Γείτονας με απειλεί με Αστυνομία.

[rkt]

Τα λόγια δεν έχουν καμία σημασία

ακόμα κι εαν είναι σκληρά

 

όταν κάποιοι γίνονται κακοί και ζηλόφθονες

(λόγω των δικών τους "κενών")

και φτάνουν στο σημείο να ενοχλούν τους υπόλοιπους....

 

Είμαι 100% σίγουρη οτι εάν αυτή η γυναίκα

ΗΞΕΡΕ τι σημαίνει "μικρό παιδί"

 

θα έδειχνε κατανόηση και

ΔΕΝ ΘΑ ΕΚΑΝΕ ΤΟΝ ΒΙΟ Α-ΒΙΟΤΟ

σε αυτή την κοπέλα!!

 

Θα μπορούσε ο καθένας μας να ήταν στη θέση της

και να αντιδρούσε με τον ίδιο τρόπο....

 

...ίσως και χειρότερο....ποιός ξέρει....

 

(ας ευχαριστήσουμε το Θεό που μας ευλόγησε και μας έδωσε παιδιά

και που ποτέ δεν θα μάθουμε τη δική της θέση!)

 

.....είναι όμως πολύ άσχημο να ζηλεύουμε

και να φτάνουμε στο σημείο να λέμε

"να σου ψοφήσει ο γαίδαρος γιατί εγώ δεν έχω!"

 

 

ΥΓ-1: Η φράση "αυτή η κυρία ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΖΗΣΕΙ ΤΙΠΟΤΑ"

που είπα στο προηγούμενο post μου

πήγαινε στο οτι δεν έχει ζήσει το "μεγάλωμα" ενός παιδιού

και όχι στο οτι δεν έχει ζήσει την γέννα ενός παιδιού

-εάν κατάλαβα καλά το κοριτσάκι το υιοθέτησε στα 11 -

 

ΥΓ-2: "αληθινός γονιός" δεν είναι αυτός που γεννάει ένα παιδί

αλλά ΚΥΡΙΩΣ αυτός που το μεγαλώνει!!

 

Μα δεν είπα ότι έχει δίκιο. Είπα, να μην αναφερόμαστε στο γεγονός ότι δεν έχει κάνει παιδί, σαν να είναι αυτό που φταίει.

Σίγουρα δεν κάνει την μάνα η γέννα, ούτε αυτό είπα, ξέρω γυναίκα που υιοθέτησε και της βγάζω το καπέλο γιατί το μωρό της, δυστυχώς είχε νοητική στέρηση και παρόλα αυτά το μεγάλωσε καλύτερα από τη μάνα που το γέννησε, αλλά σίγουρα, το να πάρεις όλο το πακέτο, είναι κάτι διαφορετικό. Και μοναδκό. Και όσα παιδιά και να υιοθετήσεις, αυτό πάντα θα σε τρώει.

Αυτά.

[iro]

Ρε γμτ, το δικό μου αγγελάκι είναι κόκκινο και δε μοιάζει με αγγελάκι...

 

Κανας χασοδικ... εννοώ δικηγόρος δεν υπάρχει εδώ να σου πει?

 

 

Δεν είσαι μόνος σου φίλε Ras, έχω και εγώ ένα ερυθρό έως βαθιά πορφυρό - που δεν κάνει φουρ φουρ με τα φτερά του αλλά κλικ κλικ στο πληκτρολόγιο καθώς ψάχνει για διαδικασίες ασφαλιστικών μέτρων στο Internet.

 

Το σκεφτόμουν πάντως κι εγώ: αν κάποιος από τη φορουμοπαρέα έχει καμιά εξειδικευμένη νομική ιδέα, εδώ είμαι

[soevan07]

Μα δεν είπα ότι έχει δίκιο.Είπα, να μην αναφερόμαστε στο γεγονός ότι δεν έχει κάνει παιδί, σαν να είναι αυτό που φταίει.

Σίγουρα δεν κάνει την μάνα η γέννα, ούτε αυτό είπα, ξέρω γυναίκα που υιοθέτησε και της βγάζω το καπέλο γιατί το μωρό της, δυστυχώς είχε νοητική στέρηση και παρόλα αυτά το μεγάλωσε καλύτερα από τη μάνα που το γέννησε, αλλά σίγουρα, το να πάρεις όλο το πακέτο, είναι κάτι διαφορετικό. Και μοναδκό. Και όσα παιδιά και να υιοθετήσεις, αυτό πάντα θα σε τρώει.

Αυτά.

 

Καταρχάς αναφέρθηκα ΜΟΝΟ στο γεγονός οτι

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΠΑΙΔΙ

(γιατί το παιδί που έχει, το υιοθέτησε στα 11 του -σχεδόν έφηβο).

 

Εαν το είχε υιοθετήσει απο βρεφική ηλικία

και το μεγάλωνε εκείνη κανονικά απο την αρχή

τότε

την φασαρία που κάνουν τώρα τα πιτσιρίκια της Ηρούς

θα την αντιμετώπιζε με μεγαλύτερη κατανόηση.

 

Αυτό εννούσα!

 

Το έχω δει άλλωστε κι απο εμένα την ίδια....

 

...πριν να γίνω μανούλα

"έβλεπα" αλλιώς τα άλλα παιδιά....

 

Σκεφτόμουν απο μέσα μου: Τι κακομαθημένο αυτό το παλιόπαιδο!

έτοιμη να πάω να το πιάσω απο το αυτί !!.....

 

Τώρα όμως τα πράγματα τα βλέπω ΠΟΛΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ

με μεγαλύτερη κατανόηση και τελείως διαφορετικά αισθήματα...

 

...κι έχω φτάσει στο σημείο να ντρέπομαι

που είχε υπάρξει εκείνη η εποχή στην ζωή μου με εκείνες τις σκέψεις!!! :oops:

[AthinaP]

Και εμείς έχουμε παιδιά στην πολυκατοικία μας, που δεν έχω ακούσει ποτέ! Λες και δεν υπάρχουν! Τα δικά μου είναι από τα πλέον φασαριόζικα. Ειδικά στις ηλικίες 1-3 είναι δύσκολο να τα συμμαζέψεις.

 

Παρόλα αυτά, κατανοώ το δικαίωμα των αποκάτω να ζουν μέσα στο σπίτι τους, χωρίς ξαφνικούς θορύβους, ασχέτως ώρας. Εμας μας έχουν κάνει παράπονα και μάλιστα οι αποκάτω έχουν και δικό τους παιδάκι. Αλλά ο καλος γείτονας πρώτα επισημαίνει διακριτικά το παράπονό του, γιατί δεν μπορεί κανείς να ξέρει πώς ακριβώς μεταδίδεται ο θόρυβος από κάτω. Αυτό το ξαφνικο με τις αστυνομίες, κάπου δείχνει ότι η διατάραξη της σχέσης μεταξύ γειτόνων, ξεκίνησε από την αποκάτω. Ωστόσο, δεν ξέρω ποιον θα ωφελήσει η συνέχεια στην κόντρα. Έχεις δίκιο που εξίστασαι με τις απειλές της γειτόνισσας, τη στιγμή που δεν σε είχε καν ενημερώσει ότι ενοχλειται. Αλλά έχασες το δίκιο σου, τολμώ να πω, επειδή δεν την έβαλες στη θέση της εγκαίρως και τώρα στενοχωριέσαι και από πάνω... Παρόλα αυτά, είμαι υπέρ στο να κατευναστούν τα πνεύματα, γιατί δεν σου κάνει καλό η κόντρα και επι πλέον, ασχέτως του τρόπου της γειτόνισσας, βρίσκω δίκιο στο να θέλει ο άλλος στο σπίτι του μια σχετική ησυχία.

 

Πάνω σε αυτό, δεν με απασχολεί τι λέει ο νόμος. Έχει και ο γείτονας δικαίωμα στην ησυχία του, όπως έχω και εγώ. Εμείς δεν ακούμε καθόλου τους γείτονες και δεν μας χαλάει καθόλου αυτό. Επίσης μας έκαναν επισήμανση για τη φασαρία στο διάδρομο και διαπίστωσα ότι αν δεν την κάνουμε, δεν θα μας κοστίσει δα και κάτι σημαντικό. Όπως δεν θα μας κοστίσει να μάθουν τα παιδιά να μη ρίχνουν κάτω αντικείμενα και χαλάει και το παρκέ.

 

Ααα... και μένα με το καλημέρα σας, ήδη με το πρώτο του παράπονο και αφού τον διαβεβαίωσα ότι θα επιληφθω του θέματος, με απείλησε ο γείτονας με την αστυνομία. Το θεωρώ δικό του ατόπημα, να φορτίζεται από μόνος του, όπως στο ανέκδροτο με το γρύλο. Ποιος του είπε ότι εγώ ήξερα ότι τον ενοχλούσαμε. Δεν ήξερα πόσο καλή μόνωση έχει η πολυκατοικία, καθώς ήμουν καινούργια ένοικος. Τελικά δεν έχει καθόλου καλή μόνωση.

 

Το ότι ο άλλος όμως μπορεί να αντιμετωπίζει τις διαφορές του με τρόπο που δεν τον τιμάει, δεν του αφαιρεί το δικαίωμα να ζει στο σπίτι του όσο γίνεται χωρίς άσκοπες ενοχλήσεις. Γιατί άσκοπο είναι να σέρνονται σκαμνιά, να πετιούνται παιχνίδια κάτω στο πάτωμα και γενικά ό,τι και οι μεγάλοι αποφεύγουμε να κάνουμε ζώντας σε πολυκατοικίες.

 

Αυτό που δεν κολλάει στην ιστορία τη δική σας, ειναι οι ηλικίες των δικών σου παιδιών. Κανονικά, είναι σε ηλικίες που ησυχάζουν. Καθώς φαίνεται, περάσατε τόσα χρόνια αρμονικής συνύπαρξης και τώρα τα πράγματα χειροτερεύουν στις σχέσεις σας; Θεωρείς ότι τα παιδιά σου μπορεί να κάνουν θορυβώδη παιχνίδια, μέχρι ποια ηλικία;

 

Εγώ στη συνέλευση θα απαντούσα άμεσα, με αυτά που μας λες εδώ και δεν θα περίμενα τον άντρα μου. Σε κάτι τέτοια, όταν απαντάς με σιωπή, και μάλιστα με την παρουσία των άλλων γειτόνων, δίνεις το δικαίωμα στον άλλον να συμπεράνει ότι κάπου έχει δίκιο. Δεν σκέφτεται ότι είσαι άνθρωπος χαμηλών τόνων και ότι περίμενες τον άντρα σου.

 

-Κυρία, μου, 5 χρόνια είμαστε στην πολυκατοικία σας και μέχρι σήμερα το απογευμα, δεν μου έκανε κανείς παράπονο για τα παιδιά μου, ουτε κανένας άλλος, ούτε και εσείς η ίδια. Αν είχατε πρόβλημα με κάποιο θόρυβο καλό θα ήταν να το γνώριζα εγκαίρως και όχι τη στιγμή της συνέλευσης.

 

Και με όλο το θάρρος, επειδή ακριβώς ο άντρας σου ταξιδεύει πολύ, καλό είναι να είσαι πιο δυνατή και να δίνεις το καλό παράδειγμα στα παιδιά σου πώς να αντιμετωπίζουν καταστάσεις με ψυχραιμία. Και τον αστυνομικό που μπορεί να σου χτυπήσει την πόρτα για οποιονδήποτε λόγο και οτιδήποτε άλλο στραβό και αναπάντεχο. Έτσι είναι η ζωή.

 

Σόρυ για το τεράστιο ποστ, με ενέπνευσε το θέμα και έχω το παιδί άρρωστο και δεν κοιμάμαι απόψε...

[nikol1981]

συγνωμη αλλα ολοι εχουν τα δικια τους.εγω μενω στον πρωτο οροφο.τοσα χρονια κατα την διαρκεια του μεσημεριου σχεδον δεν αναπνεουμε.η κορη μου κανει τρελη ησυχια.τωρα εχω κ μια 2η 33 ημερων .απο πανω μας μενει μια η οποια θελει να λεγεται κ εκπαιδευτικος.απλα ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ.!!! εγω δεν κοιμαμαι στην ζωη μου μεσημερι εκτος απο φετος το καλοκαιρι που ημουν εγκυος κ κοιμομουν ορθια.γυριζα απο τη δουλεια στις 3 κ επρεπε να ξαναπαω στισ 6.η κυρια απο ανωθεν απο τισ 15.30 οργιαζε οποτε σηκωνοταν απο την καρεκλα επρεπε να την σερνει χτυπαγε την παντοφλα της στο πατωμα & εδινε στο μωρο της καποιο παιχνιδι το οποιο του εφευγε μονιμως απο το χερι κ ακουγοταν σαν μπιλια που πεφτει κατω.επισης ερχοταν κ η θεια του για να το δει εκεινη την ωρα μιλαμε ακουγα καθαρα τι ελεγαν κ χαχα τα γελια με το μωρο.εχω πεταχτει ατελειωτες φορες απο τον υπνο μου.φυσικα ολα αυτα μεχρι τισ 17.30 μετα στολιζοταν κ ξεκουμπιζοταν.φυσικα κ το μωρο της εκλαιγε γτ μεσα στο καυσωνα δεν ειχαν κλιματιστικο κ αυτο εσκαγε απο την ζεστη αυτοι με ανοιχτες ολες τισ πορτες μεσα στο μεσημερι το ακουγε ολη η γειτονια αλλα εννοειτε οτι το μωρο δεν φταιει σε τιποτα δεν τοαναφερω γτ με ενοχλουσε αλλα για να σας πω οτι κ αυτο ακουγοταν κ δεν θα με πειραζε αν ακουγοταν μονο αυτο γτ κ γω εχω παιδια. επισης να μην σας πω τι γινεται οταν αυτη η κυρια κανει δουλειες.και τελος αυτο που με νευριαζει ειναι οτι της πεφτουν πραγματα στην κρεβατοκαμαρα την ωρα που κοιμαται η μπουμπου μου κ πεταγετε απο την τρομαρα της.

μην με παρεξηγησετε αλλα η κυρια εκπαιδευτικος παιδεια μηδεν.........

 

α να σημειωσω οτι αυτα συμβαινουν μονο το καλοκαιρι.φεετος διοριστηκε κ εφυγε.το καταλαβαμε μολις μπηκε ο σεπτεμβρης κ δεν ακουγεται.παρατηρηση δεν της εκανα παντως ποτε αλλα να ξερετε οτι σκεφτηκα να φερω την αστυνομια μου ειχε σπασει τα νευρα.

 

σορρυ για τις κυριες που τους συμβαινει κατι αναλογο

[iro]

Γιατί άσκοπο είναι να σέρνονται σκαμνιά, να πετιούνται παιχνίδια κάτω στο πάτωμα και γενικά ό,τι και οι μεγάλοι αποφεύγουμε να κάνουμε ζώντας σε πολυκατοικίες.

 

Αυτό που δεν κολλάει στην ιστορία τη δική σας, ειναι οι ηλικίες των δικών σου παιδιών. Κανονικά, είναι σε ηλικίες που ησυχάζουν. Καθώς φαίνεται, περάσατε τόσα χρόνια αρμονικής συνύπαρξης και τώρα τα πράγματα χειροτερεύουν στις σχέσεις σας; Θεωρείς ότι τα παιδιά σου μπορεί να κάνουν θορυβώδη παιχνίδια, μέχρι ποια ηλικία;

 

Εγώ στη συνέλευση θα απαντούσα άμεσα, με αυτά που μας λες εδώ και δεν θα περίμενα τον άντρα μου. Σε κάτι τέτοια, όταν απαντάς με σιωπή, και μάλιστα με την παρουσία των άλλων γειτόνων, δίνεις το δικαίωμα στον άλλον να συμπεράνει ότι κάπου έχει δίκιο. Δεν σκέφτεται ότι είσαι άνθρωπος χαμηλών τόνων και ότι περίμενες τον άντρα σου.

 

-Κυρία, μου, 5 χρόνια είμαστε στην πολυκατοικία σας και μέχρι σήμερα το απογευμα, δεν μου έκανε κανείς παράπονο για τα παιδιά μου, ουτε κανένας άλλος, ούτε και εσείς η ίδια. Αν είχατε πρόβλημα με κάποιο θόρυβο καλό θα ήταν να το γνώριζα εγκαίρως και όχι τη στιγμή της συνέλευσης.

 

Και με όλο το θάρρος, επειδή ακριβώς ο άντρας σου ταξιδεύει πολύ, καλό είναι να είσαι πιο δυνατή και να δίνεις το καλό παράδειγμα στα παιδιά σου πώς να αντιμετωπίζουν καταστάσεις με ψυχραιμία. Και τον αστυνομικό που μπορεί να σου χτυπήσει την πόρτα για οποιονδήποτε λόγο και οτιδήποτε άλλο στραβό και αναπάντεχο. Έτσι είναι η ζωή.

 

Σόρυ για το τεράστιο ποστ, με ενέπνευσε το θέμα και έχω το παιδί άρρωστο και δεν κοιμάμαι απόψε...

 

 

Κατ' αρχήν περαστικά στο παιδάκι σου - εκτιμώ πολύ ότι μέσα στο μαύρο σου ξενύχτι ανάλωσες χρόνο και ενέργεια για να μοιραστείς τη γνώμη σου.

 

Κράτησα σαν quote από το μήνυμά σου μόνο τα σημεία τα οποία θα ήθελα επιπλέον να ξεκαθαρίσω - είναι λογικό που τα επισημαίνεις γιατί δεν έχω αναφέρει τα πάντα από την αρχή... (από τον κίνδυνο να μην κάνω κουρτίνα το πρώτο μου Post.) Ένα - ένα λοιπόν:

 

1. Το αν είναι άσκοπο να πετάει ένα μωρό κάποιο παιχνίδι κάτω (στη δική μας περίπτωση πλαστικά τουβλάκια lego) είναι κάτι που συζητιέται: βεβαίως το προσέχουμε, αλλά σε ένα μωρό 2 ετών δεν μπορείς να αποκλείσεις ότι κάτι τέτοιο δε θα συμβεί - σωστά; Αυτό το αντιλαμβάνεσαι και από την προσωπική σου πείρα ως μαμά 2 μωρών. Συνεπώς, η ηλικία της μικρής μου δένει κανονικά με αυτό το φαινόμενο του "απρόβλεπτου θορύβου". Η μεγάλη όντως έκανε θόρυβο τα μεσημέρια του καλοκαιριού που ήταν κλεισμένη στο διαμέρισμα: ήταν και ο λόγος που ζήτησα από την κυρία συγνώμη και δεσμεύτηκα να λύσω το θέμα (και το έλυσα).

 

2. Δοκίμασα να τη βάλω στη θέση της με τον ίδιο τρόπο που αναφέρεις: "Γιατί δεν μου το είπατε νωρίτερα;". Μου απάντησε: "Γιατί είναι αυτονόητο". Εκείνη την ώρα δεν το συνέχισα. Ο άντρας μου όμως, την ώρα της συνέλευσης, όταν της είπε το ίδιο πράγμα και του έδωσε την ίδια απάντηση, όντως την έβαλε στη θέση της:

"Και για μένα είναι αυτονόητο κυρία μου να μην στάζουν τα σκουπίδια μου ζουμιά στο ασανσέρ - όπως και το να παίρνω τη σφουγγαρίστρα και να τα μαζεύω, χωρίς να το σχολιάζω, όταν κάποιοι άλλοι (την καρφώνει με δολοφονικό βλέμμα εδώ) αφήνουν τα δικά τους. Αυτονόητο είναι και το να φροντίζω την σωματική μου υγιεινή ώστε να μη μυρίζει το ασανσέρ κάνοντας ένα ντους πριν φύγω για την δουλειά μου... Βλέπετε λοιπόν ότι τα αυτονόητα διαφέρουν." (Είναι κοινό μυστικό στην πολυκατοικία η σχέση αγάπης που έχουν με τις φρικαλέες μυρωδιές σκουπιδιών και σώματος... ακόμα και ο άντρας της που είναι γιατρός.).

 

Ο άντρα μου δεν θα το έλεγε ποτέ. Το έκανε όμως - και 1000 μπράβο του - για 2 λόγους:

Πρώτον γιατί η κυρία του 4ου ανέφερε το όλο θέμα στη συνέλευση ερήμην μας και εντός των πρώτων 3 λεπτών, χωρίς να έχει προλάβει ο άντρας μου να φτάσει (και ενώ η διαχειρίστρια είχε ήδη ενημερώσει ότι ο "Γιώργος φτάνει σε 10 λεπτά").

Δεύτερον, γιατί το θέμα του θορύβου είχε ήδη λυθεί στη κουβέντα που είχα κάνει μαζί της την προηγούμενη μέρα, με την συμφωνία ότι θα είχε το θάρρος να ανέβει ανά πάσα στιγμή να μου χτυπήσει την πόρτα, στον πρώτο ενοχλητικό θόρυβο που θα άκουγε. "Για να με βοηθήσεις να λύσω το πρόβλημα" της είπα. Και μου απάντησε χαμογελαστά: "βεβαίως, με πνεύμα καλής καρδιάς και συνεργασίας όλα λύνονται..." Όταν της πρότεινε λοιπόν ξανά το ίδιο πράγμα στη συνέλευση - και πριν αναφερθεί το θέμα της ελεεινής βρωμιάς -του απάντησε: "Δεν μπορώ εγώ να ανεβαίνω, την επόμενη φορά θα καλέσω την αστυνομία".

Αν αυτό δεν είναι θέατρο του παραλόγου, τότε τι μένει να πω...

 

3. Ως προς τη στάση που περνάω στα παιδιά μου: Είναι προφανές ότι ένας λόγος που έγραψα στο φόρουμ, είναι για να αποφορτιστώ. Τα παιδιά μου γνωρίζουν ότι δικαίως έγιναν παράπονα σε ο,τι αφορά στις ώρες του μεσημεριού - όπως και το ότι η μαμά θα αναλάβει να τραβήξει τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο τι είναι πραγματικό γεγονός και στο τι είναι υπερβολή. Κάνουμε συζητήσεις συνεχώς σε αυτό το θέμα και αντιλαμβάνονται τι έχει συμβεί.

 

4. Το μόνο που θα διαφωνήσω μαζί σου είναι στη φράση "έτσι είναι η ζωή" που αναφέρεις, σε σχέση με το ενδεχόμενο αστυνομικής σύστασης και το πως θα το αντιμετωπίσω... Προφανώς shits happen στη ζωή, αλλά ο καθένας προσπαθεί να διασφαλίσει ότι συμβαίνουν τα ελάχιστα... Ιδιαίτερα όταν εμπλέκονται παιδιά.

 

5. Η πολυκατοικία μας έχει οικτρή ηχομόνωση. Όλοι υποφέρουν γιατί τα πάντα είναι χάρτινα. Όταν ήμουν μόνο 2 μήνες στην πολυκατοικία, ανέβηκα ένα μεσημέρι στους από πάνω γιατί ο έφηβος γιος έπαιζε ντραμς... :"Αγάπη μου, δώσε μου μισή ώρα χρόνο να κοιμήσω το μωρό και μετά φώναξε με να σε καμαρώσω γιατί παίζεις τέλεια". Τους χαμογέλασα και έφυγα. Ποτέ δεν υπήρξε ξανά ανάλογο πρόβλημα...

 

6. Όσο για το Νόμο περί ωρών κοινής ησυχίας, βεβαίως και θα έπρεπε όλους να μας ενδιαφέρει: έχει μεγάλη αξία όταν η κοινή λογική και η καλή καρδιά δεν επαρκούν.

 

Όσο κυλάνε οι μέρες πάντως, τόσο αναρωτιέμαι γιατί έγιναν μακαρίτες όλες οι έννοιες που κάνουν τη ζωή μας καλύτερη: "καλή καρδιά", "κοινή λογική", "αυτοκριτική" και δε συμμαζεύεται...

[elenik]

Εγω για ενα διαστημα θα εκανα απολυτη ησυχια τις ωρες κοινης ησυχιας και θα ξεσαλωνα (ΘΑ ΞΕΣΑΛΩΝΑ ΛΕΜΕ) τις υπολοιπες ωρες. :lol:

Δεν νομιζω να ξαναμιλουσε μετα :lol:

 

Απαπα. Να μην μπορεις να νοιωσεις ανετα μεσα στο σπιτι σου.

[rkt]

Καταρχάς αναφέρθηκα ΜΟΝΟ στο γεγονός οτι

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙ ΠΑΙΔΙ

(γιατί το παιδί που έχει, το υιοθέτησε στα 11 του -σχεδόν έφηβο).

 

Εαν το είχε υιοθετήσει απο βρεφική ηλικία

και το μεγάλωνε εκείνη κανονικά απο την αρχή

τότε

την φασαρία που κάνουν τώρα τα πιτσιρίκια της Ηρούς

θα την αντιμετώπιζε με μεγαλύτερη κατανόηση.

 

Αυτό εννούσα!

 

Το έχω δει άλλωστε κι απο εμένα την ίδια....

 

...πριν να γίνω μανούλα

"έβλεπα" αλλιώς τα άλλα παιδιά....

 

Σκεφτόμουν απο μέσα μου: Τι κακομαθημένο αυτό το παλιόπαιδο!

έτοιμη να πάω να το πιάσω απο το αυτί !!.....

 

Τώρα όμως τα πράγματα τα βλέπω ΠΟΛΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ

με μεγαλύτερη κατανόηση και τελείως διαφορετικά αισθήματα...

 

...κι έχω φτάσει στο σημείο να ντρέπομαι

που είχε υπάρξει εκείνη η εποχή στην ζωή μου με εκείνες τις σκέψεις!!! :oops:

Α, σε αυτό θα συμφωνήσω. Και εγώ κάπως έτσι ήμουνα προ παιδιών εποχή.:oops:

[rkt]

[quote name=iro;17268001. Το αν είναι άσκοπο να πετάει ένα μωρό κάποιο παιχνίδι κάτω (στη δική μας περίπτωση πλαστικά τουβλάκια lego) είναι κάτι που συζητιέται: βεβαίως το προσέχουμε' date=' αλλά σε ένα μωρό 2 ετών δεν μπορείς να αποκλείσεις ότι κάτι τέτοιο δε θα συμβεί - σωστά; Αυτό το αντιλαμβάνεσαι και από την προσωπική σου πείρα ως μαμά 2 μωρών. Συνεπώς, η ηλικία της μικρής μου δένει κανονικά με αυτό το φαινόμενο του "απρόβλεπτου θορύβου". Η μεγάλη όντως έκανε θόρυβο τα μεσημέρια του καλοκαιριού που ήταν κλεισμένη στο διαμέρισμα: ήταν και ο λόγος που ζήτησα από την κυρία συγνώμη και δεσμεύτηκα να λύσω το θέμα (και το έλυσα).

"Και για μένα είναι αυτονόητο κυρία μου να μην στάζουν τα σκουπίδια μου ζουμιά στο ασανσέρ - όπως και το να παίρνω τη σφουγγαρίστρα και να τα μαζεύω, χωρίς να το σχολιάζω, όταν κάποιοι άλλοι (την καρφώνει με δολοφονικό βλέμμα εδώ) αφήνουν τα δικά τους. Αυτονόητο είναι και το να φροντίζω την σωματική μου υγιεινή ώστε να μη μυρίζει το ασανσέρ κάνοντας ένα ντους πριν φύγω για την δουλειά μου... Βλέπετε λοιπόν ότι τα αυτονόητα διαφέρουν." (Είναι κοινό μυστικό στην πολυκατοικία η σχέση αγάπης που έχουν με τις φρικαλέες μυρωδιές σκουπιδιών και σώματος... ακόμα και ο άντρας της που είναι γιατρός.).

Μπλιάχ. Έχεις πρόβλημα, όντως.

Οχι γιατί μπορεί να κάνουν φασαρία τα παιδιά σου. Γιατί πρέπει να ανέχεσαι την μπόχα!

[babas]

Δεν έχω λόγια !!!!

 

Ευχαριστώ τον Θεό που από πάνω μας μένει ένα ζευγάρι που έχει 3 παιδιά από 4-11 ετών και τους έχουν εξηγήσει ότι από κάτω υπάρχουν "μικρά νινάκια", άρα δεν μπορούν να τρέχουν όλη μέρα πάνω-κάτω.

 

Φαντάζομαι εαν έμενε κάποια από σας, τι νευρικό κλονισμό θα πάθαιναν τα νεογέννητα διδυμάκια μας.

[anastasia76]

Ας πω και την δικη μου ιστορια.

Οταν πρωτορθαμε στο δικο μας σπιτι πριν 5 χρονια ηδη κατοικουσαν στο πανω οροφο. Στην αρχη ημουν πολυ ηρεμη, δεν με ενοχλουσαν τα παιδακια απο τον πρωτο- μονο απορουσα τι θορυβος ηταν αυτος που ηταν σαν να κοπανιουντε στον τοιχο- ουτε η απο πανω μου που περπατουσε λες και φορουσε ολη τη ζωη της τσαρουχια και κοπανουσε τις φτερνες και ουτε που εβαζε σκουπα παραξενες ωρες 10 το βραδυ κοκ. Αλλα οταν τα ωραρια μου ειναι παραξενα δεν δουλευω ΔΕ-ΠΑ 8-4 αλλα ειμαι βαρδιες και μετα απο βραδυνο Σαββατου επιθυμω την Κυριακη να ξυπνησω ηρεμα και η κυρια αυτη μου βαζει ηλεκτρικη σκουπα στις 07:30 και ακουγεται σαν να σφαζουν γατια... ΝΑΙ θα με βρει στην πορτα της σε ημιτρελη φαση με το ματι να γυαλιζει να της ζηταω ευγενικα να σταματησει.

Μονο οταν γεννησα με εφτασε στο σημειο να κοπαναω την πορτα της και να απειλω οτι θα την σφαξω με το τσεκουρι... αλλα αυτο ειναι αλλη ιστορια... να μην καταχραστω το θεμα.

Αντι για βαλεριανα θα προτεινα λιγο τροχαδην, ανακατεμα το μαλλι και κολλυριο στο ματι.. δεν νομιζω να σου ξαναπει τιποτα.

[Xamodraki]

Κι εμεις εχομε παρομοια προβληματα. Δε μενουμε σε πολυκατοικια, που λιγο εως πολυ οι θορυβοι ειναι αυτονοητοι και πρεπει να υπαρχει μια σχετικα μεγαλη ανοχη. Σε συγκροτημα απο μεζονετες που ωρες ωρες αισθανομαι οτι ειμαστε ενα μεγαλο κοινοβιο. Τα προβληματα παρα πολλα. Οι διπλανοι μας εχουν 2 παιδακια, δημοτικου τα οποια κανουν πολλη φασαρια! Οποτε δεν μιλαμε για μωρα 2-3 χρονων που θα κανεις υπομονη αναγκαστικα γιατι ειναι μικρα, αλλα για μεγαλα παιδια με τα οποια μπορεις να συζητησεις, να συμβουλεψεις, να τα κανεις να καταλαβουν τελοσπαντων το λαθος τους. (θεωρητικα ετσι?) Ε λοιπον γιατι δεν το κανουν οι γονεις τους και πρεπει εμεις να ανεχομαστε ολη μερα ουρλιαχτα? Τι φταιει η δικη μου ψυχικη ηρεμια? Καναμε πολλες φορες παρατηρηση και στο τελος μας πηγαν αυτοι στην αστυνομια! Εκει που μας χρωσταγανε μας πηραν και το βοδι δλδ! Οχι ρε παιδια, αλλο πραμα το να σε καταλαβω γιατι εχεις παιδια και οχι κουκλες, κι εγω εχω και μπορει μεγαλωνωντας να κανει τα ιδια, αλλα δεν θα το παιζω τρελιτσα, ολη μερα τσιριδα και μολις ερχεται η ωρα κοινης ησυχιας να το μαζευω για να μην εχει ο αλλος πατημα να μου την πει. Αυτο ειναι ασυδοσια. Και επειδη βρηκα ευκαιρια να τα πω θα πω και για την αλλη την ημιτρελη που ολη μερα ανεβοκατεβαινε 3 οροφους με τακουνια απο τις 6 το πρωι ως τη μια το βραδυ και κοπανουσε τα ποδια της με δυναμη και δηθεν δεν ηξερε οτι ακουγοταν. Εδω μανταμ καζανακι τραβαμε και ακουγεται πλακα μας κανεις? Αλλα εκει δεν μιλησα...Ειπα να μην γινω πολυ κακια. Αλλα εχουν γινει τοσα τοσα πολλα εδω που δεν αντεχεται. Οπου φυγει φυγει γιατι δεν βρισκουμε δικιο. (ουφ ηρεμησα λιγο)

[Xamodraki]

Επειδη ξεχαστηκα με τα δικα μου, οσο για την αστυνομια (ειμαστε "κολληταρια" με το τμημα της περιοχης γιατι μας βλεπαν συχνα) το πιο πιθανο ειναι αν παει η αλλη εκει και πει τι την ενοχλει να την "ηρεμησουν" λεγοντας της οτι θα σας κανουν μια συσταση σχετικα με το θεμα. Αλλα τα παιδια ειναι μικρα και ειναι αδυνατον να μην κανουν φασαρια και τι τοσο τρομερο να πεφτουν τουβλακια στο πατωμα η να τρεχει ενα παιδακι? Συνηθως σε τετοιου ειδους θεματα ειναι με το μερος τους.

[mafalda@]

Πιστεύω το χειρότερο το είχαμε πάθει εμείς. Όταν πρωτομειναμε με τον άντρα μου, βρήκαμε ένα ωραίο διμερισματακι(56τ.μ.) στη Νερατζιωτησσα. Ισόγειο σεοικογενειακη πολυκατοικία. Δεν είχε κοινόχρηστα και το επιλέξαμε, παρά το ακριβό ενοίκιο (500? με ετήσια αύξηση 5,5%!).

Περα από τα πολλά προβλήματα που δημιουργούσε ο ιδιοκτήτης, το χειρότερο ήταν ότι μας απεκρυψε το γεγονός ότι κάτω από τα μπελκονακια μας, είχε δεξαμενές για τη συλλογή του βροχινου νερού.

Αποτέλεσμα, πέρα του ότι κάθε φορά που έβρεχε ακουγόταν ένας τρομερός ήχος, σαν να κατουραει μια τεράστια αγελάδα, το καλοκαίρι να έχουμε απίστευτα κουνούπια και το χειμώνα, απίστευτη υγρασία!

Είχαν σαπισει τα κόκκαλα μας. Τα πατωματα,ολο το χειμώνα έτρεχαν νερά και οι τυχοι είχαν μόνιμα μούχλα! Ο άντρας μου τους καθάριζε συνέχεια με χλωρινη.

Όταν το είπαμε στο σπιτονοικοκυρη και του δείξαμε τη μούχλα στο τειχο, μας είπε ότι είναι ένα σχέδιο που είχε φτιάξει η προηγούμενη νοικαρισα και επίσης μας έβρισε ότι φταίμε εμείς, γιατί δεν αναβαμε καλοριφέρ. Να σημειώσω εδώ, ότι τον 1ο χρόνο που μείναμε εκεί, για 86 ώρες πετρέλαιο, μας πήρε 300? + 100? που είχε πάρει για απόθεμα. Και το 2008 η τιμή του πετρελαίου δεν ήταν τόσο μεγάλη!

Ήταν θέμα υγείας και με το που μάθαμε ότι ήμουν έγκυος, ψάξαμε για αλλού και φύγαμε. Είχαμε μουχλιασει!

[tzoutzouka]

Το χειρότερο είναι να μην προκαλείται η φασαρία από τα μικρά παιδιά, που οκ δεν μπορεί να αποφευχθεί αν είναι κάτω των 5 ετών, αλλά κυρίως από τους ίδιους τους γονείς τους. Εμείς ζούμε αυτή την περίπτωση με τους από πάνω. Καλά δεν το συζητάω ότι ούτε καν τις ώρες κοινής ησυχίας δεν φροντίζουν να συμμαζευτούνε λίγο και να πούνε στα παιδιά τους που είναι μεγάλα πια να κάνουν λίγη ησυχία, αλλά και οι ίδιοι είναι εντελώς γαιδούρια. Τι να πρωτογράψω δεν ξέρω.

 

Πως γυρνάνε δύο η ώρα το βράδυ απο την δουλειά τους - είναι γιατροί και οι δύο - και δεν βγάζουν απλά τα παπούτσια τους, τα πετάνε στον αέρα κι όπου πέσουν! Ε.Λ.Ε.Ο.Σ.

Πως έχουν χειμώνα καλοκαίρι το σπίτι ξέστρωτο και αντί για παντόφλες φοράνε τσόκαρα?

Πως βάζει η κιουρία ηλεκτρική σκούπα κατά τις έντεκα τα βράδυ - πάντα? Και φυσικά σέρνει όοοολες τις καρέκλες για να καθαρίσει.

Πως τσακώνονται και η φωνή του άντρα της όχι μόνο ακούγεται σε όλο το τετράγωνο αλλά παθαίνει και παράκρουση και φωνάζει τσιτωμένα και συνεχώς για κανα δύωρο? (μιλάω σοβαρά, έχω κάτσει άυπνη, όντας λεχώνα, να τον ακούω να την "λούζει" επί δύο ώρες, λέω τώρα θα το πάθει το εγκεφαλικό).

Πως όταν φέρνει καθαρίστρια μαζεύει ΟΛΑ τα έπιπλα του σαλονιού στην μέση, σε πυραμίδα (!!!!!) και μετά καθαρίζει πετώντας όλα τα νερά στο μπαλκόνι μου? (το είδαμε αυτοπροσώπως, δεν είναι προϊόν φαντασίας).

Πως κάνει γιορτές τα βράδια και όταν τελειώνουν κατά τις τρεις το βράδυ, πρέπει να σύρει απαραίτητα καρέκλες, σκρίνια, τραπεζαρίες στην αρχική τους θέση?

Πως όταν ανοιγοκλείνουν την εξώπορτά τους νομίζεις πως θα γκρεμιστεί η πολυκατοικία?

 

Κι άλλα πολλά που δεν μπορώ να θυμηθώ τώρα...

[Κάντι]

Το χειρότερο είναι να μην προκαλείται η φασαρία από τα μικρά παιδιά, που οκ δεν μπορεί να αποφευχθεί αν είναι κάτω των 5 ετών, αλλά κυρίως από τους ίδιους τους γονείς τους. Εμείς ζούμε αυτή την περίπτωση με τους από πάνω. Καλά δεν το συζητάω ότι ούτε καν τις ώρες κοινής ησυχίας δεν φροντίζουν να συμμαζευτούνε λίγο και να πούνε στα παιδιά τους που είναι μεγάλα πια να κάνουν λίγη ησυχία, αλλά και οι ίδιοι είναι εντελώς γαιδούρια. Τι να πρωτογράψω δεν ξέρω.

 

Πως γυρνάνε δύο η ώρα το βράδυ απο την δουλειά τους - είναι γιατροί και οι δύο - και δεν βγάζουν απλά τα παπούτσια τους, τα πετάνε στον αέρα κι όπου πέσουν! Ε.Λ.Ε.Ο.Σ.

Πως έχουν χειμώνα καλοκαίρι το σπίτι ξέστρωτο και αντί για παντόφλες φοράνε τσόκαρα?

Πως βάζει η κιουρία ηλεκτρική σκούπα κατά τις έντεκα τα βράδυ - πάντα? Και φυσικά σέρνει όοοολες τις καρέκλες για να καθαρίσει.

Πως τσακώνονται και η φωνή του άντρα της όχι μόνο ακούγεται σε όλο το τετράγωνο αλλά παθαίνει και παράκρουση και φωνάζει τσιτωμένα και συνεχώς για κανα δύωρο? (μιλάω σοβαρά, έχω κάτσει άυπνη, όντας λεχώνα, να τον ακούω να την "λούζει" επί δύο ώρες, λέω τώρα θα το πάθει το εγκεφαλικό).

Πως όταν φέρνει καθαρίστρια μαζεύει ΟΛΑ τα έπιπλα του σαλονιού στην μέση, σε πυραμίδα (!!!!!) και μετά καθαρίζει πετώντας όλα τα νερά στο μπαλκόνι μου? (το είδαμε αυτοπροσώπως, δεν είναι προϊόν φαντασίας).

Πως κάνει γιορτές τα βράδια και όταν τελειώνουν κατά τις τρεις το βράδυ, πρέπει να σύρει απαραίτητα καρέκλες, σκρίνια, τραπεζαρίες στην αρχική τους θέση?

Πως όταν ανοιγοκλείνουν την εξώπορτά τους νομίζεις πως θα γκρεμιστεί η πολυκατοικία?

 

Κι άλλα πολλά που δεν μπορώ να θυμηθώ τώρα...

 

Μπλέξατε!!!

Κατα την άποψη δεν τσακώνεσαι σε τέτοιες περιπτώσεις. Γιατι δεν θα πετύχεις τίποτα και θα χάσεις και το δίκιο σου!

Όταν με το καλό τους πετύχεις στο ασανσέρ κανεις ένα παράπονο γενικώς για τον κατασκευαστή το σπιτιού, τύπου απαράδεκτος!!! Το πιστεύετε οτι όταν μιλάτε στην κρεβατοκάμαρα σας εμείς που είμαστε απο κάτω σας ακούμε κανονικά???

Κάγκελο η κυρία θα μείνει δεν μπορεί! Αν δεν συμμαζευτούν και εκεί μην ελπίζεις. Γεννημένα γαϊδούρια.

[electrical]

Καλησπερα,

να εκθεσω και τη δικιά μου άποψη.

Είμαι εργένης και μένω μόνος μου. Στο διαμέρισμα του απο πάνω ορόφου μένει μια οικογένεια με δύο παιδιά, 4ων και 7. Κάθε απόγευμα, όχι σε ώρα κοινής ησυχίας, παίζουν. Ως εδώ καλά. Το δέχομαι να παίζουν και το χαίρομαι καθώς τα παιδιά είναι ζωή. Αλλά παίζουν τόσο δυνατά που σείεται ο κόσμος. Στο σπίτι μου τρέμουν τα πάντα. Χτυπιούνται και κοπανιούνται με δύναμη και ο ήχος μεταφέρεται από τα ντουβάρια. Τον νιώθω βασικά, δεν τον ακούω.

Το ίδιο και με γείτονες που βγάζουν τα παιδιά να παίξουν έξω από το παράθυρο μου. Το δέχομαι να παίζουν στο δρόμο, στα σπίτια τους αλλά με ηρεμία. Θα με πείτε υπερβολικό καθώς όλοι είστε γονείς αλλά σκεφτείτε να πρέπει να δουλέψεις και να τρέμει το σπίτι.

Θα ήθελα γνώμες στο πως να το χειριστώ το θέμα. Γιατί άλλο υπομονή και άλλο έλλειψη σεβασμού

 

Προς θεού, δεν θέλω να με περάσετε σαν κάποια Μήδεια. Ίσα ισα μάλιστα που τα ευχαριστιέμαι τα παιδιά!

[my_Kelly]

Κάνε οικογένεια αγαπητέ, όσο μένει ο άνθρωπος μαγκούφης παραξενεύει με τα χρόνια

[manoulina]

Ωραία συμβουλή αλλά καθόλου πρακτική. Και εγώ που έχω οικογένεια, με εννοχλεί όταν έχω το παιδί του γείτονα που παίζει μπάλα όλο το απόγευμα μόνος του και ουρλιάζει ανά 30 δευτερόλεπτα μόνος του. Έχω και εγώ το δικαίωμα να κάτσω στη βεραντα μου και να πιω το καφεδάκι μου με ηρεμία.

Μπορεί να φανώ κακιά, αλλά δεν σημαίνει πως όποιος έχει παιδιά πρέπει να γίνεται ασεβής εις βάρος των υπολοίπων και επειδή έχει παιδιά να έχει το άλλοθι των παιδιών. Μπορεί ο κάθε γονιός να μάθει τα παιδιά του να σέβονται τους άλλους και να δίνουν το δικαίωμα σε όλους να χαρούν τον ελεύθερο τους χρόνο.

[Dragonfly]

Καλησπερα,

να εκθεσω και τη δικιά μου άποψη.

Είμαι εργένης και μένω μόνος μου. Στο διαμέρισμα του απο πάνω ορόφου μένει μια οικογένεια με δύο παιδιά, 4ων και 7. Κάθε απόγευμα, όχι σε ώρα κοινής ησυχίας, παίζουν. Ως εδώ καλά. Το δέχομαι να παίζουν και το χαίρομαι καθώς τα παιδιά είναι ζωή. Αλλά παίζουν τόσο δυνατά που σείεται ο κόσμος. Στο σπίτι μου τρέμουν τα πάντα. Χτυπιούνται και κοπανιούνται με δύναμη και ο ήχος μεταφέρεται από τα ντουβάρια. Τον νιώθω βασικά, δεν τον ακούω.

Το ίδιο και με γείτονες που βγάζουν τα παιδιά να παίξουν έξω από το παράθυρο μου. Το δέχομαι να παίζουν στο δρόμο, στα σπίτια τους αλλά με ηρεμία. Θα με πείτε υπερβολικό καθώς όλοι είστε γονείς αλλά σκεφτείτε να πρέπει να δουλέψεις και να τρέμει το σπίτι.

Θα ήθελα γνώμες στο πως να το χειριστώ το θέμα. Γιατί άλλο υπομονή και άλλο έλλειψη σεβασμού

 

Προς θεού, δεν θέλω να με περάσετε σαν κάποια Μήδεια. Ίσα ισα μάλιστα που τα ευχαριστιέμαι τα παιδιά!

 

Να καλέσεις την αστυνομία (σε περίπτωση που ψήνεσαι) είναι λίγο βαρύ. Σε πρωτη φάση μήπως να τους πεις διακριτικά ότι το παρακάνουν με τη φασαρία;

 

Συμφωνώ ότι δεν είναι δικαιολογία το "είναι παιδιά". Κάπου πρέπει να υπάρχει ένα μέτρο. Ειδικά αν είναι κατάσταση που επαναλαμβάνεται καθημερινά, καταλαβαίνω ότι μπορεί να γίνει πολύ ενοχλητικό.

[Sunrise15]

Καλησπερα,

να εκθεσω και τη δικιά μου άποψη.

Είμαι εργένης και μένω μόνος μου. Στο διαμέρισμα του απο πάνω ορόφου μένει μια οικογένεια με δύο παιδιά, 4ων και 7. Κάθε απόγευμα, όχι σε ώρα κοινής ησυχίας, παίζουν. Ως εδώ καλά. Το δέχομαι να παίζουν και το χαίρομαι καθώς τα παιδιά είναι ζωή. Αλλά παίζουν τόσο δυνατά που σείεται ο κόσμος. Στο σπίτι μου τρέμουν τα πάντα. Χτυπιούνται και κοπανιούνται με δύναμη και ο ήχος μεταφέρεται από τα ντουβάρια. Τον νιώθω βασικά, δεν τον ακούω.

Το ίδιο και με γείτονες που βγάζουν τα παιδιά να παίξουν έξω από το παράθυρο μου. Το δέχομαι να παίζουν στο δρόμο, στα σπίτια τους αλλά με ηρεμία. Θα με πείτε υπερβολικό καθώς όλοι είστε γονείς αλλά σκεφτείτε να πρέπει να δουλέψεις και να τρέμει το σπίτι.

Θα ήθελα γνώμες στο πως να το χειριστώ το θέμα. Γιατί άλλο υπομονή και άλλο έλλειψη σεβασμού

 

 

Προς θεού, δεν θέλω να με περάσετε σαν κάποια Μήδεια. Ίσα ισα μάλιστα που τα ευχαριστιέμαι τα παιδιά!

 

Αν δεν είναι στο προγραμμα να κανεις παιδί άμεσα τότε:

 

α) αν το σπίτι δεν είναι δικό σου μπορείς να μετακομίσεις( ακραίο αλλά είναι κ αυτή μια λύση)

β) κάνε εσύ φασαρία(πχ. μουσική) ώρες που "δεν σε ενοχλούν" εκείνοι για να τσεκάρεις αντιδράσεις( κινδυνεύεις όμως να γίνεις ενοχλητικός στους περισσότερους )

γ) διακριτικά μπορείς να μιλήσεις στους γονείς, λέγοντας τους ότι δουλεύεις από το σπίτι τις τάδε ώρες...

[electrical]

Αν δεν είναι στο προγραμμα να κανεις παιδί άμεσα τότε:

 

α) αν το σπίτι δεν είναι δικό σου μπορείς να μετακομίσεις( ακραίο αλλά είναι κ αυτή μια λύση)

β) κάνε εσύ φασαρία(πχ. μουσική) ώρες που "δεν σε ενοχλούν" εκείνοι για να τσεκάρεις αντιδράσεις( κινδυνεύεις όμως να γίνεις ενοχλητικός στους περισσότερους )

γ) διακριτικά μπορείς να μιλήσεις στους γονείς, λέγοντας τους ότι δουλεύεις από το σπίτι τις τάδε ώρες...

 

Δηλαδή συγγνώμη, αν κάνω παιδί θα πρέπει να ανεχτώ τέτοιου είδους φασαρία; Στο διπλανό διαμέρισμα υπαρχει μωρό ούτε ενός έτους, δεν έχω πρόβλημα. Είναι ήσυχο και λίγη φασαρία που κάνει οι γονείς την περιορίζουν.

Νομίζω ότι η λύση (γ) είναι η καλύτερη, σε πρώτη φάση. Γιατί δε μπορεί κανείς να με διώξει από το σπίτι! Καθότι υπαρχουν και όρια

[livinath]

Προσωπικα καθολου υπερβολικο δεν θα σε πω διοτι παρολο που εχω παιδι θεωρω πως ειναι εφικτο να παιζει χωρις να ενοχλει και μαλιστα στις ηλικιες που περιγραφεις. Το ζητημα ειναι οτι αν δεν μιλαμε για ωρες κοινης ησυχιας δεν μπορεις να κανεις και πολλα πραγματα... Προσπαθησε να το ριξεις λιγο πλαγιως το θεμα της μονωσης οπως ειπε μια κοπελα παραπανω. Μπορει και να φιλοτιμηθουν λιγο. Αλλιως ψαξε για λυσεις μονωσης αν το σπιτι ειναι δικο σου. Αν δεν ειναι ψαξε για κατι αλλο. Μην περιμενεις να φιλοτιμηθουν απο μονοι τους παντως. Παιδια σ'αυτες τις ηλικιες μπορουν να ελεγξουν τον θορυβο που παραγουν αν καποιος ενηλικος σσχοληθει μαζι τους κι εδω δεν νομιζω να παιζει αυτο. Ή αλλη λυση ειναι να περιμενεις να μεγαλωσουν.. Αν αντεχεις...

[my_Kelly]

Ωραία, ας αφήσουμε τα ανήλικα και ας πιάσουμε τα ενήλικα παιδιά. Μετακόμισαν πρόσφατα στον όροφο κάτω από εμάς η μητέρα με τον γιο της, 19-20 χρονών ο νεαρός (τόσο υπολογίζω). Ο νεαρός λογικά πρέπει να δουλεύει νυχτερινό ωράριο, γιατί ξυπνάει κατά τις 12-1 το μεσημέρι, ανοίγει πατζούρια και τζάμια και φουντώνει τον Παντελίδη στο cd. Κοντεύει να σηκωθεί ο σχωρεμένος, καμιά μέρα θα του χτυπήσει την πόρτα και θα του πει να το χαμηλώσει γιατί τον ενοχλεί . Εγώ φυσικά έχω δύο προβλήματα με αυτό.

1. Έχω μωρό που μπορεί να θέλει να κοιμηθεί για μεσημέρι στις 2 για παράδειγμα

2. Σιχαίνομαι αυτή τη μουσική. Και αυτός με αναγκάζει να την ακούω θέλω δε θέλω.

Το ξέρω πως δεν μπορώ να κάνω τίποτα γιατί δεν πρόκειται για ώρες κοινής ησυχίας και απλά λέω κι εγώ τον πόνο μου.

Φίλε electrical αν αποφασίσεις να γίνεις Μήδεια ή Ηρώδης γίνε, εγώ μαζί σου. Γιατί όταν θα μεγαλώσουν αυτά μπορεί να ακούνε τίποτα σκυλάδικα και να σε αποτρελάνουν κι εσένα όπως την έπαθα εγώ. Αγωνιστικούς χαιρετισμούς.

[manoulina]

Εγώ πάλι μένω σε περιοχή με μονοκατοικίες. Έχω ένα γείτονα που τον πιάνει μια τρέλα και τα καλοκαίρια κατά τις 4 το μεσημέρι παίρνει το αλυσοπρίονο και κόβει ξύλα. Άλλες φορές τινάζει με το κοπανέλι χαλιά και κουβέρτες. .. τις ίδιες ώρες πάντα.

Επίσης ακούει από το πρωί ως το βράδυ στην κυριολεξία, κάτι δημοτικά τραγούδια, ξένα μιας και είναι Ρουμάνος. Πέρσι την Μ. Παρασκευή γύρισα από τη δουλειά και ήμουν αναγκασμένη να ακούω τραγούδια στη διαπασών!