ούτε δημόσιο, ούτε ιδιωτικό(homeschooling)

[malecon]

Σίγουρα έχει 'λάθη' / 'μειονεκτήματα' το σύστημα μας. Ο 'πραγματικός' τρόπος αντιμετώπισης είναι τα εντοπίζουμε είτε ως γονείς, ως εκπαιδευτικοί ή ως 'μέρος του συστήματος' και να ζητάμε την βελτίωση τους, να κάνουμε τις εισηγήσεις μας για το τί και πως. Και αν δεν μπορούμε να το κάνουμε μέσα από το σχολείο μπορούμε ως γονείς να το κάνουμε συμπληρωματικά.

Από την στιγμή που εντοπίζονται τα προβλήματα μέχρι να διορθωθούν πόσος χρόνος περνάει? Μήπως περισσότερος από αυτόν που θα περάσει ένα παιδί στο σχολείο? (πχ 6 χρόνια για το δημοτικό) Έτσι λοιπόν κάποιος σου λέει πως προτιμάει το hs που είναι σίγουρο από το να ρισκάρει να περιμένει πότε και εάν θα γίνουν αλλαγές.

 

Δεν λέω ότι συμφωνώ με αυτό το σκεπτικό, αλλά αποκλείεται να υπάρχουν πολλοί που το βλέπουν έτσι?

[jannis]

Δεν λέω ότι μπορούν να διορθωθούν όλα ενώ το παιδί σου είναι σχολείο, αλλά ότι όπως κάποιοι άλλοι συνισφέραν για να έχεις εσύ το σημερινό σχολείο μπορείς εσύ να συνισφέρεις για το αυριανό.

Πολλά - πιστεύω ή θέλω να πιστεύω- διορθώνονται / αντιμετοπίζονται σε επίπεδο τάξης και συνεργασίας με την δασκάλα. Δεν νομίζω ότι οι γονείς περιμένουν να πάνε σχολείο τα παιδιά για να τους απασχολήσει το θέμα παιδείας. Τα δικά μου είναι 4 και με απασχολεί έδω και 6 χρόνια...

Αυτά που δεν "διορθώνονται" αντιμετοπίζονται - έχει και αυτό την σημασία του.

Αυτό που δεν καταλαμβαίνω είναι γιατί είναι σίγουρο τοhs ?????

[ms1978]

Ο κυνόδοντας έχει αναφερθει πολλές φορές. Και εγώ όπου θεοδώρα θα προτιμούσα να βάζαμε "υποστηρικτές του hs" αλλά για συντομια χρησιμοποιησα το όνομα του πιο ένθερμου υποστηρικτή.

Επίσης χρησιμοποίησα το ποστ σου και επεκταθηκα λίγο Εγώ για παράδειγμα έχω κρίνει τις προτιμήσεις της, άσχετα αν δεν το έχω εκφράσει έντονα στο φόρουμ, και πολλά από όσα σκέφτηκα έχουν ήδη γραφτεί πολλές φορές. Όμως βλέπω πως σε πολλά έχουν δοθεί απαντήσεις (το αν τις θεωρούμε ικανοποιητικές είναι υποκειμενικό) και για όσα εκκρεμούν θα πρέπει να ψάξουμε τι ορίζει η νομοθεσία.

Πιθανόν οι απαντήσεις που μπορεί να δοθούν από την πολιτεία να μην καλύπτουν το θέμα hs στο σύνολό του ή αν τελικά το hs εφαρμοσθεί να προκύψουν και άλλα ερωτήματα, είναι κάτι νέο και η εμπειρία μικρή. Σίγουρα θα εμφανισθούν "παιδικές ασθένειες"

Τι εννοείς καινούργιο. To hs δεν είναι καινούργιο εδώ και κάτι δεκαετίες υπάρχει σε αγγλόφωνες χώρες. Τώρα το προφίλ των γονέων που το επιλέγουν...

[malecon]

Δεν λέω ότι μπορούν να διορθωθούν όλα ενώ το παιδί σου είναι σχολείο, αλλά ότι όπως κάποιοι άλλοι συνισφέραν για να έχεις εσύ το σημερινό σχολείο μπορείς εσύ να συνισφέρεις για το αυριανό.

Πολλά - πιστεύω ή θέλω να πιστεύω- διορθώνονται / αντιμετοπίζονται σε επίπεδο τάξης και συνεργασίας με την δασκάλα. Δεν νομίζω ότι οι γονείς περιμένουν να πάνε σχολείο τα παιδιά για να τους απασχολήσει το θέμα παιδείας. Τα δικά μου είναι 4 και με απασχολεί έδω και 6 χρόνια...

Αυτά που δεν "διορθώνονται" αντιμετοπίζονται - έχει και αυτό την σημασία του.

Αυτό που δεν καταλαμβαίνω είναι γιατί είναι σίγουρο τοhs ?????

Μπορεί σε κάποιους να φαίνεται πιο σιγουρο από το δημόσιο σχολείο. Ή τα προβλήματα που δεν αντιμετοπίζονται άμεσα (πχ έλλειψη κτιρίων κατάλληλων για σχολεία, λεω εγώ ενα παραδειγμα) να τα θεωρούν πρωταρχικά

Τι εννοείς καινούργιο. To hs δεν είναι καινούργιο εδώ και κάτι δεκαετίες υπάρχει σε αγγλόφωνες χώρες. Τώρα το προφίλ των γονέων που το επιλέγουν...

Εννοώ για την Ελλάδα...ή μήπως κάνω λάθος? Και έχω την εντύπωση πως σε πολλές από τις χώρες που εφαρμόστηκε αυτό έγινε (και) λόγω ιδιαίτερων συνθηκών που στην Ελλάδα δεν υπάρχουν, ή δεν υπάρχουν σε μεγάλο βαθμό

[mariazil]

Εννοώ για την Ελλάδα...ή μήπως κάνω λάθος?

Όχι, ούτε για την Ελλάδα είναι κάτι καινούριο, για την Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, ναι, από το 1974 και μετά!

Πιο πριν, υπήρχε η δυνατότητα να δώσεις εξετάσεις ως "κατ'οίκον διδαχθείς/σα" στο τέλος της χρονιάς και να πάρεις το απολυτήριό σου. Εννοείται ότι οι εξετάσεις ήταν πάνω στην ύλη της αντίστοιχης τάξης, άρα μιλάμε για ελεγχόμενο hs. Εννοείται επίσης ότι ήταν τακτική διαδεδομένη σε οικογένειες με οικονομική άνεση, ξενόγλωσσες νταντάδες κλπ και ήταν πιο συχνό στα παλιότερα χρόνια, μέχρι τη δεκαετία του '50 ας πούμε και λιγότερο μετά, ακριβώς γιατί ο ρόλος του σχολείου αναγνωρίστηκε ως καθοριστικός για την υγιή ψυχοπνευματική ανάπτυξη του παιδιού. Και αναφέρομαι στο σχολείο ως χώρο συνύπαρξης και συναναστροφής παιδιών με διαφορετικό οικογενειακό υπόβαθρο, γιατί αυτό είναι το σημαντικό κι αυτό τον πλούτο δεν μπορείς να τον βρεις πηγαίνοντας τα παιδιά σου 3 φορές την εβδομάδα στο μπαλέτο!

Επίσης επιμένω ότι δεν βοηθάς το παιδί σου με το να είσαι πάνω από το κεφάλι του 24 ώρες το 24ωρο, γιατί προφανώς θέλεις να έχεις τον έλεγχο της κατάστασης, δεν το αφήνεις να μεγαλώσει, να ωριμάσει, να κάνει λάθη για να μάθει!!!

Jannis, συμφωνώ κι εγώ με αυτά που γράφεις!!!

[malecon]

Όχι, ούτε για την Ελλάδα είναι κάτι καινούριο, για την Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, ναι, από το 1974 και μετά!

Πιο πριν, υπήρχε η δυνατότητα να δώσεις εξετάσεις ως "κατ'οίκον διδαχθείς/σα" στο τέλος της χρονιάς και να πάρεις το απολυτήριό σου. Εννοείται ότι οι εξετάσεις ήταν πάνω στην ύλη της αντίστοιχης τάξης, άρα μιλάμε για ελεγχόμενο hs. Εννοείται επίσης ότι ήταν τακτική διαδεδομένη σε οικογένειες με οικονομική άνεση, ξενόγλωσσες νταντάδες κλπ και ήταν πιο συχνό στα παλιότερα χρόνια, μέχρι τη δεκαετία του '50 ας πούμε και λιγότερο μετά, ακριβώς γιατί ο ρόλος του σχολείου αναγνωρίστηκε ως καθοριστικός για την υγιή ψυχοπνευματική ανάπτυξη του παιδιού. Και αναφέρομαι στο σχολείο ως χώρο συνύπαρξης και συναναστροφής παιδιών με διαφορετικό οικογενειακό υπόβαθρο, γιατί αυτό είναι το σημαντικό κι αυτό τον πλούτο δεν μπορείς να τον βρεις πηγαίνοντας τα παιδιά σου 3 φορές την εβδομάδα στο μπαλέτο!

Επίσης επιμένω ότι δεν βοηθάς το παιδί σου με το να είσαι πάνω από το κεφάλι του 24 ώρες το 24ωρο, γιατί προφανώς θέλεις να έχεις τον έλεγχο της κατάστασης, δεν το αφήνεις να μεγαλώσει, να ωριμάσει, να κάνει λάθη για να μάθει!!!

Jannis, συμφωνώ κι εγώ με αυτά που γράφεις!!!

A ok προφανώς δεν είχε τύχει να ακούσω κάτι. (αν μάλιστα μιλάμε για οικογένειες με μεγάλη οικονομική άνεση, δεν εχω τετοιες στον περιγυρό μου ). Το ότι σταμάτησε οφείλεται στο ότι οι ίδιες οι οικογένειες αναγνώρισαν την αξία του σχολείου ή άλλαξε το νομοθετικό πλαίσιο? Γιατί στη δεύτερη περίπτωση τα βλέπω δύσκολα τα πράγματα για όσους σκέφτονται το hs.

Για το μπαλέτο που φέρνεις ως παράδειγμα, ή για το αν βοηθάς το παιδί σου με το να είσαι συνέχεια από πάνω του, συμφωνώ απόλυτα αλλά αναγνωρίζω και το γεγονός πως υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που μπορεί από την δική τους σκοπιά να θεωρούν το μπαλέτο (ας το πάρουμε ως παράδειγμα) ως το πιο σημαντικό στην διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού, και μάλιστα το πιστεύουν τόσο που δεν νομίζω πως πρόκειται να πεισθούν...και σου λένε γιατί να κάνει 10 ώρες την εβδομάδα αριθμητική και όχι μπαλέτο/ζωγραφική/μουσική? Και απλά ψάχνουν τον τρόπο να το εφαρμόσουν.

Να σου πω την αλήθεια κ εγώ δεν συμφωνώ με τις ώρες των μαθηματικών στο γυμνάσιο και στο λύκειο (αν είναι αλήθεια αυτά που έχω ακούσει) και θα ήθελα να είναι περισσότερες. Βέβαια εμπιστεύομαι αυτούς που έχουν διαμορφώσει το πρόγραμμα γιατί σκέφτομαι πως προφανώς κάτι παραπάνω θα ξέρουν... αλλά το ότι σκέφτομαι εγώ έτσι δεν σημαίνει πως η θεοδώρα και η κάθε θεοδωρα σκέφτεται με τον ίδιο τρόπο

[mariazil]

Να απαντήσω με τη σειρά, αλλά ... από το τέλος προς την αρχή

Σε καμμία περίπτωση δεν έχω την απαίτηση να σκέφτεται η θεοδώρα ή όποιος άλλος όπως εγώ!!! Έχω ήδη δηλώσει τουλάχιστον 2 φορές στο παρόν τόπικ και το ξαναλέω, ότι προσωπικά δεν θα το επέλεγα για το παιδί μου και δεν θα το πρότεινα για τα παιδιά γενικότερα, αλλά δεν βρίσκω παράλογο να επιτρέπεται το hs, ως εναλλακτική λύση, κάτω όμως από συγκεκριμένες προϋποθέσεις, ώστε να εξασφαλίζεται η υγιής ανάπτυξη του παιδιού. Εδώ σηκώνει πολλή συζήτηση, το ξέρω, όμως πως θα προστατεύσουμε τα παιδιά από την ημιμάθεια(που είναι το ένα σκέλος) και την κακοήθεια(γιατί "παίζει" κι αυτό), αν δεν υπάρχουν αυστηρά όρια;;;

πως υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που μπορεί από την δική τους σκοπιά να θεωρούν το μπαλέτο (ας το πάρουμε ως παράδειγμα) ως το πιο σημαντικό στην διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού, και μάλιστα το πιστεύουν τόσο που δεν νομίζω πως πρόκειται να πεισθούν...και σου λένε γιατί να κάνει 10 ώρες την εβδομάδα αριθμητική και όχι μπαλέτο/ζωγραφική/μουσική? Και απλά ψάχνουν τον τρόπο να το εφαρμόσουν.

Εδώ μιλάμε για γονείς που έχουν να λύσουν θέματα με τον εαυτό τους και λυπάμαι που το λέω έτσι ωμά. Όποιος έχει ασχοληθεί σοβαρά με τη μουσική, ξέρει ότι η μουσική χρειάζεται και μαθηματική σκέψη, όποιος ζωγραφίζει επίσης κι όποιος χορεύει ακολουθεί νόμους της φυσικής για να μην πέσει κάτω κι επίσης όλες οι τέχνες αυτές χρειάζονται κι έναν άνθρωπο σκεπτόμενο να τηις υπηρετήσει, και διαβασμένο για να ξέρει τί προηγήθηκε ιστορικά κλπ, κλπ. Τίποτα δεν είναι μονοδιάστατο.

Τέλος, ως προς το hs στην Ελλάδα, άρχισε να είναι λιγότερο δημοφιλές στην δεκαετία του '50 προς '60 επειδή αναγνωρίστηκε η αξία του σχολείου, στη δεκαετία του '60 είχαμε το περίφημο "Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία" και από το '74 και μετά τις ανάλογες ρυθμίσεις. Θέλω να πω, πολλοί άνθρωποι αγωνίστηκαν για να υπάρχει δημόσιο σχολείο για όλους, υποχρωτική εκπαίδευση μέχρι τα 15 κλπ

Ασφαλώς και δεν έχουμε το καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά αυτή η συζήτηση θα ήταν off topic εδώ, θα ταίριαζε σε ένα άλλο τόπικ με θέμα "Τα καλά και τα άσχημα του Ελληνικού Εκπαιδυτικού Συστήματος":)

[θεοδώρα3]

Τότε η πλειοψηφία ήταν αγροτική. Η ελίτ η τότε υπάρχει και σήμερα και έχει τα παιδιά της στην "άθραυστη" γυάλα που υπήρχε και τότε. Το παιδί της υπουργού παιδείας δεν έχει βρεθεί σίγουρα ποτέ στη δυσάρεστη θέση να βρει μόνο του τον τρόπο και να αναλάβει την πρωτοβουλία να προστατέψει τον εαυτό του από τον (σε κάθε δημόσιο σχολείο παρόντα) ταραξία νταή που χρήζει ψυχικής στήριξης και αναμόρφωσης.

 

Μεταξύ των αγροτών δεν υπήρχει η ταξική και πολιτισμική ανομοιογένεια που υπάρχει σήμερα. Δεν ήξεραν άλλωστε οι αγρότες γράμματα να μάθουν στα παιδιά τους, επομένως το σχολείο ήταν επιτακτική ανάγκη του γένους.

 

Τώρα κάθε γειτονιά και σχολείο, όμως υπάρχουν τόσες διαφορές μεταξύ των μαθητών...και σε αυτήν την ευνομούμενη κοινωνία που ζούμε εδώ και τόσα χρόνια με το αρτιότατο και φτιαγμένο από επιστήμονες σχολικό σύστημα, παντού επικρατεί ο νόμος της θάλασσας......θάλασσα πλατια....θαλασσάκι μου.

[emmaki]

Η "παρέας μας", δηλα΄δη εγώ, ο εαυτός μου και το emmaki (γιατί δεν εκπροσωπό κανέναν άλλο και δεν γουστάρω τις "παρέες"), πέρασα όλο το βράδυ διαβάζοντας πάλι τα μηνύματα (πολύ μαζοχίστρια, το ξερω).

Δυστυχώς, τα ερώτήματα μου δεν απαντήθηκαν...

Μπορεί και να μου ξέφυγαν...

Από τη στιγμή που εξακολουθούν, όμως, να υπάρχουν, μπορείς ή να μου δόσεις μια απάντηση ή να με παραπέμπψεις στο σημέιο που τα έχεις απαντήσεις;

Θα με διευκόλυνες πολύ, και εμένα, αλλά και όσους μπορεί να διαβάζουν για πρώτη φορά το thread και δεν έχουν το κουράγιο/την τρέλλα τη δική μου να ψάξουν τα πάντα....

Αν θες να διευκολύνεις τους "άλλους" και όχι την "παρέα μας" (κατά τα δικά σου λεγόμενα πάντα)....

 

 

Επαναφέρω τα ερωτήματα μου, για να μην ξεχνιούνται, και αναμένω απαντήσεις....

Να προσθέσω και άλλο ένα;

Ανα φέρθηκε ότι ένας από τους λόγους για το hs είναι και η "κακή" ύλη στο σχολείο (δεν μας αρέσει που το παιδί κάνει τόσα μαθηματικά ή τόσα αρχαία ή που δεν κάνει όση γυμναστική πρέπει κλπ). Αναφέρθηκε, επίσης, ως τρόπος ελέγχου των γνώσεων των παιδιών του hs, η συμμετοχή τους στις εξετάσεις του σχολείου μαζί με τα παιδιά που διδάχτηκαν τη συγκεκριμένη "κακή" ύλη στο σχολέιο.... Μήπως είναι αντιφατικά αυτά τα 2?

[θεοδώρα3]

Δεν είναι αντιφατικά, διότι ενώ ένα παιδί που πηναίνει στο δημοτικό ασχολείται με τη γλώσσα 2ώρες στο σχολείο και δύο ώρες στο σπίτι, ένα παιδί στο σπίτι ασχολείται όσο χρειάζεται και όσο επιθυμεί, πάντως λιγότερες ώρες ανα ημέρα, και το αποτέλεσμα που βγαίνει στο τέλος της χρονιάς είναι το ίδιο και συνήθως καλλίτερο.

[emmaki]

Δεν είναι αντιφατικά, διότι ενώ ένα παιδί που πηναίνει στο δημοτικό ασχολείται με τη γλώσσα 2ώρες στο σχολείο και δύο ώρες στο σπίτι, ένα παιδί στο σπίτι ασχολείται όσο χρειάζεται και όσο επιθυμεί, πάντως λιγότερες ώρες ανα ημέρα, και το αποτέλεσμα που βγαίνει στο τέλος της χρονιάς είναι το ίδιο και συνήθως καλλίτερο.

 

ΟΚ... Να μια απάντηση (αν και δεν σχολιάζεις τα λεγόμενα σου για "κακή" ύλη στο σχολέιο και όχι για κακή κατανομή ύλης).

Περιμένω και για τα υπόλοιπα ερωτήματα.....

(Αν και αυτό το "όσο" επιθυμεί σηκώνει επίσης πολύ συζήτηση....Αν πάρω π.χ. εμένα, έβλεπα βιβλίο και έβγαζα σπυράκια, άσχετα αν ακόμα και μέχρι τώρα δεν ε΄χω σταματήσει να σπουδάζω και να διαβάζω. Αν μου έδιναν τη δυνατότητα να ασχοληθώ με το σχολέιο (σε όποια ορφή του) όσες ώρες θέλω.....Θα επέλεγα να ζωγραφίζω όλη μέρα και να μην ανοίγω βιβλίο)

[θεοδώρα3]

Φυσικό είναι να βγάζεις σπυράκια με το σχολείο.

Με το γραπτό λόγο και με τα μαθηματικά όμως δεν είναι καθόλου φυσικό να έχει κανείς τέτοια αποστροφή, παρʼ όλο που το έχουν καταφέρει να μας κάνουν να αποστρεφόμαστε το διάβασμα (ακόμα και αν όλη μας τη ζωή δεν κάνουμε άλλη δουλειά).

 

Ένα παιδί, το έχω ξαναγράψει, έχει φυσική κλίση στο να θέλει να μαθαίνει να επικοινωνεί με το γραπτό λόγο. Αυτή τη φυσική κλίση ενισχύεται απλά με την οπτική επαφή με γραπτά κείμενα, ό,τι και να είναι αυτά. Από την ηλικία των 3 ή 4 ετών όταν βλέπει τους γονείς του να διαβάζουν, φωναχτά ή μη, όταν βλέπει στους τοίχους κολλημένα σημειώματα, εφημερίδες, διαφημίσεις, οτιδήποτε έχει γράμματα, αρχίζει να ξεχωρίζει φιγούρες τις οποίες επισημαίνει και θυμάται. Το επόμενο βήμα είναι να αρχίσει να ρωτάει τι είναι αυτό, τι είναι αυτό. Αν κάποιος απλά του λέει το γράμμα και πώς προφέρεται ....αυτό ήταν. Συνδιάζει τα γράμματα σε συλλαβές και τις συλλαβές σε λέξεις. Σε ηλικία 5 με 5,5 ετών ξέρει να διαβάζει κανονικά.

 

Από εκεί και πέρα όσο περισσότερο διαβάζει τόσο πιο ορθογράφος γίνεται. Για να θέλει όμως να διαβάζει όλο και περισσότερο, πρέπει να ενιδαφέρεται για το περιεχόμενο του βιβλίου, εντύπου γενικά , που έχει μπροστά του. Κάτι τέτοιο δεν έχει πετύχει όπως φαίνεται μέχρι τώρα το σχολικό σύστημα με τα βιβλία του που τα έχουν γράψει επιστήμονες του είδους.

 

Ένας αμερικάνος συνάδελφος του john holt , ο οποίος μου έδωσε με το βιβλίο του την ιδέα και την έχω εφαρμόσει και στα δικά μου παιδιά με επιτυχία, που είχε σπουδάσει πώς να διδάσκει την ανάγνωση σε παιδιά δημοτικού, λέει ότι πέρασαν πολλά χρόνια για να σταματήσει να κάνει όσα του είχαν διδάξει να κάνει στη σχολή που είχε τελειώσει.

 

Ο δάσκαλος αυτός βρισκόταν μέσα στο σχολείο και κάθε παιδί όποτε επιθυμούσε μέσα στην ημέρα του έλεγε να πάνε να διαβάσουν. Πήγαιναν μέσα σε ένα άνετο και ζεστό δωμάτιο και άρχιζε το παιδί να κάνει ανάγνωση , όσο ήθελε, συνήθως 20 περίπου λεπτά. Μερικά παιδιά δεν είχαν ποτέ ζητήσει να διαβάσουν μαζί του. Και όμως, ήταν αυτοδιδασκόμενα, διότι δεν είχαν κάτι να τα αποτρέψει από την μάθηση.

Όλα τα παιδιά εκείνου του σχολείου όταν αποφοίτησαν ήξεραν να διαβάζουν πάρα πολύ καλά και πολλά από αυτά έγιναν δεκτά σε σχολεία με πολύ υψηλές απαιτήσεις.

 

Υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα τα οποία απομυθοποιούν την αναγκαιότητα του σημερινού σχολείου, ειδικά στην Ελλάδα. Απλά αναφέρω κάτι πολύ απλό το οποίο το έχω δει με τα μάτια μου ότι έχει αποτέλεσμα καλλίτερο από την υποχρεωτική και συγκεκριμένη ανάγνωση και ορθογραφία κάθε μέρα.

[Jarett]

Σε ηλικία 5 με 5,5 ετών ξέρει να διαβάζει κανονικά.

 

 

Θες να το αναλύσεις αυτό το "κανονικά" λίγο παραπάνω?

Εννοείς τους finanacial times ή μόνο τη λέξη γάτα π.χ.?

[θεοδώρα3]

Εννοώ τέσσερις πέντε σειρές κανονικά τυπωμένες, ακόμα και από εφημερίδα,σιγά σιγά, άνετα ή και περισσότερο, μέχρι να κουραστεί.

 

Για γραφή περίπου τρεις προτάσεις απλές, πχ γράμμα σε ένα φίλο.

 

Αυτό μπορεί να το κάνει ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ.

 

Αντίθετα , παρόλο που προφανώς εσύ αστειεύεσαι, υπάρχουν παιδιά που είναι 7 ή 8 ετών που δεν κάθονται να διαβάσουν ούτε τη λέξη "γάτα" , διότι απεχθάνονται το διάβασμα.

 

Είναι σημαντικό να ψάξουμε σε τέτοιες περιπτώσεις την αιτία του κακού.

[Jarett]

Εννοώ τέσσερις πέντε σειρές κανονικά τυπωμένες, ακόμα και από εφημερίδα,σιγά σιγά, άνετα ή και περισσότερο, μέχρι να κουραστεί.

 

Για γραφή περίπου τρεις προτάσεις απλές, πχ γράμμα σε ένα φίλο.

 

Αυτό μπορεί να το κάνει ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ.

 

Αντίθετα , παρόλο που προφανώς εσύ αστειεύεσαι, υπάρχουν παιδιά που είναι 7 ή 8 ετών που δεν κάθονται να διαβάσουν ούτε τη λέξη "γάτα" , διότι απεχθάνονται το διάβασμα.

 

Είναι σημαντικό να ψάξουμε σε τέτοιες περιπτώσεις την αιτία του κακού.

 

Το ότι αστειεύομα είναι, είναι καθαρά δικό σου συμπέρασμα.

Και είναι άλλο πράγμα να λες ότι ένα παιδί 5 χρονών ΞΕΡΕΙ να διαβάζει και άλλο ότι στα 7 του δεν ξέρει την λέξη γάτα. Μην το αναλύσω, όποις ξέρει από παιδιά και διδασκαλία ξέρεις τις διαφορές ενός παιδιού 5 και ενός παιδιού 7 ετών.

Δηλαδή το δικό μου το παιδί που είναι σε αυτή την ηλικία και δεν διαβάζει τις προτάσεις συνεχόμενες άνετα κιόλας, να θεωρήσω ότι είναι χαζό?

 

 

Γιατί το Καίμπριτζ άλλα λέει

 

http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=50079&highlight=%E3%F1%E1%F6%DE

 

Ο «βομβαρδισμός» των παιδιών με μαθησιακές γνώσεις πριν από την ηλικία των έξι ετών μπορεί να επιφέρει σοβαρά προβλήματα στην ομαλή προσαρμογή τους στο σχολείο, υποστηρίζει η μεγαλύτερη έκθεση για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση των τελευταίων σαράντα ετών που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ και δόθηκε χθες στη δημοσιότητα.

 

 

Πηγή Έθνος

[malecon]

Θες να το αναλύσεις αυτό το "κανονικά" λίγο παραπάνω?

Εννοείς τους finanacial times ή μόνο τη λέξη γάτα π.χ.?

Αν κάποιο παιδί μπορεί και θέλει να διαβάζει τους financial times γιατί να το περιορίζουμε στο "λόλα να ένα μήλο"? :confused:

[alcyon]

...Ένα παιδί, το έχω ξαναγράψει, έχει φυσική κλίση στο να θέλει να μαθαίνει να επικοινωνεί με το γραπτό λόγο.

Αυθαίρετη παραδοχή.

 

 

Από εκεί και πέρα όσο περισσότερο διαβάζει τόσο πιο ορθογράφος γίνεται.

Θα έπρεπε να είμαι κινητό ορθογραφικό λεξικό.... Αλλά.... ΔΕΝ!! Αχχχχ μακάρι η ορθογραφία να "έμπαινε" στο κεφάλι με την ανάγνωση!! Σαφώς ενισχύεται, αλλά... είναι μόνο μία από τις πολλές διαστάσεις της ορθής... γραφής!

Για να θέλει όμως να διαβάζει όλο και περισσότερο, πρέπει να ενιδαφέρεται για το περιεχόμενο του βιβλίου, εντύπου γενικά , που έχει μπροστά του. Κάτι τέτοιο δεν έχει πετύχει όπως φαίνεται μέχρι τώρα το σχολικό σύστημα με τα βιβλία του που τα έχουν γράψει επιστήμονες του είδους.

Διαφωνώ..... καθέτως... οριζοντίως... πλαγίως... και προς πάσα κατεύθυνση!

 

Έτυχε να έχω ένα βιβλίο Β' Δημοτικού.

Εκείνο που επειδή η μαμά μου είχε απαξιώσει τα βιβλία ("απαίσια", "σαχλά", "βλακώδη" κτλ), δεν το είχα πολυσυμπαθήσει.

 

Το είχα πεταμένο σε μια γωνιά, και το έβγαλα (με σκοπό να το πετάξω). Εκείνη τη στιγμή με πέτυχαν τα παιδιά. Επειδή απασχολούμουν με κάτι άλλο, τα είδα πως το πήραν στα χέρια και το χάζευαν. Μετά μου το έφεραν για να με ρωτήσουν τι ιστορίες λέει.

 

Σκέφτηκα να τους διαβάσω όσα μου ζητούσαν, και περίμενα πως θα βαριόνταν και θα το παρατούσαν.

 

Αντί για αυτό όμως, με έβαλαν και το διαβάσαμε ΟΛΟ !! Επιτόπου!! Έλιωσα στην ανάγνωση!! μετά με ρώταγαν για τις φωτογραφίες, μετά με ρώταγαν τη συνέχεια των ιστοριών (όσα ήταν αποσπάσματα), και υπήρχε άφθονο υλικό για συζήτηση.

 

Τα παιδιά ήταν 3,5 και 4,5 ετών (δίδυμα).

 

Το βιβλίο λοιπόν αυτό, δεν είναι τελικά ... βαρετό!!! Το ανακάλυψα από τα παιδιά! Δίνει δυνατότητα για συζήτηση, για προεκτάσεις της σκέψης. Έχει ζωηρές εικόνες που τραβάνε την προσοχή του παιδιού, και τα προκαλεί να εκφράσουν τα συναισθήματά τους ή να σχολιάσουν τα συναισθήματα αυτού που εικονίζεται στη ζωγραφία.

 

Τι περισσότερο να ζητήσω από ένα σχολικό βιβλίο;;;;

 

Και μιλάω για Β' Δημοτικού.... ενώ τα παιδιά δεν πάνε καν νηπιαγωγείο!

(Σημείωση: Φυσιολογικά παιδιά έχω, όχι μικρούς Einstein).

 

...... Και όμως, ήταν αυτοδιδασκόμενα, διότι δεν είχαν κάτι να τα αποτρέψει από την μάθηση.

Όλα τα παιδιά εκείνου του σχολείου όταν αποφοίτησαν ήξεραν να διαβάζουν πάρα πολύ καλά και πολλά από αυτά έγιναν δεκτά σε σχολεία με πολύ υψηλές απαιτήσεις.

.......

Μου δίνεις κουράγιο.... πως ίιιιισωςςςς να μάθουν Χημεία τα παιδιά που χαζεύουν στο σχολείο.... .... αυτοδιδασκόμενα!!

[θεοδώρα3]

Παρεξήγηση.

Δεν ομιλώ για γνώση, αλλά για βίωμα.

Δεν διδάσκεται, αλλά μαθαίνει. Βλέπει, ρωτάει, ξαναρωτάει, και σιγά σιγά λέει....μαμά....μπαμπά θέλω να διαβάσουμε. Και απλά ο γονέας ενισχύει την αυτοπεποίθηση του παιδιού δείχνοντας ότι παρακολουθεί. Τα λάθη τα διορθώνει μόνο του ρωτώντας και σιγά σιγά με την εμπειρία του παρατηρεί το ίδιο τι πρέπει να διορθώσει. Όχι με το γονιό διορθωτή.

 

Όχι το παιδί σου δεν είναι χαζό, ούτε είναι κανένα παιδί χαζό από αυτά που τα τρέχουν μάλιστα οι γονείς στους ψυχολόγους και τους λογοθεραπευτές...

Είναι θέμα θετικών ως προς το διάβασμα εμπειριών.

[Jarett]

Παρεξήγηση.

Δεν ομιλώ για γνώση, αλλά για βίωμα.

 

Αν εννοείς την "παπαγαλία" τότε μάλλον συμφωνούμε.

Γιατί η κόρη μου ξέρει να διαβάσει μόνο το όνομάτεπώνυμό της, και το όνομα των γονιών της που τα έχει "λιώσει" στο γράψιμο.

Πιστεύω ότι τα έχει εντυπώσει σαν ζωγραγιές στο μυαλό της γι'αυτό και όταν βλέπει γραμμένο (π.χ.) το Harlow, λέει ότι αυτό είναι το όνομα της μαμάς.

 

Εκτός αν εννοείς κάτι άλλο που πάλι δεν κατάλαβα.

 

ps:Μαρή malecon εμείς είμαστε από Huffington Post και πάνω.....τι να μας κάνει η μπασκλασαρία η Financial timeς πια?

[alcyon]

..... υπάρχουν παιδιά που είναι 7 ή 8 ετών που δεν κάθονται να διαβάσουν ούτε τη λέξη "γάτα" , διότι απεχθάνονται το διάβασμα.

 

Είναι σημαντικό να ψάξουμε σε τέτοιες περιπτώσεις την αιτία του κακού.

 

Όπως λες η αιτία του κακού δεν είναι η προφανής (δηλαδή το σχολείο).

 

Σε τέτοιες περιπτώσεις η πηγή είναι συνήθως... η ίδια η οικογένεια.

Επομένως σίγουρα είναι ακατάλληλη για να κάνει η ίδια hs, στα παιδιά της.

Κάποιοι πιθανοί λόγοι....

- επειδή οι ίδιοι δεν είναι fan του είδους (διάβασμα κτλ)

- επειδή οι ίδιοι μπορεί να απαξιώνουν το σχολείο, δίνοντας βάση στην άμεση επαγγελματική αποκατάσταση (π.χ. Σιγά, κι αν δε διαβάσει θα του πάρω να βόσκει πρόβατα...).

- επειδή μπορεί να υπάρχουν μαθησιακές δυσκολίες... (αναφέρω παρακάτω κάποια πράγματα).

- επειδή υπάρχουν βασικά ζητήματα συμπεριφορών και κοινωνικής ένταξης που δεν έχουν επιλυθεί ακόμα

- .....

- ....

 

Τώρα, το να χρειαστεί να βάλει κάποιον άλλο, ίσως πια επιβάλλεται. Εφόσον δεν κατακτά βασικές δεξιότητες στο σχολείο.

 

Ως μεμονομένα περιστατικά, ενδεχομένως να υπάρχουν μαθησιακές δυσκολίες, όπου εκεί κρίνεται ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ η ύπαρξη ειδικού παιδαγωγού για να καταφέρει να κατακτήσει το παιδί το γνωστικό αντικείμενο. Αυτό ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ με το σχολείο, για να μη χάσει την ένταξή του με το κοινωνικό σύνολο, μιας και αισθάνονται ιδιαιτέρως απομονωμένα αυτά τα παιδιά.

 

 

Σαφώς το σχολείο πρέπει να βρει μηχανισμό να εντάσσει τα παιδιά αυτά ξανά στο σύνολο, και να παρεμβαίνει συμβουλευτικά και στην οικογένεια.

[θεοδώρα3]

harlowΛάθος κατάλαβες.....εντελώς λάθος......

Ξαναλέω μιλώ για βίωμα. όχι πίεση, όχι ξερή γνώση, όχι παπαγαλία και στείρα επανάληψη. Ξαναδιάβασε το παράδειγμα και θα καταλάβεις.

 

Alcyon αν οι μαθητές σου έκαναν την αρχή της ανάγνωσης με τον τρόπο αυτό, σίγουρα στην ηλικία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δεν θα είχαν τόση αποστοφή για το διάβασμα, κι εσύ θα είχες λιγότερα προβλήματα.

 

Κι εμείς διαβάσαμε σε κάποια φάση στην αρχή το παλαιό αναγνωστικό. Περάσαμε σε παραμυθάκια, λίγα κόμικς, επικεφαλίδες εφημερίδων, διαφημίσεις στο δρόμο. Το νερό είχε μπει στο αυλάκι.

 

Δεν είναι μόνο το βιβλίο. Είναι ο τρόπος, τα πρόσωπα, ο χώρος, οι καταστάσεις. Χρειάζεται άνεση και ασφάλεια την οποία δεν μπορούν τα παιδιά στο σχολείο να έχουν όταν κάποια άλλα με ανταγωνιστική διάθεση ή για πείραγμα περιμένουν το λάθος για να πικάρουν. Ή όταν ο δάσκαλος περιμένει το λαθάκι για να διορθώσει και το παιδί να αισθάνεται ότι το "μάτι" το παρακολουθεί.

[alcyon]

Καλή μου θεοδώρα3 ... ΑΥΤΑ τα παιδιά στο σχολείο, δεν είναι αδιάφορα στο διάβασμα, την ανάγνωση ή τα μαθηματικά...... ΜΟΝΟ....

 

Είναι αδιάφορα ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ !!!

Τα χαμηλότερης επίδοσης παιδιά, είναι τα παιδιά χωρίς ενδιαφέροντα ΣΕ ΟΛΟΥΣ τους τομείς. Μιλάμε για την πλήρη απαξίωση της ίδιας της ζωής. Αυτό όμως..... ξεκινά από την αρχή... ΠΡΙΝ το σχολείο. Και οδηγεί, σε μη ομαλή ένταξη στο σχολείο αργότερα.

 

Άρα το πρόβλημά τους, δεν είναι ούτε η ανάγνωση, ούτε η γραφή... είναι η ίδια η ζωή.

 

Ειλικρινά, σε τέτοια παιδιά (και σε ηλικία εφήβων), δεν προσπαθείς πια να δεις αν θα μάθει να λύνει εξισώσεις. Κοιτάς να του προκαλέσεις το ενδιαφέρον, για οτιδήποτε... Κάτι να το βγάλει από τον μικρόκοσμό του!

[Jarett]

harlowΛάθος κατάλαβες.....εντελώς λάθος......

Ξαναλέω μιλώ για βίωμα. όχι πίεση, όχι ξερή γνώση, όχι παπαγαλία και στείρα επανάληψη. Ξαναδιάβασε το παράδειγμα και θα καταλάβεις.

 

 

Τότε διαφωνούμε κάθετω και ορίζοντίως και όπως αλλιώς θες, σου παρέθεσα και μια έρευνα του Καίμπριτζ πιο πάνω για την μάθηση σε παιδιά κάτω των 6 ετών.

Πάνω να δω αν το παιδί μου είναι χαζό που στα 5 του δεν ξέρει να διαβάσει 3 λέξεις στην σειρά (και δεν σε κοροϊδεύω πάλι).

 

Για να ξέρεις να διαβάσεις πρέπει να ξέρεις την Α-Β. Εκτός από κάποια παιδάκια που γουστάρουν και τη μαθαίνουν νεράκι (τη βρίσκουν ρε παιδί μου), τα υπόλοιπα στο νήπιο την μαθαίνουν σε στυλ παιχνιδιού και όχι σε στυλ μάθησης όπως στην Α Δημοτικού.

Οπότε πως να ξέρουν να διαβάσου ρε παιδί μου?

 

 

.

 

Δεν είναι μόνο το βιβλίο. Είναι ο τρόπος, τα πρόσωπα, ο χώρος, οι καταστάσεις. Χρειάζεται άνεση και ασφάλεια την οποία δεν μπορούν τα παιδιά στο σχολείο να έχουν όταν κάποια άλλα με ανταγωνιστική διάθεση ή για πείραγμα περιμένουν το λάθος για να πικάρουν. Ή όταν ο δάσκαλος περιμένει το λαθάκι για να διορθώσει και το παιδί να αισθάνεται ότι το "μάτι" το παρακολουθεί.

Το σχολείο είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας.

Να στο πω αλλιώς . Αν το παιδί σου το έχεις σε HS όλη του την ζωή για να μην αντιμετωπίσει τον κακό συμμαθητή,τον κακό δάσκαλο και άλλα κακά, τότε όταν θα βγει στον έξω κόσμο θα την έχει πάαααααααααρα πολύ άσχημα. Ή δεν θα to αφήσει να βγει στον έξω κόσμο?

Πόσο νομίζεις ότι μπορείς να το προφυλάξεις μέσω του HS?

[alcyon]

........

Δεν είναι μόνο το βιβλίο. Είναι ο τρόπος, τα πρόσωπα, ο χώρος, οι καταστάσεις. Χρειάζεται άνεση και ασφάλεια την οποία δεν μπορούν τα παιδιά στο σχολείο να έχουν όταν κάποια άλλα με ανταγωνιστική διάθεση ή για πείραγμα περιμένουν το λάθος για να πικάρουν. Ή όταν ο δάσκαλος περιμένει το λαθάκι για να διορθώσει και το παιδί να αισθάνεται ότι το "μάτι" το παρακολουθεί.

 

Συμφωνώ.. δεν είναι μόνο το βιβλίο.

Απλά λέω πως αυτό μπορεί να γίνει παράλληλα με το σχολείο και όχι σε αντικατάσταση αυτού.

 

Επίσης, το αν το παιδί θα αισθανθεί το δάσκαλο ως κριτή ή σύμμαχο... αυτό έχει να κάνει με την παιδαγωγική επάρκεια του κάθε ανθρώπου. (Παρεμπιμπτώντως... το ίδιο ισχύει και για το γονεϊκό μας ρόλο).

[emmaki]

Κι εμείς διαβάσαμε σε κάποια φάση στην αρχή το παλαιό αναγνωστικό. Περάσαμε σε παραμυθάκια, λίγα κόμικς, επικεφαλίδες εφημερίδων, διαφημίσεις στο δρόμο. Το νερό είχε μπει στο αυλάκι.

 

 

Μα αυτός είναι ο τρόπος δουλειάς στο νηπιαγωγείο (και από όσο μπορώ να γνωρίζω και στην Α δημοτικού)....

Δεν είναι κάτι καινούριο, ούτε κάτι που δεν συμβαίνει στο "κακό" Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα....

Και, όμως, ακόμα και με αυτό τον τρόπο του "αναδυόμενου" -αν θες- γραμματισμού και της "αναδυόμενης" ανάγνωσης, βλέπουμε ότι τα παιδιά όχι μόνο στη δευτρεοβάθμια, αλλά και στις μετέπειτα τάξεις της πρωτοβάθμαις, έχουν μεγάλη αποστροφή για το διάβασμα. Και μέσα στο σχολείο μπορώ να σου πω (σχεδόν με μεγάλη επιτυχία) από τι οικογένεια είναι το κάθε παιδί που αποστρέφεται το διάβασμα: Οικογένειες που οι ίδιες δεν προωθούν το διάβασμα!

Αν το παιδί δεν βλέπει τη μαμά και τον μπαμπά στο σπίτι να διαβάζουν, αν η μαμά και ο μπαμπάς υποβαθμίζουν το σχολείο και το ρόλο του, αν το μόνο ανάγνωσμα που μπαίνει μέσα στο σπίτι είναι η αθλητική εφημερίδα και το Λοιπόν....τότε, το πιο πιθανό είναι ότι θα υπάρχει ένα παιδί που δεν θα αγαπά το διάβασμα και δεν θα θέλει να δει βι΄βλίο στα μάτια του, όσο και αν εμέις οι έρμοι οι εκπαιδευτικοί χτυπιόμαστε για να το κάνουμε να το αγαπήσει....

 

 

(όσο για την προσωπική μου περίπτωση, θυμάμαι ακόμα το κλάμα που έκανα όταν θα πήγαινα πρώτη μέρα στο παιδίκό σταθμό (από το σπίτι ακόμα έκλαιγα) γιατί δεν ήθελα να πάω σχολείο για να μην μάθω να γρλαφω και να διαβάζω! Και η αντίδραση μου αυτή είχε τη ρίζα της στο γεγονός ότι έβλεπα τους γονείς μου να διαβάζουν (η μαμά φιλόλογος και ο μπαμπάς γιατρός) και να μην παίζουν όπως εγώ (άσχετα αν ασχολούνταν πολλές ώρες μαζί μου) και στο ότι μέσα στο σπίτι μου διάβαζαν και μένα συνέχεια πολλά παραμύθια και δεν ήθελα να ασχοληθώ και εγώ με αυτό το "κακό" πράγμα! Βλέπεις τα πράγματα δεν είναι μόνο μάυρα ή μόνο άσπρα....Υπάρχουν πολλές οπτικές και κάθε παιδί είναι διαφορετικό!)