Ατίθασο παιδί

[KDC]

Έχουμε δύο παιδάκια. Το αγοράκι (5 ετών) είναι πολύ ατίθασο! Γενικά είναι πολύ καλόψυχος χαρακτήρας, εξαιρετικά φιλομαθής και ευφυής (οκ, όλοι οι γονείς το λένε αυτό), αλλά έχει υπερβολικά ισχυρό και ανεξάρτητο χαρακτήρα το οποίο πολλές φορές του βγαίνει σε ανυπακοή. Έχουμε δοκιμάσει πολλές μεθόδους αντιμετώπισης, αλλά δεν φαίνεται να τα καταφέρνουμε. Πλέον παρασύρει και την αδερφούλα του (σε 4 μήνες γίνεται 3 ετών), η οποία έχει άλλο χαρακτήρα (πιο εσωστρεφής, πιο δεμένη μαζί μας, πιο ήρεμη), αλλά αρχίζει και αυτή να μην μας ακούει ή να αντιδράει. Τι προτείνετε σε αυτή την περίπτωση; Ποιες είναι οι εμπειρίες σας;

 

ΥΓ. Γενικότερα πιστεύω ότι να έχεις ισχυρό και ανεξάρτητο χαρακτήρα είναι συστατικό επιτυχίας στη ζωή, αλλά στην ηλικία τους μας προβληματίζει και πολλές φορές τίθενται σε κίνδυνο.

[raskolnikof]

ζω ακριβως το ιδιο με το μεγαλο μου.

 

διαβασε αυτο

 

 

http://www.paidiatros.com/MAIN/article-428-0-0-0.aspx

[KDC]

Ενδιαφέρον, ευχαριστώ.

[no doubt]

Ωχ έχω κι εγώ έναν τέτοιο.

Το άρθρο όμως δεν μας λέει τί πρέπει να κάνουμε.

[rkt]

Και εγώ στο club. Αλήθεια τι κάνουμε?

Τα ξέρουμε αυτά, λύσεις ψάχνουμε. Υποθέτω αυτοσχεδιάζουμε.

[ζώπυρον]

Το άρθρο όμως δεν μας λέει τί πρέπει να κάνουμε.

 

Κι όμως μας λέει...

[ζώπυρον]

ΥΓ. Γενικότερα πιστεύω ότι να έχεις ισχυρό και ανεξάρτητο χαρακτήρα είναι συστατικό επιτυχίας στη ζωή, αλλά στην ηλικία τους μας προβληματίζει και πολλές φορές τίθενται σε κίνδυνο.

 

Συμφωνώ. Για αυτό και πολλές φορές (κι όχι μόνο για αυτή την περίπτωση) λέω ότι κάλλιστα ένα σπουδαίο προτέρημα μπορεί να μετατραπεί άνετα σε σπουδαίο ελάττωμα...

[melina_m]

το παιδί πρέπει να ξεκινήσει γυμναστική , να υπάρχει ένας τρόπος να εξωτερικεύεται η ενέργεια η οποία βρίσκεται μέσα του .

υπάρχουν πολλά παιδάκια που χρειάζονται εκτόνωση για να μπορούν να ηρεμούν και να είναι υπάκουα .

και οσο για το μέλλον σκέψου ένα παιδί ανεξάρτητο το οποίο να το έχεις ωθήσει στην γυμναστική να προσέχει την διατροφή του και να είναι και καλός μαθητής και καλόψυχος θεωρώ ότι είναι το τέλειο για κάθε νέο άνθρωπο !!!!!

[raskolnikof]

Ωχ έχω κι εγώ έναν τέτοιο.

Το άρθρο όμως δεν μας λέει τί πρέπει να κάνουμε.

 

· Τα παιδιά με δυνατή προσωπικότητα δεν ανταποκρίνονται σε μεθόδους πειθαρχίας και καθοδήγησης, στις οποίες ανταποκρίνονται τα άλλα παιδιά.

Πολλοί γονείς συγχύζονται όταν οι μέθοδοι πειθαρχίας και καθοδήγησης που χρησιμοποιούν για το ένα παιδί τους, δεν λειτουργεί για το άλλο. Υπάρχουν τα παιδιά τα που είναι συνεργάσιμα και άλλα που αντιδρούν και δυσκολεύονται να συνεργαστούν. Αυτά τα παιδιά χρειάζονται εντελώς διαφορετικό τρόπο καθοδήγησης. Οι δύο γονείς του πρέπει να έχουν ενιαίο τρόπο χειρισμού, ξεκάθαρες οδηγίες , σταθερότητα, συνέπεια και προπαντός όρια.

· Αυτά τα παιδιά μαθαίνουν μέσα από τις συνέπειες των πράξεών τους.

Τα παιδιά με δυνατή προσωπικότητα συνήθως μαθαίνουν, ακολουθώντας το «δύσκολο δρόμο». Γι αυτό, συνήθως για να μάθουν αυτό που προσπαθούμε να τους μάθουμε, χρειάζονται την εμπειρία από τις συνέπειες των επιλογών και συμπεριφορών τους. Για ένα τέτοιο παιδί, δεν είναι αρκετό να του ζητήσουμε να μην κλωτσά την μπάλα μέσα στο σπίτι. Αυτό το παιδί έχει ανάγκη να το κάνει και να στερηθεί τη μπάλα αρκετές φορές, μέχρι να αποδεχτεί τους κανόνες που εμείς θέλουμε να του μάθουμε.

[KDC]

το παιδί πρέπει να ξεκινήσει γυμναστική , να υπάρχει ένας τρόπος να εξωτερικεύεται η ενέργεια η οποία βρίσκεται μέσα του .

υπάρχουν πολλά παιδάκια που χρειάζονται εκτόνωση για να μπορούν να ηρεμούν και να είναι υπάκουα .

και οσο για το μέλλον σκέψου ένα παιδί ανεξάρτητο το οποίο να το έχεις ωθήσει στην γυμναστική να προσέχει την διατροφή του και να είναι και καλός μαθητής και καλόψυχος θεωρώ ότι είναι το τέλειο για κάθε νέο άνθρωπο !!!!!

 

Ναι, καλή ιδέα. Το σκέφτηκα κι εγώ και τον γράψαμε στο κολυμβητήριο. Και θα εκτονώνεται, και θα γυμνάζεται, και καλό κολύμπι θα μάθει, και θα μάθει να λειτουργεί στο πλαίσιο μιας ομάδας που έχει κανόνες και υποχρεώσεις, και θα μάθει να λειτουργεί με συναδελφικότητα και άμιλλα... Μόνον θετικά βλέπω σε κάτι τέτοιο!

[rkt]

Και εμείς που είμαστε μικροί για τέτοια? Του χρόνου.

Μέχρι τότε, υπομονή.

[BEBE]

.............Πως νιώθετε όταν το παιδί σας αμφισβητεί το ρόλο και την εξουσία σας; Θυμωμένοι; Απογοητευμένοι; Ντροπιασμένοι; Ένοχοι; Κουρασμένοι; Ανίκανοι; Ενοχλημένοι; Ή μήπως όλα αυτά μαζί. Αυτά τα συναισθήματα είναι φυσιολογικά, όταν υπάρχουν ακραίες συμπεριφορές. Επίσης, η συμπεριφορά αυτών των παιδιών μπορεί να είναι αιτία για συγκρούσεις μέσα στην οικογένεια (μεταξύ γονιών και αδελφιών).................... ΣΟΦΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΤΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΟΛΑ ΜΑΖΙ

[elenik]

·

· Αυτά τα παιδιά μαθαίνουν μέσα από τις συνέπειες των πράξεών τους.

Τα παιδιά με δυνατή προσωπικότητα συνήθως μαθαίνουν, ακολουθώντας το «δύσκολο δρόμο». Γι αυτό, συνήθως για να μάθουν αυτό που προσπαθούμε να τους μάθουμε, χρειάζονται την εμπειρία από τις συνέπειες των επιλογών και συμπεριφορών τους. Για ένα τέτοιο παιδί, δεν είναι αρκετό να του ζητήσουμε να μην κλωτσά την μπάλα μέσα στο σπίτι. Αυτό το παιδί έχει ανάγκη να το κάνει και να στερηθεί τη μπάλα αρκετές φορές, μέχρι να αποδεχτεί τους κανόνες που εμείς θέλουμε να του μάθουμε.

 

Οντως ειναι το μονο που πιανει στον Βασιλη.

[kyra]

Επαναφέρω το θέμα, γιατί στην τελευταία μας συνάντηση η δασκάλα (προνήπιο) μου είπε ότι το παιδί μου είναι άτακτο. Συγκεκριμένα μου είπε ότι δεν είναι επιθετικός, μπορεί να συγκεντρώνεται όταν πρέπει, κάνει ομαδικά παιχνίδια, ακολουθεί οδηγίες (όλα καλά δηλαδή), αλλά είναι άτακτος, δηλαδή, όποτε του καπνίσει, διακόπτει τη ροή της τάξης, 'πειράζε' τους άλλους, όχι με πρόθεση για να τους ενοχλήσει, αλλά για να γίνει φασαρία.

Δεν μου είπε όμως τί πρέπει να κάνω.........εκτός από τον αρχίσω ένα άθλημα.

[anemos]

Εχω κι εγω ενα τετοιο "ατιθασο" παιδι...

Με πολυ δυνατο χαρακτηρα και τις περισσοτερες φορες με την ανυπακοη του καταληγουμε να τσακωνομαστε...σιγορα λαθος...εχουμε δοκιμασει διαφορες μεθοδους..οπως για παραδειγμα να του στερουμε αγαπημενα του αντικειμενα και πιστεψτε με πιανει...για λιγο ομως και μετα φτου και απο την αρχη...

Πολυ σημαντικο επισης ειναι ο "τονος" της φωνης μας να ειναι απολυτος τη στιγμη που του απαγορευουμε κατι...να το κοιταμε στα ματια να και του ζηταμε με σταθερη φωνη να κανει αυτο που του λεμε...Ισως και μια μικρη τιμωρια να μη βλαπτει..ομως παντα σε λογικα πλαισια...

Καποια παιδια ειναι απο τη φυση τους ατιθασα και ανυπακουα...

Πολλες φορες βλεπω παιδια φιλων μας ποσο υπακουα ειναι και ποσο ηρεμα επισης και καπου στεναχωριεμαι οταν δεν μπορουμε να τιθασευσουμε κι εμεις το δικο μας ετσι...

Ομως ξερω πως μεγαλωνοντας θα φτιαξει εναν αρτοιο χαρακτηρα και με πολυ δυνατη προσωπικοτητα...και αυτο που λενε πως ενα ζωηρο παιδι μεγαλωνοντας ηρεμη ισως και να εχουν δικαιο που το λενε...

Ας εχουμε την υπομονη οσο ειναι ακομα μικρα και ολα θα φτιαξουν μεγαλωνοντας παντα ομως μεσα απο την δικη μας καθοδηγηση...

Παθουσα λοιπον κι εγω και σε καταλαβαινω απολυτα !!

[juliav]

Ειμαι καινούργια στο κλαμπ και χαίρομαι πολύ που βλέπω πως υπάρχουν μαμάδες με τα ίδια προβλήματα με μένα.

 

Και ο δικός μου γιος έχει αυτά τα χαρακτηριστικά. Είναι ιδιαίτερα έξυπνος και καλόψυχος αλλά και εξαιρετικά ατίθασος.

 

Στο παρελθον έχω πικραθεί από γνωστούς που με γέμιζαν συμβουλές για το πως να τον χειριστώ υποννοώντας πως δεν τον μαλώνω αρκετά, έχοντας οι ίδιοι εμπειρία από τα δικά τους υπάκουα παιδιά.

 

Όταν έκανα όμως την κόρη μου συνειδητοποίησα οτι είναι θέμα χαρακτήρα του παιδιού - γιατί η κόρη μου είναι παιδί πιο πειθαρχημένο και ας αντιγράφει συμπεριφορές από τον αδελφό της- και όχι οτι εγώ δεν έχω προσπαθήσει να βάλω όρια στο παιδί μου. Αντιθέτως οι γονείς με παιδιά που έχουν ισχυρή προσωπικότητα πιστεύω ασχολούνται εκ των πραγμάτων πολύ περισσότερο με το θέμα της διαπαιδαγώγησης τους.

 

Τελικά έχω καταλήξει πως χρειάζεται πολύ υπομονή και χρόνος και πως πρέπει να αντιμετωπίζουμε το κάθε παιδί σεβόμενο τον ιδιαίτερο χαρακτήρα που αυτό έχει.

[Katerina45]

Μπαίνω κι εγώ στο club... Ακριβώς ίδια περίπτωση...

Πολύ καλόψυχος αλλά τρομερά ζωηρός και πνεύμα αντιλογίας!

Θα διαβάσω αργότερα το άρθρο που θα έχω χρόνο...Για την ώρα, τον παίρνουμε με το καλό, μιλάμε πάρα πολύ, συζητάμε για οτιδήποτε κάνει και μας δυσαρεστεί.. Θέλει δουλειά, πολύ δουλειά... και γερά νεύρα, διαφορετικά δεν παλεύεται...

Προσπαθούμε να μοιράζουμε την αγάπη μας στα 2... Όταν γέννησα τη μικρή ζήλευε πολύ και κυρίως επειδή έβλεπε πως την είχαμε μονοπωλήσει! Το αλλάξαμε κι αυτό, ίση αντιμετώπιση και στους 2.

Βλέπω βελτίωση, όχι στη ζωηράδα, στην υπακοή... κάνει κάτι που δεν πρέπει ή είναι ανεύθυνος- τον μαλώνω (χωρίς να τον προσβάλω!). Ακόμα και στα πιο απλά... δηλαδή .. το πρωί κατεβήκαμε για να φύγουμε. Κρατούσα τη μικρή που δεν μπορεί ακόμη να κατεβαίνει τις σκάλες κι αφού προσδεθήκαμε στο αυτοκίνητο ανακάλυψα ότι δεν πήρε την τσάντα του... Τον μάλωσα, εξηγώντας ότι ήταν δική του ευθύνη. Ανέβηκα στα γρήγορα, την πήρα και κατέβηκα χωρίς να του πω τίποτα επιπλέον. Και μου λέει: μαμά συγνώμη δεν θα ξανασυμβεί!!!!! Κι έτσι λειτουργούμε πλέον στα πάντα... Είναι κουραστικό βέβαια συνέχεια το ίδιο τροπάριο, αλλά δε γίνεται και διαφορετικά...

Ελπίζω να βοήθησα...

[soson]

μπαίνω και εγω στο club με μια μικρή ζωηρή 19μηνών που σηκώνει χέρι απο πολυ νωρίς χωρίς ποτε να εχει δει απο εμάς κάτι τέτοιο και εννοείτε ούτε για πλάκα εχω εξαντλήσει ολους τους καλούς και ήρεμους τρόπους ώσπου εχτές χτύπησε την ξαδέλφη της και τις έβαλα τις φωνές και τιμωρια στην κουνια και οσο δεν καθόταν τόσο φώναζα αισθάνομαι παρα πολυ άσχημα και στεναγχωριέμαι που της φέρθηκα έτσι δεν ξέρω πως αλλιως να το χειριστώ αλλα δεν θέλω να φτάνω και σε αυτό το σημείο το θέμα είναι πως το συνεχίζει και μετα περιμένει να δει την αντιδρασή μου εχω μπερδευτεί γιατι όλο αυτο το διάστημα την έπαιρνα με το καλό και της εξηγούσα οτι δεν είναι σωστό αλλα βλέπω οτι δεν βγάζω άκρη ούτε και με τις φωνές....δεν θέλω να τσακώνομαι μαζί της αυτο με σκοτώνει και με θλίβει.