Εσύ θες παιδί και ο/η σύντροφος δεν θέλει...Τι κάνεις?

[πιγκουινακι]

πολυ δυσκολη φαση νταλια...για την υιοθεσια που λες τα πραγματα ειναι πολυ πολυ περιπλοκα..οχι μονο για να καταφερεις να υιοθετησεις αλλα και για να το αγαπησεις εξισου με το βιολογικο παιδι σου και πολυ περισσσοτερο να το αγαπησει ο μπαμπας πουθα προτιμουσε το δικο του παιδι φανταζομαι...επιπλεον ενα παιδακι που μεγαλωσε σε ιδρυμα μεχρι τα δυομισι μπορει να εχει ξεπερασει τη δυσκολη φαση του βρεφους αλλα ειναι αναμενομενο οτι ολη αυτη η εγκαταλειψη θα εχει αφησει πανω του τα ιχνη της..και θα πρεπει να εχεις πολυ κουραγιο,αυταπαρνηση και αγαπη για να αντιμετωπισεις προβληματα συμπεριφορας και αλλα που θα προκυψουν και να μην το μετανιωσεις.Ετσι το βλεπω εγω τουλαχιστον.

αν δεν εχεις θεμα με την ηλικια σου μπορεις να περιμενεις ακομη καποια χρονια ,τα στερεοτυπα οτι τα παιδια πρεπει να εχουν μικρη διαφορα ηλικιας

για να επικοινωνουν δεν ισχυουν παντα!ΑΝ παλι μεσα σου νιωθεις δυσφορια στην ιδεα της εγκυμοσυνης και του μεγαλωματος ενος παιδιου απο την αρχη και εχειςπαρει την αποφαση σου, πες το στον αντρα σου ειλικρινα..εκει θα δεις και ποσο σημαντικο ειναι για τον ιδιο το θεμα.Μπορει να σου το ειπε γιατι τον επριξε η πεθερα π.χ.Η απλα να έκανε μια σκεψη.

Αν δεις οτι οντως τον πειραζει παρα πολυ βλεπεις...Αλλα παλι για τετοια θεματα νομιζω πρωτος συμβουλος πρεπει να ειναι η καρδια μας και μετα ολα τα αλλα..

[DALIA]

πιγκουινάκι ευχαριστώ πολύ για την απάντηση, είναι πραγματικά βάλσαμο το οτιδήποτε στη φάση που βρίσκομαι

υ.γ. όλα αυτά που λες για την υιοθεσία τα έχω σκεφτεί πολύ καλά.Εννοείται ότι αυτή τη σκέψη δεν την έχω πει στο σύζηγο

[apricot]

να σου πω την αληθεια εμενα μου αρεσει η ιδεα της υιοιθεσια αλλα δεν νομιζω πραγματικα οτι θα μπορουσα να αγαπησω το ιδιο το παιδακι αυτο με το παιδακι που γεννησα. δεν ξερω πως ακουγεται αυτο που λεω , ισως ακουγεται ακομψο...αλλα θεωρω οτι και για το ιδιο το παιδι θα ηταν προβλημα η σκεψη οτι το αλλο παιδι ειναι βιολογικο. δεν θα σκεφτοταν οτι το αγαπατε περισσοτερο? εγω νιμιζω θα το σκεφτοταν...στην ουσια θα εκανες στο βιολογικο σου παιδι ενα δωρο γιατι ετσι θα αποκτησει αδερφια ή θα γινοταν αυτο που συνηθως ακουγεται δηλαδη ενας διαρκης πολεμος υπεροχης? δεν ξερω δυσκολη αποφαση. εγω εχω γνωστη μου που θελει να υιοθετησει παιδακι 2ο και αυτη αλλα φυσικα ο συζυγος της ειναι ανενδοτος...

δεν ξερω , αν ποτε προεκυπτε να βρεθω με ενα 3ο παιδι για αλλου λογους (θανατος συυγενη κ.τ.λ) θα εκανα οτι μπορουσα για να το κανω ευτυχισμενο αλλα θα το εκανα??

[dimitris soula]

καλημερα κοριτσια.εχω τρια παιδια και θα ηθελα τεταρτο αλλα ο αντρας μου λογω οικονομικων και ανεργος δεν θελει. ειναι και η κριση ... εσεις τι λετε?λετε να εχει δικιο και εγω αδικο? φιλακια

[ΣΩΤΗΡΙΑ]

καλημερα κοριτσια.εχω τρια παιδια και θα ηθελα τεταρτο αλλα ο αντρας μου λογω οικονομικων και ανεργος δεν θελει. ειναι και η κριση ... εσεις τι λετε?λετε να εχει δικιο και εγω αδικο? φιλακια

 

ε βρε καλη μου εσύ τι λες? 3 παιδιά άνεργος ο σύζυγος και θεωρείς οτι έχει άδικο να μην θελει 4ο παιδί? Να λες και ΔΟΞΑ τον ΘΕΟ που εγινες μανουλα 3φορες

[dimitris soula]

εγινα τρεις φορες μανουλα,ειχα παλινδρομη 2 φορες.αυτο ομως δεν σημαινει οτι πρεπει να μην κανω αλλο .το θεμα ομως ειναι να το θελουν και οι δυο,οσο για τα οικονομικα δυσκολα ηταν και πριν κανω την μικρη μου αλλα μια χαρα ηρθαν τα πραγματα.ισως το βλεπω συναισθηματικα ενω ο αντρας μου πιο πρακτικα.ειμαι 41 και δεν με παιρνει η ηλικια να περιμενω μεχρι να περασει η κριση.ισως εχεις δικιο και πρεπει να το δω πιο πρακτικα και λογικα.ευχαριστω πολυ.φιλακιαα

[Kira]

Θελω καπου να τα πω γιατι θα σκασω,θα τα πω σε εσας,μηπως και μπορεσετε με τις γνωμες σας να με βοηθησετε.

Εχουμε ενα παιδακι 2,5 χρονων,εγω και ο αντρας μου ειμασταν μαζι 4 χρονια όταν εμεινα εγκυος την μικρη.Σκοπευαμε να παντρευτουμε,αλλα αργοτερα ,να λυναμε πρωτα καποια οικονομικα θεματα που ειχαμε,και μετα.Ετσι,οταν εμεινα εγκυος,παθαμε ενα σοκ,(ειδικα ο αντρας μου ο οποιος δεν ηταν απ οτι φαινοταν καθολου ετοιμος για παιδι τοτε)και μετα απο αμετρητες συζητησεις για το τι να κανουμε,αποφασισαμε να κρατησουμε το παιδι.Εγω το ηθελα πιστευω πιο πολυ,απλα λογω του οτι δεν ειμαι γενικα πολυ της πρωτοβουλιας,περιμενα απο αυτον να με στηριξει,πραγμα που αρχικα δεν εκανε(ο πρωτος καιρος εγκυμοσυνης ηταν χαλια,αντι να εχω εγω τα ψυχολογικα μου,τα ειχε αυτος),αλλα οταν περασε ο καιρος,ολα ηταν μια χαρα και στην μεταξυ μας σχεση,και στην σχεση του με την μικρη.Ετσι συνεχιστηκε η ζωή μας ,μεχρι πριν λιγο καιρο που εκανα συζητηση για δευτερο παιδι.Δεν ηταν αρνητικος,ουτε και θετικος αρχικα,μου ειπε θελει χρονο να το σκεφτει,του αφησα τον χρονο του (3 μηνες,μεχρι να τελειωσω κι εγω την εποχιακη δουλεια μου),αλλα μετα,κι ενω περιμενα καποια στιγμη να ανοιξει κουβεντα,τιποτα.Ετσι την ανοιξα εγω ,και πάλι ηταν ουδετερος,δεν βρισκαμε ακρη,παλι τα οικονομικα στην μεση,παλι η απαισιοδοξια του για το οτι μπορει να χασει την δουλεια του,εγω απο την πλευρα μου του τονιζα ειμαι πλεον 34 ,δεν εχω και πολλα περιθωρια και δεν ηθελα να υπαρχει μεγαλη διαφορα ηλικιας με την μικρη,οτι εμεις καποια στιγμη θα φυγουμε,γιατι το παιδακι μας να μεινει χωρις ενα αδερφακι να εχει το ενα το αλλο,βαλαμε κατω τα αρνητικα και τα θετικα ,και μετα απο πολυ συζητηση,καταληξαμε οτι δεν θελει.Μετα απο λιγο καιρο ομως,ηθελε να εχουμε επαφη χωρις προφυλαξη,(κατι που δεν καναμε ποτε μετα την μικρη),πραγμα που μου εδωσε να καταλαβω οτι τελικα το ξανασκεφτηκε.περασαν 2 μηνες χωρις προφυλαξη,κατα την διαρκεια των οποιον,καναμε και πλακα για το αν ειμαι εγκυος ή οχι,μεχρι να ερθει η περιοδος μου.Μπηκα κι εγω λοιπον στην ψυχολογια του οτι θα γινω για δευτερη φορα μητερα,ημουν μια χαρα,πετουσα στα συννεφα!Μεχρι....χθες βραδυ!!

Ειχα καθυστερηση μια μερα κι εκανα το τεστ και βγηκε θετικο!

Η απαντηση του;;; πηγε στο δωματιο μας,κλειστηκε μεσα και δεν ηθελε να μιλησουμε.Τα ιδια του τοοοτε παλι,αλλος ενας γυρος!μετα απο δικη μου πρωτοβουλια πάω να του μιλησω και αρχισε να μιλαει νευριασμενος,οτι πως τα εκανα ετσι,δεν μου ερεσε που ημασταν μια χαρα με το ενα παιδι,οτι δεν θα εχει χρηματα να τα.. σπουδασει και τα 2,οτι μπορει να χασει την δουλεια του με την κριση και τί θα γινουμε,και αλλα τετοια αισιοδοξα..

Οταν τον ρωτησα γιατι τοτε το καναμε χωρις προφυλαξη τοσον καιρο,μου ειπε το κορυφαιο,οτι δεν περιμενε να μεινω!!!

ειναι δυνατον;;;το πρωτο παιδι εγινε με την μια φορα που ηρθαμε σε επαφη χωρις προφυλαξη,τί τον εκανε να πιστευει οτι δεν θα ξαναεμενα ποτε αλλο;;;

Εχει πεσει ο ουρανος και με εχει πλακωσει,απο χθες βραδυ κλαιω ασταματητα,κοιμηθηκα στον καναπε,και το πρωι εφυγε για την δουλεια χωρις να πει κουβεντα.Εμενα η τελευταια μου κουβεντα χθες βραδυ ηταν να μου πει τί να κανουμε και θα το κανουμε,δεν ηξερα τί αλλο να πω μετα απο αυτα!Βλεπω να επαναλαμβανεται η ιδια ιστορια με τοτε,και δεν ειμαι σιγουρη αν θελω να την ξαναζησω..

και οπως το βλεπω,επειδη ειναι αναποφασιστος μονιμα αυτος,δεν προκειται να καταληξει πουθενα,μαλλον εγω πρεπει να παρω την πρωτοβουλια,αλλα δεν ξερω τί να κανω..

Σημερα κανονικα επρεπε να ειμαι ευτυχισμενη,κι εγω ειμαι στα μαυρα μου τα χαλια.

Τί να κανω;;;

[rena95]

Καταρχας συγχαρητηρια!!! Μια ζωουλα γεννιεται μεσα απο σενα..Αυτο απο μονο του ειναι ενα θαυμα που εσυ το κανεις αληθινο... Να ενας λογος για να εισαι ΚΑΛΑ!!!

 

Παμε στον αντρα σου τωρα... Απο αυτα που λες καταλαβαινω οτι ειναι τυπος που δεν παιρνει πρωτοβουλιες και φοβαται τις ευθυνες. Αρα, εσυ θα πρεπει να δρασεις! Το καλο ειναι οτι λες πως με την κορη σας εχει τωρα πια υπεροχη σχεση. Δεν ειναι ο,τι ονειρευοσουν πιστευω, αλλα θα πρεπει να δωσεις χρονο στον αντρα σου να συμβιβαστει με την ιδεα του δευτερου παιδιου.

Απο την μερια του, δικιο εχει κι αυτος να αγχωνεται, αλλα σε καμια περιπτωση δεν εχει δικιο που σου φορτωνει το δικο του αγχος. Εκεινος θα επρεπε να σε καθησυχαζει αυτην την περιοδο.. Τι να κανουμε ομως...δεν ερχονται ολα οπως τα θελουμε καμια φορα. Εχεις το παιδιακι σου, κι εχεις κι αλλο ενα που ερχεται. Δεν νομιζω να εισαι σε θεση να νταντευεις και τον αντρα σου! Επομενως η συμβουλη μου ειναι να αποφευγεις τις πολλες πολλες συζυτησεις... Τι να κανουμε καμαρι μου πες του.. Μας ετυχε και τωρα γυρισμο δεν εχει..Ας προσεχε σε τελικη.

Κοιτα να εισαι εσυ καλα. Ο αντρας σου χρειαζεται χρονο κι εσυ ηρεμια... Δυστυχως ομως, οσες συμβουλες κι αν σου δωσουμε εμεις, μονη σου θα πρεπει να βρεις τη χρυση τομη!

Απλα να θυμασαι πως ολα θα πανε καλα!!!!

[val80]

συνχαρητήρια, με το καλο!!!! ...να τον συνδέσεις με Κάιρο, σου χάλασε την πρώτη εγκυμοσύνη δεν θα σου χαλασει και την δεύτερη, δεν σημαίνει ότι δεν σε αγαπέι απλά είναι λίγο "παιδάκι" να το πω ευγενικά.... εάν σε βλέπει μέσα στην τρελή χαρά και όχι μέσα στο πένθος που είναι αυτός, μπορεί να τον συμπαρασύρεις. Δώστου όσο χρόνο θέλει, αλλά εσυ μπορείς να απέχεις απο την μαυρίλα του, γιατί απλά γιορτάζεις !!!! Θα γίνεις πάλι μανούλα!!!!!!!!!

[Niki81]

Ποσο χρονων ειαι ο μπεμπης?Ο συζυγος εννοω.

Να μη χαλιεσαι καθολου κοριτσακι μου...θα του περασει θελει δε θελει.Το μωρο ηρθε και θα μεινει....αυτος παλι αν δε θελει τα μπογαλακια του και στη μανουλα.Εγω αυτο θα του ελεγα του δικου μου.

Και στο εξης να προσεχει πως χρησιμοποιει το πουλι του...καιρος ειναι να μαθει πως λειτουργει.

 

Κι ο δικος μου στο πρωτο μια απο τα ιδια...μη φανταστεις...Τωρα στο δευτερο επειδη μας ηρθε παλι ξαφνικα και επαθα εγω την κριση και την υστερια...αυτος αναγκαστηκε να με ηρεμησει οποτε δεν ειχαμε παρομοιες καταστασεις.

 

Και μη του κανεις το χατηρι να σε βλεπει στεναχωρημενη...να χαμογελας και να εισαι ευτυχισμενη.Μεσα σου μεγαλωνει ενα μωρακι...αλλες παρακαλανε να βρεθουν στη θεση σου και στη θεση μου...Οταν ο μπαμπας ηρεμησει αι σταματησει να εχει μουτρα και νευρα..τοτε θα μπορεσεις να κανες μια κουβεντα μαζι του και να τον ηρεμησεις απο το πιθανο αγχο που λογικα εχει.Οσο ομως το παιζει και καλα νευριασμενος...εσυ το παιζεις κινεζα.

[Kira]

Αχ κοριτσια,πολυ αισιοδοξες σας βλεπω,εγω γιατι ειμαι λες και με πατησε το τραινο;δικιο εχετε,πρεπει να παρω εγω την πρωτοβουλια για λιγη αισιοδοξια μεσα σε αυτο το σπιτι,και να τον αφησω να παρει τον χρονο του.Εγω ξερω και ειμαι σιγουρη οτι θα τα παμε καλα και παλι,εφοσον και στον πρωτο παιδακι,μπορει να εκανε τα..τσαλιμια του αλλα οταν το εμπεδωσε ήταν για τα καλα μεσα μετα.Και τοτε ήταν πολυ πιο ευκολο να πει το "οχι",εφοσων ειμασταν απλα ζευγαρι και οχι παντρεμενοι με ενα παιδι,και εγω δεν τον πιεσα καθολου,απλα και τοτε περιμενα να παρει μια πρωτοβουλια και οχι να λεει αλλα το ενα λεπτο και αλλα το αλλο,μεχρι να αποφασισει.Το μονο που του ειχα πει τοτε ηταν οτι αν τελικα δεν κρατουσαμε το παιδι θα επρεπε μετα να χωρισουμε,αφου δεν θα μπορουσαμε να λειτουργησουμε αλλο μεσα στην σχεση,τί θα ειχαμε να ελπιζουμε για το μελλον;και τοτε μου ειχε πει οτι δνε ηθελε να με χασει,απλα ήταν σοκαρισμενος,και σιγα σιγα θα συνηθιζε στην ιδεα όπως και εγινε.Τωρα παλι τα ιδια, μου κανει μεγαλη εντυπωση,και οταν λεω πως καναμε χωρις προφυλαξη εννοω πως προσπαθουσαμε κανονικα για παιδι,αν καταλαβαινετε τί εννοω,αρα η συμπεριφορα του δεν κολλαει εδω..

Το θεμα ειναι πως το βρισκω δυσκολο να ειμαι χαρουμενη,απο τη στιγμη που τον βλεπω ετσι,και μολις ερθει απο την δουλεια και τον δω παλι με αυτα τα μουτρα,δεν ξερω κι εγω τί θα κανω.Πρεπει να παμε και στον γιατρο,να κανουμε υπερηχο,πως θα παμε ετσι;Τί να πω,δεν ξερω.

Ο...μπεμπης ειναι οντως μπεμπης,ειναι 28 χρονων(ναι,μικροτερος μου),αλλα γενικα πολυ ωριμος για την ηλικια του.Συνεπης στις υποχρεωσεις του,σοβαρος,ενδιαφερεται γαι μας και μας αγαπαει,απλα που και που τον πιανουν τα απογοητευτικα του,και η αληθεια ειναι πως ουτε και εγω ειμαι το πλεον αισιοδοξο ατομο,οποτε καταλαβαινετε τί γινεται.

Οσο για το να του πω οτι θα κρατησω το παιδι και αν δεν θελει να φυγει,δεν μπορω αυτο να το κανω,γιατι εγω πλεον δεν εχω δουλεια,και με ενα μισθο ειμαστε.Δεν εχω μουτρα να του πω κατι τετοιο,εστω και για τον ταρακουνησω,πιο πολυ θα τον νευριασω.Το αντιθετο μονο μπορω να πω,δεν θα κρατησω το παιδι και μετα θα χωρισουμε.. ετσι με κανει να νοιωθω με ολα αυτα.

Με πιανει το παραπονο κοριτσια,χθες ολο το βραδυ να ειμαι στον καναπε,και να μην ερθει να δει τί κανω;και τετοια επιθετικοτητα οταν πηγα εγω να του μιλησω;;

[Niki81]

Αχ κοριτσια,πολυ αισιοδοξες σας βλεπω,εγω γιατι ειμαι λες και με πατησε το τραινο;δικιο εχετε,πρεπει να παρω εγω την πρωτοβουλια για λιγη αισιοδοξια μεσα σε αυτο το σπιτι,και να τον αφησω να παρει τον χρονο του.Εγω ξερω και ειμαι σιγουρη οτι θα τα παμε καλα και παλι,εφοσον και στον πρωτο παιδακι,μπορει να εκανε τα..τσαλιμια του αλλα οταν το εμπεδωσε ήταν για τα καλα μεσα μετα.Και τοτε ήταν πολυ πιο ευκολο να πει το "οχι",εφοσων ειμασταν απλα ζευγαρι και οχι παντρεμενοι με ενα παιδι,και εγω δεν τον πιεσα καθολου,απλα και τοτε περιμενα να παρει μια πρωτοβουλια και οχι να λεει αλλα το ενα λεπτο και αλλα το αλλο,μεχρι να αποφασισει.Το μονο που του ειχα πει τοτε ηταν οτι αν τελικα δεν κρατουσαμε το παιδι θα επρεπε μετα να χωρισουμε,αφου δεν θα μπορουσαμε να λειτουργησουμε αλλο μεσα στην σχεση,τί θα ειχαμε να ελπιζουμε για το μελλον;και τοτε μου ειχε πει οτι δνε ηθελε να με χασει,απλα ήταν σοκαρισμενος,και σιγα σιγα θα συνηθιζε στην ιδεα όπως και εγινε.Τωρα παλι τα ιδια, μου κανει μεγαλη εντυπωση,και οταν λεω πως καναμε χωρις προφυλαξη εννοω πως προσπαθουσαμε κανονικα για παιδι,αν καταλαβαινετε τί εννοω,αρα η συμπεριφορα του δεν κολλαει εδω..

Το θεμα ειναι πως το βρισκω δυσκολο να ειμαι χαρουμενη,απο τη στιγμη που τον βλεπω ετσι,και μολις ερθει απο την δουλεια και τον δω παλι με αυτα τα μουτρα,δεν ξερω κι εγω τί θα κανω.Πρεπει να παμε και στον γιατρο,να κανουμε υπερηχο,πως θα παμε ετσι;Τί να πω,δεν ξερω.

Ο...μπεμπης ειναι οντως μπεμπης,ειναι 28 χρονων(ναι,μικροτερος μου),αλλα γενικα πολυ ωριμος για την ηλικια του.Συνεπης στις υποχρεωσεις του,σοβαρος,ενδιαφερεται γαι μας και μας αγαπαει,απλα που και που τον πιανουν τα απογοητευτικα του,και η αληθεια ειναι πως ουτε και εγω ειμαι το πλεον αισιοδοξο ατομο,οποτε καταλαβαινετε τί γινεται.

Οσο για το να του πω οτι θα κρατησω το παιδι και αν δεν θελει να φυγει,δεν μπορω αυτο να το κανω,γιατι εγω πλεον δεν εχω δουλεια,και με ενα μισθο ειμαστε.Δεν εχω μουτρα να του πω κατι τετοιο,εστω και για τον ταρακουνησω,πιο πολυ θα τον νευριασω.Το αντιθετο μονο μπορω να πω,δεν θα κρατησω το παιδι και μετα θα χωρισουμε.. ετσι με κανει να νοιωθω με ολα αυτα.

Με πιανει το παραπονο κοριτσια,χθες ολο το βραδυ να ειμαι στον καναπε,και να μην ερθει να δει τί κανω;και τετοια επιθετικοτητα οταν πηγα εγω να του μιλησω;;

 

Α ειναι οντως μπεμπης...ενταξει του δινουμε και ενα δικαιολογητικο.

ΜΑ καλα πραγματικα πιστευεις πως υπαρχει πιθανοτητα να σε αφησει εγκυο με ενα παιδι και να φυγει????Να παει που??Δλδ προτιμας να ριξεις το παιδι για τα πεισματα του μικρου?Σορρυ αλλα ειναι μικρος...τι να πω κι εγω πυ ο δικος μου ειναι 40 και παλι σα μπεμπης φερεται...εσενα τουλαχιστον δικαιολογειται.

Δωσε χρονο...μονο αυτο χρειαζεται...και μη κανεις βλακειες και του πεις οτι θα ριξεις το παιδι.

[mariab]

Χτύπα κι εσύ λίγο το χέρι στο τραπέζι. Βάλ' του καμιά φωνή. Πες του ευθέως, ότι αφού κάνατε σεξ χωρίς προφυλάξεις προφανώς και θα έμενες έγκυος και εάν δεν του άρεσε θα έπρεπε να το σκεφτεί πριν..... Εντάξει, είναι μικρός, αλλά δεν είναι και μωρό για να σε παιδεύει κατ' αυτόν τον τροπο. Νομίζω ότι αν του βάλεις μια φωνή, θα καταλαβει ότι πρέπει να μαζευτεί. Όλα θα παν καλά στο τέλος.

[Kira]

Οχι,δεν το πιστευω οτι θα φυγει,και θα με αφησει ετσι,δεν ειναι τετοιο ατομο,με τιποτα.Εδω δεν το εκανε την πρωτη φορα,που μπορουσε ανετα.Απλα δεν θελω και να μεινει απο υποχρεωση,ή με το ζορι,αυτο.Η αξιοπρεπεια μου δεν μπορει δευτερη φορα να αντεξει τετοια κατρακυλα.Ξερετε ποσος καιρος περασε μεχρι να νιωσω ξανα ισαξια του μεσα σε αυτη τη σχεση,και να αφησω πισω τις φωνουλες που μου ελεγαν ότι εμεινε και με παντρευτηκε τελικα μονο για το παιδι;;Ποσος καιρος περασε για να "θαψω" μεσα μου το ποσο χαλια περασαμε σαν σχεση,τους πρωτους μηνες που ημουν εγκυος; αυτα με φοβιζουν ,αυτα δεν θελω παλι.και αντικειμενικα ,θα ειναι ασυγχωρητος να με κανει να περασω τα ιδια δευτερη φορα.Οταν συζητουσαμε το θεμα πριν λιγο καιρο,για το τοτε και πως ειχε αντιδρασει,μου ειχε πει οτι ειχε σοκαριστει και ηθελε τον χρονο του,γι αυτο και αντιδρουσε ετσι,και οτι δεν εχει μετανοιωσει για την αποφαση του και για μας και το παιδακι μας.Ελπίζω μονο να ειναι ετσι και τωρα.

Και δεν προτιμω να μην το κρατησω το μωρο,με τίποτα αυτο,αλλα με εχει φερει στα ορια μου,και τα βλεπω κι εγω μαυρα,και σκεφτομαι πως αν τελικα δεν αλλαξει σταση,τι σοι γαμος θα ειναι αυτος,καλυτερα να φυγει οντως.

[europa]

σκεψου θετικα! μην ανησυχεις ...! κανενας και καμμια

 

δεν ειναι ετοιμος για παιδι μεχρι

 

που ερχεται στον κοσμο... και ξαφνηκα ολα αλλαζουν ! αυτα ειναι φυσιολογικες αντιδρασεις οταν υπαρχουν οικονομικα θεματα και αγχη.

 

κρατα σιγουρη και χαρουμενη σταση !

 

ειναι δικος μας ρολος να κανουμε το ΕΓΩ του αντρα ...ΕΜΕΙΣ.

 

Ο ΓΑΜΟΣ ΕΧΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΝΟΗΜΑ

 

Καλη Συνεχεια

[fito]

κοπέλα μου, εγώ πιστεύω ότι θα συνέλθει αλλά ίσως χρειάζεται λίγο χρόνο να το χωνέψει...Αλλά μήπως πρέπει να δούμε και τη δική του θέση; Σίγουρα ήταν ανεύθυνος αν δεν ήθελε παιδί και "δρούσε" ελεύθερα, αλλά μήπως ήσουν και εσύ "ανεύθυνη" σε εισαγωγικά; Εννοώ, αν έχετε ένα μισθό 900 ευρώ,ας πούμε, και καμμία βοήθεια από τους δικούς σας και χτύπα ξύλο χάσει τη δουλειά του γιατί 2ο παιδί τώρα; Είπαμε, δυστυχώς, με την κρίση θα καταπιέσουμε τα θέλω μας...

Οι άντρες τα κρατάνε και όλα μέσα τους, το άγχος, την ανασφάλεια και καλά γιατί πρέπει να είναι δυνατοί. Έχω τρομάξει με το πόσοι αυτοκτονούν καθημερινά....

[Kira]

κοπέλα μου, εγώ πιστεύω ότι θα συνέλθει αλλά ίσως χρειάζεται λίγο χρόνο να το χωνέψει...Αλλά μήπως πρέπει να δούμε και τη δική του θέση; Σίγουρα ήταν ανεύθυνος αν δεν ήθελε παιδί και "δρούσε" ελεύθερα, αλλά μήπως ήσουν και εσύ "ανεύθυνη" σε εισαγωγικά; Εννοώ, αν έχετε ένα μισθό 900 ευρώ,ας πούμε, και καμμία βοήθεια από τους δικούς σας και χτύπα ξύλο χάσει τη δουλειά του γιατί 2ο παιδί τώρα; Είπαμε, δυστυχώς, με την κρίση θα καταπιέσουμε τα θέλω μας...

Οι άντρες τα κρατάνε και όλα μέσα τους, το άγχος, την ανασφάλεια και καλά γιατί πρέπει να είναι δυνατοί. Έχω τρομάξει με το πόσοι αυτοκτονούν καθημερινά....

 

 

Για το θεμα του οικονομικου,εχουμε αυτη τη στιγμη ενα μισθο 950 ευρω,αλλα οι δικοι μας ολο και βοηθανε οπως μπορει ο καθενας,και η κατασταση αυτη ειναι για τωρα ,οταν μεγαλωναν λιγο τα παιδια να πανε δημοσιο παιδικο(εδω που μενω παιρνουν απο 2,5 και πανω)θα εβρισκα κι εγω δουλεια,ορεξη να υπαρχει και ολα παλευονται.εχει κι αυτος τα δικια του,δεν μπορω να πω,αλλα να θετει σαν επιχειρημα οτι δεν θα μπορει να σπουδασει τα παιδια του σε 17-18 χρονια μετα,ε δεν μπορω να το δεχτω.

αυτη η ηττοπαθεια ειναι που με τρελαινει,ο πατερας μου ας πουμε,μεγαλος ανθρωπος,μια ζωη δουλευε 2 δουλειες για να κανει κατι για τα παιδια του,καταφερε εφτιαξε μια μικρη επιχειρηση,και λογω πολλων ατυχιων τα πραγματα πηγαν πολυ χαλια ,ειναι στα προθυρα χρεοκοπιας,τελικα μπορει να μην καταφερε αυτα που ηθελε,αλλα παλευει ο ανθρωπος με νυχια και με δοντια να μην κλεισει,αλλα ΤΟ ΠΑΛΕΥΕΙ,δεν μοιρολατρει..

ευχαριστω κοριτσια για τις συμβουλες,ευχαριστω,θα τα πουμε συντομα,οταν εχω νεοτερα φανταζομαι.

[opal]

Το καλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις στο πρώτο σου παιδάκι είναι ένα αδερφάκι! Ήμουν μοναχοπαίδι (όχι από επιλογή των γονιών μου ) και μου έλειψε πολύ ως παιδί η παρέα από ένα αδερφάκι. Καλύτερα να έχει ένα αδερφάκι και να είστε πιο στενάχωρα οικονομικά παρά να έχετε περισσότερες ανέσεις και να μεγαλώσει μόνο του.

 

Καταλαβαίνω ότι σε στεναχώρησε η συμπεριφορά του άντρα σου. Κι εμένα ο άντρας μου επειδή είναι πολύ υπέυθυνος έχει τέτοιες φοβίες σχετικά με τη δουλειά του. Δε θα ξεχάσω ποτέ τι κεραμίδα έφαγε όταν του έδειξα το θετικό τεστ εγκυμοσύνης (του το είχα και σε συσκευασία δώρου, τρομάρα μου!) όπως και όταν μου έσπασαν τα νερά. Στο τέλος όμως ένα παιδάκι είναι κάτι για το οποίο ποτέ δε μετανιώνεις!

[Μαρία1982]

Καλή μου πρέπει απλά κάποια στιγμή να καταλάβει ότι οι άνθρωποι αν έκαναν παιδιά βάση του αν είναι καλά στα οικονομικά τους και αν θα έχουν χρήματα να σπουδάσουν τα παιδιά τους μετά απο 18 χρόνια δεν θα έκαναν ποτέ παιδιά και η υπογονιτηκότητα θα έπεφτε ακόμα πιο κάτω. Ο σύζυγος καλώς ή κακώς είανι ακόμα μικρός και κυρίως είναι ακόμα ανώριμος. Απλά εσύ θα πρέπει να καταλάβεις ότι δεν είναι δυνατόν να αισθάνεσαι υποτιμητικά απέναντι του επειδή δεν δουλεύεις. Σκέψου ότι δουλεύεις στο σπίτι και συνάμα προσέχεις και το παιδί σου αντί να το προσέχει νταντά και να την πληρώνεις 700 ευρώ το μήνα. Όσο για το δέυτερο παιδάκι νομίζω ότι δεν είναι αυτό το πρόβλημα αλλά η σχέση που έχετε εσείς μεταξύ σας. Προσπάθησε να χαρείς την εγκυμοσύνη σου απλά προσπάθησε να ισορροπήσετε λίγο τη σχέση σας με τον σύζυγό σου. Όταν έρχετε το πρώτο παιδί έτσι κι αλλιώς "ξεκινούν" κάποια προβλήματα στο ζευγάρι. Τα δύσκολα όμως έρχονται όταν έρχετε και το δέυτερο. Γι' αυτό πρέπει να οπλιστείς με υπομονή και κουράγιο για ναμεγαλώσεις τα παιδάκια σου και απο εκεί και πέρα νομίζω ότι ο σύζυγός σου θα συνέλθει και θα είστε ευτυχισμένοι.

[Kira]

να μαι πάλι κι εγω! τελικα τα πραγματα δειχνουν αλλαγμενα απο την πρωτη μερα που μαθαμε για την εγκυμοσυνη μου.Μαλλον θα ηταν ο πανικος της στιγμης γιατι την αλλη ,μερα και μολις γυρισε απο την δουλεια και μετα,ολα ηταν όπως πριν,μια χαρα δηλαδη.Δεν μπορω να πω οτι πεταει και στα συννεφα,(αλλα γενικα με τιποτα δεν πεταει στα συννεφα οσα χρονια τον γνωριζω)αλλα επαψε τουλαχιστον να ειναι απαισιοδοξος,και αρνητικος,το χει ριξει στο χιουμορ και στην πλακα,και αυτο με βοηθαει πολυ.Καναμε μια ομορφη συζητηση συμφωνα με τις συμβουλες σας(οτι δεν θα μπορω να "νταντευω" 2 παιδια μεσα στο σπιτι και να ειμαι και εγκυος,και οτι χρειαζομαι την στηριξη του κτλ),και τα αποδεχτηκε και πιστευω τα καταλαβε.

Γενικα,γυρω μου βλεπω ανωριμους αντρες,και δεν πιστευω οτι ειναι θεμα ηλικιας,αλλα και πολλων αλλων παραγοντων.βλεπω φιλες μου που εχουν παντρευτει μεγαλυτερους ανδρες,να αδιαφορουν για πολλα μεσα στο σπιτι τους,και κανοντας συγκριτικο με τον ανδρα μου,μπορω να πω οτι ειναι καλυτερος σε πολλα.Φυσικα και δεν μπορω να περιμενω να εχει τις εμπειριες ενος μεγαλυτερου,και σιγουρα ειναι ωρες που θελει"νταντεμα",αλλα ζουμε μαζι τις δικες μας εμπειριες,και αφου υπαρχει αγαπη,και διαθεση,θα το παλεψουμε.

[Morchelina]

Ευτυχώς που οι άντρες δεν έχουν συνδέσει το σεξ με την τεκνοποιϊα αλλιώς πολλές γυναίκες θα μέναν χωρίς παιδιά . Μέχρι να το συνδέσουν έχουν κάνει κανά δυο τρία οπότε μετά ποιος κάνει πίσω.

[Niki81]

να μαι πάλι κι εγω! τελικα τα πραγματα δειχνουν αλλαγμενα απο την πρωτη μερα που μαθαμε για την εγκυμοσυνη μου.Μαλλον θα ηταν ο πανικος της στιγμης γιατι την αλλη ,μερα και μολις γυρισε απο την δουλεια και μετα,ολα ηταν όπως πριν,μια χαρα δηλαδη.Δεν μπορω να πω οτι πεταει και στα συννεφα,(αλλα γενικα με τιποτα δεν πεταει στα συννεφα οσα χρονια τον γνωριζω)αλλα επαψε τουλαχιστον να ειναι απαισιοδοξος,και αρνητικος,το χει ριξει στο χιουμορ και στην πλακα,και αυτο με βοηθαει πολυ.Καναμε μια ομορφη συζητηση συμφωνα με τις συμβουλες σας(οτι δεν θα μπορω να "νταντευω" 2 παιδια μεσα στο σπιτι και να ειμαι και εγκυος,και οτι χρειαζομαι την στηριξη του κτλ),και τα αποδεχτηκε και πιστευω τα καταλαβε.

Γενικα,γυρω μου βλεπω ανωριμους αντρες,και δεν πιστευω οτι ειναι θεμα ηλικιας,αλλα και πολλων αλλων παραγοντων.βλεπω φιλες μου που εχουν παντρευτει μεγαλυτερους ανδρες,να αδιαφορουν για πολλα μεσα στο σπιτι τους,και κανοντας συγκριτικο με τον ανδρα μου,μπορω να πω οτι ειναι καλυτερος σε πολλα.Φυσικα και δεν μπορω να περιμενω να εχει τις εμπειριες ενος μεγαλυτερου,και σιγουρα ειναι ωρες που θελει"νταντεμα",αλλα ζουμε μαζι τις δικες μας εμπειριες,και αφου υπαρχει αγαπη,και διαθεση,θα το παλεψουμε.

 

 

Αντε μπραβο...πολυ χαρηκα.Κοιτα απο δω και στο εξης να χαρεις την εγκυμοσυνη σου και ολα καλα θα πανε.Οσο για την ηλικια μη σκας...τουλαχιστον ο δικος σου δικαιολογειται να φερεται και λιγο ανωριμα...αν και ειμαι σιγουρη πως ολο αυτο ηταν λογω αγχους και μονο.

Με το καλο!!

[Kira]

Τελικα κοριτσακια μου,τα πραγματα δεν πηγαν καθολου καλα,αλλος αποφασισε για μας..

Το χασαμε χθες το μωρακι,εκανα αποβολη...:(

Τί να πώ,οτι ξερω πως νιωθω;θα ηταν ψεματα,ο πονος και η απογοητευση που νιωθω ειναι τοσο μεγαλη που δεν εκφραζεται ,τα λογια ειναι φτωχα.Μονο,που τωρα που το εχασα καταλαβα ποσο πολυ το ήθελα,και ποσο πολυ ειχα αναγκη να πιστεψω σε αυτο,το οτι όλα θα πηγαιναν καλα τελικα..

Μακαρι όλα να πανε καλα στις ζωες σας,και πανω απ'ολα υγεια.ευχαριστω για την στηριξη με τις απαντησεις σας και τις συμβουλες σας.

[mariaVdr]

Τελικα κοριτσακια μου,τα πραγματα δεν πηγαν καθολου καλα,αλλος αποφασισε για μας..

Το χασαμε χθες το μωρακι,εκανα αποβολη...:(

Τί να πώ,οτι ξερω πως νιωθω;θα ηταν ψεματα,ο πονος και η απογοητευση που νιωθω ειναι τοσο μεγαλη που δεν εκφραζεται ,τα λογια ειναι φτωχα.Μονο,που τωρα που το εχασα καταλαβα ποσο πολυ το ήθελα,και ποσο πολυ ειχα αναγκη να πιστεψω σε αυτο,το οτι όλα θα πηγαιναν καλα τελικα..

Μακαρι όλα να πανε καλα στις ζωες σας,και πανω απ'ολα υγεια.ευχαριστω για την στηριξη με τις απαντησεις σας και τις συμβουλες σας.

Κρίμα κοπέλα μου...Να πάνε και σε σένα ολα καλά από δω και περα.Να συνεχίσεις να ελπίζεις..

[jenny_v]

Γεια σας κοριτσια , πολυ χαρηκα που βρηκα αυτοτο θεμα. Οταν γνωρισα τον Νικο εγω ημουν η δυσκολη που δεν ηθελα παιδι.Οταν το αποφασισαμε βρηκαμε οτι ειχαμε προβλημα κ προχωρησαμε σε εξωσωματικη.Ημουν τυχερη κ εμεινα εγκυος αμεσως. Περασαν 3 χρονια κ αποφασισα να βοηθησω λιγο την κατασταση αγοραζοντας καποιες ταινιες που βρισκεις τις γονιμες μερες.Εμεινα εγκυοε ασμεσως !

Χαρηκα αλλα απο εκεινη την στιγμη εζησα τους πιο δυσκολους μηνες τις ζωης μου. Χαλια εγκυμοσυνη,ενταση με τον αντρα μου που ενιωθα οτο δεν με καταλαβαινε κ τρελες σκεψεις για το πως θα τα καταφερω με 2 παιδια. Το μωρο το εχασα στους 4.5 μηνες. Ηθελα να μεινω εγκυος αμεσως αλλα τωρα... ο Νικος φαινεται δισταχτικος.Μου λεει ευθαιως οτι δεν μπορει να επωμιστει κ αλλες ευθυνες κ επειδη δεν εχουμε γονεις απο διπλα να βοηθανε ,μου λεει να περιμενουμε λιγο.Τι να περιμενουμε ειμαι στα 38 κ αυτος 43. Απο την αλλη φοβαμα οτι θα το μετανιωνω μια ζωη αν κανω πισω.Εχουν γεννησει προσφατα κ 2 φιλικα ζευγαρια κ ακουει διαφορα... τι να πω... Θελω να κρατησω στην αγκαλια μου αλλο ενα μωρακι. Εχω φιλους αρκετους που εχουν αποφασισει να μεινουν στο ενα , σκεφτομαι κ αν τελικα το τοτι εχασα το μωρο με εχει κανει τοσο "ευαισθητη" πανω σε αυτο το θεμα.Δεν θελω ομως να ακουσω καποια στιγμη οτι τον πιεσα κ τωρα "βγαλατα περα μονη σου":cry:

Θελω ομως πολυ ενα μωρο ακομα.Πως τα φερνει η ζωη.Καποτε εγω δεν ηθελα κ ο Νικος ηθελε 3 !