Θέλω παιδί αλλά σκέφτομαι την οικονομική κρίση

[mamaka83]

Κοριτσια και αγορια του φορουμ καλησπερα σας....Τον τελευταιο καιρο με απασχολει πολυ ενα πολυ ευαισθητο θεμα.Εχω ενα αγορακι 18 μηνων και εχω αρχισει να αγχωνομαι για το ποτε πρεπει να ξεκινησω προσπαθειες για δευτερο...Ειμαι ανεργη και δυστυχως προβλεπεται να παραμεινω ανεργη για πολυ καιρο ακομα...Ειμαι μια απο τους χιλιαδες ανεργους πτυχιουχους Έλληνες...Οταν εμεινα εγκυος στο πρωτο παιδι ζουσαμε πολυ πιο ανετα με τον αντρα μου...Και λεγαμε συνεχεια τι καλα που θα ειμαστε οταν θα δουλεψω κι εγω...Το ειχαμε και σιγουρο....Τωρα ομως τα πραγματα οσο πανε και χειροτερευουν....Τιποτα δεν φαινεται να αλλαζει στον οριζοιντα...Και στενοχωριεμαι πολυ που μεσα μου ξερω οτι ενα δευτερο παιδι θα ηταν τεραστιο προβλημα τωρα παρολο που το θελω πολυ...Εχει βρεθει καποια απο ασς στην ιδια θεση;;;Ποια ειναι η αποψη σας για το θεμα;;;Σας ευχαριστω πολυ??:??:

[sonia/]

Εμείς έχουμε ένα κοριτσάκι 7 μημων σχεδόν και ηδη αποφασίσαμε να μη κάνουμε 2 παιδι, δεν ξέρουμε πλέον τι μας ξυμερωνει και ειναι κρίμα στην εποχή που ζούμε με τόσες απαίτησεις τα παιδια να στερούνται πράγματα,ένα και να μεγαλώσει οσο καλύτερα γίνεται παρα 2 και να υποφέρουν γιατι αυτο προβλέπεται να μείνουμε άνεργοι και εμείς που ακόμα δουλεύουμε....μας πονάει να ξέρουμε οτι θα ειναι μονη της όταν εμείς μεγαλώσουμε,δεν γίνεται αλλιώς όμως εδω που μας έχουν φτάσει! Β

[eleanax]

Κοριτσια και αγορια του φορουμ καλησπερα σας....Τον τελευταιο καιρο με απασχολει πολυ ενα πολυ ευαισθητο θεμα.Εχω ενα αγορακι 18 μηνων και εχω αρχισει να αγχωνομαι για το ποτε πρεπει να ξεκινησω προσπαθειες για δευτερο...Ειμαι ανεργη και δυστυχως προβλεπεται να παραμεινω ανεργη για πολυ καιρο ακομα...Ειμαι μια απο τους χιλιαδες ανεργους πτυχιουχους Έλληνες...Οταν εμεινα εγκυος στο πρωτο παιδι ζουσαμε πολυ πιο ανετα με τον αντρα μου...Και λεγαμε συνεχεια τι καλα που θα ειμαστε οταν θα δουλεψω κι εγω...Το ειχαμε και σιγουρο....Τωρα ομως τα πραγματα οσο πανε και χειροτερευουν....Τιποτα δεν φαινεται να αλλαζει στον οριζοιντα...Και στενοχωριεμαι πολυ που μεσα μου ξερω οτι ενα δευτερο παιδι θα ηταν τεραστιο προβλημα τωρα παρολο που το θελω πολυ...Εχει βρεθει καποια απο ασς στην ιδια θεση;;;Ποια ειναι η αποψη σας για το θεμα;;;Σας ευχαριστω πολυ??:??:

 

είναι σαν να περιγράφεις τον εαυτό μου, και την οικογένειά μας, οι προβληματισμοί μας κοινοί, μόνο που ο δικός μου ο γιος είναι 3, τα περιθώρια στενεύουν, και ηλικιακά αλλά κι επειδή ξεφεύγει η μεταξύ τους διαφορά, και δεν ξέρω τι να κάνω

[efi11]

Κοριτσια και αγορια του φορουμ καλησπερα σας....Τον τελευταιο καιρο με απασχολει πολυ ενα πολυ ευαισθητο θεμα.Εχω ενα αγορακι 18 μηνων και εχω αρχισει να αγχωνομαι για το ποτε πρεπει να ξεκινησω προσπαθειες για δευτερο...Ειμαι ανεργη και δυστυχως προβλεπεται να παραμεινω ανεργη για πολυ καιρο ακομα...Ειμαι μια απο τους χιλιαδες ανεργους πτυχιουχους Έλληνες...Οταν εμεινα εγκυος στο πρωτο παιδι ζουσαμε πολυ πιο ανετα με τον αντρα μου...Και λεγαμε συνεχεια τι καλα που θα ειμαστε οταν θα δουλεψω κι εγω...Το ειχαμε και σιγουρο....Τωρα ομως τα πραγματα οσο πανε και χειροτερευουν....Τιποτα δεν φαινεται να αλλαζει στον οριζοιντα...Και στενοχωριεμαι πολυ που μεσα μου ξερω οτι ενα δευτερο παιδι θα ηταν τεραστιο προβλημα τωρα παρολο που το θελω πολυ...Εχει βρεθει καποια απο ασς στην ιδια θεση;;;Ποια ειναι η αποψη σας για το θεμα;;;Σας ευχαριστω πολυ??:??:

 

 

 

 

Καλημερα! Κατ'αρχην μπραβο σου και που το σκεφτεσαι να χαρισεις ενα αδερφακι στο παιδακι σου γιατι οι περισσοτεροι στις μερες μας ουτε που τους περναει απο το μυαλο με αυτη την κατασταση!

θα σου πω την δικη μου ιστορια. εχω μια κορουλα 3 ετων και 4 μηνων, και εναν μπεμπαρο 4 μηνων! οταν ηρθε στον κοσμο η νεραιδα μου, ηταν ολα σκαλες ανωτερα σε σχεση με το σημερα. Ετσι λοιπον, εκτος του οτι τα απολαυσαμε ολα χωρις αγχος, αγορασαμε τα παντα για εκεινη, στην κυριολεξια!!! 5 μηνες μετα τη γεννηση της μειναμε χωρις δουλεια κι εγω και ο αντρας μου. (σημειωτεον, τελειως διαφορετικη επαγγελματικοι κλαδοι). παρ'ολα αυτα, τα καταφεραμε με οτι ειχαμε μαζεψει μεχρι τοτε. θελαμε παρα πολυ αλλο ενα παιδακι και σκεφτομασταν λιγο πολυ οπως κι εσυ!!! οταν λοιπον φωλιασε στην κοιλιτσα μου ο μπεμπης απελυσαν για δευτερη φορα τον αντρα μου λογω περικοπων, και παθαμε ενα μικρο σοκ.

ομως σκεφτηκαμε οτι τα εχουμε ηδη ολα τα βασικα για το μωρο. κουνια,λικνο,ριλαξ,καροτσι,αποστηρωτη,μπιπερο,καποια πρωτα ρουχαλακια οποτε δεν το σκεφτηκαμε δευτερη φορα. το αποτελεσμα για να μην μακρυγορω ειναι πως ο Θεος μας ευλογησε με 2 υπεροχα πλασματα που ομορφηναν τη ζωη μας,και 2 μηνες πριν γεννηθει ο μπεμπης απο το πουθενα, ο αντρας μου βρηκε μια πολυ καλη δουλεια εντελως ασχετη με τον τομεα του! συμπερασμα? δικο σου!!!

 

εγω θα σου ευχηθω τα πραγματα να σου πανε καλυτερα απο οτι τα περιμενεις και να εχεις υγεια εσυ και οι ανθρωποι που αγαπας! εαν υπαρχει αυτο, ολα μπορουμε να τα παλεψουμε!!!

[jackrussel]

Καλημερα! Κατ'αρχην μπραβο σου και που το σκεφτεσαι να χαρισεις ενα αδερφακι στο παιδακι σου γιατι οι περισσοτεροι στις μερες μας ουτε που τους περναει απο το μυαλο με αυτη την κατασταση!

θα σου πω την δικη μου ιστορια. εχω μια κορουλα 3 ετων και 4 μηνων, και εναν μπεμπαρο 4 μηνων! οταν ηρθε στον κοσμο η νεραιδα μου, ηταν ολα σκαλες ανωτερα σε σχεση με το σημερα. Ετσι λοιπον, εκτος του οτι τα απολαυσαμε ολα χωρις αγχος, αγορασαμε τα παντα για εκεινη, στην κυριολεξια!!! 5 μηνες μετα τη γεννηση της μειναμε χωρις δουλεια κι εγω και ο αντρας μου. (σημειωτεον, τελειως διαφορετικη επαγγελματικοι κλαδοι). παρ'ολα αυτα, τα καταφεραμε με οτι ειχαμε μαζεψει μεχρι τοτε. θελαμε παρα πολυ αλλο ενα παιδακι και σκεφτομασταν λιγο πολυ οπως κι εσυ!!! οταν λοιπον φωλιασε στην κοιλιτσα μου ο μπεμπης απελυσαν για δευτερη φορα τον αντρα μου λογω περικοπων, και παθαμε ενα μικρο σοκ.

ομως σκεφτηκαμε οτι τα εχουμε ηδη ολα τα βασικα για το μωρο. κουνια,λικνο,ριλαξ,καροτσι,αποστηρωτη,μπιπερο,καποια πρωτα ρουχαλακια οποτε δεν το σκεφτηκαμε δευτερη φορα. το αποτελεσμα για να μην μακρυγορω ειναι πως ο Θεος μας ευλογησε με 2 υπεροχα πλασματα που ομορφηναν τη ζωη μας,και 2 μηνες πριν γεννηθει ο μπεμπης απο το πουθενα, ο αντρας μου βρηκε μια πολυ καλη δουλεια εντελως ασχετη με τον τομεα του! συμπερασμα? δικο σου!!!

 

εγω θα σου ευχηθω τα πραγματα να σου πανε καλυτερα απο οτι τα περιμενεις και να εχεις υγεια εσυ και οι ανθρωποι που αγαπας! εαν υπαρχει αυτο, ολα μπορουμε να τα παλεψουμε!!!

 

μπραβο ρε κοπελα μου,,,

ποτε δεν ξερουμε τι μας ξημερωνει

 

εμεις ξεκινησαμε το πρωτο με καλες συνθηκες και μετα ολα αλλαξαν προς το χειροτερο

ποιος μου λεει οτι το δευτερο οταν ερχεται στα δυσκολα δεν μπορει πιο μετα να ειναι καλυτερα τα πραγματα?

η ζωη δεν σε εκπλησσει μονον προς το χειροτερο αλλα κι ως προς το καλυτερο

[Kira]

Γεια σου!

Ετσι ακριβως σκεφτομουν κι εγω ήμουν σε διλλημα τι να κανω,παρολο που οταν γεννηθηκε η μικρη μου το 2009 τα πραγματα ηταν εντελως διαφορετικα,πολυ πιο ανετα και οπως ανεφερε και η κοπελα παραπανω , και της δικης μας της ειχαμε παρει σχεδον το παντα και καλα να μην της ληψει τιποτα.

Περασαν ετσι 2,5-3 χρονια,και οντως μεχρι στιγμης δεν της εχει λειψει τιποτα ,παρολο που μονο ο αντρας μου δουλευει,οτι μπορουμε κανουμε.Ομως κατι της εχει λειψει..κι αυτο ειναι ενα αδερφακι,την εβλεπα τον τελευταιο καιρο να αποζητα την παρεα απο αλλα παιδακια,στο σπιτι να γυριζει μονη χωρις να εχει μια παρεουλα,και οταν πηγαιναμε σε φιλικα σπιτια και βλεπαμε τα παιδακια με τα αδερφακια της να ειναι τοσο χαρουμενα μαζι το πηραμε αποφαση να προσπαθησουμε για ενα παιδακι ακομα το συντομοτερο για να μην εχουν μεγαλη διαφορα ηλικιας,και γιατι κι εγω ηλικιακα(35) δεν εχω και πολλα περιθωρια.

Υπολογιζαμε οτι οριακα μπορουσαμε να ανταπεξελθουμε στην ανατροφη 2 παιδιων,ειχαμε και τα πραγματακια απο την μικρη οποτε δεν θα χρειαζοταν να αγορασουμε εκ νεου κουνιες κτλ,και αργοτερα που θα μεγαλωναν,θα εψαχνα κι εγω για δουλεια για να ειμαστε λιγο καλυτερα.

και τοτε..εμεινα εγκυος! με διδυμα!!!!!το σοκ μεγαλο,στην αρχη πολυ δυσκολο να το αποδεχτουμε,για τους γνωστους οικονομικους λογους,πανικος ακολουθησε(και ακομα ειναι καποιες στιγμες που "πνιγομαι" σκεπτομενη πως θα ανταπεξελθουμε),αλλα στο τελος επικρατησε η χαρα,γιατι οπως και να το κανουμε,και να το ηξερα απο πριν οτι θα ηταν διδυμα,και παλι αυτο θα επιλεγαμε προκειμενου η μικρη μας να εχει παρεα και να μην πορευεται μονη της στην ζωη.

Αυτο δεν σημαινει οτι τα παιδακια που δεν εχουν αδερφια θα ειναι δυστυχισμενα ή οτιδηποτε αλλο,προς θεου,απλα αυτο θελαμε εμεις για την δικη μας οικογενεια,να παρουμε το ρισκο και να το παλεψουμε ,προκειμενου να κανουμε στο παιδακι μας αυτο το κατα την γνωμη μας πολυτιμο δωρο.

οι κρισεις και οι παρακρισεις ερχονται και παρερχονται,οι ανθρωποι ομως μενουν..

[xena]

Κι εγώ μόλις είδα το τόπικ μπήκα για να σου δώσω θάρρος. Ήθελα να πω ότι κι εμείς κάναμε την γλυκιά μας Αθηνούλα υπό άλλες προϋποθέσεις, παρόλα αυτά δεν είχα και πολύ την άνεση από την αρχή να τα πάρω όλα καινούρια. Η Αθηνά μου μεγαλώνει με ρουχαλάκια και παιχνιδάκια άλλων παιδιών - αλλά αυτό δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν.

Από πέρισυ ο άντρας μου έχει μείνει χωρίς δουλειά, μόνο περιστασιακά εδώ κι εκεί κάτι γίνεται, μόνο εγώ δουλεύω. Είμαι 41 ετών και θέλαμε τουλάχιστον άλλο ένα παιδάκι. Ετσι παρόλες τις δυσκολίες πήραμε την μεγάλη απόφαση και είμαι πάλι έγκυος. Εχουμε όλα τα καλούδια από τη μικρούλα μας και είμαι σίγουρη πως όλα θα πάνε καλά.

Με μερικά τεχνάσματα κάνουμε αρκετή οικονομία για να μπορούμε να έχουμε όσα χρειαζόμαστε.

Η εφορία θα κάνει υπομονή γιατί έχουμε άλλες προτεραιότητες τώρα. Μπορώ ίσως να την πληρώσω σε 3 χρόνια. Παιδάκι όμως σε 3 χρόνια δεν θα μπορώ μάλλον να κάνω.

Αυτό είναι το σκεπτικό μας - δεν είσαι μόνη...

[kardoulini]

Αχ κορίτσια....επειδη δεν έχω αδερφια πάντα το ονειρο μου ήταν να κάνω 2 παιδια και σε κοντινες ηλικίες....λόγω καταστασεων έχουμε 1 που είναι ήδη 4 χρονών...οπότε στην καλύτερη περίπτωση να έχουν τουλάχιστον 5 χρόνια διαφοράς....αλλα δυστυχως νομιζω πως απο ψυχολογικης πλευρας (οικονομικής, αγχους, αβεβαιοτητας) δεν θα μπορω να ανταπεξελθω και με ενα 2 παιδακι....οποτε το έχω αφησει απλα στην πισω ακρη του μυαλου μου....δυστυχως ειναι πολυ ασχημο και το κλιμα στη δουλεια μου και δεν θελω να λειψω ....τωρα....αυτη την περιοδο που ερχονται αλλαγες.

 

Θα δειξει......

[xena]

Εγώ έχω μια αδελφή κι έχουμε 3,5 χρόνια διαφορά. Μεγαλώσαμε με αρκετές στερήσεις. Αν με ρωτούσατε αν θα ήθελα να μην είχα αδελφή αλλά καλύτερη διαβίωση θα σας έλεγα ότι θα ήθελα πολύ και 3ο αδελφάκι.

[alexele]

Εμείς μαζί με τη κρίση πριν 2 χρόνια αποφασίσαμε ότι θέλαμε άλλο ένα παιδάκι και Δόξα το Θεό το αποκτήσαμε.

Υπάρχουν στιγμές που σκέφτομαι ότι αν το καθυστερούσαμε ένα 6μηνο δεν θα το επιχειρούσαμε, είμαστε αρκετά ζορισμένοι οικονομικά αλλά δεν το έχουμε μετανοιώσει ούτε μία στο εκατομύριο. Και ως δια μαγείας όταν είμαστε πολύ στριμωγμένοι κάτι γίνεται και τα καταφέρνουμε.

'Όλα γίνονται κορίτσια αλλά τα χρόνια περνάνε και δεν γυρνάνε πίσω, και είναι κρίμα να μετανοιώσουμε για όνειρα ΖΩΗΣ που κάποιοι αποφάσισαν να μην τα πραγματοποιήσουμε!

πχ δεν έχουμε πληρώσει κανένα χαράτσι, και ορίστε που το Δικαστήριο προς το παρόν μας δικαίωσε, και τα χρήματα αυτά τα έχουμε επενδύσει στα παιδάκια μας.

[demi1981]

Και εγώ, παρότι είναι όνειρο ζωής ένα δεύτερο παιδάκι, το έχω αφήσει λίγο πίσω. Το μόνο ίσως που με "πείθει" στο να προσπαθήσω για δεύτερο παιδί είναι ότι σε 5-10 χρόνια από τώρα που ευελπιστώ ότι θα είναι καλύτερα τα πράγματα θα σκέφτομαι οτι τώρα δεν μπορώ κακώς δεν το προσπάθησα τότε.... Δεν ξέρω κορίτσια και αν γίνουν χειρότερα τα πράγματα.... και τα λεφτά για τις γέννες και τις εξετάσεις που τα βρίσκεις??? όχι τίποτα άλλο ούτε εγώ δεν έχω πληρώσει την εφόρια και ούτε πρόκειτο μάλλον:lol: Μην πω για τα νέα φορολογικά μέτρα.... όσα περισσότερα παιδιά τόσο υψηλότερη φορολογία:x:x Αλλά να αφήσουμε μόνα τους τα παιδάκια μας......

[mamaka83]

Κοριτσια σας ευχαριστω ολες απο καρδιας...Δεν ξερω τι να παραθεσω πρωτο και τι να αφησω...Με εχετε συγκινησει ΟΛΕΣ τωρα καθομαι και κλαιω...Ο,τι μου γραψατε ηταν ακριβως αυτο που ηθελα να ακουσω...Κι εγω θα ηθελα παρα πολυ να κανω στο γιο μου αυτο το πολυτιμο δωρο και ο,τι ηθελε ας προκυψει...Μακαρι να μας αξιωσει ο Θεος συντομα.Να χαιρεστε ολες τα παιδακια σας να μας εχει ο Θεος καλα να τα μεγαλωσουμε με αγαπη...Νομιζω οτι η αγαπη ειναι το πιο βασικο στο μεγαλωμα ενος ανθρωπου...Σας ευχαριστω και παλι...:p

[SOPHAKI]

ΝΑ ΚΑΤΑΘΕΣΩ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΣΚΕΨΕΙΣ....Η ΚΟΡΟΥΛΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ 1,5 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΕΓΚΥΟΣ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΘΗΚΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.ΔΟΞΑ ΤΟ ΘΕΟ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ.ΤΗΝ ΕΒΛΕΠΑ ΟΝΤΩΣ ΝΑ ΑΝΑΖΗΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΜΕ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΥΠΟΜΟΥΝ ΠΟΥ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΣΠΙΤΙ ΕΠΑΙΖΕ ΜΟΝΗ ΤΗΣ.ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΓΚΥΟΣ ΚΑΙ Η ΧΑΡΑ ΜΟΥ ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΗ.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ,ΑΚΟΜΑ ΕΧΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΟΥ ΔΟΥΛΕΙΑ,ΑΝ ΚΑΙ ΠΙΕΖΟΜΑΣΤΕ ΠΟΛΥ ΜΕ ΤΑ ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΞΟΔΑ.ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΩΡΟ,ΒΡΙΣΚΕΙ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΤΟΙΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ,ΟΠΟΤΑΝ ΔΕΝ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΟΥΜΕ ΣΧΕΔΟΝ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ.ΜΕ ΛΙΓΕΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΣΤΕΡΗΣΕΙΣ ΘΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ.ΟΤΑΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΦΤΙΑΞΟΥΝ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΘΑ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΟΥ ΠΗΡΑΜΕ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΒΑΛΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΟ ΤΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΜΩΡΟΥ!!!!!

[μπεμπηςς μου]

Κοριτσια και αγορια του φορουμ καλησπερα σας....Τον τελευταιο καιρο με απασχολει πολυ ενα πολυ ευαισθητο θεμα.Εχω ενα αγορακι 18 μηνων και εχω αρχισει να αγχωνομαι για το ποτε πρεπει να ξεκινησω προσπαθειες για δευτερο...Ειμαι ανεργη και δυστυχως προβλεπεται να παραμεινω ανεργη για πολυ καιρο ακομα...Ειμαι μια απο τους χιλιαδες ανεργους πτυχιουχους Έλληνες...Οταν εμεινα εγκυος στο πρωτο παιδι ζουσαμε πολυ πιο ανετα με τον αντρα μου...Και λεγαμε συνεχεια τι καλα που θα ειμαστε οταν θα δουλεψω κι εγω...Το ειχαμε και σιγουρο....Τωρα ομως τα πραγματα οσο πανε και χειροτερευουν....Τιποτα δεν φαινεται να αλλαζει στον οριζοιντα...Και στενοχωριεμαι πολυ που μεσα μου ξερω οτι ενα δευτερο παιδι θα ηταν τεραστιο προβλημα τωρα παρολο που το θελω πολυ...Εχει βρεθει καποια απο ασς στην ιδια θεση;;;Ποια ειναι η αποψη σας για το θεμα;;;Σας ευχαριστω πολυ??:??:

 

γεια σου ΜΑΜΑΚΑ83

εγω εχω ενα μωρακι 9 μηνων...εγω δεν δουλεω ...ευτυχως του αντρα μου η δουλεια δεν εχει πολλες μειωσεις(οδηγος και ιδιοκτητης ΚΤΕΛ Αχαιας)εχουμε ενα εισοδημα 1500-1700 ευρω...με παγια εξοδα 800 ευρω +εξοδα μωρου(πανες γαλατα γιατρος)200 ..μας μενει ενα 500 για εμενα και αντρα μου

...επειδη μας εχει απασχολησει απο τωρα το θεμα ειμαστε αποφασισμενοι μολις χρονισει ο μπεμπης μας να ξεκινησουμε τις προσπαθειες για 2ο....εγω ειμαι 26 ο αντρας μου 39..δεν θελουμε να εχει πολυ μεγαλη διαφορα ηλικιας ο αντρας μου με τα παιδια...ας στερηθω εγω και ο αντρας μου πραγματα...αλλα το παιδι μου θελω να εχει αδερφακι και σε κοντινη ηλικια γιανα ειναι κ φιλαρακια...και εγω δυσκολα μεγαλωσα ...ημουν ομως με τον αδερφουλη μου μαζι ..παιζαμε και ολα ηταν καλα....δεν μεγαλωσα σε παιδοτοπους ..ακριβα ρουχα και πολλα πολλα παιχνιδια ...αλλα με μεταχειρισμενη κοινια ριλαξ ρουχα κ.λ.π πιστευω πως σημαντικο ειναι να μπορεις να παρεις το γαλα πανες και παιδιατρος....αυτα πιστευω εγω!!!!ο καθενας ξερει την κατασταση στο σπιτι του!!!!οι καιροι ειναι δυσκολοι αλλα με αποφασιστικοτητα θεληση και αγαπη ολα θα γινουν!!!!

[Lin_Lin]

Έτσι νομίζω ότι σκέφτονται στις μέρες μας τα περισσότερα ζευγάρια. Η μικρή μου είναι 22 μηνών και ο άντρας μου θέλει πολύ σύντομα να κάνουμε και δεύτερο παιδάκι. Το θέλω κι εγώ....και μετά το σκέφτομαι, το αναλύω, προβληματίζομαι "θα μπορούμε να τα μεγαλώσουμε χωρίς ελλείψεις? τι θα γίνει αν ο ένας από τους 2 μας χάσει τη δουλειά του? (καθόλου απίθανο σενάριο)" και το καθυστερούμε.....πιο πολύ εγώ. Μας έχουν κάνει να νιώθουμε τέτοια ανασφάλεια, να μην μπορούμε να κάνουμε όνειρα και να μας στερούν στην καλύτερη ηλικιακή φάση μας να ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ. Ε λοιπόν δεν θα τους περάσει!! Όπως είπαν και οι άλλες κοπέλες παραπάνω, το 2ο παιδάκι βρίσκει πολλά πράγματα έτοιμα από το πρώτο. Με έξυπνες και οικονομικές λύσεις αλλά και περικοπή περιττών εξόδων, θα βρεθούν οι ισορροπίες. Και μέχρι τότε, που θα πάει, θα βελτιωθεί η κατάσταση. Σε 10 χρόνια θα έχουν προσπεραστεί οι μεγάλες δυσκολίες. Σε 10 χρόνια όμως ποιος μου λέει ότι θα μπορώ να κάνω παιδί?

Επιμονή, υπομονή και όλα θα γίνουν λοιπόν

[ster]

Oύτε και εγώ μπορώ να είμαι αισιόδοξη για το μέλλον. Σίγουρα τα παιδιά είναι ευτυχία αλλά πρέπει να είμαστε και λίγο ρεαλιστές. Εμείς που δεν μπορούμε καλά καλά να τα βγάλουμε πέρα και με το ένα, νομίζω είναι λίγο άτοπο να σκεφτόμαστε ότι ό,τι είναι να γίνει θα γίνει και να κάνουμε δεύτερο. Εγώ σκέφτομαι ότι θα προσπαθήσω να δώσω ό,τι καλύτερο μπορώ στο παιδί μου, παρά να έχω και δεύτερο και να πεινάνε και τα δύο.

Με ρωτάς πώς δεν με παίρνει από κάτω. Απλά θεωρώ δώρο το ένα παιδάκι μου και κλείνω εκεί το θέμα και ας με πονάει που θα είναι μοναχοπαίδι.

[μπεμπηςς μου]

Με έξυπνες και οικονομικές λύσεις αλλά και περικοπή περιττών εξόδων, θα βρεθούν οι ισορροπίες. Και μέχρι τότε, που θα πάει, θα βελτιωθεί η κατάσταση. Σε 10 χρόνια θα έχουν προσπεραστεί οι μεγάλες δυσκολίες. Σε 10 χρόνια όμως ποιος μου λέει ότι θα μπορώ να κάνω παιδί?

Επιμονή, υπομονή και όλα θα γίνουν λοιπόν

 

συμφωνω μαζι σου!!!!με θεληση ολα θα γινουν....

[Maiden1]

Να το τολμήσετε. Αν δεν συντρέχουν λόγοι επιβίωσης τότε να το κάνετε το 2ο παιδάκι. Η κατάσταση στην Ελλάδα θα στρώσει μετά από 10 χρόνια και αν και τότε είναι δύσκολο ακόμα και απόφαση να το πάρετε. Εκτός αυτού η διαφορά ηλικίας θα είναι πλέον μεγάλη. Τα χοντρά έξοδα του παιδιού ξεκινούν κατά τη γνώμη μου με τα φροντιστήρια και τις ξένες γλώσσες οπότε μετά από κάποια χρόνια θα είναι πιο δύσκολα τα πράγματα.

 

Και το αδερφάκι δεν είναι τόσο για να παίζει το παιδί. Θα την βρει την άκρη και θα παίξει με το παιδί του γείτονα, στην παιδική χαρά, στον σταθμό...Είναι για να έχει ένα δικό του άνθρωπο μεγαλώνοντας και όταν έρθουν οι δυσκολίες (οι πραγματικές δυσκολίες) στην δική του ζωή. Και το λέω αυτό ως μοναχοπαίδι που δεν είχα που να μιλήσω όταν ήθελα, που όταν αρρώστησε η μητέρα μου έτρεχα σαν τρελλή κι έγινα χίλια κομμάτια (από κάτι πολύ απλό ως καθημερινο-πέτρες στην χολή), που ένιωθα τρομερή ανασφάλεια αν θα βρω τον άνθρωπό μου κάποια στιγμή για να κάνω δική μου οικογένεια ή αν θα μείνω μόνη μου όταν φύγουν οι γονείς μου. Ακόμα και τώρα που έχω απομονωθεί κάπως λόγω παιδιών αισθάνομαι ότι αν είχα αδέρφια θα ήταν αλλιώς τα πράγματα.

[Λαΐδα]

Τα εξοδα στο δευτερο παιδι δεν διπλασιαζονται , ειναι πολυ λιγοτερα. Η ευτυχια ομως δεν διπλασιαζεται απλως...πολλαπλασιαζεται!!!!!

[dimmi]

Κοριτσια και αγορια του φορουμ καλησπερα σας....Τον τελευταιο καιρο με απασχολει πολυ ενα πολυ ευαισθητο θεμα.Εχω ενα αγορακι 18 μηνων και εχω αρχισει να αγχωνομαι για το ποτε πρεπει να ξεκινησω προσπαθειες για δευτερο...Ειμαι ανεργη και δυστυχως προβλεπεται να παραμεινω ανεργη για πολυ καιρο ακομα...Ειμαι μια απο τους χιλιαδες ανεργους πτυχιουχους Έλληνες...Οταν εμεινα εγκυος στο πρωτο παιδι ζουσαμε πολυ πιο ανετα με τον αντρα μου...Και λεγαμε συνεχεια τι καλα που θα ειμαστε οταν θα δουλεψω κι εγω...Το ειχαμε και σιγουρο....Τωρα ομως τα πραγματα οσο πανε και χειροτερευουν....Τιποτα δεν φαινεται να αλλαζει στον οριζοιντα...Και στενοχωριεμαι πολυ που μεσα μου ξερω οτι ενα δευτερο παιδι θα ηταν τεραστιο προβλημα τωρα παρολο που το θελω πολυ...Εχει βρεθει καποια απο ασς στην ιδια θεση;;;Ποια ειναι η αποψη σας για το θεμα;;;Σας ευχαριστω πολυ??:??:

οικονομική κρίση και δεύτερο παιδί πότε? Ποτέ μάλλον...εκτός κι αν μετά από 5 χρόνια τα πράγματα είναι καλύτερα.

(προσωπικά νομίζω μετά απο 10)

[dimmi]

Να το τολμήσετε. Αν δεν συντρέχουν λόγοι επιβίωσης τότε να το κάνετε το 2ο παιδάκι. Η κατάσταση στην Ελλάδα θα στρώσει μετά από 10 χρόνια και αν και τότε είναι δύσκολο ακόμα και απόφαση να το πάρετε. Εκτός αυτού η διαφορά ηλικίας θα είναι πλέον μεγάλη. Τα χοντρά έξοδα του παιδιού ξεκινούν κατά τη γνώμη μου με τα φροντιστήρια και τις ξένες γλώσσες οπότε μετά από κάποια χρόνια θα είναι πιο δύσκολα τα πράγματα.

 

Και το αδερφάκι δεν είναι τόσο για να παίζει το παιδί. Θα την βρει την άκρη και θα παίξει με το παιδί του γείτονα, στην παιδική χαρά, στον σταθμό...Είναι για να έχει ένα δικό του άνθρωπο μεγαλώνοντας και όταν έρθουν οι δυσκολίες (οι πραγματικές δυσκολίες) στην δική του ζωή. Και το λέω αυτό ως μοναχοπαίδι που δεν είχα που να μιλήσω όταν ήθελα, που όταν αρρώστησε η μητέρα μου έτρεχα σαν τρελλή κι έγινα χίλια κομμάτια (από κάτι πολύ απλό ως καθημερινο-πέτρες στην χολή), που ένιωθα τρομερή ανασφάλεια αν θα βρω τον άνθρωπό μου κάποια στιγμή για να κάνω δική μου οικογένεια ή αν θα μείνω μόνη μου όταν φύγουν οι γονείς μου. Ακόμα και τώρα που έχω απομονωθεί κάπως λόγω παιδιών αισθάνομαι ότι αν είχα αδέρφια θα ήταν αλλιώς τα πράγματα.

αχ τον εφιάλτη μου περιγράφεις, για όλους αυτούς τους λόγους λυπάμαι που δε θα μπορέσω λόγω οικονομικών να κάνω κι άλλο παιδί. Εδώ με ένα, ακόμα μικρό, και δεν βγαίνουμε με την καμμία πια.

Μόνο σε ένα διαφωνώ, η μεγάληδιαφορά ηλικίας στα παιδιά δεν είναι κακή, αντίθετα.

Η αδελφή μου μου ρίχνει 9 χρόνια.

Φυσικά ενδιάμεσα είχε άπειρες αποβολε΄ς η μανα μου, δεν το έκανε εσκεμμένα...

 

Υγ ο σύζηγος μου λέει διαρκώς για το μετά. ακόμα και τώρα αν "βγαίναμε" με άλλο ένα παιδί, μετά εμ τα φροντιστήρια δεν παίζει...και δεν θέλει να αδικησει το δεύτερο παιδί

[Ευη@]

κι εγω το ίδιο σκέφτομαι.Αν και τελικά αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε ..ο φόβος και η ανασφάλεια πάντα θα υπάρχει.Βελτίωση για τα επόμενα χρόνια δε βλέπω να έρχεται..το αντίθετο θα έλεγα.Μου είναι γνώριμοι και οι 2 φόβοι σου γιατί είμαστε στην ίδια περίπου ηλικία και είδη είμαι στον 6ο μήνα προσπαθειων....

Όλα είναι ένα ρίσκο..το μόνο που με προβληματίζει σε αυτά που λες είναι οτι δε τα βγάζετε πέρα ούτε τώρα,νομίζω οτι έχει προτεραιότητα το πρώτο παιδάκι.Το οικονομικό στρες δε θα σε βοηθήσει ούτε στη σύλληψη ούτε στην εγκυμοσύνη

παρόλο που βλέπω οτι δεν είναι όσο εύκολο ήταν την πρώτη φορά ..αμφιβάλω για την απόφαση μας κι ας τα βγάζουμε πέρα....για την ώρα τουλάχιστον...

 

νομίζω πως αντι να σε βοηθήσω σε μπέρδεψα περισσότερο.....

[vaw]

Οι ίδιοι προβληματισμοί μας απασχολούσαν και εμάς όχι τώρα αλλα΄ εδώ και 2 χρόνια. Φέτος έμεινα άνεργη τον Ιούνιο και γνωρίζαμε οτι το να εργαστώ θα ήταν απίθανο. Παρόλα αυτά πήραμε απόφαση να κάνουμε 2ο παιδάκι γιατί είμαστε 36 και δεν μας παίρνει και πολύ να περιμένουμε, αλλά μπορώ να πω οτι δεν το χαίρομαι οπως το πρώτο γιατί έχω μεγάλο άχγος για τα οικονομικά.

Απο την άλλη τι να φοβηθώ για το δεύτερο, αν είναι έτσι πρέπει να δώσω και το πρώτο γιατί σε λίγο καιρό κανείς δνε ξέρει αν θα μπορεί να ταϊζει το ή τα παιδάκια του.

Επιπλεόν αν είναι έτσι πρέπει και εμείς οι ιδιοι να σταματήσουμε να ζούμε, να εργαζόμαστε να μιλάμε να χαιρόμαστε, να πηγαίνουμε στο γιατρό, να κάνουμε θεραπεια, να αγαπάμε να μαλώνουμε γιατί έχουμε κρίση και δεν θα έχουμε λεφτά σ λίγο καιρό και τα πράγματα θα χιροτερέψουν!

Ϊσως η παρουσία των παιδιών μου στη ζωή μου με κάνει να αγωνιστώ και να ξεκολλησω απο την αδράνεια που μας έβαλαν και ίσως με κάνει να σκέφτομαι ποιοι άνθρωποι θελω να ορίζουν τη ζωή μου

Δεν φοβάμαι την πεινα, που πραγματικά μπορεί να είναι πάρα πολύ δύσκολη αλλα΄την απουσία παιδείας και της υγείας! Τέλος πάντων, ελπίζω να μην έγινα γραφική! Καλό βραδακι

[july]

καλημέρα σας,

 

εγώ έχω 2 κορούλες οι οποίες έχουν 2 χρόνια διαφορά ηλικίας. η δική μου ιστορία είναι ότι όταν έμενα έγκυος οι προυποθέσεις ήταν καλές και οι δύο δουλεύαμε όλα καλά και μετά από λίγο απέλυαν τον άντρα μου και στις δυο μου γέννες και μάλιστα στην 2 μου κόρη έμεινε άνεργος 2 χρόνια έχει λίγους μήνες που δουλεύει και με πολύ μικρό μισθο!!! δεν μεγάλωσα μέσα στα λούσα το αντίθετο αν σκεφτεί κανείς ότι προέρχομαι και από πολύτεκνη οικογένεια αλλά το να κάνω 2 παιδί ποτέ δεν το σκέφτηκα αρνητικά!!! αν είσαι σωστός και αγαπάς τα παιδιά σου θα τα μεγαλώσεις σωστά και δεν θα τους λείπει τίποτα!!! τα υλικά δεν είναι βασικά για το μεγάλωμα ενός παιδιού τι έγινε και αν φοράει τα ρούχα και τα παπούτσια του μεγαλύτερου? εγώ τα φόραγα τρίτη και μια χαρά μεγάλωσα χωρίς φροντιστήρια χωρίς μεγάλες σπουδές λόγω του ότι πέρασα επαρχία και δεν πήγα και από 18 χρονών δουλεύω και ο άντρας μου με σπουδές μεταπτυχιακά και παίρνει πλέον τα μισά από εμένα εγώ εχω καλύτερη δουλειά και σαν αντικείμενο, εταιρεία μισθολογικά από όλες τις απόψεις γιατί μεγάλωσα με ηθική, μεγάλωσα ότι για να έχεις πρέπει να προσπαθήσεις και δεν μου λείπει τίποτα!!! έτσι και τα παιδιά μου θα μεγαλώσουν καταρχάς σωστά να γίνουν σωστοί άνθρωποι να είναι γερά και δυνατά και όλα θα τα καταφέρουν και για σπουδές και φροντιστήρια μέχρι τότε βλέπουμε γιατί να αγχωθώ από τώρα??? τώρα απλώς τα χαίρομαι όταν κάθονται και βλέπουν τηλεόραση και κρατάει η μια το χέρι της άλλης, όταν περπατάνε χεράκι χεράκι, όταν κάνουν αγκαλίτσες ακόμα και όταν μαλώνουν τα χαίρομαι!!! αυτό δεν το αλλάζω με όλα τα λεφτά του κόσμου!!!

[melst]

Όχι Ευακι μου καθόλου δεν με μπέρδεψες . έχουμε δυστυχώς πολύ ψηλή δόση στη τράπεζα εμείς. Ρε κορίτσια να ρωτήσω και κάτι άλλο. Με ένα παιδάκι στην πρώτη δημοτικού όπου τα έξοδα για φροντιστήρια είναι περίπου εκατό ευρω πόσα περίπου χρειάζεται μια οικογένεια το μηνα. και τα ρεύματα και όλα....άστε έξω τις τράπεζες που δεν χρωστάμε όλοι τα ίδια....με πόσα περνάτε περίπου?1500???:confused: