Παιδικός αυτοέλεγχος

[GEORGIA.CY]

Christiki,

Κατ αρχήν σε καλοσορίζουμε στη παρέα μας.

Σίγουρα εγώ δεν είμαι ειδική για να σου δώσω συμβουλές, όμως θα σου περιγράψω τη δική μου εμπειρία μιας και η δική μου κόρη είναι 5 και ο γιός μου7.

 

Η Άννη από το Σεμπτέμβριο μέχρι το Γενάρη είχε παρόμοια συμπεριφορά.

Εγώ προσπαθούσα να καταλάβω το γιατί με συζητήσεις αλλά δυστυχώς τίποτα.

 

Όταν μίλησα με τη παιδοψυχολόγο και διευθύντρια του παιδικού (η οποία τη γνωρίζει πολύ καλά) μου ανέφερε ότι τα ίδια έκανε και στους συμμαθητές και στις δασκάλες της.

 

Η εξήγηση της ήταν ότι.

1. Της λείπει ο αδελφός της που ενώ ήταν μαζί, φέτος πήγε Α δημοτικού.

2. Ζηλεύει τον αδελφό της.

3. Άθελά μου δίνω περισσότερη σημασία στο μεγάλο (λόγω διαβάσματος κ.λ.π)

4. Λόγω ηλικίας δεν μπορούν να εκφράσουν ακόμα με λόγια τα συναισθήματα τους.

 

Λύση.

1. Δώσε περισσότερο χρόνο στο παιδί (μόνοι σας)

2. Αν κάνουν δραστηριότητες μαζί τουλάχιστον μία πρέπει να είναι ξεχωριστή. (πχ εκφραστικός χορός)

Με λίγα λόγια να ξεκολλήσει από αυτόν και να καταφέρει πράγματα από μόνη της. Η επιβράβευση να είναι δική της.

 

Στεναχωρέθηκα που δεν τα κατάλαβα από μόνη μου αυτά αλλά έπιασα δουλειά.

 

Τώρα εδω και 3 μήνες είναι άλλο παιδί. Εκφράζεται περισσότερο με λόγια και είναι πιο ευτυχισμένη.

 

Δες αν κάτι τέτοιο συμβαίνει και στη δική σας περίπτωση!

[christiki]

Κατ΄αρχάς ευχαριστώ για τις συμβουλές! Ήθελα να αναφέρω και κάτι άλλο μήπως με βοηθήσετε. Η μικρή μου δυσκολεύεται να καταλάβει την έννοια του "πρέπει" και αυτό είναι βασική αιτία συγκρούσεων. Καταλαβαίνω ότι δεν πρέπει να είμαι πιεστική, αλλά νομίζω ότι τα παιδιά χρειάζεται να μάθουν πως μερικά πράγματα τα κάνεις επειδή πρέπει κι όχι απαραίτητα επειδή σου αρέσουν. Για παράδειγμα, προχθές ήμασταν στην εκκλησία (όπου είχε έρθει με τη θέλησή της και χωρίς να της το επιβάλλω) και από την πρώτη στιγμή που μπήκαμε άρχισε να με σπρώχνει και να με χτυπάει και να φωνάζει. Επειδή εκείνη την ώρα ο παπάς διάβαζε το ευαγγέλιο της ζήτησα να κάνει 5΄υπομονή και μετά να φύγουμε, αλλά ακόμη κι αυτό ήταν αδύνατο. Φυσικά φύγαμε άρον άρον. Πώς θα την κάνω να καταλάβει ότι ανεξάρτητα αν της αρέσει ή όχι "πρέπει" κάποιες στιγμές να έχει μια συγκεκριμένη συμπεριφορά; Να διευκρινίσω ότι το παράδειγμα με την Εκκλησία είναι το λιγότερο σημαντικό ίσως, απλώς είναι το τελευταίο.

[GEORGIA.CY]

Σίγουρα η λέξη "πρέπει" δεν πρέπει να χρησιμοποιείται στα παιδιά.

Παλαιότερα οι γονείς μας την χρησιμοποιούσαν για να μας μάθουν τους κανόνες χωρίς να γνωρίζουν πόσο βαριά είναι.

Το πρέπει είναι σαν να τους δείχνουμε ότι απο δω και πέρα η ζωή τους θα είναι πολύ πιεστική.

 

Δεν ξέρω αν η Μαρία και η Αικατερίνη συμφωνούν με αυτό.

 

Μπορούμε (να μια καλή λέξη) να χρησιμοποιήσουμε άλλες λέξεις ή ακόμα καλύτερα και συγκεκριμένα (ανάλογα με την ηλικία) πριν πάμε κάπου να λέμε στα παιδιά με λίγα λόγια ποιά συμπεριφορά περιμένουμε από αυτά.

 

π.χ Σε μια επίσκεψη

 

*Να μη φωνάζουμε

*Να μη τρέχουμε

*Να είμαστε ευγενικοί

*Να μην κάνουμε ζημιές

 

αλλά και τι μπορούν να κάνουν (απαραίτητο!!!)

 

Επίσης αν κάτι δεν τους αρέσει εκεί που θα είναι να μας το πουν χαμηλόφωνα για να δώσουμε εναλλακτικές λύσεις.

 

Και πολλή, μα πάρα πολλή υπομονή και σταθερότητα από μέρους μας.

[christiki]

GEORGIA.CY ήθελα να σου διευκρινίσω ότι η ανησυχία μου ξεκινά από το σημείο που περιγράφεις και πέρα. Δηλαδή τι γίνεται αφού τα έχεις κάνει όλα αυτά και δε γίνεται τίποτα; Και τι σημαίνει σταθερότητα στην πράξη; Για να καταλάβεις τι εννοώ: η μικρή αρνείται πολλές φορές να πλύνει τα δόντια της, ενώ έχει κι ένα μικρό πρόβλημα με πέτρα εκ φύσεως και η παιδοοδοντίατρος μας τόνισε ότι πρέπει να είμαστε σχολαστικοί. Η διαδικασία τη δυσαρεστεί από την αρχή κι έτσι διαλέξαμε μαζί οδοντόβουρτσα και οδοντόκρεμα με τη γεύση που της άρεσε, της εξηγήσαμε κι εγώ και η γιατρός πόσο γερά και όμορφα δόντια θα έχει, αφού αξακολουθούσε να αρνείται της επέτρεψα να τα πλένει μόνη της μήπως και γίνει πιο ενδιαφέρον, αλλά και πάλι δεν τα πλένει συστηματικά. Όταν λέει όχι σφαγίζει το στόμα της και δεν το ανοίγει με τίποτα ούτε με καλοπιάσματα ούτε με απειλές ούτε με υποσχέσεις. Κάποια στιγμή μετά από μήνες προσπαθειών αποφάσισα να την αφήσω να τα πλένει όποτε θέλει η ίδια μήπως και εξοικειωθεί με το θεμα. Το ζήτημά μου τώρα είναι που σταματάει η σταθερότητα και αρχίζει η υστερία και αν το παιδί έχει δικό του χαρακτήρα ή απλώς είναι κακομαθημένο και δεν το έχω καταλάβει. Και εν τέλει "πρέπει" να μάθει να πλένει τα δόντια της, αλλά πώς;

[Μαρια Στυλιανακη]

τώρα είδα και αυτο για τα δόντια που λες.

 

το ίδιο θα κανεις όπως και εδώ που γράφω πιο κάτω,

αλλα θαπείς

έχω στεναχωρηθεί που αυτό και αυτό. είχαμε συμφωνήσει αυτό και αυτό.

γιατί δεν κανεις αυτό που είχαμε συμφωνήσει?

μόνο αν κανεις αυτό που εχουμε συμφωνήσει μπορώ και εγώ να κάνω αυτό και αυτό. (να σου διαβάσω το αγαπημένο σου παραμύθι σήμερα.)

μου φαίνεται ότι αν δεν βουρτσίσεις τα δόντια σου καθε μέρα δεν θα μπορέσουμε μάλλον να πάμε στην παιδική χαρά την παρασκευή, και να πάμε και εκεί (άλλο μέρος).

Μπορείς να πεις, "αν δεν βουρτσίζεις τα δόντια σου τότε να δώσουμε την οδοντόβουρτσά σου και την οδοντόπαστά σου σε ενα παιδάκι που δεν έχει καθόλου και την εχει ανάγκη γιατι θα χαλάσουν τα δόντια του κ μετά θα το πονάνε?" και να τα βάλεις σε μια σακουλίτσα και να πεις

εντάξει αφου δεν τα θέλεις θα τα δώσουμε σε ένα παιδάκι που ξέρω και να τα βαλεις στην τσάντα σου. Αλλά μάλλον δεν θα μπορούμε να φάμε και την κιντερ έκπληξη στο τέλος της εβδομάδας μιας και τα δόντια σου δεν θα είναι καθαρά....χμμ......μήπως να μην την δώσουμε τελικα την οδοντόβουρτσά σου?

 

Βασικά εδώ ειναι απο τις λίγες φορές που μπορείς να χρησιμοποιήσεις το γλυκό σαν κίνητρο μιας και είναι κατι που εχει σχεση με την αιτιολογία της χρήσης της οδοντόβουρτσας. Υπάρχουν κατι βιβλία σχετικά που δείχνουν τα δοντια και τα γλυκά κτλ.

Δηλαδή αν δε βουρτσίζεις τα δόντια σου τότε δεν γίνεται να τρώς γλυκά.

Αν βουρτσίζεις τα δόντια σου καθε μέρα τότε μπορείς και να τρώς καποια γλυκά.

 

Φαντάζομαι την επιβραβεύετε για το ότι τα πλενει μόνη της όσες φορές τα πλένει έτσι???

 

πέρα απο αυτό, εχει μεγάλη σημασία η δική σου αποφασιστικότητα (και αυτοπεποίθηση) για την τήρηση οποιουδήποτε κανόνα.

 

τα παρακάτω τα έγραψα για το θέμα της εκκλησίας που έγραψες.

 

χαμηλώνεις στο ύψος του παιδιού πηγαίνοντας πιο πέρα καπου που να μπορείς να μιλήσεις -

έτσι δείχνεις ότι αυτό που συμβαίνει χρήζει σημαντικότητας.

 

λες με λύπη ηρεμία στεναχωρημένο ύφος αλλά και αποφασιστικότητα

 

έχω θυμώσει που με χτυπας και φωνάζεις.

στην εκκλησία κανουμε ησυχία. σσσσσσσσσσ......

αν μείνουμε λίγο στην εκκλησία κ κανουμε ησυχία θα πάμε και μετά στην παιδική χαρά!

 

"θέλεις να παίξουμε με τον τάδε μετά? (ή να παμε στο λουνα παρκ κτλ) "

αν πει ναι τότε λετε

"τοτε θα κανουμε ησυχία για να ακούσουμε τον παπά.εντάξει?"

αν πει παλι ναι τότε μπαίνετε παλι μεσα.

 

αν πει όχι τότε δε πρεπει να θυμώσετε. αν θυμώσετε του δίνετε προσοχή κ δεν το βοηθάτε να ηρεμήσει. Πάρτε βαθιές αναπνοές για να ζυγίσετε το τι θακάνετε.

Πιθανώς εκείνη τη στιγμή να μην μπορεί να κανει αυτό που ζητάτε. Η βιολογία παίζει μεγάλο ρόλο και η ενέργεια που έχουν παιδιά προσχολικής ηλικίας έχει διακυμάνσεις τις οποιες τα ίδια τα παιδιά δεν ειναι ΚΑΘΟΛΟΥ ευκολο να τις χειριστούν και να επιβαλλουν στον εαυτό τους το να κανουν ησυχία και να είναι ακίνητα. εξάλλου μπορεί η ένταση της εκκλησίας πχ να είχε την αντίθετη επίδραση στο παιδάκι αυτό και αντί να το ηρεμεί να το εβαζε σε μια ενταση μεγάλη ή και να το φοβίζει και να θυμώνει και να σε χτυπάει που υποχρεούται να μεινει σε μια κατάσταση η οποία το κανει να αισθάνεται άβολα.

 

αν ένιωθε έτσι, σε αυτή τη φάση δεν θα ήταν σωστό να επιβαλλει καποιος στο παιδί να μεινει εκεί.

 

για το πρέπει -

το πρέπει δεν μπορεί να το καταλαβει ένα παιδί.

δεν εχει την κοινωνική συνείδηση που έχει ο ενήλικας, και το πρέπει προκύπτει απο εκεί, όχι απο καποια εκ γενετής γνώση που έχουμε.

άρα δεν μπορεί να το ξέρει ένα παιδί αυτό.

είναι ανάγκη με βιβλία αλλά και βιωματικές δραστηριότητες μάθει που στην ζωή υπάρχον καταστάσεις που είμαστε υποχρρεωμένοι να τηρήσουμε. αυτό σιγά σιγά.

(και παλι δεν θα εχει νοημα η λέξη πρέπει απο μόνη της.)

 

το μόνο που εχει νόημα για ένα παιδί μικρό προσχολικής ηλικίας είναι οι επιπτώσεις - και η αιτιολογία.

θετικές επιπτώσεις και αρνητικές επιπτώσεις οι οποίες πάντα πρεπει να του εξηγούνται με τρόπο που να τις κατανοεί.

όπως γραφω και αλλου οι αρνητικές επιπτώσεις δεν πρεπει να είναι τεράστιες καθως τότε γίνεται ο γονιός τιμωρητικός και το παιδί δεν βλέπει πια την επίπτωση αλλα την τιμωρία του γονιού και θυμώνει με τον γονιό για αυτή του την πράξη.

 

καποια στιγμή το παιδί θα διαλέξει την αρνητική επίπτωση προκειμένου να κανει αυτό που θελει και τότε ο γονιός θα πρέπει να τηρήσει αυτό που είπε (πχ δεν θα πάμε στην παιδική χαρά σήμερα ) παρόλα τα ενδεχόμενα κλάμματα ή γκρίνιες του παιδιού.

 

τιμωρητικό θα ήταν να πει καποιος "δεν θα ξαναπαμε στην παιδική χαρά".

 

είναι ίσως λεπτομέρειες, αλλά κανουν ΟΛΗ την διαφορά.

 

πάντως τα πρέπει για τον καθένα είναι διαφορετικά πολύ....

(στην κοινωνία).

νομίζω όμως ότι το να μεινει ένα παιδί ήσυχο να ακούσει κατι σε μια τέτοια κατασταση δεν ανήκει ακόμα

 

Τα πρέπει της προσχολικής ηλικίας είναι τα

προσέχουμε τους άλλους

προσέχουμε το σώμα μας (εδώ ανήκει και το θέμα της οδοντόβουρτσας)

όταν θέλουμε κατι το ζητάμε ευγενικά (παρακαλώ)

προσέχουμε τα παιχνίδια γιατι αν σπάσουν δεν ξαναφτιάχνονται

όταν κατι δεν μας αρέσει το λέμε

όταν μας κανει καποιος κατι που δεν μας αρέσει, το λέμε (ΣΤΑΜΑΤΑ!)

 

τα κοινωνικά πρέπει έρχονται πολύ αργότερα, δηλ στο νήπιο και στην πρωτη δημοτικού. Πρώτα είναι βασικό να μαθουν τα παιδια τις πιο πάνω ανάγκες και τρόπους για να προστατέψουν τον εαυτό τους και να μαθουν να ενεργούν σύμφωνα με το ένστικτό τους και σεβασμό προς τους άλλους (αρχικα σε θέμα σωματικής ακεραιότητας και υλικών αγαθών), και μετά να μάθουν κοινωνικούς κώδικες συμπεριφοράς.

έγραψα στο άλλο τόπικ κατι για την ευγένεια σχετικα΄όμως με το συγκεκριμένο θέμα που έθεσες..

[christiki]

Ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές! το ότι μπορεί να δώσω την οδοντόβουρτσά της σε άλλον δεν το είχα σκεφτεί. Το να της διαβάσω παραμύθι το έχω εφαρμόσει και δεν πιάνει. Αν πει όχι δεν υποχωρεί μα τίποτα, δοκίμασα να της το διαβάζω πριν για να είναι σε καλή διάθεση, αλλά ούτε και αυτό πιάνει. Ακόμη όταν της λέω ότι με στενοχωρεί κάποια συμπεριφορά κλαίει ή κλείνεται στο δωμάτιό της, αλλά σε καμία περίπτωση δεν κάνει αυτό που της ζητάω. όσο για την Εκκλησία αντιλαμβάνομαι ότι είναι δύσκολο να μείνει ήσυχη ενδεχομένως γι' αυτό και δεν την πιέζω να έρθει μαζί μου. αντίθετα της προτείνω να μείνει με τον μπαμπά της, ακόμη και να δει τηλεόραση μέχρι να γυρίσω, αλλά αυτή επιμένει να έλθει και μόλις φτάσουμε αρχίζει τις φωνές. Σίγουρα κάτι την πειράζει, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι. Αλλάξαμε ακόμη και εκκλησία, αλλά πάλι τα ίδια έκανε. Γι' αυτό με προβλημάτισε. Θέλει γενικά να κάνει επίδειξη "δυνάμεως" και να κάνει ό,τι θέλει ή κάτι τη βασανίζει και έχει αυτές τις εκρήξεις; Μετά τις γιορτές που θα έχουμε ένα πιο σταθερό πρόγραμμα θα προσπαθήσω σίγουρα να περνάω περισσότερο χρόνο μαζί της χωρίς την αδελφή της όπως μου πρότεινε η GEORGIA.CY μήπως βρούμε μια άκρη. Πάντως ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον και τις συμβουλές, γιατί μέχρι τώρα με όποιον το είχα συζητήσει είχε και μια διαφορετική γνώμη και όλοι τα είχαν καταφέρει με τα δικά τους παιδιά εκτός από μένα! ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!

[GEORGIA.CY]

Cristiki,

 

Κανένα ευχάριστο νέο;

[christiki]

Γεια σας! Georgia.Cy ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σου! Η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα είναι μέτρια στο σπίτι. Πήγαμε την εβδομάδα μετά το Πάσχα μια εκδρομή για μερικές ημέρες και κάπως ηρεμήσαμε, όμως και τότε την έπιασε μια φοβερή κρίση θυμού ένα απόγευμα που ξύπνησε και άρχισε να με χτυπάει και να με βρίζει για καμιά ώρα περίπου. Δεν ήθελε να πάμε μια επίσκεψη που όμως είχαμε κανονίσει από το πρωί. Της έδωσα τη δυνατότητα να μη μας ακολουθήσει και να μείνει για λίγο με τη γιαγιά, αλλά δε συμφώνησε. Της εξήγησα ότι εμείς πρέπει να πάμε, την έντυσα όπως όπως και την πήρα μαζί χωρίς παπούτσια γιατί έκλαιγε και χτυπιόταν. Όταν φτάσαμε εκεί φόρεσε τα παπούτσια και πήγαμε σα να μη συμβαίνει τίποτα, έπαιξε, γέλασε, μέχρι που χόρεψε! Αφότου επιστρέψαμε έχουμε μπει κάπως σε ένα πρόγραμμα,αλλά δυστυχώς λόγω πίεσης στη δουλειά μου δεν μπορώ να περνάω πολύ χρόνο μαζί της μόνη μου. Άσε που αυτό δημιουργεί προβλήματα και στη σχέση μου με τη μεγάλη που αρχίζει να ζηλεύει.΄Ανοίγω κι ένα Θέμα γι' αυτό. Ευχαριστώ!

[christiki]

Επανέρχομαι κορίτσια για να σας πω τον πόνο μου. Η κατάσταση χειροτέρψε και δεν ξέρω τι να κάνω! Η κατάσταση στο σπίτι είναι αφόρητη πλέον.Η μικρή κάνει υστερίες πολύ συχνότερα πλέον. Ενώ είμαι πλέον στο σπίτι όλη μέρα και περνάμε όλη τη μέρα μαζί με τα παιδιά, πάμε για μπάνιο, παίζουμε στην παιδική χαρά, βγαίνουμε κάθε βράδυ βόλτες και πάλι τίποτα δε διορθώθηκε. Κάποια στιγμή για κάποια ασήμαντη αιτία η μικρή αποφασίζει ότι θέλει κάτι που γνωρίζει ότι δε γίνεται εκείνη τη στιγμή( να κοιμηθεί το βράδυ στο αυτοκίνητο, να μείνει μόνη της στο σπίτι ενώ όλοι φεύγουμε κ.α.) και αρχίζει τις φωνές. Η διαδικασία είναι σχεδόν πάντα η ίδια. Πρώτα ουρλιάζει και χτυπιέται στα πατώματα, μετά αρχίζει να πετάει πράγματα, μετά χτυπάει ως επί το πλείστον εμένα και την αδερφή της, τον μπαμπά της δεν τον έχει χτυπήσει ακόμη αλλά χτες είχαν μια φοβερή διαμάχη και άρχισε να τον μουτζώνει και να του ουρλιάζει και να προσπαθεί να του επιβληθεί. Έπειτα από αυτό το στάδιο ακολουθεί ένα μεγάλο διάστημα που κλαίει γοερά και φωνάζει, μετά αρχίζει να μαλακώνει και τελικά με αγκαλιάζει με φιλάει και κλαίει παραπονεμένα. Όλο αυτό κρατάει για καμια ώρα συνήθως το βράδυ που είναι πιο κουρασμένη, αλλά όχι απαραίτητα.

Περιττό να σας πω ότι τα νεύρα μας είναι κουρέλια. Και το παιδί υποφέρει πραγματικά κι εμείς προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε μαζί της και δεν τα καταφέρνουμε κι αισθανόμαστε τελείως ανίκανοι και ανεπαρκείς, αλλά αρχίζουμε να έχουμε προβλήματα και με τη μεγάλη μας. Από τη μια δέχεται όλη αυτή τη βία από τη μικρή ακούει και τις δικές μας φωνές γιατί κάποια στιγμή κι εμείς πλέον εκνευριζόμαστε κι έχει γίνει πολύ πιο νευρική και επιθετική (βλέποντας πως έτσι κερδίζει την προσοχή η μικρή κάνει το ίδιο και η μεγάλη). Όταν προσπαθούμε να μιλήσουμε ήρεμα η μικρή αρνείται πεισματικά να το συζητήσει. Προσπαθώ να καταλάβω τι την ωθεί σ' αυτή τη συμπεριφορά, αλλά δε βγάζω άκρη. Πλέον αναζητούμε κάποιον ειδικό γιατί δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Να σκεφτείτε ότι ακόμη και η μαμά μου που είναι μεγάλη γυναίκα και συνήθως οι μεγαλύτεροι είναι κάπως επιφυλακτικοί απέναντι σε ψυχολόγους και τέτοια, μία φορά που έτυχε σε μια τέτοια έκρηξη μου είπε ότι το παιδί πρέπει να το δει γιατός γιατί υποφέρει πρώτα πρώτα το ίδιο. Συγγνώμη που μακρηγόρησα τόσο πολύ, αλλά δε με καταλαβαίνουν και πολλοί. Οι περισσότεροι μου λένε ότι είναι πεισματάρα ή κακομαθημένη ή ότι θα μεγαλώσει και θα της περάσει.

[maryp]

Γειά σας και πάλι,

 

Αφού διάβασα με πολύ προσοχή τις απαντήσεις και τις εμπειρίες σας (σας ευχαριστώ πολύ γι αυτό) κατάλαβα ότι λόγω του ότι δεν είχα αδελφό ή άλλο αγόρι κοντά, δεν έχω ιδέα για το πως λειτουργούν και σκέφτονται τα αγόρια παρ όλο που αγόρασα το βιβλίο "μεγαλώνοντας αγόρια".Ενα βιβλίο τι να σου πρωτομάθει!!

 

Όσον αφορά το βιβλίο Γεωργία μου, το πήρα κι εγώ και μου φάνηκε πολύ καλό όσο το διαβάζω. Μου το πρότεινε η νηπιαγωγός που είχε ο γιός μου πέρυσι στον παιδικό σταθμό΄Το προτείνω ΄σε όλες όσες έχουν αγόρια. Έχει χρήσιμες πληροφορίες.

Όσο για την εξέλιξη σας πραγματικα πολύ ευχάριστη και εύχομαι και τώρα που πέρασε καιρός να παραμένουν έτσι τα πράγματα!

 

Μήπως μπορείτε να γράψετε περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο?? Συγγραφέα, ISBN, εκδ. οίκο???

Ευχαριστώ εκ των προτέρων

[Μαρια Στυλιανακη]

είναι αυτό, αν το βαλεις στο google σίγουρα θα εμφανιστεί.

ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΑΓΟΡΙΑ του Steve Bidulph Εκδόσεις Ωρίων.

 

ο αγγλικός τίτλος είναι Raising Boys.

[Μαρια Στυλιανακη]

Πλέον αναζητούμε κάποιον ειδικό γιατί δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Να σκεφτείτε ότι ακόμη και η μαμά μου που είναι μεγάλη γυναίκα και συνήθως οι μεγαλύτεροι είναι κάπως επιφυλακτικοί απέναντι σε ψυχολόγους και τέτοια, μία φορά που έτυχε σε μια τέτοια έκρηξη μου είπε ότι το παιδί πρέπει να το δει γιατός γιατί υποφέρει πρώτα πρώτα το ίδιο. Συγγνώμη που μακρηγόρησα τόσο πολύ, αλλά δε με καταλαβαίνουν και πολλοί. Οι περισσότεροι μου λένε ότι είναι πεισματάρα ή κακομαθημένη ή ότι θα μεγαλώσει και θα της περάσει.

 

Γειά σου,

σου απάντησα στο άλλο τόπικ για το θέμα του λογοπεδικού.

 

εάν το ένστικτό σου σου λέει, ότι έχετε να κάνετε με κάτι που δεν μπορείτε μόνοι σας να αντιμετωπίσετε,

που απο αυτά που γράφεις αυτά καταλαβαίνω,

έχετε και την εμπειρία της μεγαλύτερης κόρης,

και βλέπεις, ότι το μικρότερο παιδάκι σας, δεν ανταπεξέρχεται, και δεν προοδεύει όπως θα ήταν φυσιολογικό,

θα πρέπει να κινηθείς κάπως.

 

μια αρχή είναι,

να πάρεος τηλέφωνο στο 801 801 1177, είναι πολύ ικανοί άνθρωποι και έχουν βοηθήσει αρκετές μητέρες,

ελπίζω να βρείς γραμμή, επέμενε αν μιλάει,

για να σε βοηθήσουν παραπέρα.

να σε καθυσυχάσουν εάν προκειται για κατι μη ανησυχητικό, ή να σε καθοδηγήσουν πως να την βοηθήσεις.

στο άλλο πόστ σε ρώτησα εάν πάει στον παιδικό σταθμό

σου έχουν πεί καποια πράγματα εκεί για την συμπεριφορά της?.

είναι πολύ σημαντικό να γράψεις λεπτομέρειες.

 

μην αφήσεις καιρό να περάσει χωρίς να μην κάνεις τίποτα,

εάν θέλεις μπορώ να σου στείλω με πμ καποιο τηλέφωνο εντελώς έμπιστης παιδοψυχολόγου, που σου εγγυώμαι ότι ΔΕΝ θα φερθεί όπως το άτομο, που συναντήσατε παλαιότερα. Εαν απο το τηλέφωνο στην γραμμή 801 801 1177 δεν βγάλεις άκρη, (νομίζω όμως οτι θα σε βοηθήσει και αυτό) κανόνισε μια συνάντηση, γιατί σίγουρα θα σε βοηθήσει, είναι πολύ καλή κ σωστή στην δουλειά της.

 

είναι μια ηλικία πολύ σημαντική, πάντως... και αν όντως χρειάζεται βοήθεια και καθοδήγηση, δεν πρέπει να το καθυστερήσετε - !

[christiki]

να πάρεος τηλέφωνο στο 801 801 1177,

,

Αυτή η γραμμή τι είναι; Είναι γενικότερης ψυχολογικής υποστήριξης ή έχει να κάνει με τις διαταραχές του λόγου; Γενικά αναζητούμε ένα ειδικό αλλά λόγω των διακοπών μάλλον προς το Σεπτέμβρη το βλέπω.

[GEORGIA.CY]

Christiki μου, τώρα είδα την ερώτηση σου.

 

Τίτλος Μεγαλώνοντας Κορίτσια

Εκδόσεις Ωρίων

Συγγραφέας Gisela Preuschoff

ISBN 960-8288-19-3

[Μαρια Στυλιανακη]

διάβασε εδώ περισσότερα για την γραμμή σύνδεσμο 801 801 1177

 

http://www.epsype.gr/tgramminew.asp'>http://www.epsype.gr/tgramminew.asp

 

ή δες το απο εδω εαν δεν σου ανοιγει το απο πάνω

http://www.epsype.gr/

 

ή και εδω

http://parents.org.gr/news/a233

 

δεν νομίζω να βρείς γραμμή για διαταραχες του λόγου, αν είναι θα μιλήσεις για μια πιο γενική καθοδήγηση εάν είναι αυτό κάτι που επιθυμείς.

θα έχεις έτσι μια πιο αμερόληπτη εικόνα,

χωρίς δηλαδή κάποιος να προσπαθήσει να σε παρασύρει σε κάτι, γιατί αυτοι πχ δεν εχουν κάποιο συμφέρον να σου πουν κατι συγκεκριμένο