την χτύπησα..:(

[valia40]

Κ εμένα ο μεγάλος μου γιός μου λέει ότι έχει τόσες εναλλαγές διάθεσης που δν μπορεί ούτε ο ίδιος να αντέξει τον εαυτό του μερικές φορές κ ότι δν ξέρει τι τον πιάνει ώρες ώρες.

Κουράγιο κ υπομονή σε όλες!

[anemoni]

Τουλάχιστον είμαστε πολλές και κάνουμε παρέα!!!!!!!!!! Δεν ξέρω αν θα άντεχα να το περνάω αυτό χωρίς συμπαράσταση, έστω και ... ηλεκτρονική!!!!!!!!!!

[Lucy]

Αχ ποσο σε καταλαβαινω...το ιδιο μου λεει και η δικια μου δεν ξερω τι με πιανει μαμα και φερομαι έτσι...Ειναι απιστευτο ποσο γρηγορα μεταμορφωνονται απο αγγελουδια σε τερατα ικανα να κανουν το νευρικο σου συστημα σμπαραλια χαχα. Καλο μας κουραγιο λοιπον οπως λες και εσυ και οσο για τις περιοδους εκεχειριας ...κρατανε λιγο ..ουφ!!!

 

Καλέ εδω μου το λέει η τρίχρονη κόρη μου... Της λέω "γιατί το έκανες τώρα αυτό"??? Και μου λέει "δεν ξέρω γιατί" και μετά ζητάει συγγνώμη... Να δω τι θα τραβήξω στην εφηβεία!!!:razz:

[mousmoulitsa]

Τουλάχιστον είμαστε πολλές και κάνουμε παρέα!!!!!!!!!! Δεν ξέρω αν θα άντεχα να το περνάω αυτό χωρίς συμπαράσταση, έστω και ... ηλεκτρονική!!!!!!!!!!

 

 

Δίκιο έχεις έγω νόμιζα τοσο καιρο οτι εγω κανω κατι λαθος και φερετε ετσι...αλλα βλεπω ειμαστε πολλες εστω και...ηλεκτρονικα

[τον]

Μόνο όσες έχουν παιδιά στην εφηβεία μπορουν καταλάβουν τη περναμε ειμαι και εγώ ομοιοπαθής

και ναι της έχω παίξη μία στο στόμα κάποια στιγμή που η γλωσάρα της έφτασε τα 10 μέτρα Δεν λέω ότι το κάνω συνέχεια το έχω κάνει μια φορα , δεν υπάρχη πάντα η ψυχραιμία να κρατηθούμε ναι είναι λάθος αλλά ειμαστε ανθρωπη και δεν είμαστε απο σίδερο.....

[ρ1ρ1]

υπηρξα παιδι κακοποιημενο,οσον αφορα το ξυλο,αυτο και μονο,παρ ολα αυτα αγαπω παρα πολυ τους γονεις μου,το χω σηζητησει πολλες φορες μαζι τους και ξερω οτι το χουν μετανιωσει,παρολα αυτα καποια τραυματα δε φευγουν.εχω δυο παιδια,4 και 9 ετων,στη κορη μου ολα ηταν τελεια,ουτε πηγε ποτε το μυαλο μου να κανω κατι τετοιο,ηταν και ειναι ενα ησυχο παιδι,στο γιο μου εχει τυχει να το χτυπησω,και μετα να κλαιω εγω πιο πολυ απ αυτον.το ξερω δεν ειναι σωστο,δεν υπαρχει χειροτερο απ αυτο,δεν ειναι ο σωματικος πονος οσο ο ψυχικος που μετραει.παρολο το ξυλο που φαγα σαν παιδι,εχω δουλεψει με τον εαυτο μου και το χω αποβαλει,δε το κανω το ιδιο λαθος,οταν λεω εχω χτυπησει το γιο μου,ενοω,κανα μπατσακι στο ποπο,μεχρι εκει,αλλα παρολα αυτα στεναχωριεμαι οταν αναγκαζομαι να το κανω,ειναι πολυ ζωηρο παιδι,το λατρευω ομως για τη προσωπικοτητα του,για το χιουμορ του.

[MY TREASURE]

ξερεις τι ελεγα και τι σκεφτομουν;οτι ποτε δεν θα φωναξω οτι ποτε δεν θα σηκωσω χερι !!!!και αλλα πολλα ηρθε ομως η ιδια η ζωη να με διαψευσει

ομως αυτο που εμαθα εγω ολα αυτα τα χρονια ειναι " οτι ποτε μην λες ποτε"

 

συμφωνώ 100%

[alphae]

Εγώ νομίζω πως και τα παιδιά γνωρίζουν πότε ξεπερνούν τα όρια τους. Η ενοχική συμπεριφορά του γονέα όμως δε βοηθάει...Είναι πολύ λεπτές οι ισοροπίες δυστυχώς!