Σημειώστε εδώ την εμπειρία σας (μωράκια στην θερμοκοιτίδα)

[lineal]

Κουκλίτσα μου σ' ευχαριστω για το ενδιαφέρον σου. Βγήκαμε από το νοσοκομείο πριν από 15 ημέρες και πινουμε το γαλατάκι κας για να γίνουμε μεγάλοι άντρες!!!! Μια μέρα θα σας γράψω αναλυτικά τι πέρασαμε μέσα στο νοσοκομείο...προς το παρον θέλω να τα αφήσω όλα πίσω μου και να ασχοληθώ με το αντράκι μου. Εχασα τόσες πολυτιμες στιγμές και θέλω να χορτάσω το παιδάκι μου. Πολλα φιλια και κουράγιο σε όλους τους γονεις που βρίσκονται στο διάδρομο ενος νοσοκομείου περιμένοντας στο επισκεπτήριο να δουν τα παιδάκια τους.

πολυ χαιρομαι και σε καταλαβαινω απολυτα

αντε με το καλο να χορταστητε,αν και δε χορταινεται ο μικρος,ξερω κι απο μενα, και να καλυψετε τις μερες που ησασταν μακρια.

χαιρομαι παρα πολυ που ολα πηγαν καλα.

φιλακια στα πατουσακια του μπεμπακου

[KATERINA 23]

καλημερα.θελω να σασ πω την εμπειρια μου και να μην ανχωνεστε για τπτ.στην 20 βδομαδα τησ εγκυμοσηνησ μου ταξιδεψα στο λονδινο και εκανα επεμβαση δοαχωρισμου πλακουντω.ειχα συνδρομο υποκλοπησ διδυμων.μετα απο αυτο ειχα 33% πιθανοτητεσ να ζησουν 2 μωρα η να πεθανουν και τα 2 η να ζηση το ενα με 50% πιθανοτητεσ να εχεισ προβληματα.ειχα δυσκολη εγκυμοσυνη γεννησα 29 βδομαδων και 6 ημερων δυο κορουλεσ 1600 και 1304 γραμ.τισ οποιεσ μου πηραν στο ιπποκρατειο.εμεινα στη θερμοκτιδα 35 μερεσ.ιταν πολυ δυσκολα αλλα οταν τισ πηρα αγγαλια εφυγε ενα τεραστιο βαροσ απο πανο μου.ηταν λιγο δυσκολα αλλα να ξερετε οτι ολα περνανε γρηγορα και στο τελοσ ειναι καλα.θα στεναχωριεσται αλλα αν δε σασ λενε τιποτα και σασ λενε δεν εχουμε νεα πιθανοτατα ολα πανε καλα.αλλα να ξερετε οτι ολι οι γιατροι και περισσοτερο οι νοσοκομεσ δεν μιλανε για να μι δωσουν ελπιδεσ και χρειαστει παραπανω χρονο.καλη υπομονη σε ολουν.και οχι αγχωσ.

[alejandra]

ΚΑΤΕΡΙΝΑ 23 ειμαι εγκυος 7 εβδομαδων και εχω και εγω διδυμα μονοχωριακα...

ο γιατρος μου μου μιλησε για τον κινδυνο υποκλοπης και οτι αν γινει θα πρεπει να παω στο λονδινο για διαχωρισμο...

μου ειπε οτι η πιθανοτητα να γινει αυτο ριναι 10% αλλα πρεπει να το ξερω...

αν χρειαστει επεμβαση η πιθανοτητα αποβολης ειναι 25%.

οπως καταλαβαινεις ολα αυτα με αγχωσαν...

εχω και ενα αγορακι 2.5 ετων και οταν γεννηθηκαν το κρατησαν μια μερα στΗ ΜΟΝΑΔΑ επειδη ειχα διαβητη κυησης και τον γεννησα 38 εβδομαδων 2.800κιλα..

χαιρομαι που πηγαν ολα καλα αλλα τωρα εχω αγχωθει για τα διδυμακια...

δεν με ωοιαζει ποσο θα τα κρατησουν μακρια μου αλλα αυτο που με νοιαζει ειναι να πανε ολα καλα...

[σπυρακος]

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ,

 

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΣΚΕΨΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ.ΠΡΙΝ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2008 ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΠΟ ΗΤΑΝ ΤΟΤΕ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΕ ΜΕΝΑ ΝΕ ΜΕ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ,ΓΕΝΝΗΣΑ ΠΡΟΩΡΑ ΑΠΟ ΛΑΘΟΣ ΓΙΑΤΡΟΥ 2 ΑΓΟΡΑΚΙΑ .

ΤΟ ΕΝΑ ΑΓΓΕΛΑΚΙ ΜΟΥ ΗΤΑΝ 1000 Γ ΚΑΙ Ο Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΟΥ ΗΡΩΑΣ 880 ΓΡΑΜΜΑΡΙΑ.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΗ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΟΤΙ ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΣΥΣΠΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕ ΕΙΧΑΝ ΠΙΑΣΕΙ ΠΟΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΑΙ ΓΕΝΝΗΣΑ ΤΡΙΤΗ.ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΚΑΜΟΙΑ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΤΟΥΑΛΕΤΑ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ.

ΟΙ ΣΚΗΝΕΣ ΗΤΑΝ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΕΠΑΘΑΝ ΣΟΚ ΟΤΑΝ ΜΕ ΕΙΔΑΝ ΣΤΟΝ ΔΙΑΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΑΙΜΑΤΑ ΜΕ ΕΝΑ ΜΩΡΟ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ.

ΛΙΓΟ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΓΕΝΝΗΣΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΩΡΟ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ.

ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΕΔΩΣΕ ΚΑΜΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΚΑΝ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΑ ΤΟΝ ΕΜΑΘΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΑΛΛΟΝ ΓΙΑΤΡΟ.

ΤΑ ΜΩΡΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΦΥΓΕ ΣΤΗΝ 4 ΜΕΡΑ ΚΑΙ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 48 ΜΕΡΕΣ 1500 ΓΡ.

ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑΝ ΟΙ ΠΝΕΥΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΞΕΨΥΧΗΣΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ.ΠΗΓΕ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟΥΛΗ ΤΟΥ ΜΟΥ ΕΙΠΕ.

ΕΧΑΣΑ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ ΑΔΙΚΑ ΑΠΟ ΑΜΕΛΙΑ ΚΑΙ ΑΣΧΕΤΟΣΥΝΗ ΓΙΑΤΡΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΔΕΚΤΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ.

ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΩ ΕΝΑ ΑΓΟΡΑΚΙ 11 ΜΗΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ ΜΟΥ Η ΖΩΗ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΓΕΛΑΩ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΩ ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΤΑΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑΚΙΑ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΜΟΥ ΑΓΓΕΛΩΝ

[lineal]

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ,

 

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΣΚΕΨΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ.ΠΡΙΝ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2008 ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΠΟ ΗΤΑΝ ΤΟΤΕ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΕ ΜΕΝΑ ΝΕ ΜΕ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ,ΓΕΝΝΗΣΑ ΠΡΟΩΡΑ ΑΠΟ ΛΑΘΟΣ ΓΙΑΤΡΟΥ 2 ΑΓΟΡΑΚΙΑ .

ΤΟ ΕΝΑ ΑΓΓΕΛΑΚΙ ΜΟΥ ΗΤΑΝ 1000 Γ ΚΑΙ Ο Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΟΥ ΗΡΩΑΣ 880 ΓΡΑΜΜΑΡΙΑ.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΗ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΟΤΙ ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΣΥΣΠΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕ ΕΙΧΑΝ ΠΙΑΣΕΙ ΠΟΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΑΙ ΓΕΝΝΗΣΑ ΤΡΙΤΗ.ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΚΑΜΟΙΑ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΤΟΥΑΛΕΤΑ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ.

ΟΙ ΣΚΗΝΕΣ ΗΤΑΝ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΕΠΑΘΑΝ ΣΟΚ ΟΤΑΝ ΜΕ ΕΙΔΑΝ ΣΤΟΝ ΔΙΑΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΑΙΜΑΤΑ ΜΕ ΕΝΑ ΜΩΡΟ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ.

ΛΙΓΟ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΓΕΝΝΗΣΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΩΡΟ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ.

ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΕΔΩΣΕ ΚΑΜΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΚΑΝ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΑ ΤΟΝ ΕΜΑΘΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΑΛΛΟΝ ΓΙΑΤΡΟ.

ΤΑ ΜΩΡΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΦΥΓΕ ΣΤΗΝ 4 ΜΕΡΑ ΚΑΙ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 48 ΜΕΡΕΣ 1500 ΓΡ.

ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑΝ ΟΙ ΠΝΕΥΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΞΕΨΥΧΗΣΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ.ΠΗΓΕ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟΥΛΗ ΤΟΥ ΜΟΥ ΕΙΠΕ.

ΕΧΑΣΑ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ ΑΔΙΚΑ ΑΠΟ ΑΜΕΛΙΑ ΚΑΙ ΑΣΧΕΤΟΣΥΝΗ ΓΙΑΤΡΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΔΕΚΤΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ.

ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΩ ΕΝΑ ΑΓΟΡΑΚΙ 11 ΜΗΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ ΜΟΥ Η ΖΩΗ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΓΕΛΑΩ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΩ ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΤΑΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑΚΙΑ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΜΟΥ ΑΓΓΕΛΩΝ

θεε μου,σε ποιο νοσοκομειο εγινε αυτο;

δε καταλαβα ομως,οταν εκανες συσπασεις δεν υπηρχε αλλος γιατρος;οι μαιες οι νοσοκομες τι εκαναν;

γιατι γεννησες στη τουαλετα;

δε σε παρακολουθουσαν;

ειλικρινα εμεινα με το στομα ανοιχτο.

 

να σαι καλα και να χαιρεσαι το μωρακι σου και να χαμογελας για χαρη του.

στο μελλον σου ευχομαι να του κανεις και αδελφακι

[souzi201]

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ,

 

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΣΚΕΨΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ.ΠΡΙΝ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2008 ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΠΟ ΗΤΑΝ ΤΟΤΕ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΕ ΜΕΝΑ ΝΕ ΜΕ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ,ΓΕΝΝΗΣΑ ΠΡΟΩΡΑ ΑΠΟ ΛΑΘΟΣ ΓΙΑΤΡΟΥ 2 ΑΓΟΡΑΚΙΑ .

ΤΟ ΕΝΑ ΑΓΓΕΛΑΚΙ ΜΟΥ ΗΤΑΝ 1000 Γ ΚΑΙ Ο Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΟΥ ΗΡΩΑΣ 880 ΓΡΑΜΜΑΡΙΑ.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΗ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΟΤΙ ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΣΥΣΠΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕ ΕΙΧΑΝ ΠΙΑΣΕΙ ΠΟΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΑΙ ΓΕΝΝΗΣΑ ΤΡΙΤΗ.ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΚΑΜΟΙΑ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΤΟΥΑΛΕΤΑ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ.

ΟΙ ΣΚΗΝΕΣ ΗΤΑΝ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΕΠΑΘΑΝ ΣΟΚ ΟΤΑΝ ΜΕ ΕΙΔΑΝ ΣΤΟΝ ΔΙΑΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΑΙΜΑΤΑ ΜΕ ΕΝΑ ΜΩΡΟ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ.

ΛΙΓΟ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΓΕΝΝΗΣΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΩΡΟ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ.

ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΕΔΩΣΕ ΚΑΜΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΚΑΝ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΑ ΤΟΝ ΕΜΑΘΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΑΛΛΟΝ ΓΙΑΤΡΟ.

ΤΑ ΜΩΡΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΦΥΓΕ ΣΤΗΝ 4 ΜΕΡΑ ΚΑΙ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 48 ΜΕΡΕΣ 1500 ΓΡ.

ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑΝ ΟΙ ΠΝΕΥΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΞΕΨΥΧΗΣΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ.ΠΗΓΕ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟΥΛΗ ΤΟΥ ΜΟΥ ΕΙΠΕ.

ΕΧΑΣΑ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ ΑΔΙΚΑ ΑΠΟ ΑΜΕΛΙΑ ΚΑΙ ΑΣΧΕΤΟΣΥΝΗ ΓΙΑΤΡΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΔΕΚΤΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ.

ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΩ ΕΝΑ ΑΓΟΡΑΚΙ 11 ΜΗΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ ΜΟΥ Η ΖΩΗ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΓΕΛΑΩ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΩ ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΤΑΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑΚΙΑ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΜΟΥ ΑΓΓΕΛΩΝ

 

Σπυράκο τι να πω..δεν υπάρχουν λόγια για αυτό που μας διηγήθηκες.. :cry: ελπίζω αυτός ο γιατρός να είχε τουλάχιστον κυρώσεις για το έγκλημα που συντέλεσε. Πολύ σοκαριστική η περιγραφή σου, σίγουρα δεν πρόκειται να ξεχάσεις ποτέ αυτό που σου συνέβη, ελπίζω ο χρόνος να "λειάνει" λίγο τα πράγματα μέσα σου. Ευχαριστούμε θερμά που το μοιράστηκες μαζί μας, σου εύχομαι ολόψυχα να χαίρεσαι το παιδάκι σου και να το δεις όπως επιθυμείς.

[bebbakos]

Λυπάμαι πολύ για όσα περάσατε...τοσο άδικα.

Να σας ζήσει το παιδάκι σας !!! Εύχομαι να σας κάνει περήφανους και πολύ, πολύ ευτυχισμένους.

 

Γιατί όμως ρε παιδιά δεν λέτε τα ονόματα τέτοιων γιατρών ? Γιατί να κινδυνέψουν και άλλες ζωές ? Αφού δεν μπορούν να κάνουν σωστά την δουλειά τους ας μην την κάνουν καθολου.

[σκορπινα]

μουδιασα ολοκληρη!δεν το πιστευω αυτο που εζησεσ .δεν εχω λογια!ο θεοσ ευτυχωσ σου εδωσε αυτο το παιδι να το χαιρεσε και .....δεν εχω λογια ....να ειναι παντα τυχερο και να το κοιτασ να χαμογελασ και να περνεισ δυναμη απο αυτο γιατι η ζωη συνεχιζεται.

[σπυρακος]

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΚΑΛΗ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑ .ΠΟΣΟ ΔΥΝΑΜΗ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ ΝΑ ΕΧΩ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΩΡΑΚΙ,ΟΤΑΝ ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΟΝΕΣΑ ΑΛΛΑ ΚΡΑΤΗΘΗΚΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΑ ΠΟΛΥ ΔΡΟΜΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ.

ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΑΓΑ ΤΟ ΧΕΡΑΚΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΕΙΧΑΝ ΠΕΙ ΜΕΣΑ ΕΚΕΙ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΩ ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΚΟΥΜΠΑΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΕΙΣΑΙ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΜΟΥ ΕΙΠΕ Η ΚΟΝΩΝΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ ΠΟΥ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ.

ΔΕΝ ΣΑΣ ΤΑ ΕΓΡΑΨΑ ΠΕΡΙΛΙΠΤΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΟΚΑΡΑΩ ΤΗΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΤΩΡΑ ΤΑ ΜΩΡΑΚΙΑ ΤΟΥΣ.

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΧΑΜΟ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ.

ΝΟΜΙΖΟΝΤΑΣ ΕΓΩ ΟΤΙ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΘΑΨΕΙ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ (ΤΟ ΑΦΗΣΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΩ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΥΤΙ) ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΑΝΑΛΑΒΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ .ΠΛΗΡΩΣΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘΕΝΑ 250 ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΣΤΟ 3 ΣΤΗΝ ΝΙΚΑΙΑ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ.

ΤΟ ΜΗΤΡΙΚΟ ΜΟΥ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΟΜΩΣ ΚΑΤΙ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΟΥ ΕΒΛΕΠΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΜΩΡΟ ΝΑ ΜΕ ΚΟΙΤΑΕΙ.

ΕΨΑΞΑ ΝΑ ΜΑΘΩ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΟΤΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΩΡΟ ΜΑΤΑ ΑΠΟ 20 ΜΕΡΕΣ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΑΝ ΘΑΨΕΙ ΣΤΑ ΑΡΧΕΙ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟΥ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ ΤΟ ΕΝΑ.

ΦΑΝΤΑΣΤΗΤΕ ΤΟΝ ΠΑΝΙΚΟ ΜΟΥ

ΠΗΓΑ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΙ Η ΚΥΡΙΑ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΙ ΘΕΟΥΣΑ ΜΕ ΚΑΘΗΣΗΧΑΣΕ ΟΤΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΕΧΕΙ ΚΗΔΕΥΤΕΙ.

ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΜΩΡΟ ΟΠΩΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΞΑΧΑΣΤΗΚΕ ΣΤΟ ΨΥΓΕΙΟ ΕΤΣΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΕΚΕΙ Η ΚΥΡΙΑ.

ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΥ ΜΕΝΩ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΓΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΑΣ.

ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟΝ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟ ΣΑΣ

[ΔΗ+ΧΡ]

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΚΑΛΗ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑ .ΠΟΣΟ ΔΥΝΑΜΗ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ ΝΑ ΕΧΩ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΩΡΑΚΙ,ΟΤΑΝ ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΟΝΕΣΑ ΑΛΛΑ ΚΡΑΤΗΘΗΚΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΑ ΠΟΛΥ ΔΡΟΜΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ.

ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΑΓΑ ΤΟ ΧΕΡΑΚΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΕΙΧΑΝ ΠΕΙ ΜΕΣΑ ΕΚΕΙ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΩ ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΚΟΥΜΠΑΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΕΙΣΑΙ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΜΟΥ ΕΙΠΕ Η ΚΟΝΩΝΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ ΠΟΥ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ.

ΔΕΝ ΣΑΣ ΤΑ ΕΓΡΑΨΑ ΠΕΡΙΛΙΠΤΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΟΚΑΡΑΩ ΤΗΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΤΩΡΑ ΤΑ ΜΩΡΑΚΙΑ ΤΟΥΣ.

ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΧΑΜΟ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ.

ΝΟΜΙΖΟΝΤΑΣ ΕΓΩ ΟΤΙ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΘΑΨΕΙ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΟΥ (ΤΟ ΑΦΗΣΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΩ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΥΤΙ) ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΑΝΑΛΑΒΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ .ΠΛΗΡΩΣΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘΕΝΑ 250 ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΣΤΟ 3 ΣΤΗΝ ΝΙΚΑΙΑ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ.

ΤΟ ΜΗΤΡΙΚΟ ΜΟΥ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΟΜΩΣ ΚΑΤΙ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΟΥ ΕΒΛΕΠΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΜΩΡΟ ΝΑ ΜΕ ΚΟΙΤΑΕΙ.

ΕΨΑΞΑ ΝΑ ΜΑΘΩ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΟΤΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΩΡΟ ΜΑΤΑ ΑΠΟ 20 ΜΕΡΕΣ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΑΝ ΘΑΨΕΙ ΣΤΑ ΑΡΧΕΙ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟΥ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ ΤΟ ΕΝΑ.

ΦΑΝΤΑΣΤΗΤΕ ΤΟΝ ΠΑΝΙΚΟ ΜΟΥ

ΠΗΓΑ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΙ Η ΚΥΡΙΑ ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑ ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΙ ΘΕΟΥΣΑ ΜΕ ΚΑΘΗΣΗΧΑΣΕ ΟΤΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΕΧΕΙ ΚΗΔΕΥΤΕΙ.

ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΜΩΡΟ ΟΠΩΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΞΑΧΑΣΤΗΚΕ ΣΤΟ ΨΥΓΕΙΟ ΕΤΣΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΕΚΕΙ Η ΚΥΡΙΑ.

ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΥ ΜΕΝΩ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΓΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΜΑΣ.

ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟΝ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟ ΣΑΣ

 

Πολύ λυπάμαι...........δεν έχω λόγια...........:(

[katerina_s]

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ,

 

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΣΚΕΨΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ.ΠΡΙΝ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2008 ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΠΟ ΗΤΑΝ ΤΟΤΕ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΕ ΜΕΝΑ ΝΕ ΜΕ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ,ΓΕΝΝΗΣΑ ΠΡΟΩΡΑ ΑΠΟ ΛΑΘΟΣ ΓΙΑΤΡΟΥ 2 ΑΓΟΡΑΚΙΑ .

ΤΟ ΕΝΑ ΑΓΓΕΛΑΚΙ ΜΟΥ ΗΤΑΝ 1000 Γ ΚΑΙ Ο Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΟΥ ΗΡΩΑΣ 880 ΓΡΑΜΜΑΡΙΑ.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΗ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΟΤΙ ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΣΥΣΠΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕ ΕΙΧΑΝ ΠΙΑΣΕΙ ΠΟΝΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΑΙ ΓΕΝΝΗΣΑ ΤΡΙΤΗ.ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΚΑΜΟΙΑ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΤΟΥΑΛΕΤΑ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ.

ΟΙ ΣΚΗΝΕΣ ΗΤΑΝ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΕΠΑΘΑΝ ΣΟΚ ΟΤΑΝ ΜΕ ΕΙΔΑΝ ΣΤΟΝ ΔΙΑΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΑΙΜΑΤΑ ΜΕ ΕΝΑ ΜΩΡΟ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ.

ΛΙΓΟ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΓΕΝΝΗΣΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΩΡΟ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ.

ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΕΔΩΣΕ ΚΑΜΟΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΚΑΝ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΑ ΤΟΝ ΕΜΑΘΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΑΛΛΟΝ ΓΙΑΤΡΟ.

ΤΑ ΜΩΡΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΦΥΓΕ ΣΤΗΝ 4 ΜΕΡΑ ΚΑΙ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 48 ΜΕΡΕΣ 1500 ΓΡ.

ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑΝ ΟΙ ΠΝΕΥΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΞΕΨΥΧΗΣΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ.ΠΗΓΕ ΝΑ ΒΡΕΙ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟΥΛΗ ΤΟΥ ΜΟΥ ΕΙΠΕ.

ΕΧΑΣΑ ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ ΑΔΙΚΑ ΑΠΟ ΑΜΕΛΙΑ ΚΑΙ ΑΣΧΕΤΟΣΥΝΗ ΓΙΑΤΡΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΔΕΚΤΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ.

ΣΗΜΕΡΑ ΕΧΩ ΕΝΑ ΑΓΟΡΑΚΙ 11 ΜΗΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΗ ΜΟΥ Η ΖΩΗ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΓΕΛΑΩ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΩ ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΤΑΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑΚΙΑ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΜΟΥ ΑΓΓΕΛΩΝ

 

 

Έχω σοκαριστεί...Δεν έχω λόγια, δεν ξέρω τι να πω. Εχω και εγώ να περιγράψω μια ιστορία, αλλά θα το κάνω αργότερα..Τώρα πραγματικα δεν αντέχω.

Να σου ζήσει το αγοράκι σου!

[bebbakos]

ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΚΑΛΗ ΜΕΡΑ ΚΑΙ

ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟΝ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟ ΣΑΣ

 

Καλή βδομάδα !!

Πες μας τα ονόματα και το νοσοκομείο για να προσεχουμε κι εμείς ...Αυτοί είναι επικίνδυνοι !!!

[lineal]

καλα εχω μεινει...μακαρι να το βρουν απο καπου,θα με πειτε εκδικητικη γινεσαι,αλλα δε μπορω βρε κοριτσια δε μπορω...

[σπυρακος]

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΜΑΣ,

ΕΓΩ ΕΧΩ ΓΙΝΕΙ ΤΟΣΟ ΚΑΚΙΑ ΠΟ ΤΟΤΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΡΙΕΜΑΙ.

ΠΕΡΣΥ ΤΟΥ ΕΙΧΑ ΣΤΕΙΛΕΙ ΚΑΙ ΑΝΩΝΥΜΟ ΜΗΝΥΜΑ ΟΤΙ ΤΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΝΕΝΑ ΝΕΟ ΟΤΙ ΨΩΦΙΣΕ.

ΚΑΚΟ ΣΚΥΛΙ ΨΩΦΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ ΤΕΛΙΚΑ.(ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 65 ΟΠΟΤΕ ΜΠΟΡΕΙ ΠΑΝΩ ΚΑΙ ΑΠΟ 70 )

[ΜΑΤΘΙΛΔΗ]

..δεν υπάρχουν λόγια !!

έχω πρόσφατη την εμπειρία μου από την ΜΕΝΝ και μου είναι πολύ δύσκολο να συγχωρήσω τέτοια "ανθρώπινα" λάθη !!

[Άννα-Μαρία!]

Καλησπέρα κι απο μένα!

Καλά δεν ύπάρχουν αυτά που διαβάζω...τελείως ανίκανοι!Η αλήθεια είναι οτι κάποιοι γιατροί είναι τελείως ανεύθυνοι!

Κατ αρχήν θα ήθελα να πω κι εγώ τη δική μου ιστορία. Κατά την εγκυμοσύνη μου ανακάλυψε ο γιατρός μου μία κύστη στη κοιλιακή χώρα του μωρού μου..Δε γνωρίζαμε που ήταν ακριβώς γιατί το βλέπαμε μέσα από τον υπέρυχο. Τελικά το μωράκι μου είχε όντως μία κύστη στη δεξιά ωοθήκη 6εκατοστά! Υπολογίστε ότι όλη του η κοιλίτασα ήταν 10!!!! Τέλος πάντων γέννησα και το ανέλαβαν άμεσα για την αφάιρεση αυτής! Τώρα πλέον είναι υγιέστατο και πανέμορφο! Βέβαια ήταν τραγικές οι πρώτες ώρες γιατί το μωρό ήταν στη θερμοκοιτίδα, δε μπορούσε να φάει κτλ. Θέλω να καταλήξω στο οτι ο διευθυντής του βρεφονηπιακού τμήματος του Μητέρα είναι καταπληκτικός! Ο άνθρωπος με καθυσήχασε τελείως και δε μου ζήτησε τίποτα! Φυσικά και ο γυναικολόγος μου ήταν μέσα στην επέμβαση όλη την ώρα και με στήριξε σε όλη τη διαδικασία! Να είναι καλά και εύχομαι όλες οι μανούλες να έχουν δίπλα τους τέτοιους γιατρούς!

[popi1987]

Jean μπραβω στην μικρη αγωνηστρια και 2 γονεις να μην το βαζουν κατω . με πιασανε τα κλαμματα .

[popi1987]

μαννουλες διαβασα τις ιστοριες σας και πραγματικα εδω και 2 ωρες κλαιω με τον μικρουλι μου αγκαλιτσα μπραβω στα αγγελουδια που αγωνιστηκαν και εζησαν και μπραβω στα αγγελουδια που χαθηκαν αλλα παλεψαν οσο μπορεσαν για την ζωη τουσ .

αυτο που με σοκαρισεπερισσοτερο ηταν η κοπελα που γεννηησε στο νοσοκομειο μιας τυαλετας .σαν χωρα ειμαστε απαραδεκτοι να γινοντε τετοια πραγμα και να παιζουν με τον πονο αλονων . ευχομαι ολα ταμωρακια να γινουν καλα και να γυρνανε στο σπιτι τους

[σπυρακος]

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΗ ,ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΠΑΘΑΙΝΕΙς ΚΑΤΙ ΚΑΚΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙς ΤΗΝ ΣΑΠΗΛΑ ΤΗς ΧΩΡΑΣ ΣΟΥ.

ΜΕΡΙΚΕς ΦΟΡΕς ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ Ο ΣΠΥΡΑΚΟς ΜΟΥ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΧΩΡΑ

[lineal]

και γω σπυρακος,αλλα τι να κανουμε,λεμε υπαρχουν και χειροτερα και περναμε...

[νανσυ2]

kalhspera,μολις σημερα εγινα μελος κ διαβαζοντας τις ιστοριες σας σκεφτηκα να γραψω κ τη δικη μου.ειμαι 28χρ. κ εχω τριδυμα αγορακια τα οποιοα ειναι τωρα 2χρ.πριν μεινω εγκυος στα παιδακια μου ειχα ενα εξωμητριο κ 3 αποβολες,3εξωσωματικες.ετσι οταν εμαθα οτι ειχα 3δυμα πεταξα απο τη χαρα μου κ παρα τη προτροπη του γιατρου δεν εκανα μειωση.εννοειται οτι ειχα μια πολυ δυσκολη εγκυμοσυνη,δεν σηκωνομουν καθολου απο το κρεβατι,πολλες εξετασεις,εμφανισα υπερθυροειδη,ειχα προβλημα με το αιμα κ εκανα καθημερινα ενεσεις μονη μου στη κοιλια μου,κ γενικοτερα πολυ αγχος,δε χαρηκα καθολου την εγκυμοσυνη μου παρολο που την περιμενα πως κ πως.τελικα γεννησα 28εβδομαδων,τα παιδια παρεμειναν στην εντατικη του μητερα για 3μηνες.χειρουργησα τα 2παιδια με διαφορα 1μερας οταν ηταν μολις 20ημερων κ με βαρος 1000.λοιμωξεις,μικροβια,στεναχωριες κ αγωνιες αυτα με λιγα λογια.τωρα ειμαστε καλα αλλα δε μπορω να σταματησω να τα σκεφτομαι κ ακομα να με πονανε γι αυτο μπορω να καταλαβω ολους αυτους που τα περνανε τωρα κ πραγματικα δε ξερω τι να τους πω,ο πονος κ η στεναχωρια ειναι δεδομενα που δεν αλλαζουν παρα μονο οταν περασει ολη η μπορα.να σκεφτεστε μονο οτι ολα αυτα τα παι δακια ειναι μικροι ηρωες κ εχουν μαθει να αγωνιζονται απο την ωρα που γεννηθηκαν για κατι που για αλλα ειναι δεδομενο,για την ιδια τους τη ζωη

[marmi]

Να πω και γω τη δική μας ιστορία.

Μετά από 4 αποβολες μένω έγκυος.χοριακη καλή πρώτος υπερυχος καλός και φεύγοντας από το γιατρό να η αιμοραγια.αποκόλληση πρώτη κρεβάτι φάρμακα όλα καλά.συνεχίΖουμε με πολύ άγχος βέβαια και τη 12η εβδομάδα τρομερή αιμοραγια στο ύπνο μου πλημμύρισαν τα πάντα,πάω στο Νοσοκομειο το Μωρο είναι καλά!ακινησία αγωνία,φόβος ξανά για 5 μέρες αιμοραγιες χρησιμοποιουσα πάπια μια μέρα βγήκε ένα κομμάτι πηχτο μεγάλο,είπα τελείωσε αυτό ήταν πήγαμε στο γιατρό το Μωρο ευτυχώς καλά!

Μετά από λίγο ο τραχηλος ήταν 0,7 μπαίνω για περιδεση εκτάκτως ευτυχώς όλα καλά!

Εννοείται ακινησία ενέσεις ηπαρινης και ινσουλινη!

Ο γιατρός μου έλεγε πάμε βδομάδα βδομάδα και βλέπουμε αλλά σίγουρα θα Γεννησεις Προωρα αν τα καταφέρουμε να περάσουμε τις 30 εβδομάδες!

Κ τα καταφέρνουμε συνέχεια στο Νοσοκομειο εχανα αμνιακα υγρά τελικά 31 εβδομάδων κ 3 ημερών πάω για υπερηχο κ πάμε κατευθείαν στο Νοσοκομειο.

Την άλλη μέρα γεννησα ένα αγοράκι 1740 γραμμάρια!

Το καλό ήταν ότι είχαμε κάνει ενέσεις κορτιζονης και του εβαλαν οξυγόνο μόνο για 2 ώρες μετά τα κατάφερνε μια χαρά!

Μείναμε 30 μέρες στη θερμοκοιτιδα!ευτυχώς δεν αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα μόνο βάρος έπρεπε να πάρει!

Βέβαια η αγωνία για το τι θα ακούσω κάθε φορά ήταν τεράστια.

Μια μέρα με πήραν τηλέφωνο και μόλις είδα το νούμερο μου κόπηκαν τα πόδια.ήξερα ότι δεν ήταν για καλό μου είπαν ότι έκανε πυρετό τη νύχτα!εκλαιγα 3 ώρες μέχρι να πάω ετρεμα αλλά ευτυχώς πέρασε όλα καλά!

Έκανε κ παλλινδρομιση αλλά αυτό δεν με πολυστενοζωροθσε γιατί το είχαν τα περισσότερα μωρακια.

Πήγαινα γάλα που το έβγαζαν με το θηλασττο και περίμενα.

Όταν πήγε στην 1 και ήρθε η μέρα να τον πάρουμε αγκαλιά και να τον ταισουμε ετρεμα κα ι φοβόμουν τόσο πολύ που τα έκανε ο μπαμπάς του πρώτος!φοβόμουν ότι θα μου πέσει από τα χέρια!

Κ μετά από 30 μέρες φύγαμε επιτέλους μαζί!

Πήγαμε Σπιτι τις πρώτες μερες όλα καλά δεν κοιμομουν καθόλου απλά το κοίταζα δεν το πίστευα!προσευχομουν μόνο να μεγαλώσει κ να ειναι καλά!

Μια μέρα πήγα να τον ταισω κ μελανιασε τρομαξαμε τόσο πολύ πήγαμε στο Νοσοκομειο είχε πέσει ο αιματοκριτης και η αιμοσφαιρινη. Αναιμια προωροτητας του έκαναν μετάγγιση.

Εκείνη η νύχτα ήταν χειρότερη από όλες.το είχαμε αφήσει πάλι στο Νοσοκομειο και δεν ήξερα τι είχε!φοβόμουν τρομερά!

Τελικά όλα καλά την άλλη μέρα φύγαμε.

Από τότε όλα πανε καλά είναι 4 μηνών και 20 ημερών 6200 και 60 πόντους.είναι όλη μας η ζωή μας χαμογελάει και τρελενομαστε.

Τα θυμάμαι όλα λεπτό προς λεπτό ότι ένιωθα,ότι φοβόμουν αλλά σαν όνειρο!

Κουράγιο σε όλες τις μανουλες που το περνάνε αυτό!

[!Σωτηρούλα]

Καλησπέρα σε όλες τις γλυκές μανούλες, έχω πάθει σοκ με αυτά που διάβασα, έχτε όλες απίστευτη δύναμη!! Βουρκώνω όταν σκεφτομαι τι περάσατε και τι περνάνε ακόμα μερικές μανούλες

Εύχομαι από την καρδιά μου να είστε και εσείσ και τα αγγελούδια σας από εδω και περα πάντα υγειής και γεμάτοι χαρά και ευτυχία! Θα προσευχομε στη Παναγιτσα για τα μωρακια σας αλλα και εσας τις ηρωήδες μανουλες που υπομένετε τόσο πόνο σιωπηλά προς χάρην των σπλάχνων σας!!

Με ευλόγησε και εμένα ο θεούλης με μια υπέροχη πριγκιπέσα, 4 μηνών σήμερα, είναι όλη μου η ζωή και δεν μπορώ ούτε να φανταστώ τον πόνο και την απόγνωση που θα νιώσω αν μου πάθει το παραμικρό.... Ακόμα δεν θα ξεχάσω το δεύτερο πρωινό στην κλινική, όταν ήρθαν και της πήραν λίγο αιματάκι από το χεράκι της... (για εξετάσεις ρουτίνας), εγώ έκλαψα πιο πολύ από την μπουμπού μου....... και ήταν μόνο ένα τσιμπηματάκι..... όχι αυτός ο καταιγισμός τρύπιμάτων και εξετάσεων που υποβάλονται τα προωράκια....

Μακάρι να είστε πάντα καλά και εσείς και τα μικράκια σας :grin:

[fotini2011]

εγω εχω μια παρομοια ιστορια με τον μπομπιρα μου. γεννηθηκε την τελευταια μερα του 8ου μηνα. Για να μην μακρυγορω, λογω εγκαυματων 2ου και 3ου βαθμου που προκαλεσαν ανευθυνοι υπαλληλοι του μαιευτηριου στο παιδι, χρειαστηκε να παμε τρεχοντας στο Αγλ. Κυριακου. Οι ανθρωποι εκει εσωσαν το παιδι μας. Ηταν σε θερμοκοιτιδα 22 ημερες και στην αρχη ετρωγε με σωληνακι γιατι δεν μπορουσαμε να το πιασουμε αφου τα εγκαυματα ηταν στην πλατη και τον ποπο του παιδιου. Ακομα πηγαινουμε στο Παιδων για να τον δουν οι γιατροι. Επειδη υπαρχει ακομα μεγαλο σημαδι περιμενουμε να δουμε αν θα χρειαστει πλαστικη. Ευχαριστω ολους τους γιατρους και νοσοκομες που μας φροντισαν στο Αγλ. Κυριακου.

[mela]

Σήμερα το μικρό μου αστέρι είναι 14 μηνών, σε είκοσι μέρες θα τον βαφτίσουμε και θα τον ονομάσουμε Άρης-Θωμάς. Το Θωμάς για τον παππού μας (τον πατέρα του άντρα που δε γνώρισε ποτέ επειδή πέθανε όταν ήταν 1,5 χρονών). Το Άρης ήταν από τις πρώτες επιλογές όταν διαλέγαμε ονόματα για το μικρό που περιμέναμε. Όταν γεννήθηκε πρόωρα καταλήξαμε στο Άρης γιατί θέλαμε να του δώσουμε ένα όνομα που θα συμβόλιζε δύναμη (Άρης ο θεός του πολέμου) γιατί ο μικρούλης μου γεννήθηκε πολύ δυνατός. Γεννήθηκε στις 32 εβδομάδες, μπήκα εσπευσμένα στο νοσοκομείο γιατί είχα χάσει μέσα σε μια εβδομάδα 3 κιλά, ότι έτρωγα το εβγαζα ακόμα και το νερό. Στο νοσοκομείο παραπονέθηκα για πονοκέφαλο και μου μετρήσανε την πίεση, 22 πίεση και αμέσως με ανεβάσανε επάνω. Αυτό έγινε στις 11 το βράδυ. Επί τρεις ώρες προσπαθούσαν να μου κατεβάσουν την πίεση. Ο γυναικολόγος πήρε τηλέφωνο τον άντρα μου και τον κατέβασε κάτω γιατί θα έμπαινα χειρουργείο. Την ώρα που έμπαινα χειρουγείο άρχισα να κλαίω γιατί καταλάβαινα ότι η κατάσταση μας ήταν πολύ σοβαρή και οι γιατροί προσπαθούσαν να με ηρεμήσουν. Λίγο πριν με πίασει το αναισθητικό κοίταξα το ρολόι ήταν 2:00. Το αστέρι μου γεννήθηκε στις 2:00. Γεννήθηκε 1240 γρ και το πήγανε με ασθενοφόρο στο Α.Κυριακού. Εγώ ξύπνησα την επομένη στην εντατική. Ευτυχώς οι γιατροί κατάφεραν να μην επιδεινωθεί η προεκλαμψία γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα εξελισσόταν σε εκλαμψία και εγώ και το μωρό μου να πεθέναμε, γιαυτό άλλωστε πέρασα και το βράδυ στην εντατική. Φυσικά και δεν είδα το μωρό μου και δεν το κράτησα στην αγκαλιά μου. Ο άντρας μου παρόλο που μου έφερε και φωτογραφίες και βίντεο να το δώ το κενό ήταν τεράστιο. Οι επόμενες πέντε μέρες μέχρι να βγώ από νοσοκομείο ήταν αφόρητες. Οι δυο άλλες μανούλες που ήταν μαζί μου στο δωμάτιο χαιρόντουσαν τα μωρά τους και εγώ ήμουν μακρυά από το αγγελούδι χωρίς να μπορώ να το αγγίξω. Κάθε απόγευμα ο άντρας μου, μου έφερνε καινούριες φωτογραφίες του μικρού και μου περιέγραφε το μικρό μας. Το πρώτο πράγμα που έκανα μόλις βγήκα από το νοσοκομείο ήταν να πάω κατευθείαν να δώ τον μωρό μου. ΄Οταν το πρωτοαντίκρυσα έπαθα σοκ, ήταν τόσο μικρούλης, τόσο έθραυστος που κόντεψα να λιποθυμήσω. Ήρθε ο υπεύθυνος γιατρός για να με ενημερώσει και μου είπε ότι το αγοράκι μου ήταν πολύ δυνατό και μόνο το πρώτο βράδυ το διασωληνώσανε και όλες οι εξετάσεις του ήταν καλές. Λόγω όμως ότι γεννήθηκε ελλειποβαρές θα έπρεπε να μεινει στη θερμοκοιτίδα. Ο γιατρός όλη αυτή την ώρα που μου εξηγούσε τα πάντα για το μώρο μου εγώ αισθανόμουν ότι μου μίλαγε κάποιος άγγελος. Έτσι έφυγα για το σπίτι. Το βράδυ όταν πήγαμε να κοιμηθούμε ο άντρας μου και εγώ σφιχταγκαλιαστηκαμε και μείναμε έτσι μέχρι το πρωι. Κάθε μέρα κατέβαινα το μεσημέρι να τον δω και το βράδυ ξαναπήγαινα με το άντρα μου να τον δουμε. Ήταν τόσο μικρούλης που με φόβο τον ακουμπούσαμε. Κορίτσια δεν μπορείτε να φανταστείτε πως αντιδρούσε στο χάδι μας και πόσο το αποζητούσε. Μέρα με τη μέρα ανέβαινε το βάρος του και πλησίαζε η μεγάλη ώρα να έρθει στο σπίτι μας. Σε κάθε ενημέρωση από τους γιατρούς μας έλεγαν ότι όλα είναι πάρα πολυ καλά και ότι χρειάζεται μόνο βάρος να πάρει. Δυο εβδομαδές μετά μας επέτρεψαν να τον πάρουμε για πρώτη φορά αγκαλιά. Η καρδιά μου χτύπαγε σαν τρελή και τα δάκρυα βροχή που τον είχα για πρώτη φορά στην αγκαλιά μου. Στην τρίτη εβδομάδα βγήκαμε από τη θερμοκοιτίδα και μια εβδομάδα αργότερα μόλις δηλ. αποκτήσαμε θηλαστικές ικανότητες επιτέλους πήραμε εξιτήριο. Είμασταν δυο κιλά και δεν βλέπαμε την ώρα να φύγουμε από το νοσοκομείο. Την πρώτη μέρα στο σπίτι ο άντρας μου και εγώ τον είχαμε συνέχεια αγκαλία δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι επιτέλους ο θησαυρός μας ήταν στο σπίτι μας. 14/4/2010 ήρθε η χαρά στο σπίτι μας και από τότε είμαστε μέσα στην τρελή χαρά.

Ένα ακόμη που ήθελα να πω είναι ότι και ο μικρός κατάλαβε αμέσως τη διαφορά νοσοκομείου - σπιτιού και έγινε αλλο μωράκι με το που ήρθε σπίτι.

Τώρα είμαστε 14 μηνων και ζωηρότατοι, τρέχουμε, φωνάζουμε κάνουμε σκανδαλιές. Τον άλλο μήνα τον βαφτίζουμε και η βάφτιση του θα είναι σαν γιορτή για τον ερχομό του στη ζωή μας. Λένε ότι απόλυτη ευτυχία δεν υπάρχει και όμως με τον μικρό βιώνω ακριβώς αυτό. Την απόλυτη ευτυχία.

Μερικές φορές όμως νιώθω και κάποιες τύψεις γιατί ο δικός μου οργανισμός ανέβασε πίεση και γεννήθηκε ο μικρός πρόωρα.

Σημασία όμως πια έχει ότι είμαστε καλά και μεγαλώνουμε.

Κάτι ακόμη που θα ήθελα να γράψω ότι εκείνες τις δύσκολες ώρες ένας ψυχολόγος στο μαιευτήριο και αργότερα στο Κυριακού δεν υπήρχε για να μας στηρίξει. Δίναμε κουράγιο οι άλλοι γονείς μεταξύ μας. Και η δική μου περίπτωση ήταν και η καλύτερη των περιπτώσεων. Διπλανά παιδάκια πεθάνανε ή μπαίνανε να κάνουν χειρουργείο με ελάχιστες πιθανότητες να ζήσουν. Κάποιος να τους στηρίξει να τους δώσει δύναμη δεν υπήρχε. Εύχομαι όλα τα παιδάκια να είναι δυνατά και να ξεπερνούν τα προβλήματα και να πηγαίνουν στις αγκαλιές των γονιών τους γιατί εκεί είναι η θέση τους και όχι στα νοσοκομεία.