Αναζήτηση στο φόρουμ

Όσοι γονείς έχετε παιδιά που έχουν διαγνωστεί ότι ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού, μπορείτε να γράψετε εδώ την εμπειρία σας σχετικά με την διαδικασία της διάγνωσης καθώς και για τις συνθήκες που κληθήκατε να αντιμετωπίσετε.

Καλή σας μέρα! Ψάχνω γονείς με παιδάκια με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας για ανταλλαγή απόψεων.

γειά σας . ο μικρός μου γιος είναι 23 μηνών. πριν ένα μήνα μια αναπτυξιολόγος μου είπε να του κάνω εργοθεραπεία και λογοθεραπεία γιατί αν και είναι μικρός έχει σημάδια του αυτισμού. έχει περιορισμένη βλεματική επαφή, δεν εκτελεί πολλές εντολες και ανταποκρίνεται μόνο στα ενδιαφεροντά του (γάλα,μπάνιο,βόλτα κτλ...) .δεν έχει μιλήσει ακόμα (μόνο μπαμπαλίσματα ) και όταν θέλει κάτι μας τραβάει από το χέρι και μας οδηγεί σε αυτό. έχει και μερικά καλά σημάδια ..δεν κάνει επαναλαμβανόμενες κινήσεις,δεν έχει εμμονές, μας αντιγράφει και μερικές φορές παίζει με τον αδερφό του . ελπίζω να είναι μια προσωρινή αδιαφορία και οχι αυτισμός... έχετε ακούσει παρόμοιες περιπτώσεις αδιαφορίας? ξέρετε πόσο βοηθάει η εργοθεραπεία τον αυτισμό?

Ποιά είναι τα συμπτώματα για μωρό 16 μηνών? Στο εξωτερικό ο παιδίατρος κανει τεστ στους 18 μήνες, εδω στην Ελλάδα, ισχύει αυτό? Υπάρχουν κάποια "απόλυτα" συμπτώματα ή είναι και θέμα χαρακτήρα του παιδιού?

Καλημέρα σας:)Έχω ένα αγοράκι τέσσαρων+ ετών με αυτισμό και το μόνο πράγμα που τρώει είναι μακαρόνια με ζωμό από κρεας και αλεσμένο κρέας με λαχανικά.Να δαγκω σει ούτε λόγος.Ακομα και μεγαλύτερα κομμάτια που έβαζα στο φαγητό τα κατάπινε.Να φάει κάτι άλλο επίσης ούτε λόγος.Αν πιεστεί μετά δεν τρώει τίποτα από αντιδραση ακόμα κι αν πειναει.Αλλωστε δεν εγκρίνω τακτικές "βασανιστήριων" τύπου "αν πεινάσει θα φαει".Δεν ίσχυει αυτό για όλα τα παιδιά πόσο άλλο αν το θέμα είναι αναπτυξιακό.Ο αναπτυξιολογος λέει ότι όλο αυτό έχει να κάνει με το αισθητηριακό κομμάτι και ότι κάποια στιγμή θα αρχίσει να μασάει.Νερο δεν θέλει να πιει επίσης του βάζω μέσα στο γάλα που ευτυχώς γάλα πίνει αρκετό.Ειχε κάνεις σας ανάλογο πρόβλημα;Και αν ναι πως το αντιμετωπίσατε;Ανησυχώ πολύ και δεν ξέρω πια τι άλλο να κάνω,θα ήθελα τα φώτα σας παρακαλώ.Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Γνωρίζετε εάν υπάρχει κάποιο Δημόσιο ή ιδιωτικό σχολείο φιλικό προς παιδιά με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας στα βόρεια προάστια (πχ Μαρούσι); Που να λειτουργεί με συμπερίληψη, κατανόηση και αγάπη; Το παιδί μου έχει άριστες επιδόσεις στα μαθήματα ωστόσο δυσκολεύεται σε θέματα συμπεριφοράς και κοινονικοποιησης. Δυστυχώς στο σχολείο που είναι, δεν μπορούν να καταλάβουν τις δυσκολίες του και τις ανάγκες του, στέκονται κυρίως στα αποτελέσματα της συμπεριφοράς του, που αυτό αγχωνει το παιδί και το στοχοποιεί, κι αυτό έχει δημιουργήσει ένα κλίμα όπου το παιδί νιώθει ανεπιθύμητο και είναι διαρκώς και μια κατάσταση "μάχης". Εκδηλώνει συμπεριφορές που δεν τις κάνει πουθενά αλλού εκτός σχολείου και δυστυχώς ούτε η παράλληλη στήριξη που μας έχουν δώσει μπορεί να βοηθήσει. Οποιαδήποτε βοήθεια είναι πολύτιμη γιατί φοβάμαι ότι η κατάσταση θα παγιώσει αρνητικά συναισθήματα του παιδιού για το σχολείο. Ευχαριστώ

Έχω 2 αγοράκια,2,5 το μικρό,3,5 το μεγάλο,στα οποία μου διέγνωσαν Αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας (με αυξημένο όμως,ευτυχώς, νοητικό επίπεδο ) και πρέπει να κάνουν τις σχετικές συνεδρίες τους,που όμως, όσοι γνωρίζετε σχετικά,θα ξέρετε οτι κοστίζουν μιά περιουσία. Γνωρίζει κάποιος απο εσάς κάποια δημόσια υπηρεσία που να παρέχει εργοθεραπείες λογοθεραπείες ψυχοθεραπείες κτλ δωρεάν? Ψάχνοντας σχετικά έμαθα οτι ίσως δικαιούνται κάποια επιδόματα πρόνοιας κτλ. Αλλα αυτά,καθυστερούν πάαααααααρα πολύ να φτάσουν στα χέρια μας αν τελικά μας τα εγκρίνουν ωστε να κάνω ένα πρόγραμμα και να πώ οτι μπορώ να τους ξεκινήσω σε ιδιωτικό κέντρο.Καταλαβαίνετε οτι καλό θα ήταν να είμαστε συνεπείς σ'αυτό. Δεν διαθέτουμε ωστόσο,παρα έναν βασικό μισθό στο σπίτι.Και 0 κεφάλαιο για να πώ οτι ξεκινάω,κι όταν μου τα επιστρέψει το ταμείο μου,συνεχίζω. Όποιος γνωρίζει κάτι,ας βοηθήσει.Ευχαριστώ.

Καλημέρα αγαπητοί! Χαίρομαι πολύ που σας βρήκα Ελπίζω να είστε όλοι καλά και να αντέχετε σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Γράφω τα παρακάτω γιατί ήθελα πρωτίστως να βάλω σε μία σειρά τις σκέψεις μου, αλλά και να μοιραστώ προβληματισμούς και -ίσως;- να ακούσω σκέψεις από άλλους γονείς. Έχουμε ένα αγοράκι, τώρα θα γίνει 16 μηνών. Το λατρεύουμε όσο δεν γίνεται - σκεφτείτε ότι ενώ ποτέ δεν είχα κάποια ιδιαίτερη έλξη προς τα μωρά και έλεγα πως αν κάνω παιδί θα ήθελα κόρη, είμαι από την πρώτη στιγμή ερωτευμένος με το γιο μου... Εδώ δε κι ένα χρόνο η πιο πολύτιμη στιγμή της ημέρας, κάθε μέρα, είναι όταν μπαίνω στη μπανιέρα μαζί του για να το κάνω μπανάκι. Ο γιος μου, λοιπόν, είναι ένα απίστευτα γλυκό παιδάκι. Χαμογελαστό από τη στιγμή που θα ξυπνήσει μέχρι που θα τον βάλουμε για ύπνο, πονηρούλης (το πώς κάνει τον αδιάφορο πριν κάνει 'επίθεση' στη μαμά του είναι να σκας στα γέλια),τρυφερός (με τη μαμά του, και περισσότερο όταν είναι κουρασμένος - με εμένα περισσότερο έρχεται για να τον πετάξω στον αέρα), περίεργος για όλα, δείχνει συναισθήματα (χαρά αλλά και λύπη με κάποιες μουσικές) αλλά... 16 μηνών λοιπόν και: -δεν μιλάει. Βγάζει κάποια ηχάκια, πού και πού θα κάνει ένα "μπαουμπά" και "μαμ" ή τέτοια, κάνει "πρρρρρ" και όταν τρέχει τριγύρω στο σπίτι βγάζει φωνούλες χαράς, αλλά μέχρι εκεί. Α, και αρκετές φορές όταν δυσαρεστείται από κάτι κάνει τεταμένα "μμμμμμ!". -δεν περπατάει. Άργησε να μπουσουλήσει γιατί -συνειδητοποιήσαμε- γλίστραγε στα πατώματα, αλλά μόλις βάλαμε μοκέτες μπουσούλησε με τη μία. Σηκώνεται και περπατάει πλαγίως πιασμένος από έπιπλα ή, εσχάτως, τον τοίχο, κάνει βηματάκια -όχι φοβερά πρόθυμα- όταν τον κρατάμε και από τα δύο χεράκια, καβαλάει έπιπλα και παιχνίδια, ανεβαίνει σε καναπέδες τραπέζια και άλλα αλλά μέχρι εκεί και πάλι. -δεν δείχνει. Αν δείξεις θα γυρίσει να κοιτάξει τις περισσότερες φορές. -δεν χαιρετάει (όχι ότι έχουμε δοκιμάσει να το κάνουμε εμείς προς αυτόν πολλές φορές πάντως) -δεν μοιράζεται. Παίζει πολύ χαρούμενος με πολλά παιχνίδια αλλά δεν μας έχει δώσει ποτέ κάτι. -με άλλα παιδάκια δεν έχει πολλές επαφές και γιατί δεν ξέρουμε ανθρώπους με μωρά στην ηλικία του και γιατί τώρα ελέω κορωναϊού λεχει σταματήσει και η παιδική χαρά. Την τελευταία φορά που πήγε η νταντά του μας είπε πως αγκαλιάστηκε με ένα άλλο μωράκι πάντως, και δείχνει τρελλό ενδιαφέρον για φωτογραφίες μωρών. -δύσκολα θα γυρίσει στο όνομά του, και κυρίως στα "χχχ, έλα εδώ" ή "χχχ, κοίτα!". Γυρίζει σε ξαφνικούς θορύβους (π.χ. όταν πέσει κάτι ή αν είμαστε στο μπαλκόνι και περάσει μοτοσυκλέτα θα σκύψει να την κοιτάξει). -Αν τον φωνάξω, άλλες φορές θα έρθει όσο πιο γρήγορα μπορεί προκειμένου να παίξουμε, αλλά αν τύχει και παίζει με κάποιο από τα παιχνίδια του συνήθως θα με αγνοήσει. -Μας χαμογελάει, μας κοιτάει στα μάτια, μας γελάει. Κάτι άλλο που έχω προσέξει, αλλά δυστυχώς δεν έχω μέτρο σύγκρισης, είναι ότι δεν κάθεται και πολύ στην αγκαλιά. Γενικώς είναι πολύ δραστήριος και ζουζούνι οπότε συνήθως αν πας να τον κρατήσεις θέλει να κατέβει για να παίξει. Αυτό όμως δεν συμβαίνει πάντα - υπάρχουν στάνταρ στιγμές που κάθεται και για αρκετή ώρα - τις προάλλες που πήγαμε βόλτα στο πάρκο π.χ. τον είχαμε αγκαλιά για μπόλικη ώρα, στην μπανιέρα που τον κάνω μπάνιο ή λίγο πριν που τον κρατάει η μαμά του για να κάνω εγώ το δικό μου μπάνιο, και κάποιες φορές έρχεται και χώνεται στην αγκαλιά (κυρίως της μαμάς) όταν καθόμαστε στο πάτωμα. Του αρέσει και να κοιμάται μαζί μας και συνήθως θα κολλήσει πάνω μου. Επίσης έχει καλή -νομίζω, και πάλι δεν έχω μέτρο σύγκρισης- βλεμματική επαφή - όταν παίζουμε, όταν τον κρατάμε, όταν του κάνουμε αστειάκια αλλά ακόμα και όταν παίζει μόνος του και γυρίσει να μας κοιτάξει. Μέχρι πριν λίγο καιρό στη μπανιέρα ξάπλωνε και γύριζε να με κοιτάξει - τώρα είναι πιο παιχνιδιάρης και δεν κάθεται ξαπλωμένος για πολύ (θέλει να πιάνει την κεφαλή του ντους για να πιει νερό!), αλλά και πάλι δεν φάινεται να έχει πρόβλημα να με κοιτάξει στα μάτια. Θα προσθέσω κι άλλα αν μου έρθουν, αλλά νομίζω πως έχουμε αρκετά σαφή σημάδια πως είναι στο φάσμα. Ίσως βέβαια απλά να είναι λίγο πίσω και μέσα στα όρια, αλλά τα red flags υπάρχουν. Δυστυχώς, ενώ είχαμε ραντεβού με αναπτυξιολόγο, έσκασε η καραντίνα κι έκλεισε το ιατρείο... Ακόμα βέβαια και να βγει ότι το παιδάκι μας είναι στο φάσμα, καταλαβαίνω ότι δεν είναι το τέλος του κόσμου - κάθε άλλο. Έχω ένα καλό φίλο ο οποίος είναι στο φάσμα και, εκτός του ότι δεν θα το καταλάβαινα αν δεν μου το είχε πει, ο άνθρωπος είναι ιδιοφυία (στην κυριολεξία), πολύ επιτυχημένος και με μία ευτυχισμένη οικογέναια, οπότε... Να πω πως το παιδάκι γενήθηκε με καισαρική λίγες μέρες πριν τους 9 μηνες, χαμηλό σχετικά βάρος. Γενικά έως τώρα παλεύουμε με το βάρος του (είναι απελπιστικά χαμηλά, και μάλιστα όταν κάποια στιγμή άρχισε να ανεβαίνει η γιατρός του μας έδωσε ελεεινές διατροφικές συμβουλές που τον ξανάριξαν... και ήταν και αναπτυξιολόγος!), ενώ ταυτόχρονα είναι και πολύ ψηλός. Σε αναμονή του ραντεβού όταν αυτό γίνει με τον ειδικό, ήθελα να ρωτήσω: τί θα μπορούσα να κάνω στην ηλικία του; Τί παιχνίδια και δραστηριότητες θα συνιστούσατε; Αυτά τα ολίγα και ευχαριστώ που με ακούσατε, ελπίζω να μην σας κούρασα πολύ με το κατεβατό!

Δεν ξερω αν ειναι σε σωστο μερος το θεμα μου. λοιπον εχω ενα αγορακι 22 σχεδον μηνων και πιθανων εχουμε αυτισμο. δεν θελω να φανω αχαριστη η ανευθυνη αλλα απο τη στιγμη που ηρθε στη ζωη μου η λεξη αυτισμος εχω πελαγωσει. σε καποια φαση ειχα μια εβδομαδα δεν ετρωγα και ολο εκλαιγα εχασα 5 κιλα. το χειροτερο μου ηταν οταν επρεπε να παω σε παιδακια (λογω πασχα) και τα εβλεπα και ελεγα το δικο μου ποτε δεν θα ειναι ετσι. (κλαμα) οι μαναδες να με πενευουνε πως εχασα τοσα κιλα και να μου ζητανε το ''μυστικο''. ( που να ξερανε....) και να μου λενε ποσο ησυχο παιδακι εχω και (κλαμα). πλεον ειμαι στη φαση της αποδοχης και του γιατι.? συνεχιζω να κλαιω οταν βλεπω παιδακια αλλα τουλαχιστον ταρακουνηθηκα και εβγαλα για λιγο τις κακιες σκεψεις. καπου εκει συμβαλε και ο αντρας μου. με ειδε μου λεει δεν παει αλλο ( ο γνωστος αντρας δεχνω τα αντεχω ολα ) αν θελεις μπορουμε να κανουμε και αλλο ενα να μην εισαι ετσι γιατι θα παθεις τιποτα. 3ο δεν μπορω δεν μας σηκωνει το οικονομικο. λοιπον ναι ο αντρας μου ειναι πολυ ευαισθητος. και ναι μιλαει ετσι αλλα το κανει απο αγαπη και απογνωση. εγω λοιπον ψαχνομαι τι μπορει να εκανα λαθος και ο γιος μου ειναι ετσι. και πως θα ηταν καλη ιδεα να ειχε ενα αδερφακι οταν πρωτα ο θεος ''επανελθει'' στον κοσμο μας. βοηθαει πολυ μου εχουνε πει να εχουνε αδερφακια. σκεφτηκα πως μπορει να εκανα και εγω λαθος γιατι ειχα 30 εμετους τη μερα και επινα μονο γαλα και τα συμπληρωματα. ( τα μισα πηγαιναν εμετο) και ισως δεν του εδωσα οτι χρειαζοταν. αναρωτιεμαι λοιπον αν πανε ολα καλα με τον γιο μου και προσπαθησω για 2ο θα ειναι και αυτο μεσα στο φασμα. ξερω πως υπαρχουνε σατιστικα αλλα αν υποθεσεις πως η υπερεμεση ειναι 2% και ο αυτισμος 1 στα 90 περιπου εγω επεσα και στα 2 μεσα. κατα τ αλλα δεν εχουμε αλλον στο φασμα. οποτε πειτε μου εσεις που το πρωτο σας παιδακι ειναι στο φασμα τα επομενα ηταν?

καλημερα.ζηταω τη βοηθεια σας γιατι εχω μπερδευτει παρα πολυ.ο μεγαλος μου γιος ο δημητρης,ειναι ενα πολυ χαρουμενο κ κοινωνικο παιδι.γεννηθηκε φυσιολογικα σε μια εγκυμοσυνη χωρις προβληματα.στηριξε το κεφαλι 2 μηνων,γυρισε απο ανασκελα μπρουμυτα 4 μηνων,σηκωθηκε στους 6,5 μηνες κ περπατησε μονος του στους 9,5.στους 11 μηνες αρχισε να τρεχει.συνεχεια ετρεχε,μεχρι να βρει τοιχο...ο παιδιατρος ειπε ενταξει,ειναι λιγο υπερκινητικο,αλλα θα φτιαξει.περνουσε ο καιρος κ ουτε λεξη...τιποτα,ουτε μαμα,μπαμπα,ουτε μαμ,τατα,τιποτα.επιπλεον δε γυριζε οταν τον φωναζαμε.τον πηγαμε σα ωρλ,ακουολογο,ολα φυσιολογικα τα βρηκε.στη διαγνωση εγραψε πιθανο δαδ,αλλα δεν εξηγησε τιποτα.κι εγω δε ρωτησα γιατι ειχα χαρει που ολα καλα...το παιδι εφτασε 18 μηνων κ ακομα λεξη δεν ειχε βγαλει.εν τω μεταξυ ειχε ερθει κ η αδελφουλα,που ο δημητρης δεχτηκε με μεγαλη χαρα.ο παιδιατρος μας εστειλε σε αναπτυξιολογο στην πεντελη,η οποια αφου μας ρωτησε μερικα πραγματα για το παιδι κ τον παρατηρησε για λιγο,εγραψε στη διαγνωση δαδ/asperger μας ειπε οτι δεν πρεπει ν ανησυχουμε,να παει το παιδι στον παιδικο κ να μας δει σε 6 μηνες.μονο που το πρωτο διαθεσιμο ραντεβου ηταν σε 8 μηνες.εν τω μεταξυ με το σχολειο,εδειξε οτι πηγαιναν καλυτερα τα πραγματα,αφου ο δημητρης αρχισε να γελαει κ να μιλαει,ακαταλαβιστηκα μεν,αλλα κατανοητα.με λεξεις κ νοηματα κυριως,οχι προτασεις.στην αναπτυξιολογο φανηκε καλυτερα,δεν τον κοιταξε κ πολυ βεβαια,κατι εικονες του εδειξε κ μας ρωτησε αν γνωριζει 5 τουλαχιστο πραγματα.της ειπα ναι,μιας κ ο δημητρης ξερει να μετραει ως το 10 τις περισσοτερες φορες γνωριζει κ δυσκολα χρωματα οπως γκρι,μπεζ κλπ.εγραψε κ παλι δαδ κ ειπε να συνεχισουμε τον παιδικο κ να δουμε σε ενα χρονο.δεν μου ειπε για λογοθεραπειες.στο σχολειο μου μιλησαν για λογοθεραπειες κ εργοθεραπειες.κ μου εξηγησαν κ τι ειναι δαδ κ ασπεργκερ,κ ομολογω οτι μπερδευτηκα πολυ.βρηκα καποια παλια ποστ που γραφουν τα χαρακτηριστικα. ο δημητρης εχει καποια απο αυτα,αλλα οχι ολα.επισης καποια απο αυτα που εχει,δεν τα εχει συνεχεια.δεν ξερω τι να κανω..πρεπει να το βοηθησω,αλλα πως να το κανω,αν δεν ξερω τι εχει??ο παιδιατρος λεει να περιμενωνα παει 5 πριν αρχισω να ψαχνω.πρεπει να περιμενω τοσο πολυ??δεν ξερω απο που να ξεκινησω.θα εκτιμουσα οποιαδηποτε βοηθεια...

Προ ολιγων ημερων ειχα ανοιξει θεμα που εψαχνα για αναπτυξιολογο. Μετα απο ψαξιμο καταλειξαμε στη Κα Γκολτσιου που πραγματικα μας φανηκε εξαιρετικη επιστημονας αλλα πανω απ'ολα ανθρωπος. Για να μην μακρυγορω την επισκευθηκαμε σημερα και μετα απο καποια τεστ που εκανε στη μικρουλα μας διεγνωσε αυτισμο. Πραγματι εβλεπα οτι το παιδι σε σχεση με το αδερφακι του ειχε μεινει πολυ πισω αλλα η διαγνωση αυτη ηρθε και εσκασε στα αυτια μας σαν βομβα. Το υποπτευομουν, το ειχα στο πισω μερος του μυαλου μου κυριως για να ειμαι προετοιμασμενη αλλα κακα τα ψεματα, παντα νομιζουμε οτι αυτα συμβαινει σε αλλους. Μας συστησε (μετα απο δικη μας νηξη) μια παιδοψυχολογο-εργοθεραπευτρια αλλα ακομα δεν πηρα τηλεφωνο. Ψαχνω πλοιροφοριες για τον αυτισμο στο διαδυκτιο αλλα οσο διαβαζω τοσο πιο ανικανη να βοηθησω το παιδι μου νιωθω. Σαν να μη φτανει ομως ο ψυχολογικος γολγοθας που πρεπει να ανεβω εχω και τον οικονομικο.Η οικονομικη μας κατασταση ειναι πολυ ασχημη και ακομα και η επισκεψη που δωσαμε μας ειναι δυσβαταχτη. Αν γνωριζεται να με βοηθησετε σχετικα με το αν καλυπτει καποιο μερος των χρηματων τουλαχιστον για τις εργοθεραπειες το ικα θα σας ημουν υποχρεη. Επισης ακομα και οποιαδηποτε πλοιροφορια σχετικα με τον αυτισμο για μενα θα ειναι χρησιμη. Σας ευχαριστω εκ των προτεων

Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΝΗΛΙΚΩΝ ΑΥΤΙΣΤΙΚΩΝ ASPERGER και ΥΛΑ Αρχίζει από την 1η Δεκεμβρίου 2008 με την Πανελλαδική Καμπάνια "ΔΩΣΕ ΦΩΣ" Να Βγεί ο Αυτισμός από το Σκοτάδι της Αφάνειας και του Στιγματισμού Γιά να διαβάσετε το κείμενο της καμπάνιας και να κατανοήσετε τον ΛΟΓΟ που είναι αναγκαία μια τέτοια καμπάνια ελάτε στην ιστοσελίδα του Συλλόγου μας http://www.aspergerhellas.gr Σας ευχαριστώ! Πέρλα Μεσσίνα

Εδώ θα ηθελα να σας συστήσω τον σύλλογό μας ο οποίος ονομάζεται «ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΝΗΛΙΚΩΝ ΑΥΤΙΣΤΙΚΩΝ, ASPERGER ΚΑΙ ΥΛΑ» και αφορά, (εκτός απο τους γονείς των αυτιστικών ατόμων όπως όλοι οι υπόλοιποι σύλλογοι αυτιστικών που υπάρχουν σήμερα στην Ελλάδα, όλων των ηλικιών, μικρών και ενηλίκων) για πρώτη φορά και τους ίδιους τους αυτιστικούς!!! Διότι υπάρχουν πολλά ενήλικά άτομα με αυτισμό που μπορουν να συνυπάρχουν δίπλα μας και να ζουν μια καθόλα "φυσιολογική ζωή" οπως το επιβεβαιώνει και η ίδια η Προεδρός μας η κα Πέρλα Μεσσίνα!!! Σας παραθέτω το λινγκ της ηλεκτρονικής μας εφημερίδας http://www.aspergerhellas.org/newsletter.html'>http://www.aspergerhellas.org/newsletter.html ώστε να διαβάσετε περισσότερα για τα μέλη και το έργο μας και να δείτε τι θαύματα μπορεί να κάνει το κατά τα άλλα "εφυές" αυτιστικό μυαλό, μιας και η προεδρός μας τα έκανε όλα μόνη της , την σύσταση της συγκεκριμένης ηλεκτρονικής σελίδας και πολλών άλλων και την διάδωση του αυτισμού στο διαδίκτυο με πολύ μεγάλη επιτυχία, όπως: http://www.aspergerhellas.org/ https://www.facebook.com/groups/greek.autistic.adults/ http://aspergerhellas.blogspot.com/ Σας παρουσιάζω με μεγάλη μου χαρά το σύλλογό μας και το έργο του και ελπίζω να σας βοηθήσουν τα κείμενα της ιστοσελίδας μας να καταλάβετε καλύτερα "τι εστί αυτισμός" και πως νοιώθει η οικογένειά του και ο ίδιος, μέσα στην κοινωνία μας και έπειτα να βοηθήσετε το άτομο με αυτισμό που υπάρχει "δίπλα" σας να ενταχτεί στην κοινωνία με αξιοπρέπεια και τον ανάλογο σεβασμό σαν αναπόσπαστο μέλος αυτής!!! Σας ευχαριστώ πολύ Αγγελική Παπασταύρου η μητέρα του Νεκτάριου & Συν-πρόεδρος του συλλόγου ΕΛΛ.ΑS