Προβληματική συμπεριφορά ή παράλογες απαιτήσεις?

[daffy]

Καλημέρα σας. Έχω πολύ καιρό να γράψω στο forum και επανέρχομαι με ένα θέμα που με απασχολεί και θα ήθελα τις γνώμες σας. Έχω 2 αγοράκια το ένα σχεδόν 5 (τον Οκτώβριο) και το άλλο 3. Γενικώς είναι κεφάτα παιδιά και ζωηρά. Ένα από τα "προβλήματα" που έχουμε είναι ότι δεν ακούνε όταν τους λέμε κάτι και θα πρέπει να τους το πούμε πολλές φορές και στο τέλος μπορεί και να μαλώσουμε.

 

Αφορμή για αυτό το post μου είναι η συμπεριφορά τους σε ένα παιδικό πάρτυ πολύ συγγενικού προσώπου που είχαμε το σαββατοκύριακο. Το πάρτυ ήταν στο κήπο. Η οικοδέσποινα όμως αμέλησε να βγάλει παιχνιδάκια για τα παιδιά γιατί είχε στο πρόγραμμά να τα κάνει οργανωμένα παιχνίδια από κάποια ώρα και μετά. Τα παιδάκια ήταν ηλικίας από 2 μέχρι 6 ετών.

Όταν έβγαλε τα πατατάκια στον μπουφέ (πριν αρχίσουν να τρώνε οι καλεσμένοι) τα παιδιά μου "όρμηξαν" στα πατατάκια και εγώ πήρα ένα πιάτο και τους έβαλα μερικά και απομακρυνθύκαμε από τον μπουφέ.

Ο μεγάλος μου ο γιος σε κάποια φάση βρίσκει μια μεγάλη φουσκωτή μπάλα θαλάσσης και αρχίζει να παίζει και να την πετάει προς τα πάνω. Του είπα μια δυο να μην το κάνει (ο χώρος ήταν περιορισμένος) και τελικά του φεύγει η μπάλα χτυπάει ένα πλαστικό ποτήρι και χύνεται το περιεχόμενο πάνω στο πλαστικό τραπεζομάντιλο. Ο οικοδεσπότης αντέδρασε έντονα στην οικοδέσποινα σχετικά με την συμπεριφορά των παιδιών μου (για αυτά που ήδη σας προανάφερα). Δεν μίλησα.

Συνεχίζοντας και καθώς το πάρτυ φούντωνε τα παιδιά γνωρίστηκαν παραγνωρίστηκαν μεταξύ τους και άρχισαν να τρέχουν, να ανεβαίνουν στις σκάλες και με κορύφωση να πέρνουν τα πλαστικά πιατάκια (αφού είχαν φάει οι περισσότεροι) και να τα κάνουν ιπτάμενους δίσκους.

 

Τέλος πάντων... Μετά το "κράξιμο" του οικοδεσπότη και ολόκληρο το Σαββατοκύριακο άρχισα να σκέφτομαι και να προβληματίζομαι αν όντως τα παιδιά μου έχουν κάποιο πρόβλημα συμπεριφοράς ή αν απαιτούμε από αυτά να συμπεριφερθούν ως ενήλικες?

 

Θα ήθελα την γνώμη σας και εμπειρίες από ανάλογα περιστατικά και γενικώς την συμπεριφορά των αγοριών.

 

Σας ευχαριστώ.

[UFO]

Καλημερα ,

κοίτα θα σου μιλήσω σαν την οικοδέσποινα

αν εγω κανω παιδικο παρτυ και ΔΕΝ εχω φροντήσει να διοχετεύσουν την χαρα και την ενεργεια τους τα παιδια θα έχω εγω πρόβλημα!

(α) αν δνε θελω να αρπάξουν πατατκια οι καλεσμένοι και μου λερώσουν το γκαζόν, χαλί κλπ ΔΕΝ ΤΑ ΒΓΑΖΩ πιο πρίν απο την ώρα που εγω θεωρώ απαραίτητη!

(β) αν εχω προγραμματήσει απασχόληση(που συνήθως κρταάει μια μιαμιση ωρα , εχω φροντήσει για τα παιδια που θα καθήσουν παραπανω να απασχοληθούν με καποιον τρόπο .

(γ) ΑΝ δεν θελω να παιξουν με μια μπαλα θαλάσσης ΕΧΩ ΦΡΟΝΤΗΣΕΙ να την έχω κρύψει καλα !

 

κλεινω , εγω νομίζω οτι ο ενήλικός κοινωνικός καθοπρεπισμός(με τηνκαλή ενοια) είναι κατι που δεν το έχουν τα παιδια ΕΥΤΥΧΩς εννοώ ειναι κατι που χτίζεται με τον καιρό και συχνά εχουμε την απαίτηση να φερθούν τα παιδια μας σαν ενήλικες !

 

(εχω κόρη αλλα ειναι χίπισα ταλιμπαν συνεπως αυτα τα εχω αντιμετωπήσει κι εγω Daffy μου )

θεωρώ ΚΑΙ ΤΟΝ Εαυτο ΜΟΥ συχνά πολλές φορές παράλογα αυστηρή αλλα όσο μπορώ το μαζεύω και μετα της ζητάω συγνωμη εξυγώντας της οτι καμια φορά οι μεγαλοι συμπεριφερόμαστε διαφορετικά απο τα παιδια και συχνά δεν ξερω ποιος είναι ο σωστός , και μπερδεύομαι ...!

[DALIA]

αν απαιτούμε από αυτά να συμπεριφερθούν ως ενήλικες?

 

εγώ επειδή τυχαίνει να κάνω παρέα με πολλούς γονείς το εντοπίζω σ'αυτό ακριβώς που έγραψες...

προσωπικά δεν το κάνω και μερικές φορές παρεξηγούμε από τους υπολοίπους πράγμα που πραγματικά δεν με απασχολεί καθόλου...

επίσης ποτέ δεν τον έχω "μαλώσει" γιατί έτσι έπρεπε, για τα μάτια δηλ...

αυτό δεν σημαίνει ότι τον έχω ανεξέλεκτο και είναι το παιδί " τύρανος ", είναι απλά ένα παιδί 4,5 ετών με ότι συνεπάγεται αυτό.

οι λόγοι που τα παιδιά αντέδρασαν έτσι είναι οι λόγοι που ανέφερε η aria...μια χαρά φυσιολογικά παιδιά είναι για την ηλικία τους...

[gavrias]

:lol:Δηλαδή βρε daffy περίμενε κάποιος ότι το σχεδόν 5 παιδί (και όλα δηλ) θα αγνοήσει το οποιοδήποτε παιχνίδι και με ένα ποτηράκι στο χέρi θα περιδιαβαίνει ανάμεσα στους καλεσμένους όλο τάκτ???

Μ'εκανες και γέλασα πρωί-πρωί (συμφωνώ βέβαια με Dalia & aria)

[Φαίη2010]

Αν καποιος για τον αλφα η βητα λογο δεν θελει να του βραχει το πλαστικο τραπεζομαντηλο, δεν θελει να αγγιξουν το τοπι του και δεν θελει να πεσουν πατατακια στο γκαζον...κτλ κτλ...πολυ απλα

 

ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΑΡΤΥ

 

:grin:

 

Τα παιδια χρειαζονται χωρο, χρονο και ΠΑΙΧΝΙΔΙ!!!!!

[ΝΙΚ-16]

Μια χαρά είναι η συμπερισορά των παιδιών σου.

Συμφωνώ με αρια αν δεν ήθελε ο "οικοδεσποτης" να πάθει όσα έπαθε ας πρόσεχε...................

Δεν γίνεται παιδικό πάρτυ χωρίς φασαρία και απώλειες............

το δικό του το παιδί ήταν "φρόνιμο"δηλαδή?

[Nantia]

Daffy η συμπεριφορα των παιδιων σου μια χαρα ειναι !!!!!!!!!!

 

Των αλλων εχει προβλημα χαχαααχαχαχαχχααχ

 

Απλα καμια φορα εμεις οι μεγαλοι ξεχναμε τα δικα μας παιδικα χρονια και πως ειμασταν εμεις παιδια............................................

 

Καλο ειναι καπου καπου να ανατρεχουμε στο παρελθον και να μην κρινουμε τοσο ευκολα ..................

[corsac14]

Σιγά ... τι έκαναν τα παιδάκια, ό,τι κάνουν και τα δικά μας...

 

Όποιος δεν αντέχει τα παιδιά να μην κάνει γιορτές.

[Ευάκι]

Daffy μου, μη σκας. Η συμπεριφορά των παιδιών ήταν φυσιολογική. Αν πηγαίνατε σε παιδότοπο ή υπήρχαν μπόλικα παιχνίδια στον κήπο, πιστεύεις πως θα υπήρχε πρόβλημα; όσο για το πόσο ακούν σε γενικές γραμμές αυτό συμβαίνει σχεδόν σε όλους. Δηλαδή εσύ ήσουν το τέλεια υπάκουο παιδί; Πιστεύω πως τα παιδάκια σου είναι μια χαρά.

[daffy]

Κορίτσια σας ευχαριστώ για την άμεση ανταπόκριση σας.

Ανεβάσατε το ηθικό της άμοιρης μάνας.

Αλλά το θέμα δεν είναι το πάρτυ απλώς αυτό ήταν η αφορμή.

Προβληματίζομαι γενικώς ποιά είναι θα πρέπει να είναι η συμπεριφορά τους σε αυτή την ηλικία, ο σεβασμός τους προς τους άλλους, προς το σπίτι τους, σε δημόσιο χώρο. Ποιά είναι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ του κάνω τρέλες και δεν ακούω από ένα παιδί που κάνει ότι θέλει και δεν υπολογίζει κανέναν.

Εσεις που έχετε 2 παιδάκια αυτής της ηλικίας είστε συνέχεια "μη πάνω στους καναπέδες, μην τρέχεις μέσα στο σπίτι, μη χτυπάς τα κουτάλια, μη μη μη, πρόσεχε... " και άλλα τέτοια... Αναρωτιέμαι αν τελικά απαιτώ πολλά από τα παιδιά μου και από την άλλη βλέπω παιδάκια που κάτι λένε οι γονείς και υπακούνε αμέσως. Δεν ξέρω.... προβληματισμούς θέτω...

[Nantia]

Κανονες και ορια ολοι πρεπει να εχουμε στην ζωη μας.

Τους κανονες και τα ορια τα βαζουμε απο το σπιτι μας, Υπαρχουν κανονες για μεσα στο σπιτι και κανονες για εξω αλλα αυτο δεν σημαινει οτι οι κανονες και τα ορια πρεπει να ειναι στρατιωτικοι ....

Μεσα στα πλαισια του λογικου και αναλογα με την ηλικια των παιδιων διαμορφωνονται και οι κανονες.....

 

ΤΟυς κανονες και τα ορια δεν τους βαζουμε για να εκπαιδευσουμε στρατιωτακια αλλα για να μαθουν τα παιδια τα ορια τους και που μπορουν καθε φορα να φτασουν.

2 μικρα αγορια δεν παυει να ειναι μικρα αγορια και βαση αυτου πρεπει να διαμορφωσεις τους δικου σου κανονες στο σπιτι σου. Τα πολλα μη δηλωνουν οτι δεν αφηνεις τα παιδια σου ελευθερα και οτι δεν τα εχεις εμπιστοσυνη......

Μια καλη ιδεα ειναι αναρτησε τους κανονες που θελεις στο σπιτι σου και καθε φορα που θα τους παραβαινουν θα τους κοβεις προνομια. Χωρις φωνες και χωρις μη.

 

Μηπως μερικες φορες επειδη στερουμε απο τα παιδια μας πολλα γινονται ζωηρα γιατι ετσι θελουν να μας δειξουν την αντιδραση τους για ολα αυτα????????

 

Και για σκεφτητε τα παιδια στην εποχη την δικη μας ειχαν τις αλανες και εκτονωνοντουσαν τα παιδια στην σημερινη εποχη τι εχουν???????????????????????

[Niki81]

Για μενα αυτο που περιγραφεις στο πρωτο σου μηνυμα ειναι νορμαλ συμπεριφορα ενος παιδιου...αλιμονο αν περιμενουμε απο ενα παιδι να ειναι στρατιωτακι και να καθεται αμιλητο και φρονιμο.

Αυτο ομως δε σημαινει οτι δε θα πρεπει να υπαρχουν ορια στο παιδι...με ενοχλει οταν πχ θα δω ενα παιδι που κανει τα παντα λιμπα,φωναζει,δεν ακουει κανεναν.Η οταν βλεπω μαναδες που οτιδηποτε κι αν κανει το παιδι τους και οσο τραβηγμενο και ενοχλητικο κι αν ειναι εχουν τη μονιμη δικαιολογια στο στομα "..ελα μωρε παιδι ειναι".Για μενα το παιδι θα πρεπει να ακουει το γονιο,να μπορει η μαμα να το κουμανταρει.Απο κει και περα νομιζω καθε γονιος καταλαβαινει ποτε το παιδι του απλα παιζει και ξεσπαει σαν παιδακι και ποτε παραφερεται και πρεπει λιγο να το ηρεμησει.

Τωρα αν καποιο ενοχλουνται ακομα κι απο το απλο παιχνιδι των παιδιων...δεν πειραζει....ξυδι!!!!

[noni]

αχ!!! εμείς οι μεγάλοι ξεχνάμε πως ήμασταν παιδιά δυστυχώς!!! Αμα κάνεις πάρτυ για παιδάκια, το κάνεις για να περάσουν καλά τα παιδιά και να το ευχαριστηθούν, όχι για να δείξεις εμμέσως πλην σαφώς το τέλειο σπίτι σου και τον τέλειο κήπο σου!! θυμάμαι μικρά που μαζευόμασταν στο σπίτι της γιαγιάς μου 12-14 εγγονάκια όλα πάνω κάτω στην ίδια ηλικία!! το τι παιχνίδι κάναμε δεν φαντάζεστε!! θυμάμαι και τους γονείς μας γύρω από το τζάκι να συζητούν και να μη μας πρήζουν!! παίζαμε τα πάντα σε μια μικρή κουζινούλα που μας φαινότανε τεράστια!! τώρα πηγαίνω και κοιτάζω το σπιτάκι της γιαγιάς και είναι μια κουζινούλα μια σταλιά!! και απορώ!! πως γίναμε έτσι, που σε ένα τεράστιο σπίτι 2-3 παιδάκια μας ενοχλούν και όλο φωνάζουμε μη αυτό και μη εκείνο!! παιδάκια είναι πρέπει να παίξουν!! εγώ η αλήθεια είναι άμα έρχονται μαμάδες σπίτι μου με μικρά προσπαθώ να περάσουν καλά τα παιδάκια κι ας κάνουν και τα τρελά τους... μεγαλώνοντας αυτά θα θυμούνται γλυκά με νοσταλγία τα μαναράκια μας!! ε όχι και να έχουμε την απαίτηση να κάνουμε γιορτούλα σπίτι μας και τα παιδιά να είναι όλα με τα ναυτικά σύνολα και τη χωρίστρα στοιχισμένα στη γραμμή να πάρουν ποτηράκι για χυμό!!!

[DALIA]

Eγώ γενικώς δεν είμαι του "μη..." οτιδήποτε και για τα πάντα. Είμαι στο μη ΜΟΝΟΝ ΟΤΑΝ ΠΡΕΠΕΙ.

μπορεί να είναι τυχαίο το γεγονός αλλά πραγματικά χρειάζομαι πολύ λιγότερα μη σε σχέση με μαμάδες που είναι όλη την ώρα στο στόμα με ένα μη...

daffy μου μη στεναχωριέσαι καθόλου αν πραγματικά δεν υπολόγιζαν θα το καταλάβαινες σίγουρα.

παιδιά σαφώς τα παιδιά χρειάζονται όρια αλλά και αυτό είναι σχετικό...

τα όρια τα προσαρμόζει η κάθε οικογένεια σύμφωνα με τα δικά της στάνταρ και τις δικές τις δυνατότητες...

[noni]

πηγαίνοντας την κουβέντα λίγο παρακάτω θέλω να μοιραστώ μαζί σας ένα περιστατικό που άλλαξε λίγο... την κοσμοθεωρία μου για τα πρέπει και τα μη. Την προηγούμενη εβδομάδα ο γιός μου πήγε εκδρομή με το σχολείο, κατά τις 12 με πήρε τηλέφωνο η διευθύντρια λέγοντας μου ότι ο μικρός είχε γίνει μούσκεμα και να του πάω ρούχα γιατί θα αρρωστήσει. Ξεκίνησα έξαλλη και προβληματισμένη και στο αυτοκίνητο σκεφτόμουν τι αψυχολόγητο είναι πάλι αυτό, πως έγινε μούσκεμα, μα καλά τόσο ανώριμο είναι αυτό το παιδί, θα το βάλω τιμωρία ή όχι¨? κτλ.. Μόλις έφτασα, τον είδα στον ήλιο με ένα φούτερ από αλλο παιδάκι, τα ρούχα του παραδίπλα απλωμένα στον ήλιο και εκείνον μες την τρελή χαρά!! Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι, όλα τα παιδάκια μια χαρά και ο δικός μου ο χάχας να λιάζεται!! Του λέω τι έγινε παιδάκι μου, πως έγινες έτσι? Μου λέει μαμά ήταν ένα μπεκ που ψέκαζε το γρασίδι και μπήκα από κάτω!! Λεω γιατί παιδί μου? Λέει έκανε το νερό με τον ήλιο ένα υπέροχο ουράνιο τόξο και το κοιτούσα και χαιρομουνα!! το ήξερες μαμά ότι το ουράνιο τόξο γίνεται και χωρίς βροχή μόνο αν βρέχουμε εμείς?? εγώ σήμερα το ανακάλυψα λέει με χαρά! τον άλλαξα στα γρήγορα και έφυγα! στο δρόμο της επιστροφής λέω δες, κάτι που θεωρείται από τους μεγάλους η ύψιστη ηλιθιότητα το μικρό το λέει ανακάλυψη!!! εννοείται πως δεν τον τιμώρησα αλλά κάναμε μια κουβέντα ότι δεν ήταν σωστό γιατί θα αρρώσταινε και δεν έπρεπε να το κάνει και με ρώτησε αμα δεν το είχα κάνει δε θα έβλεπα το ουράνιο τόξο και δε θα ήξερα πως μπορούμε να το κάνουμε και μόνοι μας χωρίς τη βροχή! ειλικρινά δεν ήξερα τι να απαντήσω, τον πήρα αγκαλιά και κοιμήθηκε στον καναπέ. Το απόγευμα μου ζήτησε να δείξει στο μωρό μας το ουράνιο τόξο που μόνος είχε ανακαλύψει..... και έτσι..... κατεβήκαμε στον κήπο, πήραμε το λάστιχο και με πολλή χαρά έδειξε στον αδερφό του την ανακάλυψή του... 3 τρελοί στον κήπο να καταβρέχουν με το λάστιχο... την άλλη μέρα με βρήκε η διευθύντρια και μου είπε με ύφος χιλίων καρδιναλίων μα καλά αυτό το παιδάκι σας, τι του ήρθε και έγινε χάλια? ανεπίτρεπτο! και τότε εγώ απάντησα με μεγάλη χαρά: ανακάλυψε το ουράνιο τόξο! ήταν αλήθεια μια υπέροχη μέρα για εκείνον!! έμεινε να με κοιτάει μ.....ς νόμισε ότι θα πω ναι συγγνώμη, το παλιόπαιδο, θα το συνετίσω κτλ..

Εν κατακλείδι προσωπική άποψη πάντα, τα παιδιά πρέπει να έχουν όρια αλλά μεγαλώνοντας τα όρια πρέπει να γίνονται ελαστικά για να τους επιτρέπουν να εξελίσσονται και να μαθαίνουν τον κόσμο και τη ζωή... το παιδάκι μου μου έδωσε μεγάλο μάθημα και πολλές φορές το κάθε παιδί σε καθοδηγεί όσον αφορά το μεγάλωμα του, πρέπει να έχουμε τα μάτια της ψυχής μας ανοιχτά να μεγαλώσουν όμορφα.....

[Nantia]

πηγαίνοντας την κουβέντα λίγο παρακάτω θέλω να μοιραστώ μαζί σας ένα περιστατικό που άλλαξε λίγο... την κοσμοθεωρία μου για τα πρέπει και τα μη. Την προηγούμενη εβδομάδα ο γιός μου πήγε εκδρομή με το σχολείο, κατά τις 12 με πήρε τηλέφωνο η διευθύντρια λέγοντας μου ότι ο μικρός είχε γίνει μούσκεμα και να του πάω ρούχα γιατί θα αρρωστήσει. Ξεκίνησα έξαλλη και προβληματισμένη και στο αυτοκίνητο σκεφτόμουν τι αψυχολόγητο είναι πάλι αυτό, πως έγινε μούσκεμα, μα καλά τόσο ανώριμο είναι αυτό το παιδί, θα το βάλω τιμωρία ή όχι¨? κτλ.. Μόλις έφτασα, τον είδα στον ήλιο με ένα φούτερ από αλλο παιδάκι, τα ρούχα του παραδίπλα απλωμένα στον ήλιο και εκείνον μες την τρελή χαρά!! Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι, όλα τα παιδάκια μια χαρά και ο δικός μου ο χάχας να λιάζεται!! Του λέω τι έγινε παιδάκι μου, πως έγινες έτσι? Μου λέει μαμά ήταν ένα μπεκ που ψέκαζε το γρασίδι και μπήκα από κάτω!! Λεω γιατί παιδί μου? Λέει έκανε το νερό με τον ήλιο ένα υπέροχο ουράνιο τόξο και το κοιτούσα και χαιρομουνα!! το ήξερες μαμά ότι το ουράνιο τόξο γίνεται και χωρίς βροχή μόνο αν βρέχουμε εμείς?? εγώ σήμερα το ανακάλυψα λέει με χαρά! τον άλλαξα στα γρήγορα και έφυγα! στο δρόμο της επιστροφής λέω δες, κάτι που θεωρείται από τους μεγάλους η ύψιστη ηλιθιότητα το μικρό το λέει ανακάλυψη!!! εννοείται πως δεν τον τιμώρησα αλλά κάναμε μια κουβέντα ότι δεν ήταν σωστό γιατί θα αρρώσταινε και δεν έπρεπε να το κάνει και με ρώτησε αμα δεν το είχα κάνει δε θα έβλεπα το ουράνιο τόξο και δε θα ήξερα πως μπορούμε να το κάνουμε και μόνοι μας χωρίς τη βροχή! ειλικρινά δεν ήξερα τι να απαντήσω, τον πήρα αγκαλιά και κοιμήθηκε στον καναπέ. Το απόγευμα μου ζήτησε να δείξει στο μωρό μας το ουράνιο τόξο που μόνος είχε ανακαλύψει..... και έτσι..... κατεβήκαμε στον κήπο, πήραμε το λάστιχο και με πολλή χαρά έδειξε στον αδερφό του την ανακάλυψή του... 3 τρελοί στον κήπο να καταβρέχουν με το λάστιχο... την άλλη μέρα με βρήκε η διευθύντρια και μου είπε με ύφος χιλίων καρδιναλίων μα καλά αυτό το παιδάκι σας, τι του ήρθε και έγινε χάλια? ανεπίτρεπτο! και τότε εγώ απάντησα με μεγάλη χαρά: ανακάλυψε το ουράνιο τόξο! ήταν αλήθεια μια υπέροχη μέρα για εκείνον!! έμεινε να με κοιτάει μ.....ς νόμισε ότι θα πω ναι συγγνώμη, το παλιόπαιδο, θα το συνετίσω κτλ..

Εν κατακλείδι προσωπική άποψη πάντα, τα παιδιά πρέπει να έχουν όρια αλλά μεγαλώνοντας τα όρια πρέπει να γίνονται ελαστικά για να τους επιτρέπουν να εξελίσσονται και να μαθαίνουν τον κόσμο και τη ζωή... το παιδάκι μου μου έδωσε μεγάλο μάθημα και πολλές φορές το κάθε παιδί σε καθοδηγεί όσον αφορά το μεγάλωμα του, πρέπει να έχουμε τα μάτια της ψυχής μας ανοιχτά να μεγαλώσουν όμορφα.....

 

 

 

Noni μου με συγκινησε το παιδι σου πολυ!!!!!

 

Αχ τα παιδια ειναι καταπληκτικα ειναι η ζωη μας.........................................

[DALIA]

Μʼαυτό που έγραψες noni θυμήθηκα τον δικό μου τον μικρό που κάποια στιγμή ( ως συνήθως δηλ ) έκανε « ακροβατικά» εγώ μη αγάπη μου θα χτυπήσεις και γυρνάει και μου λέει μαμά άμα δεν χτυπήσω πως θα ξέρω ότι αυτό που κάνω πονάει ? και άμα δεν πονέσω γιατί να μην το ξανακάνω ?

[ΜΑΡΙΑΛ]

ο απολογισμός από το τελειταίο πάρτυ:

1 σπασμένο ποτήρι

1 λερομένο με πορτοκαλάδα χαλί

15 αριά σπρωξιές σε άλλα παιδάκια

2 κλωτσιές από άλλα παιδάκια

1 χαμένο παπούτσι (μας το βρήκανε την άλλη μέρα)

2 κομένες σε πολλύ μικρά κομματάκια χαρτοπέτσέτες

 

ξέχασα κάτι?

[noni]

nandia και εγώ εκείνη τη μέρα είχα συγκλονιστεί.. Μου έμαθε πως αξίζει να βραχείς για να δεις το ουράνιο τόξο... Dalia Μαριάλ βλέπω το κάψατε στο πάρτυ σας!!

[Eliza]

Noni νομίζω ότι η ιστορία σου μας λέει πάρα πολλά!

 

Εσεις που έχετε 2 παιδάκια αυτής της ηλικίας είστε συνέχεια "μη πάνω στους καναπέδες, μην τρέχεις μέσα στο σπίτι, μη χτυπάς τα κουτάλια, μη μη μη, πρόσεχε... " και άλλα τέτοια... Αναρωτιέμαι αν τελικά απαιτώ πολλά από τα παιδιά μου και από την άλλη βλέπω παιδάκια που κάτι λένε οι γονείς και υπακούνε αμέσως. Δεν ξέρω.... προβληματισμούς θέτω...

Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να αντισταθείς στα χιλιάδες ΜΗ που σου έρχονται αυθόρμητα.

Όταν όμως τα ΜΗ γίνουν περισσότερα απ' ότι τα ναι τα παιδιά αρχίζουν να μην τους δίνουν πια καμία σημασία. Κάθε ΜΗ πρέπει να έχει από πίσω του και τη λογική του εξήγηση -όχι για κύρηγμα προς θεού για εμάς- η οποία να υποσκελίζει τον λόγο της πράξης. Και εξηγώ:

πχ. ΜΗ πάνω στους καναπέδες -γιατί λερώνονται, γιατί μπορεί να πέσεις...

Αλλά αν οι καναπέδες είναι καράβια και το παιδί μας ταξιδεύει? Θέλουμε στ' αλήθεια να περιορίσουμε τη φαντασία των παιδιών μας?

ή άλλο ΜΗ χτυπάς τα κουτάλια -γιατί κάνεις φασαρία (Σώπα καλέ, εσύ τι νόμιζες ότι θέλω να κάνω) -ή γιατί είναι ώρα κοινής ησυχίας και ενοχλούμε τους γείτονες -σεβασμός για τους γύρω μας.

Βασικά λέω ότι μου έρχεται με αφορμή τα παραπάνω ερωτήματα

[agentP]

Και τα δικά μου παιδιά παρόμοια συμπεριφορά θα είχαν. Είναι αδύνατον να βλέπουν στολισμένα πατατάκια και να μην χυμήξουν και άμα δουν μπάλα, πάρα πολύ πιθανό να την πετάξουν.

Θα συμφωνήσω, ότι αν οι διοργανωτές ήθελαν κοκτέιλ πάρτυ, δεν έπρεπε να κάνουν παιδικό πάρτυ... Το πρόβλημα το είχε ο οικοδεσπότης που δεν ήθελε να του λερώσουν το πλαστικό τραπεζομάντηλο.

Λέει έκανε το νερό με τον ήλιο ένα υπέροχο ουράνιο τόξο και το κοιτούσα και χαιρομουνα!! το ήξερες μαμά ότι το ουράνιο τόξο γίνεται και χωρίς βροχή μόνο αν βρέχουμε εμείς?? εγώ σήμερα το ανακάλυψα λέει με χαρά!

...πρέπει να έχουμε τα μάτια της ψυχής μας ανοιχτά να μεγαλώσουν όμορφα.....

Υπέροχο!!!!!!!!!!!! ΖΩΗ!!!!!!!!!