Ας θυμηθούμε τις πρώτες ώρες ως μανούλες!!

Αστο καλο βρε κοριτσια !!!ειμαι στη δουλεια και κλαιω..θα μπει κανεις και θα γινω ρεζιλι...

θυμάμαι πόσο ζεστή ενιωσα την μουρίτσα του οταν τον εχωσα μεσα στην δική μου όταν μου τον έδωσαν.

Θυμάμαι την μεγάλη μου αγωνία για το τι ώρα θα γεννήσω για να τον δω.

Θυμάμαι όταν σε πήραν απο την αγκαλιά μου πως εκλεγες, ενω ειχες σταματήση με το που σε πήρα αγκαλια.

Θυμάμαι οτι ήθελα να παιθάνω οταν ήρθαν να μου πουν οτι δεν θα σε έχω και οτι θα μείνεις θερμοκητίδα όπως και θυμάμαι το πόσο ενθουσιασμένη και πως μέτραγα τα λεπτά για να περάσουν για να έρθω να σε δω γιωργάκη μου.

Αλεξάκο μου θυμάμαι πόσο όμορφος και απρούλης ήσουν που σε πήρα αγκαλια πόσο εκλεγα που σε είδα.

Θυμάμαι ποσο πολύ με κλωτσούσες όλο το βράδυ μεχρι το πρωί που γεννήθηκες και εγω σε χαιδευα υπομονετικά.

Θυμάμαι το πως με κοιταξες με το που σε πρωτοπηρα αγκαλια!

Ολα αυτα και αλλα πολλα δεν θα μπορεσω να τα ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου.

θυμαμαι που οταν σε πηρα πρωτη φορα αγκαλια, μου μυρισες σαν βουτυρο κακαο κι ας ησουν πασαλειμενος που σε βγαλανε μεσα απο την κοιλια μου..

θυμαμαι που σε φεραμε στο σπιτι και η θεια σου ειχε γεμισει το δωματιο σου μπαλονια..

θυμαμαι που σε βαλαμε στο κρεβατι και καθομασταν με τον μπαμπα σου και σε χαζευαμε..

θυμαμαι που προσπαθουσα να σε θηλασω και κλαιγαμε και οι δυο, εσυ πεινουσες και εγω δεν μπορουσα να σε ταισω..

θυμαμαι που ξυπνουσες το βραδυ για να φας κι εγω οσο κουρασμενη κι αν ημουν μολις εβλεπα τη φατσουλα σου ξεκαρδιζομουν στα γελια..

πιτσιρικο μου ηρθες και ΓΕΜΙΣΕΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ.....

Θυμάμαι πόσο μεγάλη ευγνωμοσύνη ένιωσα ότι χρωστάμε στο Θεό όταν γεννήθηκαν τα δυο παιδάκια μου..

τι ωραιο θεμα.καθε φορα που θελω να σκεφτω κατι καλο σκεφτομαι αυτες τις πρωτες στιγμες και ημερες και αισθανομαι υπεροχα αλλα και νοσταλγια και μακαρι να μπορουσα να πατισω ενα κουμπι να τα ζεισω ολα ξανα.τωρα η μικρη μου ειναι εννιαμιση μηνων,θηλαζει ακομα και πολυ χαιρομαι γιαυτο.

Στη κορη Εγω κλαμα, κλαμα, κλαμα (απο συγκινηση) τοσο κλαμα που εκλεισε η φωνη μου. Και δυο ματια πρασινα (ετσι ηταν τοτε) που οταν της τραγουδισα το τραγουδακι που της ελεγα οταν ηταν στη κοιλια σταματησε το κλαμα της και τα καρφωσε ευθεια στα δικα μου. Δεν υπαρχει κοριτσια αυτο το συναισθημα, απλα δεν υπαρχει.....

Στο γιο θυμαμαι κλαμα που δεν τον ειδα αμεσως, θυμαμαι την φωτογραφια που του τραβηξε η μανα μου στο κινητο για να μου το δειξει,θυμαμαι στη ανανυψη που διαβαζα οτι εβλεπα γραμμενο στους τοιχους για να ακονισω μυαλο και οραση απο την ολικη για να μου δωσουν το παιδακι μου αγκαλιτσα (ετσι ειχαν πει) Θυμαμαι 1 ωρα μετα και ακομα δεν τον ειχα κρατησει. Θυμαμαι οταν τον κρατησα τοσο ευαλωτος τοσο μικρος αλλα με τοση δυναμη, δυναμη για να τον λατρεψω ακαριαια.

ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΠΗΓΑ ΣΤΟ ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΟ ΝΑ ΔΕΙΛΙΑΖΩ Κ ΝΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΩ ΣΠΙΤΙ...

ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΗΝ Χ@$Η ΜΑΙΑ ΠΟΥ ΜΕ ΤΡΟΜΑΞΕ ΛΕΓΟΝΤΑΣ ΜΟΥ ΠΩΣ ΘΑ ΓΕΝΝΗΘΗΤΕ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΑ ΠΝΕΥΜΟΝΙΑ ΣΑΣ ΛΟΓΩ ΠΡΟΩΡΟΤΗΤΑΣ (34W K 5D)...

ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΗΜΟΥΝ ΣΤΟΝ ΚΑΡΔΙΟΤΟΚΟΓΡΑΦΟ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ ΣΑΣ ΝΑ ΜΠΑΙΝΕΙ ΜΕ ΜΙΑ ΛΕΥΚΗ ΠΟΔΙΑ Κ ΝΑ ΠΑΡΙΣΤΑΝΕΙ ΤΟΝ Mr BEEN....

ΘΥΜΑΜΑΙ ΟΤΙ ΜΟΛΙΣ ΜΠΗΚΑ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ Ο ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΟΛΟΓΟΣ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΜΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟΥ...

ΘΥΜΑΜΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΠΟΥ ΕΙΠΑΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΤΟΜΗ...

ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΛΑΜΑ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΜΟΥ....

ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΛΑΜΑ ΤΟΥ ΓΙΟΥ ΜΟΥ....

ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΟΥ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΝΑ ΚΛΑΙΩ Κ ΜΕ ΕΠΙΑΣΑΝ ΓΕΛΙΑ ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ...

ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΣΑΣ ΠΛΗΣΙΑΣΑΝ ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ ΝΑ ΣΑΣ ΦΙΛΗΣΩ.....

ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΟΥ ΗΡΘΑ Κ ΣΑΣ ΕΙΔΑ ΣΤΙΣ ΘΕΡΜΟΚΟΙΤΙΔΕΣ....

ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΠΟΥ ΕΝΙΩΘΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ....

ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΗ ΘΛΙΨΗ ΟΤΑΝ ΓΥΡΙΣΑ ΣΠΙΤΙ ΧΩΡΙΣ ΕΣΑΣ.....

ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΑΚΟΥ ΣΠΙΤΙ..14/2

ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ ΣΠΙΤΙ..2/3

ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ......ΑΚΟΜΑ Κ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΧΩ ΞΕΧΑΣΕΙ....

ΤΑ ΜΩΡΑ ΜΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΑΚΟΜΑ Κ ΟΤΑΝ ΤΑ ΜΑΛΩΝΩ.....

Ποπο κοριτσια εχω κατασυγκινηθει και εχω ριξει πολυ κλαμα!το αγορακι μου ειναι 8 1/2 μηνων και δεν θα ξεχασω ΠΟΤΕ στην ζωη μου την πρωτη φορα που τον ειδα...που ειπα οτι ειναι ιδιος ο μπαμπας του...που ρωταγα δεξια αριστερα αν ειναι το μωρο μου καλα...που εκλαιγα σαν μωρο και τους ελεγα να τελειωνουν και να μου τον φερουν...που με το τον ακουμπησαν πανω μου ηταν η πιο μεγαλιωδης στιγμη της ζωης μου...που γεννηθηκε πεινασμενο και μου πιπιλουσε το προσωπο!!!!Απιστευτες στιγμες....Τοσο απιστευτες που ανυπομωνω να ξαναμεινω εγκυος και να ζησω ξανα τετοιες μαγικες στιγμες!

θυμάμαι την αγωνία που νιώθαμε με τπ μπαμπά σου όταν έπεταν οι παλμοί σου όταν ήμασταν στις ωδίνες, θυμάμαι την αγαλίαση και την πληρότητα που ένιωσα μόλις σε γέννησα,θυμάμαι οτι σταμάτησες να κλαις μόλις σε βάλανε στην αγκαλιά μου,θυμάμαι 2 πελώριες σκούρες μπλε ματάρες να με κοιτάνε ευθεία μέσα στα ματια,και θα θυμάμαι πάντα οτι από τις 8/12 έχεις αλλάξει τη ζωή μας!

ΘΥΜΑΜΑΙ τη θλίψη μου όταν μου είπαν ότι πρέπει να μπείς στη θερμοκοιτίδα

ΘΥΜΑΜΑΙ το πόνο, που έχω ακόμα και σήμερα, γιατί δεν σε πήρα εγώ πρώτη αγκαλιά όταν γεννήθηκες

ΘΥΜΑΜΑΙ το παράπονο μου όταν σε σκεφτόμουν μοναχούλι μέσα στη θερμοκοιτίδα , χωρίς την αγκαλιά μου και το χάδι μου

ΘΥΜΑΜΑΙ να κοιτάω για ώρες με απελπισία το άδειο κουνάκι δίπλα μου στο δωμάτιο

ΘΥΜΑΜΑΙ να κλαίω με αναφιλητά χαράς συγκίνησης και απίστευτης λύτρωσης την πρώτη φορά που σε πήρα στην αγκαλιά μου , μετά απο 3 ατελείωτες μέρες μέσα στη θερμοκοιτίδα

Θα θυμάμαι πάντα να μη ξεχνώ να ευγνομωνώ το Θεό που σε χάρισε σε μένα ( τι καλό έχω κάνει στη ζωή μου , για να σε αξίζω μόνο εκείνος ξέρει )

Θυμάμαι πως φοβόμουν να γεννήσω και τώρα φοβάμαι να θυμηθώ πώς ήμουν πριν σε αποκτήσω!

Αγοράκι μου σε λατρεύω όσο τίποτα άλλο στο κόσμο!

Στον πρωτο μου γιο....

Θυμάμαι οταν ειδα το θετικο τεστ το φοβο που με κυριευσε...

Θυμάμαι οταν σε ειδα πρωτη φορα στον υπέρηχο, το δεος που ενιωσα...

Θυμάμαι όταν η κοιλιά μου μεγάλωνε, το αγχος αν ολα θα πάνε καλα...

Θυμάμαι το φοβο που ένιωθα για τον τοκετο...

Θυμάμαι τις ατελειωτες ωρες αναμονης στην αιθουσα μεχρι να αποφασισεις να βγεις...

Θυμάμαι την πρωτη στιγμη που σε ειδα να βγαινεις απο μέσα μου....

Θυμάμαι που εκλαιγα οταν σε πηρα αγκαλια στο χειρουργειο...

Θυμαμαι το κλαμα σου....

Θυμαμαι το κλαμα του πατερα σου μαζι με το δικο μου οταν μου ειπε πως σε ειδε....

Θυμαμαι την ευτυχια στο προσωπο ολων οταν ερχοντουσαν να σε δουν....

ΔΥΣΤΥΧΩΣ Θυμάμαι την 8η μερα της ζωης σου που καναμε εισαγωγη....

Θυμάμαι και τις 10 μερες νοσηλειας....

ΑΛΛΑ Θυμαμαι τη μερα της επιστροφης σαν να σε ξαναγεννησα.....

Για το δευτερο γιο...

Θυμαμαι που ξαφνικα το τεστ βγηκε θετικο....

Θυμάμαι που ησουν πολυ πιο ζωηρος στην κοιλια μου απο τον αδελφο σου...

Θυμαμαι πως σου αρεσε το τσιπουρακι την Τσικνοπεμπτη και αποφασισες την αλλη μερα να βγεις...

Θυμαμαι που ο γιατρος ειπε δεν προλαβαινουμε για επισκληριδιο

Θυμαμαι που εχασα τη γη κατω απο τα ποδια μου απο τους πονους που ενιωθα...

Θυμαμαι που ο γιατρος ελεγε σπρωξε και εγω δεν αντεχα αλλο...

Θυμαμαι την τελευταια εξωθηση.... και το πρωτο σου κλαμα....

Θυμάμαι τις τεσσερις πρωτες ημερες στο μαιευτηριο που δεν σε αποχωριστικα καθολου...

Εγώ θυμάμαι καταρχήν τα αναμεικτα συναισθήματα που είχα όταν έμαθα την εγκυμοσύνη, την πρώτη φορά που την ένιωσα να κινείται μέσα μου και νόμιζα πως έφταιγε το φαγητό που έφαγα, το πόσο πολύ κουνιόταν μέσα στην κοιλιά μου, υπερβολικά πολύ, το φόβο με τον οποίο πήγα στο μαιευτήριο, τη θλίψη μου όταν μου είπαν οτι θα κάνω καισαρική, τους γιατρο΄ς να προσπαθούν να τη βγάλουν αο μέσα μου και να μη μπορούν, το φόβο που ένιωσα, την εικόνα της παναγίας μέσα στο χειρουργείο, που όταν την έγβαλαν και έκλαψε ένιωσα ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ και όταν μου την έδειξε η μαια έιπα οτι είναι πολύ όμορφη. ΤΟν άντρα μου να μου λέει πως όταν την είδε έβαλε τα κλάμματα και την χαρά όλων των δικών μας!

Με λιγα λογια, θυμαμαι και θα θυμαμαι μεχρι να πεθανω το προσωπο της οταν την εβαλαν πανω στο στηθος μου την στιγμη που γεννηθηκε, το υφος (μπερδεμενο) και τα ματια της. Και θυμαμαι την πρωτη στιγμη που την ξαπλωσα μπρομυτα επανω στο στηθος μου και κοιμηθηκε αμεσως, της χαιδευα τα δαχτυλα του ποδιου και τα ανοιξε ελαφρα.....με πηρε και εμενα ο υπνος....στιγμες μοναδικες.......

Θυμάμαι την ατελείωτη αναμονή μέχρι να βρεθεί κενή αίθουσα για έκτακτη καισαρική τομή, και τον καρδιοτοκογράφο να ηχεί σαν μουσική στα αυτιά μου.

Θυμάμαι την μαία να μου λέει "τώρα τη βγάζει".

Θυμάμαι την αγωνία μου να ακούσω το πρώτο κλάμα της.

Θυμάμαι τη μαία να κατεβάζει το παραβάν και να βλέπω ένα πλασματάκι να κλαίει.

Θυμάμαι να την βάζουν στο στήθος μου και εγώ να κλαίω ασταμάτητα και να νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει τόσο δυνατά που φοβόμουν μην τη τρομάξω.

Θυμάμαι την αγωνία του άντρα μου όταν μας είδε πρώτη φορά και του είπα "είναι πολύ όμορφη"

Θυμάμαι το πρώτο βράδυ στο μαιευτήριο που βρεθήκαμε οι δυο μας μόνες στο δωμάτιο, όταν την έφεραν και την κοιτούσα μέσα στο "πυρέξ". Δεν πίστευα πως αυτό το πλασματάκι είναι δικό μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πως ένιωσα όταν την πήρα αγκαλιά μου και άνοιγε τα ματάκια της και με κοιτούσε.

Θυμάμαι την ημέρα που την πήραμε και φύγαμε για το σπίτι μας, ένιωσα ολοκληρωμένος άνθρωπος, ολοκληρωμένη γυναίκα.

Τα συναισθήματα αυτά απλά δεν περιγράφονται. Είναι το μεγαλύτερο δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Κάθε μέρα ευχαριστώ την Παναγία που μου έστειλε αυτό το δώρο.

Συμφωνώ με πάρα πολλά απο τα οποία έχουν γραφτεί αλλα θέλω να προσθέσω ότι εγώ θυμάμαι επίσης ότι δεν θυμόμουν ούτε το όνομά μου για τουλάχιστον 2 μήνες!!!!:D:D:D:D:D:D:D

θυμαμαι ολη την διαδικασια του τοκετου σαν να ηταν χτες...

θυμαμαι τον αντρα μου να μην αντεχει που ποναω .. αλλα να στεκεται διπλα μου βραχος...

θυμαμαι την στιγμουλα που μου την εδωσαν αγκαλια κι ενω εκλαιγε της ειπα " "μην κλαις .. μην κλαις... εγω θα κλαιω για σενα" και ετρεχαν τα δακρυα χαρας ποταμια ... θυμαμαι που αμεσω σταματησε και με κοιτουσε μεσα στα ματια...

θυμαμαι μολις μας πηγαν και τις δυο για να μας δουν και κλαιγαμε με τον αντρα μου σαν παιδια

θυμαμαι που την ειχα αγκαλια στο δωματιο και τη θηλαζα κι ηταν σαν να το εκανα χρονια... σαν το ηξερα ...

θυμαμαι την διαδρομη για το σπιτι...

θυμαμαι που ακουμπησαμε την καλαθουνιτσα στον καναπε κατσαμε αριστερα και δεξια και την κοιτουσαμε...

θυμαμαι την μικρη πλεον Ελενα να καθεται στο καρεκλακι εννεα μηνων και καθως της εδινα την φρουτοκρεμα λεω τυχαια και αδιαφορα " πως σε λενε?" κι ακουω το θεικο "Νενα" ... δεν πιστευα στα αυτια μου... την ρωτουσα και την ξαναρωτουσα μαζι με το τηλ. αγκαλια για να ακουει κι ο μπαμπας οσπου τα ειχε παρει πια και μας ελεγε ΝΕΝΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΝΕΝΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!

Δεν μπορω να ξεχασω ποσο πολυ μας εδεσε το μικρο μας κοριτσακι ποσο πιο ομορφη εγινε η ζωη μας απο εκει και περα... νομιζαμε οτι το σπιτι μας ηταν γεματο χαρα κι ειμασταν ερωτευμενοι στο φουλ... οχι λοιπον... υπηρχε και πιο πολυ!!! τοσο που δεν μπορουσαμε να το φανταστουμε..!!!

αυτο το θα γινεις μανα και θα καταλαβεις... μεγαλη κουβεντα βρε κοριτσια... κι αναρωτιομουν γιατι χαζη ειμαι??? και ναι ημουν... μονο τωρα μπορω να καταλαβω και να ξερω

Θεε μου σ ευχαριστω για το τοσο μεγαλο δωρο ... και την απεριοριστη χαρα που εδωσες στο σπιτι μας!!!!

αχ πόσο συγκινητικά είναι όλα αυτά που γράφετε...μα το πιο συγκινητικό νομίζω πως είναι το ότι ο Θέος μου χάρισε 'ετσι απλόχερα ένα αγγελουδάκι του και ειλικρινά τον ευχαριστώ κάθε βράδυ γι'αυτό.ήταν πολύ γενναιόδωρος μαζί μου.ο άντρας μου όταν μας είδε δάκρυσέ και μου είπε "σε ευχαριστώ για το δώρο που μου έκανες..."ακόμα θυμάμαι το πρόσωπό του να κοιτάζει το μωράκι και συγκινούμαι.

Θυμάμαι την έκπληξη μου όταν βγήκα από το μπάνιο κρατώντας το θετικό τεστ…

Θυμάμαι το μπαμπά σου να γελάει κάτω από τα μουστάκια του (που δεν έχει) όταν είδε το τεστ…

Θυμάμαι να χαϊδεύω την κοιλιά μου κι εσύ να έχεις λόξυγγα…

Θυμάμαι την αγωνία που είχα μέχρι να χτυπήσει το τηλέφωνο και να μάθω το καλό αποτέλεσμα της αμνιοπαρακέντησης…

Θυμάμαι να σε παίρνω για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου και να λέω «μα ,τι άσχημο μωρό είναι αυτό?» και να ξεκαρδίζονται όλοι στο δωμάτιο…

Θυμάμαι τους πρώτους μας μήνες μαζί , που σε κοιτούσα και ξέσπαγα σε κλάμματα , μη πιστεύοντας την ευτυχία μου , που κρατούσα στα χέρια μου , το δικό μου ανθρωπάκι…

Θυμάμαι το μπαμπά σου να σε κρατάει και να σε κοιτάζει με λατρεία κι εγώ να νιώθω ότι λιώνω…

Μπραβο στη xazomanoula που πρωτοεγραψε το θεμα. Μπραβο σε ολες τις μανουλες που καταγραφετε τις υπεροχες αναμνησεις σας. Μπραβο σε ολες τις γυναικες που προσπαθουν να ζησουν τετοιες στιγμες. Μπραβο γενικα σε ολες τις γυναικες που θυσιαζουν πολλα πραγματα απο τηνπροσωπικη τους ζωη για να προσφερουν <<ζωη>>.

Εχω τooooooooooooooοσα να γραψω, που δε γραφονται σε ενα post.

Τα εχω καταγραψει ομως σ' ενα ημερολογιο και τα διαβαζω εγω, ο συζυγος και τα παιδια μου και .... τι ευτυχια.... εμεις οι γονεις θυμομαστε στιγμες που ζησαμε και τα παιδια μαθαινουν για στιγμες που πρωταγωνιστησαν αλλα δεν ηταν σε θεση να γνωριζουν. Υπεροχα. Τελεια. Μοναδικα

Υ.Γ. Για τις γυναικες που δεν μπορουν να τεκνοποιησουν : ΜΑΝΑ ειναι αυτη που μεγαλωνει (αναθρεφει) ενα παιδι και οχι μονο αυτη που το γενναει.

Nα χαιρεστε όλες τα παιδια σας!!!

Να θυμοσαστε καθε μερα όλα αυτα που σας συγκινησαν σας αγγιξαν και σας εκαναν χαρουμενες!!!

Τα γραφω αυτα και στα μαγουλα μου τρεχουν δακρυα ζεστα συγκινησης!!

Αγαπώ το παιδί μου και θυμαμαι όλη μου την εγκυμοσυνη,τον τοκετο και όλη την κοινη ζωη μας απο τότε και δεν παυω στιγμη να ευχαριστώ τον Θεο για αυτο!!

Αγαπώ και το μωρο που εχασα (αν και αρχη) και παντα θα υπάρχει η θεση του στην καρδιά μου!

Αααααααχχχχ τι αναμνήσεις!!!

Μανούλα ευχαριστώ που μ έφερες στον κόσμο για να χαρώ κι εγώ τη χαρά της μητρότητας!!

Και ναι! Τώρα καταλαβαίνω.

Το ζουζουνάκι μου πριν 3 μέρες έκλεισε τα 3 του.

3 ολόκληρα χρόνια!!!! Σαν χθες μου φαίνεται.

Είναι απίστευτο πως μπορείς να θυμάσαι εκείνες τις πρώτες ώρες, τα πρώτα συναισθήματα τόσο μα τόσο έντονα μετά απο τόσα κι άλλα τόσα κι άλλα τόσα χρόνια.!!!!

Ζουζούνι μου σε λατρεύουμε !!!!!

Θυμάμαι... να σε κρατάω αγκαλιά και να χαμογελάς στον ύπνο σου.

Θυμαμαι το πρωτο βραδυ στο μαιευτηριο να σκεφτομαι απο την αρχη ολη αυτη τη ταλαιπωρια,τα φαρμακα ,την αγωνια για να καταφερουμε να κανουμε ενα παιδακι.Επειτα θυμηθηκα το πρωτο θετικο τεστ εγκυμοσυνης (ουρλιαζα και ξεσηκωσα τη γειτονια), τον πρωτο ελεγχο που εμαθα οτι εχω διδυμακια και αυτους τους υπεροχους 9 μηνες που ενιωθα τα πλασματακια μου σιγα σιγα να μεγαλωνουν.Περιμενα με τοση αγωνια και χαρα να ερθει το πρωι να γεννησω που μετρουσα τα δευτερολεπτα.

Θυμαμαι το πρωτο σας κλαμα

θυμαμαι τη στιγμη που σας κρατησα στην αγκαλια μου ζεστα ακομα απο τη κοιλια.Τα δακρυα μου τρεχαν μονα τους.Ενιωθα οτι ο λογος που γεννηθηκα ηταν για να ζησω ακριβως αυτη τη στιγμη.

Θυμαμαι μολις βγηκα απο το χειρουργειο ειδα τον αντρα μου και τη μαμα μου να με περιμενουν με δακρυα στα ματια.Σας ειχαν δει και απλα τα λογια δεν εβγαιναν απο τους λιγμους.

Θυμαμαι τη πρωτη στιγμη που σας εβαλα στο στηθος μου και σας θηλασα.

Θυμαμαι τη τελευταια μερα στο μαιευτηριο που εκλαιγα ασταματητα γιατι ενιωθα πως δε θα τα καταφερω.

Θυμαμαι που σας βαλαμε σε ενα κρεβατακι μαζι και εισασταν τοσο μικρα σα δυο μικρες κουκιδες.

Τι υπεροχες μερες...οι πιο ομορφες τις ζωης μου