Γιατροί-Κλόουν

[Συντονιστής Περιεχομένου]

Γιατροί- κλόουν

 

Όλο και περισσότερο τέτοιες σκηνές γεμίζουν τους διαδρόμους και τους θαλάμους των παιδιατρικών νοσοκομείων σε πολλές χώρες του κόσμου. Το γέλιο είναι το καλύτερο φάρμακο, λένε οι ειδικοί, για να νοιώσει κανείς καλύτερα και να θεραπευθεί γρηγορότερα, αφού ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα, και ειδικά στα παιδιά αποδεικνύεται θαυματουργό.

 

Η γελωτο-θεραπεία θεωρείται σήμερα σαν ένα από τα βασικά εργαλεία που έρχονται να συμπληρώσουν την παραδοσιακή νοσηλευτική παιδιατρική και μάλιστα σε ασθένειες δυσβάσταχτες, όπως ο καρκίνος, το έιτζ και η λευχαιμία.

 

Πρόκειται για μία ενταγμένη υπηρεσία που προσφέρουν οι παιδιατρικές κλινικές των νοσηλευτικών ιδρυμάτων με ειδικά εκπαιδευμένους γιατρούς-κλόουν που εργάζονται μόνιμα σε στενή συνεργασία με τους θεράποντες γιατρούς, τους νοσοκόμους και τους γονείς.

 

Άρχισαν στη Νέα Υόρκη

 

Στη Νέα Υόρκη οι γιατροί-κλόουν είναι μία πραγματικότητα εδώ και 20 σχεδόν χρόνια. Άρχισαν πειραματικά όπως όλες οι καινοτομίες, για να εξαπλωθούν γρήγορα και να εξαχθούν ανά τον κόσμο δεδομένων των εντυπωσιακών αποτελεσμάτων.

Το 1986 ιδρύθηκε η πρώτη ένωση, η ClownCareUnit (CCU) από τον επαγγελματία κλόουν MichaelChristensen και άρχισε να δουλεύει συστηματικά στο BabiesandChildrenHospital του ColumbianPresbyterianMedicalCenter της Νέας Υόρκης.

 

Το πρόγραμμα αυτό βρήκε την υποστήριξη γνωστών προσωπικοτήτων της πολιτικής και του θεάματος, (Χίλαρυ Κλίντον, Πωλ Νιούμαν, Τομ Χάνκς), αλλά και διαφόρων ιδρυμάτων, ενώσεων και ιδιωτών. Το 1996 το πρόγραμμα έγινε αποδέκτης ενός εκατομμυρίου δολαρίων σε προσφορές.

 

Η θεραπεία του γέλιου ταξιδεύει στον κόσμο

 

Η εμπειρία της Νέας Υόρκης αλλά και η ταινία «Πάτς Άνταμς», η ιστορία του γιατρού-κλόουν που ενσάρκωσε στη μεγάλη οθόνη ο Ρόμπιν Ουίλιαμς έγιναν τα επόμενα χρόνια ένα είδος σχολείου για πολλές χώρες.

 

Στη Γαλλία το 1991 ιδρύθηκε η ένωση «Leriremedicine», η οποία οκτώ χρόνια αργότερα πρότεινε μία πρωτοβουλία ένταξης του γιατρού-κλόουν στο Τμήμα Αιματολογίας ενός παιδιατρικού νοσοκομείου του Παρισιού, όπου νοσηλεύονταν παιδιά με λευχαιμία ή βαριές μορφές καρκίνου που αποκόμιζαν ανακούφιση και χαρά από την παρέμβαση των γελωτοποιών. Η γαλλική ένωση σήμερα διαθέτει περίπου 30 γιατρούς κλόουν, εκ των οποίων οι 22 προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε 6 νοσοκομεία.

 

Σύντομα, το 1993 ακολούθησε το αμερικανικό πρότυπο η Ελβετία με την ίδρυση του Ιδρύματος «Θεοδώρα». Εκεί άρχισαν να εξειδικεύονται οι «doctordreams», σήμερα 121 τον αριθμό, παρόντες σε 20 νοσοκομεία σε 9 χώρες. Στην Ελβετία δραστηριοποιούνται 30 γιατροί-κλόουν και έχουν επισκεφθεί 55.000 άρρωστα παιδάκια σε 38 νοσοκομεία.

 

Στην Μεγάλη Βρετανία οι γιατροί κλόουν είναι 9 και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε 8 νοσοκομεία, στο Χονγκ Κονγκ 7 σε 6 νοσοκομεία, στη Ν. Αφρική 8 σε 2 νοσοκομεία, στην Ισπανία 15 σε 9 νοσοκομεία, αλλά και στην Τουρκία 8 γιατροί-κλόουν σε 3 νοσοκομεία. Παρόντες είναι επίσης στον Καναδά, Νέα Ζηλανδία, Αυστρία, Ισραήλ, Σουηδία

Ιδιαίτερη ανάπτυξη είχε το αμερικανικό μοντέλο στην Ιταλία.

 

Η ιταλική εμπειρία

 

Οι κλόουν γιατροί έκαναν την εμφάνισή τους για πρώτη φορά το 1996 στα παιδιατρικά νοσοκομεία Meyer της Φλωρεντίας και BambinGesù της Ρώμης. Αρχικά πιλοτικά, με την χρηματοδότηση από διάφορους σπόνσορες, στη συνέχεια εντάχθηκαν επίσημα σε ορισμένα παιδιατρικά νοσοκομεία της χώρας. Το νοσοκομείο Meyer είναι αυτό που πρωτοστάτησε στην κλόουν-θεραπεία, αφού από εκεί ξεκίνησε και η πρώτη πρωτοβουλία για την κατάρτιση των γιατρών-κλόουν στην Ιταλία, χάρη σε μία συνεργασία ανάμεσα στην Περιφέρεια της Τοσκάνης, το Υπουργείο Εργασίας και τον Θεατρικό Οργανισμό Ιταλίας που έδωσαν ζωή σε ένα συνεταιρισμό, την «SoccorsoClown» (Βοήθεια Κλόουν) στον οποίο το Meyer ανέθεσε το πρόγραμμα ανάπτυξης των διαφόρων παρεμβάσεων.

 

Στο νοσοκομείο αυτό σήμερα οι επαγγελματίες γιατροί-κλόουν παρέχουν τις υπηρεσίες τους πέντε μέρες την εβδομάδα, ενώ πολλοί συνάδελφοί τους εργάζονται σε νοσοκομεία του Μιλάνου, της Ρώμης, της Γένοβας, της Νάπολης, του Κόμο, του Τορίνου. Ο συνεταιρισμός έχει αναχθεί σήμερα και σε Ακαδημία που φροντίζει για την κατάρτιση 16 νέων γιατρών-κλόουν το χρόνο με τους οποίους εφοδιάζει συμβεβλημένα νοσοκομεία. Το κόστος του κάθε προγράμματος σε νοσοκομείο στο οποίο συμμετέχουν διάφοροι σπόνσορες κυμαίνεται γύρω στα 70.000 ευρώ.

 

Το 1997 στο Τορίνο μπήκε στο εγχείρημα μία ΜΚΟ, η ένωση VIP «ViviamoinPositivο», (Ζούμε θετικά) που αναδείχθηκε σε Πανιταλική Ομοσπονδία το 2003, με την ενοποίηση 10 ενώσεων VIP που δραστηριοποιούνταν στον τομέα της κλοουνοθεραπείας. Σήμερα αριθμεί 30 ενώσεις με 1400 εθελοντές που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε 70 νοσοκομεία της Ιταλίας και πολλούς οίκους ευγηρίας και κοινότητες ατόμων με ειδικές ανάγκες. Η VIP παράλληλα αναπτύσσει και προγράμματα κατάρτισης γελωτοθεραπείας στο εξωτερικό σε συνεργασία με διάφορες ΜΚΟ ή θρησκευτικές οργανώσεις.

Φέτος στην πολυκλινική του Καθολικού Πανεπιστημίου της Ρώμης εισήχθησαν μαθήματα γελωτοθεραπείας 600 ωρών, 400 στις αίθουσες διδασκαλίας και 200 πρακτικής εξάσκησης.

 

Θεραπευτής-γελωτοποιός:ένα νέο επάγγελμα

 

Κανείς δεν μπορεί να «χριστεί» εύκολα γιατρός -κλόουν. Το να είναι κανείς επαγγελματίας γελωτοποιός, δεν συνεπάγεται ότι μπορεί να ασκήσει και το επάγγελμα του γιατρού-κλόουν. Γιατί πρόκειται να ένα αληθινό επάγγελμα που απαιτεί ιδιαίτερη εξειδίκευση, τουλάχιστον έξι μηνών.

Γι αυτό και στην Ιταλία διαχωρίστηκε το επάγγελμα του γιατρού-κλόουν από τους «εθελοντές του χαμόγελου», όπως ονομάστηκαν, που προσφέρουν απλά ψυχαγωγία στους μικρούς ασθενείς.

 

Ο θεραπευτής-κλόουν πρέπει να γνωρίζει καλά το νοσοκομείο και την οργάνωσή του, να έχει γνώσεις ιατρικής, ψυχολογίας, παιδοψυχολογίας, υγιεινής και νοσοκομειακής κοινωνιολογίας ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις μικρών ασθενών με καρκίνο ή άλλες τραγικές ασθένειες που βασανίζουν τα παιδιά. Γι αυτό απαιτείται και να εργάζεται σε στενή επαφή με γιατρούς και νοσοκόμους για να ξέρει τι είδους παρέμβαση πρέπει να κάνει και κυρίως τι να αποφεύγει σε κάθε περίπτωση. Δεν είναι ο πρωταγωνιστής αλλά ο άνθρωπος που τίθεται στην υπηρεσία του παιδιού αφήνοντας του και την δυνατότητα της άρνησης ή της αποδοχής των υπηρεσιών του.

 

Με τις παρεμβάσεις τους οι γιατροί-κλόουν καταφέρνουν να μειώσουν το άγχος του φόβου και του πόνου, την ανάγκη για φάρμακα με αποτέλεσμα να κάνουν την περίοδο της νοσηλείας πιο υποφερτή για το παιδί που είναι περισσότερο ευάλωτο στις επώδυνες θεραπευτικές αγωγές αλλά και στον εγκλεισμό του νοσοκομείου συμβάλλοντας έτσι στην γρήγορη θεραπεία του. Εξάλλου έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι μειώνοντας το άγχος στον ασθενή μειώνεται και η ανάγκη για φάρμακα.

 

Η γελωτοθεραπεία σε επιστήμη

 

Τα εκπληκτικά αποτελέσματα του γέλιου, 20% μείωση των φαρμάκων, κυρίως αναλγητικών, και 50% μείωση της νοσηλείας των παιδιών, όπως προέκυψε από μία έρευνα του ColumbiaUniversity, κίνησαν τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον πολλών επιστημόνων, πανεπιστημίων και επιστημονικών περιοδικών σε επίπεδο μελετών και περαιτέρω ανάπτυξης της γελωτοθεραπείας. Στο StanfordUniversitySchoolofMedicine του Σαν Φραντσίσκο λειτουργεί ινστιτούτο γελωτολογίας, στο Πανεπιστήμιο της Οκλαχόμα διοργανώνονται κύκλοι μαθημάτων humourtherapy. Η γελωτοθεραπεία εφαρμόζεται σε διάφορες μορφές σε πολλά νοσοκομεία για μικρούς και μεγάλους ασθενείς ανά τον κόσμο. Νοσηλευτικό προσωπικό που φορά ειδικές ρόμπες με επιγραφές όπως «προσοχή, η καλή διάθεση μπορεί να είναι επικίνδυνη για την ασθένειά σου», τηλεοράσεις με κλειστό κύκλωμα που μεταδίδουν αποκλειστικά χιουμοριστικό πρόγραμμα, είναι μερικά παραδείγματα.

 

Το γέλιο αληθινό φάρμακο

 

Μία μελέτη του Πανεπιστημίου της Βαλτιμόρης που παρουσιάστηκε τον περασμένο Μάρτιο σε συνέδριο καρδιολογίας στην Φλόριντα κατέδειξε ότι το γέλιο είναι αληθινό φάρμακο για τις καρδιοπάθειες, με ημερήσια δόση τα 15 λεπτά, καθώς βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος. Πως γίνεται αυτό; Με το γέλιο διευρύνεται το ενδοθήλιο, ο εσωτερικός ιστός των αιμοφόρων αγγείων με αποτέλεσμα να ευνοείται η κυκλοφορία του αίματος, όπως ακριβώς συμβαίνει με την φυσική άσκηση. Οι ερευνητές είχαν την φαεινή ιδέα να μετρήσουν με υπέρηχο την ροή του αίματος στο χέρι είκοσι εθελοντών πριν και μετά την προβολή δύο ταινιών, μιας κωμικής και μιας δραματικής. Αποτέλεσμα; Κατά μέσο όρο η ροή αυξάνεται κατά 22% με το γέλιο και μειώνεται κατά 35% με το στρες, γεγονός που σημαίνει, κατά τους ερευνητές, ότι στην πρώτη περίπτωση ανοίγουν οι αρτηρίες και στη δεύτερη στενεύουν.

 

Αθήνα Αύγουστος 2005

 

Πηγές: Kataweb, Corriere della Sera, America Oggi, Romacivicanet, clownoterapia.it, VIP Italia, Università Cattolica di Roma.

 

Πηγή http://health.ana-mpa.gr/view1.php?id=564

[Συντονιστής Περιεχομένου]

Φορούν κόκκινες… μύτες και πολύχρωμα ρούχα. Κρατούν στα χέρια τους σύριγγες με τις οποίες κάνουν μεταγγίσεις… σοκολάτας, γεμίζουν το δωμάτιο με σαπουνόφουσκες και εντυπωσιάζουν με τα ταχυδακτυλουργικά κόλπα τους ή παίζοντας κουκλοθέατρο.

 

Της Νικολέτας Μπούκα

 

Στόχος τους είναι να καταφέρουν να κάνουν τα άρρωστα παιδιά που νοσηλεύονται στις παιδιατρικές κλινικές των νοσοκομείων να γελάσουν και να ξεχάσουν έστω και για λίγο το φόβο της αρρώστιας και τη μυρωδιά του θανάτου.

Πρόκειται για τους “γιατρούς-κλόουν”, έναν ξεχωριστό θεσμό, που καθημερινά κερδίζει τη δική του θέση σε πολλά νοσηλευτικά ιδρύματα του κόσμου. Ουσιαστικά είναι μία ενταγμένη υπηρεσία (clown care unit) που προσφέρουν οι παιδιατρικές κλινικές των νοσηλευτικών ιδρυμάτων με ειδικά εκπαιδευμένους γιατρούς-κλόουν, οι οποίοι εργάζονται μόνιμα σε στενή συνεργασία με τους θεράποντες γιατρούς, τους νοσοκόμους και τους γονείς.

Οι γιατροί-κλόουν πρωτοεμφανίστηκαν στις ΗΠΑ πριν από 20 χρόνια. Το 1986 ιδρύθηκε η πρώτη ένωση, η Clown Care Unit (CCU), από τον επαγγελματία κλόουν Michael Christensen και άρχισε να δουλεύει συστηματικά στο Babies and Children Hospital του Columbian Presbyterian Medical Center της Νέας Υόρκης. Άλλωστε, όπως λένε οι ειδικοί, το γέλιο είναι το καλύτερο φάρμακο, ιδιαίτερα για τα παιδιά. Είναι χαρακτηριστικό ότι, όπου εφαρμόστηκε η γελωτοθεραπεία, παρατηρήθηκε μείωση των φαρμάκων κατά 20% και μείωση της νοσηλείας των παιδιών κατά 50%.

 

ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Μπορεί στην Ελλάδα να μην υπάρχουν προς το παρόν γιατροί-κλόουν, αν και είχαν γίνει προσπάθειες στο παρελθόν, ωστόσο οι ενδιαφερόμενοι μπόρεσαν να πάρουν μία πρώτη γεύση για τη δράση τους κατά τη διάρκεια διημερίδας που πραγματοποιήθηκε στο Ιταλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης στις 6 και 7 Οκτωβρίου. Η διημερίδα, που εντάχτηκε στο πλαίσιο του 10ου διεθνούς φεστιβάλ κουκλοθέατρου και παντομίμας Κιλκίς, θα αποτελέσει την ευκαιρία για γνωριμία, επιμόρφωση και ανταλλαγή εμπειριών μεταξύ ατόμων και φορέων των κλάδων που ευθύνονται για τη νοσηλεία και την ανάρρωση των παιδιών στις παιδιατρικές κλινικές με στόχο τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος πιο ανθρώπινου και κοντινού στις ανάγκες των παιδιών.

Μάλιστα προγρα και μία μικρή αναπαράσταση της δράσης των γιατρών-κλόουν στην παιδιατρική κλινική του “ΑΧΕΠΑ” με τη συνεργασία του Παραρτήματος Θεσσαλονίκης της Ελληνικής Εταιρίας Κοινωνικής Παιδιατρικής και Προαγωγής Υγείας.

“Στην ημερίδα θα μεταφέρουν την εμπειρία τους γιατροί-κλόουν από την Ιταλία, όπου ο θεσμός είναι ιδιαίτερα δημοφιλής και από φέτος εντάσσεται στο εθνικό πιλοτικό πρόγραμμα ʽClownforma.netʼ, όπου συμμετέχουν όλες οι περιφέρειες του κράτους”, δηλώνει στη “ΜτΚ” ο καλλιτεχνικός διευθυντής του 10ου διεθνούς φεστιβάλ κουκλοθέατρου και παντομίμας Κιλκίς Χουάνχο Κοράλες.

Επιπλέον εξηγεί ότι οι γιατροί-κλόουν είναι ψυχολόγοι, νοσηλευτές, παιδίατροι που εκπαιδεύονται, ώστε μέσα από τη δράση τους να μειώσουν το άγχος και το φόβο για την αρρώστια (καρκίνο, AIDS, λευχαιμία), αλλά και να κάνουν πιο ευχάριστη την περίοδο νοσηλείας των άρρωστων παιδιών στο νοσοκομείο.

 

ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΤΟ ΦΟΒΟ

Ο ψυχολόγος Roberto Flangini μετρά δέκα χρόνια δράσης ως γιατρός-κλόουν και είναι πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γιατρών Κλόουν (Federazione Clown Dottori) αλλά και ένας από τους βασικούς ομιλητές της ημερίδας που θα πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη. Μιλώντας στη “ΜτΚ” εξηγεί ότι από μικρός ήθελε να κάνει τους άλλους να γελούν και μεγαλώνοντας ασχολήθηκε επιστημονικά με αυτό, όταν σπούδαζε Ψυχολογία στο πανεπιστήμιο. Μάλιστα πριν από δύο χρόνια παρακολούθησε ένα master με θέμα “Ο κλόουν στην υπηρεσία του ανθρώπου” στο πανεπιστήμιο της Μπολόνια.

“Μεταφέροντας τον κλόουν από το τσίρκο στα παιδιατρικά νοσοκομεία διευκολύνουμε εκείνη την ανθρώπινη πλευρά που ενισχύει τόσο τα στάδια της ανάρρωσης όσο και την επαναφορά των παιδιών. Μεταφέροντας το χαμόγελο, το γέλιο και τη θετικότητα στους θαλάμους του νοσοκομείου, βοηθούμε το θεραπευτικό έργο των γιατρών, γιατί στηρίζουμε τα παιδιά σε μία γλώσσα, τη δική τους, που τα απομακρύνει από το βαρύ ψυχολογικό κλίμα που πολλές φορές επικρατεί στα νοσοκομεία”, τονίζει ο κ. Flangini.

Παράλληλα εξηγεί ότι ο γιατρός-κλόουν συνεργάζεται με τους γιατρούς και τους νοσηλευτές, ενώ στόχος του είναι να αγγίξει την ψυχή των άρρωστων παιδιών και να επαναφέρει τη θέληση και την επιθυμία τους για επικοινωνία με τους γύρω τους.

“Τα παιδιά παίζουν, γελάνε και κάποιες φορές κλαίμε μαζί. Άλλωστε ο φόβος και ο πόνος είναι κοινά συναισθήματα για όλους. Η προσπάθεια του γιατρού-κλόουν επικεντρώνεται στο να δώσει διαφορετική διάσταση στα συναισθήματα, ώστε από το αρνητικό γεγονός να βγάλει ένα θετικό μήνυμα και τα παιδιά να αντιμετωπίσουν με θάρρος την ασθένειά τους”, επισημαίνει ο κ. Flangini.

Άλλωστε, όπως περιγράφει, δεν θα ξεχάσει ένα μικρό κοριτσάκι που είχε υποστεί εγκαύματα και δεν ήθελε να κάνει τη θεραπεία του, αφού φοβόταν το δυνατό πόνο που θα της προκαλούσε η φυσιοθεραπεύτρια, την ώρα που θα έπρεπε να κάνει μασάζ στις πληγές. Οι γιατροί-κλόουν θέλησαν να κάνουν την ίδια θεραπεία, με τρόπο όμως λανθασμένο και αδέξιο. Έτσι τα γέλια που προκάλεσαν οι “αδέξιες” κινήσεις των κλόουν βοήθησαν τη μικρή να ξεπεράσει την αρχική άρνησή της και να κάνει κανονικά τη θεραπεία της.

“Η εκπαίδευση του γιατρού-κλόουν δεν τελειώνει ποτέ. Άλλωστε η μεγαλύτερη δυσκολία είναι να βοηθήσει το άρρωστο παιδί να αντιμετωπίσει το φόβο της αρρώστιας αλλά και το φόβο του θανάτου. Είναι απαραίτητο να έχει γνώσεις ιατρικής, ψυχολογίας, παιδοψυχολογίας, υγιεινής και νοσοκομειακής κοινωνιολογίας. Τα πιο σημαντικά προσόντα όμως που πρέπει να διαθέτει είναι να ξέρει να ακούει το μικρό ασθενή, να είναι ευαίσθητος και να έχει πολύ χιούμορ”, τονίζει ο κ. Flangini.

Σύμφωνα με τον ίδιο, στην Ιταλία οι γιατροί-κλόουν μπήκαν στα νοσοκομεία το 1991, ενώ πριν από δύο χρόνια θεσπίστηκε νόμος που τους αναγνωρίζει ως επάγγελμα στο χώρο της υγείας.

 

Σεπ 28, 2008

 

πηγή http://www.makthes.gr/index.php?name=News&file=article&sid=25315

[ζώπυρον]

Ελπίζω να ανοίγω σωστά το θέμα εδώ! Ξέρει κάποιος από εσάς κέντρα γελωτοθεραπείας στην Αθήνα? Γελωτοθεραπευτές (όπως ο Λουπασάκης που διάβασα κάπου)? Αν ναι, δώστε μου πληροφορίες σας παρακαλώ! Δεν αντιμετωπίζω κάποιο "ιδιαίτερο" πρόβλημα, θέλω όμως να ξαναρχίσω "ΝΑ ΓΕΛΑΩ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ"!

Ευχαριστώ!

[EVIL]

Ελπίζω να ανοίγω σωστά το θέμα εδώ! Ξέρει κάποιος από εσάς κέντρα γελωτοθεραπείας στην Αθήνα? Γελωτοθεραπευτές (όπως ο Λουπασάκης που διάβασα κάπου)? Αν ναι, δώστε μου πληροφορίες σας παρακαλώ! Δεν αντιμετωπίζω κάποιο "ιδιαίτερο" πρόβλημα, θέλω όμως να ξαναρχίσω "ΝΑ ΓΕΛΑΩ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ"!

Ευχαριστώ!

 

Αχ και εγώ το ίδιο θέλω, να γελάω όπως παλιά.....Και αλλού αν υπάρχουν και εμένα με ενδιαφέρει.