Επιλεκτική διατροφή και συνεχής πτώση καμπύλης αναπτυξης σε κοριτσάκι 3,5

[Anastasia Thessaloniki]

Γεια σας . 

 

Πάντα διάβαζα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις συζητήσεις του parents. Βλέπω ότι στις ελληνικές οικογένειες υπάρχει μια νυσηχια σε σχέση με τη διατροφή των παιδιών. Είμαι συμπασχουσα μαμά.

 

Η μικρή δεν ήταν ποτέ καλοφαγο παιδάκι όπως το λέμε..κάθε γεύμα δύο ώρες για να φάει πολύ μικρή ποσότητα. Ήταν μικροκαμωμένη αλλά ακολουθούσε την καμπύλη της (πάντα πολύ κάτω του μέσου όρου).

 

Πλέον έχει καταλήξει να τρώει πολύ επιλεκτικά και ελάχιστα. Τον Απρίλη κλείνει τα 4 και είναι μόλις 13 κιλά πάρα κατι. Περισι συγκεκριμένα πήρε 1,5 κιλό αντί για 2 (που είναι σχετικά οκ) αλλά όσο πάει βλέπω ότι χειροτερεύει και οφείλω να δρασω.

 

Δοκίμασα βέβαια γεύματα με ενδιαφέρουσα εμφάνιση και χρώματα , blw όταν ήταν μικρότερη, αλεσμένα μήπως φάει καμιά φρουτοκρεμα , να μην επεμβαίνω και πιέζω καθόλου για να αναπτυχθεί αίσθημα πεινας-κορεσμου και πολλά πολλά άλλα. Το τελευταίο μάλιστα είχε σαν αποτέλεσμα η μικρή να ξεχνάει να μασησει ενώ είχε φαι στο στόμα , να μην ολοκληρώνει ούτε 3 μπουκιες από το γεύμα της (τα αγαπημένα της πιάτα)  και να φεύγει από το τραπέζι μόνη της στο πεντάλεπτο ενώ ο μπαμπάς και η μαμά συνεχιζαν. Το θέμα γεύμα της είναι παγερά αδιάφορο και μάλιστα τελευταία βλέπω ότι το παιδί έχει πιεστεί ψυχολογικά γιατί πλέον αντιλαμβάνεται τη δυρασξεια μας όσο και να προσπαθούμε να το παίξουμε άνετοι. Επίσης συνέχεια βλέπει παιδάκια πιο μεγαλόσωμα από την ίδια και ολο ρωταει αν είναι πιο μικρή η μεγάλη ....

 

Στις πρόσφατες εξετάσεις αίματος που αναγκαστηκαμε να κάνουνε λόγω μιας ίωσης το παιδί φαίνεται αναιμικο. Επίσης να πάω κάτι είναι πολύ φιλάσθενο. Τα λέω αυτά γιατί η συμβουλή "άστο να πεινάσει" δεν με παίρνει και πολύ να την εφαρμόσω επ αόριστου όπως και έχω άλλωστε κάνει στο παρελθόν. 

 

Το ξέρω ότι πολλά παιδιά δεν αγαπούν το φαγητό και δεν είμαι η μόνη μαμά απλά θέλω να εκφράσω την πλήρη απογοήτευση μου. Μόνιμο αίσθημα αποτυχίας και πολλά νεύρα είναι τα επακόλουθα. 

 

Υπάρχει κάποιος εξειδικευμένος διατροφολόγος/ψυχίατρος/ψυχολόγος που να μπορώ να απευθυνθώ για αυτό το θέμα? 

 

Σας ευχαριστώ πολύ 

[Ζάντενα]

On 3/11/2022 at 3:30 ΜΜ, Anastasia Thessaloniki είπε:

Γεια σας . 

 

Πάντα διάβαζα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις συζητήσεις του parents. Βλέπω ότι στις ελληνικές οικογένειες υπάρχει μια νυσηχια σε σχέση με τη διατροφή των παιδιών. Είμαι συμπασχουσα μαμά.

 

Η μικρή δεν ήταν ποτέ καλοφαγο παιδάκι όπως το λέμε..κάθε γεύμα δύο ώρες για να φάει πολύ μικρή ποσότητα. Ήταν μικροκαμωμένη αλλά ακολουθούσε την καμπύλη της (πάντα πολύ κάτω του μέσου όρου).

 

Πλέον έχει καταλήξει να τρώει πολύ επιλεκτικά και ελάχιστα. Τον Απρίλη κλείνει τα 4 και είναι μόλις 13 κιλά πάρα κατι. Περισι συγκεκριμένα πήρε 1,5 κιλό αντί για 2 (που είναι σχετικά οκ) αλλά όσο πάει βλέπω ότι χειροτερεύει και οφείλω να δρασω.

 

Δοκίμασα βέβαια γεύματα με ενδιαφέρουσα εμφάνιση και χρώματα , blw όταν ήταν μικρότερη, αλεσμένα μήπως φάει καμιά φρουτοκρεμα , να μην επεμβαίνω και πιέζω καθόλου για να αναπτυχθεί αίσθημα πεινας-κορεσμου και πολλά πολλά άλλα. Το τελευταίο μάλιστα είχε σαν αποτέλεσμα η μικρή να ξεχνάει να μασησει ενώ είχε φαι στο στόμα , να μην ολοκληρώνει ούτε 3 μπουκιες από το γεύμα της (τα αγαπημένα της πιάτα)  και να φεύγει από το τραπέζι μόνη της στο πεντάλεπτο ενώ ο μπαμπάς και η μαμά συνεχιζαν. Το θέμα γεύμα της είναι παγερά αδιάφορο και μάλιστα τελευταία βλέπω ότι το παιδί έχει πιεστεί ψυχολογικά γιατί πλέον αντιλαμβάνεται τη δυρασξεια μας όσο και να προσπαθούμε να το παίξουμε άνετοι. Επίσης συνέχεια βλέπει παιδάκια πιο μεγαλόσωμα από την ίδια και ολο ρωταει αν είναι πιο μικρή η μεγάλη ....

 

Στις πρόσφατες εξετάσεις αίματος που αναγκαστηκαμε να κάνουνε λόγω μιας ίωσης το παιδί φαίνεται αναιμικο. Επίσης να πάω κάτι είναι πολύ φιλάσθενο. Τα λέω αυτά γιατί η συμβουλή "άστο να πεινάσει" δεν με παίρνει και πολύ να την εφαρμόσω επ αόριστου όπως και έχω άλλωστε κάνει στο παρελθόν. 

 

Το ξέρω ότι πολλά παιδιά δεν αγαπούν το φαγητό και δεν είμαι η μόνη μαμά απλά θέλω να εκφράσω την πλήρη απογοήτευση μου. Μόνιμο αίσθημα αποτυχίας και πολλά νεύρα είναι τα επακόλουθα. 

 

Υπάρχει κάποιος εξειδικευμένος διατροφολόγος/ψυχίατρος/ψυχολόγος που να μπορώ να απευθυνθώ για αυτό το θέμα? 

 

Σας ευχαριστώ πολύ 

Δεν έχω εμπειρία στο θέμα αφαγια αλλά θεωρώ ότι κ ένας εξειδικευμένος λογοθεραπευτής θα βοηθήσει!

[Ilaeira]

On 3/11/2022 at 3:30 ΜΜ, Anastasia Thessaloniki είπε:

Γεια σας . 

 

Πάντα διάβαζα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις συζητήσεις του parents. Βλέπω ότι στις ελληνικές οικογένειες υπάρχει μια νυσηχια σε σχέση με τη διατροφή των παιδιών. Είμαι συμπασχουσα μαμά.

 

Η μικρή δεν ήταν ποτέ καλοφαγο παιδάκι όπως το λέμε..κάθε γεύμα δύο ώρες για να φάει πολύ μικρή ποσότητα. Ήταν μικροκαμωμένη αλλά ακολουθούσε την καμπύλη της (πάντα πολύ κάτω του μέσου όρου).

 

Πλέον έχει καταλήξει να τρώει πολύ επιλεκτικά και ελάχιστα. Τον Απρίλη κλείνει τα 4 και είναι μόλις 13 κιλά πάρα κατι. Περισι συγκεκριμένα πήρε 1,5 κιλό αντί για 2 (που είναι σχετικά οκ) αλλά όσο πάει βλέπω ότι χειροτερεύει και οφείλω να δρασω.

 

Δοκίμασα βέβαια γεύματα με ενδιαφέρουσα εμφάνιση και χρώματα , blw όταν ήταν μικρότερη, αλεσμένα μήπως φάει καμιά φρουτοκρεμα , να μην επεμβαίνω και πιέζω καθόλου για να αναπτυχθεί αίσθημα πεινας-κορεσμου και πολλά πολλά άλλα. Το τελευταίο μάλιστα είχε σαν αποτέλεσμα η μικρή να ξεχνάει να μασησει ενώ είχε φαι στο στόμα , να μην ολοκληρώνει ούτε 3 μπουκιες από το γεύμα της (τα αγαπημένα της πιάτα)  και να φεύγει από το τραπέζι μόνη της στο πεντάλεπτο ενώ ο μπαμπάς και η μαμά συνεχιζαν. Το θέμα γεύμα της είναι παγερά αδιάφορο και μάλιστα τελευταία βλέπω ότι το παιδί έχει πιεστεί ψυχολογικά γιατί πλέον αντιλαμβάνεται τη δυρασξεια μας όσο και να προσπαθούμε να το παίξουμε άνετοι. Επίσης συνέχεια βλέπει παιδάκια πιο μεγαλόσωμα από την ίδια και ολο ρωταει αν είναι πιο μικρή η μεγάλη ....

 

Στις πρόσφατες εξετάσεις αίματος που αναγκαστηκαμε να κάνουνε λόγω μιας ίωσης το παιδί φαίνεται αναιμικο. Επίσης να πάω κάτι είναι πολύ φιλάσθενο. Τα λέω αυτά γιατί η συμβουλή "άστο να πεινάσει" δεν με παίρνει και πολύ να την εφαρμόσω επ αόριστου όπως και έχω άλλωστε κάνει στο παρελθόν. 

 

Το ξέρω ότι πολλά παιδιά δεν αγαπούν το φαγητό και δεν είμαι η μόνη μαμά απλά θέλω να εκφράσω την πλήρη απογοήτευση μου. Μόνιμο αίσθημα αποτυχίας και πολλά νεύρα είναι τα επακόλουθα. 

 

Υπάρχει κάποιος εξειδικευμένος διατροφολόγος/ψυχίατρος/ψυχολόγος που να μπορώ να απευθυνθώ για αυτό το θέμα? 

 

Σας ευχαριστώ πολύ 

 

Στο ύψος πώς είναι; Οι υπόλοιπες εξετάσεις της είναι καλές; Η παιδίατρος τι λέει για το θέμα;