Θρησκεία

[tzatzikaki]

Η αγάπη, η υπομονή, η καρτερικότητα κτλ....επιβεβαιώνονται με τον ορθόδοξο θρησκευτικό γάμο; Ενας πολιτικός γάμος ή καθόλου γάμος, τα ακυρώνουν;

Πες το όμως αυτό στον άνθρωπο που θέλει να παντρευτεί με ορθόδοξο θρησκευτικό γάμο, την άθεη/ άθρησκη σύντροφό του...και που στο κάτω κάτω της γραφής η σύντροφος δε θα χαλαστεί αν το κάνει.

[alcyon]

Τα διδάγματα της θρησκείας οφείλουν να διακατέχουν όλη τη ζωή του πιστού. Σωστά;

 

Δηλαδή, αν έχουμε δύο ανθρώπους που αγαπιούνται, που ζουν με αρμονία παρόλες τις διαφορές τους, που σέβεται ο ένας τον άλλο, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είναι μεμπτή αυτή η λύση (ο ένας να τελέσει το γάμο που πιστεύει και ο άλλος να ανεχθεί κάτι που του είναι αδιάφορο). Προσωπικά πιστεύω πως είναι καθ΄όλα σύμφωνη με ότι το Ευαγγέλιο διδάσκει.

 

 

Αν λοιπόν έχουμε έναν πιστό που κρίνει, αφορίζει, και βάζει τους τύπους πάνω από την ουσία και στο τέλος αφήνει την αγάπη του, τότε τι έχουμε ακριβώς; Χριστιανό ή τυπολάτρη/θρησκόληπτο;

[kine]

Τα διδάγματα της θρησκείας οφείλουν να διακατέχουν όλη τη ζωή του πιστού. Σωστά;

Λάθος. Σε ότι αφορά την ορθοδοξία τουλάχιστον. Ο κάθε άνθρωπος έχει την πορεία του και μέσα στην διαδρομή του, μπορεί να αναζητήσει το Θεό. Η ορθοδοξία, δεν ορίζεται ως μια ακόμη θρησκεία, την οποία πρέπει να ακολουθείς και να συμμετέχεις στις τελετές της, για να είσαι "καλός" χριστιανός. Για να το θέσω κι αλλιώς, δεν την ενδιαφέρει η κοινωνική προέκταση αυτών των πραγμάτων. Σκοπός της είναι να θεραπεύσει την ψυχή (που νοσεί, μακρυά από το Θεό). Αυτό είναι το ζητούμενο. Όχι να ακολουθήσει ο πιστός μια συγκεκριμένη γραμμή αρχών και πρακτικών. Ούτε να έχει πολλούς ακολούθους-πιστούς, ούτε να κάνει καλούς ανθρώπους. ΑΛΛΑ μέσα από την εκκλησιαστική ζωή (με τις παραδόσεις της, τα μυστήρια, τις γραφές, τους αγίους της), ο πιστός, έρχεται πιο κοντά στην πραγμάτωση της θεραπείας της ψυχής του. Ακολουθεί κάποιες εκκλησιαστικές πράξεις (νηστεία, κοινωνία, εξομολόγηση κ.α.) γιατί αυτές είναι το μέσο για να φτάσει στην κάθαρση. ΟΧΙ ΑΥΤΟΣΚΟΠΟΣ. (αυτά περιληπτικά)

 

Αν λοιπόν έχουμε έναν πιστό που κρίνει, αφορίζει, και βάζει τους τύπους πάνω από την ουσία και στο τέλος αφήνει την αγάπη του, τότε τι έχουμε ακριβώς; Χριστιανό ή τυπολάτρη/θρησκόληπτο;

 

Απάντησα παραπάνω νομίζω. Το ζήτημα είναι ότι θέτεις δίπολα ενώ είναι προφανές πως (όπως είπες κι εσύ νομίζω), δεν είναι άσπρο ή μαύρο οι άνθρωποι και οι ζωές μας. Και πολύ περισσότερο, η ορθοδοξία, δεν κρίνει τους ανθρώπους από συγκεκριμένες πράξεις, καλές/κακές. Ούτε εσύ, ούτε εγώ, ούτε κανείς, δεν παίρνει εύσημα για τον γάμο του, όπως κι αν έγινε αυτός, όποιοι κι αν ήταν οι λόγοι που συντελέστηκε.

alcyon, Niki81, tzatzikaki, livinath, osin (δεν ξέρω αν ξέχασα καμία), Συζητάμε πάνω στη βάση, του αν υπάρχει ή δεν υπάρχει συνέπεια θεωρίας και πράξης, με αναφορά και στην τελετή του γάμου. Μέχρι εκεί. Η συζήτηση δεν είναι επί του προσωπικού και δεν έχει νόημα να κρίνουμε δημόσια, αν είναι ή δεν είναι ο γάμος του οποιουδήποτε υποκριτικός ή όχι. Μη το επιστρέφεται εκεί, γιατί μόνο παρεξηγήσεις μπορούμε να έχουμε έτσι.

[alcyon]

kine, τι λες?

Άλλα λέω εγώ, άλλα κατάλαβες. Διδάγματα ΔΕΝ είναι οι τύποι και η λατρεία.

 

Διδάγματα, εννοώ την ουσία του χριστιανισμού. Και λέω πως κάποιοι κυνηγώντας τους τύπους, χάνουν την ουσία. Γίνονται τυπολάτρες και όχι Χριστιανοί. Αυτοί λοιπόν οι τυπολάτρες, δε βλέπουν την αγάπη και την ΕΦΑΡΜΟΓΗ των όσων διδάσκει ο Χριστιανισμός, σε έναν γάμο όπως αυτός που προαναφέραμε. Κολλάνε στον τύπο και έχουν χάσει την ουσία.

Αν κάποιος παραβλέψει όλα τα θετικά του συντρόφου του, μόνο και μόνο για να είναι "εντάξει" με το τι πιστεύει πως είναι ο γάμος και πως πρέπει να είναι ντε και καλά και ο άλλος απόλυτα σύμφωνος και ταυτισμένος με τις απόψεις του, στο τέλος χάνει την αγάπη. Άρα χάνει την ουσία.

 

Επίσης, το ενδιαφέρον είναι πως οι τυπολάτρες, θεωρούν τον εαυτό τους "μέσα" στην εκκλησία και πως είναι καλοί Χριστιανοί.

[alcyon]

..... Το ζήτημα είναι ότι θέτεις δίπολα ενώ είναι προφανές πως (όπως είπες κι εσύ νομίζω), δεν είναι άσπρο ή μαύρο οι άνθρωποι και οι ζωές μας. Και πολύ περισσότερο, η ορθοδοξία, δεν κρίνει τους ανθρώπους από συγκεκριμένες πράξεις, καλές/κακές. Ούτε εσύ, ούτε εγώ, ούτε κανείς, δεν παίρνει εύσημα για τον γάμο του, όπως κι αν έγινε αυτός, όποιοι κι αν ήταν οι λόγοι που συντελέστηκε.....

 

Καλέ εσείς δεν είπατε πιο πάνω τον Χριστιανό που παντρεύτηκε άθεη, πως είναι υποκριτής;!! (δε θυμάμαι και ποια το ανέφερε και δεν έχω το χρόνο να το ψάξω αυτή τη στιγμή)

 

Και εγώ αναρωτιέμαι πώς βγάλατε αυτό το συμπέρασμα περί υποκρισίας! Σύμφωνα με τις διδαχές της Χριστιανικής πίστης δεν υπάρχει κάτι το μεμπτό σε έναν τέτοιο γάμο. Εσείς ΠΟΥ το βλέπετε;

 

Δε βλέπω εγώ δίπολα.

[Χαρά-Μαρία]

Σωστα, οι τελετες δεν ειναι ο σκοπος, αλλα το μεσον. Οπως και η νηστεια και η προσευχη.

 

Τωρα οσον αφορα στο ειδικο θεμα που συζηταμε, του αν πρεπει να συμμετεχουν σε τελετες ατομα που δηλωνουν αθεοι, δεν πιστευω οτι μπορουμε να σχολιασουμε αν κανουν σωστα ή οχι. Κι αυτο για εναν πολυ σημαντικο λογο: συμφωνα με τη θρησκεια μας και παλι, οφειλουμε να αναλογιστουμε εαν εμεις ειμαστε σωστοι, και να μην κρινουμε τους αλλους.

[tzatzikaki]

Απάντησα παραπάνω νομίζω. Το ζήτημα είναι ότι θέτεις δίπολα ενώ είναι προφανές πως (όπως είπες κι εσύ νομίζω), δεν είναι άσπρο ή μαύρο οι άνθρωποι και οι ζωές μας. Και πολύ περισσότερο, η ορθοδοξία, δεν κρίνει τους ανθρώπους από συγκεκριμένες πράξεις, καλές/κακές. Ούτε εσύ, ούτε εγώ, ούτε κανείς, δεν παίρνει εύσημα για τον γάμο του, όπως κι αν έγινε αυτός, όποιοι κι αν ήταν οι λόγοι που συντελέστηκε.

alcyon, Niki81, tzatzikaki, livinath, osin (δεν ξέρω αν ξέχασα καμία), Συζητάμε πάνω στη βάση, του αν υπάρχει ή δεν υπάρχει συνέπεια θεωρίας και πράξης, με αναφορά και στην τελετή του γάμου. Μέχρι εκεί. Η συζήτηση δεν είναι επί του προσωπικού και δεν έχει νόημα να κρίνουμε δημόσια, αν είναι ή δεν είναι ο γάμος του οποιουδήποτε υποκριτικός ή όχι. Μη το επιστρέφεται εκεί, γιατί μόνο παρεξηγήσεις μπορούμε να έχουμε έτσι.

Θα σου απαντήσω σύντομα και θα επαναλάβω αυτό που έγραψα και πριν: αν το προσεγγίσουμε με στείρα λογική, τότε όχι, δεν υπάρχει συνέπεια θεωρίας και πράξης. Πού θέλεις να καταλήξεις όμως?

Απάντησε σε αυτό αν θέλεις, πιστεύω θα βοηθήσει τη συζήτηση. Έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο που θέλει να σε παντρευτεί με θρησκευτικό γάμο, πιστεύει βαθιά και, σωστό-λάθος, δεν μπορεί να το φανταστεί να γίνεται διαφορετικά. Εσύ με την εκκλησία ουδεμία σχέση έχεις, αλλά δε βγάζεις και φλύκταινες στην ιδέα να γίνει το μυστήριο. Άρα τι πρέπει να γίνει, να αλλάξει τάχιστα μυαλά ο πιστός, με εγκατεστημένες εδώ και χρόνια αντιλήψεις και να αποδεχθεί ότι ο θρησκευτικός γάμος δεν είναι απαραίτητα έκφραση της πίστης του ή να υποχωρήσεις εσύ, μιας και γνωρίζεις ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει?

Δεν πρέπει ενίοτε να κάνουμε "θυσίες" για το σύντροφό μας, για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως ζευγάρι? Η μόνη εναλλακτική που βλέπω είναι το να συνάπτουμε σχέσεις αποκλειστικά με ανθρώπους που έχουν τα ίδια πιστεύω με μας. Ωραίο κριτήριο δηλαδή...

[alcyon]

Και για να καταλήξω κάπου..... Όλες αυτές οι συζητήσεις είναι άνευ νοήματος! Και ο λόγος είναι γιατί ερμηνεύονται υπό το πρίσμα του καθενός μας. Ο καθένας, από την ίδια κουβέντα, τραβάει διαφορετικές προεκτάσεις, ανάλογα με το μυαλό και την κρίση του. Άρα η πίστη ή καλύτερα να πω οι πεποιθήσεις περί θρησκείας, παραμένουν κάτι βαθιά προσωπικό για τον καθένα, όποιες κι αν είναι αυτές.

 

Κατά τη γνώμη μου κανένας δε θα έπρεπε να ανακατεύεται με αυτό. Δεν πρέπει η εκκλησία να πηγαίνει να κάνει κατήχηση, αλλά ο πιστός να έρχεται για κατήχηση στην εκκλησία. Δεν πρέπει η πολιτεία να διδάσκει κατήχηση, αλλά ο μαθητής να αναζητά με τη βοήθεια του δασκάλου, του γονιού, του κατηχητή και να ανακαλύπτει τις πτυχές της θρησκείας. Δηλαδή:

κατήχηση (από οποιονδήποτε) -> κατηχούμενο = προσυλητισμός.

κατηχούμενος -> κατηχητή = υγιής αναζήτηση θρησκευτικών πεποιθήσεων

 

Εξαρτάται δηλαδή από το ποιος πάει σε ποιον.

Συμφωνώ δηλαδή με την ύπαρξη του κατηχητικού. Υπάρχει σα δομή, πηγαίνει αυτός που ενδιαφέρεται.

Στα άλλα τα πράγματα είναι πιο μπερδεμένα και για αυτό συχνά εγείρονται αντιδράσεις από μερίδες ανθρώπων. (Δίκαια ή άδικα).

[summer wine]

...... Σκοπός της είναι να θεραπεύσει την ψυχή (που νοσεί, μακρυά από το Θεό). Αυτό είναι το ζητούμενο. Όχι να ακολουθήσει ο πιστός μια συγκεκριμένη γραμμή αρχών και πρακτικών. Ούτε να έχει πολλούς ακολούθους-πιστούς, ούτε να κάνει καλούς ανθρώπους. ΑΛΛΑ μέσα από την εκκλησιαστική ζωή (με τις παραδόσεις της, τα μυστήρια, τις γραφές, τους αγίους της), ο πιστός, έρχεται πιο κοντά στην πραγμάτωση της θεραπείας της ψυχής του. Ακολουθεί κάποιες εκκλησιαστικές πράξεις (νηστεία, κοινωνία, εξομολόγηση κ.α.) γιατί αυτές είναι το μέσο για να φτάσει στην κάθαρση. ΟΧΙ ΑΥΤΟΣΚΟΠΟΣ. (αυτά περιληπτικά)

 

 

Ποσο καιρο ειχα να τα ακουσω αυτα!

Δυστυχως ο τυπος εχει γινει αυτοσκοπος και εχουμε χασει την ουσια.

[Niki81]

Συζητάμε πάνω στη βάση, του αν υπάρχει ή δεν υπάρχει συνέπεια θεωρίας και πράξης, με αναφορά και στην τελετή του γάμου. Μέχρι εκεί. Η συζήτηση δεν είναι επί του προσωπικού και δεν έχει νόημα να κρίνουμε δημόσια, αν είναι ή δεν είναι ο γάμος του οποιουδήποτε υποκριτικός ή όχι. Μη το επιστρέφεται εκεί, γιατί μόνο παρεξηγήσεις μπορούμε να έχουμε έτσι.

 

Εγω συμφωνω μαζι σου.Απλα δεν αισθάνομαι εγω υποκριτρια...εγω είμαι κοντα στην εκκλησια και ηθελα να παντρευτω με θρησκευτικο γαμο.Η δικη μου η σχεση με τη θρησκεια δεν επηρεάζεται από τα πιστευω του αντρα μου.Ασυνεπεια υπαρχει προφανως από την πλευρα του συζυγου μου ο οποιος δηλωνει πως δεν πιστευει αλλα δεχεται να παντρευτούμε με θρησκευτικο.Σε εμενα ποια ασυνεπεια βλέπεις?Το ότι πιστευω αλλα παντρεύομαι έναν αντρα αθεο θεωρεις ότι αποτελει ασυνεπεια?

[robenula]

πιστευω στο θεο,ομως στην εκκλησια πηγαινω σε μυστηρια και στον επιταφιο.επισης οποτε νιωθω την αναγκη αναβω κερακι.προσευχομαι απο οπουδηποτε γιατι ο θεος ειναι παντου.ετσι νιωθωετσι κανω,τωρα αν ειναι σωστο η λαθος δε με νοιαζει.και αγαπαω τους ανθρωπους,τους βοηθω οπως μπορω.για μενα αυτο ειναι η θρησκεια μου ετσι απλα

[Χαρά-Μαρία]

Ο γάμος ο θρησκευτικός είναι υπόθεση των δύο και όχι του ενός. ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ασπάζονται το ορθόδοξο δόγμα, ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ κατανοούν τον λόγο που δίνουν απέναντι στο Θεό, ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ομολογούν την πίστη τους. Αυτή είναι η υποκρισία. Ο ένας λέει "δε με νοιάζει που μόνο εγώ πιστεύω, ακολούθησε με στους τύπους" και ο άλλος λέει "δε με νοιάζει που πιστεύεις σε μια ανοησία κατ' εμέ, δε βαριέσαι; θα το κάνω γαργάρα".

 

Εαν ομως για τον εναν ειναι σημαντικο, και ο αλλος το κανει με σεβασμο, οχι για χαβαλε, ωστε ο ανθρωπος του να το ζησει οπως το εχει αναγκη, ποσο περισσοτερο υποκριτικο ειναι απο το συνηθες: δηλωνω ΧΟ, κανω θρησκευτικο γαμο και δεν παω στην εκκλησια παρα μονο το Πασχα, δεν ακολουθω τις διδαχες της εκκλησιας στην καθημερινοτητα μου, γενικα δεν ασχολουμαι με το θεμα? Προσωπικα δεν μπορω να απαντησω, και δεν με θεωρω και εξουσιοδοτημενη να το κανω.

[kine]

Καλέ εσείς δεν είπατε πιο πάνω τον Χριστιανό που παντρεύτηκε άθεη, πως είναι υποκριτής;!! (δε θυμάμαι και ποια το ανέφερε και δεν έχω το χρόνο να το ψάξω αυτή τη στιγμή)

 

Βρε alcyon τώρα, ειλικρινά, δεν αντιλαμβάνεσαι την διαφορά μιας φιλολογικής κουβέντας, με την προσωπική επίθεση; Εσύ το αναγάγεις σε αυτό που περιγράφεις.

[Niki81]

Θα σου απαντήσω σύντομα και θα επαναλάβω αυτό που έγραψα και πριν: αν το προσεγγίσουμε με στείρα λογική, τότε όχι, δεν υπάρχει συνέπεια θεωρίας και πράξης. Πού θέλεις να καταλήξεις όμως?

Απάντησε σε αυτό αν θέλεις, πιστεύω θα βοηθήσει τη συζήτηση. Έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο που θέλει να σε παντρευτεί με θρησκευτικό γάμο, πιστεύει βαθιά και, σωστό-λάθος, δεν μπορεί να το φανταστεί να γίνεται διαφορετικά. Εσύ με την εκκλησία ουδεμία σχέση έχεις, αλλά δε βγάζεις και φλύκταινες στην ιδέα να γίνει το μυστήριο. Άρα τι πρέπει να γίνει, να αλλάξει τάχιστα μυαλά ο πιστός, με εγκατεστημένες εδώ και χρόνια αντιλήψεις και να αποδεχθεί ότι ο θρησκευτικός γάμος δεν είναι απαραίτητα έκφραση της πίστης του ή να υποχωρήσεις εσύ, μιας και γνωρίζεις ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει?

Δεν πρέπει ενίοτε να κάνουμε "θυσίες" για το σύντροφό μας, για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως ζευγάρι? Η μόνη εναλλακτική που βλέπω είναι το να συνάπτουμε σχέσεις αποκλειστικά με ανθρώπους που έχουν τα ίδια πιστεύω με μας. Ωραίο κριτήριο δηλαδή...

 

Το ότι καποιος πιστευει και θελει να παντρευτεί με θρησκευτικο δε σημαινει ότι θεωρει πως ετσι εκφραζει/αποδεικνυει την πιστη του.

[alcyon]

Βρε alcyon τώρα, ειλικρινά, δεν αντιλαμβάνεσαι την διαφορά μιας φιλολογικής κουβέντας, με την προσωπική επίθεση; Εσύ το αναγάγεις σε αυτό που περιγράφεις.

 

?????

 

Διευκρίνιση ζητάω. Εγώ είπα πως ΔΕΝ μου φαίνεται υποκριτικό το να συμμετάσχει κάποιος σε ένα μυστήριο, προς χάρη του άλλου. ΠΟΥ βλέπεις την προσωπική επίθεση;

[iouliana]

Θα σου απαντήσω σύντομα και θα επαναλάβω αυτό που έγραψα και πριν: αν το προσεγγίσουμε με στείρα λογική, τότε όχι, δεν υπάρχει συνέπεια θεωρίας και πράξης. Πού θέλεις να καταλήξεις όμως?

Απάντησε σε αυτό αν θέλεις, πιστεύω θα βοηθήσει τη συζήτηση. Έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο που θέλει να σε παντρευτεί με θρησκευτικό γάμο, πιστεύει βαθιά και, σωστό-λάθος, δεν μπορεί να το φανταστεί να γίνεται διαφορετικά. Εσύ με την εκκλησία ουδεμία σχέση έχεις, αλλά δε βγάζεις και φλύκταινες στην ιδέα να γίνει το μυστήριο. Άρα τι πρέπει να γίνει, να αλλάξει τάχιστα μυαλά ο πιστός, με εγκατεστημένες εδώ και χρόνια αντιλήψεις και να αποδεχθεί ότι ο θρησκευτικός γάμος δεν είναι απαραίτητα έκφραση της πίστης του ή να υποχωρήσεις εσύ, μιας και γνωρίζεις ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει?

Δεν πρέπει ενίοτε να κάνουμε "θυσίες" για το σύντροφό μας, για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως ζευγάρι? Η μόνη εναλλακτική που βλέπω είναι το να συνάπτουμε σχέσεις αποκλειστικά με ανθρώπους που έχουν τα ίδια πιστεύω με μας. Ωραίο κριτήριο δηλαδή...

 

 

Λογικα αυτό θα πρεπει να αποτελει κριτηριο για ένα βαθια θρησκευομενο ατομο. Δε φανταζομαι δηλαδή ο ενας συζυγος να είναι ένας συνειδητοποιημενος χριστιανος και ο άλλος εντελως αθεος

[tzatzikaki]

Το ότι καποιος πιστευει και θελει να παντρευτεί με θρησκευτικο δε σημαινει ότι θεωρει πως ετσι εκφραζει/αποδεικνυει την πιστη του.

Δεν είπα αυτό, είπα ότι για τον α ή β λόγο, "δεν μπορεί να το φανταστεί να γίνεται διαφορετικά". Δεν το ανέλυσα περαιτέρω μήπως και γλιτώναμε αυτές τις επισημάνσεις...Σκοπός ήταν να λάβω μια απάντηση στο δια ταύτα, τι θα έκανε η kine στο υποθετικό μεν αλλά άκρως ρεαλιστικό σενάριο που η ίδια δε θα ήταν πιστή και ο σύντροφος θα ήταν...

[tzatzikaki]

[/b]

 

Λογικα αυτό θα πρεπει να αποτελει κριτηριο για ένα βαθια θρησκευομενο ατομο. Δε φανταζομαι δηλαδή ο ενας συζυγος να είναι ένας συνηδειτοποιημενος χριστιανος και ο άλλος εντελως αθεος

Λογικά, υποθέτω πως ναι...πάντως αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο για το σύζυγό μου

[summer wine]

[/b]

 

Λογικα αυτό θα πρεπει να αποτελει κριτηριο για ένα βαθια θρησκευομενο ατομο. Δε φανταζομαι δηλαδή ο ενας συζυγος να είναι ένας συνειδητοποιημενος χριστιανος και ο άλλος εντελως αθεος

 

 

Σωστα

 

υγ. Συγχαρητηρια , να σου ζησει το δευτερο παιδακι.

[iouliana]

Σωστα

 

υγ. Συγχαρητηρια , να σου ζησει το δευτερο παιδακι.

 

 

Σε ευχαριστω και εσυ να χαιρεσαι τα παιδακια σου!!

[kine]

Αν κάποιος παραβλέψει όλα τα θετικά του συντρόφου του, μόνο και μόνο για να είναι "εντάξει" με το τι πιστεύει πως είναι ο γάμος και πως πρέπει να είναι ντε και καλά και ο άλλος απόλυτα σύμφωνος και ταυτισμένος με τις απόψεις του, στο τέλος χάνει την αγάπη. Άρα χάνει την ουσία.

 

Κι εγώ για την ουσία μίλησα. Η ουσία όμως δεν ακυρώνει τα μυστήρια και τον τρόπο λατρείας. Είναι όλα μέρος την παράδοσης.

 

Το να μη μπορείς να μοιραστείς τις πνευματικές σου ανησυχίες με τον/την σύντροφό σου, επειδή δεν έχει πνευματικές ανησυχίες, μπορεί να είναι μεγάλος ανασταλτικός παράγοντας σε μια σχέση. Αυτός είναι λόγος ουσίας κι όχι τύπων.

[livinath]

[/b]

 

Λογικα αυτό θα πρεπει να αποτελει κριτηριο για ένα βαθια θρησκευομενο ατομο. Δε φανταζομαι δηλαδή ο ενας συζυγος να είναι ένας συνειδητοποιημενος χριστιανος και ο άλλος εντελως αθεος

 

Μην το λες... Υπαρχει και ο αξιακος κωδικας που μπορει να ενωνει βαθια δυο ανθρωπους.

[livinath]

Κι εγώ για την ουσία μίλησα. Η ουσία όμως δεν ακυρώνει τα μυστήρια και τον τρόπο λατρείας. Είναι όλα μέρος την παράδοσης.

 

Το να μη μπορείς να μοιραστείς τις πνευματικές σου ανησυχίες με τον/την σύντροφό σου, επειδή δεν έχει πνευματικές ανησυχίες, μπορεί να είναι μεγάλος ανασταλτικός παράγοντας σε μια σχέση. Αυτός είναι λόγος ουσίας κι όχι τύπων.

 

Σοβαρα τωρα, πιστευεις οτι πνευματικες ανησυχιες εχουν μονο οι θρησκευομενοι ανθρωποι?

[kine]

Σκοπός ήταν να λάβω μια απάντηση στο δια ταύτα, τι θα έκανε η kine στο υποθετικό μεν αλλά άκρως ρεαλιστικό σενάριο που η ίδια δε θα ήταν πιστή και ο σύντροφος θα ήταν...

 

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ (δεν είναι προτροπή ή κατεύθυνση ή κρίση για τον γάμο άλλων ζευγαριών) :

 

Επειδή την σχέση την θεωρώ ΜΟΙΡΑΣΜΑ, μοιράζομαι εμένα με όλο μου το είναι, ότι κι αν σημαίνει αυτό. Μοιράζομαι τα μύχια της ψυχής μου. Αν δεν μοιράζομαι (και δεν μοιράζεται και το άλλο πρόσωπο), δεν έχω λόγο ύπαρξης σε μια σχέση. Το ίδιο είμαι και στις φιλίες μου, το ίδιο και στην οικογένεια.

Είναι συνεπώς, ανέφικτο να υπάρχω σε μια σχέση, όπου ο καθένας έχει κλεισμένη σε μια άκρη κάποια άποψη, κάποια πεποίθηση, πνευματικές υπαρξιακές ανησυχίες και δεν έρχονται ποτέ σε κοινή θέα, δεν τις έχουμε μοιραστεί.

 

Προτιμώ την οικογένεια χωρίς γάμο, σε μια τέτοια υποθετική περίπτωση. Αλλά όλα αυτά είναι σχετικά και διαμορφώνονται από ΔΥΟ. Αρα, είναι απόλυτα εξαρτημένο από τις πεποιθήσεις και του άλλου προσώπου. Δεν μπορώ να πω, ΕΓΩ θα έκανα αυτό.

 

Δεν ήμουν πάντοτε πιστή, αλλά είχα πάντοτε υπαρξιακές ανησυχίες (που δεν μοιράζονταν ή δεν απασχολούσαν πάντοτε, τους συντρόφους μου) οπότε έχω έρθει και σε αυτή τη θέση.

[kine]

Σοβαρα τωρα, πιστευεις οτι πνευματικες ανησυχιες εχουν μονο οι θρησκευομενοι ανθρωποι?

 

Παραφράζεις.