διαζύγιο με δύο παιδιά μικρά

[miamama]

κορίτσια κουράγιο και καλά κάνατε που πήρατε την ζωή σας και του παιδιού σας στα χέρια σας!!

τα παιδιά θέλουν ήρεμο περιβάλλον και πολλή πολλή αγάπη!!!

μαργαρίτα μπράβο,μετακόμισες ήδη ή ακόμα?

συμβουλέψου καλύτερα κάποιον ειδικό,όπως είπαν και τα κορίτσια για τα παιδιά!

φιλιά!

[rit@]

καλημέρα σε όλες σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. θα πάρω τηλ στο σύνδεσμο και ελπίζω να τα καταφέρω. έχω σχεδόν ετοιμάσει το σπίτι. χθες πήρα τα παιδιά και πήγαμε και κάναμε δουλειές μαζί και τα είδα ενθουσιασμένα. τους είπα ότι θα μένουμε εκεί και ότι αυτό το σπίτι είναι δικό μου (και δικό μας) ενώ το άλλο είναι του μπαμπά. εντάξυ το πείραν αλλά δεν έχω ξεκαθαρίσει ότι ο μπαμπάς δεν θα είναι πια μαζί μας... σιγά σιγά λέω ένα ένα. πήγα και το μικρό στον παιδικό και ευτυχώς δείχνει να του αρέσει. βέβαια δεν τον άφησα ακόμα μόνο του σιγά σιγά και αυτό. πάντως τα βλέπω σιγά σιγά λίγο πιο πως να το πω όχι εύκολα αλλά πραγματοποιήσημα. Μακάρι να πάνε όλα καλά κάποιες φορές νοιώθω τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν αλλά τώρα πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά. επίσης θέλω να φύγω απ το σπίτι τους το συντομότερο δεν μου μιλάει κανείς και με βρίζουν κιόλας. προσπαθούν να με κάνουν να θυμώσω αλλά δεν τους κάνω την χάρη θα τα καταφέρω εγώ και όχι αυτοί. φιλιά σε όλες νανά κουράγιο κανένας δεν χάνεται θα πάμε μπροστά μαζί με τα ζουζούνια μας.

[miamama]

μπράβο μαργαρίτα,συνέχισε έτσι.

θα δεις όλα καλά θα πάνε.

μην δίνεις σημασία στους άλλους.

οι δικοί σου δεν μπορούν να βοηθήσουν καθόλου?

[ΤΙΓΡΑΚΙ]

καλημέρα σε όλες σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. θα πάρω τηλ στο σύνδεσμο και ελπίζω να τα καταφέρω. έχω σχεδόν ετοιμάσει το σπίτι. χθες πήρα τα παιδιά και πήγαμε και κάναμε δουλειές μαζί και τα είδα ενθουσιασμένα. τους είπα ότι θα μένουμε εκεί και ότι αυτό το σπίτι είναι δικό μου (και δικό μας) ενώ το άλλο είναι του μπαμπά. εντάξυ το πείραν αλλά δεν έχω ξεκαθαρίσει ότι ο μπαμπάς δεν θα είναι πια μαζί μας... σιγά σιγά λέω ένα ένα. πήγα και το μικρό στον παιδικό και ευτυχώς δείχνει να του αρέσει. βέβαια δεν τον άφησα ακόμα μόνο του σιγά σιγά και αυτό. πάντως τα βλέπω σιγά σιγά λίγο πιο πως να το πω όχι εύκολα αλλά πραγματοποιήσημα. Μακάρι να πάνε όλα καλά κάποιες φορές νοιώθω τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν αλλά τώρα πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά. επίσης θέλω να φύγω απ το σπίτι τους το συντομότερο δεν μου μιλάει κανείς και με βρίζουν κιόλας. προσπαθούν να με κάνουν να θυμώσω αλλά δεν τους κάνω την χάρη θα τα καταφέρω εγώ και όχι αυτοί. φιλιά σε όλες νανά κουράγιο κανένας δεν χάνεται θα πάμε μπροστά μαζί με τα ζουζούνια μας.

 

 

αντε μπραβο με το καλο να ερθει και η πρωτη διανυκτερευση στο νεο σας σπιτικο και μην ξεχασεις να κανεις το πατρυ για τους τρεις σας με ολα τα απαγορευμενα πιτσα dvd και παγωτο.φιλακια και κρατα γερα τωρα ειναι μονο η αρχη θα ερθουν καλυτερες και υπεροχες μερες.

[MarcoPolo]

Βαστα γερα κοριτσι μου και απο τα ματια των παιδιων σου θα παιρνεις θαρρος και συντομα θα ερθει η γαληνη στη ζωη σου!!!!!!!!!!!!!!!

[rit@]

Βαστα γερα κοριτσι μου και απο τα ματια των παιδιων σου θα παιρνεις θαρρος και συντομα θα ερθει η γαληνη στη ζωη σου!!!!!!!!!!!!!!!

πολύ ωραίο μύνημα πολύ ενθαριντικό ευχαριστώ πραγματικά για αυτά τα λόγια.

και ναι τα έχω καταφέρει μένω μόνη μου με τα παιδιά μου δουλεύω και μετά ασχολούμε μόνο μαζί τους. καλά τα πάω πιστεύω είναι αρχή ακόμα αλλά θα τα καταφέρω πραγματικά τώρα το πιστεύω. οσο για το διαζύγιο ούτε φωνή ούτε ακρόαση όλο μας κοροϊδεύει ότι θα υπογράψει μπας και γλυτώσουμε τα παρατράγουδα άλλα τίποτα. τώρα το έχει αναλάβει η δηκηγόρος εγώ σκοτίστικα ας κάνει ότι θέλει δεν κόπτομαι κιόλας. φιλιά πολλά θα τα ξαναπούμε πρέπει να βγώ λόγω πίεσης εδώ στη δουλειά μια και αργώ να έρθω μέχρι να πάω τα παιδιά στα σχολεία τους και το μεσημέρι πάλι φεύγω νωρίτερα και η δουλειά τρέχει ευτυχώς είχα άδεια και θα μου αφερέσουν τις ώρες και μια χαρά. φιλιά α εσείς απ την Κέρκυρα πότε θα τα πούμε?

[DALIA]

Eίμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις...όταν θα "πέφτεις" το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να διαβάζεις τα μυνήματα σου κορίτσι μου...

Υγεία να υπάρχει και όλα τα καταφέρνουμε εμείς οι άνθρωποι...

[katiapol]

Κορίτσια,

 

το διαζύγιο είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση και συνήθως επίπονη για μικρούς και μεγάλους. Όσο πιο ανώδυνη είναι για τους μικρούς τόσο πιο επώδυνη για τους μεγάλους. Χρειάζεται πολλά κότσια και δύναμη ψυχική για να μπορέσουμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας χωρίς κανένα τραύμα.

Θέλει δουλειά και μάλιστα πολλή.

Κουράγιο, καλή δύναμη και τουλάχιστον ένα διαζύγιο έχει το καλό ότι αν είναι ένα παιδί να ζει μεσα σε ένα σπίτι χωρίς αγάπη και με καυγάδες καλύτερα να ζει μόνο με έναν από τους 2 γονείς του και να ζει ΜΕ ΑΓΑΠΗ και ΗΡΕΜΙΑ.

Φιλιά σε όλες και καλό κουράγιο

[rit@]

γειά σας πάλι από εμένα την ταλαίπωρη μάνα. πράγματι χρειάζεται πολύ κουράγιο και πράγματι είναι πολύ δύσκολο. κάθε μέρα όμως που περνάει γίνεται και πιο εύκολο ή έτσι θέλω να πιστεύω δηλαδή. εγώ είμαι τώρα σχεδόν ένα μήνα μόνη μου τώρα με τα παιδιά και τα έχω δει όλα. περάσαμε και μια ίωση οικογενειακός και τα χρειάστικα μιας και δεν είχα κανέναν να με βοηθήσει και δεν πήγαινα και για δουλειά σχεδόν μία εβδομάδα. αυτά είναι τα δύσκολα όταν δεν υπάρχει βοήθεια για μια ώρα ανάγκης. όταν νοιώθεις τις δυνάμεις σου να σε εγκαταλείπουν και πρέπει να τα καταφέρεις να είσαι καλά και να κάνεις και τα παιδιά καλά. ας ελπίσουμε να μην ξαναπεράσουμε σύντομα κάτι παρόμοιο. αυτά τα νέα μου φιλιά πολλά σε όλες και πολλά πολλά ευχαριστώ για την συμπαράσταση και την κατανόηση!!!

[xara_2]

σήμερα σε σκεφτόμουν και έλεγα μόλις βρω χρόνο θα μπω να δω τι κάνει

 

Είναι όντως πολύ δύσκολο αυτό που περνάς αλλά τουλάχιστον τώρα έχεις την ελπίδα ότι τα πράγματα θα φτιάξουν ...........

 

φαντάζομαι ότι και το ξενύχτη για τον φόβο των σπασμών είναι χειρότερο τώρα

 

Υπομονή γλυκιά μου Μαργαρίτα

Να σκέυτεσαι ότι μόνο καλύτερες μέρες σε περιμένουν τώρα

[rit@]

ευχαριστώ πολύ είμαι καλά όπως στις συγκεντρώσεις που λένε... με λένε μαργαρίτα, είμαι ένα μήνα χωρισμένη,.... ΚΑΙ' είμαι καλά... χα χα χα... φιλιά σε όλες σας.!

[Αρετή Κυπραίου]

Να σας ρωτήσω κάτι έχετε καμιά ιδέα για το πως θα το πω στα παιδιά? 2 φορές έκλεισα ραντεβού με παιδοψυχολόγο και τις 2 το έχασα δεν προλαβαίνω. έχετε ακούσει καμιά γνώμη ειδικού? δεν φοβάμαι για τον μικρό θα του έρθει πιο ομαλά όμως ο μεγάλος θα κάνει πολλές ερωτήσεις και δεν θέλω να πληγωθεί. το θέμα είναι όχι η μετακόμηση αυτήν την βολεύω μια και θα είμαστε κοντά σε παιδική χαρά βόλτες μαγαζιά κ.α. το θέμα της έλλειψης του πατέρα με ανησυχεί. οχι ότι τώρα τον βλέπουν πολύ αλλά ξέρουν οτι θα έρθει το βράδυ πριν κοιμηθούν έστω και τον περιμένουν. τώρα θα πρέπει να τους πω ότι θα μένει εκεί που μέναμε ενώ εμείς αλλού? εντάξυ θα το καταφέρω απλά δεν θέλω να κάνω κανένα λάθος και να πληγώσω τον μεγάλο. θα κοιτάξω μήπως υπάρχει κανένα παρόμοιο θέμα να πάρω συμβουλες και βλέπω.

 

Μαργαρίτα, καλησπέρα.

Ομολογώ ότι δεν διάβασα από την αρχή την ιστορία σου αλλά τυχαία διάβασα τον τελευταίο προβληματισμό σου.

Χωρίς να ξέρω τι έχει προηγηθεί και τι σχέση έχεις με τον άντρα σου θα ήθελα να παραθέσω κάποιες σκέψεις μου για το πως μπορεί να «ανακοινωθεί» κάτι τέτοιο στα παιδιά.

(Εννοείται ότι δεν προσπαθούμε να «κρύψουμε» ή να αποσιωπήσουμε το τι θα συμβεί αλλά να το συζητάμε ως κάτι πάρα πολύ φυσιολογικό).

 

Θεωρώ καταρχάς πολύ σημαντικό η συζήτηση να γίνει και με τους δύο γονείς παρόντες, ώστε να επιβεβαιώνουν και οι δύο όσα λέγονται

και τα παιδιά να μην νιώθουν ανασφάλεια ως προς το αν και οι δύο γονείς βλέπουν τα πράγματα με τον ίδιο ή με διαφορετικό τρόπο.

Εάν αυτό δεν είναι δυνατό, τότε είναι απαραίτητη η συνεννόηση των γονιών ώστε αν ερωτηθεί ο πατέρας –εάν το πει η μητέρα- να επιβεβαιώσει τα όσα συζητήθηκαν.

 

Δεύτερον, πιστεύω ότι θα ήταν καλό να ξεκινήσετε με μια αναφορά στο τι είναι γάμος. –Πχ δύο άνθρωποι που αγαπιούνται κτλ αποφασίζουν να παντρευτούν...να μείνουν, μαζί... να κάνουν παιδιά...-.

(Αυτό, βέβαια, ο καθένας έχει τον τρόπο του να το εξηγήσει, σύμφωνα και με τον χαρακτήρα του και με το αναπτυξιακό στάδιο των παιδιών, όπως και όλα άλλωστε.

Αυτό που κάνω εγώ είναι να παραθέτω κάποια στοιχεία που θεωρώ βασικά να ειπωθούν και στα οποία θα ήταν καλό να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση).

 

Στην συνέχεια, μπορείτε να εξηγήσετε στα παιδιά ότι συχνά αυτοί οι δύο άνθρωποι που παντρεύτηκαν,

αποφασίζουν για κάποιους δικούς τους λόγους να μην μένουν πια στο ίδιο σπίτι αλλά σε διαφορετικά.

Δεν εξηγούμε, βέβαια, αναλυτικά τους λόγους στα παιδιά.

Αρκεί συνήθως το ότι είναι καλύτερο και για τη μαμά και για το μπαμπά γιατί,

παρόλο που αγαπιούνται, αποφάσισαν ότι θα είναι πιο ευτυχισμένοι και θα περνάνε καλύτερα εάν μένουν σε διαφορετικά σπίτια.

 

Μπορείτε να φέρετε και παραδείγματα γνωστών και φίλων σας που έχουν χωρίσει ή /και να τους αγοράσετε παραμυθάκια που εξηγούν το διαζύγιο

(Ωστόσο, καλό είναι να επιλέξετε τα παραμύθια με μεγάλη προσοχή ώστε να είναι κατάλληλα του αναπτυξιακού σταδίου των παιδιών

και ακόμη να μην παρουσιάζουν μια κατάσταση εντελώς διαφορετική από την δική σας).

Στόχος είναι να μην νιώσουν τα παιδιά ότι τους συμβαίνει κάτι «μοναδικό», κάτι που δεν συμβαίνει σε άλλους

αλλά να το εντάξουν μέσα στα πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή, χωρίς να είναι απαραίτητα κάτι αρνητικό.

 

Γνωρίζω παιδιά που χώρισαν οι γονείς τους και που δεν έχουν αποδώσει ποτέ αρνητική χροιά στην όλη κατάσταση,

γιατί έτσι το αντιμετώπισαν και οι γονείς τους.

Αν η αντιμετώπισή σας είναι φυσιολογική και αυθεντική, τα παιδιά θα το αντιμετωπίσουν έτσι.

Για τα μικρά παιδιά ο κόσμος είναι αυτός που τους παρουσιάζουμε εμείς.

Τα παιδιά δεν ξέρουν τι είναι διαζύγιο. Εμείς τους το μαθαίνουμε!

 

Ακόμη, είναι πολύ σημαντικό να εξηγήσετε στα παιδιά ότι αυτή είναι

μια απόφαση που αφορά καθαρά προσωπικούς λόγους της μαμάς και του μπαμπά και ότι τα παιδιά δεν έχουν καμία σχέση,

καθώς συχνά τα παιδιά τείνουν να ενοχοποιούν τους εαυτούς τους για διάφορες καταστάσεις.

Να το τονίσετε πολλές φορές ότι η απόφαση δεν έχει να κάνει με αυτά και ότι και οι δύο θα συνεχίσετε να τα αγαπάτε το ίδιο.

(Κυρίως για τον μπαμπά είναι καλό να τονίζεται αυτό, ο οποίος είναι συνήθως και αυτός που μένει αλλού.)

 

Είναι πολύ σημαντικό για τα παιδιά να μην νιώσουν ότι επειδή ο μπαμπάς μένει αλλού δεν τα αγαπάει τόσο.

Στην περίπτωσή σου, που μετακομίζετε εσείς, θεωρώ επίσης σημαντικό να μην νιώσουν ότι «εγκαταλείπετε» ή ότι αυτά «εγκαταλείπουν» τον μπαμπά.

 

Εξηγήστε τους ακόμη και ότι και οι δυο θα περνάτε καλά και ότι εξακολουθείτε να είστε οικογένεια.

Ότι ούτως ή άλλως αγαπιέστε, ότι θα μιλάτε οι δυο σας στο τηλέφωνο και θα λέτε τα νέα σας – κι ας μην είναι και τόσο αλήθεια-.

Ότι θα μπορούν τα παιδιά να επικοινωνούν τηλεφωνικά με τον μπαμπά όποτε θέλουν –αρκεί αυτό να συμβαίνει-.

Ανάλογα με το πως και πότε θα κανονίσετε τις συναντήσεις με τον μπαμπά, εξηγήστε ότι αυτό έχει να κάνει με τις δουλειές

και όχι με το πόσο του «λείπουν» τα παιδιά του.

 

Είναι, με άλλα λόγια, πάρα πολύ σημαντικό

να συζητηθούν αναλυτικά με τα παιδιά όλες οι πρακτικές λεπτομέρειες της καθημερινότητάς τους,

γιατί αυτό θα τα κάνει να νιώσουν πολύ μεγάλη ασφάλεια.

Το άγνωστο πάντα προκαλεί άγχος.

Προσπαθήστε, λοιπόν, να «προλάβετε» πιθανές ανησυχίες των παιδιών, με τρόπο απλό, ήρεμο και καθησυχαστικό.

Δεν εννοώ να δημιουργήσετε, βέβαια, μια πλαστή πραγματικότητα.

Όσα πείτε θα πρέπει να είναι βασισμένα στην πραγματικότητα που θα ακολουθήσει.

Αυτά για αρχή...

Ελπίζω να κάλυψα αρκετούς από τους προβληματισμούς σου.

[rit@]

γειά σου Αρετή χάρηκα πολύ που μου απάντησες και πιο πολύ γιατί έχω μέχρι τώρα βαδίσει με βάση αυτά που και εσύ μου γράφεις. Αν δεν σε κουράζω θα σου πω ότι μου έχει κάνει εντύπωση η αντίδραση του μικρού μου γιου, μόλις 2 χρονών είναι και ενώ νώμιζα πως δεν θα καταλάβει και πολλά έχω τρομοκρατηθεί με τις αντιδράσεις του. Ο μεγάλος είναι μια χαρά βοήθησε πολύ ότι έχω μια φίλη που μεγαλώνει μόνη της ένα αγοράκι και κάνουμε παρέα και κάθε φορά που ρωτούσε για τον μπαμπά του φίλου του του εξηγούσα. Ο μικρός ζητάει συνέχεια τον μπαμπά του ενώ δεν ήταν καθόλου δεμένοι και πεισμώνει με την παραμικρή αφορμή. Πάνα θέλω να τον αλάξω και γίνεται χαμός μέχρι να του την βάλω και με το ζόρι τελικά. Το μόνο που λέει είναι όχι σε ότι του λέω όλο όχι. Απελπίζομαι ώρες ώρες και κλαίω απ την απελπισία μου. Βέβαια είναι και ότι έχει ξεκινήσει παιδικό ενώ πρώτα τον είχε η πεθερά μου στο πρώην σπίτι μας. Επίσης ο μεγάλος βλέπει πολύ συχνά τον πατέρα του ενώ ο μικρός ελάχιστα. Αυτό γιατί ο μεγάλος πάει παιδικό κοντά στο μαγαζί του πατέρα του και τον σχολάει ενώ τον μικρό τον σχολάω εγώ και τα απογεύματα που παίρνει τον μεγάλο ο μικρός είδη κοιμάται. Επίσης θα ήθελα να ρωτήσω κάτι ακόμα, κάνει καλό στα παιδιά να πηγαίνουν στο πρώην σπίτι μας? πάνω μένει ακόμα ο πατέρας του αλλά σύντομα θα το νοικιάσει, δίπλα η γιαγιά του και από κάτω οι παπούδες τους. Μου πείρε πολύ χρόνο να καταλάβουν και να δεχτούν ότι δεν είναι πια εκεί το σπίτι μας και φοβάμαι μήπως μπερδευτούν. Ετσι αποφεύγω να τα πηγαίνω και εγώ προσωπικά δεν έχω ξαναπάει καθόλου μόνο μια φορά τις 28 που ήταν αργεία τα πείρε ο πατέρας τους. Σας κούρασα ε? πάντως σας ευχαριστώ όλες για τον χρόνο και την υποστήριξη που μου δείξατε, φιλιά πολλά!

[Αρετή Κυπραίου]

γειά σου Αρετή χάρηκα πολύ που μου απάντησες και πιο πολύ γιατί έχω μέχρι τώρα βαδίσει με βάση αυτά που και εσύ μου γράφεις. Αν δεν σε κουράζω θα σου πω ότι μου έχει κάνει εντύπωση η αντίδραση του μικρού μου γιου, μόλις 2 χρονών είναι και ενώ νώμιζα πως δεν θα καταλάβει και πολλά έχω τρομοκρατηθεί με τις αντιδράσεις του. Ο μεγάλος είναι μια χαρά βοήθησε πολύ ότι έχω μια φίλη που μεγαλώνει μόνη της ένα αγοράκι και κάνουμε παρέα και κάθε φορά που ρωτούσε για τον μπαμπά του φίλου του του εξηγούσα. Ο μικρός ζητάει συνέχεια τον μπαμπά του ενώ δεν ήταν καθόλου δεμένοι και πεισμώνει με την παραμικρή αφορμή. Πάνα θέλω να τον αλάξω και γίνεται χαμός μέχρι να του την βάλω και με το ζόρι τελικά. Το μόνο που λέει είναι όχι σε ότι του λέω όλο όχι. Απελπίζομαι ώρες ώρες και κλαίω απ την απελπισία μου. Βέβαια είναι και ότι έχει ξεκινήσει παιδικό ενώ πρώτα τον είχε η πεθερά μου στο πρώην σπίτι μας. Επίσης ο μεγάλος βλέπει πολύ συχνά τον πατέρα του ενώ ο μικρός ελάχιστα. Αυτό γιατί ο μεγάλος πάει παιδικό κοντά στο μαγαζί του πατέρα του και τον σχολάει ενώ τον μικρό τον σχολάω εγώ και τα απογεύματα που παίρνει τον μεγάλο ο μικρός είδη κοιμάται. Επίσης θα ήθελα να ρωτήσω κάτι ακόμα, κάνει καλό στα παιδιά να πηγαίνουν στο πρώην σπίτι μας? πάνω μένει ακόμα ο πατέρας του αλλά σύντομα θα το νοικιάσει, δίπλα η γιαγιά του και από κάτω οι παπούδες τους. Μου πείρε πολύ χρόνο να καταλάβουν και να δεχτούν ότι δεν είναι πια εκεί το σπίτι μας και φοβάμαι μήπως μπερδευτούν. Ετσι αποφεύγω να τα πηγαίνω και εγώ προσωπικά δεν έχω ξαναπάει καθόλου μόνο μια φορά τις 28 που ήταν αργεία τα πείρε ο πατέρας τους. Σας κούρασα ε? πάντως σας ευχαριστώ όλες για τον χρόνο και την υποστήριξη που μου δείξατε, φιλιά πολλά!

 

Μαργαρίτα καλησπέρα.

Καταρχάς πιστεύω ότι είναι πολύ θετικό το ότι αντιμετωπίζεις με τόση ευαισθησία το θέμα της προσαρμογής των παιδιών σου στο διαζύγιο.

 

Όσον αφορά τώρα στο θέμα του μικρού σου γιου,

η γνώμη μου είναι ότι συχνά πέφτουμε στην παγίδα να πιστέψουμε ότι επειδή ένα παιδί είναι μικρό δεν καταλαβαίνει και πολλά.

Η αλήθεια είναι ότι τα μικρά παιδιά καταλαβαίνουν πιο πολλά από όσα πιστεύουμε κι εμείς επειδή δεν το φανταζόμαστε

δεν τους εξηγούμε όσα θα έπρεπε και έτσι τα πράγματα μπερδεύονται λιγάκι!

 

Όταν προκύψει κάποια αλλαγή στο περιβάλλον των παιδιών τείνουμε να ασχολούμαστε περισσότερο με τα μεγαλύτερα,

επειδή πιστεύουμε ότι καταλαβαίνουν περισσότερα και άρα ανησυχούν περισσότερο!

Έτσι, συζητάμε μαζί τους, τα αφήνουμε να εκφραστούν, απαντάμε στις ερωτήσεις τους, τους δίνουμε γενικά πιο πολλές διεξόδους για τις ανησυχίες τους

και συνήθως προσαρμόζονται στις αλλαγές ευκολότερα ενώ εμείς πιστεύαμε ότι θα συνέβαινε το αντίθετο!!

 

Ένα παιδάκι, ωστόσο, δύο χρονών αντιλαμβάνεται τα πάντα και ανησυχεί το ίδιο και συχνά και περισσότερο, καθώς κανείς δεν του εξηγεί όσα θα ήταν καλό να ξέρει!

Χρειάζεται, δηλαδή, με πολύ απλό τρόπο να εξηγήσουμε τα πάντα, καθώς το έχουν πάρα πολλή ανάγκη για να νιώσουν ασφάλεια.

Και όχι μόνο αυτό αλλά να προσπαθήσουμε να αφήσουμε ανοιχτές διόδους επικοινωνίας για το θέμα της αλλαγής, στην προκειμένη περίπτωση το διαζύγιο.

Αν το παιδί δεν λέει κάτι αλλά υποψιαζόμαστε ότι αυτό ευθύνεται για κάποια αλλαγή στη συμπεριφορά του, είναι καλό να βρούμε τρόπο να το συζητήσουμε.

Ή να του ζητήσουμε να κάνει μια ζωγραφιά.

Ή μέσα από κάποιο παιχνίδι να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε πως αισθάνεται.

Στην περίπτωση του διαζυγίου συνήθως τα παιδιά αισθάνονται ανασφάλεια. Επίσης, τους λείπει και ο πατέρας τους.

Όσα και αν του έχουμε εξηγήσει, η έλλειψη του πατέρα που δεν είναι καθημερινά πια στο σπίτι αναστατώνει ένα παιδάκι.

 

Θεωρώ πάρα πάρα πολύ σημαντικό το γεγονός ότι ο μικρός βλέπει ελάχιστα τον πατέρα του ενώ ο μεγάλος τον βλέπει περισσότερο.

Αυτό ακόμα και μόνο του μπορεί να δημιουργεί πολλά άγχη και ανησυχίες στο μικρό και ακόμα και ζήλια για τον αδερφό του,

ο οποίος σίγουρα και θα λέει πράγματα για τον μπαμπά του!

Είναι πάρα πολύ σημαντικό να βρεις έναν τρόπο να βλέπει τον μπαμπά του συχνότερα, αφού ο μπαμπάς του μπορεί.

Θα σου πρότεινα ακόμα και να ξυπνάς τον μικρό τα απογεύματα προκειμένου να συμβεί αυτό εάν δεν υπάρχει άλλος τρόπος!

Πιστεύω ότι ίσως αυτό να είναι το πρώτο που πρέπει να συμβεί!

 

Όσον αφορά στο θέμα του πρώην σπιτιού σας.... θεωρώ ότι είναι κάτι που θα το δείξουν τα ίδια τα παιδιά με τη συμπεριφορά τους.

Όπως το σκέφτομαι, το να πηγαίνουν εκεί μάλλον δυσκολία θα τους προκαλέσει στην προσαρμογή.

Θα είναι δύσκολο να πηγαίνουν στο σπίτι τους ως επισκέπτες...και μετά να πρέπει να φεύγουν.

Ωστόσο, αυτό είναι κάτι που θα το δείτε με τον πρώην σύζυγο σου,

πρώτον κατά πόσο είναι εφικτό να μην πηγαίνουν εκεί και δεύτερον κατά πόσο αυτό τα δυσκολεύει ή όχι.

 

Δοκίμασε να ζητήσεις το θέμα λίγο πιο πολύ με το μικρό σου γιο και να βλέπουν και οι δύο του πατέρα τους το ίδιο ή σχεδόν το ίδιο

και πιστεύω ότι σε λίγο καιρό θα παρατηρήσεις αλλαγή στη συμπεριφορά του.

[rit@]

Μαργαρίτα καλησπέρα.

Καταρχάς πιστεύω ότι είναι πολύ θετικό το ότι αντιμετωπίζεις με τόση ευαισθησία το θέμα της προσαρμογής των παιδιών σου στο διαζύγιο.

καλησπέρα και πάλι σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου. Είναι πολύ συμαντική για μένα η βοηθειά σου και ένα ξερώ ευχαριστώ δεν φτάνει πραγματικά με συγκινείς. Με την αλαγή της ζωής μου δεν έχω χρόνο για μένα (όχι ότι είχα πριν) ή θα δουλεύω ή θα είμαι με τα παιδιά. Ομως αυτήν ειδικά την στιγμή τα παιδιά μου είναι η ζωή μου. φοβάμαι πολύ για αυτά, φοβάμαι μήπως κάνω κάτι λάθος και τους δημιουργήσω παιδικά τραύματα, φοβάμαι μήπως κάτι τους συμβεί και μόνη μου καθώς είμαι δεν μπορέσω να ανταπεξέλθω σωστά, γενικά φοβάμαι τα πάντα. Η καθημερινότητα είναι εντάξυ πλέον αλλά με τρομάζει το οτιδήποτε μπορεί να συμβεί ξαφνικά, απρόσμενα και αναπόφευκτα. Όσο για τις συμβουλές σου με χαροποιεί το γεγονός του ότι ακριβώς έτσι πράτω και εγώ ευτυχώς. Πιστεύω πως κάθε μέρα που περνάει τα πράγματα θα γίνονται και πιο εύκολα. Τώρα είμαι μόνη μου και οικονομικά εξαντλημένη μιας και δεν έχω καμιά βοήθεια αλλά ελπίζω στο μέλλον να με βοηθάνε και κυρίως ο πατέρας τους. Και οι γονείς του που πριν ασχολούνταν πολύ με τα παιδιά τώρα είναι εξαφανισμένοι δεν το έχουν χωνέψει ακόμα και πιστεύω πως το κάνουν και επίτιδες γιατί θέλουν να μην τα καταφέρω μόνη μου και να γυρίσω πίσω. Προχθές πήγα τα μικρά στο σπίτι τους και η "πεθερά μου" ούτε που σηκώθηκε απ το κρεβάτι να τα δει. Πήγα να την χαιρετήσω και ήταν σαν κλαμένη χοίρα και γενικά καθόλου δεν μου αρέσει να φέρεται έτσι όταν είναι με τα παιδιά. Σκέφτεται μόνο τον εαυτό της και δεν καταλαβένει ότι κάνει κακό στα παιδιά, οπότε θα αργήσω να τα ξαναπάω αν θέλουν ας έρθουν αυτοί δεν θα τους παρακαλάω κιόλας. και πάλι σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου και εσένα αλλά και όλες τις κοπέλες που μου στάθηκαν μέσα από αυτό εδώ το σαιντ. φιλιά πολλά.

[kassiani]

Κανε αυτο που εχεις αποφασισει (προσωπικα πιστευω οτι ηταν σωστο) και μην υπολογιζεις βοηθεια απο κανεναν γιατι θα απογοητευτεις.

Υπολογισε μονο τον εαυτο σου.

Μην εμπλακεις δικαστικα, γιατι μονο χρονο και χρημα θα ξοδεψεις και πολυ πικρα θα εισπραξεις.

Εαν ο ανθρωπος δεν εχει φιλοτιμο απο μονος του να κανει αυτο που πρεπει, το να τον βαζεις φυλακη (επειδη πχ δεν πληρωσε διατροφη), δυστυχως και εσενα θα εξαντλησει και ασχημα θα φανεις στα ματια των παιδιων σου.

Τα παιδια θελουν σταθεροτητα και ηρεμια.

Μην τον κατηγορεις ποτε μπροστα τους, μην περιμενεις κατι απο εκεινον, προγραμματισε τη ζωη σας μονη σου.

Με το προβλημα που εχει και δε θελει να παραδεχτει μπορει να βουλιαξει πολυ ασχημα.

Πεισε τον λοιπον με επιχειρηματα να γραψει το σπιτι στα παιδια μηπως και το γλιτωσει.

Απο διατροφη, παρε ο,τι σου δωσει και κανε τη ζωη σου απο εδω και εμπρος.

Μπορει σε καποιους να ακουγεται ως δηθεν παθητικη αυτη η σταση, αλλα πιστεψε με η αντιπαραθεση απλως θα σε διαλυσει και θα σου κλεψει χρονια απο τη ζωη σου.

Καλη συνεχεια.

[rit@]

αχ βρε κορίτσια πραγματικά κουράστηκα και είμαι πολύ θυμωμένη με τον εαυτό μου. έφυγα και τα άφησα όλα εκεί μόνο το κρεβάτι των παιδιών πείρα που ακόμα το ξεχρεώνω δηλαδή. από αυτόν ακόμα δεν έχω δει δεκάρα τσακιστή που λέμε. τα βγάζω πέρα πολύ δύσκολα και με πολύ άγχος. χθες πήγα τα παιδιά να τα δει η γιαγιά του (καλά να πάθω) και μου έκαναν τα νεύρα κουρέλια. η γιαγιά μου είπε πως δεν τον αφήνει να νοικιάσει το σπίτι (ήταν δικό της) θέλει λέει να μένουν τα παιδιά όταν πηγαίνουν εκεί. οι δικοί του δεν ασχολούνται καθόλου με τα παιδιά η πεθερά μου σα λείψανο και αυτός στον κόσμο του. Κάθεται τρώει βάζει στον μεγάλο του λέω να μου δώσει να ταίσω και τον μικρό και εμένα δεν με ρωτάνε καν αν θέλω και ξέρουν ότι είμαι απ το πρωί στο δρόμο. Ναι εντάξυ σας φένονται βλακείες αυτά αλλά εγώ βλέπω ότι κανένας τους δεν περνάει δημιουργικό χρόνο με τα παιδιά μου που το έχουν μεγάλη ανάγκη. Ο μικρός μου έλεγε συνέχεια ή γιαγιά η γιαγιά και αυτή στον καναπέ να βλέπει τηλεόραση. Ελεος πια. Πάω στο παλιό μας σπίτι να πάρω ένα μιξεράκι για καφέ που είχα εφεδρικό καινούργιο είναι μου λέει στο μαγαζί μα να πας να αγοράσεις του λεω και με στραβοκοιτάει κιόλας ο γάιδαρος. Κακός κακός τα άφησα όλα εκεί έπρεπε να τα πάρω εγώ τα έχω πληρώσει όλα. Είχε βγάλει και τις φωτο που είχαμε μαζί και είχε βάλει την φάτσα του και των παιδιών. Ναι αλλά στις δικές μου τις ασυμένιες κορνίζες. αχχχ αχχ δεν ξέρω γιατί αλλά αυτή την στιγμή ειλικρινά σας λέω τον μυσώ πολύ κοιτάω πίσω μου και βλέπω μόνο εκμετάλευση απ την μεριά του και με πνίγει το παράπονο. Δεν θέλω να σας κουράσω άλλο απλά είμαι χάλια και τα είπα και ξεθύμανα λίγο.

[tao]

μα όλα αυτά σε φθείρουν, είναι λογικό, για να το ξεκαθαρίσουμε αυτό.

 

αλλά προκειμένου να τρελαθείς να στεναχωρηθείς και να νιώσεις αδικημένη, εγώ λέω πάρτο αλλιώς: τι θα κανεις αν π.χ. ήσουν χήρα θεόφτωχου ανδρός;;;; θα τα βγαζες πέρα μόνη σου!!!!

τι εννοώ;;; από το να σκας πάιξε παιχνιδάκια με τον εαυτό σου, με το μυαλό σου, σκέψου ότι είσαι μόνη και πρέπει να στηρίξεις τα παιδιά σου, και απλά θα γίνει θα το κάνεις εσύ να γίνει!

Και απ' την άλλη τα παιδιά έχουν το προνόμιο, ας πούμε να έχουν τη φυσική παρούσια του πατέρα στη ζωή τους- κάτι έιναι και αυτό, ας οδηγηθούν μόνα τους στα συμπερασματά τους καθώς μεγαλώνουν!!!!

 

εσύ όμως γιατί πας και κάθεσαι εκεί μαζί με τα παιδιά, φοβασαι μη δε στα δώσουν πίσω;;; φοβάσαι κάτι;;; πηγαινέ τα, πες σε μισή, 1,2 ώρες θα ρθω και φύγε... μην έχεις ΕΣΥ επαφές μαζί τους, γιατί να χεις; για να τσιγκλίζεις τα νεύρα σου και να θυμάσαι τι σε έκανε δυστυχισμένη;;;;

 

άσε και τα πράγματα και όλα, καλά θα ταν και αυτά δε λέω, αλλά αν στα δινε, τώρα που δε τα πήρες κιόλας, άστο, άστο να πάει άστο και να θυμάσαι αυτές οι καταστάσεις θα υπάρχουν, άλλαξε εσύ τον τρόπο σκέψης σου για να βοηθήσεις και τα παιδιά σου να στε καλά, χωρίς να τα αποκόψεις από τον πατέρα- για αυτό είπαμε τα παιδιά νιώθουν μεγαλώνοντας ποιος είναι τι.

όσο για τις αντοχές σου που πέφτουν σκέψου ότι πολλές μανούλες με 2, 3, 4 παιδιά είναι όλη μέρα μόνες γιατί π.χ. ο μπαμπάς δουλευει άπειρες ώρες και αυτές λογικές ώρες και τα τρέχουν παντού μετά όπου χρειάζονται... και γενικώς η κουραση πολλές φορές ρίχνει το ηθικό των γονιών ούτως ή άλλως, μην το βλέπεις μεμονομένα, σκέψου ότι είναι μια περαστική φάση που του χρόνου θα έχει περάσει γιατί απλά θα έχετε προσαρμοστεί.

το οικονομικό είναι θέμα που ίσως αν μπορούν να βοηθήσουν οι γονιοί σου να πάρετε άνάσα ή αν αλλάξεις δουλειά ή αν κάνεις και δουλειά στο σπίτι π.χ. μπομπονιέρες, λέω εγώ τώρα ίσως να νιώσεις λίγο καλύτερα, μα τι να περιμένεις από το πρώην αν δεν θέλει να το δώσει, τι;;; μόνο τα νεύρα σου σπας...

εύχομαι να ναι περαστική κρίση λόγω κούρασης και θα ναι, μην αγχώνεσαι, κάθε αρχή και δύσκολη και μην περιμένεις από τους άλλους- αυτό το τελευταίο ισχύει ούτως ή άλλως νομίζω... καλή συνέχεια!

[kassiani]

Οπως στα λεει η ταο! Πες πως δεν υπαρχει και μην περιμενεις τιποτα απο εκεινον. Τη ζαχαρενια σου μονο θα χαλας.

[rit@]

το ξέρω δεν είναι όμως άδικο? και αν αύριο κάνει άλλη οικογένεια δεν είναι κρίμα τον κόπο μου να τον πάρουν ξένοι προς εμένα? και γιατί όχι τα παιδάκια μου? πραγματικά νομίζω πως πρέπει να κινηθώ δηκαστικά όσο είναι καιρός.

[Ν76]

τωρα που εχεις φυγει και τα βλέπεις πιο ψυχραιμα τα πράγματα, πιστευω οτι θα μπορεσεις να διεκδικήσεις περισσότερα για τα παιδια σου. Γιατί στην αρχή τα πραγματα ήταν πιο δυσκολα ήσουν πιο πιεσμένη. Αλλά πάλι, να έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου ότι διεκδικείς όσα περισσοτερα γίνεται, αλλά προέχει η ηρεμία. Δεν πειραζει, ας μην εχεις και τις ασημενιες κορνιζες, θα βαλεις τις φωτο στον τοιχο.

[rit@]

ζω ένα δράμα, είμουν μια βδομάδα στο νοσοκομείο με τον Σπύρο, τον Αλέξανδρο τον πήρε η πρώην πεθερά μου γιατί δεν μπορούσε λέει να τον κρατήσει στο σπίτι μου δεν είναι λέει σπίτι αυτό για παιδιά κ.α. πολλά. Με πρίξανε λες και δεν είμουνα ήδη χάλια με την αρρώστεια του Σπύρου που μάλλον πέρασε την γνωστή γρίπη και τον τσάκισε τον καημένο. Στο καπάκι αρρωστένει και ο Αλέξανδρος και τώρα για να πάω για δουλειά μόλις βγήκα απ το νοσοκομείο της πήγα και τον Σπύρο εκεί. Για να πάω αυριο για δουλεια δεν βρήκα κανένα να τα κρατήσει και έτσι δεν μπορώ να τα πάρω από εκεί. Είμαι να πεθάνω πως θα περάσω την νύχτα χωρίς τα παιδιά μου? Είπα να τα πάρω και να της τα ξαναπάω αύριο αλλά είναι επικίνδινο να βγαίνουν έξω μήπως υποτροποιάσουν. Εψαξα όλους τους γνωστούς και κανείς δεν μπορούσε να με εξυπηρετήσει έστω για αύριο και από δευτέρα να δω τη θα κάνω. Τελικά πρέπει να βρω γυναίκα να έρχεται σπίτι δεν βγαίνει ο χειμώνας με τους σταθμούς και τόσες πανδυμίες.

[saxo1722]

Κατι τετοια διαβαζω και ολο το αναβαλω το διαζυγιο!!!!Μα καλα μολις το παιρνω αποφαση τοτε ολο και κατι θα διαβασω στο parents και αλλαζω γνωμη!!!Εχω και εγω 2 παιδακια και σε καταλαβαινω!Κουραγιο!

[ROULITSA]

Μαργαρίτα μου κουράγιο και όλα θα πάρουν την σειρά τους. Ελπίζω να είναι καλά τα παιδάκια σου τώρα.

 

Οι γονείς σου δεν μπορούν να βοηθήσουν?? Είναι κι αυτοί στην Κέρκυρα???

[fraoulopoulitsa]

Περαστικά σας και σου εύχομαι να πάνε όλα καλά από δω και πέρα. Δυστυχώς όταν ζεις μόνη σου μόνιμα είσαι με ένα κόμπο στο στομάχι και το φόβο μη τυχόν και γίνει τίποτα και δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις. Φρόντισε τον εαυτό σου μην πάθεις τίποτα γιατί τότε θα είναι πραγματικά δύσκολα τα πράγματα, τόσο για σένα όσο και για τα παιδιά...