καμια στη φαση σα τη δικη μου ???

[jesgk]

:-D Μακαρι να το ελεγαν περισσοτεροι αυτο, απο το να σε πιεζουν συνεχεια να κανεις το δευτερο γιατι 'ενα ισον κανενα'......... ελεος.....

 

Εμενα με ρώταγαν σχεδόν σε μηνιαία βάση πότε θα κάνω 2ο!!!!

 

Και συνήθως σε ρωτάνε άνθρωποι που δεν κουνούν το δαχτυλάκι τους να βοηθήσουν. Απόρώ για 5,5 συνεχόμενα χρόνια ΔΕΝ ειχαν κουραστεί να με ρωτάνε.;;;

 

Και όταν έμεινα έγκυος το άγχος τους ήταν ότι ειναι μεγάλη η διαφορά κ δεν θα μπορουν να παίζουν μεταξύ τους, λες κ κάνουμε δευτερο παιδί για να έχει "ένα νέο παιχνιδάκι" το πρώτο.

 

Θέλω να μάθω στα παιδιά μου να μοιράζονται όμορφες στιγμές κι ας μην παίζουν μαζί κ να ειναι αγαπημένα κ' δεμένα αδέρφια μεγαλώνοντας.

 

 

 

 

[νούφαρο]

lenaki βάλε με κι εμένα στη "λίστα αναμονής" ....:rolleyes:

[mor@ki_K]

Λενάκι δεν είσαι ακόμα έτοιμη για 2ο και δεν είναι κακό.

Θα περάσει ο καιρός και όταν θα ξεπεταχτεί η μικρή και αρχίζει να σε ξεκουράζει, πίστεψε με τότε θα νιώθεις έτοιμη για 2ο, και στο εύχομαι μέσα από την καρδιά μου.

 

Και γω ένιωθα σαν και εσενα μέχρι να κλείσει τα 3 η μικρή μου. Τώρα βέβαια δεν γίνεται να της κάνω αδερφάκι αλλα σίγουρα θα της κάνω και ας πάει και 10 χρονών η μικρή, ούτε με νοιάζει. και αν δεν μπορέσω να της κάνω, τουλάχιστον ας είναι γερή και δυνατή. Ο Θεός ξέρει καλύτερα.

[sweet_february]

Βαλτε με κι εμενα στο κλαμπ!

Εκανα την κορη μου στα 22, τωρα ειναι 1.5 ετους και εχουν πεσει ολοι πανω μου "να βαλω μπρος για το 2ο" γιατι ειναι καλυτερα να τελειωσω με τις γεννες πριν τα 25 και γιατι επισης ειναι καλο να εχουν μικρη διαφορα ηλικιας τα παιδια...

Δεν διαφωνω με το 2ο σκεπτικο ΑΛΛΑ

1) Οταν το παιδακι σου καταστρεφει τα παντα σε ακτινα χιλιομετρου διπλα του

2)Ειναι περαν του δεοντος δραστηριο και ζωηρο

3)Εισαι σχεδον ολη μερα (και ολη νυχτα μη σας πω) μονη του μαζι του

4)Δεν υπαρχει βοηθεια ΑΠΟ ΠΟΥΘΕΝΑ (και κυριολεκτω, η μανα μου δουλευει απο τις 6 το πρωι μεχρι τις 9 το βραδυ, ο αντρας μου εχει περιεργα ωραρια, η πεθερα μου μενει στην Πατρα αλλα και εδω να εμενε δεν υπηρχε περιπτωση να μας βοηθησει -μας το ειχε ξεκαθαρισει απο την αρχη-)...

Ε, τοτε πραγματικα οχι απλα σαν σκεψη δεν περναει απο το μυαλο μου, αλλα ουτε για αστειο δεν το δεχομαι.. Επιχειρησα καποια στιγμη να το κανω, αλλα οταν εβαλα κατω τις παραμετρους και τα ζυγισα ειπα οχι! Και ειλικρινα, θα τρελλαθω ετσι και το κανω!

Βεβαια αυτα ισχυουν για 'μενα, δεν κρινω καμμια που θελει τα παιδακια της να ειναι κοντα ηλικιακα!

[ilonka19]

Μπορούν να γεννούν παιδιά το ένα κοντά στο άλλο αυτές που έχουν την οικονομική δυνατότητα να το κάνουν και αυτές που έχουν βοήθεια από κάποιο δικό τους άτομο. Οταν μεγαλώνεις παιδί τελείως μόνος σου και πρέπει οπωσδήποτε η μητέρα να εργάζεται και τίθεται θέμα επιβίωσης της οικογένειας, και ειδικότερα αν είναι στον ιδιωτικό τομέα τότε τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Και δε θέλω να ακούω ότι όλοι δυσκολεύονται οικονομικά, γιατί ξέρω ότι είναι αδύνατον να συντηρηθεί μία τριμελής ή τετραμελής οικογένεια με εφτακόσια και χίλια ευρώ το μήνα. Σίγουρα αν είχα τη μητέρα μου κοντά μου και θα μπορούσα να κάνω έστω ένα μπάνιο μόνη μου χωρίς να ακούω συνέχεια τι κάνει το παιδί στο σαλόνι, αν ήξερα οτι έχω έμπιστο άτομο, για να του αφήσω 3-4 έστω 6 μηνών μωρό για να επιστρέψω στην εργασία μου (είπαμε ο ιδιωτικό τομέας έγινε πλέον πολύ βάρβαρος), δε θα το σκεφτόμουν καν, έτσι όμως όπως έχουν τα πράγματα θα πρέπει να περιμένουμε ακόμα 1-2 χρόνια, ευτυχώς ηλικιακά μας παίρνει ακόμα να περιμένουμε.

[love4four]

Δεν είναι κακό/λάθος, πώς να το πω, να μην σκέφτεστε για 2ο παιδί τόσο σύντομα...

Κι εμένα εάν με ρωτούσε κάποιος, θα έλεγα πως, συνειδητά, δεν θα αποφάσιζα να κάνω 2ο προτού το 1ο γίνει 3 ετών τουλάχιστον. Βέβαια, σ εμάς τα πράγματα ήρθαν αλλιώς. Έχουμε 2 παιδάκια με μικρή διαφορά ηλικίας και είναι πολύ ζόρικο οφείλω να ομολογήσω. Ερχονται στιγμές που θέλω "να πηδηχτώ από το παράθυρο", αλλά, βρίσκω παρηγοριά στην σκέψη πως μεγαλώνουν ουσιαστικά μαζί και πως σε 1-2 χρόνια δεν θα φαίνεται η διαφορά τους ή στο ότι, επιτέλους, θα έχω ξε-παιδοκομήσει, που λένε.... Και μετά σκέφτομαι πως στο σχολείο θα έχουν ΜΟΝΟ ένα έτος διαφορά και με πιάνει πάλι απελπισία...

Το μυαλό μου κάνει σενάρια πολλά. Δεν μπορώ να απαντήσω τελικά εάν υπάρχει λάθος ή σωστό.

Το μόνο που ξέρω είναι πως τα λατρεύω και τα δυο μας ζουζούνια και πως χαλάλι όλη η κούραση του κόσμου και πως η κάθε γυναίκα πρέπει να αφουγκράζεται τις επιθυμίες και τα θέλω της και να αποφασίζει αυτή και μόνο πότε (και εάν) θα έρθει ο πελαργός κι ας είναι η 1η, η 2η ή η 100ή φορά !

[kounelitsa]

Και όοοοτι κ να λένε...τα παιδιά θέλουν κααατιτις παραπάνω από αγάπη!..Θέλουν κ λίιιγα ευρωπουλάκια!

Αυτό ξαναπές το

 

"να βαλω μπρος για το 2ο" γιατι ειναι καλυτερα να τελειωσω με τις γεννες πριν τα 25

Να και το κουλό της ημέρας:roll::roll:

[sweet_february]

 

Να και το κουλό της ημέρας:roll::roll:

Ετσι για να καταλαβεις τι ακουν τα αυτακια μου καθημερινα!

Μια φορα δεν αντεξα, και οταν μου πεταξαν αυτο το "να ξεμπερδευεις με τις γεννες πριν τα 25", απαντησα "και στην περιπτωση που στα 35 μου κανω ενα 3ο τι θα γινει εκει? Να το σκοτωσω γιατι θα 'πρεπε να εχω ξεμπερδεψει με τις γεννες? Σοβαρευτειτε πια..."

Δεν μπορω να καταλαβω το σκεπτικο με το οποιο το λενε.. Ισως γιατι οταν εισαι πιο μικρη (ηλικιακα) θεωρουν πως ο οργανισμος επανερχεται πιο ευκολα αλλα αυτο ειναι η μεγαλυτερη κοτσανα που θα μπορουσαν να σκεφτουν...

Εχω φιλη μεγαλυτερη που γεννησε και σε 1 εβδομαδα ηταν οκ και εγω που θεωρουμαι και "αγριο νιατο" εκανα ενα 6μηνο να συνελθω...

Σαχλαμαρες... Ανοιγουν το στομα τους και μιλανε ισα για να πουν κατι!

[peny]

νοιωθει καμια σαν εμενα ???

 

εχω μια κορουλα που τον αλλο μηνα θα γιορτασουμε τα δευτερα γενεθλιακια της ....

ομως σε αντιθεση με πολλες μανουλες απο εδω μεσα ...που ή γεννησανε και αλλο παιδακι ή ειναι εγκυος ...

 

εγω δε θελω πολυ στα κοντα να κανω το δευτερο ...

 

 

*ειχα καλη εγκυμοσυνη κ συγκριτικα με αλλες παρα πολυ καλη γεννα

 

Είναι λογικό πιστεύω γιατί η μικρή σου είναι σε μια ηλικία που σε θέλει συνέχεια από πίσω,έχει αρχίσει και γίνεται πιο απαιτητική και ζωηρή. Εμένα ο δικός μου είναι 2,5 και τώρα το συζητάω για δεύτερο περυσι δεν ήθελα καν να το ακούσω γιατί ομικρός ήταν πολύ ζωηρός ενώ τώρα έχει αρχίσει και γίνεται πιο ανεξάρτητος. Σκέψου μόνο πως θα ναι καλό να μεγαλώσουν και τα δύο μαζί και να μην έχουν τεράστια διαφορά για να μπορούν να παίζουν. Το λούκι όπως και να χει θα το περάσουμε, καλύτερα τώρα και για τα δύο παρά να φτάσει το πρώτο στα 5 και μετά να τα περάσεις πάλι από την αρχή.

Εγώ σε αντίθεση με σενα δεν είχα καλή εγκυμοσύνη μόνο ένα μήνα ήμουν καλά. Στην αρχή τάση για εμμετό και μετά τον 5ο καούρες. Τώρα σκέφτομαι πως θα περάσουν πάλι οι 9 μήνες αν μείνω έγκυος...

[Zaxarenia]

Και για μένα η ιδανική διαφορά ηλικίας θα ήταν τα 3 με 4 χρόνια. Τώρα βέβαια δεν ξέρω τι θακάνουμε τελικά γιατί ο άντρας μου θέλει νωρίτερα παιδί και εκτός αυτού σκέφτομαι ότι αν κάνω το 2ο νωρίτερα θα είναι ίσως πιο εύκολο μετά να βρω μια δουλειά. Αλλιώς πως θα γίνει, να πάω π.χ. στη δουλειά του χρόνου (που η κόρη μας θα είναι 2) και μετά μια στιγμή να μείνω έγκυος και να τα παρατήσω; Γιατί δε θέλω να μεγαλώνει άλλος τα παιδιά μου για τα πρώτα 1-2 χρόνια (έχω πρόβλημα).

Δεν ξέρω, θα δείξει....

[loukomamy]

Και για να γίνω πιο σαφής...

 

Ο άντρας μου θέλει δεύτερο παιδί ... χθες ...

 

και εγώ... το φέρνω απο δω, το φέρνω απο εκεί... και ρε παιδί μου, οποτε το βλέπω λογικά καταλαβαίνω οτι θα είναι το τέλος μου!!!!

 

Δουλειά μέχρι το απόγευμα, σπίτι, τερατάκι 22 μηνών και .... νεογέννητο .... δεν απέχω λεπτό απο το ψυχιατρείο.

 

Απο την άλλη, καταλαβαίνω οτι ο μικρός πρέπει να έχει αδελφάκι. Δε θέλω να μείνει μόνος του... και θέλω και εγω λίγο να "ξεκολλήσω" απο πάνω του. Και θέλω δεύτερο παιδι, ούτε συζήτηση να μείνω συνειδητά με ένα.

 

Τη μια είμαι στη Δύση και την άλλη στην Ανατολή με αυτή τη σκέψη. Στεναχωριέμαι και στη σκέψη οτι το δεύτερο θα είναι ριγμένο ... απο τη σκέψη ρε παιδί μου, ούτε καν απο την κοιλιά. Νοιώθω άσχημα και με τον άντρα μου που το ζητάει τόσο έντονα και εγω κάνω τον κινέζο...

 

Μα είναι λογικο να μην ξέρω τί θέλω???

[jesgk]

Και για να γίνω πιο σαφής...

 

Ο άντρας μου θέλει δεύτερο παιδί ... χθες ...

 

και εγώ... το φέρνω απο δω, το φέρνω απο εκεί... και ρε παιδί μου, οποτε το βλέπω λογικά καταλαβαίνω οτι θα είναι το τέλος μου!!!!

 

O άντρας μου μετά τον 1ο χρόνο του μικρού άρχισε όπως όλοι να με τρελαίνει να 2ο! Εγώ δεν ήθελα όπως ειπα σε προηγούμενα ποστ.

 

Εχω βοήθεια από τους γονείς μου αλλά το θέμα δεν ήταν αυτό, δεν ήθελα,ήθελα να χαρώ το γιό μου όσο πιο πολύ μπορούσα, να τον χορτάσω, ήδη ειχα τις τύψεις μου που τον έβλεπα ελάχιστα λόγω δουλειάς, για πιο λόγο να κάνω 2ο;;;

 

Δεν ήθελα γιατί μετά τη δουλειά έμενα ώρες μονη μαζί του χωρίς να έχω το σύζυγο να συμμετέχει ενεργά στο μεγαλωμά του. Δεν του είχε αλλάξει μια πάνα, δεν τον ειχε κρατήσει 1 ώρα μονος του.Ενιωθα κι εγώ ότι θα πάω στο τρελάδικο... τόση πίεση. Και η απόφαση που πήρα ήταν πολύ εγωιστική αλλά το 2ο παιδί θα ερχόταν όταν το ήθελα εγώ.. και έτσι πήρα τα μέτρα μου...

 

Οπως κ να έχει κάθε περίπτωση ειναι διαφορετική αλλά αν μια γυναίκα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΗ καλύτερα να περιμένει

[DEMS]

...

 

Οπως κ να έχει κάθε περίπτωση ειναι διαφορετική αλλά αν μια γυναίκα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΗ καλύτερα να περιμένει

 

Συμφωνώ και θέλω να προστέσω ότι και το πρώτο παιδί πρέπει να είναι έτοιμο. Για μένα αυτό σημαίνει ότι πρέπει να έχει ξεπεράσει κάποια στάδια. Να περπατάει, να μιλάει, να έχει καταργήσει την πιπίλα, να πίνει με ποτήρι, να έχει βγάλει την πάνα, να έχει ξεκινήσει παιδικό σταθμό...

Η κάθε μαμά ξέρει καλύτερα για το δικό της παιδί, εγώ πάντως ήθελα όλα τα παραπάνω

[agentP]

Εγώ θα συμφωνήσω στο ότι δεν υπάρχει σωστό ή λάθος. Είναι πολύ υποκειμενικά τα κριτήρια και κάθε γυναίκα έχει διαφορετικά. Θέλει πάντως και λίγο "τρέλλα" να κάνεις παιδιά, λίγη παρορμητικότητα, γι αυτό γίνονται στα νιάτα. Δεν λέω να μην σκέφτεσαι τίποτα, αλλά να μην περιμένεις να έχεις όλα σου τα προβλήματα λυμένα για να προχωρήσεις.

[loukomamy]

Εγώ θα συμφωνήσω στο ότι δεν υπάρχει σωστό ή λάθος. Είναι πολύ υποκειμενικά τα κριτήρια και κάθε γυναίκα έχει διαφορετικά. Θέλει πάντως και λίγο "τρέλλα" να κάνεις παιδιά, λίγη παρορμητικότητα, γι αυτό γίνονται στα νιάτα. Δεν λέω να μην σκέφτεσαι τίποτα, αλλά να μην περιμένεις να έχεις όλα σου τα προβλήματα λυμένα για να προχωρήσεις.

 

Σωστό και αυτό...

[baou]

έγω με αυτό το θέμα έχω μάλλον ψυχολογικό πρόβλημα. ο μονάκριβος μου είναι 14 μηνών και όποτε σκέφτομαι ένα δε΄ύτερο παιδάκι φρικάρω με τις εξής τρελές(??)σκέψεις : νιώθω πως δεν έχω άλλη αγάπη να δώσω αφόυ το ζουζούνι μου την έχει όλη, μήπως κάνω το δεύτερο και δεν το αγαπάω τόσο (αδικία) ή στερήσω συναισθήματα από το πρώτο (κλαψ)! χρειάζομαι ψυχίατρο??

[jesgk]

έγω με αυτό το θέμα έχω μάλλον ψυχολογικό πρόβλημα. ο μονάκριβος μου είναι 14 μηνών και όποτε σκέφτομαι ένα δε΄ύτερο παιδάκι φρικάρω με τις εξής τρελές(??)σκέψεις : νιώθω πως δεν έχω άλλη αγάπη να δώσω αφόυ το ζουζούνι μου την έχει όλη, μήπως κάνω το δεύτερο και δεν το αγαπάω τόσο (αδικία) ή στερήσω συναισθήματα από το πρώτο (κλαψ)! χρειάζομαι ψυχίατρο??

Χρειάζεσαι χρόνο!! Κι εγώ ένιωθα έτσι, ότι δεν θα τον πάρω αγκαλιά όσο θέλω, δεν θα τον κανακέψω όσο θέλω κ έτσι ήταν κι αυτός ένας απο τους λόγους που δεν ήθελα κοντά-κοντά 2ο. Σίγουρα τα παιδιά δεν σταματούν ποτέ να μας έχουν ανάγκη κ να τους δείχνουμε ότι τα αγαπάμε αλλά οταν έμεινα έγκυος ο γιόκας ήταν ήδη πολύ ανεξάρτητος κ παρακαλούσα η μανούλα για μια αγκαλιά. Οκ ήταν η ώρα να μυρίσει το σπιτι ξανά μωρουδίλες

[vera]

έγω με αυτό το θέμα έχω μάλλον ψυχολογικό πρόβλημα. ο μονάκριβος μου είναι 14 μηνών και όποτε σκέφτομαι ένα δε΄ύτερο παιδάκι φρικάρω με τις εξής τρελές(??)σκέψεις : νιώθω πως δεν έχω άλλη αγάπη να δώσω αφόυ το ζουζούνι μου την έχει όλη, μήπως κάνω το δεύτερο και δεν το αγαπάω τόσο (αδικία) ή στερήσω συναισθήματα από το πρώτο (κλαψ)! χρειάζομαι ψυχίατρο??

 

 

Το ιδιο αισθανομουν κι εγω, ειχα ερωτα με τον πρωτο.......τωρα εχω ξετρελλαθει και με το δευτερο και το χαιρομαι πολυ περισσοτερο, ισως λογω εμπειριας. Στο πρωτο εχουμε μεγαλη ανασφαλεια και ανυπομονουμε να περασει ο καιρος να μεγαλωσει να ξερουμε οτι παμε καλα.......στο δευτερο χαιρεσαι περισσοτερο καθε σταδιο. Και δεν παυεις να αγαπας το πρωτο, ειναι δυσκολο βεβαια να χεις το χρονο για ολα στην αρχη αλλα θα τα καταφερεις....και οταν δεις ποσο χαιρονται το ενα με τον αλλο ειναι ακομα καλυτερα.