Πόσες έχουν βιώσει μια παλίνδρομη κύηση;

[ELISAVET]

Άνοιξα αυτό το θέμα γιατί απ' ότι φαίνεται τη δυσάρεστη εμπειρία της παλίνδρομης κύησης την έχουν ζήσει πάρα πολλές γυναίκες. Είναι ένα φαινόμενο που συναντάται πάρα πολύ συχνά στις μέρες μας.

Άραγε τί φταίει και τόσες πολλές γυναίκες χάνουν τα μωράκια τους στις αρχές της εγκυμοσύνης;

Μετά από την παλίνδρομη μείνατε εύκολα έγκυες;

Πιστεύω πως είναι πολύ σημαντικό για όλες εμάς που το έχουμε ζήσει να μοιραστούμε τις εμπειρίες μας και να πάρουμε κουράγιο από τις γυναίκες που μετά την παλίνδρομη κατάφεραν και έφεραν στον κόσμο ένα γερό παιδί.

 

Αρχίζω λοιπόν πρώτη εγώ: Έμεινα έγκυος πολύ εύκολα δυστυχώς όμως δεν ήταν γραφτό να κρατήσει. Τον Μάρτιο που μας πέρασε έχασα το μωρό μου στην 10η εβδομάδα, έκανα απόξεση και από τότε νιώθω άδεια. Το κενό που έχω μέσα μου μόνο ένα παιδί θα μπορέσει να το γεμίσει. Κάθε μέρα γι' αυτό προσεύχομαι και κάθε μέρα αναρωτιέμαι πώς θα είναι την επόμενη φορά; Θα μπορέσω να ξαναμείνω έγκυος; Κι αν ναι, θα κρατήσει αυτή τη φορά; Πότε θα γίνω μάνα;;;;;;;

[Ρένα]

Μη στενοχωριέσαι καλή μου.Πολλές κοπέλες έχουν βρεθεί στη θέση μας.Σε καταλαβαίνω απόλυτα.Τι μου θύμισες!!Τη στιγμή που ξύπνησα από τη νάρκωση, μετά την απόξεση και ένιωθα άδεια, ότι δεν πρόκειται ποτέ να γίνω μανούλα.Προσπάθησε όμως να μην το σκέφτεσαι.Βρες κάτι άλλο να απασχολείς το μυαλό σου.Ξέρω ότι τώρα είναι δύσκολο. Άφησε τον οργανισμό σου να ξεκουραστεί για είναι έτοιμος για μια δεύτερη εγκυμοσύνη.

Ακριβώς τα ίδια πέρασα και εγώ.Τώρα όμως που έχω τον 22 μηνών Νικόλα μου,τα ξέχασα όλα.Μη βιάζεσαι, όλα θα γίνουν.Και εγώ γύρω στη 10η εβδομάδα είχα την αποβολή, εντελώς ξαφνικά.Ανακάλυψα όμως ότι έχω πρόβλημα στο αίμα-θρομβοφιλία-και αν δεν έπαιρνα αντιπηκτική αγωγή θα έχανα και το άλλο μωρό.

Οι καλύτερες ευχές μου και η θετική μου σκέψη θα σε συνοδεύουν.Θα δεις, όλα θα πάνε καλά και θα κρατήσεις στην ακαλιά σου όσα μωράκια επιθυμείς.Θα δεις πως πολλές κοπέλες έχουν περάσει τα ίδια.

[fistikaki]

θα στο θεσω αλλιως...

απο οοοοοοοοοοοοοολες τις γυναικες-μαναδες που ξερω... ειναι ελαχιστες αυτες που δεν ειχαν ποτε αυτη τη δυσαρεστη εμπειρια...

 

μη μασας... παμε γι αλλα!!!

[ΡΟΥΜΠΗ]

Μπράβο Εlisavet για το θέμα που άνοιξες. Δυστυχώς πολλές γυναίκες έχουμε βιώσει παλλίνδρομη και συνήθως συμβαίνει στην πρώτη εγκυμοσύνη. Έχω κι εγώ τις ίδιες απορίες. Έτσι γινόταν και παλιά; είτε ναι είτε όχι, ποια είναι η αιτία;

Ακόμη κι αν είμασταν άτυχες και δεν πρόκειται να ξανασυμβεί, σίγουρα είναι κάτι που δεν ξεχνιέται. Θα συμφωνήσω απόλυτα με το πόσο σημαντικό είναι να μοιραστούμε την εμπειρία μας για τον λόγο και μόνο να μας δώσει κουράγιο. Πολύ θα ήθελα να ακούσω για μανούλες που έμειναν αργά η γρήγορα έγκυες μετά την παλίνδρομη.

Εγώ έκανα απόξεση στην 8η εβδομάδα +3 ημέρες. Τώρα νιώθω πολύ δυνατή, γεμάτη αισιοδοξία.Να φανταστεις οτι κάθε τρεις και λίγο μπαίνω στο φόρουμ "κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης". Πριν 4 μήνες μου φαινόταν αδιανόητο. Η συμβουλή μου είναι να γεμίσεις το χρόνο σου με ασχολίες και να μην σε τρελαίνει η σκέψη. Άλλωστε έμεινες εύκολα την πρώτη φορά! Αυτά τα λεω να τα ακούω κι η ίδια.Θα γίνουμε μανούλες, που θα παει!!!

[βαλι]

καλησπερα

Περσι και εγω εχασα το μωρο μου απο παλινδρομιση στην 8 εβδομαδα, ο γιατροσ μου ειπε οτι απλα ετυχε δεν μπορουν να καταλαβουν απο τι; αυτο μαλλον καταλαβα εγω ηταν οτι το σωμα τη γυναικας δεν ηταν ετοιμο για εγκυμουνη

μετα απο τρεισ μηνεσ ξανα εμεινα εγκυοσ αφου ο γιατρος μα ειχε πει οτι δεν υπαρχει κυνδινοσ να ξαναμεινω τουλαχιτον μετα απο τρεισ μηνες που εκανα την αποξεση

και τωρα σε ενα μηνα γενναω

αυτο που ενιωθα τοτε ηταν λυπει, αναροτιομουν γιατι;

επρεπε ομος να συνεχιζω

εγκυοσ εμεινα αμεσωσ και απο τι φενετε ολα πανε καλα με το μωρο

[ELISAVET]

Αχ Ρουμπή μου κι εγώ όλη την ώρα στο ίδιο φόρουμ είμαι. Ξέρεις μου φαίνεται περίεργο όταν βγήκα από το χειρουργείο έλεγα ότι θα αργήσω πολύ να το πάρω απόφαση, ότι θα φοβάμαι να ξαναμείνω έγκυος και τέτοια. Τώρα που έχει περάσει σχεδόν το τρίμηνο που μου είπε ο γιατρός δεν κρατιέμαι, θέλω να ξαναρχίσω προσπάθειες. Δεν είναι τρελό;;;

 

Κορίτσια δεν ξέρω γιατί συμβαίνει τόσο συχνά. Εγώ τα έριξα όλα στο άγχος που είχα την περίοδο της σύλληψης και στη στεναχώρια μου επειδή η μαμά μου μόλις είχε χειρουργηθεί για καρκίνο στο μαστό. Από τότε όλα στραβά μου πάνε. Καμιά φορά νιώθω ότι με φτύνει κάποιος από ψηλά.

Αλλά δε μασάμε, πάμε γερά!!!!!!! Θα βρει το δρόμο του και για μας το μωρό μας..........

[ΡΟΥΜΠΗ]

Μπράβο, έτσι σε θέλω! σοβαρά κι εσύ μπαίνεις στο ίδιο φόρουμ; χα χα χα, μπράβο μας οι άτιμες!είδες πόσο μοιάζουμε οι γυναίκες; κι εγώ δεν κρατιέμαι. Στον άντρα μου το παίζω ψύχραιμη και πριν μπω εδώ έβλεπα διακόσμηση βρεφικού δωματίου. Ξέρεις, είναι κι αυτό μεγάλο βήμα και δεν το λεω ειρωνικά, είναι θέμα ψυχολογίας. Προσπαθώ να μην σκέφτομαι αρνητικά, χωρίς αυτό να σημαίνει οτι έχω ξεχάσει τι έχει συμβεί. Απλά δεν θέλω να το θυμάμαι και κοιτάζω μπροστά.Λες να έπαιξε ρόλο το άγχος την περίοδο της σύλληψης;πέρασα κι εγώ μεγάλο μανίκι και μάλιστα νόμιζα οτι αυτό με βοήθησε να μείνω έγκυος επειδή αποσπάστηκε η προσοχή μου. Τέλοσπάντων, σε κούρασα, είπαμε θα μείνουμε εγκυούλες, τελεία και παύλα!!!

(ελπίζω η μανούλα σου να είναι καλά)

[ELISAVET]

Όχι μόνο θα μείνουμε έγκυες αλλά θα πάει και καλά!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Είμαι σίγουρη ότι το επόμενο θα έρθει και θα μείνει!!!!!!!!!!!!!!!! Την υγειά μας να έχουμε και τους άντρες μας έτοιμους για δράση!!!!!!!!!!!!!!!

[pikoulinaki]

κοριτσια μη μασατε!!!

Μεσα σε εναμιση χρονο τρεις παλλίνδρομες!!!!

Τώρα ενας μπέμπης 10 μηνών και ενα εμβρυακι (ηρθε τελειως ξαφνικά) 4 μηνών!!!

Μη το βαζετε κατω!!!

Αλλα ειναι τα σοβαρα προβληματα που δε λυνονται!!!

Υπομονή θελει μόνο και πίστη!!!

[νεφελη]

Κ εγω στους δυο μηνες ειχα παλλινδρομη.. Δε θα ξεχασω οταν πηγαμε στο γιατρο για υπερηχο κ μου ειπε οτι κατι δεν παει καλα.. Αν κ οταν εμεινα εγκυος δεν ημουν πολυ σιγουρη αν το ηθελα, μου στοιχισε πολυ. Εκλαιγα συνεχεια..

Σε ενα χρονο βεβαια εμεινα παλι εγκυος κ τωρα εχω την κορουλα μου.. Βεβαια κατα την εγκυμοσυνη μου ειχα τεραστιο αγχος και καθε τρεις και λιγο ημουν στο γιατρο για να σιγουρευτω οτι ολα ειναι καλα..

[EUGENI]

Κοριτσια καλημερα!Ηρθα κι εγω να σας πω τις δικες μου δυσαρεστες εμπειριες...

Εμεις οταν παντρευτηκαμε με τον αντρα μου αρχισαμε αμεσως προσπαθειες για μωρο!Προσπαθουσαμε 6 μηνες και τιποτα.Τελικα εμεινα εγκυος,αλλα δυστυχως το εχασα αμεσως,ουτε καν να χαρουμε δεν προλαβαμε!

Μετα απο 3-4 μηνες εμεινα παλι εγκυος.Ολα πηγαιναν καλα μεχρι που στον 3 με 4 μηνα κολλησα ενα μικροβιο που λεγεται μεγαλοκυτταροιος.Εφτασα στον 5ο μηνα εκανα την αμιοπαρακεντιση και ειδαμε οτι το μικροβιο εχει περασει στο εμβρυο και πως επρεπε να κανω διακοπη κυησης!!!Ετσι κι εγινε,μπηκα και γεννησα με τεχνιτους πονους το νεκρο αγορακι μου...Ημουν χαλια ψυχολογικα,αλλα δεν το εβαλα κατω.Ειπα μεσα μου ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΝΩ!Μετα απο 8 μηνες αρχιζουμε προσπαθειες και μενω αμεσως εγκυος και ευτυχως ολα πηγαν καλα και εκανα την κορουλα μου που τωρα ειναι 3 χρονων και μια χαρα!

Οταν η μικρη ηταν περιπου 1,5 ετων εμεινα παλι εγκυος!Αυτο δεν ηταν στο προγραμμα ηταν ξαφνικο.Ολα πηγαιναν καλα ωσπου στον 3ο μηνα το εχασα κι αυτο...

Το καλοκαιρι λεμε να ξεκινησουμε παλι να κανουμε ενα δευτερο παιδακι και ελπιζω να τα καταφερουμε και να πανε ολα καλα!!!

Αυτο που εχω να πω σε ολες σας ειναι να μην σας περνει απο κατω,ξερω πως ειναι οτι χειροτερο μπορει να συμβει σε μια γυναικα που λαχταραει να κανει ενα παιδακι!Χρειαζεται υπομονη,επιμονη και πιστη οτι θα τα καταφερεται και ολα θα πανε καλα!!!

[ΡΟΥΜΠΗ]

Μπράβο στις μανούλες που πάλεψαν τόσο μέχρι να έρθει το μωράκι τους! ευχαριστούμε για τη δύναμη που μας δίνετε, εύχομαι Eugeni με το καλό και το δεύτερο μωράκι!

[boubis]

Τον Αύγουστο του 2007 στην 35η εβδομάδα κύησης έχασα το μωράκι μου πιθανόν από ζάχαρο κύησης.Και λέω πιθανόν γιατί δεν υπάρχει άλλη εξήγηση για τις πολλαπλές θρομβώσεις που είχε υποστεί ο πλακούντας,αν και οι τιμές του ζαχάρου ήταν λίγο πιο πάνω από το φυσιολογικό και έκανα ινσουλίνη.Δεν μπήκα στη διαδικασία να γεννήσω με τεχνητούς πόνους γιατί είχε ισχυακή προβολή και έτσι έκανα καισαρική με ολική νάρκωση.Οι επόμενοι μήνες;Μαρτύριο....4 τεστ εγκυμοσύνης αρνητικά....Το Μάρτιο του 2008 όμως έμεινα έγκυος στο μπεμπούλη μου που τώρα είναι 6 μηνών!Φυσικά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης πρόσεχα πολύ το ζάχαρό μου που είχε πολλά σκαμπανεβάσματα,έκανα εξετάσεις για θρομβοφιλία,λύκο,ορμονικές και πάει λέγοντας.Επίσης έκανα doppler στην 32η εβδομάδα και όλα έδειχναν καλά.Στην 35η εβδομάδα πηγαίνω για καρδιοτοκογράφο και εντοπίζουν συσπάσεις στη μήτρα τις οποίες όμως δεν τις ένιωθα καθόλου.Νοσηλεύτηκα για μία μέρα και μετά με παρακολούθηση,χάπια και ξεκούραση το κράτησα μέχρι και την 38η οπότε και γέννησα.

Να έχετε θετική σκέψη και οραματισμό για ένα υγιές μωράκι και όλα θα πάνε καλά!!!!!

[Μπουμπουλιθρα]

Κοριτσια να μην το βαζετε ποτε κατω υπομονη και να ξερετε οτι σε κανει να προσπαθεις σε κανει δυνατοτερο... Εγω ειχα δυο αποβολες .. Η πρωτη μου εγκυμοσυνη ηρθε ευκολα στην αρχη του γαμου μου χαρα αλλα κρατησε μονο 3 περιπου μηνες οταν μια μερα ειδα αιμα ουρλιαξα και περασα μια διαδικασια αποξεσεις τραυματικη απο συμπεριφορα μαιας.. να φαντασειιτε Πριν απο καιρο εβλεπα μια εγκυκλοπαιδεια με την διαδικασια της αποξεσεις και ελεγα παναγια μου πως το περνανε αυτο οι γυναικες το περασα 2 φορες...κλαμα κλαμα αγχος ακουγα και τον καθενα να λεει το στραβο και το κοντο του φρικη απο το αγχος μου εκανα 11\2 χρονο να ξαΝΑ ΜΕΙΝΩ εμεινα αλλα αισθανομουν οτι κατι δεν παει καλα ηταν μεγαλη εβδομαδα και πηγα για εξετασητωρα θα δουμε ποδαρακια και χερακια μου λεει ο γιατρος καλα του λεω σιγα να μην δουμε γιατι ελενη μου λεει τι εγινε τιποτα του λεω απλα εχω μια κακια διαισθηση ασε της βλακεις και παμε στον υπερηχο... τιποτα... το ειδες σε αλλον γιατρο μου ειπε οχι του λεω το ενοιωθα του λεω.. Τεσπα να μην πολυλογω ειπα τελος δεν με νοιαζει θα παω να δουλεψω και δεν θελω τωρα παιδι μεσα σε 3 μηνες εμεινα εγκυος καταλαθος επερνα και κατι χαπια για προλακτινη ειχα προβλημα δεν μου ερχονταν σωστα περιοδο μου λεει η γιατρος που ηταν μακρυα δεν πας να κανεις και μια χοριακη μηπως καταλαθος εισαι εγκυος παω ημερα 21\11 ημερα γιορτης κατι με την παναγια δεν θυμαμε τωρα μου λεει η αιματολογος μου ελενη σημερα η παναγια σου εκανε ενα δωρο εχεις ενα μωρακι μεσα σου κλαμα εγω ωχ τωρα θα μου πει για αποξεση περνω και φαρμακα εφυγα και περπατουσα στον δρομο σαν ναρκωμενη πηρα τον αντρα μου και δεν μπορουσα να συνονοηθω κλαμα με κοιτουσαν δεν με κοιτουσαν δεν με ενοιαζε..Περνω την γιατρο μου στην γερμανια και με δινει ενα τηλ καποιου γιατρο για να παω να με δει τον περνω τηλ κλαιγωντας δεν καταλαβαινε τι του ελεγα ελα απο εδω και θα πουμε πηγα κατευθειαν εκλεινε το ιατριο εισαι εγκυος μου λεει και ολα καλα αλλα εχεις μια μελανια που μου δινει την εντυπωση πως πρεπει να εχεις θρομβοφιλια θα κανεις της ενεσεις και ολα θα πανε καλα εγινε οπως ειπε...Τωρα εχω 2 αγορακια..Αυτο που θελω να πω ειναι να εχετε πιστη περασα και περασα γιατρους και κανενας δεν καταλαβαι το προβλημα και αυτος μερα της παναγιτσας μου πρωτη φορα που με ειδε το καταλαβαι μετα καναμε εξετασεις και ειχα προβλημα οπως το ελεγε... υπομονη και πιστη και θα ερθει χωρις αγχος αυτο θα ερθει οταν θελει αυτο και οχι οταν θελουμε εμεις αρκει να ειναι γερο..

[miracle]

Τρεις φορες εχω βιωσει την απωλεια στο 1ο τριμηνο, τρεις φορες επεσα και ξανασηκωθηκα. Τωρα μου εχει δωθει μια ακομη ευκαιρια, αλλα η εμπειρια των απωλειων δεν εξαφανιζεται, υπαρχει παντα εκει βαθια μεσα, μαζι με εναν αδιορατο φοβο.

Ευτυχως που τον συνοδευει και η ελπιδα, οτι ολα θα πανε καλα.

 

Μην σκυψετε το κεφαλι...

[Ασπασία]

Και εγω μια απο τα ίδια πέρισυ το καλοκαίρι. Είχα παράλληλη εγκυμοσύνη με μια φίλη και μου είχε πεί τι είχε δει στον υπέρηχο την προηγούμενη μέρα. Βάλαμε τα καλά μας κάναμε πλάκα στο δρόμο για το τι θα πούμε στο παιδί και μόλις μου βάζει ο γιατρός τον υπέρηχο δεν βλέπω τίποτα απο αυτά που μου έλεγε η φίλη. Ρωτάω τον γιατρό που είναι το μωρό και μου λέει πάμε μέσα...

Είχε μια μικρή διαφορά στις ημερομηνίες περίπου 2 εβδομάδες απο την αρχή αλλά δεν πήγαινε το μυαλό μας στο κακό.

Μας έκλεισε ραντεβου για απόξεση για το επόμενο πρωι.

Μόλις βγήκαμε απο το ιατρείο όπου κρατιόμουνα για να μην ξεσπάσω ένιωσα αυτό που λένε μου κόβονται τα πόδια.

Με πήρε αγκαλιά ο άντρας μου και πήγαμε στο Ιασω για μια χοριακή για να σιγουρευτούμε...(παρηγορια στον άρρωστο)

Μιλιά στο αυτοκίνητο.

Στο σπίτι μόνο αγκαλιαστήκαμε αποχαιρετήσαμε το αγγελούδακι μας και περάσαμε το τελευταίο βράδυ κλαίγοντας.

Ήταν το πρώτο μας παιδάκι και μας ήρθε πολύ βαριά. Ακόμα και τώρα κλαίω καμια φορά.

Η βιοψία έδειξε πως υπήρχε πιθανότητα χρωμοσωματικής ανωμαλίας. Έτσι δείχνουν οι περισσότερες μου είπε ο γιατρός.

Τελικά η φύση όπως λένε ίσως ξέρει καλύτερα...

 

Το χειρότερο ήταν να το πούμε σε όλο τον κόσμο που είχαμε πει τα ευχάριστα και να εξηγούμε το πως και το γιατι.

 

Μετα απο τρεις μήνες (δεν θέλαμε να χάσουμε χρονο) παμε για τριήμερο και πέφτει ενας επάνω μου και χτυπάω στο γονατο και κάνω ενα πολύ σοβαρο χειρουργείο (4 μηνες με νάρθηκα και πατερίτσες) οπότε ξεχνάμε το μωρό για΄άλλους 4 μήνες... Ερχετε ο αναισθησιολόγος και μου λέι μην στενοχωριέσαι και εμεις το ίδιο είχαμε πάθει και τώρα έχουμε 2 παιδάκια Του λέω ορίστε???? Μου λέει ξύπνησες απο την νάρκωση με λυγμούς και ζήταγες το μωρό σου ρώτησα τον άντρα σου και μου εξήγησε...

 

Τελος πάντως 10 μέρες μετά το χειρουργείο έμεινα έγκυος (ναι με τον νάρθηκα και τις πατερίτσες ) και τωρα ο μπεμπάκος κοιμάται...

 

Επίσης μπόρεσα να πάρω και το εξάμηνο (ψηφίστηκε μόλις έμεινα έγκυος σε αυτό το μωρό)

 

Ετσι αυτο που εγω πιστεύω είναι πως τιποτα δεν είναι τυχαίο και πως για κάτι κακο υπάρχει κάτι καλό. Επίσης μην έχετε άγχος γιατι παίζει το σημαντικότερο ρόλο.

[ΡΟΥΜΠΗ]

Φυσικά και δεν θα σκύψουμε το κεφάλι! πολύ συγκινήθηκα απο τις ιστορίες-άρα είναι φυσιολογικό που καμια φορά με πιάνει ένα βουβό κλάμα για το μωράκι μου(κι ας μην είχε σχηματιστεί όπως έπρεπε). Μόλις κάνω τη βλακεία να σκεφτώ "αχ, σήμερα θα ήμουν 6 μηνών, θα ξέραμε φύλο κλπ", με ταρακουναει, τώρα πια ευχάριστα, η πραγματικότητα λέγοντας μου πως χάνω χρόνο με ανόητες σκέψεις, να προετοιμαστώ για το νεο μωράκι(ο άντρας μου απορεί που το λεω νεο μωράκι) και γεμίζω ευτυχία στη σκέψη και μόνο!δεν ξέρω κατα πόσο θα άντεχα να περάσω αυτή την εμπειρία τρεις φορές αλλά είμαι σίγουρη οτι η θέληση για παιδί είναι τόσο ισχυρή που δίνει πείσμα και δύναμη.

[ΡΟΥΜΠΗ]

Για να μην παρεξηγηθώ, δεν είμαι έγκυος! όταν λεω το νεο μωράκι εννοώ το ....όταν έρθει με το καλό!

[koalalou]

Ego eixa pallindromh egkumosunh stis 6.5 ebdomades!! Apoksesh egine to Sabbato pou perase alla eimai kala psyxologika kai blepo pos 8a perasoun h mines gia na ksana prospa8isoume!! Auto to thread mou exei dwsei polli 8aros gia mia ekgumosunh xoris problimata pou euxomai na er8ei!!!

Aspasia ti istoria auti!! Gelasa ekei pou les pou emeines egkuos me tin nar8ika kai tis pateritses!!

Koritsia na sinexizetai me ta minimata sas gia na mas dinetai kouragio!!!

[Μπουμπουλιθρα]

ρουμπη μου για χρονια μεχρι να τα καταφερω ειχα το βουβω αυτο κλαμα αλλα τωρα καταλαβα οτι ηταν ματαιω επειδη στην πρωτη μου αποβολη ηταν αγορακι δεν μπωρουσα να δω αγορακια με επιανε στεναχωρια πονουσα αναβα κερακια στην εκλησια γιαυτα και τα θεωρουσα και τα θεωρω πεθαμενα. ΔΟΞΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΑΠΕΚΤΗΣΑ 2... ΥΠΟΜΟΝΗ ο θεος θα σε κανει σιγουρα να πιασεις στα χερια σου δικα σου γερα μωρακια... Αντε βρε πολυτεκνη σου ευχομαι και αφησε αυτην την αποβολη να περασει ετσι σαν ενα κακο ονειρο που μετα το ξεχναμε...Οτι και να ερθει θα δεις θα το αντιμετωπισεις πιοχαλαρα αφου οπως ξες οτι δεν μας σκοτωνει μας κανει πιο δυνατους...

[chamsof17]

για βάλτε με και έμενα στο club!!!Τον Ιανουάριο του 2005 έμεινα έγκυος, ανύπαντρη, επειδή είχαμε πει να παντρευτούμε αργότερα όμως, αποφασίζουμε να παντρευτούμε με θρησκευτικό. Ετοιμαζόμαστε, κλείνουμε εκκλησία, βρίσκουμε νυφικά, νοικιάζουμε σπίτι και οτι άλλο τέλος πάντων κάνουν τα ζευγάρια όταν αποφασίζουν να παντρευτούν. Παιρνάνε 3 μήνες κοντά και ξαφνικά βλέπω αίμα, μιλάω με τον γιατρό μου λέει ξάπλα και τα γνωστά σε όλες μας utrogestan, το αίμα όμως δεν σταματούσε, μου λέει φύγε για το μητέρα. Πάμε,παλίνδρομη κύηση μας λένε, απόξεση. Γίνεται ο γάμος και ξεκινάω τις εξετάσεις που μου είχε πει ο γυναικολόγος. Πιάνω αρχικά την θρομβοφιλία, κάνω τις εξετάσεις, πάω σε έναν αιματολόγο στο Μαρούσι απαράδεκτο, έχεις θρομβοφιλία μου λέει, σταμάτα το τσιγάρο και το ενεργητικό και το παθητικό γιατί θα πάθεις ή έμφραγμα ή εγκεφαλικό γρήγορα!!! Παθαίνω σοκ, δεν ήταν το θέμα οτι έχασα το μωρό πια, υπήρχε πρόβλημα υγείας και μεγάλο κατά τα λεγόμενα του! Λίγο η παλίνδρομη, λίγο ο γιατρός, λίγο ο ξαφνικός έγγαμος βίος, σάλταρα!!!Ξεκίνησα κρίσεις πανικού απο το πουθενά. Δεν μπορούσα να πάω για ένα ποτό, δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, περίμενα καρτερικά πότε θα μου έρθει η καινούρια κρίση. Και αυτές ερχόντουσταν και έφευγαν σαν τα λεωφορεία. Ξανά εξετάσεις γενικές αυτή την φορά, αν η καρδιά μου είναι καλά, αν τα λευκά μου είναι εντάξει. Τρέλλα δηλαδή μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Δεν ευχαριστήθηκα ούτε το γάμο μου ούτε το γαμήλιο, ούτε τον πρώτο χρόνο του γάμου μου!! Για να μην μακρυγορώ που το έχω κάνει ήδη, ξαναεπαναλαμβάνω την θρομβοφιλία αρνητική αυτή την φορά, επανέρχομαι σταματάνε οι κρίσεις γίνομαι ξανά φυσιολογικός άνθρωπος. Ξαναπάω στον γυναικολόγο, μου λέει δεν γίνεται η μια να λέει έτσι και η άλλη άλλο αποτέλεσμα. Ξανά την θρομβοφιλία, αυτή την φορά βγαίνει αμφίβολη!!Και εκεί κλατάρω λέω τέλος δεν θα ξαναασχολήθω με τίποτα, ούτε με παιδιά ούτε με σκυλιά!Περνάνε 2 χρόνια και φτάνουμε στο σήμερα. Έκανα τα αντιπατρικά, αρνητικά, χρειαζόμαστε τα εμβόλια, ξανακάνω την θρομβοφιλία(πρωτότυπο?) και την Πέμπτη θα πάω στο Ωνάσειο να πάρω τα αποτελέσματα. Δεν ξέρω αν είναι εγωϊστικό αυτό που θα πω, αλλά πλέον θέλω να είμαι εγώ καλά. Και αν το μωρό θέλει να έρθει ας έρθει αλλιώς όπως λέει και ο άντρας μου δεν πειράζει αύτο θα χάσει, θα χάσει δύο υπέροχους υποψήφιους γονείς!!!Και το πιστεύω...

[ΡΟΥΜΠΗ]

Σε ευχαριστώ πολύ μπουμπουλίθρα μου!συμφωνώ απόλυτα στο οτι ο πόνος μας κάνει πιο δυνατές- να χαίρεσαι τα παιδάκια σου!

[EVA-RAFAELA]

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΜΟΥ ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!!!

 

Οπως βλεπεις κόριτσι μου είμαστε πολλές αυτές που βιώσαμε μια τέτοια εμπειρία. Εγώ τον

Απρίλιο του 2007 έχασα ένα παιδάκι πολύ γρήγορα βέβαια, στις πρώτες εβδομάδες αλλά να φανταστείς προσπαθούσαμε αρκετά χρόνια και δεν ερχότανε ......μπορείς να φανταστείς την απογοήτευσή μας!!!!!! Όμως θέλω να σου τονίσω πως πολύ γρήγορα εμεινα έγκυος και έχω ένα κοριτσάκι τώρα 11 μηνών. Γι΄αυτό δεν θέλω να στεναχωριέσαι θα δεις πόσο γρήγορα θα ξαναμείνεις έγκυος!!!!!!!!! Να ξέρεις συμβαίνει στις περισσοτερες γυναίκες στο πρώτο τους παιδί!!!!!!!! Δεν είσαι η μόνη!!!!!!!!!

 

 

Φιλάκια πολλά και όχι στεναχώρια!!!!! Είμαστε μαζί σου!!!!!

[maria1512]

Αν και είμαι μέλος του forum εδώ και λίγο καιρό είναι η πρώτη φορά που γράφω - κυρίως λόγω έλλειψης χρόνου.

Έχω βιώσει 2 παλίνδρομες κυήσεις, απλώς το καλό στη δική μου περίπτωση είναι ότι τις είχα μετά από την απόκτηση της κορούλας μου. Στην πρώτη περίπτωση είχαμε ακούσει καρδιακό παλμό αλλά γενικώς η ανάπτυξη του εμβρύου ήταν 2 εβδομάδες πίσω. Στην 12η εβδομάδα δεν υπήρχε πλέον καρδιακός παλμός κι έτσι έκανα απόξεση. Αυτή η πρώτη φορά δεν με πείραξε ιδιαίτερα γιατί όπως είπα είχα ήδη την κορούλα μου και γενικώς έμενα πάρα πολύ εύκολα έγκυος, οπότε πίστευα ότι ήταν τυχαίο γεγονός και ότι η δεύτερη εγκυμοσύνη ήταν θέμα χρόνου. Δυστυχώς δεν ήταν έτσι. Μετά από 8 μήνες, ξαναμένω έγκυος. Πάω στην πρώτη επίσκεψη και αντί να επιβεβαιωθεί η εγκυμοσύνη, βλέπουμε έναν άδειο σάκο...και ξανά απόξεση. Κάνουμε εξετάσεις, οι οποίες δεν δείχνουν κάποια ανωμαλία.

Από τότε (εδώ και 2 χρόνια) είμαστε στην προσπάθεια...ελπίζω κάποια στιγμή να μπορέσουμε να χαρίσουμε ένα αδελφάκι στην κουκλίτσα μας, η οποία είναι πλέον 5 ετών.

[Μπουμπουλιθρα]

αγαπητη μου την εξετασει για θρομβοφιλια την κανει ο γιατρος μετα απο την τριτη αποβολη κανονικα ειναι μια απλη αιματοληψια αλλα πολυ ακριβη με την πρωτη εξεταση φαινεται εαν εχεις η δεν εχεις ειναι συνηθως κληρονομικη .Δενμπορω να καταλαβω αυτα που λες... ακομα εαν καποια εχει θρομβοφιλια ειναι ελειψη ενος ενζυμου στο αιμα και αφορα την πηκτικοτιτα του ειναι πιο πηκτο το αιμα και στην εγκυμοσυνη δεν αιματωνεται καλα η μητρα με αποτελεσμα να μην θρεφει το εβρυο... Δεν επηρεαζει το να μεινεις εγκυος αλλα στην επειτα εγκυμοσυνη γιαυτο χορηγουνται αντιπηκτικες ενεσεις οπως ινοχεπ και κλεξαν..Και ολα πανε καλα ειναι προβλημα αλλα αντιμετωπισιμο αρκει να το γνωριζεις...