είναι στην Αττική, είτε στην Καβάλα, εξαιτίας παρουσίας γονέων που συνεργάζονται με τον γιατρό, θα πρεπε να απασχολεί τους υπευθύνους διαχείρισης προσωπικού του εκάστοτε νοσοκομείου, καθώς κατά τη γνώμη μας κάτι τέτοιο καθιστά τον ειδικό μή ικανό για την εργασία της παιδιατρικής/παιδιατρικής νοσηλευτικής.
  Η θέση της παιδιατρικής περιλαμβάνει και τον γονέα, ξεκάθαρα και απλά. Στον ιδιωτικό τομέα, όπου όλο και περισσότερο οι γονείς καθοδηγούνται στο πως να παρίστανται σε όλες τις ιατρικές πράξεις, οι γιατροί είναι πιο ικανοί; Έχουν εκεί άλλου είδους εκπαίδευση, άλλο πανεπιστήμιο και εκεί τα καταφέρνουν να μην έχουν άγχος; Σε όλη την Ευρώπη, Η.Π.Α. οι γιατροί είναι επίσης πιο ικανοί απο τους εδώ γιατρούς;
  Η παραπάνω δήλωση είναι εξαιρετικά υποτιμητική για τον ιατρικό κλάδο καιμας εκπλήσσει η έλλειψη αντίδρασης απο τους ίδιους τους γιατρούς/νοσηλευτές.
  Προφανώς η παραπάνω δήλωση είναι μια μετατόπιση ευθύνης σχετικά με την διαχείριση του προσωπικού ενός νοσοκομείου το οποίο θα έπρεπε να ικανοποιεί αυτά τα ελάχιστα κριτήρια, που ισχύουν και σε άλλες ανεπτυγμένες χώρες - δηλαδή να μπορεί να καθοδηγήσει τον συνεργάσιμο γονέα στο πως να βοηθήσει με τον τρόπο του την πραγματοποίηση της εξέτασης.
  
• Το τέλος της φράσης, το οποίο που αναφέρεται στην "αποτελεσματικότητα" των ειδικών:
  "μειώνεται το άγχος του ιατρικού προσωπικού, γεγονός που αυξάνει την αποτελεσματικότητά του" σαφέστατα το ερμηνεύουμε ως εκβιαστικό και είναι ίσως το πιο άσχημο σημείο όλου του εγγράφου,ειδικά επειδή απο πολλές μαρτυρίες γονέων της ομάδας, γνωρίζουμε ότι είναι επιχείρημα που το ακούει ο γονέας την στιγμή που πρόκειται να πραγματοποιηθεί η ιατρική πράξη στο παιδί του.
  Την γνωρίζω πάρα πολύ καλά απο το πλήθος γονέων οι οποίοι τρομοκρατημένα, περιγράφουν στην ομάδα Ποτέ πια μόνα, τον φόβο τους μετά απο τέτοιες δηλώσεις γιατρών σε εκείνους, στην ύστατη στιγμή ψυχολογικής έντασης στο νοσοκομείο.
  Η φράση αυτή, σημαίνει "επειδή επιμένεις/αν μείνεις μαζί με το παιδί σου μπορεί να γίνει κακό στο παιδί σου , επειδή δε θα μπορούμε να συγκεντρωθούμε".
  Δεν είναι δυνατόν να μεταφέρει το ιατρικό προσωπικό την ευθύνη της πραγματοποίησης ιατρικών πράξεων, στην συμπεριφορά του γονέα.
  Εάν ο γιατρός νιώθει και δηλώνει πριν απο την πραγματοποίηση ιατρικής πράξης, ότι πιθανότατα δεν μπορεί να συγκεντρωθεί για οποιοδήποτε λόγο, ας παραδεχθεί ότι δεν ειναι ικανός και ας πάρει άλλος τη θέση του.
  
• "Εάν επιμένουν οι γονείς, τους επιτρέπεται να παρίστανται στις ιατρικές πράξεις" .
  Τι σημαίνει "εάν επιμένουν"; Πρέπει ο γονέας δηλαδή να τους "αποδείξει" ότι το θέλει με το να επιμένει - να κουράζει δηλαδή το παιδί του ή τους υπευθύνους προσπαθώντας να τους πείσει με επιχειρήματα ότι δικαιούται αυτό που πράγματι ο νόμος του επιτρέπει, την στιγμή που αυτοι έτσι και αλλιώς δηλώνουν ότι κανονικά ο γονέας πρέπει να είναι παρόν;
  Εάν το γνωρίζουν αυτό, γιατί σημειώνουν ότι "εάν επιμένει ο γονέας ";Δικαιούται κάτι περισσότερο ο γονέας επειδη "επιμένει"; Υπάρχει κάποιο κριτήριο που αξιώνει τον "επιμένοντα" γονέα στο να του εισακούγεται το αυτονόητο δικαίωμά του;
   
  Ο γονέας που επιθυμεί δηλαδή και μπορεί να παρίσταται ,
  α)δεν πρέπει επιμένοντας να πιέσει/αγχώσει το προσωπικό μήν τυχόν και κάνουν κάποιο λάθος απο το άγχος που τους προκάλεσε αλλά απο την άλλη
  β) εάν έχει το σθένος να επιμείνει παρόλο αυτό το ρίσκο "του κάνουν την χάρη" και τον αφήνουν να παρίσταται;
   
  Τι ρόλο παίζει εδώ η διεύθυνση του νοσοκομείου;
   
  Σίγουρα και ξεκάθαρα, δεν είναι ο ρόλος που θα έπρεπε. Δε μπαίνω στη διαδικασία να δώσω λέξη για αυτό.
   
  
  

Ούτε και σε αυτή την παράγραφο υπάρχει αιτιολόγηση (βιβλιογραφία) βάση της οποίας διαχωρίζονται οι απλές απο τις σύνθετες ιατρικές πράξεις:

Μάλιστα ιδιαίτερα αυτές τις εξετάσεις ειναι και οι πιο οδυνηρές για ένα βρέφος ή ένα παιδί και σαφέστατα θα έπρεπε ειδικά σε αυτές να γίνεται ειδική καθοδήγηση του γονέα για να μπορέσει να βοηθήσει το παιδί του με την παρουσία του.

Η διαπίστωση για το εάν ο γονέας θέλει ή και είναι ικανός να παρίσταται σε οποιαδήποτε (όχι μονο σε απλές πράξεις) πράξη, δεν είναι δυνατόν να προκαταβάλεται χωρίς προηγουμένως να υπάρξει μια ολιγόλεπτη συνομιλία για την διαδικασία με τον γονέα, στην οποία να υπάρχει καθοδήγηση και ενθάρρυνση του ότι μπορεί να συμπαρασταθεί στο παιδί του με την παρουσία του με συγκεκριμένους τρόπους και ότι θα του κάνει καλό.

Πως είναι δυνατόν ένα θέμα το οποίο σε όλη την Ευρώπη και τις υπόλοιπες προηγμένες χώρες είναι ξεκάθαρο (οι ειδικοί, εκπαιδεύονται στο να βοηθούν στον γονέα να παρίσταται και να υποστηρίζει/κρατά το παιδί του, χωρίς διάκριση και χωρίς κάποιο "ξεδιάλεγμα"),

σε αυτή τη χώρα να αντιμετωπίζεται απο τον κάθε υπεύθυνο με άλλο τρόπο, χωρίς να υπάρχει καμία διάθεση για αναζήτηση πραγματικών πληροφοριών ή ερευνών - που κατά τα άλλα θα ήταν πολύ εύκολα ευρέσιμες (όπως οι 2 έρευνες που έχει βρεί η ομάδα Ποτέ πια μόνα, έρευνες που διδάσκονται μάλιστα στο Ελληνικό πανεπιστήμιο).

Για ποιό λογο να είναι απαραίτητο μια ομάδα γονέων να αναδείξει αυτό που θα πρεπε να γνωρίζουν όσοι έχουν την ευθύνη της διοίκησης ή της διαχείρισης ενός νοσοκομείου και αμοίβονται για αυτή τους την εργασία, η οποία θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνει και τον εκσυγχρονισμό των γνώσεων και των μεθόδων που χρησιμοποιούν ;

Είναι προφανές ότι υπάρχει άμεσα ανάγκη καθοδήγησης και ενημέρωσης από το αρμόδιο όργανο του κράτους (ΚΕΣΥ) πρώτα των διευθύνσεων/διευθυντών και μετά και του ιατρικού προσωπικού.

 

Εν αναμονη της αποφασης ΚΕΣΥ!

 

 

----------

love4 /excalibur

Δεν μιλαμε για την φιλοσοφία μας περι διαπαιδαγώγησης εδώ, ουτε για το πόσο ο γονέας επηρεάζει με τη συμπεριφορά του το παιδί του. Είναι οφφ τοπικ η διαπαιδαγώγηση σε ένα θέμα ΥΓΕΙΑΣ.

Βλέπετε τι απαντά η διοίκηση πανεπιστημιακου νοσοκομείου, επίσημο έγγραφο?

Ούτε που ξέρουν τι να κάνουν, το λένε και μόνοι τους - και αυτοαναιρούνται, κλπκλπ.

 

ΜΙΛΑΜΕ για το πως επηρεάζει ο ΓΙΑΤΡΟΣ, τη σχεση γονεα + παιδιου κ στρες παιδιου με το να Α- ΠΑ - ΓΟ ΡΕΥ - ΕΙ (κατά παράβαση καθήκοντος) την παρουσία γονέα.

 

ΔΕΝ μιλάμε για το αν και πως καταφέρνει ο γονέας να φερει εισπερας το γονεικο του ρολο ΠΡΙΝ, και ΜΕΤΑ απο την όποια προβληματικη κατασταση και το πως διαπαιδαγωγεί το παιδι του.

Αυτά που σχολιάζω αφορούν την ΜΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ του γονέα κ οτι αυτο ειναι κατι που δε θα πρεπε να συμβαίνει..

 

αυτά που γραφετε είναι άλλο θέμα, άλλου παπά ευαγγέλιο, άλλη ιστορία κλπ κλπ κλπ.

αν ο γονεας ειναι αδυναμος πριν και μετά την ιατρική πράξη πως το δειχνει. κλπ....

τι πρεπει να πει.

 

Αν εσείς love4 πιστευετε οτι ειναι αδυναμια του γονεα *αυτό εμμέσως λέτε στην τελευταία σας φράση* , να επιμενει να συνοδεύει το ανήλικο τέκνο του, τη στιγμή που πιστεύει σε αυτό , όπως και σε όλα τα διεθνή στάνταρ που αφορούν παιδοκεντρική αντιμετώπιση, ίσως δεν στηρίζετε γενικότερα την παιδοκεντρική διαπαιδαγώγηση και ίσως και τις αντίστοιχα συνοδευόμενες θεωρίες της ψυχολογίας που δείχνουν ότι ένα παιδί είναι ανώριμο να αντιμετωπίσει ή να κατανοήσει συγκεκριμένες διαδικασίες σε συγκεκριμένες ηλικίες, όσο πιο μικρές τόσο περισσότερο, και το να μην εχει το συνοδό κηδεμόνα του μαζι του σε στιγμή σωματικου πόνου που το προκαλείται, του προκαλεί, πολύ έντονο στρές, που σαφέστατα μένει και δείχνει την παρουσία του και ως μετατραυματικο στρες.

 

είναι υπαρκτή κατάσταση,

και δεν μπορείτε εσείς να προβλέψετε το πότε και ποιό παιδί, θα έχει αυτό το πράγμα, (κανετε λαθος για το 3χρονο ..ρωτήστε έναν ψυχολόγο... της νέας σχολής, όχι της παλιάς...ή ποστάρετε το ερωτημα σας στην ομαδα ποτε πια μονα όπου καθε μερα μητερες γραφουν πως τα παιδια τους για ημερες ηταν διαφορετικά παιδιά) ...

 

Τι δουλειά έχει αυτό σε ένα θέμα που αφορά πολύ συγκεκριμένη κατάσταση που ΔΕΝ έχει να κανει με αδυναμια γονιου αλλα αδυναμια γιατρου να κανει τη δουλειά του σωστά,

και την επιμονή των γονέων για το ότι γιατροί και νοσηλευτές ΠΡΕΠΕΙ να ΜΑΘΟΥΝ να την κανουν ΣΩΣΤΑ ή να πανε ΑΛΛΟΙ στη θέση τους!

το παιδί δε θα πρέπει να βασιζεται μονο στο γονεα του αλλά ΚΑΙ στον ΣΥΜΜΑΧΟ ΓΙΑΤΡΟ ΤΟΥ. θα πρεπε να ειναι και οι δυο ενήλικες, στην ίδια πλευρά, μαζί με το παιδί. Τώρα ΔΕΝ είναι. σε πολλά νοσοκομεία κυρίως δημόσια.

Δεν αρκεί ο γιατρός να θεραπευει το σώμα, στον κωδικα δεοντολογίας υπαρχει και η μεταχείριση του ασθενη, όπως λέει κ στην εισηγηση του ο ΣτΠ μιας και το σώμα συνοδεύεται απο ψυχή. δεν είναι απλώς ένα άρρωστο σώμα.

 

και όχι, δεν θα κατσω εγώ να παρηγορώ το παιδί μου που το στεναχώρησε ο άλλος , μονο και μονο επειδη δε κανει τη δουλειά του όπως θα πρεπε, δεν ειναι αδυναμία αυτό... με το ιδιο σκεπτικο να μαθουμε και στα παιδια μας να δεχονται και κακομεταχείριση απο δασκαλους αφου ετσι ειναι η ζωή....για να μαθαίνουν ..να μη στεναχωριούνται να ξερουν οτι ειναι φυσιολογικο... :-S

 

 

Αν θέλετε να κανετε "κουβέντα" ορίστε, κάντε κουβέντα για αυτό- και σχολιάστε το μου παρακαλώ:

 

"Η άποψή μου είναι ότι όσοι διοικούν ένα νοσοκομείο δεν επιτρέπεται να διοικούν βάση "γνώμεων" αλλά μόνο, βάση κριτηρίων επιστημονικών. "

[Scratée]

Εντάξει, απλά για κλάματα η διοίκηση του Αττικού...

 

Ειδικά το επιχείρημα για τις "συνθέτες" ιατρικές πράξεις είναι γελοίο, καθώς υπερηβική παρακεντηση (και τοποθέτηση ουροκαθετηρα, αλλά λιγότερο συχνά, είναι η αλήθεια) γίνεται και σε ένα απλό ιδιωτικό ιατρείο.

 

Διατηρώ, μόνο, μία επιφύλαξη για την οσφυονωτιαία παρακέντηση, καθώς είναι μία πολύ αγχογόνος διαδικασία για τους γονείς, εξαιτίας τόσο της τεχνικής της (άλλο να μπαίνει βελόνα σε φλέβα και άλλο στη σπονδυλική στήλη), όσο και του λόγου για την οποία διενεργείται (υποψία μηνιγγίτιδας ή άλλου σοβαρού νευρολογικού νοσήματος). Εκεί, ακόμα και οι πιο θαρραλέοι γονείς ίσως να μην κρατήσουν την ψυχραιμία τους, ειδικά όταν χρειαστεί να γίνουν και 2 και 3 προσπάθειες, κάτι που συμβαίνει συχνά.

[BabyCute]

Εντάξει' date=' απλά για κλάματα η διοίκηση του Αττικού...

 

Ειδικά το επιχείρημα για τις "συνθέτες" ιατρικές

Διατηρώ, μόνο, μία επιφύλαξη για την οσφυονωτιαία παρακέντηση, καθώς είναι μία πολύ αγχογόνος διαδικασία για τους γονείς, εξαιτίας τόσο της τεχνικής της (άλλο να μπαίνει βελόνα σε φλέβα και άλλο στη σπονδυλική στήλη), όσο και του λόγου για την οποία διενεργείται (υποψία μηνιγγίτιδας ή άλλου σοβαρού νευρολογικού νοσήματος). Εκεί, ακόμα και οι πιο θαρραλέοι γονείς ίσως να μην κρατήσουν την ψυχραιμία τους, ειδικά όταν χρειαστεί να γίνουν και 2 και 3 προσπάθειες, κάτι που συμβαίνει συχνά.[/quote']

Το κάναμε οταν υποπτευομασταν λοίμωξη πριν δυο μηνες και ημουν μεςα και τις δυο φορές (η πρώτη δεν έβγαλε υγρο)... Την πρώτη έκλαιγα άστα να πανε και απλα μου είπανε καλύτερα να μην κοιτάω αλλα με άφησαν να ειμαι δίπλα στο παιδι μου. Την δευτερη ημουν ήρεμη και μου είπαν αν θελω κοιτάω

[love4]

Λοιπον κοριτσια, εγω ειμαι απολυτα ψυχραιμη σε ολες τις ιατρικες πραξεις. Η κορη μου δυστυχως εχει κανει πολλες φορες οσφυονωτιαια παρακεντηση. Η εξεταση αυτη δεν ειναι και τοσο απλη. Μου εχουν συμβει ΟΛΑ.

1) Με εχουν αφησει να μεινω

2) ΜΕ Εχουν διωξει και ηταν καθετοι σε αυτο

3) Μετα απο παρακληση με εχουν αφησει τελικα

4) Με εχουν αφησει και μετα μου ειπαν να βγω διοτι η μικρη ΑΡΝΟΥΝΤΑΝ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΕΙ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΜΕ.

Στο ιδιο νοσοκομειο αλλα διαφορετικοι γιατροι. Οταν ημουν παρουσα, η κορη μου εκλαιγε απαρηγορητη και μου ζητουσε βοηθεια, δεν μπορουσε να δεχτει προφανως οτι ειμαι διπλα και δεν τους σταματαω! Οταν με εδιωχναν, ναι, εγω απεξω στενοχωριομουν πολυ περισσοτερο, ομως αμεσως μολις συναντουσα την κορη μου, τα πραγματα "εμπαιναν" στη θεση τους...δηλ. απλα κατανοουσε η μικρη πως εκαναν τη δουλεια τους οι γιατροι και τελος. Ποτε δεν εκλαιγα μπροστα της απλα της εδειχνα πως κατανοω ΟΣΟ μπορω οτι για λιγο θα πονεσει, απλα ειναι κατι που ΠΡΕΠΕΙ να γινει, διοτι απλα καποιες ΦΟΡΕς ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ να ποναμε. Στη συνεχεια, οταν πλεον καταλαβε πως κατα καιρους θα κανει αυτη την εξεταση, το μονο που ελεγε ηταν "αα οχι παλι.." εμπαινε την εκανε και ουτε γατα ουτε ζημια. Μαλιστα οταν ηταν η ιδια χαλαρη, ουτε που μας προσεχαν οι γιατροι (εμενα και τον αντρα μου), μας ΑΦΗΝΑΝ ΚΑΙ ΤΟΥς 2 διοτι απλα "αισθανονταν" ανετα.

 

Δεν μπορω προφανως να μιλησω εκ μερους αλλων, αλλα μιλωντας ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ περιπτωση, νομιζω πως η κορη μου καθολου δε στιγματιστηκε απο την αντιμετωπιση που ειχε απο ιατρους-νοσηλευτες, καθε αλλο μαλιστα παρα ηταν ολοι ευγενεστατοι, ακομη και αυτοι που "με εδιωχναν". Επισης μεχρι τωρα ειναι ενα παιδι που δεν εχει καμια φοβια...δεν ξερω, ισως επεσα στην περιπτωση και ειναι εξαιρεση η κορη μου.

 

Τελος πιστευω πως αν δημιουργουσα προβλημα στο γιατρο την ωρα που εκανε μια τετοια εξεταση, το προβλημα ουσιαστικα ΘΑ ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ...ΟΠΟΤΕ γι αυτο προτιμω απλα να σεβομαι τις επιθυμιες των γιατρων και του νοσηλευτικου προσωπικου. (Ισως "φταει" και το οτι εχω συναντησει αξιους γιατρους η απλα εγω δειχνωπολλη κατανοηση στους ανθρωπους και τους βλεπω θετικα μεχρι να μου αποδειξουν το αντιθετο)

[Little Monkey]

love4 για άλλη μια φορά, είσαι η φωνή της σοφίας.

[Adios amigos]

Στο γενικό νοσοκοκείο καβάλας, όταν ο γιος μου έπρεπε να νοσηλευτεί, έπρεπε να του πάρουν αίμα.

Μου ζήτησαν να βγω έξω, και τους είπα πώς προτιμώ να μείνω εδώ.

Δεν επέμειναν, αλλά δε χάρηκαν κιόλας.

Ο γιατρός τρύπησε και τα δύο χέρια του μικρου γιατί δεν έβρισκε φλεβα.. Κάποια στιγμή ο μικρός σπάραξε από τον πόνο κι εγώ πρέπει να φαινόμουν πολύ στεναχωρημένη- σε εκείνο το σημείο μου είπε η νοσοκόμα: Να βλέπεις, γι αυτό θέλουμε να βγαίνετε έξω...

Τον χειμώνα του 2014 ολα αυτα

[Μαρια Στυλιανακη]

ΤΕΛΟΣ!

 

όταν το 2008 άκουσα αυτό το θέμα, είχα τραβήξει τα μαλλιά μου.

σκεφτηκα πως γινεται, μα πως γίνεται καποιος να απομακρύνει ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ και ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΑ, (με άρνηση τέλεσης της πράξης από το γιατρό!) τον προστάτη/κηδεμόνα του παιδιού, απο δίπλα του την ύστατη δύσκολη στιγμή για το παιδί, είτε πρόκειται για απλή ή και πιο περίπλοκη ιατρική πράξη, είτε είναι μωρό είτε νηπιαγωγάκι.....!!

Ανοίξαμε μια ψηφοφορία για να δούμε εάν αυτό είναι τελικά τόσο συνηθισμένο όσο το ακούγαμε.

Τότε, επικοινώνησα με παιδιατρικά νοσοκομεία στην Γερμανία, και πανεπιστημιακα, και απλά, οπου και φυσικά μου εξήγησαν ότι εννοείται η παρουσία του γονέα σε οποιαδήποτε παρέμβαση στην οποία ένα ανήλικο ειναι ξύπνιο. Αυτά το 2008.

 

Ευτυχώς δεν ήμουν μόνη μου σε αυτή μου τη σκέψη, ευτυχώς σε ένα παράλληλο αλλά όχι μακρινό σύμπαν και οι μαμάδες του ποτέ πια μόνα (https://www.facebook.com/groups/225537920935502/ ) πρώτα 1000 μετά 2000, 3000, 4000, συσπείρωναν δυνάμεις και γνώσεις, δημιουργώντας μια στρατηγική αντιμετώπισης αυτού του πάνω από όλα νομικού θέματος!

Έτσι, σιγά σιγά μαζεύτηκαν εμπειρίες μέσα από την ομάδα, και πάνω απο όλα νομικά κείμενα (με την βοήθεια των μαμάδων δικηγορίνων κ σχετικών επαγγελμάτων !!!) που αποδείκνυαν το λάθος αυτής της πρακτικής,

την οποία ο συνήγορος του πολίτη, μετά από τις ΠΟΛΛΕΣ καταγγελίες τους, ανέδειξε με εξαιρετικό τρόπο, γνωμοδοτώντας υπέρ αυτού του σκοπού, το 2014

δηλαδή

του ότι ο γιατρός οφείλει να ενημερώνει τον γονέα, να τον ρωτάει αν θέλει κ αντέχει να είναι παρόν, και να τον υποστηρίζει στο ρόλο του, ως προστάτη του ανήλικου, σε συνεργασία μαζί του. Προφανώς στο ίδιο δωμάτιο.

Όλα αυτά ανήκουν στο ρόλο του ιατρικού προσωπικού που εργάζεται με παιδιά. Πάει πακέτο.

Είναι νόμιμο δικαίωμα της δυάδας κηδεμόνα - παιδιού το οποίο δεν μπορεί να αλλοιώνεται,

ανάλογα τις εκάστοτε προτιμήσεις του γιατρού/προσωπικού ή διευθυντή.

 

τώρα το 2016, επιτέλους

 

ΤΟ ΚΕΣΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΥΠΕΡ των (αυτονόητων) αιτημάτων των γονέων,

με την βοήθεια και της γνωμοδότησης του Συνήγορου του Πολίτη, που ακολούθησε τις πολλές αναφορές των γονέων που πραγματοποιήθηκαν με την βοήθεια της ομάδας Ποτέ πια Μόνα !!

διαβάστε εδώ την απόφαση!!

 

http://parents.org.gr/health/a568

 

Την τοποθετώ εδώ και σε εικόνα, στο άρθρο μπορείτε να βρείτε κ επιπλέον πληροφορίες ή το ιστορικό .

Επειδή πολλοί ρωτούν για το σημείο "εαν υπαρχει συμφωνία " - εννοείται στο κείμενο, εάν υπάρχει η συμφωνία από τον γονέα ότι θέλει να παραστεί.

Δεν υποχρεώνει κανέναν να είναι εκεί εάν νιώθει ότι δεν μπορεί να το αντέξει.

 

Σύνδεσμος για εκτύπωση http://parents.org.gr/images/upload/KESY_2016_N.pdf

 

 

 

 

 

όπως δείχνει η απαντηση και επαυτού από τον ΣτΠ

Σύνδεσμος για εκτύπωση http://parents.org.gr/images/upload/StP_Feb16_final.pdf )

 

 

 

 

η υπόθεση έχει τελειώσει.

 

όμως το προσωπικό ακόμα δεν έχει γνωστοποιηθεί 100% για την ύπαρξη της νέας οδηγίας.

 

Παρακαλείστε όσοι επιθυμείτε να εξασκήσετε αυτό σας το δικαίωμα να τυπώνετε την αποφαση ΚΕΣΥ απαραιτητως !

όπως εχω δηλωσει , το επόμενο θέμα που θα αναδείξουμε είναι οι ΜΕΝΝ οι μονάδες εντατικής νοσηλείας νεογνών κ ο περιορισμός (με το ίδιο σκεπτικό της παρεμπόδισης εξάσκησης γονικής επιμέλειας) της επαφής των γονιών για λίγα λεπτά της ημέρας (3 χ 30 λεπτα ανά ημέρα!) σε αντίθεση με τις διεθνείς πρακτικές όπου ειναι αναγνωρισμένη πλέον η ωφελιμότητα της όσο δυνατόν μεγαλύτερης χρονικά επαφής του νεογεννητού με τους γονείς του - με καλύτερη βιωσιμότητα, γρηγοροτερη ίαση, συντομότερη παραμονή στις ΜΕΝΝ, θηλασμός .... κλπ κλπ κλπ. - όπου υπάρχει πρόσβαση 24ωρη στα βρέφη και από τους ΔΥΟ γονείς. Σχετικό άρθρο εδώ http://parents.org.gr/health/a599

 

Ακόμα επόμενο θέμα είναι το Ποτέ πια Μόνες όπου οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να έχουν μαζί τους τον άντρα τους ή άτομο της οικογενείας τους μαζί τους στον τοκετό ή στην καισαρική! Όπου στα νοσοκομεία ,γίνονται εξαιρέσεις δίνοντας όμως φακελάκι (!!!) (ΑΛΛΟ τρελλό που επίσης δεν ισχύει στο εξωτερικό , και εκεί ο ασθενής έχει δικαίωμα να έχει κάποιον κοντά του!!! )

[BabyCute]

Μπράβο Μαρια!

 

Και εννοείται εδω Λονδίνο ειμαι παντου με τα μωρα μου σε οποιαδήποτε εξέταση ακομα και σε αυτές της τρελές εξεταςεις μυνηγγιτιδας , εννοείται οτι ήμουν 24/7 με το μωρο μου στην Μενν οταν ηταν 4 ημερών για να το θηλαζω, 7 μέρες στην εντατική δεν πήρε άλλο γαλα, εννοείται οτι με άφησαν να το θηλαζω οταν του έπαιρναν αίμα κλπ

Και εννοείται βέβαια οτι ο άντρας μου ηταν μεσα και στις δυο καισαρικές!

Ξεφτίλα στην ελλαδα αλλα να σαι καλα που το παλεύεις !!

[Catya]

Δυστυχώς μέχρι τώρα είχα περισσότερες από μία τέτοιες εμπειρίες (ελπίζω να μη ξαναχρειαστεί!!). Γράφω τρεις διαφορετικές περιπτώσεις:

 

1) Τον Σεπτέμβριο 2013 γεννήθηκε σε ιδιωτικό μαιευτήριο ο γιος μας ετοιμοθάνατος, με αιμόλυση και άπνοια. Νοσηλεύτηκε στη ΜΕΝΝ για δέκα ημέρες. Ο νεογνολόγος πας είπε ότι ήταν απαραίτητο να γίνει μαγνητική εγκεφάλου. Έτσι, ακριβώς ένα μήνα μετά, τον Οκτώβριο 2013 στο ίδιο ιδιωτικό νοσοκομείο μας έκλεισε ραντεβού για την εξέταση ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ. Όταν φτάσαμε εκεί μου είπαν ότι έπρεπε να έχει μία φλέβα ανοιχτή, μήπως και χρειαστεί να του χορηγηθεί παραμαγνητικό υγρό!!

Από εκείνο το σημείο ξεκίνησε ο εφιάλτης μας. Άρπαξαν το βρέφος, το έκλεισαν σε ένα δωμάτιο και εμένα ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΜΕ ΠΕΤΑΞΑΝ ΕΞΩ!! ΤΟ ΜΩΡΟ ΟΥΡΛΙΑΖΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΑΠΟ ΕΞΩ. Μάταια όμως, καθώς όπως μου "εξήγησαν" ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΤΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ!!!

Δυστυχώς, ο εφιάλτης μας δεν τελείωσε εκεί... Ο αναισθησιολόγος του ΧΟΡΗΓΗΣΕ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΝΑΡΚΩΣΗ, με αποτέλεσμα να παρουσιάσει πάλι ΑΠΝΟΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑΝΟΣΗΛΕΥΤΕΙ ΣΤΗ ΜΕΝΝ γιατί δεν ξυπνούσε!!

Και μετά από όλα αυτά μου συνέστησαν να κοιμόμαστε μαζί με το μωρό, για να ηρεμήσει!!!

 

2) Τον Αύγουστο 2015 ο γιος μου έσπασε ένα δόντι και έπρεπε να το απονευρώσουμε γιατί είχε κάνει απόστημα. Έτσι, αποφασίσαμε μαζί με τον παιδίατρο και τον παιδοοδοντίατρο ότι θα ήταν προτιμότερο να γίνει ολική αναισθησία. Έτσι και έγινε, σε άλλη αυτή τη φορά ιδιωτική κλινική. Σε αυτή την περίπτωση, μας σεβάστηκαν απόλυτα, μας επέτρεπαν όχι μόνο να είμαστε παρόντες με τον σύζυγό μου, αλλά να κρατάμε το μωρό αγκαλιά μέχρι εντός του χειρουργείου και αποχωρήσαμε αφού ναρκώθηκε!! Και μόλις άνοιξε τα μάτια του μας τον έφεραν αγκαλιά!

 

 

3) Τον Μάρτιο που μας πέρασε γέννησα την κόρη μου σε τρίτο ιδιωτικό μαιευτήριο. Η γυναικολόγος μου, μας έδωσε εξιτήριο μετά από 48 ώρες από τον τοκετό και η μικρή δεν είχε κάνει κάποιες εξετάσεις που γίνονται από το Ινστιτούτο Υγείας Παιδιού. Έτσι, κλείσαμε ραντεβού να πάμε, προκειμένου να γίνει η αιμοληψία. Όταν φτάσαμε η μαία- νοσοκόμα μου είπε να περάσω έξω. Της απάντησα ότι έχω δικαίωμα και επιθυμώ να μείνω μέσα. Η απάντησή της ήταν ότι δεν μπορεί να την παρακολουθούν όταν κάνει τη δουλειά της γιατί αγχώνεται!!! Εγώ φυσικά ανένδοτη! Τότε μου λέει ότι θα ταραχτώ και επειδή θηλάζω θα είναι κακό για το γάλα μου !!! Εγώ ανένδοτη πάλι. Τότε έκανε την αιμοληψία, αλλά όπως εκ των υστέρων μας ενημέρωσε το Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού το δείγμα δεν ήταν σωστό και έπρεπε να επαναληφθεί!!

[danel]

1) Σε ιδιωτικό οδοντιατρείο πήραν την 5χρονη κόρη μου για ΑΠΛΗ εξέταση κι ενώ τους είπα ότι θέλω να είμαι μέσα, μου είπαν ήταν ότι τα παιδιά αγχώνονται όταν είναι και οι γονείς μαζί. Έκλεισαν και την πόρτα! Φυσικά δεν ξανά πήγα.

 

2) Πριν από πολλά χρόνια, στο ΠΑΙΔΩΝ πήγα τη 3χρονη κόρη μου για ράψιμο στο φρύδι. Δε με άφησαν να μπω για να μην ταραχτεί. Η μικρή έκλαιγε και μετά ούρλιαζε. Όταν τη ρώτησα αν πόναγε τόσο πολύ, μου είπε ότι ο λόγος που ούρλιαξε ήταν επειδή είπε "θέλω τη μαμά μου" κι ο γιατρός της απάντησε: "Η ΜΑΜΑ ΣΟΥ ΕΦΥΓΕ"!