Ανταγωνισμός στην τάξη ή καλή δασκάλα???

[VALMAN]

Καλησπέρα!

θα ήθελα την γνώμη σας για τον παρακάτω προβληματισμό:

η κόρη μου πάει Α' Δημοτικού φέτος και είναι παιδί αρκετά προχωρημένο για την ηλικία της θα λεγα ,χωρίς να θέλω να περιαυτολογώ!

είναι λοιπόν σε ένα τμήμα με ομολογουμένως πάρα πολύ καλη δασκάλα ,αλλά όσον αφορά στο επίπεδο των μαθητών ...χάλια (όπως λέει και η δασκάλα...)

η δασκάλα μου λεει ,και με το δίκιο της βέβαια,ότι προχωρά σύμφωνα με το σύνολο της τάξης αργά και ότι το τμήμα δεν τραβά.

σκέφτομαι λοιπόν να της αλλάξω σχολείο ,μιας και υπάρχει αυτη η δυνατότητα σε κάποιο που ακούω ότι είναι παρραδοσιακά ένα καλό σχολείο στην πόλη.

 

παίζει ο ανταγωνισμός μεσα στην τάξη ρόλο ή μόνο ο καλόςδάσκαλος αρκεί για ένα παιδι με προοπτικές καλές?

[mariab]

Προσωπική μου άποψη είναι ότι το συνολικό επίπεδο παίζει ρόλο. Οι μαθητές νομίζω ότι "τραβάν" ο ένας τον άλλον. Να πω την αλήθεια βέβαια, δεν ξέρω αν το επίπεδο της Α' Δημοτικού είναι ενδεικτικό για το τι θα συμβεί στη Β' Δημοτικού. Μπορεί δηλαδή να είναι και θέμα δασκάλας και όχι μονο παιδιών.

πόσο χαμηλό μπορεί να είναι δηλαδή το επίπεδο στη Α' δημοτικού?

[emmaki]

Μέσα σε ένα καλοκαίρι τα παιδιά αλλάζουν απίστευτα πολύ.

Ειδικά τα πρωτάκια, μπορεί να μην είχαν ωριμάσει τόσο ώστε να δείξουν τις πραγματικές τους δυνατότητες.

 

Τώρα, αν η κόρη σου έχει πιο πολλές "δυνατότητες" από τα υπόλοιπα παιδιά της τάξης, μπορεί κάλλιστα η δασκάλα να της δίνει 1-2 πιο "δύσκολες" ασκήσεις για το σπίτι. Να την "προκαλεί" κατά κάποιο τρόπο, ώστε ακόμα και αν όλη η τάξη είναι τόσο χάλια (δύσκολο να το πιστέψω, ειδικά για Α δημοτικού) η ίδια να αναπτύξει τις δυνατότητες της στο μάξιμουμ.

Η αλλαγή σχολείου τι θα προσφέρει; Και αν και εκεί το παιδί είναι πιο "μπροστά" από τα άλλα; Μετά πάλι θα αλλάξει σχολείο; Και αν η δασκάλα εκεί δεν είναι τόσο καλή όσο η προηγούμενη;

[Maya]

Σημασία έχει κατα τη γνώμη μου, όχι η συγκεκριμένη απόδοση των συμμαθητών της κόρης σου, αλλά η νοοτροπία των οικογενειών. Είναι αλλιώς το παιδί να είναι μέσα σε παιδιά που γενικά οι οικογένειές τους ενδιαφέρονται για τη μόρφωσή τους, βοηθούν τη δασκάλα, την υποστηρίζουν, προτρέπουν τα παιδιά να διαβάζουν κλπ κλπ και διαφορετικά είναι να είναι αδιάφοροι και να θέλουν απλά τα παιδιά να τσουλίσουν το σχολείο, γιατί τους έχουν έτοιμη δουλειά (πχ. στη θάλασσα ή στα κτήματα κλπ).

Το λέω αυτό γιατί τα μικρά μέρη (κι εγώ από ένα τέτοιο κατάγομαι και σου μιλάω από εμπειρία) έχουν συνήθως μία ενιαία στάση απέναντι στο σχολείο -είτε θετική είτε αδιάφορη-, που το καταλαβαίνει κανείς εύκολα, αν μιλήσει με τους γονεις. Και πάλι μιλάω για δημοτικό, γιατί για μετά, ένα σχολείο με καλύτερο μέσο όρο τάξης, σίγουρα βοηθάει περισσότερο έναν καλό μαθητή....

[matilnta]

νομιζω οτι παιρνεις πολυ σοβαρα την αποδοση της κορης σου στη α ταξη.περιμενε κ του χρονου κ βλεπεις.δεν θεωρω σωστο να αλλαζουμε σχολεια λογω του επιπεδου των αλλων παιδιων.ισως η δασκαλα να θεωρει το επιπεδο χαμηλο λογω αρκετων αλλοδαπων πο δεν εχουν την αναλογη βοηθεια που προσφερεις εσυ στο παιδι σου.ασε που στη α ταξη ενθουσιαζονται κ ειναι πιο επιμελη.

[maria_t]

Θα συμφωνήσω με την emmaki στο ότι αν η κορούλα σου έχει περισσότερες δυνατότητες, η δασκάλα της μπορεί να τις αναπτύξει με τον τρόπο της (αφού είναι καλή δασκάλα).

 

Για μένα πολύ σημασία έχει η καλή δασκάλα, όχι μόνο σαν μέθοδο ή γνώση, αλλά και από την πλευρά του παιδαγωγού και του ευαίσθητου ατόμου γι αυτές τις τρυφερές ηλικίες. Μια καλή δασκάλα μπορεί να μάθει στα παιδιά πολλά περισσότερα από απλά γράμματα και αριθμούς, αφού η τάξη καταρχήν είναι μια μικρή κοινωνία με τους κανόνες της και τις ισορροπίες της.

 

Τέλος δες το κι από την άλλη πλευρά... η κόρη σου θα αναπτύξει σίγουρα από μικρή την αυτοπεποίθησή της και πίστη ότι τα καταφέρνει άριστα με τις δυνάμεις της...

[sofi@p]

εγώ πάλι, από προσωπική μου εμπειρία, ως μαθήτρια κι ως καθηγήτρια (κάποτε), έχω να σου πω ότι όσο καλός και να είναι ο δάσκαλος, όταν το τμήμα δεν "τραβάει" άστα.... οι καλοί μένουν πίσω, γιατί ο δάσκαλος πρέπει να συμβαδίζει με το μέσο όρο. αυτοί που βοηθούνται είναι οι "αδύνατοι" μαθητές. είναι σαν να έχεις ένα αυτοκίνητο με μεγάλη ιπποδύναμη και να πρέπει να το οδηγείς με 50χλμ την ώρα στην εθνική. πίστεψέ με, κι ο δάσκαλος στενοχωριέται πολύ όταν δεν μπορεί να βοηθήσει περισσότερο, από ό,τι γίνεται λόγω δυνατότητας τμήματος, τους καλούς μαθητές (γιατί δεν πρέπει να τους ξεχωρίζει).

ωστόσο, είναι νωρίς να κρίνεις την απόδοση ενός τμήματος από την Α' δημοτικού.

[χριστινάκι π.]

Καλά είναι πολύ νωρίς για να ανησυχείς για κάτι τέτοιο. Θα έλεγα να ξαναρχίσεις να ανησυχείς στο ...Λύκειο!

 

Εγώ στην Α'Δημοτικού έμαθα να διαβάζω μετά τα Χριστούγεννα (πήγα 5,5 χρονών, γι'αυτό)... παρόλ'αυτά τέλειωσα το σχολείο (και το Λύκειο εννοώ) με 19 και....Άλλα παιδάκια που ξεκίνησαν αστέρια, ''χάλασαν'' στην πορεία...και τελείωσαν το σχολείο με 12 (και πολύ λέω)!

 

Μην προδιαγράφεις την πορεία της κόρης σου αλλά ούτε και των άλλων παιδιών...Και εξάλλου πάντα υπάρχει ο άριστος μαθητής που προηγείται, τι σε πειράζει να είναι η κόρη σου;Ο ανταγωνισμός κανονικά δεν πρέπει να υπάρχει, δημιουργεί κόμπλεξ στα παιδιά...Εγώ σαν καθηγήτρια ποτέ δεν έφερα ως παράδειγμα καλούς μαθητές για να ξυπνήσω τους λιγότερο καλούς. Αντιθέτως εστίαζα στις δικές τους δυνατότητες και που μπορούσαν να φτάσουν σε σχέση με αυτές και όχι σε σχέση με την Ελενίτσα ή τον Γιωργάκη. Το σημαντικό είναι να βγαίνει η ύλη, έστω και πιο αργά, και να αγαπάει το παιδί σου τη δασκάλα. Ειδικά αυτό επηρεάζει πάρα πολύ τα παιδάκια. Αν δεν την αγαπήσουν είναι ικανά να μην ξαναδιαβάσουν!

[mariab]

....Ο ανταγωνισμός κανονικά δεν πρέπει να υπάρχει, δημιουργεί κόμπλεξ στα παιδιά....QUOTE]

 

Έχω μία απορία επ' αυτού (συγγνώμη αν βγαίνω λίγο εκτός θέματος). Ο ανταγωνισμός δεν είναι κάτι που δημιουργείται έτσι κι αλλιώς μεταξύ των μαθητών, φοιτητών, κλπ. Ίσως η λέξη ανταγωνισμός να μην είναι απόλυτα σωστός, αλλά λίγες φορές δεν έχουμε πει και οι ίδιες : "αφού μπορεί να το κάνει ο τάδε, θα μπορέσω κι εγώ". Δεν μιλάω για ζήλια, για το σκεπτικό "αφού δεν μπορώ εγώ να μην μπορεί κανείς", μιλάω για το ακριβώς αντίθετο. Όχι βέβαια για πειθαναγκασμό, αλλά μία "σύγκριση" δεν γεννάται αυθόρμητα?

Συμφωνώ στο ότι ο δάσκαλος δεν πρέπει να προβάλει κάποιον μαθητή ως πρότυπο, ούτε οι γονείς άλλωστε.

[sofi@p]

....Ο ανταγωνισμός κανονικά δεν πρέπει να υπάρχει, δημιουργεί κόμπλεξ στα παιδιά....QUOTE]

 

Έχω μία απορία επ' αυτού (συγγνώμη αν βγαίνω λίγο εκτός θέματος). Ο ανταγωνισμός δεν είναι κάτι που δημιουργείται έτσι κι αλλιώς μεταξύ των μαθητών, φοιτητών, κλπ. Ίσως η λέξη ανταγωνισμός να μην είναι απόλυτα σωστός, αλλά λίγες φορές δεν έχουμε πει και οι ίδιες : "αφού μπορεί να το κάνει ο τάδε, θα μπορέσω κι εγώ". Δεν μιλάω για ζήλια, για το σκεπτικό "αφού δεν μπορώ εγώ να μην μπορεί κανείς", μιλάω για το ακριβώς αντίθετο. Όχι βέβαια για πειθαναγκασμό, αλλά μία "σύγκριση" δεν γεννάται αυθόρμητα?

Συμφωνώ στο ότι ο δάσκαλος δεν πρέπει να προβάλει κάποιον μαθητή ως πρότυπο, ούτε οι γονείς άλλωστε.

οπότε μιλάμε για υγιή συναγωνισμό κι όχι για κακό ανταγωνισμό. εξάλλου η ζωή είναι αρκετά δύσκολη και πρέπει να είσαι "ανταγωνιστικός". δε λέει άδικα ο λαός "αν κοιμηθείς με σταβό θα ξυπνήσεις αλλήθωρος"... αλοίμονο αν τα παιδιά μας δεν συναγωνίζονται και δεν επιδιώκουν το καλύτερο.

[χριστινάκι π.]

....Ο ανταγωνισμός κανονικά δεν πρέπει να υπάρχει, δημιουργεί κόμπλεξ στα παιδιά....QUOTE]

 

Έχω μία απορία επ' αυτού (συγγνώμη αν βγαίνω λίγο εκτός θέματος). Ο ανταγωνισμός δεν είναι κάτι που δημιουργείται έτσι κι αλλιώς μεταξύ των μαθητών, φοιτητών, κλπ. Ίσως η λέξη ανταγωνισμός να μην είναι απόλυτα σωστός, αλλά λίγες φορές δεν έχουμε πει και οι ίδιες : "αφού μπορεί να το κάνει ο τάδε, θα μπορέσω κι εγώ". Δεν μιλάω για ζήλια, για το σκεπτικό "αφού δεν μπορώ εγώ να μην μπορεί κανείς", μιλάω για το ακριβώς αντίθετο. Όχι βέβαια για πειθαναγκασμό, αλλά μία "σύγκριση" δεν γεννάται αυθόρμητα?

Συμφωνώ στο ότι ο δάσκαλος δεν πρέπει να προβάλει κάποιον μαθητή ως πρότυπο, ούτε οι γονείς άλλωστε.

 

Άλλο πράγμα το να θες να φτάσεις ψηλά, έχοντας ως πρότυπο σου κάποιον άλλο άνθρωπο και άλλο το να θες να πας ψηλά μόνο και μόνο επειδή και ο Γιωργάκης το ίδιο κάνει. Νομίζω ότι ο ανταγωνισμός δημιουργείται μόνο εξαιτίας των κόμπλεξ που κουβαλάμε...Εσύ μάλλον εννοείς ότι κοιτάμε πού βρίσκονται οι άλλοι και πράττουμε αναλόγως...Σίγουρα συγκρινόμαστε μέσα μας με όλους...Δηλαδή συμφωνώ μαζί σου απλά λέω ότι είναι κρίμα να το διδάσκουμε στα παιδιά μας!

[χριστινάκι π.]

οπότε μιλάμε για υγιή συναγωνισμό κι όχι για κακό ανταγωνισμό. εξάλλου η ζωή είναι αρκετά δύσκολη και πρέπει να είσαι "ανταγωνιστικός". δε λέει άδικα ο λαός "αν κοιμηθείς με σταβό θα ξυπνήσεις αλλήθωρος"... αλοίμονο αν τα παιδιά μας δεν συναγωνίζονται και δεν επιδιώκουν το καλύτερο.

 

Να σου πω την αλήθεια προτιμώ τα παιδιά να σκέφτονται πως ό,τι κάνουν το κάνουν για τη δική τους εξέλιξη και βελτίωση και όχι σε σύγκριση με τους άλλους...

 

Στο γυμνάσιο που πήγαινα στο διπλανό τμήμα ήταν όλοι οι μαθητές άστα να πάνε, το χειρότερο δείγμα...Ε υπήρχε μία μαθήτρια που ήταν άριστη και ας ήταν το τμήμα σε κάκιστη κατάσταση (φαντάσου ότι οι καθηγήτριες έβγαιναν κλαίγοντας από την τάξη). Σήμερα η κοπέλα αυτή είναι γιατρός...

 

Από την πείρα μου ως καθηγήτρια έχω να πω ότι ο καλός μαθητής δεν χάνεται με τίποτα, σε όποιο σχολείο κι αν τον βάλεις μια χαρά θα είναι, γιατί το διάβασμα είναι ατομική υπόθεση. Όσον αφορά τους μέτριους μαθητές, σε αυτούς η διαφορά θα κυμανθεί μεταξύ 1 και 2 βαθμών, οπότε στα ίδια είμαστε...Μην ξεχνάμε ότι στα σχολεία μας οι μαθητές φτάνουν και τους 27-30 πολλές φορές στο ίδιο τμήμα..Αποκλείεται ο γονιός να πετυχαίνει το τέλειο τμήμα κάθε χρονιά, εκτός κι αν μένει σε μικρό μέρος όπου οι μαθητές παραμένουν οι ίδιοι σε όλες τις βαθμίδες και όλοι οι μαθητές είναι καλοί...

 

Μην ξεχνάμε και ότι οι καθηγητές αλλάζουν όσο προχωρούν τα χρόνια, μπορεί να έχεις και 10 την ίδια χρονιά. Άρα το πράγμα δεν ελέγχεται!Αυτό που μένει στον γονιό είναι να ασχολείται με την πρόοδο του παιδιού του και να το ενθαρρύνει να διαβάζει όσο χρειάζεται σύμφωνα με την ηλικία του. Πολλά παιδιά που ενθαρρύνθηκαν μικρά να διαβάζουν γιατί η Μαρία είναι καλύτερη από αυτούς, μεγαλώνοντας έχουν αμέτρητα κόμπλεξ σε σχέση με τους άλλους...(μιλάω από προσωπική πείρα)

[sofi@p]

 

Να σου πω την αλήθεια προτιμώ τα παιδιά να σκέφτονται πως ό,τι κάνουν το κάνουν για τη δική τους εξέλιξη και βελτίωση και όχι σε σύγκριση με τους άλλους...

 

Στο γυμνάσιο που πήγαινα στο διπλανό τμήμα ήταν όλοι οι μαθητές άστα να πάνε, το χειρότερο δείγμα...Ε υπήρχε μία μαθήτρια που ήταν άριστη και ας ήταν το τμήμα σε κάκιστη κατάσταση (φαντάσου ότι οι καθηγήτριες έβγαιναν κλαίγοντας από την τάξη). Σήμερα η κοπέλα αυτή είναι γιατρός...

 

Από την πείρα μου ως καθηγήτρια έχω να πω ότι ο καλός μαθητής δεν χάνεται με τίποτα, σε όποιο σχολείο κι αν τον βάλεις μια χαρά θα είναι, γιατί το διάβασμα είναι ατομική υπόθεση. Όσον αφορά τους μέτριους μαθητές, σε αυτούς η διαφορά θα κυμανθεί μεταξύ 1 και 2 βαθμών, οπότε στα ίδια είμαστε...Μην ξεχνάμε ότι στα σχολεία μας οι μαθητές φτάνουν και τους 27-30 πολλές φορές στο ίδιο τμήμα..Αποκλείεται ο γονιός να πετυχαίνει το τέλειο τμήμα κάθε χρονιά, εκτός κι αν μένει σε μικρό μέρος όπου οι μαθητές παραμένουν οι ίδιοι σε όλες τις βαθμίδες και όλοι οι μαθητές είναι καλοί...

 

Μην ξεχνάμε και ότι οι καθηγητές αλλάζουν όσο προχωρούν τα χρόνια, μπορεί να έχεις και 10 την ίδια χρονιά. Άρα το πράγμα δεν ελέγχεται!Αυτό που μένει στον γονιό είναι να ασχολείται με την πρόοδο του παιδιού του και να το ενθαρρύνει να διαβάζει όσο χρειάζεται σύμφωνα με την ηλικία του. Πολλά παιδιά που ενθαρρύνθηκαν μικρά να διαβάζουν γιατί η Μαρία είναι καλύτερη από αυτούς, μεγαλώνοντας έχουν αμέτρητα κόμπλεξ σε σχέση με τους άλλους...(μιλάω από προσωπική πείρα)

κοίτα, μιλάμε για 2 διαφορετικά πράγματα. σίγουρα δεν πρέπει να συγκρίνουμε ανοιχτά τα παιδιά μεταξύ τους. ο θεσμός του σχολείου όμως προάγει το συναγωνισμό (απουσιολόγος, σημαιοφόρος, υποτροφίες κλπ) και καλά κάνει γιατί τα παιδιά θα κληθούν να συναγωνιστούν και στη ζωή.

το άλλο θέμα είναι ότι αν ένας αριστούχος μαθητής βρεθεί σε ένα τμήμα που οι υπόλοιποι μαθητές δεν "τραβάνε" είτε λόγω ευφυίας είτε λόγω αδιαφορίας, τότε μοιραία θα τον παρασύρουν προς τα κάτω. ό,τι μάθει θα το μάθει από προσωπική του μελέτη και σίγουρα θα απέδιδε πολύ καλύτερα (στο maximum των δυνατοτήτων του) αν βρίσκονταν σε τμήμα που να "τραβάνε" οι περισσότεροι. θυμήσου το μάθημα των Αγγλικών που κάναμε στο Γυμνάσιο. η καθηγήτρια μας έλεγε τα βασικά, όπως όριζε η ύλη, κι όσοι κάναμε ξένη γλώσσα σε φροντιστήριο από Γ' Δημοτικού, απλά βαριόμαστε αφού δε μαθαίναμε τίποτα καινούριο. τα παιδιά που δεν ήξεραν Αγγλικά, απλά προσπαθούσαν να παρακολουθήσουν αλλά δε νομίζω να έμαθαν και πολλά. επομένως, όσο καλή κι αν είναι η δασκάλα, όταν το επίπεδο των μαθητών είναι η μέρα με τη νύχτα κι η δασκάλα έχει να ακολουθήσει την ύλη, τότε απλά όλοι χάνουν και κυρίως οι αριστούχοι.

[emmaki]

Θα το ξαναπώ...

Τίποτα δεν εμποδίζει το δάσκαλο να βάζει έξτρα δουλειά στα πορχωρημένα παιδιά.

Δεν είναι ανάγκη να τα ξεχωρίζει μέσα στην τάξη, αλλά στις εργασίες για το σπίτι, μπορεί να βάλει 1 κοινή με τους υπόλοιπους και μία πιο δύσκολη.

 

Σκοπός δεν είναι να ξεχωρήσει κάποιο παιδί ως πολύ "καλό" ή "κακό" (σε μαθηδιακό επίπεδο πάντα), αλλά να αναπτύξουν όλα τα παιδιά τις δυνατότητες τους στο μάξιμουμ. Και αυτό μπορεί να γίνει και πάνω στην ύλη του σχολέιου, π.χ. ένα παράδειγμα....αν τα παιδιά της τάξης γράφουν 3 λέξεις αντιγραφή, και υπάρχει ένα παιδί που μπορεί να γράψει πολύ περισσότερες (γιατί έχει εξοικειωθεί πιο πολύ, γιατί είναι πιο "έξυπνο", για 1002 λόγους) μπορεί ο δάσκαλος να βάλει 5 λέξεις ή 6...Ομοίως και ασκήσεις στα μαθηματικά...

 

Όσο για την αλλαγή σχολείου....Μπορεί στο διπλανό σχολείο που είναι το "καλό" (και ας πούμε ότι υπάρχει η δυνατότητα να γίνει μετεγγραφή, αν και παράνομη) να μην ταιριάξουν τα χνώτα του παιδιού με το δάσκαλο ή εκεί να υπάρχουν και παιδιά που είναι πολύ πιο "καλά"...Τι γίνεται τότε; Ψάχνουμε πάλι για άλλο σχολέιο;

[sofi@p]

Θα το ξαναπώ...

Τίποτα δεν εμποδίζει το δάσκαλο να βάζει έξτρα δουλειά στα πορχωρημένα παιδιά.

Δεν είναι ανάγκη να τα ξεχωρίζει μέσα στην τάξη, αλλά στις εργασίες για το σπίτι, μπορεί να βάλει 1 κοινή με τους υπόλοιπους και μία πιο δύσκολη.

 

Σκοπός δεν είναι να ξεχωρήσει κάποιο παιδί ως πολύ "καλό" ή "κακό" (σε μαθηδιακό επίπεδο πάντα), αλλά να αναπτύξουν όλα τα παιδιά τις δυνατότητες τους στο μάξιμουμ. Και αυτό μπορεί να γίνει και πάνω στην ύλη του σχολέιου, π.χ. ένα παράδειγμα....αν τα παιδιά της τάξης γράφουν 3 λέξεις αντιγραφή, και υπάρχει ένα παιδί που μπορεί να γράψει πολύ περισσότερες (γιατί έχει εξοικειωθεί πιο πολύ, γιατί είναι πιο "έξυπνο", για 1002 λόγους) μπορεί ο δάσκαλος να βάλει 5 λέξεις ή 6...Ομοίως και ασκήσεις στα μαθηματικά...

 

Όσο για την αλλαγή σχολείου....Μπορεί στο διπλανό σχολείο που είναι το "καλό" (και ας πούμε ότι υπάρχει η δυνατότητα να γίνει μετεγγραφή, αν και παράνομη) να μην ταιριάξουν τα χνώτα του παιδιού με το δάσκαλο ή εκεί να υπάρχουν και παιδιά που είναι πολύ πιο "καλά"...Τι γίνεται τότε; Ψάχνουμε πάλι για άλλο σχολέιο;

με όλο το σεβασμό, αυτό που αναφέρεις στη 2η παράγραφό σου, είναι δύσκολο να γίνει, αν δε θέλεις να ξεχωρίσεις τα παιδιά μέσα στην τάξη. κάποτε που δούλευα σε φροντιστήριο αγγλικών είχα ένα τμήμα παιδιών Ε' δημοστικού, όπου ένα κοριτσάκι ξεχώριζε πάρα πολύ και όλα τα υπόλοιπα παιδάκια ήταν κάτω του μετρίου και πολύ ζωηρά και αδιάφορα. το κοριτσάκι μπορούσε μόνο του να λύνει ασκήσεις από ύλη που ακόμη δεν είχε διδαχθεί (στο σπίτι δεν είχε βοήθεια, οι γονείς του ήταν κτηνοτρόφοι) κι ερχόταν όλο χαρά στο μάθημα να μου δείξει τις ασκήσεις και να του πω αν τις έκανε σωστά. εγώ τί έπρεπε να κάνω?? να του λέω μπράβο μπροστά στα άλλα παιδιά και να το "ξεχωρίζω" ή να το φρενάρω?? ή μήπως να τα ελέγχω στο διάλειμμα? καλώς ή κακώς, ακολουθείς το μέσο όρο του τμήματος, δεν μπορείς ούτε να τρέξεις την ύλη ούτε να μείνεις πολύ πίσω. απλά, αδικούνται οι καλοί μαθητές.

[demi]

σε εμας εγινε το αντιθετο...κλειστη κοινωνια και δημιουργηθηκε μια ταξη (υπαρχουν 2 ταξεις στην α δημοτικου)που ολες οι μανες ειχαν ετοιμασει τα παιδια απο το καλοκαιρι και πηγαν ΟΛΑ ομως ετοιμα...ειναι πολυ ανταγωνιστικη ταξη αλλα η ψυχοφθορα διαδικασια για τ απαιδια που ολα θελουν να ειναι πρωτοι μαθητες τρομερη...

οι μανες μετρανε ως και τα θαυμαστικα που βαζει η δασκαλα και λενε εμενα πηρε 10 με 2 θαυμαστικα η εμενα 10 με 2 θαυμαστικα αρα τα 3 θαυμαστικα περνανε την κορη σου!!!!!!φρικη η κατασταση ...

[sofi@p]

σε εμας εγινε το αντιθετο...κλειστη κοινωνια και δημιουργηθηκε μια ταξη (υπαρχουν 2 ταξεις στην α δημοτικου)που ολες οι μανες ειχαν ετοιμασει τα παιδια απο το καλοκαιρι και πηγαν ΟΛΑ ομως ετοιμα...ειναι πολυ ανταγωνιστικη ταξη αλλα η ψυχοφθορα διαδικασια για τ απαιδια που ολα θελουν να ειναι πρωτοι μαθητες τρομερη...

οι μανες μετρανε ως και τα θαυμαστικα που βαζει η δασκαλα και λενε εμενα πηρε 10 με 2 θαυμαστικα η εμενα 10 με 2 θαυμαστικα αρα τα 3 θαυμαστικα περνανε την κορη σου!!!!!!φρικη η κατασταση ...

καλά, θα προσγειωθούν απότομα οι μαμάδες αυτές.... ντροπή τους, πάντως. είπαμε να υπάρχει υγιείς συναγωνισμός και άμιλλα. όχι υστερικός ανταγωνισμός χωρίς λόγο...

[χριστινάκι π.]

σε εμας εγινε το αντιθετο...κλειστη κοινωνια και δημιουργηθηκε μια ταξη (υπαρχουν 2 ταξεις στην α δημοτικου)που ολες οι μανες ειχαν ετοιμασει τα παιδια απο το καλοκαιρι και πηγαν ΟΛΑ ομως ετοιμα...ειναι πολυ ανταγωνιστικη ταξη αλλα η ψυχοφθορα διαδικασια για τ απαιδια που ολα θελουν να ειναι πρωτοι μαθητες τρομερη...

οι μανες μετρανε ως και τα θαυμαστικα που βαζει η δασκαλα και λενε εμενα πηρε 10 με 2 θαυμαστικα η εμενα 10 με 2 θαυμαστικα αρα τα 3 θαυμαστικα περνανε την κορη σου!!!!!!φρικη η κατασταση ...

 

Να, αυτά φοβάμαι, και λέω χίλιες φορές καλή δασκάλα και αν είναι καλό το παιδί θα προχωρήσει από μόνο του, δεν χρειάζεται να μπει στον ανταγωνισμό από τόσο μικρό!

[emmaki]

με όλο το σεβασμό, αυτό που αναφέρεις στη 2η παράγραφό σου, είναι δύσκολο να γίνει, αν δε θέλεις να ξεχωρίσεις τα παιδιά μέσα στην τάξη. κάποτε που δούλευα σε φροντιστήριο αγγλικών είχα ένα τμήμα παιδιών Ε' δημοστικού, όπου ένα κοριτσάκι ξεχώριζε πάρα πολύ και όλα τα υπόλοιπα παιδάκια ήταν κάτω του μετρίου και πολύ ζωηρά και αδιάφορα. το κοριτσάκι μπορούσε μόνο του να λύνει ασκήσεις από ύλη που ακόμη δεν είχε διδαχθεί (στο σπίτι δεν είχε βοήθεια, οι γονείς του ήταν κτηνοτρόφοι) κι ερχόταν όλο χαρά στο μάθημα να μου δείξει τις ασκήσεις και να του πω αν τις έκανε σωστά. εγώ τί έπρεπε να κάνω?? να του λέω μπράβο μπροστά στα άλλα παιδιά και να το "ξεχωρίζω" ή να το φρενάρω?? ή μήπως να τα ελέγχω στο διάλειμμα? καλώς ή κακώς, ακολουθείς το μέσο όρο του τμήματος, δεν μπορείς ούτε να τρέξεις την ύλη ούτε να μείνεις πολύ πίσω. απλά, αδικούνται οι καλοί μαθητές.

 

 

Το κάνεις στην ίδια ύλη που βρίσκεται όλη η τάξη. Απλά βάζεις στο παιδί ασκήσεις που ανατποκρίνονται στο δικό του επίπεδο.

Διαφοροποιημ'ένη και εξατομικευμένη διδασκαλία. Όπως θα δίδασκες αν είχε ένα παιδί με δυσλεξία μέσα στην τάξη, που θα του έβαζες άλλες ασκήσεις πάνω τσην ίδια ύλη, ή ένα παιδί με νοητική καθυστέρηση.

Τα ελέγχεις όπως ελέγχεις και τις ασκήσεις των άλλων παιδιών. Καμία διαφοροποίηση.

[kounelitsa]

Καλησπέρα! Η κόρη σου τί λέει για την αλλαγή του σχολείου? της το έχετε αναφέρει? και αν το αποφασίσετε τελικά έχεις σκεφτεί πώς θα δικαιολογήσετε την αλλαγή του σχολείου?