Που ειναι ο μπαμπας μου?

[tasuki]

Οχι,της λεω, δεν εχει. Ειχε οταν ηταν μωρακι αλλα δεν εχει πια. (Εκει θυμηθηκα λιγο και το παραμυθι do i have a daddy). Γιατι? μου λεει, και της ειπα για τις διαφορετικες οικογενειες αλλα δεν καλυφθηκε και με ξαναρωτησε οποτε της ειπα οτι χωρισαμε, γιατι χωρισατε, γιατι τσακωνομασταν συνεχεια και δεν ημασταν πια χαρουμενοι κτλ...

 

Νομιζω καλυφθηκε και ο δικος μου δεν μου ειπε τιποτα αλλα πολυ μπλα μπλα ρε παιδια, καθε φορα ετσι θα με αρχιζουν στις ερωτησεις? Και πως τον λενε και που ειναι τωρα...(ο μικρος πρωτη φορα ακουσε το ονομα του πατερα του...)

Εσεις τι λετε οταν σας ρωτανε?

Καθισες και ειπες τοσα πολλα σε μικρα παιδακια; Ε, τωρα οσα ειπες θα εχουν ηδη μεταφερθει σε γνωστους κι αγνωστους, ισως και παραλλαγμενα. Σιγα μη βγαλω τα οικογενειακα μας στη φορα - αυτα ειναι προσωπικα δεδομενα που αφορουν αμεσα το ιδιο το παιδι, το οποιο μεγαλωνοντας μπορει να μη θελει να ξερουν ολοι οι συμμαθητες/φιλοι/γνωστοι τα προσωπικα του δεδομενα. Σε ενηλικες μπορει να δωσω περισσοτερες πληροφοριες αναλογως της ιδιοτητας τους, σε μικρα παιδια ποτέ.

 

Το μονο που απαντω σε ερωτησεις μικρων παιδιων ειναι:

"Οχι, δεν εχει μπαμπα. Εχουν ολοι οι ανθρωποι αδερφια; Οχι! Ε, ετσι δεν εχουν ολοι μαμα και μπαμπα. Καποιοι ανθρωποι εχουν μονο μια μαμα, καποιοι εχουν μονο εναν μπαμπα, καποιοι εχουν δυο μαμαδες ή δυο μπαμπαδες, καποιοι δεν εχουν κανεναν..."

Δε μου εχει τυχει ποτέ να μην εχουν καλυφθει απο αυτην την απαντηση. Επειδη εσυ απαντησες οτι "ειχε μπαμπα οταν ηταν μωρακι, αλλά οχι πια", προσφερες απο μονη σου επιπλεον πληροφοριες που δημιουργουν περιεργεια κι ετσι ηθελαν να μαθουν περισσοτερα.

[goody]

Εχεις δικαιο, κι εγω ενιωσα λιγο αβολα που εδινα τοσες πληροφοριες αλλα με επιασε απροετοιμαστη και δεν μπορουσα να της αλλαξω θεμα, ολο επανερχοταν! Γιαυτο ρωτησα κι εδω...αλλη φορα θα το κοβω.

Απο την αλλη μπορει να εκανε καλο και στον δικο μου που με ακουγε, τα ελεγα πολυ φυσιολογικα και της ειπα οτι δεν ειναι κακο που δεν εχει μπαμπα γιατι εχει ολους εμας που τον αγαπαμε πολυ. Και το κοριτσακι αυτο ειναι απο τον στενο μας κυκλο αν ηταν κανενα ασχετο παιδακι σιγα μην του ελεγα τοσα..

[tasuki]

Απο την αλλη μπορει να εκανε καλο και στον δικο μου που με ακουγε, τα ελεγα πολυ φυσιολογικα και της ειπα οτι δεν ειναι κακο που δεν εχει μπαμπα γιατι εχει ολους εμας που τον αγαπαμε πολυ.

 

Σιγουρα ηταν σημαντικο για το γιο σου να μαθει καποια πραγματα, γιατι εχει δικαιωμα να τα ξερει - ειναι και στην καταλληλη ηλικια για να επεξεργαστει τις πληροφοριες γυρω απο αυτο το θεμα.

 

Αλλά τωρα που τα ακουσε μαζεμενα κι αποτομα, χωρις ν'απευθυνεσαι σ'εκεινον αλλά σε αλλο παιδακι, προσεξε μηπως η συμπεριφορα του αλλαξει αποτομα (υποσυνειδητα, μπορει να βγαλει συμπεριφορα πληγωμενου θυματος ή αντιθετα επιθετικοτητας) κι αν δεις αλλαγη, κανε αμεσα συζητηση ωστε να ξανανιωσει λατρεμενος απο τους γυρω του κι αθωος για τις επιλογες του αποντα.

(διοτι δυστυχως τα παιδια εχουν την παραλογη ταση να νιωθουν υπευθυνα για τους γονεις τους και οι λεξεις "τσακωνομασταν συνεχεια" κλπ μπορει υποσυνειδητα να του δημιουργησουν λανθασμενους συνειρμους)

[UFO]

Αυτο δεν ειναι σωστο, γιατι ταυτιζεις το γενετικο υλικο με τον κοινωνικο γονεα. Το σωστο ειναι οτι χρειαζεται ενα αυγουλακι απο μια γυναικα κι ενα σπορακι απο εναν ανδρα. (Μην ξεχνας οτι υπαρχουν ενα σωρο παιδια, εφηβοι κι ενηλικες που το σπορακι δεν το εδωσε μπαμπας, αλλά τραπεζα σπερματος!)

 

να ρωτήσω κατι ;

αυτο πως το ξεχωρίζεις ; δλδ πως το εξηγείς σε προ σχολική αρχές σχολικής ηλικίας.... στο παιδι ; (την ΜΗ ταύτιση του γενετικού υλικού με τον κοινωνικό γονέα - με απλές λεξεις ( γιατι προφανώς δειχνείς να ξέρεις τι λες ) όχι απο παραμύθια ή απο συζήτηση αλλα στην καθημερίνοτητα ίσως ;

 

αν το έχεις κάνει με τον τρόπο που περιγράφεις στο ενήλικο κοινό ( εμάς ) θα ηθελα να μου περιγράψεις σαν αναπαράσταση σε ανήλικο κοινό ! (αν μπορείς ...)

 

επίσης: ( σε δευτερο χρόνο )

τι feed back είχε απο τα αλλα παιδια με δεύτερες και τρέχοντες - τρίτες ερωτήσεις ;

 

δλδ εσυ μου γραφεις την αναπαράσταση ενός υποτιθέμενου ( ή μη ) διαλόγου που ειχατε ( εσυ και το παιδι σου (;; ίσως )

μετα ...;;;

δεν ακολουθησαν ερωτήσεις ( οταν λεω μετα εννοώ μετα απο μια βδομάδα - ένα μήνα - ένα χρόνοι

απο την εκδοχή του διαλόγου σου ( πραγματικού ή όχι ) με τα αλλα παιδια ;

ήρθαν αλες ερωτήσεις ;

πως τις αντιμετώπησες ;

 

(αναφέρομαι σε υποτηθέμενα σενάρια ( η μή ) διαλόγου με παιδια προσχολική και σχολικής ηλικίας δεδομένου οτι έχουνε μεγαλώσει χωρίς γεννήτορα - πατέρα - μπαμπά - ανδρικού προτύπου - ζευγαριού ...

 

παιδια απο δότη - εγκαταλελειμμένες μητερες με παιδι κοκ

 

( ΟΧΙ για περιπτωσεις διαζυγίου , περιπτώσεις όπου υπηρχε γνωρημία του "γεννητικού υλικού" με το αποτελεσμα αυτής της συνεύρεσης κοκ )

 

ευχαριστω !

[tasuki]

να ρωτήσω κατι ;

αυτο πως το ξεχωρίζεις ; δλδ πως το εξηγείς σε προ σχολική αρχές σχολικής ηλικίας.... στο παιδι ; (την ΜΗ ταύτιση του γενετικού υλικού με τον κοινωνικό γονέα

 

Δεν ειχε χρειαστει ποτέ να κανω ειδικη συζητηση για να διαφοροποιησω τις δυο εννοιες, διοτι:

α) "απο πάντα" αναφερομουν σε διαφορετικα ειδη οικογενειων (ειχαμε διαβασει και εικονογραφημενα βιβλια) κι ετσι "απο ποτέ" δεν ειχε ταυτισει την εννοια της οικογενειας με την πυρηνικη οικογενεια αλλά ηξερε οτι οικογενεια ειναι το παιδι με τη μαμα ή με τον παππου και την γιαγια, και

β) απο το 1ο ετος και μετα ειχα εξηγησει πώς δημιουργουνται τα μωρα, χρησιμοποιωντας την ορολογια "αυγουλακι" και "σπορακι", με αφορμη βιβλιαρακια που διαβαζαμε με εικονες μωρων ζωων και ανθρωπων, τοσο φυσικα σαν να ηταν αλλο ενα θεμα οπως τα χρωματα ή τα σχηματα. Στο αλμπουμ φωτογραφιων υπηρχαν και οι υπερηχοι. Επισης, ειχα αναφερει το δοτη σπερματος/δοτρια ωαριων ως "ενας καλος αντρας/μια καλη γυναικα που δινει το σπορακι/αυγουλακι που χρειαζεται η μαμα για να φτιαχτει το μωρακι της".

Η πρωτη ειδικη συζητηση που εκανα ηταν στα 3, που προεκυψε ενα θεμα (η πρωτη φορα που συνειδητοποιησε τι σημαινει οι αλλες οικογενειες να εχουν μπαμπα στο σπιτι) που ευτυχως επιλυθηκε μια χαρα. Τοτε πρωτοανεφερα και την επιστημονικη ορολογια (ωαριο και σπερματοζωαριο), πραγμα που επανελαβα στα 4 για να σταματησω να λεω "αυγουλακι και σπορακι", βοηθουμενη απο το εικονογραφημενο βιβλιο "το σωμα μου" (της Κλερ Ραινερ, πολυ παλιο αλλά με ωραιες εικονες).

Ειδικη συζητηση ξαναεκανα στα 6, αγχωμενη για το τι θ'αντιμετωπισει στο δημοτικο απο τ'αλλα παιδακια λογω της ελλειψης μπαμπα, αλλά τελικα τσαμπα το αγχος γιατι δεν προεκυψε τιποτα.

 

τι feed back είχε απο τα αλλα παιδια με δεύτερες και τρέχοντες - τρίτες ερωτήσεις ;

 

Του ειχα δωσει το "ελευθερο" ν'απανταει οπως θελει σε τετοιες ερωτησεις και διαπιστωσα οτι ενω στο προνηπιο απλά απαντουσε οτι δεν εχει μπαμπα σκετο, στο νηπιο απαντουσε οτι δεν εχει μπαμπα, εχει παππού και στην Α' δημοτικου οτι δεν εχει γιατι ειναι μακρια. Μου εκανε εντυπωση οτι σε τρεις σχολικες εργασιες στη διαρκεια του σχολικου ετους, στην πρωτη το φθινοπωρο εκανε το γενεαλογικο δεντρο κι απο τις δυο πλευρες (οντως, αυτο ειναι το γενετικα σωστο!), στη δευτερη το χειμωνα που επρεπε να γραψουν διαφορες πληροφοριες για τον εαυτο τους αφησε κενη τη σειρα "μπαμπας" (οντως, παλι αυτο ειναι το σωστο!), αλλά στην τριτη πολυ προσφατα σε μια ερωτηση για το ποιον αγαπουν, απαντησε Αγαπω τη μαμα, τον μπαμπα, τη γιαγια, κλπ. Φυσικα, απορησα και ρωτησα: "Μα ποιον μπαμπα; Αφου δεν εχεις" κι απαντησε "Ε, αυτον που ειναι μακρια. Αφου αυτο εγραψαν ολοι!" (με επευφημιες απο τη γιαγια που εσπευσε να πει "Καλα εγραψε το παιδι! Πώς δεν εχει, φυσικα και εχει! Εχει αλλά ειναι μακρια!") Δηλ. για πρωτη φορα εκανε κατι που εδειξε οτι δε θελει να διαφερει απο τ'αλλα παιδια και ταυτισε την εννοια του κοινωνικου με τον βιολογικο πατερα. Δεν το ξανακανε, ομως, οπότε δεν ξερω αν ηταν τυχαιο ή αν θα σκεφτεται ετσι πλεον, τωρα που οι εικονες της καθημερινοτητας απο το σχολειο και την κοινωνια ειναι ισχυροτερες απο την ανατροφη που πηρε απο εμενα.

(Πιστευω οτι η απλουστερη λυση ειναι ν'αρχισει να συναναστρεφεται παιδια απο μη-πυρηνικες οικογενειες, αλλά δεν ξερουμε κανενα.)

[Ειρηνη Μ]

Έχω διαβάσει όλα τα μηνύματα απο την στιγμή που ξεκίνησε το θέμα αυτό και θα ήθελα κι εγώ να εκφράσω κάποια συναισθήματα που μου εμπνέουν όλοι αυτοί οι "πατεράδες" (ο Θεος να τους κάνει !)

Το πρώτο συμπέρασμα που έχω βγάλει για τους άντρες όλων των ιστοριών που εγκατέλειψαν τα παιδιά τους (γιατί για εγκατάλειψη μιλάμε πλέον) είναι ότι αυτό που λέμε πατρότητα δεν υπάρχει και ούτε υπήρξε ποτέ . Ίσως και να τη θυμηθούν λίγο σαν έννοια όταν γεράσουν κι έχουν την ανάγκη των παιδιών τους και καταλήξουν στο πάμε πακέτο να κλαίνε μαζί με τη Βίκυ Χατζηβασιλείου.

 

Μέχρι τότε καλείσθε εσείς οι μητέρες των παιδιών να αναλάβετε εξ'ολοκλήρου τις εύκολες και δύσκολες στιγμές της ζωής τους , την σωματική , κοινωνική και πνευματική ανατροφή τους χωρίς καμμία βοήθεια από τον "γεννήτορά" τους.

 

Γενικώς συμφωνώ σε όλους τους προβληματισμούς που έχετε παραθέσει στα μηνύματά σας. Επειδή όμως διανύουμε δύσκολα οικονομικά καιρούς θα ήθελα να σας πω να μην παραιτείστε από τις οικονομικές υποχρεώσεις που έχει ένας πατέρας στο παιδί του... Είναι υποχρεωμένοι να στηρίζουν οικονομικά τα παιδιά τους . Γι αυτό μαγκιές του στυλ και που ξέρω ότι ειναι δικό μου να σκέφτονται πολύ πριν τις ξεστομίσουν γιατι αυτό πλέον αποδεικνύεται.

 

Την αγάπη που θα έπρεπε να δίνουν απλόχερα στα παιδιά τους ίσως και πολλοί από αυτούς να είναι κενοί και συναισθηματικά ανάπηροι και να μην μπορούν να την προσφέρουν αλλά την οικονομική συνεισφορά είναι υποχρεωμένοι να την παρέχουν.

[μπου-μπουμ]

Δεν ειχε χρειαστει ποτέ να κανω ειδικη συζητηση για να διαφοροποιησω τις δυο εννοιες, διοτι:

α) "απο πάντα" αναφερομουν σε διαφορετικα ειδη οικογενειων (ειχαμε διαβασει και εικονογραφημενα βιβλια) κι ετσι "απο ποτέ" δεν ειχε ταυτισει την εννοια της οικογενειας με την πυρηνικη οικογενεια αλλά ηξερε οτι οικογενεια ειναι το παιδι με τη μαμα ή με τον παππου και την γιαγια, και

β) απο το 1ο ετος και μετα ειχα εξηγησει πώς δημιουργουνται τα μωρα, χρησιμοποιωντας την ορολογια "αυγουλακι" και "σπορακι", με αφορμη βιβλιαρακια που διαβαζαμε με εικονες μωρων ζωων και ανθρωπων, τοσο φυσικα σαν να ηταν αλλο ενα θεμα οπως τα χρωματα ή τα σχηματα. Στο αλμπουμ φωτογραφιων υπηρχαν και οι υπερηχοι. Επισης, ειχα αναφερει το δοτη σπερματος/δοτρια ωαριων ως "ενας καλος αντρας/μια καλη γυναικα που δινει το σπορακι/αυγουλακι που χρειαζεται η μαμα για να φτιαχτει το μωρακι της".

Η πρωτη ειδικη συζητηση που εκανα ηταν στα 3, που προεκυψε ενα θεμα (η πρωτη φορα που συνειδητοποιησε τι σημαινει οι αλλες οικογενειες να εχουν μπαμπα στο σπιτι) που ευτυχως επιλυθηκε μια χαρα. Τοτε πρωτοανεφερα και την επιστημονικη ορολογια (ωαριο και σπερματοζωαριο), πραγμα που επανελαβα στα 4 για να σταματησω να λεω "αυγουλακι και σπορακι", βοηθουμενη απο το εικονογραφημενο βιβλιο "το σωμα μου" (της Κλερ Ραινερ, πολυ παλιο αλλά με ωραιες εικονες).

Ειδικη συζητηση ξαναεκανα στα 6, αγχωμενη για το τι θ'αντιμετωπισει στο δημοτικο απο τ'αλλα παιδακια λογω της ελλειψης μπαμπα, αλλά τελικα τσαμπα το αγχος γιατι δεν προεκυψε τιποτα.

 

 

 

Του ειχα δωσει το "ελευθερο" ν'απανταει οπως θελει σε τετοιες ερωτησεις και διαπιστωσα οτι ενω στο προνηπιο απλά απαντουσε οτι δεν εχει μπαμπα σκετο, στο νηπιο απαντουσε οτι δεν εχει μπαμπα, εχει παππού και στην Α' δημοτικου οτι δεν εχει γιατι ειναι μακρια. Μου εκανε εντυπωση οτι σε τρεις σχολικες εργασιες στη διαρκεια του σχολικου ετους, στην πρωτη το φθινοπωρο εκανε το γενεαλογικο δεντρο κι απο τις δυο πλευρες (οντως, αυτο ειναι το γενετικα σωστο!), στη δευτερη το χειμωνα που επρεπε να γραψουν διαφορες πληροφοριες για τον εαυτο τους αφησε κενη τη σειρα "μπαμπας" (οντως, παλι αυτο ειναι το σωστο!), αλλά στην τριτη πολυ προσφατα σε μια ερωτηση για το ποιον αγαπουν, απαντησε Αγαπω τη μαμα, τον μπαμπα, τη γιαγια, κλπ. Φυσικα, απορησα και ρωτησα: "Μα ποιον μπαμπα; Αφου δεν εχεις" κι απαντησε "Ε, αυτον που ειναι μακρια. Αφου αυτο εγραψαν ολοι!" (με επευφημιες απο τη γιαγια που εσπευσε να πει "Καλα εγραψε το παιδι! Πώς δεν εχει, φυσικα και εχει! Εχει αλλά ειναι μακρια!") Δηλ. για πρωτη φορα εκανε κατι που εδειξε οτι δε θελει να διαφερει απο τ'αλλα παιδια και ταυτισε την εννοια του κοινωνικου με τον βιολογικο πατερα. Δεν το ξανακανε, ομως, οπότε δεν ξερω αν ηταν τυχαιο ή αν θα σκεφτεται ετσι πλεον, τωρα που οι εικονες της καθημερινοτητας απο το σχολειο και την κοινωνια ειναι ισχυροτερες απο την ανατροφη που πηρε απο εμενα.

(Πιστευω οτι η απλουστερη λυση ειναι ν'αρχισει να συναναστρεφεται παιδια απο μη-πυρηνικες οικογενειες, αλλά δεν ξερουμε κανενα.)

 

 

Επομενως,παρα τις προσπαθειες σου να αποσυνδεσεις τον κοινωνικο γονεα

 

απο τον φορεα γενετικου υλικου,αυτο δεν επιτευχθηκε διοτι

 

μεγαλωνοντας το παιδι εδειξε πως αισθανεται την ελλειψη του ενος γονιου

 

του.Εγω αυτο καταλαβαινω απο αυτα.Και μπορει η δηλωση πως του "ολοι

 

αυτο εγραψαν" να σε ανακουφιζει αλλα νομιζω πως τελικα εμμεσα ειναι

 

ενας τροπος για ν'αντλησει πληροφοριες.

 

Δεν σ'εχει ρωτησει ποτε που μενει ο 'μπαμπας' του?Πως τον λενε κ.τ.λ.

 

Σιγουρα ξερεις το παιδι σου καλυτερα απο μενα αλλα αυτη την αισθηση

 

μου αφηνουν ολα αυτα.

 

Πιθανον,να'ναι οπως τα λες.

[goody]

Επειδή όμως διανύουμε δύσκολα οικονομικά καιρούς θα ήθελα να σας πω να μην παραιτείστε από τις οικονομικές υποχρεώσεις που έχει ένας πατέρας στο παιδί του... Είναι υποχρεωμένοι να στηρίζουν οικονομικά τα παιδιά τους . Γι αυτό μαγκιές του στυλ και που ξέρω ότι ειναι δικό μου να σκέφτονται πολύ πριν τις ξεστομίσουν γιατι αυτό πλέον αποδεικνύεται.

 

Την αγάπη που θα έπρεπε να δίνουν απλόχερα στα παιδιά τους ίσως και πολλοί από αυτούς να είναι κενοί και συναισθηματικά ανάπηροι και να μην μπορούν να την προσφέρουν αλλά την οικονομική συνεισφορά είναι υποχρεωμένοι να την παρέχουν.

 

Οπως λες προκειται για ατομα που δεν εχουν πατρικα συναισθηματα και ενδεχομενως καποιοι να ειναι συναισθηματικα αναπηροι...οσο δυσκολοι και να ειναι οι καιροι τι λεφτα να ζητησεις απο αυτους? Προκειται για ανθρωπους που εχουν βγει απο τη ζωη μας και νομιζω οι περισσοτερες δεν τους ξαναθελουμε στα ποδια μας. Προσωπικα δεν σκοπευω να διεκδικησω ποτε τη διατροφη που δικαιουμαι γιατι δεν θελω να τον ''ενοχλησω''. Γιατι ισως με ενοχλησει κι αυτος και αρχισει να ζηταει επισκεψεις κτλ.

 

 

Επομενως,παρα τις προσπαθειες σου να αποσυνδεσεις τον κοινωνικο γονεα

 

απο τον φορεα γενετικου υλικου,αυτο δεν επιτευχθηκε διοτι

 

μεγαλωνοντας το παιδι εδειξε πως αισθανεται την ελλειψη του ενος γονιου

 

του.Εγω αυτο καταλαβαινω απο αυτα.Και μπορει η δηλωση πως του "ολοι

 

αυτο εγραψαν" να σε ανακουφιζει αλλα νομιζω πως τελικα εμμεσα ειναι

 

ενας τροπος για ν'αντλησει πληροφοριες.

 

Δεν σ'εχει ρωτησει ποτε που μενει ο 'μπαμπας' του?Πως τον λενε κ.τ.λ.

 

Σιγουρα ξερεις το παιδι σου καλυτερα απο μενα αλλα αυτη την αισθηση

 

μου αφηνουν ολα αυτα.

 

Πιθανον,να'ναι οπως τα λες.

 

Κατα τη γνωμη μου ειναι αδυνατο να μην νιωσει το παιδι την ελλειψη του ενος γονιου. Οπως και να το κανουμε τα παιδακια μας ειναι διαφορετικα απο τα περισσοτερα, οντως τους λειπει ο ενας γονιος και σιγουρα καποια στιγμη θα το νιωθουν και θα επιθυμουν να τον ειχαν.

Απο τη στιγμη που γινονται συζητησεις με τη μαμα και ειναι συναισθηματικα καλυμενα τοτε η ταση του παιδιου να μοιαζει με τα υπολοιπα και να κρυβει λιγο τη διαφορετικοτητα του προσωπικα μου φαινεται φυσιολογικη. Ειναι μικρουλια ακομα για να διαφοροποιουνται σε καθημερινη βαση, ακομα το επεξεργαζονται και αυτα, δυστυχως εχουν φορτωθει και αυτα ενα βαρος και πρεπει να αντιμετωπισουν τον κοσμο γυρω τους. Ας ελπισουμε οτι με εμας διπλα τους θα τα καταφερουν!

[tasuki]

Επομενως,παρα τις προσπαθειες σου να αποσυνδεσεις τον κοινωνικο γονεα

 

απο τον φορεα γενετικου υλικου,αυτο δεν επιτευχθηκε διοτι

 

μεγαλωνοντας το παιδι εδειξε πως αισθανεται την ελλειψη του ενος γονιου

 

του.Εγω αυτο καταλαβαινω απο αυτα.Και μπορει η δηλωση πως του "ολοι

 

αυτο εγραψαν" να σε ανακουφιζει αλλα νομιζω πως τελικα εμμεσα ειναι

 

ενας τροπος για ν'αντλησει πληροφοριες.

 

Δεν σ'εχει ρωτησει ποτε που μενει ο 'μπαμπας' του?Πως τον λενε κ.τ.λ.

 

Σιγουρα ξερεις το παιδι σου καλυτερα απο μενα αλλα αυτη την αισθηση

 

μου αφηνουν ολα αυτα.

 

Πιθανον,να'ναι οπως τα λες.

 

1) Δεν μπορω να πω "δεν επιτευχθηκε", οταν επιτευχθηκε πληρως κατα τα 7 πρωτα χρονια ζωης - υποτιθεται οτι καθε ηλικια οφειλουμε να τη ζουμε στο μεγιστο. Το τι μελλει γενεσθαι ειναι αλλο θεμα, και γνωριζα εξαρχης οτι το θεμα "μπαμπας" προκυπτει μετα τα πρωτα χρονια του δημοτικου σχολειου μεσω των κοινωνικων εικονων. Το παιδι μεγαλωνει ακομη - σε μια συγκεκριμενη κοινωνια που του περναει εικονες κι αντιληψεις αντιφατικες με την ανατροφη που ειχε. Αρα ειναι αναμενομενο η σκεψη του να διαπλαθεται/επηρεαζεται/εξελισσεται συμφωνα με αυτες. Μεχρι ποιου σημειου, ειναι ακομη αγνωστο.

Αναλογο παραδειγμα: Αν ενα παιδι ειναι κοντο αλλά το υψος δεν αποτελει σημειο αναφορας στην οικογενεια του, δε θα προβληματιζεται απο το υψος του, ουτε θα θεωρει αρνητικο να ειναι καποιος κοντος, αλλά αν παει σχολειο και βρεθει σ'εναν κοσμο οπου ολοι αρχισουν να τονιζουν το ποσο σημαντικο ειναι το υψος και να μιλανε αρνητικα για τους κοντους, πρωτα θ'αρχισει να συνειδητοποιει το υψος του, μετα θ'αρχισει να σκεφτεται οτι αυτο ειναι μειονεκτημα και τελος θα επιθυμει να γινει ψηλο. Υπαρχουν παιδια περισσοτερο επιρρεπη στην κοινωνικη κριτικη και λιγοτερο επιρρεπη. Λιγα ομως παιδια θα καταφερουν να φτασουν στην ενηλικιωση χωρις να εχουν προβληματιστει εντονα για το υψος τους, χωρις να εχουν ενσωματωσει την αρνητικη εικονα των αλλων για τον εαυτο τους και χωρις να πιστευουν οτι οι περισσοτεροι που τους συναντουν την πρωτη φορα σκεφτονται "Πω, ειναι κοντος!"

 

2) Δε νομιζω οτι ηταν εμμεσος τροπος αντλησης πληροφοριων διοτι ξερει οτι μπορει να με ρωτησει απευθειας. Εξαλλου, εγω εθεσα την ερωτηση μου με απορια, οχι μομφη, οπότε γιατι να μην απαντουσε με ειλικρινεια στην ερωτηση μου, αφου δεν ειχε να φοβηθει "κατσαδα"; Νομιζω οτι η απαντηση του ηταν ειλικρινης και αποτελουσε εκφραση της αναδυομενης επιθυμιας ενσωματωσης και ταυτισης με τους συνομηλικους που εμφανιζουν τα παιδια σ'αυτη την ηλικια. Να ειναι ιδιος με τους φιλους του. Να μπορει να πει οτι εχει τα ιδια παιχνιδια. Να μπορει να πει οτι βλεπει τα ιδια παιδικα καναλια. Να μπορει ν'απαντησει με τον ιδιο τροπο οτι αγαπαει "τη μαμα, τον μπαμπα κλπ". Και ισως μελλοντικα... να μπορει να πει οτι εχει αληθινο μπαμπα.

 

3) Δε χρειαστηκε να κανει ποτέ τετοιες ερωτησεις, διοτι ειχα προσφερει τις σχετικες πληροφοριες εξαρχης. Δεν υπηρξε ποτέ κατι μυστικο ή μεμπτό ή μειονεκτικο σε σχεση με τις πυρηνικες οικογενειες. Η δημιουργια της οικογενειας μας ηταν κατι φυσιολογικο και πηγη χαρας. Ηταν άλλη μια ΕΓΚΥΡΗ <b>επιλογη</b> αναμεσα σε τοσες εγκυρες επιλογες που κανουν οι ανθρωποι καθημερινα ανα τον κοσμο. Η πυρηνικη οικογενεια ειναι μια επιλογη, η μονογονεϊκη μια αλλη, αλλά ειναι και οι δυο ΕΞΙΣΟΥ εγκυρες. Σκεφτειτε οτι σε ορισμενες αραβικες χωρες ειναι νομιμο ο συζυγος να εχει πανω απο μια συζυγους/οικογενειες. Οποιος βλεπει τον κοσμο μονοδιαστατα (υπαρχει μονο ενα "σωστο", τα υπολοιπα ειναι "λαθος"), τοτε θα θεωρει οτι η πυρηνικη οικογενεια ειναι το σωστο κι η μονογονεϊκη ειναι λαθος, ειτε προεκυψε απο απωλεια συντροφου μετα τον τοκετο, ειτε απο επιλογη (υιοθεσια, δοτης σπερματος, συναινετικος χωρισμος κλπ). Κι ομως, η νοοτροπια της μονογονεϊκης που προεκυψε απο εγκαταλειψη/χηρεια/διαζυγιο ειναι πολυ διαφορετικη απο τη μονογονεϊκη απο επιλογη. Η μητερα της δευτερης περιπτωσης δεν πιστευει οτι δημιουργει μια "λαθος" ή "μειονεκτικη" οικογενεια (αν το πιστευει, κακως προχωρησε στη δημιουργια της!) και θιγεται οταν αυτη ειναι η εξαρχης εικονα της κοινωνιας.

[Perlitsa]

Έχω μία κόρη 4,5 ετών και ο μπαμπάς της είναι εξαφανισμένος εδώ και 2 χρόνια από τότε που έκανα αγωγή για διατροφή επειδή δεν έδινε μία (χωρίσαμε από τότε που ήμουν 2 μηνών έγκυος).

Τον τελευταίο καιρό η κόρη μου τον ζητάει έντονα.Της έχω πει ότι ο μπαμπάς ζει σε άλλη χώρα (που εν μέρει είναι αλήθεια γιατί πάει και έρχεται εκτός Ελλάδος) αλλά θέλει να τον πάρουμε τηλ, την άλλη θέλει να τον καλέσει στα γενέθλιά της και παραπονιέται ότι της λείπει και τον αγαπάει πολύ.Μου ζητάει να της δίχνω φωτογραφίες και τις προάλλες του άφησε μήνυμα στον τηλεφωνητή ότι τον αγαπάει πολύ.Ο πατέρας της μικρής έχει 2 παιδιά μεγάλα από προηγούμενο γάμο κάτι το οποίο η μικρή το γνωρίζει και τώρα μου ζητάει να συναντήσει τους αδελφούς της.Αυτό είναι κάτι που είναι εφικτό γιατί με την μητέρα τους διατηρούμε επαφές και τα παιδιά τα ξέρω 10 χρόνια και πριν ένα χρόνο τους είχαμε συναντήσει.

Χρειάζομαι την βοήθειά σας γιατί αισθάνομαι ότι κάτι δεν κάνω σωστά.Εσείς τι θα κάνατε στη θέση μου? Να προσπαθήσω να δούμε τα αδέλφια της ?

Τι να λέω κάθε φορά που έρχεται η μικρή και μου λέει πόσο πολύ της λείπει ο μπαμπάς της και ότι θέλει να τον δει?

Αυτό που κάνω είναι να της λέω ότι ο μπαμπάς την αγαπάει και όταν με ρωτάει γιατί δεν απαντάει στο τηλέφωνο, άλλες φορές της λέω πως 'Δεν ξέρω' και άλλες ότι μπορεί να έχει δουλειά και να μην μπορεί

[ekavi_]

Έτσι όπως το διάβασα, μου φαίνεται πιο βασανιστικό να της τρέφεις ελπίδες ότι θα δει τον μπαμπά της σύντομα και ότι στην ουσία θέλει να τη δει και να της μιλήσει αλλά δεν μπορεί... Ή να αφήνει μηνύματα στον τηλεφωνητή ελπίζοντας κάποια στιγμή ο μπαμπάς να απαντήσει...

 

Εγώ θα ζητούσα τη γνώμη ειδικού για το τι θα έλεγα ακριβώς και πως θα το έλεγα, αλλά δεν θα ήθελα να της καλλιεργώ ψεύτικες ελπίδες.

 

Με τα υπόλοιπα παιδιά του έχει επαφή;

[LA LATINA]

Πωπω δύσκολη κατάσταση......κι εγώ ειδικό θα προτείνω......

Εκείνος τι κάνει? Δεν απαντάει καν όταν ακούει τα μηνύματα?

[Perlitsa]

Είχα πάει σε παιδοψυχολόγο και μου είχε πει ότι εάν θέλει να τον πάρει τηλ ας τον πάρει.

Δεν έχει απαντήσει ποτέ σε τηλεφώνημα ούτε σε μήνυμα...

Δεν αισθάνομαι ότι της τρέφω ελπίδες ότι θα τον δει γιατί της έχω κάνει ξεκάθαρο ότι ο μπαμπάς δεν μένει μαζί μας, δεν μπορούμε να τον δούμε και κλείνω πάντα λέγοντάς της ότι η οικογένειά της είναι, η μαμά, ο παππούς και η γιαγια (γιατί μένουμε μαζί).

Τα άλλα παιδιά ο πατέρας τους τα βλέπει και όχι μόνον αυτό αλλά συμμετείχε ανέκαθεν παραπάνω από ενεργά στο μεγάλωμά τους

[LA LATINA]

Είχα πάει σε παιδοψυχολόγο και μου είχε πει ότι εάν θέλει να τον πάρει τηλ ας τον πάρει.

Δεν έχει απαντήσει ποτέ σε τηλεφώνημα ούτε σε μήνυμα...

Δεν αισθάνομαι ότι της τρέφω ελπίδες ότι θα τον δει γιατί της έχω κάνει ξεκάθαρο ότι ο μπαμπάς δεν μένει μαζί μας, δεν μπορούμε να τον δούμε και κλείνω πάντα λέγοντάς της ότι η οικογένειά της είναι, η μαμά, ο παππούς και η γιαγια (γιατί μένουμε μαζί).

Τα άλλα παιδιά ο πατέρας τους τα βλέπει και όχι μόνον αυτό αλλά συμμετείχε ανέκαθεν παραπάνω από ενεργά στο μεγάλωμά τους

 

To παιδάκι όμως σίγουρα ενδόμυχα περιμένει να τον δει.......γι αυτό και τον ζητάει...

[LA LATINA]

Έχω μία κόρη 4,5 ετών και ο μπαμπάς της είναι εξαφανισμένος εδώ και 2 χρόνια από τότε που έκανα αγωγή για διατροφή επειδή δεν έδινε μία (χωρίσαμε από τότε που ήμουν 2 μηνών έγκυος).

 

Δεν τον έχει ζήσει καθόλου δηλ το παιδί? Ή μέχρι τα 2 ήσασταν μαζί?

[Perlitsa]

To παιδάκι όμως σίγουρα ενδόμυχα περιμένει να τον δει.......γι αυτό και τον ζητάει...

 

Δεν ήμασταν μαζί. Την έβλεπε μια στο τόσο αλλά είχαμε επικοινωνία ώσπου του έκανα αγωγή

Περιμένει, θέλει δεν ξέρω ακριβώς...

Πάντως δεν μπορώ να της πω ότι ο μπαμπάς σου δεν θέλει να σε δει.

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω τι να της πω και σχεδόν πάντα αισθάνομαι αμήχανα.

Η συμβουλή της ψυχολόγου πάντως ήταν εάν θέλει να τον πάρει ας τον πάρει και εάν δεν το σηκώσει να της πω ότι οι άνθρωποι κάποιες φορές κάνουν περίεργα πράγματα και ότι ξέρω πως την αγαπάει

[lelaki1980]

δεν υπαρχει περιπτωση να τον πλησιασεις λιγο τον πρωην σου και να συζητησετε καθαρα και ΜΟΝΟ για το παιδι οτι θελει να τον βλεπει?

[LA LATINA]

H ψυχολόγος δεν λέει κάτι για παρακάτω? Τον πήρε το παιδί, ωραία. Μετά τι γίνεται? Τι να πεις? Είναι πολύ λεπτό το θέμα.....

[Perlitsa]

Έχω κάνει δεκάδες προσπάθειες αλλά δεν ανταποκρίνεται σε καμία.Πως να τον πλησιάσω? Μέχρι και στην πρώην του σύζυγο έκανε παρατήρηση πέρισυ που με πήρε η γυναίκα και συναντηθήκαμε και της είπε να μην ανακατεύεται.

Έχω σκεφτεί μέχρι να βρω την τωρινή του φίλη, της οποίας έχω το τηλ. αλλά δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ και να της μιλήσω

[Perlitsa]

H ψυχολόγος δεν λέει κάτι για παρακάτω? Τον πήρε το παιδί, ωραία. Μετά τι γίνεται? Τι να πεις? Είναι πολύ λεπτό το θέμα.....

 

Λες την αλήθεια που είναι 'Δεν το σηκώνει'

[lelaki1980]

οχι μην μπλεκεις τριτα ατομα γενικοτερα και ποτε σε κατι που αφορα αποκλειστικα και μονο εσας και το παιδι σας.στειλε μηνυμα,πιαστον με το καλο,πες του οτι θα τα βρουμε γενικοτερα με το θεμα τις διατροφης πλησιασε τον δηλαδη πιο χαλαρα μηπως και τσιμπησει.δεν ξερουμε και αναλυτικα βεβαια και τι συμβαινει και δεν προσπαθουμε να τα ξερουμε ολα γιατι ειναι λεπτα και προσωπικα θεματα αυτα αλλα εγω ειμαι γενικοτερα της αποψης οτι για κανενα λογο δεν πρεπει να την πληρωνουν τα παιδια.δηλ αν μου ειχε τυχει εμενα κατι τετοιο θα εκανα πισω στο θεμα της διατροφης (οχι εντελως ομως τουλαχιστον μπορει και να μην τα εβρισκα δικαστικα αλλα με το να συζητησω μαζι του δινοντας οτι υπαρχει)γιατι θα προτιμουσα να βλεπει την κορη του....αν βεβαια ειναι αυτος ο λογος που δεν μιλιεστε πχ να ειναι τσαντισμενος.τωρα αν παλι δεν θελει να την βλεπει καθολου παρε και μια δευτερη γνωμη παντα απο ειδικο σε αυτες τις περιπτωσεις

[Perlitsa]

οχι μην μπλεκεις τριτα ατομα γενικοτερα και ποτε σε κατι που αφορα αποκλειστικα και μονο εσας και το παιδι σας.στειλε μηνυμα,πιαστον με το καλο,πες του οτι θα τα βρουμε γενικοτερα με το θεμα τις διατροφης πλησιασε τον δηλαδη πιο χαλαρα μηπως και τσιμπησει.δεν ξερουμε και αναλυτικα βεβαια και τι συμβαινει και δεν προσπαθουμε να τα ξερουμε ολα γιατι ειναι λεπτα και προσωπικα θεματα αυτα αλλα εγω ειμαι γενικοτερα της αποψης οτι για κανενα λογο δεν πρεπει να την πληρωνουν τα παιδια.δηλ αν μου ειχε τυχει εμενα κατι τετοιο θα εκανα πισω στο θεμα της διατροφης (οχι εντελως ομως τουλαχιστον μπορει και να μην τα εβρισκα δικαστικα αλλα με το να συζητησω μαζι του δινοντας οτι υπαρχει)γιατι θα προτιμουσα να βλεπει την κορη του....αν βεβαια ειναι αυτος ο λογος που δεν μιλιεστε πχ να ειναι τσαντισμενος.τωρα αν παλι δεν θελει να την βλεπει καθολου παρε και μια δευτερη γνωμη παντα απο ειδικο σε αυτες τις περιπτωσεις

 

Εάν όμως για το δικό σου παιδί σταματούσε να δίνει ή έδινε 3+60 και τα άλλα τα πήγαινε για σκι και στο ακριβότερο σχολείο, τι θα έκανες?

Αυτό που με συμβουλεύεις το έχω σκεφτεί και ίσως το κάνω αλλά η σχέση του κάθε πατέρα με το παιδί του είναι ανεξάρτητη από τα δικαστήρια

[lelaki1980]

Εάν όμως για το δικό σου παιδί σταματούσε να δίνει ή έδινε 3+60 και τα άλλα τα πήγαινε για σκι και στο ακριβότερο σχολείο, τι θα έκανες?

Αυτό που με συμβουλεύεις το έχω σκεφτεί και ίσως το κάνω αλλά η σχέση του κάθε πατέρα με το παιδί του είναι ανεξάρτητη από τα δικαστήρια

 

εκει αλλαζει τοτε κουκλα μου.γιαυτο ειπα και πριν οτι δεν μπορουμε να ξερουμε τι συμβαινει.και εννοειτε πως ναι ειναι ανεξαρτητη απο δικαστηρια η σχεση του μπαμπα αλλα πρεπει να το καταλαβαινει και ο ιδιος αυτο.εχεις απολυτο δικιο τοτε.

[Perlitsa]

εκει αλλαζει τοτε κουκλα μου.γιαυτο ειπα και πριν οτι δεν μπορουμε να ξερουμε τι συμβαινει.και εννοειτε πως ναι ειναι ανεξαρτητη απο δικαστηρια η σχεση του μπαμπα αλλα πρεπει να το καταλαβαινει και ο ιδιος αυτο.εχεις απολυτο δικιο τοτε.

 

Ο συγκεκριμένος δεν νοιάζεται και δυστυχώς δεν μπορώ να τον προσεγγίσω.

Το μόνο που κάνει είναι να είναι τυπικός στο να δίνει την διατροφή κάθε μήνα και μέχρι εκεί.

[lelaki1980]

sorry εγω καταλαβα οτι εκανες αγωγη επειδη δεν εδινε διατροφη.τωρα δινει απλα δεν εισαι ευχαριστημενη απο αυτη τη διατροφη ή εχεις κανει και αγωγη για να βλεπει το παιδι...δεν εχω καταλαβει σορρυ και παλι ο γραπτος λογος μερικες φορες μπερδευει