Αδιάφορη γιαγιά

[Maya]

Κι εμένα η μητέρα μου έχει αδυναμία στο πρώτο εγγόνι (της αδερφής μου το μεγάλο παιδί). Φυσιολογικό είναι αυτό, νομίζω. Κι εγώ τον λατρεύω τον μικρούλη, γιατί ήταν το πρώτο μωράκι στην οικογένεια. Κι εμένα η γιαγιά μου μου είχε τρομερή αδυναμία, οπότε την καταλαβαίνω. Όχι ότι δεν αγαπάει τα υπόλοιπα, όμως ο πρώτος έχει και εκείνος άλλο δέσιμο μαζί της. Ο δικός μου την έχει και λίγο γραμμένη, εδώ που τα λέμε. Ο άλλος είναι πολύ τρυφερός μαζί της, θέλει να κοιμάται σπίτι της, τρέχει στην αγγαλιά της όταν χτυπήσει κλπ. κλπ. Ο δικός μου είναι και από τη φύση του πιο ανεξάρτητος. Στα δώρα δεν κάνει κανένα διαχωρισμό, αλλά να, καμία φορά, όταν τσακώνονται τα δύο μεγάλα, πάει να τους χωρήσει για να προστατέψει τον ανηψιό μου, ο οποιος πέφτει σπαραχτικά στην αγκαλιά της (γιαγιά μου !!!). Ο δικός μου ο αναίσθητος, που ερεθίζεται από τη συμπεριφορά αυτή, πηγαίνει κοντά και συνεχίζει το ξύλο, επεμβαίνω εγώ, της βάζω της φωνές, ότι θα το κάνει βλαμένο το παιδάκι από το χάδι, αλλά δεν μου πέφτει και λόγος, παίρνω το αγριμάκι μου και φεύγω.... για να τον βάλω τιμωρία.

[NANA]

Είναι ξεκάθαρο οτι γίνεται διαχωρισμός αλλά μην στεναχωριέσαι… δεν έχω δει σε καμία οικογένεια να μην συμβαίνει αυτό. Δεν θα μιλήσω για τα δικά μου παιδιά γιατί ενώ τα πεθερικά μου είχαν αλλά 8 εγγόνια μόλις γέννησα έπεσαν πάνω στην κόρη μου (και του αγαπημένου τους γιου) την πρώτη και μέχρι και τώρα που είναι 4 της έχουν τρελή αδυναμία. Το ίδιο και οι δικοί μου που ήταν για αυτούς ήταν το πρώτο εγγόνι. Ευτυχώς η δεύτερη κορη μας βγήκε μούτρο και κέρδισε λίγο έδαφος. Θα μιλήσω όμως για μένα. Που όσο ήμουν μικρή πήγαινα στη γιαγιά μου στο χωριό η οποία όμως δεν μου είχε καμία ιδιαίτερη αδυναμία γιατί δεν πολυχωνευε την μάνα μου και γιατί με έβλεπε σπανιότερα από οτι τα άλλα μου ξαδέρφια που μένον δίπλα τους στο χωριό η΄ ερχόντουσαν κάθε σκ γιατί είχαν χωράφια. Με αγαπούσε αλλά ήταν ξεκάθαρο οτι όταν έβλεπε τον ξάδερφο μου γελούσαν κι τα μουστάκια της. Όταν όμως μεγάλωσα και άρχισε να φαίνεται ο χαρακτήρας του καθενός άλλαξαν τα πράγματα. Εγώ την βοηθούσα την αγαπούσα, πήγαινα συχνά κλπ σε αντίθεση με τα άλλα ξαδέρφια μου που ξεσκατιζε για χρόνια. Καταντήσαμε να έχουμε τρελή αδυναμία η μια στην άλλη και φυσικά αυτό ήταν φανερό και δεν άρεσε στις θειες και στα αλλά μου ξαδέρφια. Αλλά τι να κάνουμε?. Αργά η γρήγορα ο καθένας παίρνει αυτό που αξίζει. Έτσι και καλύτερα θα γίνει αργά η γρήγορα κι με σας. Όταν σε παίρνει φρόντιζε να βοηθήσεις την κατάσταση.

 

Υ.γ. δυστυχώς πριν 1 χρόνο την έχασα την γιαγιά μου και ήταν σαν να έχασα ένα κομμάτι του εαυτού μου. Δεν περνάει μέρα που να μην την αναφέρω…

[IOLH]

Ο παππούς μου από την πλευρά του πατέρα μου, αγαπούσε μόνο τα εγγόνια που του είχαν κάνει οι γιοι του (τρεις γιους είχε ο παππούς). Τα εγγόνια που του είχαν κάνοι οι κόρες του (τρεις κόρες είχε ο παππούς) τα είχε στο φτύσιμο.

Αλλά και από τα εγγόνια των γιων του, πάντοτε ξεχώριζε τα εγγόνια του πρώτου του γιου, επειδή μένανε στο ίδιο σπίτι. Εμένα, για παράδειγμα με είχε σε δεύτερη μοίρα πάντοτε. Το καταλάβαινα τότε που ήμουν παιδί και με προβλημάτιζε κατά κάποιον τρόπο. Ο παππούς πέθανε, όταν ήμουν 12 χρονών. Μέχρι τότε δεν είχα αντιληφθεί ότι και στα υπόλοιπα εγγόνια (εκτός από αυτά του μεγάλου του γιου) είχε την ίδια συμπεριφορά που είχε απέναντι σ' εμένα. Άρχισα να το συνειδητοποιώ, όταν ενηλικιώθηκα.

 

Η προϊσταμένη μου έχει μια μάνα, η οποία ζει με τα παιδιά του γιου της στο ίδιο σπίτι. Κάποτε ήρθε στο σπίτι της κόρης της στην Αθήνα και όλη μέρα μιλούσε για τα παιδιά του γιου της αναφερόμενη σ' αυτά "τα δικά μας τα παιδιά". Της λέει η προϊσταμένη μου "γιατί ρε μάνα, τα δικά μου τα παιδιά είναι ξένα?" Και απαντάει η γιαγιά "και τα δικά σου τα παιδιά τα αγαπάω, αλλά τα δικά μας τα παιδιά τα νιώθω αλλιώς".

[foulina]

Κούκλα μου πάντως μη σε στεναχωρεί η συμπεριφορά της γιαγιάς. Εχει χορτάσει απο εγγόνια αν και δε το βρίσκω λογικό οπότε αδιαφορεί. Εδώ αδιαφορεί η πεθερά μου που είναι το πρώτο της εγγόνι. Το έχει κρατήσει μόνο 2 φορές και η κουκλα μου είναι 2,5 χρονών και όχι τοσο γιατι δε θέλω (τώρα πλέον μάλλον δε θέλω ) ενώ ξερει οτι τώρα με την δευτερη εγκυμοσύνη πάω για εξετασεις ποτέ δε μου είπε αυριο που θα πάς για εξεταση θα έρθω να κρατήσω τη μικρή. Και γενικά αν δεν εκανα αγώνα να έρχετε στο σπίτι θα εβλεπαν το παιδί μόνο οταν θα το πηγαίναμε εμείς. Και γενικα όταν έμεινα εγκυος στο πρώτη έλεγε εδω είμαστε και όλοι θα βοηθήσουμε και όσο το είδες εσύ άλλο τοσο το είδα και εγω. Δεν εβγαλα τίποτα με το να της λέω οτι το παιδί και εμείς του θέλαμε κοντά μας. Τζάμπα οι στεναχώριες και το έχω πάρει απόφαση, όποιος έχει ανάγκη να δει το παιδί μου το βλέπει δε θα μαζεύω εγώ τα αμάζευτα για να φαίνονται οι άλλοι καλοί. Αρα παρτο χαλαρά και απλως μην ασχολήσε. Στο λέω γιατι οι αντρες μας όσο τα επισημαίνουμε πάντα υπερβολικές μας βρίσκουν, ασε να περάσει λίγο ο καιρός και θα δείς πως θα το καταλάβει και αυτός. Η αγάπη που δίνεις εσυ στο απιδάκι σου μπορεί να καλύψει την έλληψη 100 γιαγιάδων και παππούδων. Αυτα και σόρρυ για το μεγάλο ποστ. Υπομονη...

[ΛΙΝΟΥΛΑ]

Να πω ότι χαίρομαι που υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις σαν την δική μας είναι μάλλον αδόκιμος χαρακτηρισμός.Απλά θα πω ότι ανακουφίζομαι που βρίσκονται και άλλες μάνες με το ίδιο προβληματισμό.

Και αν εγώ δίνω στην περίπτωση μας κάποια ελαφρυντικά για την δική σου σηκώνω τα χέρια ψηλά.

Ξέρω περιπτώσεις γιαγιάδων που είναι μοντέρνες και πολύ δραστήριες και ίσως όταν έρχεται τι εγγόνι να νομίζουν ότι γέρασαν και να περνάνε ένα σοκ αλλά μέχρι εκεί.Αυτό το πλασματάκι που μεγαλώνει δεν έχουν ανάγκη βρε παιδί μου να το έχουν από κοντά;Αλλά πιστεύω ότι όταν τις ρωτάνε αν έχουν εγγόνια με υπερηφάνεια απαντούν θετικά.

Το ξέρω ότι δεν μπορώ να κάνω και πολλά πράγματα απλά θέλω στην ζωή των παιδιών μου να υπάρχει και η γιαγιά σε ρόλο όχι απλώς διακοσμητικό.

[KINDER]

Δεν παραλογίζεσαι καθόλου εσύ. Τα παράλογα δυστυχώς συμβαίνουν.

Που να δείτε τη θεία μου (μητέρα του ξαδέλφου μου). Το πρώτο του κοριτσάκι το λατρεύει και κόβει φλέβες. Το δεύτερο, το οποίο γεννήθηκε άρρωστο με ένα σπάνιο γενετικό σύνδρομο, εξαιτίας του οποίου υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση μυελού, ούτε να το δει δε θέλει.

Φανταστείτε ότι, όταν γεννήθηκε το παιδί, το καταριόταν μέρα νύχτα να πεθάνει. Κάποια στιγμή τους είπαν οι γιατροί για μεταμόσχευση κι ευτυχώς, το μεγάλο κοριτσάκι ήταν συμβατός δότης 100%. Μόλις έμαθε η γιαγιά ότι το κοριτσάκι θα έδινε μυελό για το αδελφάκι, αυτή φώναζε, χτυπιόταν και απειλούσε ότι θα απαγάγει το κοριτσάκι να το πάει στο χωριό, για να μη δώσει μυελό. Τα δύο κοριτσάκια έχουν 2 χρόνια διαφορά μεταξύ τους και, όταν έγινε η μεταμόσχευση, ήταν 3 και 1 έτους αντίστοιχα. Η γιαγιά προσπαθούσε να κάνει πλύση εγκεφάλου στο τρίχρονο , για να μη δεχτεί να δώσει μυελό. Οι γονείς του προσπαθούσαν να του εξηγήσουν ότι θα σώσει την αδελφούλα και ότι δεν είναι τίποτε (που όντως η διαδικασία ήταν απλή) και ό,τι έχτιζαν οι γονείς την ημέρα, το γκρέμιζε η γιαγιά το βράδυ.

3-4 μήνες μετά τη μεταμόσχευση το μεταμοσχευμένο μπήκε στην εντατική και ήταν ετοιμοθάνατο. Η γιαγιά όλη μέρα καταριόταν να πεθάνει, γιατί, όπως χαρακτηριστικά έλεγε "θα τους φάει όλους αυτό το παιδί, καλύτερα να πεθάνει αυτό, παρά να πεθάνουν το παιδί μου και το εγγόνι μου το μεγάλο".

Κάποια στιγμή που ήμουν στο χωριό και θα έφευγα για Αθήνα ήρθε αυτή στο σπίτι μου και μου έδωσε 70 ευρώ να δώσω στα κοριτσάκια (γιορτάζουν την ίδια μέρα) με την εξής οδηγία: "δώσε 50 ευρώ στο μεγάλο και 20 ευρώ στο μικρό". Της πέταξα στα μούτρα και της είπα ότι θα τα πάρω μόνο αν είναι να δώσω 35+35, αλλιώς δε θα δώσω τίποτε. Το βούλωσε βέβαια, δεν τόλμησε να πει κουβέντα.

Το καλοκαίρι η κόρη της γέννησε ένα κοριτσάκι. Ούτε που πήγε στο νοσοκομείο να δει την κόρη της, ούτε στο σπίτι (μένει σε άλλο χωριό μακριά) πήγε για να δει το νέο εγγόνι της. Όσες φορές βλέπει το 2ο εγγόνι της, δεν μπορώ να πω, το παίζει, το χαίρεται αλλά τίποτε άλλο. Όλη της αγάπη και όλο το ενδιαφέρον (που όμως είναι αρρωστημένα) τα δίνει στο 1ο κοριτσάκι του γιου της, το οποίο - ω! τι σύμπτωση! - έχει το όνομά της.

 

Για πολυ ξυλο η γρια ομως!!!!!!!!

Ακους εκει το καταριοταν να πεθανει!!!!

Ευτυχως ειναι καλα το πουλακι μου.....

[kmatina]

Τελικά όλες η οικογένειες έχουν και μια αδιάφορη Γιαγιά.

Η δική μας αδιάφορη είναι η Μητέρα μου..

 

Παράξενο ε? συνήθως η γιαγιάδες των κοριτσιών είναι πιο κοντά στις κόρες.

Στενοχωρήθηκα παρά πολύ το Πάσχα.

Είχαμε πάει στους γονείς μου και ήμασταν οικογενειακά. Ο Αδερφός μου έχει δυο παιδάκια η κόρη του είναι 2 ετών και ο μπεμπουκος του 4 μηνών δυο μήνες πιο μικρός από τον δικό μου.

Η μητέρα μου ήταν κολλημένη με τον εγγονο της του αδερφού μου το παιδί. Στον δικό μου έδωσε μια τυπική προσοχή που ίσως έτσι να συμπεριφερόταν κάποιος ξένος.

Δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί ξερώ βεβαία ότι έχει αδυναμία στον αδερφό μου και ίσως είναι αυτό. αν και πάλι δεν μπορώ να το δικαιολογήσω.

Στεναχωριέμαι γιατί φανταζόμουν να είναι αλλιώς η σχέσεις μας.

Στο σπίτι έρχεται 1 φορά το μηνά και αυτό με το ζόρι Και όταν έρχεται πάντα μου λέει δεν έχουμε πάρει και εμείς ένα δωράκι στον μπέμπη θέλουμε κάτι να του πάρουμε…… τις απαντώ δεν είναι ανάγκη μαμά δεν πειράζει αρκεί να έρχεσαι να μας βλέπεις… Ακόμη και όταν έρχεται μου μιλάει για το παιδί του αδερφού μου.. Αφού και ο μπέμπης μου δεν την γνωρίζει ..Αν τον πάρει αγκαλιά μένει στο κλάμα το μωρό.

Ελπίζω να μην έγινα κουραστική αλλά την χρειαζόμουν μια ψυχανάλυση..

[Panoz]

Ασε με να μαντέψω. Του αδερφού σου το παιδί είναι το πρώτο εγγόνι. Έτσι είναι όλα τα παππούδια. Στο πρώτο έχουν αδυναμία. Τουλάχιστον όμως φροντίζουν να το κρύβουν και να συμπεριφέρονται το ίδιο σε όλα.

[kmatina]

το πρωτο εγγονι ναι ηταν απο τον αδερφο μου.ηταν η κορουλα του που ειναι 2 χρονων και ο μπεμπης του ειναι 2 μηνες πιο μικρος απο τον δικο μου.

αλλα εγω δεν καταλαβαινω βρε panoz δηλαδη και εαν ειδαν πρωτο εγγονι απο τον αδερφο μου πρεπει να φερωνται ετσι στο δικο μου το παιδι?

τι να πω ειχαμε και γιορτη εχτες στο σπιτη και ειχαν ερθει ολοι και παλι η μητερα μου την ιδια συμπερηφορα.Στεναχωρθηκα...θυμωσα...τι να πω δεν ξερω..

[kleiw]

kmatina και η μητερα μου στην αρχη έτσι ήταν. Δεν ξέρω αλλά τώρα που πέρασε ο καιρός νομίζω πως δεν το έκανε επίτηδες απλά ήθελε τον χρόνο της να συνηθίσει. Τώρα μπορώ να σου πω που μεγάλωσε ο δικός μου του έχει περισσοτερη αδυναμία και χαίρεται να τον κρατάει απο την κόρη του αδερφού μου. Ισως στην αρχη φοβόταν επειδη ήταν μωράκι και είχε περισσότερες αναγκες. Τώρα που έχει αρχίσει να μιλάει και τρώει απο όλα είναι και αυτή πιο χαλαρή.

΄

 

[elenada]

δυστυχως κοριτσια διακρισεις γινονται,σε παιρνει το παραπονο αλλα δεν μπορεις να κανεις τιποτα.

 

εμενα η μαμα μου εκανε ενα κοριτσακι μα τον πατριο μου κι ειναι 16 μηνων τωρακαι η μπεμπα μου ειναι 6 μηνων.αποτελεσμα,η μαμα μου μας εχει γραμμενες κι ας ειναι το πρωτο εγγονι.δεν ειναι οτι ζηλευω,γιατι την αδερφουλα μου την εχω σαν παιδι μου,αλλα στεναχωριεμαι που το παιδι μου εχει πιο καλα την πεθερα μου που μενει απο πανω μας,παρα την μαμα μου.κι η γιαγια μου εχει πιο καλα την αδερφη μου απο την κορη μου(το πρωτο της δισεγγονο)κι εχει ερθει μονο 2 φορες να το δει.

 

κι η μαμα μου,βεβαια δεν προλαβαινει να μας δει γιατι βοηθεια δεν εχει ουτε απο τη γιαγια μου,ουτε απο την πεθερα της.αντιθετα η πεθερα της εχει πιο καλα ολα τα αλλα εγγονια εκτος την μικρη που ειναι και η μονη που εχει τ'ονομα τηςαρα το ονομα δεν εχει παντα σημασια.

 

ελπιζω να μη σας μπερδεψα!

[doraki]

Εγώ ακόμα δεν έχω γεννήσει αλλά νομίζω ότι θα αντιμετωπίσω την ίδια κατάσταση σε λίγους μήνες.

Ο άντρας μου έχει άλλες δυο αδερφές και εγώ έναν αδερφό.

Η μία κουνιάδα μου έμεινε έγκυος ταυτόχρονα με μένα σε μεγάλη ηλικία και έχει προβλήματα στην εγκυμοσύνη της,ενώ εγώ είμαι η "μικρή" και ευτυχώς όλα μου πάνε καλά.

Στην αρχή λοιπόν που ήξεραν μόνο για μένα,ήταν όλοι μες στα μέλια και το ενδιαφέρον,κάθε μέρα με έπαιρναν όλοι τηλέφωνο να δουν τι κάνω,πώς είναι το μωρό (λες και μου στέλνει αναφορά κάθε μέρα...) και τα σχετικά.

Όταν μας το ξεφούρνισε και η άλλη και μάλιστα είχε και πρόβλημα από την αρχή,ξαφνικά όοοολο το ενδιαφέρον του σογιού του άντρα μου (και φυσικά και του άντρα της)στράφηκε σε εκείνη.Τα τηλέφωνα ελαττώθηκαν ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ...τόσο από τον πεθερό μου (ο οποίος θα ακούσει το όνομά του αν το μωρό είναι αγόρι....) όσο και από την πεθερά.Και αυτό δεν είναι κάτι που με ενοχλεί,ίσα ίσα βρήκα την ησυχία μου και δε λέω κάθε μέρα τα ίδια σε 1002 ανθρώπους...Πηγαίνουν όμως σχεδόν κάθε μέρα στο σπίτι της και τη βλέπουν,τη βοηθάνε στις δουλειές (εκείνη δε δουλεύει),της πηγαίνουν φαγητό κλπ κλπ.Εγώ ήμουν μια βδομάδα στο κρεβάτι και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα και ΚΑΝΕΙΣ τους δεν ενδιαφέρθηκε να μου φέρει ένα ρημάδι πιάτο φαί.Μόνο την τελευταία μέρα και αφού είχα ήδη σηκωθεί και αφού ήδη η κολλητή μου μου είχε φέρει 2 φαγητά,ζυμωτό ψωμί και γλυκό,ήρθαν και έφεραν τυροπιτάκια....Ε να τα βράσω!!

Πρόβλημα δεν έχω γιατί το παιδάκι μου θα έχει γιαγιά και μάλιστα παιδίατρο που μένει ακριβώς από κάτω αλλά θα τα πάρω στο κρανίο όταν η πεθερά μου θα πετάει βλακείες ή δε θα ασχολείται με το μωρό.

Τώρα λέει ότι θα τα κρατάει για να πηγαίνουμε εμείς βόλτες κλπ αλλά πραγματικά δε θέλω,προτιμώ τη μαμά μου ή να το παίρνω μαζί μου.Και το όνομά της δεν πρόκειται να το ακούσει από τα δικά μου παιδιά,έχουμε πει με τον άντρα μου ότι αν είναι αγόρι θα βγάλουμε του μπαμπά του και αν κορίτσι,της μαμάς μου.

Ουφ...τα είπα και ξελάφρωσα γιατί τα κρατάω μέσα μου και σκάω...

[ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13]

Καλά ρε συ elenada, έκανε η μαμά σου μωρό και μετά έκανες και εσύ; Και τη μαμά σου ποιός θα τη βοηθάει με το μικρό; Είσαι σοβαρή; Αν δε τη βοηθήσεις εσύ που είσαι κόρη της ποιος, ξαναλέω, η πεθερά της; Καλά την αδελφή σου δε τη σκεφτεσαι;

ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΩ, ΜΗ ΠΑΡΕΞΗΓΗΘΕΙΣ!

Απλά εσύ είσαι περίπτωση τι να σου πούμε;

[νεφελη]

Ο αντρας σου τι λεει για το θεμα? Μηπως να του μιλουσες κ μαζι να μιλουσατε διακριτικα κ στη γιαγια? Μπορειτε να της πειτε ποσο πολυ την αγαπουν οι κορες σας κ ποσο τους λειπει κ ποσο θα θελαν να περνουν περισσοτερο χρονο μαζι της κ αλλα τετοια.. Θα μπορουσατε να τις αφησετε κ στη γιαγια τους κανα απογευμα για να βγειτε κ εσεις μονοι σας κ αν παει καλα να το καθιερωσετε ή κανα ΣΚ αργοτερα, ωστε να τους δωσετε κ το χρονο να γνωριστουν κ να κανουν πραγματα μαζι..

Αν παλι δειτε οτι δεν αλλαζει η συμπεριφορα της γιαγιας τοτε συγνωμη, αλλα απλα ξεγραψτε την. Προσωπικα θεωρω απαραδεκτη τετοια συμπεριφορα απο τον οποιοδηποτε. Καταλαβαινω καποια αδυναμια σε καποιο εγγονακι, αλλα εστω κ τα προσχηματα θα πρεπει να τηρουνται. Εδω ενα ασχετο παιδακι βλεπεις στο δρομο κ σταματας μα του μιλησεις κ να παιξετε,οχι το ιδιο σου το εγγονι.. Τετοια συμπεριφορα δειχνει ανθρωπο τσιγγουνη στα συναισθηματα κ μιζερο κ καλυτερα που δεν ειναι κ μεσα στα ποδια σας συνεχεια..

[elenada]

Καλά ρε συ elenada, έκανε η μαμά σου μωρό και μετά έκανες και εσύ; Και τη μαμά σου ποιός θα τη βοηθάει με το μικρό; Είσαι σοβαρή; Αν δε τη βοηθήσεις εσύ που είσαι κόρη της ποιος, ξαναλέω, η πεθερά της; Καλά την αδελφή σου δε τη σκεφτεσαι;

ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΩ, ΜΗ ΠΑΡΕΞΗΓΗΘΕΙΣ!

Απλά εσύ είσαι περίπτωση τι να σου πούμε;

 

χαχαχα!!!ψαρωσα στην αρχη!αστα,ειμαστε κουφη σαν οικογενεια!τι να κανω που ηθελε να ξαναφτιαξει τη ζωη της,να την εμποδισω?θα μπορουσα αλλα δεν ηθελα.την υγεια μας να'χουμε....κι ολα τ'αλλα...( λεω συνεχεια μπας και το εμπεδωσω κι εγω και σταματησω να γκρινιαζω!)

[ΝΟΥΝΟΥ]

Και εγω αντιμετωπιζω μια παρομοια κατασταση μονο που δεν ειναι η πεθερα μου αλλα η μαμα μου, η οποια μενει απο κατω,και ειναι και το πρωτο εγγονι που λογικα θα επρεπε να το λατρευει.τα περναω ολα μονη μου αλλα αυτο που με εκνευριζει περισσοτερο ειναι οταν ο κοσμος μου λεει οτι εχω την μαμα μου και ειμαι τυχερη!!!!!Η αληθεια ειναι πως λογω των ορμονων της 2ης εγκυμοσυνης μου ειμαι υπερευαισθητη αλλα ως ενα σημειο.τωρα μου ζητουν να δουλεψω παρτ ταιμ και μου ξεκαθαρισε πως δεν μπορει να με βοηθησει.ειναι ολη μερα στις βολτες και στα καζινο και θα αναγκαστω μαλλον να παρω κοπελα να με βοηθαει.....ειρωνια ε?

[ΚΟΥΛΑ78]

Κορίτσια να σας πω και γω την πεθεροιστορία μου. Μέχρι να μείνω έγκυος ήμουν η καλύτερη νύφη και έιχα την καλύτερη πεθερά. Οι υποσχέσεις του στυλ θα με βοηθά στις δουλειές του σπιτιού, θα μου κρατάει το παιδί καθημερινά όταν θα δουλεύω ήταν άφθονες. Φυσικά στην εγκυμoσύνη δεν ήρθε ούτε μία φορά να με βοηθήσει με τις δουλειές του σπιτιού, ούτε καν με τις βαριές. Μόνο με έπαιρνε τηλέφωνο και μου έλεγε να μην κουράζομαι. Το ποιος θα τις κάνει ομως δεν μου έλεγε. 'Οταν γέννησα και μέχρι να σαραντήσω ερχόταν καθημερινα σπίτι μας για να με βοηθάει, υποτίθεται. Καθόταν στον καναπέ, έβλεπε τηλεόραση και πότε πότε ζητούσε και καφέ να της κάνω. Φυσικά καλά που είχα την μαμά μου. Ακόμη και τώρα όλο η μαμά μου τρέχει, αν και μένει πιο μακρυά μας. Η πεθερά μου με την στάση της δεν μου δίνει την άνεση να της πάω το μικρό όποτε θέλω. Αφού για να μην της τον πηγαίνω δεν μας παίρνει όυτε τηλέφωνο για να δει τι κάνουμε. Για τα πρώτα δε ψώνια του μωρού η μαμά μου ήταν πάλι αυτή που με ρώταγε τι χρειαζόμουν για να μου πάρει (φορμάκια, πάνες, πετσετούλες κ.τ.λ.) Εννοώ δηλ. ότι δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον. Ούτε καν ΄ρωτησε αν πήρα, τι πήρα και τέτοια. Αναρωτιέμαι αν στο μέλλον θα μου κρατάει το παιδι όταν θα δουλέυω, όπως έλεγε άλλωστε. Ή πάλι άλλος θα τρέχει. Τελικά όταν η μαμάδες βοηθάνε οι πεθερές καλοβολεύονται; Ή μήπως εμείς οι νύφες δεν τις δίνουμε το χώρο που δίνουμε στις μαμάδες μας;

[Lora2]

Κορίτσια να σας πω και γω την πεθεροιστορία μου. Μέχρι να μείνω έγκυος ήμουν η καλύτερη νύφη και έιχα την καλύτερη πεθερά. Οι υποσχέσεις του στυλ θα με βοηθά στις δουλειές του σπιτιού, θα μου κρατάει το παιδί καθημερινά όταν θα δουλεύω ήταν άφθονες. Φυσικά στην εγκυμoσύνη δεν ήρθε ούτε μία φορά να με βοηθήσει με τις δουλειές του σπιτιού, ούτε καν με τις βαριές. Μόνο με έπαιρνε τηλέφωνο και μου έλεγε να μην κουράζομαι. Το ποιος θα τις κάνει ομως δεν μου έλεγε. 'Οταν γέννησα και μέχρι να σαραντήσω ερχόταν καθημερινα σπίτι μας για να με βοηθάει, υποτίθεται. Καθόταν στον καναπέ, έβλεπε τηλεόραση και πότε πότε ζητούσε και καφέ να της κάνω. Φυσικά καλά που είχα την μαμά μου. Ακόμη και τώρα όλο η μαμά μου τρέχει, αν και μένει πιο μακρυά μας. Η πεθερά μου με την στάση της δεν μου δίνει την άνεση να της πάω το μικρό όποτε θέλω. Αφού για να μην της τον πηγαίνω δεν μας παίρνει όυτε τηλέφωνο για να δει τι κάνουμε. Για τα πρώτα δε ψώνια του μωρού η μαμά μου ήταν πάλι αυτή που με ρώταγε τι χρειαζόμουν για να μου πάρει (φορμάκια, πάνες, πετσετούλες κ.τ.λ.) Εννοώ δηλ. ότι δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον. Ούτε καν ΄ρωτησε αν πήρα, τι πήρα και τέτοια. Αναρωτιέμαι αν στο μέλλον θα μου κρατάει το παιδι όταν θα δουλέυω, όπως έλεγε άλλωστε. Ή πάλι άλλος θα τρέχει. Τελικά όταν η μαμάδες βοηθάνε οι πεθερές καλοβολεύονται; Ή μήπως εμείς οι νύφες δεν τις δίνουμε το χώρο που δίνουμε στις μαμάδες μας;

 

Τελικά υπάρχουν πολλές τετοιες πεθερες αφού και η δικιά μου μια απο τα ίδια είναι...

Με τη διαφορά ότι σε εμάς έκανε τις εξης δηλώσεις:

1: " Δεν έχω καμια πρεμούρα να γίνω γιαγιά"

2: " Τα παιδιά μου (1 παιδί έχει) τα μεγάλωσα δε μπορώ να κρατάω άλλα"

Μετανοιωσα που δεν άνοιξα το στοματάκι μου εκεινη τη στιγμη. Ειχα μείνει @#$ να την κοιτάω.

Ο αντρας μου βεβαια έχει μνήμη χρυσόψαρου και όλα αυτά τα απωθεί στο ασυνείδητο....

[RENAH]

2: " Τα παιδιά μου (1 παιδί έχει) τα μεγάλωσα δε μπορώ να κρατάω άλλα"

Θα πω την γνωμη μου πανω σ αυτο το οποιο και το εχω ξαναδιαβασει εδω πολλες φορες και το ακουω και απο γνωστες!

Δικαωμα τους δεν ειναι;;;Καλα κανουν και κατα την αποψη μου ετσι πρεπει να ειναι.Τα παιδια τους τα μεγαλωσαν ,τωρα η σειρα μας να μεγαλωσουμε τα δικα μας παιδια, γι αυτο τα καναμε!!!!

Εμενα για ενα διαστημα κρατουσε η μητερα μου τη μικρη και μετα για λογους υγειας δεν μπορουσε και την στειλαμε παιδικο.Το ηθελε και το κανε..εκεινη το προτεινε..αλλα και το προβλημα να μην υπηρχε παλι θα την εστελνα παιδικο.Και αν κανω κι αλλο θα στηριχτω σε εμας..οχι σε αλλους.!!Ποτε μα ποτε δεν ζητησα κατι απο την πεθερα μου....Γιατι να δεσμευονται οι ανθρωποι σ αυτην την ηλικια με ενα -δυο-τρια παιδια που ειναι και τεραστια ευθυνη;;;Ααν θελουν να προσφερουν...καλοδεχουμενη η βοηθεια..Αλλα οχι και να θυμωνουμε επειδη θελουν επιτελους οι ανθρωποι να ζησουν και λιγο τη ζωη τους;;;;Αρκετα κουραστηκαν τοσα χρονια....!!!!!Η τριτη ηλικια ειναι για να χαιρεσαι τα εγγονια σου ,οχι για να αγχωνεσαι και να αναλαμβανεις ευθυνες!!!

 

Lora δεν σε ξερω,δεν ειναι προσωπικο, πηρα απλα αφορμη απο την προταση σου για να πω την αποψη μου.

Ευχαριστω!

[TARA]

Θα πω την γνωμη μου πανω σ αυτο το οποιο και το εχω ξαναδιαβασει εδω πολλες φορες και το ακουω και απο γνωστες!

Δικαωμα τους δεν ειναι;;;Καλα κανουν και κατα την αποψη μου ετσι πρεπει να ειναι.Τα παιδια τους τα μεγαλωσαν ,τωρα η σειρα μας να μεγαλωσουμε τα δικα μας παιδια, γι αυτο τα καναμε!!!!

Εμενα για ενα διαστημα κρατουσε η μητερα μου τη μικρη και μετα για λογους υγειας δεν μπορουσε και την στειλαμε παιδικο.Το ηθελε και το κανε..εκεινη το προτεινε..αλλα και το προβλημα να μην υπηρχε παλι θα την εστελνα παιδικο.Και αν κανω κι αλλο θα στηριχτω σε εμας..οχι σε αλλους.!!Ποτε μα ποτε δεν ζητησα κατι απο την πεθερα μου....Γιατι να δεσμευονται οι ανθρωποι σ αυτην την ηλικια με ενα -δυο-τρια παιδια που ειναι και τεραστια ευθυνη;;;Ααν θελουν να προσφερουν...καλοδεχουμενη η βοηθεια..Αλλα οχι και να θυμωνουμε επειδη θελουν επιτελους οι ανθρωποι να ζησουν και λιγο τη ζωη τους;;;;Αρκετα κουραστηκαν τοσα χρονια....!!!!!Η τριτη ηλικια ειναι για να χαιρεσαι τα εγγονια σου ,οχι για να αγχωνεσαι και να αναλαμβανεις ευθυνες!!!

 

Lora δεν σε ξερω,δεν ειναι προσωπικο, πηρα απλα αφορμη απο την προταση σου για να πω την αποψη μου.

Ευχαριστω!

 

Θα συμφωνήσω απόλυτα.

[ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13]

Δικαωμα τους δεν ειναι;;;Καλα κανουν και κατα την αποψη μου ετσι πρεπει να ειναι.Τα παιδια τους τα μεγαλωσαν ,τωρα η σειρα μας να μεγαλωσουμε τα δικα μας παιδια, γι αυτο τα καναμε!!!!

 

 

Οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι άσπρο μαυρο. Πρέπει να κοιτάμε και τα "παρελκόμενα". Δλδ αυτό που σχολιάζουν τα κορίτσια και το κάνουν πολλές πεθερές είναι: Πριν κάνουν τα ζευγάρια παιδιά τους πιπιλίζουν τα μυαλά να κάνουν, πότε θα κάνουν, όταν θα κάνουν θα βοηθάνε, θα τους ψωνίζουν, θα τα πηγαίνουν βόλτες, θα..θα.. θα... (μη μου πεις ότι δεν έχεις ακούσει τέτοιες περιπτώσεις στο δικό σου περιβάλλον φίλων ή γνωστών; )

Και ξαφνικά όταν το ζευγάρι αποκτά παιδάκι/ια "μην το είδατε τον Κίτσο τον λεβέντη". Αυτός ο "Κίτσος ο λεβέντης", λοιπόν, επανεμφανίζεται και θυμίζει την παρουσία του μόνο όταν χρειαστεί βοήθεια (γιατρούς, νοσοκόμους, ταξιτζίδες, εξυπηρετήσεις κτλ). Και ρωτώ εγώ τώρα: Δικαίωμα των παιδιών δεν είναι σε τέτοιες περιπτώσεις να μη τους βοηθούν; "Τενεκές μου, τενεκές σου" δλδ για όσους ξέρουν το μύθο.

 

Καταλήγοντας θέλω να πω ότι δεν έχουν δικαιώματα μόνο οι γονείς αλλά και τα παιδιά! Και κάθε ανθρώπινη σχέση είναι δίνω και παίρνω!

[RENAH]

Και επειδη το λενε;;;Τι σημαινει ;;Οτι η αποφαση μου για το αν θα κανω παιδι εξαρταται απο αυτο;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;Εγω και ο αντρας μου αποφασιζουμε αν θα κανουμε ενα-δυο -τρια η κανενα παιδια και στηριζομαστε στις δικες μας δυναμεις!!!

[RENAH]

Επισης οι γονεις μας μας μεγαλωσαν..έκαναν οτι καλυτερο μπορουσαν για εμας..σειρα μας να τους το ανταποδωσουμε(γιατρους φαρμακα..κλπ και οτι αλλο χρειαζεται)

Δεν ειναι πλεον υποχρεωμενοι να μας βοηθησουν ...αλλα εμεις αυτους!!!

[Τόνια 1712]

Γεια σας κορίτσια. Η δική μου πεθερά είναι η προσωποποίηση της αδιαφορίας. Αν εξαιρέσεις τις πρώτες 40 ημέρες που με έπαιρνε κάθε μέρα τηλ για να δει τι κάνει ο μικρός απο τότε μέχρι και σήμερα πολυ πολύ σπάνια ρωτάει τι κάνει το παιδί. Καλά για δώρα δεν το συζητώ. Μας πήρε την κούνια (οχι την προίκα), στην βάπτιση τίποτε!, στα πρώτα γενέθλια τίποτε!, στην πρώτη γιορτή του ούτε καν τηλ! το επόμενο δώρο ήταν ένα αυτοκίνητο που το καβαλάει (με ρόδες το τσουλάει μην φανταστείτε ηλεκτρικό και τέτοια) τα Χριστούγεννα, την δεύτερη φορά που γιορταζε 50,00 ?, τώρα στα δεύτερα γενέθλια τίποτε!! Ειλικρινά δεν με νοιάζει για τα δώρα με διαολίζει όμως η αδιαφορία της. Και μετά σου λένε του παιδιου μου το παιδι κ.λ.π..... Βέβαια η πεθερούλα μου είναι το ίδιο αδιάφορη και για το παιδί της, γιορτή γενέθλια κ.λ.π. ούτε καν τηλ! Δεν έχουμε μαλώσει, δεν έχουμε ανταλλάξει κουβέντα, πηγαίνουμε και τους βλέπουμε συχνά απλά είναι τελείως αδιάφορη. Πολύ ψυχρή γυναικα και το φοβερότερο είναι οτι κάνει διακρίσεις στα παιδιά της. Εχει 3 παιδια και ο μόνος που την ενδιαφέρει είναι μόνο ο μεγάλος γιός της. Την κουνιάδα μου και τον άντρα μου τους έχει τελειως χ..... Ασχετα του οτι ειδικά η κουνιάδα μου επειδή μένει και ακριβώς απο πάνω τραβάει του Χριστού τα πάθη από την μουρμούρα (της καθαρίζει το σπίτι, τρέχει για όλα και στις αρρώστιες της δίπλα της πάντα). Ηρωας η κουνιαδούλα μου. Ναναι καλα. Τέρας αδιαφορίας σας λέω αλλααα οταν όμως θέλει κάτι όλοι πρέπει να είμαστε ετοιμοπόλεμοι. Εγω βέβαια έχω την ηρεμία μου αλλά μου την δίνει όταν η αδιαφορία της πληγώνει τον άντρα μου. Sorry για το μεγάλο post αλλά βρήκα ευκαιρία να πω τον πόνο μου.

[maira95]

Και επειδη το λενε;;;Τι σημαινει ;;Οτι η ααφαση μου για το αν θα κανω παιδι εξαρταται απο αυτο;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;Εγω και ο αντρας μου αποφασιζουμε αν θα κανουμε ενα-δυο -τρια η κανενα παιδια και στηριζομαστε στις δικες μας δυναμεις!!!

 

 

σωστα τα λες!

 

αλλα να μην ξεχναμε οτι υπαρχουν ζευγαρια που πραγματικα χρειαζονται την βοηθεια καποιου,εστω κι αν αυτος ο καποιος ειναι η γιαγια

 

το να στηριχτουμε στις δικες μας δυναμεις πολλες φορες δεν ειναι εφικτο!