ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ - επιλόχεια κατάθλιψη

[Νίκη]

Ευχαριστώ θερμά για τη συμπαράσταση, πραγματικά με συγκινήσατε.. Δεν περίμενα πως θα βρω την κατανόηση που δε βρίσκω μέσα στο σπίτι μου (τι να πρωτοκάνουν και αυτοί?), σ'ένα site, από ανθρώπους που ούτε καν ξέρω.. Τελικά η εγκυμοσύνη είναι μεγάλο θέμα όσον αφορά την ψυχική μας ισορροπία!

 

Ειλικρινά συγκινήθηκα, ευχαριστώ!!

 

 

 

 

 

EIMAΣΤΕ ΕΔΩ Η ΜΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ...ολες τα περασαμε...ολα θα πανε καλα...

 

Συμφωνώ... Ξέρουμε πως νιώθεις... σε νιώθουμε.

[katerina71]

joe, μπράβο σου για την αυτοενδοσκόπηση που καταφέρνεις να κάνεις,!!

 

είσαι ήδη στο πρώτο βήμα που είναι το πιο δύσκολο - να αναγνωρίσεις πως αισθάνεσαι..

εκτός απο το θέμα των ορμονών κ της κατάθλιψης, σίγουρα

αυτό που λες για τα αγοράκια και τα κοριτσάκια

έχει στάνταρ σχέση με το παρελθόν σου και εμπειρίες που σε έχουν κάνει να αισθάνεσαι έτσι απέναντι στα αγόρια..

΄

ίσως δηλ. έχεις προδοθεί απο ανθρώπους του θηλυκού φύλου,...... συναισθήματα ανταγωνισμού προς άλλη γυναίκα στο παρελθόν στην οικογένεια...? διάφορα τέτοια έχω διαβάσει..

αν όχι,... πάλι τότε οφείλονται τα τόσο δυνατά συναισθήματα της κατάθλιψης... ίσως προσπαθείς να βρείς τον χαμένο έλεγχο με το να εύχεσαι ενδόμυχα κάτι άλλο... πολλοί λόγοι υπάρχουν, και οι ορμόνες τους παιρνουν αμέσως και τους εκμεταλλεύονται.

 

είναι τεράστιο προτέρημα που τα λές αυτά ανοιχτά γιατί μόνο έτσι θα απενοχοποιηθείς - να σταματήσεις να κατηγορείς τον εαυτό σου για τέτοιες σκέψεις, -

γιατί αυτές εμποδίζουν το να δείς το θέμα πιο αναλυτικά, να το βάλεις κάτω, και να το λύσεις.

(και γίνεται φαύλος κύκλος μετά αν κατηγορείς τον εαυτό σου, δεν βγαίνεις απο την κατάθλιψη αν δεν το σταματήσεις και έτσι ανοιχτείς, δέχοντας ένα χέρι βοήθειας στο να κατατάξεις όλα αυτά τα "αδέσποτα" συναισθήματα.... γιατί είναι όντως αδέσποτα - δεν είναι δικά σου, δεν τα έχεις επιλέξει, βγήκαν απο το πουθενά, κτλ κτλ..)

 

Να σου πω και το εξής!? η μητέρα μου (το είχα γράψει αλλού) ευχόταν να είχε αγοράκια ! δηλαδή, μου έχει πεί τώρα τα τελευταία χρόνια, ότι τότε, ευχόταν να ήμουν αγόρι!!! εκείνη μπορεί να νόμιζε ότι αυτό δεν πέρναγε, αλλά φαντάσου ότι όλη την παιδική μου ηλικία, ένιωθα αγοροκόριτσο και δεν είχα καμία επαφή με την "κοριτσίστικη" πλευρά μου. Νόμιζα ότι ήταν "δική μου" επιλογή, για αρκετά χρόνια, αλλά τώρα ξέρω, ότι σίγουρα είχε σχέση με το πως έβλεπε η μητέρα μου την εικόνα "του κοριτσιού" - πχ ποτέ δεν πήγαμε με χαρά σε μαγαζί να πάρουμε κάτι ΡΟΖ ! !!!!! έστω μια γόμα! (να νιώθω την χαρά της πχ ότι είμαστε το ίδιο φύλο και είμαι σαν εκείνη και ότι στα κορίτσια αρέσουν πολύ κάποια άλλα πράγματα! ). Ήταν πάντα κάτι αναγκαστικό...

θυμάμαι ότι ήθελα να είμαι σαν τα αγόρια, που είχαν δύναμη, και θάρρος και δεν είχαν φόβο.

Δεν είχα ποτέ πρόβλημα στις σχέσεις μου, πχ θέματα σεξουαλικότητας-

το θέμα είναι περισσότερο στην αναζήτηση του παιδιού για την δική του ταυτότητα, και ότι έτσι οδηγείται σε έναν δρόμο που είναι αξιέξοδος και μακριά απο τα υπόλοιπα παιδιά του ίδιου του φύλου, με τα οποία μπορεί να μοιραστεί τα απο την φύση όμοια χαρακτηριστικά, προτιμίσεις δυνατότητες. - καταλήγει απλώς μετά να αποζητά κάτι που δεν μπορεί να είναι - ένας δρόμος μοναξιάς βασικά.

Γεννήθηκε και η αδερφή μου, η οποία, και εκείνη δεν βγήκε αγόρι, και όταν στο τρίτο που ήταν αγόρι, η μητέρα μου είχε αποβολή, έπαθε κατάθλιψη! (όχι διαβεβαιωμένα, εγώ το λέω που θυμάμαι ότι απο τότε άλλαξαν σχεδόν όλα, για όλα τα επόμενα χρόνια! ...) Τότε δεν υπήρχαν οι γνώσεις στην ψυχολογία και οι έρευνες για να βοηθήσουν..

και όλα επειδή είχε αυτή την πάρα πολύ δυνατή επιθυμία - ...που προερχόταν φυσικά απο κάτι στο παρελθόν της... (δεν το έχω μάθει ακόμα ακριβώς τι ήταν...) ίσως μεγαλώνοντας στην μεταπολεμική γερμανία, όπου οι άντρες ήταν σε έλλειψη (είχαν πεθάνει οι περισσότεροι), και όταν υπήρχαν, συμβόλιζαν πηγή σιγουριάς ? δεν έχω ιδέα... ....!!!

 

είσαι τυχερή και εσύ και το μωράκι σου που είχες το θάρρος να τα γράψεις εδώ και να ζητήσεις ένα χέρι βοηθείας... είμαι σίγουρη ότι θα σε βγάλει αυτή η διεργασία σιγά σιγά απο αυτό το μονοπάτι που μπήκες αθελά σου και σε δυσκολεύει...

 

καλή συνέχεια και καλό κουράγιο!!! όλα θα φτιάξουν, απο την στιγμή που το θέλεις

 

ΠΩ πω Μαρία έχουμε περίπου το ίδιο ιστορικό. Είμαστε τρεις αδερφές. Οι γονείς μου ήθελαν κι ένα γιο. Ανάμεσα σε μένα και την τρίητη μου αδερφή ήρθε μία αποβολή (ήταν αγόρι) κια εμένα πάντα με έβλεπαν σαν τη δυνατη σαν αγόρι. (Και φυσικά έπαθε κατάθλιψη αργότερα η μητέρα μου αλλά δεν νομίζω να έφταιγε μόνο αυτό).

Κι εμένα δεν μου άρεσαν παλιότερα τα πολύ γυναικεία αλλά σιγά σιγά μεγαλώνοντας μου έφυγε και τώρα μου αρέσουν αν και προτιμώ πιο σπορ στυλ για να είναι και πρακτικό.

[VEE]

Διάβασα με προσοχή τα σχόλιά σας σχετικά με τα συναισθήματα και θα ήθελα να προσθέσω τον δικό μου προβληματισμό: Εγώ απλά φοβάμαι, ανησυχώ. Βλέπω άλλες κοπέλες να μιλάνε γλυκά...("το μπεμπουλίνι", "ανυπομονώ να το κρατήσω στην αγκαλιά μου", "γουτσου - γουτσου" κλπ) και δεν μπορώ να σχετιστώ καθόλου με αυτά τα συναισθήματα. Απλά φοβάμαι...

[gavrias]

Τα κοριτσια εδω στο forum ειχαν φριξει με οσα εγραφα.

 

joe,προσωπικά και τα υπόλοιπα κορίτσια φαντάζομαι ,δε φρίξανε

καταλαβαίναμε ότι περνάς πολύ δύσκολα ψυχολογικά και συναισθηματικά την περίοδο της εγκυμοσύνης και ξέραμε (όσες έιχαμε γεννήσει) ότι όλα αυτά θα περάσουν. Στην εγκυμοσύνη οι ορμόνες "κάνουνε πάρτυ"

[max]

Τι χαρά είχαμε χθες που θα κάναμε την αυχενική & θα βλέπαμε επιτέλους το μικρό μας κοριτσάκι!! Να το, να το...Κουνάει τα χεράκια του, σαν ν'ανοίγει το στόμα του φαίνεται! Να & η κοιλίτσα του, να & τα ποδαράκια του... Μα.... Τι είναι αυτό που προεξέχει? Είχα 20 στη Βιολογία στο Λύκειο & ξέρω πως αν ένα κοριτσάκι έχει μία προεξοχή στη συγκεκριμένη περιοχή, τότε ΔΕΝ είναι κοριτσάκι!! Αγόρι λοιπόν, πάλι.. Είναι μια χαρά, υγιέστατο & με ανακούφισε αυτό.

Μετά όμως με 'έριξε'... Ήθελα ένα κοριτσάκι σαν τρελή! Αμαρτία θα μου πείτε... Το ξέρω! Αυτό το μωρό έχει τραβήξει τόσα με τις ανασφάλειες μου, που θα ήθελα να του δώσω χαρά. Να ενθουσιαστώ μαζί του, να το χαιδεύω, να του μιλάω, να περιμένω να γεννηθεί η κόρη μου... Τώρα είναι απλά, μία από τα ίδια...Δεν περιμένω κάτι διαφορετικό, έχω μάλιστα την αίσθηση πως θα γεννήσω το γιο μου! Δε μπορώ να φανταστώ πως το 2ο μωρό θα έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από το Μάξιμο.Τα ίδια μάτια, τα ίδια μαλλιά, το ίδιο πηγούνι...Ναι, είμαι ξανά έγκυος στο Μάξιμο...

 

Μέσα σ'όλη την αρνητική ψυχολογία που έχω για τη 2η εγκυμοσύνη, πραγματικά πιστεύω πως αν το φύλλο ήταν διαφορετικό θα έβρισκα πάλι μεγάλο ενδιαφέρον σ'όλο το θαύμα της γέννησης..Τώρα είμαι πάλι στην αρχή..

 

ΥΓ: έχω ένα μωρό υγιέστατο, ένα σύζυγο υπέροχο, ένα 2ο μωρό που έρχεται & επίσης είναι υγιέστατο...Τι πάει τόσο στραβά μ'εμένα & δε μπορώ ν'απολαύσω τίποτε απ'όσα σας αναφέρω? Νομίζω πως είμαι αμαρτωλή, ανίερη, ασεβής & υβριστική... Βρίστε με να έρθω στα ίσια μου!!!!!

[mam to be]

Τι χαρά είχαμε χθες που θα κάναμε την αυχενική & θα βλέπαμε επιτέλους το μικρό μας κοριτσάκι!! Να το, να το...Κουνάει τα χεράκια του, σαν ν'ανοίγει το στόμα του φαίνεται! Να & η κοιλίτσα του, να & τα ποδαράκια του... Μα.... Τι είναι αυτό που προεξέχει? Είχα 20 στη Βιολογία στο Λύκειο & ξέρω πως αν ένα κοριτσάκι έχει μία προεξοχή στη συγκεκριμένη περιοχή, τότε ΔΕΝ είναι κοριτσάκι!! Αγόρι λοιπόν, πάλι.. Είναι μια χαρά, υγιέστατο & με ανακούφισε αυτό.

Μετά όμως με 'έριξε'... Ήθελα ένα κοριτσάκι σαν τρελή! Αμαρτία θα μου πείτε... Το ξέρω! Αυτό το μωρό έχει τραβήξει τόσα με τις ανασφάλειες μου, που θα ήθελα να του δώσω χαρά. Να ενθουσιαστώ μαζί του, να το χαιδεύω, να του μιλάω, να περιμένω να γεννηθεί η κόρη μου... Τώρα είναι απλά, μία από τα ίδια...Δεν περιμένω κάτι διαφορετικό, έχω μάλιστα την αίσθηση πως θα γεννήσω το γιο μου! Δε μπορώ να φανταστώ πως το 2ο μωρό θα έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από το Μάξιμο.Τα ίδια μάτια, τα ίδια μαλλιά, το ίδιο πηγούνι...Ναι, είμαι ξανά έγκυος στο Μάξιμο...

 

Μέσα σ'όλη την αρνητική ψυχολογία που έχω για τη 2η εγκυμοσύνη, πραγματικά πιστεύω πως αν το φύλλο ήταν διαφορετικό θα έβρισκα πάλι μεγάλο ενδιαφέρον σ'όλο το θαύμα της γέννησης..Τώρα είμαι πάλι στην αρχή..

 

ΥΓ: έχω ένα μωρό υγιέστατο, ένα σύζυγο υπέροχο, ένα 2ο μωρό που έρχεται & επίσης είναι υγιέστατο...Τι πάει τόσο στραβά μ'εμένα & δε μπορώ ν'απολαύσω τίποτε απ'όσα σας αναφέρω? Νομίζω πως είμαι αμαρτωλή, ανίερη, ασεβής & υβριστική... Βρίστε με να έρθω στα ίσια μου!!!!!

 

Κοριτσάκι μου δεν είσαι για βρίσιμο...όλες μας το πάθαμε λίγο πολύ και αυτό! Κι εγώ κοριτσάκι ήθελα και όταν μου είπε ο γιατρός πως είναι αγοράκι ψιλοξενέρωσα. Ακόμα όταν πηγαίνω για ψώνια φορεματάκια και φρουφρουδάκια ρόζ κοιτάω. Μάλιστα πριν μερικές μέρες στο ιατρείο του γιατρού που περίμενα με ρωτάει μία κυρία ¨εσείς τι έχετε?¨ και της απαντάω ασυναίσθητα, χωρίς να το καταλάβω ¨κοριτσάκι¨. Σκέψου, μερικές μέρες πρίν να γεννήσω τον γιό μου. Μόλις όμως τους πάρουμε αγκαλιά σίγουρα δεν θα τα αλλάζουμε με όλα τα κοριτσάκια του κόσμου γιατί θα είναι τα μωρά μας. Είναι και οι ορμόνες σου τώρα που σε τρελαίνουν τώρα. Θα περάσουν όλα. Να σκέφτεσαι θετικά μόνο

[nnm004]

Πρωτα απο ολα μην νοιωθεις τυψεις για τα αισθηματα σου , ειναι πολυ λογικο με τις ορμονες και την κουραση να αισθανεσαι ετσι . Περιτο να σου πω οτι με επιασαν οι αρρυθμιες τι βλακειες σκεφτομουνα , εφτασα σε σημειο να πω οτι δεν ηταν καλη ιδεα η εγκυμοσυνη , βλασφιμια μεγαλη , τοσα κοριτσια εδω προσπαθουνε τοσα χρονια για ενα παιδι και εγω με την πρωτη δυσκολια τα επαι3α Απο την αλλη ομως ξερω οτι δεν τα εννοουσα , πιεσμενη ειμαι , κουρασμενη παρα πολυ και με επιασε και αυτο που με επιασε και ηρθε και εδεσε , ας δωσουμε λιγο χρονο στον εαυτο μας , και το κυριοτερο , ξεκουραση !!!! κυριως ψυχολογικη απο ολα και ολους , μονο οτι γουσταρουμε θα κανουμε . 4 μηνες μηνανε θα περασουνε , ας επικεντρωθουμε στα θετικα της εγκυμοσυνης και οχι στα αρνητικα . Σε σενα μενει λιγο παραπανω βεβαια αλλα καιρος ειναι περναει ποτε δεν εμεινε στασιμος . Σκεψου μονο τα θετικα , γραψτα σε ενα χαρτι και μετα διαβασετα . θα δεις οτι θα αισθανθεις καλυτερα . Αλλα και παλι μη σε αγχωνει τιποτα , ειναι φυσιολογικο να αισθανεσαι ετσι . Εγκυος εισαι οχι σε νορμαλ καταστασεις , οπως ειπε και μια αλλη κοπελα εδω , οι ορμονες κανουνε παρτυ .

[rania 5]

Και εγώ την ίδια φρίκη έφαγα στην αυχενική και σκέψου οτι είναι και το πρώτο μου παιδάκι (αυτό με κάνει ακόμα χειρότερη πιστεύω!). Δεν μπορούσα να με φανταστώ μαμά ενός αγοριού, άσε που ήμουν σίγουρη οτι ήταν κοριτσάκι. Μέχρι σήμερα με ρωτάνε τι παιδάκι έχω και απαντώ με ξινισμένη μούρη αγοράκι! Εμένα δεν είναι ντροπή μου; Ώρες, ώρες νιώθω τρελλές τύψεις ειδικά εν όψει Β' επιπέδου...Γι'αυτό μην νιώθεις άσχημα, νομίζω οτι είναι σκέψεις που κάνουμε όλες...Εγώ να δεις τι θα σκέφτομαι αν και το δεύτερο είναι αγόρι...

[max]

Τύφλα να έχει η ψυχοθεραπεία, κορίτσια!! Τα λέω σε σας, διαβάζω παρόμοιες σκέψεις σας & νιώθω πως λυτρώνομαι. Πως δεν είμαι η δακτυλοδεικτούμενη & πως αφού συμβαίνει σε αρκετές από εσάς, τότε μάλλον θα είναι φυσιολογικό δεδομένης της κατάστασής μας.

 

Να είστε όλες καλά, μου δίνετε τρομερό κουράγιο ΚΑΙ με γλιτώνετε από τα 100Ε/ώρα που στοιχίζει η ψυχοθεραπεία!!

 

Εγκυμοσύνη είναι, θα περάσει....Μετά 3-4 μήνες με το μωρό στην αρχή, όπως είπε η grafistria, & του χρόνου τέτοια εποχή ποιος μας πιάνει!!!!

 

Σας ευχαριστώ που με κάνετε να νιώθω πως δεν είμαι τρελή!!!

[mam to be]

Να είστε όλες καλά, μου δίνετε τρομερό κουράγιο ΚΑΙ με γλιτώνετε από τα 100Ε/ώρα που στοιχίζει η ψυχοθεραπεία!!

 

Σας ευχαριστώ που με κάνετε να νιώθω πως δεν είμαι τρελή!!!

 

εμείς χρεώνουμε τα μισά. Με ένα 50άρικο είμαστε οκ.

[eirini]

Όταν είχαμε παέι για την αυχενική μας είχε πει ο γιατρός πως είναι αγόρι και είναι μια χαρά. Υποτίμησα την είδηση πως είναι μια χαρά και στράβωσα τα μούτρα μου που ήταν αγόρι. Όποιος με ρωτούσε ξίνιζα και έλεγα γιος...

 

Ήμουν σίγουρη πως ηταν κορίτσι. Έλεγα πως δεν είναι δυνατόν να έχω γιο...το νιώθω...

 

Στη Β επιπέδου μας ενημέρωσε ο γιατρός για κάποιο πρόβλημα που ίσως με ανάγκαζε να μείνω στο κρεβάτι. Επίσης μας ενημέρωσε πως τελικά είχα σωστό ένστικτο και είναι κόρη.

 

Περιττό να σας πω ότι δεν είχα αντοχή να χαρώ, να αντιδράσω. Είχα μαραθεί από τα αποκαρδιωτικά μαντάτα και σκεφτόμουν πωε εγώ φταίω που κάθομαι και ασχολούμαι με το πλέον ασήμαντο. Λες και θα το αγαπούσα λιγότερο....

 

ΓΕΡΟ ΝΑ'ΝΑΙ ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΝΑ΄ΝΑΙ! Εγώ το βίωσα για τα καλά...

[joe]

Βρε κοριτσια,για αλλη μια φορα εκπλησσομαι.Εγω ημουν σιγουρη οτι ολες μα ΟΛΕΣ οι γυναικες θελουνε γιους!!! Παντως αυτο που εγω πιστευω ειναι οτι αν μια γυναικα εχει αυτοπεποιθηση και ειναι γενικα σιγουρη για τον εαυτο της,δεν εχει τοσο αναγκη σωνει και ντε να γεννησει αγορια για να την εχουνε βασιλισσα,ουτε αναπτυσσει ανταγωνισμο με τις κορες. Αυτη η αυτοπεποιθηση προφανως μου ελειπε εμενα (κι ισως και να μου λειπει ακομα) και γι΄αυτο ειχα κολλημα να κανω γιο. Βεβαια δεν ειμαι και ψυχολογος για να δωσω σωστη ερμηνεια σε ολα αυτα,απλα θεωρω πως οι κακιστες σχεσεις γυναικων με τις κορες τους (ειχε και σχετικο θεμα η Θρασκια τις προαλλες) κατα κυριο λογο οφειλονται σε ψυχολογικα προβληματα της μανας.

Πωπω,ελπιζω να συνεχισω να αγαπαω τοσο πολυ το κοριτσακι μου και να μη γινω σαν αυτες που ακουγα τις μαρτυριες τους κι εφριττα!!!

[nnm004]

Καταλαβαινω πολυ τι θελει να πει η joe , προσφατα εμαθα οτι θα κανω και κοριτσακι , η αληθεια ειναι οτι δεν μπορουσα να φανταστω τον εαυτο μου με κοριτσακι , παντα ημουνα πιο "αντρού" ισως επειδη δεν ειχα πολυ καλες σχεσεις με τη μητερα μου οποτε δεν ηξερα και ακομα δηλαδη δεν ξερω πως να φερθω σε ενα κοριτσι , ομως ενα πραγμα που συνιδιτοποιησα ειναι οτι δεν υπαρχει διαφορα σε κοριτσακι αγορακι , δεν υπαρχει λογος να μεγαλωσουνε με αλλο τροπο και φυσικα δεν υπαρχει λογος να φοβαμαι οτι θα εχω με την κορη ιδιες σχεσεις οπως με εγω με τη μητερα μου , γιατι απλουστατα εγω δεν ειμαι η μητερα μου . Ενταξει ειναι αληθεια οτι οι γιοι τα εχουνε καλυτερα με τις μαμαδες (το βλεπω και με τον αντρα μου που ειναι αυτοκολιτοι με τη μητερα του ) αλλα στην τελικη στο χερι μας ειναι να εχουμε με ολα μας τα παιδια τις καλυτερες σχεσεις και να ειμαστε αυττοκολιτοι , να τα καταλαβαινουμε και να τα αγαπαμε για αυτο που διαλεξανε να ειναι αυτα .

[korinaki]

Εγω κοριτσια μεχρι να μαθω το φυλο του μωρου(ειναι αγορακι)δεν κρυβω οτι ειχα μια προτιμηση στα κοριτσακια για χαζους λογους(ροζ χρωματα,νεραιδουλες,φουστανακια,φιογκακια,μαλαγανιες κ.λπ)και οταν εριχνα καμμια ματια στα ειδη bebe κοιτουσα μονο τα κοριτσιστικα,απο αγορια δεν ειχα ιδεα.Οταν μας ειπαν για το φυλο στην αυχενικη ντρεπομαι που το λεω,δεν μπορω να πω οτι ενθουσιαστηκα..Ευτυχως η απογοητευση κρατησε για λιγο και μετα απο ωριμη και καθαρη σκεψη τωρα οχι απλα περιμενω με ανυπομονησια τον πριγκηπα μου αλλα ειμαι και κατενθουσιασμενη που θα κανω γιο!! Τι καλυτερο απο το να εχω δυο αντρες να με λατρευουν!!! Με βλεπω..Θα γινω μια χαζομαμα..Απο τωρα σκεφτομαι οταν θα μεγαλωσει λιγο το μικρο μου που θα ερχεται στην αγκαλια και θα μου λεει"Μανουλα μου σ' αγαπαω" κι εγω θα λιωνω!!!

[pelagia]

εγω κοριτσια ελεγα παντα οτι θελω να κανω εναν γιο , αλλα δεν με θα με πειραζε και να'ναι κορη αλλα εδω ειχαμε αλλο προβλημα ο αντρας μου ηθελε κορη αλλα και με τον γιο χαρηκε , τωρα συνεχεια θα πιασει τιν κοιλια μου και θα πει ξυπνια γιε και αλλα τετοια χαζο-γλυκουλικα , αλλα απο την αλλη αποψη γερα να ειναι και οτι θελει ο θεος να μασ δωσει ...

ΤΩΡΑ κατι αλλο κοριτσια πως μπορω να μην ακονιζω συνεχεια τα νυχια μου για καυγα ?

[poupoula]

Είμαι πολύ χαρούμενη που σήμερα μέσα απο αυτές τις αναγνώσεις κατάλαβα πως δεν είμαι η μόνη που αισθάνεται φριχτά για τις σκέψεις της. Μετά απο μια αποτυχημένη κύηση, που μου κόστισε πολύ, μπαίνω τώρα στον 4 μήνα. Πιθανότατα ειναι κοριτσάκι και δεν κρίβω πως χαίρομαι γι΄αυτό. Με πιάνει όμως ώρες ώρες ένας πανικός, μια κακή διάθεση , τολμώ να πω πως δεν το θέλω αυτό το παιδί παρ΄όλο που το λαχταρούσα. Κλείνομαι στο δωμάτιο, δε σηκώνω τα τηλέφωνα, δε θέλω να κάνω ούτε μπάνιο, δε βγαίνω για ψώνια, έχω συνέχει νεύρα κλπ. Γενικά αισθάνομαι πως είμαι μόνη πάνω στον κόσμο και έχω ειδικά απο τον άνδρα μου παράπονα πως δε μου συμπαραστέκεται. Το μόνο που κάνει είναι να μου βάζει τις φωνές λεγοντάς μου πως αυτή μου η κακή ψυχολογία βλάπτει το έμβρυο. Νοιάζεται για μένα ή μόνο για το παιδί που έρχεται? Νομίζω πως η εγκυμοσύνη τελικά θα μας απομακρύνει αντί να μας δέσει περισσότερο.

[joe]

Poupoula μην αισθανεσαι καθολου τυψεις,ειναι πολυ φυσιολογικα ολα αυτα και για ολα φταινε οι ορμονες σου!!! Στην εγκυμοσυνη και για λιγο καιρο μετα οι ορμονες στηνουν τρελλο χορο και μας κανουν να εχουμε απιστευτες ψυχολογικες μεταπτωσεις,νευρα,ξεσπασματα και τετοια!!! Δεν εισαι η μονη καλη μου.Θα δεις,θα το λατρεψεις το μωρακι σου,θα γινει η ζωη σου ολοκληρη. Μην προσθετεις ΚΑΙ τις ενοχες στην ψυχολογια σου!!!

Αν εχεις μια καλη φιλη ή αδελφη ή τη μανουλα σου και μπορεις να τους μιλησεις καν΄το,συνηθως μια γυναικα (καλοπροαιρετη ομως,οχι καποια που σε ζηλευει) ειδικα μια γυναικα που εχει περασει απο αυτο το σταδιο ειναι η πιο καταλληλη για να σε καταλαβει και να σε βοηθησει.

Εμενα ο αντρας μου δεν εδειχνε καμμια κατανοηση στις ψυχολογικες; μου μεταπτωσεις και καυγαδιζαμε συνεχεια.Μπορει να με βοηθουσε πολυ στις δουλειες,αλλα απο κατανοηση μηδεν!!! Αν κι εξακολουθω να πιστευω οτι οι αντρες ειναι πολυ πιο αγνες ψυχες απο εμας τις γυναικες,στην φαση αυτη μονο μια γυναικα που σε αγαπαει νομιζω οτι μπορει να σε στηριξει.Σκεφτηκες να κανεις κι εναν διαλογο με τον αντρα σου να του πεις τις σκεψεις σου ή ειναι σαν τον δικο μου που η λεξη "συζητηση" του ειναι αγνωστη?

[poupoula]

ΤΕΛΙΚΑ JOE KAI ΛΟΙΠΕΣ ΦΙΛΕΣ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΤΑ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ. ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟΥΣ ΚΟΥΜΠΑΡΟΥΣ ΜΑΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΠΕΡΑΣΑΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ "ΦΟΥΡΤΟΥΝΑ" ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΜΟΥ 180 ΜΟΙΡΕΣ ΟΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΚΑΙ Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΑΝΔΡΑ ΜΟΥ. ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΠΩΣ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΠΟ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΥΣΤΕΡΙΑ.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ !!!

[nnm004]

Poupoula καλημερα , ειναι φυσιολογικο να αισθανεσαι ετσι , οι περισσοτερες γυναικες νοιωθουνε ετσι στην εγκυμοσυνη , κακα τα ψεμματα ειναι μια παρα πολυ δυσκολη περιοδος που απλα πρεπει να περασεις για να γεννηθει τπ παιδακι .Στη 2η εγκυμοσυνη μου ημουνα συνεχεια μεσα στα νευρα , το αγχος και την τρελη κουραση .Υπηρξανε φορες που ειπα οτι τελικα δεν το ηθελα το μικρο μου , υπηρξανε φορες που ηθελα να γεννησω προωρα επειδη δεν αντεχα αλλο αλλα κυριως ημουνα μεσα στην γκρινια και τα νευρα . Ο αντρας μου εδειχνε μεγαλη υπομονη ευτυχως και καταλαβαινε οτι δεν μιλουσε η Βικυ αλλα οι ορμονες .Επιλοχειο καταθλιψη επαθα μονο την πρωτη φορα , αμα θες τη δευτερη δεν με επερνε κιολας , 2 μικρα και ειχανε αμεση αναγκη και φροντιδα απο μενα και τον αντρα μου μιας και δεν εχουμε καμια αλλη βοηθεια απο πουθενα. Η εγκυμοσυνη δεν ειναι μια περιοδος οπου ολα ειναι ονειρεμενα και τι καλα , και τι γλυκια και θα γινεις μανουλα και διαφορες λοιπες λαλακιες , ουτε ζουμε στο μικρο σπιτι στο λιβαδι , ειναι μια δυσκολη περιοδος οπου εχει πολλα πολλα ασχημα ομως εχει το πιο ευλογημενο και ιερο αποτελεσμα , τη γεννηση του παιδιου σου . Εχεις δικαιωμα και υποχρεωση να αισθανεσαι ετσι , στην τελικη εγκυος εισαι δεν περνας και λιγα .

[arous]

Γεια σας... Μετά από δύο ατυχείς και επώδυνες εμπειρίες είμαι εγκυος περίπου 12 εβδομάδων. Αυτό που με παραξενεύει είναι η καταθλιψη που νιώθω. Μου φαίνεται ότι εχω πάψει να μετράω ως γυναίκα και είμαι σαν μηχανή παραγωγής παιδιών. Ο άντρας μου μου φέρεται καλά - παντρευτήκαμε πριν από δυο εβδομάδες- αλλά δεν μπορώ να συνηθίσω τη νέα κατάσταση. Δεν ξέρω τι να κάνω για να βελτιωθεί η διάθεσή μου. Συνεχως κοιμάμαι είμαι κουρασμένη ή αισθάνομαι λίγη ναυτία, και μια γενικότερη αδυναμία. Έχω τάσεις φυγής φαντάζομαι ότι παίρνω εισιτήριο για μακρινή χώρα- αλλά και να πάω που; Δε θέλω να αφήσω τον άντρα μου. Παιχνίδια του μυαλού... Πού οφείλονται όλα αυτά; Και ποιά είναι η λύση;

[nnm004]

Δεν ειναι τιποτα μωρε ολα αυτα , οφειλονται στις ορμονες σου που κανουνε παρτυ , σε λιγο καιρο οι αδιαθεσιες θα υποχωρησουνε και θα αισθανεσαι καλυτερα , εγω για πολυ καιρο αναπωλουσα το διαστημα που συζουσαμε με τον αντρα μου στο σπιτακι μας στην περαια .Εισαι σε πολυ ευθραστη περιοδο της ζωης σου , το μονο που θελβ να σου πω ειναι να μην ακους κανενα μα κανενα για την εγκυμοσυνη και για το παιδι σου , θα ακουσεις 1.000.00000 γνωμες απο ειδικους θειες μαμαδες μπατζανακιδες κτλ κτλ μην ακους ΤΙΠΟΤΑ το μονο που θα καταφερνουνε θα ειναι να σε εκνευριζουνε , ακου μονο τον αντρουλη σου και τον εαυτο σου , ολα θα πανε καλα , ειναι φυσιολογκο να αισθανεσαι ετσι , στην τελικη ολη σου η ζωη αλλαξε.

[pelagia]

Γεια σας και απο μενα. εγω συνεχεια ειμαι μες το κλαμα με το παραμικρο δεν το αντεχω αλλο αυτο, νιωθω οτι ολοι με πιεζουν για κατι , και δεν εχω και ανθρωπους γυρω μου να με στηριξουν τι να κανω δεν μπορω αλλο , τους νιωθω ολους μακρυα μου.

[Vasso75]

Αχ Πελαγία μου αυτα που νιώθεις τώρα δεν είναι τίποτα που να δείς μέτα την γέννα.... Ολοι έχουν κάτι να πουν γιατί ξέρουν καλύτερα λές και δεν σου φτάνει το άγχος που νιώθεις ειδικά αν είναι το πρώτο σου παιδάκι... beleive me εγω τα χω βρεί παλούκια είμαι σε συνεχή εκνευρισμό με όλους γύρω μου και νιώθω οτι όλοι με κριτικάρουν... Η μόνη λύση είναι να λες στον εαυτό σου οτι τα πας μια χαρα και τα καλύτερα έχουν έρθει απλά θες τον χρόνο σου να τα συνειδητοποιήσεις και να τα ευχαριστηθείς και συ!! Βεβαια αυτο προυποθέτει οτι έχεις και την αμέριστη κατανόηση και βοήθεια του συντρόφου σου!

[pelagia]

αχ Vasso75 μου να την ειχα την συμπαρασταση καλα θα ηταν και αυτος ωρες ωρες στον κοσμο του ειναι ασε τι τραβαω απο ολους .... δεν μπορω να πω καμια κουβεντα και ολοι σαν τα κορακια πανω μου να με φανε........

[Vasso75]

Eγω ολη την εγκυμοσύνη την έβγαλα με συναισθηματικές εκρήξεις κλάματα ανεξήγητα και νεύρα... Μετα την γέννα εχω συνεχή νεύρα τα κλαματα τέλος! Οπότε δεν τους παίρνει και να μου πολυ κολλάνε...