Θέλει συνέχεια αγκαλιά

[mikio]

Θα συμφωνήσω ότι οι περισσότερες κοπέλες αναφερόμαστε σε μωρά. Που πραγματικά άλλες οι απαιτήσεις του μωρού κι άλλες του μεγαλύτερου παιδιού.

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι όταν το μωρό ΜΟΥ κλαίει κι έχω ικανοποιήσει όλες του τις ανάγκες, θα προσπαθήσω να το παρηγορήσω με άλλον τρόπο αλλά αν δεν πιάσει στα επόμενα 2-3 λεπτά που εμένα θα μου φανούν αιώνας θα το πάρω αγκαλιά! Αν πάρει φωτιά η κουζίνα μου σαφώς και θα αφήσω το μωρό να κλάψει για να μη μου λαμπαδιάσει το σπίτι.

Επίσης δεν θα το αφήσω 3 μέρες συνεχόμενες να κλάψει για να μάθει να κοιμάται μόνο του κι εγώ να πλένω πιάτα για να μην το ακούω... (αυτό έκανε η κουνιάδα μου και με προέτρεψε να το κάνω κι εγώ, το ανέφερα στο πρώτο μου μήνυμα και ο p33 άναψε και κόρωσε γιατί το πήρε κι αυτός προσωπικά) και τέλος δε θα πάρω αγκαλιά στο ξεκάρφωτο το μωρό μου εκεί που παίζει με τα παιχνιδάκια του γιατί μια μέρα που το δοκίμασα έμπηξε τις τσιρίδες σα να μου έλεγε "ασε με κυρά μου!"

 

Κι επειδή σε 2-3 χρόνια θα λέει "ΑΑΑΑΣΕΕΕΕ ΜΕΕΕΕ!!" και σε καμιά 15αριά "Παράτα μας ρε μάνα!" λέω τώρα να το χορτάσω.

Από εκεί και πέρα το τι κάνει ο καθένας δεν με απασχολεί και δε με αφορά. Και γενικώς κάποια πράγματα είναι αυστηρά προσωπικές επιλογές του καθενός και κανένας δεν έχει δικαίωμα να τις κρίνει. Ο θηλασμός, η ανατροφή των παιδιών, η εκπαίδευση των παιδιών κ.α. Σου αρέσει κάτι ή δε σου αρέσει κάτι. Συμφωνείς ή διαφωνείς, το ασπάζεσαι ή δεν το ασπάζεσαι. Γούστα είναι αυτά!

 

Αν τώρα κάποιος θίγεται από τη γνώμη των άλλων (δεν αναφέρομαι σε κανέναν από εδώ οκ?? γενικά μιλάω) και νομίζει ότι αναφερόμαστε σε αυτόν-η προσωπικά τότε έχει θέμα...

[Palladin]

Δήμητρα νομίζω ότι κακώς το παίρνεις τόσο προσωπικά το θέμα.

Οι αντιρρήσεις είναι ως προς την τακτική του να αφήνουμε ένα βρέφος να πλαντάζει και σκόπιμα να μην το παίρνουμε αγκαλιά, για να μην "κακομάθει". Κανείς δεν είπε, ούτε καν υπονόησε ότι την ώρα που το μωρό παίζει ήσυχα με τα παιχνίδια του πρέπει ντε και σώνει να το παίρνουμε αγκαλιά.

[Dimitra83]

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι όταν το μωρό ΜΟΥ κλαίει κι έχω ικανοποιήσει όλες του τις ανάγκες, θα προσπαθήσω να το παρηγορήσω με άλλον τρόπο αλλά αν δεν πιάσει στα επόμενα 2-3 λεπτά που εμένα θα μου φανούν αιώνας θα το πάρω αγκαλιά! Αν πάρει φωτιά η κουζίνα μου σαφώς και θα αφήσω το μωρό να κλάψει για να μη μου λαμπαδιάσει το σπίτι.

Επίσης δεν θα το αφήσω 3 μέρες συνεχόμενες να κλάψει για να μάθει να κοιμάται μόνο του κι εγώ να πλένω πιάτα για να μην το ακούω... και τέλος δε θα πάρω αγκαλιά στο ξεκάρφωτο το μωρό μου εκεί που παίζει με τα παιχνιδάκια του γιατί μια μέρα που το δοκίμασα έμπηξε τις τσιρίδες σα να μου έλεγε "ασε με κυρά μου!".

 

αυτο ακριβως λεω κ εγω τοση ωρα!αν ειναι πολυ μωρο 2-3 λεπτα αν ειναι λιγο μεγαλυτερο πχ 7 μηνων 5 λεπτα αν ειναι 2 χρονων θα κατσεις να του εξηγησεις με λογια αν ειναι 4 θα κανετε συζητηση.δεν ειναι η λυση στο πρωτο κιχ η αγκαλια.πρεπει να μαθει να αυτοελεγχεται κ να ησυχαζει κ με αλλους τροπους.οποιον παιδιατρο κ να ρωτησεις θα σου πει να μην πεταγεσαι σαν σουστα στο δευτερολεπτο μολις το μωρο κανει ιιι κ εννοειται δε το βουτας την ωρα που παιζει κ θελει χρονο με τον εαυτο του(τα 2-3 λεπτα κ τα 5 που ειπα τα ειπα ενδεικτικα.το λεω για να μην ειπωθουν σχολια οτι κραταω κ ρολοι για το ποτε θα τα παρω αγκαλια)

[ANNA27!]

ναι καλέ κι εγώ αυτό είχα καταλάβει ότι μιλάμε για βρέφη! για παιδάκια κάτω των 2 που δε τα παίρνουμε αγκαλιά για να μη κακομάθουν!

 

είναι δυνατόν να μη παίρνεις ένα μωράκι αγκαλιά; κι όσοι πιστεύουν ότι δε "κάνει" απλά με όσα είπαμε εδώ ας το ξανασκεφτούν!

 

οκ Δήμητρα έχεις δίκιο σε αυτά που λες με μέτρο για τα μεγαλύτερα παιδάκια νομίζω όμως και σκέψου το κι εσύ ότι δεν εννοείς μέτρο στις αγκαλιές αλλά στα χατήρια!!! άλλο το να δείχνεις αγάπη στο παιδί σου κι άλλο να το κακομαθαίνεις λέγοντας σε όλα "ναι".

οι αγκαλιές δε δίνονται με μέτρο! κάτι άλλο λες εδώ που δε σχετίζεται με το θέμα.

 

έρχεται το παιδί σου να σε πάρει αγκαλιά και το διώχνεις; το ίδιο είναι με το να σου ζητήσει το 13ο σοκολατάκι; όχι δεν ερχεται επειδή βαριέται έρχεται γιατί θέλει απόδειξη της αγάπης σου.

 

ο μεγάλος μου γιος οποτε θηλάζω το μωρό έρχεται από πάνω και με ρωταει 100 φορές αν τον αγαπώ! ένα 3χρονο παιδάκι και του περνάει απ το μυαλό η έννοια της απόρριψης! νομίζω είναι κάτι βαθύτερο απ το βαριέμαι ή θέλω να γίνει το δικό μου.

 

θέλει να ξέρει ότι το αγαπάς, ζηλεύει, πληγώνεται...

είναι δυνατόν; κόκκινα του τα χω κάνει τα μαγουλάκια απ τα φιλιά!

 

κι επειδή ειπώθηκε και το θέμα των 2-3-4 παιδιών και πάει λέγοντας...

μια μάνα που έχει αποφασίσει κι έχει κάνει τόσα παιδιά ξέρει πολύ καλά μέσα της ότι η αγκαλιά της όλα τα χωράει, ανα πάσα στιγμή και για πάντα!

[Dimitra83]

δε το διωχνω ποτε το παιδι μου γιατι πολυ απλα δε μου ζητανε απο το πρωι ως το βραδυ αγκαλια.αλλα ζητανε ναι.ειδικα η μεγαλη.αλλα δε τα παιρνω μονο οταν ζητανε αλλα κ οταν παιζουμε μαζι.για να ξερουν πως ειναι δεδομενη η αγαπη μου κ δε χρειαζεται να τη ζητησουν.ουτε να τα κουβαλαω στα χερια.κ δε χρειαστηκε ποτε να με ρωτησουν ''μαγαπας?'' γιατι ΠΑΝΤΑ τους προλαβαινω κ τους το λεω κ το αποδικνειω.νομιζω οτι ειναι μεγαλο επιτευγμα απο μια μανα να κανει τα παιδια της να αισθανονται τετοια σιγουρια

[maan]

καλα, εγω εχω αλλο ζορι, τα χω ξαναπει..........

 

το δικο μου θηλυκο δεν πολυθελει αγκαλιες............

 

ααααααααααααααχχχχχχχχχ ο πονος της μανας!!!!!!!!!!!!!!

 

κ η δικιά μου το ίδιο ρε γμτ!!! τη δελεάζω!! όλα τα παιχνιδάκια τα κρατάω να έρθει προς τα εδώ τίποτα αυτή!! από τότε που άρχισε το μπουσούλημα οι υπόλοιποι απλά δεν υπάρχουμε... κλαψ κλαψ!!!

 

εχθές έβλεπα 1 ταινία στο star "τα πεθερικά της συμφορας!" κ εκέι ο DeNiro εφάρμοζε τη μέθοδο ferber!! αφήνουμε το παιδί να πλαντάζει για να μάθει να ηρεμεί μόνο του!! α ρε τι γέλια έριξα!!! σε λίγο θα τα μαθαίνουμε και τη νοηματική να συνεννοούμαστε!!! χιχιχ!!!

πάρτε ρε αγκαλίτσα τα μωρα εεεε!!! πόσα χρόνια νομίζετε θα σας θέλουν!!!;;;!!!

[G.Geo]

θέλω να πω πολλά, αλλά θα πω λίγα

 

θα μου επιτρέψεις μια διόρθωση: την είχατε μάθει να μην ζητάει αγκαλιά, όχι να μην θέλει. Είναι αδιανόητο και αφύσικο ένα μωρό να μην θέλει την αγκαλιά της μαμάς του. Απλά όταν το μωρό κλάψει μια, δυο, τρεις, δέκα, κάποια στιγμή απελπίζεται, αντιλαμβάνεται ότι οι γονείς του δεν είναι εκεί να το παρηγορήσουν, και σταματά. Το τι συνέπειες έχει αυτό, ίσως φανούν μετέπειτα.

 

Έχεις σκεφτεί ποτέ, ότι αν την είχατε χορτάσει με αγκαλιές όσο ήταν μωρό, τώρα δεν θα πάθαινε κρίσεις ζήλιας, γιατί θα θεωρούσε δεδομένο ότι την αγαπάτε;

 

Κι εγώ ξέρω περιπτώσεις, που παρόλο που ήταν συνέχεια αγκαλιά το μωρό (συνέχεια όμως.., είχαν πέσει τα χέρια της μαμάς τελείως) συνέχισε το ίδιο και ως μεγαλύτερο παιδάκι μέχρι 4 που είναι σήμερα...Θέλει αγκαλιά και επιβεβαίωση συνέχεια κ ζηλεύει πάρα πολύ!

Σημαίνει κάτι αυτό?? Δεν μπορούμε να βγάζουμε τόσο εύκολα συμπεράσματα!

[Dimitra83]

maan αν διαβασες τα ποστ ΟΛΑ θα ειδες οτι κανεις μας δεν εχει αφησει μωρο να κλαιει επι μερες που κολισατε σαυτο κ το λετε κ το ξαναλετε:rolleyes:

λεμε πως αν το αφησεις κ 2-3-5 λεπτα να κλαψει αναλογα την ηλικια δεν θα παθει ψυχολογικα τραυματα κ ουτε κ θα πεσει στα ναρκωτικα

αν με το πρωτο ουα τα παιρνεις παραμασχαλα τοτε ειναι που καταλαβαινουν πως με το κλαμα θα παρουν παντα αυτο που θελουν.κ οι παιδιατροι το ιδιο λενε.αμεσως '' πάρτε ρε αγκαλίτσα τα μωρα εεεε!!'' σε λιγο θα μας πειτε οτι τα κλειδωνουμε κ στα μπουντρουμια να κλαινε 5 μερες μονο με νερο:shock:

[Dimitra83]

Κι εγώ ξέρω περιπτώσεις, που παρόλο που ήταν συνέχεια αγκαλιά το μωρό (συνέχεια όμως.., είχαν πέσει τα χέρια της μαμάς τελείως) συνέχισε το ίδιο και ως μεγαλύτερο παιδάκι μέχρι 4 που είναι σήμερα...Θέλει αγκαλιά και επιβεβαίωση συνέχεια κ ζηλεύει πάρα πολύ!

Σημαίνει κάτι αυτό?? Δεν μπορούμε να βγάζουμε τόσο εύκολα συμπεράσματα!

 

οπως ειπα ξερω κ γω 2 τετοιες περιπτωσεις .κλαινε γοερα στο σχολειο κ μολις παει η μαμα την αγκαλιαζουν κ σταματανε.αυτα τα παιδια εχουν κανει πλεον τροπο ζωης την αγκαλια κ χωρις αυτο νιωθουν οτι κινδυνευουν

[maan]

maan αν διαβασες τα ποστ ΟΛΑ θα ειδες οτι κανεις μας δεν εχει αφησει μωρο να κλαιει επι μερες που κολισατε σαυτο κ το λετε κ το ξαναλετε:rolleyes:

λεμε πως αν το αφησεις κ 2-3-5 λεπτα να κλαψει αναλογα την ηλικια δεν θα παθει ψυχολογικα τραυματα κ ουτε κ θα πεσει στα ναρκωτικα

αν με το πρωτο ουα τα παιρνεις παραμασχαλα τοτε ειναι που καταλαβαινουν πως με το κλαμα θα παρουν παντα αυτο που θελουν.κ οι παιδιατροι το ιδιο λενε.αμεσως '' πάρτε ρε αγκαλίτσα τα μωρα εεεε!!'' σε λιγο θα μας πειτε οτι τα κλειδωνουμε κ στα μπουντρουμια να κλαινε 5 μερες μονο με νερο:shock:

 

ρε κούκλα δεν είπα τίποτα για σένα και αρπάζεσαι με τη μία!!! ουτε φυσικά νομίζω ότι μια μανούλα θα άφηνε το παιδάκι της επί μέρες να πλαντάζει!! μια ατάκα της ταινίας είπα!

παρ'όλ'αυτά ΌΧΙ το δικό μου παιδάκι δεν θα κλάψει επειδή θέλει αγκαλιτσα ούτε 2 ούτε 3 ούτε 5 λεπτά όσο ετών και αν είναι!!! και αν με το κλαμα καταλαβαίνουν ότι θα πάρουν αυτό που θέλουν είναι φυσικό... είναι το πρώτο μέσο επικοινωνίας τους...αν τους το απορρίψουμε κ αυτό, με τι θα συνεννοούνται τα δόλια...; με τη νοηματική;

[pk33]

θέλω να πω πολλά, αλλά θα πω λίγα

 

θα μου επιτρέψεις μια διόρθωση: την είχατε μάθει να μην ζητάει αγκαλιά, όχι να μην θέλει. Είναι αδιανόητο και αφύσικο ένα μωρό να μην θέλει την αγκαλιά της μαμάς του. Απλά όταν το μωρό κλάψει μια, δυο, τρεις, δέκα, κάποια στιγμή απελπίζεται, αντιλαμβάνεται ότι οι γονείς του δεν είναι εκεί να το παρηγορήσουν, και σταματά. Το τι συνέπειες έχει αυτό, ίσως φανούν μετέπειτα.

 

Έχεις σκεφτεί ποτέ, ότι αν την είχατε χορτάσει με αγκαλιές όσο ήταν μωρό, τώρα δεν θα πάθαινε κρίσεις ζήλιας, γιατί θα θεωρούσε δεδομένο ότι την αγαπάτε;

 

Θα σου αντιστρέψω το ερώτημα: πιστεύεις ότι ένα παιδί μπορεί να χορτάσει ποτέ τις αγκαλιές; Αν την παίρναμε συνέχεια αγκαλιά μήπως θα θεωρούσε δεδομένο ότι αγκαλιά παίρνουμε μόνο αυτήν και όχι τα μωρά;

Επίσης, έχεις ακούσει ποτέ δίχρονο να μην ζηλεύει την έλευση όχι ενός αλλά δύο μωρών;

Εμάς, Δόξα τω θεώ, δεν μας είπε: "Πόσο ζούν αυτά;" ή "πάρτε τα πίσω δεν τα θέλω". Αντίθετα όποτε της λέμε αν θέλει να δώσουμε ένα από τα μικρά, γυρνάει με σοβαρό ύφος και μας λέει ότι είναι δικά μας και τα δύο και τους θέλει και τους δύο. Όποτε κλαίνε πριν μπει το κουτάλι στο στόμα, τους κάνει ένα πείραγμα, ή τους δίνει ένα φιλάκι και τους ηρεμεί.

Σαφώς και παθαίνει κρίσεις ζήλειας. Υπάρχει κανένας άνθρωπος ανά τους αιώνες που δεν έπαθε καμία κρίση ζήλειας λόγω μικρότερων αδελφών; Αν ξέρετε κάποιον πείτε τό μας.

 

Προσωπικά πιστεύω ότι ναι το παιδί πρέπει να μάθει να μην ζητάει αγκαλιά συνέχεια. Σαφώς και υπάρχουν στιγμές που θα το πάρεις αγκαλιά, αλλά αυτό που βλέπω σε κάποιους, το να παίρνουν αγκαλιά ένα μωρό που παίζει μόνο του μια χαρά, το θεωρώ απαράδεκτο!

 

Και ναι θεωρώ ότι από μωρό πρέπει να μάθει να κοιμάται χωρίς νανούρισμα.

 

Διαβάζω εδώ το τί κάνουν όλοι στα μωρά τους, γιατί όλοι έχουμε μωρά. Προσωπικά θεωρώ σημαντικότερο να κλάψει λίγο παραπάνω το μωρό, αλλά να έχω και εγώ την ψυχική και σωματική υγεία να το φροντίσω σε 2,3,5,10,20 χρόνια, όταν θα έχει πυρετό, θα είναι άρρωστο, παρά να εξαντλούμαι κάθε μέρα.

Ας κάνουμε αυτή τη συζήτηση σε 20 χρόνια, να δούμε τι παιδιά θα έχει μεγαλώσει ο καθένας και τι αντοχές θα έχει ο καθένας μας.

Επίσης: καλό είναι να μην μπει ποτέ νυστέρι στη μέση, γιατί τότε είναι που δεν θα ακουμπάει το παιδί του όποιος πάθει δισκοπάθεια. Αυτό το έχει σκεφτεί κανείς; Εγώ που έχω δισκοπάθεια καθημερινά ζω με αυτή τη σκέψη. Και μη μου πει κανείς ότι μία εγχείριση στη μέση βελτιώνει την κατάσταση γιατί δεν ξέρω άνθρωπο που να έχει γίνει καλύτερα από εγχείριση δισκοπάθειας.

 

Επίσης, θεωρώ πως κάθε κίνησή μας, κάθε βλέμα μας προς τα μωρά (ιδίως μέχρι την ηλικία των 2 ετών) είναι θέμα διαπεδαγώγησης. ακόμη και το αν θα πέσω πάνω στο έπιπλο ή όχι αν το δει το μωρό, κάτι σημαίνει για αυτό. Αν βαριέται και με το 1ο κλάμα το πάρει κάποιος αγκαλιά, μαθαίνει ότι η αντιδραση στο κλάμα από βαρεμάρα είναι η αγκαλιά. Αν κλαίει από πείνα και το πάρω αγκαλιά να το ταϊσω, μαθαίνει ότι το φαγητό το τρώμε αγκαλιά, αν κλάψει επειδή θύμωσε που το αδελφάκι του του πήρε το παιχνίδι και το πάρουμε αγκαλιά αντί να του δώσουμε άλλο παιχνίδι, τότε μαθαίνει ότι η αντίδραση στο κλάμα του θυμού είναι η αγκαλιά. Αυτά νομίζω είναι κοινή λογικη, και δεν καταλαβαίνω γιατί διαφωνούν μαζί μου κάποιοι που λένε τα ίδια πράγματα με άλλα λόγια.

[PASOUMI]

Γενικά για μένα νομιζω πως εχει να κανεις πως εχει μεγαλωσει η καθε γενεά. Εγω απ τις δικες μου εμπειριες εχω δει οτι ολοι οι παλιοι που μεγαλωσανε πιο σκληρα απο εμας (ειτε συγγενεις ειτε οχι) μου λενε αστο το παιδι να κλαψει (σε λογικα πλαισια) δεν πειραζει.οι νεοτεροι ομως οταν ακουσουν τον μικρο μου να κλαψει εστω κ για δευτερολεπτα κατ ευθειαν μου λενε παρτον αγκαλια να μην κλαει το καημενο.

για μενα η σωστη λυση ειναι καπου στη μεση. οχι καθολου αγκαλια αλλά ουτε κ συνέχεια ομως. και πανω απ ολα ποιος ειναι ο λογος που θελει την αγκαλια καθε φορα.

εγω τον μικρο μεχρι 1,5 χρονων τον επαιρνα αγκαλια οποτε ηθελε αυτός ή οποτε ηθελα εγω. τωρα ομως σιγα σιγα που βλεπω οτι αρχιζει κ καταλαβαινει ( κ μπορει κ να με "καβαλίσει" γιατι τα μικρα, τελικά, ειναι πολύ...ύπουλα κ κατεργαρικα ) ειμαι πιο εγκρατής με τις αγκαλιές. κ ας γκρινιάξει κ ας κλαψει καποιες φορες γι αυτο. σκεφτομαι οτι το κανω γι το μελλοντικο του καλο κ παρηγοριεμαι στα κλαματα του.

τωρα γενικα για ολο το διαλογο που υπαρχει εδω, σαφως κανεις δεν θα αλλαξει τη γνωμη του αλλου, ειδικα για ενα τοσο σοβαρο θεμα οσο ειναι η διαπεδαγωγηση των παιδιων του,ειναι τελειως ουτοπικο αυτο κ δεν θα πρεπει κανεις γονιος να κατακρινει τη συμπεριφορα κ τις πραξεις του αλλου. ο καθενας ας κοιταζει τα παιδια του κ ας παραθετει τη γνωμη του χωρις παρατραγουδα.

[ANNA27!]

δε νομίζω ότι έχουμε όλοι εντελώς αντίθετη άποψη.

άλλα συμφραζόμενα απλώς!

προφανώς με 3 παιδιά και πρόβλημα υγείας αλλάζουν τα δεδομένα ή αναπροσαρμόζονται.

 

το θέμα είναι το αποτέλεσμα και όλοι επιθυμούμε να χουμε ευτυχισμένα παιδιά, με όποιο τρόπο, δε το αμφισβητεί κανείς μας αυτό.

[elachl]

και εγω ετσι την ειχα τη μικρη ΜΟΥ...και τωρα δηλαδη που κοντευει τα 3 δεν την αφηνω καθολου να κλαψει!καλο η κακο εγω ετσι ειμαι με το παιδι ΜΟΥ!

[elachl]

Γενικά για μένα νομιζω πως εχει να κανεις πως εχει μεγαλωσει η καθε γενεά. Εγω απ τις δικες μου εμπειριες εχω δει οτι ολοι οι παλιοι που μεγαλωσανε πιο σκληρα απο εμας (ειτε συγγενεις ειτε οχι) μου λενε αστο το παιδι να κλαψει (σε λογικα πλαισια) δεν πειραζει.οι νεοτεροι ομως οταν ακουσουν τον μικρο μου να κλαψει εστω κ για δευτερολεπτα κατ ευθειαν μου λενε παρτον αγκαλια να μην κλαει το καημενο.

για μενα η σωστη λυση ειναι καπου στη μεση. οχι καθολου αγκαλια αλλά ουτε κ συνέχεια ομως. και πανω απ ολα ποιος ειναι ο λογος που θελει την αγκαλια καθε φορα.

εγω τον μικρο μεχρι 1,5 χρονων τον επαιρνα αγκαλια οποτε ηθελε αυτός ή οποτε ηθελα εγω. τωρα ομως σιγα σιγα που βλεπω οτι αρχιζει κ καταλαβαινει ( κ μπορει κ να με "καβαλίσει" γιατι τα μικρα, τελικά, ειναι πολύ...ύπουλα κ κατεργαρικα ) ειμαι πιο εγκρατής με τις αγκαλιές. κ ας γκρινιάξει κ ας κλαψει καποιες φορες γι αυτο. σκεφτομαι οτι το κανω γι το μελλοντικο του καλο κ παρηγοριεμαι στα κλαματα του.

τωρα γενικα για ολο το διαλογο που υπαρχει εδω, σαφως κανεις δεν θα αλλαξει τη γνωμη του αλλου, ειδικα για ενα τοσο σοβαρο θεμα οσο ειναι η διαπεδαγωγηση των παιδιων του,ειναι τελειως ουτοπικο αυτο κ δεν θα πρεπει κανεις γονιος να κατακρινει τη συμπεριφορα κ τις πραξεις του αλλου. ο καθενας ας κοιταζει τα παιδια του κ ας παραθετει τη γνωμη του χωρις παρατραγουδα.

ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ!

[maan]

και εγω ετσι την ειχα τη μικρη ΜΟΥ...και τωρα δηλαδη που κοντευει τα 3 δεν την αφηνω καθολου να κλαψει!καλο η κακο εγω ετσι ειμαι με το παιδι ΜΟΥ!

 

πολυ ωραία το θέτεις! τελικά εμείς συμφωνούμε σε πολλά!!

[fistikaki]

εμενα πολλες φορες κανει οτι κλαιει ψευτικα, οταν δεν της γινεται το δικο της...

 

ε, δε τρεχω να την παρω αγκαλια!! της λεω 'εεεεεεεεεεεεεπ... μουφοκλαμααααααα'

 

και ξεραινεται στο γελιο!!!

[sweet_february]

Κι εγω θα συμφωνησω με αυτο που οι περισσοτεροι ειπανε: Ολα με μετρο. Πιστευω παιζει πολυ σημαντικο ρολο να ξεχωριζεις το λογο που κλαει καθε φορα! Αν κλαιει γιατι πειναει, διψαει, ειναι λερωμενη, κρυωνει ή ζεσταινεται, ποναει καπου τοτε δρω αμμεσα! Δεν νομιζω δηλαδη πως υπαρχει καποιος που να ξερει πως κλαιει δικαιολογημενα το παιδι του και να το αφηνει!

Απο εκει και περα αν κλαιει για να εκτονωθει ή επειδη βαριεται ή επειδη θελει κατι και δεν μπορει να το ζητησει αλλιως δεν νομιζω πως πειραζει να κλαψει και λιγο. Δεν εννοω να αλλαξει και χρωμα απο το κλαμμα, απλα να κλαψει λιγακι.

Ο καθενας βεβαια κανει αυτο που θεωρει σωστο για τη δικη του οικογενεια! Ομως πιστευω πως το μετρο ειναι η χρυση τομη σε ολα!

[Dimitra83]

συμφωνω απολυτα με τη φαιη.το ιδιο κανουμε κ εμεις κ δεν ειναι αδιαφορια ουτε κακοποιηση ουτε στερηση αγαπης

[agentP]

Γενικά για μένα νομιζω πως εχει να κανεις πως εχει μεγαλωσει η καθε γενεά. Εγω απ τις δικες μου εμπειριες εχω δει οτι ολοι οι παλιοι που μεγαλωσανε πιο σκληρα απο εμας (ειτε συγγενεις ειτε οχι) μου λενε αστο το παιδι να κλαψει (σε λογικα πλαισια) δεν πειραζει.οι νεοτεροι ομως οταν ακουσουν τον μικρο μου να κλαψει εστω κ για δευτερολεπτα κατ ευθειαν μου λενε παρτον αγκαλια να μην κλαει το καημενο.

Νομίζω είναι θέμα νοοτροπίας όχι ηλικίας, ο πατέρας μου που είναι άνω των 75, δεν μπορεί ν' ακούει μωρό που το αφήνουν να κλαίει (όχι από εκνευρισμό από έννοια). Και εμάς σαν μωρά δεν μας άφησαν ποτέ να κλαίμε και με τα εγγόνια του, αμέσως ρωτάει τι έχουν.

Μην ξεχνάμε ότι παλιότερα τα μωρά μεγάλωναν σε σπίτια γεμάτα από ανθρώπους κι όχι μόνα με έναν ή έστω και δύο γονείς στο διαμέρισμα. Πάντα βρισκόταν μια γιαγιά ή μεγαλύτερη αδελφή, ή ξαδελφη ή θεία ν' ασχοληθεί.

Το ν' αφήνεις το μωρό να κλαίει νομίζω ότι είναι νέα ιδέα, προσωπικά δεν το έχω ακούσει από κανέναν μεγαλύτερο.

[minoan]

Μην ξεχνάμε ότι παλιότερα τα μωρά μεγάλωναν σε σπίτια γεμάτα από ανθρώπους κι όχι μόνα με έναν ή έστω και δύο γονείς στο διαμέρισμα. Πάντα βρισκόταν μια γιαγιά ή μεγαλύτερη αδελφή, ή ξαδελφη ή θεία ν' ασχοληθεί.

 

Σωστό! Και φανταστείτε πόσες αδελφές-ξαδέλφες-θείες/γεροντοκόρες υπήρχαν που ήταν σπίτι ή κάπου κοντά στη γειτονιά και δεν κάνανε τίποτα. Ούτε σχολείο οι περισσότερες δεν πήγαιναν και σίγουρα όχι για καφέ με τις φίλες ή σε άλλες δραστηριότητες. Φαντάζομαι κάπως έτσι ήταν εφικτό να μεγαλώνει μια οικογένεια 6 και 8 και 10 παιδιά! Όλες οι θεωρίες για τις αγκαλιές και την ανεξαρτοποίηση (πχ να κοιμάται το παιδί σε δικό του δωμάτιο/κρεβάτι) μου φαίνεται βγήκαν όταν η γυναίκα έπρεπε να είναι και μητέρα και νοικοκυρά και σύζυγος και εργαζόμενη μόνη της με τις γιαγιάδες στην άλλη άκρη της πόλης. Δε ξέρω...υποθέτω....

[desperate_mary]

Φιλοι και φιλες,

 

Διαβασα ολα τα ποστ στο τοπικ αυτο και πραγματικα λυπηθηκα και μπερδευτηκα ταυτοχρονως.

 

Ειμαι νεα μητερα χωρις καποια καθοδηγηση στο σπιτι μου απο μητερα. Το φορουμ αυτο με εχει βοηθησει απιστευτα να λυσω προβληματα που ειχα κατα τη διαρκεια της προσαρμογης μας με το μπεμπουλη, και ειναι πλεον αναποσπαστο κομματι της καθημερινοτητας μας.

 

Στο θεμα των αγκαλιων ομως δεν ξερουμε τι να κανουμε γιατι παρακολουθω εμπειρες μανουλες και πατεραδες να διαφωνουν σθεναρα.

 

Το τι θα κανουμε εμεις με το δικο μας παιδι θα το δουμε στην πορεια, γιατι δεν εχω σχηματισει αποψη με αυτα που διαβασα και δεν ξερω με ποιον να συμφωνησω, γιατι ολοι εχουν δικαιο.

 

Διαφωνω καθετως ομως με τις ειρωνειες και τις προσωπικες επιθεσεις σε καποιους. Ειναι ευκολο να κανουμε κριτικη στις πραξεις καποιου ειδικα οταν εχουμε ξεπερασει το ενδεχομενως απελπιστικο σταδιο αναπτυξης του παιδιου του και ισως να εχουμε ξεχασει τι τραβηξαμε στο αντιστοιχο σταδιο.

 

Δεν μπορει καποιος η καποια να θεωρει "αδιανοητο" εκ μερους μου να εφαρμοσω μια μεθοδο να ηρεμησω το μωρακι μου λιγο ανορθοδοξη για τα δικα της/του γουστα. Θα ηταν προτιμοτερο να κανω 1 χρονο να κοιμηθω, το σπιτι μου να βρωμαει, να ειμαι ατημελητη, να βριζομαστε ολη μερα με τον αντρα μου η να χωρισουμε κιολας και στο τελος να μισησω αυτο το παλσματακι που απλως ποναει και η μαμα του δεν μπορει να το ανακουφισει??? Αν καποιος κοιμαται 2 ωρες το 24ωρο και τις υπολοιπες 22 τσιριζει ενα μωρο απο τους κολικους με μαθηματικη ακριβεια θα του συμβουν τα παραπανω.

 

Οταν λοιπον αγαπητη/ε ερθεις αε αυτη τη θεση εσυ μην επιλεξεις την αδιανοητη μεθοδο για να ηρεμησεις το μωρο σου και να χαρεις τους πρωτους μηνες της ζωης του. Ευχομαι ομως να μη σου συμβουν τα υπολοιπα που ανεφερα

 

Οταν μια μανουλα λεει οτι της κοπηκαν τα χερια απο τις αγκαλιες - το πιστευω και το σεβομαι. Δεν μπορω να τη βοηθησω ουτε να της πω να το αφησει να κλαιει. Εκεινη ξερει.

 

Οταν μια μανουλα λεει οτι το αφηνε να κλαιει και δεν το επαιρνε αγκαλια- το πιστευω και το σεβομαι. Δεν μπορω να τη βοηθησω - ειχε τους λογους της.

 

Μια μανουλα οφειλει να ειναι ηρεμη και ξεκουραστη για να μεγαλωσει σωστα το παιδακι της. Αν η αγκαλια την κουραζει και τη δυσαρεστει να την κοψει αμεσως! Αν το να μην παιρνει το παιδι της αγκαλια για να μην "μαθει" τη στενοχωρει να το παρει αγκαλια αμεσως!

 

Αφηστε τον καθενα να μεγαλωσει τα παιδια του οπως θελει.

 

Αφηστε τα παλια χρονια και την εξιδανικευση τους. Υπηρχαν παρα πολλα ασχημα στις εποχες εκεινες που τα ξεχναμε..

 

Συγνωμη για το τεραστιο ποστ... Οποιος θελει το διαβαζει

[fistikaki]

αν και εχουμε ξεφυγει -ως συνηθως - απο το θεμα

 

θα πω το εξης (εδω θα εβαζα κομμα αλλα εβγαλε το κουμπακι η μικρη )

 

 

λογικα ολες μας ξεχωριζουμε το κλαμα της αμεσης αναγκης (κομμα) το κλαμμα του 'κατι δεν παει καλα' (κομμα ) το κλαμμα του 'τσακιζομαι και παραταω οτιδηποτε κανω και τρεχω στο παιδι μου'

 

απο το κλαμα του 'ουφ μαμα βαριεμαι παρε με αγκαλια!!' ή το κλαμμα του 'νυσταζω και δεν ξερω τι να κανω και κλαιω' ... οκ στις 2 τελευταιες περιπτωσεις δεν τρεχω σα τρελη να παω κοντα της...

 

κλαμα απο κλαμα διαφερει

[Dimitra83]

και εμεις αυτο λεμε τοση ωρα αλλα...

[Palladin]

ο μόνος τρόπος για να ξεμάθει είναι το κλάμα. Για μία βδομάδα τουλάχιστον θα κλαίει συνέχεια, απλά συνέχεια. Μετά σιγά σιγά θα αρχίσει να συνηθίζει.

 

Ο πεθερός μου ήταν γιατρός:

Μου είχε πει λοιπόν: Τα παιδιά ξέρουν πότε θα σταματήσουν το κλάμα. Από την 1η μέρα να το μάθεις σε πρόγραμμα. Υπάρχει η ώρα της αγκαλιάς , του παιχνιδιού αλλά και του ύπνου και της ηρεμίας και η ώρα που πρέπει να μένει μόνο του.

Το 1ο παιδί του πριν από 45 χρόνια το άφησε να κλαίει 3 μέρες συνεχόμενες μόλις το πήραν από το μαιευτήριο. Δεν ξαναέκλαψε από τότε.

 

λιζα μαλλον εχεις προβλημα στο διαβασμα γιατι κανεις δεν ειπε να μη τα περνουμε αγκαλια επιτηδες :shock:

το ποιος έχει πρόβλημα ανάγνωσης είναι ένα καλό ερώτημα

 

επίσης επειδή δεν αντέχω, θέλω να πω ότι πίστευα μέχρι πρόσφατα, ότι και ο πιο σκληρός, και ο πιο χαζός άνθρωπος θα μπορούσαν να κατανοήσουν ότι ένα μωρό που επί 9 ολόκληρους μήνες ζούσε μέσα στην κοιλιά της μητέρας του, την άκουγε και την μύριζε και αισθανόταν την ζεστασιά της, όταν γενιέται και το παρατάς ξαφνικά μόνο του να πλαντάζει για 3 μέρες (έλεος!) νιώθει απελπισία, φόβο και μοναξιά. Και το ότι ήταν γιατρός δεν μου λέει τίποτα, και ο Μένγκελε γιατρός ήταν