Η συμβουλη μου για καθε νεα συζυγο

[livinath]

Συγγνώμη αλλά θα τα πω χοντρά....

 

 

 

ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ;;; ΓΙΑΤΙ ΛΕΜΕ ΠΩΣ ΥΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠ'ΟΛΑ; ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ; ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΜΕ ΚΑΤΙ;; ΣΥΝΕΛΘΕΤΕ!!

 

Αν υποθέσουμε ότι οι ομοιοπαθούσες της politissas βγάζουν έναν μέσο όρο ηλικίας ανάμεσα στα 30 με 35 τότε αυτό σημαίνει ότι έχετε διανύσει περισσότερο από το 1/3 του προσδόκιμου ζωής στη Ελλάδα. Τι περιμένετε για να ΣΕΒΑΣΤΕΙΤΕ τη ζωή σας, την ψυχική και σωματική υγεία σας; Όχι ρε κορίτσια, είναι κρίμα! Η ζωή είναι μία και έχει αρχή και τέλος. Και είναι μικρή. Δεν αξίζει να την αναλώνουμε σε σκονισμένα πατώματα και δαχτυλιές στο ψυγείο. Δεν είπα να γίνει το σπίτι στάβλος αλλά δεν θα αρρωστήσετε γιατί δεν ξεσκονίσατε σήμερα. Και η τουρκοκρατία τελείωσε, ο πασάς ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Βάλτε προτεραιότητα τα πραγματικά σημαντικά στη ζωή σας και δώστε του ευθύνες να διαχειριστεί... Αν στο τέλος της εβδομάδας δεν έχει πουκάμισο να φορέσει πείτε ότι αυτή τη δουλειά την κάνει το πλυντήριο που ΔΕΝ έβαλε. ΟΚ, δουλεύει κι εσείς δεν δουλεύετε. Όταν γυρνάει δεν μπορεί να αφιερώσει 1 ώρα, όχι πολύ, 1 ώρα μόνο για να βάλει 2 πλυντήρια ρούχων, 1 πιάτων και να κατεβάσει τα σκουπίδια;; Και από πότε θεωρείται δουλειά η διαπαιδαγώγηση και το διάβασμα των παιδιών του;; Αυτό είναι ευχαρίστηση και υποχρέωση κάθε γονιού ανεξαρτήτως φύλου. Ας κόψει τον απογευματινό του ύπνο. Άκου ύπνο μέχρι τις 9! Τι είναι, εργένης;;

 

Μην σκέφτεστε πια τα λάθη που έγιναν και από τις δύο μεριές. Διορθώστε τα. Πάρτε τα πράγματα στα χέρια σας.

 

 

 

 

Συγγνώμη για το έντονο ύφος αλλά πραγματικά, φούντωσα...!

[beba01]

livinath ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ!!

[nicole23]

politissa είναι λάθος να περιμένεις από τον άλλον να αλλάξει. Καταρχήν πρέπει να αλλάξεις εσύ η ίδια. Βάλε τα όριά σου, εξήγησε στον άντρα σου τις ανάγκες σου, και αν σαγαπάει όπως λές, τότε θα αλλάξει μόνος του.

Για να είναι τα παιδάκια σου καλά, πρέπει να βλέπουν την μαμά τους ευτυχισμένη. Πίστεψέ με, πιο πολύ θα στενοχωρηθούν αν σε βλέπουν εσένα χάλια, παρά για το ότι ο μπαμπάς δεν τους πάει στην παιδική χαρά.

Φρόντισε τον εαυτό σου, ποτέ δεν είναι αργά.

[Ellemphriem]

Καλημερα. Με λενε Politissa και σημερα δεν ειμαι καλα.Ειναι παλι μια απο τις μερες που φλερταρω με την καταθλιψη μου.

Ας τα παρουμε ομως την ιστορια απο την αρχη.Απο μικρη οταν με ρωτουσαν τι θα κανω οταν μεγαλωσω εγω απαντουσα με χαρα "Θα παντρευτω", πραγμα και το οποιο εκανα μολις τελειωσα το πανεπιστημιο.Κεραυνοβολος ερωτας, ωραια σχεση.Γνωριστηκαμε το 1998, παντρευτηκαμε το 2002, καναμε και δυο κορουλες το 2003 και το 2006.Ολα ωραια και καλα.Η υγεια μας καλα, τα οικονομικα μας καλα, οι σχεσεις με τους γονεις μας καλες(κατι ψιλα με την πεθερα βεβαια τα εχω , αλλα και ποια δεν εχει,εχουμε και φιλους να πιουμε ενα κρασι.

Εγω ομως κουραστηκα.Και καθε μερα που περνα νιωθω ολο και πιο κουρασμενη.

Απο την πρωτη μερα του γαμου μας θεωρησα καλο , μιας και δεν εργαζομαι, να εχω τον αντρα μου πασα. Ολα στο χερι του τα ειχα.Παντοφλες , καφε, τα ετοιμαζα τα ρουχα του σετακια στις κρεμαστρες, του εβαζα σαπουνακια πανω στο μαξιλαρι του να μυριζει ωραια, εκανα απο το πιο απλο μεχρι ο,τι βαζει ο νους σας.Ο αντρας μου ερχοταν απο τη δουλεια , ετρωγε , κοιμοταν μεχρι τις 21:00 και μετα καθοταν στο σαλονι, εβαζε τα ποδια στο τραπεζι και εγω τον περιποιομουν.Μου αρεσε ολο αυτο, το ευχαριστιομουν.

Ηρθε το πρωτο μας παιδακι και φυσικα τα ανελαβα εξ ολοκληρου ολα μιας και ο αντρας μου φοβοταν να το πιασει αλλα και αρνιοταν να βοηθησει στο αλλαγμα η στο ταισμα πχ. Το σκηνικο το ιδιο.Ερχοταν απο τη δουλεια, ετρωγε, κοιμοταν μεχρι τις 21:00 και μετα εβλεπε τηλεοραση και ηθελε αγκαλιτσες.Καπου εκει επαθα την πρωτη μου υπερκοπωση και την πρωτη μου καταθλιψη.

Μιλησαμε και φυσικα εμεινε εκπληκτος απο αυτα που ακουσε.Ημουν δεδομενα "ανατολιτισσα" για αυτον και του φανηκε περιεργο οταν ζητησα τη βοηθεια και τη συμμετοχη του σε μερικα θεματα του σπιτιου.Τα πραγματα αλλαξαν προς το καλυτερο για λιγο καιρο,ξεπερασα εγω τα προβληματα μου και φυσικα μετα επανηλθαμε στα παλια καλα μας!

Το ιδιο μοτιβο ακολουθησε και με το δευτερο παιδακι μας.Εχοντας υποσυνειδητα τυψεις που δεν εργαζομουν μερα με τη μερα αναλαμβανα ολοενα και περισσοτερες ευθυνες για να μην τον κουραζω, για να μην τον πιεζω.Μικρα μικρα πραγματακια που μαζευονται και γινονται βουνο.

Κατα καιρους συζητουσαμε, ζητουσα βοηθεια, κατι διορθωνοταν, συμμετειχε λιιιιγο παραπανω αλλα μετα παλι τα ιδια.Παραλληλα εγω αρχισα να εχω διαφορα ψιλοπροβληματακια. Τενοντιτιδες, οσφυαλγια, αυχενικο και αρκετα σκαμπανεβασματα στην ψυχολογια μου.Το σωμα μου χτυπουσε καμπανακια και εκανα πως δεν τα ακουγα.

Οχτω χρονια μετα, ανοιγω το πρωι τα ματια μου και δε θελω να σηκωθω απο το κρεββατι.Νιωθω τοσο, μα τοσο κουρασμενη. Εχει στιγμες που νιωθω πως δεν μπορω να παρω αερα απο πουθενα.Ολα, μα ολα πρεπει να περασουν απο το χερι μου.Αν δεν ενδιαφερθω απλα δε θα γινουν, ακομα και τα βασικα.Και αυτο με πνιγει. Δε νομιζω πως αντεχω αλλο να εχω την εννοια ολων. Φυσικα και το εχουμε συζητησει με τον αντρα μου αλλα δεν αλλαζει κατι ριζικα. Ειμαι τοσο δεδομενη για αυτον που δεν μπορει να καταλαβει πως κατι που το κανω επι 8 χρονια τωρα ξαφνικα δεν το αντεχω. Στα ματια του φαινομαι ως τρελη και δυστυχως εχει δικιο. Τοσο καιρο η σταση μου ειναι ακρως παθητικη. Τοσο καιρο τον αφηνα να ειναι σχεδον επισκεπτης στο σπιτι μας, πως να αρχισω να διεκδικω τωρα;

Με αγαπα και τον αγαπω, αλλα μαλλον δε φτανει μονο αυτο σε ενα γαμο.Τα περιμενει ολα απο εμενα, οπως αλλωστε γινοταν τοσο καιρο, εγω ομως δεν εχω αλλο κουραγιο.Νιωθω την απουσια του μεσα στη ζωη μου.Ειναι στο σπιτι δεν ειναι στο σπιτι, δεν εχει και μεγαλη διαφορα.Εγω απο την πλευρα μου κουραζομαι σωματικα αλλα κυριως ψυχικα και μετα γινομαι ευερεθιστη και ολα μου βρωμανε.Δεν τα εξωτερικευω, τα κραταω μεσα μου και μετα το ριχνω στις βαλεριανες.Μ'αγαπα αλλα δε νοιαζεται, εχει συνηθισει να τα βρισκει ολα τα θεματα τακτοποιημενα.

Την ιδια αντιμετωπιση εχει και με τα παιδια.Τα αγαπα αλλα δε θα ρωτησει πχ πως περασαν στο σχολειο η αν μαλωσαν με την καλυτερη τους φιλη.Την κατασταση αυτη τα παιδια τη βλεπουν.Προσπαθω να τα μπαλωσω αλλα τα ξεγελας; Δεν τα ξεγελας.

Και ετσι φτασαμε στη σημερινη μερα που γραφω και κλαιω, κλαιω και γραφω.Δεν ξερω γιατι καθομαι και τα γραφω ολα αυτα, δεν ξερω αν θα θελει καποιος να τα διαβασει.Δεν ξερω τι θα κανω. Μαλλον υπομονη...

Θελω ομως να δωσω μια συμβουλη σε οσες ξεκινανε τωρα την οικογενεια τους.Κοριτσια, προσεξτε τι δινετε ως δεδομενο.Η δυναμη της συνηθειας ειναι τοσο μεγαλη που πολυ δυσκολα αλλαζει, αν αλλαζει.Πρεπει να υπαρχει συνεργασια σε ενα γαμο. Τα χρονια περνανε , φευγει ο πρωτος ενθουσιαμος, οι κακες συνηθειες παυουν να φαινονται χαριτωμενες.Οι υποχωρησεις καλο θα ειναι να 'ναι αμοιβαιες, διαφορετικα ξυπνας μια μερα σαν και εμενα και χτυπας το κεφαλι σου γιατι βρεθηκες σε μια κατασταση που η ιδια δημιουργησες.Συνηθως τοτε ειναι ειναι αργα.

Σας ευχαριστω για το χρονο σας.

 

Βρε κουκλα μου σε διαβαζω και εγω και κλαιω μαζι σου. Ετσι ακριβως επαθα και εγω και προσπαθω να το μαζεψω ΟΣΟ ειναι ακομα 'σχετικα' νωρις......καλη δυναμη σου ευχομαι και η συμβουλη να παρθει ΠΟΛΥ σοβαρα απο ολες οσες πανε για γαμο. Συμφωνω 100000%

[Morchelina]

Εχω μονο μια ελαφρα πικρη γευση στο στομα.Γιατι θα πρεπει να συζητησω με τον αντρα μου ξανα τα ιδια αυτονοητα πραγματα;Γιατι να ειναι τοσο δυσκολο;Να πρεπει να ζητησω κατι για να το κανει;Δεν το βλεπει;Οσες φορες ρωτησα με κοιταξε με ενα βλεμμα γεματο απορια και ψελισε κατι μισολογα, απο αυτα που οι αντρες λενε καθε φορα που τους στριμωχνεις.Το πηρα το μηνυμα, πρεπει να διεκδικω καθημερινα και να κραταω και παντα "κατι" και για μενα.Αυτο θα κοιταξω να μαθω και στις κορες μου.

 

Το έχω ξαναγράψει ότι από έρευνα διαπιστώθηκε ότι οι γυναίκες στο γάμο φθείρουν την υγεία τους μέσα από αυτές τις καθημερινές μάχες να περάσουν το μήνυμα. Δηλ. ανεβάζουν πίεση, καρδιαγγειακά, κλπ. Αντίθετα οι άντρες αν και μπορεί να μην περνάνε καλά δεν φθείρονται σωματικά, π.χ. δεν χάνουν ποτέ τον ύπνο τους για τέτοια θέματα . Σας λέει τίποτα αυτό; Γιαυτό αν νιώθετε ότι φθείρετε την υγεία σας, και μην αφήνετε κανέναν να σας πει πως πρέπει να αισθάνεστε, αφήστε τις συζητήσεις και την ερμηνεία των βλεμμάτων και του το είπα και γιατί δεν με καταλαβαίνει και περάστε σε πράξεις. Γιατί μόνο αυτό θα καταλάβει, οι συζητήσεις είναι λεπτομέρειες. Όταν είσαι μάνα έχεις υποχρέωση πρώτα στα παιδιά σου να είσαι καλά και όχι να ευχαριστείς όλον τον κόσμο. Γιαυτό πρώτα για τα παιδιά σας και μετά για σας προστατέψτε τον εαυτό σας.

[elenik]

Κοπελα μου...

Ο πονος που βγαζουν τα ποστ σου ειναι μεγαλος.

Ομως εισαι νεα κοπελα και πρεπει να δρασεις. Πρεπει να απαιτησεις εστω και αργα τα αυτονοητα.

Το να ξυπνησεις ενα πρωι και να του πεις βαλε πλυντηριο θα ειναι ακατορθωτο.

Το να ξυπνησεις ομως ενα πρωι και να πεις θελω να βγω για δουλεια....

Βρες μια ημιαπασχοληση, απεκτησε ενδιαφεροντα και ξεφυγε απο την ρουτινα. Αν δεν υπαρχει οικονομικο θεμα βαλε μια κοπελα να σε βοηθαει με το σπιτι με καποια απο τα χρηματα που θα παιρνεις.

Η ζωη ειναι μικρη και ειναι αδικο να την περναμε πνιγμενοι.

 

Ζησ' την:D

[joela]

Η ώρα είναι 3 και 15 είναι ώρα που κλαίω ασταμάτητα.Ετσι έκατσα μπροστά απο τον υπολογιστή κι ενω ετοιμαζόμουν να γράψω για το πως νιώθω,έπεσα στο μνμ σου το οποίο είναι σαν να το έγραψα εγώ.

Με τη διαφορά οτι είμαι εγκυος στο δεύτερο παιδάκι μου και αντί να νιώθω την απέραντη ευτυχία,φοβάμαι οτι αυτή τη φορά δεν θα αποφύγω την κατάθλιψη αν δεν έχω ήδη.

νιώθω τόσο.....

Με τον άντρα μου γνωρισ΄τηκαμε στο λύκειο.Τον αγάπησα τρελά ήταν ο άντρας της ζωής απο την πρώτη στιγμή.Μέσα απο τις ατελείωτες συζητήσεις μας,ένιωσα πως με αυτόν τον άνθρωπο θα είμουν απολυτα ευτυχισμένη.Ασφαλής κοντά του.Είχαμε τόσα κοινά....ήταν αυτό που ζητούσα.Το ίδιο έλεγε κι εκείνος.

Είμασταν μαζί ως παιδιά και μετά απο χρόνια χωρισμού ξαναβρεθήκαμε.Οπου και διαπιστώσαμε οτι τπτ δεν άλλαξε μεταξύ μας.Εξακολουθούσαμε να ζητάμε τα ίδια πράγματα απο τη ζωή και το συντροφό μας κι έτσι αποφασίσαμε να μην χωρίσουμε ποτέ ξανά και να ενώσουμε το μισό που μας έλειπε τόσα χρόνια.

ΕΙΜΟΥΝΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ.ΚΟΛΥΜΠΟΥΣΑ ΣΕ ΠΕΛΑΓΗ ΕΥΤΥΧΊΑΣ.Τρελαινόμουν να του μαγειρεύω,να τον κανακεύω,να τον κολακευω.

Υποτήθετε πως ήξερα τις απόψεις του για κάποια πράγματα.Υποτήθετε πως ακόμα και σε μικροπράγματα που δεν συμφωνούσαμε,τελικά βρίσκαμε λύσεις πχ. μου έλεγε.Εγω είμαι ανατολίτης δεν θέλω να κάνω δουλειές.Οκ έλεγα ούτε εγώ θέλω να κάνεις αλλά δεν θα δημιουργείς και δουλείες.ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ μου έλεγε.

Ισως αυτό φαίνεται ασήμαντο,αλλά πολλά ασήμαντα,είναι τελικά πολύ σημαντικά,ειδικά όταν έχεις παιδιά.

Εγω λοιπόν δούλευα,γυριζα απο τη δουλεία και όταν γύριζε εκείνος είχε πάντα ένα φαί να φάει,ένα καθαρό σπίτι και μια γυναίκα πάντα γλυκομίλητη και διαθέσιμη.Και να τα τα γλυκά και να τα τραπέζια σε όλο το σόι κάθε λίγο και λιγάκι.Το μόνο του παράπονο ήταν οτι σιχαινόμουν το σίδερο και σχεδόν πάντα όταν ζητούσε κάτι δεν ήταν έτοιμο.

Λίγους μήνες μετά μένω έγκυος.ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ πόσο ακομα ευτυχισμένη θα μπορούσα να γίνω!!!!!Μέσα στα σπλάχνα μου είχα το παιδί του!!!!!!!Εκείνον κι εμένα πλασμένους μαζί.

Σταματάω τη δουλεία (μιας κ έχω το προνόμιο)απο την πρώτη στιγμή,και πραγματικά απόλαυσα αυτούς τους μήνες απο κάθε άποψη.Είχα και όλη την ημέρα μπροστά μου να περοιπειούμαι το σπίτι τον άντρα μου τον εαυτό μου.

Κάνουμε το παιδάκι μας όλα τέλεια......τέλεια?

Εκεί άρχισαν όλα.Μη έχοντας κανέναν στην κυριολεξία για βοήθεια,τα επωμίστηκα όλα εγώ.Χωρίς να βαρυγκομάω.Γύρισα στο σπίτι με καισαρική και το πρώτο που έκανα,αφού τακτοποίησα το μωρό μου ήταν να βάλω πλύσιμο.Πραγματικά ενιωθα τόσο καλά!!!!!

Για ένα χρόνο δε δούλευα και τα έβγαζα πέρα άρκετά καλά κανείς δεν είχε παράπονο.

Τι να σου κάνει όμως ένα κορμι......

Ο άντρας μου έχει δική του δουλεία.Γυρίζει κατά τις έξι.Είναι μόνιμα κουρασμένος(το καταλαβαίνω)κάθεται σε μια τηλεόραση.μέχρι να πέσει για ύπνο και χαμπάρι.

Καμία επικοινωνεία πλέον.Το μόνο που τον στεναχωρεί είναι οτι με την κρίση δεν μπορεί να προσφέρει στην οικογένεια του αύτά που πρέπει.

Δεν καταλαβαίνει όμως οτι η προσφορά η χρηματική δεν είναι το πάν.

ΕΜΕΝΑ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Προσπαθώ να είμαι καλή μάνα.Νιώθω πλέον οτι δεν μπορώ γιατί είμαι μόνιμα εκνευρισμένη,χωρίς υπομονή και έχω και ένα ακόμη παιδί στην κοιλιά μου.Προσπαθώ να είνα καλή συζυγος όπως πρίν το παιδί και δεν μπορώ γιατί,το παιδί μεγαλώνει,θέλει να περνάω ώρες μαζί του(για φροντίδα,διαπαιδαγώγηση,παιχνίδι) κι εγώ του αφιερώνομαι γιατί ξεκίνησα τη δουλεία,πάει σταθμό.....Και δεν έχω βοήθεια.Για να παίξει 10 λεπτά μαζί με το παιδί,για να ανασάνω λίγο,έχουμε θέμα.Για να σηκωθεί το βράδυ γιατί δε νιωθω καλά έχουμε μουρμούρες.για να το κάνει ένα μπάνιο,να το άλλάξει.....

Να μην πετάει τα ρουχα,κάλτσες πυτζαμες.Να μην παρατάει τα πιάτα ποτήρια.Να επιδιορθώσει κάτι, να κάνει κάτι που πήρε τόσα πολλά κιλά και στο τέλος θα πάθει τπτ..Καταντάω να τα λέω 1000 φορές και στο τέλος να βγαίνω η κακιά,γκρινιάρα η,η,η........Εκείνος δουλεύει!!!!!!!!!!ΕΓΩ???????????

Δεν προλαβαίνω πλέον να έχω το σπίτι στην τσίλια,πολλές φορές να μαγειρεύω.

Πρεπει να δείχνω και αισιόδοξη για να τον εμψυχώνω,με τις συσκολίες στη δουλεία του.Να μην τον πρήζω με τα.....δικά μου.....προσπαθώ να τον έλαφρύνω....

Και ειλεικρινά νιώθω οτι προσπαθώ.....αλλά πλέον δεν μπορώ ούτε να δείχνω αλλά ούτε να είμαι καλά.

Με τη δεύτερη εγκυμοσύνη μου είχα θέμα στην αρχή,ο γιατρός είπε ξεκούραση,όχι βάρος κ δεν σταμάτησα στιγμή να σηκώνω το παιδί μου,να σηκώνωμαι 3-4 φορές τη νύχτα.....να κάνω οτι μπορώ και να νιώθω....τραγικά άσχημα που δεν μπορώ να είμαι όπως πρώτα.

Οταν λοιπόν άρχιασα να " απαιτώ" βοήθεια,αρχίσαν οι γκρίνιες οι καυγάδες,βαρύγδουπες δηλώσεις του στύλ, που έμπλεξα,άλλαξες,δεν με καταλαβαίνεις,αχάριστη και άλλά που ούτε να θυμάμαι θέλω......

Εχω φτάσει σε σημείο να μην θέλω να με ακουμπάει.Τον νιώθω δίπλα μου και όμως τόσο μακριά μου.......ΤΟΝ ΛΑΤΡΕΥΩ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ......ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ....όμως έχω καταντήσει να του μιλάω άσχημα,αποτομα.....

Το χειρότερο όμως είναι το παιδάκι που έχω και στην κοιλίτσα μου.Το έχω ήδη αδικήσει!!!!

Δεν θέλω ο άντρας μου ούτε σκουπα να πιάσει,ούτε να μαγειρέψει.

Θέλω μόνο.......δεν ξέρω πια κι εγώ......σκέφτομαι που έφταιξα?

Τι κάνω λάθος?

Προσπαθώ να κρύβω απο το παιδάκι μου ΠΟΣΟ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΗ ΠΑΡΑΡΑΙΤΗΜΕΝΗ είμαι....δεν θέλω να χωρίσω,αν και νιώθω πως είμαι που είμαι στα πάντα μόνη,τουλάχιστον δεν θα έχω ένα ακόμα παιδί να νταντεύω( εγώ νόμιζα οτι παντρευτηκα άντρα).Δεν θα έχω τη μουρμούρα τη μιζέρια(δεν έχουμε λεφτάααααααα) την απαξίωση(σιγά μωρέ και τι κάνεις? η μάνα μου πως τα κατάφερνε).

Δεν θέλω όμως τα παιδιά μου να μεγαλώσουν χωρίς εκείνον.Να μου πείτε και τώρα? στην ουσία είναι χωρίς εκείνον.......

Τα βράδυα σηκώνομαι και κλαίω για να μη με βλε΄πει κανείς.Παρακαλάω την Παναγία που έιναι μανούλα να μην πάθω τπτ γιταί δεν θέλω να μεγαλώσουν τα παιδάκια μου χωρίς εμένα.

ΕΧΩ ΧΡΕΟΣ να είμαι καλά όμως δεν είμαι.....

Αγαπάω τόσο τον άντρα μου και δεν αντέχω να τον βλέπω δυστυχισμένο.ΕΓΩ τον κάνω δυστυχισμένο και νιώθω οτι πλέον δεν μπορώ να κάνω τιποτα γι'αυτό.ΔΕΝ ΞΕΡΩ τι να κάνω γι'αυτό.....

Είμαι εδώ και δεν μπορώ να σταματήσω να κλαίω......

[joela]

Πω πω τι λες τωρα; Εχω την αισθηση πως ο δικος μου θα ειχε αυτοπυρποληθει την πρωτη μερα! χι χι

Παντως, οσο διαβαζω αυτα που μου γραφετε, βλεπω πως μαλλον πρεπει να κανω περα απο υπομονη, δεν παει αλλο αυτο το βιολι.Η αληθεια ειναι πως τωρα η μικρη μου παει προνηπια και λιγακι δυσκολευομαι με το χρονο μου.Σκεφτομουν ομως μολις παει δημοτικο να κοιταξω για καμια δουλιτσα, ισως μαθηματα οπως εκανα στα νιατα μου η κατι σε γραφειο.Ισως εαν δουλευα και εγω εκτος σπιτιου, στα ματια του να φανταζα ως "ισοτιμη" (χμ, ισως δεν ειναι και ο καταλληλοτερος ορος αλλα καταλαβαινετε τι θελω να πω), θα υπηρχαν και θεματα καθαρα πρακτικα και ισως τοτε να μοιραζομασταν ευθυνες και φροντιδα.

 

Και που δουλεύω....αγγούρια......

[BLUBLU]

Κάπως έτσι είμαι κ εγω! Ειμαστε μαζι 12 χρόνια,αν κ ειμαστε κοντα στα 30. Οταν ημουν φοιτητρια πηγαινα κ του καθαριζα κ το σπίτι για να μην κουραστεί ο αντρούλης μου. Τωρα πλέον στην ζωη μας ήρθαν τα διδυμα, με τα κοπων κ βασάνων (δικων μου εννοειται). Ολα αλλαξαν...περα οτι μέσα στο σπίτι μας μπηκαν οι γιαγιάδες κ δη η πεθερα μου, ο αντρας μου όλο γκρινιάζει. Οτι δεν ειμαι οπως πρώτα, οτι κουράζεται παρα πολυ στην δουλεια του(που δεν κουράζεται καθολου, ειναι απο τους τυχερους), οτι δεν τον προσεχω κλπ. Με αποτελεσμα να βλέπει τα μωρα ως εμποδιο, δηλ. με την πρωτη ευκαιρια μου λεει οτι πρεπει να τα δινουμε στις γιαγιαδες για να ξεκουραζομαστε (πραγμα που του λεει η πεθερα μου, η οποια συνεχεια του αναφέρει ποσο πολυ κουραστικό είναι να έχεις διδυμα κ πως θα αντεξει, δηλ. του φέρνει το σκοινι να κρεμαστει). Προσπαθω να του δωσω να καταλάβει οτι οι καταστάσεις έχουν αλλαξει, δεν μπορω να τον κανακευω συνέχεια κ ουτε μπορει να γυρναει σπιτι κ να αράζει. Με βοηθάει με τα μωρα αλλα με πολλά νευρα πλέον.

Εγω τον ειχα μάθει αλλιως κ τωρα το πληρωνω. Γι αυτο καλά είναι να θελουμε ισοτιμια σε μια σχεση κ παντα να υπαρχουν λογικα ορια.

Καλή μας τυχη!

[Lucy]

Βρε κορίτσια, στενοχωριέμαι πολύ που διαβάζω αυτές τις ιστορίες... Επιτρέψτε μου να αμφισβητήσω την φράση που ακούω συνέχεια "ήθελα να είναι όλα στην εντέλεια, με ευχαριστούσε να τον φροντίζω κτλ".

Μπορείτε να κάνετε μια αυτονάλυση?

Για ποιο λόγο να ευχαριστεί κάποιον να φροντίζει και να περιποιείται κάποιον άλλο μονόπλευρα? Δεν θα σας ευχαριστούσε δηλαδή τη μία μέρα να τον φροντίζατε εσείς και την άλλη να σας φρόντιζε εκείνος?

Μήπως τα είχατε όλα στην εντέλεια προκειμένου να είναι ευχαριστημένος και να έχετε την αποδοχή του?

Μήπως περιμένατε ότι έτσι θα σας αγαπήσει περισσότερο?

Μήπως θεωρείτε ότι είστε υποχρεωμένες να υπηρετείτε τον σύζυγο?

Δεν θα ήταν καλύτερα σε έναν γάμο να εκτιμάει και να σέβεται ο ένας τον άλλον και να επωμίζονται από κοινού τις δουλειές και τις δυσκολίες?

 

Σας δίνω απλώς τροφή για σκέψη...

[Melina22]

Βρε κορίτσια, στενοχωριέμαι πολύ που διαβάζω αυτές τις ιστορίες... Επιτρέψτε μου να αμφισβητήσω την φράση που ακούω συνέχεια "ήθελα να είναι όλα στην εντέλεια, με ευχαριστούσε να τον φροντίζω κτλ".

Μπορείτε να κάνετε μια αυτονάλυση?

Για ποιο λόγο να ευχαριστεί κάποιον να φροντίζει και να περιποιείται κάποιον άλλο μονόπλευρα? Δεν θα σας ευχαριστούσε δηλαδή τη μία μέρα να τον φροντίζατε εσείς και την άλλη να σας φρόντιζε εκείνος?

Μήπως τα είχατε όλα στην εντέλεια προκειμένου να είναι ευχαριστημένος και να έχετε την αποδοχή του?

Μήπως περιμένατε ότι έτσι θα σας αγαπήσει περισσότερο?

Μήπως θεωρείτε ότι είστε υποχρεωμένες να υπηρετείτε τον σύζυγο?

Δεν θα ήταν καλύτερα σε έναν γάμο να εκτιμάει και να σέβεται ο ένας τον άλλον και να επωμίζονται από κοινού τις δουλειές και τις δυσκολίες?

 

Σας δίνω απλώς τροφή για σκέψη...

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

Δυστυχώς πρόκειται για έναν ρόλο ο οποίος αναπαράγεται(μέσω των οικογενειακών βιωμάτων κ της κοινωνίας) ξανά κ ξανά χωρίς καν να το συνειδητοποιούν οι γυναίκες κ οδηγεί με μαθηματική σχεδόν ακρίβεια σε όλα όσα περιέγραψαν... Κατάρρευση, κατάθλιψη έντονο στρες κλπ.

 

Το έχω ξαναπεί κ το θεωρώ πολύ σημαντικό:

Τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη από "θυσιασμένες" μάνες αλλά από ευτυχισμένες μάνες...

 

Είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε για τα παιδιά μας. Ποτέ δεν είναι αργά για να τους δώσουμε τα σωστά μηνύματα ώστε να μπορέσουν να ευτυχίσουν όταν κάνουν κ τα ίδια σχέση κ οικογένεια.

[Lucy]

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

Δυστυχώς πρόκειται για έναν ρόλο ο οποίος αναπαράγεται(μέσω των οικογενειακών βιωμάτων κ της κοινωνίας) ξανά κ ξανά χωρίς καν να το συνειδητοποιούν οι γυναίκες κ οδηγεί με μαθηματική σχεδόν ακρίβεια σε όλα όσα περιέγραψαν... Κατάρρευση, κατάθλιψη έντονο στρες κλπ.

 

Το έχω ξαναπεί κ το θεωρώ πολύ σημαντικό:

Τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη από "θυσιασμένες" μάνες αλλά από ευτυχισμένες μάνες...

 

Είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε για τα παιδιά μας. Ποτέ δεν είναι αργά για να τους δώσουμε τα σωστά μηνύματα ώστε να μπορέσουν να ευτυχίσουν όταν κάνουν κ τα ίδια σχέση κ οικογένεια.

 

Συμφωνώ απόλυτα!

 

Οπότε μην πείθετε τον εαυτό σας ότι είστε ευτυχισμένες με το να "υπηρετείτε" κάποιον γιατί περί αυτού πρόκειται. Στην πραγματικότητα δεν είστε, αλλά ακόμα και να ήσασταν σκεφτείτε το παράδειγμα που δίνετε στα παιδιά σας ώστε να μην γίνουν αργότερα θύματα ή θύτες.

 

Ευτυχισμένος είναι αυτός που μεταξύ άλλων εισπράττει αγάπη και σεβασμό και αναγνώριση για αυτά που προσφέρει. Αν λοιπόν θεωρείτε τον εαυτό σας υποχρεωμένο να κάνει ορισμένα πράγματα χωρίς βοήθεια ή στήριξη, για τον οποιοδήποτε λόγο, το χάσατε το παιχνίδι.

[EleThess]

Επρεπε μαλλον να ειχα ανοιξει αυτο το θεμα καιρο πιο μπροστα.Ειστε ολες πολυτιμες για μενα.Νιωθω μια περιεργη ανακουφιση αυτες τις μερες. Σας ανοιξα την καρδια μου και με αγκαλιασατε, μου δωσατε τροφη για σκεψη Lucy μου, ναι.

Ολες μαζι εδω θα αναθεωρησουμε σκεψεις και πεποιθησεις και κυριως θα κοιταξουμε πως θα συμβουλευσουμε σωστα τις κορες μας.

Ξερετε, οσες μερες συζηταμε εδω το προβλημα μου, παραλληλα το συζητω και με τη μαμα μου.Οι σχεσεις μας ειναι αριστες, ειμαστε δεμενες και αγαπημενες.Δυστυχως ομως οι συμβουλες της αντικατοπτιζουν μια παλια αντιληψη πραγματων "Αφου δεν μπορει να τα βγαλει παρα αυτος θα τα κανεις εσυ.Πως αλλιως;" . Δε θελω να γινω τετοια μαμα.

Joela μου, δεν εισαι μονη.Ειμαστε πολλες, πιασμενες χερι χερι. Καταλαβαινω πολυ καλα τι περνας, πιστεψε με ημουν και εγω εκει. Νομιζω το πρωτο βημα ειναι να πιστεψουμε στην αξια μας. Εγω τουλαχιστον αυτο δουλευω τωρα. Ναι, αξιζω. Ναι, εχω το δικαιωμα να ζητησω χωρις να εχω το κεφαλι μου σκυφτο. Αν δεν το πιστεψω εγω η ιδια αλλωστε , πως θα πεισω τους αλλους;

[saxpa]

Καλοκαίρι 2009 !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Πσττττττττ Φιλενάδα......μπορώ να σου στείλω άπειρες τέτοιες φώτο...

 

:lol::lol:

 

(σου είπα έλα για καφέ...)

[mom]

χαχαχαχαχα!!!!!!

 

έλα, μην αρχίσουμε τις φωτογραφίες τώρα, γιατί έχω ολόκληρη συλλογή!!!!

 

Και έχω και περιστατικά που τα μετράω με βάση τις ηλικίες των παιδιών μου.

π.χ. έγκυος ήμουν στον μικρό, όταν εξοφλήσαμε εντελώς μια κάρτα, την καταστρέψαμε και έμενε να πάμε να κλείσουμε τον λογαριασμό. 3 χρόνια μετά, ακόμη μας έρχεται το χαρτί ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ.

 

Μόλις είχε γεννηθεί ο μικρός και ο άντρας μου άλλαξε δουλειά. Έφερε μια σακούλα με τα πράγματα του απο το γραφείο να τα ξεκαθαρίσει, κάποια να πετάξει και να κρατήσει τα χρήσιμα μόνο..... 2,5 χρόνια μετά, η σακούλα είναι γεμάτη! ακόμη να τα ξεκαθαρίσει....

 

Στα γενέθλια των παιδιών (Οκτώβριο), τα παιδιά χοροπηδώντας στο κρεβάτι μας, το έσπασαν. Έβαλα προσωρινά μερικά βιβλία απο κάτω για να μην σπάσει ολοκληρωτικά τη νύχτα και βρεθώ στο πάτωμα. Τα βιβλία ήταν το στήριγμα του κρεβατιού μας για 3,5 μήνες!! Ο μόνος λόγος που δεν χρόνισε η κατάσταση, είναι γιατί ο μικρός ξαναχοροπηδούσε και το έσπασε ακόμα παραπάνω, με αποτέλεσμα να μην σώζεται η κατάσταση με τα βιβλία.

 

Ο μεγάλος μου γιος ήταν 5 χρονών όταν διαπίστωσα ότι η βρύση του μπαλκονιού "έγλυφε" και σχηματιζόταν στο πλακάκι βρύα και λειχήνες

Σήμερα είναι 8,5 χρονών και κάθε φορά που πλένω το μπαλκόνι, καθαρίζω και τα βρύα και τις λειχήνες...

 

Ας σταματήσω όμως, you got the point!! politissa! Έχω βάσιμες υποψίες ότι οι άντρες μας έχουν συγγένεια, δεν υπάρχει άλλη εξήγηση!!!!

 

σε καταλαβαίνω απόλυτα.... την ίδια μαμακία έκανα και εγώ..... (που είναι το εμότικον που χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο?????)

[evita79]

ΕΙΣΑΙ προνομιουχα απο ολες τις πλευρες..

εγω ειμαι σε ολα λιγη...τι εννοω?εργαζομαι οποτ εειμαι λιγο μαμα (τα παιδια με βλεπουν ελαχιστα το απογευμα)ειμαι λιγη στη δουλεια μου γιατι δεν βλεπω την ωρα να φυγω,ειμαι λιγη νοικοκυρα,λιγη μαγειρισα,λιγη συζυγος διοτι οταν αυτος θελει κοκο εγω προτιμω να κανω νανι λιγο ακομα,

ΕΝΩ ΕΣΥ φτανεις και περισευεις για ολους..για τα παιδια σου και τον αντρα σου..εισαι απλα ΤΕΛΕΙΑ.

Καλα μεσα στο μυαλο μου εισαι.....αυτα ακριβως αισθανομαι κι εγω ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ... Για την κοπελα που ανοιξε το θεμα...μην τρελαινεσαι. Απλα εχεις ακομα εναν κακομαθημενο συζυγο που επειδη σε αγαπαει οπως λες χρειαζεται ενα μικρο ταρακουνημα και θα στρωσει! Δεν ειστε και 40χρονια ετσι οποτε εχεις χρονο να τον αλλαξεις. (για να αντεξεις τα επομενα 40:wink:)

Καταρχην βαλτον να κανει μονος του πραγματα με τα παιδια, θα κανει καλο σε ολους και θα το αρνηθει δυσκολοτερα απο το να πληρωσει την ΔΕΗ.

Βρες τα ομως και λιγο με τον εαυτο σου. Ειστε ισοτιμοι ως συζυγοι, δεν χρειαζεται να δουλευεις για να ειστε.

Δουλεια αν μπορεις βρες για σενα. Εστω και στο σπιτι. Υπομονη και επιμονη!

[Melina22]

Joela μου, δεν εισαι μονη.Ειμαστε πολλες, πιασμενες χερι χερι. Καταλαβαινω πολυ καλα τι περνας, πιστεψε με ημουν και εγω εκει. Νομιζω το πρωτο βημα ειναι να πιστεψουμε στην αξια μας. Εγω τουλαχιστον αυτο δουλευω τωρα. Ναι, αξιζω. Ναι, εχω το δικαιωμα να ζητησω χωρις να εχω το κεφαλι μου σκυφτο. Αν δεν το πιστεψω εγω η ιδια αλλωστε , πως θα πεισω τους αλλους;

 

Πολύ σημαντικά τα λόγια σου. Συμφωνώ απόλυτα.

[melina_m]

λοιπόν το θέμα μας δεν είναι οτι δεν κάνει δουλείες ο άντρας το θέμα εδώ ειναι

η μόνιμη κούραση της γυναίκας .

 

τοσα χρόνια ο άντρας δεν έκανε δουλείες ...και μια χαρά ήταν η σχέση σας...τώρα όμως που άλλαξαν τα δεδομένα απαιτείται και απο τον άντρα σας να αλλάξει .

 

όμως αυτό δεν ειναι εύκολο γιατί και ο άντρας δουλεύει και κουράζεται και σαφώς θέλει να χαλαρώσει και να ηρεμήσει .

Και χρειάζεται το σαββατοκύριακο για να παρει δυνάμεις για την εβδομάδα (όπως λέει και ο καλός μου )

 

τι κάνουμε : - αναζητούμε λύσεις κοινές και από τις δύο πλευρές -

-σταματάμε την γκρίνια διότι χαλάει την σχέση και δεν επιφέρει αποτελέσματα.

 

-εφικτές λύσεις είναι οπωσδήποτε στο σπίτι μια γυναίκα για γενική και σίδερο

μια συχνότητα 2 φορές τον μήνα έρχεται σχετικά οικονομικά και σε ξεκουράζει από μεγάλο βάρος.

-μαγείρεμα σχεδόν πάντα για δύο μέρες , για να γλιτώνουμε χρόνο από την κουζίνα.

-Εαν υπάρχει καμιά μαμά / πεθερά να βοηθήσει με το παιδί την επιστρατεύουμε .

και απο κει και έπειτα σε όμορφο κλιμα συζητάμε το προβλημα ΄της κουρασης με τον σύζυγο μας.

και αναζητούμε και κοινές λύσεις που να μην πιέζεται κανείς .

 

και να είναι ολοι ευτυχισμένοι και ξεκούραστοι και χαμογελαστοί.

ε και όσα δεν προλαβαίνουμε - απλά δεν τα προλαβαίνουμε :-D.

[Melina22]

λοιπόν το θέμα μας δεν είναι οτι δεν κάνει δουλείες ο άντρας το θέμα εδώ ειναι

η μόνιμη κούραση της γυναίκας .

 

Η μόνιμη κούραση της γυναίκας όμως είναι αποτέλεσμα του ότι δεν κάνει τίποτα ο άντρας οπότε είναι κ αυτό ένα σημαντικό θέμα.

 

τοσα χρόνια ο άντρας δεν έκανε δουλείες ...και μια χαρά ήταν η σχέση σας...τώρα όμως που άλλαξαν τα δεδομένα απαιτείται και απο τον άντρα σας να αλλάξει .

 

Σε αυτό θα συμφωνήσω απόλυτα. Ότι με άλλα δεδομένα ξεκίνησε κ τώρα βρίσκεται μπροστά σε κάτι καινούργιο. Είχε μάθει να ζει με τον τρόπο που του είχε διαμορφώσει η γυναίκα του. Άρα απ' την πλευρά του είναι άδικη αυτή η αλλαγή. Όμως αυτό συμβαίνει συχνά στα ζευγάρια γιατί οι άνθρωποι μεγαλώνουν μαζί κ άρα αλλάζουν. Το όμορφο είναι να μην εμποδίζει ό ένας την ανάπτυξη του άλλου. Σε αυτήν την περίπτωση η politissa κατά την άποψή μου αλλάζει τον εαυτό της προς το καλύτερο κ ο σύντροφός της αν κ φαίνεται δύσκολο πρέπει να ξεπεράσει κ αυτός τον εαυτό του για να προχωρήσουν μαζί.

 

όμως αυτό δεν ειναι εύκολο γιατί και ο άντρας δουλεύει και κουράζεται και σαφώς θέλει να χαλαρώσει και να ηρεμήσει .

Και χρειάζεται το σαββατοκύριακο για να παρει δυνάμεις για την εβδομάδα (όπως λέει και ο καλός μου )

 

 

Δεν είναι εύκολο όχι γιατί κουράζεται αλλά κυρίως γιατί έτσι είχε συνηθίσει κ αυτή ήταν η πραγματικότητα του. Όλοι κουραζόμαστε αλλά δεν απαιτούμε απ' τον άλλο να μας έχει έτοιμα τα πάντα σαν να είναι η μαμά μας. Είμαστε ενήλικες κ υπεύθυνοι για τον εαυτό μας. Άλλο το να μας βοηθήσει κ άλλο το να κάνει τα πάντα με τη δικαιολογία ότι είμαστε κουρασμένοι. Γιατί κ πολλές γυναίκες εργάζονται κ κουράζονται κ παρόλα αυτά συνεχίζει σε πολλές οικογένειες να θεωρείται η γυναίκα κύρια υπεύθυνη για τη φροντίδα του σπιτιού..

 

τι κάνουμε : - αναζητούμε λύσεις κοινές και από τις δύο πλευρές -

-σταματάμε την γκρίνια διότι χαλάει την σχέση και δεν επιφέρει αποτελέσματα.

 

-εφικτές λύσεις είναι οπωσδήποτε στο σπίτι μια γυναίκα για γενική και σίδερο

μια συχνότητα 2 φορές τον μήνα έρχεται σχετικά οικονομικά και σε ξεκουράζει από μεγάλο βάρος.

-μαγείρεμα σχεδόν πάντα για δύο μέρες , για να γλιτώνουμε χρόνο από την κουζίνα.

-Εαν υπάρχει καμιά μαμά / πεθερά να βοηθήσει με το παιδί την επιστρατεύουμε .

και απο κει και έπειτα σε όμορφο κλιμα συζητάμε το προβλημα ΄της κουρασης με τον σύζυγο μας.

και αναζητούμε και κοινές λύσεις που να μην πιέζεται κανείς .

 

και να είναι ολοι ευτυχισμένοι και ξεκούραστοι και χαμογελαστοί.

ε και όσα δεν προλαβαίνουμε - απλά δεν τα προλαβαίνουμε :-D.

 

Και δύο λύσεις από εμένα σε πιο ελαφρύ κ εύθυμο κλίμα κ θέλοντας να περάσω κ ένα μικρό μήνυμα σχετικά με τα στερεότυπα...

 

 

-Εαν υπάρχει κανένας μπαμπάς-πεθερός να βοηθήσει με το παιδί τον επιστρατεύουμε .

 

οπωσδήποτε στο σπίτι έναν άντρα για γενική και σίδερο

μια συχνότητα 2 φορές τον μήνα έρχεται σχετικά οικονομικά και σε ξεκουράζει από μεγάλο βάρος.

 

:lol:

[gefap]

οταν λες να κανεις υπομονη τι ακριβως εννοεις?? να συνεχισεις να μην περνας καλα?? να σου υπενθυμισω οτι αυτη τη ζωη εχεις μονο?? μπορει να συνηθισε ετσι κι οντως ειναι δυσκολο να αλλαξεις καποιον αλλα σιγα-σιγα.. βημα βημα δεν θα γινει ο τελειος βοηθος σε 1 βδομαδα! αρχισε ομως να κανεις πραγματα για σενα, πλεον που τα παιδια μεγαλωνουν μπορεις να βρεις μια δουλεια, κι αν εχετε κι αλλο εισοδημα αρα μπορεις να βρεις και μια γυναικα να σε βοηθαει μια φορα τη βδομαδα χωρις να μπορει να σου γκρινιαξει για τα εξοδα.. μαθε και στα παιδια σου να αναλαμβανουν καποιες δικες τους δουλειες, τα δωματια τους ας πουμε. Σιγουρα εσυ θα κανεις πιο πολλα απολους αλλα οχι κι ετσι, Εχεις κι εσυ αναγκες και αντοχες, και αν εσυ δεν εισαι καλα με τον εαυτο σου δε θα ειναι κανεις στο σπιτι, οποτε το κανεις για ολους. Και να σου πω και κατι που εφαρμοσε μια φιλη μου? επειδη δεν επιαναν οι συνεχεις συζητησεις οτι χρειαζεται βοηθεια?? δεν επλυνε ουτε ενα πουκαμισο του για καποιες μερες (και δικα της δηλαδη δεν επλυνε) κι οταν ενα πρωι ξυπνησε ο κυριος να ντυθει για τη δουλεια και δεν ειχε ουτε ενα καθαρο πουκαμισο και της την ειπε εκεινη δεν θυμωσε (αλλωστε πονηρα το ειχε κανει) και γυρισε και του ειπε αχ ρε αγαπη μου συγγνωμη δεν προλαβα.. και μετα το εκανε με φαγητο που δεν ειχε παλι γιατι δεν προλαβε.. αλλα οχι με φωνες του στυλ δεν καταλαβαινεις.. με υφος αχ η καημενη θελω και δεν προλαβαινω.. να δεις πως αρχισε να κανει πραγματα κ ο αντρας της.. οχι οσα εκεινη αλλα ΠΟΛΛΑ!! θελω να πω οτι αν απλα του το συζητας αλλα ταυτοχρονα σκοτωνεσαι να ειναι ολα στην εντελεια δεν θα το καταλαβει σε βαθος.. ισως θα βοηθησει μια-δυο μερες και μετα θα ξεχαστει... κανε κατι δραστικο! Και να θυμασαι οτι ο πιο σημαντικος ανθρωπος στη ζωη σου εισαι ΕΣΥ. Για να μπορεις να δωσεις στα παιδια σου πρεπει να εχεις.. ψυχικα αποθεματα και ορεξη για ζωη! ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ... και δεν εννοω υπομνη!!!! φιλια

[ΟΛΓΑ78]

Πάντως, παραπονιόμαστε κι εμείς που δουλεύουμε τόσες ώρες ότι δεν προλαβαίνουμε τα του σπιτιού και να ασχοληθούμε όσο θα θέλαμε με το παιδί μας, παρόλ' αυτά αν είμασταν 24 ώρες το 24ωρο στο σπίτι μάλλον θα τρελαινόμασταν! Στην αρχή μπορεί να φαντάζει ιδανικό, όμως με τον καιρό και ειδικά όταν ΟΛΑ περνούν από τα χέρια σου -παιδιά, μαγείρεμα, τακτοποίηση λογαριασμών, καθαριότητα- συν η κλεισούρα σε κάνει να τα χάνεις. Αυτή είναι η προσωπική μου γνώμη. Τώρα, για σένα φίλη μου, πιστέυω ότι το να βρεις ίσως μια δουλειά έστω τετράωρη -αν έχεις που να αφήνεις τα παιδιά φυσικά- θα σε κάνει λίγο να "ανέβεις" ψυχολογικά, να κάνεις κάτι για σένα! Από την άλλη, μπορεί να μην ωφελεί να κάνεις άλλη κουβέντα με τον άντρα σου -αφού αλλάζει για λίγο και μετά πάλι μια από τα ίδια-, απλά την ώρα που θα τον χρειάζεσαι, να του το λες ευθέως. Για παράδειγμα, θέλεις να σκουπίσεις, να αλλάξεις τα παιδιά ή ο,τιδήποτε, πες του να μαζέψει τα πιάτα από το τραπέζι, θεώρησε δεδομένο ότι θα το κάνει, ξεκίνα από κάτι απλό, μήπως και του γίνει συνήθεια, μικρά βήματα την φορά. Καλή τύχη, σε καταλαβαίνω όπως αισθάνεσαι!

[ΟΛΓΑ78]

Κοπελα μου...

Ο πονος που βγαζουν τα ποστ σου ειναι μεγαλος.

Ομως εισαι νεα κοπελα και πρεπει να δρασεις. Πρεπει να απαιτησεις εστω και αργα τα αυτονοητα.

Το να ξυπνησεις ενα πρωι και να του πεις βαλε πλυντηριο θα ειναι ακατορθωτο.

Το να ξυπνησεις ομως ενα πρωι και να πεις θελω να βγω για δουλεια....

Βρες μια ημιαπασχοληση, απεκτησε ενδιαφεροντα και ξεφυγε απο την ρουτινα. Αν δεν υπαρχει οικονομικο θεμα βαλε μια κοπελα να σε βοηθαει με το σπιτι με καποια απο τα χρηματα που θα παιρνεις.

Η ζωη ειναι μικρη και ειναι αδικο να την περναμε πνιγμενοι.

 

Ζησ' την:D

 

Σε βρίσκω πολύ σωστή!!

[viki35]

Καλημερα και απο μενα κοριτσια μου , θα θελα να πω και τη γνωμη και τον τροπο που ζουμε και υπαρχουμε στο δικο μας σπιτι , ισως ειναι ριζοσπαστικη και οχι συνηθησμενη αλλα ειναι η αλλη αποψη .

Λοιπον ποτε μου μα ποτε μου δεν θεωρησα υποχρεωση μου επειδη ειμαι η γυναικα της υποθεσης , οτι ειναι μονο δικη μου δουλεια να κανω δουλειες σπιτιου , να 3εσκατιζω τα παιδια μας , να μαγειρευω , να πλενω , να να να να . Το θεωρω απαραδεκτο να εχω σιδερωμενα ρουχα στον αντρα μου , και να του φερομαι σαν να ειμαι η μανα του ή σαν πασα . Το θεωρω επισης απαραδεκτο να ασχολουμε μονο εγω με τα παιδια μας και ο πατερας τους να ερχεται απο τη δουλεια να τρωει και μετα να πεφτει να κοιμαται και να 3υπναει για να κατσει στην τιβι χωρις να ασχοληθει καθολου με τα παιδια μας . Γενικως ολο αυτο το μοτιβο του αντρα αφεντη που πρεπει να 3εκουραζεται και της γυναικας νοικοκυρουλας που κανει μονο αυτη τα παντα στο σπιτι το αποθω απο την παιδικη μου ακομα ηλικια . Φυσικα ποτε δεν θα διαλεγα εναν αντρα να εχω διπλα μου οπου δεν σκεφτοτανε ακριβως οπως και εγω . Και ετσι λειτουργουμε , πολλες φορες δεν μαγειρευω καν για τον Παναγιωτη , φτιαχνει κατι μονος του καΙ τις φορες που θα εχω ενα πιατο φαγητο θα ειναι επειδη το θελω εγω να τον περιποιηθω . Το σπιτι μας το φροντιζουμε μαζι , εχουμε και μια γυναικα οπου μας σιδερωνει και μας καθαριζει καποιες φορες , τα παιδια μας τα μεγαλωνουμε μαζι και 3ενυχταμε και μαζι αμα χρειαστει για οποιο απο τα 2 παιδια μας χρειαστει . Οταν εχω δουλειες εξωτερικες , και ιδιαιτερα τωρα με τη μητρερα μου οταν πεθανε ο μπαμπας που επρεπε να τρεχουμε σε δικηγορους κτλ , κραταει ο αντρας μου τα παιδια , τα μαγειρευει , τα ταιζει , τα παιζει . Αυτο θεωρω σωστο οτι πρεπει να γινεται σε ενα σπιτι , ποτε δεν θεωρησα τον εαυτο μου νοικοκυρουλα παρολο που δεν εργαζομαι , αλλα ειμαι σπιτι μονο και μονο επειδη ειχα τη δυνατοτητα να το κανω και να μεγαλωσω εγω τα παιδια μας και οχι καποια γυναικα ή οι παιδικοι σταθμοι . Θεωρω οτι σπιτι πρεπει να υπαρχει ισοτητα σε ολα , αρμονια και οχι αντρα αφεντη και γυναικα δουλα και κυρα και τετοιες ηλιθιες αναχρονιστικες αντιληψεις .

[G.Geo]

viki35 μπορώ να πω ότι έχω μείνει άναυδη! ¨Ολα αυτά που λες τα έχω ξανακούσει αλλά σίγουρα όχι σε οικογένειες που η γυναίκα δεν δουλεύει. Τα σύγχρονα ζευγάρια συχνά μοιράζονται τις δουλειές, επειδη εργάζονται και οι δύο, αλλά η περίπτωση σου μου προκαλεί έκπληξη. Πως τα μοιράζεστε όλα, ενω εκείνος δουλεύει...πχ στα ξενύχτια το βράδυ, πως γίνεται εκείνος να ξενυχτάει και μετά να πηγαίνει στην δουλειά ενώ θα μπορούσες να το κάνεις εσύ? Πραγματικά μπράβο σας που λειτουργείτε έτσι σαν οικογενεια και έχετε βρει τις ισορροπίες σας, αλλά εσύ περιγράφεις ακόμη πιο ακραία κατάσταση από αυτήν που όλες οι υπόλοιπες αποζητάμε και θα λέγαμε και "δόξα το θεό" αν μας συνέβαινε!!! Δηλαδή απλά να βοηθάγανε λίγο, όχι μισα μισα αλλά έστω σε κάποια πράγματα..

[viki35]

Γενικως geo μου ειμαι πολυ εγωιστρια σε τετοια θεματα , το οτι επιλεξαμε να μην εργαστω επειδη και δεν ειχαμε καποια χειρονακτικη βοηθεια απο γιαγιαδες και παππουδες και επειδη ητανε κατι που θελαμε πολυ να μεγαλωσει ,το ενα τοτε παιδι, στα δικα μας χερια και επειδη δεν το ειχαμε και αναγκη να εργαστω σε τελικη αναλυση , δεν απαλασει τον αντρα μου απο πατερα των παιδιων μας , ουτε σιγουρα τον κανει να θελει να ασχολειτε λιγοτερο . Σιγουρα ειμαι περισσοτερες ωρες στο σπιτι , εννοειτε ασχολουμε περισσοτερο με τα παιδια και με το σπιτι , ομως θα θεωρουσα ακομα και λογο χωρισμου (για μενα μιλαω παντα ) να μην ασχολιοτανε ο αντρας μου με τα παιδια μας , ε3αλλου και δικα του παιδια ειναι οχι μονο δικα μου . Τον Παναγιωτη τον αγαπησα περισσοτερο οταν ειδα ποσο στοργικος μπαμπας ειναι , πιστευω οτι αμα δεν ητανε εκεινος να με στηρι3ει τον πρωτο καιρο που γεννηθηκε ο πιτσιρικας και να ξενυχταει εκεινος για να τον ταιζει δεν θα τα ειχα καταφερει να βρω τις ισορροποιες μου . Και αυτος ητανε ο λογος που προχωρησα τοσο συντομα σε 2ο παιδακι και επειτα σε 3ο επισης πολυ συντομα . Πλεον δεν χρειαζεται να ξενυχταμε , εχουνε μεγαλωσει αρκετα και τα 2 , ομως και παλι αμα χρειαστει θα ξυπνησουμε και οι 2 , οπως προχθες στον μεγαλο που ειχε πολυ βηχα και δεν μπορουσε να κοιμηθει . Μια να τον παει καποιος τουαλετα , μια να προσπαθησει καποιος να τον 3ανακοιμησει . Το συνηθιστερο ειναι να κοιμηθω εγω τελικα με τον πιτσιρικα και ο αντρας μου να παει να κοιμηθει με την μπουμπου επειδη θα εχει ξυπνησει και θα αποζηταει παρεουλα για νανι .

Το σπιτι το φροντιζω περισσοτερο εγω , και η γυναικα που περνουμε και τα μαγειρεματα τα κανουμε μαζι με τον αντρα μου επισης και τρωμε και πολυ συχνα εξω γιατι μας αρεσει .

Νοιωθω οτι ειμαι απλα μανουλα και ειμαι σπιτι για τα παιδακια μου και μονο , δεν εχω σχεση με νοικοκυριο με την εννοια οτι ολη την ωρα ειμαι με σφουγγαροπανο στο χερι και καθαριζω μετα μανιας .