Όταν γίνεις μάνα θα καταλάβεις....

[Stellinula]

έτσι μου έλεγαν ΟΛΟΙ πριν γίνω μάνα...έτσι μου λένε τώρα που πλέον έγινα μανα....

 

Ετσι μου λεει τώρα η ίδια μου η μανα....Μα πως μπορεί να μου το λεει?? Πως μπορεί να έχει ξεχάσει όσα μου έκανε??? Πως τα περνάει όλα στο παρελθόν και μου λεει ότι "τώρα θα την καταλάβω???"

 

Τι θα καταλάβω ακριβώς?? τι θα κατανοησω ακριβώς?? Τους λόγους που με πέταξε απο το σπίτι 14 ετών??? Και μετά ακολουθησαν αλλες 2 φορές που με έδιωξε απο την ζωή της σαν σκουπιδάκι απο το μάτι???

 

Δηλαδή τι?? Υπάρχει ποτέ περίπτωση να το κάνω ΕΓΩ στο παιδάκι μου????

ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ δεν θα τολμήσω να κάνω κάτι τετοιο....Θα τρελαθώ...Καλυτερα φουνταρα παρά να έκανα κάτι τετοιο...

 

Τι ακριβώς θα κατανοησω ??? Ότι ΠΟΝΕΣΕ, έφτυσε αίμα για να με μεγαλώσει?? Εγώ ξέρω πως μεγάλωσα μόνη μου.....Μια στο πατέρα μου, μια μόνη μου, σαν την αδικη κατάρα γυρνούσα για να σταθω στα πόδια μου όσο μπορούσα....

Και θέλει να μου πει οτι θα το κάνω στο δικό μου παιδί???:shock:

 

 

Νιώθω ότι την αδικώ όμως, σχολιάζοντας την ή βριζοντας την ή κατηγοροντας την, αλλά με πόνεσε, θέλει να επανορθώσει αλλά εγώ δεν μπορώ να συγχωρέσω, δεν θα το κάνω ποτέ...

 

Νιωθω άσχημα να την έχω και να μην την έχω (τουλάχιστον τον καιρο που την χρειαζόμουν πολύ), δεν ήταν εκεί...Τωρα που ειναι δεν θέλω να ειναι....Τωρα που θελει δεν θέλω εγώ...

 

Πως μπορεί να έχει το θράσσος να μου λεει οτι τώρα θα την καταλάβω που έγινα μάνα, τι πέρασε για μένα:evil: η πως είναι δυνατον να μου κάνει υποδειξεις για την ανατροφή του παιδιού μου????

 

Πως ειναι δυνατον να θέλει να έχει δικαιώματα επάνω μου και πανω στο βρεφάκι μου???

 

και μετα.......έρχετε ένα αγγελοδιαβολάκι και μου δίνει χαστούκι και με κάνει να νιωθω τύψεις που πάλι μιλάω άσχημα γιαυτην...Που πάλι την κατηγορώ...Μου επισημάνει συνέχεια ότι αυτη με βοήθησε οικονομικά στην εγκυμοσύνη και τώρα που γέννησα τα πρωτα έξοδα...και εσυ την "θάβεις" με αυτον άσχημο τρόπο??

 

και εγώ με κοκκινο το μαγουλο μου προσπαθω να δικαιολογηθω λεγοντας...ΤΙ να την κάνω αυτη την βοηθεια?? Εγω αγάπη ήθελα, την μανα μου ήθελα τότε , ΗΘΕΛΑ την μανα μου.....Προσπαθώντας να καταλάβω στην τελική γιατι νιώθω τύψεις εγώ ενώ άλλος θα έπρεπε να τις έχει???

 

ΝΙΩΘΩ ακόμα, ΝΑΙ ακόμα οργισμένη και έχουν περάσει 16 χρόνια και νιώθω ότι δεν πρόκειτε να της το συγχωρήσω ποτε.....

 

ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ δυνατόν να την καταλάβω σαν μανα??? Ηδη 1 μιση μήνα μητέρα και βλέπω το βρεφάκι μου και αναρωτιέμε καθημερινα , πως τολμησε και το έκανε αυτο στο παιδί της....

 

Είμαι μάνα ΑΛΛΑ δεν την καταλαβαινω , ΟΧΙ δεν καταλαβαινω γιατι μου έκανε τόσο κακό....

 

Το λατρευω το αγοράκι μου και δεν θα δει ποτέ την ΜΑΝΑ που είδα εγώ...ΠΟΤΕ

 

Είμαι κακιά???? Φέρομαι άσχημα??? Γιατι νιωθω έτσι άσχημα ακόμα???

[riniw 1980]

έχωντας χάσει τη μαμά μου και μένωντας με τον μπαμπά μου-που δε τον λες και πολυ συναισθηματικό- σου λέω οτι για όλα φταίει αυτή η μαγική δύναμη που λέγεται ΑΓΑΠΗ...

Αν δεν είχες μάθει ν'αγαπάς δε θα αισθανόσουν τίποτα οπότε μάλλον θα γινόσουν σαν τη μάνα σου....αγαπάς κι επειδή αγαπάς και τη μαμά σου γι'αυτό νιώθεις έτσι...

Είναι λογικό είναι φυσικό είναι πάνω απ'όλα ΒΑΘΕΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ να σιαθάνεσαι έτσι....μην έχεις τύψεις...κοίτα το γλυκό σου μωράκι που κρατάς στην αγκαλιά σου και κάνε τις πιο γλυκές σκέψεις...τις κακές διώξ'τες....

[nikol1981]

και μετα.......έρχετε ένα αγγελοδιαβολάκι και μου δίνει χαστούκι και με κάνει να νιωθω τύψεις που πάλι μιλάω άσχημα γιαυτην...Που πάλι την κατηγορώ...Μου επισημάνει συνέχεια ότι αυτη με βοήθησε οικονομικά στην εγκυμοσύνη και τώρα που γέννησα τα πρωτα έξοδα...και εσυ την "θάβεις" με αυτον άσχημο τρόπο

μηπως γνωριζεις κ την δικια μου????

απλα ειναι ο τυπος γυναικας που νομιζει οτι ολα γινονται για το χρημα.............δεν ξερω τι να σου γραψω υπαρχει μια συγχιση στο κεφαλι μου οποτε τα σκεφτομαι.ποιος εκανε λαθος σε ολο αυτο.δεν πειραζεςι ομως γινομαστε πιο δυνατες κ ευχομαι να μην κανουμε τα ιδια στα παιδια μας. κ γω 3 φορες εφυγα μονη μου στα 14 κ αυτη 3 λαλουν κ 2 χορευουν.δεν με ρωτησε ποτε το γιατι .να βρει αυτο το γιατι αφου δεν κανει ποτε λαθη:(:(

[nikol1981]

δεν θελουμε λεφτα αλλα αγαπη.ξερεις τι ειναι αυτο???? μαλλον οχι.

ξερετε πια ειναι η ειρωνια???οτι εγινα μαμα στα 16 κ ωρες ωρες νομιζω οτι φερομαι στην κορη μου οπως η μανα μου σε μενα.κ ειναι τοσο αδικο.νομιζω οτι δεν την αγαπαω οσο πρεπει.

ε,ρε τι μου εκανες βραδυατικα

[aleca]

εισαι πολυ γλυκια.....ξερεις τι γινεται?? Δεν εχουν συναισθηση της πραγματικοτητας. Εχουν πλασει αλλο σεναριο στο μυαλο τους απο αυτο που εζησαν. Αμυνα νομιζω ειναι αυτο....

Αν μπορουσαν να καταλαβουν....αν ενιωθαν εστω και λιγο ποσο πονο προκαλεσαν, δεν θα το αντεχαν....

Μη βασανιζεσαι....περασε και δεν μπορει να αλλαξει ό,τι εγινε. Εχεις μπροστα σου το μελλον...εχεις το μωρο σου....ισως να ερθουν και αλλα....εχεις την δυνατοτητα να δωσεις ευτυχια και αυτο εχει σημασια.....

Και εγω απο την ημερα που εγινα μαμα 'κακιωσα' πιο πολυ....δεν μπορουσα να βρω δικαιολογιες....αλλα ξερεις που κατεληξα?

Εδω ειναι η ζωη...τωρα! Οσο δικαιωμα εχει το πλασματακι να ζησει ευτυχισμενο, αλλο τοσο εχουν και οι κακες στιγμες να μεινουν στο παρελθον....ετσι πιστευω....

Μπορεις να αισθανεσαι ο,τι θες για τη μητερα σου. Δεν χρειαζεται να λογοδοτησεις σε κανεναν...ουτε στον εαυτο σου....απλα αποδεξου πως ό,τι εγινε δεν αλλαζει και καταλαβε οτι εισαι τουλαχιστον τυχερη που ηρθε τωρα μια τοσο μεγαλη αγαπη!!

[sternchen]

Βρε Stellinula, τι έχεις περάσει;

Κανένας δεν θα έπρεπε να κουβαλάει τόσα παιδικά τραύματα, που κουβαλάς εσύ.

Λυπάμαι, αλλά η μητέρα σου ήταν ακατάλληλη για παιδιά και την πλήρωσες εσύ, που ήσουν αθώα και το θύμα των καταστάσεων.

Το μήνυμα σου βγάζει πολύ πόνο και οργή μαζί και είναι εντελώς δικαιολογημένο.

Ειδικά τώρα που έγινες μανούλα και ξέρεις το μεγαλείο της μητρότητας, ειδικά τώρα έχεις γεμίσει από τεράστια ερωτηματικά και αναρωτιέσαι το γιατί.

Ίσως η μητέρα σου να είχε μεγαλώσει και αυτή πάρα πολύ άσχημα και ως εκ τούτου να έγινε ένας ανώριμος και ανεύθυνος άνθρωπος.

Προσπάθησε να μην τα σκέφτεσαι όλα αυτά, γιατί θα σου διαλύουν την ψυχολογία σου και θα είναι κρίμα.

Επικεντρώσου στο μικρό σου θαυματάκι και συμφιλιώσου με την ιδέα, ότι είχες μια μαμά, που δεν ήταν όπως θα έπρεπε, ότι έγινε δυστυχώς δεν αλλάζει.

Σε καταλαβαίνω όμως, αισθάνεσαι την αδικία και δεν βγάζεις νόημα, δεν υπάρχει λογική.

Όταν μπορέσεις και θελήσεις, θα σου πρότεινα να συζητούσες τον συσσωρευμένο πόνο σου και με έναν ψυχολόγο, θα σε βοηθήσει να αποσυμφοριστείς από τα αρνητικά συναισθήματα και στο τέλος να συγχωρέσεις και την μητέρα σου.

Να σου ζήσει το παιδάκι σου!

[Stellinula]

να βρει αυτο το γιατι αφου δεν κανει ποτε λαθη:(:(

 

ουτε η δική μου κάνει λάθη..έχει το αλάθητο!!!

 

ε,ρε τι μου εκανες βραδυατικα

 

 

Κορίτσια συγγνώμη δεν ήθελα να σας θυμησω καταστασεις αλλά θεωρω μεγάλη ηρωνεία να μου λεει "όταν γίνω μάνα θα καταλάβω" ενω αυτη δεν ήταν ΠΟΤΕ η ΜΑΝΑ για μένα...

[no doubt]

Στη θέση σου θα τα άφηνα όλα πίσω.

Μη βασανίζεσαι με τέτοιες σκέψεις.

Ζήσε το σήμερα με το παιδάκι σου.

Αν δεν τη θες στη ζωή σου κάντην πέρα έτσι απλά.

 

Πάντως είναι σημαντικό και εμείς να ζητάμε συγνώμη και να μάθουμε στα παιδιά μας να το κάνουν χωρίς εγωισμό και ντροπή.

[Stellinula]

Μα νιώθω ότι δεν θα μπορέσω να την συγχωρήσω ποτέ..Εχω προσπαθησει άπειρες φορές αλλά κατευθειαν μου βγαίνει η κακία απο αυτα που πέρασα και ξεχνάω ΤΕΛΕΙΩΣ την συγχώρεση!!!

[aleca]

η θα βρεις τροπο να την αποδεχτεις η θα την βγαλεις εντελως απο τη ζωη σου.....δεν υπαρχει αλλη λυση δυστυχως.

[silia84]

εγω ευχομαι να τα βρεις με την μητερα σου.....

οσο περναει ο καιρος οι "σκληροι" ανθρωποι αλλαζουν και μετανιωνουν για πολλα πραγματα....ισως και η μητερα σου καταλαβει τα λαθη της .....ειμαι σιγουρη οτι βλεποντας με ποσο αγαπη μεγαλωνεις το μωρακι σου,θα διαπιστωσει οτι δεν σου εδωσε την αγαπη που θα επρεπε....την παρηγορια της,την αγκαλιατης στα δυσκολα...

 

αυτο το θα γινεις μητερα, μπλα μπλα.....

για μενα δεν ισχυει...

(δυστυχως σε πολυ στενο μου περιβαλλον η μητερα αφησε το ενα παιδι της στον πατερα κ πεθερα σε ηλικια 4 ετων....και τωρα κανει τη ζωουλα της....

προσπαθω να την μεταπεισω και μου απανταει οτι τα παιδια ειναι αχαριστα και οτι θα το δω και εγω τωρα που εγινα μανα....!!!!)

 

αυτη η φραση κατα την ταπεινη μου γνωμη ειναι για να αποποιηθουμε τις ευθυνες μας....

[sevoula]

Στη θέση σου θα τα άφηνα όλα πίσω.

Μη βασανίζεσαι με τέτοιες σκέψεις.

Ζήσε το σήμερα με το παιδάκι σου.

Αν δεν τη θες στη ζωή σου κάντην πέρα έτσι απλά.

 

Πάντως είναι σημαντικό και εμείς να ζητάμε συγνώμη και να μάθουμε στα παιδιά μας να το κάνουν χωρίς εγωισμό και ντροπή.

συμφωνώ κι επαυξάνω.

όταν γέννησα, αξιολόγησα ενστικτωδώς κάποια πράγματα, κυρίως τη μάνα μου. όμως ώρα με την ώρα η αγάπη μου για την κόρη μου, η αγάπη μου για τη ζωή, με έκανε να συγχωρώ, να ταπεινώνομαι σε επίπεδα που δεν έπαιζαν με τίποτα στην προ κόρης εποχή.

η μητρότητα σου δίνει δύναμη, γιατί δίνεις ζωή.

με αγάπη θα χωρέσεις ό,τι έγινε κ θα αφήσεις χώρο για όμορφες στιγμές με τη μάνα σου μαζί για το μέλλον.

[Stellinula]

ΔΥΣΚΟΛΑ πολυ ΔΥΣΚΟΛΑ να γίνει αυτο!!!

[tzini]

καλησπερα κι απο εμενα.

 

αχ βρε στελλα... μεγαλη κουβεντα ανοιξες βραδιατικο.:sad:

 

παντα καθε μερα σκεφτομαι την μια κουμπαρα μου κ οσα πανδεινα περασε απο τους δικους της. δεν ξερω την δικη σου ιστορια απ την αρχη, αλλα η μαριαννα μου, παιδικη φιλη απο δημοτικο, εχει μεσα της πολυ θυμο ακομα.

δεν εχει ξεπερασει στο ελαχιστο το γεγονος οτι την παρατησαν στο ελεος της θειας της, μικρο κοριτσακι- προνηπειο για βρει την ηρεμια της. μονο ηρεμια δεν βρηκε κ εκει. σε ενα δωμα ταρατσας μεγαλωσε 2*2.

 

πιστευω πως θελει πολυ, μα παρα πολυ χρονο για να ξεπερασει καποιος τα παιδικα του τραυματα κ δεν επουλωνονται ευκολα. κ περισσοτερο οταν γινεσαι μανα κ καταλαβαινεις! η μαριαννα μου αργει πολυ ακομα.... κ μαλλον δεν θα το ξεπερασει ποτε. κ εχει ολα τα δικια μαζι της, γιατι εζησα απο κοντα της στιγμες της. οποιος ειναι εξω απ το χορο λεει πολλα τραγουδια.:-(

[nicole23]

Προσωπικά πιστεύω ότι αν δεν την "συγχωρήσεις" δε θα μπορέσεις να απαλαγείς από τους παιδικούς σου εφιάλτες. Δε σου λέω να γίνετε κολλητές, απλά προσπάθησε να καταλάβεις γιατί έκανε όσα έκανε (ή δεν έκανε αυτά που έπρεπε να κάνει).

Σου εύχομαι ότι καλύτερο

[Stellinula]

Σας ευχαριστώ, ώρες ώρες νιωθω παιδουλα ακόμα αναζητώντας το χαμενο χάδι της μάνας μου, για την ακρίβεια το ανυπαρκτο χάδι της μάνας μου...

 

Καθώς λοιπόν βλέπω να είναι η ΤΕΛΕΙΑ μάνα για τον ετεροθαλή αδερφό μου, εμένα αυτο με λυπεί πολύ, ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ (όχι για τον αδερφό μου, για την μανα μου)...τον αδερφό μου τον λατρεύω...

 

Θα μου πείτε γιατι τα ανασκαλευεις και βρωμάνε??? Γιατι τώρα συνηδητοποιησα ΠΟΣΟ μεγάλει κουβέντα και πόσο ΚΥΡΟΣ κουβαλάει η λέξη ΜΑΝΑ και λέγοντας μου ότι "όταν γίνεις μάνα θα καταλάβεις" εμένα έρχετε αντιστροφα στο κεφάλι μου το μήνυμα

 

"Ναι, τώρα που έγινα μάνα κατάλαβα.....ΟΧΙ την ΜΑΝΑ μου αλλά το ότι ΠΟΤΕ δεν θα εγκαταλείψω τον γιό μου για άλλους έρωτες και άλλα παιδιά, ΠΟΤΕ δεν θα τον διώξω απο την ζωή μου, ΠΟΤΕ δεν θα τον αμφισβητήσω και ΠΟΤΕ δεν μα ποτέ δεν θα πάψω να τον αγαπάω"

[tzini]

Σας ευχαριστώ, ώρες ώρες νιωθω παιδουλα ακόμα αναζητώντας το χαμενο χάδι της μάνας μου, για την ακρίβεια το ανυπαρκτο χάδι της μάνας μου...

 

Θα μου πείτε γιατι τα ανασκαλευεις και βρωμάνε??? Γιατι τώρα συνηδητοποιησα ΠΟΣΟ μεγάλει κουβέντα και πόσο ΚΥΡΟΣ κουβαλάει η λέξη ΜΑΝΑ και λέγοντας μου ότι "όταν γίνεις μάνα θα καταλάβεις" εμένα έρχετε αντιστροφα στο κεφάλι μου το μήνυμα

 

"Ναι, τώρα που έγινα μάνα κατάλαβα.....ΟΧΙ την ΜΑΝΑ μου αλλά το ότι ΠΟΤΕ δεν θα εγκαταλείψω τον γιό μου για άλλους έρωτες και άλλα παιδιά, ΠΟΤΕ δεν θα τον διώξω απο την ζωή μου, ΠΟΤΕ δεν θα τον αμφισβητήσω και ΠΟΤΕ δεν μα ποτέ δεν θα πάψω να τον αγαπάω"

 

σε καταλαβαινω απολυτα!

[ilonka19]

Η μητρότητα δυστυχώς δεν συνεπάγεται την ύπαρξη μητρικού ενστίκτου. Το μόνο καλό της υπόθεσης είναι οτι φαίνεται ξεκάθαρα Stellina ότι έχεις δουλέψει τρομερά μέσα σου και οτι μπορείς να δώσεις απλόχερα την αγάπη σου στο παιδί σου.

[pashalitsa]

Τί κουβέντα άνοιξες τώρα!!! Καμιά σχέση με την πεθερά μου;;;;;;; Ο άντρας μου έχει περάσει τα πάνδεινα στα χέρια της και αφού το πήρε απόφαση πια και δεν της μιλάει καν εδώ και χρόνια, τόλμησε να του στείλει γράμμα όπου του αναφέρει ακριβώς αυτή τη φράση:"τώρα που έγινες πατέρας θα καταλάβεις τι εστί..." Έλα που ο άντρας μου τώρα που έγινε πατέρας είναι ΠΙΟ ΟΡΓΙΣΜΕΝΟΣ για όσα περασε ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΠΙΑ!!!

 

Έχω να σου πω (επειδή κατάλαβα πολλά) ότι μιλάμε για χαρακτήρες που ζουν σε μια δική τους πραγματικότητα, στην οποία είναι ΑΛΑΘΗΤΟΙ ΚΑΙ ΜΗ ΣΟΥ ΠΩ ΚΑΙ ΘΥΜΑΤΑ!!! Μετά από πολύ πόνο και σπαραγμό στην οικογένεια και αφού κόντεψα να "χάσω" τον άντρα μου από το σοκ που έπαθε όταν συνειδητοποίησε απότομα τη σκληρή πραγματικότητα (κατέρρευσε νευρολογικά και είχαμε μεγάλες ιστορίες) έχω να σε συμβουλέψω το εξής: ΜΑΚΡΙΑ!!! Θα κρατάς τον άλλο σε απόσταση τέτοια που να μη σε πληγώνει! Δεν ξέρω αν θα είναι ένα μέτρο ή ένα χιλιόμετρο, εσύ θα κρίνεις! Αλλά ΜΑΚΡΙΑ!!! Και μόνο οι συζητήσεις, οι σπόντες και όλα αυτά, ξυπνούν μνήμες, πόνο, αγανάκτηση κλπ. Και εσύ έχεις μωρό να μεγαλώσεις.

 

Για πολύ καιρό πίεζα τον άντρα μου να έχει κάποια σχέση με τους δικούς του έστω και τυπική γιατί πίστευα ότι θα είναι καλύτερα για την ψυχολογία του! Τελικά ανακάλυψα ότι υπάρχουν μερικές, λίγες περιπτώσεις, όπου καλύτερα να μην υπάρχει επαφή! Δεν το πίστευα και όμως είναι καλύτερα σε μερικές περιπτώσεις! Αλλά μιλάμε για αρρωστημένες καταστάσεις έτσι;;; Μιλάμε για μεγάλες πληγές, μιλάμε για εκμετάλλευση ψυχική και οικονομική κλπ...

 

Α, που είσαι, είχε και μια κόρη η κυρία αλλά την έδιωξε γιατί ο "νέος" δεν ήθελε το κορίτσι, ήθελαν μόνο το αγόρι για χαμάλη και μεροκάματο!!! Το κορίτσι παρατημένο έπαιρνε τηλ. ότι είναι πολύ άρρωστη με πυρετό και εκείνη έλεγε "συγγνώμη, λάθος" και το έκλεινε, για να μη χαλάσει το προξενιό με το "νέο" (καμια 20ρια χρόνια μεγαλύτερο...)

[alcyon]

"Αν θες να μάθεις να αγαπάς, πρέπει πρώτα να μάθεις να συγχωρείς..."

 

 

Είσαι ελεύθερη να θέσεις τα όριά σου για να μην πληγωθείς ξανά. Να κρατήσεις τις αποστάσεις σου για να θωρακίσεις τον εαυτό σου.

Είναι λογικό να υπάρχει πίκρα για το παρελθόν. Και μούδιασμα (τουλάχιστον) για το παρόν.

Μα την αγάπη αληθινά... τη γνωρίζεις μόνο όταν ανοίξεις την καρδιά στη συγχώρεση.

 

Αυτό είναι το πιο δύσκολο.

 

 

 

Υ.Γ. Η ατάκα που έγραψες, σε λίγο θα έχει και update: "Όταν μεγαλώσει το παιδί θα καταλάβεις. Τώρα είναι μικρό."

[fistikaki]

συμφωνω με την αλκυ..

 

και να προσθεσω κι αλλη ατακα 'αμα πεθανω, θα με θυμηθεις....'

 

η συγχωρεση ειναι μεγαλο πραγμα.... αμα το καταφερεις, θα κανεις στον εαυτο σου μεγαλο δωρο.... θα παρει ανασα η ψυχη σου...

δεν ειναι ευκολο

[love4four]

Κι εγώ θα σου έλεγα να προσπαθήσεις να συγχωρήσεις την μητέρα σου και να δεις το μεγαλείο της αγάπης στο πρόσωπό της, να την αποδεχτείς με τα λάθη της... τώρα που έγινες μάνα !

[apricot]

εγω δεν ξερω τι να σου πω ακριβως γιατι και εγω δεν συγχωρω ευκολα....λατρεψε το παιδι σου και τον αντρα σου και αφου δεν το μπορεις μην προσπαθεις να συγχωρησεις τη μητερα σου. εχω διαβασει κατα καιρους αυτα που εχεις γραψει και νομιζω οτι ουτε εγω θα τη συγχωρουσα....τα παιδια δεν φταινε για τις δικες μας επιλογες. οι επιλογες μας βαρυνουν εμας και στο παρελθον η μητερα σου επελεξε. η παραιτηση δεν ειναι επιλογη!!!

[mikro_thiriaki]

Εγώ πάντως για κάτι τέτοια και χειρότερα δεν τη συγχώρεσα εντελώς τη μάνα μου.

Δηλαδή προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι την έχω συγχωρέσει, αλλά κάθε φορά που προσπαθεί να μου κάνει υποδείξεις σχετικά με το παιδί, αισθάνομαι μόνο πόνο και θυμό. Τίποτα άλλο. Υστερα βέβαια ησυχάζω και πάλι την αγαπώ, αλλά μόνο "εκ αποστάσεως" πια...

 

Και ναι, έχω συνέχεια τύψεις, αλλά ευτυχώς ή δυστυχώς είμαι από τους ανθρώπους που δεν εκδηλώνουν την ντροπή τόσο ευκολά όσο θα το ήθελαν οι άλλοι... γι'αυτό κάποιοι με θεωρούν αναίσθητη, αλλά...

χέ$τηκα! Στο κάτω κάτω κανένας δεν ξέρει τι κουβαλάω μέσα μου και πόσο ντρέπομαι και γιατί.

[fenaki]

Κορίτσια συγγνώμη δεν ήθελα να σας θυμησω καταστασεις αλλά θεωρω μεγάλη ηρωνεία να μου λεει "όταν γίνω μάνα θα καταλάβω" ενω αυτη δεν ήταν ΠΟΤΕ η ΜΑΝΑ για μένα...

 

της το έχεις πει αυτό...τι σε ολήγωσε?το οτι σε βοήθησε οικονομικά στη Γέννα ειναι το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει.....τίποτα δεν εξαγοράζει την αγάπη........και κακώς που νιώθεις τύψεις......

Συνήθως αυτή η φραση λέγεται κατά κορον απο τις περισσότερες μαμάδες της δική μας γεννιάς θέλοντας απο μια απλά να μας που πόσο μεγάλη ευθύνη είναι....και απο την άλλη να δικαιολογείσουν την συμπεριφορά τους.....

Λυπάμαι πάρα πολύ για όσα πέρασες.......ειλικρινά ειναι ότι πιο σκληρό υπάρχει......ανάμεσα στο δέσιμο που λέγεται μαμά παιδί......σίγουρα θα υπήρχε κάποιος σοβαρός λόγος.....αλλά και πάλι δεν διακιολογείται......έτσι απλά τουλάχιστον......

πάντως η αλήθεια ειναι πως όταν γίνεσαι μάνα σου έρχονται πράγματα στο μυαλο....τα οποια πριν τα προσπερνουσες.....

εγω θυμάμαι να λέω πάντα πως.....θα ειμαι πολυ αυστηρή με τα παιδιά μου......και πως θα ήθελα να έχουν σωστους τρόπους......κτλ....

μπούρδες.....η κόρη με κάνει ότι θέλει.......της έχω τόση αδυναμία και βλέπω πως με τουμπάρει με ένα κλάμα με μια αγκαλιά με φιλιά......

Στελλινουλα μην αισθάνεσαι άσχημα κορίτσι μου......έχει απόλυτο δίκιο.....σε αυτά που αισθάνεσαι......απλά για μένα η δική μου συμβουλή ειναι να καθίσεις να της μιλήσεις.......και να κάνεις μια προσπάθεια απλά να ειστε καλά.....αυτό θα πάρει χρόνο βέβαια....αλλά επειδή μάλλον έχεις περισσότερη δύναμη απο εκεινη μέσα σου.....βάλε όρια και θέσε τις βάσεις για την σχέση σας.....