διαφωνώ με αυτούς που λένε ότι το παιδί τους είναι όλη τους η ζωή

[DALIA]

Πολλές φορές ακούω γονείς να λένε κάτι από τα παρακάτω ή και όλα τα παρακάτω

"το παιδί μου/ τα παιδιά μου είναι όλη μου η ζωή"

"ήρθε το παιδί μου και απέχτησε νόημα η ζωή μου"

"το παιδί μου είναι το μεγαλύτερο μου κατόρθωμα" κτλ.

και απορώ - όλοι αυτοί οι άνθρωποι είχαν τόσο άδειες και ανούσιες ζωές? και δε μπόρεσαν να καταφέρουν τίποτα άλλο σημαντικό στη ζωή τους? ΚΡΙΜΑ και πάλι ΚΡΙΜΑ. Ειλικρινά τους λυπάμαι.

Αυτό που έχω να πώ είναι πως και εγώ είμαι μητέρα και λατρεύω το παιδί μου ΑΛΛΑ η ζωή μου και πριν το παιδί ΕΙΧΕ ΝΟΗΜΑ και δεν μπορώ να θεωρήσω το παιδί μου 'κατόρθωμα' (κακά τα ψέμματα αλλά το να έχεις ερωτική επαφή και να μείνεις έγκυος ΔΕΝ είναι κατόρθωμα το αν το μεγαλώσεις 'σωστά' είναι κατόρθωμα').

 

Να πω ότι δεν έχω διαβάσει άλλες απαντήσεις οπότε ζητάω συγνώμι αν επαναλαμβάνομαι....

Αν έχεις παιδί θεωρώ την παραπάνω σκέψη "ανώριμη", αν δεν έχεις απόλυτα δικαιολογημένη.

 

Έχουμε κάνει πολλά πράγματα με τον σύζηγο, έχουμε πετύχει επίσης πολλά και έχουμε ζήσει επίσης πολλά...

Το παιδί όμως είναι άλλο, είναι άλλη η αγάπη, είναι μια αγάπη που κάθε μέρα πολλαπλασιάζεται, αρκείσαι με ένα του χαμόγελο και μια αγκαλιά, βάζεις τα θέλω του πάνω από τα δικά σου και το σημαντικότερο μαθαίνεις.

 

Δεν σταματήσαμε να ζούμε σαν ζευγάρι, δεν σταματήσαμε να αγαπιόμαστε, δεν σταματήσαμε να περνάμε καλά...απλά πλέον είναι όλα χ3 και λίγο διαφοροποιημένα...

 

Ναι το παιδί μου είναι η ζωή μου όλη...όχι δεν απέκτησε νόημα αφού ήρθε και μετά, απλά αφού ήρθε άλλαξε το νόημα της ζωής...Κατόρθωμα όχι δεν είναι για εμένα, διότι όντως ήρθε από μία ερωτική επαφή και ήμουν τόσο καλά που εργαζόμουν μέχρι 2 μέρες πριν γεννήσω...Αν ρωτήσεις όμως κάποιο ζευγάρι, που χρόννια προσπαθεί για ένα παιδί ή μία γυναίκα που αντιμετόπισε σωρία προβλημάτων κατά την εγκυμοσύνη της, τότε για εκείνη είναι τεράστιο κατόρθωμα...

Οπότε καλό είναι για μια πιο σωστή προσέγγιση κάποιων θεμάτων να βλέπουμε και την άλλη όψη του νομίσματος....

[kokoraki]

...όχι δεν απέκτησε νόημα αφού ήρθε και μετά, απλά αφού ήρθε άλλαξε το νόημα της ζωής....

 

Απομονώνω αυτή τη φράση γιατί είναι κατ' εμέ 100% η ουσία της όλης κουβέντας. Η ζωή δεν αποκτά νόημα, απλά έχει διαφορετικό με τον ερχομό ενός παιδιού. Άλλωστε, όταν ένας άνθρωπος μέχρι την ηλικία που τεκνοποιεί ζει ζωη χωρίς νόημα, το βλέπω δύσκολο να καταφέρει να αποκτήσει φυσιολογική ζωή - και με νόημα - μετά το παιδί. Με τα παιδιά έρχεται η ολοκλήρωση, όχι η αρχή των πάντων....

[mother's heart]

εγω εκανα το πρωτο μ παιδακι στα 20 κ μεχρι τα 23 εκανα κ τα αλλα δυο!!φυσικα κλειστηκα,επειδη ηταν πολυ μικρα ολα,φυσικα ο χρονος μ ηταν περιορισμενος,φυσικα αλλαξε η ζωη μου!!!αλλα πραγματικα αυτη τη ζωη δεν θα την αλλαζα με τιποτα!!!!κ πισω να γυριζε ο χρονος τα ιδια θα εκανα!!!!δεν εχω βγει γενικα στη ζωη μου πολυ,ουτε πολλα ταξιδια εκανα,ουτε σπουδασα!!!!κ ειλικρινα αυτα δεν υπαρχουν ουτε στο υποσυνειδητο μου!!!δεν τα ηθελα,δεν με ενθουσιασαν ποτε,ανυπομονουσα να κανω οικογενεια,να βλεπω ποδαρακια να τρεχουν μεσα στο σπτι,να γεμιζει ο τοπος χαμογελα,να ξυπναω κ να εχω χαμογελακια να με καλημεριζουν,να τρωμε ολοι μαζι!!!!οσα χρονια ακριβως εχω τα παιδακια μου,ακριβως τα ιδια χρονια εχει νοημα η ζωη μου!!!κ το λεω με καθε επιγνωση!!δεν θα θελα να ξαναγινομουν παιδι,δεν θα ηθελα να παντρευτω αργοτερα κ να κανω παιδια,δεν θα θελα να γυρισω πισω τον χρονο να κανω τα ταξιδια κ τις βολτες που δεν εκανα!!!ειμαι ευτυχισμενη κ οταν νιωθεις ετσι εχεις βρει ηδη το νοημα της ζωης!!!πολλες φορες σκεφτομαι ''τι στο καλο θα εκανα τωρα χωρις την οικογενεια που εχω δημιουργησει??τι στο καλο??θα τριγυρνουσα σε καφετεριες,τηλεφωνα με φιλες,σινεμαδακια,βαλιτσες στο χερι κ οπου με βγαλει??θα σπαταλουσα τον χρονο μου κ χρονια απ'τη ζωη μου για πραγματα που στην ουσια ειναι λεπτομερειες μπροστα σ'αυτα που ζει ενα γονιος!!!οχι,δεν θα θελα να ζησω πρωτα ολα αυτα κ μετα να κανω οικογενεια...δεν θα μ προσφεραν τιποτα,ισως ενα κενο να ενιωθα κ συνεχως θα εσπαγα το κεφαλι μου να βρω που στο καλο ειναι η ευτυχια σε ολα αυτα!!κ ναι,ολη μου η ζωη ειναι ο αντρας μου κ τα παιδια μου,...χωρις αυτους η ζωη θα ηταν ανουσια γιατι θα τους περιμενα κ αν τους εχανα απλα δεν θα ζουσα...μια ζωντανη νεκρη!!αρα ολη μου η ψυχη,οτι υπαρχει μεσα μου,οτι συναισθηματα νιωθω υπαρχουν γι'αυτη την οικογενεια που εφτιαξα!!!

οταν καμια φορα τα λεω με τις φιλες μου κ μου εξιστορουν ''εμπειριες'',σε ποια καφετερια πηγαν,που κανονισαν να πανε διακοπες,ποιον ειδαν,που χορεψαν τι ωρα γυρισαν,τι ρουχα ψωνισαν,τι μεταπτυχιακο θα παρουν......απλα χαμογελαω που ειναι ευτυχισμενες...αλλα δεν μπορω να παρω μερος σ'αυτο,δεν μπορω να ενθουσιαστω.....δεν βρισκω την ουσια σε ολα αυτα...εχω μεσα στην ψυχη μου το δικο μου νοημα που νιωθω οτι υπερτερει σε εμπειριες κ ευτυχια απ'οσα εξιστορουν!!!!!!χαιρομαι αφανταστα κ νιωθω οτι ο θεος με ευλογησε που μπορω να καθομαι με τις ωρες να λεω τα κατορθωματα των παιδιων μου,ποτε μιλησαν,ποτε περπατησαν,ποτε εβγαλαν την πιπιλα......παρα να αναλυω διακοπες,συζητησεις,τηλεφωνα,ποιος ειδε ποιον!!!!!!για μενα η ζωη μου ξεκινησε μολις εκανα οικογενεια!!!!!!

φυσικα ανθρωπος ειμαι,θελω να παω καποιο ταξιδι,να εχω ενα χομπυ,αλλα ολα αυτα ειναι πιο ομορφα οταν εχεις παιδακια να χαμογελανε μαζι σου απο ευτυχια!!δεν μ λειπει τιποτα!!!μπορω να ζησω,αλλα μαζι μ'αυτους που αγαπαω!!!κ για καφε μπορω να πηγαινω κ διακοπες κ σινεμα κ απ'ολα!!!!δεν ξερω πως να το πω......ειμαι πληρης!!!!!

επισης πιστευω οτι μαζι με τα παιδια μου ηρθαν κ οι στοχοι μου..ποτε δεν εβαζα στοχους παλιοτερα!!!εχω εναν σκοπο!!!κ φυσικα για μενα δεν υπηρξαν ποτε στοχοι,οπως πτυχια,καταπληκτικη δουλεια,πολλες ξενες γλωσσες,μεγαλη καρνταρομπα,πολλα ταξιδια...βαριομουν κ μονο στη σκεψη!!!!!!για εμενα στοχος,σκοπος της ζωης μου ειναι να μεγαλωσω τα παιδια μου με οσο περισσοτερη αγαπη γινεται,να παλεψω να ειναι ικανοποιημενα κ πολυ ευτυχισμενα,να μεταφερω στην ψυχουλα τους αξιες,συναισθηματα που καποτε θα τους κανουν καλους ανθρωπους,να τα βλεπω οταν μεγαλωσουν κ να τα καμαρωνω πρωτα απ'ολα γι'αυτο που βλεπω στα ματια τους κ αυτο που βγαζει η καρδια τους,να με κοιτανε με αγαπη οσα χρονια κ αν περασουν,να νιωθουν οτι εζησαν με μια καλη μαμα,οτι εζησαν ευτυχισμενα χρονια κοντα μου!!!!!καποτε οι γονεις ανταμοιβονται απ'τα παιδια τους!!!οχι φυσικα υλικα,ουτε με το να τα εχουν να τρεχουνσ τα ποδια τους οταν πια ωριμασουν...απλα κ μονο ο τροπος που θα κοιτανε τους γονεις τους φτανει για να παρουν οι γονεις γαληνη κ ευτυχια για οσα προσφεραν..για οσα ηταν καποτε ο σκοπος της ζωης τους!!!!πραγματικα δεν βρισκω πιο σημαντικους σκοπους απ'αυτους!!!

θυμαμαι οταν γυρισα απ'τις εξετασεις για το διπλωμα οδηγησης...οταν δεν πηρα καμια φιλη μου να με συγχαρει κ το μονο που με κανε ευτυχισμενη ηταν οταν γυρισα σπιτι κ ετρεχαν 3 ανθρωπακια μικρουτσικα,με αγκαλιαζαν κ φωναζαν μπραβοοο μπραβοοοο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!η ζωη ειναι πολυ ομορφη οταν τη μοιραζεσαι μ'αυτους που αγαπας!!!!!δεν θα αλλαζα με τιποτα εκεινο το σκηνικο!!αν ημουν ελευθερη θα επαιρνα φιλες κ γνωστες να κερασω για την επιτυχια μου...αλλα οχι ευχαριστωδ εν θα παρω...δεν συγκρινεται αυτο που εζησα μεσα στο σπτιι μου!!!!!!θελω να πω τελικα οτι ο καθενας βρισκει το νοημα της ζωης του εκει που νιωθει ο ιδιος ευτυχισμενος κ πληρης!!!εγω το βρηκα σ'αυτο που αντικριζω οταν ειμαι στο σπιτι μου!!!!ευχαριστω τον θεο που με ευλογησε κ το βρηκα το νοημα...γιατι πραγματικα πουθενα αλλου δεν εβλεπα φως εκτος απ'τη ζωη που κανω τωρα!!!κατι θα ηξερε!!!

[mylife10]

mother's heart, με συγκίνησε το μήνυμά σου! Μπράβο σου που αν και έγινες πολύ μικρή μαμά, είσαι τόσο ώριμη και συνειδητοποιημένη, έχεις βρει ΤΟ νόημα της ζωής σου και ζεις την απόλυτη ευτυχία με την οικογένειά σου!! Να ακούς πάντα τα γελάκια των παιδιών σου και να νιώθεις τόσο πλήρης!!!

[ριτα79]

εγώ θεωρώ πως η φράση "απόκτησε νόημα η ζωή μου μετά τον ερχομό του παιδιού μου" έχεις τελείως διαφορετική έννοια απο αυτή που της έδωσες φίλη Babydust.

Και για να μιλήσω επι προσωπικού, εζήσα 10 χρόνια με τον άντρα μου χωρίς παιδιά, στήσαμε μαζί τις δουλειές μας, το σπίτι μας, το εξοχικό μας, κάναμε απίστευτα ταξίδια και πολύ καλή ζωή αλλά μετά την γέννηση της πρώτης μας κόρης κατάλαβαμε ποιο πραγματικά είναι το νόημα της ζωής και ποιος ο ρόλος μας.

Σίγουρα το νόημα δεν είναι στις βόλτες και στα λούσα και στα ταξίδια και στις ατελείωτες ώρες σεξ.

Και για μένα πρωτεύων ρόλος εδώ και 5 χρόνια, και τα επόμενα 15 γεροί να μαστε που θα ακολουθήσουν θα είναι να είμαι δίπλα στο παιδί μου και ναι πρώτα το παιδί μου (τα παιδιά μου) και μετά όλα τα άλλα. Φυσικά και δεν ακυρώνω την προηγούμενη ζωή μου η οποία φυσικά είχε και παραείχε και τότε ουσία, φυσικά και δεν ακυρώνω την φυσική μου υπόσταση σαν γυναίκα, φυσικά και δεν ακυρώνω το ταίρι μου σαν σύντροφο και συνοδοιπόρο της ζωής μου, αλλά άλλη η ζωή πριν τα παιδιά, άλλη η ζωή μετά τα παιδιά κακά τα ψέματα και όποιος δεν μπορεί να το καταλάβει αυτό δεν έγινε γονιός συνειδητοποιημένα, απλά του τυχαν πολύ γρήγορα κάποια πράγματα στη ζωή του και μάλλον περνάει τη φάση της συνειδητοποίησης ή έχει απο πίσω του τάγματα απο γιαγιαδες-παππούδες- υπηρέτριες και δεν ξέρω τι άλλο οπότε έχει χρόνο να κάνει πολλά πράγματα και μόνος του ή με το ταίρι του.

 

Συμφωνω απολυτα!Με καλυψες!

[AngiCat]

Θα μπορούσα να γράφω με τις ώρες για το νόημα που απέκτησε η ζωή μου με την γέννηση του παιδιού μου αλλά δεν έχω τόσο χρόνο. Θα μπορούσα να αντικρούσω κάθε σας επιχείρημα εσάς που διαφωνείτε με την φράση του θέματος. Πολύ απλά εμένα ο γιος μου είναι όλη μου η ζωή και δεν νιώθω την ανάγκη να το υποστηρίξω αλλά θέλω να το βροντοφωνάξω και να σας ξεκουφάνω! Ναι ναι ναι είναι όλη μου η ζωή .-

[Babydust]

Θήλασα δυο χρόνια, τους 7 μήνες αποκλειστικά και δεν κλείστηκα ούτε μια μέρα μέσα στο σπίτι.

Αυτό που έγραψες είναι εντελώς άκυρο, δεν έχει να κάνει με τον θηλασμό, αλλά ήταν καθαρά δική σου προσωπική επιλογή να κλειστείς μέσα στο σπίτι.

Το γράφω, γιατί διαβάζουν πολλές έγκυες και δεν θέλω να μείνουν με την εντύπωση πως πρέπει να κλειστούν μες στο σπίτι σε περίπτωση που επιλέξουν τον θηλασμό και να φοβούνται μην πάθουν κατάθλιψη από την κλεισούρα.

 

Για να ξεκαθαρίσω λίγο αυτό που έγραψα σχετικά με το θηλασμό. Εγώ θήλασα αποκλειστικά 8-9 μήνες (δε δεχόταν ο μπέμπης να φάει σχεδόν καμία άλλη στερεά τροφή) και συμπληρωματικά μέχρι το χρόνο. Ναι, κλείστηκα στο σπίτι για διαφόρους λόγους (1) ο μπέμπης με είχε στο πόδι όλη νύχτα και από την εξάντληση -σηκωνόμουν πάντα εγώ λόγω θηλασμού-δεν είχα το κουράγιο να πάω βόλτες μεσ'τη μέρα, (2) δεν ένιωθα άνετα να θηλάζω 'δημόσια' (και δε χρειάζεται να με κατηγορήσεις για αυτό γιατί δε νομίζω πως είμαι η μοναδική Ελληνίδα που νιώθει έτσι -όσο και αν κάναμε πρόοδο ως χώρα σε αυτό το θέμα είμαστε πολύ πίσω όσον αφορά στο δημόσιο θηλασμό - και όταν τελικά το επιχείρησα υπήρξαν άνθρωποι που με έκαναν να νιώσω άβολα. Οπότε το ότι κλείστηκα στο σπίτι ΔΕΝ ήταν καθαρά δική μου επιλογή.

[Babydust]

Σίγουρα λατρεύω τα παιδιά μου και δε μπορώ να διανοηθώ τη ζωή μου χωρίς αυτά, όμως χρειάζομαι και άλλα πράγματα για να νοιώθω γεμάτη.Χρειάζομαι χρόνο για τον εαυτό μου.Χωρίς λίγο χρόνο για λίγη ηρεμία,λίγο διάβασμα,λίγο χρόνο μόνη βρε αδερφέ δέν τη βγάζω.Με πιάνουν τα νεύρα μου.

συμφωνώ και επαυξάνω -χρειάζονται και άλλα πράγματα στη ζωή και είμαι σίγουρη πως πολλοί ψυχολόγοι και ψυχιάτροι θα συμφωνήσουν. Χρειάζεται ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ.

Αν, η ζωή μας είναι αποκλειστικά και μόνο το παιδί μας και ασχολούμαστε όλη μέρα αποκλειστικά και μόνο με αυτό τότε (χτύπα ξύλο) πως να μην τρελλαθείς αν μια μέρα πχ παντρευτεί/ ή αποφασίσει για πάντα να δουλέψει σε μια άλλη χώρα? Ενώ αν έχεις και άλλα ενδιαφέροντα και ασχολίες (πχ το συντροφό σου ή/ και τη δουλειά σου ή/και χόμπυ η/και εθελοντισμό/ φιλανθρωπία ή/και φίλους και παρέες είσαι σίγουρα και πιο ισορροπημένος άνθρωπος και δεν τρελαίνεσαι όταν το παιδί σου πάρει το δρόμο του και σίγουρα γίνεσαι καλύτερη πεθερά. Και μην ξεχνάμε πως δίνεις και το καλό παράδειγμα στο παιδί σου.

[Babydust]

βαλε και εμενα στην λιστα αυτων που λυπασαι..γιατι ως τα 40 μου εζησα ΤΑ ΠΑΝΤΑ λογο οικονομικης δυνατοτητας των γονιων μου.Απο ταξιδια σε ολο τον κοσμο ,σπουδες,και τοσα αλλα πραγματα που σαφως δεν θελω να αναφερω..ΑΛΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ ΜΟΥ Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ.Σε τιποτα αλλο δεν μπορεσα να δωσω ζωη.πνοη απο την πνοη μου.

απο εκει και περα ολη εχουν την αποψη τους και ειναι σεβαστη και μπορεις να με λυπασαι ΟΣΟ ΘΕΣ.

 

Ε, ναι αν τα παιδιά σου είναι το ΜΟΝΟ σημαντικό πράγμα που θεωρείς ότι έχεις καταφέρει ενώ μέχρι τα 40 σου όλα ήταν ασήμαντα, δεν έχω τι να πώ πέρα από το ότι λυπάμαι που δεν έχεις καταφέρει τίποτε άλλο σημαντικό. Και το 'λυπάμαι' δεν το γράφω ούτε ειρωνικά ούτε κακοπροαίρετα. Ίσως θα έπρεπε να είχα γράψει πως λυπάμαι για 'σενα και εύχομαι μια μέρα να καταφέρεις και άλλα σημαντικά πράγματα πέρα από τα παιδιά σου.

[Babydust]

Συμμερίζομαι την άποψη της mylife10 ότι πρόκειται περί λάθους στη διατύπωση. Εγώ έκανα παιδί στα 31, είχα ζήσει αρκετά πράγματα πριν το παιδί (θα μπορούσα και περισσότερα ίσως) - σπουδές, ταξίδια όσο επέτρεπαν τα οικονομικά και ο χρόνος - σχέσεις, φίλους κ.λπ. Τίποτα από αυτά δεν ήταν όλη μου η ζωή, οπως και το παιδί μου δεν είναι όλη μου η ζωή (σύμφωνα με την "κακή" διατύπωση της babydust). Δηλαδή δεν είμαι προσκολλημένη σε αυτό. Όλα αυτά που έχω γραμμένα στο σώμα και την ψυχή μου όλα αυτά τα χρόνια είναι η ζωή μου, είμαι εγώ. Αλλά η οικογένειά μου και το παιδί μου κατ' επέκταση, αυτή τη στιγμή είναι το Νο 1. Πρώτη προτεραιότητα. Μερικές φορές όμως, για να πω την αλήθεια, νοσταλγώ εποχές με περισσότερο ελεύθερο χρόνο για μένα, κατάδικό μου. Και το θεωρώ φυσιολογικό αυτό. Και παρεμπιμπτόντως: Διάβασα πολλά ποστ από μητέρες που έχουν καριέρα, χόμπι, κάνουν πράγματα για αυτές ΚΑΙ για τα παιδιά τους κ.λπ. Και αναρωτιέμαι: Εγώ γιατί δεν έχω ποτέ χρόνο να βγάλω βρε αδερφέ το φρύδι, παρά μόνο τα ΣΚ??????? Στο πηγάδι κατούρησα????

 

Ωραία τα έγραψες!

[Morchelina]

ή αποφασίσει για πάντα να δουλέψει σε μια άλλη χώρα? Ενώ αν έχεις και άλλα ενδιαφέροντα και ασχολίες (πχ το συντροφό σου ή/ και τη δουλειά σου ή/και χόμπυ η/και εθελοντισμό/ φιλανθρωπία ή/και φίλους και παρέες είσαι σίγουρα και πιο ισορροπημένος άνθρωπος και δεν τρελαίνεσαι όταν το παιδί σου πάρει το δρόμο του

 

Βρήκες το αδύνατο σημείο μου. Αποκλείεται σε άλλη χώρα γιατί θα πρέπει να μετακομίσω και εγώ και δεν θέλω να ξαναφύγω από Ελλάδα. Το έκανα μία φορά, δεν θέλω να το ξαναζήσω. Πώς το λέει και ο Γιώργος; Κόκκινη γραμμή για εξωτερικό, αποκλείεται. Όσα ενδιαφέροντα και ασχολίες να έχεις είναι πολύ σκληρο για ένα γονιό να μην συμμετέχει στη ζωή των παιδιών του και αυτά στη δική του. Δεν θέλω οι άνθρωποι να είναι περαστικοί από τη ζωή μου. Και το εξωτερικό είναι πολύ σκληρό για αυτούς που μένουν πίσω. Βλέπω τις γριούλες εδώ που τα παιδιά τους φύγαν Αμερική. Λένε και αυτές ότι έχουν παιδιά κάπου και μια μέρα κάποιος τους κλείνει τα μάτια και τα παιδιά τους ούτε στην κηδεία δεν προλαβαίνουν να έρθουν. Πολύ κρύο πράγμα. Να βράσω και τις δουλειές και τις σπουδές.

[Melduck]

συμφωνώ και επαυξάνω -χρειάζονται και άλλα πράγματα στη ζωή και είμαι σίγουρη πως πολλοί ψυχολόγοι και ψυχιάτροι θα συμφωνήσουν. Χρειάζεται ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ.

Αν, η ζωή μας είναι αποκλειστικά και μόνο το παιδί μας και ασχολούμαστε όλη μέρα αποκλειστικά και μόνο με αυτό τότε (χτύπα ξύλο) πως να μην τρελλαθείς αν μια μέρα πχ παντρευτεί/ ή αποφασίσει για πάντα να δουλέψει σε μια άλλη χώρα? Ενώ αν έχεις και άλλα ενδιαφέροντα και ασχολίες (πχ το συντροφό σου ή/ και τη δουλειά σου ή/και χόμπυ η/και εθελοντισμό/ φιλανθρωπία ή/και φίλους και παρέες είσαι σίγουρα και πιο ισορροπημένος άνθρωπος και δεν τρελαίνεσαι όταν το παιδί σου πάρει το δρόμο του και σίγουρα γίνεσαι καλύτερη πεθερά. Και μην ξεχνάμε πως δίνεις και το καλό παράδειγμα στο παιδί σου.

 

Η εκφραση το παιδι μου ειναι η ζωη μου σου φαινεται ισως υπερβολικη. Υπερβολικο, μοναδικο και πρωτογνωρο ειναι ομως και το συναισθημα του να μεγαλωνεις ενα παιδι και γι'αυτο η φραση αυτη, εμενα προσωπικα, δεν μου ακουγεται καθολου υπερβολικη. Υπερβολικο, απο την αλλη, μου φαινεται το να λυπαμαι καποιον επειδη δεν πιστευει αυτο που πιστευω εγω..

 

Απο κει και περα, μιλας για χομπυ, παρεες, φιλανθρωπιες, εθελοντισμους.. Πολυ ωραια ακουγονται ολα αυτα.. Ρωτας ομως αν μια μαμα σημερα, μετα απο την εργασια της, την ψυχαγωγια του παιδιου-παιδιων της, τις δουλειες του σπιτιου κλπ εχει χρονο για ολα αυτα?

[Babydust]

εγω εκανα το πρωτο μ παιδακι στα 20 κ μεχρι τα 23 εκανα κ τα αλλα δυο!!φυσικα κλειστηκα' date='επειδη ηταν πολυ μικρα ολα,φυσικα ο χρονος μ ηταν περιορισμενος,φυσικα αλλαξε η ζωη μου!!!αλλα πραγματικα αυτη τη ζωη δεν θα την αλλαζα με τιποτα!!!!κ πισω να γυριζε ο χρονος τα ιδια θα εκανα!!!!δεν εχω βγει γενικα στη ζωη μου πολυ,ουτε πολλα ταξιδια εκανα,ουτε σπουδασα!!!!ευτυχισμενη κ οταν νιωθεις ετσι εχεις βρει ηδη το νοημα της ζωης!!!πολλες φορες σκεφτομαι [b']''τι στο καλο θα εκανα τωρα χωρις την οικογενεια που εχω δημιουργησει??τι στο καλο??θα τριγυρνουσα σε καφετεριες,τηλεφωνα με φιλες,σινεμαδακια,βαλιτσες στο χερι κ οπου με βγαλει??επισης πιστευω οτι μαζι με τα παιδια μου ηρθαν κ οι στοχοι μου..ποτε δεν εβαζα στοχους παλιοτερα!!!εχω εναν σκοπο!!!κ φυσικα για μενα δεν υπηρξαν ποτε στοχοι,οπως πτυχια,καταπληκτικη δουλεια,πολλες ξενες γλωσσες,μεγαλη καρνταρομπα,πολλα ταξιδια...βαριομουν κ μονο στη σκεψη!!!!!![/b]

!!!

 

Ειλικρινά έχω μείνει έκπληκτη με αυτά που διάβασα (όχι για το ότι ζείς την απόλυτη ευτυχία -εννοείται πως χαίρομαι για 'σενα, μακάρι να νιώθεις πάντα έτσι και εννοείται πως για κάθε άνθρωπο η ευτυχία σημαίνει διαφορετικά πράγματά) αλλά έτσι όπως τα παρουσιάζεις μόνο 2 δρόμοι υπάρχουν. Ή δηλαδή ζείς μια ζωή που τη σπαταλάς σε καφετέριες, τηλέφωνα με φίλες, βόλτες και ταξίδια ή κάνεις παιδιά και έχει νόημα η ζωή σου!!!!!!!!! :shock: Δηλαδή δεν πχ το να μορφώνεσαι και να έχεις μια καταπληκτική δουλειά και να μην είσαι μαμά ή το να είσαι μαμά αλλά να είχες και στο παρελθόν στόχους και να δουλεύεις κτλ. σα σενάρια δεν παίζουν?!?!?! Και αλήθεια θα 'θελες τα παιδιά σου να μην μάθουν να βάζουν στόχους (παρά μόνο όταν γίνουν γονείς) και να βαριούνται πχ να πάρουν πτυχία ή να μάθουν ξένες γλώσσες?!

 

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

:shock::shock:

[kalamaraki]

Ναι το παιδί μου είναι η ζωή μου όλη...όχι δεν απέκτησε νόημα αφού ήρθε και μετά, απλά αφού ήρθε άλλαξε το νόημα της ζωής..

 

Απομονώνω αυτή τη φράση γιατί είναι κατ' εμέ 100% η ουσία της όλης κουβέντας. Η ζωή δεν αποκτά νόημα, απλά έχει διαφορετικό με τον ερχομό ενός παιδιού.

 

,Η μητρότητα για μένα είναι ένα βήμα πάνω απο το ΕΓΩ που προσφέρει μία καλή εργασία ή η οδείγηση ενώς ακριβού αυτοκινήτου και πολλά άλλα είναι πραγματικά σαν να αγγίζεις για λίγο το θεό εκεί πραγματικά εγώ ένοιωσα το μεγαλίο του!

 

Απομονωνω αυτα που με καλυπτουν πλήρως 100%....

 

Και συμπληρώνω....

 

Παρα τα πτυχια, τις ακαδημαικες επιτυχιες, τις ξενες γλώσσες, τα ταξίδια στην Ευρωπη....

 

Το κοριτσάκι μου ειναι ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΧΩ ΠΕΤΥΧΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ!

Και ειμαι πολύ περήφανη για αυτο!

Δεν εδωσε νοημα στη ζωή μου....

 

Την γυρισε ανω κατω και της αλλαξε το νοημα...προς το καλυτερο!

[maria1976]

εγω να σας πω την αλήθεια τον φοβο οτι, επειδή αισθανομαι για τα μικρα μου οτι ειναι ολη μου η ζωή, μηπως δεν τα αφησω να αυτονομηθουν τον εχω!!! σε καμια περιπτωση δεν θελω να ζω μεσω αυτων, αλλα οτι και να πω ειναι η ζωή μου όλη.

και την ζωή μου την εχω ζησει μην νομιζεται αλλα τωρα μου φαινονται καπως δεν ξερω τι να πω .... σιγουρα οχι τοσο συγκλονιστικα και φοβερα μου φαινονταν οταν τα ζουσα.

[Babydust]

Με την ευκαιρία ας ξεκαθαρίσω ορισμένες θέσεις μου για να μη δημιουργούνται παρεξηγήσεις.

 

Έγραψα πως διαφωνώ με τους γονείς που λένε πως το παιδί τους είναι όλη τους η ζωή επειδή πιστεύω πως υπάρχουν και άλλα πράγματα στη ζωή πέρα από το παιδί/ ή τα παιδιά (πχ ο συντροφός μας ή/και η δουλειά μας ή/και τα χόμπυ μας ή/και η προσφορά μας στο κονωνικό σύνολο πχ εθελοντισμός και φιλανθρωπία ή/και οι φίλοι μας). Κατανοώ πως πολλές φορές δεν υπάρχει χρόνος για όλα (ή έστω μερικά από αυτά) και εννοείται πως το παιδί μας ειδικά αν είναι μικρό είναι η προτεραιότητά μας (επαναλαμβάνω όταν είναι μικρό όχι όταν είναι 38! -τότε του αφήνουμε το χώρο του και το χρόνο του και δεν πχ εισβάλλουμε στο σπίτι του όπως μπαίναμε στο δωματιό του όταν ήταν 8!). Και εννοείται ότι αγαπάμε τα παιδιά μας και προσπαθούμε όλοι για ότι καλύτερο. Και (αν χτύπα ξύλο) πάθουν κάτι αλλάζει η ζωή μας για πάντα αλλά μακάρι να βρίσκουμε όλοι δύναμη να συνεχίζουμε γιατί πχ έχουμε και άλλα παιδιά και άλλες υποχρεώσεις)

 

Έγραψα πως λυπάμαι αυτούς που λένε πως ήρθε το παιδί μου και απέχτησε νόημα η ζωή μου γιατί για 'μενα αυτό σημαίνει πως δυστυχώς η ζωή τους πριν ήταν πχ ανούσια πριν? Δέχομαι πως η ζωή αποχτά άλλο νόημα με το παιδί (πχ προσέχω τον εαυτό μου 2 φορές τώρα γιατί έχω και ένα πλασματάκι που εξαρτάται από 'μενα) αλλά όχι η ζωή μου δεν απέχτησε νόημα με τον ερχομό του! Και πριν είχε νόημα. Και ήταν πολύ γεμάτη. Ίσα ίσα τώρα όσα και να προσφέρω στο παιδί μου στεναχωριέμαι που προσφέρω λιγότερα στον άντρα μου (λόγω έλλειψης χρόνου) λιγότερα στη δουλειά μου, λιγότερα στον εθελοντισμό και στη φιλανθρωπία (έως δυστυχώς ελάχιστα ή καθόλου πλέον) λιγότερα στους φίλους μου και κάνω ελάχιστα πράγματα για 'μενα.

 

Επίσης επιμένω πως το να μείνεις έγκυος και να γεννήσεις δεν είναι κατόρθωμα (αν πχ μείνεις εύκολα έγκυος με φυσικό τρόπο και γεννήσεις εύκολα και ανώδυνα με επισκληρίδιο τότε τι κατόρθωμα είναι αυτό ρε κορίτσια? Αν τώρα μείνεις έγκυος μετά από ένα σωρό εξωσωματικές ή τα βγάλεις πέρα με μια δύσκολη εγκυμοσύνη ή μια δύσκολη γέννα ε ναί αυτό είναι κατόρθωμα). Κατόρθωμα είναι να πάρεις πχ το πτυχίο σου (ακόμη μεγαλύτερο να το πάρεις με άριστα), να είσαι καλός ή εξαιρετικός στη δουλειά σου, να καταφέρεις να έχεις μια καλή σχέση με τον συντροφό σου ή να επιλέξεις τον κατάλληλο σύντροφο κτλ κτλ. Το μεγαλύτερο κατόρθωμα σου μπορεί να είναι όντως να έχεις μεγαλώσει ένα εξαιρετικό παιδί (που όπως ανέφερα και αλλού) να γίνει ένας ισορροπημένος άνθρωπος και χρήσιμος στην κοινωνία όχι όμως να λές πως το μεγαλύτερο κατόρθωμα σου είναι πως γέννησες πχ ένα κοριτσάκι (στο οποίο έμεινες εύκολα έγκυος, γέννησες εύκολα και.... περπάτησε στους 14 μήνες όπως ένα σωρό άλλα παιδιά!!!!!)

[Babydust]

Μου΄χει τύχει να γνωρίσω μια γυναίκα που δεν είχε τελειώσει το σχολείο, δεν είχε δουλέψει ούτε μια μέρα στη ζωή της, δεν είχε πάει σε ούτε ένα μέρος πέρα από την πόλη της, δεν ήξερε να μπαίνει στο ίντερνετ (αμφιβάλλω αν ήξερε πως ανοίγει ένας υπολογιστής) και μου έλεγε πόσο περήφανη ήταν γιατί είχε 3 παιδιά (όλα κάτω τον 10 ετών). Και εγώ τότε ήμουν παντρεμένη αλλά δεν είχα παιδιά (ναι το καθυστερούσα λόγω επαγγελματικών υποχρεώσων δικών μου και του άντρα μου). Όταν της είπα πως εγώ δεν είχα γίνει ακόμη μαμά αλλά ευχόμουν να γίνω μια μέρα εφ'οσον είχα ταχτοποιήσει κάποιες επαγγελματικές εκκρεμότητες με κοίταξε τόσο αποδοκιμαστικά και απαξιωτικά! Και μου είχε πεί (δεν θυμάμαι πως ακριβώς το είχε διατυπώσει) πως δεν έχω βρεί το νόημα της ζωής, πως τα παιδιά είναι όλη της η ζωή κτλ. Και δε νομίζω πως αυτή η γυναίκα είναι η μόνη. Απ΄'οτι κατάλαβα και εδώ στο φόρουμ υπάρχουν γυναίκες που συμμερίζονται την αποψή αυτής της γυναίκας.

 

Και όπως έγραψα και προηγουμένως αυτές τις γυναίκες τις λυπάμαι, ή μάλλον καλύτερα λυπάμαι για αυτές. Και ακόμη περισσότερο λυπάμαι για τα παιδιά τους. Για την υπερβολική προσκόλληση που μπορεί να έχουν σε αυτά και για το ότι σίγουρα μπορούν να τους μάθουν λιγότερα πράγματα και να τους βοηθήσουν λιγότερο πχ στα μαθηματά τους σε σχέση με μαμάδες που έχουν πχ κάποια μόρφωση ή έχουν κάνει κάποια πράγματα στη ζωή τους. Και κυρίως γιατί αυτά τα παιδιά θα μεγαλώσουν με όχι ιδανικά παραδείγματα μαμάδων.

 

Και δεν κατηγορώ τις μαμάδες που πχ δεν τελείωσαν το σχολείο ή δεν εργάζονται. Λυπάμαι για τις μαμάδες που ενώ δεν έχουν κάνει τίποτα άλλο στη ζωή τους νομίζουν πως είναι ανώτερες από όλες τις άλλες γυναίκες επειδή πχ κάναν παιδιά!!!!

[Babydust]

και τελοσπάντων σκοπός μου δεν ήταν ούτε να προσβάλλω κόσμο ούτε να στεναχωρήσω κόσμο. Απλώς την αποψή μου εξέφρασα με βάση τις δικές μου εμπειρίες. Δε περίμενανε να συμφωνήσουν όλες οι μαμάδες αλλά στεναχωριέμαι όταν βλέπω μαμάδες που νομίζουν πια πως το να είσαι μαμά είναι ότι πιο σπουδαίο ή σημαντικό και δε λαβαίνουν υπ'οψιν τους πως μπορεί να υπάρχουν και άλλα σπουδαία πράγματα ή και άλλα σημαντικά πράγματα στη ζωή.

 

Εύχομαι όλες οι μαμάδες να είμαστε καλά, και εμείς και τα παιδάκια μας και μακάρι να έχουμε ή να αποχτήσουμε όλες αυτό ή αυτά που επιθυμούμε.

[goody]

Βρε babydust επιμενω, εχεις μπερδεψει λιγο τις εννοιες και τις μεταφραζεις κυριολεκτικα.

Αν ακουγα μια γυναικα να λεει '' Το μεγαλυτερο μου κατορθωμα ειναι το παιδι που εκανα'' δεν θα καταλαβαινα τη γεννα αλλα τη διαδικασια ανατροφης του. Ποια καμαρωνει που γεννησε? Τι να καμαρωσεις, οτι περασες τη διαδικασια του τοκετου?? Ναι αν εχεις δυσκολευτει πολυ σιγουρα ειναι και αυτο κατι να καμαρωνεις αλλα η πλειοψηφια επιμενω δεν εννοει τη γεννα οπως το ερμηνευεις εσυ αλλα το μεγαλωμα του παιδιου.

Επισης, δεν σημαινει οτι ειχαμε ανουσιες ζωες. Εγω περναγα πολυ καλα πριν κανω παιδι, το παιδι μου προεκυψε χωρις να το επιδιωκω, ουτε καν παντρεμενη ημουν. Και ενω μεχρι τοτε ειχα μια καλη ζωη, με φιλους, ταξιδια, ειχα ολοκληρωσει τις σπουδες μου,δουλευα και σκοπευα να αγορασω αυτοκινητο ξαφνικα..εγκυμοσυνη! Και ενω δεν το περιμενα..χαρηκα τοσο πολυ! Και μερα με τη μερα ολο και πιο πολυ! Και τωρα που μεγαλωνω το παιδι μου λεω πως ναι μου εκανε πιο ομορφη τη ζωη μου, της εδωσε αλλο νοημα, δεν ξερω πως να το εξηγησω διαφορετικα. Οσα ειχα κανει τωρα μου φαινονται πολυ μικρα μπροστα στο παιδι! Συνεχιζω να εχω ονειρα για εμενα αλλα πιο πολυ χαιρομαι με τα επιτευγματα του παιδιου μου και λιγοτερο με τα δικα μου!

Μην λυπασαι καμια μαμα, νομιζω οτι ειναι αρκετα δυσκολο να μεγαλωνεις ενα παιδι σωστα, δεν ειναι φυσικα ανωτερες απο αλλους, ολοι ισοι ειμαστε. Ουτε ομως και ενας γονιος με δεκαδες ενδιαφεροντα ειναι ανωτερος ή καλυτερος απο ενα γονιο που χαιρεται μετην οικογενεια του και νιωθει ολοκληρωμενος μεσα απο αυτην.

[mother's heart]

Ειλικρινά έχω μείνει έκπληκτη με αυτά που διάβασα (όχι για το ότι ζείς την απόλυτη ευτυχία -εννοείται πως χαίρομαι για 'σενα, μακάρι να νιώθεις πάντα έτσι και εννοείται πως για κάθε άνθρωπο η ευτυχία σημαίνει διαφορετικά πράγματά) αλλά έτσι όπως τα παρουσιάζεις μόνο 2 δρόμοι υπάρχουν. Ή δηλαδή ζείς μια ζωή που τη σπαταλάς σε καφετέριες, τηλέφωνα με φίλες, βόλτες και ταξίδια ή κάνεις παιδιά και έχει νόημα η ζωή σου!!!!!!!!! :shock: Δηλαδή δεν πχ το να μορφώνεσαι και να έχεις μια καταπληκτική δουλειά και να μην είσαι μαμά ή το να είσαι μαμά αλλά να είχες και στο παρελθόν στόχους και να δουλεύεις κτλ. σα σενάρια δεν παίζουν?!?!?! Και αλήθεια θα 'θελες τα παιδιά σου να μην μάθουν να βάζουν στόχους (παρά μόνο όταν γίνουν γονείς) και να βαριούνται πχ να πάρουν πτυχία ή να μάθουν ξένες γλώσσες?!

 

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

:shock::shock:

 

καλη μου baydust οταν τα παιδια μου μεγαλωσουν,πρωτα ο θεος,δεν θα ειναι πρωσοπογραφια δικη μου!!θα εχουν χτισει τον δικο τους χαρακτηρα!!!δεν μας σιγουρευει κατι οτι οταν μεγαλωσουν θα βαριουνται να παρουν πτυχια η' να βρουν μια καλη δουλεια,ουτε οτι σονει κ καλα θα πρεπει να γινουν γονεις για να βρουν το νοημα!!εγω προσωπικα εκει βρηκα το δικο μου νοημα!!δεν ειμαστε ολοι ιδιοι!!ουτε θα πεισω τα παιδια μου να ακολουθησουν τη δικη μου πορεια...προς θεου!!μα εγω μιλουσα για μενα προσωπικα!!!καποια αλλη κοπελα μπορει να ηταν τρισευτυχισμενη να πηγαινε σε καφετεριες συνεχεια,ταξιδια,να γεμιζε το χρονο τος οπως της αρεσε!!εγω ειμαι τωρα ευτυχισμενη κ δεν μου ελειψαν αυτα!!αυτο εννοουσα!!!

επισης δεν νομιζω οτι με το να λεει καποια βρηκα το νοημα στη ζωη μου,οτι αυτοματα το παιδι της κολλαει πανω της η' οτι καποια μερα θα τρεχει πισω της κ θα γινει κακος συζυγος κ κεινη κακια πεθερα!!!!δεν νομιζω ποτε η α γαπη,η στοργη να εκανε κακο..ενα παιδακι αυτα θελει!!!!να μπορεις να το αγαπας,να του προσφερεις οσα μπορεις,αλλα ταυτοχρονα να χτιζεις μια ομορφη προσωπικοτητα που θα τον ακολουθει στη μετεπειτα ζωη του,να του δωσεις βασεις να πατησει γερα στα ποδια του αργοτερα κ με ωριμοτητα να αντιμετωπισει τη ζωη!!!

 

αα κ επισης δεν καταλαβα αυτο που λες οτι μονο 2 πραγματα υπαρχουν τελικα,δυο επιλογες!!!δεν εννοησα κατι τετοιο!!!εγω εχω τωρα την οικογενεια μου κ ευχαριστω τον θεο γι'αυτο κ κανω κ αλλα πραγματα!!!δηλαδη εγινα γονιος κ απεκλεισα την αλλη επιλογη???δηλαδη δεν χωρανε αλλα πραγματα τωρα που εχω παιδια??δεν μπορω να χωρεσω δραστηριοτητες μαζι με τα παιδια μου???δεν αναιρεσα ποτε το ενα απ'το αλλο!!!!μπορω να ειμαι μαμα κ να πηγαινω ταξιδακια με τα παδιια μου,να πηγαινουμε σινεμα,να βαγινουμε βοτιτσες...ολα μπορουν να γινουν!!!αλλα ολα αυτα τα θελω μαζι με τα παιδια μου,ειμαι πιο ευτυχισμενη!!!

[demi]

Ε, ναι αν τα παιδιά σου είναι το ΜΟΝΟ σημαντικό πράγμα που θεωρείς ότι έχεις καταφέρει ενώ μέχρι τα 40 σου όλα ήταν ασήμαντα, δεν έχω τι να πώ πέρα από το ότι λυπάμαι που δεν έχεις καταφέρει τίποτε άλλο σημαντικό. Και το 'λυπάμαι' δεν το γράφω ούτε ειρωνικά ούτε κακοπροαίρετα. Ίσως θα έπρεπε να είχα γράψει πως λυπάμαι για 'σενα και εύχομαι μια μέρα να καταφέρεις και άλλα σημαντικά πράγματα πέρα από τα παιδιά σου.

 

συνεχισε να παιζεις με τις λεξεις οσο θελεις ..κοιτα την ουσια των πραγματων...και το τι εχει καταφερει ο καθενας στην ζωη του δεν χρειαζεται να το αναλυσει εδω για δυναμωσει την θεση του οτι τα παιδια ειναι η ζωη του..

καταφερες μια καλη δουλεια ,ενα καλο σπιτι εναν καλο συζυγο μερικα ταξιδια τον χρονο so what?αν δεν ειχες παιδια και θα ηταν καλο να πας στην ενοτητα ΔΥΣΚΟΛΕς ΣΤΙΓΜΕΣ ΙΣΩς να ειχες αλλη γνωμη..

over δεν αξιζει να συνεχισω εγω αυτην την κουβεντα.

[mylife10]

Babydust, θέλω να ξαναπώ κάποια πράγματα, επειδή έτυχε να απαντήσεις σε κάποια ερωτήματα που έθεσα και εγώ! Καταρχήν, τα λέω εντελώς φιλικά και δεν έχω σκοπό να προσβάλλω,σέβομαι την αποψη της κάθε κοπέλας, άσχετα αν συμφωνώ ή όχι!

Αν διαβάσεις το πρώτο μήνυμα σου, ίσως διαπιστώσεις ότι έιναι λίγο ¨βαρύ" αυτό που γράφεις και δεν κάνει τόσο καλή εντύπωση στο πρώτο άκουσμα(ή μάλλον διάβασμα!!). Με τα επόμενα μηνύματά σου προσπάθησες να εξηγήσεις πώς το εννοείς και η αποψή σου δεν ήταν τόσο "βαριά" όσο φαινόταν.Σε δικαιολογώ , γιατί απλά έχεις άλλη αντίληψη κάποιων λέξεων σε σχέση με μένα ή άλλες κοπέλες! Προσπαθώ να καταλάβω γιατί δεν μπορεί να συνδυαστεί το ότι τα παιδιά μας έιναι η ζωή μας με το να υπάρχουν κι άλλα πράγματα(πχ σύντροφος, δουλειά, χομπι,εθελοντισμός, φιλανθρωπία, φιλοι κλπ).

Επίσης, οι περοισσότεροι που λένε ότι η ζωή τους απέκτησε νόημα με την έλευση ενός παιδιού, δεν εννοουν απαραίτητα ότι ξεκίνησαν να ζουν μόλις γέννησαν! Θέλουν με αυτή την έκφραση να δείξουν το μέγεθος του μεγαλείου που τους προσφέρει η μητρότητα! Σαφώς και υπήρχε νόημα πριν από τα παιδιά μας!! Απλά το νόημα άλλαξε προς το καλύτερο!!

Το ότι εγώ(μιλάω προσωπικά για μένα) ταλαιπωρήθηκα με αποβολές μέχρι να γεννήσω και εν τέλει γέννησα χωρίς επισκληρίδιο δε σημαίνει ότι έχω κάνει κατόρθωμα σε σχέση με μία κοπέλα που έμεινε εύκολα έγγυος και έκανε επισκληρίδιο στη γέννα της. Και συμφωνώ με την Goody στην διάσταση της έννοιας αυτής!!

Ετυχε να έχεις συναναστραφεί μία κοπέλα που τοτε- όσο εσύ δεν είχες παιδιά- ήθελε να το παίξει ανώτερη, εφόσον λες ότι μίλησε απαξιωτικά. Δεν εννοούσε προφανώς ότι εσύ ζούσες μία ζωή χωρίς νόημα, απλά ήθελε να σε κάνει να νιώσεις κατώτερη. Και δεν είδα καμία από τις μαμάδες που μίλησαν , να μιλάει απαξιωτικά σχετικά με το ότι το παιδί τους έιναι όλη τους η ζωή.Ολες το λένε και το νιώθουν.

Και είναι κρίμα να διαβάζω να λες σε κοπέλα ότι τη λυπάσαι και της εύχεσαι να καταφέρει κι άλλα πράγματα σημαντικά πέρα από τα παιδιά της. Εδώ βλέπεις τους άντρες να τα χάνουν μπροστά στα μωρά τους, να τα κοιτάζουν με λατρεία και να μην πιστεύουν ότι τα έχουν, να λιώνουν κυριολεκτικά στο άκουσμα της λέξης "μπαμπας" και ενώ έισαι και γυναίκα και μαμά να μιλάς κάπως ψυχρά για το θέμα αυτό.Πρόσεξε μήπως εσύ μιλάς απαξιωτικά , οπως σου μίλησε εσένα κάποτε εκείνη η κοπέλα που ανέφερες.

Τα λέω όλα φιλικά, δεν έχω σκοπό να δημιουργήσω θέμα μαζί σου φυσικά!

Ας κρατήσω την τελευταία φράση σου, να είμαστε ολες οι μαμάδες καλά και μεις και τα παιδάκια μας!

[mother's heart]

Και όπως έγραψα και προηγουμένως αυτές τις γυναίκες τις λυπάμαι, ή μάλλον καλύτερα λυπάμαι για αυτές. Και ακόμη περισσότερο λυπάμαι για τα παιδιά τους. Για την υπερβολική προσκόλληση που μπορεί να έχουν σε αυτά και για το ότι σίγουρα μπορούν να τους μάθουν λιγότερα πράγματα και να τους βοηθήσουν λιγότερο πχ στα μαθηματά τους σε σχέση με μαμάδες που έχουν πχ κάποια μόρφωση ή έχουν κάνει κάποια πράγματα στη ζωή τους. Και κυρίως γιατί αυτά τα παιδιά θα μεγαλώσουν με όχι ιδανικά παραδείγματα μαμάδων.

 

Και δεν κατηγορώ τις μαμάδες που πχ δεν τελείωσαν το σχολείο ή δεν εργάζονται. Λυπάμαι για τις μαμάδες που ενώ δεν έχουν κάνει τίποτα άλλο στη ζωή τους νομίζουν πως είναι ανώτερες από όλες τις άλλες γυναίκες επειδή πχ κάναν παιδιά!!!!

 

:shock:τωρα νομιζω εισαι πολυ απολυτη!!!εγω παλι δεν λυπαμαι τον εαυτο μου επειδη δεν εχω ιδιαιτερη μορφωση,ουτε νιωθω οτι θα τους προσφερω λιγοτερα!!σοκαριστηκα τωρα!!η μορφωση,η παιδεια,τα πτυχια δεν κανουν την μαμα,ουτε μια μαμα καλυτερη απο αλλες!!!φυσικα θα τα βοηθησω στα μαθηματα τους,οσο κ αν θεωρουνται ''ανεπαρκεις'' οι γνωσεις μου χωρις πτυχια!!!!κ επισης ειναι σοκαριστικη η φραση σου οτι ''αυτα τα παιδια θα μεγαλωσουν με οχι ιδανικα παραδειγματα μαμαδων''!!!!!πραγματικα δενε χω λογια....νομιζω οτι βλεπω ονειρο..οτι δεν το διαβασα ποτε αυτο!!!τι στο καλο γαμωτο??τα πτυχια,τα μεταπτυχιακα,οι ξενες γλωσσες,η κοινωνικη ανοδος θα με κανουν ιδανικο παραδειγμα στα παιδια μου???!!!η ''λιγοστη'' μορφωση μου με κανει κατωτερη μαμα????!!τι γινεται??δεν τα πιστευω αυτα που διαβαζω!!!τα πτυχια κ ολα αυτα τα μορφωτικα τεσπα,δεν ειναι τιποτα μπροστα στον θησαυρο που εχει να προσφερει μια μαμα!!μπροστα στην καταθεση ψυχης που κανει στα παιδια της,μπροστα σε ολα αυτα που προσφερει απλοχερα!!!ξερω μαμαδες με υψηλο μορφωτικο επειπεδο,με γερες δουλειες που μεγαλωνοντας τα παιδια τους πηραν λαθος δρομο,κ μαμαδες που εζησαν σε ενα σπιτακι στο χωριο κ εβγαλαν διαμαντια,γιατρους κ επιστημονες!!αυτο ολο που εγραψες το θεωρω ακυρο!!!συγνωμη,αλλα φρικαρα τωρα!!!

κ γω γενικα μετραω τους ανθρωπους γι'αυτα που προσφερουν,για την ψυχη τους..κ οχι με το ποσα μεταλλια,πτυχια κ κορνιζες σπουδων εχουν στο σπιτι τους!!!!!το ιδιο κανει για εμενα μια μαμα δικηγορος κ το ιδιο μια μαμα εργαζομενη που φτυνει αιμα να μεγαλωσει το παιδι της ευτυχισμενα!!!!δεν νομιζω καν οτι υπαρχει διαχωρισμος αναμεσα τους!!!!κ οι 2 ''κατηγοριες'',που για μενα οι μαμαδες δεν κατηγοριοποιουνται,ειναι αξιες κ μαμαδες με ολη τη σημασια της λεξεως!!!τα παραδειγματα τα περναμε στα απιδια μας καθημερινα,με την καρδια μας κ οχι με το ποσο καλα χρησιμοποιουμε το λογο,τη μορφωση μας!!!!!

 

κ κατι τελευταιο!!δεν πιστευω με τιποτα οτι μια μαμα νιωθει ανωτερη απ'τις αλλες γυνακες επειδη εχει παιδια!!!εγω προσωπικα ποτε δεν απαξιωσα καποια επειδη δεν εχει!κ ουτε νιωθω ανωτερη,απλα νιωθω ευτυχισμενη!!!!!αυτα!!!

[sporiklos]

Δεν διάβασα όλα τα post άλλα βλέποντας το θέμα μου ήρθε στο μυαλό μία φράση που είχα διαβάσει κάποτε και για μένα περικλείει την ουσία αυτής της συζήτησης. Η φράση ήταν " σαν γονείς πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τα παιδιά μας και όχι μέσα από τα παιδιά μας". Τώρα που έγινα μητέρα κατάλαβα ότι είναι δύσκολο να το εφαρμόσεις αλλά θα το παλέψω.

[zwza]

κορίτσια εγώ χαίρομαι πολύ που βλέπω απο τις απαντήσεις σας μαμάδες όλων των ηλικιών να συμφωνείτε πως βρήκατε ΤΟ νόημα της ζωής σας με την έλευση των παιδιών σας. Μαμάδες σπουδαγμένες, κοσμογυρισμένες, πετυχημένες αλλά και περιπτώσεις όπως της φίλης πιο πάνω που έγινε μανούλα πολύ μικρή και που όμως αν είχε δεύτερη ζωή πάλι το ίδιο θα έκανε.

Babydust ότι και να σου πω/πούμε θεωρώ ξεκάθαρο πως έχεις κολλήσει στην κυριολεξία της κάθε λέξης. Ενω συμφωνήσαμε πως ναι το παιδι μου είναι η πρώτη προτεραιότητα της ζωής μου και απο εκεί και πέρα όλα τα άλλα, πάλι κάπου το έχασες.

Θεωρώ την απάντηση σου στη demi πολύ αγενής και απαράδεκτη. Δεν λυπόμαστε και ακυρώνουμε έναν άνθρωπο που έζησε ότι έζησε και που σε μια ώριμη ηλικία με την έλευση των παιδιών του καταλαβε την ματαιότητα όλων των παραπάνω.

Απεναντίας λυπόμαστε μια γυναίκα

που έχει κενά στη ζωή της, δεν έχει ζήσει τίποτα απολύτως, δεν εχει επιτύχει τίποτα, δεν βγάζει μια γυναίκα χορτασμένη επαγγελματικά/κοινωνικά που πλέον με ένα μωρό στην αγκαλιά... προσπαθεί να ανακαλύψει τώρα την Αμερική με τις φιλανθρωπίες, τον εθελοντισμό, χόμπι και άλλες δουλειές.