Γιαγιά - η δεύτερη μαμά του παιδιού μας & αποχωρισμός

[IRINI]

ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!!

Θελω τη βοηθεια σας σε κατι που αντιμετωπιζω τις τελευταιες 5-6 ημερες.

Ο μικρος απο το περασμενο Σ/Κ και καθε βραδυ ,ειτε γυρναμε απο την παιδικη χαρα, ειτε απο τον παιδοτοπο,ειτε ειμαστε στο σπιτι αρχιζει αργα αλλα σταθερα να λεει οτι θελει να παει στη γιαγια.Στην αρχη χαλαρα και μετα κλαιγοντας.

Την πρωτη ημερα δεν εδωσα ιδιαιτερη σημασια ,τον ηρεμησα και ξεχαστηκε.Τη δευτερη ημερα αρχισε το τροπαριο απο τον παιδοτοπο.Μαλιστα οταν γυρισαμε και ηρθε η μαμα μου στο σπιτι επεσε στα πατωματα.Μιλαμε για δραμα.Να την τραβαει απο τα ρουχα ,ανοιξε την πορτα να φυγει τις φωναζε απο το μπαλκονι σε κατασταση υστεριας.Τελικα τον πηρε η μαμα μου και κοιμηθηκαν στο σπιτι της.Οταν πηγα θεωρωντας οτι εχει ηρεμησει δεν ηθελε σε καμμια περιπτωση να ερθει στο σπιτι.Του φωναξα,του μιλησα ηρεμα ,του ειπα οτι εχω στεναχωρηθει μαλλιασε η γλωσσα μου μαλιστα την επομενη θα εφευγα για επαγγελματικο ταξιδι και του το εξηγησα οτι θα λειψω μια μερα και δεν θα τον εβλεπα.Τιποτα!!!!

Για να μην τα πολυλογω το ολο σκηνικο εχει συνεχιστει μεχρι και χθες το βραδυ.Μιλαμε για δραματικες ωρες.

Να σουρνετε στα πατωματα,να κλαιει με λυγμους να μην εχω τι να τον κανω.

"Θελω να παω στη γιαγια'Δεν θελω τιποτα αλλο και κανεναν αλλον.

Γιατι Δημητρη

Γιατι μου αρεσει

Τι του εταξα ....τι του ειπα τιποτα

Για τουλαχιστον μια ωρα μου ερχοταν να χτυπησω το κεφαλι μου στον τοιχο.Μια το επαιζα αδιαφορη,μια τον επιανα με το καλο μια το επαιζα θυμωμενη .Αυτος εκει θελω τη γιαγια μου θελω τη γιαγια μου.

Καποια στιγμη του επιασα την κουβεντα για την ανηψια μου την οποια κραταει καποιες ημερες η μαμα μου.

"Μηπως δεν θελεις να κραταει η γιαγια τη μπεμπα'

ΟΧΙ δεν θελω

Η γιαγια ομως σε αγαπαει παρα πολυ και θα της πουμε αυριο οτι σε ενοχλει που τη βλεπεις με την μπεμπα.

Οχι εγω θελω τη γιαγια μου.

Περιτο να σας πω βεβαια τα συναισθηματα μου.Εχω βγαλει ηδη ερπη απο τη στεναχωρια .Μηπως εχουμε κανει κατι λαθος

Μηπως τωρα του βγαινουν οι ζηλειες για τη μικρη

Μηπως παιζει ρολο που δεν ειμαστε και στην καλυτερη φαση ψυχολογικα στο σπιτι και το κατανοει

Μηπως ειναι απο τα συνηθισμενα πεισματα των παιδιων και εχω δωσει πολυ σημασια

Εκεινο παντως που ειναι σιγουρο ειναι οτι δεν ξερω πως τα τον χειριστω.Και επειδη ειμαι μεσα στη δινη ολα μου φαινονται βουνο.

ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΚΑΤΑΒΑΘΟΣ ΚΑΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΑΘΟΣπου λεει και το τραγουδι το οποιο το αναζητω.

[elenik]

Και ο δικος μου ζηταει να ανεβαινει στην γιαγια συχνα πικνα αλλα ειναι γιατι του κανει ολα μα ολα τα χατηρια, τρωει τα γλυκα της αρκουδας και γενικα ειναι πολυ πιο ελευθερος απ οτι στο σπιτι. Ειναι που περναει καλυτερα .

 

Τον μικρο σου , τον μεγαλωσε η γιαγια?

Αν ναι τον μεγαλωσε η γιαγια τοτε απλα θελει την γιαγια δικη του (μια φιλη μου που τον γιο της (τον μεγαλωσε η γιαγια ) την κορη της εχει απαγορευσει ο μικρος να την ακουμπαει. Ολοι μπορουν εκτος απο την καημενη την γιαγια που απλα την κοιταει.

Ποσο ειναι η κορη σου? Για να την λες μπεμπα σημαινει οτι ειναι προσφατο νεο μελος της οικογενειας αρα και το βρισκω απολυτα φυσιολογικο. Δεν νομιζω οτι κανεις κατι λαθος.

[elenik]

Ξεχασα:

Αν ειναι οτι ζηλευει την μικρη. Εξηγησε του την ολη κατασταση (δεν ειναι και μωρο). Οτι η μαμα πρεπει να δουλευει και δεν υπαρχει καποιος αλλος να προσεχει την μικρη παρα μονο εκεινη. Δεν σημαινει οτι δεν τον αγαπαει, δεν σημαινει τιποτα. Απλα την προσεχει οταν λειπει η μαμα.

Αν μπορεις κρατησε καποιο Σαββατο εσυ την μικρη και ορισε καποιο χρονο που θα περναει με την γιαγια του "μονος". Μπορει.... λεω μπορει να νοιωθει οτι δεν τον αγαπαει η γιαγια.

 

Σε αυτην την περιπτωση γενικα ειμαι της αποψης οτι θα πρεπει να δωσουμε περισσοτερη σημασια στο πρωτο παιδι. Εχει την αναγκη να νοιωσει οτι δεν του κλεβει κανεις τιποτα.

 

Δωσ' του μια μεγαλη αγκαλιτσα απο μενα.

[IRINI]

ELENIK

Η μικρη ειναι η ανηψια μου και μενουμε πανω κατω.

Η γιαγια τον μεγαλωνει στο πλαισιο των ωρων εργασιας μου.Δηλαδη τον παιρνει καποιες ημερες απο τον παιδικο ,οταν δουλευει ο ανδρας μου και εν παση περιπτωση τον εχει τις ωρες που δουλευουμε.Η αληθεια ειναι οτι ειναι πολλες.Ωστοσο θεωρω οτι οι ωρες που περναμε ειναι δημιουργικε ςκαι με ουσια και ολες τις ελευθερες ωρες μου και τα Σ/Κ που δεν δουλευω ειναι αφιερωμενες σε εκεινον.Δε λογαριαζω κουραση και τετοια .Με το που τελειωνω απο τη δουλεια γυρω στις 8.00 το βραδυ το πρωτο που θα κανω ειναι να τον παρω για παιδικη χαρα ,αφηνω δουλειες και ολα τα υπολοιπα επονται .

Οσο για τη ζηλεια αυτο του επεσημανα και χθες οτι η γιαγια τον αγαπαει και οτι ειναι με τη μπεμπα επειδη η μαμα της και ο μπαμπας της δουλευουν οπως και εμεις.

[ΣΟΦΙΑ]

ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!!

Περιτο να σας πω βεβαια τα συναισθηματα μου.Εχω βγαλει ηδη ερπη απο τη στεναχωρια .Μηπως εχουμε κανει κατι λαθος

Μηπως τωρα του βγαινουν οι ζηλειες για τη μικρη

Μηπως παιζει ρολο που δεν ειμαστε και στην καλυτερη φαση ψυχολογικα στο σπιτι και το κατανοει

Μηπως ειναι απο τα συνηθισμενα πεισματα των παιδιων και εχω δωσει πολυ σημασια

Εκεινο παντως που ειναι σιγουρο ειναι οτι δεν ξερω πως τα τον χειριστω.Και επειδη ειμαι μεσα στη δινη ολα μου φαινονται βουνο.

ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΚΑΤΑΒΑΘΟΣ ΚΑΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΑΘΟΣπου λεει και το τραγουδι το οποιο το αναζητω.

 

Μήμως IRINaki o MIMAKOΣ πέρασε τις τελευταίες μέρες ακόμα πιο πολύ χρόνο με τη γιαγιά από ότι περνάει συνήθως και του βγαίνει θυμός.... επίσης πιστεύω ότι και αυτό που είπες ότι δεν είμαστε στην καλύτερη ψυχολογικά φάση στο σπίτι ... σίγουρα θα το εισπράτει και κάπως θα πρέπει να το διαχειριστεί οπότε ίσως του βγαίνει έτσι.. Η άφιξη της μπέμπας νομίζω ότι παίζει το λιγότερο ρολο....

 

Θα το ξεπεράσετε κοριτσάκι... μην σε καταβάλει...

[IRINI]

ΣΟΦΙΑ ΜΟΥ

σε ευχαριστω!!!

Η αληθεια ειναι οτι με εχει καταβαλει πολυ,ενδεχομενως επειδη ειμαι ηδη συναισθηματικα φορτισμενη.Οταν μαλιστα εφυγα αποστολη για τη δουλεια ειναι η χειροτερη μου να φευγω με τετοια συναισθηματα.Φαντασου ακομη και οταν επεφτε ο ηλιος εκει που ημουν φορουσα γυαλια για να μην βλεπουν οτι τα ματια μου ηταν δακρυσμενα.

Ειχα κανει και μια βλακεια (απαραδεκτο εκ μερους μου)το βραδυ πριν φυγω που προσπαθουσα να τον πεισω να ερθει στο σπιτι .Πανω στο θυμο μου (πραγματικα ειχα βγει εκτος εαυτου) του λεω "Φευγω και δεν με ξαναδεις" .Οταν συνειδητοποιησα τι ειπα,οταν μαλιστα θα ταξιδευα και με αεροπλανο δεν ηξερα για τι απο ολα να κλαψω.

Οσο για το εαν περασε το τελευταιο διαστημα πιο πολυ χρονο με τη γιαγια ,δεν θα το ελεγα .Εχουν υπαρξει περιοδοι με πιο πολυ δουλεια και υποχρεωσεις ειτε επαγγελματικες ειτε κοινωνικες.Μπορει ωστοσο να τα μαζευε.Δεν ξερω τι να πω!!!

[elenik]

Οταν λεω τον μεγαλωσε η μαμα σου αυτο εννοουσα.

 

Εγω πχ. Δουλευω απο οταν ηταν 2 μηνων ο μικρος. Μεχρι να παει παιδικο, οσες ωρες ελειπα απο το σπιτι τον κρατουσε η μαμα μου. Και τωρα αν αργησω στην δουλεια το ιδιο γινεται. Δυστυχως δεν γινεται να επιβιωσουμε αλλοιως. Ειναι η μορφη της σημερινης κοινωνιας και δεν σημαινει οτι χανουμε την ιδιοτητα της μαμας. Προσπαθουμε απλα για το καλυτερο.(το λεω επειδη εννοιωσα οτι σε εφερα σε εκανα να απολογηθεις γι αυτο - Αν ναι δεν ηταν η προθεση μου).

[IRINI]

ELENIK

Οχι σε καμμια περιπτωση δεν ενιωσα οτι απολογουμε.Ενδεχομενως να απολογουμε στον εαυτο μου για τα λαθη και τις παραλειψεις που καποιες φορες κανω.

[dora]

Γνωμη μου ειναι οτι ζηλευει τη μικρη και διεκδικει και αυτος χρονο με τη γιαγια.. Πιθανον το ιδιο θα συνεβαινε αν ηταν δικο σου το κοριτσακι μονο που τοτε δεν θα ελεγε θελω τη γιαγια αλλα θέλω τη μαμα...

[rosi]

Νομίζω Ειρήνη ότι ζηλεύει την ξαδερφούλα του και τις ώρες που περνάει με τη γιαγιά του από τη μια κι από την άλλη σας κάνει με αυτό το στενόχωρο τρόπο να τον προσέξετε. Κι όσο βλέπει ότι εσύ τον θέλεις μαζί σου, τόσο αυτός θέλει τη γιαγιά από αντίδραση. Θα έλεγα να προσποιηθέις ότι δε σε νοιάζει μια φορά για να δεις την αντίδρασή του.

Κι εμείς περνάμε κάτι παρόμοιο: κάθε φορά που πάμε στη γιαγιά και στον παππού της, δε θέλει με τίποτα να φύγει, αλλά έτσι και την αφήσουμε εκεί, μετά από λίγη ώρα μας ζητάει να την πάρουμε πίσω! Νομίζωότι περισσότερο το κάνουν από πείσμα κι από έντονη διάθεση να μας εξουσιάζουν

[Μαρια Στυλιανακη]

Μηπως τωρα του βγαινουν οι ζηλειες για τη μικρη

εννοείται .....

 

Φευγω και δεν με ξαναδεις

είμαι σίγουρη ότι δεν θα το ξαναπείς αυτό,, και ότι ξέρεις ότι αυτό είναι πολύ πολύ μεγάλο βάρος για το κάθε παιδί...

 

λοιπόν, εάν το παιδί σου μεγαλώνει με την γιαγιά - δηλαδή σε βλέπει εσένα στις 8 το βράδυ, η γιαγιά είναι για αυτό ότι και η μαμά του.

Δεν σημαίνει ότι δεν είσαι η μαμά του, αλλά ότι την ζήλια και τον αποχωρισμό και τον ανταγωνισμό, θα τον βγάλει και σε αυτήν και σε σένα.

 

Εσένα λογικό είναι να σου εκφράσει θυμό, τον οποίο εσύ πρέπει να μάθεις κάπως να δέχεσαι, όσο δυσκολο και αν είναι αυτό, να μην τον τιμωρείς για τον θυμό του, είτε είναι για σένα είτε είναι για την γιαγιά του...

 

Εάν σε κλάματα ξεσπάσματα κτλ εσύ υποχωρείς και τον δίνεις στην γιαγιά του, είναι σαν να του επιβεβαιώνεις τον όποιο θυμό, που δεν σε έχει -

ίσως σκεφτεί : "δεν με αντέχει ούτε και να κάνω ξεσπάσματα οπότα ακόμα ένας λόγος να πάω στην γιαγιά"

 

Ειδικά εάν πρόκειται να μην σε δεί και την επόμενη μέρα.

Σκέψου ότι εάν σε βλέπει μόνο περίπου δύο ώρες την ημέρα και μετά του λές ότι θα φύγεις και για ταξίδι έστω και μια μέρα, αυτό είναι κάτι που σε ΚΑΘΕ παιδί, θα προκαλούσε θυμό,....

 

το γεγονός ότι τον άφησες να κοιμηθεί στην γιαγιά επειδή είχε ξεσπάσματα, είναι κατα βάθος και αυτό μια δεύτερη απόρριψη.

ΟΣΟ και να σου λέει πράγματα που σε πληγώνουν να ξέρεις ότι τα λέει απο κάπως δικαιολογημένο θυμό (ότι θυμός και να είναι, ο θυμός ενός παιδιού είναι πάντα δικαιολογημένος)

και σαν μητέρα του είναι καλό να καταφέρεις το να μήν σε κάνει αυτό να παίρνεις άλλες αποφάσεις πχ να τον πας στην γιαγιά του επειδή λέεει αυτά τα πράγματα.

γιατί τα λόγια που λέει επειδή είναι θυμωμένος, δεν ξέρει τι σημαίνουν ούτε και τα λέει επειδή σημαίνουν κάτι - τα λέει επειδή απλά, είναι θυμωμένος και πρέπει κάπως να το εκφράσει.. (εδώ ενήλικες είμαστε και καμιά φορά μεταξύ μας δεν ξέρουμε πως να εκφραστούμε)

 

πουθενά δεν γράφει ότι τα παιδιά πρέπει πάντα να είναι ευχαριστημένα με όλες τις αποφάσεις των γονιών τους, ...

τι θα γινόταν εάν σε κάθε απόφαση σου, λάμβανες υπόψη την δυσαρέσκεια του παιδιού σου - δες το σαν να σου έκανε ξεσπάσματα για να φάει 10 κομμάτια τούρτα, και σου έλεγε και έκανε τα πιό απίστευτα πράγματα. Θα τον άφηνες ? Όχι .

 

Ίσως θεώρησες ότι του έκανες καλό - όμως το καλό αυτό ήταν απλώς βραχυπρόθεσμο -

πολύ πιό μικρό απο ότι το καλό που θα κάνεις να επιμένεις στον ρόλο σου σαν μητέρα, με τα όποια αρνητικά αποτελέσματα που έχει αυτό, (το να σε βλέπει λίγες ώρες) και να του λείπεις συνέχεια ή να σου είναι θυμωμένος συνέχεια που δεν σε βλέπει συχνά...

 

Ακόμα και αν συμβαίνουν όλα αυτά, είσαι η μητέρα του και τίποτε δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό..

 

και αυτά τα αρνητικά εάν δεν μπορείς να τα αλλάξεις, δεν έχει νόημα να αισθάνεσαι παρατεταμένα άγχος για αυτά και να προσπαθείς πχ με το να τάξεις διάφορα, να το εξισώσεις.

Δεν μπορείς να το εξισώσεις - πρέπει να μάθετε να ζείτε με αυτό...

αυτό που δεν είναι ρεαλιστικό να περιμένεις πιστεύω είναι να είναι όλα μέλι γάλα...

Είναι μέσα στην καθημερινότητα αυτά, των μητέρων που εργάζονται πολύ..

Το καλύτερο που έχεις να κάνεις,

(εάν πραγματικά δεν υπάρχει τρόπος να τα αλλάξεις αυτά τα δεδομένα) είναι να απενοχοποιηθείς.

 

Με το που τελειωνω απο τη δουλεια γυρω στις 8.00 το βραδυ

σίγουρα οι ώρες που περνάτε δεν φτάνουν για να αντιμετωπίσετε μαζί τις ζήλιες ή τα διάφορά του θέματα με την μπέμπα....

 

εκεί είναι νομίζω το πρόβλημα που το θέμα της ζήλειας δεν σταματάει, και δεν μπορείτε να το λύσετε...

 

Είναι λογικό να γίνεται θέμα με την γιαγιά εάν περνούν τόσες ώρες μαζί..

εγώ θα έλεγα να του πείς να πάει να κοιμηθεί με την γιαγιά μια μέρα που δεν κάνει ξέσπασμα όταν δεν θα είναι εκεί η ανηψιά - αυτό πιστεύω ότι θα ήταν καλύτερο.

 

Επειδή είναι το μεγάλο ξαδερφάκι μπορεί κάπου κάπου να κοιμάται στην γιαγιά μόνο αυτός - επειδή είναι το μεγάλο ξαδερφάκι.

Να ακούστεί σαν ΦΟΒΕΡΟ ΚΑΙ ΤΡΟΜΕΡΟ προνόμιο...!!!!!

αυτό θα τον βοηθήσει να δεί ότι είναι μοναδικός και έχει προνόμια έναντι της μπέμπας πχ που ακόμα είναι μικρή και δεν μπορεί να κάνει ακόμα κάτι μόνη της πχ να κοιμηθεί μόνη της στην γιαγιά

 

(βρές κάτι που όντως μόνο αυτός μπορεί να κάνει)....

 

Εκτύπωσε και δείξε στην γιαγιά το άρθρο

http://parents.org.gr/psych/?sid=218

έστω εκ των υστέρων, έτσι ώστε να ξέρει και εκείνη πως να αντιμετωπίσει αυτό το πράγμα.

Δεν είναι αδέρφια, αλλά όμως η γιαγιά σου είναι η δεύτερη μαμά των δύο μαζί - άρα υπάρχει ο ίδιος ανταγωνισμός όπως και με δύο αδέρφια.

 

Πρέπει να του τονίζει και εκείνη διαρκώς τα προνόμια που έχει επειδή είναι μεγαλύτερος όπως και να του δείξει πόσο φοβερός μπορεί να είναι εάν βοηθάει την μπέμπα!

 

μήν ταράζεσαι, χρειάζεσαι απλώς να πάρεις λίγο τον έλεγχο, - το ότι λείπεις μέχρι τις 8 το βράδυ δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να πάρεις τον έλεγχο -

απλως το θέμα είναι πως θα το κάνεις, -

να μήν παρασύρεσαι απο τον θυμό του παιδιού σου

(να μήν το αφήνεις να σε κάνει να νιώθεις "κακή" μαμά)

ΘΕΤΙΚΗ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗ αλλά και πολύ πολύ αντοχή απο σένα γιατί λογικό είναι να βγάζει το θυμό του πάνω σου.... πρέπει κάπως να το δεχτείς, και να μήν του θυμώνεις για αυτό...

 

γιατί μα γιατί τον αφήσατε να βγεί έξω στο μπαλκόνι να φωνάζει ???

αυτό είναι δικό σας λάθος -... και στην αγκαλιά κάποιου να ήταν δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα απο το να βλέπει και κάποιον να φεύγει.

Αυτό δεν είναι καλό, απευθύνομαι σε όλους. Όταν φεύγει κάποιος να φεύγει - μήν το κάνετε πήγαινέλα -..... κλείνετε την πόρτα, την κλειδώνετε και τελείωσε -

ένα παιδί όταν αισθάνεται ότι υπάρχει η παραμικρή περίπτωση να αλλάξει αυτό, ΔΕΝ θα ηρεμήσει! .... δεν του κάνει καλό.

 

Θα εκπλαγείς αν δείς πόσο εύκολα ένα παιδί απο θυμωμένο και έξαλλο μπορεί να αλλάξει την διάθεσή του, εάν η δική σου η διάθεση το επιτρέπει και του δώσει αυτή την ευκαιρία.

 

παράδειγμα

"τώρα, θα πάμε στο δωμάτιό σου, θα κλείσουμε την πόρτα, και θα δούμε τα βιβλία και τα παραμύθια σου"

(και ας κλαίει οδύρεται - πετάει αντικείμενα ή τα ίδια τα βιβλία!! ) κάποια στιγμή πρίν δυαλύσει όλο το δωμάτιο, θα ηρεμήσει. εάν δεί ότι σοβαρολογείς, θα ζυγίσει την κατάσταση και θα λυγίσει.

εάν τα πετάει πάνω σου φυσικά δεν το αφήνεις, κρατώντας το, αλλά επιμένεις και δεν φεύγεις.

"ΑΑΑΑΑ ειδα ότι απο εκείνη την γωνιά πρέπει να πέρασε ο ΤΡΙΚΕΡΑΤΩΨ ο πολύποδος!!!"

"όχι δεν πέρασε"

"μα ΤΙ ΛΕΣ ! ΑΦΟΥ ΤΟΝ ΕΙΔΑ!"

"ΔΕΝ πέρασε" θυμωμένα

"μάλλον δεν πέρασε απο εδώ γιατι θα είχε αφήσει πατημασιές"

ε κάτι θα απαντήσει σχετικό, και συνεχίζεις έτσι μέχρι να απαντήσει κάτι!

[ΜΑΡΥ.Τ]

Δεν ξέρω Ειρήνη αν έχει καμιά σχέση με την δική μας περίπτωση αλλά κάπου είχα γράψει ότι ο μικρός είχε πάθει φοβερό κόλλημα με την γιαγιά του (πεθερά μου)

Εκείνο το διάστημα αισθανόμουν πραγματικά πάρα πολύ άσχημα, ανίκανη μάνα που δουλεύω όλη μέρα και το παιδί μου αγαπάει ποιο πολύ την γιαγιά του κλπ, κλπ.

Τελικά ήταν μια φάση και πέρασε……..ίσως λοιπόν και σε σας τώρα ζήλεψε λίγο την μπεμπούλα και το εκδήλωσε με αυτόν τον τρόπο μια και οι γιαγιάδες που τα μεγαλώνουν είναι σαν δεύτερες μαμάδες. Μάλλον εμείς δεν πρέπει να τα παίρνουμε τόσο κατάκαρδα ( τα λέω σε σένα για να τα ακούω εγώ) και να μην μας πιάνουν τα ζουμιά και οι τύψεις.

Καλό κουράγιο…….

[Μαρια Στυλιανακη]

ΣΟΡΡΥ για το πολύ τεραστιο ποστ !!

[lepes]

ΣΟΡΡΥ για το πολύ τεραστιο ποστ !!

ναι αλλα με τεραστιο ενδιαφερον!!

γιατι εχουμε και εμεις κατι τετοια μικροπροβλομητα και δυστηχως ειναι με εμενα....αμα ειναι να παω για κανα καφεδακι η καμοια βολτα στα βουνα εχω αρκετη γκρινια

[elenik]

ELENIK

Οχι σε καμμια περιπτωση δεν ενιωσα οτι απολογουμε.Ενδεχομενως να απολογουμε στον εαυτο μου για τα λαθη και τις παραλειψεις που καποιες φορες κανω.

 

Χαιρομαι για το 1ο.

Για το 2ο δεν χρειαζεται να απολογησε στον εαυτο σου. Κανεις οτι μπορεις . Ενα παιδι πανω απ ολα χρειαζεται αγαπη. Και εσυ του την δινεις οποτε μην ανησυχεις.

 

Οταν ειχε πρωτοπαει ο μικρος παιδικο σταθμο, ερχοταν σπιτι και δεν ηθελε να μπει μεσα. Ρε τι εχει το παιδι να εχω σκασει εγω.

Παιρνω τηλεφωνο λοιπον στην ΕΨΥΠΕ (οτι ειχε πρωτοβγει) να ακουσω μια γνωμη (με τον ψυχολογο στο χερι η δικια σου )

Αρχισε να μου λεει κατι παλαβα αν τον μαλωνουμε εγω η ο μπαμπας του (αφηνε να εννοηθει οτι ισως κακοποιουμε το παιδι και φοβαται το σπιτι του - αφου δεν μου βγαινει και εμενα τι το ζοριζω το επιστημονικο). Μεσα σε ολες τις παλαβομαρες ειπε κατι πολυ σωστο (του ειπα οτι οταν τον πηγαινω κλαιει). Μηπως νοιωθετε εσεις (εγω δλδ) τυψεις που το αφηνετε και ψαχνετε να βρειτε τι φταει? Ε. Λοιπον αυτο ηταν. Συνειδητοποιησα οτι το προβλημα ηταν οτι εγω ενοιωθα ασχημα που δεν ημουν κοντα του και το μετεφερα στο παιδι (μεγαλο βαρος).

 

Α! Επισης οταν ζηταγε τη γιαγια μεσα μου .....ζηλευα (αυτο παει στο προηγουμενο ποστ).

 

Αποδεξου λοιπον οτι δεν μπορεις να κανεις κατι για το θεμα της απουσιας σου, μην παλευεις να καλυψεις σε 2 ωρες το κενο 1 ημερας και απολαυσε τις 2 ωρες σαν 2 ωρες. Δεν εισαι υπερανθρωπος . Εισαι ανθρωπος.

[IRINI]

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΕΣ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ

Η αληθεια ειναι οτι μετα απο σχεδον δεκα ημερες αρχισα να το αντιμετωπιζω με μεγαλυτερη ψυχραιμια χωρις εκρηξεις θυμου απο την δικη μου πλευρα.

Και οντως βλεπω οτι υπαρχει μια μικρη αλλα σταδιακη υποχωρηση.Ωστοσο παραμενει σα θεμα καθως με το που πλησιαζει το βραδυ αρχιζουμε το ιδιο τροπαριο.Ακομη και το τριημερο που ειχα ρεπο και ειμασταν συνεχεια μαζι.Φανταστειτε οτι την Παρασκευη το απογευμα μετα τη δουλεια πηγα και τον πηρα απο το σπιτι και τον πηγα στο σπιτι ενος φιλου του και μειναμε ολοι μαζι.(κατι που προσπαθουσαμε να κανονισουμε μηνες τωρα)καναμε αρμενικη βιζιτα.

Τον εχω πιασει στην κουβεντα και τα λεμε ,του εχω κανει πλυση εγκεφαλου για το ποσο τον αγαπαει η γιαγια.Ωστοσο η μαμα μου εχει κανει το εξης λαθος.Επειδη δεν μπορει να ακουει το μικρο να κλαιει οταν φευγει δεν ερχεται πια στο σπιτι και γενικως δεν πολυεμφανιζεται σε ρουτινιαρικες φασεις ,οπως πχ το πρωι που περναει το σχολικο.Οπως επισης εκανε και το λαθος εκεινη να τον παρει την πρωτη ημερα που εκλαιγε στο μπαλκονι και να το παει στο σπιτι της.

Εγω δεν της εχω μιλησει ακομη επειδη ειμαι τσιτα και μπορει να πω και καμμια κουβεντα παραπανω και τοτε θα γινουμε κ....ς.

Περιμενω να χαλαρωσω λιγο...

Οσο για την απενοχοποιηση ΜΑΡΙΑ !!!!!αυτο θελει πολυ κουβεντα και πολυ περισσοτερο πολυ δουλεια με τον εαυτο σου .Τον εαυτο μου μαλλον!!!!

[Μαρια Στυλιανακη]

είδες λοιπόν η αντίδρασή της είναι πολύ πολύ σημαντική - κάνει μεγάλη διαφορά....

 

πρέπει να της δώσεις να καταλάβει ότι ο γιός σου παίρνει απόριψη εάν εκείνη τον αποφεύγει τώρα, και τα κάνει ΟΛΑ χειρότερα.....

είναι το άτομο που έχει συνηθίσει για δεύτερη του μητέρα...

πές της

"πως θα αισθανόταν ο γιός μου εάν εγώ που είμαι μαμά του, του το έκανα αυτό?

εάν δεν ήμουν συνεπής, εάν υποχωρούσα σε κάθε του κλάμα, εάν δεν ερχόμουν απλώς επειδή βλέπω ότι κλαίει (επειδή με αγαπάει?) εάν έλεγα ότι "δεν αντέχω" ?

εσύ είσαι η δεύτερή του μητέρα, δεν είσαι μόνο η γιαγιά του, αυτή τη στιγμή.

Σε έχει συνηθίσει και είναι λογικά αυτά που κάνει, προσπάθησε να μην τα αφήνεις να σε επηρεάζουν... είναι υγιές σημάδι αυτά,

όταν ένα παιδί δεν τον νοιάζει κάθόλου και δεν κλαίει όταν κάποιος που αγαπάει φεύγει, ΤΟΤΕ ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ......"

[BIZELI]

Μαρία βοήθησε μας επίσης στο πώς πρέπει να αντιδράμε ή τί πρέπει να πούμε όταν ο μικρός χτυπάει τη μικρή(στα μουλοχτά βέβαια) ή φωνάζει δυνατά στη μικρή. Να αδιαφορούμε ή να τον καθοδηγούμε και αν ναί, πώς ή τί να λέμε???. Να προσθέσω επίσης ότι έχω παρατηρήσει ότι η συμπεριφορά του μικρού αλλάζει κατακόρυφα όταν είναι μπροστά η γιαγιά. Δηλαδή όταν είμαι εγω με τη μικρή και τον μικρό είναι μια χαρά, παίζουμε όλοι μαζί, κανένα πρόβλημα. Όταν είναι μπροστά η γιαγιά είναι άλλο παιδί !!!

[BIZELI]

ΥΓ. Να προσθέσω ότι είμαι η θεία του Δημητρη σε περίπτωση που δεν το γνώριζες!!

[Μαρια Στυλιανακη]

όχι δεν το γνώριζα!!!!

 

λοιπόν πρέπει να δώσετε στη γιαγιά να διαβάσει όλα τα άρθρα περι

 

προσοχής,

επιβράβευσης

 

γιατί μαλλον όταν γίνονται μπροστά της εκείνη αντιδρά με τον παλιό τρόπο

 

τιμωρία, απαγόρευση, φωνές κτλ όταν γίνεται αυτό, τονίζοντάς το...

 

αν δεν ήταν έτσι, δεν θα ήταν διαφορετικά όταν ήταν μαζί σου, θα ήταν το ίδιο παντού.

είναι και θυμωμένος με τη γιαγια "που απέκτησε το νέο παιδάκι" στην ουσία...

 

εσένα δεν σου είναι θυμωμένος που είσαι η μαμά της ?

εάν όχι τότε επιβεβαιώνει το ότι βλέπει την γιαγιά σαν μια μαμά που πρέπει να μοιραστεί ξαφνικά όπως ακριβώς νιώθει΄ένα παιδί όταν γεννιέται νέο αδερφάκι.

 

όταν λοιπόν είναι μπροστά η γιαγιά λειτουργεί έτσι,...

πρέπει οπωσδήποτε να την ενημερώσετε για όλα αυτά, να της πείτε ότι

δεν πρέπει να τον τιμωρεί ή να του θυμώνει που της είναι θυμωμένος, να έχει κατανόηση μαζί του αλλά προπαντώς να χρησιμοποιεί τις νέες τεχνικές...

 

"προσέχουμε τους άλλους"

"αν προσέχεις την ξαδερφούλα σου θα κάνουμε μαζί βόλτα ή και θα πώ και στη μαμά σου αν θέλει να έρθεις νακοιμηθείς εδώ μια μέρα, μόνος σου χωρίς να είναι η μπέμπα εδώ!"

"θέλεις?"

 

άλλα προπάντων να μην τον αφήνει να την χτυπάει - δηλαδή να επεμβαίνει πάντα, όχι με το να του φωνάζει αλλά απλώς να λέει πάντα "προσέχουμε τους άλλους" να απομακρύνει την μικρή απο εκείνον,

και να δίνει προσοχή στην μικρή.

 

Εάν καταλάβει ο μικρός ότι κάθε φορά που χτυπάει την μικρή, η γιαγιά αντί να τον τιμωρεί, να του φωνάζει, να του μιλάει εκείνη τη στιγμή φωναχτά ή παιδιάστικα φωναχτά ΄π.χ. "αχ αγοράκι μου πάλι την χτύπησες, πονάει γιατί την χτυπάς" μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα (να του δίνει προσοχή ενισχύοντας την συμπεριφορά του)

θα αγκαλιάζει την μικρή, και θα αγνοεί αυτόν (θα του λέει απλώς την φράση αυτή: προσέχουμε τους άλλους - χωρίς έχθρα στη φωνή της)

θα σταματήσει αυτή τη συμπεριφορά σιγά σιγά.

Εξηγήστε της ότι όταν του μιλάει πολύ εκείνες τις στιγμές, φωνάζει ή τιμωρεί κτλ, αυτά κάνουν την κατάσταση χειρότερη για το παιδί απο ότι ήδη είναι.

 

Να του δίνει προσοχή όση θέλει όταν φέρεται ωραία, τις άλλες στιγμές να "αγνοεί" την συμπεριφορά του - γιατί είναι ένα ξέσπασμα, σε αυτή την αλλαγή.

 

τις προάλλες ένα αγοράκι είχε ένα ξύλινο πράγμα αιχμηρό, που έκανε θόρυβο και πήγε και το χρησιμοποίησε μπροστά στο πρόσωπο της κοπέλας του σπιτιού - εκείνη φοβήθηκε αλλά επειδή δεν μιλούσε Ελληνικά, δεν αντέδρασε καθόλου - το παιδί συνέχισε να την φοβερίζει! (κατι πολύ άσχημο για την κοπέλα που αισθανόταν ανήμπορη και είχε φοβηθεί)

όταν το είδα, και είπα ότι "πω πώ δεν της αρέσει αυτό μη της το κάνεις" με ανησυχία, το παιδάκι ήρθε καταπάνω μου να μου κάνει το ίδιο - ...

εγώ είχα την επιλογή να νευριάσω ή να πώ κάτι, ή να του το πάρω απο το χέρι,

αλλά αυτό που έκανα ήταν να γυρίσω με φόρα ανάποδα 180 μοίρες, κοιτώντας απο την άλλη πηγάινοντας να φέρω αυτό που είχα πεί πρίν, συμπληρώνοντας με αποφασιστικότητα "εγώ πάνω να φέρω το χχχχ".

 

Αμέσως το παιδί πήρε το μύνημα και άφησε το αντικείμενο, χωρίς να πώ ΤΙΠΟΤΑ, πάνω σε ένα έπιπλο με προσοχή. (το αγοράκι είναι σχεδόν τεσσάρων)

 

Είναι λοιπόν προφανές, ότι έχει μάθει αυτό το παιδί, να κάνει πράγματα για να αποσπάσει την προσοχή των άλλων. Εάν δεν την έχει, σταματάει με μιάς την δραστηριότητα αφού κανείς δεν βλέπει!

 

Έτσι μπορείτε και εσείς να κάνετε, ή να μάθετε στην γιαγιά να κάνει.

Οι κινήσεις των παιδιών είναι στάνταρ υπολογισμένες, δεν είναι τυχαίες.

Δείξτε της να δίνει πρώτα προσοχή στον μεγάλο όταν τρώνε πχ όταν παίζουν, έτσι ώστε να νιώσει ότι έχει ακόμα την ίδια προσοχή με παλιά, και ότι δεν πρέπει ξαφνικά να είναι δεύτερος.

Η μικρή δεν νιώθει κάτι τέτοιο μιάς και μπήκε σε αυτή τηνκατάσταση έτσι.

Οπότε κάλλιστα μπορεί να γίνει αυτό.

 

Η παλιά γενιά είχε την εντύπωση ότι το πρώτο παιδί πρέπει να φερόμαστε το ίδιο με το δεύτερο ή ότι το δεύτερο πρέπει να έχει την ίδια αποκλειστικότητα με το πρώτο - όμως αυτό δεν γίνεται ούτε είναι και καλό.

Είναι σημαντικό το πρώτο παιδί, να έχει περίπου την ίδια προσοχή και ιεραρχία στην σημαντικότητα με πρίν!

Τονίστε της αυτό, ... και ότι η μπέμπα δεν έχει αυτή τη στιγμή τόσο ανάγκη την ενασχόληση μαζί της την νοητική και ομιλητική όσο ο μεγάλος.

Η μπέμπα δηλαδή πάλι θα έχει κάποιον δίπλα της που θα μιλάει και θα παίζει, και επίσης θα νιώθει καλύτερα όταν δεν την "μισεί" κάπως ο μεγάλος και την βλέπει σαν ανταγωνισμό, κάθε φορά που πχ η γιαγιά της δίνει ένα παιχνίδι, χορεύει ή παίζει μαζί της.

 

(όταν την χτυπάει ή της φωνάζει μπροστά σας ή στην γιαγιά, πρέπει να τον αγνοείτε σχετικά και να δίνετε προσοχή στην μικρή)

 

να καταλάβει ότι όταν κάνει κάτι που δεν είναι επιθυμητό, χάνει την προσοχή σας.

(όχι δηλαδή να του λέτε μή και όχι κτλ κτλ κτλ)

δράση - αποτέλεσμα. όχι πολλά λόγια

[rike]

Όλα αυτά που περιγράφει η Μαρία τα ζούμε καθημερινά εμείς που έχουμε 2 παιδιά. Και μάλιστα όταν και το μικρό μεγαλώνει και αρχίζει να αντιδράει!

 

Παράδειγμα:

Όταν η μεγάλη πειράζει τη μικρή προσπαθώ να την αγνοήσω να της πω ότι δεν φερόμαστε έτσι στους άλλους και η αδερφή της πονάει. Επίσης της τονίζω ότι αν χτυπήσει την αδερφή της, τότε μαθαίνει στην αδερφή της να χτυπάει και αυτή.

 

Σε μένα όμως επειδή η μεγάλη γενικά δε χτυπάει και δεν το έχει μάθει, το πιο σύνηθες είναι να αρπάζει ένα παιχνίδι από τα χέρια της μικρής και η μικρή για αντίδραση να τραβάει τα μαλλιά της μεγάλης ή να ορμάει να χτυπήσει. Η μικρή δηλαδή ορμάει στην μεγάλη και με το δίκιο της!

 

Η μεγάλη που δε χτυπάει γενικά (και επειδή δεν το έχει μάθει σαν συμπεριφορά και επειδή αγαπάει και λυπάται την αδερφή της) αντιδρά με τον τρόπο που της έχω μάθει.. λέγοντας δε μου αρέσει αυτό που κάνεις και τελικά να κλαίει η να παραπονιέται μαμά μου τραβάει τα μαλλιά......

 

Το θέμα είναι τι κάνω? Αρχίζει η ιστορία από μια λάθος συμπεριφορά της μεγάλης που παίρνει απότομα αυτό που θέλει, και καταλείγει σε μια λάθος συμπεριφορά της μικρής και σωστή συμπεριφορά της μεγάλης!

 

Συνήθως λέω στη μεγάλη... σου τραβάει τα μαλλιά γιατί της πήρες απότομα αυτό που είχε. Πρέπει να της το ζητάς ευγενικά. Στη μικρή που τραβάει μαλλιά εκείνη την ώρα λέω..ότι δεν το κάνουμε αυτό γιατί η αδερφή σου πονάει...

 

Από εκεί και πέρα όμως.. θέλει πολύ μεγάλη προσπάθει να κρατάς ισορροπίες να αντιδράς πάντα ψύχραιμα και σωστά και επιπλέον αν δεν έχεις και πλήρη εικόντα γιατί άρχισε ο καυγάς να μην ξέρεις και πως να αντιδράσεις... ΧΑΜΟΣ!

[IRINI]

BIZELI

να δω πως θα τα καταλαβει ολα αυτα η Ακικι.

Μαρια

αυτο που αρνειται να καταλαβει η γιαγια ειναι οτι με το αγχος που εχει γιατι εχει πολυ αγχος μηπως της πουνε οτι δεν εκανε κατι σωστα, δεν προκειται να εχει τα επιθυμητα αποτελεσματα.

Επισης αυτο που δεν κατανοει ειναι οτι δεν πρεπει να κανει ολα τα χατηρια του Δημητρη ή της μπεμπας ειδικα του Δημητρη που καταλαβαινει περισσοτερο.

Δεν ξερει τι σημαινει τιμωρια με αποτελεσμα ο μικρος να την κανει οτι θελεικαι γενικως δεν μπορει να διαχειριστει κρισεις με περισσοτερη διπλωματια.Αντε τωρα να τις εξηγησεις πως τα παιδια πια δεν μεγαλωνουν στον αυτοματο πιλοτο οπως εμεις.Θα μου πεις εδω δυσκολευομαστε εμεις και τις περισσοτερες φορες κρεμομαστε απο τα χειλη σου....

Θελει πολυ δουλεια απο τη δικη μας μερια.

bizeli εχουμε μεροκαματακι!!!!!

[ΣΟΦΙΑ]

Εμένα αυτό που με προβληματίζει σε όλα αυτά είναι το άν πρέπει ένα παιδί να νιώθει έτσι για τη γιαγιά του.. αν είναι καλό για το παιδί αυτό το δεσιμο ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη ότι οι γιαγιάδες έχουν μια ορισμένη ηλικία..

[Μαρια Στυλιανακη]

θα γράψω αργότερα περισσότερα γιατί πρέπει να φύγω-

 

πάντως αυτό το δέσιμο είναι 1000% καλύτερα απο ότι καθόλου δέσιμο ή δέσιμο με κοπέλα που το προσέχει... που και εκείνη κάποια στιγμή θα φύγει.

[ΣΟΦΙΑ]

θα γράψω αργότερα περισσότερα γιατί πρέπει να φύγω-

 

πάντως αυτό το δέσιμο είναι 1000% καλύτερα απο ότι καθόλου δέσιμο ή δέσιμο με κοπέλα που το προσέχει... που και εκείνη κάποια στιγμή θα φύγει.

 

Να διευκρινίσω τι εννοώ με προβληματιζει.. Και μεις με την αδελφή μου μέναμε πανω κάτω (φέτος φύγανε εκτος Ελλάδος για τρία χρόνια λόγω μεταθέσεως του γαμπρού μου) Η αδελφή μου δεν δούλευει. Εχω δύο υπέροχες ανηψιές η μία 15σχεδόν και η άλλη 8χρονών. Η μικρή που την έχω βαφτίσει κιόλας, έχει φοβερή αδυναμία στην μητερα μου, επειδή η μαμά μου είναι πολύ ήρεμη, παίζει με τα παιδιά και ασχολείται πολύ (η αδελφή μου λόγω προσκόλλησης στη μεγάλη και στα μαθήματα είχε αφήσει ένα κενό ίσως εφησυχασμένη στο ότι η μαμά μου θα το καλυψει και η μικρή ήταν ολη μέρα με τη γιαγια της και με μας.. Οταν γεννήθηκε ο Δημήτρης ήταν 5,5ετών. ΔΕΝ ΤΟΝ ΖΗΛΕΨΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΟΝ ΛΑΤΡΕΥΕΙ, ΑΥΤΟΣ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΠΩΣ ΚΑΝΕΙ, ΤΟΝ ΕΜΑΘΕ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΕ ΣΤΟ ΟΤΙ ΜΕΓΑΛΩΣΕ ΜΕ ΤΟ ΧΡΙΣΤΙΝΑΚΙ... Βέβαια σ'αυτό έπαιξε ρολο και η στάση όλων μας... και ειδικά της μαμάς μου.. Δεν ξέρω άν δούλευε η μαμά της και την μεγάλωνε αποκλειστικα η γιαγιά της αν θα είχε άλλη συμπεριφορά..

Σημ. Τα Χ''ΝΑ ήρθε στην ΕΛΛΑΔΑ μόνη της (με συναδέλφους του γαμπρού μου) με το καράβι προκειμένου να δει τη γιαγιά της και τον Δημήτρη, ενώ οι γονείς της την κάνανε χρυσή να πάει μαζί τους ταξίδι στις ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ και με άλλα παιδάκια.. ΑΥΤΗ ΤΙΠΟΤΑ...

Ερχονται για καλοκαίρι 24 του μήνα.. Εχουμε λυγωθεί... Ολοι μας λείψανε αλλά η μικρή μας ακόμα πιο πολύ...