Προσαρμογή στον παιδικό

[vmantas]

Γεια σας και από εμένα.

Παρακολούθησα το θέμα σας με ενδιαφέρον μιας και από Σεπτέμβρη η Μελίνα μας θα πάει και αυτή σε παιδικό σταθμό (2,5 χρονών περίπου το Σεπτέμβρη), οπότε θα περάσει και αυτή από τη διαδικασία της προσαρμογής.

Συζητώντας σήμερα με τη γυναίκα μου και κάνοντας μια ανακεφαλαίωση για να καταλήξουμε που θα πάει τελικά, και συζητώντας το θέμα της προσαρμογής, μου δημιουργήθηκε η απορία της προσαρμογής στο σχολικό!!!γελάτε ε? καλά κάνετε.

Εντάξει στο σταθμό θα είναι κάποιος παρών τις πρώτες 5 μέρες και ας πούμε ότι όλα πάνε κατ'ευχήν, με το σχολικό τι γίνεται όμως? Το δίνεις και περιμένεις να είναι ήρεμο μόλις φτάσει στο σχολείο? Χλωμό μου φαίνεται για τα πρώτα δρομολόγια.

Μιας και λοιπόν αυτό δεν το έχουμε ρωτήσει σε κανένα σταθμό που έχουμε επισκεφτεί, αν θέλετε λύστε μας την απορία για το πως γίνεται ή το πως πρέπει να γίνεται σωστά η ένταξη στη μετακίνηση με το σχολικό.

 

Ευχαριστούμε,

 

Βασίλης - Νατάσα

[Maya]

Σε αυτό έχουν λύση οι περισσότεροι σταθμοί (δεν χρειάζεται καμία προσπάθεια βλέπεις από την πλευρά τους): Όσο χρειαστεί, το πηγαίνεις εσύ και το παίρνεις επίσης. Όταν συνηθίσει τα άλλα παιδιά και νομίζεις (εσύ) ότι είναι έτοιμο, αρχίζεις να χρησιμοποιείς σχολικό. Αλλά και αυτό στην ευαισθησία του γονιού αφήνεται. Αν δεν σε πειράζει το μωρό να σκούζει, αυτοί το παραλαμβάνουν κανονικά και ... πού θα πάει θα κουραστεί!

[Christie]

Σε αυτό έχουν λύση οι περισσότεροι σταθμοί (δεν χρειάζεται καμία προσπάθεια βλέπεις από την πλευρά τους): Όσο χρειαστεί, το πηγαίνεις εσύ και το παίρνεις επίσης. Όταν συνηθίσει τα άλλα παιδιά και νομίζεις (εσύ) ότι είναι έτοιμο, αρχίζεις να χρησιμοποιείς σχολικό. Αλλά και αυτό στην ευαισθησία του γονιού αφήνεται. Αν δεν σε πειράζει το μωρό να σκούζει, αυτοί το παραλαμβάνουν κανονικά και ... πού θα πάει θα κουραστεί!

 

Αχ, έτσι κάνει κι ενα κορίτσακι που μενει στο διπλανο σπίτι καθε πρωι που έρχεται και το πάιρνει το σχολικο Μικρούλα έιναι όχι παράπάνω από 2... Το λυπαμαι το καημένο αλλα τι να κανει κι αυτή η μαμα, δε θα έχει αλλη λύση

[mel]

Και σε εμένα αυτό με την προσαρμογή στον παιδικό πολύ με εχει αγχώσει.

Πήγα σε έναν δημοτικό παιδικό σταθμο στο Μαρούσι (που μου ειχαν πει καλά λογια) για να καταθέσω τα χαρτιά. Οι δασκάλες πολύ καλές και πολύ φιλικές με το παιδί αλλά όταν ρωτησα την υπεύθυνη αν μπορω να είμαι μαζι με τα παιδιά μου τις πρώτες μέρες μου είπε όχι γιατί δεν είναι καλό για το παιδι, δε θα το βοηθήσει. Επέμεινα όμως λέγοντάς της ότι μπορώ να είμαι σε σημείο που να μην με βλέπουν, μου απαντάει οτι δεν υπάρχει περιπτωση σίγουρα θα με δουν, ειτε θα πάνε για τσίσα είτε θα βγουν στην αυλή πάντως θα με δουν. Επέμεινα και πάλι και μου είπε "φανταζεστε να είναι εδω μέσα 100 γονεις ( έχει 100 παιδάκια ο σταθμός) τί έχει να γινει". Ε, εκεί τί άλλο να πω είναι ξεκάθαρο ότι δεν θέλουν τους γονεις εκεί. Και τώρα τί μπορώ να κανω;

Εχω απελπιστεί.

Θα μπορούσες Μαρία να συντάξεις αυτό το έγγραφο και να βάλουμε κι εμείς υπογραφές και να το στείλεις ακόμα και στο υπουργείο παιδείας; Να γίνει κάπως σαν αίτημα και με αυτόν τον τρόπο να ενημερώνουμε κι εμείς τους παιδικούς σταθμούς στους οποιους πάμε ότι είναι αυτή η βουληση μας η οποία συμβαδιζει και με τα δικαιώματα μας αλλά και τις υποχρεωσεις μας ως σωστοί γονεις απέναντι στα παιδία μας των οποίων σεβόμαστε απόλυτα τον ψυχισμό τους και ειναι σαφως συνταγμένη από έμπειρους ψυχολόγους-παιδοψυχολόγους κτλ. και θα πρέπει να αναθεωρήσουν κάποιους από τους απαρχαιωμένους κανονισμούς τους;

Θα μπορούσε να βοηθ'ησει και μια κυρία παιδοψυχολόγος που ξέρω( δεν την έχω ρωτήσει αλλά είμαι σχεδον σιγουρη)

Και το άλλο βέβεια που έχουν οι δημοτικοι παιδικοί σταθμοί είναιι ότι τον γονέα τον βάζουν να υπογράψει υπεύθυνη δήλωση ότι συμφωνεί απολύτως με το πρόγραμμα κα τους κανονισμούς του παιδικου!

Πώς δεν έχουν πει ακόμα να υπογράψουμε και χαρτί που να καταδικάζει τους γονείς σε περιπτωση που το παιδί πάθει κάτι (χτύπα ξύλο) στον παιδικό σταθμό. Δεν το βλέπω όμως να αργει και αυτό.

Μαρία σώσε μας!

[dora]

Καλα μην εισαι και τοσο σιγουρη οτι θα βοηθησει η παιδοψυχολογος...

Σε πληροφορω οτι πολλοι απο αυτους ειναι εντελως μα παντελως ασχετοι με το θεμα και λενε οτι τους κατεβει..

Χωρις να θελω να του ςπροσβαλω τους ανθρωπους το να εισαι παιδοψυχολογος δεν σημαινει οτι εχεις και γνωσεις παιδαγωγικης..

Και γω εκανα στη σχολη επι 6 εξαμηνα ενα μαθημα ψυχολογιας αλλα αυτο δεν σημαινει οτι εγινα και ψυχολογος.. Απλα πηρα μια ιδεα ..

Θα πρεπει να ειναι σχετικη με το αντικειμενο, να εχει ασχοληθει για να ξερει...

Όσο για την κυρια αυτη θα επρεπε να τις κανεις την εξης ερωτηση...

"Και τα 100 ειναι καινουργια?????"

"Και τα 100 θα ερθουν την ιδια ωρα κατα τη διαρκεια της περιοδου προσαρμογης?"

και οι 100 γονις επιθυμουν να αραμεινουν στον παιδικο?

Γιατι βαζω στοιχιμα οτι το πολυ 20 παιδια θα ειναι καινουργια στον παιδικο..

Και τα 20 θα πανε και θα κατσουν απο την πρωτη μερα πληρες ωραριο? γιατι αν κατσουν σαφως δεν υπαρχει κανενα συστημα προσαρμογης..

Και ακομα κι αν εφαρμοσει το συστημα με τη διαδοχικη προσελευση των παιδιων και προτεινει στους γονεις να κατσουν αντε να κατσουν 5-6 απο τους οποιους οι 4 θα αναθεματιζουν την ωρα και στη στιγμη που πρεπει να το κανουν (γιατι πρεπει να πανε στη δουλεια πχ) ο ενας θα κοιταει αρστερα δεξια γιατι δεν ξερει για ποιο λογο βρισκεται εκει ..και ο αλλος θα εισαι εσυ..

[Maya]

Kαι όμως Dora αυτό είναι το βασικό επιχείρημα. 'Φαντάσου να έρθουν εδώ 100 γονείς!'. Αυτό όμως ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑς ΠΡΟΒΛΗΜΑ, ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ! Είναι υποκριτικό ως επιχειρηματίας να φορτώνεις ένα πρόβλημα δικής σου οργάνωσης, σε άλλους. Ο σταθμός που προανέφερα, (επιμένω να μην θέλω να πω δημόσια το όνομά του, γιατί μόνο ως πράδειγμα τον χρησιμοποιώ, σίγουρα θα υπάρχουν και άλλοι) 'στήνει' για τις πρώτες μέρες μικρά τραπεζάκια και καρέκλες σε ένα μέρος της αυλής, έχει καφέ στο βραστήρα και κουλουράκια, και ΠΡΟΤΡΕΠΕΙ τους γονείς να είναι εκεί! Για αργότερα, διαθέτει ένα μικρό χώρο, όπου μπορούν να περιμένουν οι γονείς διακριτικά!

[mel]

Καλα μην εισαι και τοσο σιγουρη οτι θα βοηθησει η παιδοψυχολογος...

Η αλήθεια είναι οτι δεν ξέρω αν μπορεί να βοηθήσει τελικά αλλά θεωρώοτι επειδή έχει σπουδάσει στη Γαλλία από αγάπη για τα παιδιά(σπούδασε 40+ χρονών)ίσως κάτι να γνωρίζει. Θα τη ρωτήσω όμως ποια είναι η αποψή της.

Όσο για την κυρια αυτη θα επρεπε να τις κανεις την εξης ερωτηση...

"Και τα 100 ειναι καινουργια?????"

"Και τα 100 θα ερθουν την ιδια ωρα κατα τη διαρκεια της περιοδου προσαρμογης?"

και οι 100 γονις επιθυμουν να αραμεινουν στον παιδικο?

Ναι , ναι έχεις απόλυτο δίκιο αλλά όπως έχει αναφερθεί ήδη στο συγκεκριμένο θέμα επειδή είναι δημοτικός ο παιδικός σταθμός δεν ήθελα να δώσω " ασχημη εντύπωση" μιας και γίνεται επιλογή των παιδιών που θα πάρουν. Αν με ενημερώσουν όμως ότι τελικά τα δέχτηκαν τα παιδιά θα επιμείνω περισσότερο.

Και ακομα κι αν εφαρμοσει το συστημα με τη διαδοχικη προσελευση των παιδιων και προτεινει στους γονεις να κατσουν αντε να κατσουν 5-6 απο τους οποιους οι 4 θα αναθεματιζουν την ωρα και στη στιγμη που πρεπει να το κανουν (γιατι πρεπει να πανε στη δουλεια πχ) ο ενας θα κοιταει αρστερα δεξια γιατι δεν ξερει για ποιο λογο βρισκεται εκει ..και ο αλλος θα εισαι εσυ.. Very Happy

Εκτός κι αν κατα τύχη στείλει και άλλη μαμά από το φορούμ το παιδί της εκεί οπότε θα είμαστε δύο!

[Elinaki]

Την 1η Σεπτεμβρίου θα μας ειδοποιήσουν από τον κρατικό σταθμο αν έγινε δεκτός ο Μιχάλης. Τον Ιούλιο που έκανα την αίτηση,ρώτησα αν θα μπορέσω να παραμείνω κοντά του τις πρώτες μέρες και βέβαια η απάντηση ήταν οχι, δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο (στρατό μου θύμισε το δεν προβλέπεται) και ότι η παραμονή του θα αυξάνεται χρονικά μερα με τη μέρα, 1 ώρα την πρώτη μέρα, 1,5 τη δεύτερη κ.ο.κ. Δεν επέμεινα περισσότερο γιατί δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή να το συζητήσω γιατί περίμενε κόσμος για τις αιτήσεις αλλά, αν μας καλέσουν θα κάνω ότι μπορώ για να μείνω. Με δεδομένο ότι ο μικρός μου είναι ντροπαλός και δεν έχει εξοικειωθεί με την παρέα άλλων παιδιών, θέλω να διεκδικήσω να μείνω ευγενικά. αν δε με καταλαβαίνουν όμως τί να κάνω;Δε θέλω να φωνάξω και να ακούν τα παιδιά, δεν είναι σωστό νομίζω.

Και κάτι άλλο. 6 με 15 Σεπτέμβρίου θα πάμε στην Αθήνα οικογενειακώς. Δεν είναι καλύτερα να ξεκινήσει ο Μιχ το σταθμό αφού γυρίσουμε; Μου φαίνεται καλύτερο αυτό, παρά να πάει για 4 μέρες, να σταματήσει και μετά να ξαναρχίσει. Τί λέτε εσείς;

Μαρία δώσε μου μια γνώμη. Τί στο καλό να κάνω;

[Μαρια Στυλιανακη]

εννοείται οτι θα είναι πολύ καλύτερο εάν όχι απαραίτητο να γίνει συνεχόμενα αυτό.

 

 

γιατί όταν γυρίσετε δεν θα ξανααρχίσει το σταδιακό πρόγραμμα απο την αρχή αλλά θα είναι η μέρα που κατευθείαν θα πρέπει να μεινει περισσότερες ώρες εκεί.

 

 

αυτό που μπορείς να κάνεις είναι πριν πατε Αθήνα,

να πάτε μια βόλτα απο εκεί, όχι το πρωι που αποχαιρετιούνται οι μαμάδες και τα παιδιά, ρωτα ποια είναι καλύτερη ώρα,

για να δει τον παιδικό σταθμό τη δασκάλα και τα παιδιά, χωρίς να φύγεις.

 

ετσι απλώς σαν γνωριμία ("προβλέπεται" αυτό??? ελπίζω ναι)..

 

διάβασε κ τα σχετικά άρθρα που υπάρχουν με θέμα την πρώτη μέρα στον παιδικό οπωσδήποτε για την γενικη σας προετοιμασία

 

http://parents.org.gr/psych/a257

 

http://parents.org.gr/psych/a151

 

όσο για το ότι δεν αφήνουν να είσαστε εκεί,

δε μπορώ να το σχολιάσω και να κρατηθώ κιόλας. οπότε δεν γράφω τίποτα..... ελπίζω στην κατανόηση όλων ! ....

[Μαρια Στυλιανακη]

επαναδημοσιεύω αυτό που έγραψε η Maya

 

Kαι όμως Dora αυτό είναι το βασικό επιχείρημα. 'Φαντάσου να έρθουν εδώ 100 γονείς!'. Αυτό όμως ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑς ΠΡΟΒΛΗΜΑ, ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ! Είναι υποκριτικό ως επιχειρηματίας να φορτώνεις ένα πρόβλημα δικής σου οργάνωσης, σε άλλους. Ο σταθμός που προανέφερα, (επιμένω να μην θέλω να πω δημόσια το όνομά του, γιατί μόνο ως πράδειγμα τον χρησιμοποιώ, σίγουρα θα υπάρχουν και άλλοι) 'στήνει' για τις πρώτες μέρες μικρά τραπεζάκια και καρέκλες σε ένα μέρος της αυλής, έχει καφέ στο βραστήρα και κουλουράκια, και ΠΡΟΤΡΕΠΕΙ τους γονείς να είναι εκεί! Για αργότερα, διαθέτει ένα μικρό χώρο, όπου μπορούν να περιμένουν οι γονείς διακριτικά!

 

για να αποφευχθεί το να είναι ταυτόχρονα 100 γονείς,

οι προσαρμογές γίνονται τμηματικά ανα εβδομάδα...

 

και εκείνες τις μέρες, τις πρώτες 3 εβδομάδες,

απλώς η διευθύντρια θα πρέπει να βαλει ένα χεράκι και να βοηθήσει,...!

(χρειάζεται δηλαδή και κάποιος που πηγαινοέρχεται κ πηγαίνει τα παιδιά στις μαμάδες τους όποτε αυτά τις ζητήσουν. και ας είναι 10 φορές..)

 

με αυτό το τρόπο το παιδί αποκτά την αίσθηση ότι όλοι είναι ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΤΟΥ

όχι εχθροί του που δεν νοιάζονται για τα συναισθήματά του αλλά για το πως να βολευτούν οι ίδιοι καλύτερα!.

[Elinaki]

Μαρία τί να πω...Μονο ότι σ΄ευχαριστώ τόσο πολύ για τη βοήθεια για άλλη μια φορά

 

Μας βοηθάς όχι μόνο πρακτικά αλλά και ψυχολογικά. Τί θέλω να πω; Οτι όταν βρεθούμε στον παιδικό θα ξέρω πως να απαντήσω στις αρλούμπες που θα μου πουν για να με "ξεφορτωθούν" και αυτό με κάνει να νοιώθω πιο ήρεμη. Την επίσκεψη στον παιδικό σίγουρα θα την κάνουμε πριν φύγουμε και μάλιστα εδώ και αρκετές μέρες μιλάμε πολύ γι΄αυτό και είναι, περίεργα θα το χαρακτήριζα επειδή τον ξέρω, θετικός. Πήγαμε μαζί και αγοράσαμε μια τσάντα για τα πραγματά του, του μιλάω για τις δραστηριότητες (παιχνίδι, ζωγραφική, πλαστελίνες κλπ) και δείχνει να του αρέσει. Για να δούμε και στην πράξη...

 

Θα ξαναγράψω νεα μετά την επισκεψή μας

[Lia]

Κοντεύω να τρελλαθώ από το άγχος μου, την αγωνία μου και τη στενοχώρια μου. Ξεκινήσαμε παιδικό σταθμό την προηγούμενη εβδομάδα. Είχα πάρει μια εβδομάδα άδεια (με το ζόρι μάλιστα γιατί το αφεντικό μου δεν χάρηκε και πολύ) για να μπορώ να είμαι μαζί με τη μικρή μέχρι να προσαρμοστεί. Δυστυχώς η Μαρία είναι (ανέκαθεν ήταν) αρκετά κολλημένη επάνω μου. Δεν θέλει με τίποτε τον παιδικό, έκλαιγε για όση ώρα έλειψα όλες τις ημέρες της προηγούμενης εβδομάδας. Να σημειώσω πως προσπάθησα να ακολουθήσω όσο το δυνατόν το στάδιο προσαρμογής της: Την πρώτη μέρα που έγινε και η εγγραφή μείναμε μια ώρα, μάλιστα μόνη της θελησε να μπει στην αίθουσα μαζί με τα παιδιά. Φύγαμε όλο χαρά και ήθελε να ξαναπάμε. Από την επόμενη μέρα όμως όλα πήγαν στραβά. Όλα τα παιδιά "έπεσαν" πάνω της (από χαρά βεβαίως) και την έριξαν και κάτω 2 φορές (κατά λάθος πάντα). Είδα κι έπαθα να την ησυχάσω και να την καταφέρω να παίξει. Μόλις έφυγα για μια ωρίτσα έκλαιγε συνεχώς. Να μην τα πολυλογώ, όλη η εβδομάδα κύλισε κάπως έτσι. Εγώ καθόμουν κάποια ώρα μαζί της μετά έφευγα. Κάθε μέρα και περισσότερη ώρα. Παρόλο μεν που έκλαιγε πάντα ήταν θετική όταν πήγαινα να την πάρω και πάντα μου έλεγε πως θέλει να ξαναπάει. Χαιρετούσε και έστελνε φιλάκι σε όλα τα παιδιά και τις δασκάλες και φεύγαμε... Και στο δρόμο ήταν μια χαρά.

Δυστυχώς από χθες δεν είχα το προνόμιο να κάθομαι μαζί της την πρώτη ώρα, και ούτε και την πολυτέλεια να την πάρω από το σταθμό νωρίς. Έχω κανονίσει και την πηγαίνει το σχολικό στη γιαγιά. Ένα ακόμα μεγάλο σοκ γιαυτή καθώς περίμενε πως και πως να δει εμένα. Μέχρι ένα σημείο καταλαβαίνω πως όλα αυτά είναι φυσιολογικά, η αντίδρασή της, το κλάμα της, το ότι λογικά προτιμά να είναι σπίτι μαζί μου.... Ανησυχώ όμως για κάποια πράγματα ιδιαίτερα:

α. Δεν τρώει καθόλου στον παιδικό. Είναι που είναι δύσκολη στο φαγητό, εκεί με την στενοχώρια της δεν βάζει τίποτε στο στόμα της. Χθες έφαγε κατευθείαν στη γιαγιά, στη 1.30. Σήμερα της έβαλα λίγα μπισκοτάκια στην τσάντα της να της δώσουν. Μου είπαν πως έφαγε κανα δυο.

β. Δεν παίζει καθόλου όλη την ώρα. Κάθεται με το μπουφάν για να είναι έτοιμη να πάω να την πάρω και θέλει και την πιπίλα της (ξαναγυρίσαμε και στην πιπίλα - μικρό το κακό). Σήμερα ειδικά, τριγυρνούσε μόνη της και έλεγε και ξανάλεγε (μονολογούσε) "μην ανηχυχείς, θαρθεί η μαμά να σε πάρει. Δε σε αφήνει" Έχει σπαράξει η καρδιά μου.

γ. Χθες το απόγευμα δεν έπαιζε στο σπίτι. Καθόνταν αρχικά στην αγκαλιά μου (είχαμε πάντα ένα κόλλημα μαζί τώρα αυτό απόγινε). Ήταν πολύ ήσυχη ενώ παλιά όλο χόρευε και τραγουδούσε. Φοβάμαι πως νιώθει τον παιδικό σαν τιμωρία. Πως νομίζει ότι την τιμωρώ και γιάυτό την αφήνω εκεί. Με τα πολλά και μετά από πολλά δικά μου καραγκιοζιλίκια την κατάφερα να παμε στο δωμάτιό της να παίξουμε και μετά από αρκετή ώρα ξεθάρρεψε λίγο και παίξαμε.

 

Δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω. Δεν ξέρω αν και πόσο φυσιολογικά είναι αυτά. Δεν ξέρω αν κάνω λάθος κινήσεις και της επιδεινώνω τη δικιά της αγωνία και άγχος, δεν ξέρω τι να κάνω για να την κάνω να νιώσει καλύτερα, να καταφέρει να το ξεπεράσει όλο αυτό όσο πιο ανώδυνα γίνεται για την ψυχολογία της. Κάθε μέρα κάθομαι και της εξηγώ γιατί πηγαίνει στον παιδικό, ότι δεν θα την αφήσω ποτέ εκεί και πάντα θα πηγαίνω να την παίρνω (από τη γιαγιά πια). Ότι την αγαπώ πολύ, ότι θα την φροντίζω και πως τα απογεύματα θα παίζουμε πάρα πολύ...

 

Τελικά ο παιδικός κατάντησε εφιάλτης και για τις δυο μας. Εννοείται βεβαίως πως προσπαθώ μπροστά της να δείχνω όσο πιο άνετη μπορώ.

 

Χίλια συγνώμη για το μεγάλο κείμενο.... αλλά πιστεύω πως όσοι το έχουν περάσει αυτό με καταλαβαίνουν...

[ileana]

Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ 2,5 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΠΑΙΔΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΗ. ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΠΗΓΑΜΕ 2 ΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΕΠΑΙΞΕ ΜΕ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ, ΦΥΣΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΗΜΟΥΝ ΕΓΩ ΕΚΕΙ.

ΤΩΡΑ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΠΗΓΑΙΝΩ ΤΟΝ ΣΕΡΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΕΙ ΜΕΣΑ, ΚΛΑΙΕΙ ΚΑΙ ΖΗΤΑΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΩ ΑΓΚΑΛΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΦΥΓΩ.

ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΚΟΥΩ ΠΟΥ ΚΛΑΙΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΖΗΤΑΕΙ. ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΜΙΑ ΩΡΑ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΩ ΤΗΛ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΩ ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΗΡΕΜΟΣ, ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΜΟΣ ΚΑΙ ΥΠΑΚΟΥΟΣ.

ΟΝΤΩΣ ΟΤΑΝ ΠΑΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΩ ΔΕΙΧΝΕΙ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΟΥ ΠΑΙΖΕΙ.

ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΠΡΩΙ ΟΜΩΣ ΞΑΝΑ ΠΑΛΙ ΤΑ ΙΔΙΑ, ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΚΑΙ ΓΚΡΙΝΙΑΖΕΙ, ΑΓΑΝΑΚΤΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΝΤΥΣΩ.

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΕΙ ΣΤΗΝ ΙΔΕΑ ΟΤΙ ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ.

ΟΛΟΙ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΘΑ ΣΥΝΗΘΗΣΕΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΜΕ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ.

ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΟΜΩΣ!!!!!

ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΤΕ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΙΔΕΕΣ?

[eleni1]

Καλημέρα ileana,

δυστυχώς ακόμα δεν μπορώ να σου πώ τίποτα γιατί εμείς ξεκινάμε άυριο......Θα σου πώ μέτά όμως τι αντιμετώπισα.

Ελπίζω να τον πάρει με καλό μάτι....

[PatPan]

Καλημέρα κορίτσια,

Εγώ αύριο θα πάρω τον μικρό μου (2,5 χρονών) στον παιδικό για "ανίχνευση χώρου". Ελπίζω να αντιδράσει καλά και μέχρι τον Οκτώβριο που θα τον ξεκινήσω σκοπεύω να του θυμίζω τι όμορφα που ήταν. Ileana, το απόγευμα του θυμίζεις τις όμορφες στιγμές που πέρασε εκεί. Το βράδυ και το πρωί μίλησέ του για κάποια παιχνίδια που είδες ότι του άρεσαν. Περιμένουμε νέα σου

[myangel]

καλημέρα

έχω ακριβώς τα ίδια προβλήματα, κι ο δικός μου είναι 18 μηνών

ας μας πει κάποιος γονιός πως το αντιμετώπισε, γιατι εγώ λιώνω που τον βλέπω να χτυπιέται κάθε πρωί...

[markellos]

Καλημερα, εμεις ξεκινήσαμε θετικά τον παιδικό σταθμό. Πιστευω ότι μεγαλο ρόλο έπαιξε το δι'αστημα προσαρμογης - 1 εβδομαδα τον Ιούνιο όπου εξοικει'ωθηκε με τον χώρο- αλλά και το προσωπικό του παιδικού σταθμού.

Κάθε μερα ανυπομονεί να έρθει το σχολικό και το μεσημέρι γυρ'ιζει χαρούμενος. Βεβαια μπορεί να υπάρξει καποια αλλαγή στη συμπεριφορά, οπως μας είπαν και στον παιδικό.

 

Ευχομαι καλή χρονιά σε όλα τα παιδακια

[amarylis]

Καλημέρα και από μένα σε όλες τις μανούλες που τραβάμε το ίδιο λούκι!

Ο μικρός μου είναι 2,5 ετών και σήμερα ήταν η πρώτη μέρα που έμεινε μόνος του στον παιδικό σταθμό.

Την προηγούμενη εβδομάδα ήταν η εβδομάδα προσαρμογής όπου πήγαμε μαζί του τις 2 πρώτες μέρες κάτσαμε μαζί του στην αίθουσα και τισ άλλες 2 μπαινοβγαίναμε αφήνοντάς τον και λίγο μόνο του με τα άλλα παιδάκια.

Έκλαιγε όταν μας έχανε από το οπτικό του πεδίο αλλά όταν γυρίζαμε σπίτι μας έλεγε ότι θα ξαναπήγαινε την επόμενη μέρα.

Σήμερα που τον άφησα και έφυγα για 2 ώρες εξηγώντας του ότι θα πρέπει να παώ δουλειά αλλά θα έρθει μετά η γιαγιά να τον πάρει έκλαιγε και είχε γατζωθεί πάνω μου.

Τότε τον πήρε αγκαλιά η παιδαγωγός, την οποία και θεωρώ γλυκήτατο άτομο, προσπαθούσε να του εξηγήσει και εκείνη και θεωρώντας και εγώ ότι είναι χειρότερο να καθυστερώ την αναχώρησή μου από εκεί, έφυγα με βαριά καρδιά(χωρίς να του το δείξω βέβαια)

Πήρα τηλ. έπειτα από 20 λεπτά και μου είπαν ότι ήταν ακόμη απαρηγόρητος αλλά ήταν φυσιολογικό βέβαια και αν δεν ηρεμούσε έπειτα από λίγο θα με παίρναν τηλ. να πάω να τον πάρω για να μην δει άσχημα την όλη κατάσταση.

Εκείνες μου είπαν οτι καλό είναι να του δίνουμε λίγο χρόνο, ακόμη και όταν κλαίει στιν αρχή να μην πηγαίνω αμέσως να τον παίρνω γιατί έτσι θα το δει σαν εύκολη λύση.

 

Όταν πήγε η μαμά μου να τον πάρει έπαιζε στην αυλή, και μάλιστα η παιδαγωγός μας είπε ότι της έιπε ότι ήθελε να κάνει και πιπί του. Πράγμα που θεωρώ πολύ σημαντικό γιατί αυτό νομίζω ότι δείχνει ότι άρχισε λίγο να την συμπαθεί να την εμπιστεύεται. Αυτές τις μέρες άρχισε στο σπίτι να τα κάνει στο γιογιό αλλά στον παιδικό του φόρεσα πάνα επειδή αν και του είπα αν θέλει κάτι μπορεί να το ζητάει από τις παιδαγωγούς του δεν περίμενα ότι θα το ζητούσε.

Αύριο το χω δεδομένο ότι δεν θα θέλει να μπει μέσα αλλά θα προσπαθήσουμε να συνηθίσουμε όσο πιο ανώδυνα γίνεται.

Υπομονή μανούλες..νομίζω ότι είναι νωρίς ακόμη, και εγώ μικρή τα ίδια έκανα και μετά δεν ήθελα να φύγω από εκεί.

Πστεύω πάντως ότι πρέπει να είμαστε ειλικρινείς μαζί τους, να μην ωραιοποιούμε τα πράγματα υπερβολικά(πχ. θα περνάς όμορφα, θα σ'αρεσει κλπ)γιατί ότι και να λέμε είναι κάτι πρωτόγνωρο για αυτά ούτε να φεύγουμε στα μουλωχτά γιατί τότε δεν θα μας έχουν εμπιστοσύνη για το πότε θα γυρίσουμε κιόλας.

Εύχοαμι τα καλύτερα σε όλες μας !

[eleni1]

Μόλις γύρισα απο τον παιδικό.....

Ενώ το πρωί έφυγα μια χαρά μόνο με ένα φιλάκι και ένα γειά σου Γιαννάκη,

μου είπαν ότι μετά έκλαιγε και οτι άυριο θα μου φαίρνει αντιρρήσεις για να ξαναπάει......

Το ότι έκλαιγε το κατάλαβα και μόνη μου γιατί φαινόταν απο το μουτράκι του και όταν πήγα να τον αφήσω στην μάνα μου (που μένει κάθε μέρα )δεν με άφηνε να φύγω με τίποτα και είχαμε πάλυ κλάματα.

Νομίζω πως άυριο θα είναι η δύσκολη μέρα.

[PatPan]

Μόλις γυρίσαμε και εμείς. Ο Αλέξανδρος έπαιξε στην αυλή, μπήκε στην τάξη λίγο χωρίς να με ζητήσει αλλά όταν του είπα ότι θα φύγουμε ήταν περισσότερο χαρούμενος. Τώρα για δυο εβδομάδες θα του θυμίζω πως ήταν ο χώρος, τα παιχνίδια που είχε, τα παιδάκια που έπαιξε...

Eleni1 προσπάθησε να του εξηγήσεις ότι η μαμά πρέπει να πάει στην δουλειά για να βγάλει χρήματα, με τα οποία ψωνίζετε πχ στο super market. Μπορείς να του υποσχεθείς ότι στο τέλος της εβδομάδας θα του πάρεις κάτι αφου θα έχεις πληρωθεί απο τη δουλειά σου (κάτι μικρό απλώς για να τηρήσεις την υπόσχεσή σου). Μπορείς επίσης να του πεις ότι αν μείνει στο "σχολείο" άλλα παιδάκια (ίσωσ κάποια γειτονόπουλα) θα το ζηλεύουν που κάνει τόσο ωραία πράγματα και αυτά δεν μπορούν.

Αν σκεφτώ κάτι άλλο θα σου το πω. Κόλπα θέλουν τα παιδιά, όχι βέβαια ψέματα απλώς όχι όλη την αλήθεια....

[Nefelirene]

Οπως είπα και σε άλλο topic.την προηγούμενη βδομάδα που ήταν η πρώτη τα πήγαμε πολύ καλά.Λίγο την 1η μέρα γκρινιάξαμε αλλα μετά τέλεια

σε σημείο που άρχισα να ανυσηχω΄γιατί δεν με ζητάει το παιδί μου , βεβαια μη νομίζετε είχαμε διαφορετική αντίδραση με χτύπαγε με δάγκωνε , μου τράβαγε τα μαλλία και δεν έφευγε απο πάνω μου .Σήμερα δεν ήθελε να ντυθεί , δεν ήθελε να πάει και όταν ήρθε το σχολικό έκλαιγε .

[venus81]

Γειά σας μανούλες!

Μπορώ και εγώ νομίζω σαν παιδαγωγός να πω κάτι το οποίο πρέπει να έχετε πάντα στο μυαλό σας....Επειδή τα μικρά σας είναι πολύ δεμένα μαζί σας και έχουν μάθει να τα μοιράζεστε όλα είναι απίστευτα τραυματικό να σας αποχωριστούν (μπείτε για 1 λεπτό στη θέση τους).Αυτό γίνεται ακόμα πιο δύσκολο όταν δείχνετε έντονα τα συναισθηματά σας την ώρα του αποχωρισμού.Εχω αντιμετωπίσει μανούλα η οποία πραγματικά υπέφερε κάθε πρωί στα σκαλιά του σχολείου και έκλαιγε και εκείνη μαζί με τον μικρό.Καλό είναι να αποφεύγετε τέτοιου είδους συναισθηματισμούς και να είστε σταθερές σε ότι λέτε ακόμη και για την ώρα που θα τα πάρετε από το σχολείο,έχουν απίστευτη συνείδηση του χρόνου.Εξηγείστε τους γιατί πρέπει να πάνε στο σχολείο και το πρωί όσο και αν γκρινιάζουν,χτυπιούνται να τα φέρνετε στο σχολείο.Τα παιδιά χρειάζονται σταθερότητα και όχι χατήρια...

[Katerina paiania]

Αχ κορίτσια κι εγώ αυτά περνάω.....εγώ φυσικά έχω την εναλλακτική και σήμερα την έβαλε στο σχολικό η μάνα μου.....τα ματάκια της ήταν βουρκωμένα αλλά δεν σπάραζε στο κλάμα....το όλο σκηνικό το κάνουν περισσότερο στη μαμά απ'ότι έχω καταλάβει.....την Παρασκευή που την πήγα εγώ δεν μ'αφηνε να φύγω.....

Έχω και μεγαλύτερο παιδάκι....να σας πω ότι δεν θυμάμαι πως ήταν....φυσικά θυμάμαι ότι έκλαιγε κι αυτός στην αρχή αλλά μετά τις πρώτες 2-3 εβδομάδες δεν ήθελε να φύγει .....όλα είναι τελικά περαστικά ....αλλά το κάθε παιδάκι είναι διαφορετικό και τελικά οι μαμάδες τα περνάμε και τα ξαναπερνάμε.....με την ίδια ένταση....εμείς τελικά δεν το συνηθίζουμε...

 

Κορίτσια κουράγιο....αν υπάρχει γιαγια΄, παππούς ή μπαμπάς καλύτερα να το πηγαίνει εκείνος οι εκδηλώσεις σ'αυτούς δεν είναι τόσο έντονες.

[Nefelirene]

Ax Katerina-Paiania μην το λές εμένα σου λεώ που με τη γιαγιά έχει μάθει να παίζει και να της κάνει τα χατίρια πατάει τα πόδια της σαν ελάτήριο μου είπε τη μια και μοναδική φορά που την άφησα να την βάλει στο λεωφορείο .Δεν νομίζω να την ξαναφήσω , άλλαξα ωράριο για 2εβδομάδες επίτηδες για να την παίρνω και να την δίνω εγω.

[ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13]

Εμείς όταν μας έκανε "νερά" ο γιος μας (2,8 τότε) για τον παιδικό κάναμε με τον άντρα μου ότι συζητάμε χωρίς να τον έχουμε δει (και καλά) που ήταν παραδίπλα και έπαιζε. Λέγαμε κρίμα γιατί το παιδάκι μας είναι μικρό και δε μπορεί να παίζει με τα άλλα παιδάκια, δε μπορεί να πηγαίνει εκδρομές, ότι το σχολείο δεν είναι για μωρά, να τον σταματήσουμε και να τον ξαναστείλουμε μαζί με το μωρό μας αργότερα. Δεν είπε τίποτα αλλά από τότε άρχισε να βλέπει με άλλο ματι τον παιδικό. Βέβαια ήταν και στην κατάλληλη ηλικία τότε πιστευω γιατί αν ήταν 12-18 μηνών σίγουρα δε θα είχαμε τα ίδια αποτελέσματα.