Εργαζόμενες μητέρες

[rulia]

Γεια σας κ πάλι,

Δεν ξέρω αν έχετε θέσει κάποιο παρόμοιο θέμα ξανά στο forum σας αλλά θα ήθελα να μάθω την δική σας άποψη. Μπορείς να συνδυάσεις καριέρα/δουλειά κ μητρότητα. Η προσωπική μου εμπειρία είνα η εξής: δουλέυω από 18 χρονών (τώρα είμαι 31). Με την δουλειά ένοιωθα πιο ολοκληρωμένη, με κάλυπτε κ δεν φανταζόμουν πότέ την ζωή μου χωρίς αυτή. Με το που γένησα το μωρό μου παραιτήθηκα (μετά από ψυχολογικό πόλεμο που υπέστη από τους τότε εργοδότες), κάθησα με το μωρό μου 10 μήνες κ ντάλα κατακαλόκαιρο (περασμένος Ιούλης) έπιασα δουλειά. Το αντικείμενό μου είναι η ναυτιλία κ πρέπει να πώ σε όποιον δεν γνωρίζει ήδη, ότι τα ωράρια είναι βάναυσα. ξεκινάω από το σπίτι μου (Πειραιάς) 8.30, πηγαίνω στην μητέρα μου όπου αφήνω την Νάνσυ κ οδεύω προς το γραφείο. 9.30 πρέπει να είμαι εκεί κ να παραμείνω εκέι μέχρι τις 18.30. όπου κάνω το ίδιο δρομολόγιο δλδ πηγαίνω στην μητέρα μου, παίρνω το αστέρι μου κ πάμε σπίτι (αισίως στις 19.30)!!!! Τί να πρωτοκάνεις εκείνη την ώρα???? Το μόνο που κάνουμε είναι να παίζουμε με την μικρή (έχει μόλις γυρίσει κ ο μπαμπάς) κ βέβαια όλα τα άλλα μένουν πίσω. ίσως γράφω πολλά οπότε να καταλήξω στο ότι εν μέσω κρίσης, πριν λίγες μέρες παραιτήθηκα κ από τον μάιο θα είμαι μία full time μαμά. Αρκετές στιγμές έχασα από το μεγάλωμα της νάνσυς.. Από εδώ κ πέρα θα είμαι δίπλα της συνέχεια. Η δική σας εμπειρία/άποψη???

[Μπαμπουράκι]

Mεγάλη απόφαση!

Σου εύχομαι τα καλύτερα αν και τα έχεις ήδη !!!!

[protoula]

THN KAΛΥΤΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΚΑΝΕΣ!!! ΜΗΝ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΙΣ ΟΤΙ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΕΞΤΡΑ ΧΡΗΜΑΤΑ, ΚΑΝΕ ΚΑΠΟΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ Η ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΝΑ ΕΡΓΑΣΤΕΙΣ ΕΞΩ ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΑΝ 4ΩΡΗ. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΟΝΤΩΣ ΜΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΥΓΚΡΙΝΕΤΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΜΕ ΑΥΤΟ, ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΚΑΡΙΕΡΑ... ΣΟΥ ΜΙΛΩ ΕΚ ΠΕΙΡΑΣ

[Maya]

Πράγματι το ωράριο αυτό ήταν πολύ σκληρό για ένα παιδί. Έχεις δίκιο και αισθάνεσαι κουρασμένη. Νομίζω ότι τα πρωτα χρόνια της ζωής του παιδιού η μαμά πρέπει να μένει σπίτι, αν μπορεί βέβαια πρακτικά. Και δεν εννοώ από οικονομικής άποψης, αλλά κυρίως με μία προοπτική μέλλοντος. Δηλαδή, αν κάποια μητέρα μπορεί να βρει ικανοποιητική δουλειά μετά από 3-4 χρόνια, τότε φυσικά και είναι καλύτερα να μείνει σπίτι στην αρχή. Αν όμως είναι αυτό δύσκολο, καλό θα είναι να το ξανασκεφτεί. Σε λίγο το παιδί δεν θα χρειάζεται τη φυσική σου παρουσία τόσο πολύ, δεν θα έχει ανάγκη μία μαμά έτοιμη για όλα, αλλά μία μαμά με ενδιαφέροντα, με δική της ζωή, με δικές της ανάγκες, τις οποίες πρέπει να σέβεται και να έκτιμά. Πρόσεξε δηλαδή, μήπως, επιλέγοντας το καλύτερο για το παιδί σου τη δεδομένη στιγμή, εγκαταλείψεις μία καριέρα και κλειστείς σε ένα σπίτι, όπου σε μερικά χρόνια δεν θα έχεις τίποτα να κάνεις, γιατί όλα τα άλλα μέλη θα έχουν τη δική τους ζωή, το δικό τους πρόγραμμα ( ήδη από τον παιδικό σταθμό συμβαίνει αυτό). Μην ξεχνάς μάλιστα ότι αυτός πρέπει να είναι και ο στόχος κάθε μάνας, να κάνει ανεξάρτητα παιδιά και πρακτικά και συναισθηματικά. Σου εύχομαι να μπορέσεις να συνδυάσεις και τις δύο λύσεις, όπως σκοπεύω να το κάνω κι εγώ.

[lilika48]

Μaya συμφωνω απολυτως.

[rulia]

Καλημέρα κ καλή σαρακοστή σε όλους. Καταρχήν ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας κ τις συμβουλές σας.Την απόφαση αυτή την σκέφτηκα πάρα πολύ. Όπως προείπα μου αρέσει η δουλειά κ δεν μου αρέσει το κλείσιμο στο σπίτι. Το θέμα όμως είναι ότι δεν ζούσα το παιδί μου-τον άντρα μου-το σπίτι μου. Εμείς που κάναμε τα ταξίδια μας, τις εκδρομές μας κ τις εξόδους μας, τον τελευταίο καιρό δεν έχουμε πάει πουθενά. Είμαι συνεχώς κουρασμένη κ έχω αποκοπεί από φίλες/ενδιαφέροντα κτλ. Το γυμναστήριο τέλος, πού να προλάβω να πάω?? Ήθελα να τελειοποιήσω τα ισπανικά μου αλλά πότε??? Εδώ βάζαμε με τον στέλιο (σύζυξ!) να δούμε λαζόπουλο κ στο διάλειμμα με έπαιρνε ο ύπνος στον καναπέ. Ένοιωθα ότι πλέον δεν ζούσαμε, ότι πέρναγε ο καιρός κ εγώ μόνο τον κοίταζα να φεύγει, δεν έκανα τίποτα. Αν είχα μία δουλειά που θα με απασχολούσε λιγότερες ώρες σίγουρα δεν θα την άφηνα. Κ σίγουρα θα έχω ανοιχτά μάτια κ αυτιά σε περίπτωση που ακούσω κάτι καλό με λιγότερες ώρες. Εσείς με τί ασχολείστε???

[Μπαμπουράκι]

Καλή Σαρακοστή, καλό μήνα, αχ καλή άνοιξη!!!!

 

Και εγώ το ωράριο που δούλευες έχω.. σε διαφημιστική εταιρεία, μόνη μου τον μεγαλώνω τον μικρό οπότε δεν τίθεται θέμα να αφήσω ποτέ την δουλειά μου.

 

Πάντως σε ζηλεύω ειλικρινά γιατί για να το κάνεις αυτό σημαίνει ότι νιώθεις σιγουριά με τον άνδρα σου. Εγώ και να είχα άνδρα ποτέ δεν θα άφηνα την δουλειά μου.. μόνο αν κέρζιζα ΕΓΩ το λοττο!!!

 

Η ζωή δεν ξέρεις πως τα φέρνει και είναι για μένα ανήκουστο να έκανα κάτι τέτοιο, να μην ήμουν έστω για ένα λεπτό ανεξάρτητη. Από μικρό παιδί το πιστεύω αυτό όχι τώρα που έμεινα μόνη....

 

Εσείς τι πιστεύετε για αυτό ? Είναι τόσες πολλές οι γυναίκες πια που αν μπορούσαν θα άφηναν την δουλειά τους? Δεν πιστεύω πια πως είμαι η μοναδική που αφού δεν είμαι μελλοντολόγος θέλω να είμαι πάντα οικονομικά ανεξάρτητη !!

 

Για την δική σου περίπτωση νομίζω πως η τέλεια λύση είναι να βρεις κάποια δουλειά με λιγότερες ώρες απασχόλησης αλλά προς το παρών όμως αφού το αποφάσισες γλέντα το πρώτα καλά καλά!!! :lol: :lol:

[candy1234]

Εγώ εργαζόμαι 8-4 σε εταιρεία στον Πειραιά...Το μωρό είναι 6 μηνών και το κρατάει η μαμά μου που μένει στον επάνω όροφο και έρχεται στο δικό μου διαμέρισμα και τον κρατάει στον χώρο του..για να μαθαίνει ο μικρός.. Στην δουλειά δεν έχω κάνει "τυπικά" χρήση μειωμένου ωραρίου...αλλά πηγαίνω κατά τις 8:30 και δεν μου λενε τπτ. Γυρνάω σπίτι κατα τις 16:30 - 17:00. Η μαμά μου μαγειρεύει...και γενικά μου κανει δουλειές...πλυντήρια, σιδερο, κλπ. Εγώ το Σάββατο που δεν εργαζομαι κάνω δουλειές στο σπίτι του τύπου ξεσκόνισμα καλο, σκούπα, σφουγγαρίσμα, κουζίνα, ντουλάπες, μπαλκόνια κλπ. Έτυχε και η μητέρα μου δεν εργαζεται οπότε μπορεί και με βοηθάει πάρα μα πάρα πολύ. Κούραση έχω γιατί ξυπνάω στις 06:00π.μ. και όσο να είναι το απογευμα γυρνάω λίγο φυτό... Δεν μπορώ όμως να συγκριθώ σε κούραση με άλλες μανούλες που γυρίζουν σπίτι και έχουν να κάνουν και ένα σωρό δουλειές... θα ήταν άδικο... Η μητέρα μου έχει κουραστεί πολύ στην ζωή της γιατί δουλευε και μεγάλωνε και 2 παιδιά (εμένα και την αδελφή μου) μην έχοντας απο πουθενα βοηθεια...και έχοντας τα πάντα μια ζωη στην εντέλεια (φοβερή νοικοκυρά και μαγείρισα) και επειδή "θυμάται" πόσο πολύ κουραζόταν εκείνα τα χρόνια, προσπαθεί απο ότι μου λέει να με "ξελαφρώνει" και να με βοηθάει σε ό,τι περισσότερο μπορεί. Ποτέ δεν έχει διαμαρτυρηθεί για τπτ, ποτέ δεν μου έχει αρνηθεί το παραμικρό...αν και δεν της ζητάω εγώ να μου κάνει όλα αυτά που κάνει στο σπιτι... Το μόνο που φοβάται είναι το γεγονός πως είμαι "προσκωλλυμένη" πάνω της...δηλ. αν τυχόν...πάθει τπτ (κουφια η ώρα) εγώ θα είμαι μεταιωρη...και αυτό δεν είναι ότι καλύτερο... Της έχω τρομερή αδυναμία...Να' ναι καλά....(από αλλού το ξεκίνησα το θέμα αλλού το κατέληξα... )

[xara1]

Μπράβο rulia, που πήρες τέτοια απόφαση. Εγώ δουλέυω 9-5 αλλά θέλω μια ώρα να πάω και μια να γυρίσω. Ουσιαστικά μπαίνουμε στο σπίτι κατά τις 6:30. Συμφωνώ μαζί σου.Τέτοια ώρα είναι δύσκολο να χαρείς το παιδί σου και να κάνεις πράγματα μαζί του. εμένα είναι 18 μηνών και απότην κούραση δεν καταφέρνω να τον βγάζω έξω παρά μόνο σαββατοκύριακα. Κάθε μέρα και είδικά μετά το week end σκέφτομαι να παραιτηθώ αλλα με έναν μισθό δύσκολα τα πράγμα.

Φανταστείτε έχω μια γειτόνισα που είναι δασκάλα και έρχεται σπίτι κατά τις 2 και γκρινίαζει γιατί δενέχει χρόνο!! Μακάρι 2 η ώρα να είμουν σπίτι...να κάτσω μαζί του...

[rulia]

Αγαπητή Tesi, να σε ευχαριστήσω καταρχήν για το μήνυμά σου κ να σου πώ κ συγχαρητήρια για το ότι μεγαλώνεις μόνη σου το παιδάκι σου. Οφείλω να σου πώ ότι όλα όσα προείπες, τα έχω σκεφτεί. Από την φύση μου δεν εμπιστεύομαι πολύ εύκολα (κ δη τους άντρες) κ γι’αυτό από μικρή έλεγα ότι δεν θα παντρευτώ ποτέ μου. Η αλήθεια είναι ότι είδα (κ μέχρι τώρα συνεχίζω να βλέπω) κάποια διαφορετικά στοιχεία στον χαρακτήρα του στέλιου κ γι’αυτό ακριβώς τον παντρεύτηκα. 100% εμπιστοσύνη δεν έχω πουθενά. Όμως δεν μπορείς να ζεις έτσι (εγώ προσωπικά δεν μπορώ). Κ βέβαια σκέφτομαι ότι μπορεί να συμβεί κάτι άσχημο κ γι’αυτό τον λόγο έχει ο ίδιος ο Στέλιος φροντίσει να μας εξασφαλίσει με τον τρόπο που μπορεί βέβαια. Ασφάλεια ζωής υπάρχει, σπίτι υπάρχει (με δάνειο έτσι??) καθώς κ κάποια χρήματα στον λογαριασμό της μικρής μας. Εκτός αυτού εγώ δουλεύω από 18 ετών (συνολικά 13 χρόνια) κ βάσει της εμπειρίας κ των σπουδών μου πιστεύω ότι μπορώ να βρω κάποια δουλειά (πάλι στον ναυτιλιακό κλάδο όμως με τα ίδια ωράρια, κλαψ!).

Άποψή μου είναι πως η ζωή φεύγει τόσο γρήγορα οπότε πρέπει να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας να περνάμε καλά. Κ φέραμε κ ένα παιδί στον κόσμο το οποίο έχει ανάγκη την μητέρα του οπότε (εάν αυτό είναι εφικτό βέβαια) καλό είναι τα πρώτα χρόνια του παιδιού να είμαστε δίπλα του (εάν υπάρχει αυτή η δυνατότητα). Η αλήθεια είναι ότι δεν βλέπω την ώρα να έρθει η τελευταία μέρα του απρίλη όπου θα φύγω από το γραφείο. Κ εννοείται βέβαια πως αν βρω κάποια δουλειά με πιο ελαστικό ωράριο, έχω πάει αμέσως...Το αστείο είναι πως με το που γένησα ήθελα να πάω αμέσως για δουλειά, δεν φανταζόμουν την ζωή μου χωρίς να δουλεύω. Τελικά όμως βλέπω ότι τα δεδομένα αλλάζουν. Candy 1234 η σχέση σου με την μητέρα σου μου θυμίζει τη σχέση που έχω με την δική μου την μητέρα, η οποία μεγάλωσε εμένα κ την αδελφή μου μόνη της κ είμαι πολύ περήφανη για εκείνη κ την οποία λατρεύω. Ελπίζω να μην σας κούρασα. Πολλά φιλιά

[Μπαμπουράκι]

Ποτέ δεν μπορείς να υπολογίσεις όλα τα άσχημα που μπορεί να σου φέρει η ζωή..

ότι και να κάνεις..

Θα ήθελα να μπορούσα να εμπιστευτώ τόσο πολύ έναν άνθρωπο..

από την άλλη ποιος ο λόγος?

καλώς ή κακώς οι μανούλες που τα καταφέρνουν και φεύγουν από την δουλειά τα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού τους είναι πολύ λίγες πλέον...

όλες οι φίλες μου δουλεύουν και ας είναι παντρεμένες.. το ωράριο αυτό χάλια είναι.. όπως επίσης και το πιο συνηθισμένο!!

Ας μην γκρινιάζουμε συνέχεια για αυτά που δεν μπορουμε να αποκτήσουμε... ας χαρούμε αυτά που μπορούμε !!!

 

Επίσης θα ήθελα να δηλώσω και εγώ ότι έχω την πιο καλη μαμά του κόσμου.. τόσο που με έχει στηρίξει και συνεχίζει.. τι να πω.. μακάρι να γίνω και εγώ τόσο καλή μαμά!!!

ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΕΙ ΓΕΝΕΘΛΙΑ.. ΝΑ ΤΗΝ ΧΑΙΡΟΜΑΙ!!!!!!

[Melduck]

Καλησπέρα μανούλες! Με απασχολεί κι εμένα τόσο πολύ το θέμα που συζητιέται εδώ... Έχω έναν μπουμπούκο 8 μηνών που του λείπω από τις 7 το πρωι μέχρι τις 6 το απογευμα περίπου γιατί δουλεύω. Μου αρέσει πάρα πολύ η δουλειά μου (είμαι πολιτικός μηχανικός)... Επίσης, μέσω αυτής μπορώ αφενός να συνεισφέρω στο σπίτι μου και αφετέρου να έχω και μια σχετική ανεξαρτησία. Κάθε πρωί φεύγω με χαρά για τη δουλειά και κάθε απόγευμα με τρώνε οι τύψεις που λείπω από το μωρό και τρέχω για να προλάβω... Νιώθω πολύ άσχημα που λείπω μακριά από το μωρό μου και για το λόγο αυτό από τη στιγμή που γυρίζω σπίτι δεν τον αφήνω λεπτό, το ίδιο και τα σαββατοκύριακα. Είναι τόσο γεμάτες οι στιγμές μας που πιστεύω πως νιώθει την αγάπη μου διαρκώς...

Παρ'όλα αυτά, θαυμάζω απεριόριστα τις μαμάδες που μεγαλώνουν τα μωρά τους μόνες τους, είναι πραγματικά αξιέπαινες...

[Μπαμπουράκι]

μιλάμε για τρελές τύψεις...

 

και ενώ το καταλαβαίνω ότι είμαι παράλογη... αυτό δεν με βοηθάει με αυτές.. είναι το σύνδρομο των εργαζόμενων μαμάδων...

 

πιστεύω ότι με τον καιρό βρίσκεις τους ρυθμούς σου.. εννοώ τους εσωτερικούς ρυθμούς σου.

 

το μωρό μου είναι 19 μηνών και δουλεύω από τους 8 του μήνες... ε τώρα είμαι καλύτερα από την αρχή.. ακόμα ζορίζομαι βέβαια... αλλά πιστεύω ειλικρινά.. αυτό που δεν μπορείς να αλλάξεις... φιλοσόφησέ το αλλιώς!

Η γκρίνια ποτέ δεν βοήθησε κανέναν !!!

[Eleftheria]

μιλάμε για τρελές τύψεις...

 

Και φτάνω και στα όρια της διχασμένης προσωπικότητας.

Γιατί η δουλειά μου, μου αρέσει πολύ και ακόμα περισσότερο μου αρέσουν τα μικρά μου. Έτσι προσπαθώ να τα κάνω όλα. Το μόνο που έχω καταφέρει είναι να αλλάξω σε γενικές γραμμές το ωράριο της δουλειάς, φεύγω από τα αξημέρωτα για να είμαι σπίτι της 4-4.30 που θα ξυπνήσουν τα μικρά.

Τέλος πάντων. Νομίζω ότι τα μικρά μας, μας αγαπάνε γι΄ αυτό που είμαστε και γι’ αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε γι’ αυτά. Λέω τώρα, για να παρηγοριέμαι!

[Aggeloudia]

Επειδη το εχω γράψει σε αντιστοιχα post ξανα...δεν θελω να μακριγορω ξανα για να μην καταντησω γραφική...

Με δυο λόγια...αφησα (προσωρινά ...)το βασικό μου επάγγελμα για την μητροτητα...

Δημοσιογραφία σε καναλι και παιδιά ...2 τον αριθμο...δεν ταιριάζουν και πολύ...

Δεν κάνω χωρις δουλειά...δεν αντεχω και πολύ εκτος...αλλά τα παιδιά μου δεν μπαινουν κάτω απο τιποτ άλλο...Τον μεγάλο τον εκανα ουσα σε φουλ δουλειά και μαλιστα σε εκπομπή με καθημερινές απιτησεις...Εφευγα απο το σπίτι κατά τις 6.30 το πρωι και διαπραγματευόμουνα να επιστρέψω μετά τις 20.00-21.00...μια μερα εκτος σπιτιού...πες μου ΤΙ προλαβαινεις να κάνεις μεσα σε 9 ωρες ζωης...

Γιαυτό και επειδη κολλυμπουσα μεσα στις τυψεις, κλάματα και ενα τηλέφωνο κρεμασμένο σκουλαρίκι σταυτί...ειπα πως μεχρι εδω...Θα μεγαλώσουν ΠΡΩΤΑ Ο ΘΕΟΣ κάπως τα παιδάκια και μάλιστα με εμενα παρουσα, και να ειμαστε καλά και να ξαναγυρισουμε σαυτο που ξερω και κάνω...

Υποσημειωση πως βρηκα μια δουλειά 4 ωρη ετσι...χαλαρά...

[Μανουλίνι]

Καλημέρα κορίτσια,

και εγώ εργαζόμενη μαμά αλλά αν μπορούσα να το αλλάξω θα το έκανα. Δυστυχώς όμως δεν γίνεται. Μεγαλώνω την κόρη μου 3,5 τώρα μόνη καθότι ο χωρισμός ήρθε όταν ήταν η κουκλάρα μου 15 μηνών. Δουλέυω και εγώ από 18 και πήγα στη δουλειά μετά τη γέννα όταν η μικρή μου ήταν 3 μηνών. Για δύο χρόνια είχα κάποια γυναίκα που την φρόντιζε στο σπίτι, καλή της ώρα, ήταν πάρα πολύ καλή με το παιδί και έχουμε διατηρήσει σχέσεις ακόμη. Η δουλειά μου ήταν πολύ εξαντλητική. Ωράριο 8 - 4 γύριζα σπίτι 4:30 δεν είχα όρεξη για τίποτα , χώρια ότι μου έκαναν και ψυχολογικό πόλεμο στη δουλειά από τότε που έμεινα έγκυος . Τα χρήματα που έπερνα ήταν ξεφτίλα για τη δουλειά που έκανα. Μετά ήρθε και ο χωρισμός ... άλλα προβλήματα εκεί. Την μικρή μου την έβαλα παιδικό από 2 ετών και 1 μηνός και από πέρυσι αποφάσησα ότι πρέπει να βρω άλλη δουλειά για να πηγαίνω στο σπίτι λίγο πιο ξεκούραστη και να έχω αποθέματα ενέργειας και για το παιδί μου . Άρχισα να ψάχνω για άλλη δουλειά, χαλαρά, χωρίς να έχω παραιτηθεί από την προηγούμενη δουλειά μου. Τον Ιούνιο έγινε το θαύμα , βρήκα καινούρια δουλειά ωράριο 8-4 με σχεδόν τα ίδια (λίγο παραπάνω) χρήματα όμως το σημαντικότερο είναι ότι δεν κουράζομαι καθόλου σε σχέση με την προυγούμενη δουλειά και σιγά σιγά βρήκα τις δυνάμεις μου και όταν γυρίζω και παίρνω την κόρη μου από τον παιδικό έχω και εγώ αρκετή ενέργεια για βόλτα, για παιχνίδι για όλα. Δεν σας λέω βέβαια τη χαρά μου όταν παραιτήθηκα από την προηγούμενη δουλειά (και ο εργοδότης μου χάρηκε βέβαια αφού κατάφερε να γλυτώσει την αποζημίωση, αφού δούλευα γι ΄αυτόν 8 χρόνια) Τώρα είναι όλα πολύ καλύτερα και για μένα και για το Κατερινιό μου.

Σας ζάλισα με την πολυλογία μου

Καλή η οικονομική ανεξαρτησία αλλά καλύτερος ο χρόνος με τα παιδιά μας.

Τέση χρόνια πολλά για την μητέρα σου.

Καλή δύναμη σε όλες.

[rulia]

Κορίτσια, αυτό πιστεύω κ εγώ. Καλή η ανεξαρτησία κ εγώ προσωπικά τότε που έπρεπε να είμαι ανεξάρτητη (ούτως ώστε να μην επιβαρύνω την μητέρα μου αλλά να συνεισφέρω κιόλας) ήμουν, αλλά όταν κάνεις παιδιά αλλάζουν οι προτεραιότητές σου. Βαδίζεις με γνώμονα το καλό των παιδιών σου κ γενικότερα της οικογένειάς σου. Δεν είναι σημαντικό για σένα να είσαι ανεξάρτητος αλλά να έχεις μία σωστή οικογένεια. Όταν μεγαλώσουν τα παιδιά κ οι ανάγκες τους πια είναι άλλου είδους, τότε μπορείς κάλιστα να προσπαθήσεις να βρεις κάποια απασχόληση. Βέβαια το να δουλεύεις ημιαπασχόληση ή να έχεις ευνοϊκό ωράριο (εργασία στο δημόσιο η κάτι παρεμφερές) είναι ευχής έργον κ δεν σε εμποδίζει απ'το να ασχολείσαι κ με το παιδί/οικογένεια/σπίτι/εαυτό σου. όμως το δικό μου ωράριο 8.30-19.30 είναι κάτι που εγώ προσωπικά δεν μπορώ να ακολουθήσω πια. Σίγουρα δεν αφήνω τη δουολειά μου ελαφρά τη καρδία αλλά μετά από πολλή σκέψη.

Φιλιά στα παιδάκια σας....

[rulia]

Τέση χρόνια πολλά στη μητέρα σου κ από εμένα..

[Μπαμπουράκι]

ευχαριστώ κορίτσια...

 

δεν είναι ακριβώς ότι δεν συμφωνώ μαζί σας...

είναι ότι κάποια λόγια μου θυμίζουν καταστάσεις προηγούμενων γενεών..

 

πόσο να γυρίσουμε πίσω ? και γιατί να γίνει αυτό ? τόσο κόπο κάναμε βρε κορίτσια για αυτή την άτιμη την ανεξαρτησία...

τα παιδιά μας θα μεγαλώσουν σε αυτόν τον κόσμο.. όχι στον προηγούμενο..

 

και αφού έκανα παιδάκι θέλω τώρα δύο φορές να είμαι ανεξάρτητη και δυνατή.. και για μένα και για το παιδί

 

αν έβρισκα άνδρα πλούσιο θα τον έβαζα να μου πληρώνει βοήθεια για το σπίτι για να έχω χρόνο πιο πολύ με το παιδί μου.. όχι να αφήσω ΕΓΩ την δουλειά!!!

 

Είπαμε άντε να βρούμε μια δουλειά να βολεύουν οι ώρες.. να είναι πιο λίγες... αλλά όσο πάτε το χοντρένεται εσείς!!!!

 

μην με παρεξηγείται.. κάνω και λίγη πλάκα..

 

ο καθένας κάνει όπως νιώθει, όπως μπορεί.. και ειδικά όσο αφορά στα παιδιά.. τόσααα πράγματα τα βλέπουμε διαφορετικά..

Για κάθε παιδί υπάρχει και ένας γονιός, ένα μοναδικό είδος αυτού!!!

 

Φιλάκια σε όλες !

[Μανουλίνι]

Καλά τα λες Τέση και συμφωνώ μαζί σου.

Όμως τελικά αυτοί οι αγώνες που κάναμε τόσα χρόνια για την ανεξαρτησία μας που οδήγησαν? Να είμαστε εργαζόμενες, μανάδες, νοικοκυρές, γυναίκες αν προλαβαίνουμε? να τρέχουμε και να μην προλαβαίνουμε μέρα νύχτα. Τα παιδιά μας να μην τα χαιρόμαστε και παιρνώντας ο καιρός να προσπαθούμε να τα θυμηθούμε πως ήταν σε πιο μικρή ηλικία και να μην μπορούμε? Να έχουμε συνέχεια άγχος και να προσπαθούμε για το καλύτερο?

Δεν γυρίζουμε πίσω απλώς χρειαζόμαστε περισσότερο χρόνο με τα παιδιά μας.

Η οικονομική μας ανεξαρτησία είναι πολύ σημαντική αναμφισβήτητα και κυρίως γι΄αυτές που μεγαλώνουμε μόνες τα παιδιά μας.

[Μπαμπουράκι]

αυτοί οι αγώνες οδήγησαν στο να είμαστε ανεξάρτητες και να μην μπορεί ο άνδρας να μας κερατώνει/χτυπάει/ξεφτιλίζει και εμείς να μην μπορούμε να κάνουμε τίποτα...

 

αυτοί οι αγώνες ήταν πολύ σημαντικοί....

 

και όσες έχουν σύντροφο θα πρέπει μαζί του να τα βρουν και να μοιράσουν πραγματικά τις ευθύνες και όχι να κατεβάζουν τα σκουπίδια και να λέμε και ευχαριστώ γιατί αν οι άνδρες φερόντουσαν σωστά και αναλάμβαναν αυτά που τους αναλογούν δεν θα είμασταν τόσο κουρασμένες μόνιμα γιατί δεν είναι μόνο η δουλειά που κουράζει...

 

και λυπάμαι που τελικά θα το πω... αλλά όσες χωρίζουν και έχουν παρατήσει τις δουλειές τους και ο πρώην τους δεν δίνει δεκάρα και δεν νοιάζεται γενικώς...κάποτε.. ήταν ευτυχισμένες και αφήσαν την δουλειά τους γιατί νόμιζαν πως κάναν το καλύτερο για τα παιδιά τους..

 

Αμέτρητα παραδείγματα και μια βόλτα στο parents να κάνεις θα τα βρεις... αλλά ο άνθρωπος γενικά νομίζει ότι τα άσχημα ΑΥΤΟΝ δεν θα τον βρουν ποτέ... γιατί.. δεν ξέρω...

[Μανουλίνι]

Τέση μου,

είμαι πολύ χαρούμενη που είμαι ανεξάρτητη και δεν σταμάτησα ποτέ να δουλέυω από τα 18 μου.

Για μένα ήρθαν τα άσχημα και αρκετά γρήγορα.

Δεν συμβαίνει όμως πάντα έτσι. Υπάρχουν φαντάζομαι και σύντροφοι που μπορείς να τους εμπιστευτείς και για κάποιες γυναίκες-μαμάδες εφ΄όσον δεν έχουν οικονομικό πρόβλημα και έχουν και εμπιστοσύνη στον σύντροφό τους, πιθανόν το να είναι περισσότερο κοντά στα παιδιά τουλάχιστον για τα πρώτα 4-5 χρόνια θα είναι σημαντικό και για τις ίδιες και για τα παιδιά.

Εξάλλου δεν πιστεύω ότι κάποια από μας πήγε στη δουλειά μετά την γέννα και δεν σκεφτόταν συνεχώς το μπιζουδάκι της, δεν είχε τύψεις γι΄αυτό.

[rulia]

Ποια λόγια ακριβώς αγαπητή tesi σου θυμίζουν "καταστάσεις προηγούμενων γενεών"? Το ότι θέλουν κάποιες μητέρες περισσότερο χρόνο με τα παιδιά τους? Λες οι ίδιες να μην έχουν προσπαθήσει να βρουν δουλειά με λιγότερες ώρες? Λες οι άντρες τους να μην τις βοηθάνε στις δουλειές κ γενικά σε ό,τι αφορά στο παιδί?? Λες όλοι οι άντρες να κερατώνουν/χτυπάνε/ξεφτυλίζουν τις γυναίκες τους? κ λες ότι οι γυναίκες αυτές αν υφίστανται μία τέτοια κατάσταση θα υπέμεναν όλα αυτά λόγω του ότι άφησαν τη δουλειά τους κ μόνο? Κ τέλος αν οι γυναίκες για τις οποίες μιλάμε (μανούλες εργαζόμενες με τρελά ωράρια) ήταν πραγματικά ευτυχισμένες (αφήνοντας το παιδί τους όλη μέρα) θα άφηναν την δουλειά τους?

Σε πληροφορώ λοιπόν ότι οι άντρες τώρα πια βοηθάνε τις γυναίκες σε ΟΛΑ!! Από τις δουλειές του σπιτιού/ψώνια/λαϊκή/σούπερ μάρκετ έως στο μεγάλωμα (καθημερινή φροντίδα κ ό,τι αυτή περιλαμβάνε:αλλαγή πάνας/τάισμα/μπάνιο/ντύσιμο κτλ). Σε πληροφορώ επίσης ότι δεν κερατώνουν/χτυπάνε/ξεφτυλίζουν όλοι οι άντρες. Σε πληροφορώ τέλος ότι αν μία γυναίκα υφίσταται μία τέτοια άσχημη κατάσταση στο σπίτι (γιατί σαφώς υπάρχουν κ ανεγκεφαλοι), δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ περίπτωση να τα υπομείνει όλα αυτά μόνο κ μόνο επειδή έχει αφήσει τη δουλειά της.

 

Κ για να συνοψίσω, εννοείται ότι όλοι σκεφτόμαστε τα άσχημα αλλά αν σου γίνονται έμμονη ιδέα δεν μπορείς να προχωρήσεις. Και εμένα προσωπικά αυτό ακριβώς μου θυμίζει "κατάσταση προηγούμενων γενεών".

[Μπαμπουράκι]

Rulia, Βάζεις λόγια στο στόμα μου που δεν είπα ποτέ...

 

το πήρες πολύ προσωπικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί.

 

Για τα χειρότερα που ανέφερα εννοούσα πριν από τους αγώνες των γυναικών και όχι τώρα.

 

Δεν θα κάτσω να ασχοληθώ τόσο ώστε να σου αναλύσω όλα αυτά για τα οποία με κατηγόρησες, δεν έχω λόγο καλή μου.

 

Με λίγα και απλά λόγια συμφωνώ απόλυτα με την pn2007, σε αυτά που είπε στο τελευταίο της ποστ, καλό μεσημέρι κορίτσια, να χαίρεστε τα παιδάκια σας!

[frinda]

ΑΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ Αχχχχχχχχ Επιτελους σε αυτο το τοπικ μπορω να πω τον πονο μου ....

Κοριτσια σε δεκα μερες επιστρεφω στη δουλεια ...και με εχει πιασει απελπισια.... Μαυρη απελπισια καθως εχω παει αδεια λοχειας θηλασμου μειωμενο καλοκαιρινη του 2008 συν γονικη κι οπως καταλαβαινετε δεν δικαιουμαι τιποτα .... Στη δουλεια μου δεν εχω ωραριο και ο μισθος μου ειναι πολυ πανω απο τη συλογικη συμβαση γεγονος που σημαινει οτι δεν μπορω να μιλησω και καθολου. Μου φαινεται αδιανοητο οτι μετα απο 9 μηνες που καθομαι θα λειπω μακρυα απο το μπεμπουλη μου αλλα απο την αλλη δεν μπορω να κανω και διαφορετικα. Σκεφτομαι οτι δεν μπορω να αφησω μια δουλεια στην οποια ειμαι 12 συνεχομενα χρονια που μου παρεχει μια πολυ καλη ασφαλιση και εναν μισθο ανω των 2000 ευρω μηνιαιως σε καιρους χαλεπους και δυσκολους. Δουλευω απο τα 18 και τωρα ειμαι 40, μεγαλωνω μονη μου το παιδι μου, εχω μαθει ολα αυτα τα χρονια να ειμαι ανεξαρτητη και πιστευω οτι η δουλεια μου ειναι η καλυτερη '' ασφαλεια '' που μπορω να προσφερω στο μπεμπικο μου.

Για το δικο του καλο λοιπον πρεπει να κανω την καρδια μου πετρα και να επιστρεψω στη δουλεια οσο κι αν η σκεψη και μονο με πληγωνει.

Τεση μου συμφωνω απολυτα με οσα γραφεις και επι τη ευκαιρια θελω να επισημανω κατι που απο 18 ετων μου ελεγε ο πατερουλης μου.

'' Κοριτσι μου δεν με νοιαζει τι δουλεια θα αποφασισεις να κανεις, αυτο που με ενδιαφερει ειναι να εισαι ανεξαρτητη και να μην εχεις την αναγκη κανενος ..... '' Ποσο δικιο ειχε ....