ΘΥΣΙΑ...

[christiana08]

Επανερχομαι και λεω,Dalia μου,οσον αφορα εμενα,οχι,ουτε στην περπτωση που μου ανεφερες κανω θυσια.Θα σου πω γιατι.

Οταν γυρισα απο το νοσοκομειο,ερχεται η Σοφουλα μου,καθεται στα ποδια μου και με ρωταει που ημουν και τι εχω.Της ειπα οτι η μανουλα ειχε παει σε μια δουλεια και ειναι στενοχωρημενη.Και εκεινη μου απαντησε με την μωρουδιακη φωνουλα της "Οχι στενοχωρημενη μαμα,αφου μ'αγαπας τοσο".Και γελασα.Εκεινη την στιγμη το γελιο ηταν αυθορμητο.

Οταν αυτα τα μικρα κατσαριδακια ειναι μαζι μου,δεν χρειαζεται να κρυβω τιποτα.Λες και ειναι μαγισουλες και παιρνουν το κακο μακρυα.Οταν ειμαι μονη μου,τοτε ολα μαυριζουν.Οποτε και παλι τους χρωσταω,δεν μου χρωστανε.

[christiana08]

Maya μου,οσον αφορα εμενα το να αφηνεις τα παιδια σου προκειμενου να κανεις 2-3 δουλειες γιατι δεν τα βγαζεις περα,ναι,μπορω να το θεωρησω "θυσια",το να σε παιρνει οικονομικα και να αφηνεις μια "καριερα" για να εισαι μαζι τους,ε,οχι και τοσο....Χωρις να σημαινει οτι εχω και δικιο,ετσι?Θελω να πω ο,τι κανουμε εις βαρος του παιδιου,το θεωρω "θυσια" γιατι το στερουμαστε και το παιδι στερειτε εμας,ο,τι κανουμε ομως εις βαρος μιας δουλειας,χρηματων,καλοπερασης,δεν το θεωρω "θυσια".

Για μενα προσωπικα,ετσι,δεν πιστευω οτι ολοι πρεπει να νοιωθουν ετσι.

[ΝΤΙΝΤΙ]

πραγματικα αυτη την φραση δεν την ακουσα ποτε απο τους γονεις μου ,αν και δουλευαν απο το πρωι μεχρι το βραδυ για να μπορεσουνε να μας προσφερουνε τα παντα.....

 

οπως δεν την ειπαμε και εμεις μεχρι τωρα στα παιδια μας και ειδικοτερα ο μπαμπας μας που απο την ημερα που σταματησα να δουλευω εγω, φευγει το πρωι και ερχετε το βραδυ και καμια φορα ουτε και αυτο.............

 

δηλαδη απ¨οτι διαβαζω ολοι οι γονεις πανω κατω τα ιδια πραγματα κανουμε ή στερουμαστε για να προσφερουμε στα παιδακια μας το καλυτερο γι¨αυτα.

Τι παει να πει δηλαδη οτι ολα αυτα που κανουμε ειναι θυσια?

Μαλλον καθηκον μας ειναι ,απο την στιγμη που πηραμε την αποφασει να φερουμε στον κοσμο τα πλασματακια μας.

Καθηκον μας ειναι να τα φροντιζουμε και να τα¨ υπηρετουμε¨οσο μας χρειαζονται και μας εχουν αναγκη.................

 

ετσι εγω το βλεπω,καθηκον και οχι θυσια.................

[Maya]

Έχετε δίκιο, όμως ανάλογα με τις επιθυμίες του ο καθένας έχει διαφορά επίπεδα καθηκοντος. Εγώ πχ. νομίζω ότι πρέπει να δουλεύω περισσότερο για να φοράνε τα παιδιά μου καλύτερα ρούχα, ή για να πάνε διακοπές σε καλύτερο ξενοδοχείο. Οι άλλοι γονείς θεωρούν ότι σημασία έχει να προσφέρουν μόνο τα βασικά (και τελικά, τί είναι βασικό για τον καθέναν???) και να μένουν περισσότερο με τα παιδιά του κλπ. κλπ. Αυτά για μένα δεν είναι θυσίες, είναι συμπεριφορά στο΄πλαίσιο της ανατροφής των παιδιών. Και ο κάθε γονιός έχει άλλη άποψη γι αυτό, και φυσικά, όποιος τα αισθάνεται αυτά θυσία, δεν κάνει παιδιά. Για μένα 'θυσία' είναι να στερείσαι πράγματα που ευχαριστούν εσένα προσωπικά, λίγες μικροχαρές, πχ. λίγες ώρες μόνη με το σύντροφό σου, ένα καφέ με τις φίλες σου, μία έξοδο ανά τακτά διαστήματα. Αυτά όμως με σωστό προγραμματισμό και λίγη βοήθεια, μπορεί να τα κάνει κανείς, και μάλιστα με τρόπο που να είναι όλοι ευχαριστημένοι.

[BabyBoom]

Επανέρχομαι σε αυτό που είπα και στην αρχή.

Ο κάθε άνθρωπος βιώνει διαφορετικά τα πράγματα και η έννοια της θυσίας είναι κάτι τελείως υποκειμενικό.

Εγώ προσωπικά δε θεωρώ θυσία τις παραπάνω ώρες δουλειά ή τη στέρηση μιας εξόδου. Δηλαδή όταν παντρεύτηκα και συζητήσαμε το θέμα παιδιού δεν είπαμε ποτέ "Όταν θα κάνουμε παιδί θα κοιμόμαστε λίγο και δεν θα βγαίνουμε έξω, μήπως να το ξανασκεφτούμε?"

Ήξερα τι συνεπάγεται ο ερχομός ενός παιδιού. Ήξερα ότι το μωρό θα θέλει ανά 3 ώρες να φάει, ήξερα ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα μόνο του και ότι όλος μου ο χρόνος τους πρώτους μήνες θα αφιερωθεί στο παιδί. Έβλεπα από τους γύρω μου που έχουν παιδιά πως άλλαζε η ζωή τους, πως δεν μπορούσαν να κάνουν τα πράγματα που κάνανε και πριν.

Έβλεπα όμως και τη χαρά που έφερε στη ζωή τους ένα παιδί.

Δεν κρίνω όμως αυτούς που το βλέπουν έτσι. Ο καθένας έχει τη δική του άποψη.

[anna+]

Τα βράδια όταν πια η μέρα έχει τελειώσει και μαζί της παίρνει το άγχος και την κούραση καθόμαστε με τον άντρα μου στο μισοσκόταδο και κοιτάζουμε την κόρη μας που κοιμάται...

Είναι μια εικόνα βγαλμένη μέσα από όνειρο - το δικό μας όνειρο. Εκείνη κοιμάται και ονειρεύεται κι εμείς την κοιτάμε και ονειρευόμαστε...

Εκείνες τις στιγμές νιώθουμε πως η ψυχή μας γαληνεύει, παίρνουμε μια γεύση από έναν παράδεισο που φτιάχτηκε μόνο για εμάς. όλη η κούραση και κάθετι που μας έκανε τη ζωή δύσκολη μέσα στην ημέρα μοιάζει ασήμαντό...

Εκείνες τις στιγμές βεβαιωνόμαστε πως όσες "θυσίες" κι αν έχουμε κάνει ή πρόκειται να κάνουμε στο μέλλον δε θα είναι θυσίες αν αναλογιστούμε τα όσα μας προσφέρει το πλάσματάκι που γέμισε τις ζωές μας με χρώματα και μουσικές - με χάδια και φιλιά - με γέλια και όνειρα...

Ό,τι κι αν κάνουμε για το παιδί μας θα είναι το ελάχιστο "αντίτιμο" για όλη την ευτυχία που μας χαρίζει...

[Μαριλίνα]

Το θεωρώ τελείως άτοπο να το λένε αυτό οι γονείς στα παιδιά.

Είτε γεννήθηκαν προγραμματισμένα, είτε από ατύχημα, οι γονείς αποφάσισαν και στις δύο περιπτώσεις ότι θέλανε να φέρουνε στον κόσμο ένα μωρό.

Μη μου πείτε ότι κανείς μας δεν ήξερε τι θα αντιμετωπίσει. Ίσως να τα φανταζόμασταν λίγο πιο διαφορετικά, ίσως λίγο πιο εύκολα, αλλά δεν νομίζω ότι υπήρχε κανείς που θα φανταζόταν ότι η ζωή θα συνεχιστεί όπως πριν.

Μπορεί να μην έχω προσωπικό χρόνο.

Μπορεί να μην έχω τη βοήθεια που μου είχαν υποσχεθεί.

Μπορεί να έχει αλλάξει τελείως η ζωή μου.

Ο γιος μου, όμως, ήρθε στη ζωή γιατί ΕΓΩ το ήθελα και είμαι υπεύθυνη για αυτόν.

Δεν ζήτησε να γεννηθεί, δε νομίζω ότι ποτέ θα πρέπει να του πω ότι "θυσίασα" κάποια πράγματα για εκείνον. Αν δεν ήθελα, απλούστατα δεν θα γινόμουνα μάνα...

[loukomamy]

Δέκα χρόνια σχέσης με τον άντρα μου είχα βαρεθεί να ακούω όλες τις θυσίες που είχε κάνει η μάνα του για χάρη του μοναχογιού της!! Το θέμα είναι οτι η γυναίκα αυτή δεν είχε κάτι τίποτα παραπάνω απο αυτά που είχε κάνει η δική μου μάνα, ή οποιαδήποτε μητέρα αγαπά πραγματικά το παιδί της. Προσπαθούσα λοιπόν με τρόπο να εξηγήσω στον άντρα μου οτι η προσφορά του γονιού στο παιδί δεν είναι θυσία, οτι γίνεται αβίαστα και με χαρά και όχι με σκοπό να βαραίνει το παιδί γεμίζοντάς το τύψεις για τη δύσκολη ζωή που πέρασε η μάνα του για να τον μεγαλώσει. Φυσικά στην συγκεκριμένη περίπτωση το concept είναι οτι εγω έκανα θυσίες να σε μεγαλώσω, επομένως εσύ θα πρέπει να κάνεις τα πάντα για μένα, διοτι μου έχεις ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ. Και αυτό είχε γίνει τρόπος ζωής για τον άντρα μου...

 

Προσπαθούσα να περάσω κάποια μηνύματα με σκοπό να γίνει κατανοητή η υπέρβολη αυτή απο τη μεριά της. Η ίδια πρόσφατα μου είπε σε τηλεφωνική μας επικοινωνία το Θεϊκό " το παιδί σου έχει ανάγκη τη μάνα του, όχι τον πατέρα του. Ο πατέρας του έχει και γονείς να προσέξει.... τσάμπα τον μεγαλώναμε τόσα χρόνια ????" Αυτό φυσικά δε θέλω να το σχολιάσω... Θέλω απλώς να πω οτι μόλις τώρα που έχουμε το δικό μας μωρό, ο άντρας μου καταλαβαίνει οτι κανένας γονιός δεν κάνει θυσίες. Υπάρχει μόνο θέληση να προσφέρεις απλόχερα στο παιδί που μεγαλώνεις. Στην τελική ποιό παιδάκι ρωτήσαμε για να το φέρουμε στον κόσμο???

[gavrias]

Πιστέυω ότι σαν θυσία το αντιλαμβάνονται άνθρωποι για τους οποίους η απόκτηση ενός παιδιού ήτανε υποχρέωση για διάφορους λόγους.

Παλιότερα παντρεύτανε πολύ συχνά γυναίκες, με ανθρώπους που δεν αγαπούσανε ,ζουσανε μια ζωή που δε θέλανε,μένανε με τις πεθερές γιατί έπρεπε,κάνανε παιδιά γιατί δεν έιχανε άλλη επιλογή ,ούτε διέξοδο και ένα απο τα αποτελέσματα όλου αυτού,ήτανε να θεωρούν ότι θυσιάστηκαν για τα παιδιά τους και απολύτως φυσιολογικό να τους το χρεώνουνε κιόλας ανοιχτά...

 

Μετά απο 8 χρόνια μάνα (χωρίς βοήθεια και με κλέισιμο) εξακολουθώ να λέω αυτό που έλεγα και στην αρχή.

Έχω την τύχη να είμαι γονιός,όσα "θυσίασα" είναι τόσο λίγα μπροστά σε όσα κέρδισα και κερδίζω που δεν ξέρω αν ποτέ θα μπορέσω να τα ανταποδώσω στα παιδιά μου.

Το κάνω και τώρα αλλά όταν μεγαλώσουνε θα τους πώ ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Η επιλογή να αποκτήσω παιδί έγινε έχοντας γνώση και επίγνωση της ευθύνης που πήγαινα να αναλάβω σε πρακτικό και συναισθηματικό επίπεδο.

Αν όταν γεράσω έχω καταφέρει να έρχονται τα παιδιά μου αβίαστα για να με δουνε θα είμαι ευτυχισμένος άνθρωπος.Αν όχι, κάτι δε θα έχω κάνει σωστά.

[vouraikos]

Συμφωνω πολυ με την gavrias . Ασχετα με το οτι για μενα το να κανω παιδι δεν προλαβε να ειναι επιλογη.........θελω να πω , δεν το ζητησα, εκατσε και αποφασισα να το κρατησω , γνωριζοντας τις αλλαγες!

 

Ομως ακομα και οταν νιωθω οτι εχω αφησει πολλααααα πραγματα για να ειμαι διπλα στα παιδια (4 χρονια κλεισμενη σπιτι, χωρις βοηθεια με τα παιδια) δεν ειναι και ευκολο. Χαλαρωνω......και σκεφτομαι πως ημουν και τι εκανα χωρις αυτα......εεεεεε ανουσια πραγματα ....................

[Bachiemama]

Θυσία λέμε πάντα οτι γινόμαστε για αυτούς που αγαπάμε και τι καλύτερο για το παιδί μας. Τόσα χρόνια η μαμά μου έλεγε όταν κάνεις παιδί θα με καταλάβεις όταν της έλεγα πως έπρεπε να κοιτάξει τη ζωή της μετά το διαζύγιο για να βρει κάποιον να παντρευτεί (χώρισαν όταν ήμουν 8 χρονών πριν από 25 χρόνια που η μαμά μου ήταν 33). Μου έλεγε πως δεν μπορούσε να ασχοληθεί με τίποτα άλλο εφόσον μεγάλωνε εμένα και ήθελε να είναι δίπλα μου συνεχώς στα καλά και στα άσχημα. Τώρα...έκανα και εγώ παιδί και νιώθω όλα αυτά που μου έλεγε η μαμά μου τόσα χρόνια. Για ακόμα μια φορά δίπλα μου είναι η μαμά μου που είναι κάθε μέρα μέχρι το απόγευμα που γυρνάει ο άντρας μου σπίτι μου για να μαγειρέψει, να καθαρίσει, να προσέξει το μωρό για να κάνω μπάνιο ή ακόμα και για να βγω για καφέ να ξεσκάσω. Και εδώ και τόσα χρόνια ποτέ της δεν έχει σταματήσει να είναι βράχος δίπλα μου να με στηρίζει και να με φροντίζει και ναι εγώ αυτό το λέω θυσία και θα την ευχαριστώ μια ζωή.

[nathael]

Συνηθως οι ανθρωποι που χρησιμοποιουν αυτη την εκφραση ειναι για να μεγαλωσουν το εγω τους, να γεμισουν τα παιδια τους ενοχες.

Αυτο το ακουω συνεχως απο την πεθερα μου, που εγινα θυσια για τα παιδια μου, που ετρεχα ολη μερα που, που, που.. εγω, εγω, εγω !!!!

Ναι κυρια μου, ολες οι μαναδες κοιτανε να προσφερουν ο,τι μπορουν καλυτερο για τα παιδια τους..

Στην τελικη ειναι υποχρεωση μας... Και χαιρομαστε για αυτο!!!

[elenik]

Οι γονεις που λενε στα παιδια τους οτι θυσιασαν πραγματα για εκεινα ειναι συνηθως γονεις που δεν ειχαν την δυναμη να ακολουθησουν ή να συνδυασουν τα θελω τους και ψαχνουν εξιλαστηριο θυμα.

δεν μας υποχρεωνει κανεις να κανουμε παιδι, δεν μας υποχρεωνει κανεις να μεινουμε με εναν ανθρωπο για το παιδι , δεν μας υποχρεωνει κανεις να αλλαξουμε οτιδηποτε στην ζωη μας για το παιδι παρα μονο ο εαυτος μας και οι επιλογες μας.

 

Προσωπικα το μονο που ρυζικα αλλαξε στην ζωη μου λογω των παιδιων ηταν το ωραριο εργασιας μου (κατ επεκταση αλλαγη δουλειας) αλλα δεν ηταν θυσια . Ηταν επιλογη μου γιατι ηθελα να τα χορτασω και να μην χασω τις υπεροχες στιγμες τους. Ηταν κατι που εγω ηθελα και επελεξα

 

Αν όταν γεράσω έχω καταφέρει να έρχονται τα παιδιά μου αβίαστα για να με δουνε θα είμαι ευτυχισμένος άνθρωπος.Αν όχι, κάτι δε θα έχω κάνει σωστά.

 

Τρομερη κουβεντα

[BabyBoom]

Αν όταν γεράσω έχω καταφέρει να έρχονται τα παιδιά μου αβίαστα για να με δουνε θα είμαι ευτυχισμένος άνθρωπος.Αν όχι, κάτι δε θα έχω κάνει σωστά.

 

Συμφωνώ και επαυξάνω!!!!

[christiana08]

Πιστέυω ότι σαν θυσία το αντιλαμβάνονται άνθρωποι για τους οποίους η απόκτηση ενός παιδιού ήτανε υποχρέωση για διάφορους λόγους.

Παλιότερα παντρεύτανε πολύ συχνά γυναίκες, με ανθρώπους που δεν αγαπούσανε ,ζουσανε μια ζωή που δε θέλανε,μένανε με τις πεθερές γιατί έπρεπε,κάνανε παιδιά γιατί δεν έιχανε άλλη επιλογή ,ούτε διέξοδο και ένα απο τα αποτελέσματα όλου αυτού,ήτανε να θεωρούν ότι θυσιάστηκαν για τα παιδιά τους και απολύτως φυσιολογικό να τους το χρεώνουνε κιόλας ανοιχτά...

 

Μετά απο 8 χρόνια μάνα (χωρίς βοήθεια και με κλέισιμο) εξακολουθώ να λέω αυτό που έλεγα και στην αρχή.

Έχω την τύχη να είμαι γονιός,όσα "θυσίασα" είναι τόσο λίγα μπροστά σε όσα κέρδισα και κερδίζω που δεν ξέρω αν ποτέ θα μπορέσω να τα ανταποδώσω στα παιδιά μου.

Το κάνω και τώρα αλλά όταν μεγαλώσουνε θα τους πώ ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Η επιλογή να αποκτήσω παιδί έγινε έχοντας γνώση και επίγνωση της ευθύνης που πήγαινα να αναλάβω σε πρακτικό και συναισθηματικό επίπεδο.

Αν όταν γεράσω έχω καταφέρει να έρχονται τα παιδιά μου αβίαστα για να με δουνε θα είμαι ευτυχισμένος άνθρωπος.Αν όχι, κάτι δε θα έχω κάνει σωστά.

 

 

Μακραν η πιο σωστη κουβεντα!!

[xara52]

εγω δεν μπορω να ορισω την εννοια της λεξης θυσια. μπορω ομως να πω οτι με ενοχλει παρα πολυ να ακουω γονεις να το λενε. δεν θεωρω ενα παιδι θυσια ή μιζερια ή οτιδηποτε τετοιο. πιστευω ενα μωρο ειναι χαρα, ευτυχια, ολοκληρωση πανω απολα και πιστευω και αποκαλυψη. ναι, αποκαλυψη. η ζωη σου αποκαλυπτει ξαφνικα οτι δεν ηξερες τι σημαινει αγαπη. τετοια αγαπη που δεν την ειχες φανταστει ποτε! παντα ελεγα οτι ολα εμεις τα τραβαμε (αποτριχωση, περιοδο κλπκλπ) οι γυναικες αλλα χαιρομαι τοσο που ενιωσα τη μητροτητα. ανυομονω να με πει μαμα και θα σας ενημερωσω πως πηγε το εγκεφαλικο.

 

loukomamy ουτε επενδηση να εκαναν δηλαδη.

 

 

 

 

 

[Eleftheria]

Έχω την τύχη να είμαι γονιός,όσα "θυσίασα" είναι τόσο λίγα μπροστά σε όσα κέρδισα και κερδίζω ...

 

‘Θυσιάσαμε’ με τον καλό μου, τους καφέδες, τα ταξίδια, το clubbing, το τέλεια τακτοποιημένο σπίτι,…

Κερδίσαμε το κενό που μας έμενε από τα παραπάνω γιατί από ένα σημείο και μετά η ιστορία απλά επαναλαμβάνεται σε άλλο τόπο και με άλλους ανθρώπους.

Κερδίσαμε την ολοκλήρωσή μας, σταματήσαμε να μαθαίνουμε γεωγραφία μέσα από τα ταξίδια και ξεκινήσαμε τη ψυχολογία μέσα από τα μικρά μας.

Νοιώσαμε τι θα πει να αγαπάς ανεξέλεγκτα, ανεξάρτητα από οποιεσδήποτε συναισθηματικές και επαγγελματικές καιρικές συνθήκες και πως μπορεί μία αγκαλιά να σε κάνει να ξεχάσεις τα πάντα και απλά να δακρύζεις από ευτυχία.

Νοιώσαμε και καταλάβαμε τους γονείς μας, τους φίλους με παιδιά και γίναμε πιο συνάνθρωποι στο χώρο που ζούμε.

[nnm004]

Ειναι υποκειμενικο αυτο νομιζω , οταν λεμε θυσια δεν εννοουμε με την εννοια της θυσιας αλλα με την εννοια οτι κοψαμε πραγματα απο τον εαυτο μας για να μεγαλωσουμε τα παιδια μας . Ολοι οι ανθρωποι ειμαι εγωιστικα οντα , αλλοι περισσοτερο αλλοι λιγοτερο . Δεν θεωρω οτι θυσιαζομαι αλλα σιγουρα κανω καποιες θυσιες διοτι εχω αλλαξει ολη μου τη ζωη , ολο μου το ειναι και τον εαυτο για τα πλασματακια μου , ασχετο αν αυτο με κανει ευχαριστημενη και ευτιχισμενη η αλλαγη εχει γινει αρα εγινε και η θυσια . Δεν εχει σημασια η θυσια , σημασια εχει οτι μεγαλωνω ολομοναχη με τον αντρα μου τα παιδια μας , εχουμε χρονια να βγουμε βραδυ για ενα ποτο γιατι δεν εχουμε που να αφησουμε τα μικρα μας , φυσικα διακοπες δεν εχουμε παει ακομα επειδη ειναι μικρα τα ζουζουνια , ο υπνος δεν ειναι πολυ καλος επειδη ειναι μικρα ακομα τα μωρα μας , οπου και να παμε τα περνουμε παντα μα παντα μαζι μας , σπανε τα νευρα μας πολλες φορες απο την κουραση και απο τα πολλα πραγματα που εχουμε να κανουμε , ο Πανος παει κουρασμενος πολλες φορες στη δουλεια , ειναι δυσκολο να τους βγαζω μονη μου γιατι δεν οδηγω ακομα και σε ταξι δεν ειναι δυνατον να τα βαζω , παρατησα τη δουλεια μου και τωρα απλως αναλαμβανω καμια δουλεια αραια και που για να κραταω επαφη με το αντικειμενο , ακομα και με ιωση να ειμαι και με πονολαιμο και με πυρετο αμα ο Πανος εχει υπηρεσια δεν θα εχω κανενα να με βοηθησει , και εχει συμβει αυτο . Με λιγα λογια δεν ειναι και τοσο ευκολη η ζωη μας με τα μικρα μας , δεν ειναι το μικρο σπιτι στο λιβαδι οπου παντα ειμαστε με το τεραστιο χαμογελο και ειμαι η απεραντα καλη μανουλιτσα , ομως ειμαι πολυ ευτιχισμενη , ειναι βραδια που κοιμουνται και παω και τα κοιταζω και λιωνω και αναρωτιεμε ποτε θα ξυπνησουνε για να κανουνε ζουζουνιες , να με ταλαιπωρισουνε και να μου σπασουνε τα νευρα οπως εκεινα ξερουνε . Με τιποτα δεν αλλαζα το δυσκολο τωρα με το παλια οπου ημουνα ενα μοντερνο εργαζομενο κοριτσι οπου η μονες εννοιες της ηταν να μην τελειωσουνε τα τσιγαρα μου και τι θα βαλω το βραδυ οπου θα βγω με τον γκομενο μου . Οι θυσιες λοιπον δεν ειναι αναγκαιο να σε οδηγουνε σε κατι κακο αλλα και σε κατι καλο πολυ καλο , στην καλυτερη φαση της ζωης σου αλλιωτικα δεν θα λεγοτανε καν θυσιες πιστευω.

[Νινίνα]

Η κόρη μου ήρθε στην ζωη μου και τη γέμισε χαρά. Ο χρόνος και οι συνθηκες δεν είναι τέλειες. Μου βγαίνει η γλώσσα κάθε μέρα και είμαι μόνη μου σε ξένη πόλη. Παρολα αυτά Χαίρομαι και Ζω! Δε θεωρώ ότι κάνω θυσία. Η μητρότητα είναι δικαιωμα μου και μετά υποχρέωση. Δε γίνεται να εκφράσω τι νοιώθω για τη μπουμπού μου. Δεν θυσιάζομαι! Επίσης ούτε οι γονείς μου είπαν ποτέ αυτό. Εμαθα από το σπίτι μου ότι το παιδί είναι πάνω από όλα. Και οι γονείς μου επίσης μικροί με έκαναν και μεγάλωσαν και έκαναν τη ζωή και τα θέλω τους μαζί μας. Τώρα που μεγαλώσαμε είπαν και αυτοί μεγάλωσαν τα παιδια μας να ζήσουμε κι εμείς! Και τσουπ, σκάει μύτη το εγγόνι. Νέος έρωτας με τις υποχρεώσεις του. Να μη σχολιάσω τους παππόυδες μου που έκαναν δισέγγονο! Η γιαγια μου -άρρωστη και δε παραπονέθηκε ποτέ - μεγαλωσε 4 και μισο (το ένα το πήρε λίγο μεγάλο ) παιδιά και ακόμα φροντίζει τους πάντες. Ο παππόυς μου δουλευε σαν τον σκύλο μια ζωη, να ζει την οικογένεια του, να κ,ανει οικονομίες να φτιαξει ότι μπορουσε και τον υπολοιπο χρόνο του να με τα παιδιά και τα εγγόνια του. Οχι τον ελευθερο χρόνο του, όλο τον χρόνο - εγω πηγαινα και τον ξυπναγα 4 το πρωι και πέταγα και την γιαγια απο το κρεβατι να πάει να φτιαξει καφε. Ποτε κανεί δεν είπε τη λέξη θυσία. Αντιθετα σε όλες τις περιπτωσεις που έχω ακούσει να πετάνε αυτη την ατάκα είναι άτομα που υπό καμμία συνθηκη δεν το έπραξαν αυτό για τα παιδια τους. Επειδη αναγκάστηκαν να αλλάξουν τον τρόπο ζωης τους θεώρησαν ότι τα παιδια τους, τους έχουν υποχρέωση. Στον μόνο που έχει υποχρέωση η δική μου μπουμπού είναι στον εαυτό της...

[nnm004]

Κοριτσια να σημειωσω επειδη οπως παντα βιαστικη και χωρις να διαβαζω τα παντα ... δεν ειδα οτι ουσιαστικα το θεμα ηταν αμα θα λεγαμε στα παιδια μας για τις θυσιες που μπορει να καναμε για αυτα , εννοειτε οτι και δεν λες στα παιδια τι στεριθηκες για να τα μεγαλωσεις , ουτε τα κανεις να αισθανθουνε ενοχες ή κατι αλλο . Την εχω ακουσει την κουβεντα απο τη μητερα μου "ο πατερας σου θυσιαστικε για σενα " ακουστικε πολυ μελο και χαζο , δεν το ειπε για με στεναχωρεσει αλλα γιατι οντως το εννοιωθε , δεν μπορω να πω οτι με γεμισε ενοχες αλλα ηταν χαζο να το πει , εγω ξερω καλα τι εχουνε κανει οι γονεις μου για μενα ετσι και αλλιως . Παντα σε μια σωστη οικογενεια οπου υπαρχει αγαπη , κατανοηση , αρμονια και ισοροποια τα παιδια ξερουνε τη κανανε ή τι δεν κανανε οι γονεις τους για εκεινα . Τα παιδια μου εχουνε μονο την υποχρεωση να προσεχουνε τον εαυτο τους μεγαλονωντας και ισως αμα μας αξιωσει ο Θεος να γερασουμε να μαθουνε στα εγγονια μας να μας λενε γιαγια και παππου και να ερχονται μια στο τοσο να μας βλεπουνε και να τους βλεπουμε .