ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ - επιλόχεια κατάθλιψη

[ΖΑΜΒΕΤΟ]

Βγάλτην κοπέλα μου από το μυαλό σου αυτή είναι ο έξω απο δω τι θες να αρρωστήσεις τελικά για να ευχαριστηθεί?Άρχισε να την γράφεις εκεί που δεν πιάνει μελάνι και προσπάθησε να συνεχίσεις ήρεμη!Από ότι έχω καταλάβει δεν τολμάει να τη βάλει κανένας στη θέση της και αυτή αλωνίζει στη ζωή σας και αυτή είναι ένας χαιρέκακος άνθρωπος και απολαμβάνει τα κατορθώματά της.

[monbebe]

το ξερω... ετσι πρεπει απλα μερικοι ανθρωποι -πχ εγω- ειναι παραπανω ευαισθητοι απ'οσο πρεπει... και περνω πολυ τις μετρητοις μερικα πραγματα... και στεναχοριεμαι πολλες φορες παραπανω απ'οτι πρεπει... και οποτε επανελθω με τον αντρα μου σ'αυτην τη συζητηση καταληγω να λεω ξανα και ξανα οτι εγω ποτε δεν ανακατευτηκα και δεν ειπα τι θα κανει ο ενας κι ο αλλος μεσα στο σπιτι του... σ'εμενα γιατι το κανουν? και αυτο με πειραζει πιο πολυ..

κανεις δεν την βαζει στη θεση της γιατι πολυ απλα κανεις δεν θεωρει οτι κανει κατι κακο... "γλυφει" τοσο επιδεξια και καλοπιανει τ'αυτια ωστε ολοι νομιζουν οτι ενδιαφερεται... αλλα τι να πει κανεις για το μυαλο της αλληνης.. το κακο ειναι οτι δεν θελω να της δινω τη χαρα οτι με "κερδιζει" ή οτι καταφερνει και μου χαλαει τη διαθεση, αλλα νομιζω οτι τελικα τα καταφερνω μια χαρα μονη μου...

[ΖΑΜΒΕΤΟ]

Σε καταλαβαίνω γιατί όταν πρωτοήρθα στην Πάρο θες η μοναξιά μου θες μερικοί ηλίθιοι έκλαιγα καθημερινά και φόρτιζα και τον άντρα μου!Όταν έκανα τα παιδιά μου και θέλοντας να τα προστατεύσω από εμένα την ίδια και τα ψυχοπλακωτικά μου άρχισα να αντιδράω και να τα λέω έξω από τα δόντια για να επιβιώσω γιατί είμαι κι εγώ μόνη μου και δεν προχωράει η ζωή!!!

[monbebe]

Σε καταλαβαίνω γιατί όταν πρωτοήρθα στην Πάρο θες η μοναξιά μου θες μερικοί ηλίθιοι έκλαιγα καθημερινά και φόρτιζα και τον άντρα μου!Όταν έκανα τα παιδιά μου και θέλοντας να τα προστατεύσω από εμένα την ίδια και τα ψυχοπλακωτικά μου άρχισα να αντιδράω και να τα λέω έξω από τα δόντια για να επιβιώσω γιατί είμαι κι εγώ μόνη μου και δεν προχωράει η ζωή!!!

 

εχω περασει κατι αναλογο... μετακομισα στην εφηβεια, πεσαν διαφορα δυσαρεστα μαζεμενα και ολοι λακισαν, απο γνωριμιες ολοι κλικα και εγω στη μεση του πουθενα μονη μου... και ευτυχως που ο αντρας μου -καλα να τον εχει ο Θεος, απορω πως με αντεχει ωρες ωρες- ηταν και φιλος και συντροφος... αυτος τα εχει τραβηξει ολα.... οτι ψυχοκατασταση πανω του ξεσπαγα... να μιλησω, να κλαψω, να αντιδρασω... και ευτυχως που εβλεπε οτι δεν ειχα και αδικο... αλλα ειναι και καλος ανθρωπος, δεν θελει μπερδεματα, δεν μιλαει και αναγκαστικα, για να μην τον φερω σε δυσκολη θεση με τον αδερφο του -που δεν εχω κανενα προβλημα- δεν μιλαω κι εγω... κι αυτος ο αδερφος του, προβατο εντελως...

[ΖΑΜΒΕΤΟ]

Κι εμείς δεν θέλουμε μπλεξίματα και γρουσουζιές οπότε το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναιγια να μην ξεσπάω κι εγώ σ'εκεινον να κάνω πέρα τα άτομα που με πληγώνουν ακόμα κι αν είναι πολύ κοντινοί μου άνθρωποι.Γιατί από την μικρή μου εμπειρία,αυτοι είναι που κάνουν μεγαλύτερο κακό παρά οι ξένοι γιατί τους φίλους τους διαλέγουμε αλλά τους δικούς τους τρώμε στη μάπα,κι εγώ το ανέτρεψα αυτό και κράτησα αυτούς που με κάνουν ευτυχισμένη και όχι κάποιους γιατί είμαι υποχρεωμένη να τους ανέχομαι!!Να είσαι καλά Monbebe δεν ξέρεις πόσο ανάγκη είχα να τα βγάλω αυτά από μέσα μου και δυστυχώς δεν τελειώνουνε αλλά κοριτσάκι μου η ζωή είναι μικρή και δεν αξίζει να καταντήσουμε καταθληπτικές για κανέναν πρέπει να είμαστε μαχητές και να προστατεύουμε την οικογένειά μας!Ελπίζω να μας αξιώσει ο θεός κάποια στιγμή να τα πούμε κι από κοντά!!!

[staxioforina]

κορίτσια συμφωνώ με όλες σας....άστο να πάει άστο!!!!όσοι δεν έχουν να ασχοληθούν με κάτι βρίσκουν και λένε κακίες και είναι χαιρέκεκακοι...μην δίνετε σημασία..η ζωή είναι πολύ ωραία και αξίζει να την σπαταλάμε σε ωραία πράγματα!!!κορίτσια κάτι άσχετο..προσπαθώ να βάλω εικόνα από το baby-gaga και δεν έχω καταλάβει..μπήκα στο site που που γράφει στις οδηγίες αλλά δεν...μπορεί καμμιά να με βοηθήσει;ευχαριστώ

[monbebe]

τελικα ολοι περναμε πανω κατω τα ιδια... παντου υπαρχουν φιδια... και "νυφιτσες".... anyway οπως λεει και η προλαλησασα ας το αφησω να παει και οτι κακο προσπαθει να γυρισει πισω...

οσο για το τικερακι staxio θες να μου στειλεις πητ και φυλο και να σου στειλω τον κωδικο για να τον βαλεις στο προφιλ σου?

[Anta1]

Καλημέρα κορίτσια! Έχω ένα μωράκι 2 μηνών και επιλόχειο κατάλθιψη από την πρώτη μέρα που το γέννησα. Είμαι μόνη μου, γονείς και πεθερικά μακριά, ο σύζυγός μου έχει απαιτητική δουλειά και ο μικρός ζορίζεται από τους κολικούς όλη τη νύχτα, ενώ την ημέρα θέλει συνέχεια κάποιον δίπλα του, διαφορετικά κλαίει συνέχεια. Δεν θέλω να πάρω φάρμακα, όμως νιώθω πεσμένη όλη την ώρα, έχω γίνει γρινιάρα και μίζερη, ούτε ο άντρας μου δεν θα με αντέχει σε λίγο, κι όσο για το μωρό...δε θέλω να το βλέπω ώρες ώρες. Νιώθω συνέχεια κουρασμένη... Πότε περνάει όλο αυτό; Δεν ξέρω τι να κάνω.

[liaki2008]

Καλησπέρα κορίτσια και απο μένα!

Εγω παρότι είχα πολύ καλή εγκυμοσύνη, η ψυχολογία μου χάλασε πολύ! Η αλήθεια ήταν ότι η σκέψη για ένα παιδί με τρόμαζε, ο άντρας μου κυρίως είχε ξετρελαθεί εγω έλεγα αργότερα! Ήρθε η εγκυμοσύνη, στοπ τα γυμναστήρια, στοπ τα τσιγαρα τα ποτά και τα ξενύχτια, αλλά έλεγα σιγά 9 μήνες είναι θα περάσουν!

Εεε το αγοράκι μου είναι 2 μηνών, είναι ότι πιο ομορφο υπάρχει στη ζωή μου, και ντρέπομαι πολύ για κάποιες σκέψεις μου.

Νομίζω πως η ζωή μου τελείωσε, ενώ εχω τη μαμα μου και με βοηθά το μωράκι μου είναι αρκετά γκρινιάρικο και με κολικούς, αλλά παλιά η ζωή μου ήταν πολύ έντονη γεμάτη βόλτες, φίλους μπάνια..και τώρα νομίζω πως δεν μπορώ να τους ακολουθήσω.

Παρότι αρχισα γυμναστήριο πριν 3 μέρες ούτε αυτό με ευχαρίστησε που το γυμναστήριο ήταν η "μιση μου ζωή", δεν ξέρω ειλικρινά τι έχω πάθει, αλλά στη σκέψη ότι δεν θα μπορώ να πάω με τόση ευκολία για μπάνιο πχ με πιάνει να βάλω τα κλάματα!

ισως φταίει που το μωράκι μου είναι ανήσυχω και θέλει συνέχεια κάποιον απο πάνω του, αλλά πραγματικά νιώθω απαίσια και φυσικά ο άντρας μου παρότι είναι δίπλα μου και βοηθάει πολύ με το μωρό πιστεύω ότι δεν κατάλαβε ποτέ σε αυτά τα 9 χρονια που είμαστε μαζί την υπερβολικη αγάπη μου για τη ζωή και το να περνώ καλά.

Τι να πω...βρίσκομα σε απόγνωση και νομίζω πως τίποτα δεν είναι όπως πρίν μετά απο μια εγκυμοσύνη..ευτυχώς που έρχονται τα πλασματάκια μας και μας δίνουν κουράγιο..γιατί αλλίως θα ήμουν για το "Δαφνι",,χαχα

[Anta1]

Το ότι τίποτε δεν θα είναι πια το ίδο ΠΟΤΕ είναι αλήθεια και εγώ δεν το είχα αντιληφθεί όταν ήμουν έγκυος! Ευτυχώς το προηγούμενο Σαβ/κο πήγαμε στα πεθερικά μου στο χωριό και γύρισα άλλος άνθρωπος! Νομίζω ότι μου είχε λέιψει η ανθώπινη παρουσία, αφού για 2 μήνες ο μόνος άνθρωπος με τον οποίο μιλούσα (εκτός τηλφώνου εννοώ) ήταν ο άντρας μου. Χθες πήγαμε το μικρό στην παιδίατρο για το πρώτο του εμβόλιο και τον μηνιαίο έλεγχο. Δεν έχει κολικούς και ο ανήσυχος ύπνος του είναι φυσιολογικός, έτσι μας είπε. Κι εγώ ηρέμησα κάπως. Τώρα τον βγάζω βόλτα κάθε μέρα και κάνω υπομονή να κλείσει και τον τρίτο μήνα, να μεγαλώσει λίγο ακόμα για να μπορώ να τον παίρνω μαζί μου και να βγαίνω με κόσμο ή να έρχονται φίλοι στο σπίτι γιατί ακόμα δεν είμαι σίγουρη ότι μπορώ να τα συνδυασω αυτά τα δυο... Πάντως η βοήθεια με το μωρό είναι σημαντικό πράγμα έστω και για λίγη ώρα! Βόλτες και άνθρωποι να μιλάς, αυτά τα δυο τελικά με βοήθησαν πολύ!

[alexaki]

lilaki2008 σε καταλαβαίνω απόλυτα!!!! Είμαι δε τόσο κουρασμένη που γκρινιάζω συνέχεια.. Έχω να κοιμηθώ ολόκληρο το βράδυ 7 μήνες, τους 4 πρώτους με το πρόβλημα με τους κολικούς, μετά με δόντια.... Ολη την εβδομάδα γυρνάω στις 7 από την δουλειά το Σ/Κ προσπαθώ να φτιάξω το σπίτι, να σιδερώσω κτλ. αισθάνομαι ότι όλα τελείωσαν εδώ... ή μήπως έρχονται και πιο δύσκολες ημέρες??? Δεν είμαι αχάριστη, αισθάνομαι πολύ τυχερή που έχω τον μπεμπούλη μου αλλά ώρες ώρες με πιάνει το παράπονο... είμαι υπερβολική που ζητάω λίγες ώρες ύπνου παραπάνω και μια βολτίτσα χαλαρά????

[ΡΕΝΕ]

Κορίτσια καλησπέρα.

Ζητώ απεγνωσμένα τη βοήθειά σας.

Τις τελευταίες 2-3 εβδομάδες έχω φοβερή ανασφάλεια και νεύρααααα!!!!!

Μήπως αυτά είναι τα προεόρτια της επιλόχιας κατάθλιψης?

Σας παρακαλώ βοηθήστε με γιατί έχω βαρεθεί να κλαίω, να αγωνιώ και να συγχίζομαι. Δεν μου φταίει και αυτό το πλασματάκι που έχω μέσα μου. Μου φαίνεται τελείως τρελό να πάθω κατάθλιψη αφού θέλαμε τόσο πολύ να κάνουμε παιδί - προσπαθούσαμε 2 χρόνια!!!!!

Σας ευχαριστώ πολύ.

[Anta1]

ΡΕΝΕ, προσπάθησε να χαλαρώνεις όσο μπορείς. Βγες έξω, πήγαινε για καφέ, κάνε ψώνια, μίλα με άλλους ανθρώπους, μίλα με το σύζυγό σου και ΚΟΙΜΗΣΟΥ όσο πιο πολύ μπορείς γιατί μετά τη γέννα του μωρού δεν θα ξανακοιμηθείς για μεγάλο διάστημα! Εγώ πριν γεννήσω κοιμόμουν από τις 10.30 το βράδυ ως τις 6.30 το πρωί που σηκωνόμουν για τη δουλειά. Τώρα κοιμάμαι στην καλύτερη πρίπτωση 6 ώρες συνολικά το 24 ωρο και η έλλειψη ύπνου με έχει κουράσει. Τώρα τελευταία απέκτησα και αϋπνία... Γενικά προσπάθησε να είσαι όσο πιο ήρεμη μπορείς... Δεν είναι απαραίτητο να πάθεις επιλόχεια κατάθλιψη, αλλά αν συμβεί, να είσαι προετοιμασμένη!

[ΡΕΝΕ]

Anta1 σε ευχαριστώ πολύ.

Θα προσπαθήσω να κάνω αυτό που λες, αν και στο θέμα του ύπνου έχω ήδη αϋπνίες!

Ελπίζω να πάνε όλα καλά και να ηρεμήσω.

Εύχομαι και σε εσένα να στρώσουν τα πράγματα.

Να είσαι καλά και να χαίρεσαι το μωράκι σου.

[novpal]

Κορίτσια καλησπέρα.

Ζητώ απεγνωσμένα τη βοήθειά σας.

Τις τελευταίες 2-3 εβδομάδες έχω φοβερή ανασφάλεια και νεύρααααα!!!!!

Μήπως αυτά είναι τα προεόρτια της επιλόχιας κατάθλιψης?

Σας παρακαλώ βοηθήστε με γιατί έχω βαρεθεί να κλαίω, να αγωνιώ και να συγχίζομαι. Δεν μου φταίει και αυτό το πλασματάκι που έχω μέσα μου. Μου φαίνεται τελείως τρελό να πάθω κατάθλιψη αφού θέλαμε τόσο πολύ να κάνουμε παιδί - προσπαθούσαμε 2 χρόνια!!!!!

Σας ευχαριστώ πολύ.

 

Και ανασφάλεια & νεύρα & απ' ολα θα έχεις! Θέλει πολλή προσοχή όμως μη σε πάρει απο κάτω γιατί μετά θα είναι πιο δύσκολο να συνέλθεις. Εγώ είχα δύσκολες εγκυμοσύνες. Στην πρώτη, έκανα τόσους πολλούς εμετούς & για τόσο καιρό που μπήκα στο νοσοκομείο με αφιδάτωση. Όλα αυτά με έριξαν πολύ, με αποτέλεσμα να μη θέλω να βγω απο το σπίτι. Δεν είχα κουράγιο να σηκωθώ απο τον καναπέ & έβλεπα μόνο τηλεόραση. Άσε που έκλαιγα συνέχεια. Τα ίδια & αφού γέννησα. Μιλάμε για πολύ κλάμα. Δεν είχα εκδηλώσει επιθετική συμπεριφορά, αλλα ένιωθα μια μαυρίλα μέσα μου!!! Αυτό μου κράτησε αρκετούς μήνες... Στη δεύτερη εγκυμοσύνη παρ' οτι είχα πάλι εμετούς κλπ κλπ, αποφάσισα οτι δεν είχα χρόνο για καταθλίψεις και το πάλεψα. Προσπαθούσα να είμαι συνέχεια απασχολημένη με κάτι. Έτσι & αλλιώς είχα & τον μεγάλο μπόμπιρα που μου έφτιαχνε το κέφι!

[ΡΕΝΕ]

novpal σε ευχαριστώ πολύ. Ήδη νοιώθω πολύ καλύτερα, μίλησα με τον άντρα μου, άρχισα να διασκεδάζω λίγο παραπάνω και να αφήσω για λίγο στην άκρη τις υποχρεώσεις και τα πρέπει και να σκεφτώ την κορούλα που θα έρθει σύντομα κοντά μας. Ελπίζω όλα να πάνε καλά. Σου εύχομαι και σε εσένα τα καλύτερα.

[ikas]

Pene εχουν δικιο τα κοριτσια πρεπει να ηρεμησεις, να βγαινεις εξω οσο πιο συχνα μπορεις μια βολτα στις βιτρινες σε καποιο κοντινι παρκο και μιλα βγαλε απο μεσα σου οτι εχεις ακομα και αν αυτα που σκεφτεσαι νομιζεις πως στους αλλους φαινονται κουτα.Μη ξεχνας πως αυτη η περιοδος ειναι μοναδικη εναι μονο για σενα και για το πλασματακι που εχεις μεσα σου.ολες τα περασαμε αυτα αλλες κατα την διαρκεια της εγκυμοσυνης και αλλες μετα.εγω ημουν πολυ καλα στην εγκυμοσυνη και με πολυ ασχημη καταθλιψη μετα, που κρατησε σχεδον εφτα μηνες!μην πανικοβαλευσαι καλη μου.χαϊδευε την κοιλιτσα σου ακουγε χαλαρωτικη μουσικη και νιωσε περιφανη που προκειται να γινεις μανουλα, ειναι η μεγαλυτερη ευλογια.ακομα και αν νομιζεις πως ο αντρας σου δεν μπορει να σε καταλαβει γιατι ενδεχωμενος να το πιστευεις ειμαστε εδω για να σ΄ακουσουμε και να σε στηριξουμε.θα περασουν ολα κουκλα μου και οταν κρατησεις στην αγκαλια σου το μωρακι σου θα εισαι η πιο ευτυχισμενη γυναικα στον κοσμο θα το δεις!

[Anta1]

ikas, ΕΦΤΆ ΜΉΝΕΣ! Αν μου κρατἠσει και εμένα τόσο, με βλέπω να με χωρίζει ο άντρας μου! Κι εγώ στην εγκυμοσύνη ήμουν μια ευτυχισμένη γυναίκα και μετά τη γέννα άστα να πάνε! Τώρα, 2,5 μήνες μετά είμαι με τις εβδομάδες, μια καλά και μία τόσο χάλια που δεν θέλω καν να ασχολούμαι με το μωρό, δεν μπορώ όμως να κάνω αλλιώς... Ελπίζω να περάσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα...

[ikas]

ο αντρας εκ των πραγματων δεν μπορει να καταλαβει την ψυχολογια σου εξηγησε του οσο το δυνατον πιο ηρεμα πως νιωθεις ειμαι σιγουρη πως αν του δωσεις να καταλαβει θα ειναι διπλα σου ολοι οι ανθεωποι καποια στιγμη εχουμε τα ψυχολογικα μας σκαμπανεβασματα ποσο μαλλον οταν συσωρευονται για 9 μηνες οι ορμονες της γυναικες και μετα πρεπει να επανελθουν στην αρχικη τους κατασταση

[Anta1]

ikas, ο άντρας μου είναι δίπλα μου, αλλά είναι κι αυτός άνθρωπος... Και καταλαβαίνω ότι τον κούρασα με τα κλάματα και την αρνητική μου συμπεριφορά. Ευτυχώς από τη Δευτέρα νιώθω καλύτερα...Ελπίζω να κρατήσει αυτό, να μην ξαναγυρίσω πίσω...Για το καλό όλων μας!

[ikas]

Ολα ειναι περαστικα, και ολα διρθωνονται οταν εχεις τον αντρα σου διπλα σου και το παιδακι σου καλα, μη φοβασαι τιποτα ολα ξεπερνιουνται και θα δεις που μετα απο καιρο θα τα θυμασαι σαν ασχημο ονειρο. Εχθες μιλουσα με μια κοπελα που εχει ενα κοριτσακι 14 μηνων και μου ελεγε ποσο ασχημα ειχε περασει την επιλοχεια καταθλιψη που εφτασε σε σημειο απο τα νευρα της να αρπαξει το παιδι απο την κουνια απο τα χερακια του με αποτελεσμα να του βγει του παιδιου το χερι. απο εκει και περα συνηλθε και ειπε τι κανω?!καταλαβαινεις λοιπον πως υπαρχουν ακομα πιο δυσκολες καταστασεις

[Minnie!]

''Επιλόχεια κατάθλιψη'' ναι είχα .....πέρασα και από αυτή τη φάση.Μου το έλεγαν αλλά δεν το καταλάβαινα αλλά τελικά έγινε και σε μένα.Είναι μία φάση λίγο απροσδιόριστη αλλά που θα παέι θα περάσει.

[Arima]

Γεια σας κορίτσια ! Είμαι καινούργια εδώ και βρήκα αυτό το θέμα επειδή μου

ταιριάζει . Νιώθω πολύ στεναχωρημένη και πολύ μονη. Τσακωνομαι

με τον άντρα μου και κλαίω και φοβάμαι μην κάνω κακό στο μωρακι

μου που είναι στην κοιλιτσα μου. Δεν συζητώ με κανένα για αυτό το

Θέμα γιατί είμαι κλειστός άνθρωπος και δεν μου αρέσει να συζητώ τα

πολύ προσωπικά μου. Εξάλλου θεωρώ πως αυτό το θέμα αφορά τον άντρα μου και μένα. Θέλω συνεχώς αγάπη σημασία και επιβεβαίωση και όταν δεν μου τα δείχνει αυτά κλαίω ασταμάτητα. Δεν ήμουν έτσι παλιά . Μέχρι και να χωρίσουμε του είπα αλλά ευτυχώς δεν θελει. Απλά κάποιες στιγμές νιώθω τόσο μονη και νιώθω πως δεν με καταλαβαίνει. Προχθές πήγε για ένα ποτό με τους φίλους του και γύρισε 1:30 και εγώ έκλαιγα γιατί δεν ήρθε πιο νωρίς και ξάπλωσα μονη μου. Τσακωθηκαμε έκλαιγα μονη μου ενώ αυτός ένιωθε θυμωμένος μαζί μου. Μετά από πολύ κλάμα ηρεμισα λίγο μου είπε πως με αγαπά και ξάπλωσαμε μαζι. Δεν ξέρω τι να κάνω για να μην αντιδρώ έτσι και κουραστικά να κλαίω. Περιμένω συμβουλές .

[lelaki1980]

Γεια σας κορίτσια ! Είμαι καινούργια εδώ και βρήκα αυτό το θέμα επειδή μου

ταιριάζει . Νιώθω πολύ στεναχωρημένη και πολύ μονη. Τσακωνομαι

με τον άντρα μου και κλαίω και φοβάμαι μην κάνω κακό στο μωρακι

μου που είναι στην κοιλιτσα μου. Δεν συζητώ με κανένα για αυτό το

Θέμα γιατί είμαι κλειστός άνθρωπος και δεν μου αρέσει να συζητώ τα

πολύ προσωπικά μου. Εξάλλου θεωρώ πως αυτό το θέμα αφορά τον άντρα μου και μένα. Θέλω συνεχώς αγάπη σημασία και επιβεβαίωση και όταν δεν μου τα δείχνει αυτά κλαίω ασταμάτητα. Δεν ήμουν έτσι παλιά . Μέχρι και να χωρίσουμε του είπα αλλά ευτυχώς δεν θελει. Απλά κάποιες στιγμές νιώθω τόσο μονη και νιώθω πως δεν με καταλαβαίνει. Προχθές πήγε για ένα ποτό με τους φίλους του και γύρισε 1:30 και εγώ έκλαιγα γιατί δεν ήρθε πιο νωρίς και ξάπλωσα μονη μου. Τσακωθηκαμε έκλαιγα μονη μου ενώ αυτός ένιωθε θυμωμένος μαζί μου. Μετά από πολύ κλάμα ηρεμισα λίγο μου είπε πως με αγαπά και ξάπλωσαμε μαζι. Δεν ξέρω τι να κάνω για να μην αντιδρώ έτσι και κουραστικά να κλαίω. Περιμένω συμβουλές .

 

γεια σου κοριτσι!φυσιολογικο αυτο που περνας το εχω περασει και εγω κατα τη διαρκεια της εγκυμοσυνης μου...πολλα νευρα ενιωθα οτι το περναω ολο αυτο μονη μου κτλ ενω κατι τετοιο εκ των υστερων αποδειχθηκε οτι δεν ισχυει.το οτι βγηκε για ενα ποτο με τους φιλους του δε λεει κατι και το κανει και ο δικος μου.αν γυρισε νωρις ή αργα δεν πειραζει αν και εφοσον το εχετε συζητησει και το κανει επειδη παντα το εκανε ή απλα το κανει τωρα..αυτο το ξερεις μονο εσυ....εμενα ο αντρας μου επειδη ειχε καφετεριες κτλ παντα γυρναγε σπιτι 2-3 το βραδυ.οποτε ειμαι συνιθισμενη να βγει και για ενα ποτο τωρα που δεν εχουμε μαγαζι με τους φιλους του αρκει αυτο εννοειτε να μην γινετε συνεχεια.οσο αφορα τα κλαματα ειναι σημαδι οτι ολο αυτο ειναι πρωτογνωρο(φανταζομαι ειναι το πρωτο σου)μετα θα ηρεμησεις.....μην τσακωνεσε και συμβουλη μου ειναι να κατσεις να μιλησεις με τον αντρα σου να του πεις τι νιωθεις να δουμε τι θα σου πει και ο ιδιος.το σαγαπαω και καλυνηχτα μερικες φορες δεν μας φτανει!! μιλα του....ειναι ο ανθρωπος σου....χωρις κλαματα και χωρις γκρινια

[Arima]

Σε ευχαριστώ πολύ Λελακι για την απάντηση σου. Όντως είναι το πρώτο μου και ήδη μιλήσαμε με τον άντρα μου και νιώθω κάπως καλύτερα. Υπάρχουν στιγμές που είμαι μια χαρά και άλλες που με μια αφορμή καταρρέω . Περνώ και δύσκολη εγκυμοσύνη με προβλήματα πλακούντα και έγινα ακόμα πιο ευαίσθητη. Ελπίζω πως όταν γεννήσω να μου περάσει όλο αυτό και να είμαι πιο ήρεμη. Το πιο δύσκολο για μένα είναι να διαχειριστώ το συναίσθημα της μοναξιάς που νιώθω κάποιες φορές.