Πατέρας με το ζόρι, γίνεται..?

[thalitalia]

Καλημέρα σε όλους σας και συγχαρητήρια για το σπουδαίο έργο σας...

Με έχετε βοηθήσει πάρα πολύ με όλες τις πληροφορίες που δίνεται αλλά θα ήθελα και μία πιο προσωπική βοήθεια..

Στις 15/5 έφερα στον κόσμο ένα υγιέστατο κοριτσάκι και είμαι πλέον μία ανύπαντρη μητέρα και δυστυχώς για το πλασματάκι μου με εντελώς αδιάφορο πατέρα..

Στην αρχή της εγκυμοσύνης ήταν θετικός με το παιδί μέχρι που το ανακοίνωσε στους δικούς του... Απο εκείνη την στιγμή έγινε άλλος άνθρωπος... Επειδή ή απόφαση να φέρω στη ζωή αυτό το μωρό ήταν τελεσίδικη μου είπε πολύ απλά να κόψω το κεφάλι μου να τα βγάλω πέρα, ότι δεν τον απασχολεί τίποτα και να μην τον ξαναενοχλήσω...

Του έκανα την χάρη και δεν τον ενόχλησα αλλά σε όλη την διάρκεια ενημερώθηκα για τα δικαιώματα του παιδιού μου και πώς μπορώ να τα διεκδικήσω και ήμουν πεπεισμένη ότι θα τα διεκδικήσω...

Οταν γεννήθηκε η κορούλα μου τον ενημέρωσα μήπως και συγκινηθεί αλλά για ακόμα μία φορά έπεσα έξω, δεν έκανε το παραμικρό...

Το δίλημα που έχω πλέον είναι, να κινήσω νομικές διαδικασίες για την αναγνώρισει του παιδιού ή οχι..?

Να τον κάνω με το ζόρι πατέρα..? και τι κέρδος θα έχει το παιδί μου από την στιγμή που για τον πατέρα της δεν υπάρχει..? Απλά και μόνο για τα χαρτιά...?

Νιώθω πολύ μπερδεμένη και προβληματισμένη και γι'αυτο ζητάω την βοήθεια σας και την συμβουλή σας...

Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας.....

[TWINMAMA]

Αφού υπάρχει τόση αδιαφορία δεν θα κινούσα καμία διαδικασία για την δική μου και μόνο, και του παιδιού μετέπειτα φυσικά ψυχική γαλήνη. Πιο πολλά προβλήματα μάλλον θα δημιουργηθούν παρά θα λυθούν νομίζω.

[amande]

Θα συμφωνήσω με την twinmama γιατί έχω ακούσει και άλλες παρόμοιες ιστορίες και μόνο καλό δεν προέκυψε απο την αναγνώριση....για σκέψου να θέλει αργότερα να διεκδικήσει το παιδί για τους δικούς του λόγους?? απο εκδίκηση, εγωισμό ή οτιδήποτε άλλο....κράτα μακρια την κορούλα σου απο τέτοιους ανθρώπους, γιατί δεν είναι μόνος του, σίγουρα ακούει τις "συμβουλές"¨των συγγενών για να έχεις και εσύ και το μωρό σου την ψυχική σας ηρεμία.

Εύχομαι οτι καλύτερο για σένα και τη μικρή σου.

[nathael]

Μου θυμιζει παρα πολυ την ιστορια μιας φιλης μου ολο αυτο.......

 

Καλυτερα κρατα το παιδι σου μακρια απο ολο αυτο.

 

Εχω δει κι ενα τοπικ με ανυπαντρες μητερες, νομιζω θα σε βοηθησουν οι κοπελες πολυ..

 

 

 

Να σου ζησει η κοριτσαρα σου!!

[Vitsi]

Αν αντεχεις ψυχικα να υποστεις ολη αυτη η διαδικασια,επιχειρησε το,αλλα πρεπει να εισαι εφοδιασμενη με γερο στομαχι και γερα νευρα...

Απ την αλλη,αν εχεις οικονομικη αναγκη για το μεγαλωμα του μωρου σου,πρεπει να διεκδικησεις μια διατροφη απο τον μπαμπα του,εχει τις ευθυνες του!!!

Τι θα εκανα στη θεση σου???Δεν θα εμπαινα ποτε στο τρυπακι,να κανω καποιον ν αναλαβει τις ευθυνες του και ν αγαπησει το παιδι του,δεν θα ειχε αξια για μενα....Οσο για τα δικαιωματα του παιδιου σου,αυτα δεν ερχονται μεσα απο δικαστηρια και δικηγορους...Αν ο μπαμπας του,δεν εχει τη συνειδηση να δωσει ολα οσα πρεπει στο παιδι του,ολα τα υπολοιπα για μενα ειναι περιττα!!

Μεγαλωσε το οσο καλυτερα μπορεις,"πνιξ'το"στη αγαπη και αφησε απ εξω τους κομπαρσους απ τη ζωουλα του!!

[Rea_1971]

Ξέρεις τι θα γούσταρα πολύ;;;

 

Να έρθει μια μέρα που αυτός θα είναι μόνος του. Και να σε πετύχει κούκλα καμιά φορά με το παιδί σου.

 

Επειδή το έχω δει το σκηνικό να παίζει. Και ο άλλος να κλαίει και να χτυπιέται με μαύρο δάκρυ.

[Babycakes]

Γεια σου....περίπου είμαι κι εγώ στην ίδια θέση με σένα με κάποιες παραλλαγές όμως...

Είμαι έγκυος στο πέμπτο μήνα και χώρισα πριν 2 μήνες με το πατέρα του μωρού μου γιατί πίνει...

Έχω το δίλημμα τι πρέπει να κάνω για το παιδί μου και κάθε τόσο αλλάζω άποψη...Ο δικός μου πρώην σύντροφος βέβαια, θέλει να το αναγνωρίσει, και να το βλέπει, αλλά εγώ θα το εμπιστευόμουνα;

Άσε που φοβάμαι το μέλλον...Αυτοί οι άνθρωποι το πιθανότερο είναι να μην προσφέρουν τίποτα στα παιδιά μας και μια ωραία πρωία, θέλεις για λόγους μοναξιάς, θέλεις για λόγους εκδίκησης, μπορεί να εμφανιστούν πλασάροντας τα δικαιώματά τους - αν τους τα έχουμε δώσει - και να κάνουν τη ζωή του παιδιού μας και τη δική μας άνω κάτω, όταν θα έχουμε φάει χώμα τόσα χρόνια να μεγαλώσουμε μόνες τα παιδιά μας.

Είναι πραγματικά δύσκολη η απόφαση, αλλά θέλεις πραγματικά να ξοδέψεις ένα σωρό χρήματα για DNΑ, δικαστήρια κλπ, για να πιέσεις κάποιον που δεν ενδιαφέρθηκε καθόλου;

Δεν ξέρω αλήθεια, τι πρέπει να κάνουμε αλλά πάνω από όλα πρέπει να βάλουμε το συμφέρον του παιδιού μας αλλά και τη δική μας ηρεμία γιατί η καλή ψυχολογική κατάσταση του παιδιού μας, εξαρτάται από τη δική μας ισορροπημένη ψυχολογική κατάσταση.

Μη βιαστείς για κάτι, περίμενε να δεις αν αυτός θα ευαισθητοποιηθεί και θα κινηθεί...εξάλλου έχεις πολύ χρόνο μπροστά σου...αυτό προσπαθώ να κάνω κι εγώ...επικεντρώσου στο γλυκό σου μωρό...ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ!

[babystar]

Οταν γεννήθηκε η κορούλα μου τον ενημέρωσα μήπως και συγκινηθεί αλλά για ακόμα μία φορά έπεσα έξω, δεν έκανε το παραμικρό...

 

Για μένα αυτό τα λέει όλα...Αν η γέννηση ενός παιδιού (πόσο μάλλον του παιδιού ΤΟΥ!) δεν τον συγκινεί, είναι καμένο χαρτί και θα έλεγα να μην μπεις καν στη διαδικασία...

 

δυστυχώς για το πλασματάκι μου με εντελώς αδιάφορο πατέρα..

 

 

Καλύτερα να είναι αδιάφορος και να το μεγαλώνεις μόνη σου με αγάπη, παρά να είναι "κοντά σας" και όλο να έχετε προβλήματα...

 

Αν και κάτι μου λέει, κάποτε θα το μετανιώσει όλο αυτό...Έχει ο καιρός γυρίσματα και σίγουρα αξίζει να το περιμένεις αυτό....

 

Μιλάω βέβαια εκ του ασφαλούς, η απόφαση είναι δική σου, αλλά πιστεύω στη φάση που είσαι τώρα, πιο πολλλά προβλήματα, παρά ευκολίες θα σου φέρει η προσπάθεια να τον κάνεις πατέρα...

 

Είμαι σίγουρη ότι μόνη σου θα είστε καλύτερα και οι δυο...

 

Να χαίρεσαι την πριγκίπισσα που ήρθε στη ζωή σου και να την καμαρώνεις!

[elizaa]

καλησπερα...θα συμφωνησω και εγω με τις προηγουμενες κοπελες οτι μαλλον περισσοτερα προβληματα θα εχεις αν τον κανεις με το ζορι πατερα...γιατι καποια στιγμη μπορει να φαει μια φλασια και να προσπαθησει να σου παρει το παιδι...

 

κανε υπομονη και προσπαθησε να ξαναφτιαξεις τη ζωης σου...ειμαι σιγουρη οτι θα ερθει στο δρομο σου ο σωστος ανθρωπος που θα αγαπησει εσενα και το παιδι σου σαν δικο του, θα το αναγνωρισει εκεινος σαν δικο του και θα σταθει διπλα του σαν πατερας καλυτερος απο τον φυσικο πατερα...υπαρχουν αποιρα τετοια παραδειγματα...

 

καλη τυχη σε σενα και τη μικρουλα...

[UFO]

αγαπητη μυ φίλη αυτο δνε θα στο πει κανεις ... εσυ θα αποφασίσεις ...

απλα για να απαντήσω συνοπτικά το ερωτημα σου :

πατερας με το ζόρι δεν γινεται !

δεν θα σου πω με τίποτα ....οτι όλα είναι ροδηνα αν τραβήξεις μόνη το σταυρό σου .... αλλα θα πρεπει να αποφασησεις ΕΣΥ με γνωμονα το παιδι ΣΟΥ !

καλή τυχη σου ευχομαι ..... να έχεις μια γερή οικογενεια !

(οτι θες εδω είμαστε)

[maan]

πατέρας με το ζόρι φυσικά κ δεν γίνεται κάποιος...δεν μπόρει όμως κάποιος να "σκορπάει" παιδιά κ αποποιείται των ευθυνών του πλήρως...

το παιδί αυτό έχει δικαίωμα διατροφής από τον πατέρα του όπως επίσης κ κληρονομικά δικαιώματα τα οποία η μητέρα μπορεί να διεκδικήσει για λογαριασμό του..

[UFO]

πατέρας με το ζόρι φυσικά κ δεν γίνεται κάποιος...δεν μπόρει όμως κάποιος να "σκορπάει" παιδιά κ αποποιείται των ευθυνών του πλήρως...

το παιδί αυτό έχει δικαίωμα διατροφής από τον πατέρα του όπως επίσης κ κληρονομικά δικαιώματα τα οποία η μητέρα μπορεί να διεκδικήσει για λογαριασμό του..

σαφως ...αλλα απ την αλη εχει και δικαιωματα αυτός ο πατερας

όχι μόνο υποχρεωσεις πανω σε ενα παιδι που προφανως δε θελει ! κατα τα λεγόμενα της φίλης μας !

ας το δουμε απ όλες τις αποψεις αλλα πανω απ όλα απ την αποψη του παιδιου!

στην σημερον ημερα δεν μπορούμε να πουμε δε οτι καποιος σκορπαει παιδια , υπαρχει συνυπευθυνότητα απλα στην παρούσα η μανα ειναι η μόνη που εχει αναλαβει εξ ολοκλήρου τις υποχρεωσεις της !

[maan]

από τη στιγμή που γεννιέται ένα παιδί - όποιος κ αν έχει αναλάβει τις υποχρεώσεις - το παιδί αυτό έχει μόνο δικαιώματα..

και τα δικαιώματά του αυτά κατ'εμέ είναι παράλογο να του στερούνται είτε επειδή η μητέρα δεν θέλει να τα διεκδικήσει είτε επειδή ο πατέρας πριν τη γέννησή του προφορικώς αποποιήθηκε των ευθυνών του..

όσον αφορά την έκφραση "σκορπάει" παιδιά..έχεις δίκιο ήταν ατυχής...

ήθελα όμως να τονίσω ότι ασχέτως του αν ήθελε ή όχι το παιδί από τη στιγμή που γεννήθηκε αυτό, έχει υποχρέώσεις τις οποίες εάν δεν αναλάβει αυτοβούλως, μπορουν να του επιβληθούν δια της νομίμου οδού..

[UFO]

maan δεν διαφωνώ καθόλου αλλα εμεις οι ανύπαντρες μητερες στην ΕΛΛΑΔΑ δεν γίναμε πλειοψηφικά γιατι το θελαμε... αλλα γιατι κατι ..εγινε!

συντρεχουν πολλές φορές πολοί παραλληλοι λόγοι ...που επιλέγεις ήτε το ενα ήτε το αλλο (νομική οδο αναγνωριση τεκνου ή όχι)

αυτο θελω να πω που δεν συζητιούνται σαφώς σε ενα φορουμ δημόσια !

ΓΕΝΙΚΑ ομως ναι εχεις δικιο ... εγω αυτο που θα ελεγα ειναι το εξης ...σε μια ανυπαντρη μητερα : δες τι θες ΕΣΥ που εισαι και ο νόμιμος κηδεμονας του παιδιου τι θες να γινει ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΘΕΩΡΕΙς ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΟ παιδι σου !!!! γιατι την σχεση απο την οποία προήλθε αυτο το παιδι μόνο αυτοί που το εκαναν την ξερουν ! edit ακι μόνο αυτή η μανα μπορεί αν ξερει τελικα τιμπορει να βλαψει ή οχι το παιδι της

[elfamp]

ξερω οτι τωρα ειναι δυσκολα γιατι εισαι μια μωρομανα και ολα θα σου φαινονται δυσκολα και βουνο. σε αυτες τις περιπτωσεις χρειαζεσαι καποιον ανθρωπο διπλα σου για να σε στηριζει και να σου προσφερει αγαπη πανω απ'ολα. νομιζεις οτι αυτος ο ανθρωπος θα σου το προσφερει αυτο τωρα..?? ή και αργοτερα εαν κινησεις τις οποιες νομιμες διαδικασιες??

 

οπως ειπε και η aria146 η αποφαση ειναι καθαρα δικη σου. σκεψου καλα σε τι περιβαλλον ψυχικο θελεις να μεγαλωσεις την μικρουλα σου και για ποιους λογους τελικα θα ήθελες να κινηθεις νομικα..

 

καλο κουραγιο και να σου ζησει η μικρουλα σου

[AnnaR]

Εγώ στη θέση σου,δεν θα διεκδικούσα τίποτα.

Δεν νομίζω να κάνουν το παιδί πιο ευτυχισμένο 200 ευρώ παραπάνω ή ένα σπίτι στο όνομα του.Μην τον κυνηγήσεις,ειδικά αν δεν έχεις σοβαρό οικονομικό πρόβλημα.

Καλύτερα να μην γνωρίσει η κόρη σου καθόλου πατέρα,παρά να βιώσει την παραμικρή απόρριψη.

Και δεν θα έχεις και τον κύριο να ισχυρίζεται πως τον κυνήγησες και του φόρτωσες το παιδί.'Ανθρωποι που παρατάνε τα παιδιά τους συνήθως το μετανιώνουν αλλά πολύ αργά

[μπου-μπουμ]

Καλη μου να σου ζησει το μικρο σου.

Ωστοσο για τον πατερα της να'σαι σιγουρη πως ανθρωποι που δεν νοιαζονται επι της ουσιας δεν νοιαστηκαν ποτε.Ουτε για σενα ουτε για το παιδι τους.Και δεν μπορεις να τους υποχρεωσεις να αναλαβουν ευθυνες,ακομα και αν αυτες αφορουν στο παιδι τους.

Ειναι ανεπαρκεις απο την αρχη και ακομα και αν τους υποχρεωσεις ανεπαρκεις θα'ναι παντα.

Αυτο που θα πρεπει να σε ενδιαφερει ειναι η δικη σου ψυχικη γαληνη και κατ'επεκταση του παιδιου.Αν πιστευεις πως θα την εχεις κινησου νομικα.Να ξερεις ομως πως θα σε ψησει αυτος ο ανθρωπος.

[Babycakes]

Δυστυχώς κι εγώ πιστεύω ότι μόνο μπέρδεμα και αναστάτωση στο παιδί θα φέρει η ασταθής συμπεριφορά ενός πατέρα που ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε και δεν ήθελε πολύ περισσότερο ένα παιδί...

Τέτοιοι άνθρωποι κινούνται με βάση τη φάση που περνάνε...όταν έχουν γνωρίσει μια σύντροφο και είναι ενθουσιασμένοι και περνάνε καλά, δεν θα δίνουν δεκάρα ούτε σημασία στο παιδί τους...όταν ξεμένουν και είναι στη μοναξιά τους θα θυμούνται ότι κάπου έχουν ένα παιδί...

Αυτή η συμπεριφορά πιστεύω θα μπερδεύει το παιδί και θα του δημιουργεί μια σύγχιση ως προς το 'με αγαπάει ο μπαμπάς ή όχι'; άσε που δεν ξέρεις τι μπορεί να κάνει στο μέλλον...φαντάσου να έχεις φτύσει αίμα να μεγαλώσεις αυτό το παιδί και στα 12 του χρόνια που ερωτάται πού θέλει να μείνει να διαλέξει τον πατέρα και να το χάσεις για πάντα...

Όλα αυτά είναι παράγοντες που σκέφτομαι κι εγώ, γιατί όπως σου είπα σε προηγούμενο μήνυμα, είμαι στο ίδιο δίλημμα...Ένα είναι σίγουρο πάντως, ότι οι αλλοπρόσαλες συμπεριφορές από την πλευρά του πατέρα είναι επικίνδυνες, ποτέ δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε....μήπως γι'αυτο και μόνο δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα; και στο λέει κάποια, που δεν έχει περιουσία και που αγχώνομαι ήδη από τώρα αν θα μπορώ να προσφέρω στο παιδί μου που δεν έχει καν γεννηθεί, όσα πρέπει και όσα θέλω...

Μέχρι και να μεταναστεύσω σε άλλη χώρα που έχω συγγενείς σκέφτομαι για το καλύτερο μέλλον του παιδιού μου...

Πολλή σκέψη και σοφία χρειάζεται...αλλά όχι ακόμα...επικεντρώσου στο μωράκι σου για τώρα...είναι πολύ νωρίς...φιλιά

[thalitalia]

Σας ευχαριστώ πολυ για το ενδιαφέρον σας και τις ευχές σας...

Η σκεψη που με βασανίζει πιο πολύ, απο την στιγμη που την κράτησα στην αγκαλιά μου είναι... μην ξυπνήσει μετά από χρόνια (γιατί σύντομα δεν το βλέπω με τίποτα) και θυμηθεί ότι κάποτε έκανε ένα παιδί και αρχίζει να το διεκδικεί..! Μόνο που το σκέφτομαι με πιάνει τρέλα και απόγνωση...

Κι εγώ πιστεύω πως με τη νομική οδό δεν θα βγάλω τίποτα γιατί γι'αυτόν τον άνθρωπο αυτό το παιδί δεν υπάρχει.. Οικονομικά και να τον κυνηγήσω δε νομίζω να έχω κέρδος, ψυχικά δεν θέλω να μπώ σ'αυτή τη διαδικασία. Εκανα και κάνω μεγάλο αγώνα να σταθώ στα πόδια μου και να είμαι σωστή για το παιδάκι μου, είναι κρίμα να τα χαραμίσω...

Αυτό που εύχομαι και ελπίζω είναι να μην αδικήσω την κόρη μου και να μην έρθει κάποια στιγμη που θα μου ρίξει ευθύνες..!

[ladycat]

νομιζω οτι μεγαλωνοντας η μικρη θα μπορεσεις να της μιλησεις κ να μην της κρυψεις τιποτα απο οσα σου εχει πει ο πατερας της κ τοτε αστην να αποφασισει εκεινη ο τι θελει να κανει

[Babycakes]

Και μένα αυτοί ακριβώς είναι οι φόβοι μου για το δικό μου παιδί, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα...αυτό που σκέφτομαι εγώ και για τη δική μου περίπτωση είναι πως δύσκολα ο άλλος μετά από χρόνια θα ξεσηκωθεί να κάνει ολόκληρη διαδικασία και έξοδα για να διεκδικήσει ένα παιδί, εφόσον φυσικά δεν υπάρχει αναγνώριση...

Θα πρέπει να ζητήσει DNA, να κάνει δικαστήρια κ.λπ. που ποια ελαφρυντικά θα έχει αν εμφανιστεί μετά από χρόνια;

Νομίζω πως όλα είναι με το μέρος μας όσον αφορά το νόμο...Το μόνο που σκέφτομαι κι εγώ είναι οι απαντήσεις στο παιδί, αλλά νομίζω πως ανάλογα την ηλικία αν τους μιλήσουμε ειλικρινά, θα καταλάβουν...

[Lucy]

Σας ευχαριστώ πολυ για το ενδιαφέρον σας και τις ευχές σας...

Η σκεψη που με βασανίζει πιο πολύ, απο την στιγμη που την κράτησα στην αγκαλιά μου είναι... μην ξυπνήσει μετά από χρόνια (γιατί σύντομα δεν το βλέπω με τίποτα) και θυμηθεί ότι κάποτε έκανε ένα παιδί και αρχίζει να το διεκδικεί..! Μόνο που το σκέφτομαι με πιάνει τρέλα και απόγνωση...

Κι εγώ πιστεύω πως με τη νομική οδό δεν θα βγάλω τίποτα γιατί γι'αυτόν τον άνθρωπο αυτό το παιδί δεν υπάρχει.. Οικονομικά και να τον κυνηγήσω δε νομίζω να έχω κέρδος, ψυχικά δεν θέλω να μπώ σ'αυτή τη διαδικασία. Εκανα και κάνω μεγάλο αγώνα να σταθώ στα πόδια μου και να είμαι σωστή για το παιδάκι μου, είναι κρίμα να τα χαραμίσω...

Αυτό που εύχομαι και ελπίζω είναι να μην αδικήσω την κόρη μου και να μην έρθει κάποια στιγμη που θα μου ρίξει ευθύνες..!

 

Σε αυτο που λες έχεις δίκιο... Γιατί καλώς ή κακώς είναι ο βιολογικός πατέρας. Δεν συμβουλεύεσαι καλύτερα έναν δικηγόρο? Εφόσον δεν το αναγνωρίσει πως θα δηλώνεται το παιδί? Αγνώστου πατρός? Όταν θα σε ρωτάει αργότερα για τον πατέρα του τι θα του πεις? Καλύτερα ρώτησε κάποιον δικηγόρο ώστε να είσαι πλήρως ενημερωμένη για όλες τις πιθανές προεκτάσεις του ζητήματος.

[μπου-μπουμ]

Τα μη αναγνωρισμενα παιδια δεν δηλωνονται αγνωστου πατρος εδω και χρονια ακομα και στην Ελλαδα.

Επιπλεον υπαρχει η διαδικασια της ονοματοδοσιας στους δημους,οπου δινεις οποιο ονομα θελεις εσυ απλα το παιδι,δηλωνετε με το επωνυμο της μητερας.Δηλαδη,Παπαδοπουλος(της μαμας) Νικολαος(βαπτιστικο)του Γεωργιου(λεμε τωρα).

[UFO]

Αυτό που εύχομαι και ελπίζω είναι να μην αδικήσω την κόρη μου και να μην έρθει κάποια στιγμη που θα μου ρίξει ευθύνες..!

ο κάθε γονέας πράτει αναλογα με αυτό που θεωρεί εκεινη την στιγμή σωστό για το καλο του παιδιού του !

το ποσοστό ευθυνών που σου αναλογέι είναι ασχετο με την αποψη του παιδιου σου και καθαρα δικό σου !

αν πράξεις όπως θεωρείς σωστα θα έχεις και βαση να πεις αυριο μεθαυριο σε αυτο το παιδι : "εγω έπραξα ετσι για αυτόν και για αυτο το λόγο και θεωρησα σωστο να γίνουν ετσι κι ετσι τα πραγματα για σένα και για μενα"

απ την αλλη καλύτερο (για μένα παντα μιλάω) είναι να φάει ΜΙΑ αρνηση μια και καλη ...(που έιναι στο χερι σου να μην την φαει και καθόλου ) παρα να την τρωει καθε δευτερο σαββατοκύριακό χριστούγεννα και πασχα ...

[alcyon]

Αυτό που εύχομαι και ελπίζω είναι να μην αδικήσω την κόρη μου και να μην έρθει κάποια στιγμη που θα μου ρίξει ευθύνες..!

 

 

Δε μπορώ να προσφέρω τίποτα στο θέμα σας... Μόνο ένα μικρό σχόλιο να μου επιτρέψετε...

Αυτός ο φόβος που περιγράφεις υπάρχει σε όλους τους γονείς... ανεξάρτητα από τον τύπο οικογένειας που έχουν. Δεν έχει να κάνει τόσο με το αν είναι μονογονεϊκή ή μεικτή ή ό,τι άλλο...

Σε όλες τις οικογένειες... οι αυστηρότεροι κριτές είναι τα παιδιά... Και όλοι ευχόμαστε να έχουμε την ικανότητα να ανταπεξέλθουμε στο ρόλο μας όσο καλύτερα γίνεται δεδομένων των συνθηκών.