Αναζήτηση στο φόρουμ

Καλησπέρα στην ομάδα! Ευτυχώς που υπάρχει αυτό το forum και μπορούμε να μοιραζόμαστε τις ανησυχίες μας.. θα ήθελα λοιπόν να ρωτήσω : έχω ένα αγοράκι σχεδόν 23 μηνών, έχει αρχίσει και λέει αρκετές λέξεις, πχ μαμούνι, ζουζούνι, θεία, και άλλες, επίσης κάνει όταν του λέω κάτι, όπως να ανάψει - σβήσει φώτα, μου δίνει τα κουτάλια από το πλυντήριο να τα βάλω στη θέση τους, δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για τα άλλα παιδιά, (τα κυνηγάει για να τα αγκαλιάσει), δείχνει με αντίχειρα, έχουμε από πάντα πολύ καλή βλεμματικη επαφή, παίζει κρυφτό, (με μένα να κρύβομαι) γενικά έχει καλή αντίληψη από όσο τον παρατηρώ. Τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει να γίνεται αρκετά ζωηρός, τσιριζει από χαρά και έχει πολλά νεύρα, όταν δεν γίνεται το δικό του. (μπορεί ακόμα και να χαστουκισει). Αν νομισει όμως ότι κάπου χτύπησα έρχεται αμέσως να με φιλήσει. Τα στοιχεία που με προβληματίζουν είναι ότι όταν δείχνει ενθουσιασμό, αρκετές φορές (όταν είναι να θηλάσει, ή όταν τρέχει) κάνει φτερουγισμα χεριών. Ακόμη λίγες φορές ίσως να γελάσει χωρίς να έχει γίνει κάτι αστείο. Επίσης όταν χορεύει ή ακούει μουσική μερικές φορές γυρίζει γύρω από τον εαυτό του. Παίζει με τα παιχνίδια του, με τα κυβακια του αρέσει να τα βάζει το ένα πάνω στο άλλο, δεν κάνει όμως ακόμα πιο σύνθετες κατασκευές. Πρέπει να με προβληματισουν καθόλου τα στοιχεία αυτά; Γνωρίζω ότι για έγκυρη διάγνωση πρέπει να αποταθώ σε αναπτυξιολογο και θα το κάνω όταν γίνει δύο ετών.. Θα ήθελα να μου πείτε αν έχετε ανάλογη εμπειρία με το hand flapping (κουνημα χεριών πάνω κάτω όταν είναι ενθουσιασμενο που κρατάει πολύ λίγο) Ναι σωστά καταλάβατε, έχω ανάγκη λίγο να με καθησυχασετε...

Είναι αλήθεια πως η ηλικία των 18 μηνών είναι κομβική για το παιδί? Πρόσφατα σε συζήτηση που είχα με μαμαδες με διαβεβαίωσαν πως από τώρα θα αρχίσω να βλέπω διαφορές στο μωρό μου. Δεν αναφέρομαι μονο στην ψυχοκινητική ανάπτυξη που είναι αναμενόμενη αλλά και στον ύπνο, στην ομιλία, στην συμπεριφορά και στην επικοινωνία. Φυσικά κάθε παιδί ακολουθεί τους ρυθμούς του κ σκοπός του θέματος δεν είναι η σύγκριση. Εσείς τι πιστεύετε? Υπάρχει βελτίωση ή είναι νωρίς? Εγώ, για να είμαι ειλικρινής, βλέπω μία ξαφνική "μαμακιαση" που με κάνει να δυσπιστω. Δεν ξέρω αν είναι άλμα ή φάση κ ο γιος μου θέλει να είμαστε συνέχεια αυτοκόλλητοι. Ήταν ένα χαλαρό κ σε γενικές γραμμές ανεξάρτητο παιδί που πλέον ζητά να τα κάνουμε όλα μαζί ακόμα κ πράγματα που συνήθιζε να κάνει μόνο με άλλους. Πχ πια δεν πάει βόλτα με την γιαγιά ή δεν παίζει με τον μπαμπά αν δεν είμαι παρούσα.

Πείτε μου οι πιο παλιές μαμάδες η που έχετε 4χρονα 5χρονα, τι είδους συνέπειες έχουν οι άσχημες πράξεις τους. Να δω τι δεν έχω δοκιμάσει δηλαδή... Τελευταία έχει απειθαρχησει πολυ.. Είναι που θεωρεί τον εαυτό της μεγάλο μπροστά στην αδερφή της και ίσα και όμοια με εμάς(μου το έχει εκφράσει στα δικά της λόγια)? Είναι που πήρε η γλωσσα της μπρος και αυξήθηκε στο υπερμετρο η αυτοπεποίθηση της(θετικό μεν, το παλέψαμε πολύ για να γίνει αυτό, αλλά κάπου έχασε τα όρια)? Είναι που την παραχαιδεψαμε με τον ερχομό της μικρής, μην τυχόν και πάθει τίποτα από το σοκ? Είναι η ηλικία? Είναι οι διακοπές? Ότι και να είναι, έχει ξεφύγει τελευταία και δεν ακούει με τίποτα. Αν με ρωτούσατε πέρυσι θα σας έλεγα πως έχω το πιο συνεργασιμο και το πιο υπακουο παιδί. Και οκ, μεγαλώνει και αλλάζει. Τι κάνουμε εδώ? Γιατί και η υπομονή εξαντλείται. Και έχω κι ένα χρόνιαρικο που ζητάει συνεχώς την προσοχή μου και δεν μπορώ να την δώσω.. Πείτε μου ιδέες.. Είμαι γεμάτη υπομονή και όρεξη... Πείτε μου έσεις να δω τι έχω κάνει και τι όχι. Γιατί δεν μπορεί, κάτι κάνω λάθος. Δε γιβεται εγώ με τόση στρατηγική και στόχο να μην καταφέρνω να την κουμαντάρω. Αισθάνομαι και άχρηστη ώρες ώρες. Μας κάνει σβούρες σας λέω. Και είναι απίστευτο. Είναι 4!!!!!!!

Έχω ένα κοριτσάκι 5 ετών και 3 μηνών. Αντιμετωπίζω μικροπροβλήματα με την συμπεριφορά της στο νηπιαγωγείο. Η νηπιαγωγός μέσα από τις συζητήσεις της με έχει ενημερώσει ότι πρόκειται για ένα παιδί με ιδιαίτερα χαρίσματα . Έχει εξαιρετική φωτογραφική μνήμη ήδη απο το προνήπιο, επικοινωνιακή ικανότητα ανώτερη από των υπόλοιπων παιδιών με πλούσιο λεξιλόγιο για την ηλικία της, εξαιρετική αντίληψη χρόνου (γνωρίζει τη σειρά των μηνών, τις εορτές κάθε εποχής, τι έπεται και τι προηγούταν κλπ), και χώρου, μαθηματική σκέψη, διαβάζει, όπως ένα παιδάκι της πρώτης δημοτικού χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Αυτό είναι κάτι που το απαίτησε μόνη της και με ελάχιστη προσπάθεια και βοήθεια δική μου τα κατάφερε. Θύμαται απ έξω όλα τα παραμύθια που της διαβάζω. Όμως αντιμετωπίζει προβληματάκια στις διαπροσωπικές της σχέσεις. Φέτος από την αρχή της σχολικής χρονιάς είχε σχηματίστει μια παρέα αποτελούμενη από την κόρη μου και άλλα δύο αγοράκια. Προχθές μου είπε ότι είναι λίγο στενοχωρημένη γιατί πλέον δεν την παίζουν. Η αλήθεια είναι ότι έχει πολύ ισχυρή προσωπικότητα και ηγετική. Επιβάλλεται και χειραγωγεί με τον δικό της τρόπο όλα τα υπόλοιπα παιδιά , τα οποία την συμπαθούν και τη συναναστρέφονται αλλά οπώς φαίνεται όχι τους δύο «κολλητούς» της . Φυσικα της εξηγήσαμε οτι οι σχέσεις των ανθρώπων και κυρίως οι φιλικές χρειάζονται ισοτιμία. Σήμερα μου είπε ότι της μίλησαν οι δύο φίλοι της και ότι έπαιξαν όλοι μαζι. Η νηπιαγωγός της μάς έχει πει, εκτός των άλλων, ότι έχει υπερβολική αυτοπεποίθηση που ίσως εξελιχθεί σε αλαζονεία. Θα ήθελα τη γνώμη σας για το πως μπορώ να χειριστώ αυτή την κατάσταση.

Ο γιός μου πάει στην Γ! Δημοτικού σε ιδιωτικό σχολείο και έχει Μαθησιακές Δυσκολίες (δυσλεξία). Από το σχολείο μας είπαν, και το βλέπουμε και εμείς, ότι δυσκολεύεται να αντεπεξέλθει με τον φόρτο εργασίας και τις απαιτήσεις του σχολείου (2 ξένες γλώσσες κλπ.). Εχουμε αρχίσει να σκεφτόμαστε την επιλογή του Δημοσίου Σχολείου από την επόμενη σχολική χρονιά. Πληροφορηθήκαμε ότι υπάρχουν Δημόσια Σχολεία με ειδικά τμήματα ένταξης για μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες. Θα ήθελα να ρωτήσω αν κάποιος έχει παιδί σε τέτοιο σχολείο, ποια είναι η εμπειρία του, αν γίνεται καλή δουλειά και γενικά αν είναι ευχαριστημένος. Αλλιώς, ποια μπορεί να είναι η άλλη επιλογή ; Υπάρχει ιδιωτικό σχολείο που να υποστηρίζει μεθητές με μαθησιακές δυσκολίες ; Από την έρευνα σχολείων που είχαμε κάνει πριν επιλέξουμε το σχολείο στο οποίο βρίσκεται τώρα, είδαμε ότι τα ιδιωτικά σχολεία θέλουν υψηλό επίπεδο μαθητών και είναι απαιτητικά. Επιπλέον, όλα όσα είχαμε δει έχουν υποχρεωτικά 2 ξένες γλώσσες από την Γ! Δημοτικού. Δεν έχει νόημα λοιπόν να φύγουμε από το ένα ιδιωτικό για να πάμε στο άλλο και να έχουμε ξανά το ίδιο πρόβλημα. Η αρχική επιλογή του ιδιωτικού είχε γίνει από το Νηπιαγωγείο και τότε δεν γνωρίζαμε ότι ο γιός μας είχε δυσλεξία. Η διάγνωση έγινε πέρσι (στην Β! Δημοτικού).

Ο μικρότερος γιος μου είναι 8 χρονών και από την αρχή της σχολικής του καριέρας, συναντήσαμε προβλήματα. Είναι ένα παιδί εξαιρετικά κοινωνικό και αντικειμενικά "άτακτο". Που θα πει ανέκδοτα στην τάξη, θα κάνεις γκριμάτσες, θα διακόψει τη δασκάλα, τέτοια πράγματα, όχι βία, ζημιές κλπ. Η δασκάλα του των δύο πρώτων τάξεων, νομίζω το έχω ξαναγράψει, ήταν ακραία ακατάλληλη, έγιναν αναφορές και από εμάς και από τη διευθύντρια, κλήθηκε επανειλημμένα σχολικός σύμβουλος, έγιναν συστάσεις, αλλά είχαμε αλλαγές στη συμπεριφορά για λίγες βδομάδες και μετά πάλι τα ίδια. Απαιτούσε πλήρη ακινησία στην τάξη, δεν άφηνε να πάνε τα παιδιά ούτε τουαλέτα, χρησιμοποιούσε ωριαια αποβολή ως μέθοδο τιμωρίας από την πρώτη βδομάδα της πρώτης, μιλούσε άσχημα, ούρλιαζε κλπ κλπ. Και ήταν σε μία μόνιμη κόντρα με τον γιο μου, που συνήθως τελειώνει τις ασκήσεις του πολύ νωρίτερα από τους συμμαθητές του, βαριέται και την ενοχλούσε. Μας είχε ζητηθεί να κλείσουμε και ραντεβού με ΚΕΔΔΥ, μήπως και από μεριά του υπάρχει υπερκινητικότητα και μπορεσουν να δωθούν επίσημα οδηγίες στη δασκάλα, γιατί τις συστάσεις της διευθύντριας για να του δώσει έξτρα δουλειά ή να τον αφήσει να ζωγραφίσει έστω, δεν δεχόταν η δασκάλα να τις ακολουθήσει. Με τα πολλά έκλεισε αυτό το κεφάλαιο, αλλά το παιδί πλέον έχει για ευνόητους λόγους σιχαθεί το σχολείο και τις δασκάλες, και αμφισβητεί έντονα την εξουσία. Εχουμε μιλήσει, ξαναμιλήσει κλπ, αλλά καταλαβαίνω ότι αντιμιλά, του τύπου "άντε να πάμε παρακάτω, αυτά τα κατάλαβα" δυνατά στην τάξη, διορθώνει συμμαθητές του όταν κάνουν λάθη και κάποιες φορές αρνείται να συμμετάσχει σε δραστηριότητες που δεν του αρέσουν καθόλου, π.χ. είχε μία έντονη διαφωνία τις προάλλες με τη γυμνάστρια γιατί δεν ήθελε να μάθει ένα συγκεκριμένο παραδοσιακό χορό. Η δασκάλα επανέφερε το θέμα του ΚΕΔΔΥ, όπου είχε γίνει μόνο ένα πολύ πρώτο ραντεβού με εμένα μόνο, μίλησα με την υπεύθυνη, επικεντρώθηκε στις σχολικές επιδόσεις του παιδιού που είναι πολύ πάνω από τους συμμαθητές του στα περισσότερα μαθήματα, τα τετράδιά του είναι υποδειγματικά, στα διαγωνίσματα σε όλα τα μαθήματα έχει πάντα το καλύτερο γραπτό της τάξης, και ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπε να την ξεφορτωθούμε. Στο σχολείο τα προβλήματα παραμένουν, σε επίπεδο όπως ανέφερα: ανέκδοτα, ανυπομονησία κλπ. Επίσης έχει ένα χαρακτηριστικό που για πολλούς εκπαιδευτικούς ανάβει λαμπάκια, και καταλαβαίνω και τη σκοπιά τους: απαντά ως ενήλικας. Δηλαδή λέει η δασκάλα μία σαχλαμάρα στα νεύρα της του τύπου "αν ξαναμιλήσετε εσείς οι δύο, δε σας ξανακάνω μάθημα" και αυτός απαντά "συγγνώμη αλλά δε γίνεται αυτό που λέτε, πληρώνεστε για να κάνετε μάθημα σε όλη την τάξη". Κατόπιν όλων αυτών, και εχουμε μιλήσει πάρα πολύ στο σπίτι, και έχουμε συζητήσει γιατί δεν πρέπει να ενοχλεί και ότι οι κανόνες ισχύουν για όλους κι ας μην μας αρέσουν, και τιμωρείται με στέρηση προνομίων όταν μαθαίνουμε ότι παρακάνει χαβαλέ στο σχολείο, αλλά υπάρχει σε μηνιαια βάση ένα τέτοιου τύπου επεισόδιο. Η σύσταση της δασκάλας ήταν αφού το ΚΕΔΔΥ δε θέλει να ασχοληθεί, να ψάξουμε ιδιωτικά για ψυχίατρο για να του μάθει "να σέβεται την εξουσία". Το να πω ότι μου φαίνεται γελοίο είναι λίγο, και επειδή είναι ένα πολύ έξυπνο παιδί δεν θέλω να το τρέχω σε γιατρούς στην τύχη και να το ανησυχώ, αλλά από την άλλη κάποια μορφή αντιμετώπισης πρέπει να υπάρχει, γιατί το ίδιο το παιδί βασανίζεται με όλη αυτή την κόντρα. Από εξωσχολικές δραστηριότητες είναι άψογος όπου η σχέση είναι 1-1 (ξένες γλώσσες και μουσική), πειθαρχεί πιο γρήγορα όπως έχω διαπιστώσει σε άντρες προπονητές στα αθλήματα (αν και στο σπίτι εγώ είμαι πιο αυστηρή από τον μπαμπά) και δοκιμάζει λίγο που τον παίρνει να κάνει εξυπνάδες σε ομαδικά αθλήματα, αλλά και πάλι όσο το έχω συζητήσει δε μου λένε ότι είναι κάτι έξω από τα συνηθισμένα. Τι θα κάνατε στη θέση μου; Το σχολείο δεν μπορώ να το αλλάξω, αλλά από την άλλη το παιδί έχει μπει σε μία μόνιμη αντιπαράθεση που καλό δεν του κάνει. Ούτε μου αρέσει να στοχοποιείται, ούτε συνεχώς να μπαίνει και ο ίδιος στη διαδικασία να θεωρεί εκ των προτέρων ότι οι δασκάλες δεν τον χωνεύουν. Σε αυτό το θέμα έχει γίνει τεράστια ζημιά από τις προηγούμενες 2 τάξεις, αλλά ξέρω πώς να τον βοηθήσω να ξεκολλήσει και να είναι και ο ίδιος πιο θετικός.

Η δασκάλα μας, λόγω εγκυμοσύνης, έχει άδεια και πλέον δεν έρχεται στο σχολείο. Εϊμασταν όλοι οι γονείς πολλοί ευχαριστημένοι και εγώ ιδιαίτερα παρακολουθώντας και τον τρόπο διδασκαλίας της αλλά και την συμπεριφορά της απέναντι στα παιδιά. Τώρα που έφυγε την αντικατέστησε νέα δασκάλα, και λόγω του ότι προφανώς είναι ωρομίσθια, δεν κάνει στα παιδιά μάθημα όλες τις ώρες. Τη μελέτη του περιβάλλοντος, την κάνουν με άλλον δάσκαλο και το μάθημα ΕΖ (ευέλικτη ζώνη), το κάνουν με την γυμνάστρια!! Ασχετα, από το ότι δεν θεωρώ ότι την ώρα αυτή θα έπρεπε να την κάνουν με την γυμνάστρια, δεν θα σταθώ σ'αυτό. Την προηγούμενη εβδομάδα, ήρθε ο μικρός στο σπίτι, λέγοντας μας, ότι η γυμνάστρια, τον έβγαλε από την τάξη, λέγοντας του ότι κάνει φασαρία. Τον ρώτησα λεπτομέρειες και μου επιβεβαίωσε ότι η πόρτα ήταν κλειστή και εκείνος έξω από την πόρτα!!!!!!!! Σοκαρίστηκα!!!Φυσικά τον ρώτησα και για την φασαρία, λέγοντας του ότι δεν έπρεπε να κάνει, και μου είπε ότι γελούσαν και άλλα παιδιά. Ο γιος μου, γενικά δεν είναι φασαριόζος, αλλά και να ήταν θεωρώ άκρως απαράδεκτο να τον βγάλουν από την τάξη!!! Μα, είναι πρώτη δημοτικού και το μάθημα΄δεν ήταν κάν μάθημα. Ήταν ελεύθερη ώρα, που κάνανε διάφορα πράγματα!!!! Συζήτησα με τον άντρα μου, και λόγω του ότι δεν ήθελε να πιάσει την γυμνάστρια, προτίμησε να μιλήσει με τον διευθυντή, τον οποίον γνωρίζει. Ο διευθυντής δήλωσε κατηγορηματικά ότι ΕΧΟΥΝ ΑΠΑΓΟΡΕΨΕΙ ΣΕ ΌΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ΝΑ ΒΓΑΖΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΤΑΞΗ. Ακόμα κι αν είναι της έκτης δημοτικού. Να προσθέσω οτι η συγκεκριμένη απαράδεκτη γυμνάστρια, είπε στον γιο μου, παλιότερα που αντί για γυμναστική, λόγω καιρού ζωγράφισαν αθλητικά θέματα, ότι δεν της άρεσε η ζωγραφιά του!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Επιπροσθέτως, μια φίλη μου, που η κόρη της και ο γιος της είναι στο ίδιο σχολείο, μου είπε ότι η γυμνάστρια αποκάλεσε τον γιο της κοπέλας"χοντρό"!!!! Ελπίζω να μην ξανασυμβεί το συγκεκριμένο περιστατικό για κανένα παιδί, γιατί εκτός από απαράδεκτο, μπορεί να είναι και επικίνδυνο για ένα παιδί που μένει μόνο του σε έναν άδειο διαδρομο!!!! θα έπρεπε τελικά οι άνθρωποι που μπαίνουν σε ένα σχολείο, να περνούνε διάφορα τεστ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!