ΘΥΣΙΑ...

[christiana08]

Εδω και χρονια ακουω αυτη την εκφραση.."Θυσιαζομαι για το παιδι μου".

Απο τοτε ομως που εγινα μητερα,εχω αρχισει να μην καταλαβαινω τι στο καλο εννοει καποιος οταν το λεει αυτο.

Διαβασα καπου σε αλλο ποστ μια μανουλα να χρησιμοποιει αυτη την εκφραση και σκεφτηκα πως ειναι καιρος να διατυπωσω αυτη την απορια μου.

Τι ειναι θυσια για την καθε μια απο εμας?

Γιατι,να πω την αμαρτια μου,παρολο που δεν ειμαι και η τελεια μητερα,μην νομιζεται δηλαδη οτι το παιζω η σουπερ μαμα,εγω δεν νοιωθω οτι εχω κανει καμια "θυσια" για τα κοριτσια μου.Θυσια με την ουσιαστικη εννοια της λεξης.

Κανω ο,τι νοιωθω πως θελω να κανω.

Σιγουρα η ζωη μου δεν εχει καμια σχεση με αυτη που ειχα πριν παντρευτω και γινω μητερα.

Πριν 5 χρονια δουλευα και η δουλεια μου μου προσεφερε ταξιδια (τα οποια λατρευω) σε χωρες που δεν θα μπορουσα να παω ποτε.Σε ενα μονο ταξιδι ειχα παει Βορειο πολο,Ρωσια,Νορβηγια,Γερμανια,Εσθονια,Ισλανδια,Σουηδια ολα μαζι σε 4 μηνες.Εβγαζα λεφτα τα οποια ως ελευθερη τα ξοδευα αλογιστα και μιλαμε για πολλα λεφτα.Ειχε βεβαια ολο αυτο καποιο κοστος,αλλα οπως και να'χει ειναι μια εκπληκτικη εμπειρια.

Απο τοτε που παντρευτηκα τελος η δουλεια (και τα λεφτα),για ταξιδι μου φαινεται αστειο εδω μιλαμε την τελευταια εβδομαδα καταφερα μετα βιας να παω για μια ωρα στο κομμωτηριο.Εχω βγει με τον αντρα μου στα 3 χρονια 7 φορες και αυτες μονο σινεμα.Και παλι θυσια δεν το θεωρω.

Αν καποιος θεωρω οτι ισως μπορει να χρησιμοποιησει αυτη την φραση ειναι ο αντρας μου.Που στερειται την προσωπικη του ελευθερια,εμενα και πανω απ'ολα τα παιδια του προκειμενου να εξασφαλισει τα κοριτσια μας.Και ομως,δεν τον εχω ακουσει ποτε να πει τετοια κουβεντα.

Σιγουρα καθε μητερα θα εκανε οποιαδηποτε θυσια για τα παιδια της,αυτο δεν το συζηταμε,αλλα μηπως χρησιμοποιουμε αυτη την φραση με το παραμικρο?

Εγω το μονο που εχω στερηθει ειναι ο υπνος και οχι λογο τεμπελιας,λογο πονοκεφαλων κατι που εχω καθημερινα,αλλα αξιζει για μια ωρα λιγοτερου υπνου να λεω πως θυσιαζομαι για τα παιδια μου?

 

Θα ηθελα την γνωμη σας.

Φιλικα παντα.

[BabyBoom]

Νομίζω ότι αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό.

Μπορεί κάποιος να θεωρεί θυσία την μείωση του ύπνου ή την ελάττωση της κοινωνικής του δραστηριότητας.

Εγώ προσωπικά θεωρώ ότι το παιδί ήταν συνειδητή μου επιλογή και γνώριζα τι συνεπάγεται ο ερχομός ενός παιδιού στον κόσμο. Δεν θεωρώ ότι έχω θυσιάσει κάτι, ακόμα τουλάχιστον, δεν ξέρω αν θα αλλάξω γνώμη σε λίγα χρόνια, αλλά δεν το νομίζω.

[DALIA]

πιστεύω ότι αυτή η έκφραση χρησιμοποιείται μεταφορικά και όχι κυριολεκτικά...

[aleca]

και εγώ συμφωνώ με την Cristianna08. Ούτε θυσία νιώθω ότι κάνω, ούτε καν ότι είμαι ο προσφέρων. Ο λαβών είμαι και ο ευγνώμων... για την αγάπη που παίρνω κάθε μέρα, για την ευτυχία που έχει η ζωή μου!

[DALIA]

π.χ με την μεταφορική έννοια έχω κάνει αρκετές θυσίες μέχρι σήμερα...

Με την κυριολεκτική έννοια δεν έχω κάνει ούτε μία...

[christiana08]

Κοιταξε να δεις,οταν λεμε κατα καιρους κατι τετοιο στα παιδια μας (γνωστη μαμαδοατακα-εχω κανει για σενα τοσες θυσιες),το παιδακι δεν καταλαβαινει την διαφορα μεταφορικου-κυριολεκτικου.Το γεμιζουμε ενοχες.

Αλλα και αν ακομα δεν το πουμε,αν νοιωθουμε ετσι,το παιδι το νοιωθει.Πχ,αν μιζεριαζω εγω ολη μερα μεσα στο σπιτι επειδη ειμαι 32 και απο'κει που ξεσαλωνα καθε βραδυ τωρα δεν βγαινω ποτε,ε,το παιδι νοιωθει την πικρα μου...

Σιγουρα ειναι δυσκολο να αλλαζει η ζωη σου,αλλα το να το νοιωθεις ετσι,σου γινεται πια δυσβασταχτο.Αλλα γιατι να νοιωθει καποιος ετσι?Γιατι την φυσικη εξελιξη της ζωης να την θεωρουμε θυσια στον βωμο της μητροτητας?

[DALIA]

Κοιταξε να δεις,οταν λεμε κατα καιρους κατι τετοιο στα παιδια μας (γνωστη μαμαδοατακα-εχω κανει για σενα τοσες θυσιες),το παιδακι δεν καταλαβαινει την διαφορα μεταφορικου-κυριολεκτικου.Το γεμιζουμε ενοχες.

Αλλα και αν ακομα δεν το πουμε,αν νοιωθουμε ετσι,το παιδι το νοιωθει.Πχ,αν μιζεριαζω εγω ολη μερα μεσα στο σπιτι επειδη ειμαι 32 και απο'κει που ξεσαλωνα καθε βραδυ τωρα δεν βγαινω ποτε,ε,το παιδι νοιωθει την πικρα μου...

Σιγουρα ειναι δυσκολο να αλλαζει η ζωη σου,αλλα το να το νοιωθεις ετσι,σου γινεται πια δυσβασταχτο.Αλλα γιατι να νοιωθει καποιος ετσι?Γιατι την φυσικη εξελιξη της ζωης να την θεωρουμε θυσια στον βωμο της μητροτητας?

 

χμ...φυσικά και δεν το λες αυτό στο παιδί αφού είναι μεταφορική η έννοια..

ούτε εγώ έως τώρα έχω ακούσει ποτέ τους γονείς μου να λένε άυτή την έκφραση

Επίσης να μιλήσω με το παράδειγμα σου αν μιζεριάζεις όλη μέρα, ε αυτό δεν είναι θυσία και στο κάτω κάτω στο χέρι μας είναι να μην μιζεριάζουμε...

πραγματικά δεν πιστεύω ότι αυτοί που χρησιμοποιούν την έκφραση θυσία να το νιώθουν με όλη την έννοια της

[christiana08]

Eγω,καρδουλα μου,δυστυχως,το εχω ακουσει απειρες φορες και απο την μητερα μου και απο γονεις (νεους γονεις) που το εννοουν.

[DALIA]

χμ..για'μενα προσωπικά η κυριολεκτική έννοια της λέξης θυσια συνεπάγεται με ζωή και θάνατο..τίποτε άλλο..

όλες οι άλλες έννοιες είναι "μαιμού"

[xuito]

Ο γιός μου θα γίνει 6 μηνών σε λίγες μέρες, ήρθε στη ζωή μου απρογραμμάτιστα και μου έφερε τόση ευτυχία που δεν θα αποκαλέσω ποτέ "θυσία" τις αλλαγές που χρειάστηκε , και θα χρειαστεί πολλάκις στο μέλλον , να κάνω στη ζωή μου.

Καμμιά θυσία λοιπόν , αυτό το απόλυτο συναίσθημα που νιώθει η μάνα είναι τέτοιο δώρο , που σε κάνει να τα ξεχνάς όλα...

[MY TREASURE]

εγώ δεν ξέρω αν οι γονεις θυσιάζονται για τα παιδιά τους είτε κυριολεκτικά είτε μεταφορικά. Αυτο που ξέρω είναι οτι υπάρχουν ζευγάρια που θα θυσίαζαν και θυσιάζουν τα πάντα για να γίνουν γονεις.

υπάρχουν περιπτώσεις που ένα μωρό έρχεται τυχαία, άλλες με λίγη προσπάθια και σε άλλες αργεί και αργεί πολύ......

[christiana08]

Το χμμμμμμμμ μου αρεσει,Dalia μου,χαχαχαχαχα.

Συμφωνω μαζι σου.

Ειναι και αλλες,παρομιες φρασεις που μου γεννουν αποριες,πχ "Νομιζω πως φευγει η ζωη μου μεσα απο τα χερια μου",οταν ειδικα την λεει καποιος γονιος για να περιγραψει οτι χανονται τα νιατα του δουλευοντας η κλεισμενος μεσα στο σπιτι,προκειμμενου να μεγαλωσει το παιδι του.

Εγω απο τοτε που εγινα μανα,μια φορα ενιωσα οτι φευγει η ζωη μεσα απο τα χερια μου,οταν εχασα το τριτο μου κοριτσι.Γιατι ετοιμαζομουν να δωσω ζωη....

Δεν ξερω,εχω κατι αποριες ωρες,ωρες....

[christiana08]

εγώ δεν ξέρω αν οι γονεις θυσιάζονται για τα παιδιά τους είτε κυριολεκτικά είτε μεταφορικά. Αυτο που ξέρω είναι οτι υπάρχουν ζευγάρια που θα θυσίαζαν και θυσιάζουν τα πάντα για να γίνουν γονεις.

υπάρχουν περιπτώσεις που ένα μωρό έρχεται τυχαία, άλλες με λίγη προσπάθια και σε άλλες αργεί και αργεί πολύ......

 

Και μας τυχαια ηρθε η πρωτη,κουκλα μου....Το πιο ωραιο "τυχαιο" της ζωης μας.

[DALIA]

Ειναι και αλλες,παρομιες φρασεις που μου γεννουν αποριες,πχ "Νομιζω πως φευγει η ζωη μου μεσα απο τα χερια μου",οταν ειδικα την λεει καποιος γονιος για να περιγραψει οτι χανονται τα νιατα του δουλευοντας η κλεισμενος μεσα στο σπιτι,προκειμμενου να μεγαλωσει το παιδι του.

 

κοίτα να δείς...για'μενα αυτό είναι μιζέρια και όχι θυσία...

αυτοί που νιώθουν έτσι δεν έψαξαν αρκετά να βρουν τον τρόπο να ξεμοιζεριάσουν..

 

 

επίσης σύμφωνα με τα βιώματα μας νομίζουμε ότι αισθανόμαστε κάποια πράγματα πολύ ή λίγο..

 

π.χ. θεωρώ ότι είναι θυσία να "πνίγεις" τα συναισθήματα σου από όταν έχασες το τρίτο κοριτσάκι για να σε βλέπουν καλά τα κορίτσια...

[MARGIO]

Εγω απο τοτε που εγινα μητερα "θυσιασα" τον προσωπικο μου χρονο και τα προσωπικα μου θελω γιατι πανω απο ΟΛΑ ειναι τα παιδια μου και οι αναγκες τους.Το βαζω σε εισαγωγικα γιατι συμφωνω με την Νταλια οτι μιλαμε μεταφορικα παντα.Δε νομιζω οτι θα το χτυπουσα ποτε στα παιδια μου αλλα δεν σας κρυβω οτι υπηρχαν στιγμες που απο την κουραση μου τα νευρα μου κτλ εχω ερθει στα ορια μου και το εχω πει.Φυσικα και κανεις δεν μου εβαλε το μαχαιρι στο λαιμο να κανω παιδια ηθελα και τα εκανα, θα διαφωνησω με την babyboom γιατι δεν ηξερα καθολου τι συνεπαγεται ο ερχομος ενος παιδιου μονο φανταζομουν και η αληθεια ειναι οτι η πραγματικοτητα ξεπερασε καθε φαντασια μου και στα αρνητικα και στα θετικα,ομως οσο εγωιστικο και αν σας ακουγεται στην αρχη δυσκολευτηκα με την "θυσια" του να ερχονται οι δικες μου αναγκες παντα τελευταιες. Αυτό όμως είναι κατι που κρατησε λιγο,τον πρωτο καιρο, εσυ φανταζομαι μιλας για αλλου ειδους καταστασεις.

[anna_ath]

Για μένα δεν υπάρχει καμμία θυσία από τη μεριά κανενός....2 άνθρωποι αποφασίζουν απο κοινού να φέρουν στον κόσμο μια νέα ζωή,κ αυτή η νέα ζωή χρειάζεται τη δική μας 'βοήθεια' για να μεγαλώσει,δεν θεωρώ ότι θυσίασα κάτι για την μπέμπα μου....τι κ αν κοιμάμαι λιγότερο,τι κ αν δεν βγαίνω τόσο συχνά,τι κ αν έχω κ εγώ πρόγραμμα μαζί της κ πρέπει να είμαι έτοιμη την ώρα που θα πεινάει???Εγώ αυτό που πιστεύω είναι ότι αποφασίζοντας να κάνεις ένα παιδί αποφασίζεις να αποκτήσει άλλο νόημα η ζωή σου....υπάρχουν μεγαλύτερες χαρές απο δω κ πέρα εντάξει μπορεί να είναι λίγο πιο πολύπλοκο αλλά αν θέλει κάποιος μπορεί να κάνει τα πάντα ακόμα κ παιδιά να έχει....εμείς παρόλο που είναι μικρή η μπέμπα βγαίνουμε τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα είτε κάπου έξω είτε επίσκεψη σε φιλους ή συγγενείς οκ κουράζομαι λίγο παραπάνω αλλά στο τέλος της μέρας όταν πέφτω να κοιμηθώ ακόμα σκέυτομαι την πρώτη μέρα που ήρθε στον κόσμο κ πόσο 'ευλογημένη' είμαι!

[christiana08]

Χμμμ,με μπερδεψες τωρα,Dalia μου...Ειναι θυσια αυτο?Δεν το εχω σκεφτει ετσι...Θα το φιλοσοφισω λιγο και θα σου πω...

Πραγματικα δεν το ειχα σκεφτει ετσι.

[DALIA]

Χμμμ,με μπερδεψες τωρα,Dalia μου...Ειναι θυσια αυτο?Δεν το εχω σκεφτει ετσι...Θα το φιλοσοφισω λιγο και θα σου πω...

Πραγματικα δεν το ειχα σκεφτει ετσι.

 

 

για'μενα ναι είναι, για κάποιον άλλον μπορεί και να μην είναι..θα προσπαθήσω να σου εξηγήσω καλύτερα πως το εννοώ...

[Dawn]

Δυστυχώς την έχω ακούσει και εγώ πολλές αυτή την έκφραση και από την μητέρα μου και από άλλους γονείς. Συνήθως είναι αυτοι οι γονείς που έχουν νεύρα και ξεσπούν στα παιδιά τους, αυτοί που δεν χαμογελούν ποτέ και δεν έχουν καμιά καλή κουβέντα να πουν.

 

Καθώς προσπαθώ εδώ και χρόνια να καταφέρω να αποκτήσω ένα παιδάκι, μου φαίνονται τόσο ξένα όλα αυτά και τόσο εξωπραγματικά. Εγώ παιδεύομαι για να αποκτήσω ένα και άλλος το φωνάζει "ξέρεις τι θυσίασα για σένα;". Ας το είχα εγώ και δε θα παραπονιόμουν ποτέ για τίποτα....

[DALIA]

Καθώς προσπαθώ εδώ και χρόνια να καταφέρω να αποκτήσω ένα παιδάκι, μου φαίνονται τόσο ξένα όλα αυτά και τόσο εξωπραγματικά. Εγώ παιδεύομαι για να αποκτήσω ένα και άλλος το φωνάζει "ξέρεις τι θυσίασα για σένα;". Ας το είχα εγώ και δε θα παραπονιόμουν ποτέ για τίποτα....

 

Dawn στο εύχομαι ολόψυχα...

Σίγουρα κάπου κοντά είναι και θα έρθει, εξάλλου το γνωστό ρητό όλοι το γνωρίζουμε όταν θέλουμε κάτι πάρα πολύ όλο το σύμπαν συνομοτεί για να το αποκτήσουμε.

[christiana08]

Dawn μου κι'εγω σου ευχομαι ολοψυχα να γινεις μανουλα συντομα (ελα,ειμαι πολυ γουρλου στους αλλους).Και θα παραπονιεσαι..Ολες εχουμε παραπονεθει.Η κουραση και οι παναθεματισμενες οι ορμονες μας γονατιζουν.Αλλα αλλο το κουραζομαι,αλλο θυσιαζομαι.

[θεοδώρα3]

Η πιο μεγάλη θυσία και πιο χρήσιμη για ένα παιδί είναι η θυσία του εγώ μας. Η θυσία του θέλω μας. Αυτό δυστυχώς έχει αναστραφεί και πολλές φορές βλέπεις μητέρες να θυσιάζουν το παιδί τους σε μία έκτρωση. Θυσιάζουν έναν άλλο άνθρωπο, κάτι που δεν έχουν το δικαίωμα να κάνουν. Ενώ το να θυσιάσει κάποιος τον εαυτό του είναι κάτι που τελικά θα τον εξυψώσει και θα τον σώσει. Δε μιλώ για την άλλη ζωή. Μιλώ για ετούτην εδώ. Το γνωρίζουν πολύ καλά οι μητέρες που τελικά, μετά από ταλαντεύσεις κράτησαν το παιδί τους. όπως και αυτές που προχώρησαν στο λάθος γνωρίζουν τι έχασαν και μετανιώνουν.

Η λογική μπορεί να μας λέει διάφορα για να υποστηρίξουμε το εγώ μας. Η ψυχή όμως άλλα ζητάει. Όταν κάνουμε το παράλογο να θυσιάσουμε το εγώ μας κερδίζουμε πολλύ περισσότερα από ότι αν λειτουργούσαμε "λογικά". Οι καθημερινές προκλήσεις στο "εγώ" μας ζητούν δικαιοσύνη και ικανοποιηση. Αν λειτουργήσουμε "παράλογα" και σταματήσουμε να νοιαζόμαστε για τον εαυτό μας, τότε θα φύγουν όλα τα συναισθηματικά και ψυχολογικά αδιέξοδα που μας πνίγουν. Ας λένε οι άλλοι, γονείς και φίλοι , "μα καλά χαζή είσαι;". Το αποτέλεσμα δεν το γνωρίζουν. Μας χρειάζεται ΤΡΕΛΑ KAI ΟΧΙ ΛΟΓΙΚΗ! για να κατακτήσουμε την ευτυχία.

Ποιά γυναίκα είναι πιο ευτυχισμένη και ποιανής η θυσία μετράει;

Από τη μία έχουμε μια γυναίκα που δουλεύει 8ωρο για 700 ευρώ και λαχταρά παρόλη την κούραση να δει τον άνδρα της και το παιδί της. Ο άνδρας κάνει και δεύτερη δουλειά γιατί τα δάνεια τρέχουν. Τις δουλειές τις κάνει μόνη της. Δεν παραπονιέται όμως και ευχαριστεί το Θεό για αυτά που της έχει χαρίσει.

Μία άλλη κάνει τη θυσία να μη δουλέψει για να μεγαλώσει το παιδί της. Όμως όλη την ώρα παραπονιέται για διάφορα, δε θέλει να βλέπει τον άνδρα και το παιδί της. Περιμένει πότε θα έρθει ο άνδρας της για να κρατήσει το παιδί για να βγεί έξω με τις φίλες της. Εν τω μεταξύ το οικογενειακό της περιβάλλον τη φορτίζει με κουβέντες του τύπου πρέπει να σκεφτεσαι και λίγο τον εαυτό σου. Είσαι γυναίκα. Δεν πρέπει να κλείνεσαι στο σπίτι. Κάνε κάτι για σένα.

Και άλλη μία περίπτωση, όταν οι γονείς δουλεύουν και σκοτώνονται για να παρέχουν τα πάντα στα παιδιά τους. Θυσιάζουν την προσωπική τους καλοπέραση για να το κάνουν αυτό. Στερούν όμως από τα παιδιά την παρουσία τους και τη στοργή τους καθώς μονίμως είναι κουρασμένοι. Όταν μεγαλώνουν τα παιδιά έχουν αναζητήσεις παρουσιάζουν και παρεκκλίσεις. Τότε τους λένε αυτοί οι γονέις "εγώ στερήθηκα τα πάντα για σένα και εσύ φέρεσαι έτσι. Αυτό είναι το ευχαριστώ;"

Η οικογένεια δεν θέλει θυσίες. Θέλει αγάπη. Ότι κάνεις, πολύ ή λίγο να το κάνεις με αγάπη. Χωρίς να θέλεις αντάλλαγμα. Να βγαίνει από μέσα σου αβίαστα. Διαφορετικά όχι μόνο καλό δεν κάνεις, αλλά κάνεις και ζημιά στον εαυτό σου. Κι επειδή η οικογένεια έχει ισχυρούς δεσμούς μεταξύ των μελών της, επηρεάζονται και τα υπόλοιπα μέλη και οι θυσίες πάνε χαμένες.

[θεοδώρα3]

Η πιο μεγάλη θυσία και πιο χρήσιμη για ένα παιδί είναι η θυσία του εγώ μας. Η θυσία του θέλω μας. Αυτό δυστυχώς έχει αναστραφεί και πολλές φορές βλέπεις μητέρες να θυσιάζουν το παιδί τους σε μία έκτρωση. Θυσιάζουν έναν άλλο άνθρωπο, κάτι που δεν έχουν το δικαίωμα να κάνουν. Ενώ το να θυσιάσει κάποιος τον εαυτό του είναι κάτι που τελικά θα τον εξυψώσει και θα τον σώσει. Δε μιλώ για την άλλη ζωή. Μιλώ για ετούτην εδώ. Το γνωρίζουν πολύ καλά οι μητέρες που τελικά, μετά από ταλαντεύσεις κράτησαν το παιδί τους. όπως και αυτές που προχώρησαν στο λάθος γνωρίζουν τι έχασαν και μετανιώνουν.

Η λογική μπορεί να μας λέει διάφορα για να υποστηρίξουμε το εγώ μας. Η ψυχή όμως άλλα ζητάει. Όταν κάνουμε το παράλογο να θυσιάσουμε το εγώ μας κερδίζουμε πολλύ περισσότερα από ότι αν λειτουργούσαμε "λογικά". Οι καθημερινές προκλήσεις στο "εγώ" μας ζητούν δικαιοσύνη και ικανοποιηση. Αν λειτουργήσουμε "παράλογα" και σταματήσουμε να νοιαζόμαστε για τον εαυτό μας, τότε θα φύγουν όλα τα συναισθηματικά και ψυχολογικά αδιέξοδα που μας πνίγουν. Ας λένε οι άλλοι, γονείς και φίλοι , "μα καλά χαζή είσαι;". Το αποτέλεσμα δεν το γνωρίζουν. Μας χρειάζεται ΤΡΕΛΑ KAI ΟΧΙ ΛΟΓΙΚΗ! για να κατακτήσουμε την ευτυχία.

Ποιά γυναίκα είναι πιο ευτυχισμένη και ποιανής η θυσία μετράει;

Από τη μία έχουμε μια γυναίκα που δουλεύει 8ωρο για 700 ευρώ και λαχταρά παρόλη την κούραση να δει τον άνδρα της και το παιδί της. Ο άνδρας κάνει και δεύτερη δουλειά γιατί τα δάνεια τρέχουν. Τις δουλειές τις κάνει μόνη της. Δεν παραπονιέται όμως και ευχαριστεί το Θεό για αυτά που της έχει χαρίσει.

Μία άλλη κάνει τη θυσία να μη δουλέψει για να μεγαλώσει το παιδί της. Όμως όλη την ώρα παραπονιέται για διάφορα, δε θέλει να βλέπει τον άνδρα και το παιδί της. Περιμένει πότε θα έρθει ο άνδρας της για να κρατήσει το παιδί για να βγεί έξω με τις φίλες της. Εν τω μεταξύ το οικογενειακό της περιβάλλον τη φορτίζει με κουβέντες του τύπου πρέπει να σκεφτεσαι και λίγο τον εαυτό σου. Είσαι γυναίκα. Δεν πρέπει να κλείνεσαι στο σπίτι. Κάνε κάτι για σένα.

Και άλλη μία περίπτωση, όταν οι γονείς δουλεύουν και σκοτώνονται για να παρέχουν τα πάντα στα παιδιά τους. Θυσιάζουν την προσωπική τους καλοπέραση για να το κάνουν αυτό. Στερούν όμως από τα παιδιά την παρουσία τους και τη στοργή τους καθώς μονίμως είναι κουρασμένοι. Όταν μεγαλώνουν τα παιδιά έχουν αναζητήσεις παρουσιάζουν και παρεκκλίσεις. Τότε τους λένε αυτοί οι γονέις "εγώ στερήθηκα τα πάντα για σένα και εσύ φέρεσαι έτσι. Αυτό είναι το ευχαριστώ;"

Η οικογένεια δεν θέλει θυσίες. Θέλει αγάπη. Ότι κάνεις, πολύ ή λίγο να το κάνεις με αγάπη. Χωρίς να θέλεις αντάλλαγμα. Να βγαίνει από μέσα σου αβίαστα. Διαφορετικά όχι μόνο καλό δεν κάνεις, αλλά κάνεις και ζημιά στον εαυτό σου. Κι επειδή η οικογένεια έχει ισχυρούς δεσμούς μεταξύ των μελών της, επηρεάζονται και τα υπόλοιπα μέλη και οι θυσίες πάνε χαμένες.

[DALIA]

θεοδώρα σε καμία από τις περιπτώσεις που έβαλες ώς παραδείγματα εγώ δεν βλέπω θυσία με όλη την έννοια της λέξης

[Maya]

Εγώ νομίζω ότι όταν αποφασίσει να κάνεις κανείς παιδιά, πρέπει να καταλάβει ότι δεν μπορεί να ζει όπως πριν. Όμως αν αυτό το βιώνει κανείς ως θυσία ή όχι είναι καθαρά υποκειμενικό. Και αν το βιώνει ως θυσία, πρέπει να είναι θυσία για τον εαυτό του, όχι για τα παιδιά του. Θυσιάζω τις πολυήμερες διακοπές μου για να είμαι ΕΓΩ με τα παιδιά, όχι αυτά μαζί μου, κλπ. Στην πραγματικότητα βέβαια υπάρχουν γονείς που ΘΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ. Είναι οι μητέρες που αφήνουν την καριέρα τους, οι πατέρες που κάνουν 2-3 δουλειές κλπ. Εγώ, παρά το ότι τους θαυμάζω εν μέρει τους ανθρώπους αυτούς, είμαι γενικά κατά της θυσίας. Μπορεί να είμαι λίγο εαυτούλης, τί να πώ? Όμως δεν μπορώ να θυσιάσω τίποτα απλά έχω αποποιηθεί από κάποια πράγματα που τα έκανα πριν από τα παιδιά, αλλά το κάνω με ευχαριστήση. Αν αιστανθώ την ανάγκη να δω τις φίλες μου, θα τις δω, αν αιστανθώ την ανάγκη να βγώ με τον άντρα μου, θα αφήσω τα παιδιά και θα βγώ. Και φυσικά τα παιδιά, που είναι το κέντρο της ζωής μας και της καθημερινότητάς μας, το εχουν αποδεχτεί. Θα αγοράσουμε τα παιχνίδια που μπορούμε, θα αγοράσουμε τα πράγματα του μπορούμε, γιατί είναι καλύτερα να μας έχουν σπίτι παρά να θυσιαζόμαστε για περισσότερα χρήματα κλπ.

Σε 15- 20 χρόνια θα μπορώ να σας πω, αν τελικά το σύστημά μας είναι το σωστό....