είμαι σε απόγνωση λόγω...της μαμάς και του μπαμπά μου!!!

[Stellinula]

Υπάρχουν ψυχολόγοι που συνεργάζονται με ταμεία.Εγω πήγαινα σε μία που όντως έπερνε 50 πριν 3 χρόνια.Αλλά δεν χρειάζεται να πάς σε κάποιον που δε συνεργάζεται.Γιατί μας κάνουν τις κρατήσεις?

 

 

ούτε εγώ το ήξερα αυτο!!!!

[lineal]

ψηνομαι τωρα...ευχαριστω για τη πληροφορηση joela!!!

[joela]

Το ξέρω γιατί ενα φεγγάρι πήγαινε η μάνα μου γιατί δεν άντεχε άλλο να είναι θύμα...πήγε να πεί τον πόνο της.Φυσικά άλλαξε 5 γιατί δεν ήξεραν τι τους γίνεται δν κανανε καλα τι δουλεια τους......κανένας δεν ήταν καλός,μέχρί που δεν ξαναπήγε.Φυσικά αφου δεν άκουγε αυτά που ήθελε.....ο σωστός ψυχολόγος ούτε σε κατευθύνει όυτε σε συμβουλέυει,ούτε σου λέει αυτά που θες να ακούσεις.Εκείνος ακούει κ απλά μέσα απο σενα σε βοηθάει να ξεθάψεις την απάντηση.Η οποια για τον καθεενα ειναι διαφορετικη ακομα κ αν η κατάσταση που βιώνει είναι ίδια

[Aeriko]

Κι εγώ τρωγόμουν να πάω σε ψυχολόγο και έλεγα ότι μπορεί να τα καταφέρω με τη μικρή με τόσα απωθημένα που έχω... τελικά όμως μετά από 1.5 χρόνο σιωπής, εμφανίστηκε η μάνα μου να μου ζητήσει μια χάρη σχετικά με το ταμείο (την ασφαλίζω εγώ γιατί είναι ανασφάλιστη) μέσω τρίτων... έγιναν κάποια μπερδέματα και "αναγκάστηκε" να μιλήσουμε.... ε και την έτρωγε ο κ0λ0ς της να συζητήσουμε και για τον τελευταίο μας καυγά στην εγκυμοσύνη και για όλους αυτούς τους μήνες απουσίας της που φυσικά δεν έφταιγε! Με άκουσε όλη η Ηλιούπολη, ο Υμηττός και ο Άγιος Δημήτριος μαζί! 4.5 ώρες τηλεφώνημα (που χρεωνόμουν εγώ και που ευτυχώς η μικρή ήταν στον παιδικό σταθμό) με εμένα να ωρύομαι και να τα λέω έξω από τα δόντια ΟΛΑ!

 

Ε από τότε δεν χρειάστηκε να ξανασκεφτώ για ψυχολόγο! Το μεσημέρι που πήρα το παιδί μου ήμουν σίγουρη ότι μια χαρά θα τα καταφέρω μαζί της γιατί εγώ δεν είμαι η μάνα μου!

 

Παρόλα αυτά συστήνω ανεπιφύλακτα και ψυχολόγο και ψυχαναλυτή σε όποια έχει ταλαιπωρηθεί απο τη μητέρα της! Είναι λύτρωση να απαντήσεις στα "γιατί" και να καταλάβεις ότι δεν φταις εσύ που απ' όλα τα ωάρια που εκλύονται επι γης εσύ βγήκες από της συγκεκριμένης!

 

Τα παιδιά είναι επιλογή μας και κάθε επιλογή έχει τις συνέπειές της που πρέπει να υπηρετήσεις πιστά αν θες να κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια!

 

Η δική μου δεν κοιμάται τα βράδια και μου το λέει για να μου πει ότι ταλαιπωρείται! Εγώ δεν απαντώ πια (την πρώτη φορά της απάντησα εμμέσως ότι εγώ μια χαρά κοιμάμαι τα βράδια σαν πουλάκι) αλλά μέσα μου της λέω..."εμ δεν σε αφήνουν οι ερινύες! πως να κοιμηθείς;"

[Stellinula]

Κάπου είχα ακούσει ότι εμείς διαλέγουμε τους γονείς μας πριν καν μπούμε στο σώμα τους!!!!

[Aeriko]

Ε τότε πρέπει να είμαστε μεγάλες μαζόχες ή αυτός ο κύκλος της ζωής μας να είναι ο τελευταίος... γιατί μετά από τέτοια χουνέρια από την ίδια σου τη μάνα να βγεις αλώβητος και να φτάσεις ως το τέλος δεν μπορεί... πρέπει να αξίζει η ψυχή σου να ξεκουραστεί από την περιπλάνηση

 

Καταλαβαίνεις φαντάζομαι ότι επιστημονικά δεν στέκει αυτή η πρόταση έτσι; Μόνο με μεταφυσική μπορεί να το στηρίξει κανείς αυτό!

[joela]

Κάπου είχα ακούσει ότι εμείς διαλέγουμε τους γονείς μας πριν καν μπούμε στο σώμα τους!!!!

 

Κι εγω το εχω ακούσει αλλά δεν νομίζω οτι ΚΑΝΕΝΑ παιδί θα διάλεγε για μάνα κάποια που θα το πετάξει στα σκούπίδια,ή θα το κακοποιεί.

[my billy]

α ρε πιγκουίνι πόσο γέλασα, έτσι κι εμείς αν είναι να κάνω ένα μικρό κατάλογο:

- το παιδί θέλει κούρεμα πότε θα πάτε να το κουρέψετε δεν βλέπετε ότι δεν βλέπει από τη φράντζα;

-αυτές οι κουρτίνες είναι πολύ γύφτικες (!) που πήρες, χάλια

- τι το κλείσατε έτσι το κρεββάτι του παιδιού γύρω γύρω πωπω (προστατευτικά για να μην πέφτει, βέβαια θα ήταν καλύτερα να τσακίζεται κάθε βράδυ)

-να βγάλεις τα κρύσταλλα να τα πλύνεις , χώμα έπιασαν

-τι είναι αυτά γαριδάκια; τέτοια τρως και παχαίνεις (εδώ ανοίγει ένα άλλο κεφάλαιο που λέγεται η "μαμά μου και τα κιλά μου"...και πάει ως εξής..η μαμά μου πάντα με βρίσκει χοντρή, ότι και να γίνει..το καλύτερό της είναι να μην τρώω τίποτα, είναι ικανή σε κόσμο που πάει να μας κεράσει κάτι να μου πεί :"θα το φας αυτό; ε μην το τρως καλύτερα!!-ρόμπα- όταν ήμουν 3η λυκείου έφτασα στα όρια της ανορεξίας, τότε ταρακουνήθηκε λίγο αλλά στα χρόνια που επακολούθησαν συνέχισε απτόητη..)

- σε κόσμο:"αχ το καημένο το μωρό τώρα πρωί πρωί να πηγαίνει παιδικό , το λυπάμαι" (με ύφος έτοιμο για κλάμα)-άμα το λυπόσουνα δεν θα διατυμπάνιζες σε γνωστούς και αγνώστους πόσο σε κουράζουμε που το κρατάς όσο λείπουμε στη δουλειά...

και η λίστα έχει ακόμα άλλα τόσα και τόσα παραπάνω

ατελειωτη η λιστα των παρατηρησεων κοριτσια. την ρωταω μου παει αυτη η μπλουζα? απανταει "παχυνες παλι αυτο το παντελονι σου ειναι χαλια". ποτε δεν μας εχει πει αχ κοριτσακια μου ειστε κουκλες (εχω αλλες 2 αδερφες) για να μην γινουμε ψωνια λεει κ την δουμε ομορφες!!! που ειναι αυτες οι μανουλες που εκθιαζουν τα παιδια τους κ ας ειναι μαυρα χαλια. οταν ερχεται σπιτι.. "αυτο το βαζο να το βγαλεις απο εκει αλλαξε κ κανενα τραπεζομαντηλο δεν παει αυτο". κ σημερα το πρωι περιμεναμε με το ιχ σε φαναρι "πηγαινε εκει στο πλαι" που ρε μαμα? "μπροστα σε αυτον" αφου ειναι πρωτος στο φαναρι γιατι να του χωθω?:confused: "πηγαινε σου λεω ,τσ τσ τσ, ουτε να οδηγεις σωστα δεν ξερεις" ενω εκεινη που δεν εχει καν διπλωμα ολα τα ξερει!!!

αλλα μην τις κοροιδευουμε γιατι ισως σε μερικα χρονια γινουμε ετσι πυροβοληστε με καποιος απο τωρα:lol: την αγαπαω πολυ ομως γιατι εχει πεδευτει να μας μεγαλωσει μονη της. για τον αχαιρευτο τον πατερα μου τι να πω ουτε καν αξιζει να τον συζηταω.

[lineal]

εκτος αν πληρωνουμε αμαρτιες προηγουμενης ζωης...αλλα αφου δε ζουμε στην ινδια μαλλον δε στεκει...

[Stellinula]

Ε τότε πρέπει να είμαστε μεγάλες μαζόχες ή αυτός ο κύκλος της ζωής μας να είναι ο τελευταίος... γιατί μετά από τέτοια χουνέρια από την ίδια σου τη μάνα να βγεις αλώβητος και να φτάσεις ως το τέλος δεν μπορεί... πρέπει να αξίζει η ψυχή σου να ξεκουραστεί από την περιπλάνηση

 

Καταλαβαίνεις φαντάζομαι ότι επιστημονικά δεν στέκει αυτή η πρόταση έτσι; Μόνο με μεταφυσική μπορεί να το στηρίξει κανείς αυτό!

 

Κι εγω το εχω ακούσει αλλά δεν νομίζω οτι ΚΑΝΕΝΑ παιδί θα διάλεγε για μάνα κάποια που θα το πετάξει στα σκούπίδια,ή θα το κακοποιεί.

 

 

το έχω ακούσει δεν σημαίνει ότι το υποστηρίζω!!!! Σιγά μην ήθελα να διαλέξω αυτην την μάνα που έχω....Απλά και αυτή που το είπαν μπορεί να το στηρίζουν σε μεταφυσική εξηγηση...Δεν ξέρω!

[joela]

Οχι δεν είπαμε οτι το υποστηρίζεις προς θεού...Απλά τονίζουμε πως οτι ακούγετε με την κοινή λογική να το πάρεις δεν στέκει πάντα......ακόμα και αν προέρχεται απο έρευνα

[tzitzikaki123]

joela[/b] ΕΓΩ ΤΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΘΕΛΩ...μια καλή κουβέντα ένα χάδι.....

 

αυτο ειναι το παραπονο της μαμας μου απο την μαμα της....η γιαγια μου οσα χρονια θυμαμαι, ζει και αναπνεει για τον γιο της, τη νυφη και τους ξαδερφους μου. οπου στεκοταν κ στεκεται ελεγε πως δεν εχει κορη..φετος χασαμε τον παππου,υστερα απο επιπλοκες σε χειρουργειο. στην κηδεια εβριζε η γιαγια μου τους γονεις μου και τα αδερφια μου κ μενα, απαιτουσε να φυγουμε γιατι δεν τους βοηθησαμε οταν ο παππους μου ηταν στο νοσκομειο. η ειρωνια ξερετε ποια ειναι..?οι γονεις μου παρολο που δουλευουν ακομα, μετα την εργασια τους πηγαιναν στο νοσοκομειο και εμεναν εναλαξ στον παπου μου το βραδυ. καποια βραδια πηγαιναμε εγω με τα αδερφια μου(κ το πρωι δουλεια, κ εχουμε και τα δικα μας παιδια). αφηστε το οικονομικο , οπου ολοι μας τσονταραμε γιατι η συνταξη ουτε για πανες δεν εφτανε..ο θειος μου με την οικογενεια του ηρθε για 2 μερες, απο 1 διωρο την φορα. ουτε μια φορα ενδιαφερθηκε να μαθει πως ειναι ο πατερας του, ποσο μαλλον να δωσει 1 λεπτο. και αυτο ειναι το τελευταιο που εγινε. απο τοτε κοψαμε καθε ειδους επαφη.το τραγικο ειναι πως ειναι 87 κ εχει 5 δισεγγονα. ο μακαριτης ο παππους μου (του τα πηγαιναμε για λιγο κ στο νοσοκομειο) ζωντανευε κ τα καμαρωνε.

κ γω μανουλα ειμαι αλλα δεν μπορω να διανοηθω να φερομαι ετσι στο παιδι μου..

[Aeriko]

Σκεφτόμουν την ιστορία της Stelinoulas στο δρόμο για το σπίτι και επιφυλλάσσομαι να σας γράψω την ιστορία της βαφτιστήρας μου αύριο... πήρα την έγκρισή της αφού διάβασε τις δικές σας ιστορίες και έχει μείνει να λέει "τι λες τώρα!"

 

Stelinoula αύριο θα δεις ότι υπάρχουν και χειρότερα πάντως και ίσως δοθεί απάντηση και στο ερώτημα (δεν θυμάμαι πια το ρώτησε) για το αν είναι καλύτερα να σε παρατάει η μάνα σου ή να είναι ωσεί παρούσα.

[Stellinula]

Σκεφτόμουν την ιστορία της Stelinoulas στο δρόμο για το σπίτι και επιφυλλάσσομαι να σας γράψω την ιστορία της βαφτιστήρας μου αύριο... πήρα την έγκρισή της αφού διάβασε τις δικές σας ιστορίες και έχει μείνει να λέει "τι λες τώρα!"

 

Stelinoula αύριο θα δεις ότι υπάρχουν και χειρότερα πάντως και ίσως δοθεί απάντηση και στο ερώτημα (δεν θυμάμαι πια το ρώτησε) για το αν είναι καλύτερα να σε παρατάει η μάνα σου ή να είναι ωσεί παρούσα.

 

 

Αερικό μου πάντα υπάρχουν χειρότερα....Όμως για τον καθένα η ιστορία του είναι μοναδική και η χειρότερη....

 

Ο καθένας κουβαλάει τον Σταυρό του κοπελίτσα μου!!!

[lineal]

δε περιμενα τοσες ομοιοπαθουσες...

και ειδικα να εχουν περασει τοσα απο τη μαμα τους...νομιζα ειμαι παρα πολυ σπανια περιπτωση

[tzitzikaki123]

lineal τουλαχιστον να παραδειγματιζομαστε απο αυτα και να στεκομαστε σωστες μανες στα παιδια μας.

[mama tou konstantinou]

AX ρε κορίτσια..κάποια τα διάβασα χθες από το σπίτι...τι κρίμα να γίνονται όλα αυτά

[sevoula]

χθες καθόμουν και σκεφτόμουν αυτά που γράψαμε.

κατέληξα ότι ως παιδιά είμαστε πολύ αυστηροί κριτές. κολλάμε στην κυριολεξία στα λάθη των γονιών μας και προσπερνάμε τα όμορφα δώρα που έχουμε λάβει, σαν να μην τα γευτήκαμε ποτέ.

επειδή θεωρούμε δεδομένη την αγάπη των γονιών, όταν κάτι στραβώσει, έστω κι αν έχουμε λάβει αγάπη, αυτό που μένει είναι το στραβό.

έτσι θα με κρίνει και η κόρη μου στο μέλλον.

γιατί την αγάπη, επειδή όλοι την έχουμε ανάγκη, την θεωρούμε αυτονόητη, δεδομένη, σχεδόν στα πλαίσια της υποχρέωσης.

όμως παραλείπουμε να εντάξουμε στο πλάνο και άλλα δεδομένα, όπως π.χ. τί έχει γράψει ο σκληρός δίσκος των γονιών μας ως παιδιά.

μεγάλο κεφάλαιο να ξεφύγει κανείς από τη ρίζα, τη βάση.

όλες μας λέμε αρκεί να αγαπήσουμε εμείς τα παιδιά μας απλόχερα, δηλαδή χωρίς τα λάθη του παρελθόντος, των δικών μας γονιών.

έτσι έλεγε και η μάνα μου, το θυμάμαι. ήθελε να είναι πιο τρυφερή, δεν της έβγαινε για 18-20 χρόνια. μετά και τη δική μου εσωτερική αναζήτηση, με συζητήσεις, γλύκανε τις εκφράσεις της, εκφράζεται πιο ελεύθερα στα τρυφερά συναισθήματα. πρέπει να ήταν δύσκολο.

 

ακόμα κι αν το θέλω να γίνω ολότελα δοτική στο παιδί μου, που το θέλω, δεν ξεφεύγω από τη σύγκριση, πράγμα που σημαίνει πάλι αναφορά στη βάση, άρα μέσα μου υπάρχει αυτή η βάση. κάπου θα εκτονωθεί.

για να μην γενικεύω, σκέφτηκα όσα έγραψα για τη μάνα μου. κάποιος που μας γνωρίζει, αν τα διάβαζε τα όσα έγραψα για εκείνη, θα με αποκαλούσε το λιγότερο αχάριστη. μπορεί και να με έφτυνε. και δεν θα είχε άδικο.

έχει φθείρει τον εαυτό της να μας παρέχει προστασία, ασφάλεια, ...ό,τι καλύτερο με το μυαλό της, όσο της φτάνει. τα δίνει όλα για την οικογένεια της.

έχει κάνει και λάθη. αλλά δεν ξέρω καλύτερη μανούλα.

όσο για την αδυναμία της σε εμένα, έναντι της αδερφής μου... δεν θα έλεγα ότι είναι περισσότερη αγάπη. είναι τάση να προστατέψει τον πιο αδύνατο κρίκο, μάλλον. ό,τι θεωρεί αδυναμία.

μικρή όταν ήμουν την μισούσα, γιατί νόμιζα ότι αγαπάει την αδερφή μου περισσότερο, επειδή την παίνευε, έπαιζε μαζί της, γελούσε μαζί της. πάντα ζήλευα.

με εμένα φώναζε, γινόταν καταπιεστική για να φάω (ήμουν φιλάσθενο μικρό), είπαμε έπεφτε ξύλο για να φάω, δεν έτρωγα φαγητό, έτρωγα ξύλο, μάτωνε η μύτη μου (η αδερφή μου ήταν το ακριβώς αντίθετο), μου υποδείκνυε τί να λέω, τί να κάνω (η αδερφή μου ήταν το ελεύθερο στοιχείο), εγώ έπρεπε να είμαι σοβαρή και μεγάλη από παιδί, ....

 

ως αποτέλεσμα, για πολλά χρόνια ήμουν ένα κλειστό παιδί, που πέρα από τα παιδιά του χωριού που γνώριζα, φοβόμουν τον κόσμο, δεν έπαιρνα πρωτοβουλίες πέρα από όσες μου είχε περάσει στον σκληρό η μαμά, ....

πέρασαν χρόνια για να νιώσω καλά με τον εαυτό μου. με έψαξα κομμάτι κομμάτι. βρήκα θησαυρούς, βρήκα και σκουπίδια, τα έβαλα σε τάξη, καθάρισα και κάθησα αναπαυτικά στη συνείδησή μου!

μανούλα σ' αγαπάω και σε ευχαριστώ για την αγάπη σου, όση μπόρεσες να μου δώσεις.

[Aeriko]

ωχ... τον βλέπω να έρχεται και να λέει: "μπορείς τα ίδια ελαφρυντικά άραγε να τα αναγνωρίσεις και στην πεθερά"?

[sevoula]

το έχω δει, όσο μπορώ, από όσα γνωρίζω, και για την πεθερά.

είχε μια καταπιεστική μάνα (κατά τα λεγόμενά της), έναν πατέρα στρατιωτικό, αλλά πολύ προχώ για την εποχή της χούντας, ...,

πιο πολλά ελαφρυντικά της βρίσκω λόγω της καταπίεσης, της ιδιοτροπίας του πεθερού. έχει τραβήξει πολύ κουπί εξαιτίας του.

η μάνα της πεθεράς ήταν βαθειά θρησκευόμενη, θήλασε τα παιδιά της, το θεωρούσε ύψιστη αγάπη, νοικοκυρά με κόλλημα στην καθαριότητα, όχι ιδιάιτερα στη μαγειρική, με εμμονές στο φαίνεσθαι (όπως τόσες μανούλες), με τα κομμωτήριά της, με τα ταγιέρ της, όμορφη σιλουέτα.

το αντίθετο της πεθεράς μου. η πεθερά δεν ήξερε γιατί έκανε παιδί, δεν το ήθελε να το δει, τον άντρα μου για 2 μέρες, δεν θήλασε το πρώτο, δεν ξενύχτισε ποτέ για παιδί, δεν μαγειρεύει, σφουγγαρίζει με το ένα χέρι. το άλλο το έχει για βιτρίνα να κρέμεται, πάει κομμωτήριο, έχει γυναίκα για το σπίτι 3 φορές την εβδομάδα (απορώ τί τον θέλει τον άντρα μου την Κυριακή να κατεβάσει χαλιά, δεδομένου ότι έχει πρόβλημα ο άντρας μου με την μέση του. εδώ εγώ και δεν του φορτώνομαι, αυτή δεν τον σκέφτεται.

βρε αερικό, θέλεις και με φουντώνεις; είπαμε δεν το έκοψα, αλλά μην ξεφύγω τελείως.

[mor@ki_K]

Κορίτσια ήταν άλλα τα χρόνια τότε...Δεν ήξεραν να εκφράζουν τα συναισθήματα τους οι μανες, το θεωρούσαν ντροπή να αγκαλιάζουν συνέχεια τα παιδιά τους...

Ευτυχώς που η επιστήμη φρόντισε να εξελιχθεί και να υπάρχουν ψυχολόγοι και να δίνουν συμβουλές για τα σημερινά παιδιά και τους σημερινούς γονείς!

 

Εγώ θα το λέω μέχρι το τέλος μου: Ο Θεός με αγαπάει που μου έδωσε κόρη, γιατί θα της δώσω ότι στερήθηκα από την παιδική μου ηλικά από τη μάνα μου.

Και δεν μετανοιώνω που άφησα καριέρα για να μεγαλώσω το αγγελούδι μου και να χαρώ τον άνδρα μου. Εξάλλου ευτυχώς είμαι ακόμα νέα και αισιόδοξη.

Κάθε μέρα παίρνω χαρές από την κόρη μου και το καλύτερο δώρο είναι όταν με αγκαλιάζει συνέχεια και μου λέει :μανούλα μου σάγαπάω τοοοοοοοοοοοοσσσοοοοοοοο ποοοοοοοοοοολλλλλλλλυυυυυυυυυυύ γιατί ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΟΜΟΡΦΑ, χωρίς τις υστερίες και τις ζήλιες που έβγαζε η δικιά μου μητέρα σε εμένα.

 

Οπότε τι κακια να κρατήσω??????

Τα έχω βρει με τον εαυτό μου και κατάλαβα πως αυτός είναι ο χαρακτήρας της...Βρε στο νοσοκομείο είμουν με αφαίρεση όγκου εγγεφάλου και έλεγε ένα σορώ μλκς για να μην κάτσει να με προσέξει το βραδυ...Δυστυχώς δεν επέτρεπαν το βράδυ να κάτσει άνδρας.

Πάντα θα την αγαπάω την μητέρα μου ασχέτως αν με πλήγωσε πολύ. Και την έχω μεγάλη ανάγκη άσχετα αν δεν με προσεγγίζει και προτιμάει τους ξένους. Τουλάχιστον όταν αρρωσταλινω και δεν μπορώ να προσέξω την μικρή, κάνει 1 φαγητό και κρατάει με την μικρή (με μεγάλη μουρμούρα βέβαια αλλά τι να κάνω...)

Και είμαι και πολύ τυχερή στο θέμα πεθεράς, είναι μοντέρνα και δεν έχει κακία μέσα της. (Εξαιρώ βέβαια την περίοδο που γέννησα και μέχρι 1.5 χρονών που έγινε η μικρή που με έκανε κάτι σπαστικά.)

[sevoula]

Κορίτσια ήταν άλλα τα χρόνια τότε...Δεν ήξεραν να εκφράζουν τα συναισθήματα τους οι μανες, το θεωρούσαν ντροπή να αγκαλιάζουν συνέχεια τα παιδιά τους...

Ευτυχώς που η επιστήμη φρόντισε να εξελιχθεί και να υπάρχουν ψυχολόγοι και να δίνουν συμβουλές για τα σημερινά παιδιά και τους σημερινούς γονείς!

 

Εγώ θα το λέω μέχρι το τέλος μου: Ο Θεός με αγαπάει που μου έδωσε κόρη, γιατί θα της δώσω ότι στερήθηκα από την παιδική μου ηλικά από τη μάνα μου.

Και δεν μετανοιώνω που άφησα καριέρα για να μεγαλώσω το αγγελούδι μου και να χαρώ τον άνδρα μου. Εξάλλου ευτυχώς είμαι ακόμα νέα και αισιόδοξη.

Κάθε μέρα παίρνω χαρές από την κόρη μου και το καλύτερο δώρο είναι όταν με αγκαλιάζει συνέχεια και μου λέει :μανούλα μου σάγαπάω τοοοοοοοοοοοοσσσοοοοοοοο ποοοοοοοοοοολλλλλλλλυυυυυυυυυυύ γιατί ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΟΜΟΡΦΑ, χωρίς τις υστερίες και τις ζήλιες που έβγαζε η δικιά μου μητέρα σε εμένα.

 

Οπότε τι κακια να κρατήσω??????

Πάντα θα την αγαπάω την μητέρα μου ασχέτως αν με πλήγωσε πολύ. Και την έχω μεγάλη ανάγκη στα άσχετα αν δεν με προσεγγίζει και προτιμάει τους ξένους.

Και είμαι και πολύ τυχερή στο θέμα πεθεράς, είναι μοντέρνα και δεν έχει κακία μέσα της. (Εξαιρώ βέβαια την περίοδο που γέννησα και μέχρι 1.5 χρονών που έγινε η μικρή που με έκανε κάτι σπαστικά.)

αλήθεια, τί παθαίνουν οι πεθερές όταν γεννάμε; παίρνουν ληγμένα;

λυπηθείτε με, όχι άλλο πεθερά. λίγο ακόμα και πάω για τσιγάρο πάλι.

[mor@ki_K]

Εμένα μου έκανε το χειρότερο που μπορεί να κάνει μία πεθερα στη λεχώνα νύφη της: "μου έπαιρνε το μωρό μέσα από τα χέρια μου και όταν το ταϊζα γάλα!". Αλλά δεν άντεξα και άρχισα να παίρνω σοβαρά το ρόλο μου ως μάνα και είχα απαιτήσεις, έλεγα "οχι" σε πολλά και ήρθαν οι ισορροπίες.

Τι να πεις... ευτυχώς έστρωσε χαχα!

[sevoula]

μωράκι, σε τρώω λάχανο. η πεθερά σου είναι ξεφυσίδι μπροστά στην ορκαλία μου. αλλά τα έχω γράψει, τα έχω σιχαθεί και πάω για τσιγάρο.

ναι είμαι πρεζόνι.

[Aeriko]

τ

βρε αερικό, θέλεις και με φουντώνεις; είπαμε δεν το έκοψα, αλλά μην ξεφύγω τελείως.

 

Προτιμούσες να στο πει ο "γνωστός-άγνωστος";