είμαι σε απόγνωση λόγω...της μαμάς και του μπαμπά μου!!!

[sevoula]

μαράκι, ούτε αστείο ούτε ανώδυνο. πονάει και γελάμε όσο δεν βλεπόμαστε. έχω ρίξει πολύ κλάμα όμως!

 

είναι κρίμα να έχεις θέμα με τη μάνα, γιατί η μάνα είναι αναντικατάστατη!

[joela]

Μπόρω να γράψω βιβλία αλλά λέω τα σημαντικά.....

 

Η μητέρα της δε τη χάιδεψε ποτέ.Το ίδιο κι εκείνη.Ενω μας υπεραγαπάει και ήταν...είναι υπερπροστατευτική,δεν ήταν ποτέ τρυφερή.Θυμάμαι χαρακτηριστικά επειδή εγώ είμαι φοβερά χαδιάρα,να ξαπλώνω στα πόδια της ενώ έβλεπε τηλ. εβαζα το χερι της στο κεφάλι μου κιεκείνη το έτριβε λίγο και σταματούσε.

Η μαμά της έχει αδυναμία στο μικρότερο αδερφό και παραπονιέτε συνέχειαα γι αυτό.το ίδιο κι εκείνη όμως για τον δικό μου.(Το αναφέρω απλά για την αλυσίδα που έλεγα πιο πάνω.Τα έχω ξεπεράσει αυτά προ πολού.το μόνο που φοβάμε είναι μην κάνω το ίδιο αν κάνω αργότερα κοριτσάκι.Φοβάμαι μην το αδικήσω με αποτέλεσμα να μην θέλω κορίτσια)

 

Τα χειρότερα όμως δεν είναι ούτε οι δουλείες ούτε η έλλειψη εξόδου,χρημάτων....

Το χειρότερο είναι....

Εγω αγαπούσα τα γράμματα και ήθελα να σπουδάσω.Να γίνω γιατρός.Είμουν πολύ καλή μαθήτρια και πέρασα στα ΤΕΙ τεχν.Ιατρικών Εργ. αλλά όχι αθήνα......Δεν πήγα ποτέ.

Οταν η μητέρα μου το άκουσε αντι για συγχαρητήρια,μου είπε....δεν έχουμε λεφτά για να σε σπουδάσω αλλόυ εκτός απο αθήνα.και θα μείνεις και αιώνια φοιτητρια όπως κανουν όλοι(εγω το μόνο που ήθελα ήταν να τελειώσω και να δώσω κατατακτήριες για ιατρική,τι μου έλεγε τώρα.).Είμουν κι εγω ζώων και δεν έπερνα ποτέ πρωτοβουλίες(οταν πήρα ήταν σπασμωδική και λάθος κίνηση).Νόμιζα πως μόνη δνε μπορώ να κάνω τπτ.Ετσι μας είχαν γαλουχίσει.Τι ξέρεις εσύ?Εγω εχω φάει τη ζωή με το κουτάλι.Δεν μπορείς μονή σου άσε θα καθαρίσω εγω.Αυτά ήταν τα λόγια που με΄γάλωσα.Οταν έκανα κάτι καλό και σωστό είμουν υποχρεωμένη και δεν άκουσα ποτε ενα μπράβο,μια επιβράβευση,ενω το παραμικρό λάθος πάντα το επισημένανε.....

Ηθελα να συνεχίσω τα αγγλικα γιατί μου άρεσαν οι γλώσσες και ήθελα να πάω για προφισενσι.....μα τι λές τώρα όσο δίνω για τα άλλα θα δίνω μόνο για σένα...οχι οχι φτάνει τόσο.Μια χαρά είναι αυτό τυο επίπεδο(τα αδερφια μου δε γουστάρανε και σταματήσανε τη γλώσσα).

Αφού λοιπόν δεν συνέχισα σπουδές είπα να πάω να δουλέψω.Καυγάδες.....οχι που να πάς πωλήτρια ή σερβητόρα.Να βρείς στο αντικειμενό σου(απο το ΤΕΛ είχα την ειδικότητα).

Αποτέλεσμα?Να κάθομαι σπίτι να είμαι η υπηρέτρια και νταντά του αδερφού μου(αρχισε και το σχολείο τότε και τον διάβαζα κι όλας)

Μια μέρα λοιπόν επαναστάτησα άγρια τσακωθήκαμε τρελά και μου λέει την κλασική ατάκα.Αν δε σου αρέσει να φύγεις......της λέω οκ φεύγω....Και τότε εκείνη πέρνει το πορτοφόλι της....το άνοιγει επιδυκτικά....βγάζει ένα 50Ε....μου το πετάει στη μούρη και μου λέει...για τα πρώτα σου έξοδα.....

Εγω λοιπόν σηκώθηκα όπως είμουν(περνω το βιβλιάριο καταθέσεων που μου είχαν ανοίξει και έβαζα ευλαβικά απο τότε που κατάλαβα τον εαυτό μου ότι μου δίνανε και απο κάλαντα)

΄και έφυγα.....δύο μήνες περάσανε μέχρι να επικηνωνήσω μαζί ους.Είχανε πάει μέχρι και στην αστυνομία και τους είπαν είναι ενήλικη δεν μπορείτε να της κάνετε τπτ...

[Ilianaki]

υπαρχουν ομως και μανες απουσες!

[mama tou konstantinou]

Μπόρω να γράψω βιβλία αλλά λέω τα σημαντικά.....

 

Η μητέρα της δε τη χάιδεψε ποτέ.Το ίδιο κι εκείνη.Ενω μας υπεραγαπάει και ήταν...είναι υπερπροστατευτική,δεν ήταν ποτέ τρυφερή.Θυμάμαι χαρακτηριστικά επειδή εγώ είμαι φοβερά χαδιάρα,να ξαπλώνω στα πόδια της ενώ έβλεπε τηλ. εβαζα το χερι της στο κεφάλι μου κιεκείνη το έτριβε λίγο και σταματούσε.

Η μαμά της έχει αδυναμία στο μικρότερο αδερφό και παραπονιέτε συνέχειαα γι αυτό.το ίδιο κι εκείνη όμως για τον δικό μου.(Το αναφέρω απλά για την αλυσίδα που έλεγα πιο πάνω.Τα έχω ξεπεράσει αυτά προ πολού.το μόνο που φοβάμε είναι μην κάνω το ίδιο αν κάνω αργότερα κοριτσάκι.Φοβάμαι μην το αδικήσω με αποτέλεσμα να μην θέλω κορίτσια)

 

Τα χειρότερα όμως δεν είναι ούτε οι δουλείες ούτε η έλλειψη εξόδου,χρημάτων....

Το χειρότερο είναι....

Εγω αγαπούσα τα γράμματα και ήθελα να σπουδάσω.Να γίνω γιατρός.Είμουν πολύ καλή μαθήτρια και πέρασα στα ΤΕΙ τεχν.Ιατρικών Εργ. αλλά όχι αθήνα......Δεν πήγα ποτέ.

Οταν η μητέρα μου το άκουσε αντι για συγχαρητήρια,μου είπε....δεν έχουμε λεφτά για να σε σπουδάσω αλλόυ εκτός απο αθήνα.και θα μείνεις και αιώνια φοιτητρια όπως κανουν όλοι(εγω το μόνο που ήθελα ήταν να τελειώσω και να δώσω κατατακτήριες για ιατρική,τι μου έλεγε τώρα.).Είμουν κι εγω ζώων και δεν έπερνα ποτέ πρωτοβουλίες(οταν πήρα ήταν σπασμωδική και λάθος κίνηση).Νόμιζα πως μόνη δνε μπορώ να κάνω τπτ.Ετσι μας είχαν γαλουχίσει.Τι ξέρεις εσύ?Εγω εχω φάει τη ζωή με το κουτάλι.Δεν μπορείς μονή σου άσε θα καθαρίσω εγω.Αυτά ήταν τα λόγια που με΄γάλωσα.Οταν έκανα κάτι καλό και σωστό είμουν υποχρεωμένη και δεν άκουσα ποτε ενα μπράβο,μια επιβράβευση,ενω το παραμικρό λάθος πάντα το επισημένανε.....

Ηθελα να συνεχίσω τα αγγλικα γιατί μου άρεσαν οι γλώσσες και ήθελα να πάω για προφισενσι.....μα τι λές τώρα όσο δίνω για τα άλλα θα δίνω μόνο για σένα...οχι οχι φτάνει τόσο.Μια χαρά είναι αυτό τυο επίπεδο(τα αδερφια μου δε γουστάρανε και σταματήσανε τη γλώσσα).

Αφού λοιπόν δεν συνέχισα σπουδές είπα να πάω να δουλέψω.Καυγάδες.....οχι που να πάς πωλήτρια ή σερβητόρα.Να βρείς στο αντικειμενό σου(απο το ΤΕΛ είχα την ειδικότητα).

Αποτέλεσμα?Να κάθομαι σπίτι να είμαι η υπηρέτρια και νταντά του αδερφού μου(αρχισε και το σχολείο τότε και τον διάβαζα κι όλας)

Μια μέρα λοιπόν επαναστάτησα άγρια τσακωθήκαμε τρελά και μου λέει την κλασική ατάκα.Αν δε σου αρέσει να φύγεις......της λέω οκ φεύγω....Και τότε εκείνη πέρνει το πορτοφόλι της....το άνοιγει επιδυκτικά....βγάζει ένα 50Ε....μου το πετάει στη μούρη και μου λέει...για τα πρώτα σου έξοδα.....

Εγω λοιπόν σηκώθηκα όπως είμουν(περνω το βιβλιάριο καταθέσεων που μου είχαν ανοίξει και έβαζα ευλαβικά απο τότε που κατάλαβα τον εαυτό μου ότι μου δίνανε και απο κάλαντα)

΄και έφυγα.....δύο μήνες περάσανε μέχρι να επικηνωνήσω μαζί ους.Είχανε πάει μέχρι και στην αστυνομία και τους είπαν είναι ενήλικη δεν μπορείτε να της κάνετε τπτ...

 

.....

[joela]

Και συνεχίζω τα σημαντικά.....

Ποτέ δεν είμαστα καλά παιδιά,δε τη βοηθούσαμε πουθενα είμασταν αχάριστα,το έλεγε σε όλο τον κόσμο.Ηταν το θύμα κι εμείς φταίγαμε.Εκείνη δεν έφταιγε ποτέ και πουθενά.

Με αποτέλεσμα να είμαστε παιδιά ενοχικά,χωρίς πυγμή...Εγω πήρα τη ζωή στα χέρια μου και άλλάξα όταν έμεινα μόνη μου.Αφου να φανταστήτε και΄τωρα ακόμα μου έχει μείνει ντρέπομαι να πάω ας πούμε να πώ σε ένα κατάστημα οτι μου δώσανε πχ.κάτι ελλατωματικό.

Εμείνα μόνη 5 χρόνια και όταν γύρισα στο σπίτι(με πλάκωσε στο ξύλο σχεδόν μέχρι θανάτου ο πρώην μου),στο σπίτι τον πρώτο καιρό όλα καλά μετά πάλι τα ίδια.Είχα πλέον τη δουλεία μου,και η μαμά μου σταμάτησε την οικιακή βοηθό γιατί βρήκε "άλλη".

Δεν ήθελε να δίνω χρήματα στο σπίτι,φυσικά πλήρωψνα τα προσωπικά μου έξοδα,αλλά ενα πιάτο φαι(που το έφτιαχνα έγω) και ένα μπάνιο,το πλήρωνα πολύ ακριβά.

Μέχρι μια μέρα 27 χρονών γυναίκα με πλάκωσε στο ξύλο ο πατέρας μου γιατί είπα στη μάνα μου τι θα γίνει θα κάνω για πολύ την υπηρέτρια? και κουβεντα στην κουβέντα ξεσπάει ένας καβγάς μπλέκεται και ο πατέρας μου που μου λέει ερχόμαι στο σπίτι και δε βρίσκω το φαί έτοιμο,και του λέω γιατί εμενα παντρεύτηκες εγω υποτήθετε είμαι βοηθητική.Αυτά να τα πείς στη γυναίκα σου αλλά μπορείς? σκάσε μου λέει και του λέω γιατί πάλι ντα θα με κάνεις? και μου έρχετε η πρώτη γροθιά.Φυσικά μετάαπο αυτό έφυγα και φώναξα την αστυνομία.Αυτοί για να γλιτώσουν αυτόφωρο την κοπανήσανε.Ετσι λοιπόν μετά απο 2 μέρες πάω σπίτι μαζεύω τα πραγματά μου τους βρίσκω και στο σαλόνι και λέω.Θα πάω να μείνω στη γιαγια.Και μου απανταει η μάνα μου ωραία για να ξλερω να πάρω γυναίκα.Και της λέω.

ΝΑ πάρεις. εγω παραιτούμε γιατί "πληρώνομαι" πολύ λίγα για υπηρέτρια σου.Και έφυγα.....

[lineal]

άργησα να το καταλάβω.

η πρώτη της τρυφερή κουβέντα σε μένα ήταν στα 18 όταν έδινα πανελλήνιες, παραμονή ιστορίας.

ξενύχταγα στην επανάληψη, ώρα 4 το πρωί, με άγχος ότι δεν θυμάμαι τίποτα. εκείνη αμίλητη στο πλάι μου. εγώ να κλαίω και να διαβάζω και να λέω δεν θυμάμαι τίποτα.

πήρε ένα χαρτάκι κι έγραψε "Σεβαστούλα μου είσαι το μωρό μου."

η πρώτη της τρυφερή κουβέντα. έκτοτε έκανε πολλά χρόνια να πει κάτι τρυφερό. πάντα ήταν σαν κλώσσα για τα παιδια της, αλλά δεν είχε τρυφερότητα. μόνο περιποίηση, προστασία, στόχους. άπλωνε τις φτερούγες της και μας έκλεινε μέσα, χωρίς χάδια και γλυκά λόγια.

ούτε καν επιβράβευση στα άριστα.

αλλά εκείνο το χαρτάκι το έχω κρατήσει να μου θυμίζει τα πάντα.

:cry:

εχω και γω μια μαμα που απο τοτε που χωρισαν με το μπαμπα μου,χωρισε κι απο μας-ειμαστε 3 αδελφια.

τι να πω και τι να γραψω ειναι ολοκληρη ιστορια και εχω τον μικρο που ξυπναει σε λιγακι και σε προλαβαινω.

απλα να πω οτι αφου γεννησα και ειχα να την δω 2 χρονια,ηρθε σπιτι μου με το παιδι που εκανε απο το 2ο γαμο της να με δει εμενα τα αδελφια μου και το εγγονακι της.

 

ζησαμε στιγμες "παμε πακετο":)

 

ομως ενιωσα καλυτερα απλα και μονο βλεποντας την και μιλωντας την μετα απο τοσο καιρο.

καλως ή κακως κοριτσια οι γονεις μας οτι και να ναι χρειαζονται και αν λειψουν αφηνουν μεγαλο κενο στις ψυχες.

ομως τι να κανουμε,ετσι τα φερνει η μοιρα καμμια φορα.

 

τωρα οι σχεσεις μας ειναι οπως ηταν,απλα μιλαμε καμμια φορα στο τηλ και συναντιομαστε αραια και που.

 

ομως μπορω να πω πως νιωθω σα να ησυχασε η ψυχη μου.

 

ευτυχως που εχω τον μικρο μου και δε με νοιαζει τπτ αλλο,απλα να ειμαι καλη μαμα γιαυτον:D:D

[Aeriko]

Και έφυγα.....

 

και άργησες κιόλας

[joela]

Οταν παντρεύτηκα στα 29.Μου έιπε.Επιτέλους ΄παντρευτήκαν οι αδερφ΄ς σου και έσυ η μεγαλύτερη φοβήθηκα θα έμενες στο ράφι.

Ο άντρας μου τα ζούσε αυτά γιατί είχαμε 6 χρονια σχέση αλλά δεν έμπαινε στο σπίτι μου για να ξέρει τους γονείς μου και κάθε φορά που συναντίομασταν και έιμουν κλαμέννη και του τα έλεγα δεν τα πίστευε....μέχρι που παντρευτήκαμε.....

 

Για να τελειώνω λοιπον με όλα αυτά(γιατί εχουν τελειώσει και για μένα πια στην ψυχη μου)

Να τονίσω οτι....

Τους γονείς μου τους λατρεύω.Περάσανε πολλά κι όμως είναι ακόμα μαζί,μας μεγάλωσαν με άρχές όπως να μην κάνουμε κακό σε κανένα,να είμαστε τίμιοι και άλλα πολλά σημαντικά.

Ακόμα και όταν παντρευτηκα είχα συγκρούσεις με τη μητέρα μου.

Μένει απο πάνω και δουλεύει απο κάτω αλλά ήταν πάντα απών.Ποτέ δε με βοήθησε πουθενα.

Ομως μάνα γονείς δε θα ξανακάνουμε.Κι αυτό το κατάλαβα με τη δουλεία μου δουλευω στο μεταξά και βλέπω καθε μέρα τον ανθρώπινο πόνο.Την άπώλεια αγαπημένω ανθρώπων.

Και έχω αφήσει όλα αυτά πίσω που.Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο να σε έει παρατήσει πχ ή μανα σου και να σου λειπει ή να είναι παρούσα απούσα.Δεν ξέρω γιατί εχω βιώσει μόνο τη μία περίπτωση.

Ενα ξέρω όμως ΑΥΤΗ είναι η μάνα μου και την αγαπώ όπως είναι.Δεν προσπαθώ πια να την αλλάξω γιατί σίγουρα δε μπορώ και ήταν και το μεγαλο μου λάθος.Πλέον αποφευγω τις κακοτοπίες κοιτάω να έχω την καλύτερη σχέση μαζί της,να μη δίνω σημασία.

Κοιτάω να γίνω καλύτερη και να μην συνεχίσω την αλυσίδα.ΝΑ ΤΗ ΣΠ¨ΑΣΩ.Θέλω τα παιδιά μου να μην περάσουν οτι πέρασα εγώ.Ξερω οτι θα κάνω λάθη αλλά θα προσπαθήσω να είναι τα πιο άνώδυνα για τη μετεπειτα ζωή τους.

Εχω την δική μου οικογένεια και όλα τα άλλα είνα μικρά και ασήμαντα.Η μια μου η αδερφή δεν μπόρεσε ποτέ να το ξεπεράσει γι'αυτό και δεν μιλιούνται χρόνια.(και να φανταστήτε τη χειρότερη μπόρα περασα εγω ώς μεγαλύτερη.ΟΙ άλλες είχαν και γλώσσα και πυγμή)

Η μικρότερη το ξεπέρασε αλλά έχουμε και η μία την άλλη να τα λέμε και να ξεσπάμε με τα κουλά της μάνας μας.

Ο μικρός είναι 20.Πάει και δεν πάει στα ΤΕΙ.Τον παρακαλάνε να σπουδάσει,του έχουν φτιάξει σπίτι,τον χρηματοδοτούν με ποσά που κι εγω δεν πέρνω,του πήραν αυτοκίνητο(χαλάλι του δεν το γράφω απο ζήλια απλά για να δείτ η πλάκα του θέματος)

και τους έχει του κλώτσου και του μπάτσου,του χροστάνε κι όλας δεν τους χρωστάει,η μάνα μου πάει και του καθαρίζει ο πατέρας μου 52 χρονών παλεύει μόνος του και ο μικρός δεν έχει σηκώθεί ποτέ να βοηθήσει και του μιλάει λες και είναι ο μικρός της παρέας.

Η μάνα μου δε μου τα λέει γιατι όλα αυτά κάποτε τα προέβλεψα και τις τα έλεγα και με έβριζε.

Δε τα βλέπω όμως?

Τεσπα.....περασμένα ξεχασμένα.Τα γράφω όλα αυτά και νομιζω πια οτι γράφω για κάποια άλλη...δεν με αγγίζουν....ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!!!!!!!

[lineal]

αφηνουν μεγαλο στιγμα οι κακοι γονεις στα παιδια και δυστυχως οτι και να γινει τα παιδια παντα θα τους αποζητουν.

δυστυχως πολλοι "γονεις"δε αξιζαν να ακουσουν τις λεξεις "μαμα" και "μπαμπα"

[mama tou konstantinou]

Και συνεχίζω τα σημαντικά.....

Ποτέ δεν είμαστα καλά παιδιά,δε τη βοηθούσαμε πουθενα είμασταν αχάριστα,το έλεγε σε όλο τον κόσμο.Ηταν το θύμα κι εμείς φταίγαμε.Εκείνη δεν έφταιγε ποτέ και πουθενά.

Με αποτέλεσμα να είμαστε παιδιά ενοχικά,χωρίς πυγμή...Εγω πήρα τη ζωή στα χέρια μου και άλλάξα όταν έμεινα μόνη μου.Αφου να φανταστήτε και΄τωρα ακόμα μου έχει μείνει ντρέπομαι να πάω ας πούμε να πώ σε ένα κατάστημα οτι μου δώσανε πχ.κάτι ελλατωματικό.

Εμείνα μόνη 5 χρόνια και όταν γύρισα στο σπίτι(με πλάκωσε στο ξύλο σχεδόν μέχρι θανάτου ο πρώην μου),στο σπίτι τον πρώτο καιρό όλα καλά μετά πάλι τα ίδια.Είχα πλέον τη δουλεία μου,και η μαμά μου σταμάτησε την οικιακή βοηθό γιατί βρήκε "άλλη".

Δεν ήθελε να δίνω χρήματα στο σπίτι,φυσικά πλήρωψνα τα προσωπικά μου έξοδα,αλλά ενα πιάτο φαι(που το έφτιαχνα έγω) και ένα μπάνιο,το πλήρωνα πολύ ακριβά.

Μέχρι μια μέρα 27 χρονών γυναίκα με πλάκωσε στο ξύλο ο πατέρας μου γιατί είπα στη μάνα μου τι θα γίνει θα κάνω για πολύ την υπηρέτρια? και κουβεντα στην κουβέντα ξεσπάει ένας καβγάς μπλέκεται και ο πατέρας μου που μου λέει ερχόμαι στο σπίτι και δε βρίσκω το φαί έτοιμο,και του λέω γιατί εμενα παντρεύτηκες εγω υποτήθετε είμαι βοηθητική.Αυτά να τα πείς στη γυναίκα σου αλλά μπορείς? σκάσε μου λέει και του λέω γιατί πάλι ντα θα με κάνεις? και μου έρχετε η πρώτη γροθιά.Φυσικά μετάαπο αυτό έφυγα και φώναξα την αστυνομία.Αυτοί για να γλιτώσουν αυτόφωρο την κοπανήσανε.Ετσι λοιπόν μετά απο 2 μέρες πάω σπίτι μαζεύω τα πραγματά μου τους βρίσκω και στο σαλόνι και λέω.Θα πάω να μείνω στη γιαγια.Και μου απανταει η μάνα μου ωραία για να ξλερω να πάρω γυναίκα.Και της λέω.

ΝΑ πάρεις. εγω παραιτούμε γιατί "πληρώνομαι" πολύ λίγα για υπηρέτρια σου.Και έφυγα.....

πόνεσε η ψυχή μου ρε κορίτσι..

κι εγώ δεν έχω το θάρρος της γνώμης και οφείλεται στους γονείς μου οι οποίοι πάντα με την πρώτη ευκαιρία ακυρώνουν τη γνώμη και τις απόψεις μου και τις απορρίπτουν...φυσικά δεν συγκρίνεται αυτόμε τέτοια περιστατικά

[joela]

αφηνουν μεγαλο στιγμα οι κακοι γονεις στα παιδια και δυστυχως οτι και να γινει τα παιδια παντα θα τους αποζητουν.

δυστυχως πολλοι "γονεις"δε αξιζαν να ακουσουν τις λεξεις "μαμα" και "μπαμπα"

 

Κι εγώ την αποζητώ και δεν θα πάψω ποτέ....στις δυσκολές στιγμές το χειρότερο είναι όταν έρχετε η πεθερά μου και η μάνα μου με πέρνει μόνο τηλ για να μου πει τι? για τις εκτακτες που έχει πάλι για την ίωση που κόλλησε απο τον τάδε....

ΕΓΩ ΤΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΘΕΛΩ...μια καλή κουβέντα ένα χάδι.....

[Stellinula]

Εγώ διάβασα όλες τις μητέρες σας σε μια...ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ....με την μόνη μικρή διαφορά ότι με έδιωξε απο την ζωή της και απο το σπίτι όταν ήμουν 14 ετών για να χαρεί τον έρωτα της με τον 2ο σύζηγο της (και το 2ο μωράκι της που μόλις είχε γεννήσει απο αυτον).....Θυμάμαι ακόμα τα λόγια της και είμαι 30..."Σήκω και φύγε απο το σπίτι μου δεν σε θέλω στην ζωή μου, εδώ ανήκει ο άνδρας μου και το μωρό μας"

 

Πήρα το βαλιτσάκι μου και με έτρωγαν οι δρόμοι....Ώς πρώτο πλήγμα ήταν αυτο γιατι ήρθαν αλλες 2 φορές που με έδιωξε απο την ζωή της....Βέβαια τότε είχα καταφέρει να μείνω με τον πατέρα μου κουτσα στραβά και το λέω αυτο γιατι με καταδυνάστευε η κακιά ΜΗΤΡΙΑ (άλλο κεφάλαιο της ζωής μου πολύ ΜΕΓΑΛΟ).

 

Μέχρι και σήμερα που εγώ θέλω να κρατάω επαφή μαζί της για την δική μου ψυχική ηρεμία (ότι κάνω το σωστό βρε παιδί μου) ακόμα με πονάει και υποβαθμίζει με θάβει και με αποκαρδιώνει....

 

Αγαπάει τον άνδρα μου και μενα με πετάει εμφανέστατα μπροστά σε όλους....Δεν λέω συγκεκριμένες καταστάσεις και γεγονότα γιατι στην κατάσταση μου δεν κάνει να συγχηστώ....Εχω γράψει όμως και σε άλλα thread εκτενέστερα τι μου έχει κάνει αυτη η γυναίκα....

 

Τώρα με βοηθάει οικονομικά στο θέμα της εγκυμοσύνης....Αλλά μόνο αυτο...Νομίζει μάλλον ότι θα καθαρίσει η ψυχή της κάνωντας το...Εγω τα παίρνω τα χρήματα όχι μόνο γιατι τα έχω αναγκη αλλά γιατι είναι το λιγοτερο που πρέπει να κάνει για μένα σαν μάνα.

 

Αν βρεθεί βεβαίως ευκαιρεία ακόμα και σήμερα με προσβάλει και όλα τα παραπάνω....

 

Τι να πείς?? Εγώ μια φορά όσα βιώματα και να έχω απο μάνα και πατέρα το σίγουρο είναι ένα ότι το παιδι μου που θα έρθει σε λίγους μήνες θα ζήσει και θα χαρεί την αγάπη την ζεστασιά και την θαλπωρή που ΠΟΤΕ δεν ένιωσα εγώ!!!

[lineal]

με το καλο να ρθει το μωρακι σου στελλινουλα και να εχεις τη δικη σου οικογενεια.ειναι οτι καλυτερο και τα μωρακια μας ειναι η παρηγορια μας.

λυπαμαι για τη μητερα σου,οχι για σενα.

αυτη οπως φαινεται νιωθει τυψεις.

εσυ το μονο που εχεις ειναι να εισαι καλα για το μπεμπακι σου

[joela]

Κορίτσι μου ανατρίχιασα!!!!!!!

Συνέχισε τη ζωή σου και άστα όλα πίσω.....Κοίτα την οικογένειά σου το παιδάκι σου που θα έρθει σε λίγο και δώστου όλη την αγάπη και τη στοργή που έλειψε σε σένα και θα δείς ότι σου λέιπει απο την μητέρα σου θα το πάρεις απο το παιδάκι σου και τότε δε θα σε νοιάζει τπτ άλλο στη ζωή.Εγώ δίνω απίστευτη τρυφερότητα χάδια και φιλιάστο παιδί μου που μου έλειψε απο τη μάνα μου και εκείνο μου τα ανταποδίδει και τότε......όλος ο κόσμος είαν ικαλύτερος....ο ήλιος λάμπει περισότερο...ο αέρας είαν ιακθαρότερος.... και το μόνο που θέλω είναι να είναι καλά το παιδάκι μου η ζωή μου η ανάσα μου.Ψυχικά και σωματικά.

[soufrazeta]

Και εγώ που νόμιζα οτι μόνο η δική μου μαμα , μου κάνει τη ζωή δύσκολη !!!

[Aeriko]

ΕΓΩ ΤΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΘΕΛΩ...μια καλή κουβέντα ένα χάδι.....

 

 

..................

[joela]

με φοβίζει το ότι μπορεί να τα πάρει κάποια στιγμή η αδερφή μου και να χαλάσει η σχέση μας. ευτυχώς είναι πολύ προχώ και δεν μασάει.

 

Αυτό ακριβώς έχει γίνει με εμάς.Δεν είμαστάν ποτέ δεμένες σαν αδερφές.Η μάνα μου έιχε την τακτική διαίρει και βασίλευε.Δεν λέγαμε μυστικά μεταξύ μας γιατί φοβόμαστε οτι η μιά είναι ρουφιάνα της άλλης.

ΜΕ τη μικρή ειδικά απο τότε που γίναμε μάνες δεθήκαμε επιτέλους.Η μεσαία μας μιλάει με το ζόρι(αυτή που δε μιλιέται με τους γονείς μου) δε μας πέρνει ποτέ τηλ.Και όταν την περνουμε εμείς ή συναντίομαστε με το ζόρι σε γάμους και βαφτίσεις(δεν ήρθε στις βαφτίσεις των παιδίων μας με γελοές δικαιολογίες του τύπου κανόνισα διήμερο)μας αντιμετωπίζει σαν ξένες.

Ο μικρός πάλι είναι στον κάσμο του

[Stellinula]

με το καλο να ρθει το μωρακι σου στελλινουλα και να εχεις τη δικη σου οικογενεια.ειναι οτι καλυτερο και τα μωρακια μας ειναι η παρηγορια μας.

λυπαμαι για τη μητερα σου,οχι για σενα.

αυτη οπως φαινεται νιωθει τυψεις.

εσυ το μονο που εχεις ειναι να εισαι καλα για το μπεμπακι σου

 

Κορίτσι μου ανατρίχιασα!!!!!!!

Συνέχισε τη ζωή σου και άστα όλα πίσω.....Κοίτα την οικογένειά σου το παιδάκι σου που θα έρθει σε λίγο και δώστου όλη την αγάπη και τη στοργή που έλειψε σε σένα και θα δείς ότι σου λέιπει απο την μητέρα σου θα το πάρεις απο το παιδάκι σου και τότε δε θα σε νοιάζει τπτ άλλο στη ζωή.Εγώ δίνω απίστευτη τρυφερότητα χάδια και φιλιάστο παιδί μου που μου έλειψε απο τη μάνα μου και εκείνο μου τα ανταποδίδει και τότε......όλος ο κόσμος είαν ικαλύτερος....ο ήλιος λάμπει περισότερο...ο αέρας είαν ιακθαρότερος.... και το μόνο που θέλω είναι να είναι καλά το παιδάκι μου η ζωή μου η ανάσα μου.Ψυχικά και σωματικά.

 

 

 

 

Ξέρετε κορίτσια μου, έχω προχωρήσει στην ζωή μου αλλά ακόμα με ενοχλεί μέσα μου!!!! ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ...

 

Έχω έναν άνδρα εξαιρετικό που με έχει βοηθήσει πολύ αλλά η απορία πάντα θα μένει μέσα μου....

[joela]

Και πάντα θα σε ενοχλεί....ειναι το ΓΙΑΤΙ ΡΕ Γ@@@ ΤΟ!!!!!

[lineal]

Ξέρετε κορίτσια μου, έχω προχωρήσει στην ζωή μου αλλά ακόμα με ενοχλεί μέσα μου!!!! ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ...

 

Έχω έναν άνδρα εξαιρετικό που με έχει βοηθήσει πολύ αλλά η απορία πάντα θα μένει μέσα μου....

σε καταλαβαινω στελινουλα πως νιωθεις.

εγω να φανταστεις σκεφτομουν οτι επρεπε να παω σε ψυχολογο,κατι που δεν εκανα οχι μονο λογω οικονομικου,αλλα και επειδη δε μπορω να βγαζω συναισθηματα σε ξενο και επειδη ντρεπομαι να κλαιω μπροστα σε ξενο:roll:

 

τι να πω...

 

εσυ το σκεφτεσαι καθολου να πας;;;ισως βοηθησει μιας και εσυ εζησες πραγματα απο τη παιδικη σου ακομα ηλικια.

δε ξερω αν βοηθαει.ισως ξερει καμμια κοπελα που εχει παει να μας πει

[joela]

σε καταλαβαινω στελινουλα πως νιωθεις.

εγω να φανταστεις σκεφτομουν οτι επρεπε να παω σε ψυχολογο,κατι που δεν εκανα οχι μονο λογω οικονομικου,αλλα και επειδη δε μπορω να βγαζω συναισθηματα σε ξενο και επειδη ντρεπομαι να κλαιω μπροστα σε ξενο:roll:

 

τι να πω...

 

εσυ το σκεφτεσαι καθολου να πας;;;ισως βοηθησει μιας και εσυ εζησες πραγματα απο τη παιδικη σου ακομα ηλικια.

δε ξερω αν βοηθαει.ισως ξερει καμμια κοπελα που εχει παει να μας πει

 

Εγω πήγα και με βοήθησε πολύ να καταλάβω και να ξεπεράσω κάποια πράγματα,αν και όπως λές κι εσύ ντρεπόμουν όμως πνιγόμουν κι όλας και ήθελα να μάθω που έφταιξα(γιατί είμουν σίγουρη οτι εγω έφταιγα για όλα).Ηταν και η εποχή που ετοιμαζόμουν για γάμο και δεν ήθελα απλώς να προχωρήσω αλλά να ξεκινήσω απο την αρχή.....

[Stellinula]

Ξέρω ότι θα με βοηθούσε πολύ αλλά τα οικονομικά μου είναι πραγματικά άθλια και αν σκεφτείς ότι περιμένω και το μωράκι μου σίγουρα δεν είναι ότι πιο εύκολο να δίνω ένα 50? (μπορεί να είναι και παραπάνω δεν ξέρω) την εβδομάδα σε ψυχολόγο

[joela]

Υπάρχουν ψυχολόγοι που συνεργάζονται με ταμεία.Εγω πήγαινα σε μία που όντως έπερνε 50 πριν 3 χρόνια.Αλλά δεν χρειάζεται να πάς σε κάποιον που δε συνεργάζεται.Γιατί μας κάνουν τις κρατήσεις?

[lineal]

εχεις δικιο Joela...και πολυ καλα εκανες

 

δεν ηξερα οτι υπαρχουν ψυχολογοι που συνεργαζονται με ταμεια...

 

μπορει να καλυτερεψαν λιιιγο οι σχεσεις με τη μαμα μου,αλλα στο πισω μερος του κεφαλιου μου νομιζω οτι θα ηθελα να παω...δε ξερω μπορει να μου βγαλει πραγματα που δεν ηξερα οτι ενιωθα και μπορει να ευθυνονται πχ που τρωω πολυ--λεμε τωρα ψαχνω δικαιολογια να ριξω το φταιξιμο για τη λαιμαργια μου :)

[joela]

ΝΑ ΠΑΣ!!!! και θα δεις οτι όχι μόνο θα βρείς απαντήσεις για τη λαιμαργία σου αλλά και για πράγματα που δε φαντάζεσε.Δεν είμουν υπέρ των ψυχολόγων και δεν έκανα πολύ καιρό συνεδρίες αλλά πραγματικά βοηθάει.