LGBT (lesbian gay bi trans) parenting - γονείς ίδιου φύλου - γονεικός ρόλος

[apeleytheros]

αλλα δυστυχως από ότι φαινεται πολύ φοβουνται να τα υποστηριξουν δημοσια , μηπως και κατηγορηθουν για δηθεν ρατσισμο.

Όχι. Συμμαζεύονται επειδή και οι ίδιοι αντιλαμβάνονται ότι ΕΙΝΑΙ ρατσιστικό.

 

μ' αρέσει που πιστεύεις ότι κατηγορείσαι για «δήθεν ρατσισμό» με τις υποτιμητικές αναφορές στους ομοφυλόφιλους γονείς. Τι είναι ρατσισμός δηλαδή για εσένα, το κρέμασμα;

[Jarett]

Μου έκανες μια πολύ συγκεκριμένη ερώτηση και σου έδωσα μια συγκεκριμένη απάντηση.

Δεν αντιλέω, απλώς δεν περίμενα να μου απαντήσεις με βάσει τα media και την Disney. Νόμιζα ότι συζητάγαμε σοβαρά.

Να μου έλεγες για κάποια σοβαρή έρευνα......

 

 

Αν οι ερωτήσεις σου είναι ρητορικές, πες το μας από την αρχή, για να μη χάνουμε χρόνο απαντώντας.

Δεν έθεσα καμία ρητορική ερώτηση και δεν υποχρέωσα ΚΑΝΕΝΑΝ να απαντήσει.

Είμαστε σε δημόσια συζήτηση αν δεν απατώμαι.

Αν θεωρείς ότι χάνεις το χρόνο σου αγνόησέ με.

 

 

 

Οι δικές μου ερωτήσεις όμως, είναι πραγματικές και θέλω μια απάντηση σε αυτό:

 

 

Πώς το ξέρεις ότι ΟΛΑ τα παιδιά (ή έστω η πλειψηφία) των γκέυ στη Ν.Υ. είναι μια χαρά ευτυχισμένα; Τα ρώτησες ένα ένα; Γνωριζεις έστω και ένα από αυτά;

 

Γιατί θα συμφωνήσω απόλυτα με τη summer wine ότι τα θετά παιδιά είναι μια "κατηγορία" παιδιών με πολύ ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση, κάτι που γνωρίζω από προσωπική γνωριμία με αρκετά και χρειάζονται πολλά, πάρα πολλά πράγματα για να βρουν τις αληθινές ισορροπίες στη ζωή τους...σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, ακόμη και "τα πάντα" δεν είναι αρκετά.

Δεν είπα ΟΛΑ τα παιδιά. Αν βρεις τη λέξη ΟΛΑ να μου το κάνεις quote σε παρακαλώ.

Γνωρίζω τουλάχιστον ένα από αυτά που ζεις στη ΝΥ και γνωρίζω την ξαδέρφη μου που είναι δασκάλα σε σχολείο της Νέας Υόρκης που έρχεται σε επαφή με τέτοιες οικογένειες.

 

Την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση αυτών των παιδιών την δημιουργεί η ίδια η κοινωνία που τα στιγματίζει γιατί οι γονείς τους είναι gay. Από μόνα τους δεν αναπτύσσουν κανένα πρόβλημα από τη στιγμή που το περιβάλλον που μεγαλώνουν είναι ισορροπημένο.

[Jarett]

Επίσης θα ήθελα να μάθω για την ισοροπία του παιδιού αυτής της οικογένειας

 

Παντρεύτηκε τον δολοφόνο της δίδυμης αδελφής της!

http://www.mothersblog.gr/news/item/8800-pantreytike-ton-dolofono-tis-didymis-adelfis-tis

 

Να υποθέσω ότι αυτό το παιδί θα μεγαλώσει σε μια φυσιολογική ετερόφυλη οικογένεια

[summer wine]

 

 

Την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση αυτών των παιδιών την δημιουργεί η ίδια η κοινωνία που τα στιγματίζει γιατί οι γονείς τους είναι gay. Από μόνα τους δεν αναπτύσσουν κανένα πρόβλημα από τη στιγμή που το περιβάλλον που μεγαλώνουν είναι ισορροπημένο.

 

Αναφερθηκαμε στην ιδιαιτερη ψυχοσυνθεση των υιοθετημενων παιδιων

 

 

Eπισης το οτι μονιμα συγκρινετε τις ''οικογενειες'' ομοφυλοφιλων με τα χειροτερα περιστατικα ετεροφυλων οικογενειων, αυτο σημαινει οτι σαν προτυπο οικογενειας την εχετε χαμηλα τελικα στο μυαλο σας και ας λετε το αντιθετο .

[Αγγελίνα_2]

Δεν αντιλέω, απλώς δεν περίμενα να μου απαντήσεις με βάσει τα media και την Disney. Νόμιζα ότι συζητάγαμε σοβαρά.

Να μου έλεγες για κάποια σοβαρή έρευνα......

 

Από την έρευνα θα προωθούνταν η εικόνα των (πιο) ευτυχισμένων οικογενειών με ομοφυλόφιλους γονείς; Μάλλον δε με διάβασες σωστά, ξαναπήγαινε πίσω και δες τι λέγαμε.

Δεν είπα ΟΛΑ τα παιδιά. Αν βρεις τη λέξη ΟΛΑ να μου το κάνεις quote σε παρακαλώ.

Γνωρίζω τουλάχιστον ένα από αυτά που ζεις στη ΝΥ και γνωρίζω την ξαδέρφη μου που είναι δασκάλα σε σχολείο της Νέας Υόρκης που έρχεται σε επαφή με τέτοιες οικογένειες.

 

Μίλησες για "τα παιδιά των ομοφυλόφιλων της Ν.Υ." Αν δεν αναφέρεσαι στην πλειοψηφία τους, τότε κακώς χρησιμοποίησες αυτό το επιχείρημα, γιατί γενικεύεις, χωρίς να έχεις τη δυνατότητα να γνωρίζεις τι συμβαίνει συνολικά, από το ένα, τα πέντε ή τα δέκα. Κι ας μην παίζουμε με τις λέξεις, κουραστικό καταντάει.

 

 

Την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση αυτών των παιδιών την δημιουργεί η ίδια η κοινωνία που τα στιγματίζει γιατί οι γονείς τους είναι gay. Από μόνα τους δεν αναπτύσσουν κανένα πρόβλημα από τη στιγμή που το περιβάλλον που μεγαλώνουν είναι ισορροπημένο.

 

Και πάλι δε με διαβάζεις σωστά, εκεί αναφερόμουν στα υιοθετημένα παιδιά, που νομίζω πως όλοι αντιλαμβανόμαστε το ιδιαίτερο του ψυχισμού τους.

 

Έντιτ με ποστ όπως το τελευταίο σου με αυτή την είδηση, αποπροσανατολίζεις τη συζήτηση. Οι άνθρωποι κανουν ανεξήγητα πράγματα κάθε μέρα. Τι θες να πεις με αυτό; Να συζητήσουμε και για το περιβάλλον που μεγάλωσε πχ η Τζούλια Αλεξανδράτου; Ή η άλλη κοπέλα, είχε σχέσεις και μετά κάλυπτε στην αστυνομία τον δολοφόνο της αδελφής της, πολύ πρόσφατα, στην Ελλάδα; Τι νόημα έχει ένα τέτοιο άνοιγμα της συζήτησης;

[Jarett]

Αναφερθηκαμε στην ιδιαιτερη ψυχοσυνθεση των υιοθετημενων παιδιων

 

Νόμιζα ότι μιλάγαμε για τα παιδιά των gay οικογενειών είτε βιολογικά είτε υιοθετημένα και όχι απλά των υιοθετημένων, αυτό δεν είναι το θέμα μας?...............off topic maybe?

 

Anyway ο καθένας ξέρει ποιος είναι και τι είναι

 

Κι ας μην παίζουμε με τις λέξεις, κουραστικό καταντάει.

 

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο.

[summer wine]

Νόμιζα ότι μιλάγαμε για τα παιδιά των gay οικογενειών είτε βιολογικά είτε υιοθετημένα και όχι απλά των υιοθετημένων, αυτό δεν είναι το θέμα μας?...............off topic maybe?

 

 

 

 

 

Οχι off topic, απλα δεν διαβασες αυτα που εγραψα.

 

Εαν δεν εχουμε διαβασει κατι ας μην το παραθετουμε γιατι το χρησιμοποιουμε τελειως λαθος και γινεται παραποιηση.

[Αγγελίνα_2]

Παρεμπιπτόντως, όποιον πιστεύει πως η τηλεόραση, οι ειδήσεις, τα κανάλια κ γενικά τα ΜΜΕ δεν παίζουν κυρίαρχο ρόλο στις αντιλήψεις και τη συνείδηση του κόσμου που τα παρακολουθεί, τον παραπέμπω απλά στα προγνωστικά και τα αποτελέσματα των τελευταίων βουλευτικών εκλογών της χώρας μας.

[apeleytheros]

είναι μεγάλο θέμα συζήτησης αυτό που θίγεις αλλά είναι σοβαρά εκτός θέματος.

[summer wine]

Συμφωνω και εγω , μεγαλη η δυναμη των ΜΜΕ στη διαμορφωση αντιληψεων και δεν παλευονται.

Και δεν ειναι off topic, οπως και σε αλλα θεματα βεβαια ισχυει.

[Αγγελίνα_2]

Θα κάνω το συσχετισμό για να δείξω το ότι δεν είναι εκτός θέματος το σχόλιό μου:

 

- Γίνεται στα ξένα (κυρίως αμερικανικά) ΜΜΕ μια έντονη προσπάθεια προβολής των ομοφυλόφιλων ως ιδιαιτέρως ενημερωμένων και συνειδητοποιημένων γονιών και των οικογενειών τους ως απόλυτα αρμονικών και υγιών;

 

Εγώ, από αυτά που διαβάζω και βλέπω, θεωρώ πως ΝΑΙ (προσοχή δεν εξετάζω εδώ το αν είναι ή δεν είναι, λέω τι προβάλλεται προς τα έξω)

 

- Παίζουν σε όλες τις κοινωνίες τα ΜΜΕ καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της κοινωνικής στάσης και συνείδησης;

 

Θεωρώ πως, ύστερα από τόσα χρόνια, έχει πλέον αποδειχθεί αδιαμφισβήτητα πως ΝΑΙ

 

...όπερ έδει δείξαι.

[Jarett]

Μίλησες για "τα παιδιά των ομοφυλόφιλων της Ν.Υ." Αν δεν αναφέρεσαι στην πλειοψηφία τους, τότε κακώς χρησιμοποίησες αυτό το επιχείρημα, γιατί γενικεύεις, χωρίς να έχεις τη δυνατότητα να γνωρίζεις τι συμβαίνει συνολικά, από το ένα, τα πέντε ή τα δέκα. Κι ας μην παίζουμε με τις λέξεις, κουραστικό καταντάει.

 

Επειδή λοιπόν σαφέστατα (και σωστά τόνισες) το ένα παιδί που γνωρίζω εγώ και τα 50 που γνωρίζει η δασκάλα ξαδέρφη που έχω στη ΝΥ δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως παράδειγμα, παραθέτω λινκ από American Physological Association που δίνουν μια συνολική εικόνα.

 

About 67 studies have been conducted by the American Psychological Association, focusing on children of gay parents. Each of these studies proved that children do the same no matter which environment they grow up in. The American Medical Association and the American Academy of Pediatrics agree with these findings. Also, only 6 percent of these families have children that are actually adopted. Most are of the group who had a parent come out after they were conceived. Of course, children raised by gay parents also get their share of criticism and taunting by people around them.

http://www.bloggernews.net/17669

 

Lesbian and Gay Parents

Many lesbians and gay men are parents. In the 2000 U. S. Census, 33% of female same-sex couple households and 22% of male same-sex couple households reported at least one child under the age of 18 living in the home. Despite the significant presence of at least 163,879 households headed by lesbian or gay parents in U.S. society, three major concerns about lesbian and gay parents are commonly voiced (Falk, 1994; Patterson, Fulcher & Wainright, 2002). These include concerns that lesbians and gay men are mentally ill, that lesbians are less maternal than heterosexual women, and that lesbians' and gay men's relationships with their sexual partners leave little time for their relationships with their children. In general, research has failed to provide a basis for any of these concerns (Patterson, 2000, 2004a; Perrin, 2002; Tasker, 1999; Tasker & Golombok, 1997). First, homosexuality is not a psychological disorder (Conger, 1975). Although exposure to prejudice and discrimination based on sexual orientation may cause acute distress (Mays & Cochran, 2001; Meyer, 2003), there is no reliable evidence that homosexual orientation per se impairs psychological functioning. Second, beliefs that lesbian and gay adults are not fit parents have no empirical foundation (Patterson, 2000, 2004a; Perrin, 2002). Lesbian and heterosexual women have not been found to differ markedly in their approaches to child rearing (Patterson, 2000; Tasker, 1999). Members of gay and lesbian couples with children have been found to divide the work involved in childcare evenly, and to be satisfied with their relationships with their partners (Patterson, 2000, 2004a). The results of some studies suggest that lesbian mothers' and gay fathers' parenting skills may be superior to those of matched heterosexual parents. There is no scientific basis for concluding that lesbian mothers or gay fathers are unfit parents on the basis of their sexual orientation (Armesto, 2002; Patterson, 2000; Tasker & Golombok, 1997). On the contrary, results of research suggest that lesbian and gay parents are as likely as heterosexual parents to provide supportive and healthy environments for their children.

Children of Lesbian and Gay Parents

As the social visibility and legal status of lesbian and gay parents has increased, three major concerns about the influence of lesbian and gay parents on children have been often voiced (Falk, 1994; Patterson, Fulcher & Wainright, 2002). One is that the children of lesbian and gay parents will experience more difficulties in the area of sexual identity than children of heterosexual parents. For instance, one such concern is that children brought up by lesbian mothers or gay fathers will show disturbances in gender identity and/or in gender role behavior. A second category of concerns involves aspects of children's personal development other than sexual identity. For example, some observers have expressed fears that children in the custody of gay or lesbian parents would be more vulnerable to mental breakdown, would exhibit more adjustment difficulties and behavior problems, or would be less psychologically healthy than other children. A third category of concerns is that children of lesbian and gay parents will experience difficulty in social relationships. For example, some observers have expressed concern that children living with lesbian mothers or gay fathers will be stigmatized, teased, or otherwise victimized by peers. Another common fear is that children living with gay or lesbian parents will be more likely to be sexually abused by the parent or by the parent's friends or acquaintances.

Results of social science research have failed to confirm any of these concerns about children of lesbian and gay parents (Patterson, 2000, 2004a; Perrin, 2002; Tasker, 1999). Research suggests that sexual identities (including gender identity, gender-role behavior, and sexual orientation) develop in much the same ways among children of lesbian mothers as they do among children of heterosexual parents (Patterson, 2004a). Studies of other aspects of personal development (including personality, self-concept, and conduct) similarly reveal few differences between children of lesbian mothers and children of heterosexual parents (Perrin, 2002; Stacey & Biblarz, 2001; Tasker, 1999). However, few data regarding these concerns are available for children of gay fathers (Patterson, 2004b). Evidence also suggests that children of lesbian and gay parents have normal social relationships with peers and adults (Patterson, 2000, 2004a; Perrin, 2002; Stacey & Biblarz, 2001; Tasker, 1999; Tasker & Golombok, 1997). The picture that emerges from research is one of general engagement in social life with peers, parents, family members, and friends. Fears about children of lesbian or gay parents being sexually abused by adults, ostracized by peers, or isolated in single-sex lesbian or gay communities have received no scientific support. Overall, results of research suggest that the development, adjustment, and well-being of children with lesbian and gay parents do not differ markedly from that of children with heterosexual parents.

 

http://www.apa.org/about/policy/parenting.aspx

 

Λυπάμαι αλλά αρνούμαι να μπω στο τρυπάκι με τα media και το γνώμες διαμορφώνουν...το θεωρώ αν μη τι άλλο παιδιάστικο να δίνουμε βάση στα media.

Θεωρώ ότι κάνουμε μια σοβαρή κουβέντα, ότι είμαστε νοήμονες άνθρωποι και ότι οι συμμετέχοντες στην κουβέντα ΔΕΝ επηρεάζονται από τα media.

[maela]

Εγω αυτα με τις ερευνες και τα σουπα μουπα της ξαδελφης μου.. τα ακουω βερεσε.Ολα αυτα περι γκει ζευγαριων που μεγαλωνουν παιδια θα τα δουμε τα αποτελεσματα στην πραξη σε καμια 30αρια χρονια!Τα παιδια των γκει οικογενειων ειναι ακομα νεα.. οποτε δεν μπορουν τα ιδια να μιλησουν για τα βιωματα τους κααι την ζωη τους γενικοτερα!

Επισης δεν νομιζω να εχουν σχεση τα υπολοιπα ειδη του ζωικου βασιλειου με τον ανθρωπο.. καθε ειδος ειναι ξεχωριστο και ειδικα ο ανθρωπος ειναι και νοημον ον!Η φυση τον εχει κανει ξεχωριστο .Οποτε επισης ακουω βερεσε για ερμαφροδυτα .. ατελως ερμαφροδυτα και παιδιεια εχουμε στην βιολογια.. ελεος δηλ!

Οπως επισης δεν μπορω να καταλαβω γτ συγκρινουμε ενα λαθος ζευγαρι στρειτ με ενα "τελειο και ολο αγαπη"ζευγαρι γκει?Γτ δεν συγκρινουμε μια απλα φυσιολογικη οικογενεια (που υπαρχουν παραααααα πολλες) ?Μαλλον δεν υπαρχει μετρο συγκρισης.. γτ πολυ απλα ειναι το φυσιολογικο.Ο ρολος της μητερα και ο ρολος του πατερα ειναι καθοριστικα γτ την ψυχικη υγεια και την σωστη αναπτηξη !

Ενα σχολιο που επισης ηθελα να κανω.. ειναι που ναρωτηθηκε καποια κοπελα μηπως καποιοι φοβουνται να μιλησουν δημοσια μηπως και στιγματιστουν σαν ρατσιστες και γιαυτο δεν γραφουν στο θεμα.Πολυ απλα δεν γραφουν γτ δεν υπαρχει λογος να προσπαθησουν να πεισουν για τα αυτονοητα ενω παρατηρω απεγνωσμενη προσπαθεια απο καποιους να πεισουν οτι ενα γκει ζευγαρι ειναι απολυτα φυσιολογικο να μεγαλωσει σωστα εναν υγειη ανθρωπο!

Και δεν ειμαι ρατσιστρια.. και φυσικα δεν με νοιαζει να κατηγορηθω γτ πολυ απλα δημοσιο φορουμ ειναι λεμε ελευθερα τη γνωμη μας και σαν ανθρωπος μονο εγω ξερω αν ειμαι η οχι!

Χαρλου .. σου χρωσταω μια απαντηση απο το μεσημερι... αλλα εχουν γραφτει πολλα εντωμεταξυ.. και βαριεμαι να ψαχνω τωρα.

[Αγγελίνα_2]

Λοιπόν κι εγώ βρήκα μια δημοσίευση που βασίζεται σε κάποιες άλλες μελέτες που έχουν γίνει και καταλήγουν σε διαφορετικά συμπεράσματα για τους ομοφυλόφιλους γονείς και τα παιδιά τους. Όποιος ενδιαφέρεται για αντικειμενική ενημέρωση επί του θέματος, ας διαβάσει προσεκτικά και αμερόληπτα.

 

How Do the Kids of Homosexual Parents Turn Out? The Best Evidence

 

The homosexual movement, many professional associations, and the media assert that whether or not a parent engages in homosexuality is irrelevant: as long as the child is loved, he will turn out OK. Traditional thought stresses the character of the parents, which they exhibit by raising a child within marriage instead of alone or in an informal union. Tradition also holds that the aberrant attitudes, behaviors, and associates of those who engage in homosexuality, illegal drug use, or criminality often have more influence on how a child turns out than their parentsʼ expressions of love or affirmation.

Supporters of homosexual parenting cite a number of academic studies to bolster their position. But these studies are almost exclusively based on small, volunteer samples. And their chief claim is that since ʽno statistically significant differences were found between the children of homosexual and heterosexual parentsʼ for this or that variable, the parenting situations must have ʽthe sameʼ influence on the child.

The problem is that small samples generally yield ʽno statistical differencesʼ due to a lack of statistical power, so such findings do almost nothing to prove that the two parenting types produce ʽthe sameʼ result. Furthermore, statistical claims of ʽsamenessʼ or ʽdifferencesʼ between two populations — and not just between the particular subjects in the study — rely on those subjects being approximately representative of ʽall heterosexual parentsʼ or ʽall homosexual parents,ʼ something that is rarely true of volunteers or individuals recruited by the investigators.

In addition, almost without exception, supporters of homosexual parenting refuse to acknowledge studies that support the traditional view — whether in their professional papers, in their court briefs, or on their websites. Ignoring counter-evidence is unusual in the hard sciences, but social science is heavily politicized, and the practice — especially in studies about homosexuality — is unfortunately common. While traditional beliefs are generally reinforced by careful examination of even the pro-gay literature,[1] below we compare the findings from the 2012 Regnerus study[2] against findings from studies that have been ʽgenerally ignored.ʼ

Of all the studies of homosexual parents to date, Regnerus addressed the broadest array of variables and represents the largest random sample study of how adults turn out when they have (or had) a homosexual parent. 2,988 individuals aged 18-39 were culled from a probability-based pool of approximately 15,000 potential subjects in order to find an adequate number of adult children of homosexuals and a comparable number of adults with a similar demographic profile who were raised in other circumstances.

Regnerusʼ findings support traditional beliefs that children do best in a married household, and that even sub-optimal heterosexual rearing — such as single parenthood or being raised with stepparents — is better than being raised by a homosexual.

Weighted to match population parameters, Regnerus estimated that 1.7% of the nationʼs children have one or more homosexual parents. By comparison, Cameron and Cameronʼs random survey[3] of 5,182 adults in 1983-84 yielded unweighted estimates of 1.6% and 1.7%. Such close agreement between two nationwide studies based on random samples reinforces the credibility of both investigations. In Table 1, each of the 40 outcome measures that Regnerus studied and reported is ranked by kind of family unit. The family type that scored best on each variable is ranked #1, second-best #2 and so on, with the worst ranked #8. Family types that were tied on any outcome were assigned a common ʽmidrank,ʼ a standard statistical rank average.

Most of Table 1 fits right in line with traditional beliefs. For instance, those with gay or lesbian parent(s) were the:

most apt to say they were not exclusively heterosexual,

most apt to be on welfare,

least apt to be employed,

most apt to have gotten a sexually transmitted infection,

most apt to have recently thought of suicide,

most apt to report rape,

most apt to test impulsive,

most apt to smoke,

most apt to report heavy TV viewing,

most apt to have been arrested,

most apt to have pled guilty to a crime,

most apt to score high on depression,

least apt to report being able to depend on others,

least apt to report having felt secure and safe in their family, and

most promiscuous

Participants who have/had homosexual parents generally rank more poorly on the other variables of concern in Table 1, even if they are not always ʽthe worst.ʼ Any random sample will exhibit fluctuations — no matter what the setting or experiences, some children do well on something when most do poorly. But since gays and lesbians report more frequent smoking, drug use, arrest, rape, and sexually transmitted diseases, as well as testing more mentally disturbed,[4] just about all the findings in Table 1 make sense if the children of homosexuals tend to mimic them (e.g., ʽlike produces likeʼ). Heavier TV viewing, being on welfare, and testing impulsive by the children of homosexualsʼ are ʽnewʼ findings, since previous direct data on homosexuals are mixed or absent for these variables.

 

Table 1. After Regnerus, Ranked Outcome Measures

Measure/Family Type Intact Biological

Married Family Lesbian Mother Gay Father Adopted by Strangers

N (919) (163) (73) (101)

Currently married 1 6.5 8 2.5

Currently cohabiting 2 7 6 1

Family got welfare 2 8 7 1

Current public assistance 1 8 2.5 4

Currently employed 1 8 7 5

Currently unemployed 1 8 6 7

Voted last election 4.5 8 1 3

Recent suicide thought 1.5 7 8 3

Recent/current therapy 1 6.5 6.5 8

Identifies as heterosexual 1 8 7 5

In same-sex relationship 3 5 6 8

Had affair 2 8 6 5

Ever STI 1.5 7 8 5.5

Ever sex touch by parent 1 8 3 2

Ever forced sex 1 8 7 5

Educational attainment 2 8 5.5 1

Family safety/security 1 8 7 2.5

Family negative impact 1 8 6 5

Closeness to mother 1 2 7 8

Closeness to father 1 7 4 8

Physical health 1 8 2 3

Overall happiness 1 5 8 4

CES-D depression index 1 8 7 5

Attachment scale (depend) 1 8 7 6

Attachment scale (anxiety) 1 7 5.5 5.5

Impulsivity scale 5 8 7 2

Household income 1 8 4 2

Current relationship index 1 5 8 7

Trouble current relationship 1 5 8 5

Frequency marijuana use 1 7 5 2

Frequency alcohol use 6.5 1 6.5 8

Frequency of drunkenness 2.5 6 8 4

Frequency smoking 1 8 7 5

Frequency watch TV 2 8 7 4

Frequency been arrested 1 7 8 2

Frequency pled guilty 1 7 8 4

N female sex ptnrs (women) 1 7 8 3.5

N female sex ptnrs (men) 1 5 8 3

N male sex ptnrs (women) 1 5 8 3

N male sex ptnrs (men) 1 8 7 2

Rank average 1.56 6.88 6.39 4.24

Rank std deviation 1.20 1.63 1.78 2.08

Rank std error 0.19 0.26 0.28 0.33

Table 1. After Regnerus, Ranked Outcome Measures (cont.)

Measure/Family Type Divorced Since Age 18 Step Family Single Parent Other

N (116) (394) (816) (416)

Currently married 6.5 2.5 5 4

Currently cohabiting 8 4.5 4.5 3

Family got welfare 4 6 5 3

Current public assistance 7 5.5 5.5 2.5

Currently employed 4 2 3 6

Currently unemployed 4.5 3 2 4.5

Voted last election 2 4.5 6 7

Recent suicide thought 4 6 1.5 5

Recent/current therapy 3 5 4 2

Identifies as heterosexual 3 6 3 3

In same-sex relationship 4 7 2 1

Had affair 1 7 4 3

Ever STI 3 5.5 4 1.5

Ever sex touch by parent 5.5 7 5.5 4

Ever forced sex 6 3.5 3.5 2

Educational attainment 3 5.5 4 7

Family safety/security 5.5 5.5 4 2.5

Family negative impact 7 3 4 2

Closeness to mother 5 3 6 4

Closeness to father 5 2 6 3

Physical health 5 4 6 7

Overall happiness 2 6 3 7

CES-D depression index 6 3 2 4

Attachment scale (depend) 4 5 3 2

Attachment scale (anxiety) 8 3 2 4

Impulsivity scale 6 3 1 4

Household income 3 5 6 7

Current relationship index 2.5 6 2.5 4

Trouble current relationship 7 5 3 2

Frequency marijuana use 8 3 6 4

Frequency alcohol use 4 3 5 2

Frequency of drunkenness 7 2.5 5 1

Frequency smoking 6 4 3 2

Frequency watch TV 5 6 3 1

Frequency been arrested 5.5 5.5 4 3

Frequency pled guilty 6 5 2.5 2.5

N female sex ptnrs (women) 6 3.5 2 2

N female sex ptnrs (men) 6 7 2 4

N male sex ptnrs (women) 4 7 6 2

N male sex ptnrs (men) 6 5 3 4

Rank average 4.95 4.64 3.89 3.46

Rank std deviation 1.74 1.51 1.46 1.74

Rank std error 0.28 0.24 0.23 0.27

Comparison to Other Studies

 

Custody Appeals Study: Cameron and Cameron[5] and Cameron and Harris[6] did the most unique studies of homosexual parenting to date: an analysis of child custody appeals cases. These were based on intensive examination of the real life of the parents and their children — that is, not based on answers to questionnaires as with Regnerus, but subject to cross-examination in court. The latter study examined 78 custody appeals decisions involving 79 homosexual parents and 142 children. The 142 children were exposed to a thousand child-years of homosexual parenting and found:

parents recorded as lying or engaging in criminality or homosexuality were more apt to be recorded as harming children;

homosexual parents as compared to heterosexual parents were more frequently recorded as lying and/or engaging in criminality;

in 54 (70%) cases the homosexual parent and/or his associates was recorded as having exposed the children to harm(s) (e.g., neglect, seduction, emotional distress, hypersexualization), as opposed to the heterosexual parent in 4 (5%) cases; and

homosexuals were responsible for 111 (97%) of the 115 harms to children in the appeals court record. In 78 heterosexual vs. heterosexual comparison cases, the 141 children were exposed to 12 harms, harms that occurred in 11 (14%) cases.

The study also found that lesbian mothers as compared to gay fathers:

were of lesser character as indexed by more frequent lying or criminality,

were more apt to generate harms to their children, and

had more contact with their children in that 84% of the lesbians vs. 15% of the gays became involved in disputing who would get primary custody.

In Table 1, there is a slight difference in outcomes favoring the gay fathers over lesbian mothers, which tends to support the notion that gays less frequently cause harms to their children. Regnerus noted that among “those who said their mother had a same-sex relationship, 91% reported living with their mother while she was in the romantic relationship, and 57% said they had lived with their mother and her partner for at least 4 months at some point prior to age 18.… Among those who said their father had a same-sex relationship, however, 42% reported living with him while he was in a same-sex romantic relationship, and 23% reported living with him and his partner for at least 4 months” (p. 757). Both Regnerus and the custody appeals study found greater contact by lesbians than by gays with their children.

ʽEverybodyʼ would have picked the winners and losers in the Regnerus study prior to the 1980s. The courts almost always sided with the heterosexual in child custody disputes involving a divorcing parent who chose homosexuality — traditional beliefs permeated the whole culture. The analysis of the 78 custody appeals fits rather nicely into what people 50 years ago would have called ʽcommon sense.ʼ Likewise, it is likely that no one would have been surprised by the outcomes found in the study of appeals cases.

A systematic effort by Hollywood and academia — including the professional societies — to ʽclean upʼ the image of homosexuality has been underway for some time. Hollywood, especially, seems to tout the importance of ʽloveʼ overcoming all (except, of course, when it comes to keeping actors and actresses married). Among other components of academia, the American Psychological Association, the American Psychiatric Association, the National Association of Social Workers, and the American Academy of Pediatrics have ignored and/or suppressed not only the custody appeals study, but all the following studies in their public statements, court briefs and journals:

Javaid[7] reported a study comparing 26 children of 11 lesbian vs. 28 children of 15 divorced mothers. The 4 children who reported asexuality (see line 10, Table 1 above) had lesbian mothers, and more lesbiansʼ daughters were apt to reject or be uncertain about getting married and having children (line 1, Table 1).

Cameron and Cameron (1996) reported on 17 adults with homosexual parents (out of a random sample of 5,182) and how frequently in 986 consecutive Washington, DC obituaries (1988-1993) from gay newspapers homosexuals had children (6% of the gays, 29% of the lesbians were so listed). The 17 were disproportionately apt to report (a) sexual relations with their parents (line 14, Table 1), ( a less than exclusively heterosexual orientation (line 10, Table 1), © gender dissatisfaction, and (d) that their first sexual experience was homosexual.

Sarantakos[8] closely matched (by age, sex, grade in school, and social class) 58 elementary school children being raised by coupled homosexual parents with 58 children of cohabiting heterosexual parents and 58 children being raised by married heterosexual parents. The children of married couples scored best at math and language skills, experienced the highest levels of parental involvement at school and at home, and had parents with the highest expectations for them. The homosexualsʼ children scored somewhat higher in social studies, lowest in math and language, were least popular, experienced the lowest levels of parental involvement both at school and at home (lines 17-20, 24, 25, Table 1), were more distant from their parents, and had parents with the lowest expectations for their children and who least frequently expressed higher educational and career aspirations for them (line 16, Table 1).

Sirota[9] paired 68 adult daughters of gay fathers with 68 daughters of heterosexual fathers. Daughters with gay fathers tested less comfortable with intimacy and more anxious (lines 25, 28, Table 1); were less religious and more frequently engaged in compulsive heterosexuality (line 38, Table 1); less frequently married (19% if father was gay vs. 32% if father was heterosexual; line 1, Table 1); more frequently reported a bi/homosexual preference (34% if father was gay vs. 3% if father was heterosexual; almost every study has reported similarly, including Regnerus); reported less closeness to parents (lines 19, 20, Table 1); and more frequently indicated abusing drugs or alcohol (44% if father was gay vs. 7% if father was heterosexual; lines 30-32, Table 1).

Among the families of subjects in Sirotaʼs study, one or more parents reportedly abused drugs and/or alcohol in 59% of gay-father families vs. 31% of heterosexual-father families. 72% of families with gay fathers dissolved, while 68% of families with heterosexual fathers stayed intact. More frequent divorce/partner changing within homosexual-headed families was reported by Cameron & Cameron (1996) and Regnerus.

 

Conclusion

The above studies generally jibe with traditional common sense. They also fit the findings from custody appeals cases in our court system, as well as the outcomes in the Regnerus study. At the bottom of Table 1, across all 40 outcome measures taken as a whole, intact biological, heterosexually-married families had far and away the best rank average, while lesbian- and gay-headed homes clearly ranked last.

If parental homosexuality is as irrelevant as homosexuals, our professional associations, and the media assert, why are the above studies — methodologically as sound or better than the ones cited by these entities — ignored or dismissed? Given that both Cameron and Cameron and Regnerus reported homosexual parents more frequently became sexually involved with their kids, why is the psychiatric elite so anxious to allow more children to be exposed to the risk of homosexual seduction? How did psychiatry become so wise that it knows ʽthe way it ought to beʼ without fulfilling the basic requirement of good scholarship — to address all the evidence, and not just selected bits that fit oneʼs own preconceived notions?

Cameron P (1999) Homosexual parents: testing “common sense” — a literature review emphasizing the Golombok and Tasker longitudinal study of lesbiansʼ children. Psychological Reports, 85: 282-322. ↩

Regnerus M (2012) How different are the adult children of parents who have same-sex relationships? Findings from the New Family Structures Study, Social Science Research 41: 752-770. ↩

Cameron P & Cameron K (1996) Homosexual parents. Adolescence 31: 757-776. ↩

Cameron P, Landess T, & Cameron K (2005) Homosexual sex as harmful as drug abuse, prostitution, or smoking. Psychological Reports 96: 915-961. ↩

Cameron P & Cameron K (1998) Homosexual parents: a comparative forensic study of character and harms to children. Psychological Reports 82: 1155-1191. Cameron P & Cameron K (1999) Homosexual parents: why appeals cases approximate the “gold standard” for science — a reply to Duncan. Psychological Reports 84: 793-802. ↩

Cameron P & Harris DW (2003) Homosexual parents in custody disputes: a thousand child-years exposure Psychological Reports 93: 1173-1194. ↩

Javaid GA (1993) The children of homosexual and heterosexual single mothers. Child Psychiatry and Human Development 23: 235-248. ↩

Sarantakos S (1996) Children in three contexts: family, education and social development. Children Australia 21: 23-31. ↩

Sirota T (1997) A Comparison Of Adult Attachment Style Dimensions Between Women Who Have Gay Or Bisexual Fathers And Women Who Have Heterosexual Fathers. PhD Dissertation, School of Nursing, New York University. ↩

 

πηγή : Family Research Institute

http://www.familyresearchinst.org/2012/08/how-do-the-kids-of-homosexual-parents-turn-out-the-best-evidence/

[zouzou!!]

Αν και δεν έχω διαβάσει όλα τα μηνύματα, και ομολογώ, δεν διάβασα καμία έρευνα απο αυτές που παραθέσατε μερικά μέλη (αν και θα ήθελα να ακονίσω λιγάκι τα αγγλικά μου), θα πω και εγώ την γνώμη μου στο θέμα!

 

Αρχικά, να πω ότι το θέμα υιοθεσίας στην όμορφη χώρα μας, είναι ένα θέμα από μόνο του! Ασχετα το είδος της οικογένειας..

Στην χώρα μας, η αναμονή για υιοθεσία μπορεί να κρατήσει τέσσερα χρόνια. Αυτή η φοβερή γραφειοκρατία μας, που προτιμά να αφήνει παιδάκια σε ιδρύματα γιατί το κράτος δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις! Αφού είναι τόσο δύσκολο για ένα ετεροφυλόφιλο ζευγάρι φανταστείτε πόσο δρόμο έχουμε για να να προχωρήσουμε! Για να μην αναφέρω την υιοθεσία από ένα μόνο άτομο, γιατί θα βγω εκτός θέματος και δεν θέλω!

 

Αυτό που με ώθησε να γράψω είναι μία φράση που διάβασα σε πολλά μηνύματα : "Η φύση προνοεί"

Συγχωρέστε με αλλά η φύση δεν προνοεί και μας το αποδεικνύει κάθε μέρα!

Δεν μπορώ να φανταστώ ότι η φύση προνόησε για να συλλάβει μία γυναίκα μετά από μία εφήμερη σχέση και το έμβρυο να καταλήξει στα ιατρικά απορρίμματα (που και αυτό δικαίωμα είναι-μην παρεξηγηθώ!) και η ίδια φύση να μην προνοεί για ζευγάρια που παλεύουν χρόνια με την υπογονιμότητα! Ούτε είδα την φύση να προνοεί ώστε να μην συλλαμβάνουν οι γυναίκες μετά από βιασμό. Ούτε επίσης, σε γυναίκες που παίρνουν ναρκωτικά, με αποτέλεσμα να γεννιούνται βρέφη με σύνδρομο στέρησης και να βασανίζονται τις πρώτες ημέρες της ζωής τους! Στην δική μου πάντα άποψη, η φύση απλώς έθεσε τον τρόπο τεκνοποίησης!

Άλλωστε αυτό αποδεικνύεται με το πιο απλό παράδειγμα: Γυναίκα ετερόφυλη, μέσω πολλών τρόπων (μέσω σπέρμα δότη ή ακόμα και μέσω επαφής με άνδρα) κυοφορεί, γεννά και τελικά μεγαλώνει το παιδί με την ετερόφυλη σύντροφο της. Εδώ η φύση δηλαδή κάνει "τουμπεκί"? Η όλο το θέμα γίνεται για ετεροφυλόφιλα ζευγάρια αντρών?

Προσωπικά θεωρώ "ανώμαλο" και "πρόστυχο" τον άνδρα που θα κρύψει την ομοφυλοφιλία του και θα προχωρήσει σε ένα γάμο για χάρη της κοινωνίας.

 

Τα παιδιά που για κάποιους λόγους, είναι στα ιδρύματα, βιώνουν μία πολύ διαφορετική καθημερινότητα. Και ναι, και εγώ πιστεύω, ότι ένα ζευγάρι ετερόφυλων, που ζει με αξιοπρέπεια, έχει να προσφέρει πολύ αγάπη. Και φυσικά καλύτερη ποιότητα ζωής. Σίγουρα, λόγω του αισθήματος εγκατάλειψης από τους βιολογικούς γονείς, η προσέγγιση πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτική αλλά αυτό θεωρώ ότι είναι δουλειά των ψυχολόγων που πρέπει να υποδεικνύουν στους γονείς τον τρόπο συμπεριφοράς που οφείλουν να έχουν.

Σε μία χώρα σαν την δική μας, που η ομοφυλοφιλία θεωρείται από μερικούς αρρώστια, είναι δύσκολο να εφαρμοστεί μία τέτοια μορφή οικογένειας. Πολύ θα μου άρεσε όμως σε κάποια χρόνια να ξεπερνούσαμε κάποια στερεότυπα.

Βέβαια, κάθε άποψη, είναι δεκτή, γιατί αυτές οι αντιλήψεις δεν αλλάζουν μέσα από τον διάλογο, αλλά διαμορφώνονται από τα βιώματα και τον τρόπο που έχουμε μεγαλώσει και αντιληφθεί την κοινωνία.

 

Επειδή τυχαίνει να έχω στο περιβάλλον μου άνθρωπο ομοφυλόφιλο, θέλω να πω το εξής. Λυπάμαι φοβερά και θυμώνω με όλους αυτούς τους "δήθεν¨προοδευτικούς που κατα καιρούς ήθελαν να κάνουν παρέα μαζί του γιατί το θεωρούσαν κουλ, αλλά μετά που έκαναν οικογένειες ξαφνικά απομακρύνθηκαν. Λυπάμαι που το πρώτο πράγμα που σκέφτεται μία μερίδα ανθρώπων είναι: "αυτός είναι γκέι". Γιατί αυτός ο "γκέι" είναι έξυπνος, μορφωμένος, στοργικός, αξιοπρεπής αλλά πάνω από όλα άνθρωπος. Αλλά για αυτήν την μερίδα πάνω από όλα είναι "γκέι". Γιατί τελικά, πρώτα θα πεθάνουμε και μετά η κατινιά μας! Και επί του θέματος, στεναχωριέμαι που επειδή η δική του φύση "δεν ταιριάζει" με των υπολοίπων, η κοινωνία δεν θα του επιτρέψει να γίνει γονιός, να δώσει την απέραντη αγάπη και στοργή! Να δώσει την θαλπωρή και την ζεστασιά ενός σπιτικού, απλά γιατί δεν πρέπει!

[Aimee]

Ωραίο post zouzou!!!

 

Αγγελίνα 2, νομίζω ότι το κείμενο που αναπαράγεις δεν προσφέρεται για αντικειμενική ενημέρωση ακριβώς επειδή έχει συνταχθεί από το Family Research Institute. Συνοψίζει απλώς την επιχειρηματολογία των πολέμιων των νέων μορφών οικογένειας, που βέβαια χρήσιμο είναι να την ακούμε στα πλαίσια μιας πλουραλιστικής και σφαιρικής ενημέρωσης.

Αν διαβάσεις ποια είναι η αποστολή αυτού του Ινστιτούτου (http://www.familyresearchinst.org/), θα δεις ότι είναι στρατευμένο (με όλη τη σημασία της λέξης) στην προστασία της παραδοσιακής οικογένειας από την ομοφυλοφιλία.

Για του λόγου το αληθές αντιγράφω:

 

"The Family Research Institute was founded in 1982 with one overriding mission: to generate empirical research on issues that threaten the traditional family, particularly homosexuality, AIDS, sexual social policy, and drug abuse. FRI believes that published scientific material has a profound impact, both in the United States and around the world.

 

FRI was the first traditionally-minded organization to conduct scientific research in these areas and to publish it in peer-reviewed professional journals. Produced by scholars, this research provides lasting empirical evidence and influences public policy. FRI's scientific articles can be accessed in almost all university and medical libraries around the globe.

Family Research Institute is a non-profit scientific and educational corporation that believes the strength of our society depends on preserving America's historic moral framework and the traditional family. FRI is working to produce sound, scientific data on pressing social issues — especially homosexuality — in an effort to promote traditional policies. We welcome all who would join in the fight to restore a world where marriage is upheld and honored, where children are nurtured and protected, and where homosexuality is not taught and accepted, but instead is discouraged and rejected at every level."

 

 

 

Όπως και να έχει, νομίζω ότι είναι τόσο μικρό το pool των περιπτώσεων ενήλικων που μεγάλωσαν σε homo οικογένεια που δεν έχει νόημα να ψάχνουμε μελέτες και στατιστικές.

 

Και η επιρροή των media είναι αδιαμφισβήτητη αλλά όχι και πανίσχυρη. Αν όντως επηρέαζαν σε τόσο μεγάλο βαθμό, δεν θα εξακολουθούσε να είναι ταμπού να αποκαλύπτει κάποιος την σεξουαλικότητά του. Έτσι δεν είναι; Πόσοι γύρω μας όμως καταπιέζουν τη φύση τους σε συμβατικούς γάμους ακριβώς επειδή φοβούνται την κριτική του κόσμου; Και ο κύριος λόγος για τον οποίο απεύχονται οι γονείς τον διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό του παιδιού τους δεν είναι λόγω της δυστυχίας και της κοροίδίας που θα ενσκήψουν, ως συνέπεια του στίγματος;

 

Εντέλει:

1) Όταν μιλάμε για ισότητα, τι εννοούμε; Είναι βάσιμο να μιλάμε για ισότητα, όταν εκ των προτέρων και χωρίς καμία άλλη αξιολόγηση στερούμε από ορισμένους συνανθρώπους μας το δικαίωμα σε οικογενειακή ζωή (που προστατεύεται από το Σύνταγμα);

2) Μπορούμε να θεωρήσουμε εκ των προτέρων ότι μία μερίδα ανθρώπων έχει γονεική ικανότητα ενώ μία άλλη όχι;

3) Πώς ερμηνεύονται και εξειδικεύονται "τα βέλτιστα συμφέροντα του παιδιού" λαμβάνοντας υπόψη και τις ανοχές της κοινωνίας;

[apeleytheros]

Σε όσα είπε και με κάλυψε η Aimee, να προσθέσω ότι οι έρευνες εξαιρούνται από τις επισκοπήσεις όταν για παράδειγμα έχουν μεθοδολογικά σφάλματα. Είναι πολύ εύκολο να κατευθυνθούν τα υποκείμενα να δώσουν τις απαντήσεις που θέλει ο ερευνών αν είναι biased και αυτό το κρίνουν αυτοί που κάνουν τις επισκοπήσεις των ερευνών (εξηγούν τι απορρίπτεται και γιατί).

Ένα από αυτά που διακρίνω είναι ότι τα παιδιά ομοφυλοφιλικών οικογενειών είναι υιοθετημένα σε κάθε περίπτωση, τουλάχιστον από τον έναν γονέα. Οπότε θα έπρεπε να συγκρίνονται με υιοθετημένα παιδιά, και όχι με οποιαδήποτε παιδιά.

Άλλο ζήτημα είναι ότι από τα νούμερα προκύπτει ότι τα παιδιά αυτά κατά μέσο όρο έμειναν με τους ομοφυλόφιλους γονείς μερικούς μήνες ως μερικά χρόνια. Πώς αποδίδει τα ευρήματα στο ομοφυλόφιλο ζευγάρι γονέων και όχι στο ότι το παιδί δεν είχε σταθερό οικογενειακό περιβάλλον; Αυτά εξαλείφονται κάνοντας τις σωστές συγκρίσεις, και όχι οποιεσδήποτε συγκρίσεις.

[Λαΐδα]

Ενω δεν εχω εμπιστοσυνη στις ερευνες και τις μελετες (θεωρω οτι υπαρχει μια για οποιο αποτελεσμαεπιθυμουμε να εχουμε), θεωρω οτι ειναι αδικο απεναντι στην αγγελινα το να λεμε οτι δεν ειναι εγκυρη η μελετη. Μελετη της ζητηθηκε, μελετη εβαλε..... Επισημη. Αν ακυρωνουμε αυτην, ας μην συζηταμε λοιπον για μελετες και ας πει ο καθενας τη γνωμη μου, κατι που ειναι πιο φρονιμο μια που ΄δουλεια ΄ μας δεν ειναι οι μελετες αλλα η κουβεντουλα.

 

Οταν μιλαμε για γονεικη ικανοτητα ατομων, δεν μπορουμε παρα να δεχτουμε οτι σε καθε ομαδα υπαρχουν αυτοι που την εχουν ( οι οερισσοτεροι) και φυσικα αυτοι που δεν την εχουν. Υπαρχουν λοιπον εν δυναμει πανσωστοι γκευ ανθρωποι οπως και ετερο που θα μοορουσαν να μεγαλωσουν τα παιδια τους με αγαπη καιαξιοπρεπεια. Για εμενα αυτο ειναι αδιαμφισβητητο. Αλλα η γονεικη ικανοτητα αρκει?

 

Αν εγω αποφασιζα να ζησω σε μια ακρως συντηρητικη και μουσουλμανικη κοινωνια , και γεννουσα παιδια εκει και μαλιστα κοριτσιι, δεν θα υποχρεωνομουν να συμπεριφερομαι και εγω και το παιδι μου συμφωνα με τα εθιμα της κοινωνιας τους? Η ανατροφη των ανθρωπων δεν στηριζεται μονο στην γονεικη ικανοτητα.

 

Aimee

 

1) Όταν μιλάμε για ισότητα, τι εννοούμε; Είναι βάσιμο να μιλάμε για ισότητα, όταν εκ των προτέρων και χωρίς καμία άλλη αξιολόγηση στερούμε από ορισμένους συνανθρώπους μας το δικαίωμα σε οικογενειακή ζωή (που προστατεύεται από το Σύνταγμα);

2) Μπορούμε να θεωρήσουμε εκ των προτέρων ότι μία μερίδα ανθρώπων έχει γονεική ικανότητα ενώ μία άλλη όχι;

3) Πώς ερμηνεύονται και εξειδικεύονται "τα βέλτιστα συμφέροντα του παιδιού" λαμβάνοντας υπόψη και τις ανοχές της κοινωνίας;

 

Στο 1 και στο 2 θα απαντησω καθετα. Και θα πω οτι θεωρω οτι οι περισσοτεροι ομο θα γινοντουσαν ςπουδαιοι γονεις , υπαρχουν βεβαια και σε αυτην την ομαδα ανθρωποι πουδεν θα τα καταφερουν.

Η ανοχη και η δομη ομως της κοινωνιας μας ειναι ενας ανασταλτικοε παραγοντας.

 

Επισης να πω οτι προσωπικα θετω και εναν αλλο διαχωρισμο. Δεν θεωρω την μη ανοχη της κοινωνιας λαθος de facto. Πιστευω οτι για να δουμε αν αυτη η δομη θα μπορουσε να λειτουργησει και να μεγαλωσουν υγιη ψυχολογικα παιδια, θα πρεπει να δοκιμαστει για καποια χρνια και να δουμε τοτε τις συνεπειες. Οι γκευ οικογενειες θα αφομοιωθουν απο το συνολο? Η θα καταλληξει να υπαρχει κοινωνικος διαχωρισμος προβαλλοντας η καθε πλευρα την .φυσιολογικοτητα ΄ της?

[Λαΐδα]

Απελευθερος εγω δεν μιλαω μονο για υιοθετημενα παιδια απο γκευ αλλα και για τη γεννηση τους. Η υιοθεσια ειναι απο μονη της ενα θεμα δυσκολο. Πιστευω εξαλλου οτο οι περισσοτερες ομο γυναικες, γεννουν παιδια παρα υιοθετουν. οι ανδρες ειναι πιο δυσκολο να βρουν παρενθετη μητερα και προχωρουν σε υιοθεσια νομιζω.

[apeleytheros]

Εγώ μιλώ για την «έρευνα». Σε ποιο peer reviewed journal έχει δημοσιευθεί; από το περιεχόμενο κρίνω «σε κανένα», καθώς δεν πληροί τα συνήθη κριτήρια.

 

Δεν είναι έρευνα αυτό, επειδή δεν έχει δημοσιευθεί σε επιστημονικό περιοδικό. Πάει να πει ότι κανείς δεν έχει μπει στον κόπο να ελέγξει αν ισχύουν οι ισχυρισμοί που επικαλείται από τις άλλες έρευνες, η να τσεκάρει τι τυχόν άλλα λάθη έχει. Δεν είναι αντικειμενικό & χρηματοδοτείται/διενεργείται από ίδρυμα με συμφέρον στο ένα αποτέλεσμα της έρευνας. Αυτό θα την έκρινε απορριπτέα από οποιοδήποτε περιοδικό κοινωνιολογίας σέβεται τον εαυτό του. Εκτός αν είναι κανένα Christian studies ξέρω γω.

[Rea_1971]

Η φύση δίνει τις τεχνικές οδηγίες για την αναπαραγωγή. Το πως μεγαλώνει κάποιος είναι άλλη υπόθεση.

Υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά που έχουν χάσει τον ένα γονέα (ας πούμε τον πατέρα) και η χήρα μητέρα τα μεγαλώνει π.χ. με την αδερφή της ή μια φίλη της....χωρίς να υπάρχει το θέμα της ομοφυλοφιλίας στη μέση.

Πως ακριβώς θα μπερδευτεί το παιδί επειδή ΟΥΤΕ κι εδώ είναι διακριτοί οι ρόλοι? (αν και διαφωνώ στο τι είναι διακριτό και τι όχι).

 

Το'πα και πιο πάνω υπάρχουν κοπέλες που έχουν πάει σε τράπεζα σπέρματος και κάνανε παιδί. Δεν είναι gay, αλλά αυτά τα παιδιά μεγαλώνουν μαζί με την μαμά και την γιαγιά και τη θεια κλπ.

 

Ποιά η διαφορά αν ήταν gay αυτοί που τα μεγαλώνανε?

 

 

Προσκυνώ.

Βασικά καμιά φορά αναρωτιέμαι τι κάνεις μέσα στο μυαλό μου.

 

ΤΕΣΠΑ. Θα το ξαναπώ. Δεν αντέχω κάποιους κύριους ή κυρίες που το παίζουν φυσιολογικοί και αρέσκονται να κατατάσουν συνανθρώπους τους στην απέναντι όχθη, των μη φυσιολογικών.

Εύχομαι τα παιδιά τους να μην ανήκουν σε αυτή τη δεύτερη κατηγορία. Να μην ζήσουν αυτή τη δυστυχία τα έρμα, να τρώνε την απόρριψη των γονιών τους ως ανθρώπων ή κοινωνικών μονάδων.

 

Κατά τα άλλα περαστικά.

[Aimee]

Ενω δεν εχω εμπιστοσυνη στις ερευνες και τις μελετες (θεωρω οτι υπαρχει μια για οποιο αποτελεσμαεπιθυμουμε να εχουμε), θεωρω οτι ειναι αδικο απεναντι στην αγγελινα το να λεμε οτι δεν ειναι εγκυρη η μελετη. Μελετη της ζητηθηκε, μελετη εβαλε..... Επισημη. Αν ακυρωνουμε αυτην, ας μην συζηταμε λοιπον για μελετες και ας πει ο καθενας τη γνωμη μου, κατι που ειναι πιο φρονιμο μια που ΄δουλεια ΄ μας δεν ειναι οι μελετες αλλα η κουβεντουλα.

 

Οταν μιλαμε για γονεικη ικανοτητα ατομων, δεν μπορουμε παρα να δεχτουμε οτι σε καθε ομαδα υπαρχουν αυτοι που την εχουν ( οι οερισσοτεροι) και φυσικα αυτοι που δεν την εχουν. Υπαρχουν λοιπον εν δυναμει πανσωστοι γκευ ανθρωποι οπως και ετερο που θα μοορουσαν να μεγαλωσουν τα παιδια τους με αγαπη καιαξιοπρεπεια. Για εμενα αυτο ειναι αδιαμφισβητητο. Αλλα η γονεικη ικανοτητα αρκει?

 

Αν εγω αποφασιζα να ζησω σε μια ακρως συντηρητικη και μουσουλμανικη κοινωνια , και γεννουσα παιδια εκει και μαλιστα κοριτσιι, δεν θα υποχρεωνομουν να συμπεριφερομαι και εγω και το παιδι μου συμφωνα με τα εθιμα της κοινωνιας τους? Η ανατροφη των ανθρωπων δεν στηριζεται μονο στην γονεικη ικανοτητα.

 

Aimee

 

1) Όταν μιλάμε για ισότητα, τι εννοούμε; Είναι βάσιμο να μιλάμε για ισότητα, όταν εκ των προτέρων και χωρίς καμία άλλη αξιολόγηση στερούμε από ορισμένους συνανθρώπους μας το δικαίωμα σε οικογενειακή ζωή (που προστατεύεται από το Σύνταγμα);

2) Μπορούμε να θεωρήσουμε εκ των προτέρων ότι μία μερίδα ανθρώπων έχει γονεική ικανότητα ενώ μία άλλη όχι;

3) Πώς ερμηνεύονται και εξειδικεύονται "τα βέλτιστα συμφέροντα του παιδιού" λαμβάνοντας υπόψη και τις ανοχές της κοινωνίας;

 

Στο 1 και στο 2 θα απαντησω καθετα. Και θα πω οτι θεωρω οτι οι περισσοτεροι ομο θα γινοντουσαν ςπουδαιοι γονεις , υπαρχουν βεβαια και σε αυτην την ομαδα ανθρωποι πουδεν θα τα καταφερουν.

Η ανοχη και η δομη ομως της κοινωνιας μας ειναι ενας ανασταλτικοε παραγοντας.

 

Επισης να πω οτι προσωπικα θετω και εναν αλλο διαχωρισμο. Δεν θεωρω την μη ανοχη της κοινωνιας λαθος de facto. Πιστευω οτι για να δουμε αν αυτη η δομη θα μπορουσε να λειτουργησει και να μεγαλωσουν υγιη ψυχολογικα παιδια, θα πρεπει να δοκιμαστει για καποια χρνια και να δουμε τοτε τις συνεπειες. Οι γκευ οικογενειες θα αφομοιωθουν απο το συνολο? Η θα καταλληξει να υπαρχει κοινωνικος διαχωρισμος προβαλλοντας η καθε πλευρα την .φυσιολογικοτητα ΄ της?

 

Αν παρατήρησες Λαιδα, έγραψα ακριβώς ότι δεν έχει νόημα να ψάχνουμε μελέτες και στατιστικές γιατί είναι μικρό το pool.

Από εκεί και πέρα, αμφισβήτησα τον ισχυρισμό ότι η συγκεκριμένη μελέτη απευθύνεται σε "όποιον ενδιαφέρεται για αντικειμενική ενημέρωση επί του θέματος". Πιστεύω ακράδαντα ότι ό,τι παράγεται από στρατευμένο οργανισμό ΔΕΝ πληροί τις προϋποθέσεις αντικειμενικότητας. Ακριβώς ίδια θα ήταν η τοποθέτηση μου αν κάποιος δημοσίευε έρευνα που χρηματοδότησε η κοινότητα των homo.

 

Από τις απαντήσεις σου, αντιλαμβάνομαι ότι δεν είσαι εκ των προτέρων αντίθετη αλλά σε προβληματίζει το θέμα του κοινωνικού στίγματος. Σωστά;

 

 

Και μετά έρχεται αυτό που έγραψε η Ρέα, για το εάν πρέπει να λαμβάνουμε αποφάσεις λαμβάνοντας υπόψη το κοινωνικό σύνολο...

[Λαΐδα]

Ποια ειμαι εγω ρε παιδια πιυ θα ημουν αντιθετη? δεν ειμαι παντογνωστης και ευτυχως το ξερω κι ολας. Απλα διακρινω καποιες δυσκολιες πιυ ομως δεν εχουν να κανουν με την γονεικη ικανοτητα των γκευ. Τους θεωρω καθ ολα υγιεις και ικανους.

Στη συγκεκριμενη στιγμη και ειδικα στη χωρα μας, θεωρω οτι δεν μπορει να υπαρξει ομο οικογενεια χωρις αρνητικες επιπτωσεις στα παιδια.

Εννοειται οτι στο μελλον θα συμβει, αλλα πρωτου γινει αυτο θα πρεπει να γινουν βασικα βηματα για να ειναι καθ ολα αποδεκτοι οι γκευ.

Ατομικα, δεν θα λαμβανα υπ οψιν μου τριτους οπως και δεν το εκανα ως μοναδα. Αλλα ως μαμα ωφειλω να νοιαστω για τα συναισθηματα του παιδιου μου.

Οσον αφορα για το τιειναι καλυτερο, ιδρυμα η γκευ οικογενεια, θα δωσω μια τριτη απαντηση . Να καταφερουν να υιοθετησουν ολες οι οικογενειες που παρακαλανε για ενα παιδακι. Ειναι πολλες. Νομιζω εχουν προτεραιοτητα, και χρονικα και μονο αν το παρεις.

Κατα τα αλλα, τα γεγονοτα παντα μας ξεπερνανε. Το να ειμαστε ετοιμοι να τα αντιμετωπισουμε και να τα αποδεχτουμε ειναι στο χερι μας.

[Jarett]

Προσκυνώ.

Βασικά καμιά φορά αναρωτιέμαι τι κάνεις μέσα στο μυαλό μου.

 

ΤΕΣΠΑ. Θα το ξαναπώ. Δεν αντέχω κάποιους κύριους ή κυρίες που το παίζουν φυσιολογικοί και αρέσκονται να κατατάσουν συνανθρώπους τους στην απέναντι όχθη, των μη φυσιολογικών.

Εύχομαι τα παιδιά τους να μην ανήκουν σε αυτή τη δεύτερη κατηγορία. Να μην ζήσουν αυτή τη δυστυχία τα έρμα, να τρώνε την απόρριψη των γονιών τους ως ανθρώπων ή κοινωνικών μονάδων.

 

Κατά τα άλλα περαστικά.

 

Επίσης προσκυνώ (τα μεγάλα πνεύματα συναντώνται)

 

Βάζοντας την ακόλουθη δακρύβρεχτη είδηση

 

http://gr.news.yahoo.com/%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CE%B1-%CE%B7-31%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B7-%CE%BC%CE%AE%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%B1-072254143.html

 

όπου μια μάνα σε μια "φυσιολογική" οικογένεια σκότωσε και έβαλε στο ψυγείο το παιδί της, τείνω να συμφωνήσω πλέον μ'ενα φίλο που σφαζόμουνα παλαιότερα όταν μου έλεγε ότι πρέπει οι άνθρωποι να περνάνε κάποιου είδους τεστ πριν τους επιτραπεί να κάνουν παιδιά.

Αποδεικνύεται περίτρανα ότι η φύση (όπως πολλοί αναφέρονται συνεχώς) σου δίνει τα "τεχνικά" εργαλεία να αναπαραχθείς.............όχι να γίνεις γονιός. Οπότε μη μας λέτε για τι κάνει η φύση και τι είναι φυσιολογικό ή όχι.

 

Τα παιδιά χρειάζονται ανιδιοτελή αγάπη. Τελεία και παύλα. ΟΟΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. Όποιος θεωρεί ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός, το χρώμα, τα πολιτικά φρονήματα κλπ θα βλάψουν ένα παιδί, δεν έχει ιδέα τι σημαίνει ανιδιοτελή αγάπη.

Αυτά που θα βλάψουν ένα παιδί είναι οι απόψεις σας, τις οποίες και θα περάσετε στα παιδιά σας και θα δείχνουν αύριο μεθαύριο με το δάχτυλο το παιδί των gay γονιών.

Με λίγα λόγια , εμείς ....η κοινωνία θα βλάψουν αυτά τα παιδιά (γι'αυτό και έθεσα τον γεωγραφικό προσδιορισμό σε μια πόλη που ξέρω ότι κατά πλειοψηφία δεν ασχολούνται με το αν ο διπλανός τους είναι gay).

[Jarett]

!Τωρα αν βγε ι ομοφυλοφυλος θελω να ειναι χαμηλων τονων και οχι προκλητικος οπως ειναι αλλωστε και ολοι οι "φυσιολογικοι"Και επειδη ειμαστε εκτος θεματος γτ παρασυρθηκα απο το ασχετο σχολιο σου .. την γνωμη μου γτ το αν γκει ζευγαρια πρεπει να μεγαλωνουν παιδια.. την ανεφερα παραπανω!

 

 

Σε αυτή λοιπόν την απίθανη περίπτωση που το παιδί σου γίνει gay και θελήσει να κάνει οικογένεια και παιδί με κάποιον άλλον gay τι θα κάνεις?

Θα του πεις τις απόψεις σου και μετά? Όταν προχωρήσει σε μια τέτοια κίνηση? Θα το απορρίψεις σαν παιδί σου? Δεν θα το ξαναδείς? Θα το θεωρήσεις το παιδί σου ΜΗ φυσιολογικό?

 

Έχεις σκεφτεί ποτέ αυτή την πιθανότητα?