Είναι αυτισμός ή οχι;

[Lucy]

Κατ' αρχάς να πω οτι η μέθοδος της τιμωρίας πιάνει σε παιδιά μεγαλύτερα και δεν είναι δεδομένη! ο καθένας λειτουργεί οπως νιώθει και νομίζει καλύτερα. Lucy δεν φαίνεται κάπου η ηλικία της μικρούλας σου αν θέλεις μας την αναφέρεις. Απο κει και πέρα θα σου πώ παράδειγμα οταν ο μικρός μου παίζει με τα αγαπημένα τρενάκια του και εγώ πάω και του πω ελα να ζωγραφίσουμε, δε θα μπεί στο κόπο να με κοιτάξει καν το πολύ πολύ να μου πεί ΟΧΙ. Αυτό βέβαια προυποθέτει το να ξέρει τι σημαίνει το "έλα να ζωγραφίσουμε". Αν του πώ έλα να παίξουμε με κάτι που δεν γνωρίζει θα το κοιτάξει και αν δεν τον ενδιαφέρει πάλι δε θα μου δώσει σημασία ειδικά αν είναι απορροφημένος με το παιχνίδι του. Η μικρή σου δεν κοιτάζει καν το εναλλακτικό παιχνίδι; Αλλά ακόμα και έτσι να είναι εξαρτάται και πάλι απο την ηλικία και το τρόπο που εχει μάθει να παίζει. Απλές εντολές είναι φέρε μου το νερό, δώσε μου τα παπούτσια, δώσε μου φιλάκι και γενικά εντολές με ένα ρήμα που πρέπει να εκτελούν πέραν του γουστάρω ή οχι. Αυτή είναι η μόνη σου ανησυχία ή έχεις και άλλες αμφιβολίες που θα ήθελες να μοιραστείς; Γιατί απο μόνο του δεν λέει κάτι όσο αναφορά το θέμα του φάσματος.

 

Είναι 2χρ και 4μ. Θέλω να πιστεύω ότι τα όποια "προβλήματα" ξεκινούν από το γεγονός ότι δεν μιλάει. Είναι σαν να αρνείται να μιλήσει. Μπορεί να βρει χίλιους τρόπους να σου δείξει τι θέλει, αλλά όχι λεκτικά. Όταν η ίδια θέλει κάτι βρίσκει τρόπο να σου δείξει τι θέλει. Όταν όμως θέλω εγώ κάτι, αν την ενδιαφέρει αυτό το "κάτι" θα ανταποκριθεί. Αν δεν την ενδιαφέρει κάνει σαν να μην υπάρχω. Αυτό με ανησυχεί. Πιθανόν όπως λες, σε κάποιες περιπτώσεις να μην καταλαβαίνει τι θέλω και γι΄αυτό δεν ανταποκρίνεται. Οπότε προσπαθώ αυτό που της λέω να της το δείχνω κιόλας ώστε να το συνδέσει με τη λέξη.

[Lucy]

Να διευκρινήσω ότι δεν ανησυχώ για αυτισμό. Απλώς προσπαθώ να βρω τρόπο να της δώσω μια ώθηση, να μιλήσει αρχικά.

[zwaki28]

Να διευκρινήσω ότι δεν ανησυχώ για αυτισμό. Απλώς προσπαθώ να βρω τρόπο να της δώσω μια ώθηση, να μιλήσει αρχικά.

Συγνώμη που το έθεσα ετσι απλά επειδή το τοπικ αφορά το αυτισμό γιαυτό και έκανα την ερώτηση. Χωρίς αυτό να σημαίνει οτι θεωρώ άτοπο το θέμα σου.

Θεωρούσα ή μάλλον είχα στο μυαλό μου οτι κάποια πράγματα τα παιδιά τα μαθαίνουν απο μόνα τους μέσα απο την μίμηση και την αντιγραφή των γονέων και των οικείων προσώπων. Τελικά αυτό δεν ισχύει σε όλα τα παιδιά.Δεν είχα σκεφτεί ποτέ να βάλω στη διαδικασία τον μικρό να στρώσουμε μαζί το τραπέζι ετσι ώστε να μάθει οτι μπορεί να προσφέρει και να με βοηθήσει σε κάτι μαθαίνοντας ταυτόχρονα τι είναι το κουτάλι, τη διαφορά μεγάλου μικρού τι είναι το τραπεζομάντηλο και γιατί το στρώνουμε κάθε φορά που τρώμε , τι είναι η κατσαρόλα και να του δείξω πως κάνουμε ας πούμε μακαρόνια "κοίτα τώρα θα βάλουμε μέσα το νεράκι και μόλις δείς τις μεγάλες φούσκες που θα κάνει, μπλουυυυυμ θα ρίξεις τα μακαρονάκια για να μαλακώσουν και να τα φας που σου αρέσουν τόσο" ένα παράδειγμα. Δεν είχα σκεφτεί το ποιό απλό (μπορείτε να με πείτε ηλίθια) να του δείχνω και να ονοματίζω κάθε μέρος του σώματος και να του λέω σε τι μας βοηθά.. ας πούμε λέει η κοκκινοσκουφίτσα στο λύκο γιατί έχεις τόοοοοσο μεγάλα μάτια...για να σε βλέπω καλύτερα !!! να δείχνω να τονίζω και να χρησιμοποιώ και το γιατί!! πολλά απλά πράγματα που εγώ τουλάχιστον επειδή έδειχνε την άρνηση να συμμετέχει δεν έμπαινα στη διαδικασία να πεισμώσω και να επιμείνω!! Έλεγα έλα μορέ μη το πρήζω το μωρό όταν θέλει μόνο του. Τέτοια παιδιά σαν το δικό μου θέλουν πολύυυυυυυυ παιχνίδι με κουβέντα, θέλουν να αναλύεις τα πάντα και να δείχνεις εντονα τα πάντα!! Και Ο μικρός μου στην ηλικία της κόρης σου τα ίδια έκανε και μάλιστα οταν εγώ επέμενα άρχιζε να φωνάζει με το τρόπο του και μου έδειχνε την άρνηση του ή έπεφτε στα πατώματα! Πιστεύω οτι θα βρείς το κουμπί της για να τη κάνεις να πάρει μπρος απλά πρέπει να ψάξεις να βάλεις τη φαντασία σου να δουλέψει και να οργιάσει ..

[Lucy]

Συγνώμη που το έθεσα ετσι απλά επειδή το τοπικ αφορά το αυτισμό γιαυτό και έκανα την ερώτηση. Χωρίς αυτό να σημαίνει οτι θεωρώ άτοπο το θέμα σου.

Θεωρούσα ή μάλλον είχα στο μυαλό μου οτι κάποια πράγματα τα παιδιά τα μαθαίνουν απο μόνα τους μέσα απο την μίμηση και την αντιγραφή των γονέων και των οικείων προσώπων. Τελικά αυτό δεν ισχύει σε όλα τα παιδιά.Δεν είχα σκεφτεί ποτέ να βάλω στη διαδικασία τον μικρό να στρώσουμε μαζί το τραπέζι ετσι ώστε να μάθει οτι μπορεί να προσφέρει και να με βοηθήσει σε κάτι μαθαίνοντας ταυτόχρονα τι είναι το κουτάλι, τη διαφορά μεγάλου μικρού τι είναι το τραπεζομάντηλο και γιατί το στρώνουμε κάθε φορά που τρώμε , τι είναι η κατσαρόλα και να του δείξω πως κάνουμε ας πούμε μακαρόνια "κοίτα τώρα θα βάλουμε μέσα το νεράκι και μόλις δείς τις μεγάλες φούσκες που θα κάνει, μπλουυυυυμ θα ρίξεις τα μακαρονάκια για να μαλακώσουν και να τα φας που σου αρέσουν τόσο" ένα παράδειγμα. Δεν είχα σκεφτεί το ποιό απλό (μπορείτε να με πείτε ηλίθια) να του δείχνω και να ονοματίζω κάθε μέρος του σώματος και να του λέω σε τι μας βοηθά.. ας πούμε λέει η κοκκινοσκουφίτσα στο λύκο γιατί έχεις τόοοοοσο μεγάλα μάτια...για να σε βλέπω καλύτερα !!! να δείχνω να τονίζω και να χρησιμοποιώ και το γιατί!! πολλά απλά πράγματα που εγώ τουλάχιστον επειδή έδειχνε την άρνηση να συμμετέχει δεν έμπαινα στη διαδικασία να πεισμώσω και να επιμείνω!! Έλεγα έλα μορέ μη το πρήζω το μωρό όταν θέλει μόνο του. Τέτοια παιδιά σαν το δικό μου θέλουν πολύυυυυυυυ παιχνίδι με κουβέντα, θέλουν να αναλύεις τα πάντα και να δείχνεις εντονα τα πάντα!! Και Ο μικρός μου στην ηλικία της κόρης σου τα ίδια έκανε και μάλιστα οταν εγώ επέμενα άρχιζε να φωνάζει με το τρόπο του και μου έδειχνε την άρνηση του ή έπεφτε στα πατώματα! Πιστεύω οτι θα βρείς το κουμπί της για να τη κάνεις να πάρει μπρος απλά πρέπει να ψάξεις να βάλεις τη φαντασία σου να δουλέψει και να οργιάσει ..

 

Μην ανησυχείς, κανένα πρόβλημα.

 

Επειδή δεν θυμάμαι όλα τα posts, εσένα είχε κάποιο θέμα ο μικρός σου ή απλώς χρειαζόταν ώθηση?

 

Εγώ σκέφτομαι ότι με τη μικρή δεν έχω ασχοληθεί όσο θα έπρεπε λόγω έλλειψης χρόνου. Την έβαλα κατά κάποιο τρόπο "στον αυτόματο" αν καταλαβαίνεις πως το εννοώ. Ενω με την αδερφή της στην αντίστοιχη ηλικία είχα ασχοληθεί πολύ περισσότερο...Έτσι νιώθω.

[zwaki28]

Εν τω μεταξύ αφού έχω γράψει όοοοοολο το βιβλίο μετά είδα οτι έχεις 2 μπουμπούκια επομένως μεγαλύτερη εμπειρία απο τη δική μου αλλα τεσπααα. Εμείς πέσαμε σε πολύ βιαστικές διαγνώσεις και λανθασμένες και μέσα απο αυτές ενεργοποιηθήκαμε. Απλά δεν μιλούσε καθόλου μέχρι τα 2 1/2 και όπως λες και εσύ έκανε οτι γούσταρε όταν το γούσταρε.

[Lucy]

Εν τω μεταξύ αφού έχω γράψει όοοοοολο το βιβλίο μετά είδα οτι έχεις 2 μπουμπούκια επομένως μεγαλύτερη εμπειρία απο τη δική μου αλλα τεσπααα. Εμείς πέσαμε σε πολύ βιαστικές διαγνώσεις και λανθασμένες και μέσα απο αυτές ενεργοποιηθήκαμε. Απλά δεν μιλούσε καθόλου μέχρι τα 2 1/2 και όπως λες και εσύ έκανε οτι γούσταρε όταν το γούσταρε.

 

Ίδια περίπτωση τότε!!! Πότε μίλησε τελικά?

 

Εγώ δεν έχω απευθυνθεί ακόμα σε κάποιον ειδικό (εκτός από τον παιδίατρο) γιατί όπως το έχω ψάξει είναι νωρίς για διάγνωση και γενικώς υπάρχουν περιθώρια, εφόσον δεν συντρέχει και κάτι άλλο που θα ήταν ανησυχητικό. Δεν ήθελα λοιπόν να βγουν λάθος διαγνώσεις ή να αρχίσουμε να μιλάμε με θεωρίες και πιθανότητες.

[zwaki28]

Ίδια περίπτωση τότε!!! Πότε μίλησε τελικά?

 

Εγώ δεν έχω απευθυνθεί ακόμα σε κάποιον ειδικό (εκτός από τον παιδίατρο) γιατί όπως το έχω ψάξει είναι νωρίς για διάγνωση και γενικώς υπάρχουν περιθώρια, εφόσον δεν συντρέχει και κάτι άλλο που θα ήταν ανησυχητικό. Δεν ήθελα λοιπόν να βγουν λάθος διαγνώσεις ή να αρχίσουμε να μιλάμε με θεωρίες και πιθανότητες.

Πήρε μπροστά μετά απο μια εβδομάδα στο παιδικό. Τώρα μας ζαλίζει τον έρωτα. Βέβαια δεν μιλάει ακόμα καθαρά αλλά τουλάχιστον έφυγαν απο το μυαλό μου όλα εκείνα τα τέρατα που μου έβαλαν στο μυαλό. Και αν σου τα βάλει κάποιος τα ρημάδια δεν παίρνουν πόδι καθόλου εύκολα !!

[ποτάκης]

και εγώ ανήκω στις αγχωμένες μανούλες. Έχω κλείσει ραντεβού με αναπτυξιολόγο (κα Αντωνοπούλου στο Αττικον) σε ένα μήνα. Αλλά μέχρι τότε τι κάνουμε που απ' αυτά που διαβάζω έχω τρελαθεί απ' το άγχος;

Λοιπόν, ο μικρός μου είναι 20 μηνών και έχει τα παρακάτω χαρακτηριστικά:

-δεν μιλάει (λέει μόνο μπάπα=μπάλα, γεια, και σπάνια μπαμπά και μπαμπούα=μπισκότα)

- όταν χαίρεται κάνει συνέχεια μια συγκεκριμένη κίνηση: ανοιγοκλείνει τα δάχτυλα και ανοίγει το στόμα του.

-του αρέσει να γυρίζει τις ρόδες από τα αυτοκινητάκια, αν και αν του δείξω πώς παίζουμε με το αυτοκινητάκι μετά το κάνει. Επίσης, συχνά πετάει τα παιχνίδια του με δύναμη μακριά.

-αρκετές φορές τον φωνάζω με το όνομά του και δε γυρίζει να με κοιτάξει.

 

Έχει και ορισμένα θετικά που δίνουν κουράγιο: είναι χαμογελαστός και κοινωνικός, μιλάει ακαταλαβίστικα ακόμα και σε άγνωστους, δείχνει με το δείκτη, ξέρει ορισμένα μέρη του σώματος, αν του μάθεις κάτι το ξανακάνει, συνδέει λέξεις με αντικείμενα, εκτελεί εντολές αλλά όχι πάντα, μας κοιτάει στα μάτια, του αρέσει να παίζουμε "κρυφτό", "τραγουδάει".

 

Οι πιο έμπειροι τι έχετε να πείτε; και το "έχει αυτισμό" με το "έχει στοιχεία αυτισμού" είναι διαφορετικά?

[Sofiade]

και εγώ ανήκω στις αγχωμένες μανούλες. Έχω κλείσει ραντεβού με αναπτυξιολόγο (κα Αντωνοπούλου στο Αττικον) σε ένα μήνα. Αλλά μέχρι τότε τι κάνουμε που απ' αυτά που διαβάζω έχω τρελαθεί απ' το άγχος;

Λοιπόν, ο μικρός μου είναι 20 μηνών και έχει τα παρακάτω χαρακτηριστικά:

-δεν μιλάει (λέει μόνο μπάπα=μπάλα, γεια, και σπάνια μπαμπά και μπαμπούα=μπισκότα)

- όταν χαίρεται κάνει συνέχεια μια συγκεκριμένη κίνηση: ανοιγοκλείνει τα δάχτυλα και ανοίγει το στόμα του.

-του αρέσει να γυρίζει τις ρόδες από τα αυτοκινητάκια, αν και αν του δείξω πώς παίζουμε με το αυτοκινητάκι μετά το κάνει. Επίσης, συχνά πετάει τα παιχνίδια του με δύναμη μακριά.

-αρκετές φορές τον φωνάζω με το όνομά του και δε γυρίζει να με κοιτάξει.

Χωρίς να είμαι ειδική, οι συμπεριφορές που περιγράφεις μου φαίνονται φυσιολογικές.

 

Κάνει βλεμματική επαφή το παιδί; Χαμογελάει όταν του χαμογελάς; Συμμετέχει στο παιχνίδι με άλλα παιδάκια, δηλαδή τα πλησιάζει; Κάνει γεια με τα χεράκια του όταν τον χαιρετάνε, στέλνει φιλάκια; Μιμείται; Αν του δείξεις να κάνει κάτι (πχ να σηκώσει τα χέρια ψηλά, θα το κάνει); Αν του πεις να δείξει τη μαμά ή τον μπαμπά ή το μωρό σε φωτογραφίες, τα δείχνει σωστά; Ζητάει αγκαλιά; Φωνάζει για να σου τραβήξει την προσοχή (πχ αν θέλει να του δώσεις κάτι ή να τον βγάλεις από την κούνια του);

 

Έχεις παρατηρήσει κάτι άλλο στη συμπεριφορά του που σε ανησυχεί; Ο παιδίατρος τι γνώμη έχει;

[ποτάκης]

Χωρίς να είμαι ειδική, οι συμπεριφορές που περιγράφεις μου φαίνονται φυσιολογικές.

 

Κάνει βλεμματική επαφή το παιδί; Χαμογελάει όταν του χαμογελάς; Συμμετέχει στο παιχνίδι με άλλα παιδάκια, δηλαδή τα πλησιάζει; Κάνει γεια με τα χεράκια του όταν τον χαιρετάνε, στέλνει φιλάκια; Μιμείται; Αν του δείξεις να κάνει κάτι (πχ να σηκώσει τα χέρια ψηλά, θα το κάνει); Αν του πεις να δείξει τη μαμά ή τον μπαμπά ή το μωρό σε φωτογραφίες, τα δείχνει σωστά; Ζητάει αγκαλιά; Φωνάζει για να σου τραβήξει την προσοχή (πχ αν θέλει να του δώσεις κάτι ή να τον βγάλεις από την κούνια του);

 

Έχεις παρατηρήσει κάτι άλλο στη συμπεριφορά του που σε ανησυχεί; Ο παιδίατρος τι γνώμη έχει;

 

όλα αυτά τα κάνει (χαιρετάει και χαμογελάει όταν θέλει και όχι πάντα). Μόνο τα παραπάνω έχω παρατηρήσει και οτι έχει πρόβλημα με εμετούς που διάβασα οτι τα παιδιά με αυτισμό μπορεί και να έχουν τέτοια προβλήματα. Ο παιδίατρος είναι σε όλα πολύ χαλαρός. Μου λέει ΄"αφού λέει έστω μια λέξη συνειδητά, μη σε αγχώνει"

 

Αλλά είδα εδώ περιπτώσεις παιδιών με αυτισμό που και αυτά είχαν λίγα σχετικά συμπτώματα.

[Sofiade]

Νομίζω ότι το θέμα δεν είναι ο αριθμός των συμπτωμάτων αλλά το είδος. Επίσης το πόσα συμπτώματα παρατηρεί ο γονιός. Κάποιοι έχουν μπροστά τους ένα παιδί που φαίνεται από μακριά ότι έχει πρόβλημα και βλέπουν μόνο 1-2 ανησυχητικά συμπτώματα. Και άλλοι έχουν παιδί που είναι μια χαρά αλλά μεγαλοποιούν το παραμικρό. Οπότε μην κρίνεις από αυτό.

 

Στη θέση σου θα σταματούσα να διαβάζω και να ανησυχώ (ξέρω ότι είναι εύκολο να το λες) και θα ασχολιόμουν πάρα πολύ με το παιδί. Όχι μανιωδώς, αλλά αντί να το παρατηρώ να δω τι συμπτώματα έχει, απλά θα έπαιζα μαζί του. Και θα άφηνα τους ειδικούς να αποφανθούν. Άλλωστε το ραντεβού το έχεις κλείσει. Αν το παιδί έχει πρόβλημα (που δεν το νομίζω με βάση αυτά που λες) τότε αυτό που θα σου πουν είναι να αρχίσετε παρέμβαση άμεσα. Άρχισέ την από τώρα και είσαι μέσα ό,τι και να γίνει!

[Λευκή]

Σας καταλαβαίνω όλε απόλυτα ειδικά με τα από όσα βλέπουν τα μάτια μο λόγω δουλειάς (είμαι ειδική παιδαγωγός), αλλά όσο δεν χαλαρώνουμε τόσο βλέπουμε στοιχεία στα παιδιά μας που μας φαίνονται '' μη φυσιολογικά ''. Το ξέρω γιατί το κάνω κι εγώ. Κάθε παιδί αναπτύσσεται διαφορετικά και με άλλους ρυθμούς. Δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε η πορεία των παιδιών της ίδια οικογένειας. Ο γιος μου είναι δύο χρονών και κάνει ολόκληρη συζήτηση πλέον μαζί σου (κανονικά με πλήρη λεξιλόγιο). Της φίλης μου ο γιος στα δύο δεν είχε πει τίποτα! Λοιπόν σας πληροφορώ ότι αυτή τη στιγμή πηγαίνει στο νηπιαγωγείο και δεν τον προλαβαίνεις όταν θέλεις να μιλήσεις. Μην πιάνεστε μόνο από κάποια στοιχεία γιατί έτσι όλα τα παιδιά θα βγουν ''προβληματικά''. Όταν μαθαίναμε τα συμπτώματα του αυτισμού στη σχολή ακόμη και τον εαυτό μου έβγαλα αυτιστικό όπως και πολλοί συμφοιτητές μου. Δεν μπόρεσα να βρω το αρχικό μήνυμα αυτής ου ξεκίνησε τη συζήτηση αλλά ο αυτισμός είναι κάτι πολύ περίπλοκο και το τελευταίο διάστημα έχω δει ακόμη και ειδικούς να βάζουν ταμπέλες αυτισμού σε παιδιά που δεν υπάρχει περίπτωση να συμβαίνει κάτι τέτοιο (έχω τέτοια μαθήτρια φέτος). Να ανησυχήσετε όταν τα παιδιά σας έχουν σημαντική απόκλιση από το μέσο όρο σε πολλούς τομείς. Δεν ξέρω αν βοήθησα. Ελπίζω. Να είστε όλες καλά και να χαίρεστε τα παιδάκια σας. Με πολλά ερεθίσματα και διάθεση να παίξουμε μαζί τους μακρυά από την τηλεόραση οι μαμάδες μπορούν να κάνουν θαύματα περισσότερα και απ΄ειδικούς.

[soevan07]

Συμφωνώ με την Λευκή.

Το άγχος είναι ο χειρότερος σύμβουλος.

 

Θέλει μεγάλη προσοχή σε ποιόν γιατρό θα πέσετε.

Τα "λάθη" γίνονται ΠΑΡΑ πολύ εύκολα!

 

Οπωσδήποτε να αναζητήσετε μια δεύτερη γνώμη

και απο άλλον γιατρό!

[μητσουκο]

Εγώ πάλι έχω έναν μικρουλη 14 μηνων ο οποίος μιλάει όλη μέρα σε μια δική του γλώσσα αλλα τον ρωτάς και σου απαντάει,εχει καλή βλεματικη επαφή,γυρναει στο ονομα του,χαμογελάει αλλά δε δείχνει με το δάχτυλο.:confused:Δεν ξέρω αν πρέπει να το ψάξω περισσότερο......

[christiana000]

Εγώ πάλι έχω έναν μικρουλη 14 μηνων ο οποίος μιλάει όλη μέρα σε μια δική του γλώσσα αλλα τον ρωτάς και σου απαντάει,εχει καλή βλεματικη επαφή,γυρναει στο ονομα του,χαμογελάει αλλά δε δείχνει με το δάχτυλο.:confused:Δεν ξέρω αν πρέπει να το ψάξω περισσότερο......

 

για ποιο λογο να το ψαξεις κοπελα μου?

[Μπουλίνος]

Δεν πρέπει να έχουμε οι μαμάδες τόσο άγχος και το παραμικρό να το ερμηνεύουμε δυσλειτουργία!Μην ξεχνάμε ότι το κάθε παιδάκι έχει τους ρυθμούς του και το χαρακτήρα του.Άλλωστε το φάσμα του αυτισμού είναι μεγάλο και οι ίδιοι οι γιατροί δεν σπεύδουν να βγάλουν πόρισμα νωρίς.Κι αυτό το λέω γιατί παρατήρησα ότι οι περισσότερες έχουν μικρά μωράκια 20 μηνών και 18 μηνών κτλ.και γεμίζουν με έγνοιες και υποψίες το μυαλό τους κι αυτό σίγουρα θα τις εμποδίζει να απολαμβάνουν την εξέλιξη των παιδιών τους.Συνήθως με το που πάνε σχολείο επισημαίνονται θέματα γιατί είναι και η ουσιαστική αρχή της κοινωνικοποίησής τους.

[Sofiade]

Εγώ πάλι έχω έναν μικρουλη 14 μηνων ο οποίος μιλάει όλη μέρα σε μια δική του γλώσσα αλλα τον ρωτάς και σου απαντάει,εχει καλή βλεματικη επαφή,γυρναει στο ονομα του,χαμογελάει αλλά δε δείχνει με το δάχτυλο.:confused:Δεν ξέρω αν πρέπει να το ψάξω περισσότερο......

Σε 1-2 μήνες θα δείχνει, και σε άλλους δύο θα δείχνει συνέχεια και θα λες τι καλά ήταν τότε που δεν έδειχνε

[μητσουκο]

για ποιο λογο να το ψαξεις κοπελα μου?

Επειδη είναι στα ορόσημα των 12μηνων...είμαι υπερβολική λες?

[μητσουκο]

Σε 1-2 μήνες θα δείχνει, και σε άλλους δύο θα δείχνει συνέχεια και θα λες τι καλά ήταν τότε που δεν έδειχνε

Χαχαχαχα!!Μακάρι!

[Sofiade]

Μητσούκο λέω, και μάλιστα με σιγουριά!

 

Απ' ότι ξέρω, δεν πειράζει να χάνει το παιδί ένα ή δύο ή τρία ορόσημα. Εκείνο που προσέχουμε είναι να μην είναι πολύ πίσω (3 μήνες ή περισσότερο) γενικά. Αν στην ηλικία των 14 μηνών δεν έπιανε κανένα από τα ορόσημα των 12 μηνών, τότε ναι, θα είχες λόγο ανησυχίας.

 

Επιπλέον υπάρχουν ενδείξεις που είναι αρνητικές από μόνες τους. Π.χ. το να μην κάνει βλεμματική επαφή, να μην χαμογελάει όταν του χαμογελάς, να μην μιμείται είναι ενδείξεις που αξιολογούνται αρνητικά. Ο παιδίατρός σου τι λέει; Οι παιδίατροι ξέρουν ποιες ενδείξεις έχουν σημασία και ποιες όχι. Εμάς μας είχε πει ότι στην ηλικία των 18 μηνών έπρεπε να λέει 3 λέξεις. Αν δεν έλεγε 3 λέξεις θα ανησυχούσαμε, δεν ανησυχούμε όμως επειδή δεν λέει περισσότερες. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι εννοώ.

 

Για να διαγνωστεί ένα παιδί με αυτισμό πρέπει να έχει πολλές ενδείξεις, όχι απλά να μην δείχνει - και ειδικά στην ηλικία των 14 μηνών (αν θυμάμαι καλά το δείξιμο με το δάχτυλο έρχεται αργότερα, γύρω στους 18 μήνες).

 

Με άλλα λόγια, πάψε να ανησυχείς χωρίς λόγο!!

[μητσουκο]

Σ ευχαριστω για την απαντηση σου,γινομαι υπερβολικη με τα συμπτωματα που μπορει να δηλωνουν αυτισμο γιατι εχουμε οικογενειακο ιστορικο...και βλεποντας τα υπολοιπα συνομηλικα παιδακια να δειχνουν κι ο δικος μου οχι μου μπαινουν σκεψεις ενω κατα τα αλλα δε με ανησυχει κατι στη συμπεριφορα του..

[ποτάκης]

γεια σας κορίτσια. Μας είδε αναπτυξιολόγος και η διάγνωση είναι υπερκινητικότητα και διάσπαση προσοχής. Ο μικρούλης μου δεν ταξινομεί τις σκέψεις στο μυαλό του γι' αυτό και δεν μιλάει . Θα ξεκινήσουμε εργοθεραπεία και η γιατρός είπε οτι θα στρώσει αρκεί "να βάλει τον κώλο του κάτω"

Μερικά πράγματα που μου είπε και μπορεί να βοηθήσουν και άλλες κοπέλες:

1. Απ΄τα πιο σημαντικά είναι όταν ζητάει κάτι να μην κοιτάει μόνο το αντικείμενο που θέλει αλλά και εμένα. Σε αυτό επέμεινε πολύ και στις ερωτήσεις που μου έκανε και στην "εξέταση" του παιδιού.

2. Η καθυστέρηση της ομιλίας από μόνη της δεν είναι σημαντική. Μάλιστα όταν τη ρώτησα αν χρειάζεται να κάνουμε και λογοθεραπείες η απάντηση ήταν "οχι βέβαια, ποτέ πριν τα 3". Αυτό που θεώρησε ως πρόβλημα είναι ότι ενώ έλεγε λέξεις ξαφνικά σταμάτησε να τις λέει.

3. Η στερεότυπη κίνηση που κάνει ο μικρός μου δεν είναι τίποτα ανησυχητικό, αφού δεν είναι καν στους πρώτους παράγοντες που σε οδηγούν στη διάγνωση του αυτισμού. Απλώς, πολλοί γονείς αγχώνονται γιατί οι στερεοτυπίες είναι κάτι που εύκολα το παρατηρούν.

4. Το ότι μερικές φορές δεν ακούει το όνομά του ή δεν εκτελεί εντολές έχει να κάνει οτι απλώς "μας γράφει" και οφείλεται στο οτι είναι ένα απρόσεκτο παιδί.

5. Σημαντικό είναι αν το παιδί επιδιώκει την επικοινωνία με τους άλλους, αν έχει βλεμματική επαφή και αν κάνει συμβολικό παιχνίδι. Πχ μας είπε οτι είναι πολύ καλό που το παιδί μου κάνει οτι μιλάει στο τηλέφωνο και με άλλα αντικείμενα που μοιάζουν στο σχήμα με κινητά (τηλεκοντρόλ, αυτοκινητάκια), γιατί δείχνει οτι έχει φαντασία. Ενώ εγώ οταν τον έβλεπα να βάζει το τηλεκοντρόλ στο αυτί και να μιλάει έλεγα "αχ το παιδί μου δεν αναγνωρίζει τα πράγματα":oops:

Αυτά! Ελπίζω να μην κούρασα, αλλά ήθελα να μεταφέρω αυτά που αποκόμισα μήπως και βοηθήσω κάποια μανούλα.

[NinaK.]

Καλησπέρα κι από μένα,

Είναι η πρώτη φορά που γράφω αν και παρακολουθω το φόρουμ αρκετό καιρό, και όπως καταλάβατε, θα ήθελα να ρωτήσω κι εγώ την άποψή σας, μιας και βλέπω πως είναι εδώ αρκετά άτομα που είναι "γνώστες" της υπόθεσης, μπας και με διαφωτήσουν. Γιατί έχω καταμπερδευτεί.

 

Έχω ένα αγοράκι 2 ετών και 2 μηνών. Δεν μιλάμε ακόμα, πέρα από κάποιες λέξεις και ξεκινήσαμε με τον σύζυγό μου να το ψάχνουμε όταν έκλεισε ο μικρός τα 2. Ο παιδίατρος μας είχε πει να μην ανησυχούμε, απλά να πάμε ίσως το παιδί σε έναν παιδικό σταθμό γιατί είχε καταλάβει πως και οι δυο γονείς ήμασταν (και είμαστε) ελαφρώς υπερπροστατευτικοί και του δίνουμε του παιδιού τα πάντα στο χέρι πριν καν τα ζητήσει.

Οπότε θεωρούσε πως έπρεπε λίγο να τον δυσκολέψουμε για να "πάρει μπρος".

 

Τον αυτισμό αρχίσαμε να τον ψάχνουμε περισσότερο μετά από μια διαφήμιση στην τηλεόραση, μιας και είδαμε κάποια "συμπτώματα" που τα έκανε και ο δικός μας.

Αφού τρομάξαμε και θορυβυθήκαμε, τον πήγαμε σε ένα κέντρο λογοθεραπείας, όπου η κοπέλα μέσα σε μισή ώρα μας είπε πως διέκρινε τάσεις αυτισμού, απλά επειδή ήταν μικρός ακόμη και δεν ήθελε να κάνει διάγνωση, μας πρότεινε να τον πάμε σε κάποιον πιο ειδικό.

 

Από εκείνη τη μέρα, έχω ψάξει και διαβάσει τα πάντα γύρω από τον αυτισμό, για να δω αν μπορώ να βρω στοιχεία. Αλλά δεν βγάζω νόημα.

 

Απ'ότι είδα λοιπόν, έχουμε κι εμείς κίνηση χεριών όταν χαίρεται η όταν αγχώνεται πολύ, παλαιότερα πατούσε στις μύτες των ποδιών αλλά όχι πλέον, βάζει τα αυτοκινητάκια του στη σειρά αλλά τα περνάει πρώτα μια βόλτα και από όλα τα δωμάτια (τραπεζάκια, καρέκλες, πάγκοι κουζίνας), έχει άριστη βλεμματική επαφή και όταν του χαμογελάς χαμογελάει πίσω, δεν χάνεται με τις ώρες κοιτώντας κάτι αλλά που και που υπάρχουν στιγμές που είναι αφηρημένος (όταν του μιλάς όμως γυρίζει και ανταποκρίνεται), εντολές εκτελεί όποτε και όποιες θέλει εκείνος, δεν είναι καθόλου επιθετικός ούτε με τους άλλους ούτε με τον εαυτό του, ζητάει αγκαλιές και με την πρώτη ευκαιρία που θα μας δει και τους δύο στον καναπέ έρχεται και χώνεται ανάμεσά μας χαμογελώντας και κοιτάζωντας πότε τον ένα και πότε τον άλλον, αγαπάει πολύ τα ζώα και παίζει μαζί τους με τις ώρες, στην παιδική χαρά θα παίξει κανονικά και θα παρατηρήσει τί κάνουν τα υπόλοιπα παιδάκια για να το κάνει κι εκείνος.

Λέει τα δικά του όλη μέρα (μια δική του γλώσσα με ΟΛΑ τα σύμφωνα, τα φωνήεντα ΚΑΙ τους διφθογγους) και αυτά που λέει έχουν χροιά, δεν είναι μονότονα. Σίγουρα θα κλάψει αν βρεθεί σε ένα περιβάλλον που δεν γουστάρει κάποιον (αν και αυτό η λογοθεραπεύτρια το θεώρησε ως ένδειξη μη κοινωνικότητας). Δεν χαιρετάει όταν τον χαιρετάς, αλλά δεν του το έμαθα και ποτέ. Σου γελάει όμως όταν τον χαιρετάς.

Ξέρει ότι για να ανοίξει η πόρτα πρέπει να βάλεις το κλειδί, και τις προάλλες προσπαθούσε να "κολλήσει" το κλειδί στην τρύπα για να ανοίξει η πόρτα.

Δεν κάνει συμβολικό παιχνίδι (πχ. να ταϊσει τα πλαστικά ζωάκια ή ένα κουκλάκι) αλλά.... δεν του δείξαμε ποτέ πως να το κάνει....

Δυστυχώς, και οι δυο μας (οι γονείς) είμαστε λιγο κλειστοί σαν άνθρωποι και δεν μας αρέσουν οι πολλές "κοινωνικοποιήσεις" και να έχουμε κόσμο στο σπίτι...

Είναι μοναχοπαίδι και δεν έχει τριγύρω άλλα παιδάκια για να παίξει.

Έχει 2 ξαδελφάκια που όταν βρίσκονται (μια φορά στο τόσο), αμέσως ανταποκρίνεται στο παιχνίδι τους (πχ. τους πετάει την μπάλα και περιμένει να του την ξαναπετάξουν).

Στον παιδικό σταθμό πήγαμε μόνο 3 εβδομάδες (για δικούς μου λόγους) και οι κοπέλες μου είπαν πως αν και έκλαψε λίγο (αναμενόμενο), αμέσως πήγε στον πάγκο και άρχισε να παίζει με τα τουβλάκια, παρατηρώντας όμως και τι έκαναν τα άλλα παιδιά.

Έχει απίστευτη αντίληψη και μνήμη και όταν του δείχνεις ένα παιχνίδι το "πιάνει" αμέσως, ακόμα και τα πιο δύσκολα. Φτιάχνει δύσκολα παζλ, βάζει τα τουβλάκια στην σωστή σειρά ανάλογα με το μέγεθος, ζωγραφίζει χωρίς να ξεφεύγει από την σελίδα....Όταν ακούει στην τηλεόραση ένα τραγούδι που του αρέσει, παίρνει παραμάσχαλα τα δυο του τύμπανα, τα βάζει μπροστά στην οθόνη και τα βαράει κι αυτός ΜΕ ΡΥΘΜΟ. Χορεύει, χοροπηδάει, παίζει κρυφτό, κυνηγητό... Του ρίχνεις την μπάλα στην ξαναρίχνει πίσω, παίζουμε μαξιλαροπόλεμο και ρίχνει κι αυτός μαξιλάρια, παίζουμε κρυφτό με μια συγκεκριμένη κουβέρτα και όταν βαριέται πιάνει την κουβέρτα και μου την βάζει στο χέρι γελώντας με νόημα (και καλά, έλα να παίξουμε...)

 

Αλλά οκ. ΔΕΝ μιλάει, ΔΕΝ παίζει συμβολικά παιχνίδια, ΔΕΝ μιμείται (τουλάχιστον λεκτικά, γιατί πρακτικά μιμείται), κλαίει σε ένα δωμάτιο με πολλούς άγνωστους ανθρώπους, κουνάει τα χέρια πάνω κάτω όταν χαίρεται, βαράει παλαμάκια πάλι όταν χαίρεται, καμμιά φορά γυρίζει γύρω γύρω από τον εαυτό του, όταν λερώνεται θέλει αμέσως να σκουπίζεται.... και όλα αυτά, χωρίς ΟΛΑ τα παραπάνω να παίζουν ρόλο, μου τα έκριναν ως αυτιστική συμπεριφορά...

Και όταν είπα στην λογοθεραπεύτρια "Μα κάνει όμως ΚΑΙ όλα τα παραπάνω!" μου είπε ότι και αυτά είναι μικρά δείγματα αυτισμού, ακόμα και το ότι δεν θέλει να λερώνεται είναι ΕΜΜΟΝΗ.. κοινό σημάδι αυτισμού...!!!

 

Και σας ρωτάω. Μήπως τα ψειρίζουμε λίγο; Μήπως πλέον έχουμε φτάσει να ζούμε σε μια κοινωνία που οτιδήποτε διαφορετικό και όχι μέσα στον κοινό μέσο όρο, θεωρείται προβληματικό;

 

Συγνώμη για το μεγάλο μήνυμα, αλλά ήθελα να είμαι λεπτομερής για να πιάσετε την εικόνα του μικρού καθαρά.

Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τις απαντήσεις σας, όποιος μπορεί λίγο να με "ξεμπερδέψει" θα του ήμουν ευγνώμων...

[emmaki]

Όποιος προσπαθήσει να σε ξεμπερδέψει μέσα από ένα φόρουμ, είναι τουλάχιστον αφελής και ανεύθυνος.

 

Εάν έχεις προβληματιστεί με κάτι, καλά θα κάνεις να πας το παιδί σου σε έναν παιδοψυχίατρο ή σε έναν αναπτυξιολόγο. Αυτοί, αφού μείνουν κάποια ώρα με το παιδί, αφού το εξετάσουν, θα βγάλουν τη διάγνωση.

 

Αυτά τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για να "διαγιγνώσκονται" ελαφρά τη καρδία.

[NinaK.]

Όποιος προσπαθήσει να σε ξεμπερδέψει μέσα από ένα φόρουμ, είναι τουλάχιστον αφελής και ανεύθυνος.

 

Εάν έχεις προβληματιστεί με κάτι, καλά θα κάνεις να πας το παιδί σου σε έναν παιδοψυχίατρο ή σε έναν αναπτυξιολόγο. Αυτοί, αφού μείνουν κάποια ώρα με το παιδί, αφού το εξετάσουν, θα βγάλουν τη διάγνωση.

 

Αυτά τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για να "διαγιγνώσκονται" ελαφρά τη καρδία.

 

Emmaki ευχαριστώ για την απάντηση καταρχάς.

Φυσικά και δεν ζήτησα να πάρω ιατρική γνωμάτευση από εδώ.

Απλά είδα πως υπάρχουν αρκετά άτομα σε αυτό το φόρουμ που να γνωρίζουν από "πρώτο χέρι" πράγματα σχετικά με τον αυτισμό και ζήτησα μια γνώμη, άλλη, εκτός από το αυτονόητο (δηλαδή να πάω τον μικρό σε κάποιον ειδικό).